Pages
[467]	ποιεῖν αὐτοὺς ἃ βούλονται· ἀλλά	μ'	ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~οὐκ ἄρτι ὡμολόγεις
[521]	ὃ σὺ λέγεις, πονηρός τίς	μ'	~ἔσται ὁ εἰσάγων οὐδεὶς γὰρ
[470]	οὐ γιγνώσκεις ὅτι εὐδαιμονεῖ; ~(Σωκράτης)	μὰ	Δί' οὐ δῆτα. ~(Πῶλος) ~δῆλον
[516]	οὐ σύ γε φῄς. ~(Σωκράτης)	~μὰ	Δί' οὐδέ γε σὺ ἐξ
[511]	τίς σοι δοκεῖ εἶναι; ~(Καλλίκλης)	μὰ	Δί' οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[498]	εἰσιν οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ	μὰ	Δί' οὐκ οἶδ' ὅτι λέγεις.
[456]	τε καὶ ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε	μὰ	Δία ἐάν τις εἰς παλαίστραν
[483]	δικαίου ταῦτα πράττουσιν, καὶ ναὶ	μὰ	Δία κατὰ νόμον γε τὸν
[511]	τοῖς δικαστηρίοις διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης) ναὶ	μὰ	Δία ὀρθῶς γέ σοι συμβουλεύων.
[503]	~ἔφρασας τίς ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ	μὰ	Δία οὐκ ἔχω ἔγωγέ σοι
[527]	~προπηλακίσαι, ἐὰν βούληται, καὶ ναὶ	μὰ	Δία σύ γε θαρρῶν πατάξαι
[473]	ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος) ναὶ	μὰ	Δία. ~(Σωκράτης) ὡς σύ γε
[489]	ἄλλους τινάς; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ναὶ	μὰ	Δία τούτους λέγω, καὶ σφόδρα
[513]	τῷ Ἀθηναίων δήμῳ καὶ ~ναὶ	μὰ	Δία τῷ Πυριλάμπους γε πρός.
[463]	~εἰδότι ἃ ἐγὼ λέγω. ~(Γοργίας)	~μὰ	τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'
[489]	~(Καλλίκλης) εἰρωνεύῃ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~μὰ	τὸν Ζῆθον, ὦ Καλλίκλεις, ᾧ
[482]	ἢ εἰ τοῦτο ἐάσεις ἀνέλεγκτον,	μὰ	τὸν κύνα τὸν Αἰγυπτίων θεόν,
[461]	ταῦτα οὖν ὅπῃ ποτὲ ἔχει,	μὰ	τὸν (κύνα, ὦ ~Γοργία, οὐκ
[466]	φημὶ μὲν οὖν ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~μὰ	τὸν οὐ σύ γε, ἐπεὶ
[484]	καταπατήσας τὰ ἡμέτερα γράμματα καὶ	μαγγανεύματα	καὶ ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους τοὺς
[500]	μὲν περὶ τὰς ἡδονὰς ~τὴν	μαγειρικὴν	ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ τέχνην, τῶν
[491]	εἰσιν οὐ σκυτοτόμους ~λέγω οὐδὲ	μαγείρους,	ἀλλ' (οἳ ἂν εἰς τὰ
[491]	σκυτέας τε καὶ κναφέας καὶ	μαγείρους	λέγων καὶ ~ἰατροὺς οὐδὲν παύῃ,
[482]	δίκαια ὁ τὴν ῥητορικὴν (βουλόμενος	μαθεῖν,	εἰ ~διδάξοι αὐτὸν ὁ (Γοργίας)
[488]	τοι τότε οἷός ~τ' ἦ	μαθεῖν	σου τί ποτε λέγοις. πότερον
[509]	τέχνην παρασκευάσασθαι, ~ὡς, ἐὰν μὴ	μάθῃ	αὐτὰ καὶ ἀσκήσῃ, ἀδικήσει; τί
[475]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὸ τῶν	μαθημάτων	κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ~πάνυ γε·
[459]	ἀφικέσθαι παρὰ σὲ τὸν μέλλοντα	μαθήσεσθαι	τὴν ~ῥητορικήν; εἰ δὲ μή,
[460]	εἰδώς, καὶ ταῦτα παρ' ἐμοῦ	~μαθήσεται.	~(Σωκράτης) ~ἔχε δή· καλῶς γὰρ
[454]	εἶναι μεμαθηκέναι καὶ πεπιστευκέναι, καὶ	μάθησις	~καὶ πίστις, ἢ ἄλλο τι;
[455]	τυγχάνει τις τῶν ἔνδον ὄντων	~μαθητής	σου βουλόμενος γενέσθαι, ὡς ἐγώ
[519]	διδάσκαλοι εἶναι πολλάκις κατηγοροῦσιν τῶν	μαθητῶν	ὡς ἀδικοῦσι σφᾶς ~(αὑτούς) τούς
[463]	μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἂν	μάθοις	ἀποκριναμένου; ἔστιν γὰρ ἡ ῥητορικὴ
[460]	ἤτοι πρότερόν γε ἢ ὕστερον	μαθόντα	παρὰ σοῦ. ~(Γοργίας) πάνυ γε.
[459]	ῥᾳστώνη, ὦ Σώκρατες, γίγνεται, μὴ	μαθόντα	τὰς ἄλλας τέχνας ~ἀλλὰ μίαν
[457]	διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους καὶ	μαθόντες	καὶ διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω ~διαλύεσθαι
[520]	διαφέρειν τούτους ἐκείνων; ταὐτόν, ὦ	μακάρι'	ἐστὶν ~σοφιστὴς καὶ ῥήτωρ, ἢ
[495]	τοῦτο, οὔτε σύ. ἀλλ' ὦ	μακάριε,	ἄθρει ~μὴ οὐ τοῦτο ᾖ
[469]	τὴν αὐτοῦ δόξαν. ~(Σωκράτης) ~ὦ	μακάριε,	ἐμοῦ δὴ λέγοντος τῷ λόγῳ
[512]	σῴζειν ~ἕνεκα πεποίηνται. ἀλλ' ὦ	μακάριε,	ὅρα μὴ ἄλλο τι τὸ
[471]	ὡς ἐγὼ λέγω. ~(Σωκράτης) ~ὦ	μακάριε,	ῥητορικῶς γάρ με ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν,
[472]	σὺ ἡγῇ οἷόν τε εἶναι	~μακάριον	ἄνδρα ἀδικοῦντά τε καὶ ἄδικον
[507]	πράττῃ, τὸν δ' εὖ πράττοντα	μακάριόν	τε καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν
[507]	~δικαιοσύνη παρέσται καὶ σωφροσύνη (τῷ	μακαρίῳ	μέλλοντι ἔσεσθαι, οὕτω ~πράττειν, οὐκ
[526]	βίῳ, ἠγάσθη τε καὶ ἐς	μακάρων	νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ ταῦτα
[523]	καὶ ~(ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς	μακάρων	νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ
[524]	τὼ ὁδώ, ἡ μὲν εἰς	μακάρων	νήσους, ἡ δ' εἰς Τάρταρον.
[523]	καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ	μακάρων	~νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν
[471]	ἅτε μέγιστα ἠδικηκὼς τῶν ἐν	Μακεδονίᾳ,	ἀθλιώτατός ~ἐστιν πάντων Μακεδόνων, ἀλλ'
[470]	τοῦτον τὸν Περδίκκου ὁρᾷς ἄρχοντα	Μακεδονίας;	~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ μή, ἀλλ'
[471]	ἐν Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός ~ἐστιν πάντων	Μακεδόνων,	ἀλλ' οὐκ εὐδαιμονέστατος, καὶ ἴσως
[471]	(ἀρξάμενος δέξαιτ' ἂν ἄλλος ὁστισοῦν	Μακεδόνων	~γενέσθαι μᾶλλον ἢ Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης)
[461]	ἀτυχήσαις. ~ἀλλὰ ἀντίθες τοι· σοῦ	μακρὰ	λέγοντος καὶ μὴ ἐθέλοντος τὸ
[461]	τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν	μακρολογίαν,	ὦ Πῶλε, ἢν καθέρξῃς, ᾗ
[449]	αὐτοῦ τούτου ποίησαι, τῆς ~βραχυλογίας,	μακρολογίας	δὲ εἰς αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ
[465]	γυμναστικῆς ἀμελεῖν. ἵν' οὖν μὴ	μακρολογῶ,	ἐθέλω σοι εἰπεῖν ὥσπερ οἱ
[465]	πεποίηκα, ὅτι σε οὐκ ἐῶν	μακροὺς	λόγους λέγειν αὐτὸς συχνὸν λόγον
[449]	ἔνιαι τῶν ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι διὰ	μακρῶν	τοὺς λόγους ~ποιεῖσθαι· οὐ μὴν
[448]	εἴη ἡ καλλίστη; ~(Σωκράτης) ~καὶ	μάλα.	ἀλλ' οὐδεὶς ἐρωτᾷ ποία τις
[447]	ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης) ~καὶ	μάλα	γε ἀστείας ἑορτῆς· πολλὰ γὰρ
[469]	ἀνθρώπων ὧν σὺ ὁρᾷς αὐτίκα	μάλα	δεῖν τεθνάναι, τεθνήξει ~οὗτος ὃν
[523]	πέρανον. ~(Σωκράτης) ~Ἄκουε δή, φασί,	μάλα	καλοῦ λόγου, ὃν σὺ μὲν
[469]	καταγῆναι δεῖν, ~κατεαγὼς ἔσται αὐτίκα	μάλα,	κἂν θοἰμάτιον διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται
[496]	κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ εὖ	~μάλα	σκεψάμενος ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ὑπερφυῶς
[491]	ἐπιτελεῖν, καὶ μὴ ἀποκάμνωσι διὰ	μαλακίαν	τῆς ψυχῆς. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ
[469]	ἐν ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ	μάλης	ἐγχειρίδιον λέγοιμι πρὸς σὲ ὅτι
[453]	ἵνα οὕτω προί̈ ῃ ὡς	μάλιστ'	ἂν ἡμῖν καταφανὲς ποιοῖ ~περὶ
[520]	μὴ συνθέμενος αὐτῷ μισθὸν ὅτι	μάλιστα	ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους λαμβάνοι
[480]	(ὑπολάβοι ἐπὶ τοὐναντίον κατηγορεῖν δεῖν	μάλιστα	μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα δὲ καὶ
[526]	ἀνδρὸς ἰδιώτου ἢ ἄλλου τινός,	~μάλιστα	μέν, ἔγωγέ φημι, ὦ Καλλίκλεις,
[507]	ποδῶν ἕκαστος ἡμῶν, καὶ ~παρασκευαστέον	μάλιστα	μὲν μηδὲν δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι,
[481]	ἠδικηκὼς ~ᾖ, ὅπως μὴ ἀποθανεῖται,	μάλιστα	μὲν μηδέποτε, ἀλλ' ἀθάνατος ἔσται
[510]	δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν ~ὅπως ὅτι	μάλιστα	ὅμοιος ἔσται ἐκείνῳ. οὐχ οὕτως;
[510]	ἑκάστῳ εἶναι ~ὡς οἷόν τε	μάλιστα,	ὅνπερ οἱ παλαιοί τε καὶ
[453]	δῆτα, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πάντων	μάλιστα	πείθει. ~(Σωκράτης) ~πάλιν δὴ ἐπὶ
[477]	ὡμολογημένων ἐν τῷ ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος)	μάλιστα.	~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον δὲ ἀδικία καὶ
[496]	τὸ πίνειν χαίρειν λέγεις; ~(Καλλίκλης)	μάλιστα.	~(Σωκράτης) διψῶντά γε. ~(Καλλίκλης) φημί.
[468]	οὗ ἕνεκα ταῦτα ποιοῦμεν; ~(Πῶλος)	μάλιστα.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα σφάττειν βουλόμεθα
[450]	γε περὶ τὰ νοσήματα; ~(Γοργίας)	μάλιστα.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἡ γυμναστικὴ
[480]	τῶν νῦν ὡμολογημένων αὐτὸν ἑαυτὸν	μάλιστα	φυλάττειν ὅπως ~μὴ ἀδικήσει, ὡς
[448]	τι οὐ ποιεῖ. ~(Γοργίας) τί	μάλιστα,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~τὸ ἐρωτώμενον
[498]	οἱ κακοί; ἢ καὶ ἔτι	~μᾶλλον	ἀγαθοὶ (οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ
[499]	ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ ἢ καὶ	μᾶλλον	~(ἀγαθὸς ὁ κακός; οὐ ταῦτα
[475]	ἄλλος οὐδεὶς ἀνθρώπων ~δέξαιτ' ἂν	μᾶλλον	ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι· κάκιον γὰρ
[469]	ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην ἂν	μᾶλλον	ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) σὺ
[474]	οὐδένα. ἐπεὶ σὺ δέξαι' ἂν	μᾶλλον	~ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) καὶ
[527]	ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς	μᾶλλον	ἀνδρὶ μελετητέον οὐ τὸ δοκεῖν
[464]	τὴν ψυχήν, (ἔχει δὲ οὐδὲν	μᾶλλον.	~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[501]	αἱ ἐπιτηδεύσεις αἱ τοῦτο ποιοῦσαι;	μᾶλλον	δέ, εἰ ~βούλει, ἐμοῦ ἐρωτῶντος,
[498]	ἀνδρεῖοι παραπλησίως, (ὡς σὺ φῄς,	μᾶλλον	δὲ οἱ δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων;
[449]	τίνα Γοργίαν καλεῖν χρὴ ἡμᾶς.	μᾶλλον	δέ, ὦ Γοργία, αὐτὸς ἡμῖν
[498]	~οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι ἔμοιγε	(μᾶλλον)	εἰ δὲ μή, παραπλησίως γε.
[459]	ὥστε φαίνεσθαι τοῖς οὐκ εἰδόσι	μᾶλλον	εἰδέναι τῶν εἰδότων. ~(Γοργίας) ~οὐκοῦν
[498]	καὶ τοὺς ἀνδρείους, ἢ καὶ	μᾶλλον	ἔτι τοὺς δειλούς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[469]	σὺ ἄρα βούλοιο ἂν ἀδικεῖσθαι	μᾶλλον	ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) ~βουλοίμην μὲν
[456]	ἂν αὑτὸν ἑλέσθαι ὁ ῥητορικὸς	μᾶλλον	ἢ ἄλλος ὁστισοῦν· οὐ ~γὰρ
[471]	ἂν ἄλλος ὁστισοῦν Μακεδόνων ~γενέσθαι	μᾶλλον	ἢ Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης) ~καὶ κατ'
[482]	~ὁμολογεῖν μοι ἀλλ' ἐναντία λέγειν	μᾶλλον	ἢ ἕνα ὄντα ἐμὲ ἐμαυτῷ
[468]	δοκεῖ σοι ἐν τῇ πόλει	~μᾶλλον	ἢ μή, οὐδὲ ζηλοῖς ὅταν
[527]	ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν	μᾶλλον	ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς
[498]	ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως; ~(Καλλίκλης)	μᾶλλον	ἴσως οἱ δειλοί. ~(Σωκράτης) ἀπιόντων
[498]	γε. ~(Σωκράτης) ~οἳ μέν γε	μᾶλλον	μᾶλλον, οἳ δ' ἧττον ἧττον,
[448]	εἴρηκεν ὅτι τὴν καλουμένην ῥητορικὴν	μᾶλλον	~μεμελέτηκεν ἢ διαλέγεσθαι. ~(Πῶλος) τί
[493]	πολλὰ τοιαῦτα μυθολογῶ, οὐδέν τι	μᾶλλον	μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης) τοῦτ' ἀληθέστερον εἴρηκας,
[475]	ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι	μᾶλλον	οἱ ἀδικοῦντες ἢ οἱ ἀδικούμενοι;
[498]	~(Σωκράτης) ~οἳ μέν γε μᾶλλον	μᾶλλον,	οἳ δ' ἧττον ἧττον, οἳ
[517]	γε νῦν διακονικώτεροι γεγονέναι καὶ	μᾶλλον	οἷοί τε ἐκπορίζειν τῇ ~πόλει
[500]	οἱ λόγοι, οὗ τί ~ἂν	μᾶλλον	σπουδάσειέ τις καὶ σμικρὸν νοῦν
[475]	~(Σωκράτης) ~δέξαιο ἂν οὖν σὺ	μᾶλλον	τὸ κάκιον καὶ τὸ αἴσχιον
[499]	κακὸν ὁμοίως, ἴσως δὲ καὶ	μᾶλλον	τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[487]	~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω	μᾶλλον	τοῦ δέοντος· πῶς γὰρ οὔ;
[459]	οὐκ εἰδὼς ἐν οὐκ εἰδόσιν	(μᾶλλον	τοῦ εἰδότος; ἢ ἀνάγκη εἰδέναι,
[457]	ἂν βούληται· ἀλλ' ~οὐδέν τι	μᾶλλον	τούτου ἕνεκα δεῖ οὔτε τοὺς
[498]	τῶν πολεμίων πότεροί σοι ἐδόκουν	μᾶλλον	χαίρειν, οἱ δειλοὶ ἢ ~οἱ
[498]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ	μᾶλλον	χαίρουσι καὶ λυποῦνται, οἱ φρόνιμοι
[498]	δειλοί. ~(Σωκράτης) ἀπιόντων δ' οὐ	μᾶλλον	χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[502]	Σώκρατες, ὅτι πρὸς τὴν (ἡδονὴν	μᾶλλον	ὥρμηται καὶ ~τὸ χαρίζεσθαι τοῖς
[458]	~ἐάν τις βούληται παρὰ σοῦ	μανθάνειν;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ
[514]	τῷ πίθῳ τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν	μανθάνειν,	~καὶ αὐτούς τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν
[518]	ψυχήν, τοτὲ μέν μοι δοκεῖς	μανθάνειν	ὅτι λέγω, καὶ ὁμολογεῖς ὡς
[447]	σοι ~ὅτι σκυτοτόμος· ἢ οὐ	μανθάνεις	ὡς λέγω; ~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω καὶ
[490]	σιτίων γε οὐδὲ ποτῶν. ~(Σωκράτης)	~μανθάνω,	ἀλλ' ἴσως ἱματίων, καὶ δεῖ
[496]	πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ (λέγω. ~(Σωκράτης)	μανθάνω·	ἀλλ' οὖν τό γε πεινῆν
[447]	οὐ μανθάνεις ὡς λέγω; ~(Χαιρεφῶν)	~μανθάνω	καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ μοι, ὦ
[450]	ἐγώ φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	μανθάνω	οἵαν αὐτὴν βούλει καλεῖν; τάχα
[474]	αἴσχιον. ~(Πῶλος) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης)	~μανθάνω·	οὐ (ταὐτὸν ἡγῇ σύ, ὡς
[516]	φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην δὲ τὸν	Μαραθῶνι	εἰς τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο,
[474]	ἂν λέγω ἕνα μὲν ~παρασχέσθαι	μάρτυρα	ἐπίσταμαι, αὐτὸν πρὸς ὃν ἄν
[472]	μὴ σὲ αὐτὸν ἕνα ὄντα	μάρτυρα	~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα περὶ ὧν λέγω,
[472]	ξένοι, ~ἐὰν βούλῃ κατ' ἐμοῦ	μάρτυρας	παρασχέσθαι ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγω·
[471]	τῶν λόγων ὧν ἂν λέγωσι	μάρτυρας	πολλοὺς παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ
[525]	μέγιστα καὶ ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι.	μαρτυρεῖ	δὲ τούτοις καὶ Ὅμηρος· βασιλέας
[523]	κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ	μάρτυρες,	~μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν· (οἱ
[523]	ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μάρτυρες,	~μαρτυρήσοντες	ὡς δικαίως βεβιώκασιν· (οἱ οὖν
[472]	παρασχέσθαι ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγω·	μαρτυρήσουσί	σοι, ~ἐὰν μὲν βούλῃ, Νικίας
[472]	σοί, ἐὰν μὴ ἐγώ σοι	~μαρτυρῶ	εἷς ὢν μόνος, τοὺς δ'
[476]	ὢν (μόνος καὶ ὁμολογῶν καὶ	μαρτυρῶν,	καὶ ἐγὼ σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων
[524]	κομήτης τούτου καὶ ὁ νεκρός.	μαστιγίας	~αὖ εἴ τις ἦν καὶ
[524]	ἐν τῷ σώματι ἢ ὑπὸ	μαστίγων	ἢ ~ἄλλων τραυμάτων ζῶν, καὶ
[456]	τοὺς ἐν τοῖς ὅπλοις διδάσκοντας	μάχεσθαι	μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ
[456]	καὶ παγκρατιάζειν καὶ ἐν ὅπλοις	μάχεσθαι,	~ὥστε κρείττων εἶναι καὶ φίλων
[447]	Γοργίας Πῶλος. ~(Καλλίκλης) ~πολέμου καὶ	μάχης	φασὶ χρῆναι, ὦ Σώκρατες, οὕτω
[510]	ἐγὼ μέγα ~δυναίμην καὶ μηδείς	με	ἀδικοῖ; αὕτη, ὡς ἔοικεν, αὐτῷ
[521]	ὅτι χρήσεται αὐτοῖς, ἀλλ' ὥσπερ	με	~ἀδίκως ἀφείλετο, οὕτως καὶ (λαβὼν
[489]	χρώμενος πολλὰ νυνδὴ εἰρωνεύου πρός	με·	~ἀλλ' ἴθι εἰπέ, τίνας λέγεις
[486]	ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἂν οἴει	με	ἅσμενον ~εὑρεῖν τούτων τινὰ τῶν
[486]	ὅτι ἱκανῶς ἔχω καὶ οὐδέν	με	δεῖ ἄλλης ~βασάνου; ~(Καλλίκλης) πρὸς
[462]	Γοργίου ἕνεκα λέγειν, μὴ οἴηταί	~με	διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ
[506]	δοκῶ μὴ (καλῶς λέγειν. καί	με	ἐὰν ἐξελέγχῃς, οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί σοι
[467]	κολακείαν, ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ δέ	με	ἐάσεις ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες οἱ
[472]	κατ' ἐμοῦ παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν	με	ἐκ ~τῆς οὐσίας καὶ τοῦ
[470]	ἴσην δὲ καὶ σοί, ἐάν	με	ἐλέγξῃς καὶ ~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας. ἀλλὰ
[451]	τὸ κῦρος ἐχουσῶν. καὶ εἴ	με	ἐπανέροιτο· ~τῶν περὶ τί; εἴποιμ'
[471]	~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς γάρ	με	ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν, ὥσπερ οἱ ἐν
[473]	ἡ φυλὴ ~ἐπρυτάνευε καὶ ἔδει	με	ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον καὶ οὐκ
[451]	ἐστιν. ὥσπερ ἂν εἴ τίς	με	ἔροιτο ὧν νυνδὴ ἔλεγον περὶ
[466]	ὦ φίλε· ἔπειτα δύο ἅμα	με	ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος) πῶς δύο; ~(Σωκράτης)
[522]	οἷς πορίζεται· ἐάν ~τέ τίς	με	ἢ νεωτέρους φῇ διαφθείρειν ἀπορεῖν
[488]	ταὐτὰ πράττοντα ἅπερ ὡμολόγησα, πάνυ	με	ἡγοῦ βλᾶκα ~εἶναι καὶ (μηκέτι
[519]	ὦ ἑταῖρε; ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν	με	~ἠνάγκασας, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλων
[508]	συμβαίνει πάντα, ἐφ' οἷς σύ	με	ἤρου εἰ σπουδάζων λέγοιμι, ~λέγοντα
[471]	οὗτός ~ἐστιν ὁ λόγος, ᾧ	με	καὶ ἂν παῖς ἐξελέγξειε, καὶ
[499]	ἔχειν, τοτὲ δὲ ἑτέρως, ἐξαπατῶν	με.	καίτοι οὐκ ᾤμην γε ~κατ'
[449]	εἶναι, ὡς ἔφη Ὅμηρος, βούλει	με	καλεῖν. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ βούλομαι. ~(Γοργίας)
[474]	ἐπιψηφίζειν. ~μὴ οὖν μηδὲ νῦν	με	κέλευε ἐπιψηφίζειν τοὺς παρόντας, ἀλλ'
[488]	κτησαίμην ἂν αὐτό, καὶ ἐάν	με	λάβῃς νῦν μέν σοι ὁμολογήσαντα,
[489]	καὶ τὸ κρεῖττον; ἢ οἴει	με	λέγειν, ~ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ δούλων
[488]	σὺ οὖν, ὥσπερ ~ἤρξω νουθετεῖν	με,	μὴ ἀποστῇς, ἀλλ' ἱκανῶς μοι
[497]	ἵνα εἰδῇς ὡς σοφὸς (ὤν	με	νουθετεῖς. οὐχ ἅμα διψῶν τε
[488]	βλᾶκα ~εἶναι καὶ (μηκέτι ποτέ	με	νουθετήσῃς ὕστερον, ὡς μηδενὸς ἄξιον
[521]	ὃ πολλάκις εἴρηκας, ὅτι ἀποκτενεῖ	με	ὁ βουλόμενος, ἵνα μὴ αὖ
[462]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἐροῦ νῦν	με,	ὀψοποιία ἥτις μοι δοκεῖ τέχνη
[521]	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ ποτέραν οὖν	με	παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν τῆς πόλεως,
[489]	ἰσχυροτέρους; καὶ ὦ θαυμάσιε πρᾳότερόν	με	προδίδασκε, ἵνα μὴ ~ἀποφοιτήσω παρὰ
[448]	ἐπηγγελλόμην, καὶ λέγω ὅτι ~οὐδείς	μέ	πω ἠρώτηκε καινὸν οὐδὲν πολλῶν
[473]	δὲ ἐμαρτύρου. ὅμως δὲ ~ὑπόμνησόν	με	σμικρόν. ἐὰν ἀδίκως ἐπιβουλεύων τυραννίδι,
[472]	ὢν οὐχ ὁμολογῶ· οὐ γάρ	με	σὺ ἀναγκάζεις, ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας πολλοὺς
[457]	φοβοῦμαι οὖν ~διελέγχειν σε, μή	με	ὑπολάβῃς οὐ πρὸς τὸ πρᾶγμα
[522]	οἶδα ὅτι ῥᾳδίως ἴδοις ἄν	με	φέροντα (τὸν θάνατον. ~αὐτὸ μὲν
[466]	λόγον, ἐὰν δὲ ἔχω, ἔα	με	χρῆσθαι· δίκαιον γάρ. καὶ νῦν
[521]	ὡς διακονήσοντα. ~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα ἄρα	με,	ὦ γενναιότατε, παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης) ~εἴ
[476]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ	μέγα	γε ἢ βαθὺ τὸ τμῆμα
[456]	δυνάμεις ~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ ἔχει.	(μέγα	δέ σοι τεκμήριον ἐρῶ· πολλάκις
[510]	νέων, τίνα ἂν τρόπον ἐγὼ	μέγα	~δυναίμην καὶ μηδείς με ἀδικοῖ;
[469]	Σώκρατες, οὕτω μὲν πάντες ἂν	μέγα	~δύναιντο, ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη οἰκία
[467]	~πῶς ἂν οὖν οἱ ῥήτορες	μέγα	δύναιντο ἢ οἱ τύραννοι ἐν
[468]	πόλει ταύτῃ, εἴπερ ἐστὶ τὸ	~μέγα	δύνασθαι ἀγαθόν τι κατὰ τὴν
[470]	τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν τὸ	μέγα	δύνασθαι· εἰ δὲ μή, κακὸν
[513]	τινὰ τοιαύτην, ἥτις (σε ποιήσει	μέγα	δύνασθαι ἐν τῇ πόλει τῇδε
[513]	~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς εἶναι καὶ	μέγα	δύνασθαι ἐν τῇ πόλει· τοῦθ'
[466]	οὐ σύ γε, ἐπεὶ τὸ	μέγα	δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν εἶναι τῷ
[468]	πόλει ἃ δοκεῖ ~αὐτῷ μὴ	μέγα	δύνασθαι μηδὲ ποιεῖν ἃ βούλεται.
[470]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ θαυμάσιε, (τὸ	μέγα	δύνασθαι) πάλιν αὖ σοι φαίνεται,
[466]	~ἔχων; καὶ τοῦτο καλεῖς σὺ	μέγα	δύνασθαι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[466]	~(Πῶλος) οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν τὸ	μέγα	δύνασθαι; ~(Σωκράτης) οὔχ, ὥς γέ
[469]	οὐκ ἄρα τοῦτ' ἔστιν τὸ	μέγα	δύνασθαι, τὸ ποιεῖν ἃ δοκεῖ
[510]	τὸ μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ	μέγα	(δύνασθαι, ὡς ὁ ὑμέτερος ~λόγος,
[468]	~ἔστιν οὖν ὅπως ὁ τοιοῦτος	(μέγα	δύναται ἐν τῇ πόλει ταύτῃ,
[508]	ἐν ~θεοῖς καὶ ἐν ἀνθρώποις	μέγα	δύναται, σὺ δὲ πλεονεξίαν οἴει
[510]	ὄντι ἀδίκῳ ~καὶ παρὰ τούτῳ	μέγα	δυνήσεται; ἀλλ' οἶμαι ἔγωγε, πᾶν
[469]	θοἰμάτιον διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται ~οὕτω	(μέγα	ἐγὼ δύναμαι ἐν τῇδε τῇ
[510]	καὶ ὑποκεῖσθαι τῷ ἄρχοντι. οὗτος	~μέγα	(ἐν ταύτῃ τῇ πόλει δυνήσεται,
[524]	ἔνδηλα (πάντα. ~οἷον εἴ τινος	μέγα	ἦν τὸ σῶμα φύσει ἢ
[485]	(τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ καὶ	μέγα	καὶ ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι. ἐγὼ
[522]	ἀναβοῆσαι τοὺς τοιούτους δικαστάς; οὐ	μέγα;	~(Καλλίκλης) ἴσως· οἴεσθαί γε χρή.
[494]	καὶ τὸ ἀπιὸν εἶναι, καὶ	μεγάλ'	ἄττα τὰ ~τρήματα εἶναι ταῖς
[497]	εἶ, ὦ Καλλίκλεις, ὅτι τὰ	μεγάλα	μεμύησαι πρὶν τὰ σμικρά· ἐγὼ
[455]	ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ διδάξαι οὕτω	μεγάλα	πράγματα. ~(Γοργίας) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[488]	καὶ τότε ~ἐνδείκνυσθαι, ὡς αἱ	μεγάλαι	πόλεις ἐπὶ τὰς σμικρὰς κατὰ
[525]	πονηρὸς ἦν ~ἰδιώτης, οὐδεὶς πεποίηκεν	μεγάλαις	τιμωρίαις συνεχόμενον ὡς ἀνίατον οὐ
[473]	ἐκκάηται, καὶ ἄλλας ~πολλὰς καὶ	μεγάλας	καὶ παντοδαπὰς λώβας αὐτός τε
[477]	~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ τινι ἄρα ὡς	μεγάλῃ	βλάβῃ καὶ κακῷ θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα
[526]	καὶ πολλοῦ ἐπαίνου ~ἄξιον ἐν	μεγάλῃ	ἐξουσίᾳ τοῦ ἀδικεῖν γενόμενον δικαίως
[481]	γε μὴ μέλλοντι ~ἀδικεῖν οὐ	μεγάλη	τίς μοι δοκεῖ ἡ χρεία
[480]	ἀληθῆ, ὦ Πῶλε, τίς ἡ	μεγάλη	χρεία ἐστὶν τῆς ῥητορικῆς; δεῖ
[518]	εὐωχοῦντες ὧν ἐπεθύμουν. καί φασι	μεγάλην	τὴν πόλιν πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι
[511]	Πόντου, (ἐὰν πάμπολυ, ταύτης τῆς	μεγάλης	εὐεργεσίας, σώσασα ἃ ~νυνδὴ ἔλεγον,
[512]	ὅτι οὐκ, εἰ μέν τις	μεγάλοις	καὶ ἀνιάτοις νοσήμασιν ~κατὰ τὸ
[524]	ὅτου ~ἐστίν, ἀλλὰ πολλάκις τοῦ	μεγάλου	βασιλέως ἐπιλαβόμενος ἢ ἄλλου ὁτουοῦν
[478]	ἦ γάρ; ~(Πῶλος) (ναί. ~(Σωκράτης)	~μεγάλου	γὰρ κακοῦ ἀπαλλάττεται, ὥστε λυσιτελεῖ
[470]	ὦ Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ τὸν	μέγαν	βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα ~ὄντα.
[524]	καὶ ~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ νεκρὸς	μέγας,	καὶ εἰ παχύς, παχὺς καὶ
[479]	~δεύτερον ἄρα ἐστὶν τῶν κακῶν	μεγέθει	τὸ ἀδικεῖν· τὸ δὲ ἀδικοῦντα
[456]	γάρ τις ἔμοιγε καταφαίνεται τὸ	μέγεθος	οὕτω σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ πάντα
[509]	τἆλλα ~οὕτως· ὡς ἑκάστου κακοῦ	μέγεθος	πέφυκεν, οὕτω καὶ κάλλος τοῦ
[479]	τὸν Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων τὸν τὰ	μέγιστα	ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν διδόντα, ἐγὼ
[478]	τυγχάνει ὢν ὃς ἂν τὰ	μέγιστα	ἀδικῶν καὶ χρώμενος μεγίστῃ ἀδικίᾳ
[490]	~καὶ βέλτιστον. τὸν σκυτοτόμον ἴσως	μέγιστα	δεῖ ὑποδήματα καὶ πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον
[471]	ὡς ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ τὰ	μέγιστα	ἠδίκηκεν· (ὅς γε πρῶτον μὲν
[471]	καὶ ~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι νῦν, ἅτε	μέγιστα	ἠδικηκὼς τῶν ἐν Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός
[525]	οὗτοι γὰρ διὰ τὴν ἐξουσίαν	μέγιστα	καὶ ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ
[525]	ὁρῶντες διὰ ~τὰς ἁμαρτίας τὰ	μέγιστα	καὶ ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα πάθη
[514]	νεωρίων ἢ ἱερῶν ἐπὶ τὰ	~μέγιστα	οἰκοδομήματα, πότερον ἔδει ἂν ἡμᾶς
[451]	ἡ ~ῥητορικὴ χρῆται; ~(Γοργίας) τὰ	μέγιστα	τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων, ὦ Σώκρατες,
[492]	μὴ κολάζειν, ~(ταύταις δὲ ὡς	μεγίσταις	οὔσαις ἱκανὸν εἶναι ὑπηρετεῖν δι'
[491]	ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς	μεγίστας	εἶναι καὶ μὴ κολάζειν, ~(ταύταις
[492]	εἶναι, ἐῶντα ~δὲ αὐτὰς ὡς	μεγίστας	πλήρωσιν αὐταῖς ἁμόθεν γέ ποθεν
[478]	τὰ μέγιστα ἀδικῶν καὶ χρώμενος	μεγίστῃ	ἀδικίᾳ ~διαπράξηται ~ὥστε μήτε νουθετεῖσθαι
[477]	~ἀλλὰ μήν που τό γε	μεγίστῃ	βλάβῃ ὑπερβάλλον μέγιστον ἂν κακὸν
[509]	οὐ ταύτην, ἥτις ἀποτρέψει τὴν	~μεγίστην	ἡμῶν βλάβην; ἀλλὰ πολλὴ ἀνάγκη
[477]	ἀεὶ τὸ αἴσχιστον ἤτοι λύπην	μεγίστην	παρέχον ἢ βλάβην ἢ ἀμφότερα
[479]	ὥσπερ ἂν εἴ τις ~τοῖς	μεγίστοις	νοσήμασιν συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ διδόναι
[452]	ἐστιν τοῦτο ὃ φῂς σὺ	μέγιστον	ἀγαθὸν εἶναι τοῖς ἀνθρώποις καὶ
[452]	ἐστίν, ὦ Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ	μέγιστον	ἀγαθὸν καὶ αἴτιον ἅμα μὲν
[452]	ἡ τούτου τέχνη περὶ ~τὸ	μέγιστον	ἀγαθὸν τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλ' ἡ
[477]	τό γε μεγίστῃ βλάβῃ ὑπερβάλλον	μέγιστον	ἂν κακὸν εἴη τῶν ~ὄντων.
[452]	~χρηματιστής. τί οὖν; κρίνεις σὺ	μέγιστον	ἀνθρώποις ἀγαθὸν εἶναι πλοῦτον; ~φήσομεν.
[511]	~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ	μέγιστον	αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ ὄντι
[466]	~(Πῶλος) ~πῶς οὐ νομίζεσθαι; οὐ	μέγιστον	δύνανται ἐν ταῖς πόλεσιν; ~(Σωκράτης)
[452]	τὸ τῆς σῆς τέχνης ~ἔργον	μέγιστόν	ἐστιν ἀγαθόν; πῶς γὰρ οὔ,
[490]	ἱματίων, καὶ δεῖ τὸν ὑφαντικώτατον	μέγιστον	ἱμάτιον ἔχειν ~καὶ πλεῖστα καὶ
[479]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν συμβαίνει	μέγιστον	κακὸν ἡ ἀδικία καὶ τὸ
[469]	ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ γὰρ τοῦτο	μέγιστον;	οὐ τὸ ἀδικεῖσθαι μεῖζον; ~(Σωκράτης)
[479]	ἀδικοῦντα μὴ διδόναι ~δίκην πάντων	μέγιστόν	τε καὶ πρῶτον κακῶν πέφυκεν.
[509]	εἰ δὲ οὕτως ἔχει καὶ	μέγιστον	τῶν κακῶν ~ἐστιν ἡ ἀδικία
[476]	τὸ ἀδικοῦντα διδόναι δίκην ~ἆρα	μέγιστον	τῶν κακῶν ἐστιν, ὡς σὺ
[478]	κακίαν ἐν ψυχῇ, ἐπειδὴ τοῦτο	~(μέγιστον	τῶν κακῶν ἐφάνη. ~(Πῶλος) δῆλον
[469]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οὕτως, ὡς	μέγιστον	τῶν κακῶν τυγχάνει ὂν τὸ
[477]	καὶ ἡ ἄλλη ψυχῆς πονηρία	μέγιστον	τῶν ὄντων ~κακόν ἐστιν; ~(Πῶλος)
[506]	σοι ὥσπερ σὺ ἐμοί, ἀλλὰ	μέγιστος	εὐεργέτης παρ' ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης)
[477]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα οὖν τοῦ	μεγίστου	ἀπαλλάττεται (κακοῦ; ὧδε δὲ σκόπει·
[458]	ἐστιν ~αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι κακοῦ τοῦ	μεγίστου	ἢ ἄλλον ἀπαλλάξαι. οὐδὲν γὰρ
[480]	τῶν ἀδικημάτων γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται τοῦ	μεγίστου	κακοῦ, ἀδικίας. φῶμεν οὕτως ἢ
[478]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ δίκην διδόναι	μεγίστου	κακοῦ ἀπαλλαγὴ ἦν, πονηρίας; ~(Πῶλος)
[479]	μὴ διδόναι ~μηδ' ἀπαλλάττεσθαι τοῦ	μεγίστου	κακοῦ, καὶ χρήματα παρασκευαζόμενοι καὶ
[509]	ἀδικοῦντι καὶ ἔτι τούτου μεῖζον	μεγίστου	ὄντος, εἰ οἷόν τε, τὸ
[527]	~αὐτῶν, καὶ ταῦτα περὶ (τῶν	μεγίστων	εἰς τοσοῦτον ἥκομεν ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ
[508]	οἰκείων, οὐδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν	μεγίστων	κινδύνων, εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ τῷ
[486]	βοηθεῖν μηδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν	~μεγίστων	κινδύνων μήτε ἑαυτὸν μήτε ἄλλον
[487]	ἀνθρώπων, καὶ ~ταῦτα περὶ τῶν	μεγίστων.	σὺ δὲ ταῦτα πάντα ἔχεις
[506]	ἃ λέγω, ἀλλὰ ζητῶ κοινῇ	μεθ'	ὑμῶν, ὥστε, ἂν τὶ φαίνηται
[452]	Σώκρατες, ὑγίεια; ~τί δ' ἐστὶν	μεῖζον	ἀγαθὸν (ἀνθρώποις ὑγιείας; εἰ δ'
[452]	αὐτὸς εἴ σοι ἔχοι ~(Γοργίας)	μεῖζον	ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι τῆς αὑτοῦ τέχνης
[458]	γὰρ αὐτὸ ἀγαθὸν ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ	μεῖζον	ἀγαθόν ἐστιν ~αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι κακοῦ
[452]	ἐάν ~σοι πλούτου φανῇ τι	μεῖζον	ἀγαθὸν ὂν ἢ παρὰ Γοργίᾳ
[458]	ἀηδέστερον μεντἂν ἐλεγχθέντων ἢ ~ἐλεγξάντων·	μεῖζον	γὰρ αὐτὸ ἀγαθὸν ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ
[509]	τῷ ἀδικοῦντι καὶ ἔτι τούτου	μεῖζον	μεγίστου ὄντος, εἰ οἷόν τε,
[509]	τοῦ ἀδικεῖν τε καὶ ἀδικεῖσθαι,	μεῖζον	μέν φαμεν κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν,
[469]	τοῦτο μέγιστον; οὐ τὸ ἀδικεῖσθαι	μεῖζον;	~(Σωκράτης) ἥκιστά γε. ~(Πῶλος) σὺ
[476]	ἐστιν, ὡς σὺ ᾤου, ἢ	μεῖζον	τὸ μὴ διδόναι, ὡς αὖ
[452]	ὅδε τὴν παρ' αὑτῷ ~τέχνην	μείζονος	ἀγαθοῦ αἰτίαν εἶναι ἢ τὴν
[484]	γνώσῃ δέ, ἂν ἐπὶ τὰ	μείζω	ἔλθῃς ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία
[511]	δοκεῖ σμικρὰ εἶναι, ἐγώ σοι	~(μείζω	ταύτης ἐρῶ, τὴν κυβερνητικήν, ἣ
[499]	τούτου ἅσμενος ἔχῃ ὥσπερ τὰ	μειράκια.	ὡς δὴ σὺ οἴει ~ἐμὲ
[485]	καλὸν μετέχειν, καὶ οὐκ αἰσχρὸν	μειρακίῳ	ὄντι φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν δὲ ἤδη
[485]	~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ μὲν γὰρ	μειρακίῳ	ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν
[486]	~καὶ φύσιν ψυχῆς ὧδε γενναίαν	μειρακιώδει	(τινὶ διατρέπεις μορφώματι, καὶ ~οὔτ'
[485]	~τὸν λοιπὸν βίον βιῶναι μετὰ	μειρακίων	ἐν γωνίᾳ τριῶν ἢ (τεττάρων
[505]	κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης) ~οὐδέ γέ μοι	μέλει	οὐδὲν ὧν σὺ λέγεις, καὶ
[511]	ὡς πλεῖστον χρόνον ζῆν, καὶ	μελετᾶν	τὰς τέχνας ταύτας αἳ ἡμᾶς
[511]	καὶ ἣν σὺ κελεύεις ἐμὲ	μελετᾶν	τὴν ~ῥητορικὴν τὴν ἐν τοῖς
[500]	τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου δὲ αὐτοῖν	~μελέτην	τινὰ εἶναι καὶ παρασκευὴν τῆς
[527]	ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ	μελετητέον	οὐ τὸ δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν
[524]	ἢ ~κατεαγότα εἴ του ἦν	μέλη	ἢ διεστραμμένα ζῶντος, καὶ (τεθνεῶτος
[502]	~τί δὲ ὁ πατὴρ αὐτοῦ	Μέλης;	ἦ πρὸς τὸ βέλτιστον βλέπων
[501]	ἡγῇ τι φροντίζειν Κινησίαν τὸν	Μέλητος,	ὅπως ἐρεῖ τι τοιοῦτον ~ὅθεν
[493]	ὁ μὲν οἴνου, ὁ δὲ	μέλιτος,	ὁ δὲ γάλακτος, καὶ ἄλλοι
[525]	ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ τῆς φρουρᾶς, οἷ	μέλλει	ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι τὰ προσήκοντα πάθη.
[507]	ἐπιθετέον δίκην καὶ κολαστέον, ~εἰ	μέλλει	εὐδαίμων εἶναι. οὗτος ἔμοιγε δοκεῖ
[490]	σῶμα οὐ πλεονεκτητέον, εἰ μὴ	μέλλει	ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ τῶν μὲν ~πλέον,
[506]	ἔχουσα κοσμία; ~πῶς γὰρ οὐ	μέλλει;	~ἡ δέ (γε κοσμία σώφρων;
[492]	ἐπιθυμίας φῂς οὐ κολαστέον, εἰ	μέλλει	τις οἷον δεῖ εἶναι, ἐῶντα
[502]	ἀκούοντες βελτίους γίγνοιντο, ~ἢ ὅτι	μέλλει	(χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ τῶν θεατῶν;
[513]	ἀλλ' αὐτοφυῶς ὅμοιον ~τούτοις, εἰ	μέλλεις	τι γνήσιον ἀπεργάζεσθαι εἰς φιλίαν
[513]	τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, εἰ	~μέλλεις	τούτῳ προσφιλὴς εἶναι καὶ μέγα
[512]	τίν' ἂν τρόπον τοῦτον ὃν	μέλλοι	χρόνον ~βιῶναι ὡς ἄριστα βιοίη,
[523]	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ	μέλλοιεν	τελευτᾶν· ~κακῶς οὖν αἱ δίκαι
[487]	τἀληθῆ. ~ἐννοῶ γὰρ (ὅτι τὸν	μέλλοντα	βασανιεῖν ἱκανῶς ψυχῆς πέρι ~ὀρθῶς
[484]	ὧν χρὴ ἔμπειρον εἶναι τὸν	μέλλοντα	~καλὸν κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι
[459]	ταῦτα ἀφικέσθαι παρὰ σὲ τὸν	μέλλοντα	μαθήσεσθαι τὴν ~ῥητορικήν; εἰ δὲ
[508]	(αἴσχιον τοσούτῳ κάκιον· ~καὶ τὸν	μέλλοντα	ὀρθῶς ῥητορικὸν ἔσεσθαι δίκαιον ἄρα
[481]	εἶναι, ἐπεὶ τῷ γε μὴ	μέλλοντι	~ἀδικεῖν οὐ μεγάλη τίς μοι
[507]	παρέσται καὶ σωφροσύνη (τῷ μακαρίῳ	μέλλοντι	ἔσεσθαι, οὕτω ~πράττειν, οὐκ ἐπιθυμίας
[514]	κἀγαθὴ ἡ διάνοια ᾖ τῶν	μελλόντων	ἢ χρήματα πολλὰ ~λαμβάνειν ἢ
[523]	γὰρ ὄντα σοι λέξω ἃ	μέλλω	λέγειν. ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει,
[501]	τῶν ἡδονῶν, οὔτε σκοπούμεναι ~οὔτε	μέλον	αὐταῖς ἄλλο ἢ χαρίζεσθαι (μόνον,
[502]	τῆς ποιήσεως πάσης τό τε	μέλος	καὶ τὸν ῥυθμὸν καὶ τὸ
[449]	ἡ μουσικὴ περὶ τὴν τῶν	μελῶν	ποίησιν; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~νὴ
[454]	καὶ τόδε ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς τι	μεμαθηκέναι;	~(Γοργίας) καλῶ. ~(Σωκράτης) τί δέ;
[454]	οὖν ταὐτὸν δοκεῖ σοι εἶναι	μεμαθηκέναι	καὶ πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις ~καὶ
[454]	~(ἀλλὰ μὴν οἵ τέ γε	μεμαθηκότες	πεπεισμένοι εἰσὶν καὶ οἱ πεπιστευκότες.
[460]	λόγον καὶ ὁ τὰ δίκαια	μεμαθηκὼς	δίκαιος; ~(Γοργίας) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης)
[460]	κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, ὁ	μεμαθηκὼς	~ἕκαστα τοιοῦτός ἐστιν οἷον ἡ
[460]	~τί οὖν; ὁ τὰ τεκτονικὰ	μεμαθηκὼς	τεκτονικός, ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί.
[448]	ὅτι τὴν καλουμένην ῥητορικὴν μᾶλλον	~μεμελέτηκεν	ἢ διαλέγεσθαι. ~(Πῶλος) τί δή,
[459]	ἄδικον, πειθὼ δὲ περὶ αὐτῶν	μεμηχανημένος	ὥστε δοκεῖν ~εἰδέναι οὐκ εἰδὼς
[488]	τὸ ~δίκαιον εἶναι, ἢ ὀρθῶς	μέμνημαι;	~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον καὶ
[460]	~(Γοργίας) οὐ φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)	~μέμνησαι	οὖν λέγων ὀλίγῳ πρότερον ὅτι
[495]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~φέρε δὴ ὅπως	μεμνησόμεθα	ταῦτα, ὅτι Καλλικλῆς ἔφη Ἀχαρνεὺς
[497]	ὦ Καλλίκλεις, ὅτι τὰ μεγάλα	μεμύησαι	πρὶν τὰ σμικρά· ἐγὼ δ'
[519]	εἶναι ἀγαθὸν ~φάσκοντα πεποιηκέναι τινὰ	μέμφεσθαι	τούτῳ ὅτι ὑφ' ἑαυτοῦ ἀγαθὸς
[520]	τε καὶ σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν	μέμφεσθαι	τούτῳ τῷ πράγματι ὃ ~αὐτοὶ
[491]	φῂς ἀεὶ ταὐτὰ λέγειν, καὶ	μέμφῃ	μοι· ἐγὼ δὲ σοῦ τοὐναντίον,
[470]	ἔχεις οὖν εἰπεῖν δι' ὅτι	μέμφῃ	τὴν τοιαύτην δύναμιν; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[499]	~ὅτι ἡδοναί τινές εἰσιν αἱ	μὲν	ἀγαθαί, αἱ δὲ κακαί· ἦ
[499]	τινὰ ἀρετὴν τοῦ σώματος, αὗται	μὲν	ἀγαθαί, αἱ δὲ (τἀναντία τούτων
[475]	καὶ ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες τὸ	μὲν	~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι, τὸ δὲ
[519]	ἀγαθοὺς καὶ δικαίους γενομένους, ἐξαιρεθέντας	μὲν	~ἀδικίαν ὑπὸ τοῦ διδασκάλου, σχόντας
[472]	τε καὶ ὁ ἄδικος πάντως	μὲν	ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος μέντοι ἐὰν μὴ
[512]	σῶμα συνεχόμενος μὴ ἀπεπνίγη, οὗτος	μὲν	ἄθλιός ἐστιν ὅτι οὐκ ~ἀπέθανεν,
[499]	ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν ἀγαθαὶ	μὲν	αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ αἱ
[481]	δύο ὄντε δυοῖν ἑκάτερος, ἐγὼ	~μὲν	Ἀλκιβιάδου τε τοῦ Κλεινίου καὶ
[451]	τῷ δήμῳ (συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ	μὲν	ἄλλα ~καθάπερ ἡ ἀριθμητικὴ ἡ
[520]	ταῦτ' ἄρα, ὡς ἔοικε, τὰς	μὲν	ἄλλας συμβουλὰς συμβουλεύειν λαμβάνοντα ~ἀργύριον,
[481]	ἦν τοῖς ἀνθρώποις πάθος, τοῖς	μὲν	ἄλλο τι, τοῖς δὲ ἄλλο
[450]	~(Γοργίας) ~ὅτι, ὦ Σώκρατες, τῶν	μὲν	ἄλλων τεχνῶν περὶ χειρουργίας τε
[470]	τόδε· ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε	μὲν	ἄμεινον εἶναι ταῦτα ~ποιεῖν ἃ
[501]	εἰ ~βούλει, ἐμοῦ ἐρωτῶντος, ἣ	μὲν	ἄν σοι δοκῇ τούτων εἶναι,
[511]	σὺ ἐμοῦ ~ἄκουε, ὅτι ἀποκτενεῖ	μέν,	ἂν βούληται, ἀλλὰ πονηρὸς ὢν
[469]	μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) ~βουλοίμην	μὲν	ἂν ἔγωγε οὐδέτερα· εἰ δ'
[458]	δὲ τίνων εἰμί; τῶν ἡδέως	μὲν	ἂν ἐλεγχθέντων εἴ τι μὴ
[506]	ὦ Γοργία, καὶ αὐτὸς ἡδέως	μὲν	ἂν Καλλικλεῖ τούτῳ ἔτι διελεγόμην,
[505]	οὐχ ὁ αὐτὸς τρόπος; ἕως	μὲν	ἂν πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός τε
[507]	εἶναι οὕτω. ~καὶ μὴν περὶ	μὲν	ἀνθρώπους τὰ προσήκοντα πράττων δίκαι'
[503]	βελτίω ποιοῦσι τὸν ἄνθρωπον, (ταύτας	μὲν	~ἀποτελεῖν, αἳ δὲ χείρω, μή,
[478]	δίκη. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστατος	μὲν	ἄρα ὁ μὴ ἔχων κακίαν
[478]	~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ	μὲν	ἄρα πενίας ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ δὲ
[480]	φῶμεν, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ	μὲν	ἄρα τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς
[451]	ᾧ καταριθμοῦνται ᾄδοντες ὅτι ὑγιαίνειν	μὲν	ἄριστόν ἐστιν, τὸ δὲ ~δεύτερον
[518]	~θαυμάσιοι γεγόνασιν σωμάτων θεραπευταί, ὁ	μὲν	ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ δὲ
[490]	ὅτι βελτίων ἐστίν, ἢ τῷ	μὲν	~ἄρχειν πάντα ἐκεῖνον δεῖ νέμειν,
[515]	ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν, ἐπειδὴ σὺ	μὲν	αὐτὸς ἄρτι ἄρχῃ πράττειν τὰ
[448]	τίνος (Γοργίας) ἐπιστήμων τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις	μὲν	αὐτοῦ τὴν τέχνην ὥσπερ τινὸς
[499]	ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι τὰς	μὲν	βελτίους ἡδονάς, τὰς ~δὲ χείρους.
[464]	τοῦτο ὅπερ ὑπέδυ, ~καὶ τοῦ	μὲν	βελτίστου οὐδὲν φροντίζει, τῷ δὲ
[472]	ἀληθῆ λέγω· μαρτυρήσουσί σοι, ~ἐὰν	μὲν	βούλῃ, Νικίας ὁ Νικηράτου καὶ
[497]	τὰ κακὰ τοῖς ἀνιαροῖς. ~τῶν	μὲν	γὰρ ἅμα παύεται, τῶν δὲ
[480]	χρεία ἐστὶν τῆς ῥητορικῆς; δεῖ	~μὲν	γὰρ δὴ ἐκ τῶν νῦν
[451]	καὶ σύ, ὦ Γοργία. τυγχάνει	μὲν	γὰρ δὴ ἡ ῥητορικὴ οὖσα
[510]	σοὶ δοκεῖ ἥπερ ἐμοί. ἐμοὶ	μὲν	γὰρ δοκεῖ ἥδε· ἢ αὐτὸν
[491]	κατηγορεῖς καὶ ἐγὼ σοῦ; σὺ	~μὲν	γὰρ ἐμὲ φῂς ἀεὶ ταὐτὰ
[457]	~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνος	μὲν	γὰρ ἐπὶ (δικαίου χρείᾳ παρέδωκεν,
[520]	~ἐνεχώρει, εἴπερ ἀληθῆ ἔλεγον. ἄλλην	μὲν	γὰρ εὐεργεσίαν τις εὐεργετηθείς, οἷον
[480]	ἀδικῆται ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ τοῦτο	μὲν	γὰρ ~εὐλαβητέον ἐὰν δὲ ἄλλον
[448]	βούλῃ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ. (Γοργίας)	μὲν	γὰρ καὶ ἀπειρηκέναι μοι ~δοκεῖ·
[523]	ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον. ~νῦν	μὲν	γὰρ κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται.
[470]	ἐγὼ λέγω, ὦ Πῶλε· τὸν	μὲν	γὰρ καλὸν καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα
[482]	παιδικῶν πολὺ ἧττον ἔμπληκτος· ὁ	μὲν	γὰρ Κλεινίειος οὗτος ἄλλοτε ~ἄλλων
[485]	πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ	μὲν	γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι,
[503]	ἁπλοῦν ἔτι τοῦτο ἐρωτᾷς· εἰσὶ	μὲν	γὰρ οἳ κηδόμενοι τῶν πολιτῶν
[503]	πρόσθεν χρόνῳ χείρους ~ὄντες; ἐγὼ	μὲν	γὰρ οὐκ οἶδα τίς ἐστιν
[485]	τοὺς ψελλιζομένους καὶ παίζοντας. ὅταν	μὲν	γὰρ ~παιδίον ἴδω, ᾧ ἔτι
[483]	λόγον ἐδιώκαθες κατὰ φύσιν. φύσει	μὲν	γὰρ πᾶν ~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ
[456]	~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι	μὲν	γὰρ παρέδοσαν ἐπὶ τῷ δικαίως
[494]	~οὐ πείθεις, ὦ Σώκρατες. τῷ	μὲν	γὰρ πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ οὐκέτ' ἔστιν
[448]	τῶν ἐμπειριῶν ἐμπείρως ~ηὑρημέναι· ἐμπειρία	μὲν	γὰρ ποιεῖ τὸν αἰῶνα ἡμῶν
[457]	καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς. ~δυνατὸς	μὲν	γὰρ πρὸς ἅπαντάς ἐστιν ὁ
[481]	νυνὶ ~σπουδάζοντα ἢ παίζοντα; εἰ	μὲν	γὰρ σπουδάζεις τε καὶ τυγχάνει
[522]	με φέροντα (τὸν θάνατον. ~αὐτὸ	μὲν	γὰρ τὸ ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται,
[455]	λέγομεν περὶ τῆς (ῥητορικῆς· ἐγὼ	μὲν	γάρ τοι ~οὐδ' αὐτός πω
[506]	αὐτῶν· ἆρα ἔστιν ταῦτα; ~ἐγὼ	μὲν	γάρ φημι. ~(τάξει ἆρα τεταγμένον
[501]	εἴτε βέλτιον εἴτε χεῖρον. ἐμοὶ	~μὲν	γάρ, ὦ Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε
[498]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἳ	μέν	γε μᾶλλον μᾶλλον, οἳ δ'
[480]	μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ ἀλγεινόν, ἐὰν	μέν	γε πληγῶν ἄξια ~ἠδικηκὼς (ᾖ,
[464]	~θεραπείας δύο μόρια λέγω, τὴν	μὲν	γυμναστικήν, τὴν δὲ ἰατρικήν· τῆς
[464]	τῇ ἰατρικῇ ~τὴν δικαιοσύνην. (ἐπικοινωνοῦσι	μὲν	δὴ ἀλλήλαις, ἅτε περὶ τὸ
[506]	ἀναγκαῖον εἶναι, ὦ Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ	μὲν	δὴ ἥ γε ἀρετὴ ἑκάστου,
[507]	ὅσιον εἶναι. ~ἔστι ταῦτα. ~καὶ	μὲν	δὴ καὶ ἀνδρεῖόν γε ἀνάγκη·
[458]	τοὺς θεούς, ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ	μὲν	δὴ καὶ αὐτὸς πολλοῖς ἤδη
[492]	νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὲν	δὴ καὶ ὥς γε σὺ
[471]	ὦ φίλε, ἄδικος. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ	μὲν	δὴ πῶς οὐκ ἄδικος; ᾧ
[475]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~πρῶτον	(μὲν	δὴ σκεψώμεθα, ἆρα λύπῃ ὑπερβάλλει
[506]	διιόντος τὰ ἐπίλοιπα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὲν	δή, ὦ Γοργία, καὶ αὐτὸς
[470]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτο	μὲν	δή, ὡς ἔοικε, καὶ παρὰ
[454]	τί σε ἀνέρωμαι, ὃ δοκεῖ	~μὲν	δῆλον (εἶναι, ἐγὼ δ' ἐπανερωτῶ
[514]	ἐπειδὴ τῶν διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν, οὕτω	μὲν	διακειμένων, νοῦν ἐχόντων ἦν ἂν
[470]	ἐμοῦ ἥδιόν ἐστιν ἀκούειν, ὅταν	μὲν	~δικαίως τις ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον
[523]	ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν	μὲν	δικαίως τὸν βίον διελθόντα καὶ
[496]	οὐκοῦν τούτου οὗ λέγεις τὸ	μὲν	διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν; ~(Καλλίκλης)
[507]	ὡς ἔοικεν, εὐδαίμονα (εἶναι σωφροσύνην	μὲν	διωκτέον ~καὶ ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ
[447]	(Γοργίας) ὥστ' ~ἐπιδείξεται ἡμῖν, εἰ	μὲν	δοκεῖ, νῦν, ἐὰν δὲ βούλῃ,
[481]	(Σωκράτης) ἢ παίζει; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ	μὲν	δοκεῖ, ὦ Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς σπουδάζειν·
[464]	καὶ ἐν ψυχῇ, ὃ ποιεῖ	μὲν	δοκεῖν εὖ ἔχειν τὸ ~σῶμα
[518]	~ἀγνοεῖν· διὸ δὴ καὶ ταύτας	μὲν	δουλοπρεπεῖς τε καὶ διακονικὰς καὶ
[463]	καὶ ὀξύς. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τοῦτον	μὲν	ἔα, ἐμοὶ δ' εἰπὲ πῶς
[480]	ἐπὶ τοὐναντίον κατηγορεῖν δεῖν μάλιστα	μὲν	ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα δὲ καὶ τῶν
[504]	ἀδικία δὲ ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη	μὲν	ἐγγίγνηται, ἀκολασία δὲ ~ἀπαλλάττηται, καὶ
[526]	ἰδιώτου ἢ ἄλλου τινός, ~μάλιστα	μέν,	ἔγωγέ φημι, ὦ Καλλίκλεις, φιλοσόφου
[454]	ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας) οἴομαι	μὲν	ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης)
[458]	τὸν λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ	μὲν	ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς
[514]	ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ ~(ἐξετάσαι πρῶτον	μὲν	εἰ ἐπιστάμεθα τὴν τέχνην ἢ
[488]	ταὐτὸν ὄν, ἢ ἔστι βελτίω	μὲν	εἶναι, ἥττω δὲ καὶ ἀσθενέστερον,
[488]	δὲ καὶ ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω	μὲν	εἶναι, μοχθηρότερον δέ· ἢ ὁ
[463]	καὶ ἡ ὀψοποιική· ὃ δοκεῖ	μὲν	εἶναι τέχνη, ~ὡς δὲ ὁ
[499]	λέγειν τε καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν	μὲν	εἶναι τὸν φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν
[494]	μηδ' ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι. καὶ πρῶτον	μὲν	εἰπὲ εἰ καὶ ψωρῶντα καὶ
[524]	ἧς φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ	μὲν	εἰς μακάρων νήσους, ἡ δ'
[487]	ὥσπερ σύ· ἕτεροι δὲ σοφοὶ	μέν	εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν δέ μοι
[523]	ἐποιησάμην δικαστὰς ὑεῖς ἐμαυτοῦ, ~δύο	μὲν	ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω τε
[524]	~ἀφίκωνται παρὰ τὸν δικαστήν, οἱ	μὲν	ἐκ τῆς Ἀσίας (παρὰ τὸν
[524]	δ' εἰς Τάρταρον. καὶ τοὺς	μὲν	~ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ,
[459]	ἐλαττοῦσθαι τῶν δημιουργῶν; ~(Σωκράτης) ~εἰ	μὲν	ἐλαττοῦται ἢ μὴ ἐλαττοῦται ὁ
[452]	μέγιστον ἀγαθὸν καὶ αἴτιον ἅμα	μὲν	~ἐλευθερίας αὐτοῖς τοῖς ἀνθρώποις, ἅμα
[466]	ῥήτορας καὶ τοὺς τυράννους ~δύνασθαι	μὲν	ἐν ταῖς πόλεσιν σμικρότατον, ὥσπερ
[504]	ἂν αὐτοῦ τοῖς πολίταις (δικαιοσύνη	μὲν	ἐν ταῖς ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία
[511]	ταὐτὰ διαπραξαμένη τῇ δικανικῇ, ἐὰν	~μὲν	ἐξ Αἰγίνης δεῦρο σώσῃ, οἶμαι
[452]	ἐν ταύτῃ τῇ δυνάμει δοῦλον	~μὲν	ἕξεις τὸν ἰατρόν, δοῦλον δὲ
[464]	~πραγμάτοιν δύο λέγω τέχνας· τὴν	μὲν	ἐπὶ τῇ ψυχῇ πολιτικὴν καλῶ,
[491]	δεῖ τὸν ὀρθῶς βιωσόμενον τὰς	μὲν	ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς
[492]	βιωτέον. καί ~μοι λέγε· τὰς	μὲν	ἐπιθυμίας φῂς οὐ κολαστέον, εἰ
[462]	~οὐδαμῶς γε, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς	μὲν	ἐπιτηδεύσεως μόριον. ~(Πῶλος) τίνος λέγεις
[450]	δὴ οἶμαι τῶν τεχνῶν τῶν	μὲν	ἐργασία τὸ πολύ ἐστιν καὶ
[449]	ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ	μὲν	~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος, τὸ
[492]	δ' οἶδεν, εἰ τὸ ζῆν	μέν	ἐστι κατθανεῖν, ~τὸ κατθανεῖν δὲ
[493]	τε καὶ λήθην. ταῦτ' ἐπιεικῶς	μέν	ἐστιν ὑπό τι ~ἄτοπα, δηλοῖ
[517]	περὶ τὴν ψυχήν, καὶ ἡ	~μὲν	ἑτέρα διακονική ἐστιν, ᾗ δυνατὸν
[513]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἡ	μὲν	ἑτέρα, ἡ πρὸς ἡδονήν, ἀγεννὴς
[503]	καὶ τοῦτό ἐστι διπλοῦν, τὸ	μὲν	ἕτερόν που τούτου κολακεία ἂν
[493]	πίθοι πολλοὶ εἶεν καὶ τῷ	μὲν	(ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ ~πλήρεις, ὁ
[453]	ὧντινων πραγμάτων ἐστὶν πειθώ, σαφῶς	μὲν	εὖ ἴσθ' ὅτι οὐκ οἶδα,
[464]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; δοκοῦσαν	μὲν	εὐεξίαν, οὖσαν δ' οὔ; οἷον
[467]	σε (κατὰ σέ· ἀλλ' εἰ	μὲν	ἔχεις ~ἐμὲ ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι
[505]	βούλεται ἢ ~διψῶντα πιεῖν, ὑγιαίνοντα	μὲν	ἐῶσιν οἱ ἰατροὶ ὡς τὰ
[502]	διαμάχεσθαι, ἐάν τι αὐτοῖς ἡδὺ	μὲν	ᾖ καὶ κεχαρισμένον, ~πονηρὸν δέ,
[472]	ἄδικον ὄντα, εἴπερ Ἀρχέλαον ἄδικον	μὲν	ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα δέ. ἄλλο
[523]	μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ	μὲν	ἡγήσῃ μῦθον, ὡς ἐγὼ οἶμαι,
[508]	δὲ δὴ ἐμὸς ὅστις, ~πολλάκις	μὲν	ἤδη εἴρηται, οὐδὲν δὲ κωλύει
[476]	ἄλλους ἐῶ χαίρειν. καὶ τοῦτο	μὲν	ἡμῖν οὕτως ἐχέτω· μετὰ τοῦτο
[514]	ἢ αἰσχρόν ἐστιν· ~καὶ εἰ	μὲν	ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι διδασκάλους τε ἡμῶν
[458]	καὶ ἄλλο πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ	μὲν	θορύβου, ὦ Γοργία τε καὶ
[490]	ποτά, ὦμεν δὲ παντοδαποί, οἱ	μὲν	~ἰσχυροί, οἱ δ' ἀσθενεῖς, εἷς
[490]	ᾖ δέ, ~οἷον εἰκός, τῶν	μὲν	ἰσχυρότερος, τῶν δὲ ἀσθενέστερος, ἄλλο
[495]	ὅτι Καλλικλῆς ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ	μὲν	καὶ ~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην
[463]	μοι δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ	μὲν	καὶ ἄλλα μόρια εἶναι, ἓν
[494]	~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι, ὦ Καλλίκλεις, Πῶλον	μὲν	καὶ Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα καὶ
[514]	~(ἐλλογίμους γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ	μὲν	καὶ καλὰ μετὰ τῶν ~διδασκάλων
[458]	πρὸς σέ. ~(ἐγὼ οὖν, εἰ	μὲν	καὶ σὺ εἶ τῶν ἀνθρώπων
[487]	Γοργίας τε καὶ Πῶλος, σοφὼ	μὲν	καὶ (φίλω ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω
[498]	~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λυποῦνται	μὲν	καὶ χαίρουσιν καὶ οἱ ἄφρονες
[461]	εἶπον τοὺς ~λόγους, ὅτι εἰ	μὲν	κέρδος ἡγοῖο εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι
[492]	λέγεις ἃ οἱ ἄλλοι διανοοῦνται	μέν,	λέγειν δὲ οὐκ ἐθέλουσιν. δέομαι
[467]	ἆρα τοιάδε λέγεις, ἃ ἐνίοτε	μὲν	μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε δὲ
[500]	μνημονεύεις, (ὅτι εἶεν παρασκευαὶ αἱ	μὲν	μέχρι ἡδονῆς, αὐτὸ ~τοῦτο μόνον
[510]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ τὸ	μὲν	μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ μέγα (δύνασθαι,
[502]	κεχαρισμένον, ~πονηρὸν δέ, ὅπως τοῦτο	μὲν	μὴ ἐρεῖ, εἰ δέ τι
[507]	ἕκαστος ἡμῶν, καὶ ~παρασκευαστέον μάλιστα	μὲν	μηδὲν δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν
[481]	~ᾖ, ὅπως μὴ ἀποθανεῖται, μάλιστα	μὲν	μηδέποτε, ἀλλ' ἀθάνατος ἔσται πονηρὸς
[501]	~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον δὲ περὶ	μὲν	μίαν ψυχὴν ἔστιν τοῦτο, περὶ
[518]	ἔστιν καὶ ~περὶ ψυχήν, τοτὲ	μέν	μοι δοκεῖς μανθάνειν ὅτι λέγω,
[493]	ἔχοι· τῷ δ' ἑτέρῳ τὰ	μὲν	νάματα, ὥσπερ ~καὶ ἐκείνῳ, δυνατὰ
[452]	καὶ χρηματιστής, καὶ εἴποι πρῶτον	μὲν	ὁ ~ἰατρὸς ὅτι ὦ Σώκρατες,
[475]	ὅτι οὐδὲν ~ἔοικεν, ἀλλὰ σοὶ	μὲν	οἱ ἄλλοι πάντες ὁμολογοῦσιν πλὴν
[460]	δύναμίς ἐστιν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγὼ	μὲν	οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐὰν τύχῃ
[493]	(ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ ~πλήρεις, ὁ	μὲν	οἴνου, ὁ δὲ μέλιτος, ὁ
[501]	τὴν ψυχήν, αἱ δὲ τούτου	μὲν	~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι δ' αὖ, ὥσπερ
[514]	ἀνθρώπους, ὥστε, πρὶν ἰδιωτεύοντας πολλὰ	~μὲν	ὅπως ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ δὲ
[485]	ὀρθότατόν ἐστιν ἀμφοτέρων μετασχεῖν. φιλοσοφίας	μὲν	ὅσον ~παιδείας χάριν καλὸν μετέχειν,
[506]	καὶ ~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐμοὶ	μὲν	οὐ δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, χρῆναί
[463]	Γοργία, εἶναί τι ἐπιτήδευμα τεχνικὸν	μὲν	οὔ, ψυχῆς δὲ ~στοχαστικῆς καὶ
[502]	ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν; ἢ ~ἐκεῖνος	μὲν	οὐδὲ πρὸς τὸ ἥδιστον; ἠνία
[491]	αὐτὸν ἑαυτοῦ ἄρχοντα· ἢ τοῦτο	μὲν	οὐδὲν δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν,
[459]	ὁ τῆς ῥητορικῆς διδάσκαλος τούτων	μὲν	οὐδὲν διδάξεις ~τὸν ἀφικνούμενον οὐ
[473]	δίκην δυοῖν γὰρ ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος	μὲν	(οὐκ ἂν εἴη ἀθλιώτερος μέντοι
[475]	~οὐκοῦν εἰ μὴ λύπῃ, ἀμφοτέροις	μὲν	οὐκ ἂν ἔτι ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος)
[459]	~ὧν αἱ ἄλλαι τέχναι, αὐτὰ	μὲν	οὐκ εἰδώς, τί ἀγαθὸν ἢ
[516]	γε ἀγαθοὶ ἡνίοχοι κατ' ἀρχὰς	μὲν	~οὐκ ἐκπίπτουσιν ἐκ τῶν ζευγῶν,
[482]	τὴν ἀλήθειαν διώκειν, ἃ φύσει	μὲν	οὐκ ἔστιν καλά, νόμῳ δέ.
[507]	ἄρα σώφρων ψυχὴ ἀγαθή. ἐγὼ	μὲν	οὐκ ἔχω παρὰ ταῦτα ἄλλα
[525]	παραδείγματα γίγνεται, καὶ οὗτοι αὐτοὶ	μὲν	οὐκέτι ~ὀνίνανται οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι
[473]	φίλον γάρ σε ~ἡγοῦμαι. νῦν	μὲν	οὖν ἃ διαφερόμεθα ταῦτ' ἐστιν·
[484]	χειρόνων τε καὶ ἡττόνων. ~τὸ	μὲν	οὖν ἀληθὲς οὕτως ἔχει, γνώσῃ
[465]	ὡς ἐκεῖνο ἐν σώματι. ἴσως	μὲν	οὖν ~ἄτοπον πεποίηκα, ὅτι σε
[509]	μὴ οὐ καταγέλαστος εἶναι. ἐγὼ	μὲν	~οὖν αὖ τίθημι (ταῦτα οὕτως
[464]	ἂν ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν	μὲν	οὖν αὐτὸ καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν
[456]	τῶν ~δημιουργῶν ἐν πλήθει. ἡ	μὲν	οὖν δύναμις τοσαύτη ἐστὶν καὶ
[465]	καὶ ~ὑγιεινῶν καὶ ὀψοποιικῶν. ὃ	μὲν	οὖν ἐγώ φημι τὴν ῥητορικὴν
[466]	εἶναι ἡ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~κολακείας	μὲν	οὖν ἔγωγε εἶπον μόριον. ἀλλ'
[466]	~(Πῶλος) ἐγὼ οὔ φημι; φημὶ	μὲν	οὖν ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν
[522]	~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη εἶναι. εἰ	μὲν	οὖν ἐμέ τις ἐξελέγχοι ταύτην
[465]	αὐτὸς συχνὸν λόγον ~ἀποτέτακα. ἄξιον	μὲν	οὖν ἐμοὶ συγγνώμην ἔχειν ἐστίν·
[493]	πόνων καὶ ~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα· ὁ	μὲν	οὖν ἕτερος πληρωσάμενος μήτ' ἐποχετεύοι
[523]	καὶ τὰ τῶν κρινομένων. ~πρῶτον	μὲν	οὖν, ἔφη, παυστέον ἐστὶν προειδότας
[465]	ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω ~ὑποσχεῖν λόγον. ~(τῇ	μὲν	οὖν ἰατρικῇ, ὥσπερ λέγω, ἡ
[474]	~(Σωκράτης) οὔκουν ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος) ~πάνυ	μὲν	οὖν· καὶ γὰρ ἐπιθυμῶ εἰδέναι
[523]	νῦν ~γὰρ προί̈ σασι. τοῦτο	μὲν	οὖν καὶ δὴ εἴρηται τῷ
[466]	ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν	μὲν	οὖν καὶ (ἐγὼ σοῦ ἀποκρινομένου
[458]	~ἡμῖν ὁ λόγος ὤν. εἰ	μὲν	οὖν καὶ σὺ φῂς τοιοῦτος
[450]	εἶναι· ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~πάνυ	μὲν	οὖν καλῶς ὑπολαμβάνεις, ὦ Σώκρατες.
[472]	πάντας τούτους χαίρειν ἐᾷς. ἔστιν	μὲν	οὖν ~οὗτός τις τρόπος ἐλέγχου,
[489]	Καλλίκλεις· οὕτω λέγεις; ~(Καλλίκλης) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ μέν,
[473]	μὴ διδῶσι δίκην. ~(Πῶλος) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ γε
[459]	διδάσκοντα ἀλλὰ ~(πείθοντα; ~(Γοργίας) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἔλεγές τοι νυνδὴ
[462]	ὡς ~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν δὴ
[477]	καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν χρημάτων (καὶ
[497]	τούτους ἀγαθοὺς καλεῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) τί δέ; παῖδα
[494]	εἶναι ταῖς ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ τινα αὖ
[523]	δικαία ἡ κρίσις ᾖ. ~ἐγὼ	μὲν	οὖν ταῦτα ἐγνωκὼς πρότερος ἢ
[507]	ἀκόλαστος, ὃν σὺ ἐπῄνεις. ~ἐγὼ	μὲν	οὖν ταῦτα οὕτω τίθεμαι καί
[464]	δοκεῖ πλείστου ἀξία εἶναι. ὑπὸ	μὲν	οὖν τὴν ἰατρικὴν ἡ ~ὀψοποιικὴ
[506]	ἅπασι φανερὸν γενέσθαι αὐτό. ~δίειμι	(μὲν	οὖν τῷ λόγῳ ἐγὼ ὡς
[526]	σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν. ~ἐγὼ	μὲν	οὖν, ὦ Καλλίκλεις, ὑπό τε
[470]	τίνα ὅρον ὁρίζῃ. ~(Πῶλος) ~σὺ	μὲν	οὖν, ὦ Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ)
[451]	διαπέρανον. ἐπεὶ γὰρ ῥητορικὴ τυγχάνει	~μὲν	οὖσα τούτων τις τῶν τεχνῶν
[465]	δικαιοσύνην. ὅπερ μέντοι λέγω, διέστηκε	μὲν	~οὕτω φύσει, ἅτε δ' ἐγγὺς
[464]	τὴν δὲ ἐπὶ ~σώματι μίαν	μὲν	οὕτως ὀνομάσαι οὐκ ἔχω σοι,
[500]	ἔλεγον δέ που ὅτι ἡ	μὲν	ὀψοποιικὴ οὔ μοι δοκεῖ τέχνη
[520]	σὺ δὲ δι' ἄγνοιαν (τὸ	μὲν	πάγκαλόν τι οἴει εἶναι, τὴν
[469]	ἰδὼν ὅτι ὦ Σώκρατες, οὕτω	μὲν	πάντες ἂν μέγα ~δύναιντο, ἐπεὶ
[474]	γὰρ ὧν ἂν λέγω ἕνα	μὲν	~παρασχέσθαι μάρτυρα ἐπίσταμαι, αὐτὸν πρὸς
[517]	ᾗ δυνατὸν εἶναι ἐκπορίζειν, ἐὰν	μὲν	πεινῇ τὰ σώματα ~ἡμῶν, σιτία,
[526]	ἐκεῖνος τοιοῦτόν τινα λάβῃ, ἄλλο	μὲν	~περὶ αὐτοῦ οὐκ οἶδεν οὐδέν,
[500]	ὅτι κακόν· καὶ ἐτίθην τῶν	μὲν	περὶ τὰς ἡδονὰς ~τὴν μαγειρικὴν
[454]	δύο εἴδη θῶμεν πειθοῦς, τὸ	μὲν	πίστιν παρεχόμενον ἄνευ τοῦ εἰδέναι,
[490]	μὴ μέλλει ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ τῶν	μὲν	~πλέον, τῶν δ' ἔλαττον ἑκτέον·
[476]	γε. ~(Σωκράτης) τούτων ἄρα ὁ	μὲν	ποιεῖ καλά, ὁ δὲ πάσχει,
[493]	νάματα, ὥσπερ ~καὶ ἐκείνῳ, δυνατὰ	μὲν	πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ, τὰ δ'
[470]	πάλιν αὖ σοι φαίνεται, ἐὰν	μὲν	~πράττοντι ἃ δοκεῖ ἕπηται τὸ
[513]	καὶ σῶμα καὶ ψυχήν, μίαν	μὲν	πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν
[511]	ὥσπερ ἡ ῥητορική. καὶ ~αὕτη	μὲν	προσεσταλμένη ἐστὶν καὶ κοσμία, καὶ
[515]	ἐγὼ καὶ σύ, ὅτι τὸ	μὲν	πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς καὶ οὐδεμίαν
[504]	ἐγὼ ἐρῶ· σὺ δέ, ἂν	μέν	σοι δοκῶ ἐγὼ καλῶς λέγειν,
[488]	καὶ ἐάν με λάβῃς νῦν	μέν	σοι ὁμολογήσαντα, ἐν ~δὲ τῷ
[467]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λέγεις εἶναι ἀγαθὸν	μὲν	σοφίαν τε καὶ ὑγίειαν καὶ
[480]	οὐκ ἀνάγκη ταῦτα ἐκείνοις οὕτω	μὲν	συμφωνεῖν, ἄλλως δὲ μή; ~(Πῶλος)
[493]	νῦν ἡμεῖς τέθναμεν καὶ τὸ	μὲν	σῶμά ἐστιν ἡμῖν σῆμα, τῆς
[499]	μοι (ὥσπερ παιδὶ χρῇ, τοτὲ	μὲν	~τὰ αὐτὰ φάσκων οὕτως ἔχειν,
[459]	ῥήτωρ καὶ ἡ ῥητορική· ~αὐτὰ	μὲν	τὰ πράγματα οὐδὲν δεῖ αὐτὴν
[501]	ψυχὴν τοιαῦται ἄλλαι πραγματεῖαι, αἱ	μὲν	τεχνικαί, ~προμήθειάν τινα ἔχουσαι τοῦ
[471]	οὐκ ἄδικος; ᾧ γε προσῆκε	μὲν	τῆς ἀρχῆς οὐδὲν ἣν νῦν
[464]	ἰατρικήν· τῆς δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ	μὲν	τῆς γυμναστικῆς τὴν νομοθετικήν, ἀντίστροφον
[500]	ἐγώ τε καὶ σὺ εἶναι	μέν	τι ~ἀγαθόν, εἶναι δέ τι
[483]	κακουργεῖς ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν	μέν	τις ~κατὰ νόμον λέγῃ, κατὰ
[489]	κακουργῶ ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν	μέν	τις κατὰ φύσιν λέγῃ, ~ἐπὶ
[512]	λογίζεται οὖν ὅτι οὐκ, εἰ	μέν	τις μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις νοσήμασιν
[471]	τοῦ Περδίκκου ἀδελφοῦ, καὶ κατὰ	μὲν	τὸ ~δίκαιον δοῦλος ἦν Ἀλκέτου,
[512]	καὶ σῴζεσθαι. μὴ γὰρ τοῦτο	μέν,	τὸ ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον, ~τόν
[464]	πρὸς τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν	μὲν	τὸ σῶμα, τῶν δὲ τὴν
[473]	εἶπες; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος	μὲν	τοίνυν οὐδέποτε ἔσται οὐδέτερος αὐτῶν,
[470]	ἀπόκριναι (ταὐτὸ) τοῦτο. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ	μὲν	τοίνυν φημί, ὦ Πῶλε, εἴ
[479]	τούτου, ὦ φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ	μὲν	τὸν Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων τὸν τὰ
[500]	καὶ παρασκευὴν τῆς κτήσεως, τὴν	μὲν	τοῦ ἡδέος θήραν, τὴν ~δὲ
[504]	ἐπίτρεπε. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ ταῖς	μὲν	τοῦ σώματος τάξεσιν ~ὄνομα εἶναι
[491]	περὶ τῶν αὐτῶν, ἀλλὰ τοτὲ	μὲν	τοὺς (βελτίους τε καὶ ~κρείττους
[491]	ἔγωγε καὶ πάλαι λέγω. πρῶτον	μὲν	τοὺς κρείττους οἵ εἰσιν οὐ
[472]	~ἐγὼ δέ φημι ἀδύνατον. ἓν	μὲν	τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν· ἀδικῶν δὲ
[483]	ὄντες. διὰ ~ταῦτα δὴ νόμῳ	μὲν	τοῦτο ἄδικον καὶ αἰσχρὸν λέγεται,
[463]	ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ δέ, ~εἰ	μὲν	τοῦτό ἐστιν ἡ ῥητορικὴ ἣν
[471]	μέγιστα ἠδίκηκεν· (ὅς γε πρῶτον	μὲν	τοῦτον αὐτὸν τὸν ~δεσπότην καὶ
[501]	δ' ἰατρική, λέγων ὅτι ἡ	μὲν	τούτου οὗ θεραπεύει καὶ τὴν
[503]	ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς ὁμολογεῖν ὅτι αἳ	μὲν	τῶν ~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι βελτίω ποιοῦσι
[475]	~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν ὑπὸ	μὲν	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων καὶ ὑπὸ
[499]	ἡδονάς, ἦ ἄρα τούτων αἱ	μὲν	ὑγίειαν ποιοῦσαι ἐν τῷ σώματι,
[509]	ἀδικεῖν τε καὶ ἀδικεῖσθαι, μεῖζον	μέν	φαμεν κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον
[499]	οὐκοῦν καὶ λῦπαι ὡσαύτως αἱ	μὲν	χρησταί εἰσιν, αἱ δὲ πονηραί;
[499]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰς	μὲν	χρηστὰς καὶ ἡδονὰς καὶ λύπας
[489]	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ	μέν,	ὦ δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς πάλαι
[480]	φῶμεν, ὦ Πῶλε; ~(Πῶλος) ~ἄτοπα	μέν,	ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ, τοῖς
[449]	τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~εἰσὶ	μέν,	ὦ Σώκρατες, ἔνιαι τῶν ἀποκρίσεων
[468]	~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ' ἐὰν	μὲν	ὠφέλιμα ᾖ ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν
[525]	βελτίους γίγνωνται. εἰσὶν δὲ οἱ	μὲν	~ὠφελούμενοί τε καὶ δίκην διδόντες
[480]	ὦ Πῶλε, εἴπερ τὰ πρότερον	μένει	ἡμῖν ~ὁμολογήματα; οὐκ ἀνάγκη ταῦτα
[458]	μὴ ἀληθὲς λέγοι, οὐκ ἀηδέστερον	μεντἂν	ἐλεγχθέντων ἢ ~ἐλεγξάντων· μεῖζον γὰρ
[461]	ὁπόσα ἂν βούλωμαι; ~(Σωκράτης) ~δεινὰ	μεντἂν	πάθοις, ὦ βέλτιστε, εἰ Ἀθήναζε
[472]	ἄδικος πάντως μὲν ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος	μέντοι	ἐὰν μὴ διδῷ δίκην μηδὲ
[480]	ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ, τοῖς	μέντοι	ἔμπροσθεν ἴσως σοι ~ὁμολογεῖται. ~(Σωκράτης)
[517]	τῶν γε ~νῦν οὐδένα, τῶν	μέντοι	ἔμπροσθεν, καὶ προείλου τούτους τοὺς
[521]	ὅτι τύχοι, τοῦτο παθεῖν. τόδε	μέντοι	εὖ οἶδ' ὅτι, ἐάνπερ εἰσίω
[469]	ἐλεινός; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἔμοιγε, οὐδὲ	μέντοι	ζηλωτός. ~(Πῶλος) οὐκ ἄρτι ἄθλιον
[453]	λέγειν καὶ περὶ ὧν· οὐδὲν	μέντοι	ἧττον ἐρήσομαί ~σε τίνα ποτὲ
[483]	γε τὸν τῆς ~φύσεως, οὐ	μέντοι	ἴσως κατὰ τοῦτον ὃν ἡμεῖς
[522]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον	μέντοι	καὶ ἐγὼ οἶδα ὅτι πάθος
[465]	τοῦτο ῥητορικὴ πρὸς δικαιοσύνην. ὅπερ	μέντοι	λέγω, διέστηκε μὲν ~οὕτω φύσει,
[473]	μὲν (οὐκ ἂν εἴη ἀθλιώτερος	μέντοι	ὁ διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας. τί
[481]	ὦ Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν	μέντοι	οἷον τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης)
[466]	βούλονται ὡς ἔπος εἰπεῖν, ποιεῖν	μέντοι	ὅτι ἂν αὐτοῖς δόξῃ ~βέλτιστον
[496]	πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ	μέντοι	πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ (λέγω. ~(Σωκράτης)
[505]	κινδυνεύει ἀναγκαιότατον εἶναι οὕτως. εἰ	μέντοι	ποιήσομεν, οἶμαι ~ἔγωγε χρῆναι πάντας
[517]	οὔτε τῇ κολακικῇ. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ	μέντοι	πολλοῦ γε δεῖ, ὦ Σώκρατες,
[506]	ἐμοί, ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω	μέντοι	ταῦτα, εἰ ~δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι
[458]	εἶναι οἷον σὺ ὑφηγῇ· ἴσως	~μέντοι	χρῆν ἐννοεῖν καὶ τὸ τῶν
[447]	ὀλίγον πρότερον ~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης) ~τούτων	μέντοι,	ὦ Καλλίκλεις, αἴτιος (Χαιρεφῶν) ὅδε,
[466]	~(Σωκράτης) ~νὴ τὸν κύνα, ἀμφιγνοῶ	μέντοι,	ὦ Πῶλε, ἐφ' ἑκάστου ὧν
[456]	καὶ τοιαύτη τῆς τέχνης· ~δεῖ	μέντοι,	ὦ Σώκρατες, τῇ ῥητορικῇ χρῆσθαι
[509]	οὐκ οἶδα ὅπως ἔχει, ὅτι	μέντοι	ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν,
[496]	~ἐν μέρει λαμβάνει καὶ ἐν	μέρει	ἀπαλλάττεται ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης) πάντως δήπου.
[474]	οὖν εἰ ἐθελήσεις ἐν τῷ	μέρει	διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ ~ἐρωτώμενα.
[462]	ὅτι σοι δοκεῖ, ἐν τῷ	μέρει	~ἐρωτῶν τε καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ
[496]	κακά τε καὶ ἀθλιότητα, ~ἐν	μέρει	λαμβάνει καὶ ἐν μέρει ἀπαλλάττεται
[496]	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἐν	μέρει	οἶμαι ἑκάτερον καὶ λαμβάνει καὶ
[474]	ἐγὼ ἔλεγον, ἐμοὶ ἐν τῷ	μέρει	παράδος, ~καὶ πείρασαι τοῦ ἐλέγχου
[484]	~νέμων τὸ πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ	μέρος,	~ἵν' αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνει βέλτιστος
[485]	ᾖ, ἀνάνδρῳ γενέσθαι φεύγοντι τὰ	μέσα	τῆς πόλεως καὶ τὰς ~ἀγοράς,
[455]	συνεβούλευεν ἡμῖν περὶ τοῦ διὰ	μέσου	τείχους. ~(Γοργίας) ~καὶ ὅταν γέ
[525]	ψυχῆς, ~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην καὶ οὐλῶν	μεστὴν	ὑπὸ (ἐπιορκιῶν καὶ ἀδικίας, ἃ
[526]	ἄλλην ~εἰσιδὼν ὁσίως βεβιωκυῖαν καὶ	μετ'	ἀληθείας, ἀνδρὸς ἰδιώτου ἢ ἄλλου
[472]	ὁ Νικηράτου καὶ οἱ ἀδελφοὶ	μετ'	αὐτοῦ, ὧν οἱ τρίποδες οἱ
[495]	λόγους, καὶ οὐκ ἂν ἔτι	μετ'	ἐμοῦ ἱκανῶς ~τὰ ὄντα ἐξετάζοις,
[498]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι δὴ κοινῇ	μετ'	ἐμοῦ τί ἡμῖν συμβαίνει ἐκ
[521]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι	μετ'	ὀλίγων Ἀθηναίων, ἵνα μὴ εἴπω
[452]	ποιεῖν ~τοὺς ἀνθρώπους τὰ σώματα.	μετὰ	δὲ τὸν παιδοτρίβην εἴποι ἂν
[495]	ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές τινα εἶναι	μετὰ	ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης)
[485]	δὲ ~τὸν λοιπὸν βίον βιῶναι	μετὰ	μειρακίων ἐν γωνίᾳ τριῶν ἢ
[505]	~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ οἶμαι λυσιτελεῖ	μετὰ	μοχθηρίας σώματος ζῆν ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη
[493]	χαλεπὰ ἑκάστου τούτων εἴη καὶ	μετὰ	πολλῶν πόνων καὶ ~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα·
[527]	ἐστί, καὶ τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν	μετὰ	τὸ εἶναι δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι
[456]	ἐρῶ· πολλάκις γὰρ ἤδη ~ἔγωγε	μετὰ	τοῦ ἀδελφοῦ καὶ μετὰ τῶν
[476]	τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτως ἐχέτω·	μετὰ	τοῦτο ~δὲ περὶ οὗ τὸ
[454]	δικαίως ~ὥσπερ περὶ τοῦ ζωγράφου	μετὰ	τοῦτο ἐπανεροίμεθ' ἂν τὸν λέγοντα·
[452]	ἡμεῖς. δῆλον οὖν ὅτι ~τὸ	μετὰ	τοῦτο ἔροιτ' ἄν· καὶ τί
[462]	φημὶ (αὐτὴν εἶναι, ὥστε τὸ	μετὰ	~τοῦτο ἐρωτᾷς εἰ οὐ καλή
[452]	(ἀνθρώποις ὑγιείας; εἰ δ' αὖ	μετὰ	τοῦτον ὁ ~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι
[456]	~ἔγωγε μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ	μετὰ	τῶν ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν παρά
[514]	οἰκοδομήματα πολλὰ μὲν καὶ καλὰ	μετὰ	τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ
[481]	Ἀθηναίων μὴ φῇ οὕτως ἔχειν,	μεταβαλλόμενος	λέγεις ἃ ἐκεῖνος ~βούλεται, καὶ
[481]	ἀντιλέγειν, ἀλλ' ~ἄνω (καὶ κάτω	μεταβαλλομένου·	ἔν τε τῇ ἐκκλησίᾳ, ἐάν
[480]	~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον δέ γε αὖ	μεταβαλόντα,	εἰ ἄρα δεῖ τινα κακῶς
[517]	~πόλει ὧν ἐπεθύμει. ἀλλὰ γὰρ	μεταβιβάζειν	τὰς ἐπιθυμίας καὶ μὴ ἐπιτρέπειν,
[520]	αὐτῷ μισθὸν ὅτι μάλιστα ἅμα	μεταδιδοὺς	~τοῦ τάχους λαμβάνοι (τὸ ἀργύριον·
[493]	πως οἷός τε ὦ, πεῖσαι	~μεταθέσθαι,	ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως καὶ ἀκολάστως
[493]	τοιαῦτα μυθολογῶ, οὐδέν τι μᾶλλον	μεταθήσῃ;	~(Καλλίκλης) τοῦτ' ἀληθέστερον εἴρηκας, ὦ
[447]	φασὶ χρῆναι, ὦ Σώκρατες, οὕτω	μεταλαγχάνειν.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἦ, τὸ λεγόμενον,
[448]	κατὰ τύχην. ἑκάστων δὲ τούτων	μεταλαμβάνουσιν	ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως, τῶν δὲ
[468]	~τἀγαθὰ τῶν μεταξύ; ~(Πῶλος) τὰ	(μεταξὺ	δήπου τῶν ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης) ~τὸ
[505]	~ἀλλ' οὐδὲ τοὺς μύθους φασὶ	μεταξὺ	θέμις εἶναι (καταλείπειν, ἀλλ' ~ἐπιθέντας
[468]	ὅταν πράττωσιν, ἢ ~τἀγαθὰ τῶν	μεταξύ;	~(Πῶλος) τὰ (μεταξὺ δήπου τῶν
[468]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν τὰ	μεταξὺ	ταῦτα ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν πράττουσιν
[505]	εἶεν· τί οὖν δὴ ποιήσομεν;	μεταξὺ	τὸν λόγον καταλύομεν; ~(Καλλίκλης) αὐτὸς
[467]	γ' ἐστὶν ἢ κακὸν ἢ	μεταξὺ	τούτων, ~οὔτε ἀγαθὸν οὔτε κακόν;
[471]	αὐτὸν τὸν ~δεσπότην καὶ θεῖον	μεταπεμψάμενος	ὡς ἀποδώσων τὴν ἀρχὴν ἣν
[493]	τυγχάνει ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ	~μεταπίπτειν	ἄνω κάτω, καὶ τοῦτο ἄρα
[457]	ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ δὲ	μεταστρέψαντες	χρῶνται τῇ ἰσχύϊ καὶ τῇ
[485]	οἶμαι τὸ ὀρθότατόν ἐστιν ἀμφοτέρων	μετασχεῖν.	φιλοσοφίας μὲν ὅσον ~παιδείας χάριν
[493]	πότερον ~(πείθω τί σε καὶ	μετατίθεσθαι	εὐδαιμονεστέρους εἶναι τοὺς κοσμίους τῶν
[519]	πόλις τινὰ τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν	μεταχειρίζηται	ὡς ~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων καὶ σχετλιαζόντων
[471]	~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος γενόμενος καὶ οὐ	μετεμέλησεν	αὐτῷ, ἀλλ' ὀλίγον ~(ὕστερον τὸν
[448]	καὶ (Γοργίας) ἐστὶν ὅδε, καὶ	μετέχει	τῆς ~καλλίστης τῶν τεχνῶν. ~(Σωκράτης)
[467]	τοιάδε λέγεις, ἃ ἐνίοτε μὲν	μετέχει	τοῦ ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε δὲ τοῦ
[485]	μὲν ὅσον ~παιδείας χάριν καλὸν	μετέχειν,	καὶ οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι
[511]	καὶ τὴν ναῦν περιπατεῖ ἐν	μετρίῳ	~σχήματι· λογίζεσθαι γὰρ οἶμαι ἐπίσταται
[484]	Σώκρατες, χαρίεν, ἄν τις αὐτοῦ	μετρίως	~ἅψηται ἐν τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν
[502]	καὶ τὸν ῥυθμὸν καὶ τὸ	~μέτρον,	ἄλλο τι ἢ λόγοι γίγνονται
[500]	(ὅτι εἶεν παρασκευαὶ αἱ μὲν	μέχρι	ἡδονῆς, αὐτὸ ~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι,
[487]	ποτε ὑμῶν ἐγὼ ~ἐπήκουσα βουλευομένων	μέχρι	ὅποι τὴν σοφίαν ἀσκητέον εἴη,
[488]	ἄνδρα καὶ τί (ἐπιτηδεύειν καὶ	μέχρι	τοῦ, καὶ ~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον
[475]	ἀποκρίνου, καὶ ἢ (φάθι ἢ	μὴ	ἃ ἐρωτῶ. ~(Πῶλος) ἀλλ' οὐκ
[462]	~(Πῶλος) τίνος λέγεις ταύτης; ~(Σωκράτης)	~μὴ	ἀγροικότερον ᾖ τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν·
[510]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ τὸ	μὴ	ἀδικεῖν; ἢ πολλοῦ δεῖ, εἴπερ
[509]	ἔχειν, τήν τε ἀπὸ ~τοῦ	μὴ	ἀδικεῖν καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ
[510]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ τὸ μὲν	μὴ	ἀδικεῖσθαι καὶ μέγα (δύνασθαι, ὡς
[509]	ἢ ἐὰν δύναμιν ~παρασκευάσηται τοῦ	μὴ	ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται; ~(Καλλίκλης) δῆλον
[509]	ἀδικεῖν καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ	μὴ	ἀδικεῖσθαι; πότερα δύναμιν ἢ βούλησιν;
[480]	αὐτὸν ἑαυτὸν μάλιστα φυλάττειν ὅπως	~μὴ	ἀδικήσει, ὡς ἱκανὸν κακὸν ἕξοντα.
[510]	δύναμίν τινα καὶ τέχνην, ~ὅπως	μὴ	ἀδικήσωμεν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[521]	εἰσάγων οὐδεὶς γὰρ ἂν χρηστὸς	μὴ	ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον εἰσαγάγοι καὶ ~οὐδέν
[487]	ὅτι γε οἷος παρρησιάζεσθαι καὶ	μὴ	~αἰσχύνεσθαι, αὐτός τε φῂς καὶ
[494]	δὲ οὐ μὴ ἐκπλαγῇς οὐδὲ	μὴ	αἰσχυνθῇς· ἀνδρεῖος γὰρ εἶ. ἀλλ'
[462]	μὴ ἐξέσται (μοι ἀπιέναι καὶ	μὴ	ἀκούειν σου; ~ἀλλ' εἴ τι
[516]	ἐθεράπευεν, ἵνα αὐτοῦ δέκα ἐτῶν	μὴ	ἀκούσειαν ~τῆς φωνῆς; καὶ Θεμιστοκλέα
[458]	ἂν ~ἐλεγξάντων εἴ τίς τι	μὴ	ἀληθὲς λέγοι, οὐκ ἀηδέστερον μεντἂν
[458]	μὲν ἂν ἐλεγχθέντων εἴ τι	μὴ	ἀληθὲς λέγω, ἡδέως δ' ἂν
[470]	ἄρχοντα Μακεδονίας; ~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ	μή,	ἀλλ' ἀκούω γε. ~(Πῶλος) ~εὐδαίμων
[512]	πεποίηνται. ἀλλ' ὦ μακάριε, ὅρα	μὴ	ἄλλο τι τὸ γενναῖον καὶ
[489]	ταῦτα ἢ οὔ; καὶ ὅπως	μὴ	~ἁλώσῃ ἐνταῦθα σὺ αὖ αἰσχυνόμενος.
[505]	(καταλείπειν, ἀλλ' ~ἐπιθέντας κεφαλήν, ἵνα	μὴ	ἄνευ κεφαλῆς περιίῃ. ἀπόκριναι οὖν
[495]	ἀγαθόν; ~(Καλλίκλης) ~ἵνα δή μοι	μὴ	ἀνομολογούμενος ᾖ ὁ λόγος, ἐὰν
[494]	γὰρ ὥσπερ ἤρξω, καὶ ὅπως	μὴ	ἀπαισχυνῇ. δεῖ δέ, ὡς ~ἔοικε,
[485]	πρεσβύτερον ἴδω ἔτι ~φιλοσοφοῦντα καὶ	μὴ	ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν μοι δοκεῖ ἤδη
[478]	ζῇ ὁ ἔχων (ἀδικίαν) καὶ	μὴ	ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[512]	νοσήμασιν ~κατὰ τὸ σῶμα συνεχόμενος	μὴ	ἀπεπνίγη, οὗτος μὲν ἄθλιός ἐστιν
[480]	τε αὑτὸν καὶ τοὺς ἄλλους	μὴ	ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ ~παρέχειν μύσαντα εὖ
[481]	ἐάντε ~χρυσίον ᾖ> ἡρπακὼς πολύ,	μὴ	ἀποδιδῷ τοῦτο ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ
[481]	θανάτου ἄξια ἠδικηκὼς ~ᾖ, ὅπως	μὴ	ἀποθανεῖται, μάλιστα μὲν μηδέποτε, ἀλλ'
[491]	ἃ ἂν νοήσωσιν ἐπιτελεῖν, καὶ	μὴ	ἀποκάμνωσι διὰ μαλακίαν τῆς ψυχῆς.
[480]	τῶν φίλων τυγχάνῃ ἀδικῶν, ~καὶ	μὴ	ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ' εἰς τὸ φανερὸν
[488]	οὖν, ὥσπερ ~ἤρξω νουθετεῖν με,	μὴ	ἀποστῇς, ἀλλ' ἱκανῶς μοι ἔνδειξαι
[489]	θαυμάσιε πρᾳότερόν με προδίδασκε, ἵνα	μὴ	~ἀποφοιτήσω παρὰ σοῦ. ~(Καλλίκλης) εἰρωνεύῃ,
[509]	ἕκαστα βοηθεῖν καὶ αἰσχύνη τοῦ	μή.	ἆρα ἄλλως ἢ οὕτως ἔχει,
[521]	ἀφαιρήσεται ἐάν τι ἔχω, ἵνα	μὴ	αὖ ~ἐγὼ εἴπω ὅτι ἀλλ'
[521]	ἀποκτενεῖ με ὁ βουλόμενος, ἵνα	μὴ	αὖ καὶ ἐγὼ ~εἴπω, ὅτι
[472]	τε εὐδαίμων ἐστὶν καὶ ~(ὅστις	μή.	αὐτίκα πρῶτον, περὶ οὗ νῦν
[480]	ἐχθρὸν εἴτε ~ὁντινοῦν, ἐὰν μόνον	μὴ	αὐτὸς ἀδικῆται ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ
[467]	ἐπίδειξον ὅτι ψεύδομαι, εἰ δὲ	μή,	αὐτὸς ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἐθέλω
[483]	~δυνατοὺς ὄντας πλέον ἔχειν, ἵνα	μὴ	αὐτῶν πλέον ἔχωσιν, λέγουσιν ὡς
[506]	διαπερανθῆναι τὸν λόγον· εἰ δὲ	μὴ	βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ
[509]	δὴ τοῦ ἀδικεῖν; πότερον ἐὰν	μὴ	βούληται ἀδικεῖν, ἱκανὸν τοῦτ' ἐστίν
[509]	ὧδε ~δὲ λέγω· πότερον ἐὰν	μὴ	βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται, ἢ
[505]	~(Σωκράτης) τίς οὖν ἄλλος ἐθέλει;	μὴ	γάρ τοι ἀτελῆ γε τὸν
[512]	τὸ σῴζειν τε καὶ σῴζεσθαι.	μὴ	γὰρ τοῦτο μέν, τὸ ζῆν
[458]	ἐμοὶ δ' οὖν καὶ αὐτῷ	μὴ	γένοιτο τοσαύτη ~ἀσχολία, ὥστε τοιούτων
[516]	βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ	~μὴ	διὰ τὸν πρύτανιν, ἐνέπεσεν ἄν;
[482]	ἀδικεῖν ἐστιν καὶ ἀδικοῦντα δίκην	μὴ	διδόναι ἁπάντων ~ἔσχατον κακῶν· ἢ
[486]	εἰρῆσθαι, ἔξεστιν ἐπὶ κόρρης τύπτοντα	μὴ	~διδόναι δίκην. ἀλλ' ὠγαθέ, ἐμοὶ
[510]	ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν καὶ ἀδικοῦντα	μὴ	~διδόναι δίκην. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[479]	τὸ ἀδικεῖν· τὸ δὲ ἀδικοῦντα	μὴ	διδόναι ~δίκην πάντων μέγιστόν τε
[509]	εἰ οἷόν τε, τὸ ~ἀδικοῦντα	μὴ	διδόναι δίκην, τίνα ἂν βοήθειαν
[474]	ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι καὶ τὸ	μὴ	διδόναι δίκην τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος)
[479]	~τοῖς μεγίστοις νοσήμασιν συνισχόμενος διαπράξαιτο	μὴ	διδόναι δίκην τῶν περὶ ~τὸ
[479]	κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) τὸ δέ γε	μὴ	διδόναι ἐμμονὴ τοῦ κακοῦ; ~(Πῶλος)
[479]	καὶ πᾶν ποιοῦσιν ὥστε δίκην	μὴ	διδόναι ~μηδ' ἀπαλλάττεσθαι τοῦ μεγίστου
[476]	σὺ ᾤου, ἢ μεῖζον τὸ	μὴ	διδόναι, ὡς αὖ ἐγὼ ᾤμην.
[479]	ἀδικουμένου ἀθλιώτερον εἶναι καὶ τὸν	μὴ	διδόντα ~δίκην τοῦ διδόντος; οὐ
[472]	μὲν ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος μέντοι ἐὰν	μὴ	διδῷ δίκην μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας
[479]	Ἀρχέλαος εἴτ' ἄλλος ἀνθρώπων ὁστισοῦν	μὴ	δίδωσι ~δίκην ἀδικῶν, τούτῳ προσήκειν
[473]	εὐδαίμονας αὖ τοὺς ἀδικοῦντας, ἐὰν	μὴ	διδῶσι δίκην. ~(Πῶλος) πάνυ μὲν
[495]	ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας εἶναι, καὶ	μὴ	διορίζηται τῶν ἡδονῶν ~ὁποῖαι ἀγαθαὶ
[509]	διδόναι δίκην, τίνα ἂν βοήθειαν	μὴ	δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν ~ἑαυτῷ καταγέλαστος
[509]	ταύτην εἶναι τὴν αἰσχίστην ~βοήθειαν	μὴ	δύνασθαι βοηθεῖν μήτε αὑτῷ μήτε
[481]	~καὶ (πράττοντα καὶ λέγοντα, ὅπως	μὴ	δῷ δίκην μηδὲ ἔλθῃ παρὰ
[481]	μηχανητέον ὅπως ἂν διαφύγῃ καὶ	μὴ	δῷ δίκην ὁ ἐχθρός, ἀλλ'
[461]	ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ δὲ	μή,	ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον δὲ ἡμῶν
[480]	παρὰ τὸν ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως	μὴ	ἐγχρονισθὲν τὸ νόσημα τῆς ἀδικίας
[472]	οἶμαι δὲ οὐδὲ σοί, ἐὰν	μὴ	ἐγώ σοι ~μαρτυρῶ εἷς ὢν
[458]	ὦ Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ γε	μὴ	ἐθέλειν, αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν ὅτι
[461]	τοι· σοῦ μακρὰ λέγοντος καὶ	μὴ	ἐθέλοντος τὸ ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι, οὐ
[454]	οὐ σοῦ ἕνεκα ἀλλ' ἵνα	μὴ	ἐθιζώμεθα ὑπονοοῦντες ~προαρπάζειν ἀλλήλων τὰ
[480]	ῥητορικὴ ἡμῖν, ὦ Πῶλε, εἰ	μὴ	~εἴ τις (ὑπολάβοι ἐπὶ τοὐναντίον
[472]	περὶ ὧν εἰδέναι τε κάλλιστον	μὴ	εἰδέναι τε αἴσχιστον· τὸ ~γὰρ
[459]	ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν, ἐν τοῖς	μὴ	εἰδόσιν; οὐ γὰρ δήπου ἔν
[517]	θεραπευτὴν εἶναι σώματος, παντὶ τῷ	μὴ	εἰδότι ὅτι ~ἔστιν τις παρὰ
[460]	οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐὰν τύχῃ	μὴ	εἰδώς, καὶ ταῦτα παρ' ἐμοῦ
[521]	μὴ ταῦτά γε ποιήσεις ~(Σωκράτης)	~μὴ	εἴπῃς ὃ πολλάκις εἴρηκας, ὅτι
[521]	~οἶμαι μετ' ὀλίγων Ἀθηναίων, ἵνα	μὴ	εἴπω μόνος, ἐπιχειρεῖν τῇ ὡς
[468]	ὡμολογήσαμεν, ἃ ἕνεκά του ποιοῦμεν,	μὴ	ἐκεῖνα βούλεσθαι, (ἀλλ' ~ἐκεῖνο οὗ
[527]	ἑπώμεθα, καὶ τοὺς ἄλλους ~παρακαλῶμεν,	μὴ	ἐκείνῳ, ᾧ σὺ πιστεύων ἐμὲ
[494]	αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ δὲ οὐ	μὴ	ἐκπλαγῇς οὐδὲ μὴ αἰσχυνθῇς· ἀνδρεῖος
[459]	~(Σωκράτης) ~εἰ μὲν ἐλαττοῦται ἢ	μὴ	ἐλαττοῦται ὁ ῥήτωρ τῶν ἄλλων
[504]	καλῶς λέγειν, φάθι, ~εἰ δὲ	μή,	ἔλεγχε καὶ μὴ ἐπίτρεπε. ἐμοὶ
[461]	καὶ τὰ ἀγαθά, καὶ ἐὰν	μὴ	ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς ~παρ' αὐτόν,
[507]	κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος, ὅτῳ δὲ	μὴ	ἔνι ~κοινωνία, φιλία οὐκ ἂν
[462]	ἂν αὖ ἐγὼ πάθοιμι, ~εἰ	μὴ	ἐξέσται (μοι ἀπιέναι καὶ μὴ
[482]	σοῦ, ἐὰν ἀφίκηται παρ' ~αὐτὸν	μὴ	ἐπιστάμενος τὰ δίκαια ὁ τὴν
[504]	~εἰ δὲ μή, ἔλεγχε καὶ	μὴ	ἐπίτρεπε. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ ταῖς
[505]	αὐτὴν δεῖ τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ	~μὴ	ἐπιτρέπειν ἄλλ' ἄττα ποιεῖν ἢ
[517]	γὰρ μεταβιβάζειν τὰς ἐπιθυμίας καὶ	μὴ	ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες καὶ βιαζόμενοι ἐπὶ
[502]	~πονηρὸν δέ, ὅπως τοῦτο μὲν	μὴ	ἐρεῖ, εἰ δέ τι τυγχάνει
[496]	~ἀνιαρὸν εἶναι; ~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ, ἀλλὰ	μὴ	ἐρώτα. ~(Σωκράτης) εἶεν· διψῶντα δὲ
[512]	~βελτιόνων. τὸ δὲ βέλτιον εἰ	μὴ	ἔστιν ὃ ἐγὼ λέγω, ἀλλ'
[519]	σοῦ δὲ ἴσως ἐπιλήψονται, ἐὰν	μὴ	εὐλαβῇ, καὶ τοῦ ἐμοῦ ~ἑταίρου
[465]	ἐστίν, ὥστε τὴν αἰτίαν ἑκάστου	μὴ	ἔχειν εἰπεῖν. ἐγὼ δὲ ~τέχνην
[474]	ἐπιψηφίζειν τοὺς παρόντας, ἀλλ' εἰ	μὴ	~ἔχεις τούτων βελτίω ἔλεγχον, ὅπερ
[466]	οὖν καὶ (ἐγὼ σοῦ ἀποκρινομένου	μὴ	ἔχω ὅτι χρήσωμαι, ἀπότεινε ~καὶ
[466]	δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα εἶναι, νοῦν	μὴ	~ἔχων; καὶ τοῦτο καλεῖς σὺ
[478]	~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστατος μὲν ἄρα ὁ	μὴ	ἔχων κακίαν ἐν ψυχῇ, ἐπειδὴ
[458]	ἄν σε διερωτῴην· εἰ δὲ	μή,	ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ δὲ τίνων
[465]	τούτοις. καὶ γὰρ ἄν, εἰ	μὴ	ἡ ψυχὴ τῷ σώματι (ἐπεστάτει,
[514]	ἕτερα τοιαῦτα ἐσκόπουν· καὶ εἰ	μὴ	ηὑρίσκομεν δι' ἡμᾶς ~μηδένα (βελτίω
[482]	χρῆναι ἕτερα τοιαῦτα ἀκούειν, καὶ	μὴ	~θαύμαζε ὅτι ἐγὼ ταῦτα λέγω,
[454]	τούτων, ὦ Γοργία· ~ἀλλ' ἵνα	μὴ	θαυμάζῃς ἐὰν καὶ ὀλίγον ὕστερον
[478]	ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ, ἢ ὁ	μὴ	ἰατρευόμενος, ἔχων δέ; ~(Πῶλος) φαίνεταί
[478]	δέ; ~(Πῶλος) φαίνεταί μοι ὁ	μὴ	ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ δίκην
[459]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ	μὴ	ἰατρός γε δήπου ἀνεπιστήμων ὧν
[467]	καὶ ὑπερφυῆ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~μὴ	κακηγόρει, ὦ λῷστε Πῶλε, ἵνα
[470]	τὸ μέγα δύνασθαι· εἰ δὲ	μή,	κακὸν καὶ σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα
[514]	ἄλλην εὐεργεσίαν οὐδεμίαν (προσφέρειν, ~ἐὰν	μὴ	καλὴ κἀγαθὴ ἡ διάνοια ᾖ
[490]	φρονιμώτερον βελτίω λέγεις; φάθι ἢ	μή.	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ
[506]	~ἐπιλαμβάνου, ἐάν τί σοι δοκῶ	μὴ	(καλῶς λέγειν. καί με ἐὰν
[461]	ὡμολογημένων εἴ τί σοι δοκεῖ	μὴ	καλῶς ὡμολογῆσθαι, ~ἀναθέσθαι ὅτι ἂν
[470]	ἐλέγξῃς καὶ ~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας. ἀλλὰ	μὴ	κάμῃς φίλον ἄνδρα εὐεργετῶν, ἀλλ'
[513]	ἑτέραν δὲ ~πρὸς τὸ βέλτιστον,	μὴ	καταχαριζόμενον ἀλλὰ διαμαχόμενον. οὐ ταῦτα
[487]	λέγειν τὴν ἀλήθειαν διὰ τὸ	μὴ	κήδεσθαί μου ὥσπερ σύ· τὼ
[491]	ἐᾶν ὡς μεγίστας εἶναι καὶ	μὴ	κολάζειν, ~(ταύταις δὲ ὡς μεγίσταις
[467]	καὶ (τέχνην τὴν ῥητορικὴν ~ἀλλὰ	μὴ	κολακείαν, ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ δέ
[511]	~(Σωκράτης) ~οἶδα, ὠγαθὲ Καλλίκλεις, εἰ	μὴ	κωφός γ' εἰμί, καὶ σοῦ
[516]	ἂν ἐδόκει εἶναι, ~εἰ παραλαβὼν	μὴ	λακτίζοντας ἑαυτὸν μηδὲ κυρίττοντας μηδὲ
[475]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ	μὴ	λύπῃ, ἀμφοτέροις μὲν οὐκ ἂν
[509]	δόξειεν οὑτωσί, οὓς σὺ εἰ	μὴ	λύσεις ἢ σοῦ τις νεανικώτερος,
[509]	καὶ τέχνην παρασκευάσασθαι, ~ὡς, ἐὰν	μὴ	μάθῃ αὐτὰ καὶ ἀσκήσῃ, ἀδικήσει;
[459]	πολλὴ ῥᾳστώνη, ὦ Σώκρατες, γίγνεται,	μὴ	μαθόντα τὰς ἄλλας τέχνας ~ἀλλὰ
[465]	τῆς γυμναστικῆς ἀμελεῖν. ἵν' οὖν	μὴ	μακρολογῶ, ἐθέλω σοι εἰπεῖν ὥσπερ
[457]	ῥητορικῆς· φοβοῦμαι οὖν ~διελέγχειν σε,	μή	με ὑπολάβῃς οὐ πρὸς τὸ
[468]	ἐν πόλει ἃ δοκεῖ ~αὐτῷ	μὴ	μέγα δύνασθαι μηδὲ ποιεῖν ἃ
[490]	ἑαυτοῦ σῶμα οὐ πλεονεκτητέον, εἰ	μὴ	μέλλει ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ τῶν μὲν
[481]	χρήσιμος εἶναι, ἐπεὶ τῷ γε	μὴ	μέλλοντι ~ἀδικεῖν οὐ μεγάλη τίς
[501]	εἶναι, φάθι, ἣ δ' ἂν	μή,	μὴ ~φάθι. (πρῶτον δὲ σκεψώμεθα
[511]	ὅτι οὗτος ὁ μιμούμενος τὸν	μὴ	μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται,
[491]	ἂν τρόπον εὖ οἰκοῖτο, καὶ	μὴ	μόνον φρόνιμοι, ἀλλὰ καὶ ἀνδρεῖοι,
[462]	ὀκνῶ γὰρ Γοργίου ἕνεκα λέγειν,	μὴ	οἴηταί ~με διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ
[521]	ὦ Καλλίκλεις, ὡς ἀληθῶς, εἰ	μὴ	οἴομαι ἐν τῇδε τῇ πόλει
[483]	ζῆν, ὅστις ἀδικούμενος καὶ προπηλακιζόμενος	μὴ	οἷός ~τέ ἐστιν αὐτὸς αὑτῷ
[475]	τὸ αἴσχιον ἀντὶ τοῦ ἧττον;	μὴ	ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι, ὦ Πῶλε· οὐδὲν
[482]	ᾧ χορηγοίην, (καὶ πλείστους ἀνθρώπους	μὴ	~ὁμολογεῖν μοι ἀλλ' ἐναντία λέγειν
[504]	ποτὰ ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν, ὃ	μὴ	ὀνήσει αὐτὸ ἔσθ' ὅτι ~πλέον
[481]	ἔσται πονηρὸς ~ὤν, εἰ δὲ	μή,	ὅπως ὡς (πλεῖστον χρόνον βιώσεται
[488]	ὄντα. ἐγὼ γὰρ εἴ τι	μὴ	ὀρθῶς πράττω κατὰ τὸν βίον
[512]	τὸν μηχανοποιόν, ὃς οὔτε στρατηγοῦ,	μὴ	ὅτι κυβερνήτου, ~οὔτε ἄλλου οὐδενὸς
[509]	οἷός τ' ἐστὶν ἄλλως λέγων	μὴ	οὐ καταγέλαστος εἶναι. ἐγὼ μὲν
[495]	σύ. ἀλλ' ὦ μακάριε, ἄθρει	~μὴ	οὐ τοῦτο ᾖ τὸ ἀγαθόν,
[520]	ἀντ' εὖ πείσεται· εἰ δὲ	μή,	οὔ. ἔστι ταῦτα οὕτως ἔχοντα;
[468]	ἐν τῇ πόλει ~μᾶλλον ἢ	μή,	οὐδὲ ζηλοῖς ὅταν ἴδῃς τινὰ
[474]	παρεῖχον καὶ οὐκ ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν.	~μὴ	οὖν μηδὲ νῦν με κέλευε
[478]	δὲ πονηρίας καὶ ἀδικίας; εἰ	μὴ	οὕτως εὐπορεῖς, ὧδε σκόπει· ποῖ
[461]	~ἐρωτήματα ἐπεὶ τίνα οἴει ἀπαρνήσεσθαι	μὴ	οὐχὶ καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ
[461]	μὴ προσομολογῆσαι τὸν ῥητορικὸν ἄνδρα	μὴ	οὐχὶ ~καὶ τὰ δίκαια εἰδέναι
[522]	τὸ ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται, ὅστις	μὴ	παντάπασιν ἀλόγιστός ~τε καὶ ἄνανδρός
[498]	ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ δὲ	μή,	παραπλησίως γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν διαφέρει.
[487]	ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις ὅπως	μὴ	πέρα τοῦ δέοντος ~σοφώτεροι γενόμενοι
[517]	πολλοῦ γε δεῖ, ὦ Σώκρατες,	μή	ποτέ τις τῶν νῦν ἔργα
[502]	καὶ ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν ἐάντε	μή;	ποτέρως σοι δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι ἡ
[459]	αὐτὸν διδάξαι τὴν ῥητορικήν, ἐὰν	μὴ	προειδῇ περὶ τούτων τὴν ~ἀλήθειαν;
[487]	~ἐν ὑμῖν τοιάδε τις δόξα,	μὴ	προθυμεῖσθαι εἰς τὴν ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν,
[507]	οὔτε ~διώκειν οὔτε φεύγειν ἃ	μὴ	προσήκει, ἀλλ' ἃ δεῖ καὶ
[507]	οὐ γὰρ ἂν σωφρονοῖ τὰ	μὴ	προσήκοντα πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ' εἶναι
[461]	~οἴει ὅτι Γοργίας ᾐσχύνθη σοι	μὴ	προσομολογῆσαι τὸν ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ
[464]	~τυγχάνει ὂν τοῦτο, ~εἰ δὲ	μὴ	Πῶλος ὅδε (ἐλέγξει. σῶμά που
[473]	τι εἴπῃ, καταγελᾶν, ἐλέγχειν δὲ	μή;	~(Πῶλος) ~οὐκ οἴει ἐξεληλέγχθαι, ὦ
[468]	εἶναι ἡμῖν ταῦτα ποιεῖν ἢ	μή;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκ'
[480]	οὕτω μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως δὲ	μή;	~(Πῶλος) τί γὰρ δὴ φῶμεν,
[457]	τὸν ἕτερον ὀρθῶς λέγειν ἢ	μὴ	σαφῶς, χαλεπαίνουσί τε καὶ κατὰ
[472]	τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ δὲ ἂν	μὴ	σὲ αὐτὸν ἕνα ὄντα μάρτυρα
[512]	γὰρ ἔστιν ὅτε ὅλας ~σῴζει.	μή	σοι δοκεῖ κατὰ τὸν δικανικὸν
[487]	τέ εἰσιν ~βασανίζειν διὰ τὸ	μὴ	σοφοὶ εἶναι ὥσπερ σύ· ἕτεροι
[459]	μαθήσεσθαι τὴν ~ῥητορικήν; εἰ δὲ	μή,	σὺ ὁ τῆς ῥητορικῆς διδάσκαλος
[500]	τοῦτο πρῶτον ἢ (σύμφαθι ἢ	μή	σύμφῃς; ~(Καλλίκλης) οὕτως φημί. ~(Σωκράτης)
[520]	προοῖτο ~αὐτῷ ὁ παιδοτρίβης καὶ	μὴ	συνθέμενος αὐτῷ μισθὸν ὅτι μάλιστα
[467]	τύραννοι ἐν ταῖς πόλεσιν, ἐὰν	μὴ	~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου ὅτι
[506]	ἔχειν· ἐὰν δέ τῳ ὑμῶν	μὴ	~τὰ ὄντα δοκῶ ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ,
[490]	φλυαρεῖς ἔχων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ	μὴ	τὰ τοιαῦτα λέγεις, ἴσως τὰ
[521]	καλεῖν, ὦ Σώκρατες· ὡς εἰ	μὴ	ταῦτά γε ποιήσεις ~(Σωκράτης) ~μὴ
[488]	ἐν ~δὲ τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ	μὴ	ταὐτὰ πράττοντα ἅπερ ὡμολόγησα, πάνυ
[488]	ἔχειν τὸν ἀμείνω τοῦ φαυλοτέρου;	μή	τι ἄλλο λέγεις τὸ ~δίκαιον
[481]	δεῖ; ~(Σωκράτης) ~ὦ Καλλίκλεις, εἰ	μή	τι ἦν τοῖς ἀνθρώποις πάθος,
[462]	ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης) ἔμοιγε, εἰ	μή	τι σὺ ἄλλο λέγεις. ~(Πῶλος)
[513]	τῷ ~δὲ ἀλλοτρίῳ ἄχθονται, εἰ	μή	τι σὺ ἄλλο λέγεις, ὦ
[458]	οὖν χρὴ καὶ τὸ τούτων,	μή	τινας αὐτῶν κατέχομεν ~βουλομένους τι
[520]	νενόμισται μὴ φάναι συμβουλεύειν, ~ἐὰν	μή	τις αὐτῷ ἀργύριον διδῷ. ἦ
[482]	βούλοιο τἀληθῆ λέγειν, ~ὅτι εἰ	μή	τις παύσει τὰ (σὰ παιδικὰ
[519]	οἷός τ' εἴης λέγειν, εἰ	μή	τίς σοι ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης) ~ἔοικά
[483]	~ἐὰν οὖν τις αἰσχύνηται (καὶ	μὴ	τολμᾷ λέγειν ἅπερ νοεῖ, ἀναγκάζεται
[503]	τὰς τῶν ἄλλων· εἰ δὲ	μὴ	τοῦτο, ἀλλ' ~ὅπερ ἐν τῷ
[503]	μὲν ~ἀποτελεῖν, αἳ δὲ χείρω,	μή,	τοῦτο δὲ τέχνη τις εἴη
[487]	πέρι ~ὀρθῶς τε ζώσης καὶ	μὴ	τρία ἄρα δεῖ ἔχειν ἃ
[472]	εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐὰν ἄρα	μὴ	τυγχάνῃ δίκης ὁ ἀδικῶν, κατὰ
[460]	ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ ἀδίκως χρῆται,	~μὴ	τῷ διδάξαντι ἐγκαλεῖν μηδ' ἐξελαύνειν
[479]	ἀθλιώτερόν ἐστι μὴ ὑγιοῦς σώματος	μὴ	ὑγιεῖ ψυχῇ συνοικεῖν, ἀλλὰ ~σαθρᾷ
[479]	καὶ ~ἀγνοεῖν ὅσῳ ἀθλιώτερόν ἐστι	μὴ	ὑγιοῦς σώματος μὴ ὑγιεῖ ψυχῇ
[456]	πολεμίους καὶ τοὺς ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους,	μὴ	ὑπάρχοντας· ~(οἱ δὲ μεταστρέψαντες χρῶνται
[465]	(ἐπεστάτει, ἀλλ' ~αὐτὸ αὑτῷ, καὶ	μὴ	ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο καὶ διεκρίνετο
[480]	τὸ ἀγαθὸν ~καὶ καλὸν διώκοντα,	μὴ	ὑπολογιζόμενον τὸ ἀλγεινόν, ἐὰν μέν
[501]	φάθι, ἣ δ' ἂν μή,	μὴ	~φάθι. (πρῶτον δὲ σκεψώμεθα τὴν
[482]	ὅτι ἀγανακτοῖεν ἂν εἴ τις	μὴ	φαίη διὰ δὴ ταύτην τὴν
[520]	διοικοῖ ἢ πόλιν, αἰσχρὸν νενόμισται	μὴ	φάναι συμβουλεύειν, ~ἐὰν μή τις
[457]	ἐὰν περί του ἀμφισβητήσωσιν καὶ	μὴ	φῇ ὁ ~ἕτερος τὸν ἕτερον
[481]	λέγοντος ὁ ~δῆμος ὁ Ἀθηναίων	μὴ	φῇ οὕτως ἔχειν, μεταβαλλόμενος λέγεις
[489]	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι;	μὴ	φθόνει ~μοι ἀποκρίνασθαι τοῦτο, Καλλίκλεις,
[485]	τοῦτον τὸν ἄνθρωπον, τὸν ~δὲ	μὴ	φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε οὐδενὸς
[490]	~πολλάκις ἄρα εἷς φρονῶν μυρίων	μὴ	φρονούντων κρείττων ἐστὶν κατὰ τὸν
[480]	κακοῦ, ἀδικίας. φῶμεν οὕτως ἢ	μὴ	φῶμεν, ὦ Πῶλε; ~(Πῶλος) ~ἄτοπα
[457]	τούτου ἕνεκά ἐστιν, ~ἀλλ' οἱ	μὴ	χρώμενοι οἶμαι ὀρθῶς. ὁ αὐτὸς
[449]	αὖθις ἀποθέσθαι; ἀλλ' ὅπερ ὑπισχνῇ,	μὴ	ψεύσῃ, ἀλλὰ ἐθέλησον κατὰ ~βραχὺ
[513]	σοὶ ~λυσιτελεῖ καὶ ἐμοί, ὅπως	μή,	ὦ δαιμόνιε, πεισόμεθα ὅπερ φασὶ
[521]	μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, πιστεύειν	μηδ'	ἂν ἓν τούτων παθεῖν, ὡς
[479]	ποιοῦσιν ὥστε δίκην μὴ διδόναι	~μηδ'	ἀπαλλάττεσθαι τοῦ μεγίστου κακοῦ, καὶ
[486]	μήτε αὐτὸν αὑτῷ δυνάμενον βοηθεῖν	μηδ'	ἐκσῶσαι ἐκ τῶν ~μεγίστων κινδύνων
[494]	ἀπαισχυνῇ. δεῖ δέ, ὡς ~ἔοικε,	μηδ'	ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι. καὶ πρῶτον μὲν
[460]	χρῆται, ~μὴ τῷ διδάξαντι ἐγκαλεῖν	μηδ'	ἐξελαύνειν ἐκ τῆς πόλεως, ἀλλὰ
[500]	οἴου δεῖν πρὸς ἐμὲ παίζειν	~μηδ'	ὅτι ἂν τύχῃς παρὰ τὰ
[521]	Πονηρός γε ὢν ἀγαθὸν ὄντα·	μηδ'	ὅτι ἀφαιρήσεται ἐάν τι ἔχω,
[497]	οὐκ οἶδα ὅτι λέγεις. ~(Γοργίας)	~μηδαμῶς,	ὦ Καλλίκλεις, ἀλλ' ἀποκρίνου καὶ
[483]	~τέ ἐστιν αὐτὸς αὑτῷ βοηθεῖν	μηδὲ	ἄλλῳ οὗ ἂν κήδηται. ἀλλ'
[516]	μὴ λακτίζοντας ἑαυτὸν μηδὲ κυρίττοντας	μηδὲ	δάκνοντας ~ἀπέδειξε ταῦτα ἅπαντα ποιοῦντας
[481]	λέγοντα, ὅπως μὴ δῷ δίκην	μηδὲ	ἔλθῃ παρὰ τὸν δικαστήν· ~ἐὰν
[479]	~τὸ σῶμα ἁμαρτημάτων τοῖς ἰατροῖς	μηδὲ	ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ
[478]	εὐδαιμονέστατος ἄνθρωπος εἴη, ἰατρευόμενος, ἢ	~μηδὲ	κάμνων ἀρχήν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι
[478]	κάμνων ἀρχήν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι	μηδὲ	κάμνων. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ τοῦτ'
[478]	κακοῦ ἀπαλλαγή, ἀλλὰ τὴν ἀρχὴν	μηδὲ	~κτῆσις. ~(Πῶλος) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[516]	~εἰ παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας ἑαυτὸν	μηδὲ	κυρίττοντας μηδὲ δάκνοντας ~ἀπέδειξε ταῦτα
[474]	οὐκ ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν. ~μὴ οὖν	μηδὲ	νῦν με κέλευε ἐπιψηφίζειν τοὺς
[468]	δοκεῖ ~αὐτῷ μὴ μέγα δύνασθαι	μηδὲ	ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Πῶλος) ~ὡς
[472]	μέντοι ἐὰν μὴ διδῷ δίκην	μηδὲ	τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον δὲ
[453]	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε	μηδεὶς	ἄλλος ἢ Ζεῦξις ἔγραφε, καλῶς
[510]	τρόπον ἐγὼ μέγα ~δυναίμην καὶ	μηδείς	με ἀδικοῖ; αὕτη, ὡς ἔοικεν,
[510]	ἐστὶν τέχνη τῆς παρασκευῆς τοῦ	μηδὲν	ἀδικεῖσθαι ἢ ὡς ὀλίγιστα; ~σκέψαι
[486]	τὸ δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων ἀδικεῖν	μηδὲν	~ἀδικοῦντα, οἶσθ' ὅτι οὐκ ἂν
[486]	ὦ φίλε Σώκρατες καί μοι	μηδὲν	ἀχθεσθῇς· εὐνοίᾳ γὰρ ἐρῶ ~τῇ
[507]	ἡμῶν, καὶ ~παρασκευαστέον μάλιστα μὲν	μηδὲν	δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν δὲ
[459]	ἄλλας τέχνας ~ἀλλὰ μίαν ταύτην,	μηδὲν	ἐλαττοῦσθαι τῶν δημιουργῶν; ~(Σωκράτης) ~εἰ
[463]	~(Γοργίας) ~τίνος, ὦ Σώκρατες; εἰπέ·	μηδὲν	ἐμὲ αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ τοίνυν
[514]	αὐτῶν ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά τε ἢ	~μηδὲν	ἢ πολλὰ καὶ μηδενὸς ἄξια,
[522]	(ἀνθρώπους μήτε περὶ θεοὺς ἄδικον	~μηδὲν	μήτε εἰρηκὼς μήτε εἰργασμένος. αὕτη
[492]	τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς σωφροσύνης,	μηδὲν	πλέον ~νέμοντες τοῖς φίλοις τοῖς
[501]	καὶ ἁθρόαις ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι,	μηδὲν	σκοπούμενον τὸ βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι
[449]	~τοῦτο ἕν ἐστιν ὧν φημι,	μηδένα	ἂν ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ τὰ
[514]	εἰ μὴ ηὑρίσκομεν δι' ἡμᾶς	~μηδένα	(βελτίω γεγονότα τὸ σῶμα, μήτε
[509]	πῶλος ἢ οὔ, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν	μηδένα	~βουλόμενον ἀδικεῖν, ἀλλ' ἄκοντας τοὺς
[471]	λέγων ἕνα τινὰ παρέχηται ἢ	μηδένα.	~οὗτος δὲ ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς
[486]	κινδύνων μήτε ἑαυτὸν μήτε ἄλλον	μηδένα,	ὑπὸ δὲ (τῶν ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι
[492]	ἐθέλουσιν. δέομαι οὖν ~ἐγώ σου	μηδενὶ	τρόπῳ ἀνεῖναι, ἵνα τῷ ὄντι
[514]	ἢ ~μηδὲν ἢ πολλὰ καὶ	μηδενὸς	ἄξια, οὕτω δὴ ἀνόητον ἦν
[488]	ποτέ με νουθετήσῃς ὕστερον, ὡς	μηδενὸς	ἄξιον ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς δέ
[489]	συλλεγῇ δούλων καὶ παντοδαπῶν ἀνθρώπων	μηδενὸς	ἀξίων πλὴν ~ἴσως τῷ σώματι
[492]	~οὐκ ἄρα ὀρθῶς λέγονται οἱ	μηδενὸς	δεόμενοι εὐδαίμονες εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~οἱ
[492]	ἐξὸν ἀπολαύειν τῶν ἀγαθῶν καὶ	~μηδενὸς	ἐμποδὼν ὄντος, αὐτοὶ ἑαυτοῖς δεσπότην
[481]	ὅπως μὴ ἀποθανεῖται, μάλιστα μὲν	μηδέποτε,	ἀλλ' ἀθάνατος ἔσται πονηρὸς ~ὤν,
[485]	δὲ καὶ μέγα καὶ ἱκανὸν	μηδέποτε	φθέγξασθαι. ἐγὼ δέ, ὦ ~Σώκρατες,
[488]	με ἡγοῦ βλᾶκα ~εἶναι καὶ	(μηκέτι	ποτέ με νουθετήσῃς ὕστερον, ὡς
[449]	τὸ δ' ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ	μῆκος	τῶν λόγων τοῦτο, οἷον καὶ
[506]	~ἀγαθοί ἐσμεν; ~πάνυ γε. ~ἀλλὰ	μὴν	ἀγαθοί γέ ἐσμεν καὶ ἡμεῖς
[516]	οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὴν	ἀγριωτέρους γε αὐτοὺς ἀπέφηνεν ἢ
[453]	ἴσθ' ὅτι οὐκ οἶδα, οὐ	μὴν	~ἀλλ' ὑποπτεύω γε ἣν οἶμαί
[449]	μακρῶν τοὺς λόγους ~ποιεῖσθαι· οὐ	μὴν	ἀλλὰ (πειράσομαί γε ὡς διὰ
[452]	πῶς γὰρ οὔκ; ἐρεῖ. καὶ	μὴν	ἀμφισβητεῖ γε (Γοργίας) ὅδε τὴν
[479]	~(Πῶλος) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	μὴν	ἀπαλλαγή γε ἐφάνη τούτου τοῦ
[449]	τὰ αὐτὰ εἰπεῖν. ~(Σωκράτης) ~τούτου	μὴν	δεῖ, ὦ Γοργία· καί μοι
[497]	οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὴν	εὖ γε πράττοντα κακῶς (πράττειν
[506]	ἀμείνων τῆς ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ	μὴν	ἥ γε κόσμον ἔχουσα κοσμία;
[450]	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	μὴν	καὶ αἱ ἄλλαι τέχναι, ὦ
[504]	ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ	μὴν	καὶ τὰ σώματά φαμεν τὰ
[526]	σφόδρα πονηροὶ γιγνόμενοι ἄνθρωποι· οὐδὲν	~μὴν	κωλύει καὶ ἐν τούτοις ἀγαθοὺς
[449]	~(Γοργίας) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὴν	λέγειν γε ποιεῖ δυνατούς. ~(Γοργίας)
[466]	εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ	μὴν	λέγω γε. ~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν
[507]	καὶ ἀκόλαστος. ~πάνυ γε. ~καὶ	μὴν	ὅ γε σώφρων τὰ προσήκοντα
[493]	ἐστιν ὑπό τι ~ἄτοπα, δηλοῖ	μὴν	ὃ ἐγὼ βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος,
[498]	~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὴν	οἵ γε φρόνιμοι καὶ οἱ
[454]	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ	μὴν	οἵ τέ γε μεμαθηκότες πεπεισμένοι
[487]	ἀληθῶς μοι εὔνους εἶ. καὶ	μὴν	ὅτι γε οἷος παρρησιάζεσθαι καὶ
[471]	εὐδαίμονα εἶναι; πόθεν, ~ὠγαθέ; καὶ	μὴν	οὐδέν γέ σοι τούτων ὁμολογῶ
[507]	~(ἀνάγκη ταῦτ' εἶναι οὕτω. ~καὶ	μὴν	περὶ μὲν ἀνθρώπους τὰ προσήκοντα
[477]	λόγος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μήν	που τό γε μεγίστῃ βλάβῃ
[511]	Δί' οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	μὴν	σῴζει γε καὶ αὕτη ἐκ
[474]	ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ	μὴν	τά γε κατὰ τοὺς νόμους
[497]	παύεται; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὴν	τῶν ἀγαθῶν γε καὶ κακῶν
[458]	ἐθέλητε διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μήν,	ὦ Καλλίκλεις, τό γ' ἐμὸν
[470]	εὐεργετῶν, ἀλλ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ	μήν,	ὦ Σώκρατες, οὐδέν γέ σε
[520]	τὴν ἀδικίαν, οὐδὲν δεινὸν αὐτῷ	μήποτε	~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ μόνῳ ἀσφαλὲς ταύτην
[500]	τύχῃς παρὰ τὰ δοκοῦντα ἀποκρίνου,	μήτ'	(αὖ τὰ παρ' ἐμοῦ ~οὕτως
[493]	ὁ μὲν οὖν ἕτερος πληρωσάμενος	μήτ'	ἐποχετεύοι μήτε τι ~φροντίζοι, ἀλλ'
[467]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ	μήτε	ἀγαθὰ μήτε κακὰ ἆρα τοιάδε
[468]	ὡς φῂς σύ, τὰ ~δὲ	μήτε	ἀγαθὰ μήτε κακὰ οὐ βουλόμεθα,
[468]	ἢ ἄλλ' ἄττα καλεῖς τὰ	μήτε	ἀγαθὰ μήτε κακά; ~(Πῶλος) οὔκ,
[486]	τῶν ~μεγίστων κινδύνων μήτε ἑαυτὸν	μήτε	ἄλλον μηδένα, ὑπὸ δὲ (τῶν
[514]	τῶν ξένων μήτε τῶν ἀστῶν,	μήτε	~ἄνδρα μήτε γυναῖκα, πρὸς Διός,
[486]	λαβοῦσα τέχνη φῶτα ~ἔθηκε χείρονα,	μήτε	αὐτὸν αὑτῷ δυνάμενον βοηθεῖν μηδ'
[500]	καὶ πρὸς Φιλίου, ὦ Καλλίκλεις,	μήτε	αὐτὸς οἴου δεῖν πρὸς ἐμὲ
[509]	αἰσχίστην ~βοήθειαν μὴ δύνασθαι βοηθεῖν	μήτε	αὑτῷ μήτε τοῖς αὑτοῦ φίλοις
[514]	μήτε τῶν ἀστῶν, μήτε ~ἄνδρα	μήτε	γυναῖκα, πρὸς Διός, ὦ Καλλίκλεις,
[514]	τὰ δημόσια ~ἔργα· εἰ δὲ	μήτε	διδάσκαλον εἴχομεν ἡμῶν αὐτῶν ἐπιδεῖξαι
[479]	~ὥστε μήτε νουθετεῖσθαι (μήτε κολάζεσθαι	μήτε	δίκην διδόναι, ~ὥσπερ σὺ φῂς
[486]	ἐκσῶσαι ἐκ τῶν ~μεγίστων κινδύνων	μήτε	ἑαυτὸν μήτε ἄλλον μηδένα, ὑπὸ
[522]	θεοὺς ἄδικον ~μηδὲν μήτε εἰρηκὼς	μήτε	εἰργασμένος. αὕτη γὰρ τῆς βοηθείας
[522]	μήτε περὶ θεοὺς ἄδικον ~μηδὲν	μήτε	εἰρηκὼς μήτε εἰργασμένος. αὕτη γὰρ
[467]	~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ μήτε ἀγαθὰ	μήτε	κακὰ ἆρα τοιάδε λέγεις, ἃ
[468]	σύ, τὰ ~δὲ μήτε ἀγαθὰ	μήτε	κακὰ οὐ βουλόμεθα, οὐδὲ τὰ
[468]	ἄττα καλεῖς τὰ μήτε ἀγαθὰ	μήτε	κακά; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα.
[479]	ἀδικίᾳ ~διαπράξηται ~ὥστε μήτε νουθετεῖσθαι	(μήτε	κολάζεσθαι μήτε δίκην διδόναι, ~ὥσπερ
[494]	ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ, μήτε χαίροντα ἔτι	μήτε	λυπούμενον. ἀλλ' ἐν τούτῳ ἐστὶν
[479]	χρώμενος μεγίστῃ ἀδικίᾳ ~διαπράξηται ~ὥστε	μήτε	νουθετεῖσθαι (μήτε κολάζεσθαι μήτε δίκην
[522]	ὡμολόγησας· εἰ ~βεβοηθηκὼς εἴη αὑτῷ,	μήτε	περὶ (ἀνθρώπους μήτε περὶ θεοὺς
[522]	εἴη αὑτῷ, μήτε περὶ (ἀνθρώπους	μήτε	περὶ θεοὺς ἄδικον ~μηδὲν μήτε
[493]	οὖν ἕτερος πληρωσάμενος μήτ' ἐποχετεύοι	μήτε	τι ~φροντίζοι, ἀλλ' ἕνεκα τούτων
[509]	μὴ δύνασθαι βοηθεῖν μήτε αὑτῷ	μήτε	τοῖς αὑτοῦ φίλοις τε καὶ
[514]	τὸ σῶμα, μήτε τῶν ξένων	μήτε	τῶν ἀστῶν, μήτε ~ἄνδρα μήτε
[514]	~μηδένα (βελτίω γεγονότα τὸ σῶμα,	μήτε	τῶν ξένων μήτε τῶν ἀστῶν,
[494]	ὥσπερ λίθον ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ,	μήτε	χαίροντα ἔτι μήτε λυπούμενον. ἀλλ'
[471]	ἐμβαλὼν καὶ ἀποπνίξας ~πρὸς τὴν	μητέρα	αὐτοῦ Κλεοπάτραν χῆνα ἔφη διώκοντα
[456]	τὸν πατέρα τύπτῃ καὶ ~τὴν	μητέρα	ἢ ἄλλον τινὰ τῶν οἰκείων
[459]	δεῖ αὐτὴν εἰδέναι ὅπως ἔχει,	μηχανὴν	(δέ τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι ὥστε
[481]	τὸν δικαστήν· ~ἐὰν δὲ ἔλθῃ,	μηχανητέον	ὅπως ἂν διαφύγῃ καὶ μὴ
[512]	ὡς ἐν ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν	μηχανοποιόν,	καὶ ~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ'
[512]	~οὐδέ γε, ὦ θαυμάσιε, τὸν	μηχανοποιόν,	ὃς οὔτε στρατηγοῦ, μὴ ὅτι
[512]	σοι ὁ ψόγος ~γίγνεται καὶ	μηχανοποιοῦ	καὶ ἰατροῦ καὶ τῶν ἄλλων
[512]	ἐπαινεῖς, τίνι δικαίῳ λόγῳ τοῦ	μηχανοποιοῦ	καταφρονεῖς ~καὶ (τῶν ἄλλων ὧν
[512]	παρακαλῶν ἐπὶ τὸ δεῖν γίγνεσθαι	μηχανοποιούς,	ὡς οὐδὲν ~τἆλλά ἐστιν· ἱκανὸς
[464]	καλῶ, τὴν δὲ ἐπὶ ~σώματι	μίαν	μὲν οὕτως ὀνομάσαι οὐκ ἔχω
[513]	~θεραπεύειν, καὶ σῶμα καὶ ψυχήν,	μίαν	μὲν πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν, τὴν
[459]	μαθόντα τὰς ἄλλας τέχνας ~ἀλλὰ	μίαν	ταύτην, μηδὲν ἐλαττοῦσθαι τῶν δημιουργῶν;
[501]	(Σωκράτης) ~πότερον δὲ περὶ μὲν	μίαν	ψυχὴν ἔστιν τοῦτο, περὶ δὲ
[464]	οὕτως ὀνομάσαι οὐκ ἔχω σοι,	μιᾶς	δὲ οὔσης τῆς τοῦ σώματος
[518]	σπουδάζων, Θεαρίων ὁ ἀρτοκόπος καὶ	Μίθαικος	ὁ ~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς τὴν
[486]	ζηλῶν οὐκ ἐλέγχοντας ἄνδρας τὰ	μικρὰ	(ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς ἔστιν καὶ
[516]	ταῦτα ἐποίησαν καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν;	~Μιλτιάδην	δὲ τὸν Μαραθῶνι εἰς τὸ
[503]	ἀγαθὸν γεγονότα καὶ Κίμωνα καὶ	~Μιλτιάδην	καὶ Περικλέα τουτονὶ τὸν νεωστὶ
[515]	γεγονέναι, (Περικλῆς καὶ Κίμων καὶ	Μιλτιάδης	~καὶ Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[511]	ψυχὴν καὶ ~λελωβημένῳ διὰ τὴν	μίμησιν	τοῦ δεσπότου καὶ δύναμιν. ~(Καλλίκλης)
[513]	βουλεύῃ, ὦ Καλλίκλεις· οὐ γὰρ	μιμητὴν	δεῖ εἶναι ἀλλ' αὐτοφυῶς ὅμοιον
[511]	οὗτος ὁ μιμούμενος τὸν μὴ	μιμούμενον	ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται, καὶ
[511]	οὐκ ~οἶσθα ὅτι οὗτος ὁ	μιμούμενος	τὸν μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ,
[524]	δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός·	Μίνῳ	δὲ ~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν
[523]	~δύο μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας,	Μίνω	τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα δὲ
[526]	ῥάβδον ἔχων δικάζει ὁ δὲ	Μίνως	~ἐπισκοπῶν κάθηται, μόνος ἔχων χρυσοῦν
[457]	τὸν οὖν οὐκ ὀρθῶς χρώμενον	μισεῖν	δίκαιον καὶ ἐκβάλλειν ~καὶ ἀποκτεινύναι
[457]	ἀδικῇ, οὐ τὸν διδάξαντα δεῖ	μισεῖν	τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν
[456]	ἐν τοῖς ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι	μισεῖν	τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν
[520]	παιδοτρίβης καὶ μὴ συνθέμενος αὐτῷ	μισθὸν	ὅτι μάλιστα ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ
[520]	γε δήπου τὴν εὐεργεσίαν ἄνευ	μισθοῦ,	ὡς τὸ εἰκός, μόνοις τούτοις
[519]	ἀδικοῦσι σφᾶς ~(αὑτούς) τούς τε	μισθοὺς	ἀποστεροῦντες καὶ ἄλλην χάριν οὐκ
[515]	καὶ λάλους καὶ ~φιλαργύρους, εἰς	μισθοφορίαν	πρῶτον καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης) ~τῶν τὰ
[501]	οὐδὲν διαριθμησαμένη, τριβῇ καὶ ~ἐμπειρίᾳ	μνήμην	μόνον σῳζομένη (τοῦ εἰωθότος γίγνεσθαι,
[499]	ἡμῖν ἔδοξεν πρακτέον εἶναι, εἰ	μνημονεύεις,	~ἐμοί τε καὶ Πώλῳ. ἆρα
[500]	λέγων. ἔλεγον ~γὰρ αὖ, εἰ	μνημονεύεις,	(ὅτι εἶεν παρασκευαὶ αἱ μὲν
[466]	ἔγωγε εἶπον μόριον. ἀλλ' οὐ	μνημονεύεις	τηλικοῦτος ὤν, ὦ ~Πῶλε; τί
[513]	τῇ ψυχῇ τῇ σῇ ἀντιστατεῖ	μοι·	ἀλλ' ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως καὶ)
[482]	(καὶ πλείστους ἀνθρώπους μὴ ~ὁμολογεῖν	μοι	ἀλλ' ἐναντία λέγειν μᾶλλον ἢ
[515]	παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ πόλει, νῦν	μοι	~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ ἐκείνων τῶν
[462]	ἐγὼ πάθοιμι, ~εἰ μὴ ἐξέσται	(μοι	ἀπιέναι καὶ μὴ ἀκούειν σου;
[449]	~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις. ἴθι δή	μοι	ἀπόκριναι οὕτως καὶ περὶ τῆς
[462]	~(Πῶλος) ~ἀλλὰ ποιήσω ταῦτα. καί	μοι	ἀπόκριναι, ὦ Σώκρατες· ἐπειδὴ (Γοργίας)
[489]	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει	~μοι	ἀποκρίνασθαι τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν
[488]	βελτίονος ~καὶ τοῦ κρείττονος; τοῦτό	μοι	αὐτὸ σαφῶς διόρισον, ταὐτὸν ἢ
[487]	σὺ ἐν τοῖς λόγοις ~ὁμολογήσῃς	μοι,	βεβασανισμένον τοῦτ' ἤδη ἔσται ἱκανῶς
[447]	γὰρ καὶ ἰάσομαι. φίλος γάρ	μοι	(Γοργίας) ὥστ' ~ἐπιδείξεται ἡμῖν, εἰ
[485]	ἀνιᾷ μου τὰ ὦτα καί	μοι	δοκεῖ δουλοπρεπές τι εἶναι· ὅταν
[462]	~τοῦτο ἐρωτᾷς εἰ οὐ καλή	μοι	δοκεῖ εἶναι; ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ
[510]	σοι δοκῶ εὖ λέγειν. φίλος	μοι	δοκεῖ ἕκαστος ἑκάστῳ εἶναι ~ὡς
[481]	μέλλοντι ~ἀδικεῖν οὐ μεγάλη τίς	μοι	δοκεῖ ἡ χρεία αὐτῆς εἶναι,
[485]	~φιλοσοφοῦντα καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν	μοι	δοκεῖ ἤδη δεῖσθαι, ὦ ~Σώκρατες,
[485]	ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν	μοι	δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα
[475]	δέ τις ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ	μοι	δοκεῖ κατά γε τοῦτον τὸν
[468]	οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀλλ' οὔ	μοι	δοκεῖ ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Σωκράτης)
[448]	(Γοργίας) μὲν γὰρ καὶ ἀπειρηκέναι	μοι	~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ ἄρτι διελήλυθεν.
[500]	ὅτι ἡ μὲν ὀψοποιικὴ οὔ	μοι	δοκεῖ τέχνη εἶναι ἀλλ' ~ἐμπειρία,
[462]	ἐροῦ νῦν με, ὀψοποιία ἥτις	μοι	δοκεῖ τέχνη εἶναι. ~(Πῶλος) ἐρωτῶ
[463]	(ἐγὼ τὸ κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης	μοι	δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν
[524]	ἐπί τινα χρόνον. ταὐτὸν δή	μοι	δοκεῖ ~τοῦτ' ἄρα καὶ περὶ
[485]	διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω, πικρόν τί	μοι	δοκεῖ χρῆμα εἶναι ~καὶ ἀνιᾷ
[476]	καὶ ~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά	μοι	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~σκόπει
[482]	καί σου ~καταγελᾶν, ὥς γέ	μοι	δοκεῖν ὀρθῶς, τότε· νῦν δὲ
[490]	ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ	μοι	δοκεῖς βούλεσθαι λέγειν καὶ οὐ
[453]	~πείθειν τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν	μοι	δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ Γοργία, ἐγγύτατα
[471]	Πῶλε, ἔγωγέ σε ἐπῄνεσα ὅτι	μοι	δοκεῖς εὖ πρὸς τὴν ~ῥητορικὴν
[453]	~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλά	μοι	δοκεῖς ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ
[488]	τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς ἀσθενεστέρους, οἷόν	μοι	δοκεῖς καὶ τότε ~ἐνδείκνυσθαι, ὡς
[450]	καὶ ἄλλαι πολλαί. τὰς τοιαύτας	(μοι	δοκεῖς ~λέγειν, περὶ ἃς οὐ
[450]	λόγων ἐστίν. τῶν τοιούτων τινά	μοι	~δοκεῖς λέγειν τὴν ῥητορικήν. ~(Γοργίας)
[518]	καὶ ~περὶ ψυχήν, τοτὲ μέν	μοι	δοκεῖς μανθάνειν ὅτι λέγω, καὶ
[508]	ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ δέ	μοι	δοκεῖς οὐ προσέχειν τὸν νοῦν
[510]	(ἄν τι καλῶς λέγῃς; τοῦτό	~μοι	δοκεῖς πάνυ καλῶς εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης)
[454]	περαίνῃς. ~(Γοργίας) ~καὶ ὀρθῶς γέ	μοι	δοκεῖς ποιεῖν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[521]	δὲ αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς	μοι	δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, πιστεύειν μηδ'
[506]	τῷ λόγῳ ἐγὼ ὡς ἄν	μοι	δοκῇ ἔχειν· ἐὰν δέ τῳ
[517]	γε διακόνους εἶναι πόλεως, ἀλλά	μοι	~δοκοῦσι τῶν γε νῦν διακονικώτεροι
[466]	λέγω γε. ~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν	μοι	δοκοῦσι τῶν ἐν τῇ πόλει
[515]	ἢ δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε	μοι,	(ἐάν τίς σε ταῦτα ἐξετάζῃ,
[491]	ἀεὶ ταὐτὰ λέγειν, καὶ μέμφῃ	μοι·	ἐγὼ δὲ σοῦ τοὐναντίον, ὅτι
[500]	πρὸς τούσδε ἐγὼ ἔλεγον, διομολόγησαί	μοι,	εἰ ἄρα σοι ἔδοξα τότε
[487]	~ἐμὲ συγχωρήσαις ἄν· φίλος γάρ	μοι	εἶ, ὡς καὶ αὐτὸς φῄς.
[515]	δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν· ἀλλὰ τόδε	μοι	εἰπὲ ἐπὶ τούτῳ, εἰ λέγονται
[521]	καὶ πρὸς χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ	μοι	εἰπέ, ὦ Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ
[453]	ἐστιν τῶν ζωγράφων Ζεῦξις, εἴ	μοι	εἶπες ὅτι ὁ τὰ ζῷα
[461]	ὅτι ἂν σὺ βούλῃ, ἐάν	μοι	ἓν μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος) τί
[488]	με, μὴ ἀποστῇς, ἀλλ' ἱκανῶς	μοι	ἔνδειξαι τί ἔστιν τοῦτο ὃ
[488]	ἄξιον ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς δέ	μοι	ἐπανάλαβε πῶς φῂς τὸ δίκαιον
[495]	γε σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή	μοι,	ἐπειδὴ οὕτω δοκεῖ, διελοῦ τάδε·
[487]	περὶ τούτων ὧν σὺ δή	μοι	ἐπετίμησας, ~ποῖόν τινα χρὴ εἶναι
[449]	μὴν δεῖ, ὦ Γοργία· καί	μοι	ἐπίδειξιν αὐτοῦ τούτου ποίησαι, τῆς
[482]	ἃ νῦν ἐμοῦ ἀκούεις, καί	μοί	ἐστιν τῶν ~ἑτέρων παιδικῶν πολὺ
[487]	τεκμήριόν ἐστιν ὅτι ~ὡς ἀληθῶς	μοι	εὔνους εἶ. καὶ μὴν ὅτι
[521]	τῷ δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς δέ	μοι	ἥκει λόγος ὅνπερ πρὸς Πῶλον
[474]	ποτ' ἐρεῖς. ~(Σωκράτης) ~λέγε δή	μοι,	ἵν' εἰδῇς, ὥσπερ ἂν εἰ
[484]	τῆς φύσεως δίκαιον. δοκεῖ δέ	μοι	καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ λέγω
[488]	τί ἔστιν τοῦτο ὃ ἐπιτηδευτέον	~μοι,	καὶ τίνα τρόπον κτησαίμην ἂν
[506]	~σε τὸν λόγον· φαίνεται δέ	μοι	καὶ τοῖς ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι
[499]	~ἐψεύσθην, καὶ ὡς ἔοικεν ἀνάγκη	μοι	κατὰ τὸν παλαιὸν λόγον τὸ
[482]	ὦ βέλτιστε, καὶ τὴν λύραν	μοι	κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν τε ~καὶ
[492]	κατάδηλον γένηται πῶς βιωτέον. καί	~μοι	λέγε· τὰς μὲν ἐπιθυμίας φῂς
[494]	οὐ νεκροῦ οὐδὲ λίθου. καί	μοι	λέγε· τὸ ~τοιόνδε λέγεις οἷον
[461]	~(Πῶλος) τί δέ; οὐκ ἐξέσται	μοι	λέγειν ὁπόσα ἂν βούλωμαι; ~(Σωκράτης)
[487]	μέν εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν δέ	μοι	λέγειν τὴν ἀλήθειαν διὰ τὸ
[518]	εις οὐδὲν περὶ γυμναστικῆς· διακόνους	μοι	λέγεις καὶ ~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς ἀνθρώπους,
[505]	~ἐστί, κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης) ~οὐδέ γέ	μοι	μέλει οὐδὲν ὧν σὺ λέγεις,
[495]	ἔστιν ἀγαθόν; ~(Καλλίκλης) ~ἵνα δή	μοι	μὴ ἀνομολογούμενος ᾖ ὁ λόγος,
[486]	~καίτοι, ὦ φίλε Σώκρατες καί	μοι	μηδὲν ἀχθεσθῇς· εὐνοίᾳ γὰρ ἐρῶ
[474]	ἐπίσταμαι, αὐτὸν πρὸς ὃν ἄν	μοι	ὁ λόγος ᾖ, τοὺς δὲ
[478]	ἰατρευόμενος, ἔχων δέ; ~(Πῶλος) φαίνεταί	μοι	ὁ μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[518]	ἐπειδὰν ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς	μοι	~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι ἀνθρώπους περὶ τὰ
[486]	~ἥντινα ἔμελλον προσαγαγὼν αὐτήν, εἴ	μοι	ὁμολογήσειεν ἐκείνη καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι τὴν
[489]	ἀποκρίνασθαι τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν	μοι	ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι ἤδη ~παρὰ σοῦ,
[519]	συχνοὺς τείνω τῶν λόγων, ἐπειδή	μοι	οὐκ ἐθέλεις ~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ' ὠγαθέ,
[518]	ἢ εἰσὶν σωμάτων ~θεραπευταί, ἔλεγές	μοι	πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων ὁ ἀρτοκόπος
[472]	λέγω, οὐδὲν οἶμαι ἄξιον λόγου	μοι	~πεπεράνθαι περὶ ὧν ἂν (ἡμῖν
[516]	ὧν ὡμολόγεις. πάλιν δὲ λέγε	μοι	περὶ Κίμωνος· οὐκ ~ἐξωστράκισαν αὐτὸν
[448]	ἂν ἥδιον σέ. ~δῆλος γάρ	μοι	πῶλος καὶ ἐξ ὧν εἴρηκεν
[486]	~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ' ὅτι, ἅν	μοι	σὺ ὁμολογήσῃς περὶ ὧν ἡ
[487]	ἅπερ τοῖς σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις, ἱκανόν	μοι	τεκμήριόν ἐστιν ὅτι ~ὡς ἀληθῶς
[521]	τὴν θεραπείαν τῆς πόλεως, διόρισόν	μοι·	τὴν τοῦ ~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις ὅπως
[469]	ἂν δόξῃ· κἄν τινα δόξῃ	μοι	τῆς κεφαλῆς αὐτῶν καταγῆναι δεῖν,
[505]	ἢ ~ἀποκρινόμενος σαυτῷ; ~(Σωκράτης) ~ἵνα	μοι	τὸ τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ
[495]	αὑτὸν θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ γάρ	μοι,	τοὺς εὖ πράττοντας τοῖς κακῶς
[509]	ἀδικήσει; τί οὐκ αὐτό γέ	μοι	τοῦτο ἀπεκρίνω, ~ὦ Καλλίκλεις, πότερόν
[500]	~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ	μοι	τοῦτο πρῶτον ἢ (σύμφαθι ἢ
[513]	Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅντινά	μοι	τρόπον δοκεῖς εὖ λέγειν, ὦ
[448]	~(Σωκράτης) ~τὸ ἐρωτώμενον οὐ πάνυ	μοι	φαίνεται ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ἀλλὰ σύ,
[463]	ἐγὼ πειράσομαι φράσαι ὅ γέ	μοι	φαίνεται εἶναι ἡ ῥητορική· ~τυγχάνει
[485]	παῖζον, χαίρω ~τε καὶ χαρίεν	μοι	φαίνεται καὶ ἐλευθέριον καὶ πρέπον
[516]	χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης) ~καὶ τόδε τοίνυν	μοι	χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον καὶ ὁ
[462]	τιμᾷς τὸ χαρίζεσθαι, σμικρόν τί	μοι	χαρίσασθαι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἐροῦ
[447]	~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ	μοι,	ὦ Γοργία, ἀληθῆ λέγει Καλλικλῆς
[463]	ἐμὲ αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ τοίνυν	μοι,	ὦ Γοργία, εἶναί τι ἐπιτήδευμα
[489]	ἀνὴρ οὐ παύσεται φλυαρῶν. εἰπέ	μοι,	ὦ Σώκρατες, οὐκ αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος
[481]	τοὺς θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ. εἰπέ	μοι,	ὦ Σώκρατες, (πότερόν σε θῶμεν
[481]	οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα. ~(Καλλίκλης) ~εἰπέ	μοι,	ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει ταῦτα (Σωκράτης)
[499]	Καλλίκλεις, ὡς πανοῦργος εἶ καί	μοι	(ὥσπερ παιδὶ χρῇ, τοτὲ μὲν
[454]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ	μόνη	ἀπεργάζεται τοῦτο τὸ ἔργον, ἀλλὰ
[520]	ὅτι τοῦτο αἴτιόν ἐστιν, ὅτι	μόνη	αὕτη τῶν εὐεργεσιῶν τὸν εὖ
[453]	δοκεῖ πειθὼ ποιεῖν ἡ ῥητορικὴ	~μόνη	ἢ καὶ ἄλλαι τέχναι; λέγω
[454]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ῥητορικὴ	μόνη	πειθοῦς ἐστιν δημιουργός. ~(Γοργίας) ἀληθῆ
[520]	~νομοθετικὴ δικαστικῆς καὶ γυμναστικὴ ἰατρικῆς·	μόνοις	δ' ἔγωγε καὶ ᾤμην τοῖς
[520]	ἄνευ μισθοῦ, ὡς τὸ εἰκός,	μόνοις	τούτοις ~ἐνεχώρει, εἴπερ ἀληθῆ ἔλεγον.
[490]	λέγεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) οὐ	μόνον	γε, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ καὶ
[501]	~ὦ Καλλίκλεις, τὴν ἡδονὴν ἡμῶν	μόνον	διώκειν, ἄλλο δ' οὐδὲν φροντίζειν;
[502]	τοῖς δήμοις, ~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι	μόνον,	~εἰ δέ γε βελτίους ἔσονται
[501]	μέλον αὐταῖς ἄλλο ἢ χαρίζεσθαι	(μόνον,	εἴτε βέλτιον εἴτε χεῖρον. ἐμοὶ
[449]	~ἐπαγγέλλομαί γε δὴ ταῦτα οὐ	μόνον	ἐνθάδε ἀλλὰ καὶ ἄλλοθι. ~(Σωκράτης)
[476]	καὶ μαρτυρῶν, καὶ ἐγὼ σὲ	~μόνον	ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους ἐῶ χαίρειν.
[517]	οὐδὲν (τούτων διέφερον ἐκεῖνοι· ὅπερ	μόνον	ἔργον ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου. ναῦς
[489]	οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὐ νόμῳ ἄρα	μόνον	ἐστὶν αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[502]	σοὶ δοκεῖ, χαρίζεσθαι τοῖς ~θεαταῖς	μόνον,	ἢ καὶ διαμάχεσθαι, ἐάν τι
[455]	τε ἐσόμεθα; πότερον ~περὶ δικαίου	μόνον	καὶ ἀδίκου ἢ καὶ περὶ
[494]	ἀνδρεῖος γὰρ εἶ. ἀλλ' ~ἀποκρίνου	μόνον.	~(Καλλίκλης) φημὶ τοίνυν καὶ τὸν
[494]	~(Σωκράτης) ~πότερον εἰ τὴν κεφαλὴν	μόνον	κνησιῷ ἢ ἔτι τί σε
[498]	~(Σωκράτης) προσιόντων δὲ οἱ δειλοὶ	μόνον	λυποῦνται ἢ καὶ οἱ ἀνδρεῖοι;
[480]	εἴτ' ἐχθρὸν εἴτε ~ὁντινοῦν, ἐὰν	μόνον	μὴ αὐτὸς ἀδικῆται ὑπὸ τοῦ
[455]	πέρι καὶ ἀδίκων, ἀλλὰ πιστικὸς	μόνον·	οὐ γὰρ δήπου ὄχλον γ'
[500]	μὲν μέχρι ἡδονῆς, αὐτὸ ~τοῦτο	μόνον	παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ βέλτιον
[501]	διαριθμησαμένη, τριβῇ καὶ ~ἐμπειρίᾳ μνήμην	μόνον	σῳζομένη (τοῦ εἰωθότος γίγνεσθαι, ᾧ
[511]	ἐρῶ, τὴν κυβερνητικήν, ἣ οὐ	μόνον	τὰς ψυχὰς σῴζει ἀλλὰ ~καὶ
[501]	αὖ, ὥσπερ ἐκεῖ, τὴν ἡδονὴν	μόνον	τῆς ψυχῆς, τίνα ἂν ~αὐτῇ
[491]	τρόπον εὖ οἰκοῖτο, καὶ μὴ	μόνον	φρόνιμοι, ἀλλὰ καὶ ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ
[461]	σὺ βούλῃ, ἐάν μοι ἓν	μόνον	φυλάττῃς. ~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις;
[510]	ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται δὴ ἐκεῖνος	μόνος	ἄξιος λόγου φίλος τῷ τοιούτῳ,
[461]	λέγειν, ἔπειτα σὺ ἐνταῦθα τούτου	μόνος	ἀτυχήσαις. ~ἀλλὰ ἀντίθες τοι· σοῦ
[521]	ὀλίγων Ἀθηναίων, ἵνα μὴ εἴπω	μόνος,	ἐπιχειρεῖν τῇ ὡς ἀληθῶς ~πολιτικῇ
[526]	ὁ δὲ Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται,	μόνος	ἔχων χρυσοῦν (σκῆπτρον, ὥς φησιν
[476]	δὲ σὺ ἐξαρκεῖς εἷς ὢν	(μόνος	καὶ ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν, καὶ
[527]	τοσούτοις λόγοις τῶν ἄλλων ἐλεγχομένων	μόνος	οὗτος ~ἠρεμεῖ ὁ λόγος, ὡς
[472]	ἐγώ σοι ~μαρτυρῶ εἷς ὢν	μόνος,	τοὺς δ' ἄλλους πάντας τούτους
[521]	τέχνῃ καὶ πράττειν τὰ πολιτικὰ	μόνος	τῶν νῦν· ἅτε οὖν οὐ
[522]	καὶ ἐν ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος καὶ	μόνος	ὑπὸ μόνου, καὶ εἰ διὰ
[522]	ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος καὶ μόνος ὑπὸ	μόνου,	καὶ εἰ διὰ ταύτην ~τὴν
[520]	δεινὸν αὐτῷ μήποτε ~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ	μόνῳ	ἀσφαλὲς ταύτην τὴν εὐεργεσίαν προέσθαι,
[463]	ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα	μόρια	εἶναι, ἓν δὲ καὶ ἡ
[463]	καὶ τὴν σοφιστικήν, τέτταρα ~ταῦτα	μόρια	ἐπὶ τέτταρσιν πράγμασιν. εἰ οὖν
[464]	τῆς τοῦ σώματος ~θεραπείας δύο	μόρια	λέγω, τὴν μὲν γυμναστικήν, τὴν
[466]	~κολακείας μὲν οὖν ἔγωγε εἶπον	μόριον.	ἀλλ' οὐ μνημονεύεις τηλικοῦτος ὤν,
[463]	ὁποῖόν φημι ἐγὼ τῆς κολακείας	μόριον	~εἶναι τὴν ῥητορικήν, ἀλλ' αὐτὸν
[463]	ἀλλ' ἐμπειρία καὶ τριβή. ταύτης	μόριον	καὶ ~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ καλῶ
[463]	τὴν ῥητορικήν, πράγματός τινός ἐστι	μόριον	οὐδενὸς τῶν καλῶν. ~(Γοργίας) ~τίνος,
[462]	ἀλλὰ τῆς αὐτῆς μὲν ἐπιτηδεύσεως	μόριον.	~(Πῶλος) τίνος λέγεις ταύτης; ~(Σωκράτης)
[463]	~ἐρωτῶ δή, καὶ ἀπόκριναι ὁποῖον	μόριον.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἂν μάθοις
[463]	εἴπερ βούλει πυθέσθαι, ἐρώτα ὁποῖον	μόριον	τῆς ~κολακείας φημὶ εἶναι τὴν
[463]	δ' εἰπὲ πῶς λέγεις πολιτικῆς	μορίου	εἴδωλον εἶναι τὴν ~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης)
[463]	κατὰ τὸν ἐμὸν λόγον ~πολιτικῆς	μορίου	εἴδωλον. ~(Πῶλος) ~τί οὖν; καλὸν
[464]	διανείμασα, ~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον τῶν	μορίων,	προσποιεῖται (εἶναι τοῦτο ὅπερ ὑπέδυ,
[473]	λέγεις ἀδύνατον εἶναι ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης)	~μορμολύττῃ	αὖ, ὦ γενναῖε Πῶλε, καὶ
[486]	ὧδε γενναίαν μειρακιώδει (τινὶ διατρέπεις	μορφώματι,	καὶ ~οὔτ' ἂν δίκης βουλαῖσι
[465]	συγγνώμην ἔχειν ἐστίν· λέγοντος γάρ	μου	~βραχέα οὐκ ἐμάνθανες, οὐδὲ χρῆσθαι
[452]	φαίη ἄν, τὸ δὲ ἔργον	μού	ἐστιν καλούς τε καὶ ἰσχυροὺς
[485]	δοκεῖ χρῆμα εἶναι ~καὶ ἀνιᾷ	μου	τὰ ὦτα καί μοι δοκεῖ
[487]	ἀλήθειαν διὰ τὸ μὴ κήδεσθαί	μου	ὥσπερ σύ· τὼ δὲ ~ξένω
[460]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ὁ τὰ	μουσικὰ	μουσικός; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[449]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἡ	μουσικὴ	περὶ τὴν τῶν μελῶν ποίησιν;
[474]	φωνὰς καὶ τὰ κατὰ τὴν	μουσικὴν	πάντα ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[460]	~οὐκοῦν καὶ ὁ τὰ μουσικὰ	μουσικός;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὁ
[504]	χρηστὴ ἂν εἴη, ἀταξίας δὲ	μοχθηρά;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[505]	~οὐ γὰρ οἶμαι λυσιτελεῖ μετὰ	μοχθηρίας	σώματος ζῆν ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ
[488]	ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω μὲν εἶναι,	μοχθηρότερον	δέ· ἢ ὁ αὐτὸς (ὅρος
[521]	εἰς δικαστήριον ὑπὸ πάνυ ἴσως	μοχθηροῦ	~ἀνθρώπου καὶ φαύλου. ~(Σωκράτης) ~ἀνόητος
[486]	κατηγόρου τυχὼν ~πάνυ φαύλου καὶ	μοχθηροῦ,	ἀποθάνοις ἄν, εἰ βούλοιτο θανάτου
[512]	οὐκ ἄμεινόν ἐστιν ζῆν τῷ	μοχθηρῷ	~ἀνθρώπῳ· κακῶς γὰρ ἀνάγκη ἐστὶν
[511]	τὸ μέγιστον αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει	μοχθηρῷ	ὄντι τὴν ψυχὴν καὶ ~λελωβημένῳ
[504]	Καλλίκλεις, σώματί γε κάμνοντι καὶ	μοχθηρῶς	διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ διδόναι καὶ
[505]	ἀνάγκη γὰρ ~οὕτω καὶ ζῆν	μοχθηρῶς.	ἢ οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί.
[493]	οὐδ' ἂν ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα	μυθολογῶ,	οὐδέν τι μᾶλλον μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης)
[493]	κάτω, καὶ τοῦτο ἄρα τις	μυθολογῶν	κομψὸς ἀνήρ, ἴσως Σικελός ~τις
[523]	λόγου, ὃν σὺ μὲν ἡγήσῃ	μῦθον,	ὡς ἐγὼ οἶμαι, ἐγὼ δὲ
[527]	προπηλακιεῖ. ~τάχα δ' οὖν ταῦτα	μῦθός	σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὥσπερ γραὸς
[505]	γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐδὲ τοὺς	μύθους	φασὶ μεταξὺ θέμις εἶναι (καταλείπειν,
[483]	αὐτοῦ ἐπὶ ~Σκύθας; ἢ (ἄλλα	μυρία	ἄν τις ἔχοι τοιαῦτα λέγειν.
[490]	θηρεύω εἰ ὁ ~εἷς τῶν	μυρίων	κρείττων. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν
[490]	~(Σωκράτης) ~πολλάκις ἄρα εἷς φρονῶν	μυρίων	μὴ φρονούντων κρείττων ἐστὶν κατὰ
[480]	ἄλλους μὴ ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ ~παρέχειν	μύσαντα	εὖ καὶ ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν
[521]	γενναιότατε, παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης) ~εἴ σοι	Μυσόν	γε ἥδιον καλεῖν, ὦ Σώκρατες·