| Pages |
|---|
| [314] |
θύραν,
ἀνοίξας
καὶ
ἰδὼν
ἡμᾶς,
|
Ἔα, |
ἔφη,
σοφισταί
τινες·
οὐ
σχολὴ |
| [310] |
οὖν·
καὶ
χάριν
γε
εἴσομαι,
|
ἐὰν |
ἀκούητε.
(ΕΤ.
Καὶ
μὴν
καὶ |
| [334] |
τῶν
αὐτῶν
καὶ
μακρὰ
λέγειν,
|
ἐὰν |
βούλῃ,
οὕτως
ὥστε
τὸν
λόγον |
| [335] |
Οὐκ
ἀφήσομέν
σε,
ὦ
Σώκρατες·
|
ἐὰν |
γὰρ
σὺ
ἐξέλθῃς,
οὐχ
ὁμοίως |
| [342] |
σὺ
λέγεις
τοῦτο,
περὶ
ἐπῶν·
|
ἐὰν |
δὲ
βούλῃ,
σοῦ
ἀκούσομαι.
Ὁ |
| [348] |
ἕτοιμός
εἰμί
σοι
παρέχειν
ἀποκρινόμενος·
|
ἐὰν |
δὲ
βούλῃ,
σὺ
ἐμοὶ
παράσχες, |
| [356] |
λυπηρά,
τὰ
ἐλάττω
καὶ
σμικρότερα·
|
ἐὰν |
δὲ
ἡδέα
πρὸς
λυπηρά,
ἐὰν |
| [356] |
μείζω
ἀεὶ
καὶ
πλείω
ληπτέα·
|
ἐὰν |
δὲ
λυπηρὰ
πρὸς
λυπηρά,
τὰ |
| [328] |
ἀποδέδωκεν
ὃ
ἐγὼ
πράττομαι
ἀργύριον·
|
(ἐὰν |
δὲ
μή,
ἐλθὼν
εἰς
ἱερόν, |
| [356] |
ἐν
ᾗ
ἂν
ταῦτ´
ἐνῇ·
|
ἐὰν
|
(δὲ
τὰ
ἡδέα
ὑπὸ
τῶν |
| [319] |
μαθητά
τε
καὶ
διδακτὰ
εἶναι·
|
ἐὰν |
δέ
τις
ἄλλος
ἐπιχειρῇ
αὐτοῖς |
| [318] |
Ὦ
νεανίσκε,
ἔσται
τοίνυν
σοι,
|
ἐὰν |
ἐμοὶ
συνῇς,
ᾗ
ἂν
ἡμέρᾳ |
| [331] |
Πρωταγόρα,
ἀποκρινούμεθα
αὐτῷ,
ταῦτα
ὁμολογήσαντες,
|
ἐὰν |
ἡμᾶς
ἐπανέρηται·
Οὐκ
ἄρα
ἐστὶν |
| [310] |
Καὶ
μὴν
καὶ
ἡμεῖς
σοί,
|
ἐὰν |
λέγῃς.
(ΣΩ.
Διπλῆ
ἂν
εἴη |
| [328] |
γάρ
τις
παρ´
ἐμοῦ
μάθῃ,
|
ἐὰν |
μὲν
βούληται,
ἀποδέδωκεν
ὃ
ἐγὼ |
| [356] |
ζυγῷ,
εἰπὲ
πότερα
πλείω
ἐστίν.
|
ἐὰν |
μὲν
γὰρ
ἡδέα
πρὸς
ἡδέα
|
| [325] |
τὰ
δὲ
μὴ
ποίει.
καὶ
|
ἐὰν |
μὲν
ἑκὼν
πείθηται·
εἰ
δὲ |
| [347] |
δὲ
καὶ
αἱ
τοιαίδε
συνουσίαι,
|
ἐὰν
|
μὲν
λάβωνται
ἀνδρῶν
οἷοίπερ
ἡμῶν |
| [351] |
ὦ
Σώκρατες,
σκοπώμεθα
αὐτό,
καὶ
|
ἐὰν |
μὲν
πρὸς
λόγον
δοκῇ
εἶναι |
| [356] |
ἐὰν
δὲ
ἡδέα
πρὸς
λυπηρά,
|
ἐὰν |
μὲν
τὰ
ἀνιαρὰ
ὑπερβάλληται
ὑπὸ |
| [329] |
πληγέντα
μακρὸν
ἠχεῖ
καὶ
ἀποτείνει
|
ἐὰν |
μὴ
ἐπιλάβηταί
τις,
καὶ
οἱ |
| [325] |
οὐκ
ἔστι
θάνατος
ἡ
ζημία
|
ἐὰν |
μὴ
ἐπίστωνται,
ἐφ´
ᾧ
δὲ |
| [355] |
ταῦτα
γελοῖά
ἐστιν,
κατάδηλον
ἔσται,
|
ἐὰν |
μὴ
πολλοῖς
ὀνόμασι
χρώμεθα
ἅμα, |
| [313] |
οὔτε
οἱ
ὠνούμενοι
παρ´
αὐτῶν,
|
ἐὰν |
μή
τις
τύχῃ
γυμναστικὸς
ἢ |
| [313] |
καὶ
οἱ
ὠνούμενοι
παρ´
αὐτῶν,
|
ἐὰν |
μή
τις
τύχῃ
περὶ
τὴν |
| [343] |
πρὸς
ἕνα
λόγον
φαίνεται
ἐμβεβλῆσθαι,
|
ἐὰν |
μή
τις
ὑπολάβῃ
πρὸς
τὸ |
| [333] |
πολλῶν.
Ἀλλ´
οὐδέν
μοι
διαφέρει,
|
ἐὰν |
μόνον
σύ
γε
ἀποκρίνῃ,
εἴτ´ |
| [360] |
καὶ
ἥδιον;
Ἀλλὰ
καὶ
τοῦτο
|
ἐὰν
|
ὁμολογῶμεν,
ἔφη,
διαφθεροῦμεν
τὰς
ἔμπροσθεν |
| [338] |
οὗτος
ἐμοὶ
λόγον
ὑποσχέτω
ὁμοίως.
|
ἐὰν |
οὖν
μὴ
δοκῇ
πρόθυμος
εἶναι
|
| [355] |
κακά
ἐστιν,
ὅμως
αὐτὰ
ποιεῖ.
|
ἐὰν |
οὖν
τις
ἡμᾶς
ἔρηται,
Διὰ |
| [323] |
καὶ
εἰδῶσιν
ὅτι
ἄδικός
ἐστιν,
|
ἐὰν |
οὗτος
αὐτὸς
καθ´
αὑτοῦ
τἀληθῆ |
| [349] |
ἔγωγε
οὐδέν
σοι
ὑπόλογον
τίθεμαι,
|
ἐάν
|
πῃ
ἄλλῃ
νῦν
φήσῃς·
οὐ |
| [320] |
αὐτοὶ
περιιόντες
νέμονται
ὥσπερ
ἄφετοι,
|
ἐάν |
που
αὐτόματοι
περιτύχωσιν
τῇ
ἀρετῇ. |
| [318] |
συνουσίας·
ὅτι
οὖν
αὐτῷ
ἀποβήσεται,
|
ἐάν |
σοι
συνῇ,
ἡδέως
ἄν
φησι |
| [325] |
καὶ
μετὰ
τούτου
πάντ´
ἄνδρα,
|
ἐάν |
τι
καὶ
ἄλλο
βούληται
μανθάνειν |
| [323] |
ἐν
τῇ
ἄλλῃ
πολιτικῇ
ἀρετῇ,
|
ἐάν |
τινα
καὶ
εἰδῶσιν
ὅτι
ἄδικός |
| [342] |
τῶν
τε
λακωνιζόντων
τούτων
καὶ
|
ἐάν |
τις
ἄλλος
ξένος
ὢν
ἐπιδημήσῃ, |
| [322] |
ὀλίγοις
οἴονται
μετεῖναι
συμβουλῆς,
καὶ
|
ἐάν
|
(τις
ἐκτὸς
ὢν
τῶν
ὀλίγων |
| [329] |
ἀποκρίνασθαι
οὔτε
αὐτοὶ
ἐρέσθαι,
ἀλλ´
|
ἐάν |
τις
καὶ
σμικρὸν
ἐπερωτήσῃ
τι |
| [334] |
ἐπιλήσμων
τις
ὢν
ἄνθρωπος,
καὶ
|
ἐάν |
τίς
μοι
μακρὰ
λέγῃ,
(ἐπιλανθάνομαι |
| [323] |
διδαχῆς
οἴονται
γίγνεσθαι
ἀγαθὰ
ἀνθρώποις,
|
(ἐάν |
τις
ταῦτα
μὴ
ἔχῃ,
ἀλλὰ |
| [323] |
ἄλλαις
ἀρεταῖς,
ὥσπερ
σὺ
λέγεις,
|
ἐάν |
τις
φῇ
ἀγαθὸς
αὐλητὴς
εἶναι, |
| [352] |
οἷον
ἄρχειν
τοῦ
ἀνθρώπου,
καὶ
|
ἐάνπερ |
γιγνώσκῃ
τις
τἀγαθὰ
καὶ
τὰ |
| [329] |
οἱ
δὲ
ἄλλο,
ἢ
ἀνάγκη,
|
ἐάνπερ |
τις
ἓν
λάβῃ,
ἅπαντα
ἔχειν; |
| [323] |
φάναι
εἶναι
δικαίους,
ἐάντε
ὦσιν
|
ἐάντε |
μή,
ἢ
μαίνεσθαι
τὸν
μὴ |
| [356] |
ἀνιαρὰ
ὑπερβάλληται
ὑπὸ
τῶν
ἡδέων,
|
ἐάντε |
τὰ
ἐγγὺς
ὑπὸ
τῶν
πόρρω |
| [356] |
τὰ
ἐγγὺς
ὑπὸ
τῶν
πόρρω
|
ἐάντε |
τὰ
πόρρω
ὑπὸ
τῶν
ἐγγύς, |
| [323] |
πάντας
δεῖν
φάναι
εἶναι
δικαίους,
|
ἐάντε |
ὦσιν
ἐάντε
μή,
ἢ
μαίνεσθαι |
| [347] |
μὲν
ᾀσμάτων
τε
καὶ
ἐπῶν
|
(ἐάσωμεν, |
περὶ
δὲ
ὧν
τὸ
πρῶτον |
| [332] |
ἔχειν
πρὸς
τοῦτο,
τοῦτο
μὲν
|
ἐάσωμεν, |
τόδε
δὲ
ἄλλο
ὧν
ἔλεγες
|
| [356] |
τὸ
ἔλαττον,
ἢ
αὐτὸ
πρὸς
|
ἑαυτὸ |
ἢ
τὸ
ἕτερον
πρὸς
τὸ
|
| [348] |
συνουσίας
(ἐῶσιν
χαίρειν,
αὐτοὶ
δ´
|
ἑαυτοῖς |
σύνεισιν
δι´
ἑαυτῶν,
ἐν
τοῖς |
| [339] |
αὑτῷ
μέμφεται,
δῆλον
ὅτι
καὶ
|
ἑαυτὸν |
μέμφεται,
ὥστε
ἤτοι
τὸ
πρότερον |
| [358] |
ἐστὶν
ἢ
ἀμαθία,
οὐδὲ
κρείττω
|
ἑαυτοῦ |
ἄλλο
τι
ἢ
σοφία.
Συνεδόκει |
| [340] |
πρώτοις
αὐτὸς
ὁ
Σιμωνίδης
τὴν
|
ἑαυτοῦ |
γνώμην
ἀπεφήνατο,
ὅτι
ἄνδρα
(ἀγαθὸν |
| [336] |
λέγειν·
χρὴ
γὰρ
ἕκαστον
τὴν
|
ἑαυτοῦ |
γνώμην
ἀποφαίνεσθαι.
Μετὰ
δὲ
τὸν |
| [349] |
ἴδιος
οὐσία
καὶ
πρᾶγμα
ἔχον
|
ἑαυτοῦ |
δύναμιν
ἕκαστον,
οὐκ
ὂν
οἷον |
| [359] |
ἔρχεται,
ἐπειδὴ
τὸ
ἥττω
εἶναι
|
ἑαυτοῦ |
ηὑρέθη
ἀμαθία
οὖσα.
Ὡμολόγει.
Ἀλλὰ |
| [345] |
φησὶν
ἐπαινέτης
εἶναι,
ἀλλὰ
περὶ
|
ἑαυτοῦ
|
λέγει
τοῦτο
τὸ
ἑκών.
ἡγεῖτο |
| [316] |
ὡς
βελτίους
ἐσομένους
διὰ
(τὴν
|
ἑαυτοῦ |
συνουσίαν,
χρὴ
εὐλαβεῖσθαι
τὸν
ταῦτα |
| [346] |
γονεῦσιν
ἢ
πατρίδι
ἀδικηθέντες,
αὐτοὺς
|
ἑαυτοὺς |
παραμυθεῖσθαι
καὶ
διαλλάττεσθαι
προσαναγκάζοντας
ἑαυτοὺς |
| [346] |
ἑαυτοὺς
παραμυθεῖσθαι
καὶ
διαλλάττεσθαι
προσαναγκάζοντας
|
ἑαυτοὺς |
φιλεῖν
τοὺς
ἑαυτῶν
καὶ
ἐπαινεῖν. |
| [340] |
οὐχ
ὡς
οἴεται
Πρωταγόρας,
ταὐτὸν
|
ἑαυτῷ |
λέγοντα,
ἀλλ´
ἄλλο.
οὐ
γὰρ |
| [339] |
φησιν
ἀποδέχεσθαι
αὐτοῦ
τὰ
αὐτὰ
|
ἑαυτῷ
|
λέγοντος;
καίτοι
ὁπότε
τὸν
ταὐτὰ |
| [339] |
γὰρ
ἂν
(φαίνοιτο
ὁμολογεῖν
αὐτὸς
|
ἑαυτῷ |
ὁ
ταῦτα
ἀμφότερα
λέγων,
ὅς |
| [339] |
καὶ
Πιττακὸν
τὸν
ταὐτὰ
λέγοντα
|
ἑαυτῷ, |
ὅτι
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι,
τοῦτον
|
| [316] |
ὀθνείων,
καὶ
πρεσβυτέρων
καὶ
νεωτέρων,
|
ἑαυτῷ |
συνεῖναι
ὡς
βελτίους
ἐσομένους
διὰ
|
| [348] |
αὐτοὶ
δ´
ἑαυτοῖς
σύνεισιν
δι´
|
ἑαυτῶν, |
ἐν
τοῖς
ἑαυτῶν
λόγοις
πεῖραν |
| [350] |
ἐπισταμένων
θαρραλεώτεροί
εἰσιν,
καὶ
αὐτοὶ
|
ἑαυτῶν
|
(ἐπειδὰν
μάθωσιν
ἢ
πρὶν
μαθεῖν. |
| [350] |
ὡμολόγησα.
ἔπειτα
τοὺς
ἐπισταμένους
αὐτοὺς
|
ἑαυτῶν |
θαρραλεωτέρους
ὄντας
ἀποφαίνεις
καὶ
μὴ |
| [346] |
διαλλάττεσθαι
προσαναγκάζοντας
ἑαυτοὺς
φιλεῖν
τοὺς
|
ἑαυτῶν |
καὶ
ἐπαινεῖν.
πολλάκις
δὲ
οἶμαι |
| [347] |
τε
καὶ
ἀκούοντας
ἐν
μέρει
|
ἑαυτῶν |
κοσμίως,
κἂν
πάνυ
(πολὺν
οἶνον |
| [348] |
σύνεισιν
δι´
ἑαυτῶν,
ἐν
τοῖς
|
ἑαυτῶν |
λόγοις
πεῖραν
ἀλλήλων
λαμβάνοντες
καὶ |
| [347] |
τὸ
μὴ
δύνασθαι
ἀλλήλοις
δι´
|
ἑαυτῶν |
συνεῖναι
ἐν
τῷ
πότῳ
μηδὲ |
| [347] |
φωνῆς
καὶ
τῶν
λόγων
τῶν
|
ἑαυτῶν |
ὑπὸ
ἀπαιδευσίας,
τιμίας
ποιοῦσι
(τὰς |
| [347] |
τῷ
πότῳ
μηδὲ
διὰ
τῆς
|
ἑαυτῶν |
φωνῆς
καὶ
τῶν
λόγων
τῶν |
| [343] |
καὶ
Μύσων
ὁ
Χηνεύς,
καὶ
|
ἕβδομος |
ἐν
τούτοις
ἐλέγετο
Λακεδαιμόνιος
Χίλων. |
| [328] |
χρόνον
κεκηλημένος
ἔτι
πρὸς
αὐτὸν
|
ἔβλεπον |
ὡς
ἐροῦντά
τι,
ἐπιθυμῶν
ἀκούειν· |
| [317] |
αὐτοὺς
οὔ
τι
διαπράξασθαι
ὃ
|
ἐβουλήθησαν— |
οὐ
γὰρ
λαθεῖν
τῶν
ἀνθρώπων |
| [335] |
τὰ
μακρὰ
ταῦτα
ἀδύνατος,
ἐπεὶ
|
ἐβουλόμην |
ἂν
οἷός
τ´
εἶναι.
ἀλλὰ |
| [339] |
εἰρῆσθαι
τἀληθῆ,
ἵνα
μοι
χρόνος
|
ἐγγένηται |
τῇ
σκέψει
τί
λέγοι
ὁ |
| [356] |
καὶ
αἱ
φωναὶ
αἱ
ἴσαι
|
ἐγγύθεν
|
μὲν
μείζους,
πόρρωθεν
δὲ
σμικρότεραι; |
| [356] |
τῇ
ὄψει
τὰ
αὐτὰ
μεγέθη
|
ἐγγύθεν |
μὲν
μείζω,
πόρρωθεν
δὲ
ἐλάττω· |
| [356] |
ἕτερον
πρὸς
τὸ
ἕτερον,
εἴτ´
|
ἐγγὺς |
εἴτε
πόρρω
εἴη;
~τί
ἂν |
| [356] |
συνθεὶς
τὰ
λυπηρά,
καὶ
τὸ
|
ἐγγὺς |
καὶ
τὸ
πόρρω
στήσας
ἐν |
| [356] |
ἐάντε
τὰ
πόρρω
ὑπὸ
τῶν
|
ἐγγύς, |
ταύτην
τὴν
πρᾶξιν
πρακτέον
ἐν |
| [356] |
ὑπὸ
τῶν
ἡδέων,
ἐάντε
τὰ
|
ἐγγὺς |
ὑπὸ
τῶν
πόρρω
ἐάντε
τὰ |
| [357] |
καὶ
σμικροτέρου
καὶ
πορρωτέρω
καὶ
|
ἐγγυτέρω, |
ἆρα
πρῶτον
μὲν
οὐ
μετρητικὴ |
| [336] |
ἀκουόντων·
ἐπεὶ
Σωκράτη
γε
ἐγὼ
|
ἐγγυῶμαι |
μὴ
ἐπιλήσεσθαι,
οὐχ
ὅτι
παίζει |
| [312] |
οἵαπερ
ἡ
παρὰ
τοῦ
γραμματιστοῦ
|
ἐγένετο
|
καὶ
κιθαριστοῦ
καὶ
παιδοτρίβου;
τούτων |
| [335] |
ἂν
βελτίων
ἐφαινόμην
οὐδ´
ἂν
|
ἐγένετο |
Πρωταγόρου
ὄνομα
ἐν
τοῖς
Ἕλλησιν. |
| [314] |
ἐπειδὴ
δὲ
ἐν
τῷ
προθύρῳ
|
ἐγενόμεθα, |
ἐπιστάντες
περί
τινος
λόγου
διελεγόμεθα, |
| [335] |
ἀμφότερα
δυνάμενον,
ἵνα
ἡ
συνουσία
|
ἐγίγνετο· |
νῦν
δὲ
ἐπειδὴ
οὐκ
ἐθέλεις |
| [346] |
ἵνα
αὐτοῖς
ἀμελοῦσιν
αὐτῶν
μὴ
|
ἐγκαλῶσιν |
οἱ
ἄνθρωποι
μηδ´
ὀνειδίζωσιν
ὅτι |
| [315] |
μὲν
οὖν
Πρόδικος
ἔτι
κατέκειτο,
|
ἐγκεκαλυμμένος |
ἐν
κῳδίοις
τισὶν
καὶ
στρώμασιν |
| [314] |
ἡμεῖς
πάλιν
ἐκρούομεν,
καὶ
ὃς
|
ἐγκεκλῃμένης |
τῆς
θύρας
ἀποκρινόμενος
εἶπεν,
Ὦ |
| [326] |
δὲ
διέξοδοι
καὶ
ἔπαινοι
καὶ
|
ἐγκώμια |
παλαιῶν
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν,
ἵνα
ὁ |
| [343] |
ἰδίᾳ
περιεφέρετο
τοῦτο
τὸ
ῥῆμα
|
ἐγκωμιαζόμενον |
ὑπὸ
τῶν
σοφῶν,
τὸ
Χαλεπὸν |
| [346] |
τινὰ
τῶν
τοιούτων
ἐπαινέσαι
καὶ
|
ἐγκωμιάσαι |
οὐχ
ἑκών,
ἀλλ´
ἀναγκαζόμενος.
ταῦτα |
| [343] |
(ἅτε
φιλότιμος
ὢν
ἐπὶ
σοφίᾳ,
|
ἔγνω |
ὅτι
εἰ
καθέλοι
τοῦτο
τὸ
|
| [335] |
ἐν
τοῖς
Ἕλλησιν.
Καὶ
ἐγώ—
|
ἔγνων |
γὰρ
ὅτι
οὐκ
ἤρεσεν
αὐτὸς |
| [310] |
μέγα
λέγων,
Ὦ
Σώκρατες,
ἔφη,
|
ἐγρήγορας |
ἢ
καθεύδεις;
Καὶ
ἐγὼ
τὴν |
| [344] |
ἐσθλός·
(τῷ
δὲ
κακῷ
οὐκ
|
ἐγχωρεῖ |
γενέσθαι,
ἀλλ´
ἀεὶ
εἶναι
ἀνάγκη. |
| [344] |
ταῦτα.
τῷ
μὲν
γὰρ
ἐσθλῷ
|
ἐγχωρεῖ |
κακῷ
γενέσθαι,
ὥσπερ
καὶ
παρ´ |
| [342] |
ἄλλοι.
Ἐγὼ
τοίνυν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἅ
γέ
μοι
δοκεῖ
περὶ |
| [318] |
ἐπὶ
τὸ
βέλτιον
ἐπιδιδόναι.
(Καὶ
|
ἐγὼ |
ἀκούσας
εἶπον·
Ὦ
Πρωταγόρα,
τοῦτο |
| [359] |
ὅτι
ἀδύνατον.
Καὶ
τοῦτο,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἀληθὲς
λέγεις·
ὥστ´
εἰ
τοῦτο |
| [312] |
λέγειν;
Ἴσως
ἄν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἀληθῆ
λέγοιμεν,
οὐ
μέντοι
ἱκανῶς |
| [343] |
αὐτὸ
κοινῇ
ἅπαντες,
εἰ
ἄρα
|
ἐγὼ |
ἀληθῆ
λέγω.
εὐθὺς
γὰρ
τὸ |
| [349] |
τούτων.
ὧδε
δὲ
γνώσῃ
ὅτι
|
ἐγὼ |
ἀληθῆ
λέγω·
εὑρήσεις
γὰρ
πολλοὺς |
| [334] |
ἢ
δεῖ;
Μηδαμῶς,
ἦν
δ´
|
ἐγώ. |
Ἀλλ´
ὅσα
δεῖ;
ἔφη.
(Ναί, |
| [359] |
δοκεῖ
οὕτως.
Ὀρθῶς
γε,
ἔφην
|
ἐγώ. |
~(ἀλλὰ
ποτέρους
φῂς
εἰς
τὸν |
| [330] |
δὲ
αὐτῶν
ἐστιν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἄλλο,
τὸ
δὲ
ἄλλο;
Ναί. |
| [360] |
δοκεῖ
εἶναι.
Οὔτοι,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἄλλου
ἕνεκα
ἐρωτῶ
πάντα
ταῦτα |
| [310] |
Ἀλλὰ
ναὶ
μὰ
Δία,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἂν
αὐτῷ
διδῷς
ἀργύριον
καὶ |
| [332] |
Συνωμολόγει.
(Ἴθι
δή,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἀναλογισώμεθα
τὰ
ὡμολογημένα
ἡμῖν.
ὡμολογήκαμεν |
| [338] |
πως·
Ἡγοῦμαι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἐγὼ |
ἀνδοὶ
παιδείας
~μέγιστον
μέρος
εἶναι |
| [349] |
δὲ
διαφερόντως.
(Ἔχε
δή,
ἔφην
|
ἐγώ· |
ἄξιον
γάρ
τοι
ἐπισκέψασθαι
ὃ |
| [338] |
τὸν
ἀποκρινόμενον
ἀποκρίνεσθαι·
ἐπειδὰν
δὲ
|
ἐγὼ
|
ἀποκρίνωμαι
ὁπός´
ἂν
οὗτος
βούληται |
| [311] |
εἰς
τὴν
αὐλὴν
περιῇμεν·
καὶ
|
ἐγὼ
|
(ἀποπειρώμενος
τοῦ
Ἱπποκράτους
τῆς
ῥώμης |
| [319] |
παρασκευαστὸν
ἀνθρώποις,
δίκαιός
εἰμι
εἰπεῖν.
|
ἐγὼ |
γὰρ
Ἀθηναίους,
ὥσπερ
καὶ
οἱ |
| [310] |
ἵνα
ὑπὲρ
ἐμοῦ
διαλεχθῇς
αὐτῷ.
|
ἐγὼ |
γὰρ
ἅμα
μὲν
καὶ
νεώτερός |
| [328] |
ποιοῦμαι
(ἀκηκοέναι
ἃ
ἀκήκοα
Πρωταγόρου.
|
ἐγὼ |
γὰρ
ἐν
μὲν
τῷ
ἔμπροσθεν |
| [351] |
καλεῖς
κακὰ
καὶ
ἀνιαρὰ
ἀγαθά;
|
ἐγὼ |
γὰρ
λέγω,
καθ´
ὃ
ἡδέα |
| [345] |
τινῶν
οἳ
ἑκόντες
κακὰ
ποιοῦσιν.
|
ἐγὼ |
γὰρ
σχεδόν
τι
οἶμαι
τοῦτο, |
| [319] |
σὲ
εἰρήσεται
ἢ
ἅπερ
νοῶ.
|
ἐγὼ |
γὰρ
τοῦτο,
ὦ
Πρωταγόρα,
οὐκ |
| [310] |
ἀναστὰς
οὕτω
δεῦρο
ἐπορευόμην.
Καὶ
|
ἐγὼ |
γιγνώσκων
αὐτοῦ
τὴν
ἀνδρείαν
καὶ |
| [338] |
(Πρωταγόρας
ἀποκρίνεσθαι,
οὗτος
μὲν
ἐρωτάτω,
|
ἐγὼ |
δὲ
ἀποκρινοῦμαι,
καὶ
ἅμα
πειράσομαι |
| [331] |
~Πρωταγόρας
γὰρ
(ὅδε
ταῦτα
ἀπεκρίνατο,
|
ἐγὼ |
δὲ
ἠρώτων.
εἰ
οὖν
εἴποι· |
| [350] |
ὁμολογίαν
ἡ
σοφία
ἐστὶν
ἰσχύς.
|
ἐγὼ |
δὲ
οὐδαμοῦ
οὐδ´
ἐνταῦθα
ὁμολογῶ
|
| [335] |
συνουσίας
ποιεῖσθαι
(σοφὸς
γὰρ
εἶ—
|
ἐγὼ |
δὲ
τὰ
μακρὰ
ταῦτα
ἀδύνατος, |
| [316] |
ἄλλαι
δυσμένειαί
τε
καὶ
ἐπιβουλαί.
|
ἐγὼ |
δὲ
τὴν
σοφιστικὴν
τέχνην
φημὶ |
| [317] |
ταῖς
τέχναις
ταύταις
παραπετάσμασιν
ἐχρήσαντο.
|
~ἐγὼ |
δὲ
τούτοις
(ἅπασιν
κατὰ
τοῦτο |
| [339] |
τὰ
ἔμπροσθεν;
Οἶδα,
ἦν
δ´
|
ἐγώ. |
Δοκεῖ
οὖν
σοι,
ἔφη,
ταῦτα |
| [335] |
ἐπειδὰν
σὺ
βούλῃ
διαλέγεσθαι
ὡς
|
ἐγὼ |
δύναμαι
ἕπεσθαι,
τότε
σοι
διαλέξομαι. |
| [336] |
τῶν
ἀκουόντων·
ἐπεὶ
Σωκράτη
γε
|
ἐγὼ |
ἐγγυῶμαι
μὴ
ἐπιλήσεσθαι,
οὐχ
ὅτι |
| [335] |
ὄνομα
ἐν
τοῖς
Ἕλλησιν.
Καὶ
|
ἐγώ— |
ἔγνων
γὰρ
ὅτι
οὐκ
ἤρεσεν |
| [353] |
ὥσπερ
ἤρξω.
(Πάλιν
τοίνυν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
εἰ
ἔροιντο
ἡμᾶς·
Τί
οὖν |
| [333] |
Ἔστω,
ἔφη.
Πότερον,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
εἰ
εὖ
πράττουσιν
ἀδικοῦντες
ἢ |
| [354] |
ὁ
Πρωταγόρας.
Πάλιν
τοίνυν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
εἴ
με
ἀνέροισθε,
ὦ
ἄνθρωποι, |
| [353] |
τοῦτο
λέγουσιν;
(Οἶμαι,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
εἶναί
τι
ἡμῖν
τοῦτο
πρὸς |
| [359] |
ἀποκρινόμενος;
Ὡμολόγει.
Ἴθι
δή,
ἔφην
|
ἐγώ, |
εἰπὲ
ἡμῖν,
ἐπὶ
τί
λέγεις |
| [329] |
ἀρετὴν
φῂς
διδακτὸν
εἶναι,
καὶ
|
ἐγὼ |
εἴπερ
ἄλλῳ
τῳ
ἀνθρώπων
πειθοίμην |
| [360] |
δ´
ὅς.
Οὐκοῦν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
εἴπερ
καλὸν
καὶ
ἀγαθόν,
καὶ |
| [347] |
ἀποκρίνεσθαι,
ἐρωτᾶν
τὸν
ἕτερον.
Καὶ
|
ἐγὼ |
εἶπον·
Ἐπιτρέπω
μὲν
ἔγωγε
Πρωταγόρᾳ |
| [335] |
ἀλλὰ
χάρισαι
ἡμῖν
πᾶσιν.
Καὶ
|
ἐγὼ |
εἶπον—
ἤδη
δὲ
ἀνειστήκη
ὡς |
| [340] |
ἔχει
ἢ
ὃ
ἐπανορθοῖς.
Καὶ
|
ἐγὼ |
εἶπον·
Κακὸν
ἄρα
μοι
εἴργασται, |
| [313] |
οὐκέτι
ἔχω
σοι
λέγειν.
~(Καὶ
|
ἐγὼ |
εἶπον
μετὰ
τοῦτο·
Τί
οὖν; |
| [311] |
τῷ
Ἱππονίκου·
ἀλλ´
ἴωμεν.
Καὶ
|
ἐγὼ |
εἶπον·
Μήπω,
ἀγαθέ,
ἐκεῖσε
ἴωμεν— |
| [340] |
ὡς
ἅπασιν
δοκεῖ
ἀνθρώποις.
Καὶ
|
ἐγὼ |
εἶπον·
Νὴ
τὸν
Δία,
εἰς |
| [318] |
ἐμὲ
ὑπὲρ
τοῦ
νεανίσκου.
~(Καὶ
|
ἐγὼ |
εἶπον
ὅτι
Ἡ
αὐτή
μοι |
| [339] |
ἢ
πᾶν
σοι
διεξέλθω;
Καὶ
|
ἐγὼ |
εἶπον
ὅτι
Οὐδὲν
δεῖ·
ἐπίσταμαί |
| [330] |
ἔφη,
ἔχει,
ὦ
Σώκρατες.
Καὶ
|
ἐγὼ |
εἶπον·
Οὐδὲν
ἄρα
ἐστὶν
τῶν |
| [360] |
ἐπινεῦσαι
ἠθέλησεν
ἐσίγα
τε.
Καὶ
|
ἐγὼ
|
εἶπον·
Τί
δή,
ὦ
Πρωταγόρα, |
| [334] |
ἀνεθορύβησαν
ὡς
εὖ
λέγοι,
καὶ
|
ἐγὼ |
εἶπον·
Ὦ
Πρωταγόρα,
ἐγὼ
τυγχάνω |
| [316] |
προσῇμεν
πρὸς
τὸν
Πρωταγόραν,
(καὶ
|
ἐγὼ |
εἶπον·
Ὦ
Πρωταγόρα,
πρὸς
σέ |
| [349] |
ὅπως
οὔ.
καὶ
νῦν
δὴ
|
ἐγὼ |
ἐκεῖνα,
ἅπερ
τὸ
πρῶτον
ἠρώτων |
| [329] |
ἢ
ταῦτ´
ἐστὶν
ἃ
νυνδὴ
|
ἐγὼ
|
(ἔλεγον
πάντα
ὀνόματα
τοῦ
αὐτοῦ |
| [352] |
ἢ
λύπης
ἢ
ὧν
νυνδὴ
|
ἐγὼ |
ἔλεγον
ὑπό
τινος
τούτων
κρατουμένους |
| [336] |
σοι
ὅτι
πολὺ
σοῦ
μᾶλλον
|
ἐγὼ |
ἐμαυτοῦ
δέομαι
θέουσιν
τούτοις
ἀκολουθεῖν, |
| [341] |
ἄπειρος
εἶναι
φαίνῃ,
οὐχ
ὥσπερ
|
ἐγὼ |
ἔμπειρος
διὰ
τὸ
μαθητὴς
εἶναι |
| [340] |
ἔφη
ὁ
Πρόδικος.
Οὐκοῦν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἐν
μὲν
τοῖς
πρώτοις
αὐτὸς |
| [326] |
οὐδὲν
γὰρ
θαυμαστόν,
εἴπερ
ἀληθῆ
|
ἐγὼ |
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
ἔλεγον,
ὅτι |
| [360] |
Ἐπένευσε.
Ἀλλὰ
μήν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἐναντίον
(ἀνδρεία
δειλίᾳ.
Ἔφη.
Οὐκοῦν |
| [348] |
ἕως
ἂν
ἐντύχῃ.
ὥσπερ
καὶ
|
ἐγὼ |
ἕνεκα
τούτου
σοὶ
ἡδέως
διαλέγομαι |
| [332] |
Οὐκ
ἔφη.
Οὐκοῦν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἑνὶ
ἑκάστῳ
τῶν
ἐναντίων
ἓν |
| [333] |
συνεχώρησεν
ἀποκρίνεσθαι.
Ἴθι
δή,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἐξ
ἀρχῆς
μοι
ἀπόκριναι.
δοκοῦσί |
| [346] |
αἰσχρόν,
ἄκων
δ´
ἔστιν
οὓς
|
ἐγὼ |
ἐπαινῶ
καὶ
φιλῶ.
σὲ
οὖν, |
| [332] |
δοκεῖς
οἴεσθαι.
Ἀλλὰ
μήν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἐπειδὴ
δυσχερῶς
δοκεῖς
μοι
ἔχειν |
| [358] |
συνεδόκει.
Ἄλλο
τι
οὖν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἐπί
γε
τὰ
κακὰ
οὐδεὶς |
| [328] |
ἐπιδειξάμενος
ἀπεπαύσατο
τοῦ
λόγου.
καὶ
|
ἐγὼ |
ἐπὶ
μὲν
πολὺν
χρόνον
κεκηλημένος |
| [319] |
πράττειν
καὶ
λέγειν.
Ἆρα,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἕπομαί
σου
τῷ
λόγῳ;
δοκεῖς |
| [310] |
Εὖ
ἂν
λέγοις,
ἦν
δ´
|
ἐγώ· |
ἔστι
δὲ
τί,
καὶ
τοῦ |
| [332] |
Συνέφη.
Φέρε
δή,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἔστιν
τι
καλόν;
Συνεχώρει.
Τούτῳ |
| [341] |
οὕτως
ἔχειν,
ὦ
Πρόδικε·
ἀλλ´
|
ἐγὼ |
εὖ
οἶδ´
ὅτι
καὶ
Σιμωνίδης |
| [359] |
ἄλλων
μορίων
τῆς
ἀρετῆς.
καὶ
|
ἐγὼ |
εὐθὺς
τότε
πάνυ
ἐθαύμασα
τὴν |
| [333] |
ἦ
γάρ,
ὦ
Πρωταγόρα,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἢ
ἄλλως
πως;
Ὡμολόγησεν
καὶ |
| [341] |
οὑτοσὶ
νουθετεῖ
ἑκάστοτε,
ὅταν
ἐπαινῶν
|
ἐγὼ |
ἢ
σὲ
ἢ
ἄλλον
τινὰ
|
| [351] |
βούλει
ἡγεμονεύειν
τῆς
σκέψεως,
ἢ
|
ἐγὼ |
ἡγῶμαι;
Δίκαιος,
ἔφη,
σὺ
ἡγεῖσθαι· |
| [311] |
ἔνδον
καταλάβωμεν;
καταλύει
δ´,
ὡς
|
ἐγὼ |
ἤκουσα,
παρὰ
Καλλίᾳ
τῷ
Ἱππονίκου· |
| [352] |
ἄλλα
πράττειν·
καὶ
ὅσους
δὴ
|
ἐγὼ |
ἠρόμην
ὅτι
ποτε
αἴτιόν
ἐστι |
| [331] |
σμικρὸν
ἔχῃ
τὸ
ὅμοιον.
Καὶ
|
ἐγὼ |
θαυμάσας
εἶπον
πρὸς
αὐτόν·
Ἦ |
| [329] |
πρόσωπον.
Πότερον
οὖν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
καὶ
μεταλαμβάνουσιν
οἱ
ἄνθρωποι
τούτων |
| [328] |
Τοιοῦτόν
σοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἐγὼ |
καὶ
μῦθον
καὶ
λόγον
εἴρηκα, |
| [313] |
τίνι;
Μαθήμασιν
δήπου,
ἦν
δ´
|
ἐγώ. |
καὶ
ὅπως
γε
μή,
ὦ |
| [361] |
μᾶλλον
τοῦ
Ἐπιμηθέως·
ᾧ
χρώμενος
|
ἐγὼ |
καὶ
προμηθούμενος
ὑπὲρ
τοῦ
βίου |
| [338] |
αὐτὸ
τὸ
ἐρωτώμενον
ἀποκρίνεσθαι,
καὶ
|
ἐγὼ |
καὶ
ὑμεῖς
κοινῇ
δεησόμεθα
αὐτοῦ |
| [358] |
ἅπασιν
ἡμῖν.
Τί
οὖν;
ἔφην
|
ἐγώ, |
καλεῖτέ
τι
δέος
καὶ
φόβον; |
| [359] |
δὲ
οὐκ
ἐθέλουσιν.
Πότερον,
ἔφην
|
ἐγώ, |
καλὸν
ὂν
ἰέναι
ἢ
αἰσχρόν; |
| [339] |
ὀρθῶς,
ἢ
οὔ;
Πάνυ,
ἔφην
|
ἐγώ, |
καλῶς
τε
καὶ
ὀρθῶς.
Δοκεῖ |
| [330] |
Οὐκ
ἔφη.
Φέρε
δή,
ἔφην
|
ἐγώ, |
κοινῇ
σκεψώμεθα
ποῖόν
τι
αὐτῶν |
| [359] |
ὑπὸ
τῶν
ἀνθρώπων.
Ἀληθῆ,
ἔφην
|
ἐγώ, |
λέγεις·
ἀλλ´
οὐ
τοῦτο
(ἐρωτῶ, |
| [350] |
μαινόμενοί
εἰσιν.
Πῶς
οὖν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
λέγεις
τοὺς
ἀνδρείους;
οὐχὶ
τοὺς |
| [334] |
ἠρέμα
ἠρόμην.
~Πότερον,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
λέγεις,
ὦ
(Πρωταγόρα,
ἃ
μηδενὶ |
| [354] |
λυπεῖσθαι
(ἀγαθόν,
ἢ
πρὸς
ὃ
|
ἐγὼ |
λέγω,
ἔχετε
ἡμῖν
εἰπεῖν·
ἀλλ´ |
| [335] |
τοι,
ἔφην,
ὦ
Πρωταγόρα,
οὐδ´
|
ἐγὼ |
λιπαρῶς
ἔχω
παρὰ
τὰ
σοὶ |
| [340] |
δέ
γε
Πιττακόν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
μέμφεται,
οὐχ
ὡς
οἴεται
Πρωταγόρας, |
| [330] |
τοῦτο
δίκαιόν
ἐστιν
ἢ
ἄδικον;
|
ἐγὼ |
μὲν
ἂν
αὐτῷ
ἀποκριναίμην
ὅτι |
| [331] |
δὲ
ἀνόσιον;
τί
αὐτῷ
ἀποκρινούμεθα;
|
ἐγὼ |
μὲν
γὰρ
αὐτὸς
ὑπέρ
γε |
| [336] |
Κρίσωνα
θέοντας,
τούτου
δέου
συγκαθεῖναι·
|
ἐγὼ |
μὲν
γὰρ
οὐ
δύναμαι
ταχὺ |
| [361] |
ταῦτα
συνδιασκοποίην.
Καὶ
ὁ
Πρωταγόρας,
|
Ἐγὼ |
μέν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ἐπαινῶ
|
| [312] |
τί
ἡγῇ
εἶναι
τὸν
σοφιστήν;
|
Ἐγὼ |
μέν,
ἦ
δ´
ὅς,
ὥσπερ |
| [337] |
πλέον,
τῷ
δὲ
ἀμαθεστέρῳ
ἔλαττον.
|
ἐγὼ
|
μὲν
καὶ
αὐτός,
ὦ
Πρωταγόρα |
| [361] |
σὺ
μακρὸν
λόγον
ἑκάτερος
ἀπετείναμεν,
|
ἐγὼ |
μὲν
λέγων
ὡς
οὐ
διδακτὸν |
| [353] |
γιγνόμενα,
νόσους
τε
καὶ
τἆλλα.
|
Ἐγὼ
|
μὲν
οἶμαι,
ἔφη
ὁ
Πρωταγόρας, |
| [337] |
φαυλοτάτους
τῶν
ἀνθρώπων
διαφέρεσθαι
ἀλλήλοις.
|
ἐγὼ |
μὲν
οὖν
καὶ
δέομαι
καὶ |
| [360] |
ἔφη,
πέρανον.
Ἕν
γ´,
ἔφην
|
ἐγώ, |
μόνον
(ἐρόμενος
ἔτι
σέ,
εἴ |
| [346] |
δίκαν
ὑγιὴς
ἀνήρ·
οὔ
μιν
|
ἐγὼ |
μωμήσομαι—
οὐ
γάρ
εἰμι
φιλόμωμος— |
| [350] |
ἔφη.
(Οὐκοῦν
οὗτοι,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
οἱ
οὕτω
θαρραλέοι
ὄντες
οὐκ |
| [328] |
εἰς
ἀρετήν,
ἀγαπητόν.
ὧν
δὴ
|
ἐγὼ |
οἶμαι
εἷς
εἶναι,
καὶ
διαφερόντως |
| [341] |
πολλῶν
πραγμάτων
γίγνηται.
Ἀλλὰ
καὶ
|
ἐγὼ |
οἶμαι,
ἔφην,
ὦ
Πρωταγόρα,
τοῦτο |
| [339] |
ποιητής;
Οὐ
καλῶς,
ἦν
δ´
|
ἐγώ. |
Ὅρα
δή,
ἔφη,
(βέλτιον.
Ἀλλ´, |
| [338] |
ἑλέσθαι
ἐδέοντο
ἐπιστάτην.
εἶπον
οὖν
|
ἐγὼ |
ὅτι
αἰσχρὸν
εἴη
βραβευτὴν
ἑλέσθαι |
| [334] |
σοί;
Ἀκήκοα
γοῦν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ὅτι
σὺ
οἷός
τ´
εἶ |
| [317] |
ἀφιγμένοι
εἶμεν—
Τί
οὖν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
οὐ
καὶ
Πρόδικον
καὶ
Ἱππίαν |
| [351] |
Ἡδέα
δὲ
καλεῖς,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
οὐ
τὰ
ἡδονῆς
(μετέχοντα
ἢ |
| [335] |
οὖν
σου
παραμεῖναι
ἡμῖν·
ὡς
|
ἐγὼ |
οὐδ´
ἂν
ἑνὸς
ἥδιον
ἀκούσαιμι |
| [331] |
δίκαιον.
Μή
μοι,
ἦν
δ´
|
ἐγώ· |
οὐδὲν
γὰρ
δέομαι
τὸ
εἰ |
| [316] |
ἄλλων;
Ἡμῖν
μέν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
οὐδὲν
διαφέρει·
ἀκούσας
δὲ
οὗ
|
| [317] |
τοῖς
ἄλλοις
καὶ
πανοῦργον
εἶναι.
|
ἐγὼ |
οὖν
τούτων
τὴν
ἐναντίαν
ἅπασαν
|
| [320] |
τῶν
οἰκείων
οὔτε
τῶν
ἀλλοτρίων.
|
ἐγὼ |
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα,
εἰς
ταῦτα |
| [361] |
οὕτως
ἂν
ἥκιστα
εἴη
διδακτόν.
|
ἐγὼ |
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα,
πάντα
ταῦτα |
| [314] |
σχολὴ
αὐτῷ;
Ἀλλ´
ὠγαθέ,
ἔφην
|
ἐγώ, |
οὔτε
παρὰ
Καλλίαν
ἥκομεν
οὔτε |
| [362] |
τι
τρέπεσθαι.
~(Ἀλλ´,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν,
εἴ
σοι |
| [346] |
καὶ
μηδὲν
κακὸν
ποιῇ,
ὡς
|
ἐγὼ |
πάντας
φιλέω
καὶ
ἐπαίνημι—
καὶ |
| [311] |
ὅτι
ἀγαλματοποιός.
Εἶεν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ· |
(παρὰ
δὲ
δὴ
Πρωταγόραν
νῦν |
| [340] |
τῷ
ἀνδρί.
δοκῶ
οὖν
μοι
|
ἐγὼ |
παρακαλεῖν
σέ·
ὥσπερ
ἔφη
Ὅμηρος |
| [316] |
καλός,
ὡς
φῂς
σὺ
καὶ
|
ἐγὼ
|
πείθομαι,
καὶ
Κριτίας
ὁ
Καλλαίσχρου. |
| [340] |
ἔφη.
Πῶς
δή;
ἦν
δ´
|
ἐγώ. |
Πολλὴ
ἄν,
ἔφη,
ἀμαθία
εἴη |
| [335] |
τῇ
βραχυλογίᾳ.
Ὦ
Σώκρατες,
ἔφη,
|
ἐγὼ |
πολλοῖς
ἤδη
εἰς
ἀγῶνα
λόγων |
| [334] |
δεῖ;
ἔφη.
(Ναί,
ἦν
δ´
|
ἐγώ. |
Πότερα
οὖν
ὅσα
ἐμοὶ
δοκεῖ |
| [328] |
ἐὰν
μὲν
βούληται,
ἀποδέδωκεν
ὃ
|
ἐγὼ |
πράττομαι
ἀργύριον·
(ἐὰν
δὲ
μή, |
| [358] |
δ´
οὔ.
Ἀλλ´
οὐδέν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
Πρόδικε,
διαφέρει·
ἀλλὰ
τόδε.
εἰ |
| [359] |
δὴ
τούτων
ὑποκειμένων,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
Πρόδικέ
τε
καὶ
Ἱππία,
ἀπολογείσθω |
| [312] |
γενησόμενος.
Σὺ
δέ,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
πρὸς
θεῶν,
οὐκ
ἂν
αἰσχύνοιο |
| [358] |
καὶ
φόβον;
καὶ
ἆρα
ὅπερ
|
ἐγώ; |
(πρὸς
σὲ
λέγω,
ὦ
Πρόδικε) |
| [347] |
περὶ
δὲ
ὧν
τὸ
πρῶτον
|
ἐγώ |
σε
ἠρώτησα,
ὦ
Πρωταγόρα,
ἡδέως |
| [340] |
ἀνέρος
ἀμφότεροί
περσχῶμεν,
ἀτὰρ
καὶ
|
ἐγὼ |
σὲ
παρακαλῶ,
μὴ
ἡμῖν
ὁ |
| [347] |
Πρόδικε
καὶ
Πρωταγόρα,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
Σιμωνίδης
διανοούμενος
πεποιηκέναι
τοῦτο
τὸ |
| [349] |
ἀποπειρώμενός
(μου
ταῦτα
ἔλεγες.
Ἀλλ´
|
ἐγώ |
σοι,
ἔφη,
λέγω,
ὦ
Σώκρατες, |
| [339] |
μὴ
τὶ
λέγοι)
ἀτάρ,
ἔφην
|
ἐγώ, |
σοὶ
οὐ
φαίνεται;
Πῶς
γὰρ |
| [339] |
καλέσας
αὐτόν,
Ὦ
Πρόδικε,
ἔφην
|
ἐγώ, |
σὸς
μέντοι
Σιμωνίδης
πολίτης·
~(δίκαιος |
| [330] |
ταῦτα
μόρια
(τῆς
ἀρετῆς,
ἔφην
|
ἐγώ, |
σοφία
τε
καὶ
ἀνδρεία;
Πάντων |
| [351] |
ἀμφισβητήσομεν.
Πότερον
οὖν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
σὺ
βούλει
ἡγεμονεύειν
τῆς
σκέψεως, |
| [310] |
στὰς
παρ´
ἐμοί.
Πρῴην,
ἔφην
|
ἐγώ· |
σὺ
δὲ
ἄρτι
πέπυσαι;
Νὴ |
| [352] |
ἀνθρωπείων
πραγμάτων.
Καλῶς
γε,
ἔφην
|
ἐγώ, |
σὺ
λέγων
καὶ
ἀληθῆ.
οἶσθα |
| [333] |
Λέγω.
Ἆρ´
οὖν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ταῦτ´
ἐστὶν
ἀγαθὰ
ἅ
ἐστιν |
| [342] |
γυναῖκες.
γνοῖτε
δ´
ἂν
ὅτι
|
ἐγὼ |
ταῦτα
ἀληθῆ
λέγω
καὶ
Λακεδαιμόνιοι |
| [316] |
Πρωταγόρα,
πρὸς
σέ
τοι
ἤλθομεν
|
ἐγώ |
τε
καὶ
Ἱπποκράτης
οὗτος.
Πότερον, |
| [353] |
ὦ
ἄνθρωποι,
ὑμῖν,
ὥς
φαμεν
|
ἐγώ |
τε
καὶ
Πρωταγόρας,
δι´
οὐδὲν |
| [353] |
Ἀκούετε
δή·
πειρασόμεθα
γὰρ
ὑμῖν
|
ἐγώ |
τε
καὶ
Πρωταγόρας
φράσαι.
ἄλλο |
| [311] |
δὲ
δὴ
Πρωταγόραν
νῦν
ἀφικόμενοι
|
ἐγώ |
τε
καὶ
σὺ
ἀργύριον
ἐκείνῳ |
| [361] |
κατάδηλον
γένοιτο
ἐκεῖνο
περὶ
οὗ
|
ἐγώ |
τε
καὶ
σὺ
μακρὸν
λόγον |
| [339] |
τοῦ
αὐτοῦ
μὲν
περὶ
οὗπερ
|
ἐγώ
|
τε
καὶ
σὺ
νῦν
διαλεγόμεθα, |
| [353] |
ἄν.
Οὐκοῦν
ἐροίμεθ´
ἂν
αὐτοὺς
|
ἐγώ |
τε
καὶ
σὺ
πάλιν·
Πονηρὰ |
| [319] |
ἐπαγγέλλομαι.
Ἦ
καλόν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
τέχνημα
ἄρα
κέκτησαι,
εἴπερ
κέκτησαι· |
| [352] |
λόγου.
~(Ἆρ´
οὖν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
τῇδέ
πῃ
καταφανὲς
ἂν
ἡμῖν |
| [310] |
ἔφη,
ἐγρήγορας
ἢ
καθεύδεις;
Καὶ
|
ἐγὼ |
τὴν
φωνὴν
γνοὺς
αὐτοῦ,
Ἱπποκράτης, |
| [358] |
ὠφέλιμον;
Συνεδόκει.
Εἰ
ἄρα,
ἔφην
|
ἐγώ, |
τὸ
ἡδὺ
ἀγαθόν
ἐστιν,
οὐδεὶς |
| [358] |
εἰρημένα.
Ὁμολογεῖτε
ἄρα,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
τὸ
μὲν
ἡδὺ
ἀγαθὸν
εἶναι, |
| [339] |
καὶ
ἔπαινον
(τῶν
ἀκουόντων·
καὶ
|
ἐγὼ |
τὸ
μὲν
πρῶτον,
ὡσπερεὶ
ὑπὸ |
| [349] |
γε.
Πότερον
οὖν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
τὸ
μέν
τι
αὐτοῦ
αἰσχρόν, |
| [345] |
φησὶ
γάρ—
τοὔνεκεν
οὔ
ποτ´
|
ἐγὼ |
τὸ
μὴ
γενέσθαι
δυνατὸν
διζήμενος |
| [358] |
δὲ
δή,
ὦ
ἄνδρες,
ἔφην
|
ἐγώ, |
τὸ
τοιόνδε;
αἱ
ἐπὶ
τούτου |
| [342] |
ἐκελευέτην
πάνυ,
καὶ
οἱ
ἄλλοι.
|
Ἐγὼ |
τοίνυν,
ἦν
δ´
ἐγώ,
ἅ |
| [352] |
ἐπίδειξον,
ἵνα
ἐπισκέψωμαι
σαφέστερον,
καὶ
|
ἐγὼ |
τοιοῦτόν
τι
ποθῶ
πρὸς
τὴν |
| [318] |
ἐρωτᾷς,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
|
ἐγὼ |
τοῖς
καλῶς
ἐρωτῶσι
χαίρω
ἀποκρινόμενος. |
| [312] |
ἤ
σε
λανθάνει;
ἦν
δ´
|
ἐγώ. |
Τοῦ
πέρι;
Ὅτι
μέλλεις
τὴν |
| [312] |
σοφῶν
ἐπιστήμονα.
Οὐκοῦν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
τοῦτο
μὲν
ἔξεστι
λέγειν
καὶ |
| [310] |
Τί
οὖν
σοι,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
τοῦτο;
μῶν
τί
σε
ἀδικεῖ |
| [334] |
καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Ὦ
Πρωταγόρα,
|
ἐγὼ |
τυγχάνω
ἐπιλήσμων
τις
ὢν
ἄνθρωπος, |
| [337] |
ἄνδρες,
ἔφη,
οἱ
παρόντες,
ἡγοῦμαι
|
ἐγὼ
|
ὑμᾶς
συγγενεῖς
τε
καὶ
οἰκείους |
| [317] |
ὄντων
τὸν
λόγον
ποιεῖσθαι.
Καὶ
|
ἐγώ— |
ὑπώπτευσα
γὰρ
βούλεσθαι
αὐτὸν
τῷ |
| [322] |
ὡς
σὺ
φῄς—
εἰκότως,
ὡς
|
ἐγώ |
φημι—
~ὅταν
δὲ
εἰς
συμβουλὴν |
| [338] |
ἅμα
πειράσομαι
αὐτῷ
δεῖξαι
ὡς
|
ἐγώ |
φημι
χρῆναι
τὸν
ἀποκρινόμενον
ἀποκρίνεσθαι· |
| [347] |
ἀληθῆ
λέγειν,
διὰ
ταῦτά
σε
|
ἐγὼ |
ψέγω.
ταῦτά
μοι
δοκεῖ,
ὦ
|
| [311] |
καὶ
ἠρώτων,
Εἰπέ
μοι,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ὦ
Ἱππόκρατες,
παρὰ
Πρωταγόραν
νῦν |
| [346] |
καὶ
τῷ
Πιττακῷ
λέγει
ὅτι
|
Ἐγώ, |
(ὦ
Πιττακέ,
οὐ
διὰ
ταῦτά |
| [341] |
ἄρα
καὶ
μέμφεται,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ὦ
Πρόδικε,
τὸν
Πιττακὸν
λέγοντα |
| [333] |
ὄν.
Ἴθι
δή,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ὦ
Πρωταγόρα,
μὴ
ἀποκάμωμεν
ἀλλὰ
|
| [348] |
αὑτὸν
ὡς
ἀποκρινούμενος.
Εἶπον
δὴ
|
ἐγώ· |
Ὦ
Πρωταγόρα,
μὴ
οἴου
διαλέγεσθαί |
| [341] |
βαρβάρῳ
τεθραμμένος;
Ἀκούεις
δή,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ὦ
Πρωταγόρα,
Προδίκου
τοῦδε.
(ἔχεις |
| [359] |
γ´,
ἔφη.
μέμνησαι,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ὦ
Πρωταγόρα,
ταῦτα
ἀποκρινόμενος;
Ὡμολόγει. |
| [360] |
δειλίαν
ἢ
ἀνδρείαν
καλεῖς;
Δειλίαν
|
ἔγωγ´, |
ἔφη.
Δειλοὶ
δὲ
οὐ
διὰ |
| [333] |
σωφρονεῖν,
ὅτι
ἀδικεῖ;
Αἰσχυνοίμην
ἂν
|
ἔγωγ´, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
τοῦτο
ὁμολογεῖν, |
| [330] |
ἢ
οἷον
ὅσιον;
ἀγανακτήσαιμ´
ἂν
|
ἔγωγ´, |
ἔφην,
τῷ
ἐρωτήματι,
καὶ
εἴποιμ´ |
| [336] |
ἔσται
τῶν
διαλόγων;
χωρὶς
γὰρ
|
ἔγωγ´ |
ᾤμην
εἶναι
τὸ
συνεῖναί
τε |
| [330] |
οἷον
δίκαιον
εἶναι,
φαίην
ἂν
|
ἔγωγε |
ἀποκρινόμενος
τῷ
(ἐρωτῶντι·
οὐκοῦν
καὶ |
| [350] |
ἔλεγόν
τε
καὶ
ἀπεκρινόμην
σοι.
|
ἔγωγε |
ἐρωτηθεὶς
ὑπὸ
σοῦ
εἰ
οἱ
|
| [356] |
Μῶν
ἄλλῳ
τῳ,
φαίην
ἂν
|
ἔγωγε, |
ἢ
ἡδονῇ
καὶ
λύπῃ;
οὐ |
| [350] |
θαρροῦντας
δὲ
πρὸς
ἕκαστα
τούτων;
|
Ἔγωγε, |
ἦ
δ´
ὅς,
καὶ
λίαν |
| [315] |
χορῷ.
τοῦτον
τὸν
χορὸν
μάλιστα
|
ἔγωγε |
ἰδὼν
ἥσθην,
ὡς
καλῶς
ηὐλαβοῦντο
|
| [353] |
ἐμὲ
ἡγήσασθαι
ᾗ
οἶμαι
ἂν
|
ἔγωγε |
κάλλιστα
φανερὸν
γενέσθαι,
ἕπου·
εἰ |
| [333] |
μὴ
τοῖς
ἀνθρώποις
ὠφέλιμα
ᾖ,
|
ἔγωγε |
καλῶ
ἀγαθά.
Καί
μοι
ἐδόκει |
| [315] |
δὲ
ὧν
διελέγοντο
οὐκ
ἐδυνάμην
|
ἔγωγε |
μαθεῖν
ἔξωθεν,
καίπερ
λιπαρῶς
ἔχων |
| [333] |
εἴτε
μή·
τὸν
γὰρ
λόγον
|
ἔγωγε |
μάλιστα
ἐξετάζω,
συμβαίνει
μέντοι
ἴσως |
| [350] |
εἰς
τὰ
(φρέατα
κολυμβῶσιν
θαρραλέως;
|
Ἔγωγε, |
ὅτι
οἱ
κολυμβηταί.
Πότερον
διότι |
| [330] |
οἷον
τὸ
ἕτερον·
εἴποιμ´
ἂν
|
ἔγωγε |
ὅτι
Τὰ
μὲν
ἄλλα
ὀρθῶς |
| [349] |
ἄλλως
πως,
τοῦτο
διόρισαι,
ὡς
|
ἔγωγε |
οὐδέν
σοι
ὑπόλογον
τίθεμαι,
ἐάν
|
| [334] |
ἀγαθὰ
καλεῖς;
Οὐδαμῶς,
ἔφη·
ἀλλ´
|
ἔγωγε |
πολλὰ
οἶδ´
ἃ
ἀνθρώποις
μὲν
|
| [353] |
τῶν
ἡδονῶν
ἐλέγομεν;
εἴποιμ´
ἂν
|
ἔγωγε |
πρὸς
αὐτοὺς
ὡδί·
Ἀκούετε
δή· |
| [347] |
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Ἐπιτρέπω
μὲν
|
ἔγωγε |
Πρωταγόρᾳ
ὁπότερον
αὐτῷ
ἥδιον·
εἰ |
| [354] |
πολλαχῇ;
Συγγιγνώσκετέ
μοι,
φαίην
ἂν
|
ἔγωγε. |
πρῶτον
μὲν
γὰρ
οὐ
ῥᾴδιον |
| [335] |
Ὦ
παῖ
Ἱππονίκου,
ἀεὶ
μὲν
|
ἔγωγέ |
σου
τὴν
φιλοσοφίαν
ἄγαμαι,
ἀτὰρ
|
| [338] |
αἱρήσεσθε.
τῇ
μὲν
ἀληθείᾳ,
ὡς
|
ἐγᾦμαι, |
ἀδύνατον
ὑμῖν
ὥστε
Πρωταγόρου
τοῦδε |
| [315] |
τι
ἔτι
μειράκιον,
ὡς
μὲν
|
ἐγᾦμαι |
καλόν
τε
(κἀγαθὸν
τὴν
φύσιν, |
| [336] |
Μετὰ
δὲ
τὸν
Ἀλκιβιάδην,
ὡς
|
ἐγᾦμαι, |
Κριτίας
ἦν
ὁ
εἰπών·
Ὦ |
| [330] |
φατε
εἶναι;
φαῖμεν
ἄν,
ὡς
|
ἐγᾦμαι. |
Ναί,
ἦ
δ´
ὅς.
Οὐκοῦν |
| [354] |
λύπας;
Οὐκ
ἂν
φαῖεν,
ὡς
|
ἐγᾦμαι. |
Οὐδ´
ἐμοὶ
δοκεῖ,
ἔφη
ὁ |
| [354] |
καὶ
πλοῦτοι;
Φαῖεν
ἄν,
ὡς
|
ἐγᾦμαι. |
Συνεδόκει.
Ταῦτα
δὲ
ἀγαθά
ἐστι |
| [353] |
ἀνίας
ποιεῖ;
Ὁμολογοῖεν
ἄν,
ὡς
|
ἐγᾦμαι. |
Συνέφη
ὁ
Πρωταγόρας.
Οὐκοῦν
φαίνεται, |
| [349] |
δὲ
συνδιασκέψασθαι.
ἦν
δέ,
(ὡς
|
ἐγᾦμαι, |
τὸ
ἐρώτημα
τόδε·
σοφία
καὶ |
| [356] |
βίου,
ὁπότε
τὸ
πλέον
ὀρθῶς
|
ἔδει |
ἑλέσθαι
καὶ
ὁπότε
τὸ
ἔλαττον, |
| [321] |
εἱμαρμένη
ἡμέρα
παρῆν,
ἐν
ᾗ
|
ἔδει |
καὶ
ἄνθρωπον
ἐξιέναι
ἐκ
γῆς |
| [313] |
μὲν
τὸ
σῶμα
ἐπιτρέπειν
σε
|
ἔδει |
τῳ
διακινδυνεύοντα
ἢ
χρηστὸν
αὐτὸ
|
| [338] |
οὐκ
ἔφη
ἀφήσειν
καὶ
ἑλέσθαι
|
ἐδέοντο |
ἐπιστάτην.
εἶπον
οὖν
ἐγὼ
ὅτι |
| [334] |
σμικροτάτῳ
ἐν
τούτοις
οἷς
μέλλει
|
ἔδεσθαι, |
ὅσον
μόνον
τὴν
δυσχέρειαν
κατασβέσαι |
| [314] |
παρακαλέσαντα
τὸν
ἐπαΐοντα,
ὅτι
τε
|
ἐδεστέον |
ἢ
ποτέον
καὶ
ὅτι
μή, |
| [327] |
οὓς
πέρυσιν
Φερεκράτης
ὁ
ποιητὴς
|
ἐδίδαξεν |
ἐπὶ
Ληναίῳ.
ἦ
σφόδρα
ἐν
|
| [327] |
καὶ
δημοσίᾳ
πᾶς
πάντα
καὶ
|
ἐδίδασκε |
καὶ
ἐπέπληττε
τὸν
μὴ
καλῶς |
| [358] |
ἀληθῆ
λέγειν
ἢ
ψεύδεσθαι.
Ὑπερφυῶς
|
ἐδόκει |
ἅπασιν
ἀληθῆ
εἶναι
τὰ
εἰρημένα. |
| [332] |
καὶ
εἴ
τι
ἀσθενείᾳ,
ἀσθενῶς;
|
Ἐδόκει. |
Καὶ
εἴ
τι
μετὰ
τάχους, |
| [359] |
ἐπὶ
ταῦτα
οὔτε
λαμβάνειν
ἑκόντα.
|
~Ἐδόκει |
(καὶ
ταῦτα
πᾶσιν.
Οὕτω
δὴ |
| [333] |
ἔγωγε
καλῶ
ἀγαθά.
Καί
μοι
|
ἐδόκει |
ὁ
Πρωταγόρας
ἤδη
τετραχύνθαι
τε |
| [338] |
γενέσθαι,
ἀλλὰ
πάντες
κοινῇ
ἐπιστατήσετε.
|
Ἐδόκει |
πᾶσιν
οὕτω
ποιητέον
εἶναι·
καὶ |
| [358] |
εἴτε
φόβον
εἴτε
δέος
καλεῖτε.
|
Ἐδόκει
|
Πρωταγόρᾳ
μὲν
καὶ
Ἱππίᾳ
δέος |
| [317] |
συνέδριον
κατασκευάσωμεν,
ἵνα
καθεζόμενοι
διαλέγησθε;
|
Ἐδόκει |
χρῆναι·
ἅσμενοι
δὲ
πάντες
ἡμεῖς, |
| [357] |
ἡμῖν
οἱ
ἄνθρωποι
ἢ
οὔ;
|
Ἐδόκουν |
ἂν
καὶ
τῷ
Πρωταγόρᾳ
ὁμολογεῖν. |
| [315] |
δ´
οὖν
ἰδέαν
πάνυ
καλός.
|
ἔδοξα
|
ἀκοῦσαι
ὄνομα
αὐτῷ
εἶναι
Ἀγάθωνα, |
| [330] |
ἆρ´
οὐκ
ὀρθῶς
ὑμῶν
κατήκουσα;
|
ἐδόξατέ
|
μοι
φάναι
τὰ
τῆς
ἀρετῆς |
| [310] |
ἰέναι,
ἔπειτά
μοι
λίαν
πόρρω
|
ἔδοξε |
τῶν
νυκτῶν
εἶναι·
ἐπειδὴ
(δὲ |
| [353] |
σοι
δοκεῖ
ἐμμένειν
οἷς
ἄρτι
|
ἔδοξεν |
ἡμῖν,
ἐμὲ
ἡγήσασθαι
ᾗ
οἶμαι |
| [309] |
νεανίας
διάκειται;
(ΣΩ.
Εὖ,
ἔμοιγε
|
ἔδοξεν, |
οὐχ
ἥκιστα
δὲ
καὶ
τῇ |
| [309] |
οὕτω
καλός
τις
ὁ
ξένος
|
ἔδοξέν |
σοι
εἶναι,
ὥστε
τοῦ
Κλεινίου |
| [348] |
Πρωταγόρας
αἰσχυνθείς,
ὥς
γέ
μοι
|
ἔδοξεν, |
τοῦ
τε
Ἀλκιβιάδου
ταῦτα
λέγοντος |
| [315] |
περὶ
δὲ
ὧν
διελέγοντο
οὐκ
|
ἐδυνάμην |
ἔγωγε
μαθεῖν
ἔξωθεν,
καίπερ
λιπαρῶς
|
| [327] |
πάντες
αὐληταὶ
ἦμεν
ὁποῖός
τις
|
ἐδύνατο |
ἕκαστος,
καὶ
τοῦτο
καὶ
ἰδίᾳ |
| [321] |
δὲ
ῥίζας·
ἔστι
δ´
οἷς
|
ἔδωκεν |
εἶναι
τροφὴν
ζῴων
ἄλλων
βοράν· |
| [322] |
οὔπω
εἶχον,
ἧς
μέρος
πολεμική—
|
ἐζήτουν |
δὴ
ἁθροίζεσθαι
καὶ
σῴζεσθαι
κτίζοντες |
| [329] |
καὶ
σοὶ
πείθομαι·
(ὃ
δ´
|
ἐθαύμασά |
σου
λέγοντος,
τοῦτό
μοι
ἐν |
| [359] |
καὶ
ἐγὼ
εὐθὺς
τότε
πάνυ
|
ἐθαύμασα |
τὴν
ἀπόκρισιν,
καὶ
ἔτι
μᾶλλον |
| [355] |
ὁ
ἄνθρωπος
τἀγαθὰ
πράττειν
οὐκ
|
ἐθέλει |
διὰ
τὰς
παραχρῆμα
ἡδονάς,
ὑπὸ |
| [348] |
διαλεγέσθω
ἢ
εἰπέτω
ὅτι
οὐκ
|
ἐθέλει |
διαλέγεσθαι,
ἵνα
τούτῳ
μὲν
ταῦτα |
| [342] |
ἄριστα
πεπαίδευνται,
ὧδε·
εἰ
γὰρ
|
ἐθέλει |
τις
Λακεδαιμονίων
τῷ
φαυλοτάτῳ
συγγενέσθαι, |
| [358] |
ἐπὶ
ἃ
οἴεται
κακὰ
εἶναι
|
ἐθέλειν |
ἰέναι
ἀντὶ
τῶν
ἀγαθῶν·
ὅταν |
| [360] |
φῂς
εἰς
τὸν
πόλεμον
οὐκ
|
ἐθέλειν |
ἰέναι,
καλὸν
ὂν
καὶ
ἀγαθόν; |
| [352] |
φασι
γιγνώσκοντας
τὰ
βέλτιστα
οὐκ
|
ἐθέλειν
|
πράττειν,
ἐξὸν
αὐτοῖς,
ἀλλὰ
ἄλλα |
| [324] |
μαθήσεως
κτητῆς
οὔσης.
εἰ
γὰρ
|
ἐθέλεις |
ἐννοῆσαι
τὸ
κολάζειν,
ὦ
Σώκρατες, |
| [335] |
ἐγίγνετο·
νῦν
δὲ
ἐπειδὴ
οὐκ
|
ἐθέλεις |
καὶ
ἐμοί
τις
ἀσχολία
ἐστὶν |
| [358] |
ἔμπροσθέν
ἐστιν,
ἆρά
τις
ἀνθρώπων
|
ἐθελήσει |
ἐπὶ
ταῦτα
ἰέναι
ἃ
δέδοικεν, |
| [335] |
ταῖς
ἔμπροσθεν,
καὶ
ὅτι
οὐκ
|
ἐθελήσοι |
ἑκὼν
εἶναι
ἀποκρινόμενος
διαλέγεσθαι—
ἡγησάμενος |
| [334] |
ῥίζαις
ἀγαθὸν
παραβαλλομένη,
εἰ
δ´
|
ἐθέλοις |
ἐπὶ
τοὺς
πτόρθους
καὶ
τοὺς |
| [361] |
ταῦτα
πραγματεύομαι,
καὶ
εἰ
σὺ
|
ἐθέλοις, |
ὅπερ
καὶ
κατ´
ἀρχὰς
ἔλεγον, |
| [360] |
οὖν
γιγνώσκοντες
οἱ
δειλοὶ
οὐκ
|
ἐθέλουσιν |
ἰέναι
ἐπὶ
τὸ
κάλλιόν
τε |
| [359] |
εἰς
τὸν
πόλεμον
οἱ
μὲν
|
ἐθέλουσιν |
ἰέναι,
οἱ
δὲ
οὐκ
ἐθέλουσιν. |
| [359] |
ἐθέλουσιν
ἰέναι,
οἱ
δὲ
οὐκ
|
ἐθέλουσιν. |
Πότερον,
ἔφην
ἐγώ,
καλὸν
ὂν |
| [309] |
ἔρχομαι.
ἄτοπον
μέντοι
τί
σοι
|
ἐθέλω
|
εἰπεῖν·
παρόντος
γὰρ
ἐκείνου,
οὔτε |
| [338] |
οὐδέν
μοι
διαφέρει.
ἀλλ´
οὑτωσὶ
|
ἐθέλω |
ποιῆσαι,
ἵν´
ὃ
προθυμεῖσθε
συνουσία |
| [341] |
Σιμωνίδης
ἐν
τούτῳ
τῷ
ᾄσματι,
|
ἐθέλω |
σοι
εἰπεῖν,
~(εἰ
βούλει
λαβεῖν |
| [336] |
ἐκκρούων
τοὺς
λόγους
καὶ
οὐκ
|
ἐθέλων
|
(διδόναι
λόγον,
ἀλλ´
ἀπομηκύνων
ἕως |
| [348] |
νῦν
καλῶς
Πρωταγόρας
ποιεῖν,
οὐκ
|
ἐθέλων |
εἴτε
δώσει
λόγον
εἴτε
μὴ |
| [312] |
παραδίδως
τὴν
ψυχὴν
οἶσθα,
οὔτ´
|
εἰ |
ἀγαθῷ
οὔτ´
εἰ
κακῷ
πράγματι. |
| [358] |
ἐγώ,
Πρόδικε,
διαφέρει·
ἀλλὰ
τόδε.
|
εἰ |
ἀληθῆ
τὰ
ἔμπροσθέν
ἐστιν,
ἆρά |
| [351] |
σοι
ἄνθρωπος
ἂν
εὖ
ζῆν,
|
εἰ |
ἀνιώμενός
τε
καὶ
ὀδυνώμενος
ζῴη; |
| [343] |
Ἐπισκεψώμεθα
δὴ
αὐτὸ
κοινῇ
ἅπαντες,
|
εἰ |
ἄρα
ἐγὼ
ἀληθῆ
λέγω.
εὐθὺς |
| [358] |
ἀγαθόν
τε
καὶ
ὠφέλιμον;
Συνεδόκει.
|
Εἰ |
ἄρα,
ἔφην
ἐγώ,
τὸ
ἡδὺ |
| [318] |
μὴ
οὕτως,
ἀλλ´
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
αὐτίκα
μάλα
μεταβαλὼν
τὴν
ἐπιθυμίαν
|
| [318] |
αὐτῷ
βελτίων
ἔσται
καὶ
ἐπιδώσει,
|
εἰ |
αὐτὸν
ἐπανέροιτο·
Τί
δὴ
φῂς |
| [333] |
ποιήσομαι,
ἔφην,
ἢ
πρὸς
σέ;
|
Εἰ |
βούλει,
ἔφη,
πρὸς
τοῦτον
πρῶτον |
| [342] |
τῷ
ᾄσματι,
ἐθέλω
σοι
εἰπεῖν,
|
~(εἰ |
βούλει
λαβεῖν
μου
πεῖραν
ὅπως |
| [331] |
ἐγώ·
οὐδὲν
γὰρ
δέομαι
τὸ
|
εἰ |
βούλει"
τοῦτο
καὶ
εἴ
σοι |
| [331] |
τῷ
τρόπῳ
(κἂν
ταῦτα
ἐλέγχοις,
|
εἰ |
βούλοιο,
ὡς
ἅπαντά
ἐστιν
ὅμοια
|
| [343] |
τοῦ
ᾄσματος
μανικὸν
ἂν
φανείη,
|
εἰ |
βουλόμενος
λέγειν
ὅτι
ἄνδρα
ἀγαθὸν |
| [331] |
ἀλλὰ
τί
τοῦτο
διαφέρει;
ἔφη·
|
εἰ |
γὰρ
βούλει,
ἔστω
ἡμῖν
καὶ |
| [327] |
πόλις
εἶναι,
οὐδένα
δεῖ
ἰδιωτεύειν.
|
εἰ |
γὰρ
δὴ
ὃ
λέγω
οὕτως |
| [342] |
καὶ
λόγους
ἄριστα
πεπαίδευνται,
ὧδε·
|
εἰ |
γὰρ
ἐθέλει
τις
Λακεδαιμονίων
τῷ
|
| [324] |
ἐπιμελείας
καὶ
μαθήσεως
κτητῆς
οὔσης.
|
εἰ |
γὰρ
ἐθέλεις
ἐννοῆσαι
τὸ
κολάζειν, |
| [310] |
ἐκεῖνον,
ποιήσει
καὶ
σὲ
σοφόν.
|
Εἰ |
γάρ,
ἦ
δ´
ὅς,
ὦ |
| [350] |
οἱ
θαρραλέοι
ἀνδρεῖοι,
οὐκ
ἠρωτήθην—
|
εἰ |
γάρ
με
τότε
ἤρου,
εἶπον |
| [356] |
ἐλάττω
καὶ
μᾶλλον
καὶ
ἧττον.
|
εἰ |
γάρ
τις
λέγοι
ὅτι
Ἀλλὰ |
| [342] |
μάχεσθαι
καὶ
ἀνδρείᾳ
περιεῖναι,
ἡγούμενοι,
|
εἰ |
γνωσθεῖεν
ᾧ
περίεισιν,
πάντας
τοῦτο |
| [334] |
ταῖς
μὲν
ῥίζαις
ἀγαθὸν
παραβαλλομένη,
|
εἰ |
δ´
ἐθέλοις
ἐπὶ
τοὺς
πτόρθους |
| [338] |
Πρωταγόρου
τοῦδε
σοφώτερόν
τινα
ἑλέσθαι·
|
εἰ |
δὲ
αἱρήσεσθε
μὲν
μηδὲν
βελτίω, |
| [349] |
δοκεῖ
ἔτι
ὥσπερ
τότε,
φάθι·
|
εἰ |
δὲ
ἄλλως
πως,
τοῦτο
διόρισαι, |
| [336] |
εἶναι
Σωκράτους
διαλεχθῆναι,
ἐξαρκεῖ
Σωκράτει·
|
εἰ |
δὲ
ἀντιποιεῖται,
διαλεγέσθω
ἐρωτῶν
τε |
| [355] |
καταβιῶναι
τὸν
βίον
ἄνευ
λυπῶν;
|
εἰ |
δὲ
ἀρκεῖ
καὶ
μὴ
ἔχετε
|
| [320] |
που
αὐτόματοι
περιτύχωσιν
τῇ
ἀρετῇ.
|
εἰ |
δὲ
βούλει,
Κλεινίαν,
τὸν
Ἀλκιβιάδου |
| [347] |
ἔγωγε
Πρωταγόρᾳ
ὁπότερον
αὐτῷ
ἥδιον·
|
εἰ |
δὲ
βούλεται,
περὶ
μὲν
ᾀσμάτων |
| [347] |
ἔτι
βούλεται
ἐρωτᾶν,
ἀποκρίνεσθαι
Σωκράτη,
|
εἰ |
δὲ
δὴ
βούλεται
Σωκράτει
ἀποκρίνεσθαι, |
| [329] |
ἄλλου
τινὸς
τῶν
ἱκανῶν
εἰπεῖν·
|
εἰ |
δὲ
ἐπανέροιτό
τινά
τι,
ὥσπερ |
| [350] |
οἱ
ἀνδρεῖοι
θαρραλέοι
εἰσίν,
ὡμολόγησα·
|
εἰ |
δὲ
καὶ
οἱ
θαρραλέοι
ἀνδρεῖοι, |
| [360] |
αἰσχρά,
ἆρ´
οὐ
καλά;
Ὡμολόγει.
|
Εἰ |
δὲ
καλά,
καὶ
ἀγαθά;
Ναί. |
| [360] |
αἰσχρὰ
θάρρη
θαρροῦσιν;
Ἀληθῆ,
ἔφη.
|
Εἰ |
δὲ
μὴ
αἰσχρά,
ἆρ´
οὐ |
| [353] |
ἔγωγε
κάλλιστα
φανερὸν
γενέσθαι,
ἕπου·
|
εἰ |
δὲ
μὴ
βούλει,
εἴ
σοι |
| [311] |
χρήματα
καὶ
τούτοις
πείθωμεν
αὐτόν,
|
εἰ |
δὲ
μή,
καὶ
τὰ
τῶν |
| [314] |
Πρωταγόρου
καὶ
παρ´
ἄλλου
ὁτουοῦν·
|
~εἰ |
δὲ
μή,
ὅρα,
ὦ
μακάριε, |
| [336] |
ἐρωτώμενα,
οὕτω
καὶ
νῦν
ἀποκρίνεσθαι·
|
(εἰ |
δὲ
μή,
τίς
ὁ
τρόπος |
| [340] |
τὸ
εἶναι
καὶ
τὸ
γενέσθαι.
|
εἰ |
δὲ
μὴ
τὸ
αὐτό
ἐστιν |
| [351] |
ἡδύ
τε
καὶ
ἀγαθόν,
συγχωρησόμεθα·
|
εἰ |
δὲ
μή,
τότε
ἤδη
ἀμφισβητήσομεν. |
| [325] |
καὶ
ἐὰν
μὲν
ἑκὼν
πείθηται·
|
εἰ |
δὲ
μή,
ὥσπερ
ξύλον
διαστρεφόμενον |
| [311] |
τίς
γενησόμενος;
Ὡς
ἰατρός,
ἔφη.
|
Εἰ |
δὲ
παρὰ
Πολύκλειτον
τὸν
Ἀργεῖον |
| [312] |
τῶν
εἰκόνων,
καὶ
τἆλλα
οὕτως.
|
εἰ |
δέ
τις
ἐκεῖνο
ἔροιτο,
Ὁ |
| [327] |
καὶ
δημιουργὸν
τούτου
τοῦ
πράγματος,
|
εἰ |
δέοι
αὐτὸν
κρίνεσθαι
(πρὸς
ἀνθρώπους |
| [335] |
νῦν
δ´
ἐστὶν
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
δέοιό
μου
Κρίσωνι
τῷ
Ἱμεραίῳ |
| [331] |
ὁσιότης
οἷον
δικαιοσύνη.
ἀλλ´
ὅρα
|
εἰ |
διακωλύεις
ἀποκρίνεσθαι,
ἢ
καὶ
σοὶ |
| [326] |
θαυμάζεις,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ἀπορεῖς
|
εἰ |
διδακτόν
ἐστιν
ἀρετή;
ἀλλ´
οὐ |
| [346] |
(οὐ
τοῦτο
λέγει,
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
ἔλεγε
πάντα
τοι
λευκά,
οἷς
|
| [351] |
ἁπλῶς
οὕτως,
ὡς
σὺ
ἐρωτᾷς,
|
(εἰ |
ἐμοὶ
ἀποκριτέον
ἐστὶν
ὡς
τὰ |
| [356] |
Τὴν
μετρητικήν,
ὡμολόγει.
Τί
δ´
|
εἰ |
ἐν
τῇ
τοῦ
περιττοῦ
καὶ |
| [339] |
Δοκεῖ
δέ
σοι
καλῶς
πεποιῆσθαι,
|
εἰ |
ἐναντία
λέγει
αὐτὸς
αὑτῷ
ὁ |
| [327] |
τῷ
χορῷ
μισάνθρωποι,
ἀγαπήσαις
ἂν
|
εἰ |
ἐντύχοις
Εὐρυβάτῳ
καὶ
Φρυνώνδᾳ,
καὶ |
| [311] |
καὶ
τίς
γενησόμενος;
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
ἐπενόεις
παρὰ
τὸν
σαυτοῦ
ὁμώνυμον |
| [354] |
πάλιν
ἂν
αὐτοὺς
τὸ
ἐναντίον
|
εἰ |
ἐροίμεθα·
Ὦ
ἄνθρωποι
οἱ
λέγοντες |
| [353] |
ἤρξω.
(Πάλιν
τοίνυν,
ἔφην
ἐγώ,
|
εἰ |
ἔροιντο
ἡμᾶς·
Τί
οὖν
φατε
|
| [347] |
Πρωταγόρας
καὶ
Σωκράτης,
Πρωταγόρας
μὲν
|
εἰ |
ἔτι
βούλεται
ἐρωτᾶν,
ἀποκρίνεσθαι
Σωκράτη, |
| [334] |
ᾖ
ὁ
λόγος.
ὥσπερ
οὖν
|
εἰ |
ἐτύγχανον
ὑπόκωφος
ὤν,
ᾤου
ἂν |
| [333] |
πράττουσιν
ἀδικοῦντες
ἢ
εἰ
κακῶς;
|
Εἰ |
εὖ.
Λέγεις
οὖν
ἀγαθὰ
ἄττα |
| [333] |
ἔφη.
Πότερον,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
εἰ |
εὖ
πράττουσιν
ἀδικοῦντες
ἢ
εἰ |
| [328] |
φανείη,
οὐδέ
γ´
ἂν
οἶμαι
|
εἰ |
ζητοῖς
τίς
ἂν
ἡμῖν
διδάξειεν |
| [328] |
σοι
φαίνεται·
~εἶθ´,
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
ζητοῖς
τίς
διδάσκαλος
(τοῦ
ἑλληνίζειν, |
| [351] |
ζῴη;
Οὐκ
ἔφη.
Τί
δ´
|
εἰ |
ἡδέως
βιοὺς
τὸν
βίον
τελευτήσειεν; |
| [341] |
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι,
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
ἤκουεν
αὐτοῦ
λέγοντος
ὅτι
ἐστὶν |
| [343] |
τὸ
τοῦ
Πιττακοῦ,
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
θεῖμεν
αὐτὸν
λέγοντα
τὸν
Πιττακὸν |
| [343] |
ὢν
ἐπὶ
σοφίᾳ,
ἔγνω
ὅτι
|
εἰ |
καθέλοι
τοῦτο
τὸ
ῥῆμα
ὥσπερ |
| [312] |
οἶσθα,
οὔτ´
εἰ
ἀγαθῷ
οὔτ´
|
εἰ
|
κακῷ
πράγματι.
Οἶμαί
γ´,
ἔφη, |
| [333] |
εἰ
εὖ
πράττουσιν
ἀδικοῦντες
ἢ
|
εἰ |
κακῶς;
Εἰ
εὖ.
Λέγεις
οὖν |
| [344] |
πᾶς
ἀνὴρ
ἀγαθός,
κακὸς
δ´
|
εἰ |
κακῶς.
~(τίς
οὖν
εἰς
γράμματα |
| [354] |
τῶν
ἐν
(αὐτῷ
ἡδονῶν·
ἐπεὶ
|
εἰ |
κατ´
ἄλλο
τι
αὐτὸ
τὸ |
| [344] |
τοῦτο
ὀλίγα
διελθών,
ὡς
ἂν
|
εἰ |
λέγοι
λόγον,
ὅτι
γενέσθαι
μὲν |
| [345] |
κακός—
ἔστιν
γὰρ
ἀεί—
ἀλλ´
|
εἰ |
μέλλει
κακὸς
γενέσθαι,
δεῖ
αὐτὸν |
| [327] |
τούτου
τοῦ
πράγματος,
~(τῆς
ἀρετῆς,
|
εἰ |
μέλλει
πόλις
εἶναι,
οὐδένα
δεῖ |
| [334] |
τὰς
ἀποκρίσεις
καὶ
βραχυτέρας
ποίει,
|
εἰ |
μέλλω
σοι
ἕπεσθαι.
Πῶς
οὖν |
| [357] |
ὧν
ἤρεσθ´
ἡμᾶς.
ἤρεσθε
δέ,
|
εἰ |
μέμνησθε,
ἡνίκα
ἡμεῖς
ἀλλήλοις
ὡμολογοῦμεν |
| [361] |
ἂν
διδακτὸν
φανείη
ἡ
ἀρετή.
|
εἰ |
μὲν
γὰρ
ἄλλο
τι
ἦν |
| [324] |
σὺ
ἀπορεῖς
ἢ
ἄλλοθι
οὐδαμοῦ.
|
εἰ |
μὲν
γὰρ
ἔστιν,
καὶ
τοῦτό |
| [336] |
ἂν
εἴ
τῳ
ἀνθρώπων
παραχωρεῖ.
|
εἰ |
μὲν
οὖν
καὶ
Πρωταγόρας
ὁμολογεῖ |
| [313] |
τὴν
ψυχὴν
αὖ
ἰατρικὸς
ὤν.
|
εἰ
|
μὲν
οὖν
σὺ
τυγχάνεις
ἐπιστήμων |
| [357] |
αὐτό
φατε
εἶναι;
εἴπατε
(ἡμῖν.
|
εἰ |
μὲν
οὖν
τότε
εὐθὺς
ὑμῖν |
| [349] |
ἰδίαν
ἕκαστα
δύναμιν
ἔχοντα.
ταῦτα
|
εἰ |
μέν
σοι
δοκεῖ
ἔτι
ὥσπερ |
| [312] |
ἡμέρας,
ὥστε
καταφανῆ
αὐτὸν
γενέσθαι—
|
Εἰ |
μέν
τι
τοῖς
ἔμπροσθεν
ἔοικεν, |
| [328] |
πολλὰ
ταῦτα
ἐξεδίδαξεν.
καὶ
γὰρ
|
εἰ |
μέν
τις
περὶ
αὐτῶν
τούτων |
| [313] |
ἔρχῃ
ὑποθήσων
τὴν
ψυχήν;
ἢ
|
εἰ |
μὲν
τὸ
σῶμα
ἐπιτρέπειν
σε |
| [346] |
καὶ
φιλῶ.
σὲ
οὖν,
καὶ
|
εἰ |
μέσως
~(ἔλεγες
ἐπιεικῆ
καὶ
ἀληθῆ, |
| [310] |
Οὐδέν
γ´,
ἦ
δ´
ὅς,
|
εἰ |
μὴ
ἀγαθά
γε.
Εὖ
ἂν |
| [330] |
μεντἄν
τι
ἄλλο
ὅσιον
εἴη,
|
εἰ |
μὴ
αὐτή
(γε
ἡ
ὁσιότης |
| [338] |
τε
καὶ
διάλογοι
ἡμῖν
γίγνωνται·
|
εἰ |
μὴ
βούλεται
(Πρωταγόρας
ἀποκρίνεσθαι,
οὗτος |
| [326] |
χρὴ
θαυμάζειν,
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
|
εἰ |
μὴ
διδακτόν.
Διὰ
τί
οὖν |
| [357] |
Ὦ
Πρωταγόρα
τε
καὶ
Σώκρατες,
|
εἰ |
μὴ
ἔστι
τοῦτο
τὸ
πάθημα |
| [353] |
Ὦ
Πρωταγόρα
τε
καὶ
Σώκρατες,
|
εἰ |
μὴ
ἔστιν
τοῦτο
τὸ
πάθημα |
| [338] |
ζητεῖν
τὸ
κατὰ
βραχὺ
λίαν,
|
εἰ |
μὴ
ἡδὺ
Πρωταγόρᾳ,
ἀλλ´
ἐφεῖναι |
| [349] |
παρέχεις;
Κάλλιστον
μὲν
οὖν,
ἔφη,
|
εἰ |
μὴ
μαίνομαί
γε.
Πότερον
οὖν, |
| [327] |
ἐπιτηδευμάτων
ὁτιοῦν
καὶ
μαθημάτων
προελόμενος.
|
εἰ |
μὴ
οἷόν
τ´
ἦν
πόλιν |
| [327] |
οἷόν
τ´
ἦν
πόλιν
εἶναι
|
εἰ |
μὴ
πάντες
αὐληταὶ
ἦμεν
ὁποῖός |
| [310] |
οὐ
διηγήσω
ἡμῖν
τὴν
συνουσίαν,
|
εἰ |
μή
σέ
τι
κωλύει,
καθεζόμενος |
| [350] |
σοι.
ἔγωγε
ἐρωτηθεὶς
ὑπὸ
σοῦ
|
εἰ |
οἱ
ἀνδρεῖοι
θαρραλέοι
εἰσίν,
ὡμολόγησα· |
| [350] |
(δυνατοί
εἰσιν,
φαίην
ἄν·
ἔπειτα,
|
εἰ |
οἱ
ἐπιστάμενοι
παλαίειν
δυνατώτεροί
εἰσιν |
| [350] |
εἰ
οὕτω
μετιὼν
ἔροιό
με
|
εἰ |
οἱ
ἰσχυροὶ
(δυνατοί
εἰσιν,
φαίην |
| [341] |
παίζειν
καὶ
σοῦ
δοκεῖν
ἀποπειρᾶσθαι
|
εἰ |
οἷός
τ´
ἔσῃ
τῷ
σαυτοῦ |
| [312] |
ὁ
σοφιστής
ἐστιν,
θαυμάζοιμ´
ἂν
|
εἰ |
οἶσθα.
καίτοι
εἰ
τοῦτ´
ἀγνοεῖς, |
| [322] |
οὐ
γὰρ
ἂν
γένοιντο
πόλεις,
|
εἰ |
ὀλίγοι
αὐτῶν
μετέχοιεν
ὥσπερ
ἄλλων
|
| [328] |
τῶν
ἄλλων
πάντων·
ἀλλὰ
κἂν
|
εἰ |
ὀλίγον
ἔστιν
τις
ὅστις
διαφέρει
|
| [318] |
Ζεύξιππος
ὅτι
πρὸς
γραφικήν·
κἂν
|
εἰ |
Ὀρθαγόρᾳ
τῷ
Θηβαίῳ
συγγενόμενος,
ἀκούσας |
| [351] |
λέγω,
καθ´
ὅσον
ἡδέα
ἐστίν,
|
εἰ |
οὐκ
ἀγαθά,
τὴν
ἡδονὴν
αὐτὴν |
| [351] |
ἀγαθά,
τὴν
ἡδονὴν
αὐτὴν
ἐρωτῶν
|
εἰ |
οὐκ
ἀγαθόν
ἐστιν.
Ὥσπερ
σὺ |
| [341] |
καὶ
δεινός
ἐστιν
ἀνήρ,
ἐρωτᾷ
|
(εἰ |
οὐκ
αἰσχύνομαι
τἀγαθὰ
δεινὰ
καλῶν. |
| [331] |
ταῦτα
ἀπεκρίνατο,
ἐγὼ
δὲ
ἠρώτων.
|
εἰ |
οὖν
εἴποι·
Ἀληθῆ
ὅδε
λέγει, |
| [356] |
πόρρωθεν
δὲ
σμικρότεραι;
Φαῖεν
ἄν.
|
Εἰ |
οὖν
(ἐν
τούτῳ
ἡμῖν
ἦν |
| [336] |
θεῖν,
οὗτος
δὲ
δύναται
βραδέως.
|
εἰ |
οὖν
ἐπιθυμεῖς
ἐμοῦ
καὶ
Πρωταγόρου |
| [320] |
μεμαθηκέναι,
τὰ
δὲ
αὐτὸν
ἐξηυρηκέναι.
|
εἰ |
οὖν
ἔχεις
ἐναργέστερον
ἡμῖν
ἐπιδεῖξαι |
| [311] |
ἐρχόμεθα
τελοῦντες
τὰ
χρήματα;
Μάλιστα.
|
Εἰ |
οὖν
καὶ
τοῦτό
τίς
σε |
| [335] |
μηδένα
σοῦ
ἐν
βραχυτέροις
εἰπεῖν·
|
εἰ |
οὖν
μέλλεις
ἐμοὶ
διαλέξεσθαι,
τῷ |
| [330] |
ἀποκρίναιο;
Πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
|
Εἰ |
οὖν
μετὰ
τοῦτο
εἴποι
ἐρωτῶν |
| [330] |
οὐκοῦν
καὶ
σύ;
Ναί,
ἔφη.
|
Εἰ |
οὖν
μετὰ
τοῦτο
ἡμᾶς
ἔροιτο· |
| [327] |
τὰ
δίκαια
καὶ
τὰ
νόμιμα—
|
εἰ |
οὖν
οὕτω
καὶ
ἐν
αὐλήσει |
| [353] |
τῆς
ἀρετῆς
πῶς
ποτ´
ἔχει.
|
εἰ |
οὖν
σοι
δοκεῖ
ἐμμένειν
οἷς |
| [311] |
καὶ
τὰ
τῶν
φίλων
προσαναλίσκοντες.
|
εἰ
|
οὖν
τις
ἡμᾶς
περὶ
ταῦτα |
| [325] |
ἐκ
τῶν
πόλεων
ἢ
ἀποκτείνειν—
|
εἰ |
οὕτω
μὲν
ἔχει,
οὕτω
δ´ |
| [350] |
εἶναι
σοφίαν.
πρῶτον
μὲν
γὰρ
|
εἰ |
οὕτω
μετιὼν
ἔροιό
με
εἰ |
| [340] |
ἔφη,
ἀμαθία
εἴη
τοῦ
ποιητοῦ,
|
εἰ |
οὕτω
φαῦλόν
τί
φησιν
εἶναι |
| [315] |
Ἀγάθωνα,
καὶ
οὐκ
ἂν
θαυμάζοιμι
|
εἰ |
παιδικὰ
Παυσανίου
τυγχάνει
ὤν.
τοῦτό |
| [355] |
ἐρεῖ·
Ἦ
γελοῖον
λέγετε
πρᾶγμα,
|
εἰ |
πράττει
τις
κακά,
γιγνώσκων
ὅτι |
| [354] |
ἡδονὰς
τῶν
λυπῶν
παρασκευάζῃ;
ἐπεὶ
|
εἰ
|
πρὸς
ἄλλο
τι
τέλος
ἀποβλέπετε, |
| [316] |
οἴεταί
οἱ
μάλιστ´
ἂν
γενέσθαι,
|
εἰ |
σοὶ
συγγένοιτο·
ταῦτ´
οὖν
ἤδη |
| [342] |
Πρωταγόρας
ἀκούσας
μου
ταῦτα
λέγοντος,
|
Εἰ
|
σὺ
βούλει,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες· |
| [361] |
παντὸς
πάντα
ταῦτα
πραγματεύομαι,
καὶ
|
εἰ |
σὺ
ἐθέλοις,
ὅπερ
καὶ
κατ´ |
| [325] |
αὐτοῦ
πεφυκότος
οἱ
ἀγαθοὶ
ἄνδρες
|
εἰ |
τὰ
μὲν
ἄλλα
διδάσκονται
τοὺς |
| [349] |
φήσῃς·
οὐ
γὰρ
ἂν
θαυμάζοιμι
|
εἰ |
τότε
ἀποπειρώμενός
(μου
ταῦτα
ἔλεγες. |
| [332] |
σοι
δοκοῦσιν
οὕτω
πράττοντες,
ἢ
|
{εἰ} |
τοὐναντίον
{ἔπραττον}
Σωφρονεῖν,
ἔφη.
Οὐκοῦν
|
| [359] |
διεξῆλθον.
ἠρόμην
δ´
οὖν
τοῦτον
|
εἰ |
τοὺς
ἀνδρείους
λέγοι
θαρραλέους·
ὁ |
| [312] |
θαυμάζοιμ´
ἂν
εἰ
οἶσθα.
καίτοι
|
εἰ |
τοῦτ´
ἀγνοεῖς,
οὐδὲ
ὅτῳ
παραδίδως |
| [325] |
αὐτὸ
προσαγορεύω
εἶναι
ἀνδρὸς
ἀρετήν—
|
εἰ
|
τοῦτ´
ἐστὶν
οὗ
δεῖ
πάντας |
| [335] |
ἀγῶνα
λόγων
ἀφικόμην
ἀνθρώποις,
καὶ
|
εἰ |
τοῦτο
ἐποίουν
ὃ
σὺ
κελεύεις, |
| [350] |
καὶ
τὰ
ἄλλα
γε
πάντα,
|
εἰ |
τοῦτο
ζητεῖς,
ἔφη,
οἱ
ἐπιστήμονες
|
| [359] |
ἔφην
ἐγώ,
ἀληθὲς
λέγεις·
ὥστ´
|
εἰ
|
τοῦτο
ὀρθῶς
ἀπεδείχθη,
ἐπὶ
μὲν |
| [361] |
γε
ὅτι
οὐκ
ἂν
θαυμάζοιμι
|
εἰ |
τῶν
ἐλλογίμων
γένοιο
ἀνδρῶν
ἐπὶ |
| [361] |
ἂν
ἦν
διδακτόν·
νῦν
δὲ
|
εἰ |
φανήσεται
ἐπιστήμη
ὅλον,
ὡς
σὺ |
| [361] |
κατηγορεῖν
τε
καὶ
καταγελᾶν,
καὶ
|
εἰ |
φωνὴν
λάβοι,
εἰπεῖν
ἂν
ὅτι |
| [331] |
(ἂν
ἐλέγχεσθαι,
εἴ
τις
τὸ
|
εἴ" |
ἀφέλοι
αὐτοῦ.
Ἀλλὰ
μέντοι,
ἦ |
| [354] |
Πρωταγόρας.
Πάλιν
τοίνυν,
ἔφην
ἐγώ,
|
εἴ |
με
ἀνέροισθε,
ὦ
ἄνθρωποι,
Τίνος |
| [331] |
δίκαιον·
καὶ
ὑπὲρ
σοῦ
δέ,
|
εἴ |
με
ἐῴης,
ταὐτὰ
ἂν
ταῦτα |
| [329] |
τινος
ἐνδεής
εἰμι
πάντ´
ἔχειν,
|
εἴ
|
μοι
ἀποκρίναιο
τόδε.
τὴν
ἀρετὴν |
| [335] |
ὥστε
βουλοίμην
ἂν
χαρίζεσθαί
σοι,
|
εἴ |
μου
δυνατὰ
δέοιο·
νῦν
δ´ |
| [355] |
ἔτι
καὶ
νῦν
ἀναθέσθαι
ἔξεστιν,
|
~(εἴ |
πῃ
ἔχετε
ἄλλο
τι
φάναι |
| [331] |
τὸ
εἰ
βούλει"
τοῦτο
καὶ
|
εἴ
|
σοι
δοκεῖ"
ἐλέγχεσθαι,
ἀλλ´
ἐμέ |
| [362] |
δ´
ἐγώ,
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν,
|
εἴ |
σοι
δοκεῖ.
καὶ
γὰρ
ἐμοὶ |
| [309] |
οὖν
δήπου
τῶν
γε
νῦν,
|
εἴ |
σοι
δοκεῖ
σοφώτατος
εἶναι
Πρωταγόρας. |
| [340] |
καὶ
καλά.
καὶ
νῦν
σκόπει
|
εἴ |
σοι
συνδοκεῖ
ὅπερ
ἐμοί.
οὐ |
| [353] |
ἕπου·
εἰ
δὲ
μὴ
βούλει,
|
εἴ |
σοι
φίλον,
ἐῶ
χαίρειν.
Ἀλλ´, |
| [360] |
ἐγώ,
μόνον
(ἐρόμενος
ἔτι
σέ,
|
εἴ |
σοι
ὥσπερ
τὸ
πρῶτον
ἔτι |
| [351] |
κατὰ
τοῦτο
οὐκ
ἀγαθά,
μὴ
|
εἴ |
τι
ἀπ´
αὐτῶν
ἀποβήσεται
ἄλλο; |
| [332] |
ἰσχύϊ
πράττεται,
ἰσχυρῶς
πράττεται,
καὶ
|
εἴ |
τι
ἀσθενείᾳ,
ἀσθενῶς;
Ἐδόκει.
Καὶ |
| [317] |
ὥστε
πολύ
μοι
ἥδιστόν
ἐστιν,
|
εἴ |
τι
βούλεσθε,
περὶ
τούτων
ἁπάντων |
| [336] |
ἀλλ´
οὐ
γὰρ
δύναμαι,
ἀλλ´
|
εἴ |
τι
δέῃ
θεάσασθαι
ἐν
τῷ |
| [332] |
μετὰ
βραδυτῆτος,
(βραδέως;
Ἔφη.
Καὶ
|
εἴ |
τι
δὴ
ὡσαύτως
πράττεται,
ὑπὸ
|
| [332] |
ὑπὸ
τοῦ
αὐτοῦ
πράττεται,
καὶ
|
εἴ |
τι
ἐναντίως,
ὑπὸ
τοῦ
ἐναντίου; |
| [332] |
δὲ
σωφρόνως
σωφροσύνῃ;
Ὡμολόγει.
Οὐκοῦν
|
εἴ |
τι
ἰσχύϊ
πράττεται,
ἰσχυρῶς
πράττεται, |
| [332] |
τι
μετὰ
τάχους,
ταχέως,
καὶ
|
εἴ |
τι
μετὰ
βραδυτῆτος,
(βραδέως;
Ἔφη. |
| [332] |
τι
ἀσθενείᾳ,
ἀσθενῶς;
Ἐδόκει.
Καὶ
|
εἴ |
τι
μετὰ
τάχους,
ταχέως,
καὶ |
| [353] |
τοιαῦτα
πολλὰ
παρασκευάζει;
ἢ
κἂν
|
εἴ |
τι
τούτων
εἰς
τὸ
ὕστερον |
| [352] |
καταφανὲς
ἂν
ἡμῖν
γένοιτο;
ὥσπερ
|
εἴ |
τις
ἄνθρωπον
σκοπῶν
ἐκ
τοῦ |
| [330] |
σοί;
Κἀμοί,
ἔφη.
Τί
οὖν;
|
εἴ |
τις
ἔροιτο
ἐμέ
τε
καὶ |
| [312] |
οἱ
τῶν
σοφῶν
ἐπιστήμονες·
ἀλλ´
|
(εἴ |
τις
ἔροιτο
ἡμᾶς,
Τῶν
τί |
| [318] |
τηλικοῦτος
ὢν
καὶ
οὕτως
σοφός,
|
εἴ |
τίς
σε
διδάξειεν
ὃ
μὴ |
| [311] |
τελεῖν
ὑπὲρ
σαυτοῦ
μισθὸν
ἐκείνῳ,
|
εἴ |
τίς
σε
ἤρετο·
Εἰπέ
μοι, |
| [311] |
μισθὸν
ὑπὲρ
σαυτοῦ
τελεῖν
ἐκείνοις,
|
εἴ |
τίς
σε
ἤρετο·
Τελεῖν
τοῦτο |
| [331] |
τὸν
λόγον
βέλτιστ´
(ἂν
ἐλέγχεσθαι,
|
εἴ |
τις
τὸ
εἴ"
ἀφέλοι
αὐτοῦ. |
| [346] |
γὰρ
ἠλιθίων
ἀπείρων
γενέθλα,
ὥστ´
|
εἴ |
τις
χαίρει
ψέγων,
ἐμπλησθείη
ἂν |
| [336] |
δοῦναι
καὶ
δέξασθαι
θαυμάζοιμ´
ἂν
|
εἴ |
τῳ
ἀνθρώπων
παραχωρεῖ.
εἰ
μὲν |
| [313] |
αὐτῷ
εἴτε
μή,
ἕτοιμος
δ´
|
εἶ |
ἀναλίσκειν
τά
τε
σαυτοῦ
καὶ |
| [340] |
σὸς
μέντοι
Σιμωνίδης
πολίτης·
~(δίκαιος
|
εἶ |
βοηθεῖν
τῷ
ἀνδρί.
δοκῶ
οὖν |
| [335] |
εἶ
συνουσίας
ποιεῖσθαι
(σοφὸς
γὰρ
|
εἶ— |
ἐγὼ
δὲ
τὰ
μακρὰ
ταῦτα |
| [348] |
σὺ
δὲ
καὶ
αὐτὸς
ἀγαθὸς
|
εἶ
|
καὶ
ἄλλους
οἷός
τ´
εἶ |
| [334] |
ἐγώ,
ὅτι
σὺ
οἷός
τ´
|
εἶ |
καὶ
αὐτὸς
καὶ
ἄλλον
διδάξαι |
| [309] |
οὐ
σὺ
μέντοι
Ὁμήρου
ἐπαινέτης
|
εἶ, |
(ὃς
ἔφη
χαριεστάτην
ἥβην
εἶναι |
| [348] |
εἶ
καὶ
ἄλλους
οἷός
τ´
|
εἶ |
ποιεῖν
ἀγαθούς,
καὶ
οὕτω
πεπίστευκας |
| [335] |
καὶ
ἐν
βραχυλογίᾳ
οἷός
τ´
|
εἶ |
συνουσίας
ποιεῖσθαι
(σοφὸς
γὰρ
εἶ— |
| [341] |
Σιμωνίδην,
καὶ
Πρόδικόν
γε
τόνδε
|
εἰδέναι, |
ἀλλὰ
παίζειν
καὶ
σοῦ
δοκεῖν |
| [312] |
κακῷ
πράγματι.
Οἶμαί
γ´,
ἔφη,
|
εἰδέναι. |
Λέγε
δή,
τί
ἡγῇ
εἶναι |
| [337] |
τὴν
μὲν
φύσιν
τῶν
πραγμάτων
|
εἰδέναι, |
σοφωτάτους
δὲ
ὄντας
τῶν
Ἑλλήνων, |
| [338] |
μήτε
σὲ
τὸ
ἀκριβὲς
τοῦτο
|
εἶδος |
τῶν
διαλόγων
ζητεῖν
τὸ
κατὰ |
| [342] |
μᾶλλόν
ἐστιν
φιλοσοφεῖν
ἢ
φιλογυμναστεῖν,
|
εἰδότες |
ὅτι
τοιαῦτα
οἷόν
τ´
εἶναι |
| [357] |
ἡδονὴν
πολλάκις
κρατεῖν
καὶ
τοῦ
|
εἰδότος |
ἀνθρώπου,
ἐπειδὴ
δὲ
ὑμῖν
οὐχ |
| [352] |
τις
ἄνθρωπον
σκοπῶν
ἐκ
τοῦ
|
εἴδους |
ἢ
πρὸς
ὑγίειαν
ἢ
πρὸς |
| [358] |
ἡδὺ
ἀγαθόν
ἐστιν,
οὐδεὶς
οὔτε
|
εἰδὼς |
οὔτε
οἰόμενος
ἄλλα
βελτίω
εἶναι |
| [346] |
κακὸς
ᾖ
μηδ´
ἄγαν
ἀπάλαμνος,
|
εἰδώς |
τ´
ὀνησίπολιν
δίκαν
ὑγιὴς
ἀνήρ· |
| [323] |
πολιτικῇ
ἀρετῇ,
ἐάν
τινα
καὶ
|
εἰδῶσιν |
ὅτι
ἄδικός
ἐστιν,
ἐὰν
οὗτος |
| [327] |
παντὸς
ἀναγκάζουσα
ἀρετῆς
ἐπιμελεῖσθαι,
ἀλλ´
|
εἶεν |
ἄγριοί
τινες
οἷοίπερ
οὓς
πέρυσιν
|
| [311] |
γενησόμενος
αὐτός;
Δῆλον
ὅτι
ἀγαλματοποιός.
|
Εἶεν, |
ἦν
δ´
ἐγώ·
(παρὰ
δὲ |
| [312] |
περὶ
κιθαρίσεως·
ἦ
γάρ;
Ναί.
|
Εἶεν· |
ὁ
δὲ
δὴ
σοφιστὴς
περὶ |
| [322] |
αἰδῶ
τε
καὶ
δίκην,
ἵν´
|
εἶεν |
πόλεων
κόσμοι
τε
καὶ
δεσμοὶ |
| [357] |
ἂν
καὶ
τῷ
Πρωταγόρᾳ
ὁμολογεῖν.
|
Εἶεν, |
ὦ
ἄνθρωποι·
ἐπεὶ
δὲ
δὴ
|
| [340] |
ἄνδρα
(ἀγαθὸν
ἀληθείᾳ
γενέσθαι
χαλεπὸν
|
εἴη; |
Ἀληθῆ
λέγεις,
ἔφη
ὁ
Πρόδικος. |
| [344] |
μεμελημένως
ἔχει—
ἀλλὰ
μακρὸν
ἂν
|
εἴη
|
αὐτὸ
οὕτω
διελθεῖν·
ἀλλὰ
τὸν |
| [338] |
εἶπον
οὖν
ἐγὼ
ὅτι
αἰσχρὸν
|
εἴη |
βραβευτὴν
ἑλέσθαι
τῶν
λόγων.
εἴτε |
| [361] |
ἐπιστήμην·
καὶ
οὕτως
ἂν
ἥκιστα
|
εἴη |
διδακτόν.
ἐγὼ
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα, |
| [330] |
σχολῇ
μεντἄν
τι
ἄλλο
ὅσιον
|
εἴη, |
εἰ
μὴ
αὐτή
(γε
ἡ |
| [360] |
μὴ
δεινῶν
ἀμαθία
δειλία
ἂν
|
εἴη; |
Ἐπένευσε.
Ἀλλὰ
μήν,
ἦν
δ´ |
| [350] |
ἀνδρεῖοί
εἰσιν;
Αἰσχρὸν
μεντἄν,
ἔφη,
|
εἴη |
ἡ
ἀνδρεία·
ἐπεὶ
οὗτοί
γε
|
| [333] |
μάλ´
ἀκόντως.
Οὐκοῦν
ἓν
ἂν
|
εἴη |
ἡ
σωφροσύνη
καὶ
ἡ
σοφία; |
| [310] |
ἐὰν
λέγῃς.
(ΣΩ.
Διπλῆ
ἂν
|
εἴη |
ἡ
χάρις.
ἀλλ´
οὖν
ἀκούετε. |
| [319] |
τὰ
τῆς
πόλεως
δυνατώτατος
ἂν
|
εἴη |
καὶ
πράττειν
καὶ
λέγειν.
Ἆρα, |
| [328] |
ᾐσθόμην
ὅτι
τῷ
ὄντι
πεπαυμένος
|
εἴη, |
μόγις
πως
ἐμαυτὸν
ὡσπερεὶ
συναγείρας |
| [350] |
λόγον
ἡ
σοφία
ἂν
ἀνδρεία
|
εἴη; |
Οὐ
καλῶς,
ἔφη,
μνημονεύεις,
ὦ |
| [309] |
(ΕΤ.
Καὶ
τί
ἂν
γεγονὸς
|
εἴη |
περὶ
σὲ
κἀκεῖνον
τοσοῦτον
πρᾶγμα; |
| [346] |
μὴ
μέμεικται—
γελοῖον
γὰρ
ἂν
|
εἴη |
πολλαχῇ—
ἀλλ´
ὅτι
αὐτὸς
καὶ |
| [329] |
πάντα
ταῦτα
ὡς
ἕν
τι
|
εἴη |
συλλήβδην,
ἀρετή·
ταῦτ´
οὖν
αὐτὰ |
| [356] |
ἕτερον,
εἴτ´
ἐγγὺς
εἴτε
πόρρω
|
εἴη; |
~τί
ἂν
ἔσῳζεν
ἡμῖν
τὸν |
| [340] |
ἐγώ.
Πολλὴ
ἄν,
ἔφη,
ἀμαθία
|
εἴη |
τοῦ
ποιητοῦ,
εἰ
οὕτω
φαῦλόν
|
| [310] |
Ζεῦ
καὶ
θεοί,
ἐν
(τούτῳ
|
εἴη· |
ὡς
οὔτ´
ἂν
τῶν
ἐμῶν |
| [335] |
καὶ
οὐκ
ἂν
οἷός
τ´
|
εἴην |
σοι
παραμεῖναι
ἀποτείνοντι
μακροὺς
λόγους— |
| [317] |
ἂν
ὑμῶν
καθ´
ἡλικίαν
πατὴρ
|
εἴην
|
ὥστε
πολύ
μοι
ἥδιστόν
ἐστιν, |
| [328] |
ἕκαστος,
καὶ
οὐδείς
σοι
φαίνεται·
|
~εἶθ´, |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
ζητοῖς
τίς |
| [326] |
(ἵνα
μὴ
αὐτοὶ
ἐφ´
αὑτῶν
|
εἰκῇ |
πράττωσιν,
ἀλλ´
ἀτεχνῶς
ὥσπερ
οἱ |
| [312] |
πρὸς
τὴν
ἀπεργασίαν
τὴν
τῶν
|
εἰκόνων, |
καὶ
τἆλλα
οὕτως.
εἰ
δέ |
| [312] |
ὅτι
περὶ
οὗπερ
καὶ
ἐπίστασθαι;
|
Εἰκός |
γε.
τί
δή
ἐστιν
τοῦτο |
| [311] |
θάρρει,
καταληψόμεθα
αὐτόν,
ὡς
τὸ
|
εἰκός, |
ἔνδον.
Μετὰ
ταῦτα
ἀναστάντες
εἰς |
| [318] |
μὲν
οὐδὲν
θαυμαστὸν
λέγεις,
ἀλλὰ
|
εἰκός, |
ἐπεὶ
κἂν
σύ,
καίπερ
τηλικοῦτος |
| [348] |
περὶ
τῶν
ἄλλων
(περὶ
ὧν
|
εἰκὸς |
σκοπεῖσθαι
τὸν
ἐπιεικῆ,
καὶ
δὴ |
| [323] |
δικαιοσύνης
πᾶσαν
ἰέναι
καὶ
σωφροσύνης,
|
εἰκότως |
ἅπαντος
ἀνδρὸς
ἀνέχονται,
ὡς
παντὶ |
| [324] |
διδακτὸν
ἀρετήν.
ὡς
μὲν
οὖν
|
εἰκότως |
ἀποδέχονται
οἱ
σοὶ
πολῖται
καὶ |
| [323] |
Ὅτι
μὲν
οὖν
πάντ´
ἄνδρα
|
εἰκότως |
ἀποδέχονται
περὶ
ταύτης
τῆς
ἀρετῆς |
| [322] |
οὐκ
ἀνέχονται,
ὡς
σὺ
φῄς—
|
εἰκότως, |
ὡς
ἐγώ
φημι—
~ὅταν
δὲ |
| [321] |
ἄοπλον·
ἤδη
δὲ
καὶ
ἡ
|
εἱμαρμένη |
ἡμέρα
παρῆν,
ἐν
ᾗ
ἔδει |
| [320] |
δὲ
καὶ
τούτοις
χρόνος
ἦλθεν
|
εἱμαρμένος
|
γενέσεως,
τυποῦσιν
αὐτὰ
θεοὶ
γῆς |
| [317] |
καλλωπίσασθαι
ὅτι
ἐρασταὶ
(αὐτοῦ
ἀφιγμένοι
|
εἶμεν— |
Τί
οὖν,
ἔφην
ἐγώ,
οὐ |
| [310] |
γὰρ
ἅμα
μὲν
καὶ
νεώτερός
|
εἰμι, |
ἅμα
δὲ
οὐδὲ
ἑώρακα
Πρωταγόραν |
| [319] |
ὑπ´
ἀνθρώπων
παρασκευαστὸν
ἀνθρώποις,
δίκαιός
|
εἰμι |
εἰπεῖν.
ἐγὼ
γὰρ
Ἀθηναίους,
ὥσπερ |
| [317] |
καίτοι
πολλά
γε
ἔτη
ἤδη
|
εἰμὶ
|
ἐν
τῇ
τέχνῃ·
καὶ
γὰρ |
| [329] |
ὦ
Πρωταγόρα,
σμικροῦ
τινος
ἐνδεής
|
εἰμι |
πάντ´
ἔχειν,
εἴ
μοι
ἀποκρίναιο |
| [348] |
μὲν
βούλῃ
ἔτι
ἐρωτᾶν,
ἕτοιμός
|
εἰμί |
σοι
παρέχειν
ἀποκρινόμενος·
ἐὰν
δὲ |
| [340] |
ὡς
ἔοικεν,
ὦ
(Πρωταγόρα,
καὶ
|
εἰμί |
τις
γελοῖος
ἰατρός·
ἰώμενος
μεῖζον |
| [346] |
μιν
ἐγὼ
μωμήσομαι—
οὐ
γάρ
|
εἰμι |
φιλόμωμος—
τῶν
γὰρ
ἠλιθίων
ἀπείρων |
| [346] |
διὰ
ταῦτά
σε
ψέγω,
ὅτι
|
εἰμὶ |
φιλόψογος,
ἐπεὶ—
ἔμοιγ´
ἐξαρκεῖ
ὃς |
| [335] |
ἐλθεῖν
γάρ
ποί
με
δεῖ—
|
εἶμι· |
ἐπεὶ
καὶ
ταῦτ´
ἂν
ἴσως |
| [358] |
γὰρ
δέδοικεν,
ὡμολόγηται
ἡγεῖσθαι
κακὰ
|
εἶναι· |
ἃ
δὲ
ἡγεῖται
κακά,
οὐδένα |
| [355] |
μὴ
ἔχετε
μηδὲν
ἄλλο
φάναι
|
εἶναι |
ἀγαθὸν
ἢ
κακὸν
ὃ
μὴ |
| [315] |
καλός.
ἔδοξα
ἀκοῦσαι
ὄνομα
αὐτῷ
|
εἶναι |
Ἀγάθωνα,
καὶ
οὐκ
ἂν
θαυμάζοιμι
|
| [336] |
δοκεῖ
μοι
μάλα
πρὸς
(Πρωταγόρου
|
εἶναι, |
Ἀλκιβιάδης
δὲ
ἀεὶ
φιλόνικός
ἐστι |
| [344] |
οὐκ
ἀληθῆ
λέγεις·
οὐ
γὰρ
|
εἶναι |
ἀλλὰ
γενέσθαι
μέν
ἐστιν
ἄνδρα |
| [349] |
σὺ
οὐκ
ὀνόματα
ἐπὶ
ἑνὶ
|
εἶναι, |
ἀλλὰ
(ἕκαστον
ἰδίῳ
πράγματι
τῶν |
| [345] |
ποιῇ
ἑκών,
τούτων
φησὶν
ἐπαινέτης
|
εἶναι, |
ἀλλὰ
περὶ
ἑαυτοῦ
λέγει
τοῦτο |
| [335] |
ἐπεὶ
ἐβουλόμην
ἂν
οἷός
τ´
|
εἶναι. |
ἀλλὰ
σὲ
ἐχρῆν
ἡμῖν
συγχωρεῖν
|
| [331] |
μοι
δοκεῖ
ἐν
αὐτῷ
διάφορον
|
εἶναι. |
ἀλλὰ
τί
τοῦτο
διαφέρει;
ἔφη· |
| [331] |
καὶ
τἆλλα
ἃ
δοκεῖ
ἐναντιώτατα
|
εἶναι |
ἀλλήλοις·
καὶ
ἃ
τότε
ἔφαμεν |
| [357] |
τοῦτ´
ἐστὶν
τὸ
ἡδονῆς
ἥττω
|
εἶναι, |
ἀμαθία
ἡ
μεγίστη,
ἧς
Πρωταγόρας |
| [337] |
τοιοῖσδε
λόγοις
παραγιγνομένους
κοινοὺς
μὲν
|
εἶναι |
ἀμφοῖν
τοῖν
διαλεγομένοιν
ἀκροατάς,
ἴσους |
| [344] |
οὐκ
ἐγχωρεῖ
γενέσθαι,
ἀλλ´
ἀεὶ
|
εἶναι |
ἀνάγκη.
ὥστε
τὸν
μὲν
εὐμήχανον |
| [339] |
μὲν
πρῶτον
αὐτὸς
ὑπέθετο
χαλεπὸν
|
εἶναι |
ἄνδρα
ἀγαθὸν
γενέσθαι
ἀλαθείᾳ,
ὀλίγον |
| [344] |
(ἐν
ταύτῃ
τῇ
ἕξει
καὶ
|
εἶναι |
ἄνδρα
ἀγαθόν,
ὡς
σὺ
λέγεις, |
| [325] |
καὶ
συλλήβδην
ἓν
αὐτὸ
προσαγορεύω
|
εἶναι |
ἀνδρὸς
ἀρετήν—
εἰ
τοῦτ´
ἐστὶν |
| [328] |
τῷ
ἔμπροσθεν
χρόνῳ
ἡγούμην
οὐκ
|
εἶναι |
ἀνθρωπίνην
ἐπιμέλειαν
ᾗ
ἀγαθοὶ
οἱ |
| [361] |
γὰρ
οὔτε
(τἆλλα
οἶμαι
κακὸς
|
εἶναι |
ἄνθρωπος,
φθονερός
τε
ἥκιστ´
ἀνθρώπων, |
| [351] |
τὴν
νῦν
ἀπόκρισιν
ἐμοὶ
ἀσφαλέστερον
|
εἶναι |
ἀποκρίνασθαι,
ἀλλὰ
καὶ
πρὸς
πάντα |
| [335] |
καὶ
ὅτι
οὐκ
ἐθελήσοι
ἑκὼν
|
εἶναι
|
ἀποκρινόμενος
διαλέγεσθαι—
ἡγησάμενος
οὐκέτι
ἐμὸν |
| [354] |
οἱ
λέγοντες
αὖ
ἀγαθὰ
ἀνιαρὰ
|
εἶναι, |
ἆρα
οὐ
τὰ
τοιάδε
λέγετε, |
| [324] |
τοιαύτην
διάνοιαν
ἔχων
διανοεῖται
παιδευτὴν
|
εἶναι |
ἀρετήν·
ἀποτροπῆς
γοῦν
ἕνεκα
κολάζει. |
| [320] |
ταῦτα
ἀποβλέπων
οὐχ
ἡγοῦμαι
διδακτὸν
|
εἶναι |
ἀρετήν·
ἐπειδὴ
δέ
σου
ἀκούω |
| [324] |
οἵ
γε
ἄνθρωποι
ἡγοῦνται
παρασκευαστὸν
|
εἶναι |
ἀρετήν.
οὐδεὶς
γὰρ
κολάζει
τοὺς |
| [349] |
ἐπικεῖσθαι,
πάντα
δὲ
ταῦτα
μόρια
|
εἶναι |
ἀρετῆς,
οὐχ
ὡς
τὰ
τοῦ |
| [358] |
τὰ
βελτίω·
οὐδὲ
τὸ
ἥττω
|
εἶναι |
αὑτοῦ
ἄλλο
τι
τοῦτ´
ἐστὶν |
| [323] |
καί
φασιν
πάντας
δεῖν
φάναι
|
εἶναι |
δικαίους,
ἐάντε
ὦσιν
ἐάντε
μή, |
| [351] |
ἰσχυροὺς
δυνατούς·
~(οὐ
γὰρ
ταὐτὸν
|
εἶναι |
δύναμίν
τε
καὶ
ἰσχύν,
ἀλλὰ |
| [319] |
ἡγοῦνται
μαθητά
τε
καὶ
διδακτὰ
|
εἶναι· |
ἐὰν
δέ
τις
ἄλλος
ἐπιχειρῇ |
| [359] |
οὐδεὶς
ἔρχεται,
ἐπειδὴ
τὸ
ἥττω
|
εἶναι |
ἑαυτοῦ
ηὑρέθη
ἀμαθία
οὖσα.
Ὡμολόγει. |
| [317] |
πρὸς
τοῖς
ἄλλοις
καὶ
πανοῦργον
|
εἶναι. |
ἐγὼ
οὖν
τούτων
τὴν
ἐναντίαν |
| [358] |
φύσει,
ἐπὶ
ἃ
οἴεται
κακὰ
|
εἶναι |
ἐθέλειν
ἰέναι
ἀντὶ
τῶν
ἀγαθῶν· |
| [327] |
μὴ
οἷόν
τ´
ἦν
πόλιν
|
εἶναι
|
εἰ
μὴ
πάντες
αὐληταὶ
ἦμεν |
| [357] |
καὶ
τί
ὑμεῖς
αὐτό
φατε
|
εἶναι; |
εἴπατε
(ἡμῖν.
εἰ
μὲν
οὖν |
| [353] |
καὶ
τί
ὑμεῖς
αὐτό
φατε
|
εἶναι; |
εἴπατον
ἡμῖν.
Τί
δέ,
ὦ |
| [336] |
ὅτι
παίζει
καί
φησιν
ἐπιλήσμων
|
εἶναι. |
ἐμοὶ
μὲν
οὖν
δοκεῖ
ἐπιεικέστερα |
| [323] |
πως
μετέχειν
αὐτῆς,
ἢ
μὴ
|
εἶναι |
ἐν
ἀνθρώποις.
Ὅτι
μὲν
οὖν |
| [324] |
πολίτας
μετέχειν,
(εἴπερ
μέλλει
πόλις
|
εἶναι; |
ἐν
τούτῳ
γὰρ
αὕτη
λύεται |
| [310] |
λίαν
πόρρω
ἔδοξε
τῶν
νυκτῶν
|
εἶναι· |
ἐπειδὴ
(δὲ
τάχιστά
με
ἐκ |
| [345] |
ᾧ
πρῶτον
μὲν
ὑπάρχει
ἰατρῷ
|
εἶναι, |
ἔπειτα
ἀγαθῷ
ἰατρῷ—
οὗτος
γὰρ |
| [354] |
ὑμεῖς
καλεῖτε
τῶν
ἡδονῶν
ἥττω
|
εἶναι· |
ἔπειτα
ἐν
τούτῳ
εἰσὶν
πᾶσαι |
| [333] |
τὸν
γὰρ
λόγον
ᾐτιᾶτο
δυσχερῆ
|
εἶναι— |
ἔπειτα
μέντοι
συνεχώρησεν
ἀποκρίνεσθαι.
Ἴθι |
| [339] |
μέρος
εἶναι
περὶ
ἐπῶν
(δεινὸν
|
εἶναι· |
ἔστιν
δὲ
τοῦτο
τὰ
ὑπὸ |
| [311] |
γε,
ὦ
Σώκρατες,
τὸν
ἄνδρα
|
εἶναι, |
ἔφη.
Ὡς
σοφιστῇ
ἄρα
ἐρχόμεθα |
| [358] |
εἰδὼς
οὔτε
οἰόμενος
ἄλλα
βελτίω
|
εἶναι |
ἢ
(ἃ
ποιεῖ,
καὶ
δυνατά, |
| [323] |
ἐάν
τις
φῇ
ἀγαθὸς
αὐλητὴς
|
εἶναι, |
ἢ
ἄλλην
ἡντινοῦν
τέχνην
ἣν |
| [340] |
εἶναι
τὸ
γενέσθαι
καὶ
τὸ
|
εἶναι, |
ἢ
ἄλλο;
Ἄλλο
νὴ
Δί´, |
| [333] |
τὸ
ἓν
ἑνὶ
μόνον
ἐναντίον
|
εἶναι, |
ἢ
ἐκεῖνον
ἐν
ᾧ
ἐλέγετο |
| [359] |
ἐπὶ
τὰ
δεινά,
ἡγουμένους
δεινὰ
|
εἶναι, |
ἢ
ἐπὶ
τὰ
μή;
Ἀλλὰ
|
| [330] |
φατε
τοιοῦτον
πεφυκέναι
οἷον
ἀνόσιον
|
εἶναι |
ἢ
οἷον
ὅσιον;
ἀγανακτήσαιμ´
ἂν |
| [352] |
αὐτῆς
δοκεῖ,
ἢ
καλόν
τε
|
εἶναι |
ἡ
ἐπιστήμη
καὶ
οἷον
ἄρχειν |
| [312] |
μοι
δοκεῖ,
ἔφη,
τοιαύτη
μᾶλλον
|
εἶναι |
ἡ
παρὰ
Πρωταγόρου
μάθησις.
Οἶσθα |
| [351] |
οὕτω
δὲ
κἀκεῖ
οὐ
ταὐτὸν
|
εἶναι |
θάρσος
τε
καὶ
ἀνδρείαν·
ὥστε |
| [342] |
ἀλλ´
ἐξαρνοῦνται
καὶ
σχηματίζονται
ἀμαθεῖς
|
εἶναι, |
ἵνα
μὴ
κατάδηλοι
ὦσιν
ὅτι |
| [317] |
τὸ
ὁμολογεῖν
μᾶλλον
ἢ
ἔξαρνον
|
εἶναι· |
καὶ
ἄλλας
πρὸς
ταύτῃ
ἔσκεμμαι, |
| [333] |
ἀρετῆς,
καὶ
πρὸς
τῷ
ἕτερον
|
εἶναι |
καὶ
ἀνόμοια
καὶ
αὐτὰ
καὶ
|
| [327] |
καὶ
ἀνθρώποις
τεθραμμένων,
δίκαιον
αὐτὸν
|
εἶναι
|
καὶ
δημιουργὸν
τούτου
τοῦ
πράγματος, |
| [328] |
ὧν
δὴ
ἐγὼ
οἶμαι
εἷς
|
εἶναι, |
καὶ
διαφερόντως
ἂν
τῶν
ἄλλων |
| [324] |
Ἀθηναῖοί
εἰσι
τῶν
ἡγουμένων
παρασκευαστὸν
|
εἶναι |
καὶ
διδακτὸν
ἀρετήν.
ὡς
μὲν |
| [329] |
τόδε.
τὴν
ἀρετὴν
φῂς
διδακτὸν
|
εἶναι, |
καὶ
ἐγὼ
εἴπερ
ἄλλῳ
τῳ |
| [336] |
τοῦ
δὲ
διαλέγεσθαι
(οἷός
τ´
|
εἶναι |
καὶ
ἐπίστασθαι
λόγον
τε
δοῦναι |
| [322] |
διὰ
τὸ
πανταχῇ
αὐτῶν
ἀσθενέστεροι
|
εἶναι, |
καὶ
ἡ
δημιουργικὴ
τέχνη
αὐτοῖς |
| [316] |
πάσσοφος
γάρ
μοι
δοκεῖ
ἁνὴρ
|
~(εἶναι |
καὶ
θεῖος—
ἀλλὰ
διὰ
τὴν |
| [350] |
τοὺς
ἀνδρείους;
οὐχὶ
τοὺς
θαρραλέους
|
εἶναι; |
Καὶ
νῦν
γ´,
ἔφη.
(Οὐκοῦν |
| [338] |
ἐπιστατήσετε.
Ἐδόκει
πᾶσιν
οὕτω
ποιητέον
|
εἶναι· |
καὶ
ὁ
Πρωταγόρας
πάνυ
μὲν |
| [317] |
ἐλήλυθα,
καὶ
ὁμολογῶ
τε
σοφιστὴς
|
εἶναι |
καὶ
παιδεύειν
ἀνθρώπους,
καὶ
εὐλάβειαν |
| [357] |
ἧς
Πρωταγόρας
ὅδε
φησὶν
ἰατρὸς
|
εἶναι |
καὶ
Πρόδικος
καὶ
Ἱππίας·
ὑμεῖς |
| [325] |
καὶ
σωφροσύνη
καὶ
τὸ
ὅσιον
|
εἶναι, |
καὶ
συλλήβδην
ἓν
αὐτὸ
προσαγορεύω |
| [331] |
συγχωρῆσαι
τήν
τε
δικαιοσύνην
ὅσιον
|
εἶναι |
καὶ
τὴν
ὁσιότητα
δίκαιον,
ἀλλά |
| [331] |
ἂν
καὶ
τὴν
δικαιοσύνην
ὅσιον
|
εἶναι |
καὶ
τὴν
ὁσιότητα
δίκαιον·
καὶ |
| [340] |
ὥς
φησιν
Πρόδικος
ὅδε,
τὸ
|
εἶναι |
καὶ
τὸ
γενέσθαι.
εἰ
δὲ |
| [349] |
τὴν
ἀρετὴν
καλόν
τι
φῂς
|
εἶναι, |
καὶ
ὡς
καλοῦ
ὄντος
αὐτοῦ |
| [317] |
πάσχειν
διὰ
(τὸ
ὁμολογεῖν
σοφιστὴς
|
εἶναι. |
καίτοι
πολλά
γε
ἔτη
ἤδη |
| [354] |
κακόν;
Συνεδόκει.
Τοῦτ´
ἄρα
ἡγεῖσθ´
|
εἶναι |
κακόν,
τὴν
λύπην,
καὶ
ἀγαθὸν |
| [319] |
ὃν
ἐκεῖνοι
μὴ
οἴονται
δημιουργὸν
|
εἶναι, |
κἂν
πάνυ
καλὸς
ᾖ
καὶ |
| [357] |
ἡμεῖς
ἀλλήλοις
ὡμολογοῦμεν
ἐπιστήμης
μηδὲν
|
εἶναι
|
κρεῖττον,
ἀλλὰ
τοῦτο
ἀεὶ
κρατεῖν, |
| [310] |
ἄνδρα
ἐπαινοῦσιν
καί
φασιν
σοφώτατον
|
εἶναι |
λέγειν·
ἀλλὰ
τί
οὐ
βαδίζομεν |
| [333] |
εὖ.
Λέγεις
οὖν
ἀγαθὰ
ἄττα
|
εἶναι; |
Λέγω.
Ἆρ´
οὖν,
ἦν
δ´ |
| [345] |
ᾄσματος
πρὸς
τοῦτο
τείνει,
(ὅτι
|
εἶναι |
μὲν
ἄνδρα
ἀγαθὸν
οὐχ
οἷόν |
| [351] |
συμβαίνει
τοὺς
μὲν
ἀνδρείους
θαρραλέους
|
εἶναι, |
μὴ
μέντοι
τούς
γε
θαρραλέους |
| [319] |
γὰρ
ὅτι
οὐχ
ἡγοῦνται
διδακτὸν
|
εἶναι. |
μὴ
τοίνυν
ὅτι
τὸ
κοινὸν |
| [319] |
δὲ
αὐτὸ
ἡγοῦμαι
οὐ
διδακτὸν
|
εἶναι |
μηδ´
ὑπ´
ἀνθρώπων
παρασκευαστὸν
ἀνθρώποις, |
| [320] |
Δοκεῖ
τοίνυν
μοι,
ἔφη,
χαριέστερον
|
εἶναι |
μῦθον
ὑμῖν
λέγειν.
Ἦν
γάρ |
| [353] |
ἡμᾶς·
Τί
οὖν
φατε
τοῦτο
|
εἶναι, |
ὃ
ἡμεῖς
ἥττω
εἶναι
τῶν |
| [319] |
οἱ
ἄλλοι
Ἕλληνες,
φημὶ
σοφοὺς
|
εἶναι. |
ὁρῶ
οὖν,
ὅταν
συλλεγῶμεν
εἰς |
| [354] |
τὸ
χαίρειν
τότε
λέγετε
κακὸν
|
εἶναι, |
ὅταν
μειζόνων
ἡδονῶν
ἀποστερῇ
ἢ |
| [317] |
δὲ
τούτοις
(ἅπασιν
κατὰ
τοῦτο
|
εἶναι |
οὐ
συμφέρομαι·
ἡγοῦμαι
γὰρ
αὐτοὺς |
| [323] |
δὲ
αὐτὴν
οὐ
φύσει
ἡγοῦνται
|
εἶναι |
οὐδ´
ἀπὸ
τοῦ
αὐτομάτου,
ἀλλὰ |
| [358] |
οὐδὲ
ἐπὶ
ἃ
οἴεται
κακὰ
|
εἶναι, |
οὐδ´
(ἔστι
τοῦτο,
ὡς
ἔοικεν, |
| [352] |
ἰσχυρὸν
οὐδ´
ἡγεμονικὸν
οὐδ´
ἀρχικὸν
|
εἶναι· |
οὐδὲ
ὡς
περὶ
τοιούτου
αὐτοῦ |
| [359] |
ἐπὶ
μὲν
ἃ
δεινὰ
ἡγεῖται
|
εἶναι |
οὐδεὶς
ἔρχεται,
ἐπειδὴ
τὸ
ἥττω |
| [347] |
οἷοίπερ
ἡμῶν
οἱ
πολλοί
φασιν
|
εἶναι, |
οὐδὲν
δέονται
ἀλλοτρίας
φωνῆς
οὐδὲ |
| [327] |
~(τῆς
ἀρετῆς,
εἰ
μέλλει
πόλις
|
εἶναι, |
οὐδένα
δεῖ
ἰδιωτεύειν.
εἰ
γὰρ |
| [357] |
οἴεσθαι
ἄλλο
τι
ἢ
ἀμαθίαν
|
εἶναι
|
οὔτε
αὐτοὶ
οὔτε
τοὺς
ὑμετέρους |
| [360] |
τῶν
ὡμολογημένων
ἀδύνατόν
μοι
δοκεῖ
|
εἶναι. |
Οὔτοι,
ἦν
δ´
ἐγώ,
ἄλλου |
| [319] |
οὖν
ὧν
οἴονται
ἐν
τέχνῃ
|
εἶναι, |
οὕτω
διαπράττονται·
ἐπειδὰν
δέ
τι |
| [330] |
φάναι
τὰ
τῆς
ἀρετῆς
μόρια
|
εἶναι |
οὕτως
ἔχοντα
πρὸς
ἄλληλα,
ὡς |
| [341] |
ἡ
Προδίκου
σοφία
θεία
τις
|
εἶναι |
πάλαι,
ἤτοι
ἀπὸ
Σιμωνίδου
ἀρξαμένη, |
| [316] |
τὴν
σοφιστικὴν
τέχνην
φημὶ
μὲν
|
εἶναι |
παλαιάν,
τοὺς
δὲ
μεταχειριζομένους
αὐτὴν |
| [335] |
διαλέγεσθαι—
ἡγησάμενος
οὐκέτι
ἐμὸν
ἔργον
|
εἶναι |
παρεῖναι
ἐν
ταῖς
συνουσίαις,
Ἀλλά |
| [339] |
ἐγὼ
ἀνδοὶ
παιδείας
~μέγιστον
μέρος
|
εἶναι |
περὶ
ἐπῶν
(δεινὸν
εἶναι·
ἔστιν |
| [333] |
ἑνὶ
(μὲν
ἓν
μόνον
ἐναντίον
|
εἶναι, |
πλείοσιν
δὲ
μή,
τῇ
δὲ |
| [332] |
ὡμολογήκαμεν
ἓν
ἑνὶ
μόνον
ἐναντίον
|
εἶναι, |
πλείω
δὲ
μή;
Ὡμολογήκαμεν.
Τὸ |
| [323] |
μετέχειν
τῆς
ἀρετῆς
ἢ
μὴ
|
εἶναι |
πόλεις.
αὕτη,
ὦ
Σώκρατες,
τούτου |
| [317] |
μὴ
δύνασθαι
ἀποδρᾶναι,
ἀλλὰ
καταφανῆ
|
εἶναι, |
πολλὴ
μωρία
καὶ
τοῦ
ἐπιχειρήματος, |
| [353] |
Πονηρὰ
δὲ
αὐτὰ
πῇ
φατε
|
εἶναι; |
(πότερον
ὅτι
τὴν
ἡδονὴν
ταύτην |
| [331] |
ἄρα
ἐστὶν
ὁσιότης
οἷον
δίκαιον
|
εἶναι |
πρᾶγμα,
οὐδὲ
δικαιοσύνη
οἷον
ὅσιον |
| [341] |
ἐγὼ
ἔμπειρος
διὰ
τὸ
μαθητὴς
|
εἶναι |
Προδίκου
τουτουΐ·
καὶ
νῦν
μοι |
| [338] |
ἐὰν
οὖν
μὴ
δοκῇ
πρόθυμος
|
εἶναι
|
πρὸς
αὐτὸ
τὸ
ἐρωτώμενον
ἀποκρίνεσθαι, |
| [309] |
νῦν,
εἴ
σοι
δοκεῖ
σοφώτατος
|
εἶναι |
Πρωταγόρας.
(ΕΤ.
Ὢ
τί
λέγεις; |
| [315] |
μηδέποτε
ἐμποδὼν
ἐν
τῷ
πρόσθεν
|
εἶναι |
Πρωταγόρου,
ἀλλ´
ἐπειδὴ
αὐτὸς
ἀναστρέφοι |
| [342] |
εἰδότες
ὅτι
τοιαῦτα
οἷόν
τ´
|
εἶναι |
ῥήματα
φθέγγεσθαι
~(τελέως
πεπαιδευμένου
ἐστὶν |
| [319] |
ὦ
Πρωταγόρα,
οὐκ
ᾤμην
διδακτὸν
|
(εἶναι, |
σοὶ
δὲ
λέγοντι
οὐκ
ἔχω |
| [350] |
καὶ
τὴν
ἰσχὺν
οἰηθείης
ἂν
|
εἶναι |
σοφίαν.
πρῶτον
μὲν
γὰρ
εἰ |
| [339] |
τῶν
ποιητῶν
λεγόμενα
οἷόν
τ´
|
εἶναι |
συνιέναι
ἅ
τε
ὀρθῶς
πεποίηται |
| [332] |
ὡμολόγηται
ἡμῖν
ἀφροσύνη
σοφίᾳ
ἐναντίον
|
εἶναι; |
Συνωμολόγει.
~Ἓν
δὲ
ἑνὶ
μόνον |
| [336] |
οὖν
καὶ
Πρωταγόρας
ὁμολογεῖ
φαυλότερος
|
εἶναι |
Σωκράτους
διαλεχθῆναι,
ἐξαρκεῖ
Σωκράτει·
εἰ |
| [333] |
ἐκεῖνον
ἐν
ᾧ
ἐλέγετο
ἕτερον
|
εἶναι |
σωφροσύνης
σοφία,
μόριον
δὲ
ἑκάτερον
|
| [358] |
ψεύδεσθαι.
Ὑπερφυῶς
ἐδόκει
ἅπασιν
ἀληθῆ
|
εἶναι
|
τὰ
εἰρημένα.
Ὁμολογεῖτε
ἄρα,
ἦν |
| [328] |
ὀμόσας
ὅσου
ἂν
φῇ
ἄξια
|
εἶναι
|
τὰ
μαθήματα,
τοσοῦτον
κατέθηκε.
Τοιοῦτόν |
| [323] |
πολλῶν,
ὃ
ἐκεῖ
σωφροσύνην
ἡγοῦντο
|
εἶναι, |
τἀληθῆ
λέγειν,
ἐνταῦθα
μανίαν,
καί |
| [340] |
εἰ
οὕτω
φαῦλόν
τί
φησιν
|
εἶναι |
τὴν
ἀρετὴν
ἐκτῆσθαι,
ὅ
ἐστιν |
| [352] |
ἃν
ἐπιστήμη
κελεύῃ,
ἀλλ´
ἱκανὴν
|
εἶναι
|
τὴν
φρόνησιν
βοηθεῖν
τῷ
ἀνθρώπῳ; |
| [340] |
Ἡσίοδον
γενέσθαι
μὲν
ἀγαθὸν
χαλεπὸν
|
εἶναι— |
τῆς
γὰρ
ἀρετῆς
ἔμπροσθεν
τοὺς |
| [353] |
λέγουσιν;
(Οἶμαι,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
εἶναί |
τι
ἡμῖν
τοῦτο
πρὸς
τὸ |
| [360] |
ὥσπερ
τὸ
πρῶτον
ἔτι
δοκοῦσιν
|
εἶναί |
τινες
ἄνθρωποι
ἀμαθέστατοι
μέν,
ἀνδρειότατοι |
| [355] |
πῃ
ἔχετε
ἄλλο
τι
φάναι
|
εἶναι |
τὸ
ἀγαθὸν
ἢ
τὴν
ἡδονήν, |
| [340] |
σὴν
γνώμην·
ταὐτόν
σοι
δοκεῖ
|
εἶναι |
τὸ
γενέσθαι
καὶ
τὸ
εἶναι, |
| [358] |
ἐγώ,
τὸ
μὲν
ἡδὺ
ἀγαθὸν
|
εἶναι, |
τὸ
δὲ
ἀνιαρὸν
κακόν.
τὴν |
| [359] |
μὲν
τέτταρα
ἐπιεικῶς
παραπλήσια
ἀλλήλοις
|
(εἶναι, |
τὸ
δὲ
ἓν
πάνυ
πολὺ |
| [330] |
ἔχοντα
πρὸς
ἄλληλα,
ὡς
οὐκ
|
εἶναι |
τὸ
ἕτερον
αὐτῶν
οἷον
τὸ |
| [331] |
ὦ
Πρωταγόρα;
σὺ
φῂς
οὐκ
|
εἶναι |
τὸ
ἕτερον
μόριον
οἷον
τὸ |
| [359] |
μορίων
τῆς
ἀρετῆς
οὐδὲν
ἔφη
|
εἶναι |
τὸ
ἕτερον
οἷον
τὸ
ἕτερον, |
| [331] |
ἄλλην
δύναμιν
ἔχειν
καὶ
οὐκ
|
εἶναι |
τὸ
ἕτερον
οἷον
τὸ
ἕτερον, |
| [317] |
εὐλάβειαν
ταύτην
οἶμαι
βελτίω
ἐκείνης
|
εἶναι, |
τὸ
ὁμολογεῖν
μᾶλλον
ἢ
ἔξαρνον |
| [351] |
ἐὰν
μὲν
πρὸς
λόγον
δοκῇ
|
εἶναι |
τὸ
σκέμμα
καὶ
τὸ
αὐτὸ |
| [336] |
διαλόγων;
χωρὶς
γὰρ
ἔγωγ´
ᾤμην
|
εἶναι |
τὸ
συνεῖναί
τε
ἀλλήλοις
διαλεγομένους
|
| [316] |
δὲ
τὴν
φύσιν
δοκεῖ
ἐνάμιλλος
|
εἶναι |
τοῖς
ἡλικιώταις.
ἐπιθυμεῖν
δέ
μοι
|
| [347] |
τὸ
περὶ
ποιήσεως
διαλέγεσθαι
ὁμοιότατον
|
εἶναι |
τοῖς
συμποσίοις
τοῖς
τῶν
φαύλων |
| [360] |
δοκεῖς,
ὦ
Σώκρατες,
τὸ
ἐμὲ
|
εἶναι |
τὸν
ἀποκρινόμενον·
χαριοῦμαι
οὖν
σοι, |
| [312] |
εἰδέναι.
Λέγε
δή,
τί
ἡγῇ
|
εἶναι |
τὸν
σοφιστήν;
Ἐγὼ
μέν,
ἦ |
| [312] |
ὅς,
ὥσπερ
τοὔνομα
λέγει,
τοῦτον
|
εἶναι |
τὸν
τῶν
σοφῶν
ἐπιστήμονα.
Οὐκοῦν, |
| [309] |
εἶ,
(ὃς
ἔφη
χαριεστάτην
ἥβην
|
εἶναι |
τοῦ
πρῶτον
ὑπηνήτου,
ἣν
νῦν |
| [359] |
σὺ
ἐπὶ
τί
φῂς
ἴτας
|
εἶναι |
τοὺς
ἀνδρείους;
ἆρ´
ἐπὶ
τὰ |
| [359] |
ἡμῖν,
ἐπὶ
τί
λέγεις
ἴτας
|
εἶναι |
τοὺς
ἀνδρείους;
ἦ
ἐφ´
ἅπερ |
| [350] |
ἐνταῦθα
ὁμολογῶ
τοὺς
δυνατοὺς
ἰσχυροὺς
|
εἶναι, |
τοὺς
μέντοι
ἰσχυροὺς
δυνατούς·
~(οὐ |
| [358] |
Ἱππίᾳ
δέος
τε
καὶ
φόβος
|
εἶναι |
τοῦτο,
(Προδίκῳ
δὲ
δέος,
φόβος |
| [350] |
ἀνδρείαν
καὶ
τὴν
σοφίαν
ταὐτὸν
|
εἶναι· |
τούτῳ
δὲ
τῷ
τρόπῳ
μετιὼν |
| [321] |
ῥίζας·
ἔστι
δ´
οἷς
ἔδωκεν
|
εἶναι |
τροφὴν
ζῴων
ἄλλων
βοράν·
καὶ |
| [340] |
μὴ
τὸ
αὐτό
ἐστιν
τὸ
|
εἶναι |
τῷ
γενέσθαι,
οὐκ
ἐναντία
λέγει |
| [352] |
μὴ
οὐχὶ
πάντων
κράτιστον
φάναι
|
εἶναι |
τῶν
ἀνθρωπείων
πραγμάτων.
Καλῶς
γε, |
| [353] |
τοῦτο
εἶναι,
ὃ
ἡμεῖς
ἥττω
|
εἶναι |
τῶν
ἡδονῶν
ἐλέγομεν;
εἴποιμ´
ἂν |
| [355] |
ἂν
ἐξημάρτανεν
ὅν
φαμεν
ἥττω
|
εἶναι |
τῶν
ἡδονῶν.
Κατὰ
τί
δέ, |
| [330] |
τοιοῦτον
ἡ
δικαιοσύνη
οἷον
δίκαιον
|
εἶναι, |
φαίην
ἂν
ἔγωγε
ἀποκρινόμενος
τῷ
|
| [330] |
φατε
καὶ
τοῦτο
πρᾶγμά
τι
|
εἶναι; |
φαῖμεν
ἄν·
ἢ
οὔ;
Καὶ |
| [330] |
Οὐκοῦν
καὶ
ὁσιότητά
τινά
φατε
|
εἶναι; |
φαῖμεν
ἄν,
ὡς
ἐγᾦμαι.
Ναί, |
| [341] |
πολλῶν
ἔμπειρος
ὢν
ταύτης
ἄπειρος
|
εἶναι |
φαίνῃ,
οὐχ
ὥσπερ
ἐγὼ
ἔμπειρος |
| [333] |
~Ἓν
δὲ
ἑνὶ
μόνον
ἐναντίον
|
(εἶναι; |
Φημί.
Πότερον
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα, |
| [337] |
καὶ
οἰκείους
καὶ
πολίτας
ἅπαντας
|
εἶναι— |
(φύσει,
οὐ
νόμῳ·
τὸ
γὰρ |
| [312] |
ἐπιστάτης;
Τί
ἂν
εἴποιμεν
αὐτὸν
|
εἶναι, |
ὦ
Σώκρατες,
ἢ
ἐπιστάτην
τοῦ |
| [328] |
ἂν
διδάξειεν,
οὐ
ῥᾴδιον
οἶμαι
|
εἶναι, |
ὦ
Σώκρατες,
τούτων
διδάσκαλον
φανῆναι, |
| [348] |
μόνον
αὐτὸς
οἴει
καλὸς
κἀγαθὸς
|
εἶναι, |
ὥσπερ
τινὲς
ἄλλοι
αὐτοὶ
μὲν |
| [331] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
οὕτως
ἁπλοῦν
|
(εἶναι, |
ὥστε
συγχωρῆσαι
τήν
τε
δικαιοσύνην |
| [309] |
τις
ὁ
ξένος
ἔδοξέν
σοι
|
εἶναι, |
ὥστε
τοῦ
Κλεινίου
ὑέος
καλλίων |
| [357] |
τί
ὑμεῖς
αὐτό
φατε
εἶναι;
|
εἴπατε
|
(ἡμῖν.
εἰ
μὲν
οὖν
τότε |
| [353] |
τί
ὑμεῖς
αὐτό
φατε
εἶναι;
|
εἴπατον |
ἡμῖν.
Τί
δέ,
ὦ
Σώκρατες, |
| [359] |
Ὡμολόγει.
Ἴθι
δή,
ἔφην
ἐγώ,
|
εἰπὲ |
ἡμῖν,
ἐπὶ
τί
λέγεις
ἴτας |
| [311] |
ῥώμης
διεσκόπουν
αὐτὸν
καὶ
ἠρώτων,
|
Εἰπέ |
μοι,
ἔφην
ἐγώ,
ὦ
Ἱππόκρατες, |
| [311] |
ἐκείνῳ,
εἴ
τίς
σε
ἤρετο·
|
Εἰπέ |
μοι,
μέλλεις
τελεῖν,
ὦ
Ἱππόκρατες, |
| [311] |
ταῦτα
οὕτω
σφόδρα
σπουδάζοντας
ἔροιτο·
|
Εἰπέ |
μοι,
ὦ
Σώκρατές
τε
καὶ |
| [356] |
πόρρω
στήσας
ἐν
τῷ
ζυγῷ,
|
εἰπὲ |
πότερα
πλείω
ἐστίν.
ἐὰν
μὲν |
| [318] |
αὔλησιν·
οὕτω
δὴ
καὶ
σὺ
|
εἰπὲ |
τῷ
νεανίσκῳ
καὶ
ἐμοὶ
ὑπὲρ
|
| [309] |
καὶ
γὰρ
πολλὰ
ὑπὲρ
ἐμοῦ
|
εἶπε |
βοηθῶν
ἐμοί,
καὶ
οὖν
καὶ
|
| [354] |
ὃ
ἐγὼ
λέγω,
ἔχετε
ἡμῖν
|
εἰπεῖν· |
ἀλλ´
οὐχ
ἕξετε.
Ἀληθῆ,
ἔφη, |
| [354] |
ἀποβλέψαντες,
ἔχοιτε
ἂν
καὶ
ἡμῖν
|
εἰπεῖν· |
ἀλλ´
οὐχ
ἕξετε.
Οὐδ´
ἐμοὶ |
| [355] |
ὑπὸ
μὲν
ἡδονῆς
οὐκέτι
ἔξεστιν
|
εἰπεῖν— |
ἄλλο
γὰρ
ὄνομα
μετείληφεν
ἀντὶ |
| [355] |
δὲ
ἐλάττω
ᾖ;
οὐχ
ἕξομεν
|
εἰπεῖν
|
ἄλλο
ἢ
τοῦτο.
Δῆλον
ἄρα, |
| [361] |
καταγελᾶν,
καὶ
εἰ
φωνὴν
λάβοι,
|
εἰπεῖν |
ἂν
ὅτι
Ἄτοποί
γ´
ἐστέ, |
| [319] |
ἀνθρώπων
παρασκευαστὸν
ἀνθρώποις,
δίκαιός
εἰμι
|
εἰπεῖν. |
ἐγὼ
γὰρ
Ἀθηναίους,
ὥσπερ
καὶ |
| [341] |
τούτῳ
τῷ
ᾄσματι,
ἐθέλω
σοι
|
εἰπεῖν, |
~(εἰ
βούλει
λαβεῖν
μου
πεῖραν |
| [329] |
ἢ
ἄλλου
τινὸς
τῶν
ἱκανῶν
|
εἰπεῖν· |
εἰ
δὲ
ἐπανέροιτό
τινά
τι, |
| [335] |
ὥστε
μηδένα
σοῦ
ἐν
βραχυτέροις
|
εἰπεῖν· |
εἰ
οὖν
μέλλεις
ἐμοὶ
διαλέξεσθαι, |
| [352] |
ὡς
φῄς,
δέομαι
τοιοῦτόν
τι
|
εἰπεῖν· |
Ἴθι
δή
μοι,
ὦ
Πρωταγόρα, |
| [317] |
ταύτῃ
ἔσκεμμαι,
ὥστε,
σὺν
θεῷ
|
εἰπεῖν, |
μηδὲν
δεινὸν
πάσχειν
διὰ
(τὸ |
| [343] |
ὅτι
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι,
ἀμφισβητοῦντα
|
εἰπεῖν |
ὅτι
Οὔκ,
ἀλλὰ
γενέσθαι
μὲν |
| [317] |
οἵ
γε
πολλοὶ
ὡς
ἔπος
|
εἰπεῖν |
οὐδὲν
αἰσθάνονται,
ἀλλ´
ἅττ´
ἂν |
| [309] |
ἄτοπον
μέντοι
τί
σοι
ἐθέλω
|
εἰπεῖν· |
παρόντος
γὰρ
ἐκείνου,
οὔτε
προσεῖχον |
| [325] |
τε
δημεύσεις
καὶ
ὡς
ἔπος
|
εἰπεῖν |
συλλήβδην
τῶν
οἴκων
ἀνατροπαί,
ταῦτα |
| [330] |
ὅτι
δὲ
καὶ
ἐμὲ
οἴει
|
εἰπεῖν |
τοῦτο,
παρήκουσας·
~Πρωταγόρας
γὰρ
(ὅδε |
| [329] |
μὲν
μακροὺς
λόγους
καὶ
καλοὺς
|
εἰπεῖν, |
ὡς
αὐτὰ
δηλοῖ,
ἱκανὸς
δὲ |
| [312] |
παρὰ
τὸν
Πρωταγόραν;
Καὶ
ὃς
|
εἶπεν |
ἐρυθριάσας—
ἤδη
γὰρ
ὑπέφαινέν
τι
|
| [310] |
παρὰ
τοὺς
πόδας
μου,
καὶ
|
εἶπεν· |
Ἑσπέρας
δῆτα,
μάλα
γε
ὀψὲ |
| [335] |
ἀντελάβετο
τοῦ
τρίβωνος
τουτουΐ,
καὶ
|
εἶπεν· |
Οὐκ
ἀφήσομέν
σε,
ὦ
Σώκρατες· |
| [348] |
ἀπεσάφει
ὁ
Πρωταγόρας
ὁπότερα
ποιήσοι.
|
εἶπεν |
οὖν
ὁ
Ἀλκιβιάδης
πρὸς
τὸν |
| [359] |
λέγω,
ἀλλ´
ἃ
τὸ
ὕστερον
|
εἶπεν. |
τὸ
γὰρ
ὕστερον
ἔφη
τὰ |
| [337] |
τὸν
Πρόδικον
Ἱππίας
ὁ
σοφὸς
|
εἶπεν, |
Ὦ
ἄνδρες,
ἔφη,
οἱ
παρόντες, |
| [314] |
ὃς
ἐγκεκλῃμένης
τῆς
θύρας
ἀποκρινόμενος
|
εἶπεν, |
Ὦ
ἄνθρωποι,
ἔφη,
οὐκ
ἀκηκόατε |
| [318] |
λόγος.
Ὑπολαβὼν
οὖν
ὁ
Πρωταγόρας
|
εἶπεν· |
Ὦ
νεανίσκε,
ἔσται
τοίνυν
σοι, |
| [326] |
αὖ
μάθε·
οὐδὲν
γὰρ
θαυμαστόν,
|
εἴπερ
|
ἀληθῆ
ἐγὼ
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν |
| [329] |
φῂς
διδακτὸν
εἶναι,
καὶ
ἐγὼ
|
εἴπερ |
ἄλλῳ
τῳ
ἀνθρώπων
πειθοίμην
ἄν, |
| [312] |
Νὴ
τὸν
Δία,
ὦ
Σώκρατες,
|
εἴπερ
|
γε
ἃ
διανοοῦμαι
χρὴ
λέγειν. |
| [333] |
ἀλλήλοις.
πῶς
γὰρ
ἂν
συνᾴδοιεν,
|
εἴπερ |
γε
ἀνάγκη
ἑνὶ
(μὲν
ἓν |
| [334] |
ὑπόκωφος
ὤν,
ᾤου
ἂν
χρῆναι,
|
εἴπερ |
ἔμελλές
μοι
διαλέξεσθαι,
μεῖζον
φθέγγεσθαι |
| [332] |
ἀφρόνως
ὑπὸ
ἀφροσύνης;
(Συνεχώρει.
Οὐκοῦν
|
εἴπερ |
ἐναντίως
πράττεται,
ὑπὸ
ἐναντίου
πράττοιτ´ |
| [360] |
ὅς.
Οὐκοῦν,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
εἴπερ |
καλὸν
καὶ
ἀγαθόν,
καὶ
ἡδύ; |
| [359] |
ἢ
αἰσχρόν;
Καλόν,
ἔφη.
Οὐκοῦν
|
εἴπερ
|
καλόν,
καὶ
ἀγαθὸν
ὡμολογήσαμεν
ἐν |
| [319] |
δ´
ἐγώ,
τέχνημα
ἄρα
κέκτησαι,
|
εἴπερ
|
κέκτησαι·
οὐ
γάρ
τι
ἄλλο |
| [324] |
ἀναγκαῖον
πάντας
τοὺς
πολίτας
μετέχειν,
|
(εἴπερ |
μέλλει
πόλις
εἶναι;
ἐν
τούτῳ |
| [348] |
λόγον
καὶ
διανόημα·
μοῦνος
δ´
|
εἴπερ |
τε
νοήσῃ,
αὐτίκα
περιιὼν
ζητεῖ |
| [351] |
ἀγαθόν,
τὸ
δ´
ἀηδῶς
κακόν.
|
Εἴπερ |
τοῖς
καλοῖς
γ´,
ἔφη,
ζῴη |
| [352] |
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ἅμα,
|
(εἴπερ |
τῳ
ἄλλῳ,
αἰσχρόν
ἐστι
καὶ |
| [330] |
δῆλα
δὴ
ὅτι
οὕτως
ἔχει,
|
εἴπερ |
τῷ
παραδείγματί
γε
ἔοικε;
Ἀλλ´ |
| [340] |
ταὐτὸν
ὄν,
καὶ
ἃ
νυνδὴ
|
εἶπες |
πολλά
τε
καὶ
καλά.
καὶ |
| [330] |
Ὦ
Πρωταγόρα
τε
καὶ
Σώκρατες,
|
εἴπετον |
δή
μοι,
τοῦτο
τὸ
πρᾶγμα |
| [348] |
δοκεῖ·
ἀλλ´
ἤτοι
διαλεγέσθω
ἢ
|
εἰπέτω |
ὅτι
οὐκ
ἐθέλει
διαλέγεσθαι,
ἵνα
|
| [331] |
ἐγὼ
δὲ
ἠρώτων.
εἰ
οὖν
|
εἴποι· |
Ἀληθῆ
ὅδε
λέγει,
ὦ
Πρωταγόρα; |
| [318] |
ἔσεσθαι
καὶ
εἰς
τί
ἐπιδώσειν;
|
εἴποι |
ἂν
αὐτῷ
ὁ
Ζεύξιππος
ὅτι |
| [318] |
καθ´
ἡμέραν
ἔσται
συγγιγνόμενος
ἐκείνῳ,
|
εἴποι |
ἂν
ὅτι
εἰς
αὔλησιν·
οὕτω |
| [330] |
ἔφη.
Εἰ
οὖν
μετὰ
τοῦτο
|
εἴποι |
ἐρωτῶν
ἡμᾶς·
Πῶς
οὖν
ὀλίγον
|
| [352] |
πρόσωπον
καὶ
τὰς
χεῖρας
ἄκρας
|
εἴποι· |
Ἴθι
δή
μοι
ἀποκαλύψας
καὶ |
| [330] |
ἔγωγ´,
ἔφην,
τῷ
ἐρωτήματι,
καὶ
|
εἴποιμ´ |
ἄν·
Εὐφήμει,
ὦ
ἄνθρωπε·
σχολῇ |
| [330] |
ἕτερον
αὐτῶν
οἷον
τὸ
ἕτερον·
|
εἴποιμ´ |
ἂν
ἔγωγε
ὅτι
Τὰ
μὲν |
| [353] |
ἥττω
εἶναι
τῶν
ἡδονῶν
ἐλέγομεν;
|
εἴποιμ´ |
ἂν
ἔγωγε
πρὸς
αὐτοὺς
ὡδί· |
| [312] |
σοφῶν
εἰσιν
οἱ
ζωγράφοι
ἐπιστήμονες,
|
εἴποιμεν |
ἄν
που
αὐτῷ
ὅτι
τῶν |
| [312] |
ποίας
ἐργασίας
ἐπιστάτης;
Τί
ἂν
|
εἴποιμεν |
αὐτὸν
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες,
ἢ |
| [336] |
ἡμεροδρόμων
διαθεῖν
τε
καὶ
ἕπεσθαι,
|
~(εἴποιμι |
ἄν
σοι
ὅτι
πολὺ
σοῦ |
| [357] |
μὲν
οὖν
τότε
εὐθὺς
ὑμῖν
|
εἴπομεν |
ὅτι
Ἀμαθία,
κατεγελᾶτε
ἂν
ἡμῶν· |
| [311] |
τίνι
ὄντι;
τί
ἂν
ἀπεκρίνω;
|
Εἶπον |
ἄν,
ἔφη,
ὅτι
ὡς
ἰατρῷ. |
| [350] |
εἰ
γάρ
με
τότε
ἤρου,
|
εἶπον |
ἂν
ὅτι
(οὐ
πάντες—
τοὺς |
| [311] |
καὶ
Φειδίᾳ;
τί
ἂν
ἀπεκρίνω;
|
Εἶπον |
ἂν
ὡς
ἀγαλματοποιοῖς.
Ὡς
τίς |
| [328] |
μόγις
πως
ἐμαυτὸν
ὡσπερεὶ
συναγείρας
|
εἶπον, |
βλέψας
πρὸς
τὸν
Ἱπποκράτη·
Ὦ |
| [348] |
ἐκέλευεν
ἐρωτᾶν
αὑτὸν
ὡς
ἀποκρινούμενος.
|
Εἶπον |
δὴ
ἐγώ·
Ὦ
Πρωταγόρα,
μὴ |
| [347] |
ἐρωτᾶν
τὸν
ἕτερον.
Καὶ
ἐγὼ
|
εἶπον· |
Ἐπιτρέπω
μὲν
ἔγωγε
Πρωταγόρᾳ
ὁπότερον
|
| [335] |
χάρισαι
ἡμῖν
πᾶσιν.
Καὶ
ἐγὼ
|
εἶπον— |
ἤδη
δὲ
ἀνειστήκη
ὡς
ἐξιών— |
| [340] |
ἢ
ὃ
ἐπανορθοῖς.
Καὶ
ἐγὼ
|
εἶπον· |
Κακὸν
ἄρα
μοι
εἴργασται,
ὡς |
| [313] |
ἔχω
σοι
λέγειν.
~(Καὶ
ἐγὼ
|
εἶπον |
μετὰ
τοῦτο·
Τί
οὖν;
οἶσθα |
| [311] |
Ἱππονίκου·
ἀλλ´
ἴωμεν.
Καὶ
ἐγὼ
|
εἶπον· |
Μήπω,
ἀγαθέ,
ἐκεῖσε
ἴωμεν—
πρῲ |
| [340] |
ἅπασιν
δοκεῖ
ἀνθρώποις.
Καὶ
ἐγὼ
|
εἶπον· |
Νὴ
τὸν
Δία,
εἰς
καιρόν |
| [318] |
ὑπὲρ
τοῦ
νεανίσκου.
~(Καὶ
ἐγὼ
|
εἶπον |
ὅτι
Ἡ
αὐτή
μοι
ἀρχή |
| [339] |
πᾶν
σοι
διεξέλθω;
Καὶ
ἐγὼ
|
εἶπον |
ὅτι
Οὐδὲν
δεῖ·
ἐπίσταμαί
τε |
| [330] |
ἔχει,
ὦ
Σώκρατες.
Καὶ
ἐγὼ
|
εἶπον· |
Οὐδὲν
ἄρα
ἐστὶν
τῶν
τῆς |
| [338] |
ἀφήσειν
καὶ
ἑλέσθαι
ἐδέοντο
ἐπιστάτην.
|
εἶπον |
οὖν
ἐγὼ
ὅτι
αἰσχρὸν
εἴη |
| [331] |
τὸ
ὅμοιον.
Καὶ
ἐγὼ
θαυμάσας
|
εἶπον |
πρὸς
αὐτόν·
Ἦ
γὰρ
οὕτω |
| [360] |
ἠθέλησεν
ἐσίγα
τε.
Καὶ
ἐγὼ
|
εἶπον· |
Τί
δή,
ὦ
Πρωταγόρα,
οὔτε |
| [334] |
ὡς
εὖ
λέγοι,
καὶ
ἐγὼ
|
εἶπον· |
Ὦ
Πρωταγόρα,
ἐγὼ
τυγχάνω
ἐπιλήσμων |
| [316] |
πρὸς
τὸν
Πρωταγόραν,
(καὶ
ἐγὼ
|
εἶπον· |
Ὦ
Πρωταγόρα,
πρὸς
σέ
τοι |
| [318] |
βέλτιον
ἐπιδιδόναι.
(Καὶ
ἐγὼ
ἀκούσας
|
εἶπον· |
Ὦ
Πρωταγόρα,
τοῦτο
μὲν
οὐδὲν
|
| [340] |
τοῦ
Ἀχιλλέως
τὸν
Σιμόεντα
παρακαλεῖν,
|
εἰπόντα— |
φίλε
κασίγνητε,
σθένος
ἀνέρος
ἀμφότεροί |
| [343] |
τὸν
Πιττακὸν
καὶ
Σιμωνίδην
ἀποκρινόμενον
|
εἰπόντα· |
Ὦ
ἄνθρωποι,
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι, |
| [362] |
τῷ
καλῷ
χαριζόμενος
παρέμεινα.
Ταῦτ´
|
εἰπόντες |
καὶ
ἀκούσαντες
ἀπῇμεν.
|
| [344] |
παρ´
ἄλλου
ποιητοῦ
μαρτυρεῖται
τοῦ
|
εἰπόντος— |
αὐτὰρ
ἀνὴρ
ἀγαθὸς
τοτὲ
μὲν |
| [339] |
πληγείς,
ἐσκοτώθην
τε
καὶ
ἰλιγγίασα
|
εἰπόντος |
αὐτοῦ
ταῦτα
καὶ
τῶν
ἄλλων |
| [337] |
μὴ
μεταξὺ
διαλῦσαι
τὴν
συνουσίαν.
|
~(Εἰπόντος |
δὲ
αὐτοῦ
ταῦτα,
ὁ
Πρόδικος, |
| [334] |
τοῖς
σιτίοις
τε
καὶ
ὄψοις.
|
Εἰπόντος |
οὖν
ταῦτα
αὐτοῦ
οἱ
παρόντες |
| [337] |
αὐτῷ
τῷ
σώματι.
Ταῦτα
οὖν
|
εἰπόντος |
τοῦ
Προδίκου
πολλοὶ
πάνυ
τῶν
|
| [335] |
σου
ἤκουον.
Καὶ
ἅμα
ταῦτ´
|
εἰπὼν |
ἀνιστάμην
ὡς
ἀπιών·
καί
μου
|
| [310] |
~(ΣΩ.
Πάνυ
γε,
πολλὰ
καὶ
|
εἰπὼν |
καὶ
ἀκούσας.
(ΕΤ.
Τί
οὖν |
| [339] |
ἢ
ὕστερον
οὐκ
ὀρθῶς
λέγει.
|
Εἰπὼν |
οὖν
ταῦτα
πολλοῖς
θόρυβον
παρέσχεν |
| [336] |
ὡς
ἐγᾦμαι,
Κριτίας
ἦν
ὁ
|
εἰπών· |
Ὦ
Πρόδικε
καὶ
Ἱππία,
Καλλίας |
| [340] |
ἐγὼ
εἶπον·
Κακὸν
ἄρα
μοι
|
εἴργασται, |
ὡς
ἔοικεν,
ὦ
(Πρωταγόρα,
καὶ |
| [361] |
περὶ
σοῦ
πρὸς
πολλοὺς
δὴ
|
εἴρηκα |
ὅτι
ὧν
ἐντυγχάνω
πολὺ
μάλιστα |
| [328] |
ἐγὼ
καὶ
μῦθον
καὶ
λόγον
|
εἴρηκα, |
ὡς
διδακτὸν
ἀρετὴ
καὶ
Ἀθηναῖοι |
| [358] |
ἐδόκει
ἅπασιν
ἀληθῆ
εἶναι
τὰ
|
εἰρημένα. |
Ὁμολογεῖτε
ἄρα,
ἦν
δ´
ἐγώ, |
| [343] |
οὖσαν,
ῥήματα
βραχέα
ἀξιομνημόνευτα
ἑκάστῳ
|
εἰρημένα· |
οὗτοι
καὶ
κοινῇ
συνελθόντες
(ἀπαρχὴν |
| [345] |
ἐστὶ
πρὸς
τὸ
αὐτὸ
τοῦτο
|
εἰρημένον. |
οὐ
γὰρ
οὕτως
ἀπαίδευτος
ἦν |
| [339] |
νέμεται,
καίτοι
σοφοῦ
παρὰ
φωτὸς
|
εἰρημένον· |
χαλεπὸν
φάτ´
ἐσθλὸν
ἔμμεναι.
ἐννοεῖς |
| [344] |
ἑκάστου
τῶν
(ἐν
τῷ
ᾄσματι
|
εἰρημένων |
ἀποδεῖξαι
ὡς
εὖ
πεποίηται—
πάνυ
|
| [341] |
ἑκάστοτε
δεινοῦ
πλούτου"
οὐδὲ
δεινῆς
|
εἰρήνης" |
οὐδὲ
δεινῆς
ὑγιείας,
ἀλλὰ
δεινῆς |
| [319] |
τι
ἄλλο
πρός
γε
σὲ
|
εἰρήσεται |
ἢ
ἅπερ
νοῶ.
ἐγὼ
γὰρ |
| [309] |
ὥς
γ´
ἐν
αὐτοῖς
ἡμῖν
|
εἰρῆσθαι, |
καὶ
πώγωνος
ἤδη
ὑποπιμπλάμενος.
(ΣΩ. |
| [339] |
ἔπειτα—
ὥς
γε
πρὸς
σὲ
|
εἰρῆσθαι |
τἀληθῆ,
ἵνα
μοι
χρόνος
ἐγγένηται |
| [345] |
οὖν
πάντα
πρὸς
τὸν
Πιττακὸν
|
εἴρηται, |
καὶ
τὰ
ἐπιόντα
γε
τοῦ |
| [344] |
πάντα
τούτῳ
μαρτυρεῖ,
ὅτι
οὕτως
|
εἴρηται. |
πολλὰ
μὲν
γὰρ
ἔστι
καὶ |
| [335] |
Σώκρατες,
ἔφη,
ἐγὼ
πολλοῖς
ἤδη
|
εἰς |
ἀγῶνα
λόγων
ἀφικόμην
ἀνθρώποις,
καὶ |
| [340] |
θεῖναι—
ὅταν
δέ
τις
αὐτῆς
|
εἰς
|
ἄκρον
ἵκηται,
ῥηϊδίην
δἤπειτα
πέλειν, |
| [354] |
τὸ
χαίρειν
κακὸν
καλεῖτε
καὶ
|
εἰς |
ἄλλο
τι
τέλος
ἀποβλέψαντες,
ἔχοιτε |
| [322] |
ἀπόλοιτο
πᾶν,
Ἑρμῆν
πέμπει
ἄγοντα
|
εἰς |
ἀνθρώπους
αἰδῶ
τε
καὶ
δίκην, |
| [353] |
ταῦτα
κακὰ
ὄντα
ἢ
διότι
|
εἰς |
ἀνίας
τε
ἀποτελευτᾷ
~καὶ
ἄλλων |
| [328] |
τις
ὅστις
διαφέρει
(ἡμῶν
προβιβάσαι
|
εἰς |
ἀρετήν,
ἀγαπητόν.
ὧν
δὴ
ἐγὼ |
| [325] |
φυγαὶ
μὴ
μαθοῦσι
(μηδὲ
θεραπευθεῖσιν
|
εἰς |
ἀρετήν,
καὶ
πρὸς
τῷ
θανάτῳ |
| [347] |
Ἀλκιβιάδης,
Ναί,
ἔφη,
ὦ
Ἱππία,
|
εἰς |
αὖθίς
γε·
νῦν
δὲ
δίκαιόν |
| [361] |
σοφίᾳ.
καὶ
περὶ
τούτων
δὲ
|
εἰς |
αὖθις,
ὅταν
βούλῃ,
διέξιμεν·
νῦν |
| [357] |
τέχνη
καὶ
ἐπιστήμη
ἐστὶν
αὕτη,
|
εἰς |
αὖθις
σκεψόμεθα·
ὅτι
δὲ
ἐπιστήμη |
| [327] |
ἔτυχεν
ὁ
ὑὸς
εὐφυέστατος
γενόμενος
|
εἰς |
αὔλησιν,
οὗτος
(ἂν
ἐλλόγιμος
ηὐξήθη, |
| [318] |
συγγιγνόμενος
ἐκείνῳ,
εἴποι
ἂν
ὅτι
|
εἰς |
αὔλησιν·
οὕτω
δὴ
καὶ
σὺ |
| [337] |
νῦν
συνεληλυθότας
τῆς
τε
Ἑλλάδος
|
εἰς |
αὐτὸ
τὸ
πρυτανεῖον
τῆς
σοφίας |
| [345] |
δ´
εἰ
κακῶς.
~(τίς
οὖν
|
εἰς |
γράμματα
ἀγαθὴ
πρᾶξίς
ἐστιν,
καὶ |
| [345] |
καὶ
τίς
ἄνδρα
ἀγαθὸν
ποιεῖ
|
εἰς |
γράμματα;
δῆλον
ὅτι
ἡ
τούτων |
| [321] |
αἱ
Διὸς
φυλακαὶ
φοβεραὶ
ἦσαν—
|
εἰς
|
δὲ
τὸ
τῆς
Ἀθηνᾶς
καὶ |
| [325] |
καὶ
πληγαῖς.
μετὰ
δὲ
ταῦτα
|
εἰς |
διδασκάλων
πέμποντες
πολὺ
μᾶλλον
ἐντέλλονται |
| [326] |
καὶ
οἱ
τούτων
ὑεῖς,
πρῳαίτατα
|
εἰς |
διδασκάλων
τῆς
ἡλικίας
ἀρξάμενοι
φοιτᾶν, |
| [321] |
δυνατοῖς
δὲ
καὶ
καύματα,
καὶ
|
εἰς |
εὐνὰς
ἰοῦσιν
ὅπως
ὑπάρχοι
τὰ |
| [354] |
δι´
ἄλλο
τι
ἢ
ὅτι
|
εἰς |
ἡδονὰς
ἀποτελευτᾷ
καὶ
λυπῶν
ἀπαλλαγάς |
| [328] |
ἀργύριον·
(ἐὰν
δὲ
μή,
ἐλθὼν
|
εἰς |
ἱερόν,
ὀμόσας
ὅσου
ἂν
φῇ |
| [340] |
ἐγὼ
εἶπον·
Νὴ
τὸν
Δία,
|
εἰς |
καιρόν
γε
παρατετύχηκεν
ἡμῖν
ἐν |
| [321] |
τῷ
Διί.
τῷ
δὲ
Προμηθεῖ
|
εἰς |
μὲν
τὴν
ἀκρόπολιν
τὴν
τοῦ |
| [354] |
ἔχετέ
τι
ἄλλο
τέλος
(λέγειν,
|
εἰς |
ὃ
ἀποβλέψαντες
αὐτὰ
ἀγαθὰ
καλεῖτε, |
| [313] |
μετὰ
τοῦτο·
Τί
οὖν;
οἶσθα
|
εἰς |
οἷόν
τινα
κίνδυνον
ἔρχῃ
ὑποθήσων |
| [318] |
ταῦτα
ἅπερ
σοῦ,
ἐπανέροιτο
αὐτὸν
|
εἰς |
ὅτι
βελτίων
καθ´
ἡμέραν
ἔσται |
| [326] |
δεῖται.
ἔτι
τοίνυν
πρὸς
τούτοις
|
εἰς |
παιδοτρίβου
πέμπουσιν,
ἵνα
τὰ
σώματα |
| [349] |
~(σύ
γ´
ἀναφανδὸν
σεαυτὸν
ὑποκηρυξάμενος
|
εἰς
|
πάντας
τοὺς
Ἕλληνας,
σοφιστὴν
ἐπονομάσας |
| [339] |
διαλεγόμεθα,
περὶ
ἀρετῆς,
μετενηνεγμένον
δ´
|
εἰς |
ποίησιν·
τοσοῦτον
μόνον
διοίσει.
λέγει |
| [316] |
ξένον
γὰρ
ἄνδρα
καὶ
ἰόντα
|
εἰς |
πόλεις
μεγάλας,
καὶ
ἐν
ταύταις
|
| [323] |
ὡς
ἐγώ
φημι—
~ὅταν
δὲ
|
εἰς |
συμβουλὴν
πολιτικῆς
(ἀρετῆς
ἴωσιν,
ἣν |
| [313] |
εἴτ´
ἐπιτρεπτέον
εἴτε
οὔ,
καὶ
|
εἰς |
συμβουλὴν
τούς
τε
φίλους
ἂν |
| [320] |
ἄλλην
τιν´
αὐτοῖς
ἐμηχανᾶτο
δύναμιν
|
εἰς |
σωτηρίαν.
ἃ
μὲν
γὰρ
αὐτῶν |
| [321] |
ἔλαθεν
αὑτὸν
(καταναλώσας
τὰς
δυνάμεις
|
εἰς |
τὰ
ἄλογα·
λοιπὸν
δὴ
ἀκόσμητον |
| [326] |
ποιητῶν
ἀγαθῶν
ποιήματα
διδάσκουσι
μελοποιῶν,
|
εἰς |
τὰ
(κιθαρίσματα
ἐντείνοντες,
καὶ
τοὺς |
| [350] |
τε
μάλιστα.
~Οἶσθα
οὖν
τίνες
|
εἰς |
τὰ
(φρέατα
κολυμβῶσιν
θαρραλέως;
Ἔγωγε, |
| [342] |
αὐτοὶ
οὐδένα
ἐῶσιν
τῶν
νέων
|
(εἰς |
τὰς
ἄλλας
πόλεις
ἐξιέναι,
ὥσπερ |
| [320] |
ἀλλοτρίων.
ἐγὼ
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα,
|
εἰς |
ταῦτα
ἀποβλέπων
οὐχ
ἡγοῦμαι
διδακτὸν |
| [355] |
ἀγαθὸν
ἢ
κακὸν
ὃ
μὴ
|
εἰς |
ταῦτα
τελευτᾷ,
τὸ
μετὰ
τοῦτο |
| [318] |
ἄκοντας
πάλιν
αὖ
ἄγοντες
ἐμβάλλουσιν
|
εἰς |
τέχνας,
λογισμούς
τε
καὶ
ἀστρονομίαν |
| [311] |
γάρ
ἐστιν—
ἀλλὰ
δεῦρο
ἐξαναστῶμεν
|
εἰς |
τὴν
αὐλήν,
καὶ
περιιόντες
αὐτοῦ |
| [311] |
εἰκός,
ἔνδον.
Μετὰ
ταῦτα
ἀναστάντες
|
εἰς |
τὴν
αὐλὴν
περιῇμεν·
καὶ
ἐγὼ
|
| [319] |
εἶναι.
ὁρῶ
οὖν,
ὅταν
συλλεγῶμεν
|
εἰς |
τὴν
ἐκκλησίαν,
ἐπειδὰν
μὲν
περὶ |
| [314] |
τῶν
σοφιστῶν
ἄχθεσθαι
τοῖς
φοιτῶσιν
|
εἰς |
τὴν
οἰκίαν·
ἐπειδὴ
γοῦν
ἐκρούσαμεν |
| [318] |
δὴ
φῂς
βελτίω
ἔσεσθαι
καὶ
|
εἰς |
τί
ἐπιδώσειν;
εἴποι
ἂν
αὐτῷ |
| [318] |
ἄλλων
ἡμερῶν
ἑκάστης
οὕτως
ἐπιδώσει
|
εἰς |
τί,
ὦ
Πρωταγόρα,
καὶ
περὶ |
| [348] |
τι
τῶν
παρόντων,
μόγις
προυτράπετο
|
εἰς
|
τὸ
διαλέγεσθαι
καὶ
ἐκέλευεν
ἐρωτᾶν |
| [326] |
καὶ
εὐαρμοστότεροι
γιγνόμενοι
χρήσιμοι
ὦσιν
|
εἰς |
τὸ
λέγειν
τε
καὶ
πράττειν· |
| [338] |
ὥσπερ
ὑπὸ
διαιτητῶν
ἡμῶν
συμβιβαζόντων
|
~(εἰς |
τὸ
μέσον,
καὶ
μήτε
σὲ |
| [315] |
καὶ
ἐν
κύκλῳ
περιιόντες
ἀεὶ
|
εἰς |
τὸ
ὄπισθεν
καθίσταντο
κάλλιστα.
Τὸν |
| [338] |
κάλων
ἐκτείναντα,
οὐρίᾳ
ἐφέντα,
φεύγειν
|
εἰς |
τὸ
πέλαγος
τῶν
λόγων
ἀποκρύψαντα |
| [339] |
ἀλαθείᾳ,
ὀλίγον
δὲ
τοῦ
ποιήματος
|
εἰς |
τὸ
πρόσθεν
προελθὼν
ἐπελάθετο,
καὶ |
| [314] |
ἀποφέρειν,
καὶ
πρὶν
δέξασθαι
αὐτὰ
|
εἰς |
τὸ
σῶμα
πιόντα
ἢ
φαγόντα, |
| [353] |
ἢ
κἂν
εἴ
τι
τούτων
|
εἰς |
τὸ
ὕστερον
μηδὲν
παρασκευάζει,
χαίρειν |
| [318] |
καὶ
μουσικὴν
διδάσκοντες—
καὶ
ἅμα
|
εἰς |
τὸν
Ἱππίαν
ἀπέβλεψεν—
παρὰ
δ´ |
| [337] |
σοφίας
καὶ
αὐτῆς
τῆς
πόλεως
|
εἰς |
τὸν
μέγιστον
καὶ
ὀλβιώτατον
οἶκον |
| [343] |
τῆς
σοφίας
ἀνέθεσαν
τῷ
Ἀπόλλωνι
|
εἰς |
τὸν
νεὼν
τὸν
ἐν
Δελφοῖς, |
| [359] |
ἔρχονται
καὶ
οἱ
ἀνδρεῖοι.
αὐτίκα
|
εἰς |
τὸν
πόλεμον
οἱ
μὲν
ἐθέλουσιν |
| [360] |
ἔφην
ἐγώ.
~(ἀλλὰ
ποτέρους
φῂς
|
εἰς |
τὸν
πόλεμον
οὐκ
ἐθέλειν
ἰέναι, |
| [356] |
Σώκρατες,
τὸ
παραχρῆμα
ἡδὺ
τοῦ
|
εἰς |
τὸν
ὕστερον
χρόνον
καὶ
ἡδέος |
| [353] |
ἐστιν
ἕκαστον
αὐτῶν,
ἢ
ὅτι
|
εἰς |
τὸν
ὕστερον
χρόνον
νόσους
τε |
| [354] |
παρέχει
καὶ
ἀλγηδόνας,
ἢ
ὅτι
|
εἰς |
τὸν
ὕστερον
χρόνον
ὑγίειαί
τε |
| [312] |
πρὸς
θεῶν,
οὐκ
ἂν
αἰσχύνοιο
|
εἰς |
τοὺς
Ἕλληνας
σαυτὸν
σοφιστὴν
παρέχων; |
| [343] |
εὐδοκιμήσει
ἐν
τοῖς
τότε
ἀνθρώποις.
|
εἰς |
τοῦτο
οὖν
τὸ
ῥῆμα
καὶ |
| [321] |
καὶ
ἄνθρωπον
ἐξιέναι
ἐκ
γῆς
|
εἰς |
φῶς.
ἀπορίᾳ
οὖν
σχόμενος
ὁ |
| [328] |
ἀγαπητόν.
ὧν
δὴ
ἐγὼ
οἶμαι
|
εἷς |
εἶναι,
καὶ
διαφερόντως
ἂν
τῶν |
| [322] |
ταύτας
νείμω;
νενέμηνται
δὲ
ὧδε·
|
εἷς |
ἔχων
ἰατρικὴν
πολλοῖς
ἱκανὸς
ἰδιώταις, |
| [328] |
διδάσκαλος
(τοῦ
ἑλληνίζειν,
οὐδ´
ἂν
|
εἷς |
φανείη,
οὐδέ
γ´
ἂν
οἶμαι |
| [314] |
γάρ
τοι
δεόμενοι
ἰδεῖν
ἤλθομεν·
|
εἰσάγγειλον
|
οὖν.
μόγις
οὖν
ποτε
ἡμῖν |
| [315] |
μὲν
δὴ
καὶ
Τάνταλόν
γε
|
εἰσεῖδον— |
ἐπεδήμει
(γὰρ
ἄρα
καὶ
Πρόδικος |
| [316] |
λεγόμενα.
Καὶ
ἡμεῖς
μὲν
ἄρτι
|
εἰσεληλύθεμεν, |
κατόπιν
δὲ
ἡμῶν
ἐπεισῆλθον
Ἀλκιβιάδης |
| [321] |
τοῦ
Διὸς
οἴκησιν
οὐκέτι
ἐνεχώρει
|
εἰσελθεῖν— |
πρὸς
δὲ
καὶ
αἱ
Διὸς |
| [315] |
καθίσταντο
κάλλιστα.
Τὸν
δὲ
μετ´
|
εἰσενόησα, |
ἔφη
Ὅμηρος,
Ἱππίαν
τὸν
(Ἠλεῖον, |
| [321] |
κοινόν,
ἐν
ᾧ
(ἐφιλοτεχνείτην,
λαθὼν
|
εἰσέρχεται, |
καὶ
κλέψας
τήν
τε
ἔμπυρον
|
| [316] |
ὁ
Καλλαίσχρου.
Ἡμεῖς
οὖν
ὡς
|
εἰσήλθομεν, |
ἔτι
σμίκρ´
ἄττα
διατρίψαντες
καὶ |
| [314] |
ἀνέῳξεν
τὴν
θύραν.
Ἐπειδὴ
δὲ
|
εἰσήλθομεν, |
κατελάβομεν
Πρωταγόραν
ἐν
τῷ
προστῴῳ |
| [324] |
τοῦτον
τὸν
λόγον
καὶ
Ἀθηναῖοί
|
εἰσι |
τῶν
ἡγουμένων
παρασκευαστὸν
εἶναι
καὶ |
| [329] |
Οὐδαμῶς,
ἔφη,
ἐπεὶ
πολλοὶ
ἀνδρεῖοί
|
εἰσιν, |
ἄδικοι
δέ,
καὶ
δίκαιοι
αὖ, |
| [350] |
οἱ
θαρραλέοι
οὗτοι
καὶ
ἀνδρεῖοί
|
εἰσιν; |
Αἰσχρὸν
μεντἄν,
ἔφη,
εἴη
ἡ |
| [342] |
καὶ
σοφισταὶ
πλεῖστοι
γῆς
ἐκεῖ
|
εἰσιν· |
ἀλλ´
ἐξαρνοῦνται
καὶ
σχηματίζονται
ἀμαθεῖς |
| [348] |
τινὲς
ἄλλοι
αὐτοὶ
μὲν
ἐπιεικεῖς
|
εἰσιν, |
ἄλλους
δὲ
οὐ
δύνανται
ποιεῖν· |
| [327] |
ὦ
Σώκρατες,
διότι
πάντες
διδάσκαλοί
|
εἰσιν |
ἀρετῆς
καθ´
ὅσον
δύνανται
ἕκαστος, |
| [342] |
μὴ
ἀπομανθάνωσιν
ἃ
αὐτοὶ
διδάσκουσιν.
|
εἰσὶν |
δὲ
ἐν
ταύταις
ταῖς
πόλεσιν |
| [360] |
Ὡμολόγει.
Δι´
ὃ
δὲ
δειλοί
|
εἰσιν, |
δειλία
ὁμολογεῖται
παρὰ
σοῦ;
Συνέφη. |
| [328] |
κατηγορεῖν·
ἔτι
γὰρ
ἐν
αὐτοῖς
|
εἰσιν
|
ἐλπίδες·
νέοι
γάρ.
Πρωταγόρας
μὲν |
| [350] |
οἱ
σοφώτατοι
οὗτοι
καὶ
θαρραλεώτατοί
|
εἰσιν, |
θαρραλεώτατοι
δὲ
ὄντες
ἀνδρειότατοι;
καὶ |
| [328] |
ἡλικιῶται,
οὐδὲν
πρὸς
τὸν
πατέρα
|
εἰσίν, |
καὶ
ἄλλοι
ἄλλων
δημιουργῶν.
τῶνδε |
| [350] |
ἐπιστήμονες
τῶν
μὴ
ἐπισταμένων
θαρραλεώτεροί
|
εἰσιν, |
καὶ
αὐτοὶ
ἑαυτῶν
(ἐπειδὰν
μάθωσιν |
| [360] |
οὖν;
τοῦτο
δι´
ὃ
δειλοί
|
εἰσιν |
οἱ
δειλοί,
δειλίαν
ἢ
ἀνδρείαν |
| [312] |
ἔροιτο
ἡμᾶς,
Τῶν
τί
σοφῶν
|
εἰσιν |
οἱ
ζωγράφοι
ἐπιστήμονες,
εἴποιμεν
ἄν |
| [312] |
καὶ
περὶ
τεκτόνων,
ὅτι
οὗτοί
|
εἰσιν |
οἱ
τῶν
σοφῶν
ἐπιστήμονες·
ἀλλ´
|
| [342] |
οὖν
αὐτὸ
καὶ
τῶν
νῦν
|
εἰσὶν |
οἳ
κατανενοήκασι
καὶ
τῶν
πάλαι, |
| [347] |
καλοὶ
κἀγαθοὶ
συμπόται
καὶ
πεπαιδευμένοι
|
εἰσίν, |
οὐκ
ἂν
ἴδοις
οὔτ´
αὐλητρίδας |
| [345] |
ἐπὶ
πλεῖστον
δὲ
καὶ
ἄριστοί
|
εἰσιν |
οὓς
ἂν
οἱ
θεοὶ
φιλῶσιν. |
| [354] |
ἥττω
εἶναι·
ἔπειτα
ἐν
τούτῳ
|
εἰσὶν
|
πᾶσαι
αἱ
ἀποδείξεις.
ἀλλ´
ἔτι |
| [350] |
ἀπὸ
τῶν
ἵππων
πολεμεῖν
θαρραλέοι
|
εἰσίν; |
πότερον
οἱ
ἱππικοὶ
ἢ
οἱ |
| [350] |
ἀνδρεία·
ἐπεὶ
οὗτοί
γε
μαινόμενοί
|
εἰσιν. |
Πῶς
οὖν,
ἔφην
ἐγώ,
λέγεις |
| [350] |
δὲ
ἀνδρείους
ὡς
οὐ
θαρραλέοι
|
εἰσίν, |
τὸ
ἐμὸν
ὁμολόγημα
οὐδαμοῦ
ἐπέδειξας |
| [350] |
εἰ
οἱ
ἐπιστάμενοι
παλαίειν
δυνατώτεροί
|
εἰσιν |
τῶν
μὴ
ἐπισταμένων
παλαίειν
καὶ |
| [350] |
με
εἰ
οἱ
ἰσχυροὶ
(δυνατοί
|
εἰσιν, |
φαίην
ἄν·
ἔπειτα,
εἰ
οἱ |
| [360] |
ταύτην
ἄρα
τὴν
ἀμαθίαν
δειλοί
|
εἰσιν; |
Ὡμολόγει.
Δι´
ὃ
δὲ
δειλοί |
| [350] |
σοῦ
εἰ
οἱ
ἀνδρεῖοι
θαρραλέοι
|
εἰσίν, |
ὡμολόγησα·
εἰ
δὲ
καὶ
οἱ |
| [310] |
μὲν
οὖν·
καὶ
χάριν
γε
|
εἴσομαι, |
ἐὰν
ἀκούητε.
(ΕΤ.
Καὶ
μὴν |
| [310] |
ἐπειδὴ
αὐτῷ
ἀνέῳξέ
τις,
εὐθὺς
|
εἴσω |
ᾔει
ἐπειγόμενος,
καὶ
τῇ
φωνῇ |
| [356] |
τὸ
ἕτερον
πρὸς
τὸ
ἕτερον,
|
εἴτ´ |
ἐγγὺς
εἴτε
πόρρω
εἴη;
~τί |
| [313] |
οὔτε
ἡμῶν
τῶν
ἑταίρων
οὐδενί,
|
εἴτ´ |
ἐπιτρεπτέον
εἴτε
καὶ
οὐ
τῷ |
| [313] |
ἢ
πονηρόν,
πολλὰ
ἂν
περιεσκέψω
|
εἴτ´ |
ἐπιτρεπτέον
εἴτε
οὔ,
καὶ
εἰς |
| [333] |
ἐὰν
μόνον
σύ
γε
ἀποκρίνῃ,
|
εἴτ´ |
οὖν
δοκεῖ
σοι
ταῦτα
εἴτε |
| [311] |
διατρίψωμεν
ἕως
ἂν
φῶς
γένηται·
|
εἶτα |
ἴωμεν.
καὶ
γὰρ
τὰ
πολλὰ |
| [309] |
καὶ
πώγωνος
ἤδη
ὑποπιμπλάμενος.
(ΣΩ.
|
Εἶτα |
τί
τοῦτο;
οὐ
σὺ
μέντοι |
| [341] |
γε
λέγων,
κακὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι,
|
εἶτα
|
τὸν
θεόν
φησιν
μόνον
τοῦτο |
| [358] |
τοῦδε
διαίρεσιν
τῶν
ὀνομάτων
παραιτοῦμαι·
|
εἴτε |
γὰρ
ἡδὺ
εἴτε
τερπνὸν
λέγεις |
| [338] |
εἴη
βραβευτὴν
ἑλέσθαι
τῶν
λόγων.
|
εἴτε |
γὰρ
χείρων
ἔσται
ἡμῶν
ὁ |
| [358] |
λέγω
κακοῦ
τοῦτο,
εἴτε
φόβον
|
εἴτε |
δέος
καλεῖτε.
Ἐδόκει
Πρωταγόρᾳ
μὲν |
| [361] |
καὶ
πάλιν
ἐπισκέψασθαι
περὶ
αὐτοῦ
|
εἴτε |
διδακτὸν
εἴτε
μὴ
διδακτόν,
μὴ |
| [348] |
καλῶς
Πρωταγόρας
ποιεῖν,
οὐκ
ἐθέλων
|
εἴτε
|
δώσει
λόγον
εἴτε
μὴ
διασαφεῖν; |
| [313] |
τῶν
ἑταίρων
οὐδενί,
εἴτ´
ἐπιτρεπτέον
|
εἴτε |
καὶ
οὐ
τῷ
ἀφικομένῳ
τούτῳ |
| [348] |
οὐκ
ἐθέλων
εἴτε
δώσει
λόγον
|
εἴτε |
μὴ
διασαφεῖν;
ἐμοὶ
γὰρ
οὐ |
| [361] |
ἐπισκέψασθαι
περὶ
αὐτοῦ
εἴτε
διδακτὸν
|
εἴτε |
μὴ
διδακτόν,
μὴ
πολλάκις
ἡμᾶς |
| [313] |
εἴτε
χρὴ
ἐπιτρέπειν
σαυτὸν
αὐτῷ
|
εἴτε |
μή,
ἕτοιμος
δ´
εἶ
ἀναλίσκειν |
| [333] |
εἴτ´
οὖν
δοκεῖ
σοι
ταῦτα
|
εἴτε |
μή·
τὸν
γὰρ
λόγον
ἔγωγε |
| [338] |
τὸν
χείρω
τῶν
βελτιόνων
ἐπιστατεῖν,
|
εἴτε |
ὅμοιος,
οὐδ´
οὕτως
ὀρθῶς·
ὁ |
| [358] |
εἴτε
τερπνὸν
λέγεις
εἴτε
χαρτόν,
|
εἴτε |
ὁπόθεν
καὶ
ὅπως
χαίρεις
τὰ |
| [313] |
πολλὰ
ἂν
περιεσκέψω
εἴτ´
ἐπιτρεπτέον
|
εἴτε |
οὔ,
καὶ
εἰς
συμβουλὴν
τούς |
| [356] |
πρὸς
τὸ
ἕτερον,
εἴτ´
ἐγγὺς
|
εἴτε |
πόρρω
εἴη;
~τί
ἂν
ἔσῳζεν |
| [358] |
ὀνομάτων
παραιτοῦμαι·
εἴτε
γὰρ
ἡδὺ
|
εἴτε |
τερπνὸν
λέγεις
εἴτε
χαρτόν,
εἴτε |
| [358] |
προσδοκίαν
τινὰ
λέγω
κακοῦ
τοῦτο,
|
εἴτε |
φόβον
εἴτε
δέος
καλεῖτε.
Ἐδόκει
|
| [358] |
γὰρ
ἡδὺ
εἴτε
τερπνὸν
λέγεις
|
εἴτε |
χαρτόν,
εἴτε
ὁπόθεν
καὶ
ὅπως |
| [313] |
οὐδένα
λόγον
οὐδὲ
συμβουλὴν
ποιῇ,
|
εἴτε |
χρὴ
ἐπιτρέπειν
σαυτὸν
αὐτῷ
εἴτε |
| [321] |
ἔσχεν,
τὴν
δὲ
πολιτικὴν
οὐκ
|
εἶχεν· |
ἦν
γὰρ
παρὰ
τῷ
Διί. |
| [319] |
πατήρ,
τούτους
ἃ
μὲν
διδασκάλων
|
εἴχετο |
καλῶς
καὶ
εὖ
ἐπαίδευσεν,
~(ἃ |
| [327] |
αὐλήσει
πᾶσαν
προθυμίαν
καὶ
ἀφθονίαν
|
εἴχομεν |
ἀλλήλους
διδάσκειν,
οἴει
ἄν
τι, |
| [322] |
ἐνδεής
πολιτικὴν
γὰρ
τέχνην
οὔπω
|
εἶχον, |
ἧς
μέρος
πολεμική—
ἐζήτουν
δὴ |
| [321] |
ἄλλοις
ἄλλας
ἐξεπόριζεν,
τοῖς
μὲν
|
ἐκ |
γῆς
βοτάνην,
ἄλλοις
δὲ
δένδρων |
| [321] |
ᾗ
ἔδει
καὶ
ἄνθρωπον
ἐξιέναι
|
ἐκ |
γῆς
εἰς
φῶς.
ἀπορίᾳ
οὖν
|
| [320] |
τυποῦσιν
αὐτὰ
θεοὶ
γῆς
ἔνδον
|
ἐκ |
γῆς
καὶ
πυρὸς
μείξαντες
καὶ |
| [322] |
ὑποδέσεις
καὶ
στρωμνὰς
καὶ
τὰς
|
ἐκ |
γῆς
τροφὰς
ηὕρετο.
οὕτω
δὴ |
| [315] |
Περικλέους,
καὶ
Χαρμίδης
ὁ
Γλαύκωνος,
|
ἐκ |
δὲ
τοῦ
ἐπὶ
θάτερα
ὁ |
| [326] |
φοιτᾶν,
ὀψιαίτατα
ἀπαλλάττονται.
ἐπειδὰν
δὲ
|
ἐκ
|
διδασκάλων
ἀπαλλαγῶσιν,
ἡ
πόλις
αὖ |
| [321] |
ἀλληλοφθοριῶν
διαφυγὰς
ἐπήρκεσε,
πρὸς
τὰς
|
ἐκ
|
Διὸς
ὥρας
εὐμάρειαν
ἐμηχανᾶτο
ἀμφιεννὺς |
| [315] |
πλησίον
κλίναις
Παυσανίας
τε
ὁ
|
ἐκ |
Κεραμέων
καὶ
μετὰ
Παυσανίου
νέον |
| [314] |
περιπατοῦντα,
ἑξῆς
δ´
αὐτῷ
συμπεριεπάτουν
|
ἐκ |
μὲν
τοῦ
ἐπὶ
θάτερα
Καλλίας |
| [325] |
οἴεσθαί
γε
χρή,
ὦ
Σώκρατες.
|
ἐκ |
παίδων
σμικρῶν
ἀρξάμενοι,
μέχρι
οὗπερ |
| [338] |
ἡμῖν
ὅμοια
καὶ
ποιήσει,
ὥστε
|
ἐκ
|
(περιττοῦ
ᾑρήσεται.
ἀλλὰ
δὴ
βελτίονα |
| [317] |
(ἡκέτην
ἄγοντε
τὸν
Πρόδικον,
ἀναστήσαντες
|
ἐκ |
τῆς
κλίνης,
καὶ
τοὺς
μετὰ |
| [352] |
ὥσπερ
εἴ
τις
ἄνθρωπον
σκοπῶν
|
ἐκ |
τοῦ
εἴδους
ἢ
πρὸς
ὑγίειαν
|
| [310] |
εἶναι·
ἐπειδὴ
(δὲ
τάχιστά
με
|
ἐκ |
τοῦ
κόπου
ὁ
ὕπνος
ἀνῆκεν, |
| [322] |
τῆς
Ἀθηνᾶς
δίδωσιν
ἀνθρώπῳ,
~καὶ
|
ἐκ |
τούτου
εὐπορία
μὲν
ἀνθρώπῳ
τοῦ |
| [325] |
ὡς
ἀνίατον
ὄντα
τοῦτον
(ἐκβάλλειν
|
ἐκ |
τῶν
πόλεων
ἢ
ἀποκτείνειν—
εἰ |
| [358] |
ἐπὶ
ἃ
μή;
ἢ
ἀδύνατον
|
ἐκ |
τῶν
ὡμολογημένων;
ἃ
γὰρ
δέδοικεν, |
| [360] |
οὖν
σοι,
καὶ
λέγω
ὅτι
|
ἐκ |
τῶν
ὡμολογημένων
ἀδύνατόν
μοι
δοκεῖ |
| [310] |
(Καὶ
ἅμα
ἐπιψηλαφήσας
τοῦ
σκίμποδος
|
ἐκαθέζετο |
παρὰ
τοὺς
πόδας
μου,
καὶ |
| [315] |
ἐν
θρόνῳ·
περὶ
αὐτὸν
δ´
|
ἐκάθηντο |
ἐπὶ
βάθρων
Ἐρυξίμαχός
τε
ὁ
|
| [317] |
οὐ
καὶ
Πρόδικον
καὶ
Ἱππίαν
|
ἐκαλέσαμεν |
καὶ
τοὺς
μετ´
αὐτῶν,
ἵνα
|
| [333] |
ἐξετάζεσθαι.
(Τὸ
μὲν
οὖν
πρῶτον
|
ἐκαλλωπίζετο |
ἡμῖν
ὁ
Πρωταγόρας—
τὸν
γὰρ |
| [349] |
ἐστιν
καὶ
ἀλλήλοις
ἀνόμοια,
ἰδίαν
|
ἕκαστα |
δύναμιν
ἔχοντα.
ταῦτα
εἰ
μέν |
| [350] |
ἀνεπιστήμονας
ὄντας,
θαρροῦντας
δὲ
πρὸς
|
ἕκαστα |
τούτων;
Ἔγωγε,
ἦ
δ´
ὅς, |
| [336] |
τε
καὶ
ἀποκρινόμενος,
μὴ
ἐφ´
|
ἑκάστῃ |
ἐρωτήσει
μακρὸν
λόγον
ἀποτείνων,
ἐκκρούων |
| [312] |
καὶ
παιδοτρίβου;
τούτων
γὰρ
σὺ
|
ἑκάστην
|
οὐκ
ἐπὶ
τέχνῃ
ἔμαθες,
ὡς |
| [318] |
τῇ
ὑστεραίᾳ
ταὐτὰ
ταῦτα·
καὶ
|
ἑκάστης |
ἡμέρας
ἀεὶ
ἐπὶ
τὸ
βέλτιον |
| [318] |
ταὐτὰ
ταῦτα
ἅπερ
σοῦ,
ὅτι
|
ἑκάστης
|
ἡμέρας
συνὼν
αὐτῷ
βελτίων
ἔσται |
| [318] |
γενόμενος
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἡμερῶν
|
ἑκάστης |
οὕτως
ἐπιδώσει
εἰς
τί,
ὦ
|
| [315] |
ὁ
δ´
ἐν
θρόνῳ
καθήμενος
|
ἑκάστοις |
αὐτῶν
διέκρινεν
καὶ
διεξῄει
τὰ |
| [320] |
κοσμῆσαί
τε
καὶ
νεῖμαι
δυνάμεις
|
ἑκάστοις |
ὡς
πρέπει.
Προμηθέα
δὲ
παραιτεῖται |
| [353] |
παραχρῆμα
παρέχει
καὶ
ἡδύ
ἐστιν
|
ἕκαστον |
αὐτῶν,
ἢ
ὅτι
εἰς
τὸν |
| [330] |
γε
ἡ
σοφία
τῶν
μορίων.
|
Ἕκαστον |
δὲ
αὐτῶν
ἐστιν,
ἦν
δ´ |
| [359] |
τὸ
ἕτερον,
ἰδίαν
δὲ
αὑτοῦ
|
ἕκαστον |
ἔχειν
δύναμιν·
ἀλλ´
οὐ
ταῦτα |
| [330] |
Ναί.
Ἦ
καὶ
δύναμιν
αὐτῶν
|
ἕκαστον |
ἰδίαν
ἔχει;
ὥσπερ
τὰ
τοῦ |
| [349] |
ὀνόματα
ἐπὶ
ἑνὶ
εἶναι,
ἀλλὰ
|
(ἕκαστον |
ἰδίῳ
πράγματι
τῶν
ὀνομάτων
τούτων |
| [325] |
βέλτιστος
ἔσται
ὁ
παῖς,
παρ´
|
ἕκαστον |
καὶ
ἔργον
καὶ
λόγον
διδάσκοντες |
| [349] |
καὶ
πρᾶγμα
ἔχον
ἑαυτοῦ
δύναμιν
|
ἕκαστον, |
οὐκ
ὂν
οἷον
τὸ
ἕτερον |
| [330] |
σκεψώμεθα
ποῖόν
τι
αὐτῶν
ἐστιν
|
ἕκαστον. |
πρῶτον
μὲν
τὸ
τοιόνδε·
(ἡ |
| [336] |
ἐπιεικέστερα
Σωκράτης
λέγειν·
χρὴ
γὰρ
|
ἕκαστον |
τὴν
ἑαυτοῦ
γνώμην
ἀποφαίνεσθαι.
Μετὰ |
| [327] |
εἰσιν
ἀρετῆς
καθ´
ὅσον
δύνανται
|
ἕκαστος, |
καὶ
οὐδείς
σοι
φαίνεται·
~εἶθ´, |
| [327] |
αὐληταὶ
ἦμεν
ὁποῖός
τις
ἐδύνατο
|
ἕκαστος, |
καὶ
τοῦτο
καὶ
ἰδίᾳ
καὶ |
| [341] |
κακόν
ἐστιν·
οὐδεὶς
γοῦν
λέγει
|
ἑκάστοτε |
δεινοῦ
πλούτου"
οὐδὲ
δεινῆς
εἰρήνης" |
| [341] |
δεινοῦ"
Πρόδικός
με
οὑτοσὶ
νουθετεῖ
|
ἑκάστοτε, |
ὅταν
ἐπαινῶν
ἐγὼ
ἢ
σὲ |
| [348] |
βουλόμενον
ἢ
ἃ
αὐτὸς
ἀπορῶ
|
ἑκάστοτε, |
ταῦτα
διασκέψασθαι.
ἡγοῦμαι
γὰρ
πάνυ |
| [351] |
ἐστιν.
Ὥσπερ
σὺ
λέγεις,
ἔφη,
|
ἑκάστοτε, |
ὦ
Σώκρατες,
σκοπώμεθα
αὐτό,
καὶ |
| [344] |
μὲν
γὰρ
ἔστι
καὶ
περὶ
|
ἑκάστου |
τῶν
(ἐν
τῷ
ᾄσματι
εἰρημένων |
| [343] |
τοιαύτην
οὖσαν,
ῥήματα
βραχέα
ἀξιομνημόνευτα
|
ἑκάστῳ |
εἰρημένα·
οὗτοι
καὶ
κοινῇ
συνελθόντες
|
| [321] |
στρωμνὴ
οἰκεία
τε
καὶ
αὐτοφυὴς
|
ἑκάστῳ· |
καὶ
(ὑποδῶν
τὰ
μὲν
ὁπλαῖς, |
| [332] |
Οὐκοῦν,
ἦν
δ´
ἐγώ,
ἑνὶ
|
ἑκάστῳ |
τῶν
ἐναντίων
ἓν
μόνον
ἐστὶν |
| [349] |
ἐπὶ
ἑνὶ
πράγματί
ἐστιν,
ἢ
|
ἑκάστῳ |
τῶν
ὀνομάτων
τούτων
ὑπόκειταί
τις |
| [315] |
ξένοι
ἐφαίνοντο—
οὓς
ἄγει
ἐξ
|
ἑκάστων |
τῶν
πόλεων
ὁ
Πρωταγόρας,
δι´ |
| [333] |
εἶναι
σωφροσύνης
σοφία,
μόριον
δὲ
|
ἑκάτερον
|
ἀρετῆς,
καὶ
πρὸς
τῷ
ἕτερον |
| [361] |
τε
καὶ
σὺ
μακρὸν
λόγον
|
ἑκάτερος |
ἀπετείναμεν,
ἐγὼ
μὲν
λέγων
ὡς |
| [338] |
τὸ
μέτριον
μῆκος
τῶν
λόγων
|
ἑκατέρου. |
Ταῦτα
ἤρεσε
τοῖς
παροῦσι,
καὶ |
| [337] |
ἀμφοτέρων,
μὴ
ἴσον
δὲ
νεῖμαι
|
ἑκατέρῳ, |
ἀλλὰ
τῷ
μὲν
σοφωτέρῳ
πλέον, |
| [325] |
διδασκόμενος,
ὡς
ἀνίατον
ὄντα
τοῦτον
|
(ἐκβάλλειν |
ἐκ
τῶν
πόλεων
ἢ
ἀποκτείνειν— |
| [350] |
ἀνδρεῖοι
ἀλλὰ
μαινόμενοι
φαίνονται;
καὶ
|
ἐκεῖ |
αὖ
οἱ
σοφώτατοι
οὗτοι
καὶ |
| [317] |
κλινῶν
κατεσκευάζομεν
παρὰ
τῷ
Ἱππίᾳ—
|
ἐκεῖ |
γὰρ
προϋπῆρχε
τὰ
βάθρα—
ἐν |
| [342] |
Λακεδαίμονι,
καὶ
σοφισταὶ
πλεῖστοι
γῆς
|
ἐκεῖ |
εἰσιν·
ἀλλ´
ἐξαρνοῦνται
καὶ
σχηματίζονται |
| [323] |
τἀληθῆ
λέγῃ
ἐναντίον
πολλῶν,
ὃ
|
ἐκεῖ |
σωφροσύνην
ἡγοῦντο
εἶναι,
τἀληθῆ
λέγειν, |
| [349] |
οὔ.
καὶ
νῦν
δὴ
ἐγὼ
|
ἐκεῖνα, |
ἅπερ
τὸ
πρῶτον
ἠρώτων
περὶ |
| [317] |
καὶ
εὐλάβειαν
ταύτην
οἶμαι
βελτίω
|
ἐκείνης |
εἶναι,
τὸ
ὁμολογεῖν
μᾶλλον
ἢ |
| [342] |
τὴν
σοφίαν.
νῦν
δὲ
ἀποκρυψάμενοι
|
ἐκεῖνο |
ἐξηπατήκασιν
τοὺς
ἐν
ταῖς
πόλεσι
|
| [312] |
τἆλλα
οὕτως.
εἰ
δέ
τις
|
ἐκεῖνο
|
ἔροιτο,
Ὁ
δὲ
σοφιστὴς
τῶν |
| [361] |
(γενομένου
μάλιστ´
ἂν
κατάδηλον
γένοιτο
|
ἐκεῖνο |
περὶ
οὗ
ἐγώ
τε
καὶ |
| [319] |
ἄλλος
ἐπιχειρῇ
αὐτοῖς
συμβουλεύειν
ὃν
|
ἐκεῖνοι |
μὴ
οἴονται
δημιουργὸν
εἶναι,
κἂν |
| [311] |
ἀφικόμενος
μισθὸν
ὑπὲρ
σαυτοῦ
τελεῖν
|
ἐκείνοις, |
εἴ
τίς
σε
ἤρετο·
Τελεῖν |
| [339] |
Δοκεῖ
οὖν
σοι,
ἔφη,
ταῦτα
|
ἐκείνοις |
ὁμολογεῖσθαι;
Φαίνεται
ἔμοιγε
(καὶ
ἅμα |
| [333] |
ἑνὶ
μόνον
ἐναντίον
εἶναι,
ἢ
|
ἐκεῖνον |
ἐν
ᾧ
ἐλέγετο
ἕτερον
εἶναι |
| [310] |
αὐτῷ
διδῷς
ἀργύριον
καὶ
πείθῃς
|
ἐκεῖνον, |
ποιήσει
καὶ
σὲ
σοφόν.
Εἰ |
| [355] |
τί;
Ἡττώμενος,
φήσομεν·
Ὑπὸ
τοῦ;
|
ἐκεῖνος |
ἐρήσεται
ἡμᾶς·
ἡμῖν
δὲ
ὑπὸ |
| [361] |
μὴ
πολλάκις
ἡμᾶς
ὁ
Ἐπιμηθεὺς
|
ἐκεῖνος |
καὶ
ἐν
τῇ
σκέψει
(σφήλῃ |
| [309] |
καὶ
οὖν
καὶ
ἄρτι
ἀπ´
|
ἐκείνου |
ἔρχομαι.
ἄτοπον
μέντοι
τί
σοι |
| [315] |
αὐτὸς
ἀναστρέφοι
καὶ
οἱ
μετ´
|
ἐκείνου, |
εὖ
πως
καὶ
ἐν
κόσμῳ |
| [309] |
σοι
ἐθέλω
εἰπεῖν·
παρόντος
γὰρ
|
ἐκείνου, |
οὔτε
προσεῖχον
τὸν
νοῦν,
ἐπελανθανόμην |
| [318] |
Ὀρθαγόρᾳ
τῷ
Θηβαίῳ
συγγενόμενος,
ἀκούσας
|
ἐκείνου
|
ταὐτὰ
ταῦτα
ἅπερ
σοῦ,
ἐπανέροιτο |
| [309] |
οὖν
τὰ
νῦν;
ἦ
παρ´
|
ἐκείνου |
φαίνῃ;
καὶ
πῶς
πρός
σε |
| [346] |
τις
χαίρει
ψέγων,
ἐμπλησθείη
ἂν
|
ἐκείνους |
μεμφόμενος—
πάντα
τοι
καλά,
τοῖσί |
| [333] |
τῶν
ἀνθρώπων.
Πότερον
οὖν
πρὸς
|
ἐκείνους |
τὸν
λόγον
ποιήσομαι,
ἔφην,
ἢ |
| [355] |
ἀντὶ
τῆς
ἡδονῆς
τὸ
ἀγαθόν—
|
ἐκείνῳ |
δὴ
ἀποκρινώμεθα
καὶ
λέγωμεν
ὅτι
|
| [311] |
ἀργύριον
τελεῖν
ὑπὲρ
σαυτοῦ
μισθὸν
|
ἐκείνῳ, |
εἴ
τίς
σε
ἤρετο·
Εἰπέ |
| [318] |
βελτίων
καθ´
ἡμέραν
ἔσται
συγγιγνόμενος
|
ἐκείνῳ, |
εἴποι
ἂν
ὅτι
εἰς
αὔλησιν· |
| [311] |
ἐγώ
τε
καὶ
σὺ
ἀργύριον
|
ἐκείνῳ |
μισθὸν
ἕτοιμοι
ἐσόμεθα
τελεῖν
ὑπὲρ |
| [311] |
νῦν
ἐπιχειρεῖς
ἰέναι,
ἀργύριον
τελῶν
|
ἐκείνῳ
|
μισθὸν
ὑπὲρ
σεαυτοῦ,
ὡς
παρὰ |
| [356] |
ἔχοιεν
ἄλλως
λέγειν.
Συνεδόκει
καὶ
|
ἐκείνῳ. |
Ὅτε
δὴ
τοῦτο
οὕτως
ἔχει, |
| [309] |
ἡμέραν.
(ΕΤ.
Καὶ
ἄρτι
ἄρα
|
ἐκείνῳ |
συγγεγονὼς
ἥκεις;
~(ΣΩ.
Πάνυ
γε, |
| [327] |
ἀνθρώποις
γενόμενος,
ὥσπερ
οἱ
ἐν
|
ἐκείνῳ |
τῷ
χορῷ
μισάνθρωποι,
ἀγαπήσαις
ἂν |
| [347] |
τῶν
αὐλῶν,
καὶ
διὰ
τῆς
|
ἐκείνων |
φωνῆς
ἀλλήλοις
σύνεισιν·
ὅπου
δὲ |
| [329] |
ἀλλ´
ἢ
μεγέθει
καὶ
σμικρότητι;
|
Ἐκείνως |
μοι
φαίνεται,
ὦ
(Σώκρατες,
ὥσπερ |
| [311] |
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Μήπω,
ἀγαθέ,
|
ἐκεῖσε |
ἴωμεν—
πρῲ
γάρ
ἐστιν—
ἀλλὰ |
| [348] |
προυτράπετο
εἰς
τὸ
διαλέγεσθαι
καὶ
|
ἐκέλευεν |
ἐρωτᾶν
αὑτὸν
ὡς
ἀποκρινούμενος.
Εἶπον |
| [335] |
σὺ
κελεύεις,
ὡς
ὁ
ἀντιλέγων
|
ἐκέλευέν |
με
διαλέγεσθαι,
οὕτω
διελεγόμην,
οὐδενὸς |
| [342] |
Πρόδικός
τε
καὶ
ὁ
Ἱππίας
|
ἐκελευέτην |
πάνυ,
καὶ
οἱ
ἄλλοι.
Ἐγὼ |
| [315] |
καταλυόντων
ὁ
Καλλίας
καὶ
τοῦτο
|
ἐκκενώσας
|
ξένοις
κατάλυσιν
πεποίηκεν.
ὁ
μὲν |
| [319] |
οὖν,
ὅταν
συλλεγῶμεν
εἰς
τὴν
|
ἐκκλησίαν, |
ἐπειδὰν
μὲν
περὶ
οἰκοδομίας
τι |
| [336] |
ἑκάστῃ
ἐρωτήσει
μακρὸν
λόγον
ἀποτείνων,
|
ἐκκρούων |
τοὺς
λόγους
καὶ
οὐκ
ἐθέλων
|
| [325] |
ἀναγιγνώσκειν
ποιητῶν
ἀγαθῶν
ποιήματα
καὶ
|
ἐκμανθάνειν |
~(ἀναγκάζουσιν,
ἐν
οἷς
πολλαὶ
μὲν |
| [358] |
ἰέναι
ἐπὶ
ταῦτα
οὔτε
λαμβάνειν
|
ἑκόντα. |
~Ἐδόκει
(καὶ
ταῦτα
πᾶσιν.
Οὕτω |
| [345] |
(σοφῶν
ἀνδρῶν
ἡγεῖται
οὐδένα
ἀνθρώπων
|
ἑκόντα |
ἐξαμαρτάνειν
οὐδὲ
αἰσχρά
τε
καὶ |
| [345] |
οὐδὲ
αἰσχρά
τε
καὶ
κακὰ
|
ἑκόντα |
ἐργάζεσθαι,
ἀλλ´
εὖ
ἴσασιν
ὅτι |
| [345] |
ποιῇ,
ὡς
ὄντων
τινῶν
οἳ
|
ἑκόντες |
κακὰ
ποιοῦσιν.
ἐγὼ
γὰρ
σχεδόν |
| [320] |
προσῆπτεν,
(τοὺς
δ´
ἀσθενεστέρους
τάχει
|
ἐκόσμει· |
τοὺς
δὲ
ὥπλιζε,
τοῖς
δ´ |
| [346] |
ψέγειν
τε
αὐτοὺς
καὶ
ἔχθρας
|
(ἑκουσίους |
πρὸς
ταῖς
ἀναγκαίαις
προστίθεσθαι·
τοὺς |
| [340] |
ἡμῖν
ὁ
Πρωταγόρας
τὸν
Σιμωνίδην
|
ἐκπέρσῃ. |
καὶ
γὰρ
οὖν
καὶ
δεῖται |
| [355] |
ὑπὸ
τῶν
ἡδονῶν
(ἀγόμενος
καὶ
|
ἐκπληττόμενος· |
καὶ
αὖθις
αὖ
λέγετε
ὅτι
|
| [310] |
(θύραν
τῇ
βακτηρίᾳ
πάνυ
σφόδρα
|
ἔκρουε, |
καὶ
ἐπειδὴ
αὐτῷ
ἀνέῳξέ
τις, |
| [314] |
ἦν
ἐπήραξεν.
καὶ
ἡμεῖς
πάλιν
|
ἐκρούομεν, |
καὶ
ὃς
ἐγκεκλῃμένης
τῆς
θύρας |
| [314] |
εἰς
τὴν
οἰκίαν·
ἐπειδὴ
γοῦν
|
ἐκρούσαμεν |
τὴν
θύραν,
ἀνοίξας
καὶ
ἰδὼν
|
| [338] |
μήτ´
αὖ
Πρωταγόραν
πάντα
κάλων
|
ἐκτείναντα, |
οὐρίᾳ
ἐφέντα,
φεύγειν
εἰς
τὸ |
| [340] |
δἤπειτα
πέλειν,
χαλεπήν
περ
ἐοῦσαν,
|
ἐκτῆσθαι. |
Ὁ
μὲν
οὖν
Πρόδικος
ἀκούσας |
| [340] |
τί
φησιν
εἶναι
τὴν
ἀρετὴν
|
ἐκτῆσθαι, |
ὅ
ἐστιν
πάντων
χαλεπώτατον,
ὡς |
| [326] |
καὶ
ἄρχεσθαι,
ὃς
δ´
ἂν
|
ἐκτὸς |
βαίνῃ
τούτων,
κολάζει·
καὶ
ὄνομα |
| [322] |
μετεῖναι
συμβουλῆς,
καὶ
ἐάν
(τις
|
ἐκτὸς |
ὢν
τῶν
ὀλίγων
συμβουλεύῃ,
οὐκ |
| [346] |
τοιούτων
ἐπαινέσαι
καὶ
ἐγκωμιάσαι
οὐχ
|
ἑκών, |
ἀλλ´
ἀναγκαζόμενος.
ταῦτα
δὴ
καὶ |
| [346] |
ἑκών—
ἐνταῦθα
δεῖ
ἐν
τῷ
|
ἑκών |
διαλαβεῖν
λέγοντα—
ὅστις
ἕρδῃ
μηδὲν |
| [335] |
ἔμπροσθεν,
καὶ
ὅτι
οὐκ
ἐθελήσοι
|
ἑκὼν |
εἶναι
ἀποκρινόμενος
διαλέγεσθαι—
ἡγησάμενος
οὐκέτι |
| [346] |
πάντας
δὲ
ἐπαίνημι
καὶ
φιλέω
|
ἑκών— |
ἐνταῦθα
δεῖ
ἐν
τῷ
ἑκών |
| [358] |
ἐπί
γε
τὰ
κακὰ
οὐδεὶς
|
ἑκὼν |
ἔρχεται
οὐδὲ
ἐπὶ
ἃ
οἴεται |
| [345] |
περὶ
ἑαυτοῦ
λέγει
τοῦτο
τὸ
|
ἑκών. |
ἡγεῖτο
γὰρ
ἄνδρα
καλὸν
κἀγαθὸν
|
| [345] |
τούτους
φάναι
ἐπαινεῖν,
ὃς
ἂν
|
ἑκὼν |
μηδὲν
κακὸν
ποιῇ,
ὡς
ὄντων |
| [345] |
πάντας
δ´
ἐπαίνημι
καὶ
φιλέω
|
ἑκὼν |
ὅστις
ἕρδῃ
μηδὲν
αἰσχρόν·
ἀνάγκῃ |
| [325] |
μὴ
ποίει.
καὶ
ἐὰν
μὲν
|
ἑκὼν |
πείθηται·
εἰ
δὲ
μή,
ὥσπερ |
| [345] |
ὃς
ἂν
μὴ
κακὰ
ποιῇ
|
ἑκών, |
τούτων
φησὶν
ἐπαινέτης
εἶναι,
ἀλλὰ |
| [321] |
τι
σοφὸς
ὢν
ὁ
Ἐπιμηθεὺς
|
ἔλαθεν |
αὑτὸν
(καταναλώσας
τὰς
δυνάμεις
εἰς |
| [334] |
πάντα
ἀπόλλυσιν·
ἐπεὶ
καὶ
τὸ
|
ἔλαιον |
τοῖς
μὲν
φυτοῖς
ἅπασίν
ἐστιν |
| [334] |
ἀπαγορεύουσιν
τοῖς
ἀσθενοῦσιν
μὴ
χρῆσθαι
|
ἐλαίῳ |
ἀλλ´
ἢ
ὅτι
σμικροτάτῳ
ἐν |
| [358] |
τὸ
μεῖζον
αἱρήσεται
ἐξὸν
τὸ
|
ἔλαττον; |
Ἅπαντα
ταῦτα
συνεδόκει
ἅπασιν
ἡμῖν. |
| [337] |
σοφωτέρῳ
πλέον,
τῷ
δὲ
ἀμαθεστέρῳ
|
ἔλαττον. |
ἐγὼ
μὲν
καὶ
αὐτός,
ὦ |
| [356] |
ἔδει
ἑλέσθαι
καὶ
ὁπότε
τὸ
|
ἔλαττον, |
ἢ
αὐτὸ
πρὸς
ἑαυτὸ
ἢ |
| [357] |
οὖσα,
τοῦ
τε
πλέονος
καὶ
|
ἐλάττονος |
καὶ
(μείζονος
καὶ
σμικροτέρου
καὶ |
| [355] |
τὸ
ἡττᾶσθαι
τοῦτο
λέγετε,
ἀντὶ
|
ἐλαττόνων |
ἀγαθῶν
μείζω
κακὰ
λαμβάνειν.
Ταῦτα |
| [356] |
ἐγγύθεν
μὲν
μείζω,
πόρρωθεν
δὲ
|
ἐλάττω· |
ἢ
οὔ;
Φήσουσιν.
Καὶ
τὰ |
| [355] |
ᾖ;
ἢ
πλείω,
τὰ
δὲ
|
ἐλάττω |
ᾖ;
οὐχ
ἕξομεν
εἰπεῖν
ἄλλο |
| [356] |
γιγνόμενα
ἀλλήλων
καὶ
πλείω
καὶ
|
ἐλάττω |
καὶ
μᾶλλον
καὶ
ἧττον.
εἰ |
| [356] |
δὲ
λυπηρὰ
πρὸς
λυπηρά,
τὰ
|
ἐλάττω |
καὶ
σμικρότερα·
ἐὰν
δὲ
ἡδέα |
| [346] |
τοῦτο
λέγει,
ὥσπερ
ἂν
εἰ
|
ἔλεγε |
πάντα
τοι
λευκά,
οἷς
μέλανα |
| [342] |
Ἑλλήνων
περίεισιν,
ὥσπερ
οὓς
Πρωταγόρας
|
ἔλεγε |
τοὺς
σοφιστάς,
ἀλλὰ
δοκῶσιν
τῷ |
| [341] |
ὅτι
καὶ
Σιμωνίδης
τὸ
χαλεπὸν"
|
ἔλεγεν |
ὅπερ
ἡμεῖς
οἱ
ἄλλοι,
οὐ |
| [340] |
οὐ
γὰρ
τοῦτο
ὁ
Πιττακὸς
|
ἔλεγεν |
τὸ
χαλεπόν,
γενέσθαι
ἐσθλόν,
ὥσπερ |
| [341] |
Σιμωνίδου
φωνὴν
τοῦτον
ἐρωτᾶν—
τί
|
ἔλεγεν, |
ὦ
Πρόδικε,
τὸ
(χαλεπὸν"
Σιμωνίδης; |
| [349] |
εἰ
τότε
ἀποπειρώμενός
(μου
ταῦτα
|
ἔλεγες. |
Ἀλλ´
ἐγώ
σοι,
ἔφη,
λέγω, |
| [329] |
μοι
ἐν
τῇ
ψυχῇ
ἀποπλήρωσον.
|
ἔλεγες |
γὰρ
ὅτι
ὁ
Ζεὺς
τὴν |
| [347] |
σὲ
οὖν,
καὶ
εἰ
μέσως
|
~(ἔλεγες |
ἐπιεικῆ
καὶ
ἀληθῆ,
ὦ
Πιττακέ, |
| [332] |
ἐάσωμεν,
τόδε
δὲ
ἄλλο
ὧν
|
ἔλεγες
|
ἐπισκεψώμεθα.
ἀφροσύνην
τι
καλεῖς;
Ἔφη. |
| [359] |
γ´,
ἔφη,
ἐν
οἷς
σὺ
|
ἔλεγες |
τοῖς
λόγοις
ἀπεδείχθη
ἄρτι
ὅτι |
| [330] |
ἡμᾶς·
Πῶς
οὖν
ὀλίγον
πρότερον
|
ἐλέγετε; |
ἆρ´
οὐκ
ὀρθῶς
ὑμῶν
κατήκουσα; |
| [333] |
εἶναι,
ἢ
ἐκεῖνον
ἐν
ᾧ
|
ἐλέγετο |
ἕτερον
εἶναι
σωφροσύνης
σοφία,
μόριον |
| [343] |
Χηνεύς,
καὶ
ἕβδομος
ἐν
τούτοις
|
ἐλέγετο |
Λακεδαιμόνιος
Χίλων.
οὗτοι
πάντες
ζηλωταὶ |
| [329] |
αὖ
πολλαχοῦ
ἐν
τοῖς
λόγοις
|
ἐλέγετο |
ὑπὸ
σοῦ
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ |
| [353] |
ἡμεῖς
ἥττω
εἶναι
τῶν
ἡδονῶν
|
ἐλέγομεν; |
εἴποιμ´
ἂν
ἔγωγε
πρὸς
αὐτοὺς |
| [355] |
ὅτι
Ἄνθρωπος
πράττει—
τότε
μὲν
|
ἐλέγομεν |
τὰ
κακά,
νῦν
δὲ
λέγωμεν |
| [361] |
ἐθέλοις,
ὅπερ
καὶ
κατ´
ἀρχὰς
|
ἔλεγον, |
μετὰ
σοῦ
ἂν
ἥδιστα
ταῦτα |
| [326] |
ἀληθῆ
ἐγὼ
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
|
ἔλεγον, |
ὅτι
τούτου
τοῦ
πράγματος,
~(τῆς |
| [329] |
ταῦτ´
ἐστὶν
ἃ
νυνδὴ
ἐγὼ
|
(ἔλεγον |
πάντα
ὀνόματα
τοῦ
αὐτοῦ
ἑνὸς |
| [350] |
ἔφη,
μνημονεύεις,
ὦ
Σώκρατες,
ἃ
|
ἔλεγόν |
τε
καὶ
ἀπεκρινόμην
σοι.
ἔγωγε |
| [352] |
λύπης
ἢ
ὧν
νυνδὴ
ἐγὼ
|
ἔλεγον |
ὑπό
τινος
τούτων
κρατουμένους
ταῦτα |
| [331] |
τοῦτο
καὶ
εἴ
σοι
δοκεῖ"
|
ἐλέγχεσθαι, |
ἀλλ´
ἐμέ
τε
καὶ
σέ· |
| [331] |
οὕτω
τὸν
λόγον
βέλτιστ´
(ἂν
|
ἐλέγχεσθαι, |
εἴ
τις
τὸ
εἴ"
ἀφέλοι |
| [331] |
γε
τῷ
τρόπῳ
(κἂν
ταῦτα
|
ἐλέγχοις, |
εἰ
βούλοιο,
ὡς
ἅπαντά
ἐστιν |
| [344] |
τὴν
βούλησιν,
ὅτι
παντὸς
μᾶλλον
|
ἔλεγχός |
ἐστιν
τοῦ
Πιττακείου
ῥήματος
διὰ |
| [323] |
ἵνα
μὴ
τοιοῦτοι
ὦσιν,
ἀλλ´
|
ἐλεοῦσιν· |
οἷον
τοὺς
αἰσχροὺς
ἢ
σμικροὺς |
| [338] |
Καλλίας
οὐκ
ἔφη
ἀφήσειν
καὶ
|
ἑλέσθαι |
ἐδέοντο
ἐπιστάτην.
εἶπον
οὖν
ἐγὼ |
| [338] |
ὥστε
Πρωταγόρου
τοῦδε
σοφώτερόν
τινα
|
ἑλέσθαι· |
εἰ
δὲ
αἱρήσεσθε
μὲν
μηδὲν |
| [356] |
ὁπότε
τὸ
πλέον
ὀρθῶς
ἔδει
|
ἑλέσθαι |
καὶ
ὁπότε
τὸ
ἔλαττον,
ἢ |
| [338] |
ῥαβδοῦχον
καὶ
ἐπιστάτην
καὶ
πρύτανιν
|
ἑλέσθαι |
ὃς
ὑμῖν
(φυλάξει
τὸ
μέτριον |
| [338] |
ἐγὼ
ὅτι
αἰσχρὸν
εἴη
βραβευτὴν
|
ἑλέσθαι |
τῶν
λόγων.
εἴτε
γὰρ
χείρων |
| [312] |
ὡς
τὸν
ἰδιώτην
καὶ
τὸν
|
ἐλεύθερον |
πρέπει.
Πάνυ
μὲν
οὖν
μοι |
| [317] |
τούτων
τὴν
ἐναντίαν
ἅπασαν
ὁδὸν
|
ἐλήλυθα, |
καὶ
ὁμολογῶ
τε
σοφιστὴς
εἶναι |
| [335] |
σοι
παραμεῖναι
ἀποτείνοντι
μακροὺς
λόγους—
|
ἐλθεῖν
|
γάρ
ποί
με
δεῖ—
εἶμι· |
| [347] |
Πρωταγόρα,
ἡδέως
ἂν
ἐπὶ
τέλος
|
ἔλθοιμι |
μετὰ
σοῦ
σκοπούμενος.
καὶ
γὰρ |
| [328] |
πράττομαι
ἀργύριον·
(ἐὰν
δὲ
μή,
|
ἐλθὼν |
εἰς
ἱερόν,
ὀμόσας
ὅσου
ἂν |
| [311] |
ἐπενόεις
παρὰ
τὸν
σαυτοῦ
ὁμώνυμον
|
ἐλθὼν |
Ἱπποκράτη
τὸν
Κῷον,
τὸν
τῶν |
| [337] |
τοῦτο
νῦν
συνεληλυθότας
τῆς
τε
|
Ἑλλάδος |
εἰς
αὐτὸ
τὸ
πρυτανεῖον
τῆς |
| [356] |
ἀλλ´
ἢ
ὑπερβολὴ
ἀλλήλων
καὶ
|
ἔλλειψις; |
ταῦτα
δ´
ἐστὶ
μείζω
τε |
| [312] |
οὐκ
ἂν
αἰσχύνοιο
εἰς
τοὺς
|
Ἕλληνας
|
σαυτὸν
σοφιστὴν
παρέχων;
Νὴ
τὸν |
| [349] |
σεαυτὸν
ὑποκηρυξάμενος
εἰς
πάντας
τοὺς
|
Ἕλληνας, |
σοφιστὴν
ἐπονομάσας
σεαυτόν,
ἀπέφηνας
παιδεύσεως |
| [319] |
Ἀθηναίους,
ὥσπερ
καὶ
οἱ
ἄλλοι
|
Ἕλληνες, |
φημὶ
σοφοὺς
εἶναι.
ὁρῶ
οὖν, |
| [328] |
εἰ
ζητοῖς
τίς
διδάσκαλος
(τοῦ
|
ἑλληνίζειν, |
οὐδ´
ἂν
εἷς
φανείη,
οὐδέ |
| [342] |
παλαιοτάτη
τε
καὶ
πλείστη
τῶν
|
Ἑλλήνων |
ἐν
Κρήτῃ
τε
καὶ
(ἐν |
| [337] |
εἰδέναι,
σοφωτάτους
δὲ
ὄντας
τῶν
|
Ἑλλήνων, |
καὶ
κατ´
αὐτὸ
τοῦτο
νῦν |
| [342] |
κατάδηλοι
ὦσιν
ὅτι
σοφίᾳ
τῶν
|
Ἑλλήνων |
περίεισιν,
ὥσπερ
οὓς
Πρωταγόρας
ἔλεγε |
| [342] |
ὡς
δὴ
τούτοις
κρατοῦντας
τῶν
|
Ἑλλήνων |
τοὺς
Λακεδαιμονίους·
οἱ
δὲ
Λακεδαιμόνιοι, |
| [335] |
ἐγένετο
Πρωταγόρου
ὄνομα
ἐν
τοῖς
|
Ἕλλησιν. |
Καὶ
ἐγώ—
ἔγνων
γὰρ
ὅτι |
| [316] |
ἡλικιώταις.
ἐπιθυμεῖν
δέ
μοι
(δοκεῖ
|
ἐλλόγιμος |
γενέσθαι
ἐν
τῇ
πόλει,
τοῦτο |
| [327] |
γενόμενος
εἰς
αὔλησιν,
οὗτος
(ἂν
|
ἐλλόγιμος |
ηὐξήθη,
ὅτου
δὲ
ἀφυής,
ἀκλεής· |
| [361] |
οὐκ
ἂν
θαυμάζοιμι
εἰ
τῶν
|
ἐλλογίμων |
γένοιο
ἀνδρῶν
ἐπὶ
σοφίᾳ.
καὶ |
| [345] |
δυνατὸν
διζήμενος
κενεὰν
ἐς
ἄπρακτον
|
ἐλπίδα |
μοῖραν
αἰῶνος
βαλέω,
πανάμωμον
ἄνθρωπον, |
| [328] |
ἔτι
γὰρ
ἐν
αὐτοῖς
εἰσιν
|
ἐλπίδες· |
νέοι
γάρ.
Πρωταγόρας
μὲν
τοσαῦτα |
| [312] |
σὺ
ἑκάστην
οὐκ
ἐπὶ
τέχνῃ
|
ἔμαθες, |
ὡς
δημιουργὸς
ἐσόμενος,
ἀλλ´
ἐπὶ
|
| [328] |
ὄντι
πεπαυμένος
εἴη,
μόγις
πως
|
ἐμαυτὸν |
ὡσπερεὶ
συναγείρας
εἶπον,
βλέψας
πρὸς
|
| [336] |
ὅτι
πολὺ
σοῦ
μᾶλλον
ἐγὼ
|
ἐμαυτοῦ |
δέομαι
θέουσιν
τούτοις
ἀκολουθεῖν,
ἀλλ´ |
| [361] |
προμηθούμενος
ὑπὲρ
τοῦ
βίου
τοῦ
|
ἐμαυτοῦ |
παντὸς
πάντα
ταῦτα
πραγματεύομαι,
καὶ |
| [331] |
μὲν
γὰρ
αὐτὸς
ὑπέρ
γε
|
ἐμαυτοῦ |
φαίην
ἂν
καὶ
τὴν
δικαιοσύνην |
| [318] |
πεφευγότας
ἄκοντας
πάλιν
αὖ
ἄγοντες
|
ἐμβάλλουσιν |
εἰς
τέχνας,
λογισμούς
τε
καὶ |
| [344] |
{τὸ}
πρὸς
λόγον
τὸ
μέν
|
ἐμβεβλημένον |
καὶ
τὸ
ἀλαθέως
ὀρθῶς
ἐπ´
|
| [343] |
οὐδὲ
πρὸς
ἕνα
λόγον
φαίνεται
|
ἐμβεβλῆσθαι, |
ἐὰν
μή
τις
ὑπολάβῃ
πρὸς |
| [318] |
τὸν
Ἱππίαν
ἀπέβλεψεν—
παρὰ
δ´
|
ἐμὲ |
ἀφικόμενος
μαθήσεται
οὐ
περὶ
ἄλλου |
| [318] |
χαίρω
ἀποκρινόμενος.
Ἱπποκράτης
γὰρ
παρ´
|
ἐμὲ |
ἀφικόμενος
οὐ
πείσεται
ἅπερ
ἂν |
| [310] |
ὅτι
γε
μόνος
ἐστὶ
σοφός,
|
ἐμὲ |
δὲ
οὐ
ποιεῖ.
Ἀλλὰ
ναὶ |
| [357] |
ἐξαρκεῖ
πρὸς
τὴν
ἀπόδειξιν
ἣν
|
ἐμὲ |
δεῖ
καὶ
Πρωταγόραν
(ἀποδεῖξαι
περὶ |
| [360] |
ἔφη,
δοκεῖς,
ὦ
Σώκρατες,
τὸ
|
ἐμὲ |
εἶναι
τὸν
ἀποκρινόμενον·
χαριοῦμαι
οὖν |
| [353] |
ἐμμένειν
οἷς
ἄρτι
ἔδοξεν
ἡμῖν,
|
ἐμὲ
|
ἡγήσασθαι
ᾗ
οἶμαι
ἂν
ἔγωγε |
| [330] |
ὀρθῶς
ἤκουσας,
ὅτι
δὲ
καὶ
|
ἐμὲ |
οἴει
εἰπεῖν
τοῦτο,
παρήκουσας·
~Πρωταγόρας |
| [336] |
δέῃ
θεάσασθαι
ἐν
τῷ
αὐτῷ
|
ἐμέ |
τε
καὶ
Κρίσωνα
θέοντας,
τούτου |
| [348] |
μοι
δοκεῖ
χρῆναι
μᾶλλον
μιμεῖσθαι
|
ἐμέ |
τε
καὶ
σέ,
καταθεμένους
τοὺς |
| [331] |
εἴ
σοι
δοκεῖ"
ἐλέγχεσθαι,
ἀλλ´
|
ἐμέ |
τε
καὶ
σέ·
τὸ
δ´ |
| [331] |
τε
καὶ
σέ·
τὸ
δ´
|
ἐμέ
|
τε
καὶ
σέ"
τοῦτο
λέγω, |
| [330] |
Τί
οὖν;
εἴ
τις
ἔροιτο
|
ἐμέ |
τε
καὶ
σέ·
Ὦ
Πρωταγόρα |
| [338] |
παροῦσι,
καὶ
πάντες
ἐπῄνεσαν,
καὶ
|
ἐμέ
|
τε
ὁ
Καλλίας
οὐκ
ἔφη |
| [333] |
ἐξετάζω,
συμβαίνει
μέντοι
ἴσως
καὶ
|
ἐμὲ |
τὸν
ἐρωτῶντα
καὶ
τὸν
ἀποκρινόμενον |
| [317] |
ὀλίγον
πρότερον
μνείαν
ἐποιοῦ
πρὸς
|
ἐμὲ |
ὑπὲρ
τοῦ
νεανίσκου.
~(Καὶ
ἐγὼ |
| [334] |
ὤν,
ᾤου
ἂν
χρῆναι,
εἴπερ
|
ἔμελλές |
μοι
διαλέξεσθαι,
μεῖζον
φθέγγεσθαι
ἢ |
| [310] |
ἦλθον
καὶ
δεδειπνηκότες
ἦμεν
καὶ
|
ἐμέλλομεν |
ἀναπαύεσθαι,
τότε
μοι
ἁδελφὸς
λέγει |
| [320] |
δ´
ἄγειν
αὐτὰ
πρὸς
φῶς
|
ἔμελλον, |
προσέταξαν
Προμηθεῖ
καὶ
Ἐπιμηθεῖ
κοσμῆσαί |
| [350] |
τούτοις,
λέγειν
ὡς
κατὰ
τὴν
|
ἐμὴν |
ὁμολογίαν
ἡ
σοφία
ἐστὶν
ἰσχύς. |
| [321] |
τὰς
ἐκ
Διὸς
ὥρας
εὐμάρειαν
|
ἐμηχανᾶτο |
ἀμφιεννὺς
αὐτὰ
πυκναῖς
τε
θριξὶν |
| [320] |
διδοὺς
φύσιν
ἄλλην
τιν´
αὐτοῖς
|
ἐμηχανᾶτο |
δύναμιν
εἰς
σωτηρίαν.
ἃ
μὲν |
| [321] |
οὕτως
ἐπανισῶν
ἔνεμεν.
ταῦτα
δὲ
|
ἐμηχανᾶτο |
εὐλάβειαν
ἔχων
μή
τι
γένος |
| [339] |
ᾄσματος
λέγει
που—
οὐδέ
μοι
|
ἐμμελέως |
τὸ
Πιττάκειον
νέμεται,
καίτοι
σοφοῦ |
| [321] |
ὁρᾷ
τὰ
μὲν
ἄλλα
ζῷα
|
ἐμμελῶς |
πάντων
ἔχοντα,
τὸν
δὲ
ἄνθρωπον |
| [341] |
λέγοντος
ὅτι
ἐστὶν
κακὸν
ἐσθλὸν
|
ἔμμεναι. |
Ἀλλὰ
τί
οἴει,
ἔφη,
λέγειν, |
| [343] |
τοῦ
Πιττακοῦ
ὅτι
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
|
ἔμμεναι, |
ἀμφισβητοῦντα
εἰπεῖν
ὅτι
Οὔκ,
ἀλλὰ |
| [344] |
μὲν
χαλεπόν,
δυνατὸν
δέ,
ἐσθλόν,
|
ἔμμεναι |
δὲ
ἀδύνατον·
πράξας
μὲν
γὰρ |
| [341] |
τοῦτό
γε
λέγων,
κακὸν
ἐσθλὸν
|
ἔμμεναι, |
εἶτα
τὸν
θεόν
φησιν
μόνον |
| [339] |
φωτὸς
εἰρημένον·
χαλεπὸν
φάτ´
ἐσθλὸν
|
ἔμμεναι. |
ἐννοεῖς
ὅτι
ὁ
αὐτὸς
οὗτος |
| [340] |
ὥσπερ
ὁ
Σιμωνίδης,
ἀλλὰ
τὸ
|
ἔμμεναι· |
ἔστιν
δὲ
οὐ
ταὐτόν,
ὦ |
| [343] |
τῶν
σοφῶν,
τὸ
Χαλεπὸν
ἐσθλὸν
|
ἔμμεναι. |
ὁ
οὖν
Σιμωνίδης,
(ἅτε
φιλότιμος |
| [344] |
οὐκ
ἔστι
μὴ
οὐ
κακὸν
|
ἔμμεναι, |
ὃν
{ἂν}
ἀμήχανος
συμφορὰ
καθέλῃ. |
| [344] |
οὐκ
ἔστι
μὴ
οὐ
κακὸν
|
ἔμμεναι· |
σὺ
δὲ
φῄς,
ὦ
Πιττακέ, |
| [344] |
φῄς,
ὦ
Πιττακέ,
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
|
ἔμμεναι· |
τὸ
δ´
ἐστὶ
γενέσθαι
μὲν |
| [343] |
εἰπόντα·
Ὦ
ἄνθρωποι,
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
|
ἔμμεναι, |
~τὸν
δὲ
(ἀποκρινόμενον
ὅτι
Ὦ |
| [339] |
λέγοντα
ἑαυτῷ,
ὅτι
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
|
ἔμμεναι, |
τοῦτον
μέμφεταί
τε
καὶ
οὔ |
| [341] |
τὸν
Πιττακὸν
λέγοντα
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
|
ἔμμεναι, |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
ἤκουεν
αὐτοῦ |
| [353] |
ἔχει.
εἰ
οὖν
σοι
δοκεῖ
|
ἐμμένειν |
οἷς
ἄρτι
ἔδοξεν
ἡμῖν,
ἐμὲ
|
| [351] |
οὕτως,
ὡς
σὺ
ἐρωτᾷς,
(εἰ
|
ἐμοὶ |
ἀποκριτέον
ἐστὶν
ὡς
τὰ
ἡδέα |
| [351] |
μόνον
πρὸς
τὴν
νῦν
ἀπόκρισιν
|
ἐμοὶ |
ἀσφαλέστερον
εἶναι
ἀποκρίνασθαι,
ἀλλὰ
καὶ
|
| [348] |
δώσει
λόγον
εἴτε
μὴ
διασαφεῖν;
|
ἐμοὶ |
γὰρ
οὐ
δοκεῖ·
ἀλλ´
ἤτοι |
| [335] |
βραχυτέροις
εἰπεῖν·
εἰ
οὖν
μέλλεις
|
ἐμοὶ |
διαλέξεσθαι,
τῷ
ἑτέρῳ
χρῶ
τρόπῳ |
| [334] |
δ´
ἐγώ.
Πότερα
οὖν
ὅσα
|
ἐμοὶ |
δοκεῖ
δεῖν
ἀποκρίνεσθαι,
τοσαῦτά
σοι |
| [354] |
ἂν
φαῖεν,
ὡς
ἐγᾦμαι.
Οὐδ´
|
ἐμοὶ |
δοκεῖ,
ἔφη
ὁ
Πρωταγόρας.
Οὐκοῦν |
| [354] |
εἰπεῖν·
ἀλλ´
οὐχ
ἕξετε.
Οὐδ´
|
ἐμοὶ |
δοκοῦσιν,
ἔφη
ὁ
Πρωταγόρας.
Ἄλλο |
| [330] |
ἂν
ψῆφον
θεῖο;
τὴν
αὐτὴν
|
ἐμοὶ |
ἢ
ἄλλην;
Τὴν
αὐτήν,
ἔφη. |
| [309] |
πολλὰ
ὑπὲρ
ἐμοῦ
εἶπε
βοηθῶν
|
ἐμοί, |
καὶ
οὖν
καὶ
ἄρτι
ἀπ´ |
| [338] |
οὗτος
βούληται
ἐρωτᾶν,
πάλιν
οὗτος
|
ἐμοὶ |
λόγον
ὑποσχέτω
ὁμοίως.
ἐὰν
οὖν |
| [347] |
διεληλυθέναι·
ἔστιν
μέντοι,
ἔφη,
καὶ
|
(ἐμοὶ |
λόγος
περὶ
αὐτοῦ
εὖ
ἔχων, |
| [330] |
τί
ἐστιν
ἢ
οὐδὲν
πρᾶγμα;
|
ἐμοὶ |
μὲν
γὰρ
δοκεῖ·
τί
δὲ |
| [336] |
παίζει
καί
φησιν
ἐπιλήσμων
εἶναι.
|
ἐμοὶ |
μὲν
οὖν
δοκεῖ
ἐπιεικέστερα
Σωκράτης
|
| [362] |
εἴ
σοι
δοκεῖ.
καὶ
γὰρ
|
ἐμοὶ |
οἷπερ
ἔφην
ἰέναι
πάλαι
ὥρα, |
| [340] |
σκόπει
εἴ
σοι
συνδοκεῖ
ὅπερ
|
ἐμοί. |
οὐ
γὰρ
φαίνεται
ἐναντία
λέγειν |
| [348] |
ἀποκρινόμενος·
ἐὰν
δὲ
βούλῃ,
σὺ
|
ἐμοὶ |
παράσχες,
περὶ
ὧν
μεταξὺ
ἐπαυσάμεθα |
| [310] |
Πρωταγόρας,
ἔφη,
ἥκει,
στὰς
παρ´
|
ἐμοί. |
Πρῴην,
ἔφην
ἐγώ·
σὺ
δὲ |
| [352] |
τῳ
ἄλλῳ,
αἰσχρόν
ἐστι
καὶ
|
ἐμοὶ |
σοφίαν
καὶ
ἐπιστήμην
μὴ
οὐχὶ |
| [318] |
ἐμοὶ
συνῇς,
ᾗ
ἂν
ἡμέρᾳ
|
ἐμοὶ |
συγγένῃ,
ἀπιέναι
οἴκαδε
βελτίονι
γεγονότι, |
| [318] |
νεανίσκε,
ἔσται
τοίνυν
σοι,
ἐὰν
|
ἐμοὶ |
συνῇς,
ᾗ
ἂν
ἡμέρᾳ
ἐμοὶ |
| [352] |
ὅτι
οἱ
πολλοὶ
τῶν
ἀνθρώπων
|
ἐμοί |
τε
καὶ
σοὶ
οὐ
πείθονται, |
| [335] |
δὲ
ἐπειδὴ
οὐκ
ἐθέλεις
καὶ
|
ἐμοί |
τις
ἀσχολία
ἐστὶν
καὶ
οὐκ |
| [318] |
σὺ
εἰπὲ
τῷ
νεανίσκῳ
καὶ
|
ἐμοὶ |
ὑπὲρ
(τούτου
ἐρωτῶντι,
Ἱπποκράτης
ὅδε |
| [346] |
ψέγω,
ὅτι
εἰμὶ
φιλόψογος,
ἐπεὶ—
|
ἔμοιγ´ |
ἐξαρκεῖ
ὃς
ἂν
μὴ
κακὸς |
| [351] |
ἄν
σοι
δοκεῖ
οὕτως
βεβιωκέναι;
|
Ἔμοιγ´, |
ἔφη.
Τὸ
μὲν
ἄρα
(ἡδέως |
| [332] |
πᾶν
τοὐναντίον
ἐστὶν
ἡ
σοφία;
|
Ἔμοιγε |
δοκεῖ,
ἔφη.
Πότερον
δὲ
ὅταν |
| [359] |
ὡμολογήσαμεν.
Ἀληθῆ
λέγεις,
καὶ
ἀεὶ
|
ἔμοιγε |
δοκεῖ
οὕτως.
Ὀρθῶς
γε,
ἔφην |
| [309] |
ὁ
νεανίας
διάκειται;
(ΣΩ.
Εὖ,
|
ἔμοιγε |
ἔδοξεν,
οὐχ
ἥκιστα
δὲ
καὶ |
| [339] |
ἔφη,
ταῦτα
ἐκείνοις
ὁμολογεῖσθαι;
Φαίνεται
|
ἔμοιγε |
(καὶ
ἅμα
μέντοι
ἐφοβούμην
μὴ
|
| [313] |
ὧν
ψυχὴ
τρέφεται;
φαίνεται
γὰρ
|
ἔμοιγε |
τοιοῦτός
τις.
Τρέφεται
δέ,
ὦ |
| [335] |
εἶναι
ἀποκρινόμενος
διαλέγεσθαι—
ἡγησάμενος
οὐκέτι
|
ἐμὸν |
ἔργον
εἶναι
παρεῖναι
ἐν
ταῖς |
| [350] |
ὡς
οὐ
θαρραλέοι
εἰσίν,
τὸ
|
ἐμὸν |
ὁμολόγημα
οὐδαμοῦ
ἐπέδειξας
ὡς
οὐκ |
| [351] |
πάντα
τὸν
ἄλλον
βίον
τὸν
|
ἐμόν, |
ὅτι
ἔστι
μὲν
ἃ
τῶν
|
| [338] |
ἐπιστάτην
αἱρεῖσθαι,
ἐπεὶ
τό
γ´
|
ἐμὸν |
οὐδέν
μοι
διαφέρει.
ἀλλ´
οὑτωσὶ |
| [310] |
ἥκω
παρὰ
σέ,
ἵνα
ὑπὲρ
|
ἐμοῦ |
διαλεχθῇς
αὐτῷ.
ἐγὼ
γὰρ
ἅμα |
| [309] |
ἡμέρᾳ·
καὶ
γὰρ
πολλὰ
ὑπὲρ
|
ἐμοῦ |
εἶπε
βοηθῶν
ἐμοί,
καὶ
οὖν |
| [352] |
οἱ
ἄνθρωποι.
Ἴθι
δὴ
μετ´
|
ἐμοῦ |
ἐπιχείρησον
πείθειν
τοὺς
ἀνθρώπους
καὶ |
| [336] |
δύναται
βραδέως.
εἰ
οὖν
ἐπιθυμεῖς
|
ἐμοῦ |
καὶ
Πρωταγόρου
ἀκούειν,
τούτου
δέου, |
| [328] |
πεποίημαι·
ἐπειδὰν
γάρ
τις
παρ´
|
ἐμοῦ |
μάθῃ,
ἐὰν
μὲν
βούληται,
ἀποδέδωκεν |
| [338] |
κοινῇ
δεησόμεθα
αὐτοῦ
ἅπερ
ὑμεῖς
|
ἐμοῦ, |
μὴ
διαφθείρειν
τὴν
συνουσίαν·
(καὶ |
| [316] |
ἔφη,
προμηθῇ,
ὦ
Σώκρατες,
ὑπὲρ
|
ἐμοῦ. |
ξένον
γὰρ
ἄνδρα
καὶ
ἰόντα |
| [350] |
μαθεῖν,
φαίην
ἄν·
ταῦτα
δὲ
|
ἐμοῦ |
ὁμολογήσαντος
ἐξείη
ἄν
σοι,
χρωμένῳ |
| [318] |
περὶ
τοῦ;
Καὶ
ὁ
Πρωταγόρας
|
ἐμοῦ |
ταῦτα
ἀκούσας,
Σύ
τε
καλῶς
|
| [348] |
τούτοις
τέλος
ἐπιθεῖναι.
(Λέγοντος
οὖν
|
ἐμοῦ |
ταῦτα
καὶ
τοιαῦτα
ἄλλα
οὐδὲν |
| [322] |
καὶ
νόμον
γε
θὲς
παρ´
|
ἐμοῦ |
τὸν
μὴ
δυνάμενον
αἰδοῦς
καὶ |
| [320] |
τὸ
ἡγεῖσθαί
σε
πολλῶν
μὲν
|
ἔμπειρον |
γεγονέναι,
πολλὰ
δὲ
μεμαθηκέναι,
τὰ |
| [341] |
εἶναι
φαίνῃ,
οὐχ
ὥσπερ
ἐγὼ
|
ἔμπειρος |
διὰ
τὸ
μαθητὴς
εἶναι
Προδίκου |
| [341] |
παλαιοτέρα.
σὺ
δὲ
ἄλλων
πολλῶν
|
ἔμπειρος |
ὢν
ταύτης
ἄπειρος
εἶναι
φαίνῃ, |
| [346] |
ὥστ´
εἴ
τις
χαίρει
ψέγων,
|
ἐμπλησθείη |
ἂν
ἐκείνους
μεμφόμενος—
πάντα
τοι |
| [315] |
ἥσθην,
ὡς
καλῶς
ηὐλαβοῦντο
μηδέποτε
|
ἐμποδὼν |
ἐν
τῷ
πρόσθεν
εἶναι
Πρωταγόρου, |
| [328] |
πέπεισμαι.
πλὴν
σμικρόν
τί
μοι
|
ἐμποδών, |
ὃ
δῆλον
ὅτι
Πρωταγόρας
ῥᾳδίως
|
| [319] |
τέκτων,
ὁμοίως
δὲ
χαλκεὺς
σκυτοτόμος,
|
ἔμπορος |
ναύκληρος,
πλούσιος
πένης,
γενναῖος
ἀγεννής, |
| [313] |
τὴν
τοῦ
σώματος
τροφήν,
ὁ
|
(ἔμπορός |
τε
καὶ
κάπηλος.
καὶ
γὰρ |
| [313] |
Ἱππόκρατες,
ὁ
σοφιστὴς
τυγχάνει
ὢν
|
ἔμπορός |
τις
ἢ
κάπηλος
τῶν
ἀγωγίμων, |
| [314] |
πριάμενον
παρὰ
τοῦ
καπήλου
καὶ
|
ἐμπόρου |
ἔξεστιν
ἐν
ἄλλοις
ἀγγείοις
ἀποφέρειν, |
| [326] |
εἴπερ
ἀληθῆ
ἐγὼ
ἐν
τοῖς
|
ἔμπροσθεν |
ἔλεγον,
ὅτι
τούτου
τοῦ
πράγματος, |
| [312] |
γενέσθαι—
Εἰ
μέν
τι
τοῖς
|
ἔμπροσθεν |
ἔοικεν,
δῆλον
ὅτι
σοφιστὴς
γενησόμενος. |
| [358] |
ἀλλὰ
τόδε.
εἰ
ἀληθῆ
τὰ
|
ἔμπροσθέν |
ἐστιν,
ἆρά
τις
ἀνθρώπων
ἐθελήσει |
| [335] |
αὐτὸς
αὑτῷ
ταῖς
(ἀποκρίσεσιν
ταῖς
|
ἔμπροσθεν, |
καὶ
ὅτι
οὐκ
ἐθελήσοι
ἑκὼν |
| [361] |
διδακτόν
ἐστιν
ἀρετὴ
ἐν
τοῖς
|
ἔμπροσθεν, |
νῦν
σεαυτῷ
τἀναντία
(σπεύδεις,
ἐπιχειρῶν |
| [339] |
καὶ
τάδε
λέγει
κἀκεῖνα
τὰ
|
ἔμπροσθεν; |
Οἶδα,
ἦν
δ´
ἐγώ.
Δοκεῖ |
| [360] |
ἐὰν
ὁμολογῶμεν,
ἔφη,
διαφθεροῦμεν
τὰς
|
ἔμπροσθεν |
ὁμολογίας.
Τί
δ´
ὁ
ἀνδρεῖος; |
| [359] |
καὶ
ἀγαθὸν
ὡμολογήσαμεν
ἐν
τοῖς
|
ἔμπροσθεν· |
τὰς
γὰρ
καλὰς
πράξεις
ἁπάσας |
| [340] |
χαλεπὸν
εἶναι—
τῆς
γὰρ
ἀρετῆς
|
ἔμπροσθεν |
τοὺς
θεοὺς
ἱδρῶτα
θεῖναι—
ὅταν |
| [328] |
ἐγὼ
γὰρ
ἐν
μὲν
τῷ
|
ἔμπροσθεν |
χρόνῳ
ἡγούμην
οὐκ
εἶναι
ἀνθρωπίνην |
| [332] |
Μέμνησαι
οὖν
ὅτι
ἐν
τοῖς
|
ἔμπροσθεν |
ὡμολόγηται
ἡμῖν
ἀφροσύνη
σοφίᾳ
ἐναντίον |
| [321] |
εἰσέρχεται,
καὶ
κλέψας
τήν
τε
|
ἔμπυρον
|
τέχνην
τὴν
τοῦ
Ἡφαίστου
καὶ |
| [310] |
εἴη·
ὡς
οὔτ´
ἂν
τῶν
|
ἐμῶν |
ἐπιλίποιμι
οὐδὲν
οὔτε
τῶν
φίλων· |
| [314] |
τοῦ
καπήλου
καὶ
ἐμπόρου
ἔξεστιν
|
ἐν |
ἄλλοις
ἀγγείοις
ἀποφέρειν,
καὶ
πρὶν |
| [314] |
(κίνδυνος.
μαθήματα
δὲ
οὐκ
ἔστιν
|
ἐν |
ἄλλῳ
ἀγγείῳ
ἀπενεγκεῖν,
ἀλλ´
ἀνάγκη |
| [323] |
μετέχειν
αὐτῆς,
ἢ
μὴ
εἶναι
|
ἐν |
ἀνθρώποις.
Ὅτι
μὲν
οὖν
πάντ´ |
| [358] |
οὐδ´
(ἔστι
τοῦτο,
ὡς
ἔοικεν,
|
ἐν |
ἀνθρώπου
φύσει,
ἐπὶ
ἃ
οἴεται |
| [320] |
Ἀλκιβιάδου,
ἀποσπάσας
ἀπὸ
τούτου,
καταθέμενος
|
ἐν |
Ἀρίφρονος
ἐπαίδευε·
καὶ
πρὶν
ἓξ |
| [327] |
νόμιμα—
εἰ
οὖν
οὕτω
καὶ
|
ἐν |
αὐλήσει
πᾶσαν
προθυμίαν
καὶ
ἀφθονίαν |
| [314] |
καταθέντα
τὴν
τιμὴν
τὸ
μάθημα
|
ἐν |
αὐτῇ
τῇ
ψυχῇ
λαβόντα
καὶ |
| [328] |
ἄξιον
τοῦτο
κατηγορεῖν·
ἔτι
γὰρ
|
ἐν |
αὐτοῖς
εἰσιν
ἐλπίδες·
νέοι
γάρ. |
| [309] |
μέντοι,
ὦ
Σώκρατες,
ὥς
γ´
|
ἐν |
αὐτοῖς
ἡμῖν
εἰρῆσθαι,
καὶ
πώγωνος
|
| [331] |
δίκαιον,
ἀλλά
τί
μοι
δοκεῖ
|
ἐν |
αὐτῷ
διάφορον
εἶναι.
ἀλλὰ
τί |
| [354] |
ἢ
λύπας
μείζους
παρασκευάζῃ
τῶν
|
ἐν
|
(αὐτῷ
ἡδονῶν·
ἐπεὶ
εἰ
κατ´ |
| [354] |
ὅταν
ἢ
μείζους
λύπας
τῶν
|
ἐν |
αὐτῷ
οὐσῶν
ἀπαλλάττῃ
ἢ
μείζους |
| [335] |
αὐτός,
καὶ
ἐν
μακρολογίᾳ
καὶ
|
ἐν |
βραχυλογίᾳ
οἷός
τ´
εἶ
συνουσίας |
| [335] |
βραχέα
(οὕτως
ὥστε
μηδένα
σοῦ
|
ἐν |
βραχυτέροις
εἰπεῖν·
εἰ
οὖν
μέλλεις |
| [323] |
ἀρετῆς,
τόδε
αὖ
λαβὲ
τεκμήριον.
|
ἐν |
γὰρ
ταῖς
ἄλλαις
ἀρεταῖς,
ὥσπερ |
| [323] |
οἰκεῖοι
προσιόντες
νουθετοῦσιν
ὡς
μαινόμενον·
|
ἐν |
δὲ
δικαιοσύνῃ
καὶ
ἐν
τῇ |
| [317] |
ἐκεῖ
γὰρ
προϋπῆρχε
τὰ
βάθρα—
|
ἐν |
δὲ
τούτῳ
Καλλίας
τε
καὶ |
| [343] |
Ἀπόλλωνι
εἰς
τὸν
νεὼν
τὸν
|
ἐν |
Δελφοῖς,
γράψαντες
ταῦτα
ἃ
δὴ |
| [327] |
τοιούτοις
ἀνθρώποις
γενόμενος,
ὥσπερ
οἱ
|
ἐν |
ἐκείνῳ
τῷ
χορῷ
μισάνθρωποι,
ἀγαπήσαις |
| [318] |
ἀφικόμην.
Ἱπποκράτης
γὰρ
ὅδε
τυγχάνει
|
ἐν |
ἐπιθυμίᾳ
ὢν
τῆς
σῆς
συνουσίας· |
| [356] |
ἐγγύς,
ταύτην
τὴν
πρᾶξιν
πρακτέον
|
ἐν |
ᾗ
ἂν
ταῦτ´
ἐνῇ·
ἐὰν
|
| [321] |
καὶ
ἡ
εἱμαρμένη
ἡμέρα
παρῆν,
|
ἐν |
ᾗ
ἔδει
καὶ
ἄνθρωπον
ἐξιέναι |
| [337] |
οἱ
λέγοντες
μάλιστ´
ἂν
οὕτως
|
ἐν |
ἡμῖν
τοῖς
ἀκούουσιν
εὐδοκιμοῖτε
καὶ |
| [315] |
διερωτᾶν
τὸν
Ἱππίαν,
ὁ
δ´
|
ἐν |
θρόνῳ
καθήμενος
ἑκάστοις
αὐτῶν
διέκρινεν |
| [315] |
ἐν
τῷ
κατ´
ἀντικρὺ
προστῴῳ
|
ἐν |
θρόνῳ·
περὶ
αὐτὸν
δ´
ἐκάθηντο |
| [315] |
μετ´
ἐκείνου,
εὖ
πως
καὶ
|
ἐν
|
κόσμῳ
περιεσχίζοντο
οὗτοι
οἱ
ἐπήκοοι |
| [342] |
τε
καὶ
πλείστη
τῶν
Ἑλλήνων
|
ἐν |
Κρήτῃ
τε
καὶ
(ἐν
Λακεδαίμονι, |
| [315] |
ἐπήκοοι
ἔνθεν
καὶ
ἔνθεν,
καὶ
|
ἐν |
κύκλῳ
περιιόντες
ἀεὶ
εἰς
τὸ |
| [315] |
οὖν
Πρόδικος
ἔτι
κατέκειτο,
ἐγκεκαλυμμένος
|
ἐν |
κῳδίοις
τισὶν
καὶ
στρώμασιν
καὶ
|
| [342] |
Ἑλλήνων
ἐν
Κρήτῃ
τε
καὶ
|
(ἐν |
Λακεδαίμονι,
καὶ
σοφισταὶ
πλεῖστοι
γῆς |
| [337] |
ἀκουόντων
ἄνευ
ἀπάτης,
ἐπαινεῖσθαι
δὲ
|
ἐν |
λόγῳ
πολλάκις
παρὰ
δόξαν
ψευδομένων— |
| [335] |
φῂς
δὲ
καὶ
αὐτός,
καὶ
|
ἐν
|
μακρολογίᾳ
καὶ
ἐν
βραχυλογίᾳ
οἷός |
| [340] |
ὁ
Πρόδικος.
Οὐκοῦν,
ἔφην
ἐγώ,
|
ἐν |
μὲν
τοῖς
πρώτοις
αὐτὸς
ὁ |
| [328] |
ἃ
ἀκήκοα
Πρωταγόρου.
ἐγὼ
γὰρ
|
ἐν |
μὲν
τῷ
ἔμπροσθεν
χρόνῳ
ἡγούμην |
| [347] |
φωνῆς,
λέγοντάς
τε
καὶ
ἀκούοντας
|
ἐν |
μέρει
ἑαυτῶν
κοσμίως,
κἂν
πάνυ
|
| [327] |
σοι
ἀδικώτατος
φαίνεται
ἄνθρωπος
τῶν
|
ἐν |
νόμοις
καὶ
ἀνθρώποις
τεθραμμένων,
δίκαιον |
| [311] |
τὸ
ἀργύριον
ὡς
τίνι
ὄντι
|
ἐν |
νῷ
ἔχεις
Πολυκλείτῳ
τε
καὶ |
| [311] |
ὡς
τίνι
ὄντι
τῷ
Πρωταγόρᾳ
|
ἐν |
νῷ
ἔχετε
χρήματα
τελεῖν;
τί |
| [315] |
Πρόδικος
ὁ
Κεῖος—
ἦν
δὲ
|
ἐν |
οἰκήματί
τινι,
ᾧ
πρὸ
τοῦ |
| [326] |
ἀγαθῶν
ποιήματα
καὶ
ἐκμανθάνειν
~(ἀναγκάζουσιν,
|
ἐν |
οἷς
πολλαὶ
μὲν
νουθετήσεις
ἔνεισιν |
| [359] |
μή;
Ἀλλὰ
τοῦτό
γ´,
ἔφη,
|
ἐν |
οἷς
σὺ
ἔλεγες
τοῖς
λόγοις |
| [357] |
δὴ
ἡδονῆς
τε
καὶ
λύπης
|
ἐν |
ὀρθῇ
τῇ
αἱρέσει
ἐφάνη
ἡμῖν |
| [344] |
τίνα
οὖν
ἀμήχανος
συμφορὰ
καθαιρεῖ
|
ἐν |
πλοίου
ἀρχῇ;
δῆλον
ὅτι
οὐ |
| [356] |
καὶ
ἐν
ταῖς
πράξεσιν
καὶ
|
ἐν |
ταῖς
αἱρέσεσιν
τῶν
μεγάλων
τε |
| [326] |
καὶ
ἐν
τοῖς
πολέμοις
καὶ
|
ἐν |
ταῖς
ἄλλαις
πράξεσιν.
καὶ
ταῦτα |
| [342] |
δὲ
ἀποκρυψάμενοι
ἐκεῖνο
ἐξηπατήκασιν
τοὺς
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσι
λακωνίζοντας,
καὶ
οἱ |
| [317] |
λαθεῖν
τῶν
ἀνθρώπων
τοὺς
δυναμένους
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσι
πράττειν,
ὧνπερ
ἕνεκα |
| [356] |
μεταλαμβάνειν
ταὐτὰ
καὶ
μεταμέλειν
καὶ
|
ἐν |
ταῖς
πράξεσιν
καὶ
ἐν
ταῖς |
| [335] |
οὐκέτι
ἐμὸν
ἔργον
εἶναι
παρεῖναι
|
ἐν |
ταῖς
συνουσίαις,
Ἀλλά
τοι,
ἔφην, |
| [316] |
ἰόντα
εἰς
πόλεις
μεγάλας,
καὶ
|
ἐν |
ταύταις
πείθοντα
τῶν
νέων
τοὺς |
| [342] |
ἃ
αὐτοὶ
διδάσκουσιν.
εἰσὶν
δὲ
|
ἐν |
ταύταις
ταῖς
πόλεσιν
οὐ
μόνον |
| [344] |
χρόνον
τινά·
γενόμενον
δὲ
διαμένειν
|
(ἐν |
ταύτῃ
τῇ
ἕξει
καὶ
εἶναι |
| [319] |
περὶ
μὲν
οὖν
ὧν
οἴονται
|
ἐν
|
τέχνῃ
εἶναι,
οὕτω
διαπράττονται·
ἐπειδὰν |
| [323] |
μαινόμενον·
ἐν
δὲ
δικαιοσύνῃ
καὶ
|
ἐν |
τῇ
ἄλλῃ
πολιτικῇ
ἀρετῇ,
ἐάν |
| [361] |
σκέψει
(σφήλῃ
ἐξαπατήσας,
ὥσπερ
καὶ
|
ἐν |
τῇ
διανομῇ
ἠμέλησεν
ἡμῶν,
ὡς |
| [316] |
δέ
μοι
(δοκεῖ
ἐλλόγιμος
γενέσθαι
|
ἐν |
τῇ
πόλει,
τοῦτο
δὲ
οἴεταί |
| [361] |
ἡμᾶς
ὁ
Ἐπιμηθεὺς
ἐκεῖνος
καὶ
|
ἐν |
τῇ
σκέψει
(σφήλῃ
ἐξαπατήσας,
ὥσπερ |
| [317] |
πολλά
γε
ἔτη
ἤδη
εἰμὶ
|
ἐν |
τῇ
τέχνῃ·
καὶ
γὰρ
καὶ |
| [356] |
μετρητικήν,
ὡμολόγει.
Τί
δ´
εἰ
|
ἐν |
τῇ
τοῦ
περιττοῦ
καὶ
ἀρτίου |
| [314] |
δὴ
καὶ
πολὺ
μείζων
κίνδυνος
|
ἐν |
τῇ
τῶν
μαθημάτων
ὠνῇ
ἢ |
| [314] |
τῇ
τῶν
μαθημάτων
ὠνῇ
ἢ
|
ἐν |
τῇ
τῶν
σιτίων.
σιτία
μὲν |
| [318] |
ἀπιέναι
οἴκαδε
βελτίονι
γεγονότι,
καὶ
|
ἐν |
τῇ
ὑστεραίᾳ
ταὐτὰ
ταῦτα·
καὶ |
| [329] |
ἐθαύμασά
σου
λέγοντος,
τοῦτό
μοι
|
ἐν |
τῇ
ψυχῇ
ἀποπλήρωσον.
ἔλεγες
γὰρ |
| [314] |
καὶ
ὁπόσον
καὶ
ὁπότε·
ὥστε
|
ἐν |
τῇ
ὠνῇ
οὐ
μέγας
ὁ
|
| [337] |
ὦ
Κριτία·
χρὴ
γὰρ
τοὺς
|
ἐν |
τοιοῖσδε
λόγοις
παραγιγνομένους
κοινοὺς
μὲν |
| [322] |
δὴ
καὶ
αἰδῶ
(οὕτω
θῶ
|
ἐν |
τοῖς
ἀνθρώποις,
ἢ
ἐπὶ
πάντας |
| [348] |
δ´
ἑαυτοῖς
σύνεισιν
δι´
ἑαυτῶν,
|
ἐν |
τοῖς
ἑαυτῶν
λόγοις
πεῖραν
ἀλλήλων |
| [335] |
οὐδ´
ἂν
ἐγένετο
Πρωταγόρου
ὄνομα
|
ἐν |
τοῖς
Ἕλλησιν.
Καὶ
ἐγώ—
ἔγνων |
| [326] |
γὰρ
θαυμαστόν,
εἴπερ
ἀληθῆ
ἐγὼ
|
ἐν |
τοῖς
ἔμπροσθεν
ἔλεγον,
ὅτι
τούτου |
| [361] |
ὅτι
οὐ
διδακτόν
ἐστιν
ἀρετὴ
|
ἐν |
τοῖς
ἔμπροσθεν,
νῦν
σεαυτῷ
τἀναντία
|
| [359] |
εἴπερ
καλόν,
καὶ
ἀγαθὸν
ὡμολογήσαμεν
|
ἐν |
τοῖς
ἔμπροσθεν·
τὰς
γὰρ
καλὰς |
| [332] |
σωφροσύνης;
Φαίνεται.
Μέμνησαι
οὖν
ὅτι
|
ἐν |
τοῖς
ἔμπροσθεν
ὡμολόγηται
ἡμῖν
ἀφροσύνη |
| [329] |
τοῖς
ἀνθρώποις,
καὶ
αὖ
πολλαχοῦ
|
ἐν
|
τοῖς
λόγοις
ἐλέγετο
ὑπὸ
σοῦ |
| [342] |
φαυλοτάτῳ
συγγενέσθαι,
τὰ
μὲν
πολλὰ
|
ἐν |
τοῖς
λόγοις
εὑρήσει
(αὐτὸν
φαῦλόν |
| [347] |
ἐπαγόμενοί
τε
αὐτοὺς
οἱ
πολλοὶ
|
ἐν |
τοῖς
λόγοις
οἱ
μὲν
ταῦτά |
| [340] |
εἰς
καιρόν
γε
παρατετύχηκεν
ἡμῖν
|
ἐν |
τοῖς
λόγοις
Πρόδικος
ὅδε.
~κινδυνεύει |
| [326] |
τὴν
πονηρίαν
τῶν
σωμάτων
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
πολέμοις
καὶ
ἐν
ταῖς |
| [334] |
ταῖς
διὰ
τῶν
ῥινῶν
γιγνομένην
|
ἐν |
τοῖς
σιτίοις
τε
καὶ
ὄψοις. |
| [327] |
ἐδίδαξεν
ἐπὶ
Ληναίῳ.
ἦ
σφόδρα
|
ἐν
|
τοῖς
τοιούτοις
ἀνθρώποις
γενόμενος,
ὥσπερ |
| [343] |
καὶ
περιγένοιτο
αὐτοῦ,
αὐτὸς
εὐδοκιμήσει
|
ἐν |
τοῖς
τότε
ἀνθρώποις.
εἰς
τοῦτο |
| [353] |
ἄνθρωποι,
φατὲ
ὑμῖν
τοῦτο
γίγνεσθαι
|
ἐν |
τοῖσδε,
οἷον
πολλάκις
ὑπὸ
σίτων |
| [343] |
Μύσων
ὁ
Χηνεύς,
καὶ
ἕβδομος
|
ἐν |
τούτοις
ἐλέγετο
Λακεδαιμόνιος
Χίλων.
οὗτοι |
| [334] |
ἐλαίῳ
ἀλλ´
ἢ
ὅτι
σμικροτάτῳ
|
ἐν |
τούτοις
οἷς
μέλλει
ἔδεσθαι,
ὅσον |
| [324] |
μετέχειν,
(εἴπερ
μέλλει
πόλις
εἶναι;
|
ἐν |
τούτῳ
γὰρ
αὕτη
λύεται
ἡ |
| [310] |
ὅς,
ὦ
Ζεῦ
καὶ
θεοί,
|
ἐν
|
(τούτῳ
εἴη·
ὡς
οὔτ´
ἂν |
| [354] |
τῶν
ἡδονῶν
ἥττω
εἶναι·
ἔπειτα
|
ἐν |
τούτῳ
εἰσὶν
πᾶσαι
αἱ
ἀποδείξεις. |
| [356] |
σμικρότεραι;
Φαῖεν
ἄν.
Εἰ
οὖν
|
(ἐν |
τούτῳ
ἡμῖν
ἦν
τὸ
εὖ |
| [350] |
καὶ
μὴ
ἐπισταμένων
ἄλλων,
καὶ
|
ἐν |
τούτῳ
οἴει
τὴν
ἀνδρείαν
καὶ |
| [341] |
ἅ
μοι
δοκεῖ
διανοεῖσθαι
Σιμωνίδης
|
ἐν |
τούτῳ
τῷ
ᾄσματι,
ἐθέλω
σοι |
| [344] |
ἔστι
καὶ
περὶ
ἑκάστου
τῶν
|
(ἐν |
τῷ
ᾄσματι
εἰρημένων
ἀποδεῖξαι
ὡς |
| [343] |
Σιμωνίδου
ἀλλ´
ὑπερβατὸν
δεῖ
θεῖναι
|
ἐν |
τῷ
ᾄσματι
τὸ
ἀλαθέως,
οὑτωσί |
| [336] |
ἀλλ´
εἴ
τι
δέῃ
θεάσασθαι
|
ἐν |
τῷ
αὐτῷ
ἐμέ
τε
καὶ |
| [346] |
καὶ
φιλέω
ἑκών—
ἐνταῦθα
δεῖ
|
ἐν |
τῷ
ἑκών
διαλαβεῖν
λέγοντα—
ὅστις |
| [356] |
ἐγγὺς
καὶ
τὸ
πόρρω
στήσας
|
ἐν |
τῷ
ζυγῷ,
εἰπὲ
πότερα
πλείω |
| [315] |
Ὅμηρος,
Ἱππίαν
τὸν
(Ἠλεῖον,
καθήμενον
|
ἐν |
τῷ
κατ´
ἀντικρὺ
προστῴῳ
ἐν |
| [361] |
σύ.
ἤρεσεν
οὖν
μοι
καὶ
|
ἐν |
τῷ
μύθῳ
ὁ
Προμηθεὺς
μᾶλλον |
| [316] |
βαρύτητα
τῆς
φωνῆς
βόμβος
τις
|
ἐν |
τῷ
οἰκήματι
γιγνόμενος
ἀσαφῆ
ἐποίει |
| [354] |
τόδε
ἀγαθὰ
αὐτὰ
καλεῖτε,
ὅτι
|
ἐν |
τῷ
παραχρῆμα
ὀδύνας
τὰς
ἐσχάτας |
| [353] |
(πότερον
ὅτι
τὴν
ἡδονὴν
ταύτην
|
ἐν |
τῷ
παραχρῆμα
παρέχει
καὶ
ἡδύ |
| [347] |
δύνασθαι
ἀλλήλοις
δι´
ἑαυτῶν
συνεῖναι
|
ἐν |
τῷ
πότῳ
μηδὲ
διὰ
τῆς |
| [314] |
ἀλλὰ
διαπερανάμενοι
οὕτως
ἐσίοιμεν,
στάντες
|
ἐν |
τῷ
προθύρῳ
διελεγόμεθα
ἕως
συνωμολογήσαμεν |
| [314] |
ἡμῖν
ταῦτα
ἐπορευόμεθα·
ἐπειδὴ
δὲ
|
ἐν |
τῷ
προθύρῳ
ἐγενόμεθα,
ἐπιστάντες
περί |
| [315] |
ὡς
καλῶς
ηὐλαβοῦντο
μηδέποτε
ἐμποδὼν
|
ἐν |
τῷ
πρόσθεν
εἶναι
Πρωταγόρου,
ἀλλ´
|
| [314] |
Ἐπειδὴ
δὲ
εἰσήλθομεν,
κατελάβομεν
Πρωταγόραν
|
ἐν |
τῷ
προστῴῳ
περιπατοῦντα,
ἑξῆς
δ´ |
| [356] |
ἡμῖν
ἦν
τὸ
εὖ
πράττειν,
|
ἐν |
τῷ
τὰ
μὲν
μεγάλα
μήκη |
| [315] |
δέ
τινες
καὶ
τῶν
ἐπιχωρίων
|
ἐν |
τῷ
χορῷ.
τοῦτον
τὸν
χορὸν |
| [355] |
φήσει,
οὐκ
ἀξίων
ὄντων
νικᾶν
|
ἐν |
ὑμῖν
τῶν
ἀγαθῶν
τὰ
κακά, |
| [341] |
διαιρεῖν
ἅτε
Λέσβιος
ὢν
καὶ
|
ἐν |
φωνῇ
βαρβάρῳ
τεθραμμένος;
Ἀκούεις
δή, |
| [332] |
Τί
δέ;
ἔστιν
τι
ὀξὺ
|
ἐν
|
φωνῇ;
Ἔφη.
Τούτῳ
μὴ
ἔστιν |
| [333] |
μόνον
ἐναντίον
εἶναι,
ἢ
ἐκεῖνον
|
ἐν |
ᾧ
ἐλέγετο
ἕτερον
εἶναι
σωφροσύνης |
| [321] |
καὶ
Ἡφαίστου
οἴκημα
τὸ
κοινόν,
|
ἐν |
ᾧ
(ἐφιλοτεχνείτην,
λαθὼν
εἰσέρχεται,
καὶ |
| [313] |
σώματος
ἡγῇ,
τὴν
ψυχήν,
καὶ
|
ἐν |
ᾧ
πάντ´
ἐστὶν
τὰ
σὰ |
| [309] |
δήπου
τινὶ
καλλίονι
ἐνέτυχες
ἄλλῳ
|
ἔν |
γε
τῇδε
τῇ
πόλει.
(ΣΩ. |
| [360] |
οὔτε
ἀπόφῃς;
Αὐτός,
ἔφη,
πέρανον.
|
Ἕν |
γ´,
ἔφην
ἐγώ,
μόνον
(ἐρόμενος |
| [329] |
ὁσιότης
καὶ
πάντα
ταῦτα
ὡς
|
ἕν |
τι
εἴη
συλλήβδην,
ἀρετή·
ταῦτ´ |
| [333] |
Ὡμολόγησεν
καὶ
μάλ´
ἀκόντως.
Οὐκοῦν
|
ἓν |
ἂν
εἴη
ἡ
σωφροσύνη
καὶ |
| [325] |
τὸ
ὅσιον
εἶναι,
καὶ
συλλήβδην
|
ἓν |
αὐτὸ
προσαγορεύω
εἶναι
ἀνδρὸς
ἀρετήν— |
| [333] |
ἀφροσύνη
σοφίᾳ
ἐναντίον
εἶναι;
Συνωμολόγει.
|
~Ἓν |
δὲ
ἑνὶ
μόνον
ἐναντίον
(εἶναι; |
| [333] |
Πρωταγόρα,
λύσωμεν
τῶν
λόγων;
τὸ
|
ἓν |
ἑνὶ
μόνον
ἐναντίον
εἶναι,
ἢ |
| [332] |
ἀναλογισώμεθα
τὰ
ὡμολογημένα
ἡμῖν.
ὡμολογήκαμεν
|
ἓν |
ἑνὶ
μόνον
ἐναντίον
εἶναι,
πλείω
|
| [324] |
γὰρ
ἐννόησον·
πότερον
ἔστιν
τι
|
ἓν |
ἢ
οὐκ
ἔστιν
οὗ
ἀναγκαῖον |
| [323] |
καὶ
αἱ
νουθετήσεις.
ὧν
ἐστιν
|
ἓν |
καὶ
ἡ
ἀδικία
καὶ
ἡ |
| [329] |
ἄλλο,
ἢ
ἀνάγκη,
ἐάνπερ
τις
|
ἓν |
λάβῃ,
ἅπαντα
ἔχειν;
Οὐδαμῶς,
ἔφη, |
| [329] |
μοι
ἀκριβῶς
τῷ
λόγῳ,
πότερον
|
ἓν |
μέν
τί
ἐστιν
ἡ
ἀρετή, |
| [333] |
εἴπερ
γε
ἀνάγκη
ἑνὶ
(μὲν
|
ἓν |
μόνον
ἐναντίον
εἶναι,
πλείοσιν
δὲ |
| [332] |
ἐγώ,
ἑνὶ
ἑκάστῳ
τῶν
ἐναντίων
|
ἓν |
μόνον
ἐστὶν
ἐναντίον
καὶ
οὐ |
| [324] |
ἔστιν,
καὶ
τοῦτό
ἐστιν
τὸ
|
ἓν |
οὐ
τεκτονικὴ
οὐδὲ
χαλκεία
οὐδὲ |
| [359] |
παραπλήσια
ἀλλήλοις
(εἶναι,
τὸ
δὲ
|
ἓν |
πάνυ
πολὺ
διαφέρειν
τῶν
ἄλλων, |
| [338] |
(καὶ
οὐδὲν
δεῖ
τούτου
ἕνεκα
|
ἕνα |
ἐπιστάτην
γενέσθαι,
ἀλλὰ
πάντες
κοινῇ |
| [343] |
μέν.
τοῦτο
γὰρ
οὐδὲ
πρὸς
|
ἕνα |
λόγον
φαίνεται
ἐμβεβλῆσθαι,
ἐὰν
μή |
| [316] |
αὐτὸς
δὲ
τὴν
φύσιν
δοκεῖ
|
ἐνάμιλλος |
εἶναι
τοῖς
ἡλικιώταις.
ἐπιθυμεῖν
δέ |
| [333] |
δὲ
ἀφροσύνῃ
ἑνὶ
ὄντι
σοφία
|
ἐναντία |
καὶ
σωφροσύνη
αὖ
φαίνεται·
ἦ |
| [339] |
δέ
σοι
καλῶς
πεποιῆσθαι,
εἰ
|
ἐναντία |
λέγει
αὐτὸς
αὑτῷ
ὁ
ποιητής; |
| [340] |
τὸ
εἶναι
τῷ
γενέσθαι,
οὐκ
|
ἐναντία |
λέγει
ὁ
Σιμωνίδης
αὐτὸς
αὑτῷ. |
| [340] |
ὅπερ
ἐμοί.
οὐ
γὰρ
φαίνεται
|
ἐναντία |
λέγειν
αὐτὸς
αὑτῷ
Σιμωνίδης.
σὺ
|
| [360] |
καὶ
μὴ
δεινῶν
ἀνδρεία
ἐστίν,
|
ἐναντία |
οὖσα
τῇ
τούτων
ἀμαθίᾳ;
Οὐκέτι |
| [360] |
δεινῶν
καὶ
μὴ
δεινῶν
σοφία
|
ἐναντία |
τῇ
τούτων
ἀμαθίᾳ
ἐστίν;
Καὶ |
| [317] |
εἶναι.
ἐγὼ
οὖν
τούτων
τὴν
|
ἐναντίαν |
ἅπασαν
ὁδὸν
ἐλήλυθα,
καὶ
ὁμολογῶ |
| [332] |
Ἔφη.
Τούτῳ
μὴ
ἔστιν
τι
|
ἐναντίον |
ἄλλο
πλὴν
τὸ
βαρύ;
Οὐκ |
| [360] |
Ἀλλὰ
μήν,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
ἐναντίον
|
(ἀνδρεία
δειλίᾳ.
Ἔφη.
Οὐκοῦν
ἡ |
| [332] |
Οὐκοῦν
ὑπὸ
ἐναντίων
ὄντων;
Ναί.
|
Ἐναντίον
|
ἄρ´
ἐστὶν
ἀφροσύνη
σωφροσύνης;
Φαίνεται. |
| [354] |
Οὐκοῦν
πάλιν
ἂν
αὐτοὺς
τὸ
|
ἐναντίον |
εἰ
ἐροίμεθα·
Ὦ
ἄνθρωποι
οἱ |
| [333] |
λόγων;
τὸ
ἓν
ἑνὶ
μόνον
|
ἐναντίον |
εἶναι,
ἢ
ἐκεῖνον
ἐν
ᾧ |
| [333] |
ἀνάγκη
ἑνὶ
(μὲν
ἓν
μόνον
|
ἐναντίον |
εἶναι,
πλείοσιν
δὲ
μή,
τῇ |
| [332] |
ἡμῖν.
ὡμολογήκαμεν
ἓν
ἑνὶ
μόνον
|
ἐναντίον |
εἶναι,
πλείω
δὲ
μή;
Ὡμολογήκαμεν. |
| [332] |
ἔμπροσθεν
ὡμολόγηται
ἡμῖν
ἀφροσύνη
σοφίᾳ
|
ἐναντίον |
εἶναι;
Συνωμολόγει.
~Ἓν
δὲ
ἑνὶ |
| [333] |
Συνωμολόγει.
~Ἓν
δὲ
ἑνὶ
μόνον
|
ἐναντίον |
(εἶναι;
Φημί.
Πότερον
οὖν,
ὦ |
| [332] |
τῶν
ἐναντίων
ἓν
μόνον
ἐστὶν
|
ἐναντίον |
καὶ
οὐ
πολλά;
Συνωμολόγει.
(Ἴθι |
| [332] |
καλόν;
Συνεχώρει.
Τούτῳ
ἔστιν
τι
|
ἐναντίον |
πλὴν
τὸ
αἰσχρόν;
Οὐκ
ἔστιν. |
| [332] |
ἀγαθόν;
Ἔστιν.
Τούτῳ
ἔστιν
τι
|
ἐναντίον |
πλὴν
τὸ
κακόν;
Οὐκ
ἔστιν. |
| [323] |
αὐτὸς
καθ´
αὑτοῦ
τἀληθῆ
λέγῃ
|
ἐναντίον |
πολλῶν,
ὃ
ἐκεῖ
σωφροσύνην
ἡγοῦντο |
| [324] |
ἀσέβεια
καὶ
~(συλλήβδην
πᾶν
τὸ
|
ἐναντίον |
τῆς
πολιτικῆς
ἀρετῆς·
ἔνθα
δὴ
|
| [317] |
τι
βούλεσθε,
περὶ
τούτων
ἁπάντων
|
ἐναντίον |
τῶν
ἔνδον
ὄντων
τὸν
λόγον |
| [332] |
Οὐκοῦν
εἴπερ
ἐναντίως
πράττεται,
ὑπὸ
|
ἐναντίου |
πράττοιτ´
ἄν;
Ναί.
Πράττεται
δὲ |
| [332] |
εἴ
τι
ἐναντίως,
ὑπὸ
τοῦ
|
ἐναντίου; |
Συνέφη.
Φέρε
δή,
ἦν
δ´ |
| [332] |
δ´
ἐγώ,
ἑνὶ
ἑκάστῳ
τῶν
|
ἐναντίων |
ἓν
μόνον
ἐστὶν
ἐναντίον
καὶ |
| [332] |
Ἐναντίως;
Πάνυ
γε.
Οὐκοῦν
ὑπὸ
|
ἐναντίων |
ὄντων;
Ναί.
Ἐναντίον
ἄρ´
ἐστὶν |
| [332] |
Τὸ
δὲ
ἐναντίως
πραττόμενον
ὑπὸ
|
ἐναντίων |
πράττεσθαι;
Ἔφη.
Ὡμολογήκαμεν
δὲ
ἐναντίως |
| [332] |
τὸ
δὲ
ὑπὸ
ἀφροσύνης;
Ναί.
|
Ἐναντίως; |
Πάνυ
γε.
Οὐκοῦν
ὑπὸ
ἐναντίων |
| [332] |
ἐναντίων
πράττεσθαι;
Ἔφη.
Ὡμολογήκαμεν
δὲ
|
ἐναντίως |
πράττεσθαι
ὃ
ἂν
ἀφρόνως
πράττηται |
| [332] |
ὑπὸ
ἀφροσύνης;
(Συνεχώρει.
Οὐκοῦν
εἴπερ
|
ἐναντίως |
πράττεται,
ὑπὸ
ἐναντίου
πράττοιτ´
ἄν; |
| [332] |
δὲ
μή;
Ὡμολογήκαμεν.
Τὸ
δὲ
|
ἐναντίως |
πραττόμενον
ὑπὸ
ἐναντίων
πράττεσθαι;
Ἔφη. |
| [332] |
αὐτοῦ
πράττεται,
καὶ
εἴ
τι
|
ἐναντίως, |
ὑπὸ
τοῦ
ἐναντίου;
Συνέφη.
Φέρε |
| [331] |
μαλακῷ,
καὶ
τἆλλα
ἃ
δοκεῖ
|
ἐναντιώτατα |
εἶναι
ἀλλήλοις·
καὶ
ἃ
τότε
|
| [320] |
αὐτὸν
ἐξηυρηκέναι.
εἰ
οὖν
ἔχεις
|
ἐναργέστερον |
ἡμῖν
ἐπιδεῖξαι
ὡς
(διδακτόν
ἐστιν |
| [329] |
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα,
σμικροῦ
τινος
|
ἐνδεής |
εἰμι
πάντ´
ἔχειν,
εἴ
μοι |
| [322] |
δὲ
τὸν
τῶν
θηρίων
πόλεμον
|
ἐνδεής
|
πολιτικὴν
γὰρ
τέχνην
οὔπω
εἶχον, |
| [357] |
καὶ
γὰρ
ὑμεῖς
ὡμολογήκατε
ἐπιστήμης
|
ἐνδείᾳ |
ἐξαμαρτάνειν
περὶ
τὴν
τῶν
ἡδονῶν |
| [357] |
τις,
ἐπειδήπερ
ὑπερβολῆς
τε
καὶ
|
ἐνδείας |
ἐστὶν
ἡ
τέχνη;
ἐπειδὴ
δὲ |
| [357] |
μετρητικὴ
φαίνεται,
ὑπερβολῆς
τε
καὶ
|
ἐνδείας
|
οὖσα
καὶ
ἰσότητος
πρὸς
ἀλλήλας |
| [325] |
ἔργον
καὶ
λόγον
διδάσκοντες
καὶ
|
ἐνδεικνύμενοι |
ὅτι
τὸ
μὲν
δίκαιον,
τὸ |
| [317] |
τε
Προδίκῳ
καὶ
τῷ
Ἱππίᾳ
|
ἐνδείξασθαι |
καὶ
καλλωπίσασθαι
ὅτι
ἐρασταὶ
(αὐτοῦ |
| [311] |
καὶ
γὰρ
τὰ
πολλὰ
Πρωταγόρας
|
ἔνδον |
διατρίβει,
ὥστε,
θάρρει,
καταληψόμεθα
αὐτόν, |
| [320] |
γενέσεως,
τυποῦσιν
αὐτὰ
θεοὶ
γῆς
|
ἔνδον |
ἐκ
γῆς
καὶ
πυρὸς
μείξαντες |
| [311] |
οὐ
βαδίζομεν
παρ´
αὐτόν,
~(ἵνα
|
ἔνδον |
καταλάβωμεν;
καταλύει
δ´,
ὡς
ἐγὼ |
| [311] |
καταληψόμεθα
αὐτόν,
ὡς
τὸ
εἰκός,
|
ἔνδον. |
Μετὰ
ταῦτα
ἀναστάντες
εἰς
τὴν |
| [317] |
περὶ
τούτων
ἁπάντων
ἐναντίον
τῶν
|
ἔνδον |
ὄντων
τὸν
λόγον
ποιεῖσθαι.
Καὶ |
| [343] |
ἄνδρα
ἀγαθὸν
γενέσθαι
χαλεπόν,
(ἔπειτα
|
ἐνέβαλε |
τὸ
μέν.
τοῦτο
γὰρ
οὐδὲ |
| [342] |
ὅπου
ἂν
τύχῃ
τῶν
λεγομένων,
|
ἐνέβαλεν |
ῥῆμα
ἄξιον
λόγου
βραχὺ
καὶ
|
| [326] |
ἐν
οἷς
πολλαὶ
μὲν
νουθετήσεις
|
ἔνεισιν |
πολλαὶ
δὲ
διέξοδοι
καὶ
ἔπαινοι |
| [324] |
ἐπιχειρῶν
κολάζειν
οὐ
τοῦ
παρεληλυθότος
|
ἕνεκα |
ἀδικήματος
τιμωρεῖται—
οὐ
γὰρ
ἂν |
| [338] |
συνουσίαν·
(καὶ
οὐδὲν
δεῖ
τούτου
|
ἕνεκα |
ἕνα
ἐπιστάτην
γενέσθαι,
ἀλλὰ
πάντες |
| [360] |
Οὔτοι,
ἦν
δ´
ἐγώ,
ἄλλου
|
ἕνεκα |
ἐρωτῶ
πάντα
ταῦτα
ἢ
σκέψασθαι |
| [316] |
οὖν
δή
ἐστιν,
ἔφη,
οὗ
|
ἕνεκα |
ἥκετε;
Ἱπποκράτης
ὅδε
ἐστὶν
μὲν |
| [316] |
οὐδὲν
διαφέρει·
ἀκούσας
δὲ
οὗ
|
ἕνεκα |
ἤλθομεν,
αὐτὸς
σκέψαι.
Τί
οὖν |
| [324] |
παιδευτὴν
εἶναι
ἀρετήν·
ἀποτροπῆς
γοῦν
|
ἕνεκα |
κολάζει.
ταύτην
οὖν
τὴν
δόξαν |
| [324] |
τὸν
νοῦν
ἔχων
καὶ
τούτου
|
ἕνεκα, |
ὅτι
ἠδίκησεν,
ὅστις
(μὴ
ὥσπερ |
| [346] |
εὑρὼν
ἀπαγγελέω·
ὥστε
τούτου
γ´
|
ἕνεκα |
οὐδένα
ἐπαινέσομαι,
ἀλλά
μοι
ἐξαρκεῖ |
| [354] |
ὦ
ἄνθρωποι,
Τίνος
οὖν
δήποτε
|
ἕνεκα |
πολλὰ
περὶ
τούτου
λέγεις
καὶ
|
| [317] |
ἐν
ταῖς
πόλεσι
πράττειν,
ὧνπερ
|
ἕνεκα |
ταῦτ´
ἐστὶν
τὰ
προσχήματα·
ἐπεὶ |
| [343] |
καὶ
Μηδὲν
ἄγαν.
τοῦ
δὴ
|
ἕνεκα
|
ταῦτα
λέγω;
ὅτι
οὗτος
ὁ |
| [310] |
ἔστι
δὲ
τί,
καὶ
τοῦ
|
ἕνεκα |
τηνικάδε
ἀφίκου;
Πρωταγόρας,
ἔφη,
ἥκει, |
| [348] |
ἂν
ἐντύχῃ.
ὥσπερ
καὶ
ἐγὼ
|
ἕνεκα
|
τούτου
σοὶ
ἡδέως
διαλέγομαι
μᾶλλον |
| [343] |
οὖν
τὸ
ῥῆμα
καὶ
τούτου
|
ἕνεκα |
τούτῳ
ἐπιβουλεύων
κολοῦσαι
αὐτὸ
ἅπαν |
| [320] |
πτηνὸν
φυγὴν
ἢ
κατάγειον
οἴκησιν
|
ἔνεμεν· |
~ἃ
δὲ
ηὖξε
μεγέθει,
τῷδε |
| [321] |
ἔσῳζεν·
καὶ
τἆλλα
οὕτως
ἐπανισῶν
|
ἔνεμεν. |
ταῦτα
δὲ
ἐμηχανᾶτο
εὐλάβειαν
ἔχων |
| [314] |
ὃς
ἡμῖν
κατὰ
τὴν
ὁδὸν
|
ἐνέπεσεν· |
ἵν´
οὖν
μὴ
ἀτελὴς
γένοιτο, |
| [309] |
οὐ
γὰρ
δήπου
τινὶ
καλλίονι
|
ἐνέτυχες |
ἄλλῳ
ἔν
γε
τῇδε
τῇ |
| [334] |
οὕτω
καὶ
νῦν,
ἐπειδὴ
ἐπιλήσμονι
|
ἐνέτυχες, |
σύντεμνέ
μοι
τὰς
ἀποκρίσεις
καὶ
|
| [310] |
ἥκει
Πρωταγόρας.
καὶ
ἔτι
μὲν
|
ἐνεχείρησα |
εὐθὺς
παρὰ
σὲ
ἰέναι,
ἔπειτά |
| [321] |
τὴν
τοῦ
Διὸς
οἴκησιν
οὐκέτι
|
ἐνεχώρει
|
εἰσελθεῖν—
πρὸς
δὲ
καὶ
αἱ |
| [356] |
πρακτέον
ἐν
ᾗ
ἂν
ταῦτ´
|
ἐνῇ· |
ἐὰν
(δὲ
τὰ
ἡδέα
ὑπὸ |
| [357] |
τοῦτο
ἀεὶ
κρατεῖν,
ὅπου
ἂν
|
ἐνῇ, |
καὶ
ἡδονῆς
καὶ
τῶν
ἄλλων |
| [324] |
τὸ
ἐναντίον
τῆς
πολιτικῆς
ἀρετῆς·
|
ἔνθα |
δὴ
πᾶς
παντὶ
θυμοῦται
καὶ |
| [327] |
ἀνολοφύραι´
ἂν
ποθῶν
τὴν
τῶν
|
ἐνθάδε |
ἀνθρώπων
(πονηρίαν.
νῦν
δὲ
τρυφᾷς, |
| [315] |
οὗτοι
οἱ
ἐπήκοοι
ἔνθεν
καὶ
|
ἔνθεν, |
καὶ
ἐν
κύκλῳ
περιιόντες
ἀεὶ |
| [315] |
κόσμῳ
περιεσχίζοντο
οὗτοι
οἱ
ἐπήκοοι
|
ἔνθεν |
καὶ
ἔνθεν,
καὶ
ἐν
κύκλῳ |
| [327] |
ἔχει
δὲ
μάλιστα
πάντων
οὕτως—
|
ἐνθυμήθητι |
ἄλλο
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
ὁτιοῦν
καὶ |
| [349] |
οὖν
σὺ
οὐκ
ὀνόματα
ἐπὶ
|
ἑνὶ |
εἶναι,
ἀλλὰ
(ἕκαστον
ἰδίῳ
πράγματι |
| [332] |
ἔφη.
Οὐκοῦν,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
ἑνὶ |
ἑκάστῳ
τῶν
ἐναντίων
ἓν
μόνον |
| [333] |
ἂν
συνᾴδοιεν,
εἴπερ
γε
ἀνάγκη
|
ἑνὶ
|
(μὲν
ἓν
μόνον
ἐναντίον
εἶναι, |
| [333] |
λύσωμεν
τῶν
λόγων;
τὸ
ἓν
|
ἑνὶ |
μόνον
ἐναντίον
εἶναι,
ἢ
ἐκεῖνον |
| [332] |
τὰ
ὡμολογημένα
ἡμῖν.
ὡμολογήκαμεν
ἓν
|
ἑνὶ |
μόνον
ἐναντίον
εἶναι,
πλείω
δὲ |
| [333] |
ἐναντίον
εἶναι;
Συνωμολόγει.
~Ἓν
δὲ
|
ἑνὶ |
μόνον
ἐναντίον
(εἶναι;
Φημί.
Πότερον |
| [333] |
δὲ
μή,
τῇ
δὲ
ἀφροσύνῃ
|
ἑνὶ |
ὄντι
σοφία
ἐναντία
καὶ
σωφροσύνη |
| [349] |
ταῦτα,
πέντε
ὄντα
ὀνόματα,
ἐπὶ
|
ἑνὶ |
πράγματί
ἐστιν,
ἢ
ἑκάστῳ
τῶν |
| [352] |
δὲ
ἡδονήν,
τοτὲ
δὲ
λύπην,
|
ἐνίοτε |
δὲ
ἔρωτα,
πολλάκις
δὲ
φόβον, |
| [316] |
ἀμφί
τε
Ὀρφέα
καὶ
Μουσαῖον·
|
ἐνίους |
δέ
τινας
ᾔσθημαι
καὶ
γυμναστικήν, |
| [339] |
εἰρημένον·
χαλεπὸν
φάτ´
ἐσθλὸν
ἔμμεναι.
|
ἐννοεῖς |
ὅτι
ὁ
αὐτὸς
οὗτος
καὶ |
| [324] |
κτητῆς
οὔσης.
εἰ
γὰρ
ἐθέλεις
|
ἐννοῆσαι |
τὸ
κολάζειν,
ὦ
Σώκρατες,
τοὺς |
| [324] |
ἐρῶ
ἀλλὰ
λόγον.
ὧδε
γὰρ
|
ἐννόησον· |
πότερον
ἔστιν
τι
ἓν
ἢ |
| [348] |
καί
τε
πρὸ
ὃ
τοῦ
|
ἐνόησεν. |
εὐπορώτεροι
γάρ
πως
ἅπαντές
ἐσμεν |
| [322] |
θεοῦ
συγγένειαν
ζῴων
μόνον
θεοὺς
|
ἐνόμισεν, |
καὶ
ἐπεχείρει
βωμούς
τε
ἱδρύεσθαι |
| [335] |
ἡμῖν·
ὡς
ἐγὼ
οὐδ´
ἂν
|
ἑνὸς |
ἥδιον
ἀκούσαιμι
ἢ
σοῦ
τε
|
| [329] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ἀποκρίνασθαι,
ὅτι
|
ἑνὸς |
ὄντος
τῆς
ἀρετῆς
μόριά
ἐστιν |
| [329] |
(ἔλεγον
πάντα
ὀνόματα
τοῦ
αὐτοῦ
|
ἑνὸς |
ὄντος.
τοῦτ´
ἐστὶν
ὃ
ἔτι |
| [352] |
τοιούτου
αὐτοῦ
ὄντος
διανοοῦνται,
ἀλλ´
|
ἐνούσης
|
πολλάκις
ἀνθρώπῳ
ἐπιστήμης
οὐ
τὴν |
| [346] |
δὲ
ἐπαίνημι
καὶ
φιλέω
ἑκών—
|
ἐνταῦθα |
δεῖ
ἐν
τῷ
ἑκών
διαλαβεῖν |
| [360] |
τούτων
ἀμαθία
δειλία;
Πάνυ
μόγις
|
ἐνταῦθα |
ἐπένευσεν.
Ἡ
σοφία
ἄρα
τῶν |
| [360] |
τῇ
τούτων
ἀμαθίᾳ
ἐστίν;
Καὶ
|
ἐνταῦθα |
ἔτι
ἐπένευσεν.
Ἡ
δὲ
τούτων |
| [346] |
καὶ
ἐπαίνημι—
καὶ
τῇ
φωνῇ
|
ἐνταῦθα |
κέχρηται
τῇ
(τῶν
Μυτιληναίων,
ὡς |
| [323] |
σωφροσύνην
ἡγοῦντο
εἶναι,
τἀληθῆ
λέγειν,
|
ἐνταῦθα |
μανίαν,
καί
φασιν
πάντας
δεῖν |
| [350] |
ἰσχύς.
ἐγὼ
δὲ
οὐδαμοῦ
οὐδ´
|
ἐνταῦθα |
ὁμολογῶ
τοὺς
δυνατοὺς
ἰσχυροὺς
εἶναι, |
| [360] |
οὖσα
τῇ
τούτων
ἀμαθίᾳ;
Οὐκέτι
|
ἐνταῦθα |
οὔτ´
ἐπινεῦσαι
ἠθέλησεν
ἐσίγα
τε. |
| [334] |
ἀγαθὸν
καὶ
παντοδαπόν,
ὥστε
καὶ
|
ἐνταῦθα |
τοῖς
μὲν
ἔξωθεν
τοῦ
(σώματος |
| [310] |
μή
σέ
τι
κωλύει,
καθεζόμενος
|
ἐνταυθί, |
ἐξαναστήσας
τὸν
παῖδα
τουτονί;
(ΣΩ. |
| [326] |
διδάσκουσι
μελοποιῶν,
εἰς
τὰ
(κιθαρίσματα
|
ἐντείνοντες, |
καὶ
τοὺς
ῥυθμούς
τε
καὶ |
| [325] |
εἰς
διδασκάλων
πέμποντες
πολὺ
μᾶλλον
|
ἐντέλλονται |
ἐπιμελεῖσθαι
(εὐκοσμίας
τῶν
παίδων
ἢ |
| [321] |
(κλέπτει
Ἡφαίστου
καὶ
Ἀθηνᾶς
τὴν
|
ἔντεχνον |
σοφίαν
σὺν
πυρί—
ἀμήχανον
γὰρ |
| [334] |
ἐστιν
τῷ
ἀνθρώπῳ,
τοῖς
δ´
|
ἐντὸς |
ταὐτὸν
τοῦτο
κάκιστον·
καὶ
διὰ |
| [361] |
πολλοὺς
δὴ
εἴρηκα
ὅτι
ὧν
|
ἐντυγχάνω |
πολὺ
μάλιστα
ἄγαμαι
σέ,
τῶν |
| [348] |
μεθ´
ὅτου
βεβαιώσηται,
ἕως
ἂν
|
ἐντύχῃ. |
ὥσπερ
καὶ
ἐγὼ
ἕνεκα
τούτου |
| [327] |
χορῷ
μισάνθρωποι,
ἀγαπήσαις
ἂν
εἰ
|
ἐντύχοις |
Εὐρυβάτῳ
καὶ
Φρυνώνδᾳ,
καὶ
ἀνολοφύραι´ |
| [309] |
σοφῷ
τινι
ἡμῖν,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἐντυχὼν |
πάρει;
(ΣΩ.
Σοφωτάτῳ
μὲν
οὖν |
| [333] |
ἀποκρίνεσθαι.
Ἴθι
δή,
ἔφην
ἐγώ,
|
ἐξ |
ἀρχῆς
μοι
ἀπόκριναι.
δοκοῦσί
τινές |
| [349] |
ἠρώτων
περὶ
τούτων,
πάλιν
ἐπιθυμῶ
|
ἐξ |
ἀρχῆς
τὰ
μὲν
ἀναμνησθῆναι
παρὰ |
| [315] |
πολὺ
ξένοι
ἐφαίνοντο—
οὓς
ἄγει
|
ἐξ |
ἑκάστων
τῶν
πόλεων
ὁ
Πρωταγόρας, |
| [323] |
καὶ
τἀναντία
τούτοις·
ὅσα
δὲ
|
ἐξ |
ἐπιμελείας
καὶ
ἀσκήσεως
καὶ
διδαχῆς |
| [324] |
καὶ
νουθετεῖ,
δῆλον
ὅτι
ὡς
|
ἐξ |
ἐπιμελείας
καὶ
μαθήσεως
κτητῆς
οὔσης. |
| [323] |
αὐτομάτου,
ἀλλὰ
διδακτόν
τε
καὶ
|
ἐξ |
ἐπιμελείας
παραγίγνεσθαι
ᾧ
ἂν
παραγίγνηται, |
| [310] |
δῆτα,
μάλα
γε
ὀψὲ
ἀφικόμενος
|
ἐξ |
Οἰνόης.
ὁ
γάρ
τοι
παῖς |
| [313] |
ἀκούσας,
Ἔοικεν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἐξ |
ὧν
σὺ
λέγεις.
Ἆρ´
οὖν, |
| [320] |
ἐν
Ἀρίφρονος
ἐπαίδευε·
καὶ
πρὶν
|
ἓξ |
μῆνας
γεγονέναι,
(ἀπέδωκε
τούτῳ
οὐκ |
| [345] |
ἀνδρῶν
ἡγεῖται
οὐδένα
ἀνθρώπων
ἑκόντα
|
ἐξαμαρτάνειν |
οὐδὲ
αἰσχρά
τε
καὶ
κακὰ |
| [357] |
γὰρ
ὑμεῖς
ὡμολογήκατε
ἐπιστήμης
ἐνδείᾳ
|
ἐξαμαρτάνειν |
περὶ
τὴν
τῶν
ἡδονῶν
αἵρεσιν |
| [357] |
ὡμολογήκατε
ὅτι
μετρητικῆς·
ἡ
δὲ
|
ἐξαμαρτανομένη |
πρᾶξις
(ἄνευ
ἐπιστήμης
ἴστε
που |
| [357] |
ἡδονῶν
αἵρεσιν
καὶ
λυπῶν
τοὺς
|
ἐξαμαρτάνοντας— |
ταῦτα
δέ
ἐστιν
ἀγαθά
τε |
| [310] |
σέ
τι
κωλύει,
καθεζόμενος
ἐνταυθί,
|
ἐξαναστήσας |
τὸν
παῖδα
τουτονί;
(ΣΩ.
Πάνυ |
| [311] |
πρῲ
γάρ
ἐστιν—
ἀλλὰ
δεῦρο
|
ἐξαναστῶμεν |
εἰς
τὴν
αὐλήν,
καὶ
περιιόντες |
| [361] |
καὶ
ἐν
τῇ
σκέψει
(σφήλῃ
|
ἐξαπατήσας, |
ὥσπερ
καὶ
ἐν
τῇ
διανομῇ |
| [313] |
ὁ
σοφιστὴς
ἐπαινῶν
ἃ
πωλεῖ
|
ἐξαπατήσῃ |
ἡμᾶς,
ὥσπερ
οἱ
περὶ
τὴν |
| [346] |
ἕνεκα
οὐδένα
ἐπαινέσομαι,
ἀλλά
μοι
|
ἐξαρκεῖ |
ἂν
ᾖ
μέσος
καὶ
μηδὲν |
| [346] |
ὅτι
εἰμὶ
φιλόψογος,
ἐπεὶ—
ἔμοιγ´
|
ἐξαρκεῖ |
ὃς
ἂν
μὴ
κακὸς
ᾖ
|
| [357] |
ὅτι
δὲ
ἐπιστήμη
ἐστίν,
τοσοῦτον
|
ἐξαρκεῖ |
πρὸς
τὴν
ἀπόδειξιν
ἣν
ἐμὲ |
| [336] |
ὁμολογεῖ
φαυλότερος
εἶναι
Σωκράτους
διαλεχθῆναι,
|
ἐξαρκεῖ |
Σωκράτει·
εἰ
δὲ
ἀντιποιεῖται,
διαλεγέσθω
|
| [317] |
εἶναι,
τὸ
ὁμολογεῖν
μᾶλλον
ἢ
|
ἔξαρνον |
εἶναι·
καὶ
ἄλλας
πρὸς
ταύτῃ
|
| [342] |
πλεῖστοι
γῆς
ἐκεῖ
εἰσιν·
ἀλλ´
|
ἐξαρνοῦνται |
καὶ
σχηματίζονται
ἀμαθεῖς
εἶναι,
ἵνα |
| [319] |
οἱ
τοξόται
αὐτὸν
ἀφελκύσωσιν
ἢ
|
ἐξάρωνται
|
κελευόντων
τῶν
πρυτάνεων.
περὶ
μὲν |
| [328] |
ἐπειδὴ
καὶ
τὰ
πολλὰ
ταῦτα
|
ἐξεδίδαξεν. |
καὶ
γὰρ
εἰ
μέν
τις |
| [344] |
δὲ
διαμένειν
(ἐν
ταύτῃ
τῇ
|
ἕξει |
καὶ
εἶναι
ἄνδρα
ἀγαθόν,
ὡς |
| [350] |
ἄν·
ταῦτα
δὲ
ἐμοῦ
ὁμολογήσαντος
|
ἐξείη |
ἄν
σοι,
χρωμένῳ
τοῖς
αὐτοῖς
|
| [336] |
λέγειν
Πρωταγόρας
ἀξιῶν
αὑτῷ
τε
|
ἐξεῖναι |
διαλέγεσθαι
ὅπως
βούλεται,
καὶ
σὺ |
| [347] |
περὶ
πράγματος
διαλεγόμενοι
ὃ
ἀδυνατοῦσι
|
ἐξελέγξαι· |
~ἀλλὰ
τὰς
μὲν
τοιαύτας
συνουσίας |
| [361] |
βουλοίμην
ἂν
ταῦτα
διεξελθόντας
ἡμᾶς
|
ἐξελθεῖν |
καὶ
ἐπὶ
τὴν
ἀρετὴν
ὅτι |
| [335] |
ὦ
Σώκρατες·
ἐὰν
γὰρ
σὺ
|
ἐξέλθῃς, |
οὐχ
ὁμοίως
ἡμῖν
ἔσονται
οἱ |
| [321] |
ἀναίμοις.
τοὐντεῦθεν
τροφὰς
ἄλλοις
ἄλλας
|
ἐξεπόριζεν, |
τοῖς
μὲν
ἐκ
γῆς
βοτάνην, |
| [312] |
ἦν
δ´
ἐγώ,
τοῦτο
μὲν
|
ἔξεστι |
λέγειν
καὶ
περὶ
ζωγράφων
καὶ |
| [354] |
ἀλλ´
ἔτι
καὶ
νῦν
ἀναθέσθαι
|
ἔξεστιν, |
~(εἴ
πῃ
ἔχετε
ἄλλο
τι |
| [355] |
δὲ
ὑπὸ
μὲν
ἡδονῆς
οὐκέτι
|
ἔξεστιν |
εἰπεῖν—
ἄλλο
γὰρ
ὄνομα
μετείληφεν |
| [314] |
παρὰ
τοῦ
καπήλου
καὶ
ἐμπόρου
|
ἔξεστιν |
ἐν
ἄλλοις
ἀγγείοις
ἀποφέρειν,
καὶ |
| [314] |
πιόντα
ἢ
φαγόντα,
καταθέμενον
οἴκαδε
|
ἔξεστιν |
συμβουλεύσασθαι,
παρακαλέσαντα
τὸν
ἐπαΐοντα,
ὅτι |
| [333] |
τὸν
ἐρωτῶντα
καὶ
τὸν
ἀποκρινόμενον
|
ἐξετάζεσθαι. |
(Τὸ
μὲν
οὖν
πρῶτον
ἐκαλλωπίζετο |
| [333] |
τὸν
γὰρ
λόγον
ἔγωγε
μάλιστα
|
ἐξετάζω, |
συμβαίνει
μέντοι
ἴσως
καὶ
ἐμὲ |
| [354] |
ἔχετε
ἡμῖν
εἰπεῖν·
ἀλλ´
οὐχ
|
ἕξετε. |
Ἀληθῆ,
ἔφη,
λέγεις,
ὁ
Πρωταγόρας. |
| [354] |
καὶ
ἡμῖν
εἰπεῖν·
ἀλλ´
οὐχ
|
ἕξετε. |
Οὐδ´
ἐμοὶ
δοκοῦσιν,
ἔφη
ὁ
|
| [353] |
τι
ἡμῖν
τοῦτο
πρὸς
τὸ
|
ἐξευρεῖν
|
περὶ
ἀνδρείας,
πρὸς
τἆλλα
μόρια |
| [355] |
ἀξίων
ὄντων·
οὐ
γὰρ
ἂν
|
ἐξημάρτανεν |
ὅν
φαμεν
ἥττω
εἶναι
τῶν |
| [342] |
σοφίαν.
νῦν
δὲ
ἀποκρυψάμενοι
ἐκεῖνο
|
ἐξηπατήκασιν |
τοὺς
ἐν
ταῖς
πόλεσι
λακωνίζοντας, |
| [314] |
Πρωταγόραν
ἐν
τῷ
προστῴῳ
περιπατοῦντα,
|
ἑξῆς |
δ´
αὐτῷ
συμπεριεπάτουν
ἐκ
μὲν
|
| [320] |
δὲ
μεμαθηκέναι,
τὰ
δὲ
αὐτὸν
|
ἐξηυρηκέναι. |
εἰ
οὖν
ἔχεις
ἐναργέστερον
ἡμῖν |
| [321] |
ἐν
ᾗ
ἔδει
καὶ
ἄνθρωπον
|
ἐξιέναι |
ἐκ
γῆς
εἰς
φῶς.
ἀπορίᾳ |
| [342] |
νέων
(εἰς
τὰς
ἄλλας
πόλεις
|
ἐξιέναι, |
ὥσπερ
οὐδὲ
Κρῆτες,
ἵνα
μὴ
|
| [311] |
τελεῖν
ὑπὲρ
σοῦ,
ἂν
μὲν
|
ἐξικνῆται |
τὰ
ἡμέτερα
χρήματα
καὶ
τούτοις |
| [335] |
εἶπον—
ἤδη
δὲ
ἀνειστήκη
ὡς
|
ἐξιών— |
Ὦ
παῖ
Ἱππονίκου,
ἀεὶ
μὲν |
| [361] |
μοι
δοκεῖ
ἡμῶν
ἡ
ἄρτι
|
ἔξοδος |
τῶν
λόγων
ὥσπερ
ἄνθρωπος
κατηγορεῖν |
| [355] |
τὰ
δὲ
ἐλάττω
ᾖ;
οὐχ
|
ἕξομεν |
εἰπεῖν
ἄλλο
ἢ
τοῦτο.
Δῆλον |
| [352] |
τὰ
βέλτιστα
οὐκ
ἐθέλειν
πράττειν,
|
ἐξὸν |
αὐτοῖς,
ἀλλὰ
ἄλλα
πράττειν·
καὶ |
| [358] |
ἐπὶ
ταῦτα
ἰέναι
ἃ
δέδοικεν,
|
ἐξὸν
|
ἐπὶ
ἃ
μή;
ἢ
ἀδύνατον |
| [355] |
κακά
ἐστιν,
ὅμως
πράττει
αὐτά,
|
ἐξὸν |
μὴ
πράττειν,
ὑπὸ
τῶν
ἡδονῶν
|
| [358] |
καὶ
δυνατά,
ἔπειτα
ποιεῖ
ταῦτα,
|
ἐξὸν |
τὰ
βελτίω·
οὐδὲ
τὸ
ἥττω |
| [358] |
αἱρεῖσθαι,
οὐδεὶς
τὸ
μεῖζον
αἱρήσεται
|
ἐξὸν |
τὸ
ἔλαττον;
Ἅπαντα
ταῦτα
συνεδόκει |
| [315] |
διελέγοντο
οὐκ
ἐδυνάμην
ἔγωγε
μαθεῖν
|
ἔξωθεν, |
καίπερ
λιπαρῶς
ἔχων
ἀκούειν
τοῦ |
| [334] |
ὥστε
καὶ
ἐνταῦθα
τοῖς
μὲν
|
ἔξωθεν |
τοῦ
(σώματος
ἀγαθόν
ἐστιν
τῷ |
| [330] |
ἔχει,
εἴπερ
τῷ
παραδείγματί
γε
|
ἔοικε; |
Ἀλλ´
οὕτως,
ἔφη,
ἔχει,
ὦ |
| [312] |
Εἰ
μέν
τι
τοῖς
ἔμπροσθεν
|
ἔοικεν, |
δῆλον
ὅτι
σοφιστὴς
γενησόμενος.
Σὺ |
| [358] |
εἶναι,
οὐδ´
(ἔστι
τοῦτο,
ὡς
|
ἔοικεν, |
ἐν
ἀνθρώπου
φύσει,
ἐπὶ
ἃ |
| [313] |
σαυτὸν
ἐπιτρέπειν;
Καὶ
ὃς
ἀκούσας,
|
Ἔοικεν, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ἐξ
ὧν
|
| [361] |
διδακτὸν
τότε
ὑποθέμενος,
νῦν
τοὐναντίον
|
ἔοικεν |
σπεύδοντι
ὀλίγου
πάντα
(μᾶλλον
φανῆναι |
| [340] |
Κακὸν
ἄρα
μοι
εἴργασται,
ὡς
|
ἔοικεν, |
ὦ
(Πρωταγόρα,
καὶ
εἰμί
τις |
| [340] |
ῥηϊδίην
δἤπειτα
πέλειν,
χαλεπήν
περ
|
ἐοῦσαν, |
ἐκτῆσθαι.
Ὁ
μὲν
οὖν
Πρόδικος |
| [361] |
νῦν
δ´
ὥρα
ἤδη
καὶ
|
ἐπ´ |
ἄλλο
τι
τρέπεσθαι.
~(Ἀλλ´,
ἦν |
| [344] |
ἐμβεβλημένον
καὶ
τὸ
ἀλαθέως
ὀρθῶς
|
ἐπ´
|
ἐσχάτῳ
κείμενον·
καὶ
τὰ
ἐπιόντα |
| [319] |
ὦ
Σώκρατες,
τὸ
ἐπάγγελμα
ὃ
|
ἐπαγγέλλομαι. |
Ἦ
καλόν,
ἦν
δ´
ἐγώ, |
| [319] |
ἐστιν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
τὸ
|
ἐπάγγελμα
|
ὃ
ἐπαγγέλλομαι.
Ἦ
καλόν,
ἦν |
| [347] |
τ´
ἐστὶν
περὶ
ὧν
λέγουσιν,
|
ἐπαγόμενοί |
τε
αὐτοὺς
οἱ
πολλοὶ
ἐν |
| [318] |
ἀφικόμενος
οὐ
πείσεται
ἅπερ
ἂν
|
ἔπαθεν |
ἄλλῳ
τῳ
συγγενόμενος
τῶν
σοφιστῶν. |
| [320] |
ἀπὸ
τούτου,
καταθέμενος
ἐν
Ἀρίφρονος
|
ἐπαίδευε· |
καὶ
πρὶν
ἓξ
μῆνας
γεγονέναι, |
| [319] |
διδασκάλων
εἴχετο
καλῶς
καὶ
εὖ
|
ἐπαίδευσεν, |
~(ἃ
δὲ
αὐτὸς
σοφός
ἐστιν |
| [346] |
δ´
ἀγαθοὺς
ἐπικρύπτεσθαί
τε
καὶ
|
ἐπαινεῖν |
ἀναγκάζεσθαι,
καὶ
ἄν
τι
ὀργισθῶσιν |
| [346] |
γίγνεσθαι
~καὶ
ἐπαινέτην
{φιλεῖν
καὶ
|
ἐπαινεῖν} |
οἷον
ἀνδρὶ
πολλάκις
συμβῆναι
μητέρα |
| [345] |
ἦν
Σιμωνίδης,
ὥστε
τούτους
φάναι
|
ἐπαινεῖν, |
ὃς
ἂν
ἑκὼν
μηδὲν
κακὸν |
| [346] |
ἑαυτοὺς
φιλεῖν
τοὺς
ἑαυτῶν
καὶ
|
ἐπαινεῖν. |
πολλάκις
δὲ
οἶμαι
καὶ
Σιμωνίδης |
| [337] |
ψυχαῖς
τῶν
ἀκουόντων
ἄνευ
ἀπάτης,
|
ἐπαινεῖσθαι |
δὲ
ἐν
λόγῳ
πολλάκις
παρὰ |
| [346] |
ἢ
ἄλλον
τινὰ
τῶν
τοιούτων
|
ἐπαινέσαι |
καὶ
ἐγκωμιάσαι
οὐχ
ἑκών,
ἀλλ´
|
| [346] |
ὥστε
τούτου
γ´
ἕνεκα
οὐδένα
|
ἐπαινέσομαι, |
ἀλλά
μοι
ἐξαρκεῖ
ἂν
ᾖ |
| [346] |
ἐπαναγκάζειν
φίλον
τινὶ
γίγνεσθαι
~καὶ
|
ἐπαινέτην |
{φιλεῖν
καὶ
ἐπαινεῖν}
οἷον
ἀνδρὶ |
| [309] |
τοῦτο;
οὐ
σὺ
μέντοι
Ὁμήρου
|
ἐπαινέτης |
εἶ,
(ὃς
ἔφη
χαριεστάτην
ἥβην |
| [345] |
κακὰ
ποιῇ
ἑκών,
τούτων
φησὶν
|
ἐπαινέτης |
εἶναι,
ἀλλὰ
περὶ
ἑαυτοῦ
λέγει |
| [346] |
ὡς
ἐγὼ
πάντας
φιλέω
καὶ
|
ἐπαίνημι— |
καὶ
τῇ
φωνῇ
ἐνταῦθα
κέχρηται |
| [346] |
Πιττακὸν
λέγων
τὸ
πάντας
δὲ
|
ἐπαίνημι |
καὶ
φιλέω
ἑκών—
ἐνταῦθα
δεῖ |
| [345] |
τοῦ
Πιττακοῦ
ῥήματι—
πάντας
δ´
|
ἐπαίνημι |
καὶ
φιλέω
ἑκὼν
ὅστις
ἕρδῃ
|
| [326] |
ἔνεισιν
πολλαὶ
δὲ
διέξοδοι
καὶ
|
ἔπαινοι |
καὶ
ἐγκώμια
παλαιῶν
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν, |
| [337] |
τοῖς
ἀκούουσιν
εὐδοκιμοῖτε
καὶ
οὐκ
|
ἐπαινοῖσθε— |
εὐδοκιμεῖν
μὲν
γὰρ
ἔστιν
παρὰ |
| [339] |
ταῦτα
πολλοῖς
θόρυβον
παρέσχεν
καὶ
|
ἔπαινον
|
(τῶν
ἀκουόντων·
καὶ
ἐγὼ
τὸ |
| [313] |
ἢ
πονηρὸν
περὶ
τὸ
σῶμα,
|
ἐπαινοῦσιν |
δὲ
πάντα
πωλοῦντες,
οὔτε
οἱ |
| [310] |
ὦ
Σώκρατες,
πάντες
τὸν
ἄνδρα
|
ἐπαινοῦσιν |
καί
φασιν
σοφώτατον
εἶναι
λέγειν· |
| [313] |
καὶ
καπηλεύοντες
τῷ
ἀεὶ
ἐπιθυμοῦντι
|
ἐπαινοῦσιν |
μὲν
πάντα
ἃ
πωλοῦσιν,
τάχα |
| [346] |
ἄκων
δ´
ἔστιν
οὓς
ἐγὼ
|
ἐπαινῶ |
καὶ
φιλῶ.
σὲ
οὖν,
καὶ |
| [335] |
φιλοσοφίαν
ἄγαμαι,
ἀτὰρ
(καὶ
νῦν
|
ἐπαινῶ |
καὶ
φιλῶ,
ὥστε
βουλοίμην
ἂν |
| [361] |
Ἐγὼ
μέν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἐπαινῶ
|
σου
τὴν
προθυμίαν
καὶ
τὴν |
| [313] |
μή,
ὦ
ἑταῖρε,
ὁ
σοφιστὴς
|
ἐπαινῶν |
ἃ
πωλεῖ
ἐξαπατήσῃ
ἡμᾶς,
ὥσπερ |
| [341] |
με
οὑτοσὶ
νουθετεῖ
ἑκάστοτε,
ὅταν
|
ἐπαινῶν |
ἐγὼ
ἢ
σὲ
ἢ
ἄλλον |
| [314] |
οἴκαδε
ἔξεστιν
συμβουλεύσασθαι,
παρακαλέσαντα
τὸν
|
ἐπαΐοντα, |
ὅτι
τε
ἐδεστέον
ἢ
ποτέον |
| [327] |
τοὺς
ἰδιώτας
καὶ
μηδὲν
αὐλήσεως
|
ἐπαΐοντας. |
οὕτως
οἴου
καὶ
νῦν,
ὅστις |
| [315] |
τούτων
δὲ
οἳ
ὄπισθεν
ἠκολούθουν
|
ἐπακούοντες |
τῶν
λεγομένων
τὸ
μὲν
πολὺ |
| [317] |
καὶ
τοὺς
μετ´
αὐτῶν,
ἵνα
|
ἐπακούσωσιν |
ἡμῶν;
Πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη |
| [345] |
ἄνδρα
καλὸν
κἀγαθὸν
πολλάκις
αὑτὸν
|
ἐπαναγκάζειν |
φίλον
τινὶ
γίγνεσθαι
~καὶ
ἐπαινέτην |
| [331] |
αὐτῷ,
ταῦτα
ὁμολογήσαντες,
ἐὰν
ἡμᾶς
|
ἐπανέρηται· |
Οὐκ
ἄρα
ἐστὶν
ὁσιότης
οἷον |
| [318] |
ἐκείνου
ταὐτὰ
ταῦτα
ἅπερ
σοῦ,
|
ἐπανέροιτο |
αὐτὸν
εἰς
ὅτι
βελτίων
καθ´ |
| [318] |
ἔσται
καὶ
ἐπιδώσει,
εἰ
αὐτὸν
|
ἐπανέροιτο· |
Τί
δὴ
φῂς
βελτίω
ἔσεσθαι |
| [329] |
τῶν
ἱκανῶν
εἰπεῖν·
εἰ
δὲ
|
ἐπανέροιτό |
τινά
τι,
ὥσπερ
βιβλία
οὐδὲν |
| [321] |
αὐτὰ
ἔσῳζεν·
καὶ
τἆλλα
οὕτως
|
ἐπανισῶν |
ἔνεμεν.
ταῦτα
δὲ
ἐμηχανᾶτο
εὐλάβειαν |
| [340] |
μεῖζον
ἁμάρτημα
ἔχει
ἢ
ὃ
|
ἐπανορθοῖς. |
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Κακὸν
ἄρα |
| [340] |
με·
ὁ
δὲ
Πρωταγόρας,
Τὸ
|
ἐπανόρθωμά |
σοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
μεῖζον
|
| [340] |
καὶ
δεῖται
τὸ
ὑπὲρ
Σιμωνίδου
|
ἐπανόρθωμα |
τῆς
σῆς
μουσικῆς,
ᾗ
τό |
| [348] |
ἐμοὶ
παράσχες,
περὶ
ὧν
μεταξὺ
|
ἐπαυσάμεθα |
διεξιόντες,
τούτοις
τέλος
ἐπιθεῖναι.
(Λέγοντος |
| [316] |
τῶν
παλαιῶν
ἀνδρῶν,
φοβουμένους
τὸ
|
ἐπαχθὲς |
αὐτῆς,
πρόσχημα
ποιεῖσθαι
καὶ
προκαλύπτεσθαι, |
| [350] |
εἰσίν,
τὸ
ἐμὸν
ὁμολόγημα
οὐδαμοῦ
|
ἐπέδειξας |
ὡς
οὐκ
ὀρθῶς
ὡμολόγησα.
ἔπειτα |
| [315] |
δὴ
καὶ
Τάνταλόν
γε
εἰσεῖδον—
|
ἐπεδήμει
|
(γὰρ
ἄρα
καὶ
Πρόδικος
ὁ |
| [310] |
παῖς
ἦ
ὅτε
τὸ
πρότερον
|
ἐπεδήμησε. |
ἀλλὰ
γάρ,
ὦ
Σώκρατες,
πάντες |
| [353] |
πράττειν
διὰ
ταῦτα
τὰ
βέλτιστα,
|
ἐπεὶ |
γιγνώσκειν
γε
αὐτά.
ἴσως
γὰρ |
| [357] |
Πρωταγόρᾳ
ὁμολογεῖν.
Εἶεν,
ὦ
ἄνθρωποι·
|
ἐπεὶ |
δὲ
δὴ
ἡδονῆς
τε
καὶ |
| [328] |
ὡς
ἐροῦντά
τι,
ἐπιθυμῶν
ἀκούειν·
|
ἐπεὶ |
δὲ
δὴ
ᾐσθόμην
ὅτι
τῷ |
| [357] |
πρὸς
ἀλλήλας
σκέψις;
Ἀλλ´
ἀνάγκη.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
μετρητική,
ἀνάγκῃ
δήπου
τέχνη |
| [317] |
καὶ
τοὺς
μετὰ
τοῦ
Προδίκου.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
πάντες
συνεκαθεζόμεθα,
ὁ
Πρωταγόρας, |
| [335] |
δὲ
τὰ
μακρὰ
ταῦτα
ἀδύνατος,
|
ἐπεὶ
|
ἐβουλόμην
ἂν
οἷός
τ´
εἶναι. |
| [354] |
παρασκευάζῃ
τῶν
ἐν
(αὐτῷ
ἡδονῶν·
|
ἐπεὶ |
εἰ
κατ´
ἄλλο
τι
αὐτὸ |
| [354] |
μείζους
ἡδονὰς
τῶν
λυπῶν
παρασκευάζῃ;
|
ἐπεὶ |
εἰ
πρὸς
ἄλλο
τι
τέλος |
| [346] |
σε
ψέγω,
ὅτι
εἰμὶ
φιλόψογος,
|
ἐπεὶ— |
ἔμοιγ´
ἐξαρκεῖ
ὃς
ἂν
μὴ |
| [354] |
λύπην,
καὶ
ἀγαθὸν
τὴν
ἡδονήν,
|
ἐπεὶ |
καὶ
αὐτὸ
τὸ
χαίρειν
τότε |
| [328] |
γίγνεσθαι
καὶ
τῶν
φαύλων
ἀγαθούς,
|
ἐπεὶ |
καὶ
οἱ
Πολυκλείτου
ὑεῖς,
Παράλου |
| [361] |
ἄνθρωπος,
φθονερός
τε
ἥκιστ´
ἀνθρώπων,
|
ἐπεὶ |
καὶ
περὶ
σοῦ
πρὸς
πολλοὺς |
| [335] |
γάρ
ποί
με
δεῖ—
εἶμι·
|
ἐπεὶ |
καὶ
ταῦτ´
ἂν
ἴσως
οὐκ |
| [334] |
νέους
κλῶνας
ἐπιβάλλειν,
πάντα
ἀπόλλυσιν·
|
ἐπεὶ |
καὶ
τὸ
ἔλαιον
τοῖς
μὲν |
| [318] |
οὐδὲν
θαυμαστὸν
λέγεις,
ἀλλὰ
εἰκός,
|
ἐπεὶ |
κἂν
σύ,
καίπερ
τηλικοῦτος
ὢν |
| [317] |
ἕνεκα
ταῦτ´
ἐστὶν
τὰ
προσχήματα·
|
ἐπεὶ |
οἵ
γε
πολλοὶ
ὡς
ἔπος |
| [341] |
ἔσῃ
τῷ
σαυτοῦ
λόγῳ
βοηθεῖν.
|
ἐπεὶ |
ὅτι
γε
Σιμωνίδης
οὐ
λέγει |
| [350] |
μεντἄν,
ἔφη,
εἴη
ἡ
ἀνδρεία·
|
ἐπεὶ |
οὗτοί
γε
μαινόμενοί
εἰσιν.
Πῶς |
| [319] |
οὐχ
οἷοί
τε
ἄλλοις
παραδιδόναι·
|
ἐπεὶ |
Περικλῆς,
ὁ
τουτωνὶ
τῶν
νεανίσκων |
| [329] |
λάβῃ,
ἅπαντα
ἔχειν;
Οὐδαμῶς,
ἔφη,
|
ἐπεὶ |
πολλοὶ
ἀνδρεῖοί
εἰσιν,
ἄδικοι
δέ, |
| [333] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
τοῦτο
ὁμολογεῖν,
|
ἐπεὶ |
πολλοί
γέ
φασιν
τῶν
ἀνθρώπων. |
| [336] |
ἦν
οἱ
πολλοὶ
τῶν
ἀκουόντων·
|
ἐπεὶ |
Σωκράτη
γε
ἐγὼ
ἐγγυῶμαι
μὴ |
| [338] |
ὥσπερ
φαύλῳ
ἀνθρώπῳ
ἐπιστάτην
αἱρεῖσθαι,
|
ἐπεὶ |
τό
γ´
ἐμὸν
οὐδέν
μοι |
| [310] |
ἀνέῳξέ
τις,
εὐθὺς
εἴσω
ᾔει
|
ἐπειγόμενος, |
καὶ
τῇ
φωνῇ
μέγα
λέγων, |
| [344] |
εὐμήχανον
καὶ
σοφὸν
καὶ
ἀγαθὸν
|
ἐπειδὰν
|
ἀμήχανος
συμφορὰ
καθέλῃ,
οὐκ
ἔστι |
| [325] |
διδάσκαλοι
τούτων
τε
ἐπιμελοῦνται,
καὶ
|
ἐπειδὰν |
αὖ
γράμματα
μάθωσιν
καὶ
μέλλωσιν |
| [342] |
τοὺς
Λακεδαιμονίους·
οἱ
δὲ
Λακεδαιμόνιοι,
|
ἐπειδὰν |
βούλωνται
ἀνέδην
τοῖς
παρ´
αὑτοῖς |
| [328] |
πράξεως
τοῦ
μισθοῦ
τοιοῦτον
πεποίημαι·
|
ἐπειδὰν |
γάρ
τις
παρ´
ἐμοῦ
μάθῃ, |
| [338] |
φημι
χρῆναι
τὸν
ἀποκρινόμενον
ἀποκρίνεσθαι·
|
ἐπειδὰν |
δὲ
ἐγὼ
ἀποκρίνωμαι
ὁπός´
ἂν |
| [326] |
ἡλικίας
ἀρξάμενοι
φοιτᾶν,
ὀψιαίτατα
ἀπαλλάττονται.
|
ἐπειδὰν |
δὲ
ἐκ
διδασκάλων
ἀπαλλαγῶσιν,
ἡ |
| [319] |
ἐν
τέχνῃ
εἶναι,
οὕτω
διαπράττονται·
|
ἐπειδὰν |
δέ
τι
περὶ
τῶν
τῆς
|
| [325] |
ζῶσι,
καὶ
διδάσκουσι
καὶ
νουθετοῦσιν.
|
ἐπειδὰν |
θᾶττον
συνιῇ
τις
τὰ
λεγόμενα, |
| [338] |
δὲ
ἠναγκάσθη
ὁμολογῆσαι
ἐρωτήσειν,
καὶ
|
ἐπειδὰν |
ἱκανῶς
ἐρωτήσῃ,
πάλιν
δώσειν
λόγον |
| [326] |
μηδὲν
κακουργῶσιν·
πρὸς
δὲ
τούτοις,
|
ἐπειδὰν |
κιθαρίζειν
μάθωσιν,
ἄλλων
αὖ
ποιητῶν |
| [350] |
θαρραλεώτεροί
εἰσιν,
καὶ
αὐτοὶ
ἑαυτῶν
|
(ἐπειδὰν |
μάθωσιν
ἢ
πρὶν
μαθεῖν.
Ἤδη |
| [350] |
ἐπισταμένων
παλαίειν
καὶ
αὐτοὶ
αὑτῶν
|
ἐπειδὰν |
μάθωσιν
ἢ
πρὶν
μαθεῖν,
φαίην |
| [319] |
ὅταν
συλλεγῶμεν
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν,
|
ἐπειδὰν |
μὲν
περὶ
οἰκοδομίας
τι
δέῃ |
| [335] |
τὴν
συνουσίαν
ἡμῖν
γίγνεσθαι,
ἀλλ´
|
ἐπειδὰν |
σὺ
βούλῃ
διαλέγεσθαι
ὡς
ἐγὼ |
| [315] |
τῷ
πρόσθεν
εἶναι
Πρωταγόρου,
ἀλλ´
|
ἐπειδὴ |
αὐτὸς
ἀναστρέφοι
καὶ
οἱ
μετ´ |
| [310] |
βακτηρίᾳ
πάνυ
σφόδρα
ἔκρουε,
καὶ
|
ἐπειδὴ |
αὐτῷ
ἀνέῳξέ
τις,
εὐθὺς
εἴσω |
| [314] |
τοῖς
φοιτῶσιν
εἰς
τὴν
οἰκίαν·
|
ἐπειδὴ |
γοῦν
ἐκρούσαμεν
τὴν
θύραν,
ἀνοίξας |
| [320] |
ὅσα
πυρὶ
καὶ
γῇ
κεράννυται.
|
ἐπειδὴ |
δ´
ἄγειν
αὐτὰ
πρὸς
φῶς |
| [321] |
ἔχων
μή
τι
γένος
ἀϊστωθείη·
|
ἐπειδὴ
|
δὲ
αὐτοῖς
ἀλληλοφθοριῶν
διαφυγὰς
ἐπήρκεσε, |
| [314] |
ἡμῖν
ἅνθρωπος
ἀνέῳξεν
τὴν
θύραν.
|
Ἐπειδὴ |
δὲ
εἰσήλθομεν,
κατελάβομεν
Πρωταγόραν
ἐν |
| [314] |
σοφοί.
Δόξαν
ἡμῖν
ταῦτα
ἐπορευόμεθα·
|
ἐπειδὴ |
δὲ
ἐν
τῷ
προθύρῳ
ἐγενόμεθα, |
| [310] |
αὐτόν,
ὑπό
τινος
ἄλλου
ἐπελαθόμην.
|
ἐπειδὴ |
δὲ
ἦλθον
καὶ
δεδειπνηκότες
ἦμεν
|
| [320] |
θνητὰ
δὲ
γένη
(οὐκ
ἦν.
|
ἐπειδὴ |
δὲ
καὶ
τούτοις
χρόνος
ἦλθεν |
| [322] |
ᾗπερ
λέγεται,
κλοπῆς
δίκη
μετῆλθεν.
|
Ἐπειδὴ |
δὲ
ὁ
ἄνθρωπος
θείας
μετέσχε |
| [357] |
καὶ
ἐνδείας
ἐστὶν
ἡ
τέχνη;
|
ἐπειδὴ |
δὲ
περιττοῦ
τε
καὶ
ἀρτίου, |
| [320] |
οὐχ
ἡγοῦμαι
διδακτὸν
εἶναι
ἀρετήν·
|
ἐπειδὴ |
δέ
σου
ἀκούω
ταῦτα
λέγοντος, |
| [310] |
πόρρω
ἔδοξε
τῶν
νυκτῶν
εἶναι·
|
ἐπειδὴ
|
(δὲ
τάχιστά
με
ἐκ
τοῦ |
| [357] |
κρατεῖν
καὶ
τοῦ
εἰδότος
ἀνθρώπου,
|
ἐπειδὴ |
δὲ
ὑμῖν
οὐχ
ὡμολογοῦμεν,
μετὰ |
| [355] |
καὶ
ἀγαθῷ
καὶ
κακῷ,
ἀλλ´
|
ἐπειδὴ |
δύο
ἐφάνη
ταῦτα,
δυοῖν
καὶ |
| [332] |
οἴεσθαι.
Ἀλλὰ
μήν,
ἔφην
ἐγώ,
|
ἐπειδὴ |
δυσχερῶς
δοκεῖς
μοι
ἔχειν
πρὸς |
| [334] |
τοὺς
ἄλλους,
οὕτω
καὶ
νῦν,
|
ἐπειδὴ
|
ἐπιλήσμονι
ἐνέτυχες,
σύντεμνέ
μοι
τὰς |
| [317] |
ἄν,
ἔφη,
λέγοις,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἐπειδὴ |
καὶ
οἵδε
πάρεισιν,
περὶ
ὧν |
| [328] |
δῆλον
ὅτι
Πρωταγόρας
ῥᾳδίως
ἐπεκδιδάξει,
|
ἐπειδὴ |
καὶ
τὰ
πολλὰ
ταῦτα
ἐξεδίδαξεν. |
| [335] |
ἡ
συνουσία
ἐγίγνετο·
νῦν
δὲ
|
ἐπειδὴ |
οὐκ
ἐθέλεις
καὶ
ἐμοί
τις |
| [333] |
καὶ
παρατετάχθαι
πρὸς
τὸ
ἀποκρίνεσθαι·
|
ἐπειδὴ |
οὖν
ἑώρων
αὐτὸν
οὕτως
ἔχοντα, |
| [359] |
τὴν
ἀπόκρισιν,
καὶ
ἔτι
μᾶλλον
|
ἐπειδὴ |
ταῦτα
μεθ´
ὑμῶν
διεξῆλθον.
ἠρόμην
|
| [359] |
δεινὰ
ἡγεῖται
εἶναι
οὐδεὶς
ἔρχεται,
|
ἐπειδὴ |
τὸ
ἥττω
εἶναι
ἑαυτοῦ
ηὑρέθη |
| [357] |
ἆρ´
ἂν
οὐ
μετρητική
τις,
|
ἐπειδήπερ |
ὑπερβολῆς
τε
καὶ
ἐνδείας
ἐστὶν |
| [316] |
ἄρτι
εἰσεληλύθεμεν,
κατόπιν
δὲ
ἡμῶν
|
ἐπεισῆλθον |
Ἀλκιβιάδης
τε
ὁ
καλός,
ὡς |
| [345] |
πρῶτον
μὲν
ὑπάρχει
ἰατρῷ
εἶναι,
|
ἔπειτα |
ἀγαθῷ
ἰατρῷ—
οὗτος
γὰρ
ἂν |
| [314] |
ἴωμεν
καὶ
ἀκούσωμεν
τοῦ
ἀνδρός,
|
ἔπειτα |
ἀκούσαντες
καὶ
ἄλλοις
ἀνακοινωσώμεθα·
καὶ |
| [355] |
πρῶτον
μὲν
ἀγαθῷ
καὶ
κακῷ,
|
ἔπειτα |
αὖθις
ἡδεῖ
τε
(καὶ
ἀνιαρῷ. |
| [350] |
ἰσχυροὶ
(δυνατοί
εἰσιν,
φαίην
ἄν·
|
ἔπειτα, |
εἰ
οἱ
ἐπιστάμενοι
παλαίειν
δυνατώτεροί |
| [354] |
καλεῖτε
τῶν
ἡδονῶν
ἥττω
εἶναι·
|
ἔπειτα |
ἐν
τούτῳ
εἰσὶν
πᾶσαι
αἱ |
| [343] |
ὅτι
ἄνδρα
ἀγαθὸν
γενέσθαι
χαλεπόν,
|
(ἔπειτα |
ἐνέβαλε
τὸ
μέν.
τοῦτο
γὰρ |
| [333] |
γὰρ
λόγον
ᾐτιᾶτο
δυσχερῆ
εἶναι—
|
ἔπειτα |
μέντοι
συνεχώρησεν
ἀποκρίνεσθαι.
Ἴθι
δή, |
| [310] |
ἐνεχείρησα
εὐθὺς
παρὰ
σὲ
ἰέναι,
|
ἔπειτά |
μοι
λίαν
πόρρω
ἔδοξε
τῶν |
| [342] |
εὑρήσει
(αὐτὸν
φαῦλόν
τινα
φαινόμενον,
|
ἔπειτα, |
ὅπου
ἂν
τύχῃ
τῶν
λεγομένων, |
| [358] |
ἢ
(ἃ
ποιεῖ,
καὶ
δυνατά,
|
ἔπειτα |
ποιεῖ
ταῦτα,
ἐξὸν
τὰ
βελτίω· |
| [319] |
οὐδὲ
ὄντος
διδασκάλου
οὐδενὸς
αὐτῷ,
|
ἔπειτα |
συμβουλεύειν
ἐπιχειρεῖ·
δῆλον
γὰρ
ὅτι
|
| [350] |
ἐπέδειξας
ὡς
οὐκ
ὀρθῶς
ὡμολόγησα.
|
ἔπειτα |
τοὺς
ἐπισταμένους
αὐτοὺς
ἑαυτῶν
θαρραλεωτέρους
|
| [322] |
τε
ἱδρύεσθαι
καὶ
ἀγάλματα
θεῶν·
|
ἔπειτα
|
φωνὴν
καὶ
ὀνόματα
ταχὺ
διηρθρώσατο |
| [339] |
ταῦτα
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἐπιθορυβησάντων·
|
ἔπειτα— |
ὥς
γε
πρὸς
σὲ
εἰρῆσθαι |
| [328] |
ὃ
δῆλον
ὅτι
Πρωταγόρας
ῥᾳδίως
|
ἐπεκδιδάξει, |
ἐπειδὴ
καὶ
τὰ
πολλὰ
ταῦτα |
| [313] |
τῷ
πατρὶ
οὔτε
τῷ
ἀδελφῷ
|
(ἐπεκοινώσω |
οὔτε
ἡμῶν
τῶν
ἑταίρων
οὐδενί, |
| [339] |
ποιήματος
εἰς
τὸ
πρόσθεν
προελθὼν
|
ἐπελάθετο, |
καὶ
Πιττακὸν
τὸν
ταὐτὰ
λέγοντα |
| [310] |
διωξοίμην
αὐτόν,
ὑπό
τινος
ἄλλου
|
ἐπελαθόμην. |
ἐπειδὴ
δὲ
ἦλθον
καὶ
δεδειπνηκότες |
| [309] |
ἐκείνου,
οὔτε
προσεῖχον
τὸν
νοῦν,
|
ἐπελανθανόμην |
τε
αὐτοῦ
θαμά.
(ΕΤ.
Καὶ |
| [344] |
ποιήσειεν,
καὶ
γεωργὸν
χαλεπὴ
ὥρα
|
ἐπελθοῦσα |
ἀμήχανον
ἂν
θείη,
καὶ
ἰατρὸν |
| [360] |
δεινῶν
ἀμαθία
δειλία
ἂν
εἴη;
|
Ἐπένευσε. |
Ἀλλὰ
μήν,
ἦν
δ´
ἐγώ, |
| [360] |
ἀμαθίᾳ
ἐστίν;
Καὶ
ἐνταῦθα
ἔτι
|
ἐπένευσεν. |
Ἡ
δὲ
τούτων
ἀμαθία
δειλία; |
| [360] |
ἀμαθία
δειλία;
Πάνυ
μόγις
ἐνταῦθα
|
ἐπένευσεν. |
Ἡ
σοφία
ἄρα
τῶν
δεινῶν |
| [311] |
Ἀργεῖον
ἢ
Φειδίαν
τὸν
Ἀθηναῖον
|
ἐπενόεις |
ἀφικόμενος
μισθὸν
ὑπὲρ
σαυτοῦ
τελεῖν |
| [311] |
τίς
γενησόμενος;
ὥσπερ
ἂν
εἰ
|
ἐπενόεις |
παρὰ
τὸν
σαυτοῦ
ὁμώνυμον
ἐλθὼν |
| [345] |
καὶ
δι´
ὅλου
τοῦ
ᾄσματος
|
ἐπεξέρχεται
|
τῷ
τοῦ
Πιττακοῦ
ῥήματι—
πάντας |
| [327] |
πᾶς
πάντα
καὶ
ἐδίδασκε
καὶ
|
ἐπέπληττε |
τὸν
μὴ
καλῶς
αὐλοῦντα,
καὶ |
| [329] |
ἀλλ´
ἐάν
τις
καὶ
σμικρὸν
|
ἐπερωτήσῃ |
τι
τῶν
ῥηθέντων,
ὥσπερ
τὰ |
| [335] |
τῶν
ἡμεροδρόμων
διαθεῖν
τε
καὶ
|
ἕπεσθαι, |
~(εἴποιμι
ἄν
σοι
ὅτι
πολὺ |
| [335] |
Κρίσωνι
τῷ
Ἱμεραίῳ
δρομεῖ
ἀκμάζοντι
|
ἕπεσθαι, |
ἢ
τῶν
δολιχοδρόμων
τῳ
ἢ |
| [334] |
βραχυτέρας
ποίει,
εἰ
μέλλω
σοι
|
ἕπεσθαι. |
Πῶς
οὖν
κελεύεις
με
βραχέα |
| [335] |
βούλῃ
διαλέγεσθαι
ὡς
ἐγὼ
δύναμαι
|
ἕπεσθαι, |
τότε
σοι
διαλέξομαι.
σὺ
μὲν |
| [322] |
ζῴων
μόνον
θεοὺς
ἐνόμισεν,
καὶ
|
ἐπεχείρει |
βωμούς
τε
ἱδρύεσθαι
καὶ
ἀγάλματα |
| [361] |
ἐπιστήμη
ἡ
ἀρετή,
ὥσπερ
Πρωταγόρας
|
ἐπεχείρει
|
λέγειν,
σαφῶς
οὐκ
ἂν
ἦν |
| [315] |
ἐν
κόσμῳ
περιεσχίζοντο
οὗτοι
οἱ
|
ἐπήκοοι |
ἔνθεν
καὶ
ἔνθεν,
καὶ
ἐν |
| [338] |
ἤρεσε
τοῖς
παροῦσι,
καὶ
πάντες
|
ἐπῄνεσαν, |
καὶ
ἐμέ
τε
ὁ
Καλλίας |
| [340] |
μὲν
οὖν
Πρόδικος
ἀκούσας
ταῦτα
|
ἐπῄνεσέν |
με·
ὁ
δὲ
Πρωταγόρας,
Τὸ |
| [314] |
προθύμως
ὡς
οἷός
τ´
ἦν
|
ἐπήραξεν. |
καὶ
ἡμεῖς
πάλιν
ἐκρούομεν,
καὶ |
| [321] |
ἐπειδὴ
δὲ
αὐτοῖς
ἀλληλοφθοριῶν
διαφυγὰς
|
ἐπήρκεσε, |
πρὸς
τὰς
ἐκ
Διὸς
ὥρας |
| [359] |
ἀμαθία
οὖσα.
Ὡμολόγει.
Ἀλλὰ
μὴν
|
ἐπὶ |
ἅ
γε
θαρροῦσι
πάντες
αὖ
|
| [358] |
ταῦτα
ἰέναι
ἃ
δέδοικεν,
ἐξὸν
|
ἐπὶ |
ἃ
μή;
ἢ
ἀδύνατον
ἐκ |
| [359] |
Σώκρατες,
πᾶν
γε
τοὐναντίον
ἐστὶν
|
ἐπὶ |
ἃ
οἵ
τε
δειλοὶ
ἔρχονται |
| [358] |
ὡς
ἔοικεν,
ἐν
ἀνθρώπου
φύσει,
|
ἐπὶ |
ἃ
οἴεται
κακὰ
εἶναι
ἐθέλειν |
| [358] |
κακὰ
οὐδεὶς
ἑκὼν
ἔρχεται
οὐδὲ
|
ἐπὶ |
ἃ
οἴεται
κακὰ
εἶναι,
οὐδ´
|
| [315] |
θρόνῳ·
περὶ
αὐτὸν
δ´
ἐκάθηντο
|
ἐπὶ |
βάθρων
Ἐρυξίμαχός
τε
ὁ
Ἀκουμενοῦ |
| [358] |
Ἄλλο
τι
οὖν,
ἔφην
ἐγώ,
|
ἐπί |
γε
τὰ
κακὰ
οὐδεὶς
ἑκὼν |
| [344] |
χαλεπὸν
ἀλαθέως,
οἷόν
τε
μέντοι
|
ἐπί |
γε
χρόνον
τινά·
γενόμενον
δὲ |
| [349] |
ἔφησθα
οὖν
σὺ
οὐκ
ὀνόματα
|
ἐπὶ |
ἑνὶ
εἶναι,
ἀλλὰ
(ἕκαστον
ἰδίῳ |
| [349] |
πότερον
ταῦτα,
πέντε
ὄντα
ὀνόματα,
|
ἐπὶ |
ἑνὶ
πράγματί
ἐστιν,
ἢ
ἑκάστῳ |
| [345] |
εὐρυεδοῦς
ὅσοι
καρπὸν
αἰνύμεθα
χθονός·
|
ἐπί |
θ´
ὑμῖν
εὑρὼν
ἀπαγγελέω,
(φησίν— |
| [346] |
εὐρυεδοῦς
ὅσοι
καρπὸν
αἰνύμεθα
χθονός,
|
ἐπί |
θ´
ὑμῖν
εὑρὼν
ἀπαγγελέω·
ὥστε |
| [314] |
αὐτῷ
συμπεριεπάτουν
ἐκ
μὲν
τοῦ
|
ἐπὶ |
θάτερα
Καλλίας
ὁ
Ἱππονίκου
καὶ |
| [315] |
ὁ
Γλαύκωνος,
ἐκ
δὲ
τοῦ
|
ἐπὶ |
θάτερα
ὁ
ἕτερος
τῶν
Περικλέους
|
| [327] |
πέρυσιν
Φερεκράτης
ὁ
ποιητὴς
ἐδίδαξεν
|
ἐπὶ |
Ληναίῳ.
ἦ
σφόδρα
ἐν
τοῖς |
| [359] |
ὥστ´
εἰ
τοῦτο
ὀρθῶς
ἀπεδείχθη,
|
ἐπὶ |
μὲν
ἃ
δεινὰ
ἡγεῖται
εἶναι |
| [328] |
ἀπεπαύσατο
τοῦ
λόγου.
καὶ
ἐγὼ
|
ἐπὶ |
μὲν
πολὺν
χρόνον
κεκηλημένος
ἔτι |
| [312] |
ἔμαθες,
ὡς
δημιουργὸς
ἐσόμενος,
ἀλλ´
|
ἐπὶ
|
παιδείᾳ,
ὡς
τὸν
ἰδιώτην
καὶ |
| [342] |
ταῖς
πόλεσιν
οὐ
μόνον
ἄνδρες
|
ἐπὶ |
παιδεύσει
μέγα
φρονοῦντες,
ἀλλὰ
καὶ |
| [322] |
ἀνθρώποις,
ἢ
ἐπὶ
πάντας
νείμω;
|
Ἐπὶ
|
πάντας,
ἔφη
ὁ
Ζεύς,
καὶ |
| [322] |
θῶ
ἐν
τοῖς
ἀνθρώποις,
ἢ
|
ἐπὶ |
πάντας
νείμω;
Ἐπὶ
πάντας,
ἔφη |
| [345] |
κακόν
γε
τὸν
αὐτὸν
τοῦτον·
|
ἐπὶ |
πλεῖστον
δὲ
καὶ
ἄριστοί
εἰσιν |
| [343] |
οὖν
Σιμωνίδης,
(ἅτε
φιλότιμος
ὢν
|
ἐπὶ |
σοφίᾳ,
ἔγνω
ὅτι
εἰ
καθέλοι |
| [361] |
εἰ
τῶν
ἐλλογίμων
γένοιο
ἀνδρῶν
|
ἐπὶ |
σοφίᾳ.
καὶ
περὶ
τούτων
δὲ |
| [359] |
καὶ
ἀνδρεῖοι,
καὶ
ταύτῃ
γε
|
ἐπὶ |
τὰ
αὐτὰ
(ἔρχονται
οἱ
δειλοί |
| [359] |
ἴτας
εἶναι
τοὺς
ἀνδρείους;
ἆρ´
|
ἐπὶ |
τὰ
δεινά,
ἡγουμένους
δεινὰ
εἶναι, |
| [359] |
θαρραλέα
ἔρχονται,
οἱ
δὲ
ἀνδρεῖοι
|
ἐπὶ |
τὰ
δεινά;
Λέγεται
δή,
ὦ |
| [359] |
ὅς.
Πότερον
οἱ
μὲν
δειλοὶ
|
ἐπὶ |
τὰ
θαρραλέα
ἔρχονται,
οἱ
δὲ
|
| [359] |
δεινά,
ἡγουμένους
δεινὰ
εἶναι,
ἢ
|
ἐπὶ |
τὰ
μή;
Ἀλλὰ
τοῦτό
γ´, |
| [334] |
μόνον
τὴν
δυσχέρειαν
κατασβέσαι
τὴν
|
ἐπὶ |
ταῖς
αἰσθήσεσι
ταῖς
διὰ
τῶν |
| [315] |
ὡς
ἐφαίνετο·
παρεκάθηντο
δὲ
αὐτῷ
|
ἐπὶ |
ταῖς
πλησίον
κλίναις
Παυσανίας
τε |
| [358] |
ἐστιν,
ἆρά
τις
ἀνθρώπων
ἐθελήσει
|
ἐπὶ |
ταῦτα
ἰέναι
ἃ
δέδοικεν,
ἐξὸν
|
| [358] |
ἡγεῖται
κακά,
οὐδένα
οὔτε
ἰέναι
|
ἐπὶ |
ταῦτα
οὔτε
λαμβάνειν
ἑκόντα.
~Ἐδόκει |
| [347] |
ἠρώτησα,
ὦ
Πρωταγόρα,
ἡδέως
ἂν
|
ἐπὶ |
τέλος
ἔλθοιμι
μετὰ
σοῦ
σκοπούμενος. |
| [312] |
τούτων
γὰρ
σὺ
ἑκάστην
οὐκ
|
ἐπὶ |
τέχνῃ
ἔμαθες,
ὡς
δημιουργὸς
ἐσόμενος, |
| [315] |
μάλιστα
τῶν
Πρωταγόρου
μαθητῶν
καὶ
|
ἐπὶ |
τέχνῃ
μανθάνει,
ὡς
σοφιστὴς
ἐσόμενος. |
| [361] |
ταῦτα
διεξελθόντας
ἡμᾶς
ἐξελθεῖν
καὶ
|
ἐπὶ |
τὴν
ἀρετὴν
ὅτι
ἔστιν,
καὶ |
| [349] |
οὖν
οὐ
σὲ
χρῆν
παρακαλεῖν
|
ἐπὶ |
τὴν
τούτων
σκέψιν
καὶ
ἐρωτᾶν |
| [359] |
δή,
ἔφην
ἐγώ,
εἰπὲ
ἡμῖν,
|
ἐπὶ |
τί
λέγεις
ἴτας
εἶναι
τοὺς |
| [359] |
οὐ
τοῦτο
(ἐρωτῶ,
ἀλλὰ
σὺ
|
ἐπὶ |
τί
φῂς
ἴτας
εἶναι
τοὺς |
| [318] |
ταῦτα·
καὶ
ἑκάστης
ἡμέρας
ἀεὶ
|
ἐπὶ |
τὸ
βέλτιον
ἐπιδιδόναι.
(Καὶ
ἐγὼ |
| [360] |
Τί
δ´
ὁ
ἀνδρεῖος;
οὐκ
|
ἐπὶ |
τὸ
κάλλιόν
τε
καὶ
ἄμεινον |
| [360] |
οἱ
δειλοὶ
οὐκ
ἐθέλουσιν
ἰέναι
|
ἐπὶ |
τὸ
κάλλιόν
τε
καὶ
ἄμεινον |
| [355] |
τὸ
ἡδύ
τε
καὶ
ἀνιαρὸν
|
ἐπὶ |
τοῖς
αὐτοῖς
τούτοις,
καὶ
λέγωμεν
|
| [358] |
αἱ
ἐπὶ
τούτου
πράξεις
ἅπασαι,
|
ἐπὶ |
τοῦ
ἀλύπως
ζῆν
καὶ
ἡδέως, |
| [334] |
ἀγαθὸν
παραβαλλομένη,
εἰ
δ´
ἐθέλοις
|
ἐπὶ |
τοὺς
πτόρθους
καὶ
τοὺς
νέους |
| [323] |
ἔχῃ,
ἀλλὰ
τἀναντία
τούτων
κακά,
|
ἐπὶ
|
τούτοις
που
οἵ
τε
θυμοὶ |
| [358] |
ἔφην
ἐγώ,
τὸ
τοιόνδε;
αἱ
|
ἐπὶ
|
τούτου
πράξεις
ἅπασαι,
ἐπὶ
τοῦ |
| [343] |
ἀληθῶς—
οὐκ
ἀληθείᾳ
ἀγαθόν,
οὐκ
|
ἐπὶ |
τούτῳ
λέγει
τὴν
ἀλήθειαν,
ὡς |
| [356] |
ἐποίησεν
ἔχειν
τὴν
ψυχὴν
μένουσαν
|
ἐπὶ |
τῷ
ἀληθεῖ
καὶ
ἔσωσεν
ἂν |
| [325] |
τότε
τὴν
φωνήν,
παρατιθέασιν
αὐτοῖς
|
ἐπὶ |
τῶν
βάθρων
ἀναγιγνώσκειν
ποιητῶν
ἀγαθῶν |
| [334] |
πτόρθους
καὶ
τοὺς
νέους
κλῶνας
|
ἐπιβάλλειν, |
πάντα
ἀπόλλυσιν·
ἐπεὶ
καὶ
τὸ |
| [316] |
καὶ
ἄλλαι
δυσμένειαί
τε
καὶ
|
ἐπιβουλαί. |
ἐγὼ
δὲ
τὴν
σοφιστικὴν
τέχνην |
| [343] |
ῥῆμα
καὶ
τούτου
ἕνεκα
τούτῳ
|
ἐπιβουλεύων |
κολοῦσαι
αὐτὸ
ἅπαν
τὸ
ᾆσμα |
| [309] |
(ΕΤ.
Ὢ
τί
λέγεις;
Πρωταγόρας
|
ἐπιδεδήμηκεν; |
(ΣΩ.
Τρίτην
γε
ἤδη
ἡμέραν. |
| [346] |
ὥσπερ
ἁσμένους
ὁρᾶν
καὶ
ψέγοντας
|
ἐπιδεικνύναι |
καὶ
κατηγορεῖν
τὴν
πονηρίαν
τῶν |
| [320] |
εἰ
οὖν
ἔχεις
ἐναργέστερον
ἡμῖν
|
ἐπιδεῖξαι |
ὡς
(διδακτόν
ἐστιν
ἡ
ἀρετή, |
| [328] |
Πρωταγόρας
μὲν
τοσαῦτα
καὶ
τοιαῦτα
|
ἐπιδειξάμενος |
ἀπεπαύσατο
τοῦ
λόγου.
καὶ
ἐγὼ |
| [348] |
νοήσῃ,
αὐτίκα
περιιὼν
ζητεῖ
ὅτῳ
|
ἐπιδείξηται |
καὶ
μεθ´
ὅτου
βεβαιώσηται,
ἕως |
| [320] |
ἡ
ἀρετή,
μὴ
φθονήσῃς
ἀλλ´
|
ἐπίδειξον. |
Ἀλλ´,
ὦ
Σώκρατες,
ἔφη,
οὐ |
| [352] |
τὰ
στήθη
καὶ
τὸ
μετάφρενον
|
ἐπίδειξον, |
ἵνα
ἐπισκέψωμαι
σαφέστερον,
καὶ
ἐγὼ |
| [347] |
αὐτοῦ
εὖ
ἔχων,
ὃν
ὑμῖν
|
ἐπιδείξω, |
ἂν
βούλησθε.
Καὶ
ὁ
Ἀλκιβιάδης, |
| [320] |
ὡς
πρεσβύτερος
νεωτέροις,
μῦθον
λέγων
|
ἐπιδείξω |
ἢ
λόγῳ
διεξελθών;
Πολλοὶ
οὖν |
| [342] |
ἐάν
τις
ἄλλος
ξένος
ὢν
|
ἐπιδημήσῃ, |
συγγίγνονται
τοῖς
σοφισταῖς
λανθάνοντες
τοὺς |
| [318] |
τοῦ
νεανίσκου
τοῦ
νῦν
νεωστὶ
|
ἐπιδημοῦντος, |
Ζευξίππου
τοῦ
Ἡρακλεώτου,
καὶ
ἀφικόμενος |
| [318] |
ἡμέρας
ἀεὶ
ἐπὶ
τὸ
βέλτιον
|
ἐπιδιδόναι. |
(Καὶ
ἐγὼ
ἀκούσας
εἶπον·
Ὦ |
| [318] |
συνὼν
αὐτῷ
βελτίων
ἔσται
καὶ
|
ἐπιδώσει, |
εἰ
αὐτὸν
ἐπανέροιτο·
Τί
δὴ |
| [318] |
τῶν
ἄλλων
ἡμερῶν
ἑκάστης
οὕτως
|
ἐπιδώσει |
εἰς
τί,
ὦ
Πρωταγόρα,
καὶ |
| [318] |
βελτίω
ἔσεσθαι
καὶ
εἰς
τί
|
ἐπιδώσειν; |
εἴποι
ἂν
αὐτῷ
ὁ
Ζεύξιππος |
| [348] |
ὥσπερ
τινὲς
ἄλλοι
αὐτοὶ
μὲν
|
ἐπιεικεῖς |
εἰσιν,
ἄλλους
δὲ
οὐ
δύνανται |
| [336] |
εἶναι.
ἐμοὶ
μὲν
οὖν
δοκεῖ
|
ἐπιεικέστερα |
Σωκράτης
λέγειν·
χρὴ
γὰρ
ἕκαστον |
| [347] |
οὖν,
καὶ
εἰ
μέσως
~(ἔλεγες
|
ἐπιεικῆ |
καὶ
ἀληθῆ,
ὦ
Πιττακέ,
οὐκ |
| [348] |
(περὶ
ὧν
εἰκὸς
σκοπεῖσθαι
τὸν
|
ἐπιεικῆ, |
καὶ
δὴ
καὶ
περὶ
ἀρετῆς. |
| [359] |
ὕστερον
ἔφη
τὰ
μὲν
τέτταρα
|
ἐπιεικῶς |
παραπλήσια
ἀλλήλοις
(εἶναι,
τὸ
δὲ |
| [349] |
καὶ
τὰ
μὲν
τέτταρα
αὐτῶν
|
ἐπιεικῶς |
παραπλήσια
ἀλλήλοις
ἐστίν,
ἡ
δὲ |
| [348] |
μεταξὺ
ἐπαυσάμεθα
διεξιόντες,
τούτοις
τέλος
|
ἐπιθεῖναι. |
(Λέγοντος
οὖν
ἐμοῦ
ταῦτα
καὶ |
| [339] |
αὐτοῦ
ταῦτα
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἐπιθορυβησάντων· |
ἔπειτα—
ὥς
γε
πρὸς
σὲ |
| [316] |
δοκεῖ
ἐνάμιλλος
εἶναι
τοῖς
ἡλικιώταις.
|
ἐπιθυμεῖν |
δέ
μοι
(δοκεῖ
ἐλλόγιμος
γενέσθαι |
| [340] |
ᾗ
τό
τε
βούλεσθαι
καὶ
|
(ἐπιθυμεῖν |
διαιρεῖς
ὡς
οὐ
ταὐτὸν
ὄν, |
| [336] |
δὲ
δύναται
βραδέως.
εἰ
οὖν
|
ἐπιθυμεῖς |
ἐμοῦ
καὶ
Πρωταγόρου
ἀκούειν,
τούτου |
| [318] |
μεταβαλὼν
τὴν
ἐπιθυμίαν
Ἱπποκράτης
ὅδε
|
ἐπιθυμήσειεν |
τῆς
συνουσίας
τούτου
τοῦ
νεανίσκου |
| [318] |
Ἱπποκράτης
γὰρ
ὅδε
τυγχάνει
ἐν
|
ἐπιθυμίᾳ |
ὢν
τῆς
σῆς
συνουσίας·
ὅτι |
| [318] |
εἰ
αὐτίκα
μάλα
μεταβαλὼν
τὴν
|
ἐπιθυμίαν
|
Ἱπποκράτης
ὅδε
ἐπιθυμήσειεν
τῆς
συνουσίας |
| [313] |
πωλοῦντες
καὶ
καπηλεύοντες
τῷ
ἀεὶ
|
ἐπιθυμοῦντι |
ἐπαινοῦσιν
μὲν
πάντα
ἃ
πωλοῦσιν, |
| [349] |
πρῶτον
ἠρώτων
περὶ
τούτων,
πάλιν
|
ἐπιθυμῶ |
ἐξ
ἀρχῆς
τὰ
μὲν
ἀναμνησθῆναι |
| [328] |
αὐτὸν
ἔβλεπον
ὡς
ἐροῦντά
τι,
|
ἐπιθυμῶν
|
ἀκούειν·
ἐπεὶ
δὲ
δὴ
ᾐσθόμην |
| [349] |
ἰδίῳ
πράγματι
τῶν
ὀνομάτων
τούτων
|
ἐπικεῖσθαι, |
πάντα
δὲ
ταῦτα
μόρια
εἶναι |
| [346] |
ἀναγκαίαις
προστίθεσθαι·
τοὺς
δ´
ἀγαθοὺς
|
ἐπικρύπτεσθαί |
τε
καὶ
ἐπαινεῖν
ἀναγκάζεσθαι,
καὶ |
| [329] |
ἠχεῖ
καὶ
ἀποτείνει
ἐὰν
μὴ
|
ἐπιλάβηταί |
τις,
καὶ
οἱ
ῥήτορες
οὕτω, |
| [336] |
λόγον,
ἀλλ´
ἀπομηκύνων
ἕως
ἂν
|
ἐπιλάθωνται |
περὶ
ὅτου
τὸ
ἐρώτημα
ἦν |
| [335] |
ὡς
ἀπιών·
καί
μου
ἀνισταμένου
|
ἐπιλαμβάνεται |
ὁ
Καλλίας
τῆς
χειρὸς
τῇ |
| [334] |
ἐάν
τίς
μοι
μακρὰ
λέγῃ,
|
(ἐπιλανθάνομαι |
περὶ
οὗ
ἂν
ᾖ
ὁ |
| [336] |
Σωκράτη
γε
ἐγὼ
ἐγγυῶμαι
μὴ
|
ἐπιλήσεσθαι, |
οὐχ
ὅτι
παίζει
καί
φησιν
|
| [334] |
ἄλλους,
οὕτω
καὶ
νῦν,
ἐπειδὴ
|
ἐπιλήσμονι |
ἐνέτυχες,
σύντεμνέ
μοι
τὰς
ἀποκρίσεις |
| [336] |
οὐχ
ὅτι
παίζει
καί
φησιν
|
ἐπιλήσμων |
εἶναι.
ἐμοὶ
μὲν
οὖν
δοκεῖ |
| [334] |
εἶπον·
Ὦ
Πρωταγόρα,
ἐγὼ
τυγχάνω
|
ἐπιλήσμων |
τις
ὢν
ἄνθρωπος,
καὶ
ἐάν |
| [334] |
οὕτως
ὥστε
τὸν
λόγον
μηδέποτε
|
ἐπιλιπεῖν, |
~καὶ
αὖ
βραχέα
(οὕτως
ὥστε |
| [310] |
ὡς
οὔτ´
ἂν
τῶν
ἐμῶν
|
ἐπιλίποιμι |
οὐδὲν
οὔτε
τῶν
φίλων·
ἀλλ´ |
| [328] |
χρόνῳ
ἡγούμην
οὐκ
εἶναι
ἀνθρωπίνην
|
ἐπιμέλειαν
|
ᾗ
ἀγαθοὶ
οἱ
ἀγαθοὶ
γίγνονται· |
| [325] |
οὐ
διδάσκονται
οὐδ´
ἐπιμελοῦνται
πᾶσαν
|
ἐπιμέλειαν; |
οἴεσθαί
γε
χρή,
ὦ
Σώκρατες. |
| [323] |
τἀναντία
τούτοις·
ὅσα
δὲ
ἐξ
|
ἐπιμελείας |
καὶ
ἀσκήσεως
καὶ
διδαχῆς
οἴονται |
| [324] |
νουθετεῖ,
δῆλον
ὅτι
ὡς
ἐξ
|
ἐπιμελείας
|
καὶ
μαθήσεως
κτητῆς
οὔσης.
εἰ |
| [326] |
δίκης,
εὐθῦναι.
τοσαύτης
οὖν
τῆς
|
ἐπιμελείας |
οὔσης
περὶ
ἀρετῆς
ἰδίᾳ
καὶ
|
| [323] |
ἀλλὰ
διδακτόν
τε
καὶ
ἐξ
|
ἐπιμελείας |
παραγίγνεσθαι
ᾧ
ἂν
παραγίγνηται,
τοῦτό |
| [327] |
μηδεμία
διὰ
παντὸς
ἀναγκάζουσα
ἀρετῆς
|
ἐπιμελεῖσθαι, |
ἀλλ´
εἶεν
ἄγριοί
τινες
οἷοίπερ |
| [325] |
διδασκάλων
πέμποντες
πολὺ
μᾶλλον
ἐντέλλονται
|
ἐπιμελεῖσθαι
|
(εὐκοσμίας
τῶν
παίδων
ἢ
γραμμάτων |
| [325] |
οἱ
δὲ
διδάσκαλοι
τούτων
τε
|
ἐπιμελοῦνται, |
καὶ
ἐπειδὰν
αὖ
γράμματα
μάθωσιν |
| [326] |
κιθαρισταί,
ἕτερα
τοιαῦτα,
σωφροσύνης
τε
|
ἐπιμελοῦνται |
καὶ
ὅπως
ἂν
οἱ
νέοι |
| [325] |
δ´
ἄρα
οὐ
διδάσκονται
οὐδ´
|
ἐπιμελοῦνται |
πᾶσαν
ἐπιμέλειαν;
οἴεσθαί
γε
χρή, |
| [322] |
(βίου
γίγνεται,
Προμηθέα
δὲ
δι´
|
Ἐπιμηθέα |
ὕστερον,
ᾗπερ
λέγεται,
κλοπῆς
δίκη |
| [320] |
φῶς
ἔμελλον,
προσέταξαν
Προμηθεῖ
καὶ
|
Ἐπιμηθεῖ |
κοσμῆσαί
τε
καὶ
νεῖμαι
δυνάμεις |
| [320] |
ὡς
πρέπει.
Προμηθέα
δὲ
παραιτεῖται
|
Ἐπιμηθεὺς |
αὐτὸς
νεῖμαι,
Νείμαντος
δέ
μου, |
| [361] |
διδακτόν,
μὴ
πολλάκις
ἡμᾶς
ὁ
|
Ἐπιμηθεὺς |
ἐκεῖνος
καὶ
ἐν
τῇ
σκέψει
|
| [321] |
πάνυ
τι
σοφὸς
ὢν
ὁ
|
Ἐπιμηθεὺς |
ἔλαθεν
αὑτὸν
(καταναλώσας
τὰς
δυνάμεις |
| [361] |
μύθῳ
ὁ
Προμηθεὺς
μᾶλλον
τοῦ
|
Ἐπιμηθέως· |
ᾧ
χρώμενος
ἐγὼ
καὶ
προμηθούμενος |
| [360] |
τούτων
ἀμαθίᾳ;
Οὐκέτι
ἐνταῦθα
οὔτ´
|
ἐπινεῦσαι |
ἠθέλησεν
ἐσίγα
τε.
Καὶ
ἐγὼ
|
| [345] |
τὸν
Πιττακὸν
εἴρηται,
καὶ
τὰ
|
ἐπιόντα |
γε
τοῦ
ᾄσματος
ἔτι
μᾶλλον |
| [344] |
ἐπ´
ἐσχάτῳ
κείμενον·
καὶ
τὰ
|
ἐπιόντα |
πάντα
τούτῳ
μαρτυρεῖ,
ὅτι
οὕτως |
| [344] |
καὶ
τὸν
κυβερνήτην
μέγας
χειμὼν
|
ἐπιπεσὼν |
ἀμήχανον
ἂν
ποιήσειεν,
καὶ
γεωργὸν |
| [319] |
ἀγεννής,
καὶ
τούτοις
οὐδεὶς
τοῦτο
|
ἐπιπλήττει |
ὥσπερ
τοῖς
πρότερον,
ὅτι
οὐδαμόθεν |
| [329] |
ὄντος.
τοῦτ´
ἐστὶν
ὃ
ἔτι
|
ἐπιποθῶ. |
Ἀλλὰ
ῥᾴδιον
τοῦτό
γ´,
ἔφη, |
| [320] |
νεῖμαι,
Νείμαντος
δέ
μου,
ἔφη,
|
ἐπίσκεψαι· |
καὶ
οὕτω
πείσας
νέμει.
νέμων |
| [348] |
τινί,
ἡγούμενός
σε
βέλτιστ´
ἂν
|
ἐπισκέψασθαι |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων
(περὶ |
| [349] |
ἔφην
ἐγώ·
ἄξιον
γάρ
τοι
|
ἐπισκέψασθαι |
ὃ
λέγεις.
πότερον
τοὺς
ἀνδρείους |
| [361] |
ἀρετὴν
ὅτι
ἔστιν,
καὶ
πάλιν
|
ἐπισκέψασθαι |
περὶ
αὐτοῦ
εἴτε
διδακτὸν
εἴτε |
| [321] |
ἀποροῦντι
δὲ
αὐτῷ
ἔρχεται
Προμηθεὺς
|
ἐπισκεψόμενος |
τὴν
νομήν,
καὶ
ὁρᾷ
τὰ |
| [352] |
καὶ
τὸ
μετάφρενον
ἐπίδειξον,
ἵνα
|
ἐπισκέψωμαι |
σαφέστερον,
καὶ
ἐγὼ
τοιοῦτόν
τι |
| [332] |
τόδε
δὲ
ἄλλο
ὧν
ἔλεγες
|
ἐπισκεψώμεθα. |
ἀφροσύνην
τι
καλεῖς;
Ἔφη.
Τούτῳ |
| [343] |
ᾆσμα
πεποίηκεν,
ὥς
μοι
φαίνεται.
|
Ἐπισκεψώμεθα |
δὴ
αὐτὸ
κοινῇ
ἅπαντες,
εἰ |
| [339] |
ἐγὼ
εἶπον
ὅτι
Οὐδὲν
δεῖ·
|
ἐπίσταμαί |
τε
γάρ,
καὶ
πάνυ
μοι |
| [350] |
φαίην
ἄν·
ἔπειτα,
εἰ
οἱ
|
ἐπιστάμενοι |
παλαίειν
δυνατώτεροί
εἰσιν
τῶν
μὴ |
| [318] |
σε
διδάξειεν
ὃ
μὴ
τυγχάνοις
|
ἐπιστάμενος, |
βελτίων
ἂν
γένοιο.
ἀλλὰ
μὴ |
| [350] |
οὐκ
ὀρθῶς
ὡμολόγησα.
ἔπειτα
τοὺς
|
ἐπισταμένους |
αὐτοὺς
ἑαυτῶν
θαρραλεωτέρους
ὄντας
ἀποφαίνεις |
| [350] |
θαρραλεωτέρους
ὄντας
ἀποφαίνεις
καὶ
μὴ
|
ἐπισταμένων |
ἄλλων,
καὶ
ἐν
τούτῳ
οἴει |
| [350] |
ἔφη,
οἱ
ἐπιστήμονες
τῶν
μὴ
|
ἐπισταμένων |
θαρραλεώτεροί
εἰσιν,
καὶ
αὐτοὶ
ἑαυτῶν
|
| [350] |
παλαίειν
δυνατώτεροί
εἰσιν
τῶν
μὴ
|
ἐπισταμένων |
παλαίειν
καὶ
αὐτοὶ
αὑτῶν
ἐπειδὰν |
| [350] |
ὅτι
οἱ
κολυμβηταί.
Πότερον
διότι
|
ἐπίστανται |
ἢ
δι´
ἄλλο
τι;
Ὅτι |
| [350] |
ἢ
δι´
ἄλλο
τι;
Ὅτι
|
ἐπίστανται. |
Τίνες
δὲ
ἀπὸ
τῶν
ἵππων |
| [314] |
δὲ
ἐν
τῷ
προθύρῳ
ἐγενόμεθα,
|
ἐπιστάντες |
περί
τινος
λόγου
διελεγόμεθα,
ὃς |
| [339] |
τετράγωνον,
ἄνευ
ψόγου
τετυγμένον.
τοῦτο
|
ἐπίστασαι |
τὸ
ᾆσμα,
ἢ
πᾶν
σοι |
| [339] |
πεποίηται
καὶ
ἃ
μή,
καὶ
|
ἐπίστασθαι |
διελεῖν
τε
καὶ
ἐρωτώμενον
λόγον |
| [312] |
Δῆλον
ὅτι
περὶ
οὗπερ
καὶ
|
ἐπίστασθαι; |
Εἰκός
γε.
τί
δή
ἐστιν |
| [336] |
διαλέγεσθαι
(οἷός
τ´
εἶναι
καὶ
|
ἐπίστασθαι |
λόγον
τε
δοῦναι
καὶ
δέξασθαι
|
| [338] |
ἔχοι
τὸν
χείρω
τῶν
βελτιόνων
|
ἐπιστατεῖν, |
εἴτε
ὅμοιος,
οὐδ´
οὕτως
ὀρθῶς· |
| [338] |
τῷδε
γίγνεται,
ὥσπερ
φαύλῳ
ἀνθρώπῳ
|
ἐπιστάτην |
αἱρεῖσθαι,
ἐπεὶ
τό
γ´
ἐμὸν |
| [338] |
οὐδὲν
δεῖ
τούτου
ἕνεκα
ἕνα
|
ἐπιστάτην |
γενέσθαι,
ἀλλὰ
πάντες
κοινῇ
ἐπιστατήσετε. |
| [338] |
ἔφη
ἀφήσειν
καὶ
ἑλέσθαι
ἐδέοντο
|
ἐπιστάτην. |
εἶπον
οὖν
ἐγὼ
ὅτι
αἰσχρὸν |
| [338] |
καὶ
πείθεσθέ
μοι
ῥαβδοῦχον
καὶ
|
ἐπιστάτην |
καὶ
πρύτανιν
ἑλέσθαι
ὃς
ὑμῖν
|
| [312] |
αὐτὸν
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες,
ἢ
|
ἐπιστάτην |
τοῦ
ποιῆσαι
δεινὸν
λέγειν;
Ἴσως |
| [312] |
ἂν
ἀποκρινοίμεθα
αὐτῷ;
ποίας
ἐργασίας
|
ἐπιστάτης; |
Τί
ἂν
εἴποιμεν
αὐτὸν
εἶναι, |
| [338] |
ἐπιστάτην
γενέσθαι,
ἀλλὰ
πάντες
κοινῇ
|
ἐπιστατήσετε. |
Ἐδόκει
πᾶσιν
οὕτω
ποιητέον
εἶναι· |
| [357] |
Ἥτις
μὲν
τοίνυν
τέχνη
καὶ
|
ἐπιστήμη |
ἐστὶν
αὕτη,
εἰς
αὖθις
σκεψόμεθα· |
| [357] |
εἰς
αὖθις
σκεψόμεθα·
ὅτι
δὲ
|
ἐπιστήμη |
ἐστίν,
τοσοῦτον
ἐξαρκεῖ
πρὸς
τὴν |
| [361] |
γὰρ
ἄλλο
τι
ἦν
ἢ
|
ἐπιστήμη |
ἡ
ἀρετή,
ὥσπερ
Πρωταγόρας
ἐπεχείρει
|
| [357] |
τὸν
(βίον;
ἆρ´
ἂν
οὐκ
|
ἐπιστήμη; |
καὶ
ἆρ´
ἂν
οὐ
μετρητική |
| [361] |
ἀποδεῖξαι
ὡς
πάντα
χρήματά
ἐστιν
|
ἐπιστήμη, |
καὶ
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
σωφροσύνη |
| [352] |
ἢ
καλόν
τε
εἶναι
ἡ
|
ἐπιστήμη
|
καὶ
οἷον
ἄρχειν
τοῦ
ἀνθρώπου, |
| [352] |
ἄλλ´
ἄττα
πράττειν
ἢ
ἃν
|
ἐπιστήμη |
κελεύῃ,
ἀλλ´
ἱκανὴν
εἶναι
τὴν |
| [361] |
διδακτόν·
νῦν
δὲ
εἰ
φανήσεται
|
ἐπιστήμη |
ὅλον,
ὡς
σὺ
σπεύδεις,
ὦ |
| [330] |
τῆς
ἀρετῆς
μορίων
ἄλλο
οἷον
|
ἐπιστήμη, |
οὐδ´
οἷον
δικαιοσύνη,
οὐδ´
οἷον |
| [357] |
μετρητική,
ἀνάγκῃ
δήπου
τέχνη
καὶ
|
ἐπιστήμη. |
Συμφήσουσιν.
Ἥτις
μὲν
τοίνυν
τέχνη |
| [352] |
πολλάκις
ἀνθρώπῳ
ἐπιστήμης
οὐ
τὴν
|
ἐπιστήμην |
αὐτοῦ
ἄρχειν
ἀλλ´
ἄλλο
τι, |
| [361] |
πάντα
(μᾶλλον
φανῆναι
αὐτὸ
ἢ
|
ἐπιστήμην· |
καὶ
οὕτως
ἂν
ἥκιστα
εἴη |
| [352] |
ἐστι
καὶ
ἐμοὶ
σοφίαν
καὶ
|
ἐπιστήμην |
μὴ
οὐχὶ
πάντων
κράτιστον
φάναι |
| [352] |
διανοίας
ἀποκάλυψον·
πῶς
ἔχεις
πρὸς
|
ἐπιστήμην; |
πότερον
καὶ
τοῦτό
σοι
δοκεῖ |
| [357] |
καὶ
κακά—
καὶ
οὐ
μόνον
|
ἐπιστήμης, |
ἀλλὰ
καὶ
ἧς
τὸ
πρόσθεν |
| [351] |
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
καὶ
ἀπὸ
|
ἐπιστήμης |
γίγνεσθαι,
τὴν
δύναμιν,
καὶ
ἀπὸ |
| [357] |
καταγελάσεσθε.
καὶ
γὰρ
ὑμεῖς
ὡμολογήκατε
|
ἐπιστήμης |
ἐνδείᾳ
ἐξαμαρτάνειν
περὶ
τὴν
τῶν |
| [357] |
ἡ
δὲ
ἐξαμαρτανομένη
πρᾶξις
(ἄνευ
|
ἐπιστήμης |
ἴστε
που
καὶ
αὐτοὶ
ὅτι |
| [357] |
μέμνησθε,
ἡνίκα
ἡμεῖς
ἀλλήλοις
ὡμολογοῦμεν
|
ἐπιστήμης |
μηδὲν
εἶναι
κρεῖττον,
ἀλλὰ
τοῦτο |
| [352] |
διανοοῦνται,
ἀλλ´
ἐνούσης
πολλάκις
ἀνθρώπῳ
|
ἐπιστήμης |
οὐ
τὴν
ἐπιστήμην
αὐτοῦ
ἄρχειν |
| [345] |
γὰρ
μόνη
ἐστὶ
κακὴ
πρᾶξις,
|
ἐπιστήμης |
στερηθῆναι—
ὁ
δὲ
κακὸς
ἀνὴρ |
| [352] |
δοκεῖ
δὲ
τοῖς
πολλοῖς
περὶ
|
ἐπιστήμης
|
τοιοῦτόν
τι,
οὐκ
ἰσχυρὸν
οὐδ´ |
| [352] |
φόβον,
ἀτεχνῶς
(διανοούμενοι
περὶ
τῆς
|
ἐπιστήμης |
ὥσπερ
περὶ
ἀνδραπόδου,
περιελκομένης
ὑπὸ |
| [312] |
τοῦτον
εἶναι
τὸν
τῶν
σοφῶν
|
ἐπιστήμονα. |
Οὐκοῦν,
ἦν
δ´
ἐγώ,
τοῦτο |
| [312] |
ποιεῖ
λέγειν
περὶ
οὗπερ
καὶ
|
ἐπιστήμονα, |
περὶ
κιθαρίσεως·
ἦ
γάρ;
Ναί. |
| [312] |
οὗτοί
εἰσιν
οἱ
τῶν
σοφῶν
|
ἐπιστήμονες· |
ἀλλ´
(εἴ
τις
ἔροιτο
ἡμᾶς, |
| [312] |
τί
σοφῶν
εἰσιν
οἱ
ζωγράφοι
|
ἐπιστήμονες, |
εἴποιμεν
ἄν
που
αὐτῷ
ὅτι |
| [350] |
εἰ
τοῦτο
ζητεῖς,
ἔφη,
οἱ
|
ἐπιστήμονες
|
τῶν
μὴ
ἐπισταμένων
θαρραλεώτεροί
εἰσιν, |
| [312] |
τοῦτο
περὶ
οὗ
αὐτός
τε
|
ἐπιστήμων |
ἐστὶν
ὁ
σοφιστὴς
καὶ
τὸν |
| [313] |
εἰ
μὲν
οὖν
σὺ
τυγχάνεις
|
ἐπιστήμων |
τούτων
τί
χρηστὸν
καὶ
πονηρόν, |
| [325] |
θάνατος
ἡ
ζημία
ἐὰν
μὴ
|
ἐπίστωνται, |
ἐφ´
ᾧ
δὲ
ἥ
τε |
| [327] |
πάντων
οὕτως—
ἐνθυμήθητι
ἄλλο
τῶν
|
ἐπιτηδευμάτων |
ὁτιοῦν
καὶ
μαθημάτων
προελόμενος.
εἰ |
| [313] |
φαίνῃ
ἀγνοῶν,
ᾧ
μέλλεις
σαυτὸν
|
ἐπιτρέπειν; |
Καὶ
ὃς
ἀκούσας,
Ἔοικεν,
ἔφη, |
| [313] |
οὐδὲ
συμβουλὴν
ποιῇ,
εἴτε
χρὴ
|
ἐπιτρέπειν
|
σαυτὸν
αὐτῷ
εἴτε
μή,
ἕτοιμος |
| [313] |
ἢ
εἰ
μὲν
τὸ
σῶμα
|
ἐπιτρέπειν |
σε
ἔδει
τῳ
διακινδυνεύοντα
ἢ |
| [313] |
ἡμῶν
τῶν
ἑταίρων
οὐδενί,
εἴτ´
|
ἐπιτρεπτέον
|
εἴτε
καὶ
οὐ
τῷ
ἀφικομένῳ |
| [313] |
πονηρόν,
πολλὰ
ἂν
περιεσκέψω
εἴτ´
|
ἐπιτρεπτέον
|
εἴτε
οὔ,
καὶ
εἰς
συμβουλὴν |
| [347] |
τὸν
ἕτερον.
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
|
Ἐπιτρέπω |
μὲν
ἔγωγε
Πρωταγόρᾳ
ὁπότερον
αὐτῷ |
| [320] |
τὸν
Ἀλκιβιάδου
τουτουῒ
νεώτερον
ἀδελφόν,
|
ἐπιτροπεύων |
ὁ
αὐτὸς
οὗτος
ἀνὴρ
Περικλῆς, |
| [319] |
διδασκάλου
οὐδενὸς
αὐτῷ,
ἔπειτα
συμβουλεύειν
|
ἐπιχειρεῖ· |
δῆλον
γὰρ
ὅτι
οὐχ
ἡγοῦνται |
| [323] |
οὕτως
ἀνόητος
ὥστε
τι
τούτων
|
ἐπιχειρεῖν |
ποιεῖν;
ταῦτα
μὲν
γὰρ
οἶμαι |
| [311] |
ὦ
Ἱππόκρατες,
παρὰ
Πρωταγόραν
νῦν
|
ἐπιχειρεῖς |
ἰέναι,
ἀργύριον
τελῶν
ἐκείνῳ
μισθὸν |
| [319] |
εἶναι·
ἐὰν
δέ
τις
ἄλλος
|
ἐπιχειρῇ |
αὐτοῖς
συμβουλεύειν
ὃν
ἐκεῖνοι
μὴ |
| [317] |
εἶναι,
πολλὴ
μωρία
καὶ
τοῦ
|
ἐπιχειρήματος, |
(καὶ
πολὺ
δυσμενεστέρους
παρέχεσθαι
ἀνάγκη
|
| [352] |
ἄνθρωποι.
Ἴθι
δὴ
μετ´
ἐμοῦ
|
ἐπιχείρησον |
πείθειν
τοὺς
ἀνθρώπους
καὶ
διδάσκειν |
| [361] |
ἔμπροσθεν,
νῦν
σεαυτῷ
τἀναντία
(σπεύδεις,
|
ἐπιχειρῶν |
ἀποδεῖξαι
ὡς
πάντα
χρήματά
ἐστιν |
| [324] |
τιμωρεῖται·
ὁ
δὲ
μετὰ
λόγου
|
ἐπιχειρῶν |
κολάζειν
οὐ
τοῦ
παρεληλυθότος
ἕνεκα |
| [319] |
ἂν
ἢ
αὐτὸς
ἀποστῇ
ὁ
|
ἐπιχειρῶν |
λέγειν
καταθορυβηθείς,
ἢ
οἱ
τοξόται |
| [316] |
Ἱπποκράτης
ὅδε
ἐστὶν
μὲν
τῶν
|
ἐπιχωρίων, |
Ἀπολλοδώρου
ὑός,
οἰκίας
μεγάλης
τε |
| [315] |
ἦσαν
δέ
τινες
καὶ
τῶν
|
ἐπιχωρίων |
ἐν
τῷ
χορῷ.
τοῦτον
τὸν
|
| [310] |
ἔφη,
ἑσπέρας
γε.
(Καὶ
ἅμα
|
ἐπιψηλαφήσας |
τοῦ
σκίμποδος
ἐκαθέζετο
παρὰ
τοὺς
|
| [356] |
δύναμις;
ἢ
αὕτη
μὲν
ἡμᾶς
|
ἐπλάνα |
καὶ
ἐποίει
ἄνω
τε
καὶ |
| [356] |
αὕτη
μὲν
ἡμᾶς
ἐπλάνα
καὶ
|
ἐποίει |
ἄνω
τε
καὶ
κάτω
πολλάκις
|
| [316] |
ἐν
τῷ
οἰκήματι
γιγνόμενος
ἀσαφῆ
|
ἐποίει |
τὰ
λεγόμενα.
Καὶ
ἡμεῖς
μὲν |
| [320] |
ἀγαθοὶ
ὄντες
οὐδένα
πώποτε
βελτίω
|
ἐποίησαν |
οὔτε
τῶν
οἰκείων
οὔτε
τῶν |
| [316] |
Ἀγαθοκλῆς
τε
ὁ
ὑμέτερος
πρόσχημα
|
ἐποιήσατο, |
μέγας
ὢν
σοφιστής,
καὶ
Πυθοκλείδης |
| [356] |
δὲ
μετρητικὴ
ἄκυρον
μὲν
ἂν
|
ἐποίησε |
τοῦτο
τὸ
φάντασμα,
δηλώσασα
(δὲ |
| [356] |
(δὲ
τὸ
ἀληθὲς
ἡσυχίαν
ἂν
|
ἐποίησεν |
ἔχειν
τὴν
ψυχὴν
μένουσαν
ἐπὶ |
| [317] |
περὶ
ὧν
ὀλίγον
πρότερον
μνείαν
|
ἐποιοῦ |
πρὸς
ἐμὲ
ὑπὲρ
τοῦ
νεανίσκου. |
| [335] |
ἀφικόμην
ἀνθρώποις,
καὶ
εἰ
τοῦτο
|
ἐποίουν |
ὃ
σὺ
κελεύεις,
ὡς
ὁ |
| [319] |
καὶ
λέγειν.
Ἆρα,
ἔφην
ἐγώ,
|
ἕπομαί |
σου
τῷ
λόγῳ;
δοκεῖς
γάρ |
| [349] |
εἰς
πάντας
τοὺς
Ἕλληνας,
σοφιστὴν
|
ἐπονομάσας |
σεαυτόν,
ἀπέφηνας
παιδεύσεως
καὶ
ἀρετῆς |
| [315] |
οἱ
δὲ
κατὰ
τὴν
φωνὴν
|
ἕπονται |
κεκηλημένοι—
ἦσαν
δέ
τινες
καὶ |
| [314] |
καὶ
σοφοί.
Δόξαν
ἡμῖν
ταῦτα
|
ἐπορευόμεθα· |
ἐπειδὴ
δὲ
ἐν
τῷ
προθύρῳ
|
| [310] |
ἀνῆκεν,
εὐθὺς
ἀναστὰς
οὕτω
δεῦρο
|
ἐπορευόμην. |
Καὶ
ἐγὼ
γιγνώσκων
αὐτοῦ
τὴν
|
| [317] |
ἐπεὶ
οἵ
γε
πολλοὶ
ὡς
|
ἔπος |
εἰπεῖν
οὐδὲν
αἰσθάνονται,
ἀλλ´
ἅττ´ |
| [325] |
χρημάτων
τε
δημεύσεις
καὶ
ὡς
|
ἔπος |
εἰπεῖν
συλλήβδην
τῶν
οἴκων
ἀνατροπαί, |
| [353] |
ἂν
ἔγωγε
κάλλιστα
φανερὸν
γενέσθαι,
|
ἕπου· |
εἰ
δὲ
μὴ
βούλει,
εἴ |
| [332] |
οὕτω
πράττοντες,
ἢ
{εἰ}
τοὐναντίον
|
{ἔπραττον} |
Σωφρονεῖν,
ἔφη.
Οὐκοῦν
(σωφροσύνῃ
σωφρονοῦσιν; |
| [339] |
παιδείας
~μέγιστον
μέρος
εἶναι
περὶ
|
ἐπῶν |
(δεινὸν
εἶναι·
ἔστιν
δὲ
τοῦτο |
| [342] |
ὃ
σὺ
λέγεις
τοῦτο,
περὶ
|
ἐπῶν· |
ἐὰν
δὲ
βούλῃ,
σοῦ
ἀκούσομαι. |
| [347] |
περὶ
μὲν
ᾀσμάτων
τε
καὶ
|
ἐπῶν
|
(ἐάσωμεν,
περὶ
δὲ
ὧν
τὸ |
| [317] |
Ἱππίᾳ
ἐνδείξασθαι
καὶ
καλλωπίσασθαι
ὅτι
|
ἐρασταὶ
|
(αὐτοῦ
ἀφιγμένοι
εἶμεν—
Τί
οὖν, |
| [343] |
Χίλων.
οὗτοι
πάντες
ζηλωταὶ
καὶ
|
ἐρασταὶ |
καὶ
μαθηταὶ
ἦσαν
τῆς
Λακεδαιμονίων |
| [345] |
αἰσχρά
τε
καὶ
κακὰ
ἑκόντα
|
ἐργάζεσθαι, |
ἀλλ´
εὖ
ἴσασιν
ὅτι
πάντες |
| [353] |
αὐτῆς
τῆς
ἡδονῆς
τῆς
παραχρῆμα
|
ἐργασίαν |
κακά
ἐστιν,
(ἀλλὰ
διὰ
τὰ |
| [312] |
τί
ἂν
ἀποκρινοίμεθα
αὐτῷ;
ποίας
|
ἐργασίας |
ἐπιστάτης;
Τί
ἂν
εἴποιμεν
αὐτὸν |
| [358] |
{καὶ
ὠφέλιμοι}
καὶ
τὸ
καλὸν
|
ἔργον |
ἀγαθόν
τε
καὶ
ὠφέλιμον;
Συνεδόκει. |
| [335] |
ἀποκρινόμενος
διαλέγεσθαι—
ἡγησάμενος
οὐκέτι
ἐμὸν
|
ἔργον
|
εἶναι
παρεῖναι
ἐν
ταῖς
συνουσίαις, |
| [325] |
ὁ
παῖς,
παρ´
ἕκαστον
καὶ
|
ἔργον |
καὶ
λόγον
διδάσκοντες
καὶ
ἐνδεικνύμενοι |
| [348] |
ἐσμεν
οἱ
ἄνθρωποι
πρὸς
ἅπαν
|
ἔργον |
καὶ
λόγον
καὶ
διανόημα·
μοῦνος |
| [352] |
ἄλλο
τι
τῶν
τοῦ
σώματος
|
ἔργων, |
ἰδὼν
τὸ
πρόσωπον
καὶ
τὰς |
| [346] |
τῷ
ἑκών
διαλαβεῖν
λέγοντα—
ὅστις
|
ἕρδῃ |
μηδὲν
αἰσχρόν,
ἄκων
δ´
ἔστιν |
| [345] |
ἐπαίνημι
καὶ
φιλέω
ἑκὼν
ὅστις
|
ἕρδῃ
|
μηδὲν
αἰσχρόν·
ἀνάγκῃ
δ´
οὐδὲ |
| [355] |
ἡμᾶς
ὑβριστὴς
ὤν,
γελάσεται
(καὶ
|
ἐρεῖ· |
Ἦ
γελοῖον
λέγετε
πρᾶγμα,
εἰ |
| [329] |
ἔχουσιν
οὔτε
ἀποκρίνασθαι
οὔτε
αὐτοὶ
|
ἐρέσθαι, |
ἀλλ´
ἐάν
τις
καὶ
σμικρὸν |
| [355] |
Ἡττώμενος,
φήσομεν·
Ὑπὸ
τοῦ;
ἐκεῖνος
|
ἐρήσεται |
ἡμᾶς·
ἡμῖν
δὲ
ὑπὸ
μὲν |
| [355] |
ποιεῖ.
ἐὰν
οὖν
τις
ἡμᾶς
|
ἔρηται, |
Διὰ
τί;
Ἡττώμενος,
φήσομεν·
Ὑπὸ
|
| [337] |
περὶ
τῶν
λόγων
ἀμφισβητεῖν
μέν,
|
(ἐρίζειν |
δὲ
μή—
ἀμφισβητοῦσι
μὲν
γὰρ |
| [343] |
τὸ
τοῦ
Πιττακοῦ
ῥῆμα
ὥσπερ
|
ἐρίζοντα |
λέγειν
τὸν
Σιμωνίδην·
λέγοντος
τοῦ |
| [337] |
εὔνοιαν
οἱ
φίλοι
τοῖς
φίλοις,
|
ἐρίζουσιν |
δὲ
οἱ
διάφοροί
τε
καὶ |
| [322] |
γένει
ἡμῶν
μὴ
ἀπόλοιτο
πᾶν,
|
Ἑρμῆν |
πέμπει
ἄγοντα
εἰς
ἀνθρώπους
αἰδῶ |
| [322] |
δεσμοὶ
φιλίας
συναγωγοί.
ἐρωτᾷ
οὖν
|
Ἑρμῆς |
Δία
τίνα
οὖν
τρόπον
δοίη |
| [353] |
αὐτὰ
πράττειν;
Φαῖεν
ἄν.
Οὐκοῦν
|
ἐροίμεθ´ |
ἂν
αὐτοὺς
ἐγώ
τε
καὶ |
| [354] |
ἂν
αὐτοὺς
τὸ
ἐναντίον
εἰ
|
ἐροίμεθα· |
Ὦ
ἄνθρωποι
οἱ
λέγοντες
αὖ |
| [353] |
λέγετε,
ὦ
ἄνθρωποι,
ἀλλὰ
ψεύδεσθε,
|
ἔροιντ´
|
ἂν
ἡμᾶς·
Ὦ
Πρωταγόρα
τε |
| [353] |
(Πάλιν
τοίνυν,
ἔφην
ἐγώ,
εἰ
|
ἔροιντο |
ἡμᾶς·
Τί
οὖν
φατε
τοῦτο |
| [350] |
μὲν
γὰρ
εἰ
οὕτω
μετιὼν
|
ἔροιό |
με
εἰ
οἱ
ἰσχυροὶ
(δυνατοί |
| [311] |
περὶ
ταῦτα
οὕτω
σφόδρα
σπουδάζοντας
|
ἔροιτο· |
Εἰπέ
μοι,
ὦ
Σώκρατές
τε |
| [330] |
ἔφη.
Τί
οὖν;
εἴ
τις
|
ἔροιτο
|
ἐμέ
τε
καὶ
σέ·
Ὦ |
| [312] |
σοφῶν
ἐπιστήμονες·
ἀλλ´
(εἴ
τις
|
ἔροιτο |
ἡμᾶς,
Τῶν
τί
σοφῶν
εἰσιν |
| [312] |
οὕτως.
εἰ
δέ
τις
ἐκεῖνο
|
ἔροιτο, |
Ὁ
δὲ
σοφιστὴς
τῶν
τί |
| [330] |
Εἰ
οὖν
μετὰ
τοῦτο
ἡμᾶς
|
ἔροιτο· |
Οὐκοῦν
καὶ
ὁσιότητά
τινά
φατε |
| [360] |
Ἕν
γ´,
ἔφην
ἐγώ,
μόνον
|
(ἐρόμενος |
ἔτι
σέ,
εἴ
σοι
ὥσπερ |
| [355] |
Δία.
ἂν
οὖν
τύχῃ
ὁ
|
ἐρόμενος |
ἡμᾶς
ὑβριστὴς
ὤν,
γελάσεται
(καὶ |
| [329] |
ἐρωτηθεὶς
ἀποκρίνασθαι
κατὰ
βραχὺ
καὶ
|
ἐρόμενος |
περιμεῖναί
τε
καὶ
ἀποδέξασθαι
τὴν
|
| [328] |
ἔτι
πρὸς
αὐτὸν
ἔβλεπον
ὡς
|
ἐροῦντά |
τι,
ἐπιθυμῶν
ἀκούειν·
ἐπεὶ
δὲ |
| [312] |
τὸν
Πρωταγόραν;
Καὶ
ὃς
εἶπεν
|
ἐρυθριάσας— |
ἤδη
γὰρ
ὑπέφαινέν
τι
ἡμέρας, |
| [315] |
αὐτὸν
δ´
ἐκάθηντο
ἐπὶ
βάθρων
|
Ἐρυξίμαχός |
τε
ὁ
Ἀκουμενοῦ
καὶ
Φαῖδρος |
| [360] |
τε
καὶ
ἄμεινον
καὶ
ἥδιον
|
ἔρχεται; |
Ἀνάγκη,
ἔφη,
ὁμολογεῖν.
Οὐκοῦν
ὅλως |
| [359] |
ἃ
δεινὰ
ἡγεῖται
εἶναι
οὐδεὶς
|
ἔρχεται, |
ἐπειδὴ
τὸ
ἥττω
εἶναι
ἑαυτοῦ |
| [358] |
γε
τὰ
κακὰ
οὐδεὶς
ἑκὼν
|
ἔρχεται |
οὐδὲ
ἐπὶ
ἃ
οἴεται
κακὰ |
| [321] |
ὅτι
χρήσαιτο.
ἀποροῦντι
δὲ
αὐτῷ
|
ἔρχεται |
Προμηθεὺς
ἐπισκεψόμενος
τὴν
νομήν,
καὶ |
| [312] |
δὲ
δὴ
ὡς
τίς
γενησόμενος
|
ἔρχῃ |
παρὰ
τὸν
Πρωταγόραν;
Καὶ
ὃς |
| [313] |
οἶσθα
εἰς
οἷόν
τινα
κίνδυνον
|
ἔρχῃ |
ὑποθήσων
τὴν
ψυχήν;
ἢ
εἰ |
| [309] |
οὖν
καὶ
ἄρτι
ἀπ´
ἐκείνου
|
ἔρχομαι. |
ἄτοπον
μέντοι
τί
σοι
ἐθέλω
|
| [311] |
εἶναι,
ἔφη.
Ὡς
σοφιστῇ
ἄρα
|
ἐρχόμεθα |
τελοῦντες
τὰ
χρήματα;
Μάλιστα.
Εἰ |
| [348] |
Ὅμηρον
τὸ—
(σύν
τε
δύ´
|
ἐρχομένω, |
καί
τε
πρὸ
ὃ
τοῦ |
| [359] |
ἅ
γε
θαρροῦσι
πάντες
αὖ
|
ἔρχονται, |
καὶ
δειλοὶ
καὶ
ἀνδρεῖοι,
καὶ |
| [359] |
ἐπὶ
ἃ
οἵ
τε
δειλοὶ
|
ἔρχονται |
καὶ
οἱ
ἀνδρεῖοι.
αὐτίκα
εἰς |
| [359] |
μὲν
δειλοὶ
ἐπὶ
τὰ
θαρραλέα
|
ἔρχονται, |
οἱ
δὲ
ἀνδρεῖοι
ἐπὶ
τὰ |
| [359] |
ταύτῃ
γε
ἐπὶ
τὰ
αὐτὰ
|
(ἔρχονται |
οἱ
δειλοί
τε
καὶ
οἱ |
| [324] |
ὦ
Σώκρατες,
οὐκέτι
μῦθόν
σοι
|
ἐρῶ |
ἀλλὰ
λόγον.
ὧδε
γὰρ
ἐννόησον· |
| [341] |
τι
ὃ
σὺ
οὐ
μανθάνεις·
|
ἐρώμεθα |
οὖν
Πρόδικον—
δίκαιον
γὰρ
τὴν
|
| [341] |
σοφὸς
καὶ
δεινός
ἐστιν
ἀνήρ,
|
ἐρωτᾷ
|
(εἰ
οὐκ
αἰσχύνομαι
τἀγαθὰ
δεινὰ |
| [322] |
τε
καὶ
δεσμοὶ
φιλίας
συναγωγοί.
|
ἐρωτᾷ
|
οὖν
Ἑρμῆς
Δία
τίνα
οὖν |
| [352] |
τοτὲ
δὲ
λύπην,
ἐνίοτε
δὲ
|
ἔρωτα, |
πολλάκις
δὲ
φόβον,
ἀτεχνῶς
(διανοούμενοι |
| [347] |
Πρωταγόρας
μὲν
εἰ
ἔτι
βούλεται
|
ἐρωτᾶν, |
ἀποκρίνεσθαι
Σωκράτη,
εἰ
δὲ
δὴ |
| [348] |
εἰς
τὸ
διαλέγεσθαι
καὶ
ἐκέλευεν
|
ἐρωτᾶν |
αὑτὸν
ὡς
ἀποκρινούμενος.
Εἶπον
δὴ |
| [348] |
λαμβάνοντας·
κἂν
μὲν
βούλῃ
ἔτι
|
ἐρωτᾶν, |
ἕτοιμός
εἰμί
σοι
παρέχειν
ἀποκρινόμενος· |
| [349] |
ἐπὶ
τὴν
τούτων
σκέψιν
καὶ
|
ἐρωτᾶν |
καὶ
ἀνακοινοῦσθαι;
οὐκ
ἔσθ´
ὅπως |
| [338] |
κατὰ
σμικρὸν
ἀποκρινόμενος.
Ἤρξατο
οὖν
|
ἐρωτᾶν |
οὑτωσί
πως·
Ἡγοῦμαι,
ἔφη,
ὦ |
| [338] |
ἀποκρίνωμαι
ὁπός´
ἂν
οὗτος
βούληται
|
ἐρωτᾶν, |
πάλιν
οὗτος
ἐμοὶ
λόγον
ὑποσχέτω |
| [341] |
γὰρ
τὴν
Σιμωνίδου
φωνὴν
τοῦτον
|
ἐρωτᾶν— |
τί
ἔλεγεν,
ὦ
Πρόδικε,
τὸ
|
| [347] |
δὲ
δὴ
βούλεται
Σωκράτει
ἀποκρίνεσθαι,
|
ἐρωτᾶν |
τὸν
ἕτερον.
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον· |
| [351] |
ἔφη,
ἁπλῶς
οὕτως,
ὡς
σὺ
|
ἐρωτᾷς, |
(εἰ
ἐμοὶ
ἀποκριτέον
ἐστὶν
ὡς |
| [318] |
ταῦτα
ἀκούσας,
Σύ
τε
καλῶς
|
ἐρωτᾷς, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ἐγὼ |
| [329] |
τῆς
ἀρετῆς
μόριά
ἐστιν
ἃ
|
ἐρωτᾷς. |
Πότερον,
ἔφην,
ὥσπερ
προσώπου
τὰ |
| [338] |
βούλεται
(Πρωταγόρας
ἀποκρίνεσθαι,
οὗτος
μὲν
|
ἐρωτάτω, |
ἐγὼ
δὲ
ἀποκρινοῦμαι,
καὶ
ἅμα |
| [329] |
αὐτὰ
δηλοῖ,
ἱκανὸς
δὲ
καὶ
|
ἐρωτηθεὶς |
ἀποκρίνασθαι
κατὰ
βραχὺ
καὶ
ἐρόμενος |
| [350] |
τε
καὶ
ἀπεκρινόμην
σοι.
ἔγωγε
|
ἐρωτηθεὶς |
ὑπὸ
σοῦ
εἰ
οἱ
ἀνδρεῖοι |
| [329] |
καὶ
οἱ
ῥήτορες
οὕτω,
σμικρὰ
|
(ἐρωτηθέντες |
δόλιχον
κατατείνουσι
τοῦ
λόγου.
Πρωταγόρας
|
| [336] |
ἂν
ἐπιλάθωνται
περὶ
ὅτου
τὸ
|
ἐρώτημα |
ἦν
οἱ
πολλοὶ
τῶν
ἀκουόντων· |
| [339] |
δὴ
καὶ
νῦν
ἔσται
τὸ
|
ἐρώτημα |
περὶ
τοῦ
αὐτοῦ
μὲν
περὶ |
| [349] |
ἦν
δέ,
(ὡς
ἐγᾦμαι,
τὸ
|
ἐρώτημα |
τόδε·
σοφία
καὶ
σωφροσύνη
καὶ
|
| [330] |
ἀγανακτήσαιμ´
ἂν
ἔγωγ´,
ἔφην,
τῷ
|
ἐρωτήματι, |
καὶ
εἴποιμ´
ἄν·
Εὐφήμει,
ὦ |
| [336] |
καὶ
ἀποκρινόμενος,
μὴ
ἐφ´
ἑκάστῃ
|
ἐρωτήσει
|
μακρὸν
λόγον
ἀποτείνων,
ἐκκρούων
τοὺς |
| [338] |
ἤθελεν,
ὅμως
δὲ
ἠναγκάσθη
ὁμολογῆσαι
|
ἐρωτήσειν, |
καὶ
ἐπειδὰν
ἱκανῶς
ἐρωτήσῃ,
πάλιν |
| [312] |
λέγοιμεν,
οὐ
μέντοι
ἱκανῶς
γε·
|
ἐρωτήσεως |
γὰρ
ἔτι
ἡ
ἀπόκρισις
ἡμῖν |
| [338] |
ὁμολογῆσαι
ἐρωτήσειν,
καὶ
ἐπειδὰν
ἱκανῶς
|
ἐρωτήσῃ, |
πάλιν
δώσειν
λόγον
κατὰ
σμικρὸν |
| [359] |
ἐγώ,
λέγεις·
ἀλλ´
οὐ
τοῦτο
|
(ἐρωτῶ, |
ἀλλὰ
σὺ
ἐπὶ
τί
φῂς |
| [360] |
Πρωταγόρα,
οὔτε
σὺ
φῂς
ἃ
|
ἐρωτῶ |
οὔτε
ἀπόφῃς;
Αὐτός,
ἔφη,
πέρανον. |
| [360] |
ἦν
δ´
ἐγώ,
ἄλλου
ἕνεκα
|
ἐρωτῶ |
πάντα
ταῦτα
ἢ
σκέψασθαι
βουλόμενος |
| [358] |
ὑμᾶς
δὲ
δὴ
μετὰ
Πρωταγόρου
|
ἐρωτῶ, |
ὦ
Ἱππία
τε
καὶ
Πρόδικε |
| [315] |
αὐτῶν
διέκρινεν
καὶ
διεξῄει
τὰ
|
ἐρωτώμενα. |
Καὶ
μὲν
δὴ
καὶ
Τάνταλόν |
| [336] |
βραχέων
τε
καὶ
αὐτὰ
τὰ
|
ἐρωτώμενα, |
οὕτω
καὶ
νῦν
ἀποκρίνεσθαι·
(εἰ |
| [338] |
πρόθυμος
εἶναι
πρὸς
αὐτὸ
τὸ
|
ἐρωτώμενον |
ἀποκρίνεσθαι,
καὶ
ἐγὼ
καὶ
ὑμεῖς |
| [339] |
καὶ
ἐπίστασθαι
διελεῖν
τε
καὶ
|
ἐρωτώμενον |
λόγον
δοῦναι.
καὶ
δὴ
καὶ |
| [351] |
οὐκ
ἀγαθά,
τὴν
ἡδονὴν
αὐτὴν
|
ἐρωτῶν |
εἰ
οὐκ
ἀγαθόν
ἐστιν.
Ὥσπερ |
| [330] |
Εἰ
οὖν
μετὰ
τοῦτο
εἴποι
|
ἐρωτῶν |
ἡμᾶς·
Πῶς
οὖν
ὀλίγον
πρότερον |
| [336] |
Σωκράτει·
εἰ
δὲ
ἀντιποιεῖται,
διαλεγέσθω
|
ἐρωτῶν |
τε
καὶ
ἀποκρινόμενος,
μὴ
ἐφ´ |
| [333] |
μέντοι
ἴσως
καὶ
ἐμὲ
τὸν
|
ἐρωτῶντα |
καὶ
τὸν
ἀποκρινόμενον
ἐξετάζεσθαι.
(Τὸ |
| [318] |
νεανίσκῳ
καὶ
ἐμοὶ
ὑπὲρ
(τούτου
|
ἐρωτῶντι, |
Ἱπποκράτης
ὅδε
Πρωταγόρᾳ
συγγενόμενος,
ᾗ |
| [330] |
φαίην
ἂν
ἔγωγε
ἀποκρινόμενος
τῷ
|
(ἐρωτῶντι· |
οὐκοῦν
καὶ
σύ;
Ναί,
ἔφη. |
| [318] |
Σώκρατες,
καὶ
ἐγὼ
τοῖς
καλῶς
|
ἐρωτῶσι
|
χαίρω
ἀποκρινόμενος.
Ἱπποκράτης
γὰρ
παρ´ |
| [345] |
μὴ
γενέσθαι
δυνατὸν
διζήμενος
κενεὰν
|
ἐς |
ἄπρακτον
ἐλπίδα
μοῖραν
αἰῶνος
βαλέω, |
| [312] |
σου
τὴν
παρὰ
Πρωταγόρου
μάθησιν
|
(ἔσεσθαι, |
ἀλλ´
οἵαπερ
ἡ
παρὰ
τοῦ |
| [318] |
ἐπανέροιτο·
Τί
δὴ
φῂς
βελτίω
|
ἔσεσθαι |
καὶ
εἰς
τί
ἐπιδώσειν;
εἴποι |
| [341] |
δοκεῖν
ἀποπειρᾶσθαι
εἰ
οἷός
τ´
|
ἔσῃ |
τῷ
σαυτοῦ
λόγῳ
βοηθεῖν.
ἐπεὶ |
| [349] |
καὶ
ἐρωτᾶν
καὶ
ἀνακοινοῦσθαι;
οὐκ
|
ἔσθ´ |
ὅπως
οὔ.
καὶ
νῦν
δὴ |
| [356] |
ἡδονῇ
καὶ
λύπῃ;
οὐ
γὰρ
|
ἔσθ´ |
ὅτῳ
ἄλλῳ.
ἀλλ´
ὥσπερ
(ἀγαθὸς |
| [322] |
τῇ
τέχνῃ,
καὶ
οἰκήσεις
καὶ
|
ἐσθῆτας |
καὶ
ὑποδέσεις
καὶ
στρωμνὰς
καὶ |
| [337] |
αὐτῇ
τῇ
διανοίᾳ,
ἥδεσθαι
δὲ
|
ἐσθίοντά |
τι
ἢ
ἄλλο
ἡδὺ
πάσχοντα |
| [341] |
αὐτοῦ
λέγοντος
ὅτι
ἐστὶν
κακὸν
|
ἐσθλὸν |
ἔμμεναι.
Ἀλλὰ
τί
οἴει,
ἔφη, |
| [343] |
λέγοντος
τοῦ
Πιττακοῦ
ὅτι
χαλεπὸν
|
ἐσθλὸν |
ἔμμεναι,
ἀμφισβητοῦντα
εἰπεῖν
ὅτι
Οὔκ, |
| [344] |
γενέσθαι
μὲν
χαλεπόν,
δυνατὸν
δέ,
|
ἐσθλόν, |
ἔμμεναι
δὲ
ἀδύνατον·
πράξας
μὲν |
| [341] |
δήπου
τοῦτό
γε
λέγων,
κακὸν
|
ἐσθλὸν |
ἔμμεναι,
εἶτα
τὸν
θεόν
φησιν |
| [339] |
παρὰ
φωτὸς
εἰρημένον·
χαλεπὸν
φάτ´
|
ἐσθλὸν |
ἔμμεναι.
ἐννοεῖς
ὅτι
ὁ
αὐτὸς |
| [343] |
ὑπὸ
τῶν
σοφῶν,
τὸ
Χαλεπὸν
|
ἐσθλὸν |
ἔμμεναι.
ὁ
οὖν
Σιμωνίδης,
(ἅτε |
| [344] |
δὲ
φῄς,
ὦ
Πιττακέ,
χαλεπὸν
|
ἐσθλὸν |
ἔμμεναι·
τὸ
δ´
ἐστὶ
γενέσθαι |
| [343] |
ἀποκρινόμενον
εἰπόντα·
Ὦ
ἄνθρωποι,
χαλεπὸν
|
ἐσθλὸν |
ἔμμεναι,
~τὸν
δὲ
(ἀποκρινόμενον
ὅτι |
| [339] |
ταὐτὰ
λέγοντα
ἑαυτῷ,
ὅτι
χαλεπὸν
|
ἐσθλὸν |
ἔμμεναι,
τοῦτον
μέμφεταί
τε
καὶ |
| [341] |
Πρόδικε,
τὸν
Πιττακὸν
λέγοντα
χαλεπὸν
|
ἐσθλὸν |
ἔμμεναι,
ὥσπερ
ἂν
εἰ
ἤκουεν |
| [340] |
Πιττακὸς
ἔλεγεν
τὸ
χαλεπόν,
γενέσθαι
|
ἐσθλόν, |
ὥσπερ
ὁ
Σιμωνίδης,
ἀλλὰ
τὸ |
| [344] |
τοτὲ
μὲν
κακός,
ἄλλοτε
δ´
|
ἐσθλός· |
(τῷ
δὲ
κακῷ
οὐκ
ἐγχωρεῖ |
| [344] |
ταὐτὰ
ταῦτα.
τῷ
μὲν
γὰρ
|
ἐσθλῷ |
ἐγχωρεῖ
κακῷ
γενέσθαι,
ὥσπερ
καὶ |
| [360] |
Οὐκέτι
ἐνταῦθα
οὔτ´
ἐπινεῦσαι
ἠθέλησεν
|
ἐσίγα |
τε.
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Τί |
| [314] |
ἀτελὴς
γένοιτο,
ἀλλὰ
διαπερανάμενοι
οὕτως
|
ἐσίοιμεν, |
στάντες
ἐν
τῷ
προθύρῳ
διελεγόμεθα |
| [339] |
δή,
ἔφη,
(βέλτιον.
Ἀλλ´,
ὠγαθέ,
|
ἔσκεμμαι |
ἱκανῶς.
Οἶσθα
οὖν,
ἔφη,
ὅτι |
| [317] |
εἶναι·
καὶ
ἄλλας
πρὸς
ταύτῃ
|
ἔσκεμμαι, |
ὥστε,
σὺν
θεῷ
εἰπεῖν,
μηδὲν |
| [339] |
ὡσπερεὶ
ὑπὸ
ἀγαθοῦ
πύκτου
πληγείς,
|
ἐσκοτώθην |
τε
καὶ
ἰλιγγίασα
εἰπόντος
αὐτοῦ
|
| [314] |
παρὰ
Καλλίαν
ἥκομεν
οὔτε
σοφισταί
|
ἐσμεν. |
ἀλλὰ
θάρρει·
(Πρωταγόραν
γάρ
τοι |
| [348] |
ἐνόησεν.
εὐπορώτεροι
γάρ
πως
ἅπαντές
|
ἐσμεν |
οἱ
ἄνθρωποι
πρὸς
ἅπαν
ἔργον |
| [311] |
σὺ
ἀργύριον
ἐκείνῳ
μισθὸν
ἕτοιμοι
|
ἐσόμεθα |
τελεῖν
ὑπὲρ
σοῦ,
ἂν
μὲν |
| [312] |
ἐπὶ
τέχνῃ
ἔμαθες,
ὡς
δημιουργὸς
|
ἐσόμενος, |
ἀλλ´
ἐπὶ
παιδείᾳ,
ὡς
τὸν |
| [315] |
ἐπὶ
τέχνῃ
μανθάνει,
ὡς
σοφιστὴς
|
ἐσόμενος. |
τούτων
δὲ
οἳ
ὄπισθεν
ἠκολούθουν |
| [316] |
νεωτέρων,
ἑαυτῷ
συνεῖναι
ὡς
βελτίους
|
ἐσομένους |
διὰ
(τὴν
ἑαυτοῦ
συνουσίαν,
χρὴ |
| [335] |
σὺ
ἐξέλθῃς,
οὐχ
ὁμοίως
ἡμῖν
|
ἔσονται |
οἱ
διάλογοι.
δέομαι
οὖν
σου |
| [313] |
ξένῳ
τὴν
σὴν
ψυχήν,
ἀλλ´
|
ἑσπέρας |
ἀκούσας,
ὡς
φῄς,
ὄρθριος
ἥκων |
| [310] |
πέπυσαι;
Νὴ
τοὺς
θεούς,
ἔφη,
|
ἑσπέρας |
γε.
(Καὶ
ἅμα
ἐπιψηλαφήσας
τοῦ |
| [310] |
τοὺς
πόδας
μου,
καὶ
εἶπεν·
|
Ἑσπέρας |
δῆτα,
μάλα
γε
ὀψὲ
ἀφικόμενος |
| [355] |
δὲ
ταῦτα
γελοῖά
ἐστιν,
κατάδηλον
|
ἔσται, |
ἐὰν
μὴ
πολλοῖς
ὀνόμασι
χρώμεθα |
| [338] |
τῶν
λόγων.
εἴτε
γὰρ
χείρων
|
ἔσται |
ἡμῶν
ὁ
αἱρεθείς,
οὐκ
ὀρθῶς |
| [318] |
ἑκάστης
ἡμέρας
συνὼν
αὐτῷ
βελτίων
|
ἔσται |
καὶ
ἐπιδώσει,
εἰ
αὐτὸν
ἐπανέροιτο· |
| [361] |
σὺ
σπεύδεις,
ὦ
Σώκρατες,
θαυμάσιον
|
ἔσται |
μὴ
διδακτὸν
ὄν.
Πρωταγόρας
δ´ |
| [325] |
τούτου
διαμάχονται,
ὅπως
ὡς
βέλτιστος
|
ἔσται
|
ὁ
παῖς,
παρ´
ἕκαστον
καὶ |
| [318] |
εἰς
ὅτι
βελτίων
καθ´
ἡμέραν
|
ἔσται |
συγγιγνόμενος
ἐκείνῳ,
εἴποι
ἂν
ὅτι |
| [330] |
αὐτή
(γε
ἡ
ὁσιότης
ὅσιον
|
ἔσται. |
τί
δὲ
σύ;
οὐχ
οὕτως |
| [339] |
δοῦναι.
καὶ
δὴ
καὶ
νῦν
|
ἔσται |
τὸ
ἐρώτημα
περὶ
τοῦ
αὐτοῦ |
| [318] |
ὁ
Πρωταγόρας
εἶπεν·
Ὦ
νεανίσκε,
|
ἔσται
|
τοίνυν
σοι,
ἐὰν
ἐμοὶ
συνῇς, |
| [336] |
δὲ
μή,
τίς
ὁ
τρόπος
|
ἔσται |
τῶν
διαλόγων;
χωρὶς
γὰρ
ἔγωγ´ |
| [361] |
εἰπεῖν
ἂν
ὅτι
Ἄτοποί
γ´
|
ἐστέ, |
ὦ
Σώκρατές
τε
καὶ
Πρωταγόρα· |
| [344] |
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι·
τὸ
δ´
|
ἐστὶ |
γενέσθαι
μὲν
χαλεπόν,
δυνατὸν
δέ, |
| [354] |
ἐγᾦμαι.
Συνεδόκει.
Ταῦτα
δὲ
ἀγαθά
|
ἐστι |
δι´
ἄλλο
τι
ἢ
ὅτι |
| [352] |
ἅμα,
(εἴπερ
τῳ
ἄλλῳ,
αἰσχρόν
|
ἐστι |
καὶ
ἐμοὶ
σοφίαν
καὶ
ἐπιστήμην |
| [334] |
οἶδ´
ἃ
ἀνθρώποις
μὲν
ἀνωφελῆ
|
ἐστι, |
καὶ
σιτία
καὶ
ποτὰ
καὶ |
| [345] |
τινὸς
περιπτώματος—
αὕτη
γὰρ
μόνη
|
ἐστὶ |
κακὴ
πρᾶξις,
ἐπιστήμης
στερηθῆναι—
ὁ
|
| [356] |
ἀλλήλων
καὶ
ἔλλειψις;
ταῦτα
δ´
|
ἐστὶ |
μείζω
τε
καὶ
σμικρότερα
γιγνόμενα |
| [329] |
ἀποδέξασθαι
τὴν
ἀπόκρισιν,
ἃ
ὀλίγοις
|
ἐστὶ |
παρεσκευασμένα.
νῦν
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα, |
| [336] |
εἶναι,
Ἀλκιβιάδης
δὲ
ἀεὶ
φιλόνικός
|
ἐστι |
πρὸς
ὃ
ἂν
ὁρμήσῃ·
ἡμᾶς |
| [345] |
οὐδὲ
θεοὶ
μάχονται·
καὶ
τοῦτ´
|
ἐστὶ |
πρὸς
τὸ
αὐτὸ
τοῦτο
εἰρημένον. |
| [310] |
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι
γε
μόνος
|
ἐστὶ
|
σοφός,
ἐμὲ
δὲ
οὐ
ποιεῖ. |
| [352] |
ἐγὼ
ἠρόμην
ὅτι
ποτε
αἴτιόν
|
ἐστι |
τούτου,
ὑπὸ
ἡδονῆς
φασιν
(ἡττωμένους |
| [351] |
τῶν
ἀνιαρῶν
οὐκ
ἔστι
κακά,
|
ἔστι |
δ´
ἃ
ἔστι,
καὶ
τρίτον |
| [351] |
τῶν
ἡδέων
οὐκ
ἔστιν
ἀγαθά,
|
ἔστι |
δ´
αὖ
καὶ
ἃ
τῶν |
| [321] |
δένδρων
καρπούς,
τοῖς
δὲ
ῥίζας·
|
ἔστι |
δ´
οἷς
ἔδωκεν
εἶναι
τροφὴν |
| [310] |
ἂν
λέγοις,
ἦν
δ´
ἐγώ·
|
ἔστι |
δὲ
τί,
καὶ
τοῦ
ἕνεκα |
| [325] |
ὑεῖς
διδάσκονται,
ἐφ´
οἷς
οὐκ
|
ἔστι |
θάνατος
ἡ
ζημία
ἐὰν
μὴ |
| [344] |
οὕτως
εἴρηται.
πολλὰ
μὲν
γὰρ
|
ἔστι |
καὶ
περὶ
ἑκάστου
τῶν
(ἐν |
| [351] |
ἔστι
κακά,
ἔστι
δ´
ἃ
|
ἔστι, |
καὶ
τρίτον
ἃ
οὐδέτερα,
οὔτε |
| [351] |
καὶ
ἃ
τῶν
ἀνιαρῶν
οὐκ
|
ἔστι |
κακά,
ἔστι
δ´
ἃ
ἔστι, |
| [351] |
ἄλλον
βίον
τὸν
ἐμόν,
ὅτι
|
ἔστι |
μὲν
ἃ
τῶν
ἡδέων
οὐκ |
| [344] |
τὸ
γέρας,
ἄνδρα
δ´
οὐκ
|
ἔστι |
μὴ
οὐ
κακὸν
ἔμμεναι,
ὃν |
| [344] |
ἐπειδὰν
ἀμήχανος
συμφορὰ
καθέλῃ,
οὐκ
|
ἔστι |
μὴ
οὐ
κακὸν
ἔμμεναι·
σὺ |
| [357] |
τε
καὶ
Σώκρατες,
εἰ
μὴ
|
ἔστι |
τοῦτο
τὸ
πάθημα
ἡδονῆς
ἡττᾶσθαι, |
| [358] |
ἃ
οἴεται
κακὰ
εἶναι,
οὐδ´
|
(ἔστι |
τοῦτο,
ὡς
ἔοικεν,
ἐν
ἀνθρώπου |
| [329] |
ἑνὸς
ὄντος
τῆς
ἀρετῆς
μόριά
|
ἐστιν |
ἃ
ἐρωτᾷς.
Πότερον,
ἔφην,
ὥσπερ |
| [329] |
σωφροσύνη
καὶ
ὁσιότης,
ἢ
ταῦτ´
|
ἐστὶν |
ἃ
νυνδὴ
ἐγὼ
(ἔλεγον
πάντα |
| [347] |
αὖθίς
γε·
νῦν
δὲ
δίκαιόν
|
ἐστιν |
ἃ
ὡμολογησάτην
πρὸς
ἀλλήλω
Πρωταγόρας
|
| [333] |
οὖν,
ἦν
δ´
ἐγώ,
ταῦτ´
|
ἐστὶν |
ἀγαθὰ
ἅ
ἐστιν
ὠφέλιμα
τοῖς |
| [357] |
λυπῶν
τοὺς
ἐξαμαρτάνοντας—
ταῦτα
δέ
|
ἐστιν |
ἀγαθά
τε
καὶ
κακά—
καὶ |
| [356] |
ἄλλη
ἀναξία
ἡδονῇ
πρὸς
λύπην
|
ἐστίν, |
ἀλλ´
ἢ
ὑπερβολὴ
ἀλλήλων
καὶ |
| [349] |
καὶ
τῷ
ὅλῳ
οὗ
μόριά
|
ἐστιν, |
ἀλλ´
ὡς
τὰ
τοῦ
προσώπου |
| [311] |
ἀγαθέ,
ἐκεῖσε
ἴωμεν—
πρῲ
γάρ
|
ἐστιν— |
ἀλλὰ
δεῦρο
ἐξαναστῶμεν
εἰς
τὴν |
| [353] |
ἡδονῆς
τῆς
παραχρῆμα
ἐργασίαν
κακά
|
ἐστιν, |
(ἀλλὰ
διὰ
τὰ
ὕστερον
γιγνόμενα, |
| [314] |
γὰρ
οὐ
μόνος
Πρωταγόρας
αὐτόθι
|
ἐστίν, |
(ἀλλὰ
καὶ
Ἱππίας
ὁ
Ἠλεῖος— |
| [349] |
τὰ
τοῦ
χρυσοῦ
μόρια
ὅμοιά
|
ἐστιν |
ἀλλήλοις
καὶ
τῷ
ὅλῳ
οὗ |
| [344] |
γὰρ
εἶναι
ἀλλὰ
γενέσθαι
μέν
|
ἐστιν |
ἄνδρα
ἀγαθὸν
χερσί
τε
καὶ |
| [341] |
ὅτι
Πρωταγόρας
σοφὸς
καὶ
δεινός
|
ἐστιν |
ἀνήρ,
ἐρωτᾷ
(εἰ
οὐκ
αἰσχύνομαι |
| [343] |
εἶναι
ῥήματα
φθέγγεσθαι
~(τελέως
πεπαιδευμένου
|
ἐστὶν |
ἀνθρώπου.
τούτων
ἦν
καὶ
Θαλῆς |
| [354] |
γιγνομένας,
ὅτι
ταῦτα
ἀγαθὰ
μέν
|
ἐστιν, |
ἀνιαρὰ
δέ;
Φαῖεν
ἄν;
Συνεδόκει. |
| [351] |
ὡς
τὰ
ἡδέα
τε
ἀγαθά
|
ἐστιν |
ἅπαντα
καὶ
τὰ
ἀνιαρὰ
κακά· |
| [351] |
γὰρ
λέγω,
καθ´
ὃ
ἡδέα
|
ἐστίν, |
ἆρα
κατὰ
τοῦτο
οὐκ
ἀγαθά, |
| [358] |
τόδε.
εἰ
ἀληθῆ
τὰ
ἔμπροσθέν
|
ἐστιν, |
ἆρά
τις
ἀνθρώπων
ἐθελήσει
ἐπὶ |
| [326] |
Σώκρατες,
καὶ
ἀπορεῖς
εἰ
διδακτόν
|
ἐστιν |
ἀρετή;
ἀλλ´
οὐ
χρὴ
θαυμάζειν, |
| [361] |
μὲν
λέγων
ὅτι
οὐ
διδακτόν
|
ἐστιν |
ἀρετὴ
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν,
νῦν |
| [349] |
ὅτι
ταῦτα
πάντα
μόρια
μέν
|
ἐστιν |
ἀρετῆς,
καὶ
τὰ
μὲν
τέτταρα |
| [357] |
μὲν
τοίνυν
τέχνη
καὶ
ἐπιστήμη
|
ἐστὶν
|
αὕτη,
εἰς
αὖθις
σκεψόμεθα·
ὅτι |
| [360] |
τῆς
ἀρετῆς
καὶ
τί
ποτ´
|
ἐστὶν |
αὐτό,
ἡ
ἀρετή.
~οἶδα
γὰρ |
| [352] |
τοὺς
ἀνθρώπους
καὶ
διδάσκειν
ὅ
|
ἐστιν |
αὐτοῖς
τοῦτο
τὸ
πάθος,
~ὅ |
| [332] |
ἐναντίων
ὄντων;
Ναί.
Ἐναντίον
ἄρ´
|
ἐστὶν |
ἀφροσύνη
σωφροσύνης;
Φαίνεται.
Μέμνησαι
οὖν |
| [331] |
ἀποκρινοίμην,
ὅτι
ἤτοι
ταὐτόν
γ´
|
ἐστιν |
δικαιότης
ὁσιότητι
ἢ
ὅτι
ὁμοιότατον, |
| [356] |
τῷ
ζυγῷ,
εἰπὲ
πότερα
πλείω
|
ἐστίν. |
ἐὰν
μὲν
γὰρ
ἡδέα
πρὸς |
| [323] |
τινα
καὶ
εἰδῶσιν
ὅτι
ἄδικός
|
ἐστιν, |
ἐὰν
οὗτος
αὐτὸς
καθ´
αὑτοῦ |
| [351] |
τοίνυν
λέγω,
καθ´
ὅσον
ἡδέα
|
ἐστίν, |
εἰ
οὐκ
ἀγαθά,
τὴν
ἡδονὴν
|
| [317] |
εἴην
ὥστε
πολύ
μοι
ἥδιστόν
|
ἐστιν, |
εἴ
τι
βούλεσθε,
περὶ
τούτων
|
| [353] |
τῷ
παραχρῆμα
παρέχει
καὶ
ἡδύ
|
ἐστιν |
ἕκαστον
αὐτῶν,
ἢ
ὅτι
εἰς |
| [330] |
κοινῇ
σκεψώμεθα
ποῖόν
τι
αὐτῶν
|
ἐστιν |
ἕκαστον.
πρῶτον
μὲν
τὸ
τοιόνδε· |
| [323] |
κολάσεις
καὶ
αἱ
νουθετήσεις.
ὧν
|
ἐστιν |
ἓν
καὶ
ἡ
ἀδικία
καὶ |
| [360] |
δεινῶν
καὶ
μὴ
δεινῶν
ἀνδρεία
|
ἐστίν, |
ἐναντία
οὖσα
τῇ
τούτων
ἀμαθίᾳ; |
| [332] |
ἑκάστῳ
τῶν
ἐναντίων
ἓν
μόνον
|
ἐστὶν |
ἐναντίον
καὶ
οὐ
πολλά;
Συνωμολόγει. |
| [359] |
ὦ
Σώκρατες,
πᾶν
γε
τοὐναντίον
|
ἐστὶν |
ἐπὶ
ἃ
οἵ
τε
δειλοὶ
|
| [361] |
ἐπιχειρῶν
ἀποδεῖξαι
ὡς
πάντα
χρήματά
|
ἐστιν |
ἐπιστήμη,
καὶ
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ |
| [318] |
οὗ
ἥκει.
τὸ
δὲ
μάθημά
|
ἐστιν |
εὐβουλία
περὶ
τῶν
οἰκείων,
ὅπως |
| [341] |
τὸ
χαλεπὸν
(κακόν,
μέγα
τεκμήριόν
|
ἐστιν |
εὐθὺς
τὸ
μετὰ
τοῦτο
ῥῆμα· |
| [316] |
αὐτὸς
σκέψαι.
Τί
οὖν
δή
|
ἐστιν, |
ἔφη,
οὗ
ἕνεκα
ἥκετε;
Ἱπποκράτης |
| [319] |
πολίτας.
Αὐτὸ
μὲν
οὖν
τοῦτό
|
ἐστιν, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
τὸ
ἐπάγγελμα
|
| [334] |
(Πρωταγόρα,
ἃ
μηδενὶ
ἀνθρώπων
ὠφέλιμά
|
ἐστιν, |
ἢ
ἃ
μηδὲ
τὸ
παράπαν |
| [330] |
ἡ
δικαιοσύνη,
αὐτὸ
τοῦτο
δίκαιόν
|
ἐστιν |
ἢ
ἄδικον;
ἐγὼ
μὲν
ἂν |
| [358] |
εἶναι
αὑτοῦ
ἄλλο
τι
τοῦτ´
|
ἐστὶν |
ἢ
ἀμαθία,
οὐδὲ
κρείττω
ἑαυτοῦ |
| [349] |
ὄντα
ὀνόματα,
ἐπὶ
ἑνὶ
πράγματί
|
ἐστιν, |
ἢ
ἑκάστῳ
τῶν
ὀνομάτων
τούτων |
| [323] |
ἄλλην
ἡντινοῦν
τέχνην
ἣν
μή
|
ἐστιν, |
ἢ
καταγελῶσιν
(ἢ
χαλεπαίνουσιν,
καὶ |
| [330] |
τοιόνδε·
(ἡ
δικαιοσύνη
πρᾶγμά
τί
|
ἐστιν |
ἢ
οὐδὲν
πρᾶγμα;
ἐμοὶ
μὲν
|
| [320] |
ἐναργέστερον
ἡμῖν
ἐπιδεῖξαι
ὡς
(διδακτόν
|
ἐστιν |
ἡ
ἀρετή,
μὴ
φθονήσῃς
ἀλλ´ |
| [329] |
λόγῳ,
πότερον
ἓν
μέν
τί
|
ἐστιν |
ἡ
ἀρετή,
μόρια
δὲ
αὐτῆς |
| [349] |
τέτταρα
αὐτῶν
ἐπιεικῶς
παραπλήσια
ἀλλήλοις
|
ἐστίν, |
ἡ
δὲ
ἀνδρεία
πάνυ
πολὺ |
| [329] |
ἡ
ἀρετή,
μόρια
δὲ
αὐτῆς
|
ἐστιν |
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
σωφροσύνη
καὶ |
| [332] |
τῷ
πράγματι
οὐ
πᾶν
τοὐναντίον
|
ἐστὶν |
ἡ
σοφία;
Ἔμοιγε
δοκεῖ,
ἔφη. |
| [357] |
ἐπειδήπερ
ὑπερβολῆς
τε
καὶ
ἐνδείας
|
ἐστὶν |
ἡ
τέχνη;
ἐπειδὴ
δὲ
περιττοῦ |
| [330] |
τῶν
μορίων.
Ἕκαστον
δὲ
αὐτῶν
|
ἐστιν, |
ἦν
δ´
ἐγώ,
ἄλλο,
τὸ |
| [324] |
(φαίνεται.
Ἔτι
δὴ
λοιπὴ
ἀπορία
|
ἐστίν, |
ἣν
ἀπορεῖς
περὶ
τῶν
ἀνδρῶν
|
| [355] |
τὰ
ἀνιαρά,
γιγνώσκων
ὅτι
ἀνιαρά
|
ἐστιν, |
~ἡττώμενος
(ὑπὸ
τῶν
ἡδέων,
δῆλον |
| [312] |
ὅτι
δέ
ποτε
ὁ
σοφιστής
|
ἐστιν, |
θαυμάζοιμ´
ἂν
εἰ
οἶσθα.
καίτοι |
| [350] |
τὴν
ἐμὴν
ὁμολογίαν
ἡ
σοφία
|
ἐστὶν |
ἰσχύς.
ἐγὼ
δὲ
οὐδαμοῦ
οὐδ´ |
| [349] |
καὶ
τῷ
ὅλῳ
οὗ
μόριά
|
ἐστιν
|
καὶ
ἀλλήλοις
ἀνόμοια,
ἰδίαν
ἕκαστα |
| [360] |
σοφία
ἐναντία
τῇ
τούτων
ἀμαθίᾳ
|
ἐστίν; |
Καὶ
ἐνταῦθα
ἔτι
ἐπένευσεν.
Ἡ |
| [335] |
ἐθέλεις
καὶ
ἐμοί
τις
ἀσχολία
|
ἐστὶν |
καὶ
οὐκ
ἂν
οἷός
τ´ |
| [357] |
ἡδονῆς
ἡττᾶσθαι,
ἀλλὰ
τί
ποτ´
|
ἐστὶν |
καὶ
τί
ὑμεῖς
αὐτό
φατε |
| [353] |
ἡδονῆς
ἡττᾶσθαι,
ἀλλὰ
τί
ποτ´
|
ἐστίν, |
καὶ
τί
ὑμεῖς
αὐτό
φατε |
| [345] |
οὖν
εἰς
γράμματα
ἀγαθὴ
πρᾶξίς
|
ἐστιν, |
καὶ
τίς
ἄνδρα
ἀγαθὸν
ποιεῖ |
| [341] |
εἰ
ἤκουεν
αὐτοῦ
λέγοντος
ὅτι
|
ἐστὶν |
κακὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι.
Ἀλλὰ
τί |
| [355] |
ἡττώμενος.
ὡς
δὲ
ταῦτα
γελοῖά
|
ἐστιν, |
κατάδηλον
ἔσται,
ἐὰν
μὴ
πολλοῖς |
| [316] |
οὗ
ἕνεκα
ἥκετε;
Ἱπποκράτης
ὅδε
|
ἐστὶν |
μὲν
τῶν
ἐπιχωρίων,
Ἀπολλοδώρου
ὑός, |
| [327] |
(πρὸς
ἀνθρώπους
οἷς
μήτε
παιδεία
|
ἐστὶν |
μήτε
δικαστήρια
μήτε
νόμοι
μηδὲ |
| [337] |
ὅμοιον
τῷ
ὁμοίῳ
φύσει
συγγενές
|
ἐστιν, |
ὁ
δὲ
νόμος,
τύραννος
ὢν |
| [312] |
περὶ
οὗ
αὐτός
τε
ἐπιστήμων
|
ἐστὶν |
ὁ
σοφιστὴς
καὶ
τὸν
μαθητὴν |
| [329] |
τοῦ
αὐτοῦ
ἑνὸς
ὄντος.
τοῦτ´
|
ἐστὶν |
ὃ
ἔτι
ἐπιποθῶ.
Ἀλλὰ
ῥᾴδιον |
| [330] |
αὐτή·
οὐδὲ
τῶν
ἄλλων
οὐδέν
|
ἐστιν |
οἷον
τὸ
ἕτερον
οὔτε
κατὰ |
| [331] |
ἐλέγχοις,
εἰ
βούλοιο,
ὡς
ἅπαντά
|
ἐστιν |
ὅμοια
ἀλλήλοις.
ἀλλ´
οὐχὶ
τὰ |
| [355] |
ἄνθρωπος
τὰ
κακὰ
ὅτι
κακά
|
ἐστιν, |
ὅμως
αὐτὰ
ποιεῖ.
ἐὰν
οὖν
|
| [353] |
ἡδέων
ὄντων,
γιγνώσκοντες
ὅτι
πονηρά
|
ἐστιν, |
ὅμως
αὐτὰ
πράττειν;
Φαῖεν
ἄν. |
| [355] |
τὰ
κακὰ
ἄνθρωπος
ὅτι
κακά
|
ἐστιν, |
ὅμως
πράττει
αὐτά,
ἐξὸν
μὴ |
| [331] |
ἐὰν
ἡμᾶς
ἐπανέρηται·
Οὐκ
ἄρα
|
ἐστὶν |
ὁσιότης
οἷον
δίκαιον
εἶναι
πρᾶγμα, |
| [355] |
τις
κακά,
γιγνώσκων
ὅτι
κακά
|
ἐστιν, |
οὐ
δέον
αὐτὸν
πράττειν,
ἡττώμενος |
| [325] |
εἶναι
ἀνδρὸς
ἀρετήν—
εἰ
τοῦτ´
|
ἐστὶν |
οὗ
δεῖ
πάντας
μετέχειν
καὶ |
| [341] |
τὸ
γὰρ
δεινόν,
φησίν,
κακόν
|
ἐστιν· |
οὐδεὶς
γοῦν
λέγει
ἑκάστοτε
δεινοῦ
|
| [358] |
ἔφην
ἐγώ,
τὸ
ἡδὺ
ἀγαθόν
|
ἐστιν, |
οὐδεὶς
οὔτε
εἰδὼς
οὔτε
οἰόμενος |
| [317] |
καὶ
τὰ
σύμπαντα
πολλά
μοί
|
ἐστιν— |
οὐδενὸς
ὅτου
οὐ
πάντων
ἂν |
| [320] |
ἐπαίδευσεν,
~(ἃ
δὲ
αὐτὸς
σοφός
|
ἐστιν |
οὔτε
αὐτὸς
παιδεύει
οὔτε
τῳ |
| [334] |
ἔλαιον
τοῖς
μὲν
φυτοῖς
ἅπασίν
|
ἐστιν |
πάγκακον
καὶ
ταῖς
θριξὶν
πολεμιώτατον |
| [342] |
πειράσομαι
ὑμῖν
διεξελθεῖν.
φιλοσοφία
γάρ
|
ἐστιν
|
παλαιοτάτη
τε
καὶ
πλείστη
τῶν |
| [340] |
εἶναι
τὴν
ἀρετὴν
ἐκτῆσθαι,
ὅ
|
ἐστιν |
πάντων
χαλεπώτατον,
ὡς
ἅπασιν
δοκεῖ |
| [347] |
οὓς
οὔτε
ἀνερέσθαι
οἷόν
τ´
|
ἐστὶν |
περὶ
ὧν
λέγουσιν,
ἐπαγόμενοί
τε
|
| [354] |
γὰρ
οὐ
ῥᾴδιον
ἀποδεῖξαι
τί
|
ἐστίν |
ποτε
τοῦτο
ὃ
ὑμεῖς
καλεῖτε |
| [329] |
ὥσπερ
προσώπου
τὰ
μόοια
μόριά
|
ἐστιν, |
στόμα
τε
καὶ
ῥὶς
καὶ |
| [317] |
πόλεσι
πράττειν,
ὧνπερ
ἕνεκα
ταῦτ´
|
ἐστὶν |
τὰ
προσχήματα·
ἐπεὶ
οἵ
γε |
| [313] |
ψυχήν,
καὶ
ἐν
ᾧ
πάντ´
|
ἐστὶν
|
τὰ
σὰ
ἢ
εὖ
ἢ |
| [355] |
τί
δέ,
φήσει
ἴσως,
ἀνάξιά
|
ἐστιν |
τἀγαθὰ
τῶν
κακῶν
ἢ
τὰ |
| [312] |
δὲ
σοφιστὴς
τῶν
τί
σοφῶν
|
ἐστιν; |
τί
ἂν
ἀποκρινοίμεθα
αὐτῷ;
ποίας |
| [331] |
ἀρετῆς;
σὸς
οὗτος
ὁ
λόγος
|
ἐστίν; |
τί
ἂν
αὐτῷ
ἀποκρίναιο;
Ἀνάγκη, |
| [334] |
σώματι.
οὕτω
δὲ
ποικίλον
τί
|
ἐστιν |
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ
παντοδαπόν,
ὥστε |
| [332] |
Συνδοκεῖ
μοι,
ἔφη.
Τοὐναντίον
ἄρα
|
ἐστὶν
|
τὸ
ἀφρόνως
πράττειν
τῷ
σωφρόνως; |
| [340] |
εἰ
δὲ
μὴ
τὸ
αὐτό
|
ἐστιν |
τὸ
εἶναι
τῷ
γενέσθαι,
οὐκ |
| [324] |
μὲν
γὰρ
ἔστιν,
καὶ
τοῦτό
|
ἐστιν |
τὸ
ἓν
οὐ
τεκτονικὴ
οὐδὲ |
| [357] |
ὅτι
ἀμαθίᾳ
πράττεται.
ὥστε
τοῦτ´
|
ἐστὶν |
τὸ
ἡδονῆς
ἥττω
εἶναι,
ἀμαθία |
| [357] |
αὖθις
σκεψόμεθα·
ὅτι
δὲ
ἐπιστήμη
|
ἐστίν, |
τοσοῦτον
ἐξαρκεῖ
πρὸς
τὴν
ἀπόδειξιν |
| [344] |
βούλησιν,
ὅτι
παντὸς
μᾶλλον
ἔλεγχός
|
ἐστιν
|
τοῦ
Πιττακείου
ῥήματος
διὰ
παντὸς |
| [312] |
ἐπίστασθαι;
Εἰκός
γε.
τί
δή
|
ἐστιν |
τοῦτο
περὶ
οὗ
αὐτός
τε
|
| [334] |
μὲν
ἔξωθεν
τοῦ
(σώματος
ἀγαθόν
|
ἐστιν |
τῷ
ἀνθρώπῳ,
τοῖς
δ´
ἐντὸς |
| [330] |
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Οὐδὲν
ἄρα
|
ἐστὶν
|
τῶν
τῆς
ἀρετῆς
μορίων
ἄλλο |
| [342] |
ὅτι
τὸ
λακωνίζειν
πολὺ
μᾶλλόν
|
ἐστιν |
φιλοσοφεῖν
ἢ
φιλογυμναστεῖν,
εἰδότες
ὅτι |
| [343] |
γενέσθαι
μὲν
χαλεπὸν
ἄνδρα
ἀγαθόν
|
ἐστιν, |
ὦ
Πιττακέ,
ὡς
ἀληθῶς—
οὐκ |
| [318] |
ὅτι
Ἡ
αὐτή
μοι
ἀρχή
|
ἐστιν, |
ὦ
Πρωταγόρα,
ἥπερ
ἄρτι,
περὶ |
| [351] |
σὺ
ἐρωτᾷς,
(εἰ
ἐμοὶ
ἀποκριτέον
|
ἐστὶν |
ὡς
τὰ
ἡδέα
τε
ἀγαθά |
| [335] |
μου
δυνατὰ
δέοιο·
νῦν
δ´
|
ἐστὶν |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
δέοιό
μου |
| [351] |
αὐτὴν
ἐρωτῶν
εἰ
οὐκ
ἀγαθόν
|
ἐστιν. |
Ὥσπερ
σὺ
λέγεις,
ἔφη,
ἑκάστοτε, |
| [333] |
ἐγώ,
ταῦτ´
ἐστὶν
ἀγαθὰ
ἅ
|
ἐστιν |
ὠφέλιμα
τοῖς
ἀνθρώποις;
(Καὶ
ναὶ |
| [351] |
μὲν
ἃ
τῶν
ἡδέων
οὐκ
|
ἔστιν |
ἀγαθά,
ἔστι
δ´
αὖ
καὶ |
| [330] |
ἢ
ἄλλην;
Τὴν
αὐτήν,
ἔφη.
|
Ἔστιν |
ἄρα
τοιοῦτον
ἡ
δικαιοσύνη
οἷον |
| [345] |
οὐκ
ἄν
ποτε
γένοιτο
κακός—
|
ἔστιν |
γὰρ
ἀεί—
ἀλλ´
εἰ
μέλλει |
| [337] |
διαλεγομένοιν
ἀκροατάς,
ἴσους
δὲ
μή—
|
ἔστιν |
γὰρ
οὐ
ταὐτόν·
κοινῇ
μὲν |
| [330] |
δίκαιοι
αὖ,
σοφοὶ
δὲ
οὔ.
|
~Ἔστιν |
γὰρ
οὖν
καὶ
ταῦτα
μόρια |
| [340] |
ὁ
Σιμωνίδης,
ἀλλὰ
τὸ
ἔμμεναι·
|
ἔστιν |
δὲ
οὐ
ταὐτόν,
ὦ
Πρωταγόρα, |
| [339] |
εἶναι
περὶ
ἐπῶν
(δεινὸν
εἶναι·
|
ἔστιν |
δὲ
τοῦτο
τὰ
ὑπὸ
τῶν |
| [314] |
ὁ
(κίνδυνος.
μαθήματα
δὲ
οὐκ
|
ἔστιν |
ἐν
ἄλλῳ
ἀγγείῳ
ἀπενεγκεῖν,
ἀλλ´ |
| [361] |
καὶ
ἐπὶ
τὴν
ἀρετὴν
ὅτι
|
ἔστιν, |
καὶ
πάλιν
ἐπισκέψασθαι
περὶ
αὐτοῦ |
| [324] |
ἄλλοθι
οὐδαμοῦ.
εἰ
μὲν
γὰρ
|
ἔστιν, |
καὶ
τοῦτό
ἐστιν
τὸ
ἓν |
| [337] |
οὐχ
ἡδοίμεσθα—
εὐφραίνεσθαι
μὲν
γὰρ
|
ἔστιν |
μανθάνοντά
τι
καὶ
φρονήσεως
μεταλαμβάνοντα |
| [347] |
σὺ
περὶ
τοῦ
ᾄσματος
διεληλυθέναι·
|
ἔστιν |
μέντοι,
ἔφη,
καὶ
(ἐμοὶ
λόγος |
| [331] |
τὸ
γὰρ
λευκὸν
τῷ
μέλανι
|
ἔστιν |
ὅπῃ
προσέοικεν,
καὶ
τὸ
σκληρὸν |
| [324] |
ἔστιν
τι
ἓν
ἢ
οὐκ
|
ἔστιν |
οὗ
ἀναγκαῖον
πάντας
τοὺς
πολίτας |
| [346] |
ἕρδῃ
μηδὲν
αἰσχρόν,
ἄκων
δ´
|
ἔστιν |
οὓς
ἐγὼ
ἐπαινῶ
καὶ
φιλῶ. |
| [330] |
ὥσπερ
τὰ
τοῦ
προσώπου,
οὐκ
|
ἔστιν |
ὀφθαλμὸς
οἷον
τὰ
ὦτα,
οὐδ´ |
| [337] |
οὐκ
ἐπαινοῖσθε—
εὐδοκιμεῖν
μὲν
γὰρ
|
ἔστιν |
παρὰ
ταῖς
ψυχαῖς
τῶν
ἀκουόντων |
| [332] |
αἰσχρόν;
Οὐκ
ἔστιν.
Τί
δέ;
|
ἔστιν |
τι
ἀγαθόν;
Ἔστιν.
Τούτῳ
ἔστιν |
| [332] |
ἐναντίον
πλὴν
τὸ
αἰσχρόν;
Οὐκ
|
ἔστιν. |
Τί
δέ;
ἔστιν
τι
ἀγαθόν; |
| [332] |
ἐναντίον
πλὴν
τὸ
κακόν;
Οὐκ
|
ἔστιν. |
Τί
δέ;
ἔστιν
τι
ὀξὺ |
| [324] |
λόγον.
ὧδε
γὰρ
ἐννόησον·
πότερον
|
ἔστιν |
τι
ἓν
ἢ
οὐκ
ἔστιν |
| [332] |
ἐν
φωνῇ;
Ἔφη.
Τούτῳ
μὴ
|
ἔστιν |
τι
ἐναντίον
ἄλλο
πλὴν
τὸ
|
| [332] |
ἔστιν
τι
καλόν;
Συνεχώρει.
Τούτῳ
|
ἔστιν |
τι
ἐναντίον
πλὴν
τὸ
αἰσχρόν; |
| [332] |
ἔστιν
τι
ἀγαθόν;
Ἔστιν.
Τούτῳ
|
ἔστιν |
τι
ἐναντίον
πλὴν
τὸ
κακόν; |
| [332] |
Φέρε
δή,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
ἔστιν |
τι
καλόν;
Συνεχώρει.
Τούτῳ
ἔστιν |
| [332] |
κακόν;
Οὐκ
ἔστιν.
Τί
δέ;
|
ἔστιν |
τι
ὀξὺ
ἐν
φωνῇ;
Ἔφη. |
| [328] |
πάντων·
ἀλλὰ
κἂν
εἰ
ὀλίγον
|
ἔστιν |
τις
ὅστις
διαφέρει
(ἡμῶν
προβιβάσαι |
| [331] |
ἁμῇ
γέ
πῃ
προσέοικεν
καὶ
|
ἔστιν |
τὸ
ἕτερον
οἷον
τὸ
ἕτερον. |
| [330] |
τὰ
τῆς
ἀρετῆς
μόρια
οὐκ
|
ἔστιν |
τὸ
ἕτερον
οἷον
τὸ
(ἕτερον, |
| [353] |
τε
καὶ
Σώκρατες,
εἰ
μὴ
|
ἔστιν
|
τοῦτο
τὸ
πάθημα
ἡδονῆς
ἡττᾶσθαι, |
| [332] |
Τί
δέ;
ἔστιν
τι
ἀγαθόν;
|
Ἔστιν. |
Τούτῳ
ἔστιν
τι
ἐναντίον
πλὴν |
| [313] |
τὸν
δὲ
σοφιστὴν
ὅτι
ποτ´
|
ἔστιν |
φαίνῃ
ἀγνοῶν,
ᾧ
μέλλεις
σαυτὸν |
| [333] |
φρονεῖν
εὖ
βουλεύεσθαι,
ὅτι
ἀδικοῦσιν;
|
Ἔστω, |
ἔφη.
Πότερον,
ἦν
δ´
ἐγώ, |
| [333] |
δοκοῦσί
τινές
σοι
σωφρονεῖν
ἀδικοῦντες;
|
Ἔστω, |
ἔφη.
Τὸ
δὲ
σωφρονεῖν
λέγεις |
| [331] |
διαφέρει;
ἔφη·
εἰ
γὰρ
βούλει,
|
ἔστω
|
ἡμῖν
καὶ
δικαιοσύνη
ὅσιον
καὶ |
| [358] |
καὶ
Πρόδικε
(κοινὸς
γὰρ
δὴ
|
ἔστω |
ὑμῖν
ὁ
λόγος)
πότερον
δοκῶ |
| [344] |
ἂν
καταβάλοι,
ἀλλὰ
τὸν
μὲν
|
ἑστῶτά
|
ποτε
καταβάλοι
ἄν
τις
ὥστε |
| [354] |
ἐν
τῷ
παραχρῆμα
ὀδύνας
τὰς
|
ἐσχάτας |
παρέχει
καὶ
ἀλγηδόνας,
ἢ
ὅτι |
| [344] |
καὶ
τὸ
ἀλαθέως
ὀρθῶς
ἐπ´
|
ἐσχάτῳ |
κείμενον·
καὶ
τὰ
ἐπιόντα
πάντα |
| [321] |
τὸν
βίον
σοφίαν
ἄνθρωπος
ταύτῃ
|
ἔσχεν, |
τὴν
δὲ
πολιτικὴν
οὐκ
εἶχεν· |
| [357] |
εἴτε
πόρρω
εἴη;
~τί
ἂν
|
ἔσῳζεν |
ἡμῖν
τὸν
(βίον;
ἆρ´
ἂν |
| [321] |
ηὖξε
μεγέθει,
τῷδε
(αὐτῷ
αὐτὰ
|
ἔσῳζεν· |
καὶ
τἆλλα
οὕτως
ἐπανισῶν
ἔνεμεν. |
| [356] |
μένουσαν
ἐπὶ
τῷ
ἀληθεῖ
καὶ
|
ἔσωσεν |
ἂν
τὸν
βίον;
ἆρ´
ἂν
|
| [309] |
μακάριε,
τὸ
σοφώτατον
κάλλιον
φαίνεσθαι;
|
(ΕΤ. |
Ἀλλ´
ἦ
σοφῷ
τινι
ἡμῖν, |
| [309] |
(ΣΩ.
Τρίτην
γε
ἤδη
ἡμέραν.
|
(ΕΤ. |
Καὶ
ἄρτι
ἄρα
ἐκείνῳ
συγγεγονὼς |
| [310] |
χάριν
γε
εἴσομαι,
ἐὰν
ἀκούητε.
|
(ΕΤ. |
Καὶ
μὴν
καὶ
ἡμεῖς
σοί, |
| [309] |
Ξένῳ.
(ΕΤ.
Ποδαπῷ;
(ΣΩ.
Ἀβδηρίτῃ.
|
(ΕΤ. |
Καὶ
οὕτω
καλός
τις
ὁ |
| [309] |
νοῦν,
ἐπελανθανόμην
τε
αὐτοῦ
θαμά.
|
(ΕΤ. |
Καὶ
τί
ἂν
γεγονὸς
εἴη |
| [309] |
ἀστῷ
ἢ
ξένῳ;
(ΣΩ.
Ξένῳ.
|
(ΕΤ. |
Ποδαπῷ;
(ΣΩ.
Ἀβδηρίτῃ.
(ΕΤ.
Καὶ |
| [309] |
|
~(ΕΤ. |
Πόθεν,
ὦ
Σώκρατες,
φαίνῃ;
ἢ |
| [310] |
πολλὰ
καὶ
εἰπὼν
καὶ
ἀκούσας.
|
(ΕΤ. |
Τί
οὖν
οὐ
διηγήσω
ἡμῖν |
| [309] |
ὑπηνήτου,
ἣν
νῦν
Ἀλκιβιάδης
ἔχει;
|
(ΕΤ. |
Τί
οὖν
τὰ
νῦν;
ἦ |
| [309] |
πόλει.
(ΣΩ.
Καὶ
πολύ
γε.
|
(ΕΤ. |
Τί
φῄς;
ἀστῷ
ἢ
ξένῳ; |
| [309] |
σοι
δοκεῖ
σοφώτατος
εἶναι
Πρωταγόρας.
|
(ΕΤ. |
Ὢ
τί
λέγεις;
Πρωταγόρας
ἐπιδεδήμηκεν; |
| [313] |
καὶ
ὅπως
γε
μή,
ὦ
|
ἑταῖρε, |
ὁ
σοφιστὴς
ἐπαινῶν
ἃ
πωλεῖ |
| [313] |
ἀδελφῷ
(ἐπεκοινώσω
οὔτε
ἡμῶν
τῶν
|
ἑταίρων |
οὐδενί,
εἴτ´
ἐπιτρεπτέον
εἴτε
καὶ |
| [359] |
δειλοί;
Οὐκ
ἔφη.
Οὐκοῦν
ἐφ´
|
ἕτερα. |
Ναί,
ἦ
δ´
ὅς.
Πότερον |
| [347] |
τὸν
ποιητὴν
νοεῖν,
οἱ
δ´
|
ἕτερα, |
περὶ
πράγματος
διαλεγόμενοι
ὃ
ἀδυνατοῦσι |
| [326] |
γενέσθαι.
οἵ
τ´
αὖ
κιθαρισταί,
|
ἕτερα |
τοιαῦτα,
σωφροσύνης
τε
ἐπιμελοῦνται
καὶ |
| [329] |
χρυσοῦ
μόρια
οὐδὲν
διαφέρει
τὰ
|
ἕτερα |
τῶν
ἑτέρων,
ἀλλήλων
καὶ
τοῦ |
| [358] |
τε
ἀναγκασθῇ
δυοῖν
κακοῖν
τὸ
|
ἕτερον |
αἱρεῖσθαι,
οὐδεὶς
τὸ
μεῖζον
αἱρήσεται
|
| [330] |
ἄλληλα,
ὡς
οὐκ
εἶναι
τὸ
|
ἕτερον |
αὐτῶν
οἷον
τὸ
ἕτερον·
εἴποιμ´ |
| [349] |
ἕκαστον,
οὐκ
ὂν
οἷον
τὸ
|
ἕτερον |
αὐτῶν
τὸ
ἕτερον;
ἔφησθα
οὖν |
| [333] |
ἑκάτερον
ἀρετῆς,
καὶ
πρὸς
τῷ
|
ἕτερον |
εἶναι
καὶ
ἀνόμοια
καὶ
αὐτὰ |
| [333] |
ἢ
ἐκεῖνον
ἐν
ᾧ
ἐλέγετο
|
ἕτερον |
εἶναι
σωφροσύνης
σοφία,
μόριον
δὲ |
| [330] |
τὸ
ἕτερον
αὐτῶν
οἷον
τὸ
|
ἕτερον· |
εἴποιμ´
ἂν
ἔγωγε
ὅτι
Τὰ |
| [356] |
ἢ
τὸ
ἕτερον
πρὸς
τὸ
|
ἕτερον, |
εἴτ´
ἐγγὺς
εἴτε
πόρρω
εἴη; |
| [349] |
οἷον
τὸ
ἕτερον
αὐτῶν
τὸ
|
ἕτερον; |
ἔφησθα
οὖν
σὺ
οὐκ
ὀνόματα |
| [359] |
εἶναι
τὸ
ἕτερον
οἷον
τὸ
|
ἕτερον, |
ἰδίαν
δὲ
αὑτοῦ
ἕκαστον
ἔχειν
|
| [347] |
βούλεται
Σωκράτει
ἀποκρίνεσθαι,
ἐρωτᾶν
τὸν
|
ἕτερον. |
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Ἐπιτρέπω
μὲν |
| [331] |
σὺ
φῂς
οὐκ
εἶναι
τὸ
|
ἕτερον |
μόριον
οἷον
τὸ
ἕτερον
τῶν |
| [359] |
ἀρετῆς
οὐδὲν
ἔφη
εἶναι
τὸ
|
ἕτερον |
οἷον
τὸ
ἕτερον,
ἰδίαν
δὲ |
| [330] |
ἀρετῆς
μόρια
οὐκ
ἔστιν
τὸ
|
ἕτερον |
οἷον
τὸ
(ἕτερον,
οὔτε
αὐτὸ |
| [331] |
ἔχειν
καὶ
οὐκ
εἶναι
τὸ
|
ἕτερον |
οἷον
τὸ
ἕτερον,
τὰ
τοῦ |
| [331] |
πῃ
προσέοικεν
καὶ
ἔστιν
τὸ
|
ἕτερον |
οἷον
τὸ
ἕτερον.
ὥστε
τούτῳ |
| [330] |
ἔστιν
τὸ
ἕτερον
οἷον
τὸ
|
(ἕτερον, |
οὔτε
αὐτὸ
οὔτε
ἡ
δύναμις |
| [330] |
ἄλλων
οὐδέν
ἐστιν
οἷον
τὸ
|
ἕτερον |
οὔτε
κατὰ
τὴν
δύναμιν
οὔτε |
| [356] |
αὐτὸ
πρὸς
ἑαυτὸ
ἢ
τὸ
|
ἕτερον |
πρὸς
τὸ
ἕτερον,
εἴτ´
ἐγγὺς |
| [331] |
εἶναι
τὸ
ἕτερον
οἷον
τὸ
|
ἕτερον, |
τὰ
τοῦ
προσώπου
μόρια,
ἁμῇ |
| [331] |
τὸ
ἕτερον
μόριον
οἷον
τὸ
|
ἕτερον |
τῶν
τῆς
ἀρετῆς;
σὸς
οὗτος
|
| [331] |
ἔστιν
τὸ
ἕτερον
οἷον
τὸ
|
ἕτερον. |
ὥστε
τούτῳ
γε
τῷ
τρόπῳ
|
| [315] |
δὲ
τοῦ
ἐπὶ
θάτερα
ὁ
|
ἕτερος |
τῶν
Περικλέους
Ξάνθιππος,
καὶ
Φιλιππίδης |
| [335] |
οὖν
μέλλεις
ἐμοὶ
διαλέξεσθαι,
τῷ
|
ἑτέρῳ |
χρῶ
τρόπῳ
πρός
με,
τῇ |
| [329] |
οὐδὲν
διαφέρει
τὰ
ἕτερα
τῶν
|
ἑτέρων, |
ἀλλήλων
καὶ
τοῦ
ὅλου,
ἀλλ´ |
| [317] |
σοφιστὴς
εἶναι.
καίτοι
πολλά
γε
|
ἔτη |
ἤδη
εἰμὶ
ἐν
τῇ
τέχνῃ· |
| [309] |
ἰδόντι
καλὸς
μὲν
ἐφαίνετο
ἀνὴρ
|
ἔτι, |
ἀνὴρ
μέντοι,
ὦ
Σώκρατες,
ὥς |
| [321] |
τὰ
ἄλογα·
λοιπὸν
δὴ
ἀκόσμητον
|
ἔτι |
αὐτῷ
ἦν
τὸ
ἀνθρώπων
γένος, |
| [310] |
Τῆς
γὰρ
παρελθούσης
νυκτὸς
ταυτησί,
|
ἔτι |
βαθέος
ὄρθρου,
Ἱπποκράτης,
ὁ
Ἀπολλοδώρου |
| [347] |
καὶ
Σωκράτης,
Πρωταγόρας
μὲν
εἰ
|
ἔτι |
βούλεται
ἐρωτᾶν,
ἀποκρίνεσθαι
Σωκράτη,
εἰ |
| [328] |
δὲ
(οὔπω
ἄξιον
τοῦτο
κατηγορεῖν·
|
ἔτι |
γὰρ
ἐν
αὐτοῖς
εἰσιν
ἐλπίδες· |
| [310] |
Πρωταγόραν
πώποτε
οὐδ´
ἀκήκοα
οὐδέν·
|
ἔτι |
γὰρ
παῖς
ἦ
ὅτε
τὸ |
| [324] |
ἱκανῶς,
ὥς
γέ
μοι
(φαίνεται.
|
Ἔτι |
δὴ
λοιπὴ
ἀπορία
ἐστίν,
ἣν |
| [360] |
εἴ
σοι
ὥσπερ
τὸ
πρῶτον
|
ἔτι |
δοκοῦσιν
εἶναί
τινες
ἄνθρωποι
ἀμαθέστατοι |
| [360] |
τούτων
ἀμαθίᾳ
ἐστίν;
Καὶ
ἐνταῦθα
|
ἔτι
|
ἐπένευσεν.
Ἡ
δὲ
τούτων
ἀμαθία |
| [329] |
ἑνὸς
ὄντος.
τοῦτ´
ἐστὶν
ὃ
|
ἔτι |
ἐπιποθῶ.
Ἀλλὰ
ῥᾴδιον
τοῦτό
γ´, |
| [348] |
πεῖραν
λαμβάνοντας·
κἂν
μὲν
βούλῃ
|
ἔτι |
ἐρωτᾶν,
ἕτοιμός
εἰμί
σοι
παρέχειν |
| [312] |
μέντοι
ἱκανῶς
γε·
ἐρωτήσεως
γὰρ
|
ἔτι |
ἡ
ἀπόκρισις
ἡμῖν
δεῖται,
περὶ |
| [354] |
εἰσὶν
πᾶσαι
αἱ
ἀποδείξεις.
ἀλλ´
|
ἔτι |
καὶ
νῦν
ἀναθέσθαι
ἔξεστιν,
~(εἴ |
| [315] |
πεποίηκεν.
ὁ
μὲν
οὖν
Πρόδικος
|
ἔτι |
κατέκειτο,
ἐγκεκαλυμμένος
ἐν
κῳδίοις
τισὶν |
| [345] |
τὰ
ἐπιόντα
γε
τοῦ
ᾄσματος
|
ἔτι |
μᾶλλον
δηλοῖ.
φησὶ
γάρ—
τοὔνεκεν |
| [359] |
πάνυ
ἐθαύμασα
τὴν
ἀπόκρισιν,
καὶ
|
ἔτι |
μᾶλλον
ἐπειδὴ
ταῦτα
μεθ´
ὑμῶν |
| [346] |
μηδ´
ὀνειδίζωσιν
ὅτι
ἀμελοῦσιν,
ὥστε
|
ἔτι |
μᾶλλον
ψέγειν
τε
αὐτοὺς
καὶ |
| [315] |
καὶ
μετὰ
Παυσανίου
νέον
τι
|
ἔτι |
μειράκιον,
ὡς
μὲν
ἐγᾦμαι
καλόν |
| [310] |
λέγει
ὅτι
ἥκει
Πρωταγόρας.
καὶ
|
ἔτι |
μὲν
ἐνεχείρησα
εὐθὺς
παρὰ
σὲ
|
| [314] |
τῶν
πρεσβυτέρων
ἡμῶν·
ἡμεῖς
γὰρ
|
ἔτι |
νέοι
ὥστε
τοσοῦτον
πρᾶγμα
διελέσθαι. |
| [341] |
ἀπὸ
Σιμωνίδου
ἀρξαμένη,
ἢ
καὶ
|
ἔτι |
παλαιοτέρα.
σὺ
δὲ
ἄλλων
πολλῶν |
| [328] |
τοῦ
μισθοῦ
ὃν
πράττομαι
καὶ
|
ἔτι |
πλείονος,
ὥστε
καὶ
αὐτῷ
δοκεῖν
|
| [328] |
ἐπὶ
μὲν
πολὺν
χρόνον
κεκηλημένος
|
ἔτι |
πρὸς
αὐτὸν
ἔβλεπον
ὡς
ἐροῦντά |
| [360] |
γ´,
ἔφην
ἐγώ,
μόνον
(ἐρόμενος
|
ἔτι |
σέ,
εἴ
σοι
ὥσπερ
τὸ |
| [316] |
Καλλαίσχρου.
Ἡμεῖς
οὖν
ὡς
εἰσήλθομεν,
|
ἔτι |
σμίκρ´
ἄττα
διατρίψαντες
καὶ
ταῦτα |
| [328] |
πατρὸς
φίλοι
ὄντες
ὁμότεχνοι,
τούτους
|
ἔτι |
τίς
ἂν
διδάξειεν,
οὐ
ῥᾴδιον
|
| [326] |
εὐρυθμίας
τε
καὶ
εὐαρμοστίας
δεῖται.
|
ἔτι |
τοίνυν
πρὸς
τούτοις
εἰς
παιδοτρίβου |
| [357] |
ἀλλὰ
καὶ
ἧς
τὸ
πρόσθεν
|
ἔτι
|
ὡμολογήκατε
ὅτι
μετρητικῆς·
ἡ
δὲ |
| [316] |
ὁ
Ταραντῖνος
καὶ
ὁ
νῦν
|
ἔτι |
ὢν
οὐδενὸς
ἥττων
σοφιστὴς
(Ἡρόδικος |
| [349] |
ταῦτα
εἰ
μέν
σοι
δοκεῖ
|
ἔτι |
ὥσπερ
τότε,
φάθι·
εἰ
δὲ |
| [311] |
καὶ
σὺ
ἀργύριον
ἐκείνῳ
μισθὸν
|
ἕτοιμοι |
ἐσόμεθα
τελεῖν
ὑπὲρ
σοῦ,
ἂν |
| [313] |
ἐπιτρέπειν
σαυτὸν
αὐτῷ
εἴτε
μή,
|
ἕτοιμος |
δ´
εἶ
ἀναλίσκειν
τά
τε |
| [348] |
κἂν
μὲν
βούλῃ
ἔτι
ἐρωτᾶν,
|
ἕτοιμός |
εἰμί
σοι
παρέχειν
ἀποκρινόμενος·
ἐὰν |
| [334] |
ὁ
λόγος.
ὥσπερ
οὖν
εἰ
|
ἐτύγχανον
|
ὑπόκωφος
ὤν,
ᾤου
ἂν
χρῆναι, |
| [327] |
οἶμαι
μὲν
οὔ,
ἀλλὰ
ὅτου
|
ἔτυχεν |
ὁ
ὑὸς
εὐφυέστατος
γενόμενος
εἰς |
| [351] |
βιοὺς
τὸν
βίον
τελευτήσειεν;
οὐκ
|
εὖ
|
ἄν
σοι
δοκεῖ
οὕτως
βεβιωκέναι; |
| [310] |
ὅς,
εἰ
μὴ
ἀγαθά
γε.
|
Εὖ |
ἂν
λέγοις,
ἦν
δ´
ἐγώ· |
| [333] |
Ἔφη.
Τὸ
δ´
εὖ
φρονεῖν
|
εὖ |
βουλεύεσθαι,
ὅτι
ἀδικοῦσιν;
Ἔστω,
ἔφη. |
| [309] |
σε
ὁ
νεανίας
διάκειται;
(ΣΩ.
|
Εὖ, |
ἔμοιγε
ἔδοξεν,
οὐχ
ἥκιστα
δὲ |
| [319] |
μὲν
διδασκάλων
εἴχετο
καλῶς
καὶ
|
εὖ |
ἐπαίδευσεν,
~(ἃ
δὲ
αὐτὸς
σοφός |
| [339] |
μοι
τυγχάνει
μεμεληκὸς
τοῦ
ᾄσματος.
|
Εὖ, |
ἔφη,
λέγεις.
πότερον
οὖν
καλῶς |
| [347] |
καὶ
(ἐμοὶ
λόγος
περὶ
αὐτοῦ
|
εὖ |
ἔχων,
ὃν
ὑμῖν
ἐπιδείξω,
ἂν |
| [351] |
οὖν
δοκεῖ
σοι
ἄνθρωπος
ἂν
|
εὖ |
ζῆν,
εἰ
ἀνιώμενός
τε
καὶ |
| [351] |
ἔφην,
ὦ
Πρωταγόρα,
τῶν
ἀνθρώπων
|
εὖ |
ζῆν,
τοὺς
δὲ
κακῶς;
Ἔφη. |
| [313] |
πάντ´
ἐστὶν
τὰ
σὰ
ἢ
|
εὖ |
ἢ
κακῶς
πράττειν,
χρηστοῦ
ἢ |
| [345] |
καὶ
κακὰ
ἑκόντα
ἐργάζεσθαι,
ἀλλ´
|
εὖ
|
ἴσασιν
ὅτι
πάντες
οἱ
τὰ |
| [333] |
ἀδικοῦντες
ἢ
εἰ
κακῶς;
Εἰ
|
εὖ. |
Λέγεις
οὖν
ἀγαθὰ
ἄττα
εἶναι; |
| [334] |
αὐτοῦ
οἱ
παρόντες
ἀνεθορύβησαν
ὡς
|
εὖ |
λέγοι,
καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Ὦ |
| [347] |
τὸ
ᾆσμα.
Καὶ
ὁ
Ἱππίας,
|
Εὖ |
μέν
μοι
δοκεῖς,
ἔφη,
ὦ |
| [341] |
ἔχειν,
ὦ
Πρόδικε·
ἀλλ´
ἐγὼ
|
εὖ |
οἶδ´
ὅτι
καὶ
Σιμωνίδης
τὸ |
| [344] |
δὲ
ἀδύνατον·
πράξας
μὲν
γὰρ
|
εὖ |
πᾶς
ἀνὴρ
ἀγαθός,
κακὸς
δ´ |
| [344] |
τῷ
ᾄσματι
εἰρημένων
ἀποδεῖξαι
ὡς
|
εὖ |
πεποίηται—
πάνυ
γὰρ
χαριέντως
καὶ |
| [356] |
(ἐν
τούτῳ
ἡμῖν
ἦν
τὸ
|
εὖ |
πράττειν,
ἐν
τῷ
τὰ
μὲν |
| [333] |
Πότερον,
ἦν
δ´
ἐγώ,
εἰ
|
εὖ |
πράττουσιν
ἀδικοῦντες
ἢ
εἰ
κακῶς; |
| [315] |
ἀναστρέφοι
καὶ
οἱ
μετ´
ἐκείνου,
|
εὖ |
πως
καὶ
ἐν
κόσμῳ
περιεσχίζοντο |
| [333] |
εὖ
φρονεῖν;
Ἔφη.
Τὸ
δ´
|
εὖ
|
φρονεῖν
εὖ
βουλεύεσθαι,
ὅτι
ἀδικοῦσιν; |
| [333] |
ἔφη.
Τὸ
δὲ
σωφρονεῖν
λέγεις
|
εὖ |
φρονεῖν;
Ἔφη.
Τὸ
δ´
εὖ
|
| [326] |
τοῦ
ἀνθρώπου
εὐρυθμίας
τε
καὶ
|
εὐαρμοστίας
|
δεῖται.
ἔτι
τοίνυν
πρὸς
τούτοις |
| [326] |
τε
ὦσιν,
καὶ
εὐρυθμότεροι
καὶ
|
εὐαρμοστότεροι
|
γιγνόμενοι
χρήσιμοι
ὦσιν
εἰς
τὸ |
| [318] |
ἥκει.
τὸ
δὲ
μάθημά
ἐστιν
|
εὐβουλία
|
περὶ
τῶν
οἰκείων,
ὅπως
ἂν |
| [316] |
ὑός,
οἰκίας
μεγάλης
τε
καὶ
|
εὐδαίμονος, |
αὐτὸς
δὲ
τὴν
φύσιν
δοκεῖ |
| [315] |
καὶ
Ἀντίμοιρος
ὁ
Μενδαῖος,
ὅσπερ
|
εὐδοκιμεῖ |
μάλιστα
τῶν
Πρωταγόρου
μαθητῶν
καὶ |
| [337] |
ἀκούουσιν
εὐδοκιμοῖτε
καὶ
οὐκ
ἐπαινοῖσθε—
|
εὐδοκιμεῖν |
μὲν
γὰρ
ἔστιν
παρὰ
ταῖς |
| [343] |
ἀθλητὴν
καὶ
περιγένοιτο
αὐτοῦ,
αὐτὸς
|
εὐδοκιμήσει |
ἐν
τοῖς
τότε
ἀνθρώποις.
εἰς |
| [337] |
οὕτως
ἐν
ἡμῖν
τοῖς
ἀκούουσιν
|
εὐδοκιμοῖτε |
καὶ
οὐκ
ἐπαινοῖσθε—
εὐδοκιμεῖν
μὲν
|
| [343] |
καθέλοι
τοῦτο
τὸ
ῥῆμα
ὥσπερ
|
εὐδοκιμοῦντα |
ἀθλητὴν
καὶ
περιγένοιτο
αὐτοῦ,
αὐτὸς |
| [354] |
τε
ἀπ´
αὐτῶν
γίγνονται
καὶ
|
εὐεξίαι
|
τῶν
σωμάτων
καὶ
τῶν
πόλεων |
| [343] |
ἀγαθῶν
μέν,
οὐ
μέντοι
ἀληθῶς—
|
εὔηθες |
γὰρ
τοῦτό
γε
φανείη
ἂν |
| [326] |
πολλαχοῦ,
ὡς
εὐθυνούσης
τῆς
δίκης,
|
εὐθῦναι. |
τοσαύτης
οὖν
τῆς
ἐπιμελείας
οὔσης |
| [326] |
ὑμῖν
(καὶ
ἄλλοθι
πολλαχοῦ,
ὡς
|
εὐθυνούσης |
τῆς
δίκης,
εὐθῦναι.
τοσαύτης
οὖν |
| [325] |
ὥσπερ
ξύλον
διαστρεφόμενον
καὶ
καμπτόμενον
|
εὐθύνουσιν |
ἀπειλαῖς
καὶ
πληγαῖς.
μετὰ
δὲ |
| [310] |
τοῦ
κόπου
ὁ
ὕπνος
ἀνῆκεν,
|
εὐθὺς |
ἀναστὰς
οὕτω
δεῦρο
ἐπορευόμην.
Καὶ |
| [343] |
εἰ
ἄρα
ἐγὼ
ἀληθῆ
λέγω.
|
εὐθὺς |
γὰρ
τὸ
πρῶτον
τοῦ
ᾄσματος |
| [310] |
καὶ
ἐπειδὴ
αὐτῷ
ἀνέῳξέ
τις,
|
εὐθὺς |
εἴσω
ᾔει
ἐπειγόμενος,
καὶ
τῇ |
| [310] |
Πρωταγόρας.
καὶ
ἔτι
μὲν
ἐνεχείρησα
|
εὐθὺς |
παρὰ
σὲ
ἰέναι,
ἔπειτά
μοι |
| [341] |
χαλεπὸν
(κακόν,
μέγα
τεκμήριόν
ἐστιν
|
εὐθὺς |
τὸ
μετὰ
τοῦτο
ῥῆμα·
λέγει |
| [359] |
μορίων
τῆς
ἀρετῆς.
καὶ
ἐγὼ
|
εὐθὺς |
τότε
πάνυ
ἐθαύμασα
τὴν
ἀπόκρισιν, |
| [357] |
(ἡμῖν.
εἰ
μὲν
οὖν
τότε
|
εὐθὺς |
ὑμῖν
εἴπομεν
ὅτι
Ἀμαθία,
κατεγελᾶτε |
| [325] |
πέμποντες
πολὺ
μᾶλλον
ἐντέλλονται
ἐπιμελεῖσθαι
|
(εὐκοσμίας |
τῶν
παίδων
ἢ
γραμμάτων
τε |
| [321] |
ἐπανισῶν
ἔνεμεν.
ταῦτα
δὲ
ἐμηχανᾶτο
|
εὐλάβειαν |
ἔχων
μή
τι
γένος
ἀϊστωθείη· |
| [317] |
εἶναι
καὶ
παιδεύειν
ἀνθρώπους,
καὶ
|
εὐλάβειαν |
ταύτην
οἶμαι
βελτίω
ἐκείνης
εἶναι, |
| [316] |
διὰ
(τὴν
ἑαυτοῦ
συνουσίαν,
χρὴ
|
εὐλαβεῖσθαι |
τὸν
ταῦτα
πράττοντα·
οὐ
γὰρ |
| [333] |
οὖν
ἑώρων
αὐτὸν
οὕτως
ἔχοντα,
|
εὐλαβούμενος |
ἠρέμα
ἠρόμην.
~Πότερον,
ἦν
δ´ |
| [321] |
πρὸς
τὰς
ἐκ
Διὸς
ὥρας
|
εὐμάρειαν |
ἐμηχανᾶτο
ἀμφιεννὺς
αὐτὰ
πυκναῖς
τε |
| [344] |
εἶναι
ἀνάγκη.
ὥστε
τὸν
μὲν
|
εὐμήχανον |
καὶ
σοφὸν
καὶ
ἀγαθὸν
ἐπειδὰν
|
| [344] |
κείμενον
(οὔ,
οὕτω
καὶ
τὸν
|
εὐμήχανον |
ὄντα
ποτὲ
ἀμήχανος
ἂν
συμφορὰ |
| [321] |
δὲ
καὶ
καύματα,
καὶ
εἰς
|
εὐνὰς |
ἰοῦσιν
ὅπως
ὑπάρχοι
τὰ
αὐτὰ |
| [337] |
ἀμφισβητοῦσι
μὲν
γὰρ
καὶ
δι´
|
εὔνοιαν |
οἱ
φίλοι
τοῖς
φίλοις,
ἐρίζουσιν |
| [314] |
δοκεῖ
οὖν
μοι,
ὁ
θυρωρός,
|
εὐνοῦχός |
τις,
κατήκουεν
ἡμῶν,
κινδυνεύει
δὲ
|
| [322] |
δίδωσιν
ἀνθρώπῳ,
~καὶ
ἐκ
τούτου
|
εὐπορία |
μὲν
ἀνθρώπῳ
τοῦ
(βίου
γίγνεται, |
| [348] |
τε
πρὸ
ὃ
τοῦ
ἐνόησεν.
|
εὐπορώτεροι |
γάρ
πως
ἅπαντές
ἐσμεν
οἱ |
| [345] |
ἡ
τούτων
μάθησις.
τίς
δὲ
|
εὐπραγία |
ἀγαθὸν
ἰατρὸν
ποιεῖ;
δῆλον
ὅτι |
| [326] |
ὑπογράψασα,
ἀγαθῶν
καὶ
παλαιῶν
νομοθετῶν
|
εὑρήματα, |
κατὰ
τούτους
ἀναγκάζει
καὶ
ἄρχειν |
| [342] |
μὲν
πολλὰ
ἐν
τοῖς
λόγοις
|
εὑρήσει
|
(αὐτὸν
φαῦλόν
τινα
φαινόμενον,
ἔπειτα, |
| [349] |
γνώσῃ
ὅτι
ἐγὼ
ἀληθῆ
λέγω·
|
εὑρήσεις |
γὰρ
πολλοὺς
τῶν
ἀνθρώπων
ἀδικωτάτους
|
| [359] |
δέ
μ´
ἔφη
τεκμηρίῳ
τῷδε·
|
Εὑρήσεις |
γάρ,
ὦ
Σώκρατες,
ἀνθρώπους
ἀνοσιωτάτους |
| [321] |
Προμηθεὺς
ἥντινα
σωτηρίαν
τῷ
ἀνθρώπῳ
|
εὕροι, |
(κλέπτει
Ἡφαίστου
καὶ
Ἀθηνᾶς
τὴν |
| [327] |
μισάνθρωποι,
ἀγαπήσαις
ἂν
εἰ
ἐντύχοις
|
Εὐρυβάτῳ |
καὶ
Φρυνώνδᾳ,
καὶ
ἀνολοφύραι´
ἂν |
| [345] |
μοῖραν
αἰῶνος
βαλέω,
πανάμωμον
ἄνθρωπον,
|
εὐρυεδοῦς |
ὅσοι
καρπὸν
αἰνύμεθα
χθονός·
ἐπί |
| [346] |
οὐ
ζητῶ,
ἔφη,
πανάμωμον
ἄνθρωπον,
|
εὐρυεδοῦς |
ὅσοι
καρπὸν
αἰνύμεθα
χθονός,
ἐπί |
| [326] |
γὰρ
ὁ
βίος
τοῦ
ἀνθρώπου
|
εὐρυθμίας |
τε
καὶ
εὐαρμοστίας
δεῖται.
ἔτι |
| [326] |
ἵνα
ἡμερώτεροί
τε
ὦσιν,
καὶ
|
εὐρυθμότεροι |
καὶ
εὐαρμοστότεροι
γιγνόμενοι
χρήσιμοι
ὦσιν |
| [345] |
αἰνύμεθα
χθονός·
ἐπί
θ´
ὑμῖν
|
εὑρὼν |
ἀπαγγελέω,
(φησίν—
οὕτω
σφόδρα
καὶ |
| [346] |
αἰνύμεθα
χθονός,
ἐπί
θ´
ὑμῖν
|
εὑρὼν |
ἀπαγγελέω·
ὥστε
τούτου
γ´
ἕνεκα |
| [338] |
τοῖς
λόγοις,
ἵνα
μεγαλοπρεπέστεροι
καὶ
|
εὐσχημονέστεροι |
ἡμῖν
φαίνωνται,
μήτ´
αὖ
Πρωταγόραν |
| [351] |
ἰσχὺν
δὲ
ἀπὸ
φύσεως
καὶ
|
εὐτροφίας |
τῶν
σωμάτων.
οὕτω
δὲ
κἀκεῖ |
| [351] |
ἀνδρεία
δὲ
ἀπὸ
φύσεως
καὶ
|
εὐτροφίας |
τῶν
ψυχῶν
γίγνεται.
Λέγεις
δέ |
| [330] |
τῷ
ἐρωτήματι,
καὶ
εἴποιμ´
ἄν·
|
Εὐφήμει, |
ὦ
ἄνθρωπε·
σχολῇ
μεντἄν
τι |
| [337] |
ἂν
οὕτως
εὐφραινοίμεθα,
οὐχ
ἡδοίμεσθα—
|
εὐφραίνεσθαι |
μὲν
γὰρ
ἔστιν
μανθάνοντά
τι
|
| [337] |
οἱ
ἀκούοντες
μάλιστ´
ἂν
οὕτως
|
εὐφραινοίμεθα, |
οὐχ
ἡδοίμεσθα—
εὐφραίνεσθαι
μὲν
γὰρ |
| [327] |
ἀλλὰ
ὅτου
ἔτυχεν
ὁ
ὑὸς
|
εὐφυέστατος |
γενόμενος
εἰς
αὔλησιν,
οὗτος
(ἂν |
| [349] |
τι;
Καὶ
ἴτας
γε,
ἔφη,
|
ἐφ´ |
ἃ
οἱ
πολλοὶ
φοβοῦνται
ἰέναι. |
| [359] |
ἴτας
εἶναι
τοὺς
ἀνδρείους;
ἦ
|
ἐφ´ |
ἅπερ
οἱ
δειλοί;
Οὐκ
ἔφη. |
| [326] |
κατὰ
παράδειγμα,
(ἵνα
μὴ
αὐτοὶ
|
ἐφ´ |
αὑτῶν
εἰκῇ
πράττωσιν,
ἀλλ´
ἀτεχνῶς
|
| [336] |
ἐρωτῶν
τε
καὶ
ἀποκρινόμενος,
μὴ
|
ἐφ´ |
ἑκάστῃ
ἐρωτήσει
μακρὸν
λόγον
ἀποτείνων, |
| [359] |
οἱ
δειλοί;
Οὐκ
ἔφη.
Οὐκοῦν
|
ἐφ´ |
ἕτερα.
Ναί,
ἦ
δ´
ὅς. |
| [325] |
ἄλλα
ἄρα
τοὺς
ὑεῖς
διδάσκονται,
|
ἐφ´ |
οἷς
οὐκ
ἔστι
θάνατος
ἡ |
| [325] |
ἡ
ζημία
ἐὰν
μὴ
ἐπίστωνται,
|
ἐφ´ |
ᾧ
δὲ
ἥ
τε
ζημία |
| [309] |
καὶ
πρῴην
ἰδόντι
καλὸς
μὲν
|
ἐφαίνετο |
ἀνὴρ
ἔτι,
ἀνὴρ
μέντοι,
ὦ |
| [315] |
στρώμασιν
καὶ
μάλα
πολλοῖς,
ὡς
|
ἐφαίνετο· |
παρεκάθηντο
δὲ
αὐτῷ
ἐπὶ
ταῖς
|
| [335] |
οὕτω
διελεγόμην,
οὐδενὸς
ἂν
βελτίων
|
ἐφαινόμην |
οὐδ´
ἂν
ἐγένετο
Πρωταγόρου
ὄνομα |
| [315] |
τε
αὐτοῦ
καὶ
ἄλλοι
τινές.
|
ἐφαίνοντο |
δὲ
περὶ
φύσεώς
τε
καὶ |
| [315] |
λεγομένων
τὸ
μὲν
πολὺ
ξένοι
|
ἐφαίνοντο— |
οὓς
ἄγει
ἐξ
ἑκάστων
τῶν |
| [315] |
ὁ
Λευκολοφίδου,
καὶ
ἄλλοι
τινὲς
|
ἐφαίνοντο· |
περὶ
δὲ
ὧν
διελέγοντο
οὐκ |
| [331] |
εἶναι
ἀλλήλοις·
καὶ
ἃ
τότε
|
ἔφαμεν |
ἄλλην
δύναμιν
ἔχειν
καὶ
οὐκ |
| [333] |
σοφία;
τὸ
δὲ
πρότερον
αὖ
|
ἐφάνη |
ἡμῖν
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
ἡ |
| [357] |
λύπης
ἐν
ὀρθῇ
τῇ
αἱρέσει
|
ἐφάνη |
ἡμῖν
ἡ
σωτηρία
τοῦ
βίου |
| [355] |
καὶ
κακῷ,
ἀλλ´
ἐπειδὴ
δύο
|
ἐφάνη |
ταῦτα,
δυοῖν
καὶ
ὀνόμασιν
προσαγορεύωμεν
|
| [356] |
πράττειν,
τίς
ἂν
ἡμῖν
σωτηρία
|
ἐφάνη |
τοῦ
βίου;
ἆρα
ἡ
μετρητικὴ |
| [360] |
διὰ
τὴν
τῶν
δεινῶν
ἀμαθίαν
|
ἐφάνησαν |
ὄντες;
Πάνυ
γ´,
ἔφη.
Διὰ |
| [357] |
ἄλλων
ἁπάντων·
ὑμεῖς
δὲ
δὴ
|
ἔφατε |
τὴν
ἡδονὴν
πολλάκις
κρατεῖν
καὶ |
| [338] |
εἰ
μὴ
ἡδὺ
Πρωταγόρᾳ,
ἀλλ´
|
ἐφεῖναι |
καὶ
χαλάσαι
τὰς
ἡνίας
τοῖς |
| [338] |
Πρωταγόραν
πάντα
κάλων
ἐκτείναντα,
οὐρίᾳ
|
ἐφέντα, |
φεύγειν
εἰς
τὸ
πέλαγος
τῶν |
| [334] |
τοιαῦτα
σὺ
ἀγαθὰ
καλεῖς;
Οὐδαμῶς,
|
ἔφη· |
ἀλλ´
ἔγωγε
πολλὰ
οἶδ´
ἃ |
| [340] |
ἦν
δ´
ἐγώ.
Πολλὴ
ἄν,
|
ἔφη, |
ἀμαθία
εἴη
τοῦ
ποιητοῦ,
εἰ |
| [351] |
κακά;
Οὐκ
οἶδα,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἔφη, |
ἁπλῶς
οὕτως,
ὡς
σὺ
ἐρωτᾷς, |
| [334] |
βραχέα
ἀποκρίνεσθαι;
ἢ
βραχύτερά
σοι,
|
ἔφη, |
ἀποκρίνωμαι
ἢ
δεῖ;
Μηδαμῶς,
ἦν |
| [360] |
ἀγαθόν,
καὶ
ἡδύ;
Ὡμολόγηται
γοῦν,
|
ἔφη. |
Ἆρ´
οὖν
γιγνώσκοντες
οἱ
δειλοὶ |
| [351] |
εὖ
ζῆν,
τοὺς
δὲ
κακῶς;
|
Ἔφη. |
Ἆρ´
οὖν
δοκεῖ
σοι
ἄνθρωπος
|
| [338] |
ἐμέ
τε
ὁ
Καλλίας
οὐκ
|
ἔφη |
ἀφήσειν
καὶ
ἑλέσθαι
ἐδέοντο
ἐπιστάτην. |
| [339] |
ἦν
δ´
ἐγώ.
Ὅρα
δή,
|
ἔφη, |
(βέλτιον.
Ἀλλ´,
ὠγαθέ,
ἔσκεμμαι
ἱκανῶς. |
| [360] |
ἢ
ἀνδρείαν
καλεῖς;
Δειλίαν
ἔγωγ´,
|
ἔφη. |
Δειλοὶ
δὲ
οὐ
διὰ
τὴν |
| [341] |
Πρόδικε,
τὸ
(χαλεπὸν"
Σιμωνίδης;
Κακόν,
|
ἔφη. |
Διὰ
ταῦτ´
ἄρα
καὶ
μέμφεται, |
| [360] |
ἀμαθίαν
ἐφάνησαν
ὄντες;
Πάνυ
γ´,
|
ἔφη. |
Διὰ
ταύτην
ἄρα
τὴν
ἀμαθίαν |
| [360] |
Ἀλλὰ
καὶ
τοῦτο
ἐὰν
ὁμολογῶμεν,
|
ἔφη, |
διαφθεροῦμεν
τὰς
ἔμπροσθεν
ὁμολογίας.
Τί |
| [337] |
ταῦτα,
ὁ
Πρόδικος,
Καλῶς
μοι,
|
ἔφη, |
δοκεῖς
λέγειν,
ὦ
Κριτία·
χρὴ |
| [360] |
μέν,
ἀνδρειότατοι
δέ.
Φιλονικεῖν
μοι,
|
ἔφη, |
δοκεῖς,
ὦ
Σώκρατες,
τὸ
ἐμὲ |
| [310] |
φωνῇ
μέγα
λέγων,
Ὦ
Σώκρατες,
|
ἔφη, |
ἐγρήγορας
ἢ
καθεύδεις;
Καὶ
ἐγὼ |
| [335] |
με,
τῇ
βραχυλογίᾳ.
Ὦ
Σώκρατες,
|
ἔφη, |
ἐγὼ
πολλοῖς
ἤδη
εἰς
ἀγῶνα |
| [331] |
εἶναι.
ἀλλὰ
τί
τοῦτο
διαφέρει;
|
ἔφη· |
εἰ
γὰρ
βούλει,
ἔστω
ἡμῖν |
| [360] |
οὐδὲ
αἰσχρὰ
θάρρη
θαρροῦσιν;
Ἀληθῆ,
|
ἔφη. |
Εἰ
δὲ
μὴ
αἰσχρά,
ἆρ´ |
| [311] |
Ὡς
τίς
γενησόμενος;
Ὡς
ἰατρός,
|
ἔφη. |
Εἰ
δὲ
παρὰ
Πολύκλειτον
τὸν |
| [349] |
σαυτὸν
παρέχεις;
Κάλλιστον
μὲν
οὖν,
|
ἔφη, |
εἰ
μὴ
μαίνομαί
γε.
Πότερον |
| [330] |
ἂν
ἀποκρίναιο;
Πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἔφη. |
Εἰ
οὖν
μετὰ
τοῦτο
εἴποι |
| [330] |
(ἐρωτῶντι·
οὐκοῦν
καὶ
σύ;
Ναί,
|
ἔφη. |
Εἰ
οὖν
μετὰ
τοῦτο
ἡμᾶς |
| [312] |
εἰ
κακῷ
πράγματι.
Οἶμαί
γ´,
|
ἔφη, |
εἰδέναι.
Λέγε
δή,
τί
ἡγῇ
|
| [350] |
καὶ
ἀνδρεῖοί
εἰσιν;
Αἰσχρὸν
μεντἄν,
|
ἔφη, |
εἴη
ἡ
ἀνδρεία·
ἐπεὶ
οὗτοί |
| [359] |
ὄντων
μορίων
τῆς
ἀρετῆς
οὐδὲν
|
ἔφη
|
εἶναι
τὸ
ἕτερον
οἷον
τὸ |
| [351] |
ἀγαθόν
ἐστιν.
Ὥσπερ
σὺ
λέγεις,
|
ἔφη, |
ἑκάστοτε,
ὦ
Σώκρατες,
σκοπώμεθα
αὐτό, |
| [359] |
τὰ
μή;
Ἀλλὰ
τοῦτό
γ´,
|
ἔφη, |
ἐν
οἷς
σὺ
ἔλεγες
τοῖς |
| [329] |
ἓν
λάβῃ,
ἅπαντα
ἔχειν;
Οὐδαμῶς,
|
ἔφη, |
ἐπεὶ
πολλοὶ
ἀνδρεῖοί
εἰσιν,
ἄδικοι |
| [320] |
αὐτὸς
νεῖμαι,
Νείμαντος
δέ
μου,
|
ἔφη, |
ἐπίσκεψαι·
καὶ
οὕτω
πείσας
νέμει. |
| [310] |
ἄρτι
πέπυσαι;
Νὴ
τοὺς
θεούς,
|
ἔφη, |
ἑσπέρας
γε.
(Καὶ
ἅμα
ἐπιψηλαφήσας |
| [330] |
ἐμοὶ
ἢ
ἄλλην;
Τὴν
αὐτήν,
|
ἔφη. |
Ἔστιν
ἄρα
τοιοῦτον
ἡ
δικαιοσύνη |
| [349] |
ἄλλο
τι;
Καὶ
ἴτας
γε,
|
ἔφη, |
ἐφ´
ἃ
οἱ
πολλοὶ
φοβοῦνται |
| [330] |
παραδείγματί
γε
ἔοικε;
Ἀλλ´
οὕτως,
|
ἔφη, |
ἔχει,
ὦ
Σώκρατες.
Καὶ
ἐγὼ |
| [351] |
κακόν.
Εἴπερ
τοῖς
καλοῖς
γ´,
|
ἔφη, |
ζῴη
ἡδόμενος.
Τί
δή,
ὦ |
| [310] |
τοῦ
ἕνεκα
τηνικάδε
ἀφίκου;
Πρωταγόρας,
|
ἔφη, |
ἥκει,
στὰς
παρ´
ἐμοί.
Πρῴην, |
| [332] |
εἴ
τι
μετὰ
βραδυτῆτος,
(βραδέως;
|
Ἔφη. |
Καὶ
εἴ
τι
δὴ
ὡσαύτως |
| [347] |
τοῦ
ᾄσματος
διεληλυθέναι·
ἔστιν
μέντοι,
|
ἔφη, |
καὶ
(ἐμοὶ
λόγος
περὶ
αὐτοῦ |
| [330] |
καὶ
ἀνδρεία;
Πάντων
μάλιστα
δήπου,
|
ἔφη· |
καὶ
μέγιστόν
γε
ἡ
σοφία |
| [348] |
βλέψας,
Ὦ
Καλλία,
δοκεῖ
σοι,
|
ἔφη, |
καὶ
νῦν
καλῶς
Πρωταγόρας
ποιεῖν, |
| [333] |
ἀνθρώποις;
(Καὶ
ναὶ
μὰ
Δί´,
|
ἔφη, |
κἂν
μὴ
τοῖς
ἀνθρώποις
ὠφέλιμα |
| [341] |
ἐσθλὸν
ἔμμεναι.
Ἀλλὰ
τί
οἴει,
|
ἔφη, |
λέγειν,
ὦ
Σώκρατες,
Σιμωνίδην
ἄλλο
|
| [354] |
εἰπεῖν·
ἀλλ´
οὐχ
ἕξετε.
Ἀληθῆ,
|
ἔφη, |
λέγεις,
ὁ
Πρωταγόρας.
Πάλιν
τοίνυν, |
| [339] |
τυγχάνει
μεμεληκὸς
τοῦ
ᾄσματος.
Εὖ,
|
ἔφη, |
λέγεις.
πότερον
οὖν
καλῶς
σοι |
| [317] |
ὁ
Πρωταγόρας,
Νῦν
δὴ
ἄν,
|
ἔφη, |
λέγοις,
ὦ
Σώκρατες,
ἐπειδὴ
καὶ |
| [349] |
ταῦτα
ἔλεγες.
Ἀλλ´
ἐγώ
σοι,
|
ἔφη, |
λέγω,
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι
ταῦτα |
| [327] |
ἀλλήλους
διδάσκειν,
οἴει
ἄν
τι,
|
ἔφη, |
μᾶλλον,
ὦ
Σώκρατες,
τῶν
ἀγαθῶν |
| [359] |
ὁ
δέ,
Καὶ
(ἴτας
γ´,
|
ἔφη. |
μέμνησαι,
ἦν
δ´
ἐγώ,
ὦ |
| [350] |
ἂν
ἀνδρεία
εἴη;
Οὐ
καλῶς,
|
ἔφη, |
μνημονεύεις,
ὦ
Σώκρατες,
ἃ
ἔλεγόν |
| [316] |
τε
καὶ
Ἱπποκράτης
οὗτος.
Πότερον,
|
ἔφη, |
μόνῳ
βουλόμενοι
διαλεχθῆναι
ἢ
καὶ |
| [334] |
δ´
ἐγώ.
Ἀλλ´
ὅσα
δεῖ;
|
ἔφη. |
(Ναί,
ἦν
δ´
ἐγώ.
Πότερα |
| [322] |
ἐπὶ
πάντας
νείμω;
Ἐπὶ
πάντας,
|
ἔφη |
ὁ
Ζεύς,
καὶ
πάντες
μετεχόντων· |
| [340] |
ἢ
ἄλλο;
Ἄλλο
νὴ
Δί´,
|
ἔφη |
ὁ
Πρόδικος.
Οὐκοῦν,
ἔφην
ἐγώ, |
| [340] |
γενέσθαι
χαλεπὸν
εἴη;
Ἀληθῆ
λέγεις,
|
ἔφη
|
ὁ
Πρόδικος.
Τὸν
δέ
γε |
| [354] |
οὐχ
ἕξετε.
Οὐδ´
ἐμοὶ
δοκοῦσιν,
|
ἔφη |
ὁ
Πρωταγόρας.
Ἄλλο
τι
οὖν |
| [317] |
ἐπακούσωσιν
ἡμῶν;
Πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἔφη |
ὁ
Πρωταγόρας.
Βούλεσθε
οὖν,
ὁ |
| [354] |
ὡς
ἐγᾦμαι.
Οὐδ´
ἐμοὶ
δοκεῖ,
|
ἔφη |
ὁ
Πρωταγόρας.
Οὐκοῦν
τὴν
μὲν
|
| [353] |
καὶ
τἆλλα.
Ἐγὼ
μὲν
οἶμαι,
|
ἔφη |
ὁ
Πρωταγόρας,
τοὺς
πολλοὺς
ἂν |
| [350] |
γε
πάντα,
εἰ
τοῦτο
ζητεῖς,
|
ἔφη, |
οἱ
ἐπιστήμονες
τῶν
μὴ
ἐπισταμένων |
| [337] |
ὁ
σοφὸς
εἶπεν,
Ὦ
ἄνδρες,
|
ἔφη, |
οἱ
παρόντες,
ἡγοῦμαι
ἐγὼ
ὑμᾶς |
| [315] |
κάλλιστα.
Τὸν
δὲ
μετ´
εἰσενόησα,
|
ἔφη |
Ὅμηρος,
Ἱππίαν
τὸν
(Ἠλεῖον,
καθήμενον |
| [340] |
μοι
ἐγὼ
παρακαλεῖν
σέ·
ὥσπερ
|
ἔφη |
Ὅμηρος
τὸν
Σκάμανδρον
πολιορκούμενον
ὑπὸ
|
| [360] |
ἄμεινον
καὶ
ἥδιον
ἔρχεται;
Ἀνάγκη,
|
ἔφη, |
ὁμολογεῖν.
Οὐκοῦν
ὅλως
οἱ
(ἀνδρεῖοι |
| [353] |
σοι
φίλον,
ἐῶ
χαίρειν.
Ἀλλ´,
|
ἔφη, |
ὀρθῶς
λέγεις·
καὶ
πέραινε
ὥσπερ |
| [339] |
ὠγαθέ,
ἔσκεμμαι
ἱκανῶς.
Οἶσθα
οὖν,
|
ἔφη, |
ὅτι
προϊόντος
τοῦ
ᾄσματος
λέγει |
| [311] |
τί
ἂν
ἀπεκρίνω;
Εἶπον
ἄν,
|
ἔφη, |
ὅτι
ὡς
ἰατρῷ.
Ὡς
τίς |
| [320] |
ἀλλ´
ἐπίδειξον.
Ἀλλ´,
ὦ
Σώκρατες,
|
ἔφη, |
οὐ
φθονήσω·
ἀλλὰ
πότερον
ὑμῖν, |
| [316] |
σκέψαι.
Τί
οὖν
δή
ἐστιν,
|
ἔφη, |
οὗ
ἕνεκα
ἥκετε;
Ἱπποκράτης
ὅδε |
| [314] |
θύρας
ἀποκρινόμενος
εἶπεν,
Ὦ
ἄνθρωποι,
|
ἔφη, |
οὐκ
ἀκηκόατε
ὅτι
οὐ
σχολὴ |
| [312] |
τὸν
μαθητὴν
ποιεῖ;
Μὰ
Δί´,
|
ἔφη, |
οὐκέτι
ἔχω
σοι
λέγειν.
~(Καὶ |
| [359] |
ὂν
ἰέναι
ἢ
αἰσχρόν;
Καλόν,
|
ἔφη. |
Οὐκοῦν
εἴπερ
καλόν,
καὶ
ἀγαθὸν |
| [359] |
ἐφ´
ἅπερ
οἱ
δειλοί;
Οὐκ
|
ἔφη. |
Οὐκοῦν
ἐφ´
ἕτερα.
Ναί,
ἦ |
| [360] |
δ´
ἐγώ,
ἐναντίον
(ἀνδρεία
δειλίᾳ.
|
Ἔφη. |
Οὐκοῦν
ἡ
τῶν
δεινῶν
καὶ |
| [332] |
ἄλλο
πλὴν
τὸ
βαρύ;
Οὐκ
|
ἔφη. |
Οὐκοῦν,
ἦν
δ´
ἐγώ,
ἑνὶ |
| [350] |
θαρραλέους
εἶναι;
Καὶ
νῦν
γ´,
|
ἔφη. |
(Οὐκοῦν
οὗτοι,
ἦν
δ´
ἐγώ, |
| [332] |
ἢ
{εἰ}
τοὐναντίον
{ἔπραττον}
Σωφρονεῖν,
|
ἔφη. |
Οὐκοῦν
(σωφροσύνῃ
σωφρονοῦσιν;
Ἀνάγκη.
Οὐκοῦν |
| [332] |
τὸ
ἀφρόνως
πράττειν
τῷ
σωφρόνως;
|
Ἔφη. |
Οὐκοῦν
τὰ
μὲν
ἀφρόνως
πραττόμενα |
| [341] |
ὁ
Πρωταγόρας,
Πολλοῦ
γε
δεῖ,
|
ἔφη, |
οὕτως
ἔχειν,
ὦ
Πρόδικε·
ἀλλ´ |
| [332] |
σμικρὸν
ἔχειν
ἀλλήλοις;
~Οὐ
πάνυ,
|
(ἔφη, |
οὕτως,
οὐ
μέντοι
οὐδὲ
αὖ |
| [346] |
μὴ
ψέγειν.
καὶ
οὐ
ζητῶ,
|
ἔφη, |
πανάμωμον
ἄνθρωπον,
εὐρυεδοῦς
ὅσοι
καρπὸν |
| [360] |
ἃ
ἐρωτῶ
οὔτε
ἀπόφῃς;
Αὐτός,
|
ἔφη, |
πέρανον.
Ἕν
γ´,
ἔφην
ἐγώ, |
| [332] |
ἐστὶν
ἡ
σοφία;
Ἔμοιγε
δοκεῖ,
|
ἔφη. |
Πότερον
δὲ
ὅταν
πράττωσιν
ἅνθρωποι |
| [333] |
εὖ
βουλεύεσθαι,
ὅτι
ἀδικοῦσιν;
Ἔστω,
|
ἔφη. |
Πότερον,
ἦν
δ´
ἐγώ,
εἰ |
| [316] |
μόνους,
ἢ
μετ´
ἄλλων.
Ὀρθῶς,
|
ἔφη, |
προμηθῇ,
ὦ
Σώκρατες,
ὑπὲρ
ἐμοῦ. |
| [333] |
ἢ
πρὸς
σέ;
Εἰ
βούλει,
|
ἔφη, |
πρὸς
τοῦτον
πρῶτον
τὸν
λόγον |
| [340] |
νόσημα
ποιῶ.
Ἀλλ´
οὕτως
ἔχει,
|
ἔφη. |
Πῶς
δή;
ἦν
δ´
ἐγώ. |
| [314] |
ἀνοίξας
καὶ
ἰδὼν
ἡμᾶς,
Ἔα,
|
ἔφη, |
σοφισταί
τινες·
οὐ
σχολὴ
αὐτῷ· |
| [351] |
σκέψεως,
ἢ
ἐγὼ
ἡγῶμαι;
Δίκαιος,
|
ἔφη, |
σὺ
ἡγεῖσθαι·
σὺ
γὰρ
καὶ |
| [317] |
Πρωταγόρας.
Βούλεσθε
οὖν,
ὁ
Καλλίας
|
ἔφη, |
συνέδριον
κατασκευάσωμεν,
ἵνα
καθεζόμενοι
διαλέγησθε; |
| [359] |
ὕστερον
εἶπεν.
τὸ
γὰρ
ὕστερον
|
ἔφη |
τὰ
μὲν
τέτταρα
ἐπιεικῶς
παραπλήσια |
| [339] |
δ´
ἐγώ.
Δοκεῖ
οὖν
σοι,
|
ἔφη, |
ταῦτα
ἐκείνοις
ὁμολογεῖσθαι;
Φαίνεται
ἔμοιγε |
| [359] |
τὴν
ἀνδρείαν,
γνώσεσθαι
δέ
μ´
|
ἔφη |
τεκμηρίῳ
τῷδε·
Εὑρήσεις
γάρ,
ὦ |
| [351] |
τε
καὶ
ὀδυνώμενος
ζῴη;
Οὐκ
|
ἔφη. |
Τί
δ´
εἰ
ἡδέως
βιοὺς |
| [330] |
δοκεῖ·
τί
δὲ
σοί;
Κἀμοί,
|
ἔφη. |
Τί
οὖν;
εἴ
τις
ἔροιτο
|
| [360] |
ἄγνοιαν
καὶ
ἀμαθίαν;
Οὕτως
(ἔχει,
|
ἔφη. |
Τί
οὖν;
τοῦτο
δι´
ὃ |
| [333] |
δὲ
σωφρονεῖν
λέγεις
εὖ
φρονεῖν;
|
Ἔφη. |
Τὸ
δ´
εὖ
φρονεῖν
εὖ |
| [333] |
τινές
σοι
σωφρονεῖν
ἀδικοῦντες;
Ἔστω,
|
ἔφη. |
Τὸ
δὲ
σωφρονεῖν
λέγεις
εὖ |
| [332] |
ἀφρόνως
πράττηται
τῷ
σωφρόνως
πραττομένῳ;
|
Ἔφη. |
Τὸ
δὲ
σωφρόνως
πραττόμενον
ὑπὸ |
| [351] |
σοι
δοκεῖ
οὕτως
βεβιωκέναι;
Ἔμοιγ´,
|
ἔφη. |
Τὸ
μὲν
ἄρα
(ἡδέως
ζῆν |
| [312] |
Πάνυ
μὲν
οὖν
μοι
δοκεῖ,
|
ἔφη, |
τοιαύτη
μᾶλλον
εἶναι
ἡ
παρὰ
|
| [332] |
σωφρονοῦσιν
οὕτω
πράττοντες;
Συνδοκεῖ
μοι,
|
ἔφη. |
Τοὐναντίον
ἄρα
ἐστὶν
τὸ
ἀφρόνως |
| [351] |
ἢ
ποιοῦντα
ἡδονήν;
Πάνυ
γ´,
|
ἔφη. |
Τοῦτο
τοίνυν
λέγω,
καθ´
ὅσον |
| [332] |
ἔστιν
τι
ὀξὺ
ἐν
φωνῇ;
|
Ἔφη. |
Τούτῳ
μὴ
ἔστιν
τι
ἐναντίον |
| [332] |
ἔλεγες
ἐπισκεψώμεθα.
ἀφροσύνην
τι
καλεῖς;
|
Ἔφη. |
Τούτῳ
τῷ
πράγματι
οὐ
πᾶν |
| [330] |
σωφροσύνη,
οὐδ´
οἷον
ὁσιότης.
Οὐκ
|
ἔφη. |
Φέρε
δή,
ἔφην
ἐγώ,
κοινῇ |
| [309] |
μέντοι
Ὁμήρου
ἐπαινέτης
εἶ,
(ὃς
|
ἔφη |
χαριεστάτην
ἥβην
εἶναι
τοῦ
πρῶτον |
| [320] |
οὕτως
διεξιέναι.
Δοκεῖ
τοίνυν
μοι,
|
ἔφη, |
χαριέστερον
εἶναι
μῦθον
ὑμῖν
λέγειν. |
| [347] |
βούλησθε.
Καὶ
ὁ
Ἀλκιβιάδης,
Ναί,
|
ἔφη, |
ὦ
Ἱππία,
εἰς
αὖθίς
γε· |
| [336] |
ὁ
Ἀλκιβιάδης,
Οὐ
καλῶς
λέγεις,
|
ἔφη, |
ὦ
Καλλία·
Σωκράτης
μὲν
γὰρ |
| [329] |
ἐπιποθῶ.
Ἀλλὰ
ῥᾴδιον
τοῦτό
γ´,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ἀποκρίνασθαι,
ὅτι
ἑνὸς |
| [336] |
καὶ
τὸ
δημηγορεῖν.
Ἀλλ´—
ὁρᾷς;
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
δίκαια
δοκεῖ
λέγειν
|
| [338] |
οὖν
ἐρωτᾶν
οὑτωσί
πως·
Ἡγοῦμαι,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ἐγὼ
ἀνδοὶ
παιδείας |
| [328] |
μαθήματα,
τοσοῦτον
κατέθηκε.
Τοιοῦτόν
σοι,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ἐγὼ
καὶ
μῦθον |
| [313] |
ἐπιτρέπειν;
Καὶ
ὃς
ἀκούσας,
Ἔοικεν,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ἐξ
ὧν
σὺ |
| [361] |
Καὶ
ὁ
Πρωταγόρας,
Ἐγὼ
μέν,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ἐπαινῶ
σου
τὴν |
| [352] |
τοὺς
ποιοῦντας.
Πολλὰ
γὰρ
οἶμαι,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ἄλλα
οὐκ |
| [318] |
ἀκούσας,
Σύ
τε
καλῶς
ἐρωτᾷς,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ἐγὼ
τοῖς |
| [347] |
Ἱππίας,
Εὖ
μέν
μοι
δοκεῖς,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
σὺ
περὶ |
| [340] |
δὲ
Πρωταγόρας,
Τὸ
ἐπανόρθωμά
σοι,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
μεῖζον
ἁμάρτημα
ἔχει |
| [342] |
ταῦτα
λέγοντος,
Εἰ
σὺ
βούλει,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες·
ὁ
δὲ
Πρόδικός |
| [331] |
τί
ἂν
αὐτῷ
ἀποκρίναιο;
Ἀνάγκη,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ὁμολογεῖν.
Τί
οὖν, |
| [310] |
ὃς
γελάσας,
Νὴ
τοὺς
θεούς,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι
γε
μόνος |
| [331] |
οὕτως.
Οὐ
πάνυ
μοι
δοκεῖ,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
οὕτως
ἁπλοῦν
(εἶναι, |
| [359] |
καὶ
οἱ
ἀνδρεῖοι.
Ἀλλὰ
μέντοι,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
πᾶν
γε
τοὐναντίον |
| [319] |
Αὐτὸ
μὲν
οὖν
τοῦτό
ἐστιν,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
τὸ
ἐπάγγελμα
ὃ |
| [333] |
ὅτι
ἀδικεῖ;
Αἰσχυνοίμην
ἂν
ἔγωγ´,
|
ἔφη, |
ὦ
Σώκρατες,
τοῦτο
ὁμολογεῖν,
ἐπεὶ |
| [332] |
ἐναντίως
πραττόμενον
ὑπὸ
ἐναντίων
πράττεσθαι;
|
Ἔφη. |
Ὡμολογήκαμεν
δὲ
ἐναντίως
πράττεσθαι
ὃ |
| [311] |
ὦ
Σώκρατες,
τὸν
ἄνδρα
εἶναι,
|
ἔφη. |
Ὡς
σοφιστῇ
ἄρα
ἐρχόμεθα
τελοῦντες |
| [352] |
βοηθεῖν
τῷ
ἀνθρώπῳ;
Καὶ
δοκεῖ,
|
ἔφη, |
ὥσπερ
σὺ
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες, |
| [359] |
ἄρτι
ὅτι
ἀδύνατον.
Καὶ
τοῦτο,
|
ἔφην |
ἐγώ,
ἀληθὲς
λέγεις·
ὥστ´
εἰ
|
| [359] |
ἔμοιγε
δοκεῖ
οὕτως.
Ὀρθῶς
γε,
|
ἔφην |
ἐγώ.
~(ἀλλὰ
ποτέρους
φῂς
εἰς |
| [310] |
ποιεῖ.
Ἀλλὰ
ναὶ
μὰ
Δία,
|
ἔφην |
ἐγώ,
ἂν
αὐτῷ
διδῷς
ἀργύριον |
| [349] |
ἀνδρειοτάτους
δὲ
διαφερόντως.
(Ἔχε
δή,
|
ἔφην |
ἐγώ·
ἄξιον
γάρ
τοι
ἐπισκέψασθαι |
| [353] |
πέραινε
ὥσπερ
ἤρξω.
(Πάλιν
τοίνυν,
|
ἔφην |
ἐγώ,
εἰ
ἔροιντο
ἡμᾶς·
Τί |
| [354] |
λέγεις,
ὁ
Πρωταγόρας.
Πάλιν
τοίνυν,
|
ἔφην |
ἐγώ,
εἴ
με
ἀνέροισθε,
ὦ |
| [359] |
ταῦτα
ἀποκρινόμενος;
Ὡμολόγει.
Ἴθι
δή,
|
ἔφην |
ἐγώ,
εἰπὲ
ἡμῖν,
ἐπὶ
τί |
| [340] |
Δί´,
ἔφη
ὁ
Πρόδικος.
Οὐκοῦν,
|
ἔφην |
ἐγώ,
ἐν
μὲν
τοῖς
πρώτοις
|
| [333] |
μέντοι
συνεχώρησεν
ἀποκρίνεσθαι.
Ἴθι
δή,
|
ἔφην |
ἐγώ,
ἐξ
ἀρχῆς
μοι
ἀπόκριναι. |
| [332] |
μοι
δοκεῖς
οἴεσθαι.
Ἀλλὰ
μήν,
|
ἔφην |
ἐγώ,
ἐπειδὴ
δυσχερῶς
δοκεῖς
μοι |
| [358] |
πᾶσι
συνεδόκει.
Ἄλλο
τι
οὖν,
|
ἔφην |
ἐγώ,
ἐπί
γε
τὰ
κακὰ |
| [319] |
καὶ
πράττειν
καὶ
λέγειν.
Ἆρα,
|
ἔφην |
ἐγώ,
ἕπομαί
σου
τῷ
λόγῳ; |
| [333] |
φαίνεται·
ἦ
γάρ,
ὦ
Πρωταγόρα,
|
ἔφην |
ἐγώ,
ἢ
ἄλλως
πως;
Ὡμολόγησεν
|
| [358] |
συνεδόκει
ἅπασιν
ἡμῖν.
Τί
οὖν;
|
ἔφην |
ἐγώ,
καλεῖτέ
τι
δέος
καὶ |
| [359] |
οἱ
δὲ
οὐκ
ἐθέλουσιν.
Πότερον,
|
ἔφην |
ἐγώ,
καλὸν
ὂν
ἰέναι
ἢ |
| [339] |
καὶ
ὀρθῶς,
ἢ
οὔ;
Πάνυ,
|
ἔφην |
ἐγώ,
καλῶς
τε
καὶ
ὀρθῶς. |
| [330] |
ὁσιότης.
Οὐκ
ἔφη.
Φέρε
δή,
|
ἔφην |
ἐγώ,
κοινῇ
σκεψώμεθα
ποῖόν
τι |
| [359] |
οὕτως
ὑπὸ
τῶν
ἀνθρώπων.
Ἀληθῆ,
|
ἔφην |
ἐγώ,
λέγεις·
ἀλλ´
οὐ
τοῦτο
|
| [350] |
γε
μαινόμενοί
εἰσιν.
Πῶς
οὖν,
|
ἔφην |
ἐγώ,
λέγεις
τοὺς
ἀνδρείους;
οὐχὶ |
| [360] |
Αὐτός,
ἔφη,
πέρανον.
Ἕν
γ´,
|
ἔφην |
ἐγώ,
μόνον
(ἐρόμενος
ἔτι
σέ, |
| [317] |
(αὐτοῦ
ἀφιγμένοι
εἶμεν—
Τί
οὖν,
|
ἔφην |
ἐγώ,
οὐ
καὶ
Πρόδικον
καὶ |
| [314] |
οὐ
σχολὴ
αὐτῷ;
Ἀλλ´
ὠγαθέ,
|
ἔφην |
ἐγώ,
οὔτε
παρὰ
Καλλίαν
ἥκομεν |
| [358] |
φόβος
δ´
οὔ.
Ἀλλ´
οὐδέν,
|
ἔφην |
ἐγώ,
Πρόδικε,
διαφέρει·
ἀλλὰ
τόδε. |
| [339] |
ἐφοβούμην
μὴ
τὶ
λέγοι)
ἀτάρ,
|
ἔφην |
ἐγώ,
σοὶ
οὐ
φαίνεται;
Πῶς |
| [339] |
καὶ
καλέσας
αὐτόν,
Ὦ
Πρόδικε,
|
ἔφην |
ἐγώ,
σὸς
μέντοι
Σιμωνίδης
πολίτης· |
| [330] |
καὶ
ταῦτα
μόρια
(τῆς
ἀρετῆς,
|
ἔφην |
ἐγώ,
σοφία
τε
καὶ
ἀνδρεία; |
| [310] |
ἥκει,
στὰς
παρ´
ἐμοί.
Πρῴην,
|
ἔφην |
ἐγώ·
σὺ
δὲ
ἄρτι
πέπυσαι; |
| [352] |
τῶν
ἀνθρωπείων
πραγμάτων.
Καλῶς
γε,
|
ἔφην |
ἐγώ,
σὺ
λέγων
καὶ
ἀληθῆ. |
| [358] |
καὶ
ὠφέλιμον;
Συνεδόκει.
Εἰ
ἄρα,
|
ἔφην |
ἐγώ,
τὸ
ἡδὺ
ἀγαθόν
ἐστιν, |
| [358] |
Τί
δὲ
δή,
ὦ
ἄνδρες,
|
ἔφην |
ἐγώ,
τὸ
τοιόνδε;
αἱ
ἐπὶ
|
| [311] |
αὐτὸν
καὶ
ἠρώτων,
Εἰπέ
μοι,
|
ἔφην |
ἐγώ,
ὦ
Ἱππόκρατες,
παρὰ
Πρωταγόραν |
| [341] |
φωνῇ
βαρβάρῳ
τεθραμμένος;
Ἀκούεις
δή,
|
ἔφην |
ἐγώ,
ὦ
Πρωταγόρα,
Προδίκου
τοῦδε. |
| [333] |
πρὸς
ἐκείνους
τὸν
λόγον
ποιήσομαι,
|
ἔφην, |
ἢ
πρὸς
σέ;
Εἰ
βούλει, |
| [362] |
δοκεῖ.
καὶ
γὰρ
ἐμοὶ
οἷπερ
|
ἔφην |
ἰέναι
πάλαι
ὥρα,
ἀλλὰ
Καλλίᾳ |
| [310] |
τὴν
φωνὴν
γνοὺς
αὐτοῦ,
Ἱπποκράτης,
|
ἔφην, |
οὗτος·
μή
τι
νεώτερον
ἀγγέλλεις; |
| [350] |
μαθεῖν.
Ἤδη
δέ
τινας
ἑώρακας,
|
ἔφην, |
πάντων
τούτων
ἀνεπιστήμονας
ὄντας,
θαρροῦντας |
| [330] |
οἷον
ὅσιον;
ἀγανακτήσαιμ´
ἂν
ἔγωγ´,
|
ἔφην, |
τῷ
ἐρωτήματι,
καὶ
εἴποιμ´
ἄν· |
| [335] |
ἐν
ταῖς
συνουσίαις,
Ἀλλά
τοι,
|
ἔφην, |
ὦ
Πρωταγόρα,
οὐδ´
ἐγὼ
λιπαρῶς |
| [341] |
γίγνηται.
Ἀλλὰ
καὶ
ἐγὼ
οἶμαι,
|
ἔφην, |
ὦ
Πρωταγόρα,
τοῦτο
λέγειν
Σιμωνίδην, |
| [351] |
ψυχῶν
γίγνεται.
Λέγεις
δέ
τινας,
|
ἔφην, |
ὦ
Πρωταγόρα,
τῶν
ἀνθρώπων
εὖ |
| [329] |
μόριά
ἐστιν
ἃ
ἐρωτᾷς.
Πότερον,
|
ἔφην, |
ὥσπερ
προσώπου
τὰ
μόοια
μόριά |
| [349] |
τὸ
ἕτερον
αὐτῶν
τὸ
ἕτερον;
|
ἔφησθα |
οὖν
σὺ
οὐκ
ὀνόματα
ἐπὶ |
| [327] |
μὴ
καλῶς
αὐλοῦντα,
καὶ
μὴ
|
ἐφθόνει |
τούτου,
ὥσπερ
νῦν
τῶν
δικαίων |
| [321] |
οἴκημα
τὸ
κοινόν,
ἐν
ᾧ
|
(ἐφιλοτεχνείτην, |
λαθὼν
εἰσέρχεται,
καὶ
κλέψας
τήν |
| [339] |
Φαίνεται
ἔμοιγε
(καὶ
ἅμα
μέντοι
|
ἐφοβούμην |
μὴ
τὶ
λέγοι)
ἀτάρ,
ἔφην |
| [349] |
καὶ
ἀμαθεστάτους,
ἀνδρειοτάτους
δὲ
διαφερόντως.
|
(Ἔχε |
δή,
ἔφην
ἐγώ·
ἄξιον
γάρ |
| [319] |
τὸ
κοινὸν
τῆς
πόλεως
οὕτως
|
ἔχει, |
ἀλλὰ
ἰδίᾳ
ἡμῖν
οἱ
σοφώτατοι |
| [344] |
πάνυ
γὰρ
χαριέντως
καὶ
μεμελημένως
|
ἔχει— |
ἀλλὰ
μακρὸν
ἂν
εἴη
αὐτὸ |
| [327] |
δὴ
ὃ
λέγω
οὕτως
ἔχει—
|
ἔχει |
δὲ
μάλιστα
πάντων
οὕτως—
ἐνθυμήθητι |
| [353] |
τὰ
τῆς
ἀρετῆς
πῶς
ποτ´
|
ἔχει. |
εἰ
οὖν
σοι
δοκεῖ
ἐμμένειν |
| [330] |
ἢ
δῆλα
δὴ
ὅτι
οὕτως
|
ἔχει, |
εἴπερ
τῷ
παραδείγματί
γε
ἔοικε; |
| [309] |
πρῶτον
ὑπηνήτου,
ἣν
νῦν
Ἀλκιβιάδης
|
ἔχει; |
(ΕΤ.
Τί
οὖν
τὰ
νῦν; |
| [340] |
τὸ
νόσημα
ποιῶ.
Ἀλλ´
οὕτως
|
ἔχει, |
ἔφη.
Πῶς
δή;
ἦν
δ´ |
| [360] |
δι´
ἄγνοιαν
καὶ
ἀμαθίαν;
Οὕτως
|
(ἔχει, |
ἔφη.
Τί
οὖν;
τοῦτο
δι´ |
| [327] |
γὰρ
δὴ
ὃ
λέγω
οὕτως
|
ἔχει— |
ἔχει
δὲ
μάλιστα
πάντων
οὕτως— |
| [354] |
ἡδονῶν
ἀποστερῇ
ἢ
ὅσας
αὐτὸ
|
ἔχει, |
ἢ
λύπας
μείζους
παρασκευάζῃ
τῶν |
| [340] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
μεῖζον
ἁμάρτημα
|
ἔχει |
ἢ
ὃ
ἐπανορθοῖς.
Καὶ
ἐγὼ |
| [359] |
τὸ
πρῶτον
ἀπεκρίνατο
πῶς
ὀρθῶς
|
ἔχει— |
μὴ
ἃ
τὸ
πρῶτον
παντάπασι· |
| [325] |
ἢ
ἀποκτείνειν—
εἰ
οὕτω
μὲν
|
ἔχει, |
οὕτω
δ´
αὐτοῦ
πεφυκότος
οἱ |
| [329] |
ὥσπερ
τὰ
τοῦ
προσώπου
μόρια
|
ἔχει |
πρὸς
τὸ
ὅλον
πρόσωπον.
Πότερον |
| [360] |
ἢ
σκέψασθαι
βουλόμενος
πῶς
ποτ´
|
ἔχει |
τὰ
περὶ
τῆς
ἀρετῆς
καὶ
|
| [356] |
ἐκείνῳ.
Ὅτε
δὴ
τοῦτο
οὕτως
|
ἔχει, |
τόδε
μοι
ἀποκρίνασθε,
φήσω.
φαίνεται |
| [356] |
οὐ
πρακτέα.
μή
πῃ
ἄλλῃ
|
ἔχει, |
φαίην
ἄν,
ταῦτα,
ὦ
ἄνθρωποι; |
| [330] |
γε
ἔοικε;
Ἀλλ´
οὕτως,
ἔφη,
|
ἔχει, |
ὦ
Σώκρατες.
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον· |
| [330] |
καὶ
δύναμιν
αὐτῶν
ἕκαστον
ἰδίαν
|
ἔχει; |
ὥσπερ
τὰ
τοῦ
προσώπου,
οὐκ |
| [331] |
καὶ
τὸ
ὅσιον
πρὸς
ἄλληλα
|
ἔχει, |
ὥστε
ὅμοιόν
τι
σμικρὸν
ἔχειν |
| [331] |
ἔχει,
ὥστε
ὅμοιόν
τι
σμικρὸν
|
ἔχειν |
ἀλλήλοις;
~Οὐ
πάνυ,
(ἔφη,
οὕτως, |
| [323] |
ὅσα
γὰρ
ἡγοῦνται
ἀλλήλους
κακὰ
|
ἔχειν |
ἄνθρωποι
(φύσει
ἢ
τύχῃ,
οὐδεὶς |
| [358] |
τὸ
τοιόνδε
λέγετε,
τὸ
ψευδῆ
|
ἔχειν |
δόξαν
καὶ
ἐψεῦσθαι
περὶ
τῶν |
| [359] |
ἕτερον,
ἰδίαν
δὲ
αὑτοῦ
ἕκαστον
|
ἔχειν
|
δύναμιν·
ἀλλ´
οὐ
ταῦτα
λέγω, |
| [329] |
σμικροῦ
τινος
ἐνδεής
εἰμι
πάντ´
|
ἔχειν, |
εἴ
μοι
ἀποκρίναιο
τόδε.
τὴν |
| [331] |
ἃ
τότε
ἔφαμεν
ἄλλην
δύναμιν
|
ἔχειν |
καὶ
οὐκ
εἶναι
τὸ
ἕτερον |
| [341] |
θεόν
φησιν
μόνον
τοῦτο
ἂν
|
ἔχειν |
καὶ
τῷ
θεῷ
τοῦτο
γέρας |
| [329] |
ἐάνπερ
τις
ἓν
λάβῃ,
ἅπαντα
|
ἔχειν; |
Οὐδαμῶς,
ἔφη,
ἐπεὶ
πολλοὶ
ἀνδρεῖοί |
| [332] |
ἐγώ,
ἐπειδὴ
δυσχερῶς
δοκεῖς
μοι
|
ἔχειν |
πρὸς
τοῦτο,
τοῦτο
μὲν
ἐάσωμεν, |
| [356] |
τὸ
ἀληθὲς
ἡσυχίαν
ἂν
ἐποίησεν
|
ἔχειν |
τὴν
ψυχὴν
μένουσαν
ἐπὶ
τῷ |
| [341] |
Πολλοῦ
γε
δεῖ,
ἔφη,
οὕτως
|
ἔχειν, |
ὦ
Πρόδικε·
ἀλλ´
ἐγὼ
εὖ |
| [320] |
δὲ
αὐτὸν
ἐξηυρηκέναι.
εἰ
οὖν
|
ἔχεις |
ἐναργέστερον
ἡμῖν
ἐπιδεῖξαι
ὡς
(διδακτόν |
| [311] |
ὡς
τίνι
ὄντι
ἐν
νῷ
|
ἔχεις |
Πολυκλείτῳ
τε
καὶ
Φειδίᾳ;
τί |
| [352] |
τόδε
τῆς
διανοίας
ἀποκάλυψον·
πῶς
|
ἔχεις |
πρὸς
ἐπιστήμην;
πότερον
καὶ
τοῦτό |
| [352] |
τὴν
σκέψιν·
θεασάμενος
ὅτι
οὕτως
|
ἔχεις |
πρὸς
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ |
| [341] |
ἐγώ,
ὦ
Πρωταγόρα,
Προδίκου
τοῦδε.
|
(ἔχεις |
τι
πρὸς
ταῦτα
λέγειν;
Καὶ |
| [324] |
αὑτῶν
ὑεῖς
διδάσκουσιν
ἃ
διδασκάλων
|
ἔχεται |
καὶ
σοφοὺς
ποιοῦσιν,
ἣν
δὲ |
| [355] |
νῦν
ἀναθέσθαι
ἔξεστιν,
~(εἴ
πῃ
|
ἔχετε |
ἄλλο
τι
φάναι
εἶναι
τὸ |
| [354] |
ἢ
πρὸς
ὃ
ἐγὼ
λέγω,
|
ἔχετε |
ἡμῖν
εἰπεῖν·
ἀλλ´
οὐχ
ἕξετε. |
| [355] |
εἰ
δὲ
ἀρκεῖ
καὶ
μὴ
|
ἔχετε
|
μηδὲν
ἄλλο
φάναι
εἶναι
ἀγαθὸν |
| [354] |
ἀπαλλαγάς
τε
καὶ
ἀποτροπάς;
ἢ
|
ἔχετέ |
τι
ἄλλο
τέλος
(λέγειν,
εἰς |
| [311] |
ὄντι
τῷ
Πρωταγόρᾳ
ἐν
νῷ
|
ἔχετε |
χρήματα
τελεῖν;
τί
ἂν
αὐτῷ
|
| [323] |
ἀνθρώποις,
(ἐάν
τις
ταῦτα
μὴ
|
ἔχῃ, |
ἀλλὰ
τἀναντία
τούτων
κακά,
ἐπὶ
|
| [331] |
ἔχοντα
ἀνόμοια,
κἂν
πάνυ
σμικρὸν
|
ἔχῃ |
τὸ
ὅμοιον.
Καὶ
ἐγὼ
θαυμάσας |
| [346] |
μᾶλλον
ψέγειν
τε
αὐτοὺς
καὶ
|
ἔχθρας
|
(ἑκουσίους
πρὸς
ταῖς
ἀναγκαίαις
προστίθεσθαι· |
| [337] |
δὲ
οἱ
διάφοροί
τε
καὶ
|
ἐχθροὶ
|
ἀλλήλοις—
καὶ
οὕτως
ἂν
καλλίστη |
| [341] |
ὅτι—
θεὸς
ἂν
μόνος
τοῦτ´
|
ἔχοι |
γέρας,
οὐ
δήπου
τοῦτό
γε |
| [344] |
ἀλλὰ
θεὸς
ἂν
μόνος
τοῦτο
|
ἔχοι |
τὸ
γέρας,
ἄνδρα
δ´
οὐκ |
| [338] |
ὁ
αἱρεθείς,
οὐκ
ὀρθῶς
ἂν
|
ἔχοι
|
τὸν
χείρω
τῶν
βελτιόνων
ἐπιστατεῖν, |
| [356] |
ἄνθρωποι;
οἶδ´
ὅτι
οὐκ
ἂν
|
ἔχοιεν
|
ἄλλως
λέγειν.
Συνεδόκει
καὶ
ἐκείνῳ. |
| [354] |
εἰς
ἄλλο
τι
τέλος
ἀποβλέψαντες,
|
ἔχοιτε |
ἂν
καὶ
ἡμῖν
εἰπεῖν·
ἀλλ´ |
| [349] |
τις
ἴδιος
οὐσία
καὶ
πρᾶγμα
|
ἔχον
|
ἑαυτοῦ
δύναμιν
ἕκαστον,
οὐκ
ὂν |
| [331] |
καλεῖν,
οὐδὲ
τὰ
ἀνόμοιόν
τι
|
ἔχοντα |
ἀνόμοια,
κἂν
πάνυ
σμικρὸν
ἔχῃ |
| [333] |
ἐπειδὴ
οὖν
ἑώρων
αὐτὸν
οὕτως
|
ἔχοντα, |
εὐλαβούμενος
ἠρέμα
ἠρόμην.
~Πότερον,
ἦν |
| [331] |
ἀλλ´
οὐχὶ
τὰ
ὅμοιόν
τι
|
ἔχοντα |
ὅμοια
δίκαιον
καλεῖν,
οὐδὲ
τὰ |
| [330] |
τῆς
ἀρετῆς
μόρια
εἶναι
οὕτως
|
ἔχοντα |
πρὸς
ἄλληλα,
ὡς
οὐκ
εἶναι |
| [349] |
ἀλλήλοις
ἀνόμοια,
ἰδίαν
ἕκαστα
δύναμιν
|
ἔχοντα. |
ταῦτα
εἰ
μέν
σοι
δοκεῖ |
| [321] |
μὲν
ἄλλα
ζῷα
ἐμμελῶς
πάντων
|
ἔχοντα, |
τὸν
δὲ
ἄνθρωπον
γυμνόν
τε |
| [323] |
διδάσκει
οὐδὲ
κολάζει
τοὺς
ταῦτα
|
ἔχοντας, |
ἵνα
μὴ
τοιοῦτοι
ὦσιν,
ἀλλ´
|
| [350] |
Οἱ
ἱππικοί.
Τίνες
δὲ
πέλτας
|
ἔχοντες; |
οἱ
πελταστικοὶ
ἢ
οἱ
μή; |
| [322] |
ἁθροισθεῖεν,
ἠδίκουν
ἀλλήλους
ἅτε
οὐκ
|
ἔχοντες |
τὴν
πολιτικὴν
τέχνην,
ὥστε
πάλιν |
| [326] |
πέμπουσιν,
ἵνα
τὰ
σώματα
βελτίω
|
ἔχοντες |
ὑπηρετῶσι
τῇ
διανοίᾳ
χρηστῇ
(οὔσῃ, |
| [355] |
φημὶ
γὰρ
ὑμῖν
τούτου
οὕτως
|
ἔχοντος |
γελοῖον
τὸν
λόγον
γίγνεσθαι,
ὅταν |
| [324] |
ταύτην
οὖν
τὴν
δόξαν
πάντες
|
ἔχουσιν |
ὅσοιπερ
(τιμωροῦνται
καὶ
ἰδίᾳ
καὶ |
| [329] |
τινά
τι,
ὥσπερ
βιβλία
οὐδὲν
|
ἔχουσιν |
οὔτε
ἀποκρίνασθαι
οὔτε
αὐτοὶ
ἐρέσθαι, |
| [319] |
πολιτῶν
ταύτην
τὴν
ἀρετὴν
ἣν
|
ἔχουσιν |
οὐχ
οἷοί
τε
ἄλλοις
παραδιδόναι· |
| [335] |
οἷός
τ´
εἶναι.
ἀλλὰ
σὲ
|
ἐχρῆν |
ἡμῖν
συγχωρεῖν
τὸν
ἀμφότερα
δυνάμενον, |
| [316] |
φθόνον
ταῖς
τέχναις
ταύταις
παραπετάσμασιν
|
ἐχρήσαντο. |
~ἐγὼ
δὲ
τούτοις
(ἅπασιν
κατὰ |
| [315] |
πρὸ
τοῦ
μὲν
ὡς
ταμιείῳ
|
ἐχρῆτο |
Ἱππόνικος,
νῦν
δὲ
ὑπὸ
τοῦ
|
| [361] |
κάτω
ταραττόμενα
δεινῶς,
πᾶσαν
προθυμίαν
|
ἔχω |
καταφανῆ
αὐτὰ
γενέσθαι,
καὶ
βουλοίμην |
| [320] |
αὐτῷ.
καὶ
ἄλλους
σοι
παμπόλλους
|
ἔχω |
λέγειν,
οἳ
αὐτοὶ
ἀγαθοὶ
ὄντες |
| [342] |
βούλει
λαβεῖν
μου
πεῖραν
ὅπως
|
ἔχω, |
ὃ
σὺ
λέγεις
τοῦτο,
περὶ |
| [319] |
(εἶναι,
σοὶ
δὲ
λέγοντι
οὐκ
|
ἔχω |
ὅπως
{ἂν}
ἀπιστῶ.
ὅθεν
δὲ
|
| [328] |
παῖ
Ἀπολλοδώρου,
ὡς
χάριν
σοι
|
ἔχω
|
ὅτι
προύτρεψάς
με
ὧδε
ἀφικέσθαι· |
| [335] |
ὦ
Πρωταγόρα,
οὐδ´
ἐγὼ
λιπαρῶς
|
ἔχω |
παρὰ
τὰ
σοὶ
δοκοῦντα
τὴν |
| [312] |
ποιεῖ;
Μὰ
Δί´,
ἔφη,
οὐκέτι
|
ἔχω |
σοι
λέγειν.
~(Καὶ
ἐγὼ
εἶπον |
| [315] |
ἔγωγε
μαθεῖν
ἔξωθεν,
καίπερ
λιπαρῶς
|
ἔχων |
ἀκούειν
τοῦ
Προδίκου—
πάσσοφος
γάρ |
| [324] |
ἰδὼν
κολασθέντα.
καὶ
τοιαύτην
διάνοιαν
|
ἔχων |
διανοεῖται
παιδευτὴν
εἶναι
ἀρετήν·
ἀποτροπῆς |
| [322] |
νείμω;
νενέμηνται
δὲ
ὧδε·
εἷς
|
ἔχων |
ἰατρικὴν
πολλοῖς
ἱκανὸς
ἰδιώταις,
καὶ |
| [324] |
ἀδικοῦντας
πρὸς
τούτῳ
τὸν
νοῦν
|
ἔχων |
καὶ
τούτου
ἕνεκα,
ὅτι
ἠδίκησεν, |
| [321] |
ἔνεμεν.
ταῦτα
δὲ
ἐμηχανᾶτο
εὐλάβειαν
|
ἔχων |
μή
τι
γένος
ἀϊστωθείη·
ἐπειδὴ
|
| [347] |
(ἐμοὶ
λόγος
περὶ
αὐτοῦ
εὖ
|
ἔχων, |
ὃν
ὑμῖν
ἐπιδείξω,
ἂν
βούλησθε. |
| [320] |
μῆνας
γεγονέναι,
(ἀπέδωκε
τούτῳ
οὐκ
|
ἔχων |
ὅτι
χρήσαιτο
αὐτῷ.
καὶ
ἄλλους |
| [347] |
ὦ
Πιττακέ,
οὐκ
ἄν
ποτε
|
ἔψεγον· |
νῦν
δὲ
σφόδρα
γὰρ
καὶ |
| [358] |
τὸ
ψευδῆ
ἔχειν
δόξαν
καὶ
|
ἐψεῦσθαι |
περὶ
τῶν
πραγμάτων
τῶν
πολλοῦ |
| [353] |
μὴ
βούλει,
εἴ
σοι
φίλον,
|
ἐῶ |
χαίρειν.
Ἀλλ´,
ἔφη,
ὀρθῶς
λέγεις· |
| [331] |
ὑπὲρ
σοῦ
δέ,
εἴ
με
|
ἐῴης, |
ταὐτὰ
ἂν
ταῦτα
ἀποκρινοίμην,
ὅτι |
| [310] |
νεώτερός
εἰμι,
ἅμα
δὲ
οὐδὲ
|
ἑώρακα |
Πρωταγόραν
πώποτε
οὐδ´
ἀκήκοα
οὐδέν· |
| [350] |
πρὶν
μαθεῖν.
Ἤδη
δέ
τινας
|
ἑώρακας, |
ἔφην,
πάντων
τούτων
ἀνεπιστήμονας
ὄντας, |
| [333] |
πρὸς
τὸ
ἀποκρίνεσθαι·
ἐπειδὴ
οὖν
|
ἑώρων |
αὐτὸν
οὕτως
ἔχοντα,
εὐλαβούμενος
ἠρέμα |
| [348] |
ἐπιδείξηται
καὶ
μεθ´
ὅτου
βεβαιώσηται,
|
ἕως |
ἂν
ἐντύχῃ.
ὥσπερ
καὶ
ἐγὼ |
| [336] |
ἐθέλων
(διδόναι
λόγον,
ἀλλ´
ἀπομηκύνων
|
ἕως |
ἂν
ἐπιλάθωνται
περὶ
ὅτου
τὸ |
| [319] |
ἀποδέχονται,
ἀλλὰ
καταγελῶσι
καὶ
θορυβοῦσιν,
|
ἕως |
ἂν
ἢ
αὐτὸς
ἀποστῇ
ὁ |
| [311] |
αὐλήν,
καὶ
περιιόντες
αὐτοῦ
διατρίψωμεν
|
ἕως |
ἂν
φῶς
γένηται·
εἶτα
ἴωμεν. |
| [314] |
στάντες
ἐν
τῷ
προθύρῳ
διελεγόμεθα
|
ἕως |
συνωμολογήσαμεν
ἀλλήλοις.
δοκεῖ
οὖν
μοι, |
| [342] |
τοὺς
ξένους,
καὶ
αὐτοὶ
οὐδένα
|
ἐῶσιν |
τῶν
νέων
(εἰς
τὰς
ἄλλας |
| [348] |
~ἀλλὰ
τὰς
μὲν
τοιαύτας
συνουσίας
|
(ἐῶσιν |
χαίρειν,
αὐτοὶ
δ´
ἑαυτοῖς
σύνεισιν |
| [325] |
παῖδα
καὶ
ἄνδρα
καὶ
γυναῖκα,
|
ἕωσπερ |
ἂν
κολαζόμενος
βελτίων
γένηται,
ὃς |
