Pages |
[351] |
μὲν
ἃ
τῶν
ἡδέων
οὐκ
|
ἔστιν |
ἀγαθά,
ἔστι
δ´
αὖ
καὶ |
[345] |
οὐκ
ἄν
ποτε
γένοιτο
κακός—
|
ἔστιν |
γὰρ
ἀεί—
ἀλλ´
εἰ
μέλλει |
[337] |
διαλεγομένοιν
ἀκροατάς,
ἴσους
δὲ
μή—
|
ἔστιν |
γὰρ
οὐ
ταὐτόν·
κοινῇ
μὲν |
[340] |
ὁ
Σιμωνίδης,
ἀλλὰ
τὸ
ἔμμεναι·
|
ἔστιν |
δὲ
οὐ
ταὐτόν,
ὦ
Πρωταγόρα, |
[339] |
εἶναι
περὶ
ἐπῶν
(δεινὸν
εἶναι·
|
ἔστιν |
δὲ
τοῦτο
τὰ
ὑπὸ
τῶν |
[314] |
ὁ
(κίνδυνος.
μαθήματα
δὲ
οὐκ
|
ἔστιν |
ἐν
ἄλλῳ
ἀγγείῳ
ἀπενεγκεῖν,
ἀλλ´ |
[361] |
καὶ
ἐπὶ
τὴν
ἀρετὴν
ὅτι
|
ἔστιν, |
καὶ
πάλιν
ἐπισκέψασθαι
περὶ
αὐτοῦ |
[324] |
ἄλλοθι
οὐδαμοῦ.
εἰ
μὲν
γὰρ
|
ἔστιν, |
καὶ
τοῦτό
ἐστιν
τὸ
ἓν |
[337] |
οὐχ
ἡδοίμεσθα—
εὐφραίνεσθαι
μὲν
γὰρ
|
ἔστιν |
μανθάνοντά
τι
καὶ
φρονήσεως
μεταλαμβάνοντα |
[347] |
σὺ
περὶ
τοῦ
ᾄσματος
διεληλυθέναι·
|
ἔστιν |
μέντοι,
ἔφη,
καὶ
(ἐμοὶ
λόγος |
[331] |
τὸ
γὰρ
λευκὸν
τῷ
μέλανι
|
ἔστιν |
ὅπῃ
προσέοικεν,
καὶ
τὸ
σκληρὸν |
[324] |
ἔστιν
τι
ἓν
ἢ
οὐκ
|
ἔστιν |
οὗ
ἀναγκαῖον
πάντας
τοὺς
πολίτας |
[346] |
ἕρδῃ
μηδὲν
αἰσχρόν,
ἄκων
δ´
|
ἔστιν |
οὓς
ἐγὼ
ἐπαινῶ
καὶ
φιλῶ. |
[330] |
ὥσπερ
τὰ
τοῦ
προσώπου,
οὐκ
|
ἔστιν |
ὀφθαλμὸς
οἷον
τὰ
ὦτα,
οὐδ´ |
[337] |
οὐκ
ἐπαινοῖσθε—
εὐδοκιμεῖν
μὲν
γὰρ
|
ἔστιν |
παρὰ
ταῖς
ψυχαῖς
τῶν
ἀκουόντων |
[332] |
αἰσχρόν;
Οὐκ
ἔστιν.
Τί
δέ;
|
ἔστιν |
τι
ἀγαθόν;
Ἔστιν.
Τούτῳ
ἔστιν |
[332] |
ἐναντίον
πλὴν
τὸ
αἰσχρόν;
Οὐκ
|
ἔστιν. |
Τί
δέ;
ἔστιν
τι
ἀγαθόν; |
[332] |
ἐναντίον
πλὴν
τὸ
κακόν;
Οὐκ
|
ἔστιν. |
Τί
δέ;
ἔστιν
τι
ὀξὺ |
[324] |
λόγον.
ὧδε
γὰρ
ἐννόησον·
πότερον
|
ἔστιν |
τι
ἓν
ἢ
οὐκ
ἔστιν |
[332] |
ἐν
φωνῇ;
Ἔφη.
Τούτῳ
μὴ
|
ἔστιν |
τι
ἐναντίον
ἄλλο
πλὴν
τὸ
|
[332] |
ἔστιν
τι
καλόν;
Συνεχώρει.
Τούτῳ
|
ἔστιν |
τι
ἐναντίον
πλὴν
τὸ
αἰσχρόν; |
[332] |
ἔστιν
τι
ἀγαθόν;
Ἔστιν.
Τούτῳ
|
ἔστιν |
τι
ἐναντίον
πλὴν
τὸ
κακόν; |
[332] |
Φέρε
δή,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
ἔστιν |
τι
καλόν;
Συνεχώρει.
Τούτῳ
ἔστιν |
[332] |
κακόν;
Οὐκ
ἔστιν.
Τί
δέ;
|
ἔστιν |
τι
ὀξὺ
ἐν
φωνῇ;
Ἔφη. |
[328] |
πάντων·
ἀλλὰ
κἂν
εἰ
ὀλίγον
|
ἔστιν |
τις
ὅστις
διαφέρει
(ἡμῶν
προβιβάσαι |
[331] |
ἁμῇ
γέ
πῃ
προσέοικεν
καὶ
|
ἔστιν |
τὸ
ἕτερον
οἷον
τὸ
ἕτερον. |
[330] |
τὰ
τῆς
ἀρετῆς
μόρια
οὐκ
|
ἔστιν |
τὸ
ἕτερον
οἷον
τὸ
(ἕτερον, |
[353] |
τε
καὶ
Σώκρατες,
εἰ
μὴ
|
ἔστιν
|
τοῦτο
τὸ
πάθημα
ἡδονῆς
ἡττᾶσθαι, |
[313] |
τὸν
δὲ
σοφιστὴν
ὅτι
ποτ´
|
ἔστιν |
φαίνῃ
ἀγνοῶν,
ᾧ
μέλλεις
σαυτὸν |