Pages
[348]	μέ σοι ἄλλο τι βουλόμενον	ἢ	ἃ αὐτὸς ἀπορῶ ἑκάστοτε, ταῦτα
[334]	ἃ μηδενὶ ἀνθρώπων ὠφέλιμά ἐστιν,	ἢ	ἃ μηδὲ τὸ παράπαν ὠφέλιμα;
[358]	οὔτε οἰόμενος ἄλλα βελτίω εἶναι	ἢ	(ἃ ποιεῖ, καὶ δυνατά, ἔπειτα
[330]	δικαιοσύνη, αὐτὸ τοῦτο δίκαιόν ἐστιν	ἢ	ἄδικον; ἐγὼ μὲν ἂν αὐτῷ
[358]	δέδοικεν, ἐξὸν ἐπὶ ἃ μή;	ἢ	ἀδύνατον ἐκ τῶν ὡμολογημένων; ἃ
[359]	ἔφην ἐγώ, καλὸν ὂν ἰέναι	ἢ	αἰσχρόν; Καλόν, ἔφη. Οὐκοῦν εἴπερ
[323]	τις φῇ ἀγαθὸς αὐλητὴς εἶναι,	ἢ	ἄλλην ἡντινοῦν τέχνην ἣν μή
[330]	ψῆφον θεῖο; τὴν αὐτὴν ἐμοὶ	ἢ	ἄλλην; Τὴν αὐτήν, ἔφη. Ἔστιν
[356]	τὴν μετρητικὴν σῴζειν ἂν τέχνην	ἢ	ἄλλην; Τὴν μετρητικήν, ὡμολόγει. Τί
[322]	περὶ ἀρετῆς τεκτονικῆς ᾖ λόγος	ἢ	ἄλλης τινὸς δημιουργικῆς, ὀλίγοις οἴονται
[340]	τὸ γενέσθαι καὶ τὸ εἶναι,	ἢ	ἄλλο; Ἄλλο νὴ Δί´, ἔφη
[337]	διανοίᾳ, ἥδεσθαι δὲ ἐσθίοντά τι	ἢ	ἄλλο ἡδὺ πάσχοντα αὐτῷ τῷ
[349]	πότερον τοὺς ἀνδρείους θαρραλέους λέγεις	ἢ	ἄλλο τι; Καὶ ἴτας γε,
[341]	ὁ Σιμωνίδης ἢ κακὸν ὑπολαμβάνουσι	ἢ	ἄλλο τι ὃ σὺ οὐ
[346]	ἢ πατέρα ἀλλόκοτον ἢ πατρίδα	ἢ	ἄλλο τι τῶν τοιούτων. τοὺς
[324]	ἡ ἀπορία ἣν σὺ ἀπορεῖς	ἢ	ἄλλοθι οὐδαμοῦ. εἰ μὲν γὰρ
[341]	ὅταν ἐπαινῶν ἐγὼ ἢ σὲ	ἢ	ἄλλον τινὰ λέγω ὅτι Πρωταγόρας
[346]	ἡγήσατο καὶ αὐτὸς ἢ τύραννον	ἢ	ἄλλον τινὰ τῶν τοιούτων ἐπαινέσαι
[348]	Σωκράτης δὲ ἄλλῳ τῳ διαλέγηται	ἢ	ἄλλος ὅστις ἂν βούληται ἄλλῳ.
[329]	τοιούτους λόγους ἀκούσειεν ἢ Περικλέους	ἢ	ἄλλου τινὸς τῶν ἱκανῶν εἰπεῖν·
[348]	τούτου σοὶ ἡδέως διαλέγομαι μᾶλλον	ἢ	ἄλλῳ τινί, ἡγούμενός σε βέλτιστ´
[352]	δοκεῖ ὥσπερ τοῖς πολλοῖς ἀνθρώποις,	ἢ	ἄλλως; δοκεῖ δὲ τοῖς πολλοῖς
[333]	γάρ, ὦ Πρωταγόρα, ἔφην ἐγώ,	ἢ	ἄλλως πως; Ὡμολόγησεν καὶ μάλ´
[358]	αὑτοῦ ἄλλο τι τοῦτ´ ἐστὶν	ἢ	ἀμαθία, οὐδὲ κρείττω ἑαυτοῦ ἄλλο
[357]	διὰ τὸ οἴεσθαι ἄλλο τι	ἢ	ἀμαθίαν εἶναι οὔτε αὐτοὶ οὔτε
[352]	μηδενὸς ὥστε ἄλλ´ ἄττα πράττειν	ἢ	ἃν ἐπιστήμη κελεύῃ, ἀλλ´ ἱκανὴν
[329]	μὲν ἄλλο, οἱ δὲ ἄλλο,	ἢ	ἀνάγκη, ἐάνπερ τις ἓν λάβῃ,
[360]	δειλοί εἰσιν οἱ δειλοί, δειλίαν	ἢ	ἀνδρείαν καλεῖς; Δειλίαν ἔγωγ´, ἔφη.
[355]	ὑμῖν τῶν ἀγαθῶν τὰ κακά,	ἢ	ἀξίων; φήσομεν δῆλον ὅτι ἀποκρινόμενοι,
[319]	ἄλλο πρός γε σὲ εἰρήσεται	ἢ	ἅπερ νοῶ. ἐγὼ γὰρ τοῦτο,
[325]	τοῦτον (ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων	ἢ	ἀποκτείνειν— εἰ οὕτω μὲν ἔχει,
[357]	καὶ ἀρτίου, ἆρα ἄλλη τις	ἢ	ἀριθμητική; Ὁμολογοῖεν ἂν ἡμῖν οἱ
[355]	ἄλλο τι ἢ τὴν ἀνίαν·	ἢ	ἀρκεῖ ὑμῖν τὸ ἡδέως καταβιῶναι
[323]	οἷον τοὺς αἰσχροὺς ἢ σμικροὺς	ἢ	ἀσθενεῖς τίς οὕτως ἀνόητος ὥστε
[356]	ἢ ἡ τοῦ φαινομένου δύναμις;	ἢ	αὕτη μὲν ἡμᾶς ἐπλάνα καὶ
[356]	ἑλέσθαι καὶ ὁπότε τὸ ἔλαττον,	ἢ	αὐτὸ πρὸς ἑαυτὸ ἢ τὸ
[319]	καταγελῶσι καὶ θορυβοῦσιν, ἕως ἂν	ἢ	αὐτὸς ἀποστῇ ὁ ἐπιχειρῶν λέγειν
[314]	ψυχῇ λαβόντα καὶ μαθόντα ἀπιέναι	ἢ	βεβλαμμένον ἢ ὠφελημένον. ταῦτα οὖν
[334]	οὖν κελεύεις με βραχέα ἀποκρίνεσθαι;	ἢ	βραχύτερά σοι, ἔφη, ἀποκρίνωμαι ἢ
[325]	ἐντέλλονται ἐπιμελεῖσθαι (εὐκοσμίας τῶν παίδων	ἢ	γραμμάτων τε καὶ κιθαρίσεως· οἱ
[334]	ἢ βραχύτερά σοι, ἔφη, ἀποκρίνωμαι	ἢ	δεῖ; Μηδαμῶς, ἦν δ´ ἐγώ.
[309]	~(ΕΤ. Πόθεν, ὦ Σώκρατες, φαίνῃ;	ἢ	δῆλα δὴ ὅτι ἀπὸ κυνηγεσίου
[330]	αὐτὸ οὔτε ἡ δύναμις αὐτοῦ;	ἢ	δῆλα δὴ ὅτι οὕτως ἔχει,
[360]	καὶ κακὰ δι´ ἄλλο τι	ἢ	δι´ ἄγνοιαν καὶ ἀμαθίαν; Οὕτως
[350]	οἱ κολυμβηταί. Πότερον διότι ἐπίστανται	ἢ	δι´ ἄλλο τι; Ὅτι ἐπίστανται.
[353]	οὐδὲν ἄλλο ταῦτα κακὰ ὄντα	ἢ	διότι εἰς ἀνίας τε ἀποτελευτᾷ
[351]	σὺ βούλει ἡγεμονεύειν τῆς σκέψεως,	ἢ	ἐγὼ ἡγῶμαι; Δίκαιος, ἔφη, σὺ
[333]	ἐγώ, εἰ εὖ πράττουσιν ἀδικοῦντες	ἢ	εἰ κακῶς; Εἰ εὖ. Λέγεις
[313]	κίνδυνον ἔρχῃ ὑποθήσων τὴν ψυχήν;	ἢ	εἰ μὲν τὸ σῶμα ἐπιτρέπειν
[332]	σωφρονεῖν σοι δοκοῦσιν οὕτω πράττοντες,	ἢ	{εἰ} τοὐναντίον {ἔπραττον} Σωφρονεῖν, ἔφη.
[348]	οὐ δοκεῖ· ἀλλ´ ἤτοι διαλεγέσθω	ἢ	εἰπέτω ὅτι οὐκ ἐθέλει διαλέγεσθαι,
[349]	ὀνόματα, ἐπὶ ἑνὶ πράγματί ἐστιν,	ἢ	ἑκάστῳ τῶν ὀνομάτων τούτων ὑπόκειταί
[333]	ἓν ἑνὶ μόνον ἐναντίον εἶναι,	ἢ	ἐκεῖνον ἐν ᾧ ἐλέγετο ἕτερον
[314]	ἐν τῇ τῶν μαθημάτων ὠνῇ	ἢ	ἐν τῇ τῶν σιτίων. σιτία
[317]	ἐκείνης εἶναι, τὸ ὁμολογεῖν μᾶλλον	ἢ	ἔξαρνον εἶναι· καὶ ἄλλας πρὸς
[319]	ἢ οἱ τοξόται αὐτὸν ἀφελκύσωσιν	ἢ	ἐξάρωνται κελευόντων τῶν πρυτάνεων. περὶ
[322]	(οὕτω θῶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις,	ἢ	ἐπὶ πάντας νείμω; Ἐπὶ πάντας,
[359]	τὰ δεινά, ἡγουμένους δεινὰ εἶναι,	ἢ	ἐπὶ τὰ μή; Ἀλλὰ τοῦτό
[312]	εἴποιμεν αὐτὸν εἶναι, ὦ Σώκρατες,	ἢ	ἐπιστάτην τοῦ ποιῆσαι δεινὸν λέγειν;
[361]	μὲν γὰρ ἄλλο τι ἦν	ἢ	ἐπιστήμη ἡ ἀρετή, ὥσπερ Πρωταγόρας
[361]	ὀλίγου πάντα (μᾶλλον φανῆναι αὐτὸ	ἢ	ἐπιστήμην· καὶ οὕτως ἂν ἥκιστα
[313]	ᾧ πάντ´ ἐστὶν τὰ σὰ	ἢ	εὖ ἢ κακῶς πράττειν, χρηστοῦ
[354]	λυπῶν ἀπαλλαγάς τε καὶ ἀποτροπάς;	ἢ	ἔχετέ τι ἄλλο τέλος (λέγειν,
[356]	βίου; ἆρα ἡ μετρητικὴ τέχνη	ἢ	ἡ τοῦ φαινομένου δύναμις; ἢ
[354]	ἀποβλέψαντες αὐτὰ ἀγαθὰ καλεῖτε, ἀλλ´	ἢ	ἡδονάς τε καὶ λύπας; Οὐκ
[356]	ἄλλῳ τῳ, φαίην ἂν ἔγωγε,	ἢ	ἡδονῇ καὶ λύπῃ; οὐ γὰρ
[313]	ἐὰν μή τις τύχῃ γυμναστικὸς	ἢ	ἰατρὸς ὤν. οὕτω δὲ καὶ
[310]	λέγων, Ὦ Σώκρατες, ἔφη, ἐγρήγορας	ἢ	καθεύδεις; Καὶ ἐγὼ τὴν φωνὴν
[341]	πάλαι, ἤτοι ἀπὸ Σιμωνίδου ἀρξαμένη,	ἢ	καὶ ἔτι παλαιοτέρα. σὺ δὲ
[316]	Πότερον, ἔφη, μόνῳ βουλόμενοι διαλεχθῆναι	ἢ	καὶ μετὰ τῶν ἄλλων; Ἡμῖν
[331]	ἀλλ´ ὅρα εἰ διακωλύεις ἀποκρίνεσθαι,	ἢ	καὶ σοὶ συνδοκεῖ οὕτως. Οὐ
[355]	μηδὲν ἄλλο φάναι εἶναι ἀγαθὸν	ἢ	κακὸν ὃ μὴ εἰς ταῦτα
[341]	οἱ Κεῖοι καὶ ὁ Σιμωνίδης	ἢ	κακὸν ὑπολαμβάνουσι ἢ ἄλλο τι
[313]	ἐστὶν τὰ σὰ ἢ εὖ	ἢ	κακῶς πράττειν, χρηστοῦ ἢ πονηροῦ
[352]	τοιοῦτόν τι περὶ αὐτῆς δοκεῖ,	ἢ	καλόν τε εἶναι ἡ ἐπιστήμη
[353]	καὶ ἄλλα τοιαῦτα πολλὰ παρασκευάζει;	ἢ	κἂν εἴ τι τούτων εἰς
[313]	σοφιστὴς τυγχάνει ὢν ἔμπορός τις	ἢ	κάπηλος τῶν ἀγωγίμων, ἀφ´ ὧν
[355]	ἢ τὰ κακὰ τῶν ἀγαθῶν;	ἢ	κατ´ ἄλλο τι ἢ ὅταν
[320]	αὐτῶν σμικρότητι ἤμπισχεν, πτηνὸν φυγὴν	ἢ	κατάγειον οἴκησιν ἔνεμεν· ~ἃ δὲ
[323]	ἡντινοῦν τέχνην ἣν μή ἐστιν,	ἢ	καταγελῶσιν (ἢ χαλεπαίνουσιν, καὶ οἱ
[320]	πρεσβύτερος νεωτέροις, μῦθον λέγων ἐπιδείξω	ἢ	λόγῳ διεξελθών; Πολλοὶ οὖν αὐτῷ
[354]	ἀποστερῇ ἢ ὅσας αὐτὸ ἔχει,	ἢ	λύπας μείζους παρασκευάζῃ τῶν ἐν
[352]	τούτου, ὑπὸ ἡδονῆς φασιν (ἡττωμένους	ἢ	λύπης ἢ ὧν νυνδὴ ἐγὼ
[323]	δικαίους, ἐάντε ὦσιν ἐάντε μή,	ἢ	μαίνεσθαι τὸν μὴ προσποιούμενον {δικαιοσύνην}
[329]	ἀλλήλων καὶ τοῦ ὅλου, ἀλλ´	ἢ	μεγέθει καὶ σμικρότητι; Ἐκείνως μοι
[354]	τῶν ἐν αὐτῷ οὐσῶν ἀπαλλάττῃ	ἢ	μείζους ἡδονὰς τῶν λυπῶν παρασκευάζῃ;
[354]	αὐτὸ τὸ λυπεῖσθαι ἀγαθόν, ὅταν	ἢ	μείζους λύπας τῶν ἐν αὐτῷ
[316]	οἴει δεῖν διαλέγεσθαι πρὸς μόνους,	ἢ	μετ´ ἄλλων. Ὀρθῶς, ἔφη, προμηθῇ,
[323]	ἁμῶς γέ πως μετέχειν αὐτῆς,	ἢ	μὴ εἶναι ἐν ἀνθρώποις. Ὅτι
[323]	ταύτης γε μετέχειν τῆς ἀρετῆς	ἢ	μὴ εἶναι πόλεις. αὕτη, ὦ
[309]	γε. (ΕΤ. Τί φῄς; ἀστῷ	ἢ	ξένῳ; (ΣΩ. Ξένῳ. (ΕΤ. Ποδαπῷ;
[340]	ὦ Σώκρατες, μεῖζον ἁμάρτημα ἔχει	ἢ	ὃ ἐπανορθοῖς. Καὶ ἐγὼ εἶπον·
[350]	θαρραλέοι εἰσίν; πότερον οἱ ἱππικοὶ	ἢ	οἱ ἄφιπποι; Οἱ ἱππικοί. Τίνες
[350]	δὲ πέλτας ἔχοντες; οἱ πελταστικοὶ	ἢ	οἱ μή; Οἱ πελταστικοί. καὶ
[319]	ἀποστῇ ὁ ἐπιχειρῶν λέγειν καταθορυβηθείς,	ἢ	οἱ τοξόται αὐτὸν ἀφελκύσωσιν ἢ
[330]	τοιοῦτον πεφυκέναι οἷον ἀνόσιον εἶναι	ἢ	οἷον ὅσιον; ἀγανακτήσαιμ´ ἂν ἔγωγ´,
[349]	αἰσχρόν, τὸ δέ τι καλόν,	ἢ	ὅλον καλόν; Ὅλον που καλὸν
[334]	δεῖν ἀποκρίνεσθαι, τοσαῦτά σοι ἀποκρίνωμαι,	ἢ	ὅσα σοί; Ἀκήκοα γοῦν, ἦν
[354]	εἶναι, ὅταν μειζόνων ἡδονῶν ἀποστερῇ	ἢ	ὅσας αὐτὸ ἔχει, ἢ λύπας
[355]	ἀγαθῶν; ἢ κατ´ ἄλλο τι	ἢ	ὅταν τὰ μὲν μείζω, τὰ
[354]	ἀγαθά ἐστι δι´ ἄλλο τι	ἢ	ὅτι εἰς ἡδονὰς ἀποτελευτᾷ καὶ
[354]	τὰς ἐσχάτας παρέχει καὶ ἀλγηδόνας,	ἢ	ὅτι εἰς τὸν ὕστερον χρόνον
[353]	καὶ ἡδύ ἐστιν ἕκαστον αὐτῶν,	ἢ	ὅτι εἰς τὸν ὕστερον χρόνον
[331]	ταὐτόν γ´ ἐστιν δικαιότης ὁσιότητι	ἢ	ὅτι ὁμοιότατον, καὶ μάλιστα πάντων
[353]	ὦ Πρωταγόρα, ἄλλο τι ἀποκρίνασθαι	ἢ	ὅτι οὐ κατὰ τὴν αὐτῆς
[334]	ἀσθενοῦσιν μὴ χρῆσθαι ἐλαίῳ ἀλλ´	ἢ	ὅτι σμικροτάτῳ ἐν τούτοις οἷς
[357]	Ὁμολογοῖεν ἂν ἡμῖν οἱ ἄνθρωποι	ἢ	οὔ; Ἐδόκουν ἂν καὶ τῷ
[330]	πρᾶγμά τι εἶναι; φαῖμεν ἄν·	ἢ	οὔ; Καὶ τοῦτο συνέφη. Πότερον
[339]	σοι δοκεῖ πεποιῆσθαι καὶ ὀρθῶς,	ἢ	οὔ; Πάνυ, ἔφην ἐγώ, καλῶς
[356]	μὲν μείζω, πόρρωθεν δὲ ἐλάττω·	ἢ	οὔ; Φήσουσιν. Καὶ τὰ παχέα
[330]	(ἡ δικαιοσύνη πρᾶγμά τί ἐστιν	ἢ	οὐδὲν πρᾶγμα; ἐμοὶ μὲν γὰρ
[324]	ἐννόησον· πότερον ἔστιν τι ἓν	ἢ	οὐκ ἔστιν οὗ ἀναγκαῖον πάντας
[339]	τετυγμένον. τοῦτο ἐπίστασαι τὸ ᾆσμα,	ἢ	πᾶν σοι διεξέλθω; Καὶ ἐγὼ
[346]	οἷον ἀνδρὶ πολλάκις συμβῆναι μητέρα	ἢ	πατέρα ἀλλόκοτον ἢ πατρίδα ἢ
[346]	συμβῆναι μητέρα ἢ πατέρα ἀλλόκοτον	ἢ	πατρίδα ἢ ἄλλο τι τῶν
[346]	ἄν τι ὀργισθῶσιν τοῖς γονεῦσιν	ἢ	πατρίδι ἀδικηθέντες, αὐτοὺς ἑαυτοὺς παραμυθεῖσθαι
[346]	κατηγορεῖν τὴν πονηρίαν τῶν γονέων	ἢ	πατρίδος, ἵνα αὐτοῖς ἀμελοῦσιν αὐτῶν
[318]	μαθήσεται οὐ περὶ ἄλλου του	ἢ	περὶ οὗ ἥκει. τὸ δὲ
[329]	ἂν καὶ τοιούτους λόγους ἀκούσειεν	ἢ	Περικλέους ἢ ἄλλου τινὸς τῶν
[355]	μείζω, τὰ δὲ (σμικρότερα ᾖ;	ἢ	πλείω, τὰ δὲ ἐλάττω ᾖ;
[351]	ἐγώ, οὐ τὰ ἡδονῆς (μετέχοντα	ἢ	ποιοῦντα ἡδονήν; Πάνυ γ´, ἔφη.
[313]	οὔτε αὐτοὶ ἴσασιν ὅτι χρηστὸν	ἢ	πονηρὸν περὶ τὸ σῶμα, ἐπαινοῦσιν
[313]	διακινδυνεύοντα ἢ χρηστὸν αὐτὸ γενέσθαι	ἢ	πονηρόν, πολλὰ ἂν περιεσκέψω εἴτ´
[313]	ἀγνοοῖεν ὧν πωλοῦσιν ὅτι χρηστὸν	ἢ	πονηρὸν (πρὸς τὴν ψυχήν· ὡς
[313]	εὖ ἢ κακῶς πράττειν, χρηστοῦ	ἢ	πονηροῦ αὐτοῦ γενομένου, περὶ δὲ
[314]	τὸν ἐπαΐοντα, ὅτι τε ἐδεστέον	ἢ	ποτέον καὶ ὅτι μή, καὶ
[325]	τι καὶ ἄλλο βούληται μανθάνειν	ἢ	πράττειν, οὕτω πράττειν, ἄνευ δὲ
[350]	καὶ αὐτοὶ ἑαυτῶν (ἐπειδὰν μάθωσιν	ἢ	πρὶν μαθεῖν. Ἤδη δέ τινας
[350]	καὶ αὐτοὶ αὑτῶν ἐπειδὰν μάθωσιν	ἢ	πρὶν μαθεῖν, φαίην ἄν· ταῦτα
[352]	τοῦ εἴδους ἢ πρὸς ὑγίειαν	ἢ	πρὸς ἄλλο τι τῶν τοῦ
[354]	καλῆτε αὐτὸ τὸ λυπεῖσθαι (ἀγαθόν,	ἢ	πρὸς ὃ ἐγὼ λέγω, ἔχετε
[333]	ἐκείνους τὸν λόγον ποιήσομαι, ἔφην,	ἢ	πρὸς σέ; Εἰ βούλει, ἔφη,
[334]	ἔμελλές μοι διαλέξεσθαι, μεῖζον φθέγγεσθαι	ἢ	πρὸς τοὺς ἄλλους, οὕτω καὶ
[352]	ἄνθρωπον σκοπῶν ἐκ τοῦ εἴδους	ἢ	πρὸς ὑγίειαν ἢ πρὸς ἄλλο
[341]	νουθετεῖ ἑκάστοτε, ὅταν ἐπαινῶν ἐγὼ	ἢ	σὲ ἢ ἄλλον τινὰ λέγω
[348]	περὶ ἀρετῆς. τίνα γὰρ ἄλλον	ἢ	σέ; ὅς γε οὐ μόνον
[360]	ἄλλου ἕνεκα ἐρωτῶ πάντα ταῦτα	ἢ	σκέψασθαι βουλόμενος πῶς ποτ´ ἔχει
[323]	ἀλλ´ ἐλεοῦσιν· οἷον τοὺς αἰσχροὺς	ἢ	σμικροὺς ἢ ἀσθενεῖς τίς οὕτως
[335]	οὐδ´ ἂν ἑνὸς ἥδιον ἀκούσαιμι	ἢ	σοῦ τε καὶ Πρωταγόρου διαλεγομένων.
[358]	οὐδὲ κρείττω ἑαυτοῦ ἄλλο τι	ἢ	σοφία. Συνεδόκει πᾶσιν. Τί δὲ
[355]	ἀνάξιά ἐστιν τἀγαθὰ τῶν κακῶν	ἢ	τὰ κακὰ τῶν ἀγαθῶν; ἢ
[329]	δικαιοσύνη καὶ σωφροσύνη καὶ ὁσιότης,	ἢ	ταῦτ´ ἐστὶν ἃ νυνδὴ ἐγὼ
[355]	ἢ τὸ κακὸν ἄλλο τι	ἢ	τὴν ἀνίαν· ἢ ἀρκεῖ ὑμῖν
[355]	τι φάναι εἶναι τὸ ἀγαθὸν	ἢ	τὴν ἡδονήν, ἢ τὸ κακὸν
[356]	ἔλαττον, ἢ αὐτὸ πρὸς ἑαυτὸ	ἢ	τὸ ἕτερον πρὸς τὸ ἕτερον,
[355]	τὸ ἀγαθὸν ἢ τὴν ἡδονήν,	ἢ	τὸ κακὸν ἄλλο τι ἢ
[325]	πράττειν, ἄνευ δὲ τούτου μή,	ἢ	τὸν μὴ μετέχοντα καὶ διδάσκειν
[355]	ᾖ; οὐχ ἕξομεν εἰπεῖν ἄλλο	ἢ	τοῦτο. Δῆλον ἄρα, φήσει, ὅτι
[341]	λέγειν, ὦ Σώκρατες, Σιμωνίδην ἄλλο	ἢ	τοῦτο, καὶ ὀνειδίζειν τῷ Πιττακῷ
[346]	καὶ Σιμωνίδης ἡγήσατο καὶ αὐτὸς	ἢ	τύραννον ἢ ἄλλον τινὰ τῶν
[323]	ἀλλήλους κακὰ ἔχειν ἄνθρωποι (φύσει	ἢ	τύχῃ, οὐδεὶς θυμοῦται οὐδὲ νουθετεῖ
[335]	τῷ Ἱμεραίῳ δρομεῖ ἀκμάζοντι ἕπεσθαι,	ἢ	τῶν δολιχοδρόμων τῳ ἢ τῶν
[335]	ἕπεσθαι, ἢ τῶν δολιχοδρόμων τῳ	ἢ	τῶν ἡμεροδρόμων διαθεῖν τε καὶ
[327]	ἀγαθοὺς αὐλητὰς τοὺς ὑεῖς γίγνεσθαι	ἢ	τῶν φαύλων; οἶμαι μὲν οὔ,
[356]	ἡδονῇ πρὸς λύπην ἐστίν, ἀλλ´	ἢ	ὑπερβολὴ ἀλλήλων καὶ ἔλλειψις; ταῦτα
[345]	ὑπὸ πόνου ἢ ὑπὸ νόσου	ἢ	ὑπὸ ἄλλου τινὸς περιπτώματος— αὕτη
[345]	ὑπὸ χρόνου ἢ ὑπὸ πόνου	ἢ	ὑπὸ νόσου ἢ ὑπὸ ἄλλου
[345]	καὶ κακὸς ἢ ὑπὸ χρόνου	ἢ	ὑπὸ πόνου ἢ ὑπὸ νόσου
[345]	γένοιτ´ ἄν ποτε καὶ κακὸς	ἢ	ὑπὸ χρόνου ἢ ὑπὸ πόνου
[339]	μέμφεται, ὥστε ἤτοι τὸ πρότερον	ἢ	ὕστερον οὐκ ὀρθῶς λέγει. Εἰπὼν
[314]	αὐτὰ εἰς τὸ σῶμα πιόντα	ἢ	φαγόντα, καταθέμενον οἴκαδε ἔξεστιν συμβουλεύσασθαι,
[311]	δὲ παρὰ Πολύκλειτον τὸν Ἀργεῖον	ἢ	Φειδίαν τὸν Ἀθηναῖον ἐπενόεις ἀφικόμενος
[342]	λακωνίζειν πολὺ μᾶλλόν ἐστιν φιλοσοφεῖν	ἢ	φιλογυμναστεῖν, εἰδότες ὅτι τοιαῦτα οἷόν
[323]	ἣν μή ἐστιν, ἢ καταγελῶσιν	(ἢ	χαλεπαίνουσιν, καὶ οἱ οἰκεῖοι προσιόντες
[321]	ἄνευ πυρὸς αὐτὴν κτητήν τῳ	ἢ	χρησίμην γενέσθαι— καὶ οὕτω δὴ
[313]	ἐπιτρέπειν σε ἔδει τῳ διακινδυνεύοντα	ἢ	χρηστὸν αὐτὸ γενέσθαι ἢ πονηρόν,
[358]	πότερον δοκῶ ὑμῖν ἀληθῆ λέγειν	ἢ	ψεύδεσθαι. Ὑπερφυῶς ἐδόκει ἅπασιν ἀληθῆ
[352]	ἡδονῆς φασιν (ἡττωμένους ἢ λύπης	ἢ	ὧν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον ὑπό
[329]	ῥὶς καὶ ὀφθαλμοὶ καὶ ὦτα,	ἢ	ὥσπερ τὰ τοῦ χρυσοῦ μόρια
[314]	καὶ μαθόντα ἀπιέναι ἢ βεβλαμμένον	ἢ	ὠφελημένον. ταῦτα οὖν σκοπώμεθα καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/05/2006