HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
εἰρήσεται 1
εἰρῆσθαι 2
εἴρηται 2
εἰς 65
εἷς 3
εἰσάγγειλον 1
εἰσεῖδον 1

Fréquences [« »]
62 ἀλλὰ
64 ἦν
64 μοι
65 εἰς
67 γε
67 ὥσπερ
68 τοὺς

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras

εἰς

Pages

[335]   Σώκρατες, ἔφη, ἐγὼ πολλοῖς ἤδη εἰς ἀγῶνα λόγων ἀφικόμην ἀνθρώποις, καὶ

[340]   θεῖναι— ὅταν δέ τις αὐτῆς εἰς ἄκρον ἵκηται, ῥηϊδίην δἤπειτα πέλειν,

[354]   τὸ χαίρειν κακὸν καλεῖτε καὶ εἰς ἄλλο τι τέλος ἀποβλέψαντες, ἔχοιτε

[322]   ἀπόλοιτο πᾶν, Ἑρμῆν πέμπει ἄγοντα εἰς ἀνθρώπους αἰδῶ τε καὶ δίκην,

[353]   ταῦτα κακὰ ὄντα ἢ διότι εἰς ἀνίας τε ἀποτελευτᾷ ~καὶ ἄλλων

[328]   τις ὅστις διαφέρει (ἡμῶν προβιβάσαι εἰς ἀρετήν, ἀγαπητόν. ὧν δὴ ἐγὼ

[325]   φυγαὶ μὴ μαθοῦσι (μηδὲ θεραπευθεῖσιν εἰς ἀρετήν, καὶ πρὸς τῷ θανάτῳ

[347]   Ἀλκιβιάδης, Ναί, ἔφη, ὦ Ἱππία, εἰς αὖθίς γε· νῦν δὲ δίκαιόν

[361]   σοφίᾳ. καὶ περὶ τούτων δὲ εἰς αὖθις, ὅταν βούλῃ, διέξιμεν· νῦν

[357]   τέχνη καὶ ἐπιστήμη ἐστὶν αὕτη, εἰς αὖθις σκεψόμεθα· ὅτι δὲ ἐπιστήμη

[327]   ἔτυχεν ὁ ὑὸς εὐφυέστατος γενόμενος εἰς αὔλησιν, οὗτος (ἂν ἐλλόγιμος ηὐξήθη,

[318]   συγγιγνόμενος ἐκείνῳ, εἴποι ἂν ὅτι εἰς αὔλησιν· οὕτω δὴ καὶ σὺ

[337]   νῦν συνεληλυθότας τῆς τε Ἑλλάδος εἰς αὐτὸ τὸ πρυτανεῖον τῆς σοφίας

[345]   δ´ εἰ κακῶς. ~(τίς οὖν εἰς γράμματα ἀγαθὴ πρᾶξίς ἐστιν, καὶ

[345]   καὶ τίς ἄνδρα ἀγαθὸν ποιεῖ εἰς γράμματα; δῆλον ὅτι ἡ τούτων

[321]   αἱ Διὸς φυλακαὶ φοβεραὶ ἦσαν— εἰς δὲ τὸ τῆς Ἀθηνᾶς καὶ

[325]   καὶ πληγαῖς. μετὰ δὲ ταῦτα εἰς διδασκάλων πέμποντες πολὺ μᾶλλον ἐντέλλονται

[326]   καὶ οἱ τούτων ὑεῖς, πρῳαίτατα εἰς διδασκάλων τῆς ἡλικίας ἀρξάμενοι φοιτᾶν,

[321]   δυνατοῖς δὲ καὶ καύματα, καὶ εἰς εὐνὰς ἰοῦσιν ὅπως ὑπάρχοι τὰ

[354]   δι´ ἄλλο τι ἢ ὅτι εἰς ἡδονὰς ἀποτελευτᾷ καὶ λυπῶν ἀπαλλαγάς

[328]   ἀργύριον· (ἐὰν δὲ μή, ἐλθὼν εἰς ἱερόν, ὀμόσας ὅσου ἂν φῇ

[340]   ἐγὼ εἶπον· Νὴ τὸν Δία, εἰς καιρόν γε παρατετύχηκεν ἡμῖν ἐν

[321]   τῷ Διί. τῷ δὲ Προμηθεῖ εἰς μὲν τὴν ἀκρόπολιν τὴν τοῦ

[354]   ἔχετέ τι ἄλλο τέλος (λέγειν, εἰς ὃ ἀποβλέψαντες αὐτὰ ἀγαθὰ καλεῖτε,

[313]   μετὰ τοῦτο· Τί οὖν; οἶσθα εἰς οἷόν τινα κίνδυνον ἔρχῃ ὑποθήσων

[318]   ταῦτα ἅπερ σοῦ, ἐπανέροιτο αὐτὸν εἰς ὅτι βελτίων καθ´ ἡμέραν ἔσται

[326]   δεῖται. ἔτι τοίνυν πρὸς τούτοις εἰς παιδοτρίβου πέμπουσιν, ἵνα τὰ σώματα

[349]   ~(σύ γ´ ἀναφανδὸν σεαυτὸν ὑποκηρυξάμενος εἰς πάντας τοὺς Ἕλληνας, σοφιστὴν ἐπονομάσας

[339]   διαλεγόμεθα, περὶ ἀρετῆς, μετενηνεγμένον δ´ εἰς ποίησιν· τοσοῦτον μόνον διοίσει. λέγει

[316]   ξένον γὰρ ἄνδρα καὶ ἰόντα εἰς πόλεις μεγάλας, καὶ ἐν ταύταις

[323]   ὡς ἐγώ φημι— ~ὅταν δὲ εἰς συμβουλὴν πολιτικῆς (ἀρετῆς ἴωσιν, ἣν

[313]   εἴτ´ ἐπιτρεπτέον εἴτε οὔ, καὶ εἰς συμβουλὴν τούς τε φίλους ἂν

[320]   ἄλλην τιν´ αὐτοῖς ἐμηχανᾶτο δύναμιν εἰς σωτηρίαν. ἃ μὲν γὰρ αὐτῶν

[321]   ἔλαθεν αὑτὸν (καταναλώσας τὰς δυνάμεις εἰς τὰ ἄλογα· λοιπὸν δὴ ἀκόσμητον

[326]   ποιητῶν ἀγαθῶν ποιήματα διδάσκουσι μελοποιῶν, εἰς τὰ (κιθαρίσματα ἐντείνοντες, καὶ τοὺς

[350]   τε μάλιστα. ~Οἶσθα οὖν τίνες εἰς τὰ (φρέατα κολυμβῶσιν θαρραλέως; Ἔγωγε,

[342]   αὐτοὶ οὐδένα ἐῶσιν τῶν νέων (εἰς τὰς ἄλλας πόλεις ἐξιέναι, ὥσπερ

[320]   ἀλλοτρίων. ἐγὼ οὖν, ὦ Πρωταγόρα, εἰς ταῦτα ἀποβλέπων οὐχ ἡγοῦμαι διδακτὸν

[355]   ἀγαθὸν ἢ κακὸν ὃ μὴ εἰς ταῦτα τελευτᾷ, τὸ μετὰ τοῦτο

[318]   ἄκοντας πάλιν αὖ ἄγοντες ἐμβάλλουσιν εἰς τέχνας, λογισμούς τε καὶ ἀστρονομίαν

[311]   γάρ ἐστιν— ἀλλὰ δεῦρο ἐξαναστῶμεν εἰς τὴν αὐλήν, καὶ περιιόντες αὐτοῦ

[311]   εἰκός, ἔνδον. Μετὰ ταῦτα ἀναστάντες εἰς τὴν αὐλὴν περιῇμεν· καὶ ἐγὼ

[319]   εἶναι. ὁρῶ οὖν, ὅταν συλλεγῶμεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν, ἐπειδὰν μὲν περὶ

[314]   τῶν σοφιστῶν ἄχθεσθαι τοῖς φοιτῶσιν εἰς τὴν οἰκίαν· ἐπειδὴ γοῦν ἐκρούσαμεν

[318]   δὴ φῂς βελτίω ἔσεσθαι καὶ εἰς τί ἐπιδώσειν; εἴποι ἂν αὐτῷ

[318]   ἄλλων ἡμερῶν ἑκάστης οὕτως ἐπιδώσει εἰς τί, ὦ Πρωταγόρα, καὶ περὶ

[348]   τι τῶν παρόντων, μόγις προυτράπετο εἰς τὸ διαλέγεσθαι καὶ ἐκέλευεν ἐρωτᾶν

[326]   καὶ εὐαρμοστότεροι γιγνόμενοι χρήσιμοι ὦσιν εἰς τὸ λέγειν τε καὶ πράττειν·

[338]   ὥσπερ ὑπὸ διαιτητῶν ἡμῶν συμβιβαζόντων ~(εἰς τὸ μέσον, καὶ μήτε σὲ

[315]   καὶ ἐν κύκλῳ περιιόντες ἀεὶ εἰς τὸ ὄπισθεν καθίσταντο κάλλιστα. Τὸν

[338]   κάλων ἐκτείναντα, οὐρίᾳ ἐφέντα, φεύγειν εἰς τὸ πέλαγος τῶν λόγων ἀποκρύψαντα

[339]   ἀλαθείᾳ, ὀλίγον δὲ τοῦ ποιήματος εἰς τὸ πρόσθεν προελθὼν ἐπελάθετο, καὶ

[314]   ἀποφέρειν, καὶ πρὶν δέξασθαι αὐτὰ εἰς τὸ σῶμα πιόντα ἢ φαγόντα,

[353]   ἢ κἂν εἴ τι τούτων εἰς τὸ ὕστερον μηδὲν παρασκευάζει, χαίρειν

[318]   καὶ μουσικὴν διδάσκοντες— καὶ ἅμα εἰς τὸν Ἱππίαν ἀπέβλεψεν— παρὰ δ´

[337]   σοφίας καὶ αὐτῆς τῆς πόλεως εἰς τὸν μέγιστον καὶ ὀλβιώτατον οἶκον

[343]   τῆς σοφίας ἀνέθεσαν τῷ Ἀπόλλωνι εἰς τὸν νεὼν τὸν ἐν Δελφοῖς,

[359]   ἔρχονται καὶ οἱ ἀνδρεῖοι. αὐτίκα εἰς τὸν πόλεμον οἱ μὲν ἐθέλουσιν

[360]   ἔφην ἐγώ. ~(ἀλλὰ ποτέρους φῂς εἰς τὸν πόλεμον οὐκ ἐθέλειν ἰέναι,

[356]   Σώκρατες, τὸ παραχρῆμα ἡδὺ τοῦ εἰς τὸν ὕστερον χρόνον καὶ ἡδέος

[353]   ἐστιν ἕκαστον αὐτῶν, ἢ ὅτι εἰς τὸν ὕστερον χρόνον νόσους τε

[354]   παρέχει καὶ ἀλγηδόνας, ἢ ὅτι εἰς τὸν ὕστερον χρόνον ὑγίειαί τε

[312]   πρὸς θεῶν, οὐκ ἂν αἰσχύνοιο εἰς τοὺς Ἕλληνας σαυτὸν σοφιστὴν παρέχων;

[343]   εὐδοκιμήσει ἐν τοῖς τότε ἀνθρώποις. εἰς τοῦτο οὖν τὸ ῥῆμα καὶ

[321]   καὶ ἄνθρωπον ἐξιέναι ἐκ γῆς εἰς φῶς. ἀπορίᾳ οὖν σχόμενος ὁ

Pages
[335]	Σώκρατες, ἔφη, ἐγὼ πολλοῖς ἤδη	εἰς	ἀγῶνα λόγων ἀφικόμην ἀνθρώποις, καὶ
[340]	θεῖναι— ὅταν δέ τις αὐτῆς	εἰς	ἄκρον ἵκηται, ῥηϊδίην δἤπειτα πέλειν,
[354]	τὸ χαίρειν κακὸν καλεῖτε καὶ	εἰς	ἄλλο τι τέλος ἀποβλέψαντες, ἔχοιτε
[322]	ἀπόλοιτο πᾶν, Ἑρμῆν πέμπει ἄγοντα	εἰς	ἀνθρώπους αἰδῶ τε καὶ δίκην,
[353]	ταῦτα κακὰ ὄντα ἢ διότι	εἰς	ἀνίας τε ἀποτελευτᾷ ~καὶ ἄλλων
[328]	τις ὅστις διαφέρει (ἡμῶν προβιβάσαι	εἰς	ἀρετήν, ἀγαπητόν. ὧν δὴ ἐγὼ
[325]	φυγαὶ μὴ μαθοῦσι (μηδὲ θεραπευθεῖσιν	εἰς	ἀρετήν, καὶ πρὸς τῷ θανάτῳ
[347]	Ἀλκιβιάδης, Ναί, ἔφη, ὦ Ἱππία,	εἰς	αὖθίς γε· νῦν δὲ δίκαιόν
[361]	σοφίᾳ. καὶ περὶ τούτων δὲ	εἰς	αὖθις, ὅταν βούλῃ, διέξιμεν· νῦν
[357]	τέχνη καὶ ἐπιστήμη ἐστὶν αὕτη,	εἰς	αὖθις σκεψόμεθα· ὅτι δὲ ἐπιστήμη
[327]	ἔτυχεν ὁ ὑὸς εὐφυέστατος γενόμενος	εἰς	αὔλησιν, οὗτος (ἂν ἐλλόγιμος ηὐξήθη,
[318]	συγγιγνόμενος ἐκείνῳ, εἴποι ἂν ὅτι	εἰς	αὔλησιν· οὕτω δὴ καὶ σὺ
[337]	νῦν συνεληλυθότας τῆς τε Ἑλλάδος	εἰς	αὐτὸ τὸ πρυτανεῖον τῆς σοφίας
[345]	δ´ εἰ κακῶς. ~(τίς οὖν	εἰς	γράμματα ἀγαθὴ πρᾶξίς ἐστιν, καὶ
[345]	καὶ τίς ἄνδρα ἀγαθὸν ποιεῖ	εἰς	γράμματα; δῆλον ὅτι ἡ τούτων
[321]	αἱ Διὸς φυλακαὶ φοβεραὶ ἦσαν—	εἰς	δὲ τὸ τῆς Ἀθηνᾶς καὶ
[325]	καὶ πληγαῖς. μετὰ δὲ ταῦτα	εἰς	διδασκάλων πέμποντες πολὺ μᾶλλον ἐντέλλονται
[326]	καὶ οἱ τούτων ὑεῖς, πρῳαίτατα	εἰς	διδασκάλων τῆς ἡλικίας ἀρξάμενοι φοιτᾶν,
[321]	δυνατοῖς δὲ καὶ καύματα, καὶ	εἰς	εὐνὰς ἰοῦσιν ὅπως ὑπάρχοι τὰ
[354]	δι´ ἄλλο τι ἢ ὅτι	εἰς	ἡδονὰς ἀποτελευτᾷ καὶ λυπῶν ἀπαλλαγάς
[328]	ἀργύριον· (ἐὰν δὲ μή, ἐλθὼν	εἰς	ἱερόν, ὀμόσας ὅσου ἂν φῇ
[340]	ἐγὼ εἶπον· Νὴ τὸν Δία,	εἰς	καιρόν γε παρατετύχηκεν ἡμῖν ἐν
[321]	τῷ Διί. τῷ δὲ Προμηθεῖ	εἰς	μὲν τὴν ἀκρόπολιν τὴν τοῦ
[354]	ἔχετέ τι ἄλλο τέλος (λέγειν,	εἰς	ὃ ἀποβλέψαντες αὐτὰ ἀγαθὰ καλεῖτε,
[313]	μετὰ τοῦτο· Τί οὖν; οἶσθα	εἰς	οἷόν τινα κίνδυνον ἔρχῃ ὑποθήσων
[318]	ταῦτα ἅπερ σοῦ, ἐπανέροιτο αὐτὸν	εἰς	ὅτι βελτίων καθ´ ἡμέραν ἔσται
[326]	δεῖται. ἔτι τοίνυν πρὸς τούτοις	εἰς	παιδοτρίβου πέμπουσιν, ἵνα τὰ σώματα
[349]	~(σύ γ´ ἀναφανδὸν σεαυτὸν ὑποκηρυξάμενος	εἰς	πάντας τοὺς Ἕλληνας, σοφιστὴν ἐπονομάσας
[339]	διαλεγόμεθα, περὶ ἀρετῆς, μετενηνεγμένον δ´	εἰς	ποίησιν· τοσοῦτον μόνον διοίσει. λέγει
[316]	ξένον γὰρ ἄνδρα καὶ ἰόντα	εἰς	πόλεις μεγάλας, καὶ ἐν ταύταις
[323]	ὡς ἐγώ φημι— ~ὅταν δὲ	εἰς	συμβουλὴν πολιτικῆς (ἀρετῆς ἴωσιν, ἣν
[313]	εἴτ´ ἐπιτρεπτέον εἴτε οὔ, καὶ	εἰς	συμβουλὴν τούς τε φίλους ἂν
[320]	ἄλλην τιν´ αὐτοῖς ἐμηχανᾶτο δύναμιν	εἰς	σωτηρίαν. ἃ μὲν γὰρ αὐτῶν
[321]	ἔλαθεν αὑτὸν (καταναλώσας τὰς δυνάμεις	εἰς	τὰ ἄλογα· λοιπὸν δὴ ἀκόσμητον
[326]	ποιητῶν ἀγαθῶν ποιήματα διδάσκουσι μελοποιῶν,	εἰς	τὰ (κιθαρίσματα ἐντείνοντες, καὶ τοὺς
[350]	τε μάλιστα. ~Οἶσθα οὖν τίνες	εἰς	τὰ (φρέατα κολυμβῶσιν θαρραλέως; Ἔγωγε,
[342]	αὐτοὶ οὐδένα ἐῶσιν τῶν νέων	(εἰς	τὰς ἄλλας πόλεις ἐξιέναι, ὥσπερ
[320]	ἀλλοτρίων. ἐγὼ οὖν, ὦ Πρωταγόρα,	εἰς	ταῦτα ἀποβλέπων οὐχ ἡγοῦμαι διδακτὸν
[355]	ἀγαθὸν ἢ κακὸν ὃ μὴ	εἰς	ταῦτα τελευτᾷ, τὸ μετὰ τοῦτο
[318]	ἄκοντας πάλιν αὖ ἄγοντες ἐμβάλλουσιν	εἰς	τέχνας, λογισμούς τε καὶ ἀστρονομίαν
[311]	γάρ ἐστιν— ἀλλὰ δεῦρο ἐξαναστῶμεν	εἰς	τὴν αὐλήν, καὶ περιιόντες αὐτοῦ
[311]	εἰκός, ἔνδον. Μετὰ ταῦτα ἀναστάντες	εἰς	τὴν αὐλὴν περιῇμεν· καὶ ἐγὼ
[319]	εἶναι. ὁρῶ οὖν, ὅταν συλλεγῶμεν	εἰς	τὴν ἐκκλησίαν, ἐπειδὰν μὲν περὶ
[314]	τῶν σοφιστῶν ἄχθεσθαι τοῖς φοιτῶσιν	εἰς	τὴν οἰκίαν· ἐπειδὴ γοῦν ἐκρούσαμεν
[318]	δὴ φῂς βελτίω ἔσεσθαι καὶ	εἰς	τί ἐπιδώσειν; εἴποι ἂν αὐτῷ
[318]	ἄλλων ἡμερῶν ἑκάστης οὕτως ἐπιδώσει	εἰς	τί, ὦ Πρωταγόρα, καὶ περὶ
[348]	τι τῶν παρόντων, μόγις προυτράπετο	εἰς	τὸ διαλέγεσθαι καὶ ἐκέλευεν ἐρωτᾶν
[326]	καὶ εὐαρμοστότεροι γιγνόμενοι χρήσιμοι ὦσιν	εἰς	τὸ λέγειν τε καὶ πράττειν·
[338]	ὥσπερ ὑπὸ διαιτητῶν ἡμῶν συμβιβαζόντων	~(εἰς	τὸ μέσον, καὶ μήτε σὲ
[315]	καὶ ἐν κύκλῳ περιιόντες ἀεὶ	εἰς	τὸ ὄπισθεν καθίσταντο κάλλιστα. Τὸν
[338]	κάλων ἐκτείναντα, οὐρίᾳ ἐφέντα, φεύγειν	εἰς	τὸ πέλαγος τῶν λόγων ἀποκρύψαντα
[339]	ἀλαθείᾳ, ὀλίγον δὲ τοῦ ποιήματος	εἰς	τὸ πρόσθεν προελθὼν ἐπελάθετο, καὶ
[314]	ἀποφέρειν, καὶ πρὶν δέξασθαι αὐτὰ	εἰς	τὸ σῶμα πιόντα ἢ φαγόντα,
[353]	ἢ κἂν εἴ τι τούτων	εἰς	τὸ ὕστερον μηδὲν παρασκευάζει, χαίρειν
[318]	καὶ μουσικὴν διδάσκοντες— καὶ ἅμα	εἰς	τὸν Ἱππίαν ἀπέβλεψεν— παρὰ δ´
[337]	σοφίας καὶ αὐτῆς τῆς πόλεως	εἰς	τὸν μέγιστον καὶ ὀλβιώτατον οἶκον
[343]	τῆς σοφίας ἀνέθεσαν τῷ Ἀπόλλωνι	εἰς	τὸν νεὼν τὸν ἐν Δελφοῖς,
[359]	ἔρχονται καὶ οἱ ἀνδρεῖοι. αὐτίκα	εἰς	τὸν πόλεμον οἱ μὲν ἐθέλουσιν
[360]	ἔφην ἐγώ. ~(ἀλλὰ ποτέρους φῂς	εἰς	τὸν πόλεμον οὐκ ἐθέλειν ἰέναι,
[356]	Σώκρατες, τὸ παραχρῆμα ἡδὺ τοῦ	εἰς	τὸν ὕστερον χρόνον καὶ ἡδέος
[353]	ἐστιν ἕκαστον αὐτῶν, ἢ ὅτι	εἰς	τὸν ὕστερον χρόνον νόσους τε
[354]	παρέχει καὶ ἀλγηδόνας, ἢ ὅτι	εἰς	τὸν ὕστερον χρόνον ὑγίειαί τε
[312]	πρὸς θεῶν, οὐκ ἂν αἰσχύνοιο	εἰς	τοὺς Ἕλληνας σαυτὸν σοφιστὴν παρέχων;
[343]	εὐδοκιμήσει ἐν τοῖς τότε ἀνθρώποις.	εἰς	τοῦτο οὖν τὸ ῥῆμα καὶ
[321]	καὶ ἄνθρωπον ἐξιέναι ἐκ γῆς	εἰς	φῶς. ἀπορίᾳ οὖν σχόμενος ὁ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/05/2006