Pages |
[321] |
σοφίαν
σὺν
πυρί—
ἀμήχανον
γὰρ
|
ἦν |
ἄνευ
πυρὸς
αὐτὴν
κτητήν
τῳ |
[321] |
τὴν
δὲ
πολιτικὴν
οὐκ
εἶχεν·
|
ἦν |
γὰρ
παρὰ
τῷ
Διί.
τῷ |
[342] |
καὶ
οἱ
ἄλλοι.
Ἐγὼ
τοίνυν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
ἅ
γέ
μοι |
[312] |
ποιῆσαι
δεινὸν
λέγειν;
Ἴσως
ἄν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
ἀληθῆ
λέγοιμεν,
οὐ
|
[334] |
ἔφη,
ἀποκρίνωμαι
ἢ
δεῖ;
Μηδαμῶς,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ.
Ἀλλ´
ὅσα
δεῖ; |
[330] |
μορίων.
Ἕκαστον
δὲ
αὐτῶν
ἐστιν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
ἄλλο,
τὸ
δὲ |
[360] |
ἀδύνατόν
μοι
δοκεῖ
εἶναι.
Οὔτοι,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
ἄλλου
ἕνεκα
ἐρωτῶ |
[332] |
οὐ
πολλά;
Συνωμολόγει.
(Ἴθι
δή,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
ἀναλογισώμεθα
τὰ
ὡμολογημένα
|
[339] |
λέγει
κἀκεῖνα
τὰ
ἔμπροσθεν;
Οἶδα,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ.
Δοκεῖ
οὖν
σοι, |
[333] |
ὅτι
ἀδικοῦσιν;
Ἔστω,
ἔφη.
Πότερον,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
εἰ
εὖ
πράττουσιν |
[353] |
ἂν
τύχωσι
τοῦτο
λέγουσιν;
(Οἶμαι,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
εἶναί
τι
ἡμῖν |
[360] |
δειλούς,
ἦ
δ´
ὅς.
Οὐκοῦν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
εἴπερ
καλὸν
καὶ |
[360] |
ἂν
εἴη;
Ἐπένευσε.
Ἀλλὰ
μήν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
ἐναντίον
(ἀνδρεία
δειλίᾳ. |
[332] |
τὸ
βαρύ;
Οὐκ
ἔφη.
Οὐκοῦν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
ἑνὶ
ἑκάστῳ
τῶν |
[310] |
ἀγαθά
γε.
Εὖ
ἂν
λέγοις,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ·
ἔστι
δὲ
τί, |
[332] |
τοῦ
ἐναντίου;
Συνέφη.
Φέρε
δή,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
ἔστιν
τι
καλόν; |
[329] |
τὸ
ὅλον
πρόσωπον.
Πότερον
οὖν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
καὶ
μεταλαμβάνουσιν
οἱ |
[313] |
Σώκρατες,
ψυχὴ
τίνι;
Μαθήμασιν
δήπου,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ.
καὶ
ὅπως
γε |
[334] |
ἔχοντα,
εὐλαβούμενος
ἠρέμα
ἠρόμην.
~Πότερον,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
λέγεις,
ὦ
(Πρωταγόρα, |
[340] |
Πρόδικος.
Τὸν
δέ
γε
Πιττακόν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
μέμφεται,
οὐχ
ὡς |
[350] |
νῦν
γ´,
ἔφη.
(Οὐκοῦν
οὗτοι,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
οἱ
οὕτω
θαρραλέοι |
[339] |
αὑτῷ
ὁ
ποιητής;
Οὐ
καλῶς,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ.
Ὅρα
δή,
ἔφη, |
[334] |
ἢ
ὅσα
σοί;
Ἀκήκοα
γοῦν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
ὅτι
σὺ
οἷός |
[351] |
οὔτ´
ἀγαθά.
Ἡδέα
δὲ
καλεῖς,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
οὐ
τὰ
ἡδονῆς
|
[331] |
καὶ
ὁσιότης
δίκαιον.
Μή
μοι,
|
ἦν
|
δ´
ἐγώ·
οὐδὲν
γὰρ
δέομαι |
[316] |
μετὰ
τῶν
ἄλλων;
Ἡμῖν
μέν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
οὐδὲν
διαφέρει·
ἀκούσας |
[362] |
ἐπ´
ἄλλο
τι
τρέπεσθαι.
~(Ἀλλ´,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν, |
[311] |
αὐτός;
Δῆλον
ὅτι
ἀγαλματοποιός.
Εἶεν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ·
(παρὰ
δὲ
δὴ |
[340] |
οὕτως
ἔχει,
ἔφη.
Πῶς
δή;
|
ἦν |
δ´
ἐγώ.
Πολλὴ
ἄν,
ἔφη, |
[334] |
Ἀλλ´
ὅσα
δεῖ;
ἔφη.
(Ναί,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ.
Πότερα
οὖν
ὅσα |
[359] |
πᾶσιν.
Οὕτω
δὴ
τούτων
ὑποκειμένων,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
Πρόδικέ
τε
καὶ
|
[312] |
ὅτι
σοφιστὴς
γενησόμενος.
Σὺ
δέ,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
πρὸς
θεῶν,
οὐκ |
[347] |
δοκεῖ,
ὦ
Πρόδικε
καὶ
Πρωταγόρα,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
Σιμωνίδης
διανοούμενος
πεποιηκέναι |
[351] |
τότε
ἤδη
ἀμφισβητήσομεν.
Πότερον
οὖν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
σὺ
βούλει
ἡγεμονεύειν |
[333] |
ἄττα
εἶναι;
Λέγω.
Ἆρ´
οὖν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
ταῦτ´
ἐστὶν
ἀγαθὰ |
[319] |
ἐπάγγελμα
ὃ
ἐπαγγέλλομαι.
Ἦ
καλόν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
τέχνημα
ἄρα
κέκτησαι, |
[352] |
κατάρχεις
τοῦ
λόγου.
~(Ἆρ´
οὖν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
τῇδέ
πῃ
καταφανὲς |
[358] |
εἶναι
τὰ
εἰρημένα.
Ὁμολογεῖτε
ἄρα,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
τὸ
μὲν
ἡδὺ |
[349] |
μὴ
μαίνομαί
γε.
Πότερον
οὖν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
τὸ
μέν
τι |
[312] |
νῦν
πράττειν,
ἤ
σε
λανθάνει;
|
ἦν |
δ´
ἐγώ.
Τοῦ
πέρι;
Ὅτι |
[312] |
τὸν
τῶν
σοφῶν
ἐπιστήμονα.
Οὐκοῦν,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
τοῦτο
μὲν
ἔξεστι |
[310] |
τὴν
πτοίησιν,
Τί
οὖν
σοι,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
τοῦτο;
μῶν
τί |
[341] |
Διὰ
ταῦτ´
ἄρα
καὶ
μέμφεται,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
ὦ
Πρόδικε,
τὸν
|
[333] |
τι
ταὐτὸν
ὄν.
Ἴθι
δή,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
ὦ
Πρωταγόρα,
μὴ |
[359] |
Καὶ
(ἴτας
γ´,
ἔφη.
μέμνησαι,
|
ἦν |
δ´
ἐγώ,
ὦ
Πρωταγόρα,
ταῦτα
|
[315] |
ἄρα
καὶ
Πρόδικος
ὁ
Κεῖος—
|
ἦν |
δὲ
ἐν
οἰκήματί
τινι,
ᾧ
|
[349] |
παρὰ
σοῦ,
τὰ
δὲ
συνδιασκέψασθαι.
|
ἦν |
δέ,
(ὡς
ἐγᾦμαι,
τὸ
ἐρώτημα |
[361] |
ἐπεχείρει
λέγειν,
σαφῶς
οὐκ
ἂν
|
ἦν |
διδακτόν·
νῦν
δὲ
εἰ
φανήσεται
|
[320] |
ἦσαν,
θνητὰ
δὲ
γένη
(οὐκ
|
ἦν. |
ἐπειδὴ
δὲ
καὶ
τούτοις
χρόνος |
[314] |
πάνυ
προθύμως
ὡς
οἷός
τ´
|
ἦν |
ἐπήραξεν.
καὶ
ἡμεῖς
πάλιν
ἐκρούομεν, |
[361] |
εἰ
μὲν
γὰρ
ἄλλο
τι
|
ἦν |
ἢ
ἐπιστήμη
ἡ
ἀρετή,
ὥσπερ |
[356] |
περιττοῦ
καὶ
ἀρτίου
αἱρέσει
ἡμῖν
|
ἦν |
ἡ
σωτηρία
τοῦ
βίου,
ὁπότε |
[343] |
~(τελέως
πεπαιδευμένου
ἐστὶν
ἀνθρώπου.
τούτων
|
ἦν |
καὶ
Θαλῆς
ὁ
Μιλήσιος
καὶ |
[336] |
τὸν
Ἀλκιβιάδην,
ὡς
ἐγᾦμαι,
Κριτίας
|
ἦν |
ὁ
εἰπών·
Ὦ
Πρόδικε
καὶ |
[328] |
μεμαθήκασιν,
καθ´
ὅσον
οἷός
τ´
|
ἦν |
ὁ
πατὴρ
καὶ
οἱ
τοῦ |
[336] |
ἐπιλάθωνται
περὶ
ὅτου
τὸ
ἐρώτημα
|
ἦν |
οἱ
πολλοὶ
τῶν
ἀκουόντων·
ἐπεὶ |
[353] |
ποιεῖ,
ὅμως
δ´
ἂν
κακὰ
|
ἦν, |
ὅτι
μαθόντα
χαίρειν
ποιεῖ
καὶ |
[327] |
προελόμενος.
εἰ
μὴ
οἷόν
τ´
|
ἦν |
πόλιν
εἶναι
εἰ
μὴ
πάντες |
[322] |
πρὸς
μὲν
τροφὴν
ἱκανὴ
βοηθὸς
|
ἦν, |
πρὸς
δὲ
τὸν
τῶν
θηρίων |
[345] |
εἰρημένον.
οὐ
γὰρ
οὕτως
ἀπαίδευτος
|
ἦν |
Σιμωνίδης,
ὥστε
τούτους
φάναι
ἐπαινεῖν, |
[321] |
λοιπὸν
δὴ
ἀκόσμητον
ἔτι
αὐτῷ
|
ἦν |
τὸ
ἀνθρώπων
γένος,
καὶ
ἠπόρει |
[356] |
Εἰ
οὖν
(ἐν
τούτῳ
ἡμῖν
|
ἦν |
τὸ
εὖ
πράττειν,
ἐν
τῷ |
[315] |
Παυσανίου
τυγχάνει
ὤν.
τοῦτό
τ´
|
ἦν |
τὸ
μειράκιον,
καὶ
τὼ
Ἀδειμάντω |
[343] |
λέγω;
ὅτι
οὗτος
ὁ
τρόπος
|
ἦν |
τῶν
παλαιῶν
τῆς
φιλοσοφίας,
βραχυλογία |