Pages
[520]	δὲ δι' ἄγνοιαν (τὸ μὲν	πάγκαλόν	τι οἴει εἶναι, τὴν ῥητορικήν,
[456]	ὅτι ἔμαθεν πυκτεύειν τε καὶ	παγκρατιάζειν	καὶ ἐν ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε
[482]	ὅπερ Γοργίου κατηγόρει ~πρὸς σὲ	παθεῖν.	ἔφη γάρ που Γοργίαν ἐρωτώμενον
[521]	~ὁντινοῦν ἂν ὅτι τύχοι, τοῦτο	παθεῖν.	τόδε μέντοι εὖ οἶδ' ὅτι,
[521]	πιστεύειν μηδ' ἂν ἓν τούτων	παθεῖν,	ὡς οἰκῶν ~ἐκποδὼν καὶ οὐκ
[525]	μέγιστα καὶ ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα	πάθη	πάσχοντας τὸν ~ἀεὶ χρόνον, ἀτεχνῶς
[525]	μέλλει ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι τὰ προσήκοντα	πάθη.	~(προσήκει δὲ παντὶ τῷ ἐν
[481]	~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ τὸ ἑαυτοῦ	πάθημα.	λέγω δ' ἐννοήσας ὅτι ἐγώ
[483]	~ἀνδρὸς τοῦτό γ' ἐστὶν τὸ	πάθημα,	τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς
[524]	τε τῆς φύσεως καὶ τὰ	παθήματα	ἃ διὰ ~τὴν ἐπιτήδευσιν ἑκάστου
[524]	καὶ τὰ θεραπεύματα καὶ τὰ	παθήματα	ἔνδηλα (πάντα. ~οἷον εἴ τινος
[522]	καὶ ἐγὼ οἶδα ὅτι πάθος	πάθοιμι	ἂν εἰσελθὼν εἰς δικαστήριον. ~οὔτε
[461]	οὐ δεινὰ ἂν αὖ ἐγὼ	πάθοιμι,	~εἰ μὴ ἐξέσται (μοι ἀπιέναι
[461]	ἂν βούλωμαι; ~(Σωκράτης) ~δεινὰ μεντἂν	πάθοις,	ὦ βέλτιστε, εἰ Ἀθήναζε ἀφικόμενος,
[520]	αὕτη τῶν εὐεργεσιῶν τὸν εὖ	παθόντα	~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ ἀντ' εὖ ποιεῖν,
[519]	ἄλλην χάριν οὐκ ἀποδιδόντες, ~(εὖ	παθόντες	ὑπ' αὐτῶν. καὶ τούτου τοῦ
[482]	καὶ ~νῦν ταῦτα δημηγορεῖς ταὐτὸν	παθόντος	Πώλου πάθος ὅπερ Γοργίου κατηγόρει
[481]	τις ἡμῶν ἴδιόν τι ἔπασχεν	πάθος	ἢ οἱ ἄλλοι, οὐκ ἂν
[482]	ταῦτα δημηγορεῖς ταὐτὸν παθόντος Πώλου	πάθος	ὅπερ Γοργίου κατηγόρει ~πρὸς σὲ
[513]	πέπονθα δὲ τὸ τῶν ~πολλῶν	πάθος·	οὐ πάνυ σοι πείθομαι. ~(Σωκράτης)
[522]	μέντοι καὶ ἐγὼ οἶδα ὅτι	πάθος	πάθοιμι ἂν εἰσελθὼν εἰς δικαστήριον.
[495]	κακῶς πράττουσιν οὐ τοὐναντίον ἡγῇ	~πάθος	πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[481]	μή τι ἦν τοῖς ἀνθρώποις	πάθος,	τοῖς μὲν ἄλλο τι, τοῖς
[476]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον ἄρα	πάθος	τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον ἂν
[497]	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) τί δέ;	παῖδα	ἀνόητον χαίροντα ἤδη εἶδες; ~(Καλλίκλης)
[471]	τὸν γνήσιον τοῦ Περδίκκου ὑόν,	παῖδα	ὡς ἑπτέτη, οὗ ἡ ~ἀρχὴ
[485]	ἡλικίᾳ, ~ὅταν δὲ σαφῶς διαλεγομένου	παιδαρίου	ἀκούσω, πικρόν τί μοι δοκεῖ
[511]	~νυνδὴ ἔλεγον, καὶ αὐτὸν καὶ	παῖδας	καὶ χρήματα καὶ γυναῖκας, ἀποβιβάσασ'
[473]	λωβηθεὶς καὶ τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν	παῖδάς	τε καὶ γυναῖκα τὸ ἔσχατον
[470]	γε ἐρῶ· οὐ γὰρ οἶδα	παιδείας	ὅπως ἔχει καὶ δικαιοσύνης. ~(Πῶλος)
[485]	ἀμφοτέρων μετασχεῖν. φιλοσοφίας μὲν ὅσον	~παιδείας	χάριν καλὸν μετέχειν, καὶ οὐκ
[521]	~κατηγοροῖ τις λέγων ὅτι ὦ	παῖδες,	πολλὰ ὑμᾶς καὶ κακὰ ὅδε
[464]	ἀνδράσιν οὕτως ~ἀνοήτοις ὥσπερ οἱ	παῖδες,	πότερος ἐπαί̈ ει περὶ τῶν
[522]	ταῦτα πάντα ἐγὼ ἐποίουν, ὦ	παῖδες,	ὑγιεινῶς, πόσον τι οἴει ~ἂν
[519]	ἀκούεις τοιαῦτα λεγόντων τῶν φασκόντων	παιδεύειν	ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε·
[520]	τούτῳ τῷ πράγματι ὃ ~αὐτοὶ	παιδεύουσιν,	ὡς πονηρόν ἐστιν εἰς σφᾶς,
[470]	~(Σωκράτης) ~πολλὴν ἄρα ἐγὼ τῷ	παιδὶ	χάριν ἕξω, ἴσην δὲ καὶ
[499]	πανοῦργος εἶ καί μοι (ὥσπερ	παιδὶ	χρῇ, τοτὲ μὲν ~τὰ αὐτὰ
[481]	~ὅτι ἂν φῇ σου τὰ	παιδικὰ	καὶ ὅπως ἂν φῇ ἔχειν,
[482]	ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν, τὰ ἐμὰ	παιδικά,	παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν. λέγει γάρ,
[482]	μή τις παύσει τὰ (σὰ	παιδικὰ	τούτων τῶν λόγων, οὐδὲ σὺ
[481]	ἕτερα ~πέπονθας. τοῖς γὰρ τῶν	παιδικῶν	βουλεύμασίν τε καὶ λόγοις οὐχ
[482]	καί μοί ἐστιν τῶν ~ἑτέρων	παιδικῶν	πολὺ ἧττον ἔμπληκτος· ὁ μὲν
[521]	ἔλεγον· ~κρινοῦμαι γὰρ ὡς ἐν	παιδίοις	ἰατρὸς ἂν κρίνοιτο κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ.
[485]	καὶ παίζοντας. ὅταν μὲν γὰρ	~παιδίον	ἴδω, ᾧ ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι
[485]	ἐλευθέριον καὶ πρέπον τῇ τοῦ	παιδίου	ἡλικίᾳ, ~ὅταν δὲ σαφῶς διαλεγομένου
[504]	ἐλέγομεν, οἱ περὶ τὸ σῶμα,	παιδοτρίβαι	~τε καὶ ἰατροί, κοσμοῦσί που
[460]	πρότερον ὅτι οὐ δεῖ τοῖς	(παιδοτρίβαις	ἐγκαλεῖν ~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν
[456]	οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ τοὺς	~(παιδοτρίβας	καὶ τοὺς ἐν τοῖς ὅπλοις
[452]	τὰ σώματα. μετὰ δὲ τὸν	παιδοτρίβην	εἴποι ἂν ὁ χρηματιστής, ~ὡς
[520]	εὐεργετηθείς, οἷον ~ταχὺς γενόμενος διὰ	παιδοτρίβην,	ἴσως ἂν ἀποστερήσειε τὴν χάριν,
[452]	τὸν ἰατρόν, δοῦλον δὲ τὸν	παιδοτρίβην·	ὁ δὲ χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ
[452]	δ' αὖ μετὰ τοῦτον ὁ	~παιδοτρίβης	εἴποι ὅτι θαυμάζοιμί τἄν, ὦ
[520]	χάριν, εἰ προοῖτο ~αὐτῷ ὁ	παιδοτρίβης	καὶ μὴ συνθέμενος αὐτῷ μισθὸν
[452]	σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός τε καὶ	παιδοτρίβης	καὶ χρηματιστής, καὶ εἴποι πρῶτον
[452]	καὶ τί τὸ σὸν ἔργον;	~παιδοτρίβης,	φαίη ἄν, τὸ δὲ ἔργον
[480]	ἢ γονέων ἢ ἑταίρων ἢ	~παίδων	ἢ πατρίδος ἀδικούσης οὐ χρήσιμος
[502]	τινα πρὸς δῆμον τοιοῦτον οἷον	παίδων	τε ~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν καὶ
[481]	(Χαιρεφῶν) σπουδάζει ταῦτα (Σωκράτης) ἢ	παίζει;	~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ὦ
[500]	αὐτὸς οἴου δεῖν πρὸς ἐμὲ	παίζειν	~μηδ' ὅτι ἂν τύχῃς παρὰ
[485]	προσήκει διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον καὶ	παῖζον,	χαίρω ~τε καὶ χαρίεν μοι
[481]	σε θῶμεν νυνὶ ~σπουδάζοντα ἢ	παίζοντα;	εἰ μὲν γὰρ σπουδάζεις τε
[485]	(ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου ἢ	παίζοντα	ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται καὶ ἄνανδρον
[485]	ὥσπερ πρὸς τοὺς ψελλιζομένους καὶ	παίζοντας.	ὅταν μὲν γὰρ ~παιδίον ἴδω,
[500]	παρ' ἐμοῦ ~οὕτως ἀποδέχου ὡς	παίζοντος·	ὁρᾷς γὰρ ὅτι περὶ τούτου
[499]	Σώκρατες, καθομολογῶν, ἐνθυμούμενος ὅτι, κἂν	~παίζων	τίς σοι ἐνδῷ ὁτιοῦν, τούτου
[471]	λόγος, ᾧ με καὶ ἂν	παῖς	ἐξελέγξειε, καὶ ἐγὼ ὑπὸ σοῦ
[470]	ὦ Σώκρατες· ἀλλ' οὐχὶ κἂν	παῖς	σε ἐλέγξειεν ὅτι οὐκ ~ἀληθῆ
[479]	ἰατροῖς μηδὲ ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ	~παῖς	τὸ κάεσθαι καὶ τὸ τέμνεσθαι,
[464]	εἰδέναι, ~ὥστ' εἰ δέοι ἐν	παισὶ	διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν τε καὶ ἰατρόν,
[502]	~αὑτῶν ὀλιγωροῦντες τοῦ κοινοῦ, ὥσπερ	παισὶ	προσομιλοῦσι τοῖς δήμοις, ~χαρίζεσθαι αὐτοῖς
[458]	ἐννοεῖν καὶ τὸ τῶν παρόντων.	πάλαι	γάρ τοι, πρὶν καὶ ὑμᾶς
[456]	~ταῦτα καὶ θαυμάζων, ὦ Γοργία,	πάλαι	ἐρωτῶ τίς ποτε ἡ δύναμίς
[491]	ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἔγωγε καὶ	πάλαι	λέγω. πρῶτον μὲν τοὺς κρείττους
[489]	εἶναι ἢ τὸ βελτίους; οὐ	~πάλαι	σοι λέγω ὅτι ταὐτόν φημι
[499]	ταῦτα ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης)	~πάλαι	τοί σου ἀκροῶμαι, ὦ Σώκρατες,
[489]	μέν, ὦ δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς	πάλαι	τοπάζω τοιοῦτόν τί σε λέγειν
[510]	οἷόν τε μάλιστα, ὅνπερ οἱ	παλαιοί	τε καὶ σοφοὶ λέγουσιν, ὁ
[470]	Σώκρατες, οὐδέν γέ σε δεῖ	παλαιοῖς	(πράγμασιν ἐλέγχειν· τὰ ~γὰρ ἐχθὲς
[499]	ἔοικεν ἀνάγκη μοι κατὰ τὸν	παλαιὸν	λόγον τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν
[519]	ὕπουλός ἐστιν (δι' ἐκείνους τοὺς	παλαιούς,	~οὐκ αἰσθάνονται. ἄνευ γὰρ σωφροσύνης
[456]	μὰ Δία ἐάν τις εἰς	παλαίστραν	~φοιτήσας εὖ ἔχων τὸ σῶμα
[519]	ὁρῶ γιγνόμενον καὶ ἀκούω τῶν	παλαιῶν	ἀνδρῶν πέρι. ~αἰσθάνομαι γάρ, ὅταν
[503]	οὐδένα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; τῶν	παλαιῶν	ἔχεις τινὰ εἰπεῖν δι' ὅντινα
[470]	ὦ θαυμάσιε, (τὸ μέγα δύνασθαι)	πάλιν	αὖ σοι φαίνεται, ἐὰν μὲν
[520]	~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς βελτίστη ἔσται,	πάλιν	αὐτῆς κατηγοροῦσιν, ὅταν τύχωσιν, ~ὡς
[482]	δοκεῖν ὀρθῶς, τότε· νῦν δὲ	πάλιν	αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν. καὶ
[516]	γε σὺ ἐξ ὧν ὡμολόγεις.	πάλιν	δὲ λέγε μοι περὶ Κίμωνος·
[453]	ἀλλὰ πάντων μάλιστα πείθει. ~(Σωκράτης)	~πάλιν	δὴ ἐπὶ τῶν αὐτῶν τεχνῶν
[489]	~ἰσχυρότεροί εἰσιν ἢ σύ. ἀλλὰ	πάλιν	ἐξ ἀρχῆς εἰπὲ τί ποτε
[511]	ἢ ἐκ ~τοῦ Πόντου, (ἐὰν	πάμπολυ,	ταύτης τῆς μεγάλης εὐεργεσίας, σώσασα
[483]	κατὰ φύσιν. φύσει μὲν γὰρ	πᾶν	~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ καὶ κάκιον,
[451]	αὕτη ἐστὶν τῶν λόγῳ τὸ	πᾶν	κυρουμένων· καὶ εἰ ἐπανέροιτο· ἡ
[450]	τῶν τεχνῶν αἳ διὰ λόγου	πᾶν	περαίνουσι, καὶ ἔργου ὡς ἔπος
[479]	ἀδίκῳ (καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ	πᾶν	ποιοῦσιν ὥστε δίκην μὴ διδόναι
[515]	διὰ Περικλέα βελτίους ~γεγονέναι, ἢ	πᾶν	τοὐναντίον διαφθαρῆναι ὑπ' ἐκείνου. ταυτὶ
[510]	μέγα δυνήσεται; ἀλλ' οἶμαι ἔγωγε,	πᾶν	τοὐναντίον οὑτωσὶ ἡ ~παρασκευὴ ἔσται
[499]	~ἰοῦ ἰοῦ, ὦ Καλλίκλεις, ὡς	πανοῦργος	εἶ καί μοι (ὥσπερ παιδὶ
[456]	μέγεθος οὕτω σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ	πάντα	γε εἰδείης, ὦ Σώκρατες, ὅτι
[451]	ῥητορικὴ οὖσα τῶν λόγῳ τὰ	πάντα	~διαπραττομένων τε καὶ κυρουμένων· ἦ
[522]	εἴποι ~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα	πάντα	ἐγὼ ἐποίουν, ὦ παῖδες, ὑγιεινῶς,
[507]	ὃν βλέποντα δεῖ ~ζῆν, καὶ	πάντα	εἰς τοῦτο τὰ αὑτοῦ συντείνοντα
[490]	ἐστίν, ἢ τῷ μὲν ~ἄρχειν	πάντα	ἐκεῖνον δεῖ νέμειν, ἐν τῷ
[523]	καὶ ~καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς	πάντα	ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα δικαία
[523]	σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ αὐτοῖς	~πάντα	ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν
[524]	ψυχὴν εἶναι, ὦ Καλλίκλεις· ἔνδηλα	πάντα	ἐστὶν ἐν τῇ ~ψυχῇ, ἐπειδὰν
[508]	πρόσθεν ~ἐκεῖνα, ὦ Καλλίκλεις, συμβαίνει	πάντα,	ἐφ' οἷς σύ με ἤρου
[487]	τῶν μεγίστων. σὺ δὲ ταῦτα	πάντα	ἔχεις ἃ οἱ ἄλλοι οὐκ
[487]	ἄρα δεῖ ἔχειν ἃ σὺ	πάντα	ἔχεις, ἐπιστήμην τε καὶ ~εὔνοιαν
[524]	ἔνδηλα ταῦτα ~καὶ τελευτήσαντος ἢ	πάντα	ἢ τὰ πολλὰ ἐπί τινα
[469]	αἱ τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα	πάντα	καὶ τὰ δημόσια καὶ τὰ
[476]	ὡς οὐχὶ τά γε δίκαια	πάντα	καλά ἐστιν, καθ' ὅσον δίκαια;
[451]	καὶ αὕτη λόγῳ κυροῦται τὰ	πάντα,	οἱ ~δὲ λόγοι οἱ τῆς
[524]	θεραπεύματα καὶ τὰ παθήματα ἔνδηλα	(πάντα.	~οἷον εἴ τινος μέγα ἦν
[474]	~τί δὲ τόδε; τὰ καλὰ	πάντα,	οἷον καὶ σώματα καὶ χρώματα
[506]	ἐσμεν καὶ ἡμεῖς καὶ τἆλλα	πάντα	ὅσ' ἀγαθά ἐστιν, ἀρετῆς ~τινος
[474]	ἔχω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τἆλλα	πάντα	οὕτω καὶ σχήματα καὶ χρώματα
[469]	καὶ ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι καὶ	πάντα	πράττοντι κατὰ τὴν αὐτοῦ δόξαν.
[525]	ἐξωμόρξατο εἰς τὴν ψυχήν, καὶ	πάντα	σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους καὶ ἀλαζονείας
[481]	ἂν εἴη τῶν ἀνθρώπων καὶ	~πάντα	τὰ ἐναντία πράττομεν, ὡς ἔοικεν,
[514]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω	πάντα,	τά τε ἄλλα κἂν εἰ
[500]	ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου ἕνεκα δεῖν	πάντα	τἆλλα πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ ~ἐκεῖνο
[484]	φύσιν ~ἱκανὴν γένηται ἔχων ἀνήρ,	πάντα	ταῦτα ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας καὶ
[522]	ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως	(πάντα	ταῦτα ἐγὼ λέγω, καὶ πράττω
[484]	βοῦς καὶ τἆλλα κτήματα εἶναι	πάντα	τοῦ βελτίονός τε καὶ κρείττονος
[465]	γὰρ τούτων ἔμπειρος ὁμοῦ ἂν	~πάντα	χρήματα ἐφύρετο ἐν τῷ αὐτῷ,
[474]	καὶ τὰ κατὰ τὴν μουσικὴν	πάντα	ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[522]	ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται, ὅστις μὴ	παντάπασιν	ἀλόγιστός ~τε καὶ ἄνανδρός ἐστιν,
[484]	ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην τῶν ἠθῶν	παντάπασιν	ἄπειροι ~γίγνονται. ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν
[501]	οὔτε τὴν ~αἰτίαν, ἀλόγως τε	παντάπασιν	ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν διαριθμησαμένη,
[509]	ἀδικεῖν, ἀλλ' ἄκοντας τοὺς ἀδικοῦντας	πάντας	ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης) ~ἔστω σοι τοῦτο,
[526]	παρακαλῶ δὲ καὶ τοὺς ἄλλους	πάντας	ἀνθρώπους, καθ' ὅσον ~δύναμαι, καὶ
[449]	οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα περὶ	πάντας	γε τοὺς λόγους ἡ ῥητορική
[503]	οἰκοδόμους, τοὺς ναυπηγούς, τοὺς ἄλλους	πάντας	~δημιουργούς, ὅντινα βούλει αὐτῶν, ὡς
[505]	μέντοι ποιήσομεν, οἶμαι ~ἔγωγε χρῆναι	πάντας	ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν πρὸς τὸ
[472]	ὢν μόνος, τοὺς δ' ἄλλους	πάντας	τούτους χαίρειν ἐᾷς. ἔστιν μὲν
[469]	ὅτι ὦ Σώκρατες, οὕτω μὲν	πάντες	ἂν μέγα ~δύναιντο, ἐπεὶ κἂν
[503]	τι; ὥσπερ καὶ οἱ ἄλλοι	πάντες	δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς τὸ αὑτῶν
[475]	ἀλλὰ σοὶ μὲν οἱ ἄλλοι	πάντες	ὁμολογοῦσιν πλὴν ἐμοῦ, ~ἐμοὶ δὲ
[474]	γ' ἂν καὶ οἱ ἄλλοι	πάντες.	~(Πῶλος) πολλοῦ γε δεῖ, ἀλλ'
[472]	ὧν σὺ λέγεις ὀλίγου σοι	πάντες	συμφήσουσιν ταὐτὰ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ
[517]	σὺ ἐν τοῖς λόγοις· ἐν	παντὶ	γὰρ τῷ χρόνῳ ὃν διαλεγόμεθα
[452]	ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ	~παντί,	ὅστις ἂν πολιτικὸς σύλλογος γίγνηται.
[480]	δὲ ἄλλον ἀδικῇ ὁ ἐχθρός,	παντὶ	τρόπῳ παρασκευαστέον, ~καὶ (πράττοντα καὶ
[525]	τὰ προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει δὲ	παντὶ	τῷ ἐν τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ'
[517]	τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι σώματος,	παντὶ	τῷ μὴ εἰδότι ὅτι ~ἔστιν
[522]	ἐγὼ πολλὰ καὶ ἡδέα καὶ	παντοδαπὰ	ηὐώχουν ~ὑμᾶς· τί ἂν οἴει
[473]	ἄλλας ~πολλὰς καὶ μεγάλας καὶ	παντοδαπὰς	λώβας αὐτός τε λωβηθεὶς καὶ
[490]	σιτία καὶ ποτά, ὦμεν δὲ	παντοδαποί,	οἱ μὲν ~ἰσχυροί, οἱ δ'
[489]	~ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ δούλων καὶ	παντοδαπῶν	ἀνθρώπων μηδενὸς ἀξίων πλὴν ~ἴσως
[500]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	παντὸς	ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι ποῖα ἀγαθὰ
[457]	ἐστιν ὁ ῥήτωρ καὶ περὶ	παντὸς	λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος εἶναι ἐν
[527]	μᾶλλον ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι, καὶ	~παντὸς	μᾶλλον ἀνδρὶ μελετητέον οὐ τὸ
[506]	καὶ ψυχῆς αὖ καὶ ~ζῴου	παντός,	οὐ τῷ εἰκῇ κάλλιστα παραγίγνεται,
[484]	πόρρω τῆς ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη	~πάντων	ἄπειρον γεγονέναι (ἐστὶν ὧν χρὴ
[490]	ἔλαττον ἑκτέον· ἐὰν δὲ τύχῃ	πάντων	ἀσθενέστατος ὤν, πάντων ~ἐλάχιστον τῷ
[484]	ᾧ λέγει ὅτι ~νόμος ὁ	πάντων	βασιλεὺς ~θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων·
[487]	τέλος ἤδη ἕξει τῆς ἀληθείας.	πάντων	δὲ καλλίστη ἐστὶν ἡ σκέψις,
[508]	ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ οὕτω ~διακεῖσθαι	πάντων	δὴ αἴσχιστόν ἐστιν, ὡς ὁ
[467]	τι οὖν οὕτω καὶ περὶ	πάντων;	ἐάν τίς τι πράττῃ ἕνεκά
[490]	δὲ τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος ὤν,	πάντων	~ἐλάχιστον τῷ βελτίστῳ, ὦ Καλλίκλεις;
[477]	τῆς ψυχῆς πονηρία αἴσχιστόν ἐστι	πάντων,	ἐπειδὴ οὐκ ἀλγηδόνι γε, ὡς
[522]	~τὴν ψυχὴν εἰς Ἅιδου ἀφικέσθαι	πάντων	ἔσχατον κακῶν ἐστιν. εἰ δὲ
[471]	τῶν ἐν Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός ~ἐστιν	πάντων	Μακεδόνων, ἀλλ' οὐκ εὐδαιμονέστατος, καὶ
[453]	~οὐ δῆτα, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ	πάντων	μάλιστα πείθει. ~(Σωκράτης) ~πάλιν δὴ
[479]	δὲ ἀδικοῦντα μὴ διδόναι ~δίκην	πάντων	μέγιστόν τε καὶ πρῶτον κακῶν
[476]	ὁμολογεῖς, ὃ ἄρτι ἔλεγον, περὶ	πάντων,	οἷον ἂν ποιῇ τὸ ~ποιοῦν,
[511]	~πολλάκις καὶ τῶν ἄλλων ὀλίγου	πάντων	τῶν ἐν τῇ πόλει· ἀλλὰ
[526]	τοῦτον, ~ὃν ἐγώ φημι ἀντὶ	πάντων	τῶν ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι, καὶ
[523]	~θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον	πάντων	τῶν συγγενῶν καὶ ~καταλιπόντα ἐπὶ
[459]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ	πάντων	ὥστ' ἐν ὄχλῳ πιθανὸν εἶναι,
[496]	ἐν μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης)	πάντως	δήπου. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν εὕρωμεν ἄρα
[460]	τὰ δίκαια μεμαθηκὼς δίκαιος; ~(Γοργίας)	πάντως	δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ δίκαιος
[472]	ἀδικῶν τε καὶ ὁ ἄδικος	πάντως	μὲν ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος μέντοι ἐὰν
[497]	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τί σοὶ διαφέρει;	πάντως	οὐ σὴ αὕτη ἡ τιμή,
[527]	καὶ ἐπὶ κόρρης ἀτίμως καὶ	πάντως	προπηλακιεῖ. ~τάχα δ' οὖν ταῦτα
[495]	τοῦτο ᾖ τὸ ἀγαθόν, τὸ	πάντως	χαίρειν· ταῦτά τε γὰρ τὰ
[502]	δούλων καὶ ἐλευθέρων, ἣν οὐ	πάνυ	~ἀγάμεθα· κολακικὴν γὰρ αὐτήν φαμεν
[457]	νῦν ἐμοὶ δοκεῖς σὺ οὐ	πάνυ	ἀκόλουθα ~λέγειν οὐδὲ σύμφωνα οἷς
[449]	οἷόν τε διὰ ~βραχυτάτων. ~(Γοργίας)	~πάνυ	γὰρ οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐπιεικῶς
[506]	δὲ οὗ παρόντος ~ἀγαθοί ἐσμεν;	~πάνυ	γε. ~ἀλλὰ μὴν ἀγαθοί γέ
[514]	ἡντινοῦν. φῶμεν οὕτως ἔχειν; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε, εἴ σοι ἥδιον. ~(Σωκράτης)
[516]	παρέλαβε; δοκεῖ ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε, ἵνα σοι χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης)
[475]	τῶν μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος)	~πάνυ	γε· καὶ καλῶς γε νῦν
[507]	ἡ ἄφρων τε καὶ ἀκόλαστος.	~πάνυ	γε. ~καὶ μὴν ὅ γε
[495]	λόγῳ ὡς σοῦ σπουδάζοντος; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή
[491]	ὅτι οὐ τοῦτο λέγω. ~(Καλλίκλης)	~πάνυ	γε σφόδρα, ὦ Σώκρατες. ἐπεὶ
[499]	τὸν ἄφρονα καὶ δειλόν; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν δὲ αὖ
[467]	~πλούτου γὰρ ἕνεκα πλέουσιν. ~(Πῶλος)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν
[510]	ἐν τῇ πόλει διαπεπράξεται. ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ
[513]	εἴτε ψυχή, ὃ ~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως
[500]	οὐ τἀγαθὰ τῶν ~ἡδέων. ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παντὸς
[453]	ζῴων γράφων καὶ ποῦ; ~(Γοργίας)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα διὰ τοῦτο,
[480]	κακὸν ἕξοντα. οὐ γάρ; ~(Πῶλος)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν δέ γε
[472]	οὕτω σου νομίζοντος διανοώμεθα; ~(Πῶλος)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ φημι
[502]	γὰρ αὐτήν φαμεν εἶναι. ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· τί δὲ
[468]	ταῦτα ποιεῖν ἢ μή; ~(Πῶλος)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκ' ἄρα τοῦ
[496]	καὶ τάχος καὶ βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ τἀγαθὰ
[490]	κρείττων ἔσται εἰς ταῦτα; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ οὖν τούτων
[450]	τῶν σωμάτων ~καὶ καχεξίαν; ~(Γοργίας)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν καὶ
[475]	ἢ ὠφελίᾳ ἢ ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὅταν δὲ
[520]	ὠφελεῖν. οὐχ οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ προέσθαι γε
[498]	δὲ οἳ ἂν ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~οἳ μέν γε
[521]	δι' ὅτι ταῦτα προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι μετ' ὀλίγων
[459]	τοῦ εἰδότος πιθανώτερος γίγνεται; ~(Γοργίας)	πάνυ	(γε. ~(Σωκράτης) οὐκ ἰατρός γε
[514]	ἔδει ἂν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δεύτερον αὖ
[513]	ἦν ἃ τότε ~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἡ μὲν
[476]	ἂν τὸ κᾶον κάῃ; ~(Πῶλος)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ
[476]	ἂν τὸ τύπτον ποιῇ; ~(Πῶλος)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ
[499]	δὲ (τἀναντία τούτων ~κακαί; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ λῦπαι
[453]	καὶ ὁ ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος; ~(Γοργίας)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πείθει;
[460]	ἡ ἐπιστήμη ἕκαστον ἀπεργάζεται; ~(Γοργίας)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κατὰ τοῦτον
[516]	ἀγαθὸς ὢν τὰ ~πολιτικά; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἵ γε
[514]	ὀρθῶς ~λέγεσθαι (ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω πάντα,
[488]	τὰ τῶν κρειττόνων ἐστίν. ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τῶν
[505]	αὐτῇ ἄμεινον τῇ ψυχῇ; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ εἴργειν
[470]	δὲ ζημιοῦσθαι οὐ κακόν; ~(Πῶλος)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ θαυμάσιε,
[454]	εἰδέναι, ~τὸ δ' ἐπιστήμην; ~(Γοργίας)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ποτέραν οὖν ἡ
[494]	εἴπερ ἡδέως, καὶ εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον εἰ τὴν
[473]	τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι. ~(Πῶλος)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ τὸ
[499]	αἱρετέον ἐστὶν καὶ πρακτέον; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) τὰς δὲ πονηρὰς
[504]	σώματά φαμεν τὰ ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ' ἡ
[460]	ὕστερον μαθόντα παρὰ σοῦ. ~(Γοργίας)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ὁ
[510]	τέχνην, ~ὅπως μὴ ἀδικήσωμεν. ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν ποτ'
[522]	ἔχεσθαι ὅτι (χρὴ εἰπεῖν; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι καὶ
[470]	χρήματα, ἐνίοτε δὲ οὔ; ~(Πῶλος)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτο μὲν δή,
[476]	δίκαιά που καλὰ ὡμολόγηται; ~(Πῶλος)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) τούτων ἄρα ὁ
[502]	ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν εἶναι; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, εἴ
[499]	κακαὶ δὲ αἱ βλαβεραί; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι δέ γε
[448]	δικαίως; οὐχ ὅπερ ἐκεῖνον; ~(Πῶλος)	πάνυ	γε. ~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν ἄρα φάσκοντες
[526]	τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς δὲ καὶ	πάνυ	ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ εἰς τοὺς
[485]	ὑπάρχει τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ, κἂν	~πάνυ	εὐφυὴς ᾖ, ἀνάνδρῳ γενέσθαι φεύγοντι
[484]	τῶν ~ἀνθρώπων. ἐὰν γὰρ καὶ	πάνυ	εὐφυὴς ᾖ καὶ πόρρω τῆς
[521]	ἂν εἰσαχθεὶς εἰς δικαστήριον ὑπὸ	πάνυ	ἴσως μοχθηροῦ ~ἀνθρώπου καὶ φαύλου.
[510]	καλῶς λέγῃς; τοῦτό ~μοι δοκεῖς	πάνυ	καλῶς εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ
[452]	ἂν ὁ χρηματιστής, ~ὡς ἐγᾦμαι	πάνυ	καταφρονῶν ἁπάντων· (σκόπει δῆτα, ὦ
[488]	μὴ ταὐτὰ πράττοντα ἅπερ ὡμολόγησα,	πάνυ	με ἡγοῦ βλᾶκα ~εἶναι καὶ
[474]	οὐδείς. ~(Σωκράτης) οὔκουν ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος)	~πάνυ	μὲν οὖν· καὶ γὰρ ἐπιθυμῶ
[450]	ῥητορικὴν εἶναι· ἢ οὔ; ~(Γοργίας)	~πάνυ	μὲν οὖν καλῶς ὑπολαμβάνεις, ὦ
[489]	σοφώτατε Καλλίκλεις· οὕτω λέγεις; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ
[473]	ἐὰν μὴ διδῶσι δίκην. ~(Πῶλος)	πάνυ	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ
[459]	οὐ διδάσκοντα ἀλλὰ ~(πείθοντα; ~(Γοργίας)	πάνυ	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἔλεγές τοι
[462]	βούληται, ὡς ~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος)	πάνυ	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν
[477]	δειλίαν καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος)	πάνυ	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν χρημάτων
[497]	οὐ τούτους ἀγαθοὺς καλεῖς; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) τί δέ;
[494]	~τρήματα εἶναι ταῖς ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης)	πάνυ	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ τινα
[448]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~τὸ ἐρωτώμενον οὐ	πάνυ	μοι φαίνεται ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ἀλλὰ
[450]	ἢ οὐδενὸς προσδέονται ἢ βραχέος	πάνυ,	οἷον ἡ ἀριθμητικὴ καὶ λογιστικὴ
[472]	τυγχάνει περὶ ὧν ἀμφισβητοῦμεν οὐ	πάνυ	σμικρὰ ὄντα, ~ἀλλὰ σχεδόν τι
[513]	τὸ τῶν ~πολλῶν πάθος· οὐ	πάνυ	σοι πείθομαι. ~(Σωκράτης) ~ὁ δήμου
[518]	εἰσὶν σωμάτων ~θεραπευταί, ἔλεγές μοι	πάνυ	σπουδάζων, Θεαρίων ὁ ἀρτοκόπος καὶ
[486]	τὸ δικαστήριον ἀναβάς, κατηγόρου τυχὼν	~πάνυ	φαύλου καὶ μοχθηροῦ, ἀποθάνοις ἄν,
[472]	~ἐγὼ αὖ οἶμαι. παραβαλόντες οὖν	παρ'	ἀλλήλους σκεψώμεθα εἴ τι διοίσουσιν
[452]	ὂν ἢ παρὰ Γοργίᾳ ἢ	παρ'	ἄλλῳ ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν ἂν οὖν
[461]	ἐὰν μὴ ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς	~παρ'	αὐτόν, αὐτὸς διδάξειν, ἔπειτα ἐκ
[482]	ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ, ἐὰν ἀφίκηται	παρ'	~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος τὰ δίκαια
[447]	(ἡμῖν διαλεχθῆναι; ~βούλομαι γὰρ πυθέσθαι	παρ'	αὐτοῦ τίς ἡ δύναμις τῆς
[452]	ἀμφισβητεῖ γε (Γοργίας) ὅδε τὴν	παρ'	αὑτῷ ~τέχνην μείζονος ἀγαθοῦ αἰτίαν
[447]	πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε	παρ'	ἐμὲ ἥκειν οἴκαδε· παρ' ἐμοὶ
[506]	σὺ ἐμοί, ἀλλὰ μέγιστος εὐεργέτης	παρ'	ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης) λέγε, ὠγαθέ,
[447]	βούλησθε παρ' ἐμὲ ἥκειν οἴκαδε·	παρ'	ἐμοὶ γὰρ (Γοργίας) καταλύει ~καὶ
[470]	φημί, ὦ Πῶλε, εἴ σοι	παρ'	ἐμοῦ ἥδιόν ἐστιν ἀκούειν, ὅταν
[460]	τύχῃ μὴ εἰδώς, καὶ ταῦτα	παρ'	ἐμοῦ ~μαθήσεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δή·
[470]	ἔοικε, καὶ παρὰ σοῦ καὶ	παρ'	ἐμοῦ ὁμολογεῖται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[462]	δέ, ὦ Πῶλε; ἤδη πέπυσαι	παρ'	ἐμοῦ ὅτι φημὶ (αὐτὴν εἶναι,
[500]	δοκοῦντα ἀποκρίνου, μήτ' (αὖ τὰ	παρ'	ἐμοῦ ~οὕτως ἀποδέχου ὡς παίζοντος·
[482]	~ταῦτα λέγων. νόμιζε τοίνυν καὶ	παρ'	ἐμοῦ χρῆναι ἕτερα τοιαῦτα ἀκούειν,
[452]	τι μεῖζον ἀγαθὸν ὂν ἢ	παρὰ	Γοργίᾳ ἢ παρ' ἄλλῳ ὁτῳοῦν.
[485]	πάσχω καὶ πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας.	παρὰ	νέῳ μὲν γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν
[459]	καὶ ~δεῖ προεπιστάμενον ταῦτα ἀφικέσθαι	παρὰ	σὲ τὸν μέλλοντα μαθήσεσθαι τὴν
[489]	ἐάν μοι ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι ἤδη	~παρὰ	σοῦ, ἅτε ἱκανοῦ ἀνδρὸς διαγνῶναι
[460]	πρότερόν γε ἢ ὕστερον μαθόντα	παρὰ	σοῦ. ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[499]	~καὶ τοῦτο δέχεσθαι τὸ διδόμενον	παρὰ	σοῦ. ἔστιν δὲ δή, ὡς
[470]	μὲν δή, ὡς ἔοικε, καὶ	παρὰ	σοῦ καὶ παρ' ἐμοῦ ὁμολογεῖται.
[489]	με προδίδασκε, ἵνα μὴ ~ἀποφοιτήσω	παρὰ	σοῦ. ~(Καλλίκλης) εἰρωνεύῃ, ὦ Σώκρατες.
[458]	τ' εἶναι, ~ἐάν τις βούληται	παρὰ	σοῦ μανθάνειν; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[455]	ἔχει τὰ τῆς σῆς τέχνης	παρὰ	σοῦ πυνθάνεσθαι. καὶ ἐμὲ νῦν
[500]	παίζειν ~μηδ' ὅτι ἂν τύχῃς	παρὰ	τὰ δοκοῦντα ἀποκρίνου, μήτ' (αὖ
[495]	ἱκανῶς ~τὰ ὄντα ἐξετάζοις, εἴπερ	παρὰ	τὰ δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης)
[507]	ἀγαθή. ἐγὼ μὲν οὐκ ἔχω	παρὰ	ταῦτα ἄλλα φάναι, ὦ φίλε
[517]	μὴ εἰδότι ὅτι ~ἔστιν τις	παρὰ	ταύτας ἁπάσας τέχνη γυμναστική τε
[511]	τέχνην καὶ ταῦτα ~διαπραξάμενος ἐκβὰς	παρὰ	τὴν θάλατταν καὶ τὴν ναῦν
[456]	μετὰ τῶν ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν	παρά	τινα τῶν ~καμνόντων οὐχὶ ἐθέλοντα
[478]	ὧδε σκόπει· ποῖ ἄγομεν καὶ	~παρὰ	τίνας τοὺς κάμνοντας τὰ σώματα;
[481]	μὴ δῷ δίκην μηδὲ ἔλθῃ	παρὰ	τὸν δικαστήν· ~ἐὰν δὲ ἔλθῃ,
[524]	ὁ ἄνθρωπος. ἐπειδὰν οὖν ~ἀφίκωνται	παρὰ	τὸν δικαστήν, οἱ μὲν ἐκ
[526]	νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ~ἀλλὰ ἐλθὼν	παρὰ	τὸν δικαστήν, ~(τὸν τῆς Αἰγίνης
[480]	~ὅπου ὡς τάχιστα δώσει δίκην,	παρὰ	τὸν δικαστὴν ὥσπερ παρὰ τὸν
[475]	οὖν, ὦ Πῶλε, ὁ ἔλεγχος	παρὰ	τὸν ἔλεγχον παραβαλλόμενος ὅτι οὐδὲν
[480]	δίκην, παρὰ τὸν δικαστὴν ὥσπερ	παρὰ	τὸν ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως μὴ
[524]	οἱ μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας	(παρὰ	τὸν Ῥαδάμανθυν, ~ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκείνους
[514]	οὐκ ἐπιστάμεθα, τὴν ~οἰκοδομικήν, καὶ	παρὰ	τοῦ ἐμάθομεν; ἔδει ἂν ἢ
[523]	Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ	παρὰ	τοῦ ~πατρὸς παρέλαβον. ἦν οὖν
[478]	ἀδικοῦντας καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος)	παρὰ	τοὺς δικαστὰς λέγεις; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[478]	τοὺς κάμνοντας τὰ σώματα; ~(Πῶλος)	παρὰ	τοὺς ἰατρούς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[510]	τῷ ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ ~καὶ	παρὰ	τούτῳ μέγα δυνήσεται; ἀλλ' οἶμαι
[467]	οἷον οἱ τὰ φάρμακα ~πίνοντες	παρὰ	τῶν ἰατρῶν πότερόν σοι δοκοῦσιν
[484]	καὶ ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους τοὺς	παρὰ	φύσιν ἅπαντας, ἐπαναστὰς ἀνεφάνη δεσπότης
[492]	ταῦτ' ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα, τὰ	παρὰ	φύσιν ~συνθήματα ἀνθρώπων, φλυαρία καὶ
[475]	ὁ ἔλεγχος παρὰ τὸν ἔλεγχον	παραβαλλόμενος	ὅτι οὐδὲν ~ἔοικεν, ἀλλὰ σοὶ
[472]	ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ αὖ οἶμαι.	παραβαλόντες	οὖν παρ' ἀλλήλους σκεψώμεθα εἴ
[506]	ὅσ' ἀγαθά ἐστιν, ἀρετῆς ~τινος	παραγενομένης;	~ἔμοιγε δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι, ὦ
[458]	καὶ αὐτὸς πολλοῖς ἤδη λόγοις	~παραγενόμενος	οὐκ οἶδ' εἰ πώποτε ἥσθην
[506]	~ἡδὺ δέ ἐστιν τοῦτο οὗ	(παραγενομένου	ἡδόμεθα, ἀγαθὸν δὲ οὗ παρόντος
[506]	παντός, οὐ τῷ εἰκῇ κάλλιστα	παραγίγνεται,	ἀλλὰ τάξει καὶ ὀρθότητι καὶ
[493]	ἴσως Σικελός ~τις ἢ Ἰταλικός,	παράγων	τῷ ὀνόματι διὰ τὸ πιθανόν
[525]	πάσχοντας τὸν ~ἀεὶ χρόνον, ἀτεχνῶς	παραδείγματα	ἀνηρτημένους ἐκεῖ ἐν Ἅιδου ἐν
[525]	ἀνίατοι ~γένωνται, ἐκ τούτων τὰ	παραδείγματα	γίγνεται, καὶ οὗτοι αὐτοὶ μὲν
[525]	βελτίονι ~γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι ἢ	παραδείγματι	τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι
[525]	τοὺς πολλοὺς εἶναι τούτων τῶν	~παραδειγμάτων	ἐκ τυράννων καὶ βασιλέων καὶ
[474]	ἔλεγον, ἐμοὶ ἐν τῷ μέρει	παράδος,	~καὶ πείρασαι τοῦ ἐλέγχου οἷον
[513]	δέ σοι οἴει ὁντινοῦν ἀνθρώπων	παραδώσειν	~τέχνην τινὰ τοιαύτην, ἥτις (σε
[521]	οὐκ ἐθέλων ποιεῖν ἃ σὺ	παραινεῖς,	τὰ κομψὰ ταῦτα, οὐχ ἕξω
[514]	ἐπιχειρεῖν τοῖς ~δημοσίοις ἔργοις καὶ	παρακαλεῖν	ἀλλήλους ἐπ' αὐτά. φῶμεν ταῦτα
[514]	δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν καὶ ἄλλους τοιούτους	παρακαλεῖν;	οὐκ ~ἀνόητόν σοι δοκεῖ ἂν
[500]	ζῆν, πότερον ἐπὶ ὃν σὺ	παρακαλεῖς	ἐμέ, τὰ τοῦ ἀνδρὸς δὴ
[527]	ἐκείνῳ, ᾧ σὺ πιστεύων ἐμὲ	παρακαλεῖς·	ἔστι γὰρ οὐδενὸς ~ἄξιος ὦ
[515]	τῆς ~πόλεως πράγματα, ἐμὲ δὲ	παρακαλεῖς	καὶ ὀνειδίζεις ὅτι οὐ πράττω,
[521]	~κολακεύσοντα ἄρα με, ὦ γενναιότατε,	παρακαλεῖς.	~(Καλλίκλης) ~εἴ σοι Μυσόν γε
[521]	~(Σωκράτης) ~ἐπὶ ποτέραν οὖν με	παρακαλεῖς	τὴν θεραπείαν τῆς πόλεως, διόρισόν
[526]	ζῆν καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν.	παρακαλῶ	δὲ καὶ τοὺς ἄλλους πάντας
[527]	οὖν ἑπώμεθα, καὶ τοὺς ἄλλους	~παρακαλῶμεν,	μὴ ἐκείνῳ, ᾧ σὺ πιστεύων
[512]	ὑμᾶς τοῖς ~λόγοις, λέγων καὶ	παρακαλῶν	ἐπὶ τὸ δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς,
[516]	ὁστισοῦν ὁτουοῦν ζῴου, ὃς ἂν	παραλαβὼν	ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα ἢ παρέλαβε;
[516]	κακὸς ἂν ἐδόκει εἶναι, ~εἰ	παραλαβὼν	μὴ λακτίζοντας ἑαυτὸν μηδὲ κυρίττοντας
[459]	εἶναι οὐκ ὄντα; ἢ τὸ	παράπαν	~οὐχ οἷός τε ἔσῃ αὐτὸν
[450]	δὲ πολλαὶ πλείους, καὶ τὸ	παράπαν	~πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ τὸ
[520]	ῥήτωρ, ἢ ἐγγύς τι καὶ	παραπλήσιον,	ὥσπερ ἐγὼ ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον·
[498]	ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~παραπλησίως	ἄρα χαίρουσιν καὶ λυποῦνται οἱ
[498]	ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ δὲ μή,	παραπλησίως	γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν διαφέρει. χαίρουσιν
[498]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	παραπλησίως	εἰσὶν ἀγαθοὶ καὶ κακοὶ οἱ
[498]	ἧττον ἧττον, οἳ δὲ παραπλησίως	παραπλησίως;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς
[498]	δ' ἧττον ἧττον, οἳ δὲ	παραπλησίως	παραπλησίως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[498]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς	παραπλησίως	χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους
[498]	οἱ δειλοὶ ~καὶ οἱ ἀνδρεῖοι	παραπλησίως,	(ὡς σὺ φῄς, μᾶλλον δὲ
[510]	καὶ ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ, καὶ	παρασκευάζειν	~ὅπως ὅτι μάλιστα ὅμοιος ἔσται
[503]	τὸ δ' ἕτερον καλόν, τὸ	παρασκευάζειν	ὅπως ὡς βέλτισται ~ἔσονται τῶν
[515]	τοῦτο δεῖ τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα	παρασκευάζειν	τῇ ἑαυτοῦ πόλει, νῦν μοι
[511]	σημαίνει. ἢ οἴει δεῖν τοῦτο	παρασκευάζεσθαι	~ἄνθρωπον, ὡς πλεῖστον χρόνον ζῆν,
[479]	τοῦ μεγίστου κακοῦ, καὶ χρήματα	παρασκευαζόμενοι	καὶ ~φίλους καὶ ὅπως ἂν
[500]	μέχρι ἡδονῆς, αὐτὸ ~τοῦτο μόνον	παρασκευάζουσαι,	ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ βέλτιον καὶ
[518]	θεραπευταί, ὁ μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς	~(παρασκευάζων,	ὁ δὲ ὄψον, ὁ δὲ
[500]	αὖ, εἰ μνημονεύεις, (ὅτι εἶεν	παρασκευαὶ	αἱ μὲν μέχρι ἡδονῆς, αὐτὸ
[513]	ὅτι δύ' ἔφαμεν εἶναι τὰς	παρασκευὰς	ἐπὶ τὸ ἕκαστον ~θεραπεύειν, καὶ
[509]	τὸ ἀδικεῖσθαι. τί οὖν ἂν	παρασκευασάμενος	ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν αὑτῷ, (ὥστε ἀμφοτέρας
[509]	δεῖ δύναμίν τινα καὶ τέχνην	παρασκευάσασθαι,	~ὡς, ἐὰν μὴ μάθῃ αὐτὰ
[509]	οὐκ ἀδικήσεται, ἢ ἐὰν δύναμιν	~παρασκευάσηται	τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται;
[518]	διακόνους μοι λέγεις καὶ ~ἐπιθυμιῶν	παρασκευαστὰς	ἀνθρώπους, οὐκ ἐπαί̈ οντας καλὸν
[510]	ἐπὶ τοῦτο ἄρα, ὡς ἔοικεν,	παρασκευαστέον	ἐστὶ δύναμίν τινα καὶ τέχνην,
[480]	ἀδικῇ ὁ ἐχθρός, παντὶ τρόπῳ	παρασκευαστέον,	~καὶ (πράττοντα καὶ λέγοντα, ὅπως
[507]	ἔχει ποδῶν ἕκαστος ἡμῶν, καὶ	~παρασκευαστέον	μάλιστα μὲν μηδὲν δεῖσθαι τοῦ
[510]	ἔγωγε, πᾶν τοὐναντίον οὑτωσὶ ἡ	~παρασκευὴ	ἔσται αὐτῷ ἐπὶ τὸ οἵῳ
[500]	αὐτοῖν ~μελέτην τινὰ εἶναι καὶ	παρασκευὴν	τῆς κτήσεως, τὴν μὲν τοῦ
[510]	οὖν ποτ' ἐστὶν τέχνη τῆς	παρασκευῆς	τοῦ μηδὲν ἀδικεῖσθαι ἢ ὡς
[452]	~(Σωκράτης) ~ὅτι εἴ σοι αὐτίκα	παρασταῖεν	οἱ δημιουργοὶ τούτων ὧν ἐπῄνεσεν
[456]	πιεῖν ἢ τεμεῖν ἢ καῦσαι	παρασχεῖν	τῷ ~ἰατρῷ, οὐ δυναμένου τοῦ
[474]	ὧν ἂν λέγω ἕνα μὲν	~παρασχέσθαι	μάρτυρα ἐπίσταμαι, αὐτὸν πρὸς ὃν
[472]	~ἐὰν βούλῃ κατ' ἐμοῦ μάρτυρας	παρασχέσθαι	ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγω· μαρτυρήσουσί
[472]	ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας πολλοὺς κατ' ἐμοῦ	παρασχόμενος	ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν με ἐκ ~τῆς
[472]	σὲ αὐτὸν ἕνα ὄντα μάρτυρα	~παράσχωμαι	ὁμολογοῦντα περὶ ὧν λέγω, οὐδὲν
[527]	τῷ λόγῳ χρησώμεθα τῷ νῦν	παραφανέντι,	ὃς ἡμῖν σημαίνει ~ὅτι οὗτος
[456]	τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ	παρέδοσαν	ἐπὶ τῷ δικαίως χρῆσθαι ~τούτοις
[457]	μὲν γὰρ ἐπὶ (δικαίου χρείᾳ	παρέδωκεν,	ὁ ~δ' ἐναντίως χρῆται. τὸν
[474]	καὶ ἔδει με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα	παρεῖχον	καὶ οὐκ ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν. ~μὴ
[514]	σοι ἥδιον. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν	παρεκαλοῦμεν	ἀλλήλους, ὦ Καλλίκλεις, δημοσίᾳ πράξοντες
[514]	ἄλλα κἂν εἰ ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν	~παρεκαλοῦμεν	ἀλλήλους ὡς ἱκανοὶ ἰατροὶ ὄντες,
[487]	τὴν ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι	(παρεκελεύεσθε	ἀλλήλοις ὅπως μὴ πέρα τοῦ
[516]	παραλαβὼν ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα ἢ	παρέλαβε;	δοκεῖ ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[516]	γε αὐτοὺς ἀπέφηνεν ἢ οἵους	παρέλαβεν,	καὶ ταῦτ' εἰς ~αὑτόν, ὃν
[523]	Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ τοῦ ~πατρὸς	παρέλαβον.	ἦν οὖν νόμος ὅδε περὶ
[448]	γε, ὦ Γοργία, φαίνεται πῶλος	παρεσκευάσθαι	εἰς λόγους· ἀλλὰ γὰρ ὃ
[502]	ἐάντε μή; ποτέρως σοι δοκεῖ	~παρεσκευάσθαι	ἡ τῶν τραγῳδιῶν ποίησις; ~(Καλλίκλης)
[479]	διδόναι, ~ὥσπερ σὺ φῂς Ἀρχέλαον	παρεσκευάσθαι	καὶ τοὺς ἄλλους τυράννους καὶ
[524]	ἑνὶ δὲ λόγῳ, οἷος εἶναι	παρεσκεύαστο	τὸ σῶμα ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα
[447]	~ἐπ' αὐτό γέ τοι τοῦτο	πάρεσμεν.	~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε παρ'
[507]	τὰ τῆς πόλεως, ὅπως ~δικαιοσύνη	παρέσται	καὶ σωφροσύνη (τῷ μακαρίῳ μέλλοντι
[448]	ῥᾳδίως ἀποκρινῇ, ὦ Γοργία. ~(Γοργίας)	πάρεστι	τούτου πεῖραν, ὦ (Χαιρεφῶν) λαμβάνειν.
[498]	τὰ κακά, αἱ λῦπαι; ~(Καλλίκλης)	πάρεστιν.	~(Σωκράτης) ~κακῶν δέ γε παρουσίᾳ
[498]	τί δέ; τοῖς ἀνιωμένοις οὐ	πάρεστιν	τὰ κακά, αἱ λῦπαι; ~(Καλλίκλης)
[498]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν	πάρεστιν	τἀγαθά, αἱ ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν;
[506]	ἑκάστῳ ὁ ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν	παρέχει	~ἕκαστον τῶν ὄντων; ~ἔμοιγε δοκεῖ.
[480]	τοὺς ἄλλους μὴ ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ	~παρέχειν	μύσαντα εὖ καὶ ἀνδρείως ὥσπερ
[471]	δὲ τἀναντία λέγων ἕνα τινὰ	παρέχηται	ἢ μηδένα. ~οὗτος δὲ ὁ
[454]	θῶμεν πειθοῦς, τὸ μὲν πίστιν	παρεχόμενον	ἄνευ τοῦ εἰδέναι, ~τὸ δ'
[477]	τὸ αἴσχιστον ἤτοι λύπην μεγίστην	παρέχον	ἢ βλάβην ἢ ἀμφότερα ~αἴσχιστόν
[480]	πληγῶν ἄξια ~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν	παρέχοντα,	ἐὰν δὲ δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν
[475]	γενναίως τῷ λόγῳ ὥσπερ ~ἰατρῷ	παρέχων	ἀποκρίνου, καὶ ἢ (φάθι ἢ
[471]	ὧν ἂν λέγωσι μάρτυρας πολλοὺς	παρέχωνται	καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ δὲ τἀναντία
[497]	τοὺς καλοὺς οἷς ἂν κάλλος	παρῇ;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[482]	δὲ ἃ σὺ νῦν ~θαυμάζεις,	παρῆσθα	δὲ καὶ αὐτὸς λεγομένοις. ἢ
[499]	κατὰ τὸν παλαιὸν λόγον τὸ	παρὸν	εὖ ποιεῖν ~καὶ τοῦτο δέχεσθαι
[519]	αὕτη τῆς ἀσθενείας, τοὺς τότε	παρόντας	αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα δὲ καὶ
[474]	νῦν με κέλευε ἐπιψηφίζειν τοὺς	παρόντας,	ἀλλ' εἰ μὴ ~ἔχεις τούτων
[457]	αὐτῶν τοιαῦτα οἷα καὶ τοὺς	παρόντας	~ἄχθεσθαι ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν, ὅτι
[518]	οἳ ἂν αὐτοῖς τύχωσι ~τότε	παρόντες	καὶ συμβουλεύοντές τι, ὅταν δὴ
[461]	ἐπειδὰν ~αὐτοὶ πρεσβύτεροι γενόμενοι σφαλλώμεθα,	παρόντες	ὑμεῖς οἱ νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε ἡμῶν
[506]	(παραγενομένου ἡδόμεθα, ἀγαθὸν δὲ οὗ	παρόντος	~ἀγαθοί ἐσμεν; ~πάνυ γε. ~ἀλλὰ
[498]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀγαθῶν	παρόντων	ἀγαθοί εἰσιν οἱ χαίροντες; ~(Καλλίκλης)
[458]	χρῆν ἐννοεῖν καὶ τὸ τῶν	παρόντων.	πάλαι γάρ τοι, πρὶν καὶ
[458]	καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν, ~ἐγὼ τοῖς	παροῦσι	πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ νῦν ἴσως
[497]	δέ̓ τοὺς ἀγαθοὺς οὐχὶ ~ἀγαθῶν	παρουσίᾳ	ἀγαθοὺς καλεῖς, ὥσπερ τοὺς καλοὺς
[498]	ὅτι τοὺς ἀγαθοὺς ἀγαθῶν φῂς	παρουσίᾳ	εἶναι ἀγαθούς, καὶ κακοὺς δὲ
[498]	πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν δέ γε	παρουσίᾳ	φῂς σὺ εἶναι κακοὺς τοὺς
[493]	τὸν κοσμίως καὶ ~τοῖς ἀεὶ	παροῦσιν	ἱκανῶς καὶ ἐξαρκούντως ἔχοντα βίον
[487]	καὶ μὴν ὅτι γε οἷος	παρρησιάζεσθαι	καὶ μὴ ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός τε
[521]	~δίκαιος γὰρ εἶ, ὥσπερ ἤρξω	παρρησιάζεσθαι	πρὸς ἐμέ, διατελεῖν ἃ νοεῖς
[491]	δίκαιον, ὃ ἐγώ σοι ~νῦν	παρρησιαζόμενος	λέγω, ὅτι δεῖ τὸν ὀρθῶς
[492]	ὦ Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ τῷ λόγῳ	παρρησιαζόμενος·	σαφῶς γὰρ ~σὺ νῦν λέγεις
[487]	ἐπιστήμην τε καὶ ~εὔνοιαν καὶ	παρρησίαν.	ἐγὼ γὰρ πολλοῖς ἐντυγχάνω οἳ
[487]	(φίλω ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ	παρρησίας	καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ δέοντος·
[461]	ἐν τοῖς λόγοις σφαλλόμεθα, σὺ	παρὼν	ἐπανόρθου δίκαιος δ' εἶ ~καὶ
[450]	τοιαύτας ~πράξεις ὡς ἔπος εἰπεῖν	πᾶσά	ἐστιν ἡ ἐπιστήμη, τῆς δὲ
[470]	~τί δέ; ἐν τούτῳ ἡ	πᾶσα	εὐδαιμονία ἐστίν; ~(Σωκράτης) ~ὥς γε
[450]	οὐδέν ἐστιν ~τοιοῦτον χειρούργημα, ἀλλὰ	πᾶσα	ἡ πρᾶξις καὶ ἡ κύρωσις
[450]	πολλαὶ πλείους, καὶ τὸ παράπαν	~πᾶσα	ἡ πρᾶξις καὶ τὸ (κῦρος
[502]	ἥ τε κιθαρῳδικὴ δοκεῖ σοι	πᾶσα	καὶ ἡ τῶν διθυράμβων ποίησις
[527]	καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι δίκην· καὶ	πᾶσαν	κολακείαν καὶ τὴν περὶ ἑαυτὸν
[486]	ὑπὸ δὲ (τῶν ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι	πᾶσαν	τὴν οὐσίαν, ἀτεχνῶς δὲ ἄτιμον
[518]	ἀρετὴν (σώματος, τὰς δ' ἄλλας	πάσας	ταύτας ~ἀγνοεῖν· διὸ δὴ καὶ
[456]	ῥητορικῇ χρῆσθαι ὥσπερ τῇ ἄλλῃ	πάσῃ	ἀγωνίᾳ. καὶ ~γὰρ (τῇ ἄλλῃ
[522]	χρή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἴει ἐν	πάσῃ	ἀπορίᾳ ἂν αὐτὸν ἔχεσθαι ὅτι
[523]	μακάρων νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν	πάσῃ	~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, τὸν δὲ
[527]	δίκαιον ἀεί, καὶ τῇ ἄλλῃ	πάσῃ	πράξει. ἐμοὶ οὖν πειθόμενος ~ἀκολούθησον
[502]	εἴ τις περιέλοι τῆς ποιήσεως	πάσης	τό τε μέλος καὶ τὸν
[526]	δὲ ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα	πάσχει.	ἐνίοτε δ' ἄλλην ~εἰσιδὼν ὁσίως
[477]	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ ἄρα	πάσχει	ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ἔοικεν.
[476]	μὲν ποιεῖ καλά, ὁ δὲ	πάσχει,	ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[476]	ὁ κολαζόμενος δίκην διδοὺς δίκαια	πάσχει;	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τὰ δὲ
[476]	τὸ ~ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ πάσχον	πάσχειν.	~(Πῶλος) ἀλλ' ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~τούτων
[476]	ποιεῖν; ~(Πῶλος) ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες,	πάσχειν.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὑπό τινος ποιοῦντος;
[476]	ὁμολογουμένων, τὸ δίκην διδόναι πότερον	πάσχειν	τί ἐστιν ἢ ποιεῖν; ~(Πῶλος)
[525]	ἄλλοι ~ὁρῶντες πάσχοντα ἃ ἂν	πάσχῃ	φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται. εἰσὶν δὲ
[476]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο	πάσχον	ὃ τὸ ποιοῦν ποιεῖ, καὶ
[476]	ποιῇ τὸ ~ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ	πάσχον	πάσχειν. ~(Πῶλος) ἀλλ' ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης)
[476]	ποιεῖ, ἀνάγκη τι εἶναι καὶ	πάσχον	ὑπὸ τούτου τοῦ ~ποιοῦντος; ~(Πῶλος)
[525]	ἄλλοις γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι ~ὁρῶντες	πάσχοντα	ἃ ἂν πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους
[525]	καὶ ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα πάθη	πάσχοντας	τὸν ~ἀεὶ χρόνον, ἀτεχνῶς παραδείγματα
[519]	ἀγανακτούντων καὶ σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ	πάσχουσι·	πολλὰ καὶ ~ἀγαθὰ τὴν πόλιν
[485]	ἄξιον. ταὐτὸν οὖν ἔγωγε τοῦτο	πάσχω	καὶ πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ
[485]	χρῆμα γίγνεται, καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον	πάσχω	πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς
[505]	ὑπομένει ὠφελούμενος καὶ αὐτὸς τοῦτο	πάσχων	περὶ οὗ ὁ λόγος ~ἐστί,
[450]	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~πασῶν	δὴ οἶμαι τῶν τεχνῶν τῶν
[517]	ἥνπερ καὶ προσήκει τούτων ἄρχειν	πασῶν	τῶν τεχνῶν ~καὶ χρῆσθαι τοῖς
[527]	μὰ Δία σύ γε θαρρῶν	πατάξαι	τὴν ~(ἄτιμον ταύτην πληγήν· οὐδὲν
[456]	καὶ πυκτικὸς γενόμενος, ἔπειτα τὸν	πατέρα	τύπτῃ καὶ ~τὴν μητέρα ἢ
[483]	τὴν Ἑλλάδα ἐστράτευσεν ἢ ὁ	πατὴρ	αὐτοῦ ἐπὶ ~Σκύθας; ἢ (ἄλλα
[502]	πέρι. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὁ	πατὴρ	αὐτοῦ Μέλης; ἦ πρὸς τὸ
[480]	ἢ ἑταίρων ἢ ~παίδων ἢ	πατρίδος	ἀδικούσης οὐ χρήσιμος οὐδὲν ἡ
[523]	ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ τοῦ	~πατρὸς	παρέλαβον. ἦν οὖν νόμος ὅδε
[497]	ἀπέλιπες ἀποκρίνου, εἰ οὐχ ἅμα	παύεται	διψῶν ~ἕκαστος ἡμῶν καὶ ἡδόμενος.
[497]	ἄλλων ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν ἅμα	παύεται;	~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[497]	λυπῶν (καὶ τῶν ἡδονῶν ἅμα	παύεται;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν
[497]	ἀνιαροῖς. ~τῶν μὲν γὰρ ἅμα	παύεται,	τῶν δὲ οὔ, ὡς ἑτέρων
[497]	γε καὶ κακῶν οὐχ ἅμα	παύεται,	ὡς σὺ ὡμολόγεις· νῦν δὲ
[491]	μαγείρους λέγων καὶ ~ἰατροὺς οὐδὲν	παύῃ,	ὡς περὶ τούτων ἡμῖν ὄντα
[517]	τῷ χρόνῳ ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν	παυόμεθα	εἰς τὸ αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι
[486]	δίκην. ἀλλ' ὠγαθέ, ἐμοὶ πείθου,	παῦσαι	δὲ ἐλέγχων, πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν
[482]	λέγειν, ~ὅτι εἰ μή τις	παύσει	τὰ (σὰ παιδικὰ τούτων τῶν
[489]	φύσιν. ~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ ἀνὴρ οὐ	παύσεται	φλυαρῶν. εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατες,
[523]	εἴρηται τῷ Προμηθεῖ (ὅπως ἂν	παύσῃ	~αὐτῶν. ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων
[482]	τούτων τῶν λόγων, οὐδὲ σὺ	παύσῃ	ποτὲ ~ταῦτα λέγων. νόμιζε τοίνυν
[482]	τὴν φιλοσοφίαν, τὰ ἐμὰ παιδικά,	παῦσον	~ταῦτα λέγουσαν. λέγει γάρ, ὦ
[523]	κρινομένων. ~πρῶτον μὲν οὖν, ἔφη,	παυστέον	ἐστὶν προειδότας αὐτοὺς τὸν θάνατον·
[523]	ὁ Ζεύς· ἀλλ' ἐγώ, ἔφη,	παύσω	τοῦτο γιγνόμενον. ~νῦν μὲν γὰρ
[518]	ἂν οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες καὶ	παχύναντες	τὰ σώματα τῶν ~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι
[524]	νεκρὸς μέγας, καὶ εἰ παχύς,	παχὺς	καὶ ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα οὕτως·
[524]	ὁ νεκρὸς μέγας, καὶ εἰ	παχύς,	παχὺς καὶ ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα
[453]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	πείθει;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πειθοῦς ἄρα
[453]	ὁτιοῦν πρᾶγμα, ~πότερον ὃ διδάσκει	πείθει	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~οὐ δῆτα,
[453]	ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πάντων μάλιστα	πείθει.	~(Σωκράτης) ~πάλιν δὴ ἐπὶ τῶν
[452]	δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Γοργίας) ~τὸ	πείθειν	ἔγωγ' οἷόν τ' εἶναι τοῖς
[452]	σοὶ τῷ δυναμένῳ λέγειν καὶ	~πείθειν	τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν μοι
[494]	ἢ οὐ πείθω; ~(Καλλίκλης) ~οὐ	πείθεις,	ὦ Σώκρατες. τῷ μὲν γὰρ
[505]	ὦ Σώκρατες. ἐὰν δὲ ἐμοὶ	πείθῃ,	ἐάσεις χαίρειν τοῦτον τὸν λόγον,
[513]	~πολλῶν πάθος· οὐ πάνυ σοι	πείθομαι.	~(Σωκράτης) ~ὁ δήμου γὰρ ἔρως,
[527]	ἄλλῃ πάσῃ πράξει. ἐμοὶ οὖν	πειθόμενος	~ἀκολούθησον ἐνταῦθα, οἷ ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις
[459]	πιθανὸν εἶναι, οὐ διδάσκοντα ἀλλὰ	~(πείθοντα;	~(Γοργίας) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[517]	τὰς ἐπιθυμίας καὶ μὴ ἐπιτρέπειν,	~πείθοντες	καὶ βιαζόμενοι ἐπὶ τοῦτο ὅθεν
[486]	~διδόναι δίκην. ἀλλ' ὠγαθέ, ἐμοὶ	πείθου,	παῦσαι δὲ ἐλέγχων, πραγμάτων δ'
[453]	καὶ πείθει; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~πειθοῦς	ἄρα δημιουργός ἐστιν καὶ ἡ
[453]	τι ἐγὼ συνίημι, λέγεις ὅτι	πειθοῦς	δημιουργός ἐστιν ἡ ῥητορική, ~καὶ
[455]	~ἡ ῥητορικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν,	πειθοῦς	(δημιουργός ἐστιν πιστευτικῆς ἀλλ' οὐ
[454]	ἐλέγομεν τέχνας ἁπάσας ἕξομεν ἀποδεῖξαι	πειθοῦς	~δημιουργοὺς οὔσας καὶ ἧστινος καὶ
[454]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ῥητορικὴ μόνη	πειθοῦς	ἐστιν δημιουργός. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.
[454]	~πειθοῦς καὶ τῆς περὶ τί	πειθοῦς	ἡ ῥητορική ἐστιν τέχνη; ἢ
[459]	ὅπως ἔχει, μηχανὴν (δέ τινα	~πειθοῦς	ηὑρηκέναι ὥστε φαίνεσθαι τοῖς οὐκ
[453]	ἐάν τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας	πειθοῦς	καὶ περὶ τί, ἀποκρινούμεθά που
[454]	ἂν τὸν λέγοντα· ποίας δὴ	~πειθοῦς	καὶ τῆς περὶ τί πειθοῦς
[454]	οὕτως. ~(Γοργίας) ~ταύτης τοίνυν τῆς	πειθοῦς	λέγω, ὦ Σώκρατες, τῆς ἐν
[454]	~βούλει οὖν δύο εἴδη θῶμεν	πειθοῦς,	τὸ μὲν πίστιν παρεχόμενον ἄνευ
[459]	αἰσχρὸν ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον,	πειθὼ	δὲ περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος ὥστε
[453]	εὖ ἴσθ' ὅτι, ὡς (ἐμαυτὸν	πείθω,	εἴπερ τις ~ἄλλος ἄλλῳ διαλέγεται
[453]	ἐγὼ τὴν ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς	πειθώ,	ἥτις ποτ' ἐστὶν ἣν σὺ
[454]	ὑπώπτευον ταύτην σε λέγειν τὴν	πειθὼ	καὶ περὶ τούτων, ὦ Γοργία·
[494]	ἀκολάστου ἀμείνω εἶναι, ἢ οὐ	πείθω;	~(Καλλίκλης) ~οὐ πείθεις, ὦ Σώκρατες.
[454]	~(Σωκράτης) ~ποτέραν οὖν ἡ ῥητορικὴ	πειθὼ	ποιεῖ ἐν δικαστηρίοις τε καὶ
[453]	ῥητορικῆς εἰπέ· πότερόν σοι δοκεῖ	πειθὼ	ποιεῖν ἡ ῥητορικὴ ~μόνη ἢ
[453]	καὶ ~περὶ ὧντινων πραγμάτων ἐστὶν	πειθώ,	σαφῶς μὲν εὖ ἴσθ' ὅτι
[453]	~σε τίνα ποτὲ λέγεις τὴν	πειθὼ	τὴν ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς καὶ
[493]	ἔχοντα βίον ἑλέσθαι. ἀλλὰ πότερον	~(πείθω	τί σε καὶ μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους
[494]	εἶναι ἢ τὸν τοῦ κοσμίου;	πείθω	τί σε ταῦτα λέγων ~συγχωρῆσαι
[453]	πλέον τὴν ῥητορικὴν δύνασθαι ἢ	πειθὼ	τοῖς ἀκούουσιν ἐν τῇ ψυχῇ
[517]	δυνατὸν εἶναι ἐκπορίζειν, ἐὰν μὲν	πεινῇ	τὰ σώματα ~ἡμῶν, σιτία, ἐὰν
[496]	μανθάνω· ἀλλ' οὖν τό γε	πεινῆν	αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ οὐχί; ~(Καλλίκλης)
[496]	ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν ὡμολογημένα. τὸ	πεινῆν	ἔλεγες πότερον ἡδὺ ἢ ἀνιαρὸν
[522]	ποιεῖ, πικρότατα πώματα διδοὺς καὶ	πεινῆν	~καὶ διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ
[494]	λέγε· τὸ ~τοιόνδε λέγεις οἷον	πεινῆν	καὶ πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[496]	ἀνιαρὸν ~εἶναι; αὐτὸ λέγω τὸ	πεινῆν.	~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ μέντοι
[497]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	πεινῶν	καὶ τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν καὶ
[496]	~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ μέντοι	πεινῶντα	ἐσθίειν ἡδὺ (λέγω. ~(Σωκράτης) μανθάνω·
[494]	~τοιόνδε λέγεις οἷον πεινῆν καὶ	πεινῶντα	ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ
[505]	καὶ τὰς ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι, οἷον	πεινῶντα	φαγεῖν ὅσον βούλεται ἢ ~διψῶντα
[448]	ὦ Γοργία. ~(Γοργίας) πάρεστι τούτου	πεῖραν,	ὦ (Χαιρεφῶν) λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ
[474]	ἐν τῷ μέρει παράδος, ~καὶ	πείρασαι	τοῦ ἐλέγχου οἷον ἐγὼ οἶμαι
[449]	λόγους ~ποιεῖσθαι· οὐ μὴν ἀλλὰ	(πειράσομαί	γε ὡς διὰ βραχυτάτων. καὶ
[473]	ὦ Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν. ~(Σωκράτης)	~πειράσομαι	δέ γε καὶ σὲ ποιῆσαι,
[526]	πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν	πειράσομαι	~τῷ ὄντι ὡς ἂν δύνωμαι
[463]	τὴν ~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ	πειράσομαι	φράσαι ὅ γέ μοι φαίνεται
[455]	ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγώ σοι	πειράσομαι,	ὦ Σώκρατες, σαφῶς ἀποκαλύψαι τὴν
[451]	δὲ ~καὶ ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι,	πειρῶ	εἰπεῖν ἡ περὶ τί ἐν
[504]	τῆς τάξεως καὶ τοῦ κόσμου;	πειρῶ	~εὑρεῖν καὶ εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ
[455]	περὶ ὧν νυνδὴ Σωκράτης ἔλεγεν;	πειρῶ	οὖν ~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'
[502]	προσομιλοῦσι τοῖς δήμοις, ~χαρίζεσθαι αὐτοῖς	πειρώμενοι	μόνον, ~εἰ δέ γε βελτίους
[456]	~ἰατρῷ, οὐ δυναμένου τοῦ ἰατροῦ	πεῖσαι,	ἐγὼ ἔπεισα, οὐκ ἄλλῃ τέχνῃ
[493]	ἐάν πως οἷός τε ὦ,	πεῖσαι	~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως καὶ
[456]	ἄλλον γε δημιουργὸν ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο,	πείσειεν	ἂν αὑτὸν ἑλέσθαι ὁ ῥητορικὸς
[520]	~ταύτην τὴν εὐεργεσίαν ἀντ' εὖ	πείσεται·	εἰ δὲ μή, οὔ. ἔστι
[527]	ταύτην πληγήν· οὐδὲν γὰρ δεινὸν	πείσῃ,	ἐὰν τῷ ὄντι ᾖς καλὸς
[513]	καὶ) βέλτιον (ταὐτὰ ταῦτα διασκοπώμεθα,	πεισθήσῃ.	~ἀναμνήσθητι δ' οὖν ὅτι δύ'
[522]	ἴσως, ὅτι ἂν τύχω, τοῦτο	πείσομαι.	~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ οὖν σοι, ὦ
[513]	ἐμοί, ὅπως μή, ὦ δαιμόνιε,	πεισόμεθα	ὅπερ φασὶ τὰς τὴν σελήνην
[493]	διὰ τὸ πιθανόν τε καὶ	πειστικὸν	ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς δὲ ἀνοήτους
[477]	~ἆρ' οὖν ἀλγεινότερόν ἐστιν τοῦ	πένεσθαι	καὶ κάμνειν τὸ ἄδικον εἶναι
[477]	τριῶν ὄντων, τριττὰς εἴρηκας ~πονηρίας,	πενίαν,	νόσον, ἀδικίαν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[477]	κακίαν ἄλλην τινὰ ἐνορᾷς ἢ	πενίαν;	~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ πενίαν. ~(Σωκράτης)
[477]	ἢ πενίαν; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ	πενίαν.	~(Σωκράτης) ~τί δ' ἐν σώματος
[478]	δή. ~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ μὲν ἄρα	πενίας	ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ δὲ νόσου, δίκη
[477]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τίς οὖν τέχνη	πενίας	ἀπαλλάττει; οὐ χρηματιστική; ~(Πῶλος) ναί.
[487]	ἃ οἱ ἄλλοι οὐκ ἔχουσιν·	~πεπαίδευσαί	τε γὰρ ἱκανῶς, ὡς πολλοὶ
[471]	δοκεῖς εὖ πρὸς τὴν ~ῥητορικὴν	πεπαιδεῦσθαι,	τοῦ δὲ διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ
[497]	ἅμα διψῶν τε ἕκαστος ~ἡμῶν	πέπαυται	καὶ ἅμα ἡδόμενος διὰ τοῦ
[526]	ὑπό τε τούτων τῶν λόγων	πέπεισμαι,	~καὶ σκοπῶ ὅπως ἀποφανοῦμαι τῷ
[454]	μὴν οἵ τέ γε μεμαθηκότες	πεπεισμένοι	εἰσὶν καὶ οἱ πεπιστευκότες. ~(Γοργίας)
[472]	οὐδὲν οἶμαι ἄξιον λόγου μοι	~πεπεράνθαι	περὶ ὧν ἂν (ἡμῖν ὁ
[454]	~(Γοργίας) καλῶ. ~(Σωκράτης) τί δέ;	πεπιστευκέναι;	~(Γοργίας) (ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν
[454]	δοκεῖ σοι εἶναι μεμαθηκέναι καὶ	πεπιστευκέναι,	καὶ μάθησις ~καὶ πίστις, ἢ
[454]	μεμαθηκότες πεπεισμένοι εἰσὶν καὶ οἱ	πεπιστευκότες.	~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~βούλει
[465]	σώματι. ἴσως μὲν οὖν ~ἄτοπον	πεποίηκα,	ὅτι σε οὐκ ἐῶν μακροὺς
[525]	ἄλλος πονηρὸς ἦν ~ἰδιώτης, οὐδεὶς	πεποίηκεν	μεγάλαις τιμωρίαις συνεχόμενον ὡς ἀνίατον
[525]	βασιλέας γὰρ καὶ ~δυνάστας ἐκεῖνος	πεποίηκεν	(τοὺς ἐν Ἅιδου τὸν ἀεὶ
[515]	φέρε, Καλλικλῆς ἤδη τινὰ βελτίω	πεποίηκεν	τῶν ~πολιτῶν; ἔστιν ὅστις πρότερον
[515]	ταυτὶ γὰρ ἔγωγε ἀκούω, ~Περικλέα	πεποιηκέναι	Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ δειλοὺς καὶ
[515]	τί ἐρεῖς; τίνα ~φήσεις βελτίω	πεποιηκέναι	ἄνθρωπον τῇ συνουσίᾳ τῇ σῇ;
[518]	καί φασι μεγάλην τὴν πόλιν	πεποιηκέναι	~αὐτούς· ~ὅτι δὲ οἰδεῖ καὶ
[519]	σοι ἄλογον εἶναι ἀγαθὸν ~φάσκοντα	πεποιηκέναι	τινὰ μέμφεσθαι τούτῳ ὅτι ὑφ'
[519]	πολλὰ καὶ ~ἀγαθὰ τὴν πόλιν	πεποιηκότες	ἄρα ἀδίκως ὑπ' αὐτῆς ἀπόλλυνται,
[512]	τεχνῶν ὅσαι τοῦ σῴζειν ~ἕνεκα	πεποίηνται.	ἀλλ' ὦ μακάριε, ὅρα μὴ
[513]	δοκεῖς εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες,	πέπονθα	δὲ τὸ τῶν ~πολλῶν πάθος·
[481]	τὸν καλὸν τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα	~πέπονθας.	τοῖς γὰρ τῶν παιδικῶν βουλεύμασίν
[495]	πράττουσιν οὐ τοὐναντίον ἡγῇ ~πάθος	πεπονθέναι;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν,
[485]	ἐπιεικῶς ἔχω φιλικῶς· κινδυνεύω οὖν	πεπονθέναι	νῦν ὅπερ ὁ ~Ζῆθος πρὸς
[481]	~σὺ νῦν τυγχάνομεν ταὐτόν τι	πεπονθότες,	ἐρῶντε δύο ὄντε δυοῖν ἑκάτερος,
[507]	ἐστιν, ἡ τοὐναντίον τῇ σώφρονι	πεπονθυῖα	κακή ~ἐστιν· ἦν δὲ αὕτη
[462]	~τί δέ, ὦ Πῶλε; ἤδη	πέπυσαι	παρ' ἐμοῦ ὅτι φημὶ (αὐτὴν
[462]	δοκεῖ εἶναι; ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ	πέπυσμαι	ὅτι ἐμπειρίαν τινὰ αὐτὴν φῂς
[463]	πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω· οὐ γάρ (πω	πέπυσται	ὁποῖόν φημι ἐγὼ τῆς κολακείας
[487]	~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις ὅπως μὴ	πέρα	τοῦ δέοντος ~σοφώτεροι γενόμενοι λήσετε
[506]	~(Καλλίκλης) λέγε, ὠγαθέ, αὐτὸς καὶ	πέραινε.	~(Σωκράτης) ~ἄκουε δὴ ἐξ ἀρχῆς
[454]	γὰρ λέγω, τοῦ ἑξῆς ἕνεκα	~περαίνεσθαι	τὸν λόγον ἐρωτῶ, οὐ σοῦ
[454]	τὴν ὑπόθεσιν ~ὅπως ἂν βούλῃ	περαίνῃς.	~(Γοργίας) ~καὶ ὀρθῶς γέ μοι
[450]	οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ τῆς τέχνης	περαίνοιτο	ἂν καὶ διὰ σιγῆς, οἷον
[450]	τεχνῶν αἳ διὰ λόγου πᾶν	περαίνουσι,	καὶ ἔργου ὡς ἔπος ~εἰπεῖν
[484]	ἐν τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν δὲ	περαιτέρω	τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν
[501]	ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα σοι καὶ	περανθῇ	ὁ λόγος καὶ Γοργίᾳ τῷδε
[497]	ἀποκρίνου καὶ ἡμῶν ἕνεκα, ἵνα	περανθῶσιν	οἱ ~λόγοι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἀεὶ
[522]	καὶ τἆλλα ἐπέρανας, καὶ τοῦτο	πέρανον.	~(Σωκράτης) ~Ἄκουε δή, φασί, μάλα
[471]	ὡς ἀποδώσων τὴν ἀρχὴν ἣν	Περδίκκας	~αὐτὸν ἀφείλετο, ξενίσας καὶ καταμεθύσας
[471]	ἣ ἦν δούλη Ἀλκέτου τοῦ	Περδίκκου	ἀδελφοῦ, καὶ κατὰ μὲν τὸ
[470]	~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον δήπου τοῦτον τὸν	Περδίκκου	ὁρᾷς ἄρχοντα Μακεδονίας; ~(Σωκράτης) ~εἰ
[471]	τὸν ἀδελφόν, τὸν γνήσιον τοῦ	Περδίκκου	ὑόν, παῖδα ὡς ἑπτέτη, οὗ
[519]	καὶ ἀκούω τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν	πέρι.	~αἰσθάνομαι γάρ, ὅταν ἡ πόλις
[501]	σῶμα καὶ περὶ ψυχὴν καὶ	περὶ	ἄλλο ὅτου ἄν τις τὴν
[455]	σύλλογος ἢ περὶ ναυπηγῶν ἢ	περὶ	ἄλλου τινὸς δημιουργικοῦ ἔθνους, ἄλλο
[522]	εἰ ~βεβοηθηκὼς εἴη αὑτῷ, μήτε	περὶ	(ἀνθρώπους μήτε περὶ θεοὺς ἄδικον
[507]	ἂν καὶ περὶ θεοὺς καὶ	περὶ	~ἀνθρώπους· οὐ γὰρ ἂν σωφρονοῖ
[523]	παρέλαβον. ἦν οὖν νόμος ὅδε	περὶ	ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ
[450]	τὰς τοιαύτας (μοι δοκεῖς ~λέγειν,	περὶ	ἃς οὐ φῂς τὴν ῥητορικὴν
[526]	τοιοῦτόν τινα λάβῃ, ἄλλο μὲν	~περὶ	αὐτοῦ οὐκ οἶδεν οὐδέν, οὔθ'
[495]	ἐναντία ἐστὶν ταῦτα ἀλλήλοις, ἀνάγκη	περὶ	αὐτῶν ἔχειν ὥσπερ ~περὶ ὑγιείας
[459]	δίκαιον ἢ ἄδικον, πειθὼ δὲ	περὶ	αὐτῶν μεμηχανημένος ὥστε δοκεῖν ~εἰδέναι
[518]	ἐπαί̈ οντας καλὸν κἀγαθὸν οὐδὲν	~περὶ	αὐτῶν, οἵ, ἂν οὕτω τύχωσιν,
[490]	τὰ τοιάδε· οἷον γεωργικὸν ἄνδρα	περὶ	γῆν ~φρόνιμόν τε καὶ καλὸν
[518]	~ὅτι Ἄνθρωπε, ἐπαί̈ εις οὐδὲν	περὶ	γυμναστικῆς· διακόνους μοι λέγεις καὶ
[520]	αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης)	~περὶ	δέ γε ταύτης τῆς πράξεως,
[501]	μὲν μίαν ψυχὴν ἔστιν τοῦτο,	περὶ	δὲ δύο καὶ πολλὰς οὐκ
[507]	προσήκοντα πράττων δίκαι' ἂν πράττοι,	περὶ	δὲ ~θεοὺς ὅσια· τὸν δὲ
[505]	καὶ σύ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~περὶ	δὲ ψυχήν, ὦ ἄριστε, οὐχ
[460]	~ἄδικον πρᾶγμα, ὅ γ' ἀεὶ	περὶ	δικαιοσύνης τοὺς λόγους ποιεῖται· ~ἐπειδὴ
[455]	συμβουλεύειν οἷοί τε ἐσόμεθα; πότερον	~περὶ	δικαίου μόνον καὶ ἀδίκου ἢ
[501]	ἔστιν; ~(Καλλίκλης) οὔκ, ἀλλὰ καὶ	περὶ	δύο καὶ περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης)
[527]	καὶ πᾶσαν κολακείαν καὶ τὴν	περὶ	ἑαυτὸν καὶ τὴν περὶ τοὺς
[465]	ᾖ ἄλογον πρᾶγμα· τούτων δὲ	πέρι	εἰ ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω ~ὑποσχεῖν λόγον.
[520]	ἀξίων; ~(Σωκράτης) ~τί δ' ἂν	περὶ	ἐκείνων λέγοις, οἳ φάσκοντες προεστάναι
[515]	πόλει, νῦν μοι ~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ	περὶ	ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν ὧν ὀλίγῳ
[450]	γυμναστικὴ περὶ λόγους ἐστὶν τοὺς	περὶ	εὐεξίαν τε τῶν σωμάτων ~καὶ
[455]	οὐδ' αὖ ὅταν στρατηγῶν αἱρέσεως	~πέρι	ἢ τάξεώς τινος πρὸς πολεμίους
[520]	συμβουλεύειν λαμβάνοντα ~ἀργύριον, οἷον οἰκοδομίας	πέρι	ἢ τῶν ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν
[451]	με ἔροιτο ὧν νυνδὴ ἔλεγον	περὶ	ἡστινοσοῦν τῶν ~τεχνῶν· ὦ Σώκρατες,
[455]	~(Σωκράτης) ~λέγεται ταῦτα, ὦ Γοργία,	περὶ	Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ καὶ αὐτὸς
[522]	αὑτῷ, μήτε περὶ (ἀνθρώπους μήτε	περὶ	θεοὺς ἄδικον ~μηδὲν μήτε εἰρηκὼς
[507]	τὰ προσήκοντα πράττοι ἂν καὶ	περὶ	θεοὺς καὶ περὶ ~ἀνθρώπους· οὐ
[455]	δύναμαι κατανοῆσαι ὅτι λέγω. ὅταν	περὶ	ἰατρῶν αἱρέσεως ᾖ τῇ ~πόλει
[455]	τῶν ἄλλων ὄχλων ~δικαίων τε	πέρι	καὶ ἀδίκων, ἀλλὰ πιστικὸς μόνον·
[516]	ὡμολόγεις. πάλιν δὲ λέγε μοι	περὶ	Κίμωνος· οὐκ ~ἐξωστράκισαν αὐτὸν οὗτοι
[450]	ῥητορικὴν καλεῖς, ἣ ἂν ᾖ	περὶ	λόγους; ~(Γοργίας) ~ὅτι, ὦ Σώκρατες,
[460]	λόγοις ἐλέγετο ὅτι ἡ ῥητορικὴ	περὶ	λόγους εἴη ~οὐ τοὺς τοῦ
[450]	τέχνας οὐ ῥητορικὰς καλεῖς, οὔσας	περὶ	λόγους, εἴπερ ~ταύτην ῥητορικὴν καλεῖς,
[450]	ἡ ἰατρικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν,	περὶ	λόγους ἐστίν. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[450]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἡ γυμναστικὴ	περὶ	λόγους ἐστὶν τοὺς περὶ εὐεξίαν
[450]	Γοργία, οὕτως (ἔχουσιν· ἑκάστη αὐτῶν	περὶ	~λόγους ἐστὶν τούτους, οἳ τυγχάνουσιν
[450]	τὴν ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ εἶναι	περὶ	λόγους, ὀρθῶς λέγων, ~ὡς ἐγώ
[449]	τῶν ὄντων ~ἐστὶν ἐπιστήμη; ~(Γοργίας)	περὶ	λόγους. ~(Σωκράτης) ~ποίους τούτους, ὦ
[507]	ταῦτ' εἶναι οὕτω. ~καὶ μὴν	περὶ	μὲν ἀνθρώπους τὰ προσήκοντα πράττων
[501]	τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον δὲ	περὶ	μὲν μίαν ψυχὴν ἔστιν τοῦτο,
[455]	ᾖ τῇ ~πόλει σύλλογος ἢ	περὶ	ναυπηγῶν ἢ περὶ ἄλλου τινὸς
[487]	δὴ οὑτωσὶ δῆλον ὅτι τούτων	πέρι	νυνί· (ἐάν τι σὺ ἐν
[455]	δεῖ αἱρεῖσθαι. οὐδ' ὅταν τειχῶν	περὶ	οἰκοδομήσεως ἢ λιμένων ~κατασκευῆς ἢ
[527]	τὴν περὶ τοὺς ~ἄλλους, καὶ	περὶ	ὀλίγους καὶ περὶ πολλούς, φευκτέον·
[487]	τὸν μέλλοντα βασανιεῖν ἱκανῶς ψυχῆς	πέρι	~ὀρθῶς τε ζώσης καὶ μὴ
[454]	~δημιουργοὺς οὔσας καὶ ἧστινος καὶ	περὶ	ὅτι· ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί.
[457]	εἶναι ἐν τοῖς πλήθεσιν (ἔμβραχυ	περὶ	ὅτου ἂν βούληται· ἀλλ' ~οὐδέν
[496]	~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) οἷον	περὶ	ὅτου βούλει τοῦ σώματος ἀπολαβὼν
[453]	μάλιστ' ἂν ἡμῖν καταφανὲς ποιοῖ	~περὶ	ὅτου λέγεται. σκόπει γὰρ εἴ
[453]	διαλέγεται βουλόμενος εἰδέναι αὐτὸ τοῦτο	περὶ	ὅτου ὁ λόγος ἐστίν, ~καὶ
[456]	ἄλλος ὁστισοῦν· οὐ ~γὰρ ἔστιν	περὶ	ὅτου οὐκ ἂν πιθανώτερον εἴποι
[472]	καὶ ~(ὅστις μή. αὐτίκα πρῶτον,	περὶ	οὗ νῦν ὁ λόγος ἐστίν,
[505]	ὠφελούμενος καὶ αὐτὸς τοῦτο πάσχων	περὶ	οὗ ὁ λόγος ~ἐστί, κολαζόμενος.
[451]	τί> ἐστι τοῦτο τῶν ὄντων,	περὶ	οὗ οὗτοι οἱ λόγοι εἰσὶν
[476]	οὕτως ἐχέτω· μετὰ τοῦτο ~δὲ	περὶ	οὗ τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα,
[520]	ἀλλὰ τί ἂν λέγοις ἀνθρώπων	πέρι	οὐδενὸς ἀξίων; ~(Σωκράτης) ~τί δ'
[449]	~(Γοργίας) οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα	περὶ	πάντας γε τοὺς λόγους ἡ
[457]	ἅπαντάς ἐστιν ὁ ῥήτωρ καὶ	περὶ	παντὸς λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος εἶναι
[467]	~ἄλλο τι οὖν οὕτω καὶ	περὶ	πάντων; ἐάν τίς τι πράττῃ
[476]	εἰ ὁμολογεῖς, ὃ ἄρτι ἔλεγον,	περὶ	πάντων, οἷον ἂν ποιῇ τὸ
[459]	μανθάνειν; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	περὶ	πάντων ὥστ' ἐν ὄχλῳ πιθανὸν
[501]	ἀλλὰ καὶ περὶ δύο καὶ	περὶ	πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἁθρόαις
[527]	~ἄλλους, καὶ περὶ ὀλίγους καὶ	περὶ	πολλούς, φευκτέον· καὶ τῇ ῥητορικῇ
[490]	Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως, ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης)	~περὶ	σιτία, λέγεις, καὶ ποτὰ καὶ
[514]	ἢ ἐλεύθερος; ~κἂν ἐγὼ οἶμαι	περὶ	σοῦ ἕτερα τοιαῦτα ἐσκόπουν· καὶ
[457]	τε ~καὶ εἰπόντες καὶ ἀκούσαντες	περὶ	σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα οἷα καὶ
[502]	γε, ὦ Σώκρατες, Κινησίου γε	πέρι.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὁ πατὴρ
[478]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως ἂν	περὶ	σῶμα εὐδαιμονέστατος ἄνθρωπος εἴη, ἰατρευόμενος,
[501]	τὸ τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι καὶ	περὶ	σῶμα καὶ περὶ ψυχὴν καὶ
[474]	ἔχεις τι ἐκτὸς τούτων λέγειν	περὶ	σώματος κάλλους; ~(Πῶλος) οὐκ ἔχω.
[518]	καὶ διακονικὰς καὶ ἀνελευθέρους ~εἶναι	περὶ	σώματος πραγματείαν, τὰς ἄλλας τέχνας,
[459]	ὡς περὶ τὸ ὑγιεινὸν καὶ	περὶ	τὰ ἄλλα ~ὧν αἱ ἄλλαι
[518]	τὰ πολιτικά, ὥσπερ ἂν εἰ	περὶ	τὰ ~γυμναστικὰ ἐμοῦ ἐρωτῶντος οἵτινες
[450]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) τούς γε	περὶ	τὰ νοσήματα; ~(Γοργίας) μάλιστα. ~(Σωκράτης)
[518]	δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι ἀνθρώπους	περὶ	τὰ πολιτικά, ὥσπερ ἂν εἰ
[459]	γε συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	περὶ	τὰς ἄλλας ἁπάσας τέχνας ὡσαύτως
[500]	κακόν· καὶ ἐτίθην τῶν μὲν	περὶ	τὰς ἡδονὰς ~τὴν μαγειρικὴν ἐμπειρίαν
[490]	εἷς δὲ ἡμῶν ᾖ φρονιμώτερος	περὶ	ταῦτα, ἰατρὸς ὤν, ᾖ δέ,
[465]	φύρονται ἐν τῷ αὐτῷ καὶ	περὶ	ταὐτὰ σοφισταὶ καὶ ~ῥήτορες, καὶ
[451]	ὦ Σώκρατες; εἴποιμ' ἂν ὅτι	~περὶ	τὴν τῶν ἄστρων φορὰν καὶ
[449]	τυγχάνει οὖσα; ὥσπερ ἡ ὑφαντικὴ	~περὶ	τὴν τῶν ἱματίων ἐργασίαν· ἦ
[449]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἡ μουσικὴ	περὶ	τὴν τῶν μελῶν ποίησιν; ~(Γοργίας)
[501]	~προμήθειάν τινα ἔχουσαι τοῦ βελτίστου	περὶ	τὴν ψυχήν, αἱ δὲ τούτου
[524]	μοι δοκεῖ ~τοῦτ' ἄρα καὶ	περὶ	τὴν ψυχὴν εἶναι, ὦ Καλλίκλεις·
[517]	καὶ περὶ τὸ σῶμα καὶ	περὶ	τὴν ψυχήν, καὶ ἡ ~μὲν
[524]	ὡς δικαιοτάτη ἡ ~κρίσις ᾖ	περὶ	τῆς πορείας τοῖς ἀνθρώποις. ~ταῦτ'
[461]	ὦ Σώκρατες; οὕτω καὶ σὺ	περὶ	τῆς ῥητορικῆς δοξάζεις ὥσπερ νῦν
[457]	ὁ αὐτὸς δὴ λόγος καὶ	περὶ	τῆς ῥητορικῆς. ~δυνατὸς μὲν γὰρ
[455]	ἴδωμεν τί ποτε καὶ λέγομεν	περὶ	τῆς (ῥητορικῆς· ἐγὼ μὲν γάρ
[453]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ	περὶ	τῆς ῥητορικῆς εἰπέ· πότερόν σοι
[449]	δή μοι ἀπόκριναι οὕτως καὶ	περὶ	τῆς ῥητορικῆς, περὶ τί τῶν
[462]	ἐπειδὴ (Γοργίας) ἀπορεῖν σοι ~δοκεῖ	περὶ	τῆς ῥητορικῆς, σὺ αὐτὴν τίνα
[457]	σύμφωνα οἷς τὸ πρῶτον ἔλεγες	περὶ	τῆς ῥητορικῆς· φοβοῦμαι οὖν ~διελέγχειν
[453]	ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας πειθοῦς καὶ	περὶ	τί, ἀποκρινούμεθά που αὐτῷ ~ὅτι
[451]	καὶ εἴ με ἐπανέροιτο· ~τῶν	περὶ	τί; εἴποιμ' ἂν ὅτι τῶν
[451]	κυρουμένων· καὶ εἰ ἐπανέροιτο· ἡ	~περὶ	τί; εἴποιμ' ἂν ὥσπερ οἱ
[451]	οἱ τῆς ἀστρονομίας, εἰ φαίη,	περὶ	τί εἰσιν, ὦ Σώκρατες; εἴποιμ'
[451]	τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ εἰπεῖν ἡ	περὶ	τί ἐν λόγοις τὸ κῦρος
[454]	ποίας δὴ ~πειθοῦς καὶ τῆς	περὶ	τί πειθοῦς ἡ ῥητορική ἐστιν
[451]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~λέγε δὴ τῶν	περὶ	τί; τί> ἐστι τοῦτο τῶν
[449]	οὕτως καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς,	περὶ	τί τῶν ὄντων ~ἐστὶν ἐπιστήμη;
[449]	καὶ ~ἄλλον ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ	περὶ	τί τῶν ὄντων τυγχάνει οὖσα;
[453]	τὴν ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς καὶ	περὶ	τίνων αὐτὴν ~εἶναι. τοῦ ἕνεκα
[491]	λόγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν σὺ ἐρεῖς	περὶ	τίνων ὁ κρείττων τε καὶ
[455]	Γοργία, ἔσται, ~ἐάν σοι συνῶμεν;	περὶ	τίνων τῇ πόλει συμβουλεύειν οἷοί
[500]	ἀλλὰ οὐ τέχνην, τῶν δὲ	περὶ	τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην.
[451]	τί; εἴποιμ' ἂν ὅτι τῶν	περὶ	τὸ ἄρτιόν τε καὶ περιττὸν
[454]	αὐτῷ ~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς τῆς	περὶ	τὸ (ἄρτιόν τε καὶ τὸ
[451]	ἡ ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ ἔχει	περὶ	τὸ αὐτὸ γάρ ἐστιν, τό
[464]	(ἐπικοινωνοῦσι μὲν δὴ ἀλλήλαις, ἅτε	περὶ	τὸ αὐτὸ οὖσαι, ~ἑκάτεραι τούτων,
[459]	τόδε πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει	περὶ	τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον
[455]	ἐστιν πιστευτικῆς ἀλλ' οὐ ~διδασκαλικῆς	περὶ	τὸ δίκαιόν τε καὶ ἄδικον.
[452]	γάρ ἐστιν ἡ τούτου τέχνη	περὶ	~τὸ μέγιστον ἀγαθὸν τοῖς ἀνθρώποις,
[450]	ἐστὶν τούτους, οἳ τυγχάνουσιν ὄντες	περὶ	τὸ πρᾶγμα οὗ ἑκάστη ἐστὶν
[479]	διαπράξαιτο μὴ διδόναι δίκην τῶν	περὶ	~τὸ σῶμα ἁμαρτημάτων τοῖς ἰατροῖς
[517]	τις (ἡ πραγματεία ἔστιν καὶ	περὶ	τὸ σῶμα καὶ περὶ τὴν
[504]	καὶ οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ	περὶ	τὸ σῶμα, παιδοτρίβαι ~τε καὶ
[459]	οὕτως ἔχων ὁ ῥητορικὸς ὡς	περὶ	τὸ ὑγιεινὸν καὶ περὶ τὰ
[475]	~φέρε δή, πῶς ἐλέγετο νυνδὴ	περὶ	τοῦ ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι; οὐκ
[457]	~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας, ἀλλ' ἐὰν	περί	του ἀμφισβητήσωσιν καὶ μὴ φῇ
[493]	σκόπει γὰρ εἰ ~τοιόνδε λέγεις	περὶ	τοῦ βίου ἑκατέρου, τοῦ τε
[455]	αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν ἡμῖν	περὶ	τοῦ διὰ μέσου τείχους. ~(Γοργίας)
[454]	ἀλλὰ καὶ ἄλλαι, δικαίως ~ὥσπερ	περὶ	τοῦ ζωγράφου μετὰ τοῦτο ἐπανεροίμεθ'
[459]	~ἔλεγές τοι νυνδὴ ὅτι καὶ	περὶ	τοῦ ὑγιεινοῦ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος
[527]	τὴν περὶ ἑαυτὸν καὶ τὴν	περὶ	τοὺς ~ἄλλους, καὶ περὶ ὀλίγους
[500]	ὡς παίζοντος· ὁρᾷς γὰρ ὅτι	περὶ	τούτου ἡμῖν εἰσιν οἱ λόγοι,
[479]	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ	περὶ	τούτου, ὦ φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ
[454]	ὥσπερ καὶ ἄρτι ἔλεγον, καὶ	περὶ	τούτων ἅ ἐστι δίκαιά τε
[491]	καὶ ~ἰατροὺς οὐδὲν παύῃ, ὡς	περὶ	τούτων ἡμῖν ὄντα τὸν λόγον.
[456]	καὶ οἱ νικῶντες τὰς γνώμας	περὶ	τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα καὶ θαυμάζων,
[459]	τὴν ῥητορικήν, ἐὰν μὴ προειδῇ	περὶ	τούτων τὴν ~ἀλήθειαν; ἢ πῶς
[501]	δὲ δὴ πότερον ~συγκατατίθεσαι ἡμῖν	περὶ	τούτων τὴν αὐτὴν δόξαν ἢ
[521]	ὅτι, ἐάνπερ εἰσίω εἰς ~δικαστήριον	περὶ	(τούτων τινὸς κινδυνεύων, ὃ σὺ
[512]	καὶ οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα	~περὶ	τούτων τῷ θεῷ καὶ πιστεύσαντα
[454]	σε λέγειν τὴν πειθὼ καὶ	περὶ	τούτων, ὦ Γοργία· ~ἀλλ' ἵνα
[487]	ἐστὶν ἡ σκέψις, ὦ ~Καλλίκλεις,	περὶ	τούτων ὧν σὺ δή μοι
[491]	τοὐναντίον, ὅτι ~οὐδέποτε ταὐτὰ λέγεις	περὶ	τῶν αὐτῶν, ἀλλὰ τοτὲ μὲν
[527]	ὄντας, οἷς οὐδέποτε ταὐτὰ δοκεῖ	περὶ	τῶν ~αὐτῶν, καὶ ταῦτα περὶ
[490]	γε, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ καὶ	περὶ	τῶν αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς
[454]	τε καὶ τοῖς ἄλλοις ὄχλοις	~περὶ	τῶν δικαίων τε καὶ ἀδίκων;
[450]	(ἣν νυνδὴ ἐλέγομεν, ἡ ἰατρικὴ	περὶ	τῶν καμνόντων ~ποιεῖ δυνατοὺς εἶναι
[527]	περὶ τῶν ~αὐτῶν, καὶ ταῦτα	περὶ	(τῶν μεγίστων εἰς τοσοῦτον ἥκομεν
[487]	ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ ~ταῦτα	περὶ	τῶν μεγίστων. σὺ δὲ ταῦτα
[464]	οἱ παῖδες, πότερος ἐπαί̈ ει	περὶ	τῶν χρηστῶν σιτίων καὶ ~(πονηρῶν,
[495]	ἀνάγκη περὶ αὐτῶν ἔχειν ὥσπερ	~περὶ	ὑγιείας ἔχει καὶ νόσου; οὐ
[450]	Σώκρατες, τῶν μὲν ἄλλων τεχνῶν	περὶ	χειρουργίας τε καὶ τοιαύτας ~πράξεις
[501]	~εἶναι καὶ περὶ σῶμα καὶ	περὶ	ψυχὴν καὶ περὶ ἄλλο ὅτου
[501]	λέγεσθαι, καὶ ~εἶναί τινες καὶ	περὶ	ψυχὴν τοιαῦται ἄλλαι πραγματεῖαι, αἱ
[518]	οὖν ταῦτα ὅτι ἔστιν καὶ	~περὶ	ψυχήν, τοτὲ μέν μοι δοκεῖς
[472]	~ἀλλήλων. καὶ γὰρ καὶ τυγχάνει	περὶ	ὧν ἀμφισβητοῦμεν οὐ πάνυ σμικρὰ
[457]	τοιόνδε, ὅτι οὐ ῥᾳδίως δύνανται	περὶ	ὧν ἂν ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι
[472]	οἶμαι ἄξιον λόγου μοι ~πεπεράνθαι	περὶ	ὧν ἂν (ἡμῖν ὁ λόγος
[469]	δέ; οὕτω σοι δοκεῖ ἔχειν	περὶ	ὧν ἐγὼ λέγω τῶν ἀνθρώπων;
[472]	ὄντα, ~ἀλλὰ σχεδόν τι ταῦτα	περὶ	ὧν εἰδέναι τε κάλλιστον μὴ
[486]	ὅτι, ἅν μοι σὺ ὁμολογήσῃς	περὶ	ὧν ἡ ἐμὴ ψυχὴ δοξάζει,
[505]	εἰδέναι τὸ ἀληθὲς τί ἐστιν	~περὶ	ὧν λέγομεν καὶ τί ψεῦδος·
[472]	ἕνα ὄντα μάρτυρα ~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα	περὶ	ὧν λέγω, οὐδὲν οἶμαι ἄξιον
[455]	μόνον καὶ ἀδίκου ἢ καὶ	περὶ	ὧν νυνδὴ Σωκράτης ἔλεγεν; πειρῶ
[453]	ἣν οἶμαί σε λέγειν καὶ	περὶ	ὧν· οὐδὲν μέντοι ἧττον ἐρήσομαί
[472]	δοκούντων εἶναί τι. ~καὶ νῦν	περὶ	ὧν σὺ λέγεις ὀλίγου σοι
[458]	εἶναι ἀνθρώπῳ, ὅσον δόξα (ψευδὴς	περὶ	ὧν τυγχάνει νῦν ~ἡμῖν ὁ
[449]	δυνατούς. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	περὶ	ὧνπερ λέγειν, καὶ φρονεῖν; ~(Γοργίας)
[453]	ἐστὶν ἣν σὺ λέγεις καὶ	~περὶ	ὧντινων πραγμάτων ἐστὶν πειθώ, σαφῶς
[502]	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, εἴ τις	περιέλοι	τῆς ποιήσεως πάσης τό τε
[490]	~καὶ πλεῖστα καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον	περιιέναι;	~(Καλλίκλης) ποίων ἱματίων; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[505]	κεφαλήν, ἵνα μὴ ἄνευ κεφαλῆς	περιίῃ.	ἀπόκριναι οὖν καὶ τὰ λοιπά,
[515]	τούτῳ, εἰ λέγονται Ἀθηναῖοι διὰ	Περικλέα	βελτίους ~γεγονέναι, ἢ πᾶν τοὐναντίον
[519]	Θεμιστοκλέα δὲ καὶ Κίμωνα καὶ	Περικλέα	ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς ~αἰτίους τῶν κακῶν·
[515]	ἐκείνου. ταυτὶ γὰρ ἔγωγε ἀκούω,	~Περικλέα	πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ δειλοὺς
[503]	καὶ Κίμωνα καὶ ~Μιλτιάδην καὶ	Περικλέα	τουτονὶ τὸν νεωστὶ τετελευτηκότα, οὗ
[455]	γέγονεν, τὰ δ' ἐκ τῆς	Περικλέους	ἀλλ' οὐκ ἐκ τῶν ~δημιουργῶν.
[455]	ταῦτα, ὦ Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους·	Περικλέους	δὲ καὶ αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε
[516]	ἐπὶ ~τελευτῇ τοῦ βίου τοῦ	Περικλέους,	κλοπὴν αὐτοῦ κατεψηφίσαντο, ὀλίγου δὲ
[472]	ἀνάθημα, ἐὰν δὲ βούλῃ, ἡ	~Περικλέους	ὅλη οἰκία ἢ ἄλλη συγγένεια
[516]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀνθρώπων	Περικλῆς	ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί
[516]	~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς τὰ πολιτικὰ	Περικλῆς	ἦν ἐκ τούτου τοῦ λόγου.
[515]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅτε	Περικλῆς	ἤρχετο λέγειν ἐν τῷ δήμῳ,
[515]	σοι ~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ πολῖται γεγονέναι,	(Περικλῆς	καὶ Κίμων καὶ Μιλτιάδης ~καὶ
[515]	ὅτι τὸ μὲν πρῶτον ~ηὐδοκίμει	Περικλῆς	καὶ οὐδεμίαν αἰσχρὰν δίκην κατεψηφίσαντο
[516]	οὖν; τούτου ἕνεκα κακὸς ἦν	Περικλῆς;	~(Σωκράτης) ~ὄνων γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς
[487]	οὔτε σοφίας ἐνδείᾳ οὔτ' αἰσχύνης	περιουσίᾳ,	οὐδ' αὖ ἀπατῶν ~ἐμὲ συγχωρήσαις
[511]	τὴν θάλατταν καὶ τὴν ναῦν	περιπατεῖ	ἐν μετρίῳ ~σχήματι· λογίζεσθαι γὰρ
[490]	δεῖ ὑποδήματα καὶ πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον	περιπατεῖν.	~(Καλλίκλης) ποῖα ὑποδήματα; φλυαρεῖς ἔχων.
[486]	μηδένα, ὑπὸ δὲ (τῶν ἐχθρῶν	~περισυλᾶσθαι	πᾶσαν τὴν οὐσίαν, ἀτεχνῶς δὲ
[451]	περὶ τὸ ἄρτιόν τε καὶ	περιττὸν	(γνῶσις) ὅσα ἂν ~ἑκάτερα τυγχάνῃ
[451]	τό τε ἄρτιον καὶ ~τὸ	περιττόν	διαφέρει δὲ τοσοῦτον, ὅτι καὶ
[451]	πῶς ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ	περιττὸν	καὶ τὸ ἄρτιον ἡ λογιστική.
[454]	τὸ (ἄρτιόν τε καὶ τὸ	περιττὸν	ὅσον ἐστίν· καὶ ~τὰς ἄλλας
[460]	~οὐ τοὺς τοῦ ἀρτίου καὶ	περιττοῦ,	ἀλλὰ τοὺς τοῦ δικαίου καὶ
[517]	παυόμεθα εἰς τὸ αὐτὸ ἀεὶ	περιφερόμενοι	καὶ ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν.
[473]	οὐκ εἰμὶ τῶν πολιτικῶν, καὶ	πέρυσι	βουλεύειν λαχών, ἐπειδὴ ἡ φυλὴ
[450]	καὶ λογιστικὴ ~καὶ γεωμετρικὴ καὶ	πεττευτική	γε καὶ ἄλλαι πολλαὶ τέχναι,
[509]	~οὕτως· ὡς ἑκάστου κακοῦ μέγεθος	πέφυκεν,	οὕτω καὶ κάλλος τοῦ δυνατὸν
[479]	μέγιστόν τε καὶ πρῶτον κακῶν	πέφυκεν.	~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[527]	ἦν θαυμαστὸν καταφρονεῖν τούτων, εἴ	πῃ	ζητοῦντες ~εἴχομεν αὐτῶν βελτίω καὶ
[456]	~καμνόντων οὐχὶ ἐθέλοντα ἢ φάρμακον	πιεῖν	ἢ τεμεῖν ἢ καῦσαι παρασχεῖν
[505]	φαγεῖν ὅσον βούλεται ἢ ~διψῶντα	πιεῖν,	ὑγιαίνοντα μὲν ἐῶσιν οἱ ἰατροὶ
[486]	λόγον, οὔτ' εἰκὸς ἂν καὶ	πιθανὸν	ἂν λάβοις, ~οὔθ' ὑπὲρ ἄλλου
[459]	περὶ πάντων ὥστ' ἐν ὄχλῳ	πιθανὸν	εἶναι, οὐ διδάσκοντα ἀλλὰ ~(πείθοντα;
[493]	παράγων τῷ ὀνόματι διὰ τὸ	πιθανόν	τε καὶ πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον,
[479]	καὶ ὅπως ἂν ὦσιν ὡς	πιθανώτατοι	λέγειν· εἰ δὲ ἡμεῖς ἀληθῆ
[456]	ἔστιν περὶ ὅτου οὐκ ἂν	πιθανώτερον	εἴποι ὁ ῥητορικὸς ἢ ἄλλος
[459]	ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται, τοῦ εἰδότος	πιθανώτερος	γίγνεται; ~(Γοργίας) πάνυ (γε. ~(Σωκράτης)
[457]	καὶ περὶ παντὸς λέγειν, ὥστε	~πιθανώτερος	εἶναι ἐν τοῖς πλήθεσιν (ἔμβραχυ
[459]	γε τοῖς εἰδόσι ~τοῦ ἰατροῦ	πιθανώτερος	ἔσται. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[459]	περὶ τοῦ ὑγιεινοῦ τοῦ ἰατροῦ	πιθανώτερος	ἔσται ὁ ~ῥήτωρ. ~(Γοργίας) καὶ
[459]	τοῦ εἰδότος ἐν οὐκ εἰδόσι	πιθανώτερος	ἔσται, ὅταν ὁ ῥήτωρ τοῦ
[459]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ τοῦ ἰατροῦ	πιθανώτερος	ἔσται, τοῦ εἰδότος πιθανώτερος γίγνεται;
[459]	ὅταν ὁ ῥήτωρ τοῦ ~ἰατροῦ	πιθανώτερος	ᾖ. τοῦτο συμβαίνει ἢ ἄλλο
[493]	οἷον ~εἰ δυοῖν ἀνδροῖν ἑκατέρῳ	πίθοι	πολλοὶ εἶεν καὶ τῷ μὲν
[493]	πιθανόν τε καὶ πειστικὸν ὠνόμασε	~πίθον,	τοὺς δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν
[493]	καὶ φοροῖεν εἰς τὸν τετρημένον	πίθον	ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ.
[493]	οὐ στεγανόν, ὡς τετρημένος εἴη	πίθος,	~διὰ τὴν ἀπληστίαν ἀπεικάσας. τοὐναντίον
[514]	λεγόμενον δὴ τοῦτο ἐν τῷ	πίθῳ	τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν, ~καὶ
[485]	δὲ σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω,	πικρόν	τί μοι δοκεῖ χρῆμα εἶναι
[522]	(ἰσχναίνων καὶ πνίγων ἀπορεῖν ποιεῖ,	πικρότατα	πώματα διδοὺς καὶ πεινῆν ~καὶ
[522]	ἢ τοὺς πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν λέγοντα	πικροὺς	λόγους ἢ ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ,
[494]	ἀεὶ καὶ νύκτα καὶ (ἡμέραν	πιμπλάναι	αὐτά, ἢ τὰς ~ἐσχάτας λυποῖτο
[484]	δίκαιον. δοκεῖ δέ μοι καὶ	~Πίνδαρος	ἅπερ ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν
[488]	δίκαιον ἔχειν καὶ σὺ καὶ	Πίνδαρος	τὸ κατὰ ~φύσιν; ἄγειν βίᾳ
[496]	~(Σωκράτης) εἶεν· διψῶντα δὲ δὴ	πίνειν	ἄλλο τι ἢ ἡδὺ φῂς
[499]	ἐλέγομεν ἐν τῷ ἐσθίειν ~καὶ	πίνειν	ἡδονάς, ἦ ἄρα τούτων αἱ
[494]	καὶ διψῆν γε καὶ διψῶντα	πίνειν;	~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ τὰς ἄλλας
[497]	καὶ ἅμα ἡδόμενος διὰ τοῦ	πίνειν;	~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδα ὅτι λέγεις.
[496]	χαίρειν λέγεις ἅμα, ὅταν διψῶντα	~πίνειν	λέγῃς; ἢ οὐχ ἅμα τοῦτο
[496]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ	πίνειν	πλήρωσίς τε τῆς ἐνδείας καὶ
[467]	δοκοῦσιν τοῦτο βούλεσθαι ὅπερ ~ποιοῦσιν,	πίνειν	τὸ φάρμακον καὶ ἀλγεῖν, ἢ
[496]	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ τὸ	πίνειν	χαίρειν λέγεις; ~(Καλλίκλης) μάλιστα. ~(Σωκράτης)
[467]	πράττουσιν; οἷον οἱ τὰ φάρμακα	~πίνοντες	παρὰ τῶν ἰατρῶν πότερόν σοι
[467]	ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα	πίνουσιν;	~(Πῶλος) δῆλον ὅτι τὸ (ὑγιαίνειν.
[454]	τε καὶ ἀδίκων; ἐξ ἧς	πιστεύειν	γίγνεται ἄνευ τοῦ εἰδέναι ἢ
[521]	~ὥς μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες,	πιστεύειν	μηδ' ἂν ἓν τούτων παθεῖν,
[454]	Σώκρατες, ὅτι ἐξ ἧς τὸ	πιστεύειν.	~(Σωκράτης) ~ἡ ῥητορικὴ ἄρα, ὡς
[512]	~περὶ τούτων τῷ θεῷ καὶ	πιστεύσαντα	ταῖς γυναιξὶν ὅτι τὴν εἱμαρμένην
[455]	ὡς ἔοικεν, πειθοῦς (δημιουργός ἐστιν	πιστευτικῆς	ἀλλ' οὐ ~διδασκαλικῆς περὶ τὸ
[524]	ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς	πιστεύω	(ἀληθῆ εἶναι· καὶ ἐκ ~τούτων
[527]	~παρακαλῶμεν, μὴ ἐκείνῳ, ᾧ σὺ	πιστεύων	ἐμὲ παρακαλεῖς· ἔστι γὰρ οὐδενὸς
[455]	τε πέρι καὶ ἀδίκων, ἀλλὰ	πιστικὸς	μόνον· οὐ γὰρ δήπου ὄχλον
[454]	εἴδη θῶμεν πειθοῦς, τὸ μὲν	πίστιν	παρεχόμενον ἄνευ τοῦ εἰδέναι, ~τὸ
[454]	καὶ πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις ~καὶ	πίστις,	ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας) οἴομαι
[454]	ἆρ' ἔστιν τις, ὦ Γοργία,	~πίστις	ψευδὴς καὶ ἀληθής; φαίης ἄν,
[483]	κατὰ τοῦτον ὃν ἡμεῖς τιθέμεθα·	πλάττοντες	τοὺς ~βελτίστους καὶ ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν
[468]	καὶ βαδίζειν καὶ ~τρέχειν καὶ	πλεῖν,	καὶ οἷον αὖ λίθους καὶ
[467]	ποιοῦσιν ἑκάστοτε τίς γὰρ βούλεται	πλεῖν	τε καὶ ~κινδυνεύειν καὶ πράγματ'
[450]	ταῖς πράξεσιν, αἱ δὲ πολλαὶ	πλείους,	καὶ τὸ παράπαν ~πᾶσα ἡ
[510]	τὸ οἵῳ τε εἶναι ὡς	πλεῖστα	ἀδικεῖν καὶ ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι
[490]	ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον ἔχειν ~καὶ	πλεῖστα	καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι; ~(Καλλίκλης)
[490]	ἴσως μέγιστα δεῖ ὑποδήματα καὶ	πλεῖστα	~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν. ~(Καλλίκλης) ποῖα ὑποδήματα;
[461]	Ἀθήναζε ἀφικόμενος, οὗ τῆς Ἑλλάδος	~πλείστη	ἐστὶν ἐξουσία τοῦ λέγειν, ἔπειτα
[478]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν αὖ ἤτοι ἡδονὴν	πλείστην	ποιεῖ ἢ ὠφελίαν ἢ ἀμφότερα,
[494]	~ἡδέως ζῆν, ἐν τῷ ὡς	πλεῖστον	ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη γ'
[484]	ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων τὸ	πλεῖστον	ἡμέρας τούτῳ μέρος, ~ἵν' αὐτὸς
[481]	εἰ δὲ μή, ὅπως ὡς	(πλεῖστον	χρόνον βιώσεται τοιοῦτος ὤν. ἐπὶ
[511]	δεῖν τοῦτο παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον, ὡς	πλεῖστον	χρόνον ζῆν, καὶ μελετᾶν τὰς
[464]	ἄνοιαν ~καὶ ἐξαπατᾷ, ὥστε δοκεῖ	πλείστου	ἀξία εἶναι. ὑπὸ μὲν οὖν
[482]	καὶ χορὸν ᾧ χορηγοίην, (καὶ	πλείστους	ἀνθρώπους μὴ ~ὁμολογεῖν μοι ἀλλ'
[490]	πλεονεκτεῖν τῶν ~σπερμάτων καὶ ὡς	πλείστῳ	σπέρματι χρῆσθαι εἰς τὴν αὑτοῦ
[496]	γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ἔτι	πλείω	ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν
[490]	~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ τὸν βελτίω	πλέον	δεῖν ἔχειν; ~(Καλλίκλης) οὐ σιτίων
[489]	ἴσον ἔχειν ~ἀλλ' οὐ τὸ	πλέον	δίκαιον εἶναι, καὶ αἴσχιον τὸ
[483]	κρείττω τοῦ ἥττονος ἄρχειν καὶ	πλέον	ἔχειν. ἐπεὶ ~ποίῳ δικαίῳ χρώμενος
[483]	τῶν ἀνθρώπων καὶ ~δυνατοὺς ὄντας	πλέον	ἔχειν, ἵνα μὴ αὐτῶν πλέον
[483]	ἐστιν τὸν ἀμείνω τοῦ χείρονος	πλέον	ἔχειν καὶ τὸν ~δυνατώτερον τοῦ
[488]	τὸν βελτίω τῶν ~χειρόνων καὶ	πλέον	ἔχειν τὸν ἀμείνω τοῦ φαυλοτέρου;
[490]	δεῖ, τοὺς δ' ἄρχεσθαι, καὶ	πλέον	ἔχειν τὸν ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων·
[491]	καὶ τὸ δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν,	πλέον	ἔχειν τούτους τῶν ἄλλων, τοὺς
[490]	καὶ φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν καὶ	πλέον	ἔχειν τῶν φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης) ~ἔχε
[491]	ὁ κρείττων τε καὶ φρονιμώτερος	πλέον	ἔχων δικαίως ~πλεονεκτεῖ; ἢ οὔτε
[483]	πλέον ἔχειν, ἵνα μὴ αὐτῶν	πλέον	ἔχωσιν, λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν ~καὶ
[483]	ἄδικον καὶ αἰσχρὸν λέγεται, τὸ	πλέον	ζητεῖν ἔχειν τῶν ~πολλῶν, καὶ
[504]	μὴ ὀνήσει αὐτὸ ἔσθ' ὅτι	~πλέον	ἢ τοὐναντίον κατά γε τὸν
[490]	~ἦ οὖν τούτων τῶν σιτίων	πλέον	ἡμῶν ἑκτέον αὐτῷ, ὅτι βελτίων
[492]	δικαιοσύνης καὶ τῆς σωφροσύνης, μηδὲν	πλέον	~νέμοντες τοῖς φίλοις τοῖς αὑτῶν
[453]	ἢ ἔχεις τι ~λέγειν ἐπὶ	πλέον	τὴν ῥητορικὴν δύνασθαι ἢ πειθὼ
[483]	τοῦτό ἐστιν τὸ ἀδικεῖν, τὸ	πλέον	τῶν ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν· ἀγαπῶσι
[490]	μέλλει ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ τῶν μὲν	~πλέον,	τῶν δ' ἔλαττον ἑκτέον· ἐὰν
[491]	καὶ φρονιμώτερος πλέον ἔχων δικαίως	~πλεονεκτεῖ;	ἢ οὔτε ἐμοῦ ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ
[483]	ὡς αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον τὸ	πλεονεκτεῖν,	καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ ἀδικεῖν,
[490]	εἰς ὑποδήματα δῆλον ὅτι δεῖ	πλεονεκτεῖν	τὸν (φρονιμώτατον εἰς ταῦτα ~καὶ
[490]	ἀγαθόν, τοῦτον δὴ ἴσως δεῖ	πλεονεκτεῖν	τῶν ~σπερμάτων καὶ ὡς πλείστῳ
[490]	~εἰς τὸ ἑαυτοῦ σῶμα οὐ	πλεονεκτητέον,	εἰ μὴ μέλλει ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ
[508]	ἀνθρώποις μέγα δύναται, σὺ δὲ	πλεονεξίαν	οἴει δεῖν ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας γὰρ
[467]	(ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ οἱ	πλέοντές	τε καὶ τὸν ἄλλον χρηματισμὸν
[467]	ἀλλ' ἐκεῖνο οἶμαι οὗ ἕνεκα	πλέουσιν,	πλουτεῖν· ~πλούτου γὰρ ἕνεκα πλέουσιν.
[467]	πλέουσιν, πλουτεῖν· ~πλούτου γὰρ ἕνεκα	πλέουσιν.	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο
[527]	θαρρῶν πατάξαι τὴν ~(ἄτιμον ταύτην	πληγήν·	οὐδὲν γὰρ δεινὸν πείσῃ, ἐὰν
[480]	τὸ ἀλγεινόν, ἐὰν μέν γε	πληγῶν	ἄξια ~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν παρέχοντα,
[485]	καταγέλαστον φαίνεται καὶ ἄνανδρον ~καὶ	πληγῶν	ἄξιον. ταὐτὸν οὖν ἔγωγε τοῦτο
[485]	ἔτι ~φιλοσοφοῦντα καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενον,	πληγῶν	μοι δοκεῖ ἤδη δεῖσθαι, ὦ
[524]	ἦν καὶ ἴχνη εἶχε τῶν	πληγῶν	οὐλὰς ἐν τῷ σώματι ἢ
[456]	ἄλλος ὁστισοῦν τῶν ~δημιουργῶν ἐν	πλήθει.	ἡ μὲν οὖν δύναμις τοσαύτη
[457]	ὥστε ~πιθανώτερος εἶναι ἐν τοῖς	πλήθεσιν	(ἔμβραχυ περὶ ὅτου ἂν βούληται·
[452]	δυναμένῳ λέγειν καὶ ~πείθειν τὰ	πλήθη.	~(Σωκράτης) ~νῦν μοι δοκεῖς δηλῶσαι,
[451]	καὶ πρὸς ἄλληλα πῶς ἔχει	~πλήθους	ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν καὶ τὸ
[469]	(εἰ γὰρ ἐγὼ ἐν ἀγορᾷ	~πληθούσῃ	λαβὼν ὑπὸ μάλης ἐγχειρίδιον λέγοιμι
[475]	μὲν οἱ ἄλλοι πάντες ὁμολογοῦσιν	πλὴν	ἐμοῦ, ~ἐμοὶ δὲ σὺ ἐξαρκεῖς
[489]	καὶ παντοδαπῶν ἀνθρώπων μηδενὸς ἀξίων	πλὴν	~ἴσως τῷ σώματι ἰσχυρίσασθαι, καὶ
[493]	τῷ μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ	~πλήρεις,	ὁ μὲν οἴνου, ὁ δὲ
[503]	ὅτι αἳ μὲν τῶν ~ἐπιθυμιῶν	πληρούμεναι	βελτίω ποιοῦσι τὸν ἄνθρωπον, (ταύτας
[507]	ἀκολάστους εἶναι καὶ ταύτας ἐπιχειροῦντα	~πληροῦν,	ἀνήνυτον κακόν, λῃστοῦ βίον ζῶντα.
[494]	ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα καὶ δυνάμενον	πληροῦντα	~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν. ~(Σωκράτης) ~εὖγε,
[493]	ἐκποριζόμενα· ὁ μὲν οὖν ἕτερος	πληρωσάμενος	μήτ' ἐποχετεύοι μήτε τι ~φροντίζοι,
[494]	ὦ Σώκρατες. τῷ μὲν γὰρ	πληρωσαμένῳ	ἐκείνῳ οὐκέτ' ἔστιν ἡδονὴ ~οὐδεμία,
[494]	τὸ ὥσπερ λίθον ζῆν, ἐπειδὰν	~(πληρώσῃ,	μήτε χαίροντα ἔτι μήτε λυπούμενον.
[492]	ἐῶντα ~δὲ αὐτὰς ὡς μεγίστας	πλήρωσιν	αὐταῖς ἁμόθεν γέ ποθεν ἑτοιμάζειν,
[492]	οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι ταῖς ἡδοναῖς	πλήρωσιν	ἐπαινοῦσιν τὴν σωφροσύνην (καὶ τὴν
[496]	ναί. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ πίνειν	πλήρωσίς	τε τῆς ἐνδείας καὶ ἡδονή;
[518]	δὴ αὐτοῖς ἥκῃ ἡ τότε	πλησμονὴ	~νόσον φέρουσα συχνῷ ὕστερον χρόνῳ,
[469]	καὶ αἱ τριήρεις καὶ τὰ	πλοῖα	πάντα καὶ τὰ δημόσια καὶ
[504]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	πλοῖον	ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ
[451]	ὁ ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ, τὸ	~πλουτεῖν	ἀδόλως. ~(Γοργίας) ἀκήκοα γάρ· ἀλλὰ
[467]	ἐκεῖνο οἶμαι οὗ ἕνεκα πλέουσιν,	πλουτεῖν·	~πλούτου γὰρ ἕνεκα πλέουσιν. ~(Πῶλος)
[467]	σοφίαν τε καὶ ὑγίειαν καὶ	πλοῦτον	καὶ τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ
[452]	σὺ μέγιστον ἀνθρώποις ἀγαθὸν εἶναι	πλοῦτον;	~φήσομεν. πῶς γὰρ οὔκ; ἐρεῖ.
[467]	οἶμαι οὗ ἕνεκα πλέουσιν, πλουτεῖν·	~πλούτου	γὰρ ἕνεκα πλέουσιν. ~(Πῶλος) πάνυ
[452]	δῆτα, ὦ Σώκρατες, ἐάν ~σοι	πλούτου	φανῇ τι μεῖζον ἀγαθὸν ὂν
[523]	τε καλὰ καὶ γένη καὶ	~πλούτους,	καί, ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ,
[523]	καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ	Πλούτων,	ἐπειδὴ παρὰ τοῦ ~πατρὸς παρέλαβον.
[523]	δίκαι ἐκρίνοντο. ὅ τε οὖν	Πλούτων	καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ
[522]	καὶ κάων, ~καὶ (ἰσχναίνων καὶ	πνίγων	ἀπορεῖν ποιεῖ, πικρότατα πώματα διδοὺς
[507]	ἀκολασίαν δὲ φευκτέον ὡς ἔχει	ποδῶν	ἕκαστος ἡμῶν, καὶ ~παρασκευαστέον μάλιστα
[460]	ἀποκαλύψας τῆς ῥητορικῆς εἰπὲ τίς	~ποθ'	ἡ δύναμίς ἐστιν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'
[492]	μεγίστας πλήρωσιν αὐταῖς ἁμόθεν γέ	ποθεν	ἑτοιμάζειν, καὶ ~(τοῦτο εἶναι τὴν
[471]	τὸν ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα εἶναι;	πόθεν,	~ὠγαθέ; καὶ μὴν οὐδέν γέ
[478]	μὴ οὕτως εὐπορεῖς, ὧδε σκόπει·	ποῖ	ἄγομεν καὶ ~παρὰ τίνας τοὺς
[478]	τοὺς ἰατρούς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	ποῖ	δὲ τοὺς ἀδικοῦντας καὶ τοὺς
[500]	οὖν παντὸς ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι	ποῖα	ἀγαθὰ τῶν ἡδέων ἐστὶν καὶ
[470]	ἄνθρωποι εὐδαίμονές εἰσιν. ~(Σωκράτης) τὰ	ποῖα	ταῦτα; ~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον δήπου τοῦτον
[448]	~καὶ μάλα. ἀλλ' οὐδεὶς ἐρωτᾷ	ποία	τις ἡ Γοργίου τέχνη, ἀλλὰ
[453]	δικαίως σε ἠρόμην ὁ τὰ	ποῖα	τῶν ζῴων γράφων καὶ ποῦ;
[490]	καὶ πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν. ~(Καλλίκλης)	ποῖα	ὑποδήματα; φλυαρεῖς ἔχων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[454]	τοῦτο ἐπανεροίμεθ' ἂν τὸν λέγοντα·	ποίας	δὴ ~πειθοῦς καὶ τῆς περὶ
[453]	~οὐκοῦν ἐάν τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς	ποίας	πειθοῦς καὶ περὶ τί, ἀποκρινούμεθά
[468]	δὲ ὂν κάκιον, οὗτος δήπου	ποιεῖ	ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἦ γάρ;
[476]	τόδε· ἆρα εἴ τίς τι	ποιεῖ,	ἀνάγκη τι εἶναι καὶ πάσχον
[520]	εὐεργεσιῶν τὸν εὖ παθόντα ~ἐπιθυμεῖν	ποιεῖ	ἀντ' εὖ ποιεῖν, ὥστε καλὸν
[448]	ὃ ~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν) τι οὐ	ποιεῖ.	~(Γοργίας) τί μάλιστα, ὦ Σώκρατες;
[449]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν λέγειν γε	ποιεῖ	δυνατούς. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[450]	ἡ ἰατρικὴ περὶ τῶν καμνόντων	~ποιεῖ	δυνατοὺς εἶναι φρονεῖν καὶ λέγειν;
[454]	~ποτέραν οὖν ἡ ῥητορικὴ πειθὼ	ποιεῖ	ἐν δικαστηρίοις τε καὶ τοῖς
[462]	νῦν δὴ τούτων ὁπότερον βούλει	ποίει,	ἐρώτα ἢ ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ
[478]	~οὐκοῦν αὖ ἤτοι ἡδονὴν πλείστην	ποιεῖ	ἢ ὠφελίαν ἢ ἀμφότερα, εἴπερ
[478]	~σωφρονίζει γάρ που καὶ δικαιοτέρους	ποιεῖ	καὶ ἰατρικὴ γίγνεται πονηρίας ἡ
[476]	τοῦτο πάσχον ὃ τὸ ποιοῦν	ποιεῖ,	καὶ τοιοῦτον οἷον ποιεῖ τὸ
[476]	~(Σωκράτης) τούτων ἄρα ὁ μὲν	ποιεῖ	καλά, ὁ δὲ πάσχει, ὁ
[464]	εἶναι καὶ ἐν ψυχῇ, ὃ	ποιεῖ	μὲν δοκεῖν εὖ ἔχειν τὸ
[522]	~καὶ (ἰσχναίνων καὶ πνίγων ἀπορεῖν	ποιεῖ,	πικρότατα πώματα διδοὺς καὶ πεινῆν
[476]	ποιοῦν ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον οἷον	ποιεῖ	τὸ ποιοῦν; λέγω δὲ ~τὸ
[448]	ἐμπείρως ~ηὑρημέναι· ἐμπειρία μὲν γὰρ	ποιεῖ	τὸν αἰῶνα ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ
[468]	~αὐτῷ μὴ μέγα δύνασθαι μηδὲ	ποιεῖν	ἃ βούλεται. ~(Πῶλος) ~ὡς δὴ
[468]	~(Πῶλος) ἀλλ' οὔ μοι δοκεῖ	ποιεῖν	ἃ βούλεται. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν
[467]	ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~οὐκ ἄρτι ὡμολόγεις	ποιεῖν	ἃ δοκεῖ αὐτοῖς βέλτιστα εἶναι,
[469]	ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι, τὸ	ποιεῖν	ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἢ δοκεῖ
[470]	ἐνίοτε μὲν ἄμεινον εἶναι ταῦτα	~ποιεῖν	ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι τε
[521]	~(τὸ ἥδιστον, καὶ οὐκ ἐθέλων	ποιεῖν	ἃ σὺ παραινεῖς, τὰ κομψὰ
[465]	λειότητι καὶ ~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα, ὥστε	ποιεῖν	ἀλλότριον κάλλος ἐφελκομένους τοῦ οἰκείου
[467]	σὺ φῄς, ἀγαθόν, τὸ δὲ	ποιεῖν	ἄνευ νοῦ ἃ ~δοκεῖ καὶ
[467]	οὗτος ἀνήρ ~(Σωκράτης) ~οὔ φημι	ποιεῖν	αὐτοὺς ἃ βούλονται· ἀλλά μ'
[449]	ἄλλους σε φῶμεν δυνατὸν εἶναι	ποιεῖν;	~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί γε δὴ ταῦτα
[453]	τοῖς ἀκούουσιν ἐν τῇ ψυχῇ	~ποιεῖν;	~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλά
[471]	καὶ εἰ ἐβούλετο τὰ δίκαια	ποιεῖν,	ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν
[470]	σὺ φῂς ἄμεινον εἶναι ταῦτα	ποιεῖν;	εἰπὲ τίνα ὅρον ὁρίζῃ. ~(Πῶλος)
[480]	εἰ ἄρα δεῖ τινα κακῶς	ποιεῖν,	εἴτ' ἐχθρὸν εἴτε ~ὁντινοῦν, ἐὰν
[505]	καὶ ~μὴ ἐπιτρέπειν ἄλλ' ἄττα	ποιεῖν	ἢ ἀφ' ὧν βελτίων ἔσται·
[468]	οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι ἡμῖν ταῦτα	ποιεῖν	ἢ μή; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[453]	εἰπέ· πότερόν σοι δοκεῖ πειθὼ	ποιεῖν	ἡ ῥητορικὴ ~μόνη ἢ καὶ
[479]	νῦν ἡμῖν ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι	ποιεῖν	καὶ οἱ τὴν δίκην φεύγοντες,
[499]	παλαιὸν λόγον τὸ παρὸν εὖ	ποιεῖν	~καὶ τοῦτο δέχεσθαι τὸ διδόμενον
[466]	ὧν βούλονται ὡς ἔπος εἰπεῖν,	ποιεῖν	μέντοι ὅτι ἂν αὐτοῖς δόξῃ
[458]	οὐκ ὀρθῶς ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν φῂς	ποιεῖν	οἷός τ' εἶναι, ~ἐάν τις
[468]	οὐκ ἂν δέξαιο ἐξεῖναί σοι	ποιεῖν	ὅτι δοκεῖ σοι ἐν τῇ
[520]	τῷ ὄντι ~δύναιτό τις ἀγαθοὺς	ποιεῖν.	οὐχ οὕτω; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[476]	πότερον πάσχειν τί ἐστιν ἢ	ποιεῖν;	~(Πῶλος) ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, πάσχειν.
[455]	φῂς ῥήτωρ εἶναι καὶ ἄλλους	ποιεῖν	~ῥητορικούς, εὖ ἔχει τὰ τῆς
[449]	οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐπιεικῶς τοῦτο	ποιεῖν.	~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις. ἴθι δή
[452]	ἐστιν καλούς τε καὶ ἰσχυροὺς	ποιεῖν	~τοὺς ἀνθρώπους τὰ σώματα. μετὰ
[469]	πόλει, ὃ ἂν δοκῇ αὐτῷ,	ποιεῖν	~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι
[454]	~καὶ ὀρθῶς γέ μοι δοκεῖς	ποιεῖν,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ
[466]	ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον· οὐδὲν ~(γὰρ	ποιεῖν	ὧν βούλονται ὡς ἔπος εἰπεῖν,
[520]	παθόντα ~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ ἀντ' εὖ	ποιεῖν,	ὥστε καλὸν δοκεῖ τὸ σημεῖον
[449]	ἀναγκαῖαι διὰ μακρῶν τοὺς λόγους	~ποιεῖσθαι·	οὐ μὴν ἀλλὰ (πειράσομαί γε
[460]	ἀεὶ περὶ δικαιοσύνης τοὺς λόγους	ποιεῖται·	~ἐπειδὴ δὲ ὀλίγον ὕστερον ἔλεγες
[470]	ὅταν μὲν ~δικαίως τις ταῦτα	ποιῇ,	ἄμεινον εἶναι, ὅταν δὲ ἀδίκως,
[469]	ἢ ἀδίκως; ~(Πῶλος) ~ὁπότερ' ἂν	ποιῇ,	οὐκ ἀμφοτέρως ζηλωτόν ἐστιν; ~(Σωκράτης)
[476]	ἐστὶν οἷον ἂν τὸ τύπτον	ποιῇ;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[466]	οὖν οἴει εἶναι, ἐάν τις	ποιῇ	ταῦτα ἃ ἂν δοκῇ αὐτῷ
[476]	ἔλεγον, περὶ πάντων, οἷον ἂν	ποιῇ	τὸ ~ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ πάσχον
[474]	ἐὰν ἐν τῷ θεωρεῖσθαι χαίρειν	ποιῇ	~τοὺς θεωροῦντας; ἔχεις τι ἐκτὸς
[449]	φῂς ἐπιστήμων τέχνης (εἶναι καὶ	ποιῆσαι	ἂν καὶ ~ἄλλον ῥήτορα· ἡ
[457]	ἀφαιρεῖσθαι ὅτι ~δύναιτο ἂν τοῦτο	ποιῆσαι	οὔτε τοὺς ἄλλους δημιουργούς, ἀλλὰ
[514]	ἰδιωτεύοντας πολλὰ ~μὲν ὅπως ἐτύχομεν	ποιῆσαι,	πολλὰ δὲ κατορθῶσαι καὶ γυμνάσασθαι
[462]	~(Σωκράτης) ~πρᾶγμα ὃ φῂς σὺ	ποιῆσαι	τέχνην ἐν τῷ συγγράμματι (ὃ
[449]	καί μοι ἐπίδειξιν αὐτοῦ τούτου	ποίησαι,	τῆς ~βραχυλογίας, μακρολογίας δὲ εἰς
[473]	~πειράσομαι δέ γε καὶ σὲ	ποιῆσαι,	ὦ ἑταῖρε, ταὐτὰ ἐμοὶ λέγειν·
[452]	ὧν ἐπῄνεσεν ὁ τὸ σκολιὸν	~ποιήσας,	ἰατρός τε καὶ παιδοτρίβης καὶ
[520]	τὸ σημεῖον εἶναι, εἰ εὖ	ποιήσας	~ταύτην τὴν εὐεργεσίαν ἀντ' εὖ
[447]	εἰς αὖθις, ὥσπερ σὺ ~λέγεις,	ποιησάσθω.	~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον τὸ αὐτὸν
[480]	τῆς ἀδικίας ὕπουλον τὴν ψυχὴν	~ποιήσει	καὶ ἀνίατον· ἢ πῶς λέγομεν,
[513]	~τέχνην τινὰ τοιαύτην, ἥτις (σε	ποιήσει	μέγα δύνασθαι ἐν τῇ πόλει
[513]	τούτοις ὁμοιότατον ~ἀπεργάσεται, οὗτός σε	ποιήσει,	ὡς ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς εἶναι, πολιτικὸν
[459]	ἀφικνούμενον οὐ γὰρ σὸν ἔργον	ποιήσεις	δ' ἐν τοῖς πολλοῖς δοκεῖν
[521]	ὡς εἰ μὴ ταῦτά γε	ποιήσεις	~(Σωκράτης) ~μὴ εἴπῃς ὃ πολλάκις
[502]	δή, εἴ τις περιέλοι τῆς	ποιήσεως	πάσης τό τε μέλος καὶ
[460]	λέγεις. ἐάνπερ ῥητορικὸν σύ τινα	ποιήσῃς,	ἀνάγκη αὐτὸν ~εἰδέναι τὰ δίκαια
[449]	μουσικὴ περὶ τὴν τῶν μελῶν	ποίησιν;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~νὴ τὴν
[502]	καὶ θαυμαστή, ἡ τῆς τραγῳδίας	ποίησις,	ἐφ' ᾧ ἐσπούδακεν; ~πότερόν ἐστιν
[502]	πᾶσα καὶ ἡ τῶν διθυράμβων	ποίησις	ἡδονῆς χάριν ~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.
[502]	δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι ἡ τῶν τραγῳδιῶν	ποίησις;	~(Καλλίκλης) ~δῆλον δὴ τοῦτό γε,
[501]	διδασκαλία καὶ ἡ τῶν διθυράμβων	ποίησις;	οὐ τοιαύτη τίς σοι ~καταφαίνεται;
[505]	~(Σωκράτης) εἶεν· τί οὖν δὴ	ποιήσομεν;	μεταξὺ τὸν λόγον καταλύομεν; ~(Καλλίκλης)
[505]	ἀναγκαιότατον εἶναι οὕτως. εἰ μέντοι	ποιήσομεν,	οἶμαι ~ἔγωγε χρῆναι πάντας ἡμᾶς
[518]	καὶ ψέξουσιν καὶ κακόν τι	ποιήσουσιν,	ἂν οἷοί τ' ὦσι, τοὺς
[449]	δὲ εἰς αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ	ποιήσω,	καὶ οὐδενὸς φήσεις βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι.
[462]	ἐρώτα ἢ ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ	ποιήσω	ταῦτα. καί μοι ἀπόκριναι, ὦ
[502]	οὐ ῥητορεύειν δοκοῦσί σοι οἱ	ποιηταὶ	ἐν τοῖς ~θεάτροις; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.
[451]	τρίτον δέ, ὥς φησιν ὁ	ποιητὴς	τοῦ σκολιοῦ, τὸ ~πλουτεῖν ἀδόλως.
[485]	~ἀγοράς, ἐν αἷς ἔφη ὁ	ποιητὴς	τοὺς ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι
[502]	δημηγορία ἄρα τίς ἐστιν ἡ	ποιητική.	~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ῥητορικὴ
[491]	ἑαυτοῦ ἄρχοντα λέγεις; ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν	ποικίλον	ἀλλ' ὥσπερ οἱ πολλοί, σώφρονα
[453]	ὡς μάλιστ' ἂν ἡμῖν καταφανὲς	ποιοῖ	~περὶ ὅτου λέγεται. σκόπει γὰρ
[488]	ὧν σὺ δή μοι ἐπετίμησας,	~ποῖόν	τινα χρὴ εἶναι τὸν ἄνδρα
[517]	τούτων ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν γελοῖον	~ποιοῦμεν	ἐγώ τε καὶ σὺ ἐν
[468]	~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν, ἃ ἕνεκά του	ποιοῦμεν,	μὴ ἐκεῖνα βούλεσθαι, (ἀλλ' ~ἐκεῖνο
[468]	(ἀλλ' ~ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα ταῦτα	ποιοῦμεν;	~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα
[489]	τις ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον ~τοῦτο	ποιούμενος;	ἐμὲ γὰρ οἴει ἄλλο τι
[476]	καὶ τοιοῦτον οἷον ποιεῖ τὸ	ποιοῦν;	λέγω δὲ ~τὸ τοιόνδε· εἴ
[476]	~ἆρα τοῦτο πάσχον ὃ τὸ	ποιοῦν	ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον οἷον ποιεῖ
[476]	πάντων, οἷον ἂν ποιῇ τὸ	~ποιοῦν,	τοιοῦτον τὸ πάσχον πάσχειν. ~(Πῶλος)
[468]	ἔλεγον, λέγων ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον	ποιοῦντα	ἐν πόλει ἃ δοκεῖ ~αὐτῷ
[522]	ἢ νεωτέρους φῇ διαφθείρειν ἀπορεῖν	ποιοῦντα,	ἢ τοὺς πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν λέγοντα
[513]	ὡς ~βελτίστους αὐτοὺς τοὺς πολίτας	ποιοῦντας;	ἄνευ γὰρ δὴ τούτου, ὡς
[516]	μηδὲ δάκνοντας ~ἀπέδειξε ταῦτα ἅπαντα	ποιοῦντας	δι' ἀγριότητα. ἢ οὐ δοκεῖ
[467]	βούλονται; ~(Σωκράτης) οὔ φημι. ~(Πῶλος)	ποιοῦντες	ἃ δοκεῖ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) φημί.
[467]	ἐάσεις ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες οἱ	~ποιοῦντες	ἐν ταῖς πόλεσιν ἃ δοκεῖ
[468]	ἀγαθοῦ ἅπαντα ταῦτα ποιοῦσιν οἱ	ποιοῦντες.	~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν,
[476]	καὶ πάσχον ὑπὸ τούτου τοῦ	~ποιοῦντος;	~(Πῶλος) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρα
[476]	πάσχειν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὑπό τινος	ποιοῦντος;	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ὑπό
[449]	ἐπιστήμη; ~(Γοργίας) περὶ λόγους. ~(Σωκράτης)	~ποίους	τούτους, ὦ Γοργία; ἆρα οἳ
[499]	ἄρα τούτων αἱ μὲν ὑγίειαν	ποιοῦσαι	ἐν τῷ σώματι, ἢ ἰσχὺν
[499]	δέ γε αἱ ἀγαθόν τι	ποιοῦσαι,	κακαὶ δὲ αἱ κακόν τι;
[501]	εἰσιν αἱ ἐπιτηδεύσεις αἱ τοῦτο	ποιοῦσαι;	μᾶλλον δέ, εἰ ~βούλει, ἐμοῦ
[503]	μὲν τῶν ~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι βελτίω	ποιοῦσι	τὸν ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν,
[467]	~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου ὅτι	ποιοῦσιν	ἃ βούλονται; ~(Πῶλος) οὗτος ἀνήρ
[467]	νῦν ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ οὖν	ποιοῦσιν	ἃ βούλονται; ~(Σωκράτης) οὔ φημι.
[467]	τοῦτό ~ἐστιν ὃ βούλονται, ὃ	ποιοῦσιν	ἑκάστοτε τίς γὰρ βούλεται πλεῖν
[468]	ἄρα τοῦ ἀγαθοῦ ἅπαντα ταῦτα	ποιοῦσιν	οἱ ποιοῦντες. ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης)
[467]	σοι δοκοῦσιν τοῦτο βούλεσθαι ὅπερ	~ποιοῦσιν,	πίνειν τὸ φάρμακον καὶ ἀλγεῖν,
[479]	(καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ πᾶν	ποιοῦσιν	ὥστε δίκην μὴ διδόναι ~μηδ'
[483]	ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν. ἐπεὶ	~ποίῳ	δικαίῳ χρώμενος Ξέρξης ἐπὶ τὴν
[495]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ τοίνυν ὀρθῶς	ποιῶ	οὔτ' ἐγώ, εἴπερ ποιῶ τοῦτο,
[495]	ὀρθῶς ποιῶ οὔτ' ἐγώ, εἴπερ	ποιῶ	τοῦτο, οὔτε σύ. ἀλλ' ὦ
[476]	κολάζει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) δίκαια	ποιῶν	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) δίκαια. ~(Σωκράτης)
[490]	καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι; ~(Καλλίκλης)	ποίων	ἱματίων; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰς ὑποδήματα
[473]	ἄρχων ἐν τῇ πόλει ~διαβιῷ	ποιῶν	ὅτι ἂν βούληται, ζηλωτὸς ὢν
[468]	ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον ποιοῦντα ἐν	πόλει	ἃ δοκεῖ ~αὐτῷ μὴ μέγα
[511]	ὀλίγου πάντων τῶν ἐν τῇ	πόλει·	ἀλλὰ καὶ σὺ ἐμοῦ ~ἄκουε,
[492]	ταῦτα ἄρχοντες ἐν τῇ ἑαυτῶν	~πόλει;	ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ, ὦ Σώκρατες,
[473]	καταστῇ καὶ ἄρχων ἐν τῇ	πόλει	~διαβιῷ ποιῶν ὅτι ἂν βούληται,
[510]	ὁ ὑμέτερος ~λόγος, ἐν τῇ	πόλει	διαπεπράξεται. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[466]	μοι δοκοῦσι τῶν ἐν τῇ	πόλει	δύνασθαι οἱ ῥήτορες. ~(Πῶλος) ~τί
[510]	οὗτος ~μέγα (ἐν ταύτῃ τῇ	πόλει	δυνήσεται, τοῦτον οὐδεὶς χαίρων ἀδικήσει.
[513]	~τῆς δυνάμεως τῆς ἐν τῇ	πόλει.	εἰ δέ σοι οἴει ὁντινοῦν
[469]	ἐγὼ δύναμαι ἐν τῇδε τῇ	πόλει,	εἰ οὖν ἀπιστοῦντί σοι δείξαιμι
[452]	ἄλλων ἄρχειν ἐν τῇ αὑτοῦ	πόλει	~ἑκάστῳ. ~(Σωκράτης) τί οὖν δὴ
[510]	αὐτὸν ἄρχειν δεῖν ἐν τῇ	~πόλει	ἢ καὶ τυραννεῖν, ἢ τῆς
[518]	κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν πολῖται ἐν τῇ	πόλει,	καὶ ἐπειδὰν ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες,
[513]	οὕτως ἐπιχειρητέον ἡμῖν ἐστιν τῇ	πόλει	καὶ τοῖς πολίταις θεραπεύειν, ὡς
[468]	ὅτι δοκεῖ σοι ἐν τῇ	πόλει	~μᾶλλον ἢ μή, οὐδὲ ζηλοῖς
[515]	ἀγαθὸν ἄνδρα παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ	πόλει,	νῦν μοι ~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ
[469]	ὅπερ ἄρτι, ἐξεῖναι ἐν τῇ	πόλει,	ὃ ἂν δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν
[521]	μὴ οἴομαι ἐν τῇδε τῇ	πόλει	~ὁντινοῦν ἂν ὅτι τύχοι, τοῦτο
[522]	Σώκρατες, καλῶς ἔχειν ἄνθρωπος ἐν	πόλει	οὕτως διακείμενος ~καὶ ἀδύνατος ὢν
[510]	εἴ τις τούτου ἐν τῇ	~πόλει	πολὺ βελτίων εἴη, φοβοῖτο δήπου
[517]	τὰ πολιτικὰ ἐν τῇδε τῇ	πόλει.	σὺ δὲ ὡμολόγεις τῶν γε
[455]	περὶ ἰατρῶν αἱρέσεως ᾖ τῇ	~πόλει	σύλλογος ἢ περὶ ναυπηγῶν ἢ
[455]	σοι συνῶμεν; περὶ τίνων τῇ	πόλει	συμβουλεύειν οἷοί τε ἐσόμεθα; πότερον
[468]	τοιοῦτος (μέγα δύναται ἐν τῇ	πόλει	ταύτῃ, εἴπερ ἐστὶ τὸ ~μέγα
[513]	ποιήσει μέγα δύνασθαι ἐν τῇ	πόλει	τῇδε ~ἀνόμοιον ὄντα τῇ πολιτείᾳ
[486]	δὲ ἄτιμον ζῆν ἐν τῇ	πόλει;	τὸν δὲ ~τοιοῦτον, εἴ τι
[513]	καὶ μέγα δύνασθαι ἐν τῇ	πόλει·	τοῦθ' ὅρα εἰ σοὶ ~λυσιτελεῖ
[510]	τις ἐννοήσειεν ἐν ταύτῃ τῇ	πόλει	τῶν νέων, τίνα ἂν τρόπον
[517]	μᾶλλον οἷοί τε ἐκπορίζειν τῇ	~πόλει	ὧν ἐπεθύμει. ἀλλὰ γὰρ μεταβιβάζειν
[512]	οὐδενὸς ἐλάττω ἐνίοτε δύναται σῴζειν·	πόλεις	γὰρ ἔστιν ὅτε ὅλας ~σῴζει.
[488]	τότε ~ἐνδείκνυσθαι, ὡς αἱ μεγάλαι	πόλεις	ἐπὶ τὰς σμικρὰς κατὰ τὸ
[455]	~πέρι ἢ τάξεώς τινος πρὸς	πολεμίους	ἢ χωρίων (καταλήψεως συμβουλὴ ᾖ,
[456]	δικαίως χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς τοὺς	πολεμίους	καὶ τοὺς ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ
[498]	~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ἀπιόντων τῶν	πολεμίων	πότεροί σοι ἐδόκουν μᾶλλον χαίρειν,
[447]	Σωκράτης Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος. ~(Καλλίκλης)	~πολέμου	καὶ μάχης φασὶ χρῆναι, ὦ
[498]	ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ τοῦτο. ἐν	πολέμῳ	δὲ ἤδη εἶδες ἄνδρα δειλόν;
[483]	τῶν ἀνθρώπων ἐν ὅλαις ταῖς	πόλεσι	καὶ τοῖς γένεσιν, ὅτι ~οὕτω
[466]	σοι ὡς κόλακες ἐν ταῖς	πόλεσι	φαῦλοι νομίζεσθαι οἱ ἀγαθοὶ ~ῥήτορες;
[467]	ῥήτορες οἱ ~ποιοῦντες ἐν ταῖς	πόλεσιν	ἃ δοκεῖ αὐτοῖς καὶ οἱ
[502]	τοὺς ἄλλους τοὺς ἐν ~ταῖς	πόλεσιν	δήμους τοὺς τῶν ἐλευθέρων ἀνδρῶν,
[467]	ἢ οἱ τύραννοι ἐν ταῖς	πόλεσιν,	ἐὰν μὴ ~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ ὑπὸ
[466]	τυράννους ~δύνασθαι μὲν ἐν ταῖς	πόλεσιν	σμικρότατον, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον· οὐδὲν
[466]	οὐ μέγιστον δύνανται ἐν ταῖς	πόλεσιν;	~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ δύνασθαί
[491]	~ἀνδρείους. τούτους γὰρ (προσήκει τῶν	πόλεων	ἄρχειν, καὶ τὸ δίκαιον τοῦτ'
[460]	ἐγκαλεῖν ~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν	πόλεων,	ἐὰν ὁ πύκτης τῇ πυκτικῇ
[456]	τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν	πόλεων.	ἐκεῖνοι μὲν γὰρ παρέδοσαν ἐπὶ
[457]	τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν	πόλεων.	ἐκεῖνος μὲν γὰρ ἐπὶ (δικαίου
[466]	ἀφαιροῦνται καὶ ἐξελαύνουσιν ἐκ ~τῶν	πόλεων	ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Πῶλος)
[466]	χρήματα καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν	πόλεων	ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης)
[468]	βουλόμεθα οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν	πόλεων	οὐδὲ χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς οὕτως,
[525]	καὶ δυναστῶν καὶ τὰ τῶν	πόλεων	~πραξάντων γεγονότας· οὗτοι γὰρ διὰ
[517]	τούτους ὥς γε διακόνους εἶναι	πόλεως,	ἀλλά μοι ~δοκοῦσι τῶν γε
[460]	ἐγκαλεῖν μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ τῆς	πόλεως,	ἀλλὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ ~οὐκ
[521]	με παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν τῆς	πόλεως,	διόρισόν μοι· τὴν τοῦ ~διαμάχεσθαι
[508]	ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ τῆς	πόλεως,	ἐάντε, τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ
[468]	ἀποκτείνει τινὰ ἢ ἐκβάλλει ἐκ	πόλεως	ἢ ~ἀφαιρεῖται χρήματα, εἴτε τύραννος
[519]	~ἀδίκως ἀπόλοιτο ὑπ' αὐτῆς τῆς	πόλεως	ἧς προστατεῖ. κινδυνεύει γὰρ ταὐτὸν
[520]	λέγοις, οἳ φάσκοντες προεστάναι τῆς	πόλεως	καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς βελτίστη
[485]	γενέσθαι φεύγοντι τὰ μέσα τῆς	πόλεως	καὶ τὰς ~ἀγοράς, ἐν αἷς
[507]	αὑτοῦ συντείνοντα καὶ τὰ τῆς	πόλεως,	ὅπως ~δικαιοσύνη παρέσται καὶ σωφροσύνη
[519]	ὅλον ψεῦδός ἐστιν· προστάτης γὰρ	πόλεως	(οὐδ' ἂν εἷς ποτε ~ἀδίκως
[515]	ἄρτι ἄρχῃ πράττειν τὰ τῆς	~πόλεως	πράγματα, ἐμὲ δὲ παρακαλεῖς καὶ
[515]	ἡμῖν ἐλθὼν ~ἐπὶ τὰ (τῆς	πόλεως	πράγματα ἢ ὅπως ὅτι βέλτιστοι
[491]	τοὺς φρονίμους εἰς τὰ τῆς	πόλεως	πράγματα καὶ ~ἀνδρείους. τούτους γὰρ
[491]	(οἳ ἂν εἰς τὰ τῆς	πόλεως	πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν, ὅντινα ἂν
[520]	~τὴν αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ ἢ	πόλιν,	αἰσχρὸν νενόμισται μὴ φάναι συμβουλεύειν,
[484]	ἄπειροι ~γίγνονται τῶν κατὰ τὴν	πόλιν,	καὶ τῶν λόγων οἷς δεῖ
[456]	~ῥητορικῇ. φημὶ δὲ καὶ εἰς	πόλιν	ὅπῃ βούλει ἐλθόντα ῥητορικὸν ἄνδρα
[519]	καὶ τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν	πόλιν·	~ὅταν οὖν ἔλθῃ ἡ καταβολὴ
[518]	ἐπεθύμουν. καί φασι μεγάλην τὴν	πόλιν	πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι δὲ οἰδεῖ
[519]	πάσχουσι· πολλὰ καὶ ~ἀγαθὰ τὴν	πόλιν	πεποιηκότες ἄρα ἀδίκως ὑπ' αὐτῆς
[507]	τῶν οἰκείων, ἢ ἰδιώτης ἢ	πόλις,	ἐπιθετέον δίκην καὶ κολαστέον, ~εἰ
[519]	πέρι. ~αἰσθάνομαι γάρ, ὅταν ἡ	πόλις	τινὰ τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν μεταχειρίζηται
[515]	εἰ ἔτι σοι ~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ	πολῖται	γεγονέναι, (Περικλῆς καὶ Κίμων καὶ
[518]	ὅτι ἄνθρωποι (καλοὶ κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν	πολῖται	ἐν τῇ πόλει, καὶ ἐπειδὰν
[515]	ἢ ὅπως ὅτι βέλτιστοι οἱ	πολῖται	ὦμεν; ἢ οὐ ~πολλάκις ἤδη
[502]	ῥήτορες, τούτου ~στοχαζόμενοι, ὅπως οἱ	πολῖται	ὡς βέλτιστοι ἔσονται διὰ τοὺς
[517]	ὅθεν ἔμελλον ἀμείνους ἔσεσθαι οἱ	πολῖται,	~ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν (τούτων
[504]	~ἔχων, ὅπως ἂν αὐτοῦ τοῖς	πολίταις	(δικαιοσύνη μὲν ἐν ταῖς ψυχαῖς
[513]	ἐστιν τῇ πόλει καὶ τοῖς	πολίταις	θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους αὐτοὺς τοὺς
[502]	οὗτοι πρὸς τὸ χαρίζεσθαι τοῖς	πολίταις	ὡρμημένοι, καὶ ἕνεκα τοῦ ἰδίου
[515]	ἕκαστος αὐτῶν βελτίους ἐποίει τοὺς	πολίτας	ἀντὶ ~χειρόνων. ἐποίει ἢ οὔ;
[513]	θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους αὐτοὺς τοὺς	πολίτας	ποιοῦντας; ἄνευ γὰρ δὴ τούτου,
[513]	πόλει τῇδε ~ἀνόμοιον ὄντα τῇ	πολιτείᾳ	εἴτ' ἐπὶ τὸ βέλτιον εἴτ'
[513]	βιοίη, ~ἆρα ἐξομοιῶν (αὑτὸν τῇ	πολιτείᾳ	ταύτῃ ἐν ᾗ ἂν οἰκῇ,
[510]	καὶ τυραννεῖν, ἢ τῆς ὑπαρχούσης	πολιτείας	ἑταῖρον εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς, ὦ
[515]	ὅντινά ποτε ~τρόπον οἴει δεῖν	πολιτεύεσθαι	ἐν ἡμῖν. ἢ ἄλλου του
[500]	τὸν τρόπον ὃν ὑμεῖς νῦν	πολιτεύεσθε,	ἢ (ἐπὶ) τόνδε τὸν βίον
[500]	δήμῳ καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ	πολιτευόμενον	~τοῦτον τὸν τρόπον ὃν ὑμεῖς
[515]	εἴπερ ἀγαθός γ' ἦν ~ἐκεῖνος	πολίτης.	~(Καλλίκλης) τί οὖν δή; ~(Σωκράτης)
[517]	ἴσμεν ~ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα τὰ	πολιτικὰ	ἐν τῇδε τῇ πόλει. σὺ
[516]	ἐπεμελεῖτο αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν τὰ	~πολιτικά;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[521]	~πολιτικῇ τέχνῃ καὶ πράττειν τὰ	πολιτικὰ	μόνος τῶν νῦν· ἅτε οὖν
[516]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς τὰ	πολιτικὰ	Περικλῆς ἦν ἐκ τούτου τοῦ
[518]	~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι ἀνθρώπους περὶ τὰ	πολιτικά,	ὥσπερ ἂν εἰ περὶ τὰ
[521]	μόνος, ἐπιχειρεῖν τῇ ὡς ἀληθῶς	~πολιτικῇ	τέχνῃ καὶ πράττειν τὰ πολιτικὰ
[464]	τὴν μὲν ἐπὶ τῇ ψυχῇ	πολιτικὴν	καλῶ, τὴν δὲ ἐπὶ ~σώματι
[484]	ἔλθωσιν εἴς τινα ἰδίαν ἢ	πολιτικὴν	(πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι γίγνονται, ὥσπερ γε
[464]	τὴν δὲ ἰατρικήν· τῆς δὲ	~πολιτικῆς	ἀντὶ μὲν τῆς γυμναστικῆς τὴν
[463]	ἐμοὶ δ' εἰπὲ πῶς λέγεις	πολιτικῆς	μορίου εἴδωλον εἶναι τὴν ~ῥητορικήν.
[463]	ῥητορικὴ κατὰ τὸν ἐμὸν λόγον	~πολιτικῆς	μορίου εἴδωλον. ~(Πῶλος) ~τί οὖν;
[484]	γίγνονται, ὥσπερ γε οἶμαι οἱ	πολιτικοί,	ἐπειδὰν αὖ εἰς τὰς ~ὑμετέρας
[519]	γὰρ ταὐτὸν ~εἶναι, ὅσοι τε	πολιτικοὶ	προσποιοῦνται εἶναι καὶ ὅσοι σοφισταί.
[527]	ἐὰν δοκῇ χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα τοῖς	πολιτικοῖς,	ἢ ὁποῖον ἄν τι ἡμῖν
[515]	ὡμολογήκαμεν τοῦτο δεῖν πράττειν τὸν	πολιτικὸν	ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν ἢ οὔ; ἀποκρίνου.
[513]	ποιήσει, ὡς ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς εἶναι,	πολιτικὸν	καὶ ~ῥητορικόν· τῷ αὑτῶν γὰρ
[513]	οὗτός σε ποιήσει, ὡς ἐπιθυμεῖς	πολιτικὸς	εἶναι, πολιτικὸν καὶ ~ῥητορικόν· τῷ
[452]	ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί, ὅστις ἂν	πολιτικὸς	σύλλογος γίγνηται. καίτοι ἐν ταύτῃ
[519]	ὅταν ἡ πόλις τινὰ τῶν	πολιτικῶν	ἀνδρῶν μεταχειρίζηται ὡς ~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων
[473]	~ὦ Πῶλε, οὐκ εἰμὶ τῶν	πολιτικῶν,	καὶ πέρυσι βουλεύειν λαχών, ἐπειδὴ
[514]	ὦ Καλλίκλεις, δημοσίᾳ πράξοντες τῶν	~πολιτικῶν	πραγμάτων ἐπὶ τὰ οἰκοδομικά, ἢ
[517]	ὅπερ μόνον ἔργον ἐστὶν ~ἀγαθοῦ	πολίτου.	ναῦς δὲ καὶ τείχη καὶ
[503]	ὅπως ὡς βέλτισται ~ἔσονται τῶν	πολιτῶν	αἱ ψυχαί, καὶ διαμάχεσθαι λέγοντα
[515]	ἤδη τινὰ βελτίω πεποίηκεν τῶν	~πολιτῶν;	ἔστιν ὅστις πρότερον πονηρὸς ὤν,
[473]	ὢν καὶ εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν	~(πολιτῶν	καὶ τῶν ἄλλων ξένων; ταῦτα
[503]	μὲν γὰρ οἳ κηδόμενοι τῶν	πολιτῶν	λέγουσιν ἃ ~λέγουσιν, εἰσὶν δὲ
[486]	βίος καὶ δόξα καὶ ἄλλα	πολλὰ	ἀγαθά. ~(Σωκράτης) ~εἰ χρυσῆν ἔχων
[448]	γὰρ καὶ ἀπειρηκέναι μοι ~δοκεῖ·	πολλὰ	γὰρ ἄρτι διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν) τί
[447]	~καὶ μάλα γε ἀστείας ἑορτῆς·	πολλὰ	γὰρ καὶ καλὰ (Γοργίας) ἡμῖν
[514]	μετὰ τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν,	πολλὰ	δὲ καὶ ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ
[514]	πολλὰ ~μὲν ὅπως ἐτύχομεν ποιῆσαι,	πολλὰ	δὲ κατορθῶσαι καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς
[482]	καλά, νόμῳ δέ. ὡς τὰ	~πολλὰ	δὲ ταῦτα ἐναντί' ἀλλήλοις ἐστίν,
[504]	κάμνοντι καὶ μοχθηρῶς διακειμένῳ ~σιτία	πολλὰ	διδόναι καὶ τὰ ἥδιστα ἢ
[458]	ὑμᾶς ἐλθεῖν, ~ἐγὼ τοῖς παροῦσι	πολλὰ	ἐπεδειξάμην, καὶ νῦν ἴσως πόρρω
[524]	τελευτήσαντος ἢ πάντα ἢ τὰ	πολλὰ	ἐπί τινα χρόνον. ταὐτὸν δή
[453]	ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι γράφοντες ἄλλα	πολλὰ	ζῷα; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[519]	καὶ σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ πάσχουσι·	πολλὰ	καὶ ~ἀγαθὰ τὴν πόλιν πεποιηκότες
[495]	τε γὰρ τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα	~πολλὰ	καὶ αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ
[522]	διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ ἐγὼ	πολλὰ	καὶ ἡδέα καὶ παντοδαπὰ ηὐώχουν
[514]	οἰκοδομήματά τε ἢ ~μηδὲν ἢ	πολλὰ	καὶ μηδενὸς ἄξια, οὕτω δὴ
[495]	τοῦτο οὕτως ἔχει, καὶ ἄλλα	πολλά.	~(Καλλίκλης) ὡς σύ γε οἴει,
[505]	ἐῶσιν οἱ ἰατροὶ ὡς τὰ	πολλά,	κάμνοντα δὲ ὡς ἔπος ~εἰπεῖν
[514]	ᾖ τῶν μελλόντων ἢ χρήματα	πολλὰ	~λαμβάνειν ἢ ἀρχήν τινων ἢ
[463]	ταύτης μοι δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως	~πολλὰ	μὲν καὶ ἄλλα μόρια εἶναι,
[514]	καὶ ~(ἐλλογίμους γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα	πολλὰ	μὲν καὶ καλὰ μετὰ τῶν
[514]	ἐλθεῖν ἀνθρώπους, ὥστε, πρὶν ἰδιωτεύοντας	πολλὰ	~μὲν ὅπως ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ
[512]	τοῦ σώματος ~τιμιωτέρῳ, τῇ ψυχῇ,	πολλὰ	νοσήματα ἔχει καὶ ἀνίατα, τούτῳ
[489]	ὦ Καλλίκλεις, ᾧ σὺ χρώμενος	πολλὰ	νυνδὴ εἰρωνεύου πρός με· ~ἀλλ'
[490]	καὶ ἡμῖν ᾖ ἐν κοινῷ	πολλὰ	σιτία καὶ ποτά, ὦμεν δὲ
[517]	τείχη καὶ νεώρια καὶ ἄλλα	πολλὰ	τοιαῦτα καὶ ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ
[493]	~ἀκολάστων, ἢ οὐδ' ἂν ἄλλα	πολλὰ	τοιαῦτα μυθολογῶ, οὐδέν τι μᾶλλον
[521]	τις λέγων ὅτι ὦ παῖδες,	πολλὰ	ὑμᾶς καὶ κακὰ ὅδε εἴργασται
[450]	ἔχουσι ταῖς πράξεσιν, αἱ δὲ	πολλαὶ	πλείους, καὶ τὸ παράπαν ~πᾶσα
[450]	~γραφικὴ καὶ ἀνδριαντοποιία καὶ ἄλλαι	πολλαί.	τὰς τοιαύτας (μοι δοκεῖς ~λέγειν,
[448]	ὀρθῶς ~καλοῖμεν; ~(Πῶλος) ~ὦ (Χαιρεφῶν)	πολλαὶ	τέχναι ἐν ἀνθρώποις εἰσὶν ἐκ
[450]	καὶ πεττευτική γε καὶ ἄλλαι	πολλαὶ	τέχναι, ὧν ἔνιαι σχεδόν τι
[490]	λέγω, καὶ σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)	~πολλάκις	ἄρα εἷς φρονῶν μυρίων μὴ
[456]	(μέγα δέ σοι τεκμήριον ἐρῶ·	πολλάκις	γὰρ ἤδη ~ἔγωγε μετὰ τοῦ
[521]	ποιήσεις ~(Σωκράτης) ~μὴ εἴπῃς ὃ	πολλάκις	εἴρηκας, ὅτι ἀποκτενεῖ με ὁ
[515]	οἱ πολῖται ὦμεν; ἢ οὐ	~πολλάκις	ἤδη ὡμολογήκαμεν τοῦτο δεῖν πράττειν
[522]	αὕτη γὰρ τῆς βοηθείας ἑαυτῷ	πολλάκις	~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη εἶναι. εἰ
[513]	σῇ ἀντιστατεῖ μοι· ἀλλ' ἐὰν	~πολλάκις	(ἴσως καὶ) βέλτιον (ταὐτὰ ταῦτα
[511]	σοῦ ἀκούων καὶ Πώλου ἄρτι	~πολλάκις	καὶ τῶν ἄλλων ὀλίγου πάντων
[519]	φάσκοντες γὰρ ~ἀρετῆς διδάσκαλοι εἶναι	πολλάκις	κατηγοροῦσιν τῶν μαθητῶν ὡς ἀδικοῦσι
[508]	ὁ δὲ δὴ ἐμὸς ὅστις,	~πολλάκις	μὲν ἤδη εἴρηται, οὐδὲν δὲ
[517]	ὅτι ~λέγομεν. ἐγὼ γοῦν σε	πολλάκις	οἶμαι ὡμολογηκέναι καὶ ἐγνωκέναι ὡς
[524]	οὐκ εἰδὼς ὅτου ~ἐστίν, ἀλλὰ	πολλάκις	τοῦ μεγάλου βασιλέως ἐπιλαβόμενος ἢ
[522]	ὑπάρχοι, ὦ Καλλίκλεις, ὃ σὺ	πολλάκις	ὡμολόγησας· εἰ ~βεβοηθηκὼς εἴη αὑτῷ,
[473]	τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ ἄλλας	~πολλὰς	καὶ μεγάλας καὶ παντοδαπὰς λώβας
[501]	τοῦτο, περὶ δὲ δύο καὶ	πολλὰς	οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) οὔκ, ἀλλὰ
[501]	καὶ περὶ δύο καὶ περὶ	πολλάς.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἁθρόαις ἅμα
[483]	τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ δὲ ταῦτα	πολλαχοῦ	ὅτι οὕτως ἔχει, καὶ ἐν
[461]	ἀλλ' εἰς τὰ τοιαῦτα ἄγειν	πολλὴ	ἀγροικία ἐστὶν ~τοὺς λόγους. ~(Σωκράτης)
[507]	~ἡ δέ (γε κοσμία σώφρων;	~πολλὴ	ἀνάγκη. ~ἡ ἄρα σώφρων ψυχὴ
[509]	τὴν ~μεγίστην ἡμῶν βλάβην; ἀλλὰ	πολλὴ	ἀνάγκη ταύτην εἶναι τὴν αἰσχίστην
[507]	ὑπομένοντα καρτερεῖν ὅπου δεῖ· ὥστε	~πολλὴ	(ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις, τὸν σώφρονα,
[467]	~οὔτε ἀγαθὸν οὔτε κακόν; ~(Πῶλος)	πολλὴ	ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[459]	εἰδέναι τῶν εἰδότων. ~(Γοργίας) ~οὐκοῦν	πολλὴ	ῥᾳστώνη, ὦ Σώκρατες, γίγνεται, μὴ
[470]	ὅτι οὐκ ~ἀληθῆ λέγεις; ~(Σωκράτης)	~πολλὴν	ἄρα ἐγὼ τῷ παιδὶ χάριν
[470]	ἐξελέγξαι ἐστὶν καὶ ἀποδεῖξαι ὡς	~πολλοὶ	ἀδικοῦντες ἄνθρωποι εὐδαίμονές εἰσιν. ~(Σωκράτης)
[490]	τῷ αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ νῦν,	πολλοὶ	~ἁθρόοι, καὶ ἡμῖν ᾖ ἐν
[487]	~πεπαίδευσαί τε γὰρ ἱκανῶς, ὡς	πολλοὶ	ἂν φήσαιεν Ἀθηναίων, καὶ ἐμοὶ
[464]	δ' οὔ; οἷον τοιόνδε λέγω·	πολλοὶ	δοκοῦσιν εὖ ~ἔχειν τὰ σώματα,
[493]	~εἰ δυοῖν ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι	πολλοὶ	εἶεν καὶ τῷ μὲν (ἑτέρῳ
[472]	σύ τε οἴει καὶ ἄλλοι	πολλοί·	ἔστιν δὲ καὶ ἄλλος, ὃν
[523]	ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς	πολλοὶ	μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν·
[489]	ὡμολογηκότος. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' οἵ γε	πολλοὶ	νομίζουσιν οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὐ νόμῳ
[488]	φημί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν οἱ	πολλοὶ	νομίζουσιν οὕτως, ὡς ἄρτι αὖ
[523]	κρινόμενοι ~κρίνονται· ζῶντες γὰρ κρίνονται.	~Πολλοὶ	οὖν, ἦ δ' ὅς, ψυχὰς
[493]	ὁ δὲ γάλακτος, καὶ ἄλλοι	πολλοὶ	πολλῶν, ~νάματα δὲ σπάνια καὶ
[483]	ἀσθενεῖς ἄνθρωποί εἰσιν καὶ οἱ	πολλοί.	πρὸς αὑτοὺς οὖν καὶ τὸ
[491]	~οὐδὲν ποικίλον ἀλλ' ὥσπερ οἱ	πολλοί,	σώφρονα ὄντα καὶ ἐγκρατῆ αὐτὸν
[489]	αἰσχυνόμενος. νομίζουσιν, ἢ οὔ, οἱ	πολλοὶ	τὸ ἴσον ἔχειν ~ἀλλ' οὐ
[488]	ταὐτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἱ	πολλοὶ	τοῦ ἑνὸς κρείττους εἰσὶν κατὰ
[526]	~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου· οἱ δὲ	πολλοί,	ὦ ἄριστε, κακοὶ γίγνονται τῶν
[459]	ἔργον ποιήσεις δ' ἐν τοῖς	πολλοῖς	δοκεῖν εἰδέναι ~αὐτὸν τὰ τοιαῦτα
[487]	~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ	πολλοῖς	ἐντυγχάνω οἳ ἐμὲ οὐχ οἷοί
[458]	καὶ μὲν δὴ καὶ αὐτὸς	πολλοῖς	ἤδη λόγοις ~παραγενόμενος οὐκ οἶδ'
[522]	βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν καὶ ἐν	~πολλοῖς	καὶ ἐν ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος καὶ
[492]	γίγνηται. ~ἀλλὰ τοῦτ' οἶμαι τοῖς	πολλοῖς	οὐ δυνατόν· ~ὅθεν ψέγουσιν τοὺς
[474]	ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς δὲ	(πολλοῖς	οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα οὖν εἰ
[474]	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες. ~(Πῶλος)	πολλοῦ	γε δεῖ, ἀλλ' οὔτ' ἐγὼ
[517]	τῇ κολακικῇ. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μέντοι	πολλοῦ	γε δεῖ, ὦ Σώκρατες, μή
[510]	καὶ τὸ μὴ ἀδικεῖν; ἢ	πολλοῦ	δεῖ, εἴπερ ὅμοιος ἔσται τῷ
[526]	χαλεπὸν γάρ, ὦ Καλλίκλεις, καὶ	πολλοῦ	ἐπαίνου ~ἄξιον ἐν μεγάλῃ ἐξουσίᾳ
[525]	ᾖ· οἶμαι δὲ καὶ τοὺς	πολλοὺς	εἶναι τούτων τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ
[474]	ὁ λόγος ᾖ, τοὺς δὲ	~πολλοὺς	ἐῶ χαίρειν, καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν
[472]	με σὺ ἀναγκάζεις, ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας	πολλοὺς	κατ' ἐμοῦ παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν
[471]	λόγων ὧν ἂν λέγωσι μάρτυρας	πολλοὺς	παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ δὲ
[527]	καὶ περὶ ὀλίγους καὶ περὶ	πολλούς,	φευκτέον· καὶ τῇ ῥητορικῇ οὕτω
[487]	αὐτὸς αὑτῷ ἐναντία λέγειν ἐναντίον	πολλῶν	ἀνθρώπων, καὶ ~ταῦτα περὶ τῶν
[475]	τι οὖν ὑπὸ μὲν τῶν	πολλῶν	ἀνθρώπων καὶ ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο
[492]	ἑαυτοῖς δεσπότην ἐπαγάγοιντο τὸν τῶν	πολλῶν	~ἀνθρώπων νόμον τε καὶ λόγον
[526]	~ἐάσας τὰς τιμὰς τὰς τῶν	πολλῶν	ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν πειράσομαι
[488]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ τῶν	πολλῶν	ἄρα νόμιμα τὰ τῶν κρειττόνων
[522]	ἐστιν, τὸ δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται·	πολλῶν	γὰρ ἀδικημάτων γέμοντα ~τὴν ψυχὴν
[448]	μέ πω ἠρώτηκε καινὸν οὐδὲν	πολλῶν	ἐτῶν. ~(Χαιρεφῶν) ἦ που ἄρα
[483]	τὸ πλέον ζητεῖν ἔχειν τῶν	~πολλῶν,	καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ
[472]	ἂν καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ	πολλῶν	καὶ δοκούντων εἶναί τι. ~καὶ
[457]	Γοργία, καὶ σὲ ἔμπειρον εἶναι	πολλῶν	λόγων καὶ καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς
[493]	δὲ γάλακτος, καὶ ἄλλοι πολλοὶ	πολλῶν,	~νάματα δὲ σπάνια καὶ χαλεπὰ
[513]	Σώκρατες, πέπονθα δὲ τὸ τῶν	~πολλῶν	πάθος· οὐ πάνυ σοι πείθομαι.
[493]	ἑκάστου τούτων εἴη καὶ μετὰ	πολλῶν	πόνων καὶ ~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα· ὁ
[448]	σοὶ βουλομένῳ ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ	πολὺ	ἂν ἥδιον σέ. ~δῆλος γάρ
[510]	τις τούτου ἐν τῇ ~πόλει	πολὺ	βελτίων εἴη, φοβοῖτο δήπου ἂν
[477]	ἡ τῆς ψυχῆς ~πονηρία; ~(Πῶλος)	πολύ	γε. ~(Σωκράτης) εἰ δὴ αἰσχίστη,
[478]	~(Σωκράτης) χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς, δίκης. ~(Πῶλος)	πολὺ	διαφέρει, ὦ Σώκρατες, ἡ δίκη.
[494]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη γ' ἂν	πολὺ	ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ τὸ ἀπιὸν
[450]	τεχνῶν τῶν μὲν ἐργασία τὸ	πολύ	ἐστιν καὶ λόγου βραχέος ~δέονται,
[465]	αὑτό, τὸ ~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν	πολὺ	ἦν, ὦ φίλε Πῶλε σὺ
[524]	διαλυθῆτον ἄρα ἀπ' ἀλλήλοιν, οὐ	πολὺ	ἧττον ἑκάτερον ~αὐτοῖν ἔχει τὴν
[482]	μοί ἐστιν τῶν ~ἑτέρων παιδικῶν	πολὺ	ἧττον ἔμπληκτος· ὁ μὲν γὰρ
[494]	ἀνάγκη γ' ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ,	πολὺ	καὶ τὸ ἀπιὸν εἶναι, καὶ
[488]	βελτιόνων; οἱ γὰρ κρείττους βελτίους	πολὺ	κατὰ τὸν σὸν λόγον. ~(Καλλίκλης)
[451]	τις τῶν τεχνῶν τῶν τὸ	πολὺ	λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ ~καὶ
[481]	ἀλλ' ἐάντε ~χρυσίον ᾖ> ἡρπακὼς	πολύ,	μὴ ἀποδιδῷ τοῦτο ἀλλ' ἔχων
[498]	ἄφρονες; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε οὐ	πολύ	τι διαφέρειν. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀρκεῖ
[510]	~(Σωκράτης) ~οὐδέ γε εἴ τις	πολὺ	φαυλότερος εἴη, οὐδ' ἂν οὗτος·
[502]	~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς	πολὺν	ὄχλον καὶ δῆμον οὗτοι λέγονται
[526]	τὰ αὑτοῦ πράξαντος καὶ οὐ	~πολυπραγμονήσαντος	ἐν τῷ βίῳ, ἠγάσθη τε
[505]	αὐτὸς τρόπος; ἕως μὲν ἂν	πονηρὰ	ᾖ, ἀνόητός τε ~οὖσα καὶ
[457]	ἡ τέχνη οὔτε αἰτία οὔτε	πονηρὰ	τούτου ἕνεκά ἐστιν, ~ἀλλ' οἱ
[499]	μὲν χρησταί εἰσιν, αἱ δὲ	πονηραί;	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[523]	οὖν, ἦ δ' ὅς, ψυχὰς	πονηρὰς	ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε
[499]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τὰς δὲ	πονηρὰς	οὔ; ~(Καλλίκλης) δῆλον δή. ~(Σωκράτης)
[477]	ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα ἡ τῆς ψυχῆς	πονηρία	αἴσχιστόν ἐστι πάντων, ἐπειδὴ οὐκ
[477]	ἀκολασία καὶ ἡ ἄλλη ψυχῆς	πονηρία	μέγιστον τῶν ὄντων ~κακόν ἐστιν;
[477]	δὲ ἀδικία καὶ σύμπασα ψυχῆς	πονηρία	νυνδὴ (ὡμολόγηται ἡμῖν; ~(Πῶλος) ὡμολόγηται
[477]	καὶ συλλήβδην ἡ τῆς ψυχῆς	~πονηρία;	~(Πῶλος) πολύ γε. ~(Σωκράτης) εἰ
[477]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἐν ψυχῇ	πονηρίαν	ἡγῇ τινα εἶναι; ~(Πῶλος) πῶς
[478]	δικαιοτέρους ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ γίγνεται	πονηρίας	ἡ δίκη. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[478]	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τίς δὲ	πονηρίας	καὶ ἀδικίας; εἰ μὴ οὕτως
[477]	ψυχῆς, τριῶν ὄντων, τριττὰς εἴρηκας	~πονηρίας,	πενίαν, νόσον, ἀδικίαν; ~(Πῶλος) ναί.
[478]	διδόναι μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ ἦν,	πονηρίας;	~(Πῶλος) ἦν γάρ. ~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει
[477]	~(Σωκράτης) ~τίς οὖν τούτων τῶν	πονηριῶν	αἰσχίστη; οὐχ ἡ ἀδικία καὶ
[526]	(δυναμένων εἰσὶ καὶ οἱ σφόδρα	πονηροὶ	γιγνόμενοι ἄνθρωποι· οὐδὲν ~μὴν κωλύει
[457]	οὐκ ὀρθῶς. οὔκουν ~οἱ διδάξαντες	πονηροί,	οὐδὲ ἡ τέχνη οὔτε αἰτία
[470]	φημι, τὸν δὲ ἄδικον καὶ	πονηρὸν	ἄθλιον. ~(Πῶλος) ἄθλιος ἄρα οὗτός
[502]	ἡδὺ μὲν ᾖ καὶ κεχαρισμένον,	~πονηρὸν	δέ, ὅπως τοῦτο μὲν μὴ
[520]	πράγματι ὃ ~αὐτοὶ παιδεύουσιν, ὡς	πονηρόν	ἐστιν εἰς σφᾶς, ἢ τῷ
[507]	καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν δὲ	πονηρὸν	καὶ κακῶς πράττοντα ἄθλιον· οὗτος
[518]	τὸ εἰδέναι ὅτι χρηστὸν καὶ	πονηρὸν	τῶν ~σιτίων ἢ ποτῶν ἐστιν
[521]	αὖ καὶ ἐγὼ ~εἴπω, ὅτι	Πονηρός	γε ὢν ἀγαθὸν ὄντα· μηδ'
[519]	γεγονώς τε ~καὶ ὢν ἔπειτα	πονηρός	ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[525]	δέ, καὶ εἴ τις ἄλλος	πονηρὸς	ἦν ~ἰδιώτης, οὐδεὶς πεποίηκεν μεγάλαις
[526]	ὅστις οὔθ' ὧντινων, ὅτι δὲ	πονηρός	τις· καὶ τοῦτο ~κατιδὼν ἀπέπεμψεν
[521]	τινὸς κινδυνεύων, ὃ σὺ λέγεις,	πονηρός	τίς μ' ~ἔσται ὁ εἰσάγων
[515]	τῶν ~πολιτῶν; ἔστιν ὅστις πρότερον	πονηρὸς	ὤν, ἄδικός τε καὶ ἀκόλαστος
[481]	μὲν μηδέποτε, ἀλλ' ἀθάνατος ἔσται	πονηρὸς	~ὤν, εἰ δὲ μή, ὅπως
[511]	ἀποκτενεῖ μέν, ἂν βούληται, ἀλλὰ	πονηρὸς	ὢν καλὸν κἀγαθὸν ὄντα. ~(Καλλίκλης)
[520]	αὐτῆς κατηγοροῦσιν, ὅταν τύχωσιν, ~ὡς	πονηροτάτης;	οἴει τι διαφέρειν τούτους ἐκείνων;
[516]	~θανάτου ἐτίμησαν, δῆλον ὅτι ὡς	πονηροῦ	ὄντος. ~(Καλλίκλης) τί οὖν; τούτου
[464]	περὶ τῶν χρηστῶν σιτίων καὶ	~(πονηρῶν,	ὁ ἰατρὸς ἢ ὁ ὀψοποιός,
[511]	ἐξ Αἰγύπτου ἢ ἐκ ~τοῦ	Πόντου,	(ἐὰν πάμπολυ, ταύτης τῆς μεγάλης
[493]	τούτων εἴη καὶ μετὰ πολλῶν	πόνων	καὶ ~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα· ὁ μὲν
[524]	ἡ ~κρίσις ᾖ περὶ τῆς	πορείας	τοῖς ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν, ὦ
[448]	γὰρ ποιεῖ τὸν αἰῶνα ἡμῶν	πορεύεσθαι	κατὰ τέχνην, ~ἀπειρία δὲ κατὰ
[493]	ὥσπερ ~καὶ ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν	πορίζεσθαι,	χαλεπὰ δέ, τὰ δ' ἀγγεῖα
[522]	τοὺς πορίζοντας ζηλῶ οὔτε οἷς	πορίζεται·	ἐάν ~τέ τίς με ἢ
[501]	εἰωθότος γίγνεσθαι, ᾧ δὴ καὶ	~πορίζεται	τὰς ἡδονάς. ταῦτ' οὖν πρῶτον
[522]	νομίζουσιν, ἐγὼ δὲ οὔτε τοὺς	πορίζοντας	ζηλῶ οὔτε οἷς πορίζεται· ἐάν
[517]	ἵνα ῥᾷον καταμάθῃς. τούτων γὰρ	ποριστικὸν	εἶναι ἢ κάπηλον ὄντα ἢ
[486]	ἔχειν καὶ τοὺς ~ἄλλους τοὺς	πόρρω	ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας; νῦν γὰρ
[458]	πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ νῦν ἴσως	πόρρω	ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν
[484]	καὶ πάνυ εὐφυὴς ᾖ καὶ	πόρρω	τῆς ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη ~πάντων
[523]	ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ ὁ	Ποσειδῶν	καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ
[522]	ἐγὼ ἐποίουν, ὦ παῖδες, ὑγιεινῶς,	πόσον	τι οἴει ~ἂν ἀναβοῆσαι τοὺς
[474]	καὶ γὰρ ἐπιθυμῶ εἰδέναι ὅτι	ποτ'	ἐρεῖς. ~(Σωκράτης) ~λέγε δή μοι,
[508]	δὲ οὕτως ἐχόντων σκεψώμεθα τί	ποτ'	ἐστὶν ἃ σὺ ἐμοὶ ὀνειδίζεις,
[453]	ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς πειθώ, ἥτις	ποτ'	ἐστὶν ἣν σὺ λέγεις καὶ
[500]	τὸν ἐν ~φιλοσοφίᾳ, καὶ τί	ποτ'	ἐστὶν οὗτος ἐκείνου διαφέρων. ἴσως
[510]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν	ποτ'	ἐστὶν τέχνη τῆς παρασκευῆς τοῦ
[517]	~ἡμῶν, σιτία, ἐὰν δὲ διψῇ,	ποτά,	ἐὰν δὲ ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα,
[504]	διδόναι καὶ τὰ ἥδιστα ἢ	ποτὰ	ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν, ὃ μὴ
[490]	~(Καλλίκλης) ~περὶ σιτία, λέγεις, καὶ	ποτὰ	καὶ ἰατροὺς καὶ φλυαρίας· (ἐγὼ
[490]	ἐν κοινῷ πολλὰ σιτία καὶ	ποτά,	ὦμεν δὲ παντοδαποί, οἱ μὲν
[460]	φαίνεται, ὁ ῥητορικός, οὐκ ἄν	ποτε	ἀδικήσας. ἢ οὔ; ~(Γοργίας) φαίνεται.
[519]	γὰρ πόλεως (οὐδ' ἂν εἷς	ποτε	~ἀδίκως ἀπόλοιτο ὑπ' αὐτῆς τῆς
[490]	~(Σωκράτης) ~ἔχε δὴ αὐτοῦ. τί	ποτε	αὖ νῦν λέγεις; ἐὰν ἐν
[487]	βάσανον ἀναφέρειν. οὐ γὰρ ἄν	ποτε	αὐτὸ ~συνεχώρησας σὺ οὔτε σοφίας
[510]	~ἅπαντος (τοῦ νοῦ οὐκ ἄν	ποτε	δύναιτο φίλος γενέσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔστι
[461]	ἐθέλειν ἀδικεῖν. ταῦτα οὖν ὅπῃ	ποτὲ	ἔχει, μὰ τὸν (κύνα, ὦ
[456]	ὦ Γοργία, πάλαι ἐρωτῶ τίς	ποτε	ἡ δύναμίς ἐστιν τῆς ~ῥητορικῆς.
[502]	τοὺς τῶν ἐλευθέρων ἀνδρῶν, τί	ποτε	ἡμῖν αὕτη ἐστίν; ~πότερόν σοι
[455]	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, ἴδωμεν τί	ποτε	καὶ λέγομεν περὶ τῆς (ῥητορικῆς·
[453]	μέντοι ἧττον ἐρήσομαί ~σε τίνα	ποτὲ	λέγεις τὴν πειθὼ τὴν ἀπὸ
[489]	πάλιν ἐξ ἀρχῆς εἰπὲ τί	ποτε	λέγεις τοὺς βελτίους, ~ἐπειδὴ οὐ
[491]	ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὼν ἀπαλλάγηθι τίνας	ποτὲ	λέγεις τοὺς βελτίους τε καὶ
[488]	~τ' ἦ μαθεῖν σου τί	ποτε	λέγοις. πότερον τοὺς ἰσχυροτέρους κρείττους
[488]	ἡγοῦ βλᾶκα ~εἶναι καὶ (μηκέτι	ποτέ	με νουθετήσῃς ὕστερον, ὡς μηδενὸς
[470]	ἐμοῦ ὁμολογεῖται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~πότε	οὖν σὺ φῂς ἄμεινον εἶναι
[463]	οὐδὲν ἡμῖν καταφανὲς ἐγένετο τί	ποτε	οὗτος ἡγεῖται ~ὃ δ' ἐγὼ
[450]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν δή	ποτε	τὰς ἄλλας τέχνας οὐ ῥητορικὰς
[516]	ὡς σὺ ~φῄς, οὐκ ἄν	ποτε	ταῦτα ἔπασχον. οὔκουν οἵ γε
[482]	τῶν λόγων, οὐδὲ σὺ παύσῃ	ποτὲ	~ταῦτα λέγων. νόμιζε τοίνυν καὶ
[517]	γε δεῖ, ὦ Σώκρατες, μή	ποτέ	τις τῶν νῦν ἔργα τοιαῦτα
[515]	ὡς ἀληθῶς βουλόμενος εἰδέναι ὅντινά	ποτε	~τρόπον οἴει δεῖν πολιτεύεσθαι ἐν
[487]	καὶ Ναυσικύδην τὸν Χολαργέα· καί	ποτε	ὑμῶν ἐγὼ ~ἐπήκουσα βουλευομένων μέχρι
[510]	ὁ ~τύραννος καὶ οὐκ ἄν	ποτε	ὡς πρὸς φίλον σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης)
[509]	τὴν ἀπὸ τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι;	πότερα	δύναμιν ἢ βούλησιν; ὧδε ~δὲ
[454]	ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ποτέραν	οὖν ἡ ῥητορικὴ πειθὼ ποιεῖ
[521]	ἔχοντα; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ	ποτέραν	οὖν με παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν
[498]	καὶ χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	~πότεροι	δὲ μᾶλλον χαίρουσι καὶ λυποῦνται,
[498]	~τί οὖν; ἀπιόντων τῶν πολεμίων	πότεροί	σοι ἐδόκουν μᾶλλον χαίρειν, οἱ
[466]	Πῶλε, ἐφ' ἑκάστου ὧν λέγεις	πότερον	αὐτὸς ~ταῦτα λέγεις καὶ γνώμην
[501]	καὶ Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης)	~πότερον	δὲ περὶ μὲν μίαν ψυχὴν
[506]	ὡς ἐγὼ καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν.	~πότερον	δὲ τὸ ἡδὺ ἕνεκα τοῦ
[488]	τότε καὶ νῦν λέγω. ~(Σωκράτης)	~πότερον	δὲ τὸν αὐτὸν βελτίω καλεῖς
[474]	εἰ ἐξ ἀρχῆς σε ἠρώτων·	πότερον	δοκεῖ σοι, ὦ ~Πῶλε, κάκιον
[509]	~τί δὲ δὴ τοῦ ἀδικεῖν;	πότερον	ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖν, ἱκανὸν
[509]	ἢ βούλησιν; ὧδε ~δὲ λέγω·	πότερον	ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ
[514]	ἱερῶν ἐπὶ τὰ ~μέγιστα οἰκοδομήματα,	πότερον	ἔδει ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς
[494]	εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~πότερον	εἰ τὴν κεφαλὴν μόνον κνησιῷ
[500]	τοῦτο, ὅντινα χρὴ ~τρόπον ζῆν,	πότερον	ἐπὶ ὃν σὺ παρακαλεῖς ἐμέ,
[502]	τραγῳδίας ποίησις, ἐφ' ᾧ ἐσπούδακεν;	~πότερόν	ἐστιν αὐτῆς τὸ ἐπιχείρημα καὶ
[496]	ἔμπροσθεν ὡμολογημένα. τὸ πεινῆν ἔλεγες	πότερον	ἡδὺ ἢ ἀνιαρὸν ~εἶναι; αὐτὸ
[516]	τόδε τοίνυν μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος·	πότερον	καὶ ὁ ἄνθρωπος ἓν τῶν
[453]	τοιόνδε· ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα,	~πότερον	ὃ διδάσκει πείθει ἢ οὔ;
[490]	δὲ οὐ ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης)	~πότερον	οὐ τὸν φρονιμώτερον βελτίω λέγεις;
[496]	διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)	~πότερον	οὖν ἔτι πλείω ἐρωτῶ, ἢ
[467]	καὶ εἰδῶ ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης)	~πότερον	οὖν σοι δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι
[468]	~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα. ~(Σωκράτης)	~πότερον	οὖν τὰ μεταξὺ ταῦτα ἕνεκα
[454]	δέ; πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας) (ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~πότερον	οὖν ταὐτὸν δοκεῖ σοι εἶναι
[476]	δὴ ὁμολογουμένων, τὸ δίκην διδόναι	πότερον	πάσχειν τί ἐστιν ἢ ποιεῖν;
[493]	ἐξαρκούντως ἔχοντα βίον ἑλέσθαι. ἀλλὰ	πότερον	~(πείθω τί σε καὶ μετατίθεσθαι
[455]	πόλει συμβουλεύειν οἷοί τε ἐσόμεθα;	πότερον	~περὶ δικαίου μόνον καὶ ἀδίκου
[481]	ἐπιθυμῶ. εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατες,	(πότερόν	σε θῶμεν νυνὶ ~σπουδάζοντα ἢ
[453]	καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς εἰπέ·	πότερόν	σοι δοκεῖ πειθὼ ποιεῖν ἡ
[509]	μοι τοῦτο ἀπεκρίνω, ~ὦ Καλλίκλεις,	πότερόν	σοι δοκοῦμεν ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν
[502]	τί ποτε ἡμῖν αὕτη ἐστίν;	~πότερόν	σοι δοκοῦσιν πρὸς τὸ βέλτιστον
[467]	φάρμακα ~πίνοντες παρὰ τῶν ἰατρῶν	πότερόν	σοι δοκοῦσιν τοῦτο βούλεσθαι ὅπερ
[501]	τοῦ χείρονος· σὺ δὲ δὴ	πότερον	~συγκατατίθεσαι ἡμῖν περὶ τούτων τὴν
[474]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή; αἴσχιον	πότερον	τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι;
[488]	μαθεῖν σου τί ποτε λέγοις.	πότερον	τοὺς ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς καὶ
[489]	ἐρεῖς, τοὺς βελτίους ~καὶ κρείττους	πότερον	τοὺς φρονιμωτέρους λέγεις ἢ ἄλλους
[495]	ἀλλ' ἔτι καὶ νῦν λέγε	πότερον	φῂς εἶναι τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ
[478]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀθλιώτερος	πότερος	δυοῖν ἐχόντοιν κακὸν εἴτ' ἐν
[464]	οὕτως ~ἀνοήτοις ὥσπερ οἱ παῖδες,	πότερος	ἐπαί̈ ει περὶ τῶν χρηστῶν
[502]	ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν ἐάντε μή;	ποτέρως	σοι δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι ἡ τῶν
[518]	καὶ πονηρὸν τῶν ~σιτίων ἢ	ποτῶν	ἐστιν εἰς ἀρετὴν (σώματος, τὰς
[490]	~(Καλλίκλης) οὐ σιτίων γε οὐδὲ	ποτῶν.	~(Σωκράτης) ~μανθάνω, ἀλλ' ἴσως ἱματίων,
[496]	τοῦ σώματος ἀπολαβὼν (σκόπει. νοσεῖ	~που	ἄνθρωπος ὀφθαλμούς, ᾧ ὄνομα ὀφθαλμία;
[448]	οὐδὲν πολλῶν ἐτῶν. ~(Χαιρεφῶν) ἦ	που	ἄρα ῥᾳδίως ἀποκρινῇ, ὦ Γοργία.
[505]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὕτω γάρ	που	αὐτῇ ἄμεινον τῇ ψυχῇ; ~(Καλλίκλης)
[453]	πειθοῦς καὶ περὶ τί, ἀποκρινούμεθά	που	αὐτῷ ~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς τῆς
[482]	~πρὸς σὲ παθεῖν. ἔφη γάρ	που	Γοργίαν ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ, ἐὰν
[453]	ποῖα τῶν ζῴων γράφων καὶ	ποῦ;	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα
[473]	δὲ καὶ σύ. εἶπον ἐγώ	~που	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν τὸ ἀδικεῖν
[478]	ἦν γάρ. ~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει γάρ	που	καὶ δικαιοτέρους ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ
[476]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τὰ δὲ δίκαιά	που	καλὰ ὡμολόγηται; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[464]	μὴ Πῶλος ὅδε (ἐλέγξει. σῶμά	που	καλεῖς τι καὶ ψυχήν; ~(Γοργίας)
[495]	οὕτω δοκεῖ, διελοῦ τάδε· ἐπιστήμην	που	καλεῖς τι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[478]	δῆλον δή. ~(Σωκράτης) δεύτερος δέ	που	ὁ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)
[469]	δὲ δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ	που	ὅ γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως ἐλεινός
[500]	τότε ~ἀληθῆ λέγειν. ἔλεγον δέ	που	ὅτι ἡ μὲν ὀψοποιικὴ οὔ
[479]	~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν γάρ	που	οὗτοι, ὦ ἄριστε, τὸ αὐτὸ
[460]	~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ δίκαιος δίκαιά	που	πράττει. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[477]	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν	που	τό γε μεγίστῃ βλάβῃ ὑπερβάλλον
[504]	παιδοτρίβαι ~τε καὶ ἰατροί, κοσμοῦσί	που	τὸ σῶμα καὶ συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν
[503]	ἐστι διπλοῦν, τὸ μὲν ἕτερόν	που	τούτου κολακεία ἂν εἴη ~καὶ
[499]	δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκα γάρ	που	τῶν ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν ἔδοξεν
[519]	λόγου τί ἂν ἀλογώτερον εἴη	~πρᾶγμα,	ἀνθρώπους ἀγαθοὺς καὶ δικαίους γενομένους,
[519]	ἴσως συναιτίων. καίτοι ἔγωγε ~ἀνόητον	πρᾶγμα	καὶ νῦν ὁρῶ γιγνόμενον καὶ
[504]	συστήσηται τεταγμένον τε καὶ κεκοσμημένον	πρᾶγμα·	καὶ ~οἵ τε δὴ ἄλλοι
[512]	~Καλλίκλεις, ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων (τὸ	πρᾶγμα,	καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς τοῖς ~λόγοις,
[460]	ἂν εἴη ἡ ῥητορικὴ ~ἄδικον	πρᾶγμα,	ὅ γ' ἀεὶ περὶ δικαιοσύνης
[462]	δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης)	~πρᾶγμα	ὃ φῂς σὺ ποιῆσαι τέχνην
[450]	οἳ τυγχάνουσιν ὄντες περὶ τὸ	πρᾶγμα	οὗ ἑκάστη ἐστὶν ἡ τέχνη.
[517]	δεινοτέρους εἶναι ἐκείνους τούτων ἐκπορίζειν.	πρᾶγμα	οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν ἐγώ τε
[453]	τὸ τοιόνδε· ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν	πρᾶγμα,	~πότερον ὃ διδάσκει πείθει ἢ
[465]	καλῶ ὃ ἂν ᾖ ἄλογον	πρᾶγμα·	τούτων δὲ πέρι εἰ ἀμφισβητεῖς,
[519]	σοφοὶ ὄντες, τοῦτο ἄτοπον ἐργάζονται	πρᾶγμα·	φάσκοντες γὰρ ~ἀρετῆς διδάσκαλοι εἶναι
[457]	με ὑπολάβῃς οὐ πρὸς τὸ	πρᾶγμα	φιλονικοῦντα λέγειν τοῦ ~καταφανὲς γενέσθαι,
[447]	ἀναγκάσας ἡμᾶς ~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν	πρᾶγμα,	ὦ Σώκρατες· ἐγὼ γὰρ καὶ
[463]	τέτταρα ~ταῦτα μόρια ἐπὶ τέτταρσιν	πράγμασιν.	εἰ οὖν βούλεται πῶλος πυνθάνεσθαι,
[470]	οὐδέν γέ σε δεῖ παλαιοῖς	(πράγμασιν	ἐλέγχειν· τὰ ~γὰρ ἐχθὲς καὶ
[467]	πλεῖν τε καὶ ~κινδυνεύειν καὶ	πράγματ'	ἔχειν; ἀλλ' ἐκεῖνο οἶμαι οὗ
[455]	ὀλίγῳ χρόνῳ διδάξαι οὕτω μεγάλα	πράγματα.	~(Γοργίας) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[515]	ἄρχῃ πράττειν τὰ τῆς ~πόλεως	πράγματα,	ἐμὲ δὲ παρακαλεῖς καὶ ὀνειδίζεις
[515]	ἐλθὼν ~ἐπὶ τὰ (τῆς πόλεως	πράγματα	ἢ ὅπως ὅτι βέλτιστοι οἱ
[491]	φρονίμους εἰς τὰ τῆς πόλεως	πράγματα	καὶ ~ἀνδρείους. τούτους γὰρ (προσήκει
[507]	προσήκει, ἀλλ' ἃ δεῖ καὶ	πράγματα	καὶ ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς καὶ
[459]	ἡ ῥητορική· ~αὐτὰ μὲν τὰ	πράγματα	οὐδὲν δεῖ αὐτὴν εἰδέναι ὅπως
[491]	ἂν εἰς τὰ τῆς πόλεως	πράγματα	φρόνιμοι ~ὦσιν, ὅντινα ἂν τρόπον
[453]	ἐστιν ἡ ῥητορική, ~καὶ ἡ	πραγματεία	αὐτῆς ἅπασα καὶ τὸ κεφάλαιον
[517]	ἄρα διττὴ ~αὕτη τις (ἡ	πραγματεία	ἔστιν καὶ περὶ τὸ σῶμα
[501]	καὶ περὶ ψυχὴν τοιαῦται ἄλλαι	πραγματεῖαι,	αἱ μὲν τεχνικαί, ~προμήθειάν τινα
[518]	καὶ ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ σώματος	πραγματείαν,	τὰς ἄλλας τέχνας, τὴν δὲ
[520]	οὐκ ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι τούτῳ τῷ	πράγματι	ὃ ~αὐτοὶ παιδεύουσιν, ὡς πονηρόν
[524]	δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν	πραγμάτοιν	διάλυσις, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ
[464]	ὃ λέγω. δυοῖν ὄντοιν τοῖν	~πραγμάτοιν	δύο λέγω τέχνας· τὴν μὲν
[524]	ἃ διὰ ~τὴν ἐπιτήδευσιν ἑκάστου	πράγματος	ἔσχεν ἐν τῇ ψυχῇ ὁ
[485]	ἑαυτὸν οὔτε ~καλοῦ οὔτε γενναίου	(πράγματος·	ὅταν δὲ δὴ πρεσβύτερον ἴδω
[463]	δ' ἐγὼ καλῶ τὴν ῥητορικήν,	πράγματός	τινός ἐστι μόριον οὐδενὸς τῶν
[486]	ἐμοὶ πείθου, παῦσαι δὲ ἐλέγχων,	πραγμάτων	δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει, καὶ ἄσκει
[514]	Καλλίκλεις, δημοσίᾳ πράξοντες τῶν ~πολιτικῶν	πραγμάτων	ἐπὶ τὰ οἰκοδομικά, ἢ τειχῶν
[453]	σὺ λέγεις καὶ ~περὶ ὧντινων	πραγμάτων	ἐστὶν πειθώ, σαφῶς μὲν εὖ
[451]	~(Γοργίας) τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων	πραγμάτων,	ὦ Σώκρατες, καὶ ἄριστα. ~(Σωκράτης)
[499]	τῶν ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν ἔδοξεν	πρακτέον	εἶναι, εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί τε
[506]	τὸ ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ	πρακτέον,	ἢ τὸ ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ
[499]	λύπας καὶ αἱρετέον ἐστὶν καὶ	πρακτέον;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τὰς
[526]	ὦ Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ	πράξαντος	καὶ οὐ ~πολυπραγμονήσαντος ἐν τῷ
[525]	δυναστῶν καὶ τὰ τῶν πόλεων	~πραξάντων	γεγονότας· οὗτοι γὰρ διὰ τὴν
[527]	ἀεί, καὶ τῇ ἄλλῃ πάσῃ	πράξει.	ἐμοὶ οὖν πειθόμενος ~ἀκολούθησον ἐνταῦθα,
[504]	οὓς ἂν λέγῃ, καὶ τὰς	πράξεις	ἁπάσας, καὶ δῶρον ~ἐάν τι
[450]	περὶ χειρουργίας τε καὶ τοιαύτας	~πράξεις	ὡς ἔπος εἰπεῖν πᾶσά ἐστιν
[450]	~ἴσους τοὺς λόγους ἔχουσι ταῖς	πράξεσιν,	αἱ δὲ πολλαὶ πλείους, καὶ
[525]	καὶ ὕβρεως καὶ ἀκρατίας τῶν	πράξεων	ἀσυμμετρίας τε ~καὶ αἰσχρότητος γέμουσαν
[499]	οὕτω, τέλος εἶναι ἁπασῶν τῶν	πράξεων	~τὸ ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου ἕνεκα
[520]	~περὶ δέ γε ταύτης τῆς	πράξεως,	ὅντιν' ἄν τις τρόπον ὡς
[484]	εἴς τινα ἰδίαν ἢ πολιτικὴν	(πρᾶξιν,	~καταγέλαστοι γίγνονται, ὥσπερ γε οἶμαι
[525]	καὶ ἀδικίας, ἃ ~ἑκάστη ἡ	πρᾶξις	αὐτοῦ ἐξωμόρξατο εἰς τὴν ψυχήν,
[450]	~τοιοῦτον χειρούργημα, ἀλλὰ πᾶσα ἡ	πρᾶξις	καὶ ἡ κύρωσις διὰ λόγων
[450]	καὶ τὸ παράπαν ~πᾶσα ἡ	πρᾶξις	καὶ τὸ (κῦρος αὐταῖς διὰ
[514]	παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους, ὦ Καλλίκλεις, δημοσίᾳ	πράξοντες	τῶν ~πολιτικῶν πραγμάτων ἐπὶ τὰ
[489]	τοὺς ἰσχυροτέρους; καὶ ὦ θαυμάσιε	πρᾳότερόν	με προδίδασκε, ἵνα μὴ ~ἀποφοιτήσω
[467]	του, οὐ τοῦτο ~βούλεται ὃ	πράττει,	ἀλλ' ἐκεῖνο (οὗ ἕνεκα πράττει;
[460]	~ὁ δὲ δίκαιος δίκαιά που	πράττει.	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη
[501]	~ἔσκεπται καὶ τὴν αἰτίαν ὧν	πράττει,	καὶ λόγον ἔχει τούτων ἑκάστου
[467]	πράττει, ἀλλ' ἐκεῖνο (οὗ ἕνεκα	πράττει;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[507]	ἀγαθὸν εὖ τε καὶ ~καλῶς	πράττειν	ἃ ἂν πράττῃ, τὸν δ'
[470]	ἃ δοκεῖ ἕπηται τὸ ὠφελίμως	πράττειν,	ἀγαθόν τε εἶναι, καὶ τοῦτο,
[500]	καὶ τἆλλα καὶ τὰ ἡδέα	πράττειν,	ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ τῶν ~ἡδέων.
[497]	μὴν εὖ γε πράττοντα κακῶς	(πράττειν	ἅμα ἀδύνατον φῂς εἶναι. ~(Καλλίκλης)
[468]	μὲν ὠφέλιμα ᾖ ταῦτα, βουλόμεθα	πράττειν	~αὐτά, βλαβερὰ δὲ ὄντα οὐ
[460]	τὸν δὲ δίκαιον βούλεσθαι δίκαια	~πράττειν;	~(Γοργίας) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε
[514]	σοι δοκεῖ ἂν εἶναι οὕτω	πράττειν;	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν δέ,
[458]	ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι ἄλλο	πράττειν.	~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς, ὦ
[497]	ἄρα τὸ χαίρειν ἐστὶν εὖ	πράττειν	οὐδὲ τὸ ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε
[507]	(τῷ μακαρίῳ μέλλοντι ἔσεσθαι, οὕτω	~πράττειν,	οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα ἀκολάστους εἶναι
[521]	ὡς ἀληθῶς ~πολιτικῇ τέχνῃ καὶ	πράττειν	τὰ πολιτικὰ μόνος τῶν νῦν·
[515]	σὺ μὲν αὐτὸς ἄρτι ἄρχῃ	πράττειν	τὰ τῆς ~πόλεως πράγματα, ἐμὲ
[515]	~πολλάκις ἤδη ὡμολογήκαμεν τοῦτο δεῖν	πράττειν	τὸν πολιτικὸν ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν ἢ
[458]	κατέχομεν ~βουλομένους τι καὶ ἄλλο	πράττειν.	~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν θορύβου, ὦ
[500]	ἐκείνου ἕνεκα δεῖν πάντα τἆλλα	πράττεσθαι	(ἀλλ' οὐκ ~ἐκεῖνο τῶν ἄλλων;
[467]	περὶ πάντων; ἐάν τίς τι	πράττῃ	ἕνεκά του, οὐ τοῦτο ~βούλεται
[507]	καὶ ~καλῶς πράττειν ἃ ἂν	πράττῃ,	τὸν δ' εὖ πράττοντα μακάριόν
[507]	ὅ γε σώφρων τὰ προσήκοντα	πράττοι	ἂν καὶ περὶ θεοὺς καὶ
[507]	τὰ προσήκοντα πράττων δίκαι' ἂν	πράττοι,	περὶ δὲ ~θεοὺς ὅσια· τὸν
[481]	ἀνθρώπων καὶ ~πάντα τὰ ἐναντία	πράττομεν,	ὡς ἔοικεν, ἢ ἃ δεῖ;
[507]	τὸν δὲ πονηρὸν καὶ κακῶς	πράττοντα	ἄθλιον· οὗτος δ' ἂν εἴη
[507]	δὲ τὰ δίκαια καὶ ὅσια	πράττοντα	ἀνάγκη δίκαιον καὶ ὅσιον εἶναι.
[488]	τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ μὴ ταὐτὰ	πράττοντα	ἅπερ ὡμολόγησα, πάνυ με ἡγοῦ
[470]	~(Πῶλος) ~ὅτι ἀναγκαῖον τὸν οὕτω	πράττοντα	ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ
[481]	ἐχθρός, παντὶ τρόπῳ παρασκευαστέον, ~καὶ	(πράττοντα	καὶ λέγοντα, ὅπως μὴ δῷ
[497]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν εὖ γε	πράττοντα	κακῶς (πράττειν ἅμα ἀδύνατον φῂς
[500]	τὰ τοῦ ἀνδρὸς δὴ ταῦτα	~πράττοντα,	λέγοντά τε ἐν τῷ δήμῳ
[507]	ἂν πράττῃ, τὸν δ' εὖ	πράττοντα	μακάριόν τε καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι,
[495]	~εἰπὲ γάρ μοι, τοὺς εὖ	πράττοντας	τοῖς κακῶς πράττουσιν οὐ τοὐναντίον
[470]	αὖ σοι φαίνεται, ἐὰν μὲν	~πράττοντι	ἃ δοκεῖ ἕπηται τὸ ὠφελίμως
[469]	ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι καὶ πάντα	πράττοντι	κατὰ τὴν αὐτοῦ δόξαν. ~(Σωκράτης)
[483]	~φύσιν τὴν τοῦ δικαίου ταῦτα	πράττουσιν,	καὶ ναὶ μὰ Δία κατὰ
[467]	οὗ ἕνεκα πράττουσιν τοῦθ' ὃ	πράττουσιν;	οἷον οἱ τὰ φάρμακα ~πίνοντες
[468]	μεταξὺ ταῦτα ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν	πράττουσιν	ὅταν πράττωσιν, ἢ ~τἀγαθὰ τῶν
[495]	τοὺς εὖ πράττοντας τοῖς κακῶς	πράττουσιν	οὐ τοὐναντίον ἡγῇ ~πάθος πεπονθέναι;
[467]	~ἑκάστοτε, ἢ ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα	πράττουσιν	τοῦθ' ὃ πράττουσιν; οἷον οἱ
[488]	γὰρ εἴ τι μὴ ὀρθῶς	πράττω	κατὰ τὸν βίον τὸν ~ἐμαυτοῦ,
[515]	παρακαλεῖς καὶ ὀνειδίζεις ὅτι οὐ	πράττω,	οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα ἀλλήλους, φέρε, Καλλικλῆς
[522]	(πάντα ταῦτα ἐγὼ λέγω, καὶ	πράττω	τὸ ὑμέτερον δὴ τοῦτο, ὦ
[507]	ἂν σωφρονοῖ τὰ μὴ προσήκοντα	πράττων;	~(ἀνάγκη ταῦτ' εἶναι οὕτω. ~καὶ
[507]	περὶ μὲν ἀνθρώπους τὰ προσήκοντα	πράττων	δίκαι' ἂν πράττοι, περὶ δὲ
[467]	ἄνθρωποι τοῦτο βούλεσθαι ὃ ἂν	πράττωσιν	~ἑκάστοτε, ἢ ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα
[468]	ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν	πράττωσιν,	ἢ ~τἀγαθὰ τῶν μεταξύ; ~(Πῶλος)
[485]	μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι, καὶ	~πρέπειν	μοι δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν
[503]	προσαναγκάζει τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ	πρέπον	τε εἶναι καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως
[485]	μοι φαίνεται καὶ ἐλευθέριον καὶ	πρέπον	τῇ τοῦ παιδίου ἡλικίᾳ, ~ὅταν
[524]	τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ δὲ	~πρεσβεῖα	δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν τι
[461]	καὶ ὑεῖς, ἵνα ἐπειδὰν ~αὐτοὶ	πρεσβύτεροι	γενόμενοι σφαλλώμεθα, παρόντες ὑμεῖς οἱ
[485]	γενναίου (πράγματος· ὅταν δὲ δὴ	πρεσβύτερον	ἴδω ἔτι ~φιλοσοφοῦντα καὶ μὴ
[488]	(ἐπιτηδεύειν καὶ μέχρι τοῦ, καὶ	~πρεσβύτερον	καὶ νεώτερον ὄντα. ἐγὼ γὰρ
[485]	ὄντι φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν δὲ ἤδη	πρεσβύτερος	ὢν ἄνθρωπος ἔτι φιλοσοφῇ, καταγέλαστον,
[522]	διαφθείρειν ἀπορεῖν ποιοῦντα, ἢ τοὺς	πρεσβυτέρους	~κακηγορεῖν λέγοντα πικροὺς λόγους ἢ
[484]	ἐπίσταμαι λέγει δ' ὅτι οὔτε	πριάμενος	οὔτε ~δόντος τοῦ Γηρυόνου ἠλάσατο
[463]	~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι εἶναι τὴν ῥητορικὴν	πρὶν	ἂν πρῶτον ἀποκρίνωμαι ὅτι ἐστίν.
[515]	τι ἔργον σὸν ἔτι ἰδιωτεύοντος,	πρὶν	δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης) φιλόνικος εἶ,
[514]	τοσοῦτον ἀνοίας ἐλθεῖν ἀνθρώπους, ὥστε,	πρὶν	ἰδιωτεύοντας πολλὰ ~μὲν ὅπως ἐτύχομεν
[458]	τῶν παρόντων. πάλαι γάρ τοι,	πρὶν	καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν, ~ἐγὼ τοῖς
[497]	Καλλίκλεις, ὅτι τὰ μεγάλα μεμύησαι	πρὶν	τὰ σμικρά· ἐγὼ δ' οὐκ
[523]	ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι,	πρὸ	τῆς ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς
[505]	τὸ τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ	πρὸ	τοῦ δύο ἄνδρες ἔλεγον, εἷς
[454]	ἀλλ' ἵνα μὴ ἐθιζώμεθα ὑπονοοῦντες	~προαρπάζειν	ἀλλήλων τὰ λεγόμενα, ἀλλὰ σὺ
[489]	καὶ ὦ θαυμάσιε πρᾳότερόν με	προδίδασκε,	ἵνα μὴ ~ἀποφοιτήσω παρὰ σοῦ.
[459]	διδάξαι τὴν ῥητορικήν, ἐὰν μὴ	προειδῇ	περὶ τούτων τὴν ~ἀλήθειαν; ἢ
[523]	μὲν οὖν, ἔφη, παυστέον ἐστὶν	προειδότας	αὐτοὺς τὸν θάνατον· νῦν ~γὰρ
[517]	οὐδένα, τῶν μέντοι ἔμπροσθεν, καὶ	προείλου	τούτους τοὺς ἄνδρας· οὗτοι δὲ
[459]	ἢ ἀνάγκη εἰδέναι, καὶ ~δεῖ	προεπιστάμενον	ταῦτα ἀφικέσθαι παρὰ σὲ τὸν
[520]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	προέσθαι	γε δήπου τὴν εὐεργεσίαν ἄνευ
[520]	μόνῳ ἀσφαλὲς ταύτην τὴν εὐεργεσίαν	προέσθαι,	εἴπερ τῷ ὄντι ~δύναιτό τις
[520]	περὶ ἐκείνων λέγοις, οἳ φάσκοντες	προεστάναι	τῆς πόλεως καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως
[487]	ὑμῖν τοιάδε τις δόξα, μὴ	προθυμεῖσθαι	εἰς τὴν ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ
[453]	ἀλλὰ τοῦ λόγου, ἵνα οὕτω	προί̈	ῃ ὡς μάλιστ' ἂν ἡμῖν
[523]	αὐτοὺς τὸν θάνατον· νῦν ~γὰρ	προί̈	σασι. τοῦτο μὲν οὖν καὶ
[497]	ἀλλὰ ἀκκίζῃ, ὦ Καλλίκλεις· καὶ	πρόιθί	γε ἔτι εἰς τὸ ἔμπροσθεν,
[457]	φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ ζητοῦντας τὸ	προκείμενον	ἐν ~τῷ λόγῳ· καὶ ἔνιοί
[523]	ὦτα καὶ ὅλον τὸ σῶμα	προκεκαλυμμένοι.	ταῦτα δὴ αὐτοῖς ~πάντα ἐπίπροσθεν
[523]	οὖν καὶ δὴ εἴρηται τῷ	Προμηθεῖ	(ὅπως ἂν παύσῃ ~αὐτῶν. ἔπειτα
[501]	ἄλλαι πραγματεῖαι, αἱ μὲν τεχνικαί,	~προμήθειάν	τινα ἔχουσαι τοῦ βελτίστου περὶ
[520]	ἂν ἀποστερήσειε τὴν χάριν, εἰ	προοῖτο	~αὐτῷ ὁ παιδοτρίβης καὶ μὴ
[527]	ἐπὶ κόρρης ἀτίμως καὶ πάντως	προπηλακιεῖ.	~τάχα δ' οὖν ταῦτα μῦθός
[483]	ἢ ζῆν, ὅστις ἀδικούμενος καὶ	προπηλακιζόμενος	μὴ οἷός ~τέ ἐστιν αὐτὸς
[527]	σου καταφρονῆσαι ὡς ἀνοήτου καὶ	~προπηλακίσαι,	ἐὰν βούληται, καὶ ναὶ μὰ
[451]	ὅτι καὶ πρὸς αὑτὰ καὶ	πρὸς	ἄλληλα πῶς ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ
[451]	καὶ ἡλίου καὶ σελήνης, πῶς	πρὸς	ἄλληλα τάχους ἔχει. ~(Γοργίας) ὀρθῶς
[457]	ὧν ἂν ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι	πρὸς	ἀλλήλους καὶ μαθόντες καὶ διδάξαντες
[456]	δυνατόν, εἰ βούλοιτο. καὶ εἰ	πρὸς	ἄλλον γε δημιουργὸν ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο,
[466]	ἐρωτήματα, καὶ ἀποκρινοῦμαί γέ σοι	πρὸς	~ἀμφότερα. φημὶ γάρ, ὦ Πῶλε,
[447]	βούλοιτο τῶν ἔνδον ὄντων, καὶ	~πρὸς	ἅπαντα ἔφη ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἦ
[457]	τῆς ῥητορικῆς. ~δυνατὸς μὲν γὰρ	πρὸς	ἅπαντάς ἐστιν ὁ ῥήτωρ καὶ
[456]	ἀγωνίᾳ οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ	πρὸς	ἅπαντας χρῆσθαι ~ἀνθρώπους, ὅτι ἔμαθεν
[451]	διαφέρει δὲ τοσοῦτον, ὅτι καὶ	πρὸς	αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα πῶς
[465]	ἔκρινε σταθμώμενον ταῖς χάρισι ταῖς	πρὸς	αὑτό, τὸ ~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν
[452]	ἄλλῳ ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν ἂν οὖν	πρὸς	αὐτόν· τί δὲ δή; ἦ
[483]	ἄνθρωποί εἰσιν καὶ οἱ πολλοί.	πρὸς	αὑτοὺς οὖν καὶ τὸ ~αὑτοῖς
[465]	ἴσως ἀκολουθήσαις ὅτι ὃ κομμωτικὴ	πρὸς	~γυμναστικήν, τοῦτο σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν,
[479]	~Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν,	πρὸς	δὲ τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν
[502]	ἄρα ἡμεῖς ηὑρήκαμεν ῥητορικήν τινα	πρὸς	δῆμον τοιοῦτον οἷον παίδων τε
[465]	ὀψοποιικὴ πρὸς ~ἰατρικήν, τοῦτο ῥητορικὴ	πρὸς	δικαιοσύνην. ὅπερ μέντοι λέγω, διέστηκε
[514]	ἀστῶν, μήτε ~ἄνδρα μήτε γυναῖκα,	πρὸς	Διός, ὦ Καλλίκλεις, οὐ καταγέλαστον
[460]	τοιαῦτα ἔχει, ὦ Γοργία; ~(καὶ	πρὸς	Διός, ὥσπερ ἄρτι εἶπες, ἀποκαλύψας
[521]	γὰρ εἶ, ὥσπερ ἤρξω παρρησιάζεσθαι	πρὸς	ἐμέ, διατελεῖν ἃ νοεῖς λέγων.
[493]	ἄρα λέγει, ὡς ἔφη ὁ	πρὸς	ἐμὲ (λέγων, τὴν ψυχὴν ~εἶναι·
[500]	Καλλίκλεις, μήτε αὐτὸς οἴου δεῖν	πρὸς	ἐμὲ παίζειν ~μηδ' ὅτι ἂν
[513]	~οὐκοῦν ἡ μὲν ἑτέρα, ἡ	πρὸς	ἡδονήν, ἀγεννὴς καὶ οὐδὲν ἄλλο
[513]	σῶμα καὶ ψυχήν, μίαν μὲν	πρὸς	ἡδονὴν ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν δὲ
[501]	ἡ δ' ἑτέρα τῆς ἡδονῆς,	πρὸς	ἣν ἡ θεραπεία αὐτῇ ἐστιν
[486]	βασανίζουσιν τὸν χρυσόν, τὴν ἀρίστην,	πρὸς	~ἥντινα ἔμελλον προσαγαγὼν αὐτήν, εἴ
[514]	~σὲ καὶ σὺ ἐμέ, φέρε	πρὸς	θεῶν, αὐτὸς δὲ ὁ (Σωκράτης)
[465]	νομοθετικήν, καὶ ὅτι ὃ ὀψοποιικὴ	πρὸς	~ἰατρικήν, τοῦτο ῥητορικὴ πρὸς δικαιοσύνην.
[459]	αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν τι ἡμῖν	πρὸς	λόγου ᾖ· νῦν δὲ τόδε
[489]	σὺ χρώμενος πολλὰ νυνδὴ εἰρωνεύου	πρός	με· ~ἀλλ' ἴθι εἰπέ, τίνας
[465]	κομμωτικὴ πρὸς ~γυμναστικήν, τοῦτο σοφιστικὴ	πρὸς	νομοθετικήν, καὶ ὅτι ὃ ὀψοποιικὴ
[474]	τὴν χρείαν λέγεις καλὰ εἶναι,	πρὸς	ὃ ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ,
[519]	ὅταν καὶ τὰ ἀρχαῖα προσαπολλύωσι	(πρὸς	οἷς ~ἐκτήσαντο, οὐκ αἰτίων ὄντων
[474]	μὲν ~παρασχέσθαι μάρτυρα ἐπίσταμαι, αὐτὸν	πρὸς	ὃν ἄν μοι ὁ λόγος
[507]	ἔμοιγε δοκεῖ ὁ σκοπὸς εἶναι	πρὸς	ὃν βλέποντα δεῖ ~ζῆν, καὶ
[513]	μὰ Δία τῷ Πυριλάμπους γε	πρός.	ὅστις οὖν σε τούτοις ὁμοιότατον
[455]	αἱρέσεως ~πέρι ἢ τάξεώς τινος	πρὸς	πολεμίους ἢ χωρίων (καταλήψεως συμβουλὴ
[502]	λειπόμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	πρὸς	πολὺν ὄχλον καὶ δῆμον οὗτοι
[521]	δέ μοι ἥκει λόγος ὅνπερ	πρὸς	Πῶλον ἔλεγον· ~κρινοῦμαι γὰρ ὡς
[500]	~ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν αὖ ἐγὼ	πρὸς	Πῶλον καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων.
[520]	καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ ἐγὼ ἔλεγον	πρὸς	~Πῶλον· σὺ δὲ δι' ἄγνοιαν
[457]	λέγειν τοῦ ~καταφανὲς γενέσθαι, ἀλλὰ	πρὸς	σέ. ~(ἐγὼ οὖν, εἰ μὲν
[485]	φθέγξασθαι. ἐγὼ δέ, ὦ ~Σώκρατες,	πρὸς	σὲ ἐπιεικῶς ἔχω φιλικῶς· κινδυνεύω
[485]	γὰρ ἐμοὶ τοιαῦτ' ~ἄττα ἐπέρχεται	πρὸς	σὲ λέγειν, οἷάπερ ἐκεῖνος πρὸς
[465]	τοιοῦτον, ὦ Πῶλε τοῦτο γὰρ	~πρὸς	σὲ λέγω ὅτι τοῦ ἡδέος
[469]	λαβὼν ὑπὸ μάλης ἐγχειρίδιον λέγοιμι	πρὸς	σὲ ὅτι ὦ Πῶλε, ἐμοὶ
[482]	Πώλου πάθος ὅπερ Γοργίου κατηγόρει	~πρὸς	σὲ παθεῖν. ἔφη γάρ που
[462]	δοκεῖ, ὦ Πῶλε, ὥς γε	πρὸς	σὲ τἀληθῆ εἰρῆσθαι. ~(Πῶλος) ἀλλὰ
[504]	οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	πρὸς	ταῦτα βλέπων ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος,
[513]	ὦ φίλη κεφαλή. λέγομέν τι	πρὸς	~ταῦτα, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ
[472]	ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν	πρὸς	τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε γὰρ ἂν
[502]	τοῦτό γε, ὦ Σώκρατες, ὅτι	πρὸς	τὴν (ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται καὶ
[471]	εἰς φρέαρ ἐμβαλὼν καὶ ἀποπνίξας	~πρὸς	τὴν μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν χῆνα
[471]	ἐπῄνεσα ὅτι μοι δοκεῖς εὖ	πρὸς	τὴν ~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι, τοῦ δὲ
[486]	με δεῖ ἄλλης ~βασάνου; ~(Καλλίκλης)	πρὸς	τί δὴ τοῦτο ἐρωτᾷς, ὦ
[451]	ἀδόλως. ~(Γοργίας) ἀκήκοα γάρ· ἀλλὰ	πρὸς	τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι
[503]	οὐκ εἰκῇ ἐρεῖ, ἀλλ' ~(ἀποβλέπων	πρός	τι; ὥσπερ καὶ οἱ ἄλλοι
[503]	οἱ ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες)	~πρὸς	τὸ αὑτῶν ἔργον ἕκαστος οὐκ
[502]	αὕτη ἐστίν; ~πότερόν σοι δοκοῦσιν	πρὸς	τὸ βέλτιστον ἀεὶ λέγειν οἱ
[502]	ὁ πατὴρ αὐτοῦ Μέλης; ἦ	πρὸς	τὸ βέλτιστον βλέπων ἐδόκει σοι
[464]	δὴ τούτων οὐσῶν, καὶ ἀεὶ	πρὸς	τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν μὲν
[513]	ἡδονὴν ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν δὲ	~πρὸς	τὸ βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ
[521]	λόγους οὓς λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ	πρὸς	τὸ βέλτιστον, οὐ πρὸς ~(τὸ
[505]	χρῆναι πάντας ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν	πρὸς	τὸ εἰδέναι τὸ ἀληθὲς τί
[503]	ἕκαστος οὐκ εἰκῇ ἐκλεγόμενος προσφέρει	(πρὸς	τὸ ἔργον τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ'
[502]	κιθαρῳδεῖν; ἢ ~ἐκεῖνος μὲν οὐδὲ	πρὸς	τὸ ἥδιστον; ἠνία γὰρ ᾄδων
[521]	ἀλλὰ πρὸς τὸ βέλτιστον, οὐ	πρὸς	~(τὸ ἥδιστον, καὶ οὐκ ἐθέλων
[457]	σε, μή με ὑπολάβῃς οὐ	πρὸς	τὸ πρᾶγμα φιλονικοῦντα λέγειν τοῦ
[502]	αὑτῶν λόγους, ἢ ~καὶ οὗτοι	πρὸς	τὸ χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις ὡρμημένοι,
[485]	πρὸς σὲ λέγειν, οἷάπερ ἐκεῖνος	πρὸς	τὸν ἀδελφόν, ὅτι ἀμελεῖς, ὦ
[502]	~(Σωκράτης) ~εἶεν· τί δὲ ἡ	πρὸς	τὸν Ἀθηναίων δῆμον ῥητορικὴ (καὶ
[485]	πεπονθέναι νῦν ὅπερ ὁ ~Ζῆθος	πρὸς	τὸν Ἀμφίονα ὁ Εὐριπίδου, οὗπερ
[469]	ἑταῖρε, ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεινόν γε	πρός	τὸν δὲ δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος)
[523]	ἐκ μακάρων ~νήσων ἰόντες ἔλεγον	πρὸς	τὸν Δία ὅτι φοιτῷέν (σφιν
[481]	λέγεις ἃ ἐκεῖνος ~βούλεται, καὶ	πρὸς	τὸν Πυριλάμπους νεανίαν τὸν καλὸν
[456]	ἐπὶ τῷ δικαίως χρῆσθαι ~τούτοις	πρὸς	τοὺς πολεμίους καὶ τοὺς ἀδικοῦντας,
[485]	οὖν ἔγωγε τοῦτο πάσχω καὶ	πρὸς	τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ μὲν
[485]	γίγνεται, καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω	πρὸς	τοὺς ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς τοὺς
[485]	πάσχω πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ	πρὸς	τοὺς ψελλιζομένους καὶ παίζοντας. ὅταν
[500]	~(Σωκράτης) ~ἴθι δή, ἃ καὶ	πρὸς	τούσδε ἐγὼ ἔλεγον, διομολόγησαί μοι,
[504]	καὶ ἐάν τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται,	πρὸς	τοῦτο ἀεὶ τὸν νοῦν ~ἔχων,
[474]	ὃ ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ,	πρὸς	τοῦτο, ἢ κατὰ ἡδονήν τινα,
[452]	ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν ~αὖ καὶ	πρὸς	τοῦτον· σὺ δὲ δὴ τίς
[514]	(Σωκράτης) πῶς ἔχει τὸ σῶμα	πρὸς	~ὑγίειαν; ἢ ἤδη τις ἄλλος
[519]	ἐθέλεις ~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὲ	πρὸς	Φιλίου, οὐ δοκεῖ σοι ἄλογον
[500]	ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ	πρὸς	Φιλίου, ὦ Καλλίκλεις, μήτε αὐτὸς
[510]	καὶ οὐκ ἄν ποτε ὡς	πρὸς	φίλον σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης) καὶ ταῦτ'
[521]	τῶν νῦν· ἅτε οὖν οὐ	πρὸς	χάριν ~λέγων τοὺς λόγους οὓς
[521]	ἰατρόν, ἢ ὡς ~διακονήσοντα καὶ	πρὸς	χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ μοι εἰπέ,
[486]	τὴν ἀρίστην, πρὸς ~ἥντινα ἔμελλον	προσαγαγὼν	αὐτήν, εἴ μοι ὁμολογήσειεν ἐκείνη
[474]	~ὠφελίαν ἢ δι' ἀμφότερα καλὰ	προσαγορεύεις;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ
[503]	τίθησιν ὃ ~ἂν τιθῇ, καὶ	προσαναγκάζει	τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ πρέπον
[519]	Ἀλκιβιάδου, ὅταν καὶ τὰ ἀρχαῖα	προσαπολλύωσι	(πρὸς οἷς ~ἐκτήσαντο, οὐκ αἰτίων
[518]	τῶν ~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι ὑπ' αὐτῶν,	προσαπολοῦσιν	αὐτῶν καὶ τὰς ἀρχαίας ~σάρκας·
[469]	τις καὶ τυραννὶς θαυμασία ἄρτι	προσγέγονεν·	ἐὰν γὰρ ἄρα ἐμοὶ δόξῃ
[450]	ὡς ἔπος ~εἰπεῖν ἢ οὐδενὸς	προσδέονται	ἢ βραχέος πάνυ, οἷον ἡ
[521]	σοι εἴπω δι' ὅτι ταῦτα	προσδοκῶ;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι
[516]	ταὐτὰ ταῦτα ἐποίησαν καὶ φυγῇ	προσεζημίωσαν;	~Μιλτιάδην δὲ τὸν Μαραθῶνι εἰς
[467]	κακηγόρει, ὦ λῷστε Πῶλε, ἵνα	προσείπω	σε (κατὰ σέ· ἀλλ' εἰ
[511]	ἡ ῥητορική. καὶ ~αὕτη μὲν	προσεσταλμένη	ἐστὶν καὶ κοσμία, καὶ οὐ
[508]	σὺ δέ μοι δοκεῖς οὐ	προσέχειν	τὸν νοῦν ~τούτοις, καὶ ταῦτα
[471]	πῶς οὐκ ἄδικος; ᾧ γε	προσῆκε	μὲν τῆς ἀρχῆς οὐδὲν ἣν
[507]	~διώκειν οὔτε φεύγειν ἃ μὴ	προσήκει,	ἀλλ' ἃ δεῖ καὶ πράγματα
[525]	ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι τὰ προσήκοντα πάθη.	~(προσήκει	δὲ παντὶ τῷ ἐν τιμωρίᾳ
[485]	γὰρ ~παιδίον ἴδω, ᾧ ἔτι	προσήκει	διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον καὶ παῖζον,
[517]	~ἐστὶν σώματος θεραπεία, ἥνπερ καὶ	προσήκει	τούτων ἄρχειν πασῶν τῶν τεχνῶν
[491]	πράγματα καὶ ~ἀνδρείους. τούτους γὰρ	(προσήκει	τῶν πόλεων ἄρχειν, καὶ τὸ
[479]	μὴ δίδωσι ~δίκην ἀδικῶν, τούτῳ	προσήκειν	ἀθλίῳ εἶναι διαφερόντως τῶν ἄλλων
[525]	οἷ μέλλει ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι τὰ	προσήκοντα	πάθη. ~(προσήκει δὲ παντὶ τῷ
[526]	ὁ δὲ ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ	προσήκοντα	πάσχει. ἐνίοτε δ' ἄλλην ~εἰσιδὼν
[507]	μὴν ὅ γε σώφρων τὰ	προσήκοντα	πράττοι ἂν καὶ περὶ θεοὺς
[507]	γὰρ ἂν σωφρονοῖ τὰ μὴ	προσήκοντα	πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ' εἶναι οὕτω.
[507]	μὴν περὶ μὲν ἀνθρώπους τὰ	προσήκοντα	πράττων δίκαι' ἂν πράττοι, περὶ
[486]	καὶ ~οὔτ' ἂν δίκης βουλαῖσι	προσθεῖ'	ἂν ὀρθῶς λόγον, οὔτ' εἰκὸς
[492]	τὴν ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν τοῖς	πρόσθεν	ἐγὼ ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς βελτίους
[508]	σκεπτέον τί τὰ συμβαίνοντα. τὰ	πρόσθεν	~ἐκεῖνα, ὦ Καλλίκλεις, συμβαίνει πάντα,
[504]	τινός; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη ἐκ τῶν	πρόσθεν	καὶ τοῦτο συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης) ~τί
[508]	ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ ἐν τοῖς	πρόσθεν	λόγοις οὕτω φανέντα, ὡς ἐγὼ
[481]	χρεία, ὡς ~ἔν γε τοῖς	πρόσθεν	οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα. ~(Καλλίκλης) ~εἰπέ
[489]	οὐκ ἀληθῆ λέγειν ἐν τοῖς	~πρόσθεν	οὐδὲ ὀρθῶς ἐμοῦ κατηγορεῖν λέγων
[467]	δοκεῖ αὐτοῖς βέλτιστα εἶναι, (τούτου	πρόσθεν)	~(Σωκράτης) καὶ γὰρ νῦν ὁμολογῶ.
[503]	ἐκεῖνος ἤρξατο δημηγορεῖν, ἐν τῷ	πρόσθεν	χρόνῳ χείρους ~ὄντες; ἐγὼ μὲν
[498]	ὡς ἔοικεν. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	προσιόντων	δὲ οἱ δειλοὶ μόνον λυποῦνται
[504]	καὶ ἀγαθός, καὶ τοὺς ~λόγους	προσοίσει	ταῖς ψυχαῖς οὓς ἂν λέγῃ,
[463]	καὶ ἀνδρείας καὶ φύσει δεινῆς	προσομιλεῖν	τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ δὲ ~αὐτοῦ
[502]	ὀλιγωροῦντες τοῦ κοινοῦ, ὥσπερ παισὶ	προσομιλοῦσι	τοῖς δήμοις, ~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι
[461]	ὅτι Γοργίας ᾐσχύνθη σοι μὴ	προσομολογῆσαι	τὸν ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ οὐχὶ
[464]	~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον τῶν μορίων,	προσποιεῖται	(εἶναι τοῦτο ὅπερ ὑπέδυ, ~καὶ
[464]	ἰατρικὴν ἡ ~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν, καὶ	προσποιεῖται	τὰ βέλτιστα σιτία τῷ σώματι
[519]	ταὐτὸν ~εἶναι, ὅσοι τε πολιτικοὶ	προσποιοῦνται	εἶναι καὶ ὅσοι σοφισταί. καὶ
[519]	ὑπ' αὐτῆς τῆς πόλεως ἧς	προστατεῖ.	κινδυνεύει γὰρ ταὐτὸν ~εἶναι, ὅσοι
[519]	τὸ δὲ ὅλον ψεῦδός ἐστιν·	προστάτης	γὰρ πόλεως (οὐδ' ἂν εἷς
[465]	οὐκ ἔχει λόγον οὐδένα ᾧ	προσφέρει	ἃ προσφέρει ~ὁποῖ' ἄττα τὴν
[465]	λόγον οὐδένα ᾧ προσφέρει ἃ	προσφέρει	~ὁποῖ' ἄττα τὴν φύσιν ἐστίν,
[503]	ἔργον ἕκαστος οὐκ εἰκῇ ἐκλεγόμενος	προσφέρει	(πρὸς τὸ ἔργον τὸ ~αὑτῶν,
[514]	~οὐδὲν ὄφελος ἄλλην εὐεργεσίαν οὐδεμίαν	(προσφέρειν,	~ἐὰν μὴ καλὴ κἀγαθὴ ἡ
[507]	οὔτε γὰρ ἂν ἄλλῳ ἀνθρώπῳ	~προσφιλὴς	ἂν εἴη ὁ τοιοῦτος οὔτε
[513]	τῷ Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις τούτῳ	προσφιλὴς	εἶναι καὶ μέγα δύνασθαι ἐν
[518]	ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους	προτείνεσθαι	ἀνθρώπους περὶ τὰ πολιτικά, ὥσπερ
[499]	οὐ ταῦτα συμβαίνει καὶ τὰ	πρότερα	ἐκεῖνα, ἐάν τις ταὐτὰ φῇ
[460]	δίκαια καὶ τὰ ἄδικα ἤτοι	πρότερόν	γε ἢ ὕστερον μαθόντα παρὰ
[463]	ἐγὼ δὲ αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι	πρότερον	εἴτε καλὸν εἴτε ~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι
[515]	ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν ὧν ὀλίγῳ	πρότερον	ἔλεγες, εἰ ἔτι σοι ~δοκοῦσιν
[487]	καὶ ὁ λόγος ὃν ὀλίγον	πρότερον	ἔλεγες ὁμολογεῖ σοι. ~ἔχει δὴ
[447]	καὶ καλὰ (Γοργίας) ἡμῖν ὀλίγον	πρότερον	~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης) ~τούτων μέντοι, ὦ
[480]	λέγομεν, ὦ Πῶλε, εἴπερ τὰ	πρότερον	μένει ἡμῖν ~ὁμολογήματα; οὐκ ἀνάγκη
[460]	~(Σωκράτης) ~μέμνησαι οὖν λέγων ὀλίγῳ	πρότερον	ὅτι οὐ δεῖ τοῖς (παιδοτρίβαις
[515]	πεποίηκεν τῶν ~πολιτῶν; ἔστιν ὅστις	πρότερον	πονηρὸς ὤν, ἄδικός τε καὶ
[459]	λόγου ᾖ· νῦν δὲ τόδε	πρότερον	σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει περὶ τὸ
[503]	ἔστιν γε, ὦ Καλλίκλεις, ἣν	πρότερον	σὺ ἔλεγες ἀρετήν, ἀληθής, τὸ
[523]	~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα ἐγνωκὼς	πρότερος	ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς ὑεῖς
[518]	οἷοί τ' ὦσι, τοὺς δὲ	~προτέρους	ἐκείνους καὶ αἰτίους τῶν κακῶν
[458]	λόγων καὶ οὕτω λεγομένων ἀφεμένῳ	προὐργιαίτερόν	τι ~γενέσθαι ἄλλο πράττειν. ~(Καλλίκλης)
[516]	καὶ εἰ ~μὴ διὰ τὸν	πρύτανιν,	ἐνέπεσεν ἄν; καίτοι οὗτοι, εἰ
[470]	ἐλέγχειν· τὰ ~γὰρ ἐχθὲς καὶ	πρώην	γεγονότα ταῦτα ἱκανά σε ἐξελέγξαι
[460]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐν τοῖς	πρώτοις	γε, ὦ Γοργία, λόγοις ἐλέγετο
[463]	εἶναι τὴν ῥητορικὴν πρὶν ἂν	πρῶτον	ἀποκρίνωμαι ὅτι ἐστίν. οὐ ~γὰρ
[501]	δ' ἂν μή, μὴ ~φάθι.	(πρῶτον	δὲ σκεψώμεθα τὴν αὐλητικήν. οὐ
[457]	~λέγειν οὐδὲ σύμφωνα οἷς τὸ	πρῶτον	ἔλεγες περὶ τῆς ῥητορικῆς· φοβοῦμαι
[461]	Πῶλε, ἢν καθέρξῃς, ᾗ τὸ	πρῶτον	ἐπεχείρησας χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί δέ;
[500]	ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ μοι τοῦτο	πρῶτον	ἢ (σύμφαθι ἢ μή σύμφῃς;
[515]	καὶ σύ, ὅτι τὸ μὲν	πρῶτον	~ηὐδοκίμει Περικλῆς καὶ οὐδεμίαν αἰσχρὰν
[479]	~δίκην πάντων μέγιστόν τε καὶ	πρῶτον	κακῶν πέφυκεν. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)
[515]	λάλους καὶ ~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν	πρῶτον	καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης) ~τῶν τὰ ὦτα
[475]	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~πρῶτον	(μὲν δὴ σκεψώμεθα, ἆρα λύπῃ
[514]	σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ ~(ἐξετάσαι	πρῶτον	μὲν εἰ ἐπιστάμεθα τὴν τέχνην
[494]	~ἔοικε, μηδ' ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι. καὶ	πρῶτον	μὲν εἰπὲ εἰ καὶ ψωρῶντα
[452]	παιδοτρίβης καὶ χρηματιστής, καὶ εἴποι	πρῶτον	μὲν ὁ ~ἰατρὸς ὅτι ὦ
[523]	ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν κρινομένων.	~πρῶτον	μὲν οὖν, ἔφη, παυστέον ἐστὶν
[491]	~ἀλλ' ἔγωγε καὶ πάλαι λέγω.	πρῶτον	μὲν τοὺς κρείττους οἵ εἰσιν
[471]	τὰ μέγιστα ἠδίκηκεν· (ὅς γε	πρῶτον	μὲν τοῦτον αὐτὸν τὸν ~δεσπότην
[480]	ἐὰν δὲ θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν	~πρῶτον	ὄντα κατήγορον καὶ αὑτοῦ καὶ
[472]	ἐστὶν καὶ ~(ὅστις μή. αὐτίκα	πρῶτον,	περὶ οὗ νῦν ὁ λόγος
[501]	~πορίζεται τὰς ἡδονάς. ταῦτ' οὖν	πρῶτον	σκόπει εἰ δοκεῖ σοι ἱκανῶς
[474]	ἀποβλέπων καλεῖς ἑκάστοτε καλά; οἷον	πρῶτον	τὰ ~σώματα τὰ καλὰ οὐχὶ
[506]	~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν ἐμοί, ἐγὼ	πρῶτος	συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι ταῦτα, εἰ
[495]	~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις, ὦ Καλλίκλεις, τοὺς	πρώτους	λόγους, καὶ οὐκ ἂν ἔτι
[463]	ὦ Πῶλε· ἀλλ' εἴπερ βούλει	πυθέσθαι,	ἐρώτα ὁποῖον μόριον τῆς ~κολακείας
[447]	ἂν (ἡμῖν διαλεχθῆναι; ~βούλομαι γὰρ	πυθέσθαι	παρ' αὐτοῦ τίς ἡ δύναμις
[472]	~Σκελλίου, οὗ αὖ ἐστιν ἐν	Πυθίου	τοῦτο τὸ καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν
[456]	ἅπαντας χρῆσθαι ~ἀνθρώπους, ὅτι ἔμαθεν	πυκτεύειν	τε καὶ παγκρατιάζειν καὶ ἐν
[460]	ἐκ τῶν πόλεων, ἐὰν ὁ	πύκτης	τῇ πυκτικῇ χρῆταί τε καὶ
[460]	πόλεων, ἐὰν ὁ πύκτης τῇ	πυκτικῇ	χρῆταί τε καὶ ἀδίκως ~χρῆται
[456]	εὖ ἔχων τὸ σῶμα καὶ	πυκτικὸς	γενόμενος, ἔπειτα τὸν πατέρα τύπτῃ
[455]	τῆς σῆς τέχνης παρὰ σοῦ	πυνθάνεσθαι.	καὶ ἐμὲ νῦν ~νόμισον καὶ
[463]	πράγμασιν. εἰ οὖν βούλεται πῶλος	πυνθάνεσθαι,	~πυνθανέσθω· οὐ γάρ (πω πέπυσται
[463]	εἰ οὖν βούλεται πῶλος πυνθάνεσθαι,	~πυνθανέσθω·	οὐ γάρ (πω πέπυσται ὁποῖόν
[481]	τε Ἀθηναίων ~δήμου καὶ τοῦ	Πυριλάμπους.	αἰσθάνομαι οὖν σου ἑκάστοτε, καίπερ
[513]	καὶ ~ναὶ μὰ Δία τῷ	Πυριλάμπους	γε πρός. ὅστις οὖν σε
[481]	ἐκεῖνος ~βούλεται, καὶ πρὸς τὸν	Πυριλάμπους	νεανίαν τὸν καλὸν τοῦτον τοιαῦτα
[506]	οὐ δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, χρῆναί	πω	(ἀπιέναι, ἀλλὰ διεξελθεῖν ~σε τὸν
[455]	μὲν γάρ τοι ~οὐδ' αὐτός	πω	δύναμαι κατανοῆσαι ὅτι λέγω. ὅταν
[448]	καὶ λέγω ὅτι ~οὐδείς μέ	πω	ἠρώτηκε καινὸν οὐδὲν πολλῶν ἐτῶν.
[463]	πῶλος πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω· οὐ γάρ	(πω	πέπυσται ὁποῖόν φημι ἐγὼ τῆς
[463]	γε, ὦ Γοργία· οὐδὲν γάρ	πω	σαφὲς λέγω, πῶλος δὲ ὅδε
[451]	καὶ τοῦτο λέγεις (καὶ οὐδέν	πω	σαφές. ~οἴομαι γάρ σε ἀκηκοέναι
[470]	οἶδα, ὦ Πῶλε· οὐ γάρ	πω	συγγέγονα τῷ ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί
[473]	ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης) ~οὐ δῆτα, ὦ	Πῶλε,	ἀλλ' ἀδύνατον· τὸ γὰρ ἀληθὲς
[463]	ἐστίν. οὐ ~γὰρ δίκαιον, ὦ	Πῶλε·	ἀλλ' εἴπερ βούλει πυθέσθαι, ἐρώτα
[461]	~τοὺς λόγους. ~(Σωκράτης) ~ὦ κάλλιστε	Πῶλε,	ἀλλά τοι ἐξεπίτηδες κτώμεθα ἑταίρους
[479]	δὲ ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν, ὦ	Πῶλε,	ἆρ' αἰσθάνῃ τὰ συμβαίνοντα ἐκ
[473]	καὶ ~τυραννεύσας. τί τοῦτο, ὦ	Πῶλε;	γελᾷς; ἄλλο αὖ τοῦτο εἶδος
[466]	πρὸς ~ἀμφότερα. φημὶ γάρ, ὦ	Πῶλε,	ἐγὼ καὶ τοὺς ῥήτορας καὶ
[471]	κατ' ἀρχὰς τῶν λόγων, ὦ	Πῶλε,	ἔγωγέ σε ἐπῄνεσα ὅτι μοι
[480]	οὐδὲν ἡ ῥητορικὴ ἡμῖν, ὦ	Πῶλε,	εἰ μὴ ~εἴ τις (ὑπολάβοι
[470]	~ἐγὼ μὲν τοίνυν φημί, ὦ	Πῶλε,	εἴ σοι παρ' ἐμοῦ ἥδιόν
[480]	ἀνίατον· ἢ πῶς λέγομεν, ὦ	Πῶλε,	εἴπερ τὰ πρότερον μένει ἡμῖν
[469]	λέγοιμι πρὸς σὲ ὅτι ὦ	Πῶλε,	ἐμοὶ ~δύναμίς τις καὶ τυραννὶς
[448]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι, ὦ	Πῶλε,	ἐρομένου (Χαιρεφῶν) τος τίνος (Γοργίας)
[466]	τὸν κύνα, ἀμφιγνοῶ μέντοι, ὦ	Πῶλε,	ἐφ' ἑκάστου ὧν λέγεις πότερον
[468]	ἀληθῆ σοι δοκῶ ~λέγειν, ὦ	Πῶλε,	ἢ οὔ; τί οὐκ ἀποκρίνῃ;
[481]	τὰ ~τοιαῦτα ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ	Πῶλε,	ἡ ῥητορικὴ χρήσιμος εἶναι, ἐπεὶ
[462]	ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί δέ, ὦ	Πῶλε;	ἤδη πέπυσαι παρ' ἐμοῦ ὅτι
[461]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν, ὦ	Πῶλε,	ἢν καθέρξῃς, ᾗ τὸ πρῶτον
[467]	~(Σωκράτης) ~μὴ κακηγόρει, ὦ λῷστε	Πῶλε,	ἵνα προσείπω σε (κατὰ σέ·
[469]	~ἧττον ἢ ὁ ἀποκτεινύς, ὦ	Πῶλε,	καὶ ἧττον ἢ ὁ δικαίως
[473]	~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ αὖ, ὦ γενναῖε	Πῶλε,	καὶ οὐκ ἐλέγχεις· ἄρτι δὲ
[474]	ἠρώτων· πότερον δοκεῖ σοι, ὦ	~Πῶλε,	κάκιον εἶναι, τὸ ἀδικεῖν ἢ
[472]	γε τὴν ἐμὴν δόξαν, ὦ	Πῶλε,	ὁ ἀδικῶν τε καὶ ὁ
[475]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς οὖν, ὦ	Πῶλε,	ὁ ἔλεγχος παρὰ τὸν ἔλεγχον
[448]	διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν) τί δέ, ὦ	Πῶλε;	οἴει σὺ κάλλιον ἂν Γοργίου
[470]	ἄθλιος; ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶδα, ὦ	Πῶλε·	οὐ γάρ πω συγγέγονα τῷ
[475]	ἧττον; μὴ ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι, ὦ	Πῶλε·	οὐδὲν γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ γενναίως
[473]	ἐροῦ τινα τουτωνί. ~(Σωκράτης) ~ὦ	Πῶλε,	οὐκ εἰμὶ τῶν πολιτικῶν, καὶ
[473]	ὡς σύ γε οἴει, ὦ	Πῶλε.	~(Πῶλος) ἀληθῆ γε οἰόμενος. ~(Σωκράτης)
[462]	τέχνη ὀψοποιία; ~(Σωκράτης) οὐδεμία, ὦ	Πῶλε.	~(Πῶλος) ἀλλὰ τί; φάθι. ~(Σωκράτης)
[480]	οὕτως ἢ μὴ φῶμεν, ὦ	Πῶλε;	~(Πῶλος) ~ἄτοπα μέν, ὦ Σώκρατες,
[462]	χάριτος καὶ ἡδονῆς (ἀπεργασίας, ὦ	Πῶλε.	~(Πῶλος) ταὐτὸν ἄρ' ἐστὶν ὀψοποιία
[469]	ζηλωτόν ἐστιν; ~(Σωκράτης) εὐφήμει, ὦ	Πῶλε.	~(Πῶλος) τί δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι
[465]	ἂν πολὺ ἦν, ὦ φίλε	Πῶλε	σὺ γὰρ τούτων ἔμπειρος ὁμοῦ
[466]	οὐ μνημονεύεις τηλικοῦτος ὤν, ὦ	~Πῶλε;	τί τάχα δράσεις; ~(Πῶλος) ~ἆρ'
[480]	οὖν δὴ ταῦτα ἀληθῆ, ὦ	Πῶλε,	τίς ἡ μεγάλη χρεία ἐστὶν
[479]	οἱ τὴν δίκην φεύγοντες, ὦ	~Πῶλε,	τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς
[470]	~ὥς γε ἐγὼ λέγω, ὦ	Πῶλε·	τὸν μὲν γὰρ καλὸν καὶ
[465]	φημι (εἶναι τὸ τοιοῦτον, ὦ	Πῶλε	τοῦτο γὰρ ~πρὸς σὲ λέγω
[462]	~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ	Πῶλε,	ὥς γε πρὸς σὲ τἀληθῆ
[508]	ἐπὶ τοῦτο χρηστέον· καὶ ἃ	Πῶλον	αἰσχύνῃ ᾤου συγχωρεῖν, ἀληθῆ ~ἄρα
[521]	μοι ἥκει λόγος ὅνπερ πρὸς	Πῶλον	ἔλεγον· ~κρινοῦμαι γὰρ ὡς ἐν
[500]	δὴ ὧν αὖ ἐγὼ πρὸς	Πῶλον	καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων. ἔλεγον
[494]	δημηγόρος. ~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι, ὦ Καλλίκλεις,	Πῶλον	μὲν καὶ Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα
[482]	κατ' αὐτὸ τοῦτο οὐκ ἄγαμαι	Πῶλον,	ὅτι σοι συνεχώρησεν τὸ ~ἀδικεῖν
[520]	παραπλήσιον, ὥσπερ ἐγὼ ἔλεγον πρὸς	~Πῶλον·	σὺ δὲ δι' ἄγνοιαν (τὸ
[471]	δὲ ἄδικον καὶ πονηρὸν ἄθλιον.	~(Πῶλος)	ἄθλιος ἄρα οὗτός ἐστιν ὁ
[473]	σύ γε οἴει, ὦ Πῶλε.	~(Πῶλος)	ἀληθῆ γε οἰόμενος. ~(Σωκράτης) ~ἴσως.
[468]	ἢ οὔ; τί οὐκ ἀποκρίνῃ;	~(Πῶλος)	ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ταῦτα
[466]	σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἢ ἐμὲ ἐρωτᾷς.	~(Πῶλος)	ἀλλ' ἔγωγε σὲ ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης)
[469]	τυραννεῖν γε λέγεις ὅπερ ἐγώ.	~(Πῶλος)	~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο λέγω ὅπερ
[467]	εἰ δὲ μή, αὐτὸς ἀποκρίνου.	~(Πῶλος)	~ἀλλ' ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι, ἵνα καὶ
[473]	ἧττον. βούλει καὶ ~τοῦτο ἐλέγχειν;	~(Πῶλος)	~ἀλλ' ἔτι τοῦτ' ἐκείνου χαλεπώτερόν
[476]	~ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ πάσχον πάσχειν.	~(Πῶλος)	ἀλλ' ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~τούτων δὴ
[468]	κακὰ ὄντα; τί οὐκ ἀποκρίνῃ;	~(Πῶλος)	ἀλλ' οὔ μοι δοκεῖ ποιεῖν
[475]	(φάθι ἢ μὴ ἃ ἐρωτῶ.	~(Πῶλος)	ἀλλ' οὐκ ἂν δεξαίμην, ὦ
[471]	εἴπερ γε, ὦ φίλε, ἄδικος.	~(Πῶλος)	~ἀλλὰ μὲν δὴ πῶς οὐκ
[466]	ἀγαθόν τι εἶναι τῷ δυναμένῳ.	~(Πῶλος)	ἀλλὰ μὴν λέγω γε. ~(Σωκράτης)
[470]	φίλον ἄνδρα εὐεργετῶν, ἀλλ' ἔλεγχε.	~(Πῶλος)	~ἀλλὰ μήν, ὦ Σώκρατες, οὐδέν
[476]	ὅσον δίκαια; καὶ ~διασκεψάμενος εἰπέ.	~(Πῶλος)	ἀλλά μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.
[462]	βούλει ποίει, ἐρώτα ἢ ἀποκρίνου.	~(Πῶλος)	~ἀλλὰ ποιήσω ταῦτα. καί μοι
[462]	γε πρὸς σὲ τἀληθῆ εἰρῆσθαι.	~(Πῶλος)	ἀλλὰ τί σοι δοκεῖ ἡ
[462]	ὀψοποιία; ~(Σωκράτης) οὐδεμία, ὦ Πῶλε.	~(Πῶλος)	ἀλλὰ τί; φάθι. ~(Σωκράτης) φημὶ
[477]	ἢ γὰρ ἡδέα ἢ ὠφέλιμα.	~(Πῶλος)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ ἄρα πάσχει
[477]	ἐστὶν ἢ ~βλάβῃ ἢ ἀμφότερα;	~(Πῶλος)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἀλγεινότερόν
[476]	τις τύπτει, ἀνάγκη τι τύπτεσθαι;	~(Πῶλος)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα
[475]	ἐναντίῳ, λύπῃ τε καὶ κακῷ;	~(Πῶλος)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ὅταν ἄρα δυοῖν
[478]	τίς δὲ νόσου; οὐκ ἰατρική;	~(Πῶλος)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τίς δὲ πονηρίας
[476]	πάσχειν τί ἐστιν ἢ ποιεῖν;	~(Πῶλος)	ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, πάσχειν. ~(Σωκράτης)
[466]	ὦ ~Πῶλε; τί τάχα δράσεις;	~(Πῶλος)	~ἆρ' οὖν δοκοῦσί σοι ὡς
[470]	εἰσιν. ~(Σωκράτης) τὰ ποῖα ταῦτα;	~(Πῶλος)	~Ἀρχέλαον δήπου τοῦτον τὸν Περδίκκου
[473]	ὑπὸ θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων.	~(Πῶλος)	ἄτοπά γε, ὦ Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς
[480]	ἢ μὴ φῶμεν, ὦ Πῶλε;	~(Πῶλος)	~ἄτοπα μέν, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε
[463]	οὐδὲν γάρ πω σαφὲς λέγω,	πῶλος	δὲ ὅδε νέος ἐστὶ καὶ
[475]	κάκιον ἂν εἴη τοῦ ἀδικεῖσθαι.	~(Πῶλος)	δῆλον δὴ ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο
[478]	τοῦτο ~(μέγιστον τῶν κακῶν ἐφάνη.	~(Πῶλος)	δῆλον δή. ~(Σωκράτης) δεύτερος δέ
[478]	χρώμενοι κολάζουσιν οἱ ὀρθῶς κολάζοντες;	~(Πῶλος)	δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ μὲν
[470]	~(Σωκράτης) μὰ Δί' οὐ δῆτα.	~(Πῶλος)	~δῆλον δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι
[448]	τίνα ἂν αὐτὸν ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν;	~(Πῶλος)	δῆλον ὅτι ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν) ~νῦν
[478]	ἰατρευόμενος, ἢ ~μηδὲ κάμνων ἀρχήν;	~(Πῶλος)	δῆλον ὅτι μηδὲ κάμνων. ~(Σωκράτης)
[467]	τὸ ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα πίνουσιν;	~(Πῶλος)	δῆλον ὅτι τὸ (ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης)
[508]	δικαίων, ὃ αὖ Γοργίαν ἔφη	πῶλος	δι' αἰσχύνην ὁμολογῆσαι. ~τούτων δὲ
[476]	~(Σωκράτης) δίκαια ποιῶν ἢ οὔ;	~(Πῶλος)	δίκαια. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὁ κολαζόμενος
[474]	μὴ διδόναι δίκην τοῦ διδόναι.	~(Πῶλος)	~ἐγὼ δέ γε οὔτ' ἐμὲ
[466]	οὔχ, ὥς γέ φησιν πῶλος.	~(Πῶλος)	ἐγὼ οὔ φημι; φημὶ μὲν
[462]	χαρίζεσθαι, σμικρόν τί μοι χαρίσασθαι;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἐροῦ νῦν με,
[473]	ἐὰν ἀδίκως ἐπιβουλεύων τυραννίδι, εἶπες;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος μὲν τοίνυν
[476]	ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ αὐτὸ καλεῖς;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν λέγειν
[466]	πόλεων ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~λέγω τοίνυν σοι
[474]	ἢ δι' ἀμφότερα καλὰ προσαγορεύεις;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ τὰς
[462]	ἐρωτᾷς ἥντινα τέχνην φημὶ εἶναι;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε δοκεῖ,
[477]	καὶ ~αἶσχος καὶ τὰ τοιαῦτα;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἐν
[462]	ἐπίστασθαι ἅπερ (Γοργίας) ἢ οὔ;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ σὺ
[467]	ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι· ἢ οὔ;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πῶς ἂν οὖν
[467]	~τοιαῦτα, κακὰ δὲ τἀναντία τούτων;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ μήτε
[470]	ὅτι μέμφῃ τὴν τοιαύτην δύναμιν;	~(Πῶλος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) τί δή; λέγε.
[479]	λόγου; ἢ βούλει ~συλλογισώμεθα αὐτά;	~(Πῶλος)	εἰ σοί γε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[477]	ψυχὴν γίγνεται, εἴπερ ~δικαίως κολάζεται;	~(Πῶλος)	εἰκός γε. ~(Σωκράτης) κακίας ἄρα
[475]	εἶναι, τὸ δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον;	~(Πῶλος)	ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον
[476]	πάσχον ὑπὸ τούτου τοῦ ~ποιοῦντος;	~(Πῶλος)	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο
[479]	οὐ δοκεῖ καὶ σοὶ οὕτω;	~(Πῶλος)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν γε, ὡς
[462]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν ἔγωγέ τινα.	~(Πῶλος)	ἐμπειρία ἄρα σοι δοκεῖ ἡ
[475]	νῦν δέ γε κάκιον ἐφάνη.	~(Πῶλος)	ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~δέξαιο ἂν οὖν
[479]	τυράννους καὶ ~ῥήτορας καὶ δυνάστας;	~(Πῶλος)	ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν γάρ που
[479]	τε καὶ πρῶτον κακῶν πέφυκεν.	~(Πῶλος)	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ
[475]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τῷ κακῷ.	~(Πῶλος)	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον
[478]	δεύτερος δέ που ὁ ἀπαλλαττόμενος.	~(Πῶλος)	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) οὗτος δ' ἦν
[477]	ἄρα πάσχει ὁ δίκην διδούς;	~(Πῶλος)	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ὠφελεῖται ἄρα; ~(Πῶλος)
[448]	ἀλλ' ἐπειδὴ σὺ βούλει, ἀποκρίνου.	~(Πῶλος)	Ἐρώτα. ~(Χαιρεφῶν) ~ἐρωτῶ δή. εἰ
[463]	~κολακείας φημὶ εἶναι τὴν ῥητορικήν.	~(Πῶλος)	~ἐρωτῶ δή, καὶ ἀπόκριναι ὁποῖον
[462]	ἥτις μοι δοκεῖ τέχνη εἶναι.	~(Πῶλος)	ἐρωτῶ δή, τίς τέχνη ὀψοποιία;
[466]	ἢ λόγου τινὸς ἀρχὴν λέγεις;	~(Πῶλος)	ἐρωτῶ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲ νομίζεσθαι
[478]	ἀλλὰ τὴν ἀρχὴν μηδὲ ~κτῆσις.	~(Πῶλος)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[470]	δὲ μή, ἀλλ' ἀκούω γε.	~(Πῶλος)	~εὐδαίμων οὖν σοι δοκεῖ εἶναι
[509]	~ἔμπροσθεν λόγοις ἐγώ τε καὶ	πῶλος	ἢ οὔ, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν μηδένα
[469]	κακῶν τυγχάνει ὂν τὸ ἀδικεῖν.	~(Πῶλος)	ἦ γὰρ τοῦτο μέγιστον; οὐ
[469]	πρός τὸν δὲ δικαίως ~ἀζήλωτον.	~(Πῶλος)	~ἦ που ὅ γε ἀποθνῄσκων
[472]	τυγχάνῃ δίκης τε καὶ τιμωρίας;	~(Πῶλος)	ἥκιστά γε, ἐπεὶ οὕτω γ'
[474]	οὐκοῦν καὶ κάκιον, εἴπερ αἴσχιον.	~(Πῶλος)	ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω· οὐ
[478]	μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ ἦν, πονηρίας;	~(Πῶλος)	ἦν γάρ. ~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει γάρ
[449]	τῶν λόγων τοῦτο, οἷον καὶ	πῶλος	~ἤρξατο, εἰς αὖθις ἀποθέσθαι; ἀλλ'
[525]	Ἀρχέλαον ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ λέγει	πῶλος,	καὶ ἄλλον ~ὅστις ἂν τοιοῦτος
[527]	νῦν Ἑλλήνων, σύ τε καὶ	πῶλος	καὶ (Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε ἀποδεῖξαι
[448]	ἥδιον σέ. ~δῆλος γάρ μοι	πῶλος	καὶ ἐξ ὧν εἴρηκεν ὅτι
[447]	~Γοργίας. ~Καλλίκλης Σωκράτης Χαιρεφῶν Γοργίας	Πῶλος.	~(Καλλίκλης) ~πολέμου καὶ μάχης φασὶ
[479]	τοῦ κακοῦ τὸ δίκην διδόναι;	~(Πῶλος)	κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) τὸ δέ γε
[477]	τῶν ὡμολογημένων ἐν τῷ ἔμπροσθεν.	~(Πῶλος)	μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον δὲ ἀδικία
[468]	~ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα ταῦτα ποιοῦμεν;	~(Πῶλος)	μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα σφάττειν
[473]	ἐγώ, καὶ ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ.	~(Πῶλος)	ναὶ μὰ Δία. ~(Σωκράτης) ὡς
[467]	ἀλλ' ἐκεῖνο (οὗ ἕνεκα πράττει;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἔστιν
[468]	ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἦ γάρ;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ
[478]	ἢ ἀμφότερα, εἴπερ κάλλιστόν ~ἐστιν;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν τὸ
[477]	~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ὠφελεῖται ἄρα;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἥνπερ ἐγὼ
[477]	ψυχῆς ἀπαλλάττεται ὁ δίκην διδούς;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα οὖν τοῦ
[479]	μὴ διδόναι ἐμμονὴ τοῦ κακοῦ;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον ἄρα ἐστὶν
[476]	δὲ ὀρθῶς κολάζων (δικαίως κολάζει;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) δίκαια ποιῶν ἢ
[478]	ἰατρικὴ γίγνεται πονηρίας ἡ δίκη.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστατος μὲν ἄρα
[477]	ἂν κακὸν εἴη τῶν ~ὄντων.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἡ ἀδικία ἄρα
[476]	αὐτὸς λόγος; τέμνεται γάρ τι.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ μέγα
[474]	κατὰ τὴν μουσικὴν πάντα ὡσαύτως;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν τά
[473]	~(Σωκράτης) σὺ δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ τοὺς ἀδικοῦντας
[478]	καὶ ἐπιπληττόμενος καὶ δίκην διδούς.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) κάκιστα ἄρα ζῇ
[478]	ἀλλ' ὠφέλιμόν γε. ἦ γάρ;	~(Πῶλος)	(ναί. ~(Σωκράτης) ~μεγάλου γὰρ κακοῦ
[475]	εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) νῦν δέ γε
[479]	ἦν τὰ ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀποδέδεικται ὅτι
[476]	ὁ δὲ πάσχει, ὁ κολαζόμενος.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ καλά,
[468]	ἕνεκα, τοῦ ἀγαθοῦ· ἢ οὔ;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἀποκτείνυμεν,
[470]	σοῦ καὶ παρ' ἐμοῦ ὁμολογεῖται.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~πότε οὖν σὺ
[477]	τέχνη πενίας ἀπαλλάττει; οὐ χρηματιστική;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) τίς δὲ νόσου;
[477]	εἴρηκας ~πονηρίας, πενίαν, νόσον, ἀδικίαν;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν τούτων
[476]	οὕτω καὶ τὸ τυπτόμενον τύπτεσθαι;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον ἄρα πάθος
[475]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τῷ ἑτέρῳ λείπεται.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) τῷ κακῷ. ~(Πῶλος)
[475]	αἴσχιον ἔσται· ἢ οὐκ ἀνάγκη;	~(Πῶλος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πῶς
[480]	λυτέον ἢ τάδε ἀνάγκη συμβαίνειν;	~(Πῶλος)	ναί, τοῦτό γε οὕτως ἔχει.
[448]	αὐτὸν εἶναι καλῶς ἂν ἐλέγομεν.	~(Πῶλος)	ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ δέ γε
[448]	τούτου πεῖραν, ὦ (Χαιρεφῶν) λαμβάνειν.	~(Πῶλος)	~νὴ Δία· ἂν δέ γε
[464]	ὂν τοῦτο, ~εἰ δὲ μὴ	Πῶλος	ὅδε (ἐλέγξει. σῶμά που καλεῖς
[469]	~(Σωκράτης) δικαίως λέγεις ἢ ἀδίκως;	~(Πῶλος)	~ὁπότερ' ἂν ποιῇ, οὐκ ἀμφοτέρως
[469]	ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς γὰρ οὔ;	~(Πῶλος)	~ὅστις οὖν ἀποκτείνυσιν ὃν ἂν
[470]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) τί δή; λέγε.	~(Πῶλος)	~ὅτι ἀναγκαῖον τὸν οὕτω πράττοντα
[448]	ἥτις δέ ἐστιν οὐκ ~ἀπεκρίνω.	~(Πῶλος)	οὐ γὰρ ἀπεκρινάμην ὅτι εἴη
[471]	τούτων ὁμολογῶ ὧν σὺ φῄς.	~(Πῶλος)	~οὐ γὰρ ἐθέλεις, ἐπεὶ δοκεῖ
[462]	οὐ καλή μοι δοκεῖ εἶναι;	~(Πῶλος)	~οὐ γὰρ πέπυσμαι ὅτι ἐμπειρίαν
[469]	δοκεῖ αὐτῷ· ἢ δοκεῖ σοι;	~(Πῶλος)	οὐ δῆτα οὕτω γε. ~(Σωκράτης)
[475]	οὐκ ἄρα λύπῃ γε ὑπερέχει.	~(Πῶλος)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ
[474]	ἀγαθὸν καὶ κακὸν ~καὶ αἰσχρόν.	~(Πῶλος)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[475]	μὲν οὐκ ἂν ἔτι ὑπερβάλλοι.	~(Πῶλος)	οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τῷ
[475]	~(Σωκράτης) ἄλλος δέ τις ἀνθρώπων;	~(Πῶλος)	οὔ μοι δοκεῖ κατά γε
[475]	οἱ ἀδικοῦντες ἢ οἱ ἀδικούμενοι;	~(Πῶλος)	οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, τοῦτό γε.
[469]	~οὐκ ἔμοιγε, οὐδὲ μέντοι ζηλωτός.	~(Πῶλος)	οὐκ ἄρτι ἄθλιον ἔφησθα εἶναι;
[467]	ἃ βούλονται· ἀλλά μ' ἔλεγχε.	~(Πῶλος)	~οὐκ ἄρτι ὡμολόγεις ποιεῖν ἃ
[466]	τοῦτο καλεῖς σὺ μέγα δύνασθαι;	~(Πῶλος)	οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀποδείξεις
[478]	ἐστιν, καὶ χαίρουσιν οἱ ἰατρευόμενοι;	~(Πῶλος)	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ἀλλ'
[475]	εἶναι ἢ ἡδέα ἢ ἀμφότερα.	~(Πῶλος)	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[477]	~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν καὶ ἀμαθῆ;	~(Πῶλος)	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες,
[468]	τι κατὰ τὴν σὴν ὁμολογίαν;	~(Πῶλος)	οὐκ ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα
[474]	τούτων λέγειν περὶ σώματος κάλλους;	~(Πῶλος)	οὐκ ἔχω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[473]	εἴπῃ, καταγελᾶν, ἐλέγχειν δὲ μή;	~(Πῶλος)	~οὐκ οἴει ἐξεληλέγχθαι, ὦ Σώκρατες,
[467]	~(Σωκράτης) καὶ γὰρ νῦν ὁμολογῶ.	~(Πῶλος)	οὐκ οὖν ποιοῦσιν ἃ βούλονται;
[477]	ἄλλην τινὰ ἐνορᾷς ἢ πενίαν;	~(Πῶλος)	οὔκ, ἀλλὰ πενίαν. ~(Σωκράτης) ~τί
[468]	τὰ μήτε ἀγαθὰ μήτε κακά;	~(Πῶλος)	οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[462]	χάριτός τινος καὶ ἡδονῆς ἀπεργασίας.	~(Πῶλος)	~οὐκοῦν καλόν σοι δοκεῖ ἡ
[466]	ἂν αὐτοῖς δόξῃ ~βέλτιστον εἶναι.	~(Πῶλος)	οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν τὸ μέγα
[467]	Πώλου ὅτι ποιοῦσιν ἃ βούλονται;	~(Πῶλος)	οὗτος ἀνήρ ~(Σωκράτης) ~οὔ φημι
[475]	τὸ τῶν μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως;	~(Πῶλος)	~πάνυ γε· καὶ καλῶς γε
[467]	πλουτεῖν· ~πλούτου γὰρ ἕνεκα πλέουσιν.	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι
[480]	ἱκανὸν κακὸν ἕξοντα. οὐ γάρ;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν δέ
[472]	ὡς οὕτω σου νομίζοντος διανοώμεθα;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ
[468]	ἡμῖν ταῦτα ποιεῖν ἢ μή;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκ' ἄρα
[475]	ἡδονῇ ἢ ὠφελίᾳ ἢ ἀμφοτέροις.	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὅταν
[476]	ὡς ἂν τὸ κᾶον κάῃ;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[476]	οἷον ἂν τὸ τύπτον ποιῇ;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[470]	τὸ δὲ ζημιοῦσθαι οὐ κακόν;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ
[473]	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι.	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ
[470]	~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε δὲ οὔ;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτο μὲν
[476]	δὲ δίκαιά που καλὰ ὡμολόγηται;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τούτων ἄρα
[448]	ὠνομάζομεν δικαίως; οὐχ ὅπερ ἐκεῖνον;	~(Πῶλος)	πάνυ γε. ~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν ἄρα
[474]	ἄλλος οὐδείς. ~(Σωκράτης) οὔκουν ἀποκρινῇ;	~(Πῶλος)	~πάνυ μὲν οὖν· καὶ γὰρ
[473]	ἀδικοῦντας, ἐὰν μὴ διδῶσι δίκην.	~(Πῶλος)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ
[462]	τις βούληται, ὡς ~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι;	~(Πῶλος)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[477]	καὶ δειλίαν καὶ τὰ τοιαῦτα;	~(Πῶλος)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[478]	τοὺς ἀδικοῦντας καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας;	~(Πῶλος)	παρὰ τοὺς δικαστὰς λέγεις; ~(Σωκράτης)
[478]	τίνας τοὺς κάμνοντας τὰ σώματα;	~(Πῶλος)	παρὰ τοὺς ἰατρούς, ὦ Σώκρατες.
[448]	~καλῶς γε, ὦ Γοργία, φαίνεται	πῶλος	παρεσκευάσθαι εἰς λόγους· ἀλλὰ γὰρ
[467]	ἃ βούλονται; ~(Σωκράτης) οὔ φημι.	~(Πῶλος)	ποιοῦντες ἃ δοκεῖ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης)
[467]	τούτων, ~οὔτε ἀγαθὸν οὔτε κακόν;	~(Πῶλος)	πολλὴ ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[474]	ἂν καὶ οἱ ἄλλοι πάντες.	~(Πῶλος)	πολλοῦ γε δεῖ, ἀλλ' οὔτ'
[477]	συλλήβδην ἡ τῆς ψυχῆς ~πονηρία;	~(Πῶλος)	πολύ γε. ~(Σωκράτης) εἰ δὴ
[478]	λέγεις; ~(Σωκράτης) χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς, δίκης.	~(Πῶλος)	πολὺ διαφέρει, ὦ Σώκρατες, ἡ
[463]	τέτταρσιν πράγμασιν. εἰ οὖν βούλεται	πῶλος	πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω· οὐ γάρ (πω
[466]	~(Σωκράτης) οὔχ, ὥς γέ φησιν	πῶλος.	~(Πῶλος) ἐγὼ οὔ φημι; φημὶ
[478]	τὴν ἀλγηδόνα καὶ ~ὑγιῆ εἶναι.	~(Πῶλος)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[476]	κάει τις, ἀνάγκη τι κάεσθαι;	~(Πῶλος)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~καὶ
[475]	ἀμφοτέροις; οὐ καὶ τοῦτο ἀνάγκη;	~(Πῶλος)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~πρῶτον
[477]	ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ τινα εἶναι;	~(Πῶλος)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ταύτην
[476]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὑπό τινος ποιοῦντος;	~(Πῶλος)	πῶς γὰρ οὔ; ὑπό γε
[469]	ἧττον ἢ ὁ δικαίως ἀποθνῄσκων.	~(Πῶλος)	πῶς δῆτα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[466]	ἔπειτα δύο ἅμα με ἐρωτᾷς;	~(Πῶλος)	πῶς δύο; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρτι
[473]	τὸ γὰρ ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται.	~(Πῶλος)	~πῶς λέγεις; ἐὰν ἀδικῶν ἄνθρωπος
[466]	~(Σωκράτης) ~οὐδὲ νομίζεσθαι ἔμοιγε δοκοῦσιν.	~(Πῶλος)	~πῶς οὐ νομίζεσθαι; οὐ μέγιστον
[477]	εἰ δὴ αἰσχίστη, καὶ κακίστη;	~(Πῶλος)	πῶς, ὦ Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης)
[487]	~ξένω τώδε, Γοργίας τε καὶ	Πῶλος,	σοφὼ μὲν καὶ (φίλω ἐστὸν
[469]	ἀδικεῖσθαι μεῖζον; ~(Σωκράτης) ἥκιστά γε.	~(Πῶλος)	σὺ ἄρα βούλοιο ἂν ἀδικεῖσθαι
[469]	ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν.	~(Πῶλος)	σὺ ἄρα τυραννεῖν οὐκ ἂν
[470]	ποιεῖν; εἰπὲ τίνα ὅρον ὁρίζῃ.	~(Πῶλος)	~σὺ μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες,
[467]	ἃ δοκεῖ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) φημί.	~(Πῶλος)	σχέτλιά γε λέγεις καὶ ὑπερφυῆ,
[468]	πράττωσιν, ἢ ~τἀγαθὰ τῶν μεταξύ;	~(Πῶλος)	τὰ (μεταξὺ δήπου τῶν ἀγαθῶν.
[462]	καὶ ἡδονῆς (ἀπεργασίας, ὦ Πῶλε.	~(Πῶλος)	ταὐτὸν ἄρ' ἐστὶν ὀψοποιία καὶ
[480]	μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως δὲ μή;	~(Πῶλος)	τί γὰρ δὴ φῶμεν, ὦ
[470]	παιδείας ὅπως ἔχει καὶ δικαιοσύνης.	~(Πῶλος)	~τί δέ; ἐν τούτῳ ἡ
[461]	ᾗ τὸ πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι.	~(Πῶλος)	τί δέ; οὐκ ἐξέσται μοι
[469]	οὔτε τοὺς ἀθλίους, ἀλλ' ἐλεεῖν.	~(Πῶλος)	~τί δέ; οὕτω σοι δοκεῖ
[466]	τῇ πόλει δύνασθαι οἱ ῥήτορες.	~(Πῶλος)	~τί δέ; οὐχ, ὥσπερ οἱ
[470]	γάρ πω συγγέγονα τῷ ἀνδρί.	~(Πῶλος)	~τί δέ; συγγενόμενος ἂν γνοίης,
[448]	σὺ κάλλιον ἂν Γοργίου ἀποκρίνασθαι;	~(Πῶλος)	τί δὲ τοῦτο, ἐὰν σοί
[461]	συνουσίας ἐστὶν ὥστε ἱκανῶς διασκέψασθαι.	~(Πῶλος)	~τί δέ, ὦ Σώκρατες; οὕτω
[469]	ἐστιν; ~(Σωκράτης) εὐφήμει, ὦ Πῶλε.	~(Πῶλος)	τί δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ
[448]	ῥητορικὴν μᾶλλον ~μεμελέτηκεν ἢ διαλέγεσθαι.	~(Πῶλος)	τί δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[463]	ἐμὸν λόγον ~πολιτικῆς μορίου εἴδωλον.	~(Πῶλος)	~τί οὖν; καλὸν ἢ αἰσχρὸν
[466]	εἴ ~τι ἔχεις χρῆσθαι, χρῶ.	~(Πῶλος)	~τί οὖν φῄς; κολακεία δοκεῖ
[462]	συγγράμματι (ὃ ἐγὼ ἔναγχος ~ἀνέγνων.	~(Πῶλος)	τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν
[461]	ἐάν μοι ἓν μόνον φυλάττῃς.	~(Πῶλος)	τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν
[462]	μή τι σὺ ἄλλο λέγεις.	~(Πῶλος)	τίνος ἐμπειρία; ~(Σωκράτης) χάριτός τινος
[462]	τῆς αὐτῆς μὲν ἐπιτηδεύσεως μόριον.	~(Πῶλος)	τίνος λέγεις ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ
[478]	τούτων κάλλιστόν ἐστιν (ὧν λέγεις)	~(Πῶλος)	τίνων λέγεις; ~(Σωκράτης) χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς,
[462]	~(Σωκράτης) φημὶ δή, ἐμπειρία τις.	~(Πῶλος)	τίς; φάθι. ~(Σωκράτης) ~φημὶ δή,
[474]	ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου.	~(Πῶλος)	τὸ ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[474]	τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι;	~(Πῶλος)	τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί
[479]	ἡ ἀδικία καὶ τὸ (ἀδικεῖν;	~(Πῶλος)	φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν
[478]	ὁ μὴ ἰατρευόμενος, ἔχων δέ;	~(Πῶλος)	φαίνεταί μοι ὁ μὴ ἰατρευόμενος.
[477]	γε, ὡς ὁ ~σὸς λόγος.	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν που
[479]	οὐκοῦν ἀποδέδεικται ὅτι ἀληθῆ ἐλέγετο;	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· εἰ οὖν
[475]	ἀδικεῖσθαι· κάκιον γὰρ τυγχάνει ὄν.	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς οὖν, ὦ
[478]	ἔχων (ἀδικίαν) καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενος.	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὗτος τυγχάνει
[476]	~τεμνόμενον οἷον τὸ τέμνον τέμνει;	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~συλλήβδην δὴ ὅρα
[476]	κολαζόμενος δίκην διδοὺς δίκαια πάσχει;	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τὰ δὲ δίκαιά
[478]	δίκη δὲ ~ἀκολασίας καὶ ἀδικίας.	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τί οὖν τούτων
[477]	μέγιστον τῶν ὄντων ~κακόν ἐστιν;	~(Πῶλος)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τίς οὖν τέχνη
[466]	ἔφης ἀγαθὸν εἶναι τῷ δυναμένῳ.	~(Πῶλος)	φημὶ γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν
[478]	λέγεις; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν δίκην δώσοντας;	~(Πῶλος)	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ
[472]	τὸν σὸν λόγον εὐδαίμων ἔσται;	~(Πῶλος)	φημί. ~(Σωκράτης) ~κατὰ δέ γε
[468]	ἅπαντα ταῦτα ποιοῦσιν οἱ ποιοῦντες.	~(Πῶλος)	φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν, ἃ
[470]	εἶναι, ὅταν δὲ ἀδίκως, κάκιον.	~(Πῶλος)	~χαλεπόν γέ σε ἐλέγξαι, ὦ
[448]	ἂν καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς ~καλοῖμεν;	~(Πῶλος)	~ὦ (Χαιρεφῶν) πολλαὶ τέχναι ἐν
[477]	ψυχῆς πονηρία νυνδὴ (ὡμολόγηται ἡμῖν;	~(Πῶλος)	ὡμολόγηται γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἢ
[468]	δύνασθαι μηδὲ ποιεῖν ἃ βούλεται.	~(Πῶλος)	~ὡς δὴ σύ, ὦ Σώκρατες,
[511]	εἰμί, καὶ σοῦ ἀκούων καὶ	Πώλου	ἄρτι ~πολλάκις καὶ τῶν ἄλλων
[467]	ἐὰν μὴ ~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ ὑπὸ	Πώλου	ὅτι ποιοῦσιν ἃ βούλονται; ~(Πῶλος)
[482]	~νῦν ταῦτα δημηγορεῖς ταὐτὸν παθόντος	Πώλου	πάθος ὅπερ Γοργίου κατηγόρει ~πρὸς
[483]	ἀδικεῖν τε καὶ τῷ ἀδικεῖσθαι,	Πώλου	τὸ κατὰ νόμον ~αἴσχιον λέγοντος,
[499]	εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί τε καὶ	Πώλῳ.	ἆρα καὶ σοὶ συνδοκεῖ οὕτω,
[522]	καὶ πνίγων ἀπορεῖν ποιεῖ, πικρότατα	πώματα	διδοὺς καὶ πεινῆν ~καὶ διψῆν
[458]	λόγοις ~παραγενόμενος οὐκ οἶδ' εἰ	πώποτε	ἥσθην οὕτως ὥσπερ νυνί· ὥστ'
[514]	δεύτερον αὖ τόδε, εἴ τι	πώποτε	οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ ἢ τῶν
[503]	ἔσται τοῖς ἀκούουσιν. (ἀλλ' οὐ	πώποτε	σὺ ταύτην εἶδες τὴν ~ῥητορικήν·
[491]	γε σφόδρα, ὦ Σώκρατες. ἐπεὶ	πῶς	ἂν εὐδαίμων γένοιτο ἄνθρωπος ~δουλεύων
[467]	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~πῶς	ἂν οὖν οἱ ῥήτορες μέγα
[492]	ἵνα τῷ ὄντι κατάδηλον γένηται	πῶς	βιωτέον. καί ~μοι λέγε· τὰς
[506]	ἥ γε κόσμον ἔχουσα κοσμία;	~πῶς	γὰρ οὐ μέλλει; ~ἡ δέ
[491]	ἠλιθίους λέγεις τοὺς σώφρονας. ~(Σωκράτης)	~πῶς	γὰρ (οὔ) οὐδεὶς ὅστις οὐκ
[469]	ἐγὼ λέγω τῶν ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Πῶλος) ~ὅστις οὖν
[478]	ἀλγηδόνα καὶ ~ὑγιῆ εἶναι. ~(Πῶλος)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[449]	ὧνπερ λέγειν, καὶ φρονεῖν; ~(Γοργίας)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν,
[453]	καλῶς ἄν σοι ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ
[476]	τις, ἀνάγκη τι κάεσθαι; ~(Πῶλος)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ
[496]	ὀφθαλμούς, ᾧ ὄνομα ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐ δήπου
[498]	αἱ ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀγαθῶν
[516]	~ζῴων ἐστὶν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀνθρώπων
[464]	καλεῖς τι καὶ ψυχήν; ~(Γοργίας)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[499]	εἰσιν, αἱ δὲ πονηραί; ~(Καλλίκλης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰς
[475]	οὐ καὶ τοῦτο ἀνάγκη; ~(Πῶλος)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~πρῶτον (μὲν
[488]	καὶ σὺ ἄρτι ἔλεγες. ~(Καλλίκλης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ τῶν
[477]	πονηρίαν ἡγῇ τινα εἶναι; ~(Πῶλος)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ταύτην οὖν
[498]	ἤδη εἶδες ἄνδρα δειλόν; ~(Καλλίκλης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί οὖν;
[495]	καὶ ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~φέρε δὴ
[476]	οὐκοῦν ὑπό τινος ποιοῦντος; ~(Πῶλος)	πῶς	γὰρ οὔ; ὑπό γε τοῦ
[452]	τέχνης ~ἔργον μέγιστόν ἐστιν ἀγαθόν;	πῶς	γὰρ οὔ, φαίη ἂν ἴσως,
[487]	καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ δέοντος·	πῶς	γὰρ οὔ; ~ὥ γε εἰς
[452]	ἀνθρώποις ἀγαθὸν εἶναι πλοῦτον; ~φήσομεν.	πῶς	γὰρ οὔκ; ἐρεῖ. καὶ μὴν
[469]	ἢ ὁ δικαίως ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος)	πῶς	δῆτα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οὕτως,
[466]	δύο ἅμα με ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος)	πῶς	δύο; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρτι οὕτω
[491]	~ἄρχειν, τῶν δὲ ἄλλων; ~(Καλλίκλης)	πῶς	ἑαυτοῦ ἄρχοντα λέγεις; ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν
[503]	τινὰ ~(γεγονέναι) οὐκ ἔχω ἔγωγε	πῶς	εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐὰν ζητῇς
[466]	δύο; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρτι οὕτω	πως	ἔλεγες· ἦ οὐχὶ ἀποκτεινύασιν (οἱ
[475]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,	πῶς	ἐλέγετο νυνδὴ περὶ τοῦ ἀδικεῖν
[451]	πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα	πῶς	ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν
[514]	θεῶν, αὐτὸς δὲ ὁ (Σωκράτης)	πῶς	ἔχει τὸ σῶμα πρὸς ~ὑγίειαν;
[473]	γὰρ ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος)	~πῶς	λέγεις; ἐὰν ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ
[463]	μὲν ἔα, ἐμοὶ δ' εἰπὲ	πῶς	λέγεις πολιτικῆς μορίου εἴδωλον εἶναι
[491]	τι ἄρχοντας ἢ ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης)	πῶς	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον λέγω
[495]	ὑγιείας τε καὶ νόσου. ~(Καλλίκλης)	πῶς	λέγεις; ~(Σωκράτης) οἷον περὶ ὅτου
[447]	ἔρωμαι; ~(Σωκράτης) ὅστις ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν)	πῶς	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὥσπερ ἂν εἰ
[455]	οἱ ῥητορικοὶ δὲ οὔ· ἢ	πῶς	λέγεις, ὦ ~Γοργία, τὰ τοιαῦτα;
[480]	ψυχὴν ~ποιήσει καὶ ἀνίατον· ἢ	πῶς	λέγομεν, ὦ Πῶλε, εἴπερ τὰ
[493]	ἐγὼ βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν	πως	οἷός τε ὦ, πεῖσαι ~μεταθέσθαι,
[466]	~οὐδὲ νομίζεσθαι ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Πῶλος)	~πῶς	οὐ νομίζεσθαι; οὐ μέγιστον δύνανται
[471]	ἄδικος. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μὲν δὴ	πῶς	οὐκ ἄδικος; ᾧ γε προσῆκε
[492]	καὶ λόγον καὶ ψόγον; ἢ	πῶς	οὐκ ἂν ἄθλιοι γεγονότες ~(εἶεν
[497]	δὲ οὔ, ὡς ἑτέρων ὄντων·	πῶς	οὖν ταὐτὰ ἂν εἴη τὰ
[451]	φορὰν καὶ ἡλίου καὶ σελήνης,	πῶς	πρὸς ἄλληλα τάχους ἔχει. ~(Γοργίας)
[486]	βούλοιτο θανάτου σοι τιμᾶσθαι. ~καίτοι	πῶς	σοφὸν τοῦτό ἐστιν, ὦ Σώκρατες,
[459]	περὶ τούτων τὴν ~ἀλήθειαν; ἢ	πῶς	τὰ τοιαῦτα ἔχει, ὦ Γοργία;
[484]	Ἡρακλέος, ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει οὕτω	πως	τὸ γὰρ ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι
[488]	ἐξ ~ἀρχῆς δέ μοι ἐπανάλαβε	πῶς	φῂς τὸ δίκαιον ἔχειν καὶ
[477]	δὴ αἰσχίστη, καὶ κακίστη; ~(Πῶλος)	πῶς,	ὦ Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί·