Alphabétiquement     [«   »]
ξένων 1
ξύλον 1
3
ὁ 131
5
32
ὅδε 13
Fréquences     [«    »]
123 εἰ
127 τὰ
121 τὴν
131 ὁ
142 οὖν
149 γὰρ
149 ὅτι
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras


Pages
[314]   θάτερα Καλλίας Ἱππονίκου καὶ     ἀδελφὸς αὐτοῦ ~(ὁ ὁμομήτριος, Πάραλος
[338]   εἴτε γὰρ χείρων ἔσται ἡμῶν     αἱρεθείς, οὐκ ὀρθῶς ἂν ἔχοι
[315]   ἐκάθηντο ἐπὶ βάθρων Ἐρυξίμαχός τε     Ἀκουμενοῦ καὶ Φαῖδρος Μυρρινούσιος
[347]   ὑμῖν ἐπιδείξω, ἂν βούλησθε. Καὶ     Ἀλκιβιάδης, Ναί, ἔφη, Ἱππία,
[336]   αὖ σὺ βούλῃ. Ὑπολαβὼν οὖν     Ἀλκιβιάδης, Οὐ καλῶς λέγεις, ἔφη,
[348]   Πρωταγόρας ὁπότερα ποιήσοι. εἶπεν οὖν     Ἀλκιβιάδης πρὸς τὸν Καλλίαν βλέψας,
[360]   τὰς ἔμπροσθεν ὁμολογίας. Τί δ´     ἀνδρεῖος; οὐκ ἐπὶ τὸ κάλλιόν
[315]   Φαῖδρος Μυρρινούσιος καὶ Ἄνδρων     Ἀνδροτίωνος καὶ τῶν ξένων πολῖταί
[322]   κλοπῆς δίκη μετῆλθεν. Ἐπειδὴ δὲ     ἄνθρωπος θείας μετέσχε μοίρας, πρῶτον
[355]   δὴ οὕτω λέγωμεν ὅτι Γιγνώσκων     ἄνθρωπος τὰ κακὰ ὅτι κακά
[355]   αὖθις αὖ λέγετε ὅτι γιγνώσκων     ἄνθρωπος τἀγαθὰ πράττειν οὐκ ἐθέλει
[335]   ἐποίουν σὺ κελεύεις, ὡς     ἀντιλέγων ἐκέλευέν με διαλέγεσθαι, οὕτω
[310]   ταυτησί, ἔτι βαθέος ὄρθρου, Ἱπποκράτης,     Ἀπολλοδώρου ὑὸς Φάσωνος δὲ ἀδελφός,
[320]   Ἀλκιβιάδου τουτουῒ νεώτερον ἀδελφόν, ἐπιτροπεύων     αὐτὸς οὗτος ἀνὴρ Περικλῆς, δεδιὼς
[339]   φάτ´ ἐσθλὸν ἔμμεναι. ἐννοεῖς ὅτι     αὐτὸς οὗτος καὶ τάδε λέγει
[354]   καὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ λυπεῖσθαι     αὐτὸς τρόπος; τότε καλεῖτε αὐτὸ
[326]   τε καὶ πράττειν· πᾶς γὰρ     βίος τοῦ ἀνθρώπου εὐρυθμίας τε
[338]   εἴτε ὅμοιος, οὐδ´ οὕτως ὀρθῶς·     γὰρ ὅμοιος ἡμῖν ὅμοια καὶ
[310]   γε ὀψὲ ἀφικόμενος ἐξ Οἰνόης.     γάρ τοι παῖς με
[315]   Πάραλος Περικλέους, καὶ Χαρμίδης     Γλαύκωνος, ἐκ δὲ τοῦ ἐπὶ
[315]   ἀστρονομικὰ ἄττα διερωτᾶν τὸν Ἱππίαν,     δ´ ἐν θρόνῳ καθήμενος ἑκάστοις
[312]   κιθαρίσεως· γάρ; Ναί. Εἶεν·     δὲ δὴ σοφιστὴς περὶ τίνος
[359]   εἰ τοὺς ἀνδρείους λέγοι θαρραλέους·     δέ, Καὶ (ἴτας γ´, ἔφη.
[345]   ἐστὶ κακὴ πρᾶξις, ἐπιστήμης στερηθῆναι—     δὲ κακὸς ἀνὴρ οὐκ ἄν
[324]   (μὴ ὥσπερ θηρίον ἀλογίστως τιμωρεῖται·     δὲ μετὰ λόγου ἐπιχειρῶν κολάζειν
[337]   τῷ ὁμοίῳ φύσει συγγενές ἐστιν,     δὲ νόμος, τύραννος ὢν τῶν
[342]   σὺ βούλει, ἔφη, Σώκρατες·     δὲ Πρόδικός τε καὶ
[340]   Πρόδικος ἀκούσας ταῦτα ἐπῄνεσέν με·     δὲ Πρωταγόρας, Τὸ ἐπανόρθωμά σοι,
[336]   Ἀλκιβιάδην, ὡς ἐγᾦμαι, Κριτίας ἦν     εἰπών· Πρόδικε καὶ Ἱππία,
[315]   ταῖς πλησίον κλίναις Παυσανίας τε     ἐκ Κεραμέων καὶ μετὰ Παυσανίου
[313]   περὶ τὴν τοῦ σώματος τροφήν,     (ἔμπορός τε καὶ κάπηλος. καὶ
[361]   μὴ διδακτόν, μὴ πολλάκις ἡμᾶς     Ἐπιμηθεὺς ἐκεῖνος καὶ ἐν τῇ
[321]   οὐ πάνυ τι σοφὸς ὢν     Ἐπιμηθεὺς ἔλαθεν αὑτὸν (καταναλώσας τὰς
[319]   ἕως ἂν αὐτὸς ἀποστῇ     ἐπιχειρῶν λέγειν καταθορυβηθείς, οἱ
[355]   νὴ Δία. ἂν οὖν τύχῃ     ἐρόμενος ἡμᾶς ὑβριστὴς ὤν, γελάσεται
[315]   ἐκ δὲ τοῦ ἐπὶ θάτερα     ἕτερος τῶν Περικλέους Ξάνθιππος, καὶ
[318]   τί ἐπιδώσειν; εἴποι ἂν αὐτῷ     Ζεύξιππος ὅτι πρὸς γραφικήν· κἂν
[322]   πάντας νείμω; Ἐπὶ πάντας, ἔφη     Ζεύς, καὶ πάντες μετεχόντων· οὐ
[329]   ψυχῇ ἀποπλήρωσον. ἔλεγες γὰρ ὅτι     Ζεὺς τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν
[314]   αὐτόθι ἐστίν, (ἀλλὰ καὶ Ἱππίας     Ἠλεῖος— οἶμαι δὲ καὶ Πρόδικον
[343]   Βίας Πριηνεὺς καὶ Σόλων     ἡμέτερος καὶ Κλεόβουλος Λίνδιος
[314]   συνωμολογήσαμεν ἀλλήλοις. δοκεῖ οὖν μοι,     θυρωρός, εὐνοῦχός τις, κατήκουεν ἡμῶν,
[342]   δὲ Πρόδικός τε καὶ     Ἱππίας ἐκελευέτην πάνυ, καὶ οἱ
[347]   πεποιηκέναι τοῦτο τὸ ᾆσμα. Καὶ     Ἱππίας, Εὖ μέν μοι δοκεῖς,
[314]   μὲν τοῦ ἐπὶ θάτερα Καλλίας     Ἱππονίκου καὶ ἀδελφὸς αὐτοῦ
[316]   καὶ ἐγὼ πείθομαι, καὶ Κριτίας     Καλλαίσχρου. Ἡμεῖς οὖν ὡς εἰσήλθομεν,
[317]   ἔφη Πρωταγόρας. Βούλεσθε οὖν,     Καλλίας ἔφη, συνέδριον κατασκευάσωμεν, ἵνα
[315]   ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν καταλυόντων     Καλλίας καὶ τοῦτο ἐκκενώσας ξένοις
[338]   πάντες ἐπῄνεσαν, καὶ ἐμέ τε     Καλλίας οὐκ ἔφη ἀφήσειν καὶ
[335]   ἀπιών· καί μου ἀνισταμένου ἐπιλαμβάνεται     Καλλίας τῆς χειρὸς τῇ δεξιᾷ,
[316]   δὲ ἡμῶν ἐπεισῆλθον Ἀλκιβιάδης τε     καλός, ὡς φῂς σὺ καὶ
[315]   ἐπεδήμει (γὰρ ἄρα καὶ Πρόδικος     Κεῖος— ἦν δὲ ἐν οἰκήματί
[316]   μέγας ὢν σοφιστής, καὶ Πυθοκλείδης     Κεῖος καὶ ἄλλοι πολλοί. οὗτοι
[312]   σοφιστὴς δεινὸν ποιεῖ λέγειν· ὥσπερ     κιθαριστὴς (δεινὸν δήπου ποιεῖ λέγειν
[314]   ἐν τῇ ὠνῇ οὐ μέγας     (κίνδυνος. μαθήματα δὲ οὐκ ἔστιν
[315]   ἀμφοτέρω, τε Κήπιδος καὶ     Λευκολοφίδου, καὶ ἄλλοι τινὲς ἐφαίνοντο·
[343]   Σόλων ἡμέτερος καὶ Κλεόβουλος     Λίνδιος καὶ Μύσων Χηνεύς,
[331]   τῶν τῆς ἀρετῆς; σὸς οὗτος     λόγος ἐστίν; τί ἂν αὐτῷ
[358]   (κοινὸς γὰρ δὴ ἔστω ὑμῖν     λόγος) πότερον δοκῶ ὑμῖν ἀληθῆ
[334]   (ἐπιλανθάνομαι περὶ οὗ ἂν     λόγος. ὥσπερ οὖν εἰ ἐτύγχανον
[345]   οὐδὲ κακὸς ἰατρός. οὕτω καὶ     μὲν ἀγαθὸς ἀνὴρ γένοιτ´ ἄν
[344]   δῆλον ὅτι οὐ τὸν ἰδιώτην·     μὲν γὰρ ἰδιώτης ἀεὶ καθῄρηται.
[315]   τοῦτο ἐκκενώσας ξένοις κατάλυσιν πεποίηκεν.     μὲν οὖν Πρόδικος ἔτι κατέκειτο,
[315]   Φιλιππίδης Φιλομήλου καὶ Ἀντίμοιρος     Μενδαῖος, ὅσπερ εὐδοκιμεῖ μάλιστα τῶν
[343]   ἀνθρώπου. τούτων ἦν καὶ Θαλῆς     Μιλήσιος καὶ Πιττακὸς Μυτιληναῖος
[315]   τε Ἀκουμενοῦ καὶ Φαῖδρος     Μυρρινούσιος καὶ Ἄνδρων Ἀνδροτίωνος
[343]   Θαλῆς Μιλήσιος καὶ Πιττακὸς     Μυτιληναῖος καὶ Βίας Πριηνεὺς
[309]   φαίνῃ; καὶ πῶς πρός σε     νεανίας διάκειται; (ΣΩ. Εὖ, ἔμοιγε
[316]   Ἴκκος τε Ταραντῖνος καὶ     νῦν ἔτι ὢν οὐδενὸς ἥττων
[309]   (ΕΤ. Καὶ οὕτω καλός τις     ξένος ἔδοξέν σοι εἶναι, ὥστε
[315]   Ἱππονίκου καὶ ἀδελφὸς αὐτοῦ  ~(ὁ   ὁμομήτριος, Πάραλος Περικλέους, καὶ
[343]   σοφῶν, τὸ Χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι.     οὖν Σιμωνίδης, (ἅτε φιλότιμος ὢν
[326]   ἐγκώμια παλαιῶν ἀνδρῶν ἀγαθῶν, ἵνα     παῖς ζηλῶν μιμῆται καὶ ὀρέγηται
[325]   διαμάχονται, ὅπως ὡς βέλτιστος ἔσται     παῖς, παρ´ ἕκαστον καὶ ἔργον
[328]   καθ´ ὅσον οἷός τ´ ἦν     πατὴρ καὶ οἱ τοῦ πατρὸς
[325]   μήτηρ καὶ παιδαγωγὸς καὶ αὐτὸς  (ὁ   πατὴρ περὶ τούτου διαμάχονται, ὅπως
[315]   ἀδελφὸς αὐτοῦ ~(ὁ ὁμομήτριος, Πάραλος     Περικλέους, καὶ Χαρμίδης Γλαύκωνος,
[340]   ἀλλ´ ἄλλο. οὐ γὰρ τοῦτο     Πιττακὸς ἔλεγεν τὸ χαλεπόν, γενέσθαι
[327]   τινες οἷοίπερ οὓς πέρυσιν Φερεκράτης     ποιητὴς ἐδίδαξεν ἐπὶ Ληναίῳ.
[339]   εἰ ἐναντία λέγει αὐτὸς αὑτῷ     ποιητής; Οὐ καλῶς, ἦν δ´
[339]   ἐγγένηται τῇ σκέψει τί λέγοι     ποιητής— τρέπομαι πρὸς τὸν Πρόδικον,
[343]   Πιττακὸς Μυτιληναῖος καὶ Βίας     Πριηνεὺς καὶ Σόλων ἡμέτερος
[341]   γὰρ ἄν τινα λέγοι Σιμωνίδην     Πρόδικος καὶ οὐδαμῶς Κεῖον. ἀλλ´
[337]   συνουσίαν. ~(Εἰπόντος δὲ αὐτοῦ ταῦτα,     Πρόδικος, Καλῶς μοι, ἔφη, δοκεῖς
[340]   ἄλλο; Ἄλλο νὴ Δί´, ἔφη     Πρόδικος. Οὐκοῦν, ἔφην ἐγώ, ἐν
[358]   βούλομαι ἀπόκριναι. Γελάσας οὖν     Πρόδικος συνωμολόγησε, καὶ οἱ ἄλλοι.
[340]   χαλεπὸν εἴη; Ἀληθῆ λέγεις, ἔφη     Πρόδικος. Τὸν δέ γε Πιττακόν,
[321]   εἰς φῶς. ἀπορίᾳ οὖν σχόμενος     Προμηθεὺς ἥντινα σωτηρίαν τῷ ἀνθρώπῳ
[361]   μοι καὶ ἐν τῷ μύθῳ     Προμηθεὺς μᾶλλον τοῦ Ἐπιμηθέως·
[348]   ὅστις ἂν βούληται ἄλλῳ. (Καὶ     Πρωταγόρας αἰσχυνθείς, ὥς γέ μοι
[354]   ἕξετε. Οὐδ´ ἐμοὶ δοκοῦσιν, ἔφη     Πρωταγόρας. Ἄλλο τι οὖν πάλιν
[317]   ἡμῶν; Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη     Πρωταγόρας. Βούλεσθε οὖν, Καλλίας
[315]   ἄγει ἐξ ἑκάστων τῶν πόλεων     Πρωταγόρας, δι´ ὧν διεξέρχεται, κηλῶν
[361]   ἂν ἥδιστα ταῦτα συνδιασκοποίην. Καὶ     Πρωταγόρας, Ἐγὼ μέν, ἔφη,
[318]   γε ἡμέτερος λόγος. Ὑπολαβὼν οὖν     Πρωταγόρας εἶπεν· νεανίσκε, ἔσται
[318]   Πρωταγόρα, καὶ περὶ τοῦ; Καὶ     Πρωταγόρας ἐμοῦ ταῦτα ἀκούσας, Σύ
[333]   καλῶ ἀγαθά. Καί μοι ἐδόκει     Πρωταγόρας ἤδη τετραχύνθαι τε καὶ
[317]   Προδίκου. Ἐπεὶ δὲ πάντες συνεκαθεζόμεθα,     Πρωταγόρας, Νῦν δὴ ἄν, ἔφη,
[348]   καὶ τοιαῦτα ἄλλα οὐδὲν ἀπεσάφει     Πρωταγόρας ὁπότερα ποιήσοι. εἶπεν οὖν
[354]   ἐγᾦμαι. Οὐδ´ ἐμοὶ δοκεῖ, ἔφη     Πρωταγόρας. Οὐκοῦν τὴν μὲν ἡδονὴν
[353]   Ὁμολογοῖεν ἄν, ὡς ἐγᾦμαι. Συνέφη     Πρωταγόρας. Οὐκοῦν φαίνεται, ἄνθρωποι,
[354]   οὐχ ἕξετε. Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις,     Πρωταγόρας. Πάλιν τοίνυν, ἔφην ἐγώ,
[338]   πᾶσιν οὕτω ποιητέον εἶναι· καὶ     Πρωταγόρας πάνυ μὲν οὐκ ἤθελεν,
[341]   τι πρὸς ταῦτα λέγειν; Καὶ     Πρωταγόρας, Πολλοῦ γε δεῖ, ἔφη,
[333]   μὲν οὖν πρῶτον ἐκαλλωπίζετο ἡμῖν     Πρωταγόρας— τὸν γὰρ λόγον ᾐτιᾶτο
[340]   ἐγὼ σὲ παρακαλῶ, μὴ ἡμῖν     Πρωταγόρας τὸν Σιμωνίδην ἐκπέρσῃ. καὶ
[353]   τἆλλα. Ἐγὼ μὲν οἶμαι, ἔφη     Πρωταγόρας, τοὺς πολλοὺς ἂν ταῦτα
[310]   γάρ τοι παῖς με     Σάτυρος ἀπέδρα· καὶ δῆτα μέλλων
[316]   ὢν οὐδενὸς ἥττων σοφιστὴς (Ἡρόδικος     Σηλυμβριανός, τὸ δὲ ἀρχαῖον Μεγαρεύς·
[340]   τὸ χαλεπόν, γενέσθαι ἐσθλόν, ὥσπερ     Σιμωνίδης, ἀλλὰ τὸ ἔμμεναι· ἔστιν
[340]   τῷ γενέσθαι, οὐκ ἐναντία λέγει     Σιμωνίδης αὐτὸς αὑτῷ. καὶ ἴσως
[341]   χαλεπὸν" αὖ οἱ Κεῖοι καὶ     Σιμωνίδης κακὸν ὑπολαμβάνουσι
[345]   ἄκοντες ποιοῦσιν· καὶ δὴ καὶ     Σιμωνίδης οὐχ ὃς ἂν μὴ
[340]   ἐν μὲν τοῖς πρώτοις αὐτὸς     Σιμωνίδης τὴν ἑαυτοῦ γνώμην ἀπεφήνατο,
[312]   ἀπόκρισις ἡμῖν δεῖται, περὶ ὅτου     σοφιστὴς δεινὸν ποιεῖ λέγειν· ὥσπερ
[313]   ὅπως γε μή, ἑταῖρε,     σοφιστὴς ἐπαινῶν πωλεῖ ἐξαπατήσῃ
[312]   φῄς, σοφιστῇ· ὅτι δέ ποτε     σοφιστής ἐστιν, θαυμάζοιμ´ ἂν εἰ
[312]   οὗ αὐτός τε ἐπιστήμων ἐστὶν     σοφιστὴς καὶ τὸν μαθητὴν ποιεῖ;
[313]   λέγεις. Ἆρ´ οὖν, Ἱππόκρατες,     σοφιστὴς τυγχάνει ὢν ἔμπορός τις
[337]   μετὰ δὲ τὸν Πρόδικον Ἱππίας     σοφὸς εἶπεν, ἄνδρες, ἔφη,
[316]   καὶ γυμναστικήν, οἷον Ἴκκος τε     Ταραντῖνος καὶ νῦν ἔτι
[339]   ἂν (φαίνοιτο ὁμολογεῖν αὐτὸς ἑαυτῷ     ταῦτα ἀμφότερα λέγων, ὅς γε
[324]   μήτε αὐτὸς οὗτος μήτε ἄλλος     τοῦτον ἰδὼν κολασθέντα. καὶ τοιαύτην
[319]   τε ἄλλοις παραδιδόναι· ἐπεὶ Περικλῆς,     τουτωνὶ τῶν νεανίσκων πατήρ, τούτους
[336]   ἀποκρίνεσθαι· (εἰ δὲ μή, τίς     τρόπος ἔσται τῶν διαλόγων; χωρὶς
[343]   ἕνεκα ταῦτα λέγω; ὅτι οὗτος     τρόπος ἦν τῶν παλαιῶν τῆς
[316]   Μεγαρεύς· μουσικὴν δὲ Ἀγαθοκλῆς τε     ὑμέτερος πρόσχημα ἐποιήσατο, μέγας ὢν
[327]   μὲν οὔ, ἀλλὰ ὅτου ἔτυχεν     ὑὸς εὐφυέστατος γενόμενος εἰς αὔλησιν,
[310]   τάχιστά με ἐκ τοῦ κόπου     ὕπνος ἀνῆκεν, εὐθὺς ἀναστὰς οὕτω
[315]   τῶν Περικλέους Ξάνθιππος, καὶ Φιλιππίδης     Φιλομήλου καὶ Ἀντίμοιρος Μενδαῖος,
[343]   Κλεόβουλος Λίνδιος καὶ Μύσων     Χηνεύς, καὶ ἕβδομος ἐν τούτοις




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Ugo BRATELLI (NIMISPAUCI)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/05/2006