Pages |
[343] |
νεὼν
τὸν
ἐν
Δελφοῖς,
γράψαντες
|
ταῦτα |
ἃ
δὴ
πάντες
ὑμνοῦσιν,
Γνῶθι |
[354] |
φαρμακειῶν
καὶ
λιμοκτονιῶν
γιγνομένας,
ὅτι
|
ταῦτα
|
ἀγαθὰ
μέν
ἐστιν,
ἀνιαρὰ
δέ; |
[335] |
εἶ—
ἐγὼ
δὲ
τὰ
μακρὰ
|
ταῦτα |
ἀδύνατος,
ἐπεὶ
ἐβουλόμην
ἂν
οἷός |
[318] |
τοῦ;
Καὶ
ὁ
Πρωταγόρας
ἐμοῦ
|
ταῦτα |
ἀκούσας,
Σύ
τε
καλῶς
ἐρωτᾷς, |
[342] |
γνοῖτε
δ´
ἂν
ὅτι
ἐγὼ
|
ταῦτα |
ἀληθῆ
λέγω
καὶ
Λακεδαιμόνιοι
πρὸς |
[339] |
(φαίνοιτο
ὁμολογεῖν
αὐτὸς
ἑαυτῷ
ὁ
|
ταῦτα |
ἀμφότερα
λέγων,
ὅς
γε
τὸ |
[311] |
ὡς
τὸ
εἰκός,
ἔνδον.
Μετὰ
|
ταῦτα |
ἀναστάντες
εἰς
τὴν
αὐλὴν
περιῇμεν· |
[331] |
τοῦτο,
παρήκουσας·
~Πρωταγόρας
γὰρ
(ὅδε
|
ταῦτα |
ἀπεκρίνατο,
ἐγὼ
δὲ
ἠρώτων.
εἰ |
[318] |
Θηβαίῳ
συγγενόμενος,
ἀκούσας
ἐκείνου
ταὐτὰ
|
ταῦτα |
ἅπερ
σοῦ,
ἐπανέροιτο
αὐτὸν
εἰς |
[318] |
σὲ
(νῦν,
ἀκούσειεν
αὐτοῦ
ταὐτὰ
|
ταῦτα |
ἅπερ
σοῦ,
ὅτι
ἑκάστης
ἡμέρας |
[320] |
ἐγὼ
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα,
εἰς
|
ταῦτα |
ἀποβλέπων
οὐχ
ἡγοῦμαι
διδακτὸν
εἶναι |
[353] |
ὁ
Πρωταγόρας,
τοὺς
πολλοὺς
ἂν
|
ταῦτα
|
ἀποκρίνασθαι.
Οὐκοῦν
νόσους
ποιοῦντα
ἀνίας |
[331] |
εἴ
με
ἐῴης,
ταὐτὰ
ἂν
|
ταῦτα |
ἀποκρινοίμην,
ὅτι
ἤτοι
ταὐτόν
γ´ |
[359] |
ἦν
δ´
ἐγώ,
ὦ
Πρωταγόρα,
|
ταῦτα
|
ἀποκρινόμενος;
Ὡμολόγει.
Ἴθι
δή,
ἔφην |
[334] |
τε
καὶ
ὄψοις.
Εἰπόντος
οὖν
|
ταῦτα |
αὐτοῦ
οἱ
παρόντες
ἀνεθορύβησαν
ὡς
|
[355] |
ὑπὸ
τούτων
ἡττώμενος.
ὡς
δὲ
|
ταῦτα
|
γελοῖά
ἐστιν,
κατάδηλον
ἔσται,
ἐὰν |
[325] |
εἰπεῖν
συλλήβδην
τῶν
οἴκων
ἀνατροπαί,
|
ταῦτα |
δ´
ἄρα
οὐ
διδάσκονται
οὐδ´ |
[356] |
ἢ
ὑπερβολὴ
ἀλλήλων
καὶ
ἔλλειψις;
|
ταῦτα |
δ´
ἐστὶ
μείζω
τε
καὶ |
[321] |
καὶ
τἆλλα
οὕτως
ἐπανισῶν
ἔνεμεν.
|
ταῦτα |
δὲ
ἐμηχανᾶτο
εὐλάβειαν
ἔχων
μή |
[350] |
ἢ
πρὶν
μαθεῖν,
φαίην
ἄν·
|
ταῦτα
|
δὲ
ἐμοῦ
ὁμολογήσαντος
ἐξείη
ἄν |
[357] |
αἵρεσιν
καὶ
λυπῶν
τοὺς
ἐξαμαρτάνοντας—
|
ταῦτα |
δέ
ἐστιν
ἀγαθά
τε
καὶ
|
[346] |
ἐγκωμιάσαι
οὐχ
ἑκών,
ἀλλ´
ἀναγκαζόμενος.
|
ταῦτα |
δὴ
καὶ
τῷ
Πιττακῷ
λέγει |
[316] |
ἔτι
σμίκρ´
ἄττα
διατρίψαντες
καὶ
|
ταῦτα |
διαθεασάμενοι
προσῇμεν
πρὸς
τὸν
Πρωταγόραν, |
[348] |
ἢ
ἃ
αὐτὸς
ἀπορῶ
ἑκάστοτε,
|
ταῦτα
|
διασκέψασθαι.
ἡγοῦμαι
γὰρ
πάνυ
λέγειν |
[361] |
αὐτὰ
γενέσθαι,
καὶ
βουλοίμην
ἂν
|
ταῦτα |
διεξελθόντας
ἡμᾶς
ἐξελθεῖν
καὶ
ἐπὶ |
[355] |
κακῷ,
ἀλλ´
ἐπειδὴ
δύο
ἐφάνη
|
ταῦτα, |
δυοῖν
καὶ
ὀνόμασιν
προσαγορεύωμεν
αὐτά, |
[349] |
ἀνόμοια,
ἰδίαν
ἕκαστα
δύναμιν
ἔχοντα.
|
ταῦτα
|
εἰ
μέν
σοι
δοκεῖ
ἔτι |
[325] |
ἀπειλαῖς
καὶ
πληγαῖς.
μετὰ
δὲ
|
ταῦτα |
εἰς
διδασκάλων
πέμποντες
πολὺ
μᾶλλον |
[333] |
ἀποκρίνῃ,
εἴτ´
οὖν
δοκεῖ
σοι
|
ταῦτα |
εἴτε
μή·
τὸν
γὰρ
λόγον |
[339] |
ἐγώ.
Δοκεῖ
οὖν
σοι,
ἔφη,
|
ταῦτα |
ἐκείνοις
ὁμολογεῖσθαι;
Φαίνεται
ἔμοιγε
(καὶ |
[349] |
θαυμάζοιμι
εἰ
τότε
ἀποπειρώμενός
(μου
|
ταῦτα |
ἔλεγες.
Ἀλλ´
ἐγώ
σοι,
ἔφη, |
[331] |
τούτῳ
γε
τῷ
τρόπῳ
(κἂν
|
ταῦτα |
ἐλέγχοις,
εἰ
βούλοιο,
ὡς
ἅπαντά |
[328] |
ἐπεκδιδάξει,
ἐπειδὴ
καὶ
τὰ
πολλὰ
|
ταῦτα |
ἐξεδίδαξεν.
καὶ
γὰρ
εἰ
μέν |
[358] |
ποιεῖ,
καὶ
δυνατά,
ἔπειτα
ποιεῖ
|
ταῦτα, |
ἐξὸν
τὰ
βελτίω·
οὐδὲ
τὸ |
[340] |
Ὁ
μὲν
οὖν
Πρόδικος
ἀκούσας
|
ταῦτα |
ἐπῄνεσέν
με·
ὁ
δὲ
Πρωταγόρας, |
[314] |
πολλοὶ
καὶ
σοφοί.
Δόξαν
ἡμῖν
|
ταῦτα |
ἐπορευόμεθα·
ἐπειδὴ
δὲ
ἐν
τῷ |
[323] |
οὐδὲ
διδάσκει
οὐδὲ
κολάζει
τοὺς
|
ταῦτα |
ἔχοντας,
ἵνα
μὴ
τοιοῦτοι
ὦσιν, |
[360] |
ἐγώ,
ἄλλου
ἕνεκα
ἐρωτῶ
πάντα
|
ταῦτα |
ἢ
σκέψασθαι
βουλόμενος
πῶς
ποτ´ |
[356] |
ἂν
ὁμολογοῖεν
οἱ
ἄνθρωποι
πρὸς
|
ταῦτα |
ἡμᾶς
τὴν
μετρητικὴν
σῴζειν
ἂν |
[358] |
ἆρά
τις
ἀνθρώπων
ἐθελήσει
ἐπὶ
|
ταῦτα |
ἰέναι
ἃ
δέδοικεν,
ἐξὸν
ἐπὶ |
[361] |
ἐγὼ
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα,
πάντα
|
ταῦτα |
καθορῶν
ἄνω
κάτω
ταραττόμενα
δεινῶς, |
[318] |
καὶ
ἐν
τῇ
ὑστεραίᾳ
ταὐτὰ
|
ταῦτα· |
καὶ
ἑκάστης
ἡμέρας
ἀεὶ
ἐπὶ |
[310] |
οὔτε
τῶν
φίλων·
ἀλλ´
αὐτὰ
|
ταῦτα |
καὶ
νῦν
ἥκω
παρὰ
σέ, |
[348] |
τέλος
ἐπιθεῖναι.
(Λέγοντος
οὖν
ἐμοῦ
|
ταῦτα |
καὶ
τοιαῦτα
ἄλλα
οὐδὲν
ἀπεσάφει |
[328] |
αὐτῷ
δοκεῖν
τῷ
μαθόντι.
διὰ
|
ταῦτα |
καὶ
τὸν
τρόπον
τῆς
πράξεως |
[339] |
τε
καὶ
ἰλιγγίασα
εἰπόντος
αὐτοῦ
|
ταῦτα |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἐπιθορυβησάντων·
ἔπειτα— |
[353] |
καὶ
Πρωταγόρας,
δι´
οὐδὲν
ἄλλο
|
ταῦτα |
κακὰ
ὄντα
ἢ
διότι
εἰς |
[341] |
Προδίκου
τοῦδε.
(ἔχεις
τι
πρὸς
|
ταῦτα |
λέγειν;
Καὶ
ὁ
Πρωταγόρας,
Πολλοῦ |
[342] |
μὲν
οὖν
Πρωταγόρας
ἀκούσας
μου
|
ταῦτα |
λέγοντος,
Εἰ
σὺ
βούλει,
ἔφη, |
[348] |
μοι
ἔδοξεν,
τοῦ
τε
Ἀλκιβιάδου
|
ταῦτα |
λέγοντος
καὶ
τοῦ
Καλλίου
δεομένου |
[320] |
ἀρετήν·
ἐπειδὴ
δέ
σου
ἀκούω
|
ταῦτα |
λέγοντος,
κάμπτομαι
καὶ
οἶμαί
τί |
[359] |
ἕκαστον
ἔχειν
δύναμιν·
ἀλλ´
οὐ
|
ταῦτα |
λέγω,
ἀλλ´
ἃ
τὸ
ὕστερον |
[323] |
τὸ
ἡγεῖσθαι
παντὶ
μετεῖναι
αὐτῆς,
|
ταῦτα |
λέγω·
ὅτι
δὲ
αὐτὴν
οὐ |
[343] |
Μηδὲν
ἄγαν.
τοῦ
δὴ
ἕνεκα
|
ταῦτα |
λέγω;
ὅτι
οὗτος
ὁ
τρόπος |
[359] |
ἀπόκρισιν,
καὶ
ἔτι
μᾶλλον
ἐπειδὴ
|
ταῦτα |
μεθ´
ὑμῶν
διεξῆλθον.
ἠρόμην
δ´ |
[323] |
ὥστε
τι
τούτων
ἐπιχειρεῖν
ποιεῖν;
|
ταῦτα |
μὲν
γὰρ
οἶμαι
ἴσασιν
ὅτι |
[323] |
γίγνεσθαι
ἀγαθὰ
ἀνθρώποις,
(ἐάν
τις
|
ταῦτα |
μὴ
ἔχῃ,
ἀλλὰ
τἀναντία
τούτων |
[349] |
ὀνομάτων
τούτων
ἐπικεῖσθαι,
πάντα
δὲ
|
ταῦτα |
μόρια
εἶναι
ἀρετῆς,
οὐχ
ὡς |
[330] |
οὔ.
~Ἔστιν
γὰρ
οὖν
καὶ
|
ταῦτα |
μόρια
(τῆς
ἀρετῆς,
ἔφην
ἐγώ, |
[337] |
τὴν
συνουσίαν.
~(Εἰπόντος
δὲ
αὐτοῦ
|
ταῦτα, |
ὁ
Πρόδικος,
Καλῶς
μοι,
ἔφη, |
[322] |
δή,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
διὰ
|
ταῦτα |
οἵ
τε
ἄλλοι
καὶ
Ἀθηναῖοι, |
[331] |
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα,
ἀποκρινούμεθα
αὐτῷ,
|
ταῦτα |
ὁμολογήσαντες,
ἐὰν
ἡμᾶς
ἐπανέρηται·
Οὐκ |
[314] |
ἀπιέναι
ἢ
βεβλαμμένον
ἢ
ὠφελημένον.
|
ταῦτα |
οὖν
σκοπώμεθα
καὶ
μετὰ
τῶν |
[358] |
κακά,
οὐδένα
οὔτε
ἰέναι
ἐπὶ
|
ταῦτα |
οὔτε
λαμβάνειν
ἑκόντα.
~Ἐδόκει
(καὶ |
[311] |
εἰ
οὖν
τις
ἡμᾶς
περὶ
|
ταῦτα |
οὕτω
σφόδρα
σπουδάζοντας
ἔροιτο·
Εἰπέ |
[349] |
ἔφη,
λέγω,
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι
|
ταῦτα |
πάντα
μόρια
μέν
ἐστιν
ἀρετῆς, |
[327] |
ἀλλήλων
δικαιοσύνη
καὶ
ἀρετή·
διὰ
|
ταῦτα
|
πᾶς
παντὶ
προθύμως
λέγει
καὶ |
[359] |
οὔτε
λαμβάνειν
ἑκόντα.
~Ἐδόκει
(καὶ
|
ταῦτα |
πᾶσιν.
Οὕτω
δὴ
τούτων
ὑποκειμένων, |
[349] |
καὶ
δικαιοσύνη
καὶ
ὁσιότης,
πότερον
|
ταῦτα, |
πέντε
ὄντα
ὀνόματα,
ἐπὶ
ἑνὶ |
[352] |
ἔλεγον
ὑπό
τινος
τούτων
κρατουμένους
|
ταῦτα |
ποιεῖν
τοὺς
ποιοῦντας.
Πολλὰ
γὰρ |
[326] |
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
πράξεσιν.
καὶ
|
ταῦτα |
ποιοῦσιν
οἱ
μάλιστα
δυνάμενοι
μάλιστα
|
[339] |
οὐκ
ὀρθῶς
λέγει.
Εἰπὼν
οὖν
|
ταῦτα |
πολλοῖς
θόρυβον
παρέσχεν
καὶ
ἔπαινον
|
[361] |
βίου
τοῦ
ἐμαυτοῦ
παντὸς
πάντα
|
ταῦτα |
πραγματεύομαι,
καὶ
εἰ
σὺ
ἐθέλοις, |
[316] |
ἑαυτοῦ
συνουσίαν,
χρὴ
εὐλαβεῖσθαι
τὸν
|
ταῦτα |
πράττοντα·
οὐ
γὰρ
σμικροὶ
περὶ |
[321] |
ἰοῦσιν
ὅπως
ὑπάρχοι
τὰ
αὐτὰ
|
ταῦτα |
στρωμνὴ
οἰκεία
τε
καὶ
αὐτοφυὴς |
[361] |
ἔλεγον,
μετὰ
σοῦ
ἂν
ἥδιστα
|
ταῦτα |
συνδιασκοποίην.
Καὶ
ὁ
Πρωταγόρας,
Ἐγὼ |
[358] |
αἱρήσεται
ἐξὸν
τὸ
ἔλαττον;
Ἅπαντα
|
ταῦτα |
συνεδόκει
ἅπασιν
ἡμῖν.
Τί
οὖν; |
[348] |
ἐθέλει
διαλέγεσθαι,
ἵνα
τούτῳ
μὲν
|
ταῦτα |
συνειδῶμεν,
Σωκράτης
δὲ
ἄλλῳ
τῳ |
[353] |
ἡττᾶσθαι
καὶ
οὐ
πράττειν
διὰ
|
ταῦτα |
τὰ
βέλτιστα,
ἐπεὶ
γιγνώσκειν
γε |
[355] |
ἢ
κακὸν
ὃ
μὴ
εἰς
|
ταῦτα
|
τελευτᾷ,
τὸ
μετὰ
τοῦτο
ἀκούετε. |
[344] |
ἂν
θείη,
καὶ
ἰατρὸν
ταὐτὰ
|
ταῦτα. |
τῷ
μὲν
γὰρ
ἐσθλῷ
ἐγχωρεῖ |
[317] |
ἀλλ´
ἅττ´
ἂν
οὗτοι
διαγγέλλωσι,
|
ταῦτα |
ὑμνοῦσιν—
τὸ
οὖν
ἀποδιδράσκοντα
μὴ |
[356] |
πῃ
ἄλλῃ
ἔχει,
φαίην
ἄν,
|
ταῦτα, |
ὦ
ἄνθρωποι;
οἶδ´
ὅτι
οὐκ |
[329] |
σωφροσύνη
καὶ
ὁσιότης
καὶ
πάντα
|
ταῦτα |
ὡς
ἕν
τι
εἴη
συλλήβδην, |