Pages |
[349] |
δ´
ἐγώ,
τὸ
μέν
τι
|
αὐτοῦ |
αἰσχρόν,
τὸ
δέ
τι
καλόν, |
[331] |
εἴ
τις
τὸ
εἴ"
ἀφέλοι
|
αὐτοῦ. |
Ἀλλὰ
μέντοι,
ἦ
δ´
ὅς, |
[338] |
ἐγὼ
καὶ
ὑμεῖς
κοινῇ
δεησόμεθα
|
αὐτοῦ |
ἅπερ
ὑμεῖς
ἐμοῦ,
μὴ
διαφθείρειν |
[352] |
ἀνθρώπῳ
ἐπιστήμης
οὐ
τὴν
ἐπιστήμην
|
αὐτοῦ
|
ἄρχειν
ἀλλ´
ἄλλο
τι,
τοτὲ |
[343] |
ὥσπερ
εὐδοκιμοῦντα
ἀθλητὴν
καὶ
περιγένοιτο
|
αὐτοῦ, |
αὐτὸς
εὐδοκιμήσει
ἐν
τοῖς
τότε |
[317] |
ἐνδείξασθαι
καὶ
καλλωπίσασθαι
ὅτι
ἐρασταὶ
|
(αὐτοῦ |
ἀφιγμένοι
εἶμεν—
Τί
οὖν,
ἔφην |
[313] |
κακῶς
πράττειν,
χρηστοῦ
ἢ
πονηροῦ
|
αὐτοῦ
|
γενομένου,
περὶ
δὲ
τούτου
οὔτε |
[311] |
εἰς
τὴν
αὐλήν,
καὶ
περιιόντες
|
αὐτοῦ |
διατρίψωμεν
ἕως
ἂν
φῶς
γένηται· |
[361] |
ἔστιν,
καὶ
πάλιν
ἐπισκέψασθαι
περὶ
|
αὐτοῦ |
εἴτε
διδακτὸν
εἴτε
μὴ
διδακτόν, |
[329] |
ἐγὼ
(ἔλεγον
πάντα
ὀνόματα
τοῦ
|
αὐτοῦ |
ἑνὸς
ὄντος.
τοῦτ´
ἐστὶν
ὃ
|
[347] |
ἔφη,
καὶ
(ἐμοὶ
λόγος
περὶ
|
αὐτοῦ |
εὖ
ἔχων,
ὃν
ὑμῖν
ἐπιδείξω, |
[330] |
οὔτε
αὐτὸ
οὔτε
ἡ
δύναμις
|
αὐτοῦ; |
ἢ
δῆλα
δὴ
ὅτι
οὕτως |
[330] |
τὰ
ὦτα,
οὐδ´
ἡ
δύναμις
|
αὐτοῦ |
ἡ
αὐτή·
οὐδὲ
τῶν
ἄλλων |
[309] |
προσεῖχον
τὸν
νοῦν,
ἐπελανθανόμην
τε
|
αὐτοῦ |
θαμά.
(ΕΤ.
Καὶ
τί
ἂν |
[310] |
Καὶ
ἐγὼ
τὴν
φωνὴν
γνοὺς
|
αὐτοῦ, |
Ἱπποκράτης,
ἔφην,
οὗτος·
μή
τι |
[315] |
καὶ
τῶν
ξένων
πολῖταί
τε
|
αὐτοῦ |
καὶ
ἄλλοι
τινές.
ἐφαίνοντο
δὲ |
[341] |
ἔμμεναι,
ὥσπερ
ἂν
εἰ
ἤκουεν
|
αὐτοῦ |
λέγοντος
ὅτι
ἐστὶν
κακὸν
ἐσθλὸν |
[339] |
ἔσται
τὸ
ἐρώτημα
περὶ
τοῦ
|
αὐτοῦ |
μὲν
περὶ
οὗπερ
ἐγώ
τε |
[320] |
οὗτος
ἀνὴρ
Περικλῆς,
δεδιὼς
περὶ
|
αὐτοῦ |
μὴ
διαφθαρῇ
δὴ
ὑπὸ
Ἀλκιβιάδου, |
[314] |
ὁ
Ἱππονίκου
καὶ
ὁ
ἀδελφὸς
|
αὐτοῦ
|
~(ὁ
ὁμομήτριος,
Πάραλος
ὁ
Περικλέους, |
[334] |
καὶ
ὄψοις.
Εἰπόντος
οὖν
ταῦτα
|
αὐτοῦ |
οἱ
παρόντες
ἀνεθορύβησαν
ὡς
εὖ |
[352] |
εἶναι·
οὐδὲ
ὡς
περὶ
τοιούτου
|
αὐτοῦ |
ὄντος
διανοοῦνται,
ἀλλ´
ἐνούσης
πολλάκις |
[325] |
οὕτω
μὲν
ἔχει,
οὕτω
δ´
|
αὐτοῦ |
πεφυκότος
οἱ
ἀγαθοὶ
ἄνδρες
εἰ |
[332] |
δὴ
ὡσαύτως
πράττεται,
ὑπὸ
τοῦ
|
αὐτοῦ |
πράττεται,
καὶ
εἴ
τι
ἐναντίως, |
[349] |
εἶναι,
καὶ
ὡς
καλοῦ
ὄντος
|
αὐτοῦ |
σὺ
διδάσκαλον
σαυτὸν
παρέχεις;
Κάλλιστον |
[339] |
τε
καὶ
οὔ
φησιν
ἀποδέχεσθαι
|
αὐτοῦ |
τὰ
αὐτὰ
ἑαυτῷ
λέγοντος;
καίτοι |
[339] |
ἐσκοτώθην
τε
καὶ
ἰλιγγίασα
εἰπόντος
|
αὐτοῦ
|
ταῦτα
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἐπιθορυβησάντων· |
[337] |
διαλῦσαι
τὴν
συνουσίαν.
~(Εἰπόντος
δὲ
|
αὐτοῦ |
ταῦτα,
ὁ
Πρόδικος,
Καλῶς
μοι, |
[318] |
ὥσπερ
παρὰ
σὲ
(νῦν,
ἀκούσειεν
|
αὐτοῦ |
ταὐτὰ
ταῦτα
ἅπερ
σοῦ,
ὅτι |
[310] |
δεῦρο
ἐπορευόμην.
Καὶ
ἐγὼ
γιγνώσκων
|
αὐτοῦ |
τὴν
ἀνδρείαν
καὶ
τὴν
πτοίησιν, |
[344] |
οὕτω
διελθεῖν·
ἀλλὰ
τὸν
τύπον
|
αὐτοῦ |
τὸν
ὅλον
διεξέλθωμεν
καὶ
τὴν |
[354] |
τι
οὖν
πάλιν
καὶ
περὶ
|
αὐτοῦ |
τοῦ
λυπεῖσθαι
ὁ
αὐτὸς
τρόπος; |