Pages |
[339] |
συνιέναι
ἅ
τε
ὀρθῶς
πεποίηται
|
καὶ |
ἃ
μή,
καὶ
ἐπίστασθαι
διελεῖν |
[340] |
διαιρεῖς
ὡς
οὐ
ταὐτὸν
ὄν,
|
καὶ |
ἃ
νυνδὴ
εἶπες
πολλά
τε |
[331] |
ἃ
δοκεῖ
ἐναντιώτατα
εἶναι
ἀλλήλοις·
|
καὶ |
ἃ
τότε
ἔφαμεν
ἄλλην
δύναμιν |
[351] |
ἔστιν
ἀγαθά,
ἔστι
δ´
αὖ
|
καὶ |
ἃ
τῶν
ἀνιαρῶν
οὐκ
ἔστι |
[360] |
καλά;
Ὡμολόγει.
Εἰ
δὲ
καλά,
|
καὶ |
ἀγαθά;
Ναί.
Οὐκοῦν
καὶ
οἱ |
[328] |
ὀνῆσαί
τινα
πρὸς
τὸ
καλὸν
|
καὶ |
ἀγαθὸν
γενέσθαι,
καὶ
ἀξίως
τοῦ |
[344] |
τὸν
μὲν
εὐμήχανον
καὶ
σοφὸν
|
καὶ |
ἀγαθὸν
ἐπειδὰν
ἀμήχανος
συμφορὰ
καθέλῃ, |
[360] |
ἦν
δ´
ἐγώ,
εἴπερ
καλὸν
|
καὶ |
ἀγαθόν,
καὶ
ἡδύ;
Ὡμολόγηται
γοῦν, |
[351] |
τὸ
αὐτὸ
φαίνηται
ἡδύ
τε
|
καὶ |
ἀγαθόν,
συγχωρησόμεθα·
εἰ
δὲ
μή, |
[354] |
ἡγεῖσθ´
εἶναι
κακόν,
τὴν
λύπην,
|
καὶ |
ἀγαθὸν
τὴν
ἡδονήν,
ἐπεὶ
καὶ |
[360] |
οὐκ
ἐθέλειν
ἰέναι,
καλὸν
ὂν
|
καὶ |
ἀγαθόν;
Τοὺς
δειλούς,
ἦ
δ´ |
[359] |
Καλόν,
ἔφη.
Οὐκοῦν
εἴπερ
καλόν,
|
καὶ |
ἀγαθὸν
ὡμολογήσαμεν
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν· |
[355] |
ἅμα,
ἡδεῖ
τε
καὶ
ἀνιαρῷ
|
καὶ |
ἀγαθῷ
καὶ
κακῷ,
ἀλλ´
ἐπειδὴ |
[322] |
καὶ
ἐπεχείρει
βωμούς
τε
ἱδρύεσθαι
|
καὶ |
ἀγάλματα
θεῶν·
ἔπειτα
φωνὴν
καὶ |
[347] |
τοῖς
συμποσίοις
τοῖς
τῶν
φαύλων
|
καὶ |
ἀγοραίων
ἀνθρώπων.
καὶ
γὰρ
οὗτοι, |
[333] |
ὁ
Πρωταγόρας
ἤδη
τετραχύνθαι
τε
|
καὶ |
ἀγωνιᾶν
καὶ
παρατετάχθαι
πρὸς
τὸ |
[359] |
Σώκρατες,
ἀνθρώπους
ἀνοσιωτάτους
μὲν
ὄντας
|
καὶ |
ἀδικωτάτους
καὶ
ἀκολαστοτάτους
καὶ
ἀμαθεστάτους, |
[359] |
ἁπάσας
ἀγαθὰς
ὡμολογήσαμεν.
Ἀληθῆ
λέγεις,
|
καὶ |
ἀεὶ
ἔμοιγε
δοκεῖ
οὕτως.
Ὀρθῶς |
[324] |
ὥστε
κατὰ
τοῦτον
τὸν
λόγον
|
καὶ |
Ἀθηναῖοί
εἰσι
τῶν
ἡγουμένων
παρασκευαστὸν
|
[322] |
διὰ
ταῦτα
οἵ
τε
ἄλλοι
|
καὶ |
Ἀθηναῖοι,
ὅταν
μὲν
περὶ
ἀρετῆς |
[328] |
λόγον
εἴρηκα,
ὡς
διδακτὸν
ἀρετὴ
|
καὶ |
Ἀθηναῖοι
οὕτως
ἡγοῦνται,
καὶ
ὅτι |
[321] |
τῷ
ἀνθρώπῳ
εὕροι,
(κλέπτει
Ἡφαίστου
|
καὶ |
Ἀθηνᾶς
τὴν
ἔντεχνον
σοφίαν
σὺν
|
[321] |
οὐκέτι
ἐνεχώρει
εἰσελθεῖν—
πρὸς
δὲ
|
καὶ |
αἱ
Διὸς
φυλακαὶ
φοβεραὶ
ἦσαν— |
[333] |
εἶναι
καὶ
ἀνόμοια
καὶ
αὐτὰ
|
καὶ
|
αἱ
δυνάμεις
αὐτῶν,
ὥσπερ
τὰ |
[323] |
που
οἵ
τε
θυμοὶ
γίγνονται
|
καὶ |
αἱ
κολάσεις
καὶ
αἱ
νουθετήσεις. |
[323] |
θυμοὶ
γίγνονται
καὶ
αἱ
κολάσεις
|
καὶ |
αἱ
νουθετήσεις.
ὧν
ἐστιν
ἓν |
[347] |
(πολὺν
οἶνον
πίωσιν.
οὕτω
δὲ
|
καὶ |
αἱ
τοιαίδε
συνουσίαι,
ἐὰν
μὲν |
[356] |
παχέα
καὶ
τὰ
πολλὰ
ὡσαύτως;
|
καὶ |
αἱ
φωναὶ
αἱ
ἴσαι
ἐγγύθεν
|
[322] |
τίνα
οὖν
τρόπον
δοίη
δίκην
|
καὶ |
αἰδῶ
ἀνθρώποις·
Πότερον
ὡς
αἱ |
[322] |
ἄλλοι
δημιουργοί·
καὶ
δίκην
δὴ
|
καὶ |
αἰδῶ
(οὕτω
θῶ
ἐν
τοῖς |
[360] |
τοὐναντίον
αἰσχρούς
τε
φόβους
φοβοῦνται
|
καὶ |
αἰσχρὰ
θάρρη
θαρροῦσιν;
Ὡμολόγει.
Θαρροῦσιν |
[359] |
ἀνοσιωτάτους
μὲν
ὄντας
καὶ
ἀδικωτάτους
|
καὶ |
ἀκολαστοτάτους
καὶ
ἀμαθεστάτους,
ἀνδρειοτάτους
δέ· |
[349] |
ἀδικωτάτους
μὲν
ὄντας
καὶ
ἀνοσιωτάτους
|
καὶ |
ἀκολαστοτάτους
καὶ
ἀμαθεστάτους,
ἀνδρειοτάτους
δὲ |
[347] |
τῆς
αὑτῶν
φωνῆς,
λέγοντάς
τε
|
καὶ |
ἀκούοντας
ἐν
μέρει
ἑαυτῶν
κοσμίως, |
[362] |
καλῷ
χαριζόμενος
παρέμεινα.
Ταῦτ´
εἰπόντες
|
καὶ |
ἀκούσαντες
ἀπῇμεν.
|
[310] |
Πάνυ
γε,
πολλὰ
καὶ
εἰπὼν
|
καὶ |
ἀκούσας.
(ΕΤ.
Τί
οὖν
οὐ |
[314] |
νῦν
μέντοι,
ὥσπερ
ὡρμήσαμεν,
ἴωμεν
|
καὶ |
ἀκούσωμεν
τοῦ
ἀνδρός,
ἔπειτα
ἀκούσαντες |
[354] |
παραχρῆμα
ὀδύνας
τὰς
ἐσχάτας
παρέχει
|
καὶ |
ἀλγηδόνας,
ἢ
ὅτι
εἰς
τὸν
|
[352] |
γε,
ἔφην
ἐγώ,
σὺ
λέγων
|
καὶ |
ἀληθῆ.
οἶσθα
οὖν
ὅτι
οἱ |
[347] |
καὶ
εἰ
μέσως
~(ἔλεγες
ἐπιεικῆ
|
καὶ |
ἀληθῆ,
ὦ
Πιττακέ,
οὐκ
ἄν |
[317] |
ἐν
δὲ
τούτῳ
Καλλίας
τε
|
καὶ |
Ἀλκιβιάδης
(ἡκέτην
ἄγοντε
τὸν
Πρόδικον, |
[334] |
σιτία
καὶ
ποτὰ
καὶ
φάρμακα
|
καὶ |
ἄλλα
μυρία,
τὰ
δέ
γε |
[352] |
γὰρ
οἶμαι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
καὶ |
ἄλλα
οὐκ
ὀρθῶς
λέγουσιν
οἱ |
[353] |
νόσους
τε
ποιεῖ
καὶ
πενίας
|
καὶ |
ἄλλα
τοιαῦτα
πολλὰ
παρασκευάζει;
ἢ |
[316] |
περὶ
αὐτὰ
φθόνοι
τε
γίγνονται
|
καὶ
|
ἄλλαι
δυσμένειαί
τε
καὶ
ἐπιβουλαί. |
[317] |
ὁμολογεῖν
μᾶλλον
ἢ
ἔξαρνον
εἶναι·
|
καὶ |
ἄλλας
πρὸς
ταύτῃ
ἔσκεμμαι,
ὥστε, |
[349] |
τῷ
ὅλῳ
οὗ
μόριά
ἐστιν
|
καὶ |
ἀλλήλοις
ἀνόμοια,
ἰδίαν
ἕκαστα
δύναμιν |
[337] |
καὶ
Σώκρατες,
ἀξιῶ
ὑμᾶς
συγχωρεῖν
|
καὶ |
ἀλλήλοις
περὶ
τῶν
λόγων
ἀμφισβητεῖν |
[325] |
τούτου
πάντ´
ἄνδρα,
ἐάν
τι
|
καὶ |
ἄλλο
βούληται
μανθάνειν
ἢ
πράττειν, |
[326] |
κολάσει
ταύτῃ
καὶ
παρ´
ὑμῖν
|
(καὶ |
ἄλλοθι
πολλαχοῦ,
ὡς
εὐθυνούσης
τῆς |
[328] |
οὐδὲν
πρὸς
τὸν
πατέρα
εἰσίν,
|
καὶ |
ἄλλοι
ἄλλων
δημιουργῶν.
τῶνδε
δὲ
|
[340] |
ἴσως
ἂν
(φαίη
Πρόδικος
ὅδε
|
καὶ |
ἄλλοι
πολλοὶ
καθ´
Ἡσίοδον
γενέσθαι |
[314] |
δὲ
καὶ
Πρόδικον
τὸν
Κεῖον—
|
καὶ |
ἄλλοι
πολλοὶ
καὶ
σοφοί.
Δόξαν |
[316] |
σοφιστής,
καὶ
Πυθοκλείδης
ὁ
Κεῖος
|
καὶ |
ἄλλοι
πολλοί.
οὗτοι
πάντες,
ὥσπερ |
[315] |
τῶν
ξένων
πολῖταί
τε
αὐτοῦ
|
καὶ |
ἄλλοι
τινές.
ἐφαίνοντο
δὲ
περὶ |
[315] |
τε
Κήπιδος
καὶ
ὁ
Λευκολοφίδου,
|
καὶ |
ἄλλοι
τινὲς
ἐφαίνοντο·
περὶ
δὲ |
[314] |
ἀκούσωμεν
τοῦ
ἀνδρός,
ἔπειτα
ἀκούσαντες
|
καὶ |
ἄλλοις
ἀνακοινωσώμεθα·
καὶ
γὰρ
οὐ |
[334] |
οἷός
τ´
εἶ
καὶ
αὐτὸς
|
καὶ
|
ἄλλον
διδάξαι
περὶ
τῶν
αὐτῶν |
[348] |
δὲ
καὶ
αὐτὸς
ἀγαθὸς
εἶ
|
καὶ |
ἄλλους
οἷός
τ´
εἶ
ποιεῖν |
[320] |
οὐκ
ἔχων
ὅτι
χρήσαιτο
αὐτῷ.
|
καὶ |
ἄλλους
σοι
παμπόλλους
ἔχω
λέγειν, |
[354] |
σωμάτων
καὶ
τῶν
πόλεων
σωτηρίαι
|
καὶ |
ἄλλων
ἀρχαὶ
καὶ
πλοῦτοι;
Φαῖεν |
[354] |
διότι
εἰς
ἀνίας
τε
ἀποτελευτᾷ
|
~καὶ |
ἄλλων
(ἡδονῶν
ἀποστερεῖ;
Ὁμολογοῖεν
ἄν; |
[348] |
καὶ
οὕτω
πεπίστευκας
σαυτῷ,
ὥστε
|
καὶ |
ἄλλων
ταύτην
τὴν
τέχνην
ἀποκρυπτομένων
|
[314] |
σοφισταί
τινες·
οὐ
σχολὴ
αὐτῷ·
|
καὶ |
ἅμα
ἀμφοῖν
τοῖν
χεροῖν
τὴν |
[352] |
ὥσπερ
σὺ
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες,
|
καὶ |
ἅμα,
(εἴπερ
τῳ
ἄλλῳ,
αἰσχρόν |
[318] |
καὶ
γεωμετρίαν
καὶ
μουσικὴν
διδάσκοντες—
|
καὶ |
ἅμα
εἰς
τὸν
Ἱππίαν
ἀπέβλεψεν— |
[339] |
ταῦτα
ἐκείνοις
ὁμολογεῖσθαι;
Φαίνεται
ἔμοιγε
|
(καὶ |
ἅμα
μέντοι
ἐφοβούμην
μὴ
τὶ |
[338] |
μὲν
ἐρωτάτω,
ἐγὼ
δὲ
ἀποκρινοῦμαι,
|
καὶ |
ἅμα
πειράσομαι
αὐτῷ
δεῖξαι
ὡς |
[349] |
ὄντας
καὶ
ἀνοσιωτάτους
καὶ
ἀκολαστοτάτους
|
καὶ |
ἀμαθεστάτους,
ἀνδρειοτάτους
δὲ
διαφερόντως.
(Ἔχε |
[359] |
ὄντας
καὶ
ἀδικωτάτους
καὶ
ἀκολαστοτάτους
|
καὶ |
ἀμαθεστάτους,
ἀνδρειοτάτους
δέ·
ᾧ
γνώσῃ |
[360] |
ἄλλο
τι
ἢ
δι´
ἄγνοιαν
|
καὶ |
ἀμαθίαν;
Οὕτως
(ἔχει,
ἔφη.
Τί |
[360] |
ἰέναι
ἐπὶ
τὸ
κάλλιόν
τε
|
καὶ |
ἄμεινον
καὶ
ἥδιον;
Ἀλλὰ
καὶ |
[360] |
οὐκ
ἐπὶ
τὸ
κάλλιόν
τε
|
καὶ |
ἄμεινον
καὶ
ἥδιον
ἔρχεται;
Ἀνάγκη, |
[346] |
ἐπικρύπτεσθαί
τε
καὶ
ἐπαινεῖν
ἀναγκάζεσθαι,
|
καὶ |
ἄν
τι
ὀργισθῶσιν
τοῖς
γονεῦσιν |
[326] |
γραφίδι
οὕτω
τὸ
γραμματεῖον
διδόασιν
|
καὶ |
ἀναγκάζουσι
γράφειν
κατὰ
τὴν
ὑφήγησιν |
[321] |
δὲ
{θριξὶν
καὶ}
δέρμασιν
στερεοῖς
|
καὶ |
ἀναίμοις.
τοὐντεῦθεν
τροφὰς
ἄλλοις
ἄλλας |
[349] |
τὴν
τούτων
σκέψιν
καὶ
ἐρωτᾶν
|
καὶ |
ἀνακοινοῦσθαι;
οὐκ
ἔσθ´
ὅπως
οὔ. |
[325] |
διδάσκειν
καὶ
κολάζειν
καὶ
παῖδα
|
καὶ |
ἄνδρα
καὶ
γυναῖκα,
ἕωσπερ
ἂν |
[349] |
ἐρώτημα
τόδε·
σοφία
καὶ
σωφροσύνη
|
καὶ
|
ἀνδρεία
καὶ
δικαιοσύνη
καὶ
ὁσιότης, |
[330] |
ἀρετῆς,
ἔφην
ἐγώ,
σοφία
τε
|
καὶ |
ἀνδρεία;
Πάντων
μάλιστα
δήπου,
ἔφη· |
[342] |
σοφιστάς,
ἀλλὰ
δοκῶσιν
τῷ
μάχεσθαι
|
καὶ |
ἀνδρείᾳ
περιεῖναι,
ἡγούμενοι,
εἰ
γνωσθεῖεν |
[351] |
οὐ
ταὐτὸν
εἶναι
θάρσος
τε
|
καὶ
|
ἀνδρείαν·
ὥστε
συμβαίνει
τοὺς
μὲν |
[350] |
θαρροῦντας.
Οὐκοῦν
οἱ
θαρραλέοι
οὗτοι
|
καὶ |
ἀνδρεῖοί
εἰσιν;
Αἰσχρὸν
μεντἄν,
ἔφη, |
[359] |
πάντες
αὖ
ἔρχονται,
καὶ
δειλοὶ
|
καὶ |
ἀνδρεῖοι,
καὶ
ταύτῃ
γε
ἐπὶ |
[315] |
Ἀκουμενοῦ
καὶ
Φαῖδρος
ὁ
Μυρρινούσιος
|
καὶ |
Ἄνδρων
ὁ
Ἀνδροτίωνος
καὶ
τῶν |
[327] |
φαίνεται
ἄνθρωπος
τῶν
ἐν
νόμοις
|
καὶ |
ἀνθρώποις
τεθραμμένων,
δίκαιον
αὐτὸν
εἶναι
|
[321] |
ἡμέρα
παρῆν,
ἐν
ᾗ
ἔδει
|
καὶ |
ἄνθρωπον
ἐξιέναι
ἐκ
γῆς
εἰς |
[351] |
πολλοί,
ἡδέ´
ἄττα
καλεῖς
κακὰ
|
καὶ |
ἀνιαρὰ
ἀγαθά;
ἐγὼ
γὰρ
λέγω, |
[355] |
ὀνόματα
πάλιν
τὸ
ἡδύ
τε
|
καὶ |
ἀνιαρὸν
ἐπὶ
τοῖς
αὐτοῖς
τούτοις, |
[355] |
κακῷ,
ἔπειτα
αὖθις
ἡδεῖ
τε
|
(καὶ |
ἀνιαρῷ.
θέμενοι
δὴ
οὕτω
λέγωμεν |
[355] |
ὀνόμασι
χρώμεθα
ἅμα,
ἡδεῖ
τε
|
καὶ |
ἀνιαρῷ
καὶ
ἀγαθῷ
καὶ
κακῷ, |
[327] |
εἰ
ἐντύχοις
Εὐρυβάτῳ
καὶ
Φρυνώνδᾳ,
|
καὶ |
ἀνολοφύραι´
ἂν
ποθῶν
τὴν
τῶν |
[333] |
καὶ
πρὸς
τῷ
ἕτερον
εἶναι
|
καὶ |
ἀνόμοια
καὶ
αὐτὰ
καὶ
αἱ |
[349] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἀδικωτάτους
μὲν
ὄντας
|
καὶ |
ἀνοσιωτάτους
καὶ
ἀκολαστοτάτους
καὶ
ἀμαθεστάτους, |
[315] |
Ξάνθιππος,
καὶ
Φιλιππίδης
ὁ
Φιλομήλου
|
καὶ |
Ἀντίμοιρος
ὁ
Μενδαῖος,
ὅσπερ
εὐδοκιμεῖ |
[321] |
τὸν
δὲ
ἄνθρωπον
γυμνόν
τε
|
καὶ |
ἀνυπόδητον
καὶ
ἄστρωτον
καὶ
ἄοπλον· |
[328] |
τὸ
καλὸν
καὶ
ἀγαθὸν
γενέσθαι,
|
καὶ |
ἀξίως
τοῦ
μισθοῦ
ὃν
πράττομαι |
[321] |
τε
καὶ
ἀνυπόδητον
καὶ
ἄστρωτον
|
καὶ |
ἄοπλον·
ἤδη
δὲ
καὶ
ἡ |
[350] |
ὦ
Σώκρατες,
ἃ
ἔλεγόν
τε
|
καὶ |
ἀπεκρινόμην
σοι.
ἔγωγε
ἐρωτηθεὶς
ὑπὸ |
[351] |
καὶ
ἰσχύν,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
|
καὶ |
ἀπὸ
ἐπιστήμης
γίγνεσθαι,
τὴν
δύναμιν, |
[351] |
καὶ
ἀπὸ
τέχνης
γίγνεται
ἀνθρώποις
|
καὶ
|
(ἀπὸ
θυμοῦ
γε
καὶ
ἀπὸ |
[351] |
ἀπὸ
ἐπιστήμης
γίγνεσθαι,
τὴν
δύναμιν,
|
καὶ |
ἀπὸ
μανίας
γε
καὶ
θυμοῦ, |
[351] |
ἀνθρώποις
καὶ
(ἀπὸ
θυμοῦ
γε
|
καὶ |
ἀπὸ
μανίας,
ὥσπερ
ἡ
δύναμις, |
[351] |
ἀνδρείους
πάντας·
θάρσος
μὲν
γὰρ
|
καὶ |
ἀπὸ
τέχνης
γίγνεται
ἀνθρώποις
καὶ
|
[329] |
βραχὺ
καὶ
ἐρόμενος
περιμεῖναί
τε
|
καὶ |
ἀποδέξασθαι
τὴν
ἀπόκρισιν,
ἃ
ὀλίγοις |
[336] |
δὲ
ἀντιποιεῖται,
διαλεγέσθω
ἐρωτῶν
τε
|
καὶ |
ἀποκρινόμενος,
μὴ
ἐφ´
ἑκάστῃ
ἐρωτήσει
|
[326] |
καὶ
δημοσίᾳ,
θαυμάζεις,
ὦ
Σώκρατες,
|
καὶ |
ἀπορεῖς
εἰ
διδακτόν
ἐστιν
ἀρετή; |
[329] |
τὰ
χαλκία
πληγέντα
μακρὸν
ἠχεῖ
|
καὶ |
ἀποτείνει
ἐὰν
μὴ
ἐπιλάβηταί
τις, |
[354] |
ἀποτελευτᾷ
καὶ
λυπῶν
ἀπαλλαγάς
τε
|
καὶ |
ἀποτροπάς;
ἢ
ἔχετέ
τι
ἄλλο |
[357] |
(βίον;
ἆρ´
ἂν
οὐκ
ἐπιστήμη;
|
καὶ |
ἆρ´
ἂν
οὐ
μετρητική
τις, |
[358] |
καλεῖτέ
τι
δέος
καὶ
φόβον;
|
καὶ |
ἆρα
ὅπερ
ἐγώ;
(πρὸς
σὲ |
[327] |
οἶμαι
ἡμῖν
ἡ
ἀλλήλων
δικαιοσύνη
|
καὶ |
ἀρετή·
διὰ
ταῦτα
πᾶς
παντὶ |
[349] |
σοφιστὴν
ἐπονομάσας
σεαυτόν,
ἀπέφηνας
παιδεύσεως
|
καὶ |
ἀρετῆς
διδάσκαλον,
πρῶτος
τούτου
μισθὸν |
[345] |
αὐτὸν
τοῦτον·
ἐπὶ
πλεῖστον
δὲ
|
καὶ |
ἄριστοί
εἰσιν
οὓς
ἂν
οἱ |
[319] |
ἀλλὰ
ἰδίᾳ
ἡμῖν
οἱ
σοφώτατοι
|
καὶ |
ἄριστοι
τῶν
πολιτῶν
ταύτην
τὴν |
[309] |
εἶπε
βοηθῶν
ἐμοί,
καὶ
οὖν
|
καὶ
|
ἄρτι
ἀπ´
ἐκείνου
ἔρχομαι.
ἄτοπον |
[356] |
εἰ
ἐν
τῇ
τοῦ
περιττοῦ
|
καὶ |
ἀρτίου
αἱρέσει
ἡμῖν
ἦν
ἡ
|
[357] |
τέχνη;
ἐπειδὴ
δὲ
περιττοῦ
τε
|
καὶ |
ἀρτίου,
ἆρα
ἄλλη
τις
ἢ |
[326] |
νομοθετῶν
εὑρήματα,
κατὰ
τούτους
ἀναγκάζει
|
καὶ |
ἄρχειν
καὶ
ἄρχεσθαι,
ὃς
δ´ |
[326] |
κατὰ
τούτους
ἀναγκάζει
καὶ
ἄρχειν
|
καὶ |
ἄρχεσθαι,
ὃς
δ´
ἂν
ἐκτὸς |
[323] |
τούτοις·
ὅσα
δὲ
ἐξ
ἐπιμελείας
|
καὶ
|
ἀσκήσεως
καὶ
διδαχῆς
οἴονται
γίγνεσθαι |
[318] |
ἐμβάλλουσιν
εἰς
τέχνας,
λογισμούς
τε
|
καὶ |
ἀστρονομίαν
καὶ
γεωμετρίαν
καὶ
μουσικὴν |
[321] |
ἄνθρωπον
γυμνόν
τε
καὶ
ἀνυπόδητον
|
καὶ
|
ἄστρωτον
καὶ
ἄοπλον·
ἤδη
δὲ |
[335] |
ὥστε
τὸν
λόγον
μηδέποτε
ἐπιλιπεῖν,
|
~καὶ |
αὖ
βραχέα
(οὕτως
ὥστε
μηδένα |
[329] |
τὴν
αἰδῶ
πέμψειε
τοῖς
ἀνθρώποις,
|
καὶ |
αὖ
πολλαχοῦ
ἐν
τοῖς
λόγοις |
[355] |
τῶν
ἡδονῶν
(ἀγόμενος
καὶ
ἐκπληττόμενος·
|
καὶ |
αὖθις
αὖ
λέγετε
ὅτι
γιγνώσκων |
[351] |
τι
ἀπ´
αὐτῶν
ἀποβήσεται
ἄλλο;
|
καὶ |
αὖθις
αὖ
τὰ
ἀνιαρὰ
ὡσαύτως |
[333] |
τῷ
ἕτερον
εἶναι
καὶ
ἀνόμοια
|
καὶ |
αὐτὰ
καὶ
αἱ
δυνάμεις
αὐτῶν, |
[336] |
μοι
ἀπεκρίνατο
διὰ
βραχέων
τε
|
καὶ |
αὐτὰ
τὰ
ἐρωτώμενα,
οὕτω
καὶ |
[337] |
αὐτὸ
τὸ
πρυτανεῖον
τῆς
σοφίας
|
καὶ |
αὐτῆς
τῆς
πόλεως
εἰς
τὸν
|
[354] |
καὶ
ἀγαθὸν
τὴν
ἡδονήν,
ἐπεὶ
|
καὶ |
αὐτὸ
τὸ
χαίρειν
τότε
λέγετε |
[350] |
εἰσιν
τῶν
μὴ
ἐπισταμένων
παλαίειν
|
καὶ |
αὐτοὶ
αὑτῶν
ἐπειδὰν
μάθωσιν
ἢ |
[350] |
τῶν
μὴ
ἐπισταμένων
θαρραλεώτεροί
εἰσιν,
|
καὶ |
αὐτοὶ
ἑαυτῶν
(ἐπειδὰν
μάθωσιν
ἢ |
[357] |
πρᾶξις
(ἄνευ
ἐπιστήμης
ἴστε
που
|
καὶ |
αὐτοὶ
ὅτι
ἀμαθίᾳ
πράττεται.
ὥστε |
[342] |
τοῖς
σοφισταῖς
λανθάνοντες
τοὺς
ξένους,
|
καὶ |
αὐτοὶ
οὐδένα
ἐῶσιν
τῶν
νέων
|
[317] |
ἡμεῖς,
ὡς
ἀκουσόμενοι
ἀνδρῶν
σοφῶν,
|
καὶ |
αὐτοί
τε
ἀντιλαβόμενοι
τῶν
βάθρων
|
[348] |
οὐ
δύνανται
ποιεῖν·
σὺ
δὲ
|
καὶ |
αὐτὸς
ἀγαθὸς
εἶ
καὶ
ἄλλους |
[346] |
δὲ
οἶμαι
καὶ
Σιμωνίδης
ἡγήσατο
|
καὶ |
αὐτὸς
ἢ
τύραννον
ἢ
ἄλλον
|
[334] |
ὅτι
σὺ
οἷός
τ´
εἶ
|
καὶ |
αὐτὸς
καὶ
ἄλλον
διδάξαι
περὶ |
[335] |
λέγεται
περὶ
σοῦ,
φῂς
δὲ
|
καὶ |
αὐτός,
καὶ
ἐν
μακρολογίᾳ
καὶ |
[325] |
τροφὸς
καὶ
μήτηρ
καὶ
παιδαγωγὸς
|
καὶ |
αὐτὸς
(ὁ
πατὴρ
περὶ
τούτου |
[337] |
δὲ
ἀμαθεστέρῳ
ἔλαττον.
ἐγὼ
μὲν
|
καὶ |
αὐτός,
ὦ
Πρωταγόρα
τε
καὶ |
[321] |
αὐτὰ
ταῦτα
στρωμνὴ
οἰκεία
τε
|
καὶ |
αὐτοφυὴς
ἑκάστῳ·
καὶ
(ὑποδῶν
τὰ |
[328] |
πράττομαι
καὶ
ἔτι
πλείονος,
ὥστε
|
καὶ |
αὐτῷ
δοκεῖν
τῷ
μαθόντι.
διὰ |
[327] |
καὶ
ἐν
αὐλήσει
πᾶσαν
προθυμίαν
|
καὶ |
ἀφθονίαν
εἴχομεν
ἀλλήλους
διδάσκειν,
οἴει |
[318] |
νεωστὶ
ἐπιδημοῦντος,
Ζευξίππου
τοῦ
Ἡρακλεώτου,
|
καὶ |
ἀφικόμενος
παρ´
αὐτόν,
ὥσπερ
παρὰ |
[353] |
πολλάκις
ὑπὸ
σίτων
καὶ
ποτῶν
|
καὶ |
ἀφροδισίων
κρατούμενοι
ἡδέων
ὄντων,
γιγνώσκοντες |
[343] |
Μιλήσιος
καὶ
Πιττακὸς
ὁ
Μυτιληναῖος
|
καὶ |
Βίας
ὁ
Πριηνεὺς
καὶ
Σόλων |
[361] |
προθυμίαν
ἔχω
καταφανῆ
αὐτὰ
γενέσθαι,
|
καὶ |
βουλοίμην
ἂν
ταῦτα
διεξελθόντας
ἡμᾶς |
[342] |
καὶ
ἱμάντας
περιειλίττονται
καὶ
φιλογυμναστοῦσιν
|
καὶ |
βραχείας
ἀναβολὰς
φοροῦσιν,
ὡς
δὴ |
[334] |
ἐνέτυχες,
σύντεμνέ
μοι
τὰς
ἀποκρίσεις
|
καὶ
|
βραχυτέρας
ποίει,
εἰ
μέλλω
σοι |
[314] |
φιλτάτοις
κυβεύῃς
τε
καὶ
κινδυνεύῃς.
|
καὶ |
γὰρ
δὴ
καὶ
πολὺ
μείζων |
[347] |
τέλος
ἔλθοιμι
μετὰ
σοῦ
σκοπούμενος.
|
καὶ |
γὰρ
δοκεῖ
μοι
τὸ
περὶ |
[328] |
καὶ
τὰ
πολλὰ
ταῦτα
ἐξεδίδαξεν.
|
καὶ
|
γὰρ
εἰ
μέν
τις
περὶ |
[362] |
χρὴ
ποιεῖν,
εἴ
σοι
δοκεῖ.
|
καὶ
|
γὰρ
ἐμοὶ
οἷπερ
ἔφην
ἰέναι |
[317] |
ἤδη
εἰμὶ
ἐν
τῇ
τέχνῃ·
|
καὶ |
γὰρ
καὶ
τὰ
σύμπαντα
πολλά |
[331] |
ὅς,
προσέοικέν
τι
δικαιοσύνη
ὁσιότητι·
|
καὶ |
γὰρ
ὁτιοῦν
ὁτῳοῦν
ἁμῇ
γέ |
[314] |
ἔπειτα
ἀκούσαντες
καὶ
ἄλλοις
ἀνακοινωσώμεθα·
|
καὶ |
γὰρ
οὐ
μόνος
Πρωταγόρας
αὐτόθι |
[340] |
ὁ
Πρωταγόρας
τὸν
Σιμωνίδην
ἐκπέρσῃ.
|
καὶ |
γὰρ
οὖν
καὶ
δεῖται
τὸ |
[361] |
καὶ
τὴν
διέξοδον
τῶν
λόγων.
|
καὶ |
γὰρ
οὔτε
(τἆλλα
οἶμαι
κακὸς |
[347] |
τῶν
φαύλων
καὶ
ἀγοραίων
ἀνθρώπων.
|
καὶ |
γὰρ
οὗτοι,
διὰ
τὸ
μὴ |
[313] |
ὁ
(ἔμπορός
τε
καὶ
κάπηλος.
|
καὶ |
γὰρ
οὗτοί
που
ὧν
ἄγουσιν
|
[309] |
δὲ
καὶ
τῇ
νῦν
ἡμέρᾳ·
|
καὶ |
γὰρ
πολλὰ
ὑπὲρ
ἐμοῦ
εἶπε |
[311] |
ἂν
φῶς
γένηται·
εἶτα
ἴωμεν.
|
καὶ |
γὰρ
τὰ
πολλὰ
Πρωταγόρας
ἔνδον |
[357] |
καταγελᾶτε,
καὶ
ὑμῶν
αὐτῶν
καταγελάσεσθε.
|
καὶ |
γὰρ
ὑμεῖς
ὡμολογήκατε
ἐπιστήμης
ἐνδείᾳ |
[318] |
τέχνας,
λογισμούς
τε
καὶ
ἀστρονομίαν
|
καὶ
|
γεωμετρίαν
καὶ
μουσικὴν
διδάσκοντες—
καὶ |
[344] |
χειμὼν
ἐπιπεσὼν
ἀμήχανον
ἂν
ποιήσειεν,
|
καὶ |
γεωργὸν
χαλεπὴ
ὥρα
ἐπελθοῦσα
ἀμήχανον |
[320] |
μείξαντες
καὶ
τῶν
ὅσα
πυρὶ
|
καὶ |
γῇ
κεράννυται.
ἐπειδὴ
δ´
ἄγειν |
[316] |
Μουσαῖον·
ἐνίους
δέ
τινας
ᾔσθημαι
|
καὶ |
γυμναστικήν,
οἷον
Ἴκκος
τε
ὁ |
[325] |
κολάζειν
καὶ
παῖδα
καὶ
ἄνδρα
|
καὶ |
γυναῖκα,
ἕωσπερ
ἂν
κολαζόμενος
βελτίων |
[342] |
ἐπὶ
παιδεύσει
μέγα
φρονοῦντες,
ἀλλὰ
|
καὶ |
γυναῖκες.
γνοῖτε
δ´
ἂν
ὅτι |
[310] |
ἄλλου
ἐπελαθόμην.
ἐπειδὴ
δὲ
ἦλθον
|
καὶ |
δεδειπνηκότες
ἦμεν
καὶ
ἐμέλλομεν
ἀναπαύεσθαι, |
[359] |
γε
θαρροῦσι
πάντες
αὖ
ἔρχονται,
|
καὶ |
δειλοὶ
καὶ
ἀνδρεῖοι,
καὶ
ταύτῃ |
[341] |
δεινῆς
νόσου"
καὶ
δεινοῦ
πολέμου"
|
καὶ |
δεινῆς
πενίας,
ὡς
τοῦ
δεινοῦ |
[341] |
τινὰ
λέγω
ὅτι
Πρωταγόρας
σοφὸς
|
καὶ |
δεινός
ἐστιν
ἀνήρ,
ἐρωτᾷ
(εἰ |
[341] |
δεινῆς
ὑγιείας,
ἀλλὰ
δεινῆς
νόσου"
|
καὶ |
δεινοῦ
πολέμου"
καὶ
δεινῆς
πενίας, |
[340] |
Σιμωνίδην
ἐκπέρσῃ.
καὶ
γὰρ
οὖν
|
καὶ |
δεῖται
τὸ
ὑπὲρ
Σιμωνίδου
ἐπανόρθωμα |
[336] |
καὶ
ἐπίστασθαι
λόγον
τε
δοῦναι
|
καὶ |
δέξασθαι
θαυμάζοιμ´
ἂν
εἴ
τῳ |
[337] |
διαφέρεσθαι
ἀλλήλοις.
ἐγὼ
μὲν
οὖν
|
καὶ |
δέομαι
καὶ
συμβουλεύω,
ὦ
Πρωταγόρα |
[321] |
μὲν
ὁπλαῖς,
τὰ
δὲ
{θριξὶν
|
καὶ} |
δέρμασιν
στερεοῖς
καὶ
ἀναίμοις.
τοὐντεῦθεν |
[322] |
ἵν´
εἶεν
πόλεων
κόσμοι
τε
|
καὶ |
δεσμοὶ
φιλίας
συναγωγοί.
ἐρωτᾷ
οὖν |
[339] |
τε
καὶ
ἐρωτώμενον
λόγον
δοῦναι.
|
καὶ |
δὴ
καὶ
νῦν
ἔσται
τὸ |
[345] |
τὰ
κακὰ
ποιοῦντες
ἄκοντες
ποιοῦσιν·
|
καὶ |
δὴ
καὶ
ὁ
Σιμωνίδης
οὐχ |
[348] |
ὧν
εἰκὸς
σκοπεῖσθαι
τὸν
ἐπιεικῆ,
|
καὶ |
δὴ
καὶ
περὶ
ἀρετῆς.
τίνα |
[343] |
τῆς
φιλοσοφίας,
βραχυλογία
τις
Λακωνική·
|
καὶ |
δὴ
καὶ
τοῦ
Πιττακοῦ
ἰδίᾳ |
[327] |
ἀνθρώποις
τεθραμμένων,
δίκαιον
αὐτὸν
εἶναι
|
καὶ |
δημιουργὸν
τούτου
τοῦ
πράγματος,
εἰ |
[325] |
διδακτὸν
αὐτὸ
ἡγοῦνται
καὶ
ἰδίᾳ
|
καὶ |
δημοσίᾳ,
ἀπεδείξαμεν·
διδακτοῦ
δὲ
ὄντος |
[326] |
ἐπιμελείας
οὔσης
περὶ
ἀρετῆς
ἰδίᾳ
|
καὶ
|
δημοσίᾳ,
θαυμάζεις,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ |
[327] |
ἕκαστος,
καὶ
τοῦτο
καὶ
ἰδίᾳ
|
καὶ |
δημοσίᾳ
πᾶς
πάντα
καὶ
ἐδίδασκε |
[357] |
τούτοις
κακῶς
πράττετε
καὶ
ἰδίᾳ
|
καὶ |
δημοσίᾳ.
~(Ταῦτα
μὲν
τοῖς
πολλοῖς |
[324] |
ἔχουσιν
ὅσοιπερ
(τιμωροῦνται
καὶ
ἰδίᾳ
|
καὶ |
δημοσίᾳ.
τιμωροῦνται
δὲ
καὶ
κολάζονται |
[310] |
παῖς
με
ὁ
Σάτυρος
ἀπέδρα·
|
καὶ |
δῆτα
μέλλων
σοι
φράζειν
ὅτι |
[337] |
δὲ
μή—
ἀμφισβητοῦσι
μὲν
γὰρ
|
καὶ |
δι´
εὔνοιαν
οἱ
φίλοι
τοῖς |
[345] |
εὑρὼν
ἀπαγγελέω,
(φησίν—
οὕτω
σφόδρα
|
καὶ |
δι´
ὅλου
τοῦ
ᾄσματος
ἐπεξέρχεται
|
[322] |
πόλεως.
οὕτω
δή,
ὦ
Σώκρατες,
|
καὶ |
διὰ
ταῦτα
οἵ
τε
ἄλλοι |
[347] |
ἀλλοτρίαν
φωνὴν
τὴν
τῶν
αὐλῶν,
|
καὶ |
διὰ
τῆς
ἐκείνων
φωνῆς
ἀλλήλοις |
[334] |
δ´
ἐντὸς
ταὐτὸν
τοῦτο
κάκιστον·
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
οἱ
ἰατροὶ
πάντες |
[346] |
πατρίδι
ἀδικηθέντες,
αὐτοὺς
ἑαυτοὺς
παραμυθεῖσθαι
|
καὶ |
διαλλάττεσθαι
προσαναγκάζοντας
ἑαυτοὺς
φιλεῖν
τοὺς |
[338] |
ἵν´
ὃ
προθυμεῖσθε
συνουσία
τε
|
καὶ |
διάλογοι
ἡμῖν
γίγνωνται·
εἰ
μὴ |
[348] |
πρὸς
ἅπαν
ἔργον
καὶ
λόγον
|
καὶ |
διανόημα·
μοῦνος
δ´
εἴπερ
τε
|
[328] |
δὴ
ἐγὼ
οἶμαι
εἷς
εἶναι,
|
καὶ |
διαφερόντως
ἂν
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων |
[319] |
οὕτως,
(ὅσα
ἡγοῦνται
μαθητά
τε
|
καὶ |
διδακτὰ
εἶναι·
ἐὰν
δέ
τις |
[324] |
εἰσι
τῶν
ἡγουμένων
παρασκευαστὸν
εἶναι
|
καὶ |
διδακτὸν
ἀρετήν.
ὡς
μὲν
οὖν |
[327] |
ταῦτα
πᾶς
παντὶ
προθύμως
λέγει
|
καὶ |
διδάσκει
καὶ
τὰ
δίκαια
καὶ
|
[325] |
μή,
ἢ
τὸν
μὴ
μετέχοντα
|
καὶ |
διδάσκειν
καὶ
κολάζειν
καὶ
παῖδα |
[352] |
ἐμοῦ
ἐπιχείρησον
πείθειν
τοὺς
ἀνθρώπους
|
καὶ |
διδάσκειν
ὅ
ἐστιν
αὐτοῖς
τοῦτο |
[325] |
δ´
ἂν
μὴ
ὑπακούῃ
κολαζόμενος
|
καὶ |
διδασκόμενος,
ὡς
ἀνίατον
ὄντα
τοῦτον
|
[325] |
ἀρξάμενοι,
μέχρι
οὗπερ
ἂν
ζῶσι,
|
καὶ
|
διδάσκουσι
καὶ
νουθετοῦσιν.
ἐπειδὰν
θᾶττον |
[323] |
δὲ
ἐξ
ἐπιμελείας
καὶ
ἀσκήσεως
|
καὶ |
διδαχῆς
οἴονται
γίγνεσθαι
ἀγαθὰ
ἀνθρώποις, |
[348] |
ἑαυτῶν
λόγοις
πεῖραν
ἀλλήλων
λαμβάνοντες
|
καὶ |
διδόντες.
τοὺς
τοιούτους
μοι
δοκεῖ |
[315] |
θρόνῳ
καθήμενος
ἑκάστοις
αὐτῶν
διέκρινεν
|
καὶ |
διεξῄει
τὰ
ἐρωτώμενα.
Καὶ
μὲν |
[329] |
πολλοὶ
ἀνδρεῖοί
εἰσιν,
ἄδικοι
δέ,
|
καὶ
|
δίκαιοι
αὖ,
σοφοὶ
δὲ
οὔ. |
[349] |
σοφία
καὶ
σωφροσύνη
καὶ
ἀνδρεία
|
καὶ |
δικαιοσύνη
καὶ
ὁσιότης,
πότερον
ταῦτα, |
[331] |
εἰ
γὰρ
βούλει,
ἔστω
ἡμῖν
|
καὶ |
δικαιοσύνη
ὅσιον
καὶ
ὁσιότης
δίκαιον. |
[322] |
ἰδιώταις,
καὶ
οἱ
ἄλλοι
δημιουργοί·
|
καὶ |
δίκην
δὴ
καὶ
αἰδῶ
(οὕτω |
[322] |
ἄγοντα
εἰς
ἀνθρώπους
αἰδῶ
τε
|
καὶ |
δίκην,
ἵν´
εἶεν
πόλεων
κόσμοι |
[322] |
ἐμοῦ
τὸν
μὴ
δυνάμενον
αἰδοῦς
|
καὶ |
δίκης
μετέχειν
κτείνειν
ὡς
νόσον |
[330] |
τὸ
δὲ
ἄλλο;
Ναί.
Ἦ
|
καὶ |
δύναμιν
αὐτῶν
ἕκαστον
ἰδίαν
ἔχει; |
[358] |
βελτίω
εἶναι
ἢ
(ἃ
ποιεῖ,
|
καὶ |
δυνατά,
ἔπειτα
ποιεῖ
ταῦτα,
ἐξὸν |
[325] |
ποίει,
τὰ
δὲ
μὴ
ποίει.
|
καὶ |
ἐὰν
μὲν
ἑκὼν
πείθηται·
εἰ |
[351] |
ἑκάστοτε,
ὦ
Σώκρατες,
σκοπώμεθα
αὐτό,
|
καὶ |
ἐὰν
μὲν
πρὸς
λόγον
δοκῇ |
[342] |
ποιούμενοι
τῶν
τε
λακωνιζόντων
τούτων
|
καὶ |
ἐάν
τις
ἄλλος
ξένος
ὢν |
[322] |
δημιουργικῆς,
ὀλίγοις
οἴονται
μετεῖναι
συμβουλῆς,
|
καὶ |
ἐάν
(τις
ἐκτὸς
ὢν
τῶν |
[334] |
τυγχάνω
ἐπιλήσμων
τις
ὢν
ἄνθρωπος,
|
καὶ |
ἐάν
τίς
μοι
μακρὰ
λέγῃ, |
[352] |
καὶ
οἷον
ἄρχειν
τοῦ
ἀνθρώπου,
|
καὶ |
ἐάνπερ
γιγνώσκῃ
τις
τἀγαθὰ
καὶ |
[339] |
λέγοντα
αὑτῷ
μέμφεται,
δῆλον
ὅτι
|
καὶ |
ἑαυτὸν
μέμφεται,
ὥστε
ἤτοι
τὸ |
[343] |
Λίνδιος
καὶ
Μύσων
ὁ
Χηνεύς,
|
καὶ |
ἕβδομος
ἐν
τούτοις
ἐλέγετο
Λακεδαιμόνιος |
[357] |
(μείζονος
καὶ
σμικροτέρου
καὶ
πορρωτέρω
|
καὶ |
ἐγγυτέρω,
ἆρα
πρῶτον
μὲν
οὐ |
[326] |
πολλαὶ
δὲ
διέξοδοι
καὶ
ἔπαινοι
|
καὶ |
ἐγκώμια
παλαιῶν
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν,
ἵνα |
[346] |
ἄλλον
τινὰ
τῶν
τοιούτων
ἐπαινέσαι
|
καὶ |
ἐγκωμιάσαι
οὐχ
ἑκών,
ἀλλ´
ἀναγκαζόμενος. |
[311] |
ἀναστάντες
εἰς
τὴν
αὐλὴν
περιῇμεν·
|
καὶ |
ἐγὼ
(ἀποπειρώμενος
τοῦ
Ἱπποκράτους
τῆς |
[329] |
τὴν
ἀρετὴν
φῂς
διδακτὸν
εἶναι,
|
καὶ
|
ἐγὼ
εἴπερ
ἄλλῳ
τῳ
ἀνθρώπων |
[334] |
παρόντες
ἀνεθορύβησαν
ὡς
εὖ
λέγοι,
|
καὶ |
ἐγὼ
εἶπον·
Ὦ
Πρωταγόρα,
ἐγὼ |
[316] |
διαθεασάμενοι
προσῇμεν
πρὸς
τὸν
Πρωταγόραν,
|
(καὶ |
ἐγὼ
εἶπον·
Ὦ
Πρωταγόρα,
πρὸς |
[348] |
βεβαιώσηται,
ἕως
ἂν
ἐντύχῃ.
ὥσπερ
|
καὶ |
ἐγὼ
ἕνεκα
τούτου
σοὶ
ἡδέως |
[328] |
τοιαῦτα
ἐπιδειξάμενος
ἀπεπαύσατο
τοῦ
λόγου.
|
καὶ |
ἐγὼ
ἐπὶ
μὲν
πολὺν
χρόνον |
[359] |
τῶν
ἄλλων
μορίων
τῆς
ἀρετῆς.
|
καὶ |
ἐγὼ
εὐθὺς
τότε
πάνυ
ἐθαύμασα |
[338] |
πρὸς
αὐτὸ
τὸ
ἐρωτώμενον
ἀποκρίνεσθαι,
|
καὶ |
ἐγὼ
καὶ
ὑμεῖς
κοινῇ
δεησόμεθα |
[341] |
διὰ
πολλῶν
πραγμάτων
γίγνηται.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐγὼ
οἶμαι,
ἔφην,
ὦ
Πρωταγόρα, |
[316] |
ὁ
καλός,
ὡς
φῂς
σὺ
|
καὶ |
ἐγὼ
πείθομαι,
καὶ
Κριτίας
ὁ |
[340] |
σθένος
ἀνέρος
ἀμφότεροί
περσχῶμεν,
ἀτὰρ
|
καὶ |
ἐγὼ
σὲ
παρακαλῶ,
μὴ
ἡμῖν |
[339] |
παρέσχεν
καὶ
ἔπαινον
(τῶν
ἀκουόντων·
|
καὶ |
ἐγὼ
τὸ
μὲν
πρῶτον,
ὡσπερεὶ |
[352] |
μετάφρενον
ἐπίδειξον,
ἵνα
ἐπισκέψωμαι
σαφέστερον,
|
καὶ |
ἐγὼ
τοιοῦτόν
τι
ποθῶ
πρὸς |
[318] |
καλῶς
ἐρωτᾷς,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
καὶ |
ἐγὼ
τοῖς
καλῶς
ἐρωτῶσι
χαίρω |
[327] |
ἰδίᾳ
καὶ
δημοσίᾳ
πᾶς
πάντα
|
καὶ |
ἐδίδασκε
καὶ
ἐπέπληττε
τὸν
μὴ |
[346] |
ἐπαινῶ
καὶ
φιλῶ.
σὲ
οὖν,
|
καὶ |
εἰ
μέσως
~(ἔλεγες
ἐπιεικῆ
καὶ |
[361] |
ἐμαυτοῦ
παντὸς
πάντα
ταῦτα
πραγματεύομαι,
|
καὶ |
εἰ
σὺ
ἐθέλοις,
ὅπερ
καὶ |
[335] |
εἰς
ἀγῶνα
λόγων
ἀφικόμην
ἀνθρώποις,
|
καὶ |
εἰ
τοῦτο
ἐποίουν
ὃ
σὺ |
[361] |
ἄνθρωπος
κατηγορεῖν
τε
καὶ
καταγελᾶν,
|
καὶ |
εἰ
φωνὴν
λάβοι,
εἰπεῖν
ἂν |
[331] |
δέομαι
τὸ
εἰ
βούλει"
τοῦτο
|
καὶ |
εἴ
σοι
δοκεῖ"
ἐλέγχεσθαι,
ἀλλ´ |
[332] |
τι
ἰσχύϊ
πράττεται,
ἰσχυρῶς
πράττεται,
|
καὶ |
εἴ
τι
ἀσθενείᾳ,
ἀσθενῶς;
Ἐδόκει. |
[332] |
πράττεται,
ὑπὸ
τοῦ
αὐτοῦ
πράττεται,
|
καὶ |
εἴ
τι
ἐναντίως,
ὑπὸ
τοῦ |
[332] |
εἴ
τι
μετὰ
τάχους,
ταχέως,
|
καὶ |
εἴ
τι
μετὰ
βραδυτῆτος,
(βραδέως; |
[323] |
ἄλλῃ
πολιτικῇ
ἀρετῇ,
ἐάν
τινα
|
καὶ |
εἰδῶσιν
ὅτι
ἄδικός
ἐστιν,
ἐὰν |
[340] |
εἴργασται,
ὡς
ἔοικεν,
ὦ
(Πρωταγόρα,
|
καὶ |
εἰμί
τις
γελοῖος
ἰατρός·
ἰώμενος |
[344] |
διαμένειν
(ἐν
ταύτῃ
τῇ
ἕξει
|
καὶ |
εἶναι
ἄνδρα
ἀγαθόν,
ὡς
σὺ |
[310] |
ἐκαθέζετο
παρὰ
τοὺς
πόδας
μου,
|
καὶ |
εἶπεν·
Ἑσπέρας
δῆτα,
μάλα
γε |
[335] |
ἀριστερᾷ
ἀντελάβετο
τοῦ
τρίβωνος
τουτουΐ,
|
καὶ |
εἶπεν·
Οὐκ
ἀφήσομέν
σε,
ὦ |
[330] |
ἂν
ἔγωγ´,
ἔφην,
τῷ
ἐρωτήματι,
|
καὶ |
εἴποιμ´
ἄν·
Εὐφήμει,
ὦ
ἄνθρωπε· |
[310] |
ἥκεις;
~(ΣΩ.
Πάνυ
γε,
πολλὰ
|
καὶ |
εἰπὼν
καὶ
ἀκούσας.
(ΕΤ.
Τί |
[354] |
αὐτὸ
τὸ
χαίρειν
κακὸν
καλεῖτε
|
καὶ |
εἰς
ἄλλο
τι
τέλος
ἀποβλέψαντες, |
[321] |
χειμῶνα,
δυνατοῖς
δὲ
καὶ
καύματα,
|
καὶ |
εἰς
εὐνὰς
ἰοῦσιν
ὅπως
ὑπάρχοι
|
[313] |
περιεσκέψω
εἴτ´
ἐπιτρεπτέον
εἴτε
οὔ,
|
καὶ |
εἰς
συμβουλὴν
τούς
τε
φίλους |
[318] |
Τί
δὴ
φῂς
βελτίω
ἔσεσθαι
|
καὶ |
εἰς
τί
ἐπιδώσειν;
εἴποι
ἂν |
[322] |
τὴν
τῆς
Ἀθηνᾶς
δίδωσιν
ἀνθρώπῳ,
|
~καὶ |
ἐκ
τούτου
εὐπορία
μὲν
ἀνθρώπῳ |
[318] |
ἐν
τῇ
ὑστεραίᾳ
ταὐτὰ
ταῦτα·
|
καὶ |
ἑκάστης
ἡμέρας
ἀεὶ
ἐπὶ
τὸ |
[350] |
οὐκ
ἀνδρεῖοι
ἀλλὰ
μαινόμενοι
φαίνονται;
|
καὶ |
ἐκεῖ
αὖ
οἱ
σοφώτατοι
οὗτοι |
[356] |
ἂν
ἔχοιεν
ἄλλως
λέγειν.
Συνεδόκει
|
καὶ |
ἐκείνῳ.
Ὅτε
δὴ
τοῦτο
οὕτως |
[348] |
μόγις
προυτράπετο
εἰς
τὸ
διαλέγεσθαι
|
καὶ |
ἐκέλευεν
ἐρωτᾶν
αὑτὸν
ὡς
ἀποκρινούμενος. |
[325] |
βάθρων
ἀναγιγνώσκειν
ποιητῶν
ἀγαθῶν
ποιήματα
|
καὶ |
ἐκμανθάνειν
~(ἀναγκάζουσιν,
ἐν
οἷς
πολλαὶ |
[355] |
πράττειν,
ὑπὸ
τῶν
ἡδονῶν
(ἀγόμενος
|
καὶ |
ἐκπληττόμενος·
καὶ
αὖθις
αὖ
λέγετε |
[357] |
βίου
οὖσα,
τοῦ
τε
πλέονος
|
καὶ |
ἐλάττονος
καὶ
(μείζονος
καὶ
σμικροτέρου |
[356] |
σμικρότερα
γιγνόμενα
ἀλλήλων
καὶ
πλείω
|
καὶ |
ἐλάττω
καὶ
μᾶλλον
καὶ
ἧττον. |
[338] |
ὁ
Καλλίας
οὐκ
ἔφη
ἀφήσειν
|
καὶ |
ἑλέσθαι
ἐδέοντο
ἐπιστάτην.
εἶπον
οὖν |
[356] |
ἐστίν,
ἀλλ´
ἢ
ὑπερβολὴ
ἀλλήλων
|
καὶ |
ἔλλειψις;
ταῦτα
δ´
ἐστὶ
μείζω |
[330] |
ἄλλα
ὀρθῶς
ἤκουσας,
ὅτι
δὲ
|
καὶ |
ἐμὲ
οἴει
εἰπεῖν
τοῦτο,
παρήκουσας· |
[338] |
τοῖς
παροῦσι,
καὶ
πάντες
ἐπῄνεσαν,
|
καὶ |
ἐμέ
τε
ὁ
Καλλίας
οὐκ |
[333] |
μάλιστα
ἐξετάζω,
συμβαίνει
μέντοι
ἴσως
|
καὶ |
ἐμὲ
τὸν
ἐρωτῶντα
καὶ
τὸν |
[310] |
δὲ
ἦλθον
καὶ
δεδειπνηκότες
ἦμεν
|
καὶ |
ἐμέλλομεν
ἀναπαύεσθαι,
τότε
μοι
ἁδελφὸς |
[347] |
ᾄσματος
διεληλυθέναι·
ἔστιν
μέντοι,
ἔφη,
|
καὶ
|
(ἐμοὶ
λόγος
περὶ
αὐτοῦ
εὖ |
[352] |
(εἴπερ
τῳ
ἄλλῳ,
αἰσχρόν
ἐστι
|
καὶ |
ἐμοὶ
σοφίαν
καὶ
ἐπιστήμην
μὴ |
[335] |
νῦν
δὲ
ἐπειδὴ
οὐκ
ἐθέλεις
|
καὶ |
ἐμοί
τις
ἀσχολία
ἐστὶν
καὶ |
[318] |
καὶ
σὺ
εἰπὲ
τῷ
νεανίσκῳ
|
καὶ |
ἐμοὶ
ὑπὲρ
(τούτου
ἐρωτῶντι,
Ἱπποκράτης |
[314] |
ποτὰ
πριάμενον
παρὰ
τοῦ
καπήλου
|
καὶ |
ἐμπόρου
ἔξεστιν
ἐν
ἄλλοις
ἀγγείοις |
[327] |
τὰ
νόμιμα—
εἰ
οὖν
οὕτω
|
καὶ |
ἐν
αὐλήσει
πᾶσαν
προθυμίαν
καὶ |
[335] |
καὶ
αὐτός,
καὶ
ἐν
μακρολογίᾳ
|
καὶ |
ἐν
βραχυλογίᾳ
οἷός
τ´
εἶ |
[315] |
οἱ
μετ´
ἐκείνου,
εὖ
πως
|
καὶ |
ἐν
κόσμῳ
περιεσχίζοντο
οὗτοι
οἱ |
[315] |
οἱ
ἐπήκοοι
ἔνθεν
καὶ
ἔνθεν,
|
καὶ |
ἐν
κύκλῳ
περιιόντες
ἀεὶ
εἰς |
[342] |
τῶν
Ἑλλήνων
ἐν
Κρήτῃ
τε
|
καὶ
|
(ἐν
Λακεδαίμονι,
καὶ
σοφισταὶ
πλεῖστοι |
[335] |
σοῦ,
φῂς
δὲ
καὶ
αὐτός,
|
καὶ |
ἐν
μακρολογίᾳ
καὶ
ἐν
βραχυλογίᾳ |
[356] |
μεταμέλειν
καὶ
ἐν
ταῖς
πράξεσιν
|
καὶ |
ἐν
ταῖς
αἱρέσεσιν
τῶν
μεγάλων |
[326] |
σωμάτων
καὶ
ἐν
τοῖς
πολέμοις
|
καὶ |
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
πράξεσιν.
καὶ |
[356] |
πολλάκις
μεταλαμβάνειν
ταὐτὰ
καὶ
μεταμέλειν
|
καὶ |
ἐν
ταῖς
πράξεσιν
καὶ
ἐν |
[316] |
καὶ
ἰόντα
εἰς
πόλεις
μεγάλας,
|
καὶ |
ἐν
ταύταις
πείθοντα
τῶν
νέων |
[323] |
ὡς
μαινόμενον·
ἐν
δὲ
δικαιοσύνῃ
|
καὶ |
ἐν
τῇ
ἄλλῃ
πολιτικῇ
ἀρετῇ, |
[361] |
τῇ
σκέψει
(σφήλῃ
ἐξαπατήσας,
ὥσπερ
|
καὶ |
ἐν
τῇ
διανομῇ
ἠμέλησεν
ἡμῶν, |
[361] |
πολλάκις
ἡμᾶς
ὁ
Ἐπιμηθεὺς
ἐκεῖνος
|
καὶ |
ἐν
τῇ
σκέψει
(σφήλῃ
ἐξαπατήσας, |
[318] |
συγγένῃ,
ἀπιέναι
οἴκαδε
βελτίονι
γεγονότι,
|
καὶ |
ἐν
τῇ
ὑστεραίᾳ
ταὐτὰ
ταῦτα· |
[326] |
διὰ
τὴν
πονηρίαν
τῶν
σωμάτων
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
πολέμοις
καὶ
ἐν |
[350] |
ἀποφαίνεις
καὶ
μὴ
ἐπισταμένων
ἄλλων,
|
καὶ |
ἐν
τούτῳ
οἴει
τὴν
ἀνδρείαν |
[361] |
φῂς
σύ.
ἤρεσεν
οὖν
μοι
|
καὶ |
ἐν
τῷ
μύθῳ
ὁ
Προμηθεὺς |
[341] |
ὀρθῶς
διαιρεῖν
ἅτε
Λέσβιος
ὢν
|
καὶ |
ἐν
φωνῇ
βαρβάρῳ
τεθραμμένος;
Ἀκούεις |
[313] |
τοῦ
σώματος
ἡγῇ,
τὴν
ψυχήν,
|
καὶ |
ἐν
ᾧ
πάντ´
ἐστὶν
τὰ |
[357] |
μετρητική
τις,
ἐπειδήπερ
ὑπερβολῆς
τε
|
καὶ |
ἐνδείας
ἐστὶν
ἡ
τέχνη;
ἐπειδὴ |
[357] |
οὐ
μετρητικὴ
φαίνεται,
ὑπερβολῆς
τε
|
καὶ |
ἐνδείας
οὖσα
καὶ
ἰσότητος
πρὸς |
[325] |
καὶ
ἔργον
καὶ
λόγον
διδάσκοντες
|
καὶ
|
ἐνδεικνύμενοι
ὅτι
τὸ
μὲν
δίκαιον, |
[315] |
περιεσχίζοντο
οὗτοι
οἱ
ἐπήκοοι
ἔνθεν
|
καὶ |
ἔνθεν,
καὶ
ἐν
κύκλῳ
περιιόντες |
[334] |
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ
παντοδαπόν,
ὥστε
|
καὶ |
ἐνταῦθα
τοῖς
μὲν
ἔξωθεν
τοῦ
|
[323] |
τοῦ
αὐτομάτου,
ἀλλὰ
διδακτόν
τε
|
καὶ |
ἐξ
ἐπιμελείας
παραγίγνεσθαι
ᾧ
ἂν |
[361] |
διέξιμεν·
νῦν
δ´
ὥρα
ἤδη
|
καὶ |
ἐπ´
ἄλλο
τι
τρέπεσθαι.
~(Ἀλλ´, |
[346] |
τοὺς
δ´
ἀγαθοὺς
ἐπικρύπτεσθαί
τε
|
καὶ |
ἐπαινεῖν
ἀναγκάζεσθαι,
καὶ
ἄν
τι
|
[346] |
τινὶ
γίγνεσθαι
~καὶ
ἐπαινέτην
{φιλεῖν
|
καὶ |
ἐπαινεῖν}
οἷον
ἀνδρὶ
πολλάκις
συμβῆναι |
[346] |
προσαναγκάζοντας
ἑαυτοὺς
φιλεῖν
τοὺς
ἑαυτῶν
|
καὶ |
ἐπαινεῖν.
πολλάκις
δὲ
οἶμαι
καὶ |
[346] |
αὑτὸν
ἐπαναγκάζειν
φίλον
τινὶ
γίγνεσθαι
|
~καὶ |
ἐπαινέτην
{φιλεῖν
καὶ
ἐπαινεῖν}
οἷον |
[346] |
ποιῇ,
ὡς
ἐγὼ
πάντας
φιλέω
|
καὶ |
ἐπαίνημι—
καὶ
τῇ
φωνῇ
ἐνταῦθα |
[326] |
νουθετήσεις
ἔνεισιν
πολλαὶ
δὲ
διέξοδοι
|
καὶ |
ἔπαινοι
καὶ
ἐγκώμια
παλαιῶν
ἀνδρῶν
|
[339] |
οὖν
ταῦτα
πολλοῖς
θόρυβον
παρέσχεν
|
καὶ |
ἔπαινον
(τῶν
ἀκουόντων·
καὶ
ἐγὼ |
[325] |
δὲ
διδάσκαλοι
τούτων
τε
ἐπιμελοῦνται,
|
καὶ |
ἐπειδὰν
αὖ
γράμματα
μάθωσιν
καὶ |
[338] |
ὅμως
δὲ
ἠναγκάσθη
ὁμολογῆσαι
ἐρωτήσειν,
|
καὶ |
ἐπειδὰν
ἱκανῶς
ἐρωτήσῃ,
πάλιν
δώσειν |
[310] |
τῇ
βακτηρίᾳ
πάνυ
σφόδρα
ἔκρουε,
|
καὶ |
ἐπειδὴ
αὐτῷ
ἀνέῳξέ
τις,
εὐθὺς |
[327] |
δημοσίᾳ
πᾶς
πάντα
καὶ
ἐδίδασκε
|
καὶ
|
ἐπέπληττε
τὸν
μὴ
καλῶς
αὐλοῦντα, |
[335] |
ἢ
τῶν
ἡμεροδρόμων
διαθεῖν
τε
|
καὶ |
ἕπεσθαι,
~(εἴποιμι
ἄν
σοι
ὅτι |
[322] |
συγγένειαν
ζῴων
μόνον
θεοὺς
ἐνόμισεν,
|
καὶ
|
ἐπεχείρει
βωμούς
τε
ἱδρύεσθαι
καὶ |
[315] |
εὐδοκιμεῖ
μάλιστα
τῶν
Πρωταγόρου
μαθητῶν
|
καὶ |
ἐπὶ
τέχνῃ
μανθάνει,
ὡς
σοφιστὴς |
[361] |
ἂν
ταῦτα
διεξελθόντας
ἡμᾶς
ἐξελθεῖν
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
ἀρετὴν
ὅτι
ἔστιν, |
[316] |
γίγνονται
καὶ
ἄλλαι
δυσμένειαί
τε
|
καὶ |
ἐπιβουλαί.
ἐγὼ
δὲ
τὴν
σοφιστικὴν
|
[318] |
ἡμέρας
συνὼν
αὐτῷ
βελτίων
ἔσται
|
καὶ |
ἐπιδώσει,
εἰ
αὐτὸν
ἐπανέροιτο·
Τί |
[340] |
μουσικῆς,
ᾗ
τό
τε
βούλεσθαι
|
καὶ
|
(ἐπιθυμεῖν
διαιρεῖς
ὡς
οὐ
ταὐτὸν |
[320] |
πρὸς
φῶς
ἔμελλον,
προσέταξαν
Προμηθεῖ
|
καὶ
|
Ἐπιμηθεῖ
κοσμῆσαί
τε
καὶ
νεῖμαι |
[339] |
ὀρθῶς
πεποίηται
καὶ
ἃ
μή,
|
καὶ |
ἐπίστασθαι
διελεῖν
τε
καὶ
ἐρωτώμενον |
[312] |
λέγειν;
Δῆλον
ὅτι
περὶ
οὗπερ
|
καὶ
|
ἐπίστασθαι;
Εἰκός
γε.
τί
δή |
[336] |
δὲ
διαλέγεσθαι
(οἷός
τ´
εἶναι
|
καὶ |
ἐπίστασθαι
λόγον
τε
δοῦναι
καὶ |
[338] |
ποιήσετε,
καὶ
πείθεσθέ
μοι
ῥαβδοῦχον
|
καὶ |
ἐπιστάτην
καὶ
πρύτανιν
ἑλέσθαι
ὃς |
[357] |
Συμφήσουσιν.
Ἥτις
μὲν
τοίνυν
τέχνη
|
καὶ |
ἐπιστήμη
ἐστὶν
αὕτη,
εἰς
αὖθις |
[357] |
δὲ
μετρητική,
ἀνάγκῃ
δήπου
τέχνη
|
καὶ |
ἐπιστήμη.
Συμφήσουσιν.
Ἥτις
μὲν
τοίνυν |
[352] |
αἰσχρόν
ἐστι
καὶ
ἐμοὶ
σοφίαν
|
καὶ |
ἐπιστήμην
μὴ
οὐχὶ
πάντων
κράτιστον |
[312] |
δήπου
ποιεῖ
λέγειν
περὶ
οὗπερ
|
καὶ |
ἐπιστήμονα,
περὶ
κιθαρίσεως·
ἦ
γάρ; |
[356] |
ἢ
αὕτη
μὲν
ἡμᾶς
ἐπλάνα
|
καὶ |
ἐποίει
ἄνω
τε
καὶ
κάτω |
[347] |
βούλεται,
περὶ
μὲν
ᾀσμάτων
τε
|
καὶ |
ἐπῶν
(ἐάσωμεν,
περὶ
δὲ
ὧν |
[343] |
Λακεδαιμόνιος
Χίλων.
οὗτοι
πάντες
ζηλωταὶ
|
καὶ |
ἐρασταὶ
καὶ
μαθηταὶ
ἦσαν
τῆς |
[325] |
ἔσται
ὁ
παῖς,
παρ´
ἕκαστον
|
καὶ |
ἔργον
καὶ
λόγον
διδάσκοντες
καὶ
|
[355] |
ἐρόμενος
ἡμᾶς
ὑβριστὴς
ὤν,
γελάσεται
|
(καὶ |
ἐρεῖ·
Ἦ
γελοῖον
λέγετε
πρᾶγμα, |
[329] |
καὶ
ἐρωτηθεὶς
ἀποκρίνασθαι
κατὰ
βραχὺ
|
καὶ |
ἐρόμενος
περιμεῖναί
τε
καὶ
ἀποδέξασθαι |
[349] |
παρακαλεῖν
ἐπὶ
τὴν
τούτων
σκέψιν
|
καὶ |
ἐρωτᾶν
καὶ
ἀνακοινοῦσθαι;
οὐκ
ἔσθ´ |
[329] |
ὡς
αὐτὰ
δηλοῖ,
ἱκανὸς
δὲ
|
καὶ |
ἐρωτηθεὶς
ἀποκρίνασθαι
κατὰ
βραχὺ
καὶ |
[339] |
μή,
καὶ
ἐπίστασθαι
διελεῖν
τε
|
καὶ |
ἐρωτώμενον
λόγον
δοῦναι.
καὶ
δὴ
|
[322] |
διηρθρώσατο
τῇ
τέχνῃ,
καὶ
οἰκήσεις
|
καὶ |
ἐσθῆτας
καὶ
ὑποδέσεις
καὶ
στρωμνὰς |
[331] |
μόρια,
ἁμῇ
γέ
πῃ
προσέοικεν
|
καὶ |
ἔστιν
τὸ
ἕτερον
οἷον
τὸ |
[356] |
ψυχὴν
μένουσαν
ἐπὶ
τῷ
ἀληθεῖ
|
καὶ |
ἔσωσεν
ἂν
τὸν
βίον;
ἆρ´ |
[359] |
τότε
πάνυ
ἐθαύμασα
τὴν
ἀπόκρισιν,
|
καὶ |
ἔτι
μᾶλλον
ἐπειδὴ
ταῦτα
μεθ´ |
[310] |
ἁδελφὸς
λέγει
ὅτι
ἥκει
Πρωταγόρας.
|
καὶ |
ἔτι
μὲν
ἐνεχείρησα
εὐθὺς
παρὰ |
[341] |
ἤτοι
ἀπὸ
Σιμωνίδου
ἀρξαμένη,
ἢ
|
καὶ |
ἔτι
παλαιοτέρα.
σὺ
δὲ
ἄλλων |
[328] |
ἀξίως
τοῦ
μισθοῦ
ὃν
πράττομαι
|
καὶ |
ἔτι
πλείονος,
ὥστε
καὶ
αὐτῷ |
[319] |
ἃ
μὲν
διδασκάλων
εἴχετο
καλῶς
|
καὶ |
εὖ
ἐπαίδευσεν,
~(ἃ
δὲ
αὐτὸς |
[326] |
βίος
τοῦ
ἀνθρώπου
εὐρυθμίας
τε
|
καὶ |
εὐαρμοστίας
δεῖται.
ἔτι
τοίνυν
πρὸς |
[326] |
ἡμερώτεροί
τε
ὦσιν,
καὶ
εὐρυθμότεροι
|
καὶ |
εὐαρμοστότεροι
γιγνόμενοι
χρήσιμοι
ὦσιν
εἰς |
[316] |
Ἀπολλοδώρου
ὑός,
οἰκίας
μεγάλης
τε
|
καὶ |
εὐδαίμονος,
αὐτὸς
δὲ
τὴν
φύσιν
|
[354] |
ὑγίειαί
τε
ἀπ´
αὐτῶν
γίγνονται
|
καὶ |
εὐεξίαι
τῶν
σωμάτων
καὶ
τῶν |
[317] |
σοφιστὴς
εἶναι
καὶ
παιδεύειν
ἀνθρώπους,
|
καὶ |
εὐλάβειαν
ταύτην
οἶμαι
βελτίω
ἐκείνης |
[326] |
παίδων,
ἵνα
ἡμερώτεροί
τε
ὦσιν,
|
καὶ |
εὐρυθμότεροι
καὶ
εὐαρμοστότεροι
γιγνόμενοι
χρήσιμοι |
[338] |
ἡνίας
τοῖς
λόγοις,
ἵνα
μεγαλοπρεπέστεροι
|
καὶ |
εὐσχημονέστεροι
ἡμῖν
φαίνωνται,
μήτ´
αὖ
|
[351] |
θυμοῦ,
ἰσχὺν
δὲ
ἀπὸ
φύσεως
|
καὶ |
εὐτροφίας
τῶν
σωμάτων.
οὕτω
δὲ |
[351] |
δύναμις,
ἀνδρεία
δὲ
ἀπὸ
φύσεως
|
καὶ |
εὐτροφίας
τῶν
ψυχῶν
γίγνεται.
Λέγεις |
[346] |
ἔτι
μᾶλλον
ψέγειν
τε
αὐτοὺς
|
καὶ |
ἔχθρας
(ἑκουσίους
πρὸς
ταῖς
ἀναγκαίαις |
[337] |
ἐρίζουσιν
δὲ
οἱ
διάφοροί
τε
|
καὶ |
ἐχθροὶ
ἀλλήλοις—
καὶ
οὕτως
ἂν |
[358] |
λέγετε,
τὸ
ψευδῆ
ἔχειν
δόξαν
|
καὶ |
ἐψεῦσθαι
περὶ
τῶν
πραγμάτων
τῶν |
[323] |
αἱ
νουθετήσεις.
ὧν
ἐστιν
ἓν
|
καὶ |
ἡ
ἀδικία
καὶ
ἡ
ἀσέβεια |
[361] |
καὶ
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
σωφροσύνη
|
καὶ |
ἡ
ἀνδρεία,
ᾧ
τρόπῳ
μάλιστ´ |
[323] |
ἐστιν
ἓν
καὶ
ἡ
ἀδικία
|
καὶ |
ἡ
ἀσέβεια
καὶ
~(συλλήβδην
πᾶν |
[322] |
τὸ
πανταχῇ
αὐτῶν
ἀσθενέστεροι
εἶναι,
|
καὶ |
ἡ
δημιουργικὴ
τέχνη
αὐτοῖς
πρὸς |
[361] |
ὡς
πάντα
χρήματά
ἐστιν
ἐπιστήμη,
|
καὶ |
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
σωφροσύνη
καὶ |
[321] |
ἄστρωτον
καὶ
ἄοπλον·
ἤδη
δὲ
|
καὶ |
ἡ
εἱμαρμένη
ἡμέρα
παρῆν,
ἐν |
[334] |
ταῖς
δὲ
βλάσταις
πονηρά,
οἷον
|
καὶ |
ἡ
κόπρος
πάντων
(τῶν
φυτῶν |
[331] |
ἥ
τε
δικαιοσύνη
οἷον
ὁσιότης
|
καὶ |
ἡ
ὁσιότης
οἷον
δικαιοσύνη.
ἀλλ´ |
[333] |
αὖ
ἐφάνη
ἡμῖν
ἡ
δικαιοσύνη
|
καὶ
|
ἡ
ὁσιότης
σχεδόν
τι
ταὐτὸν |
[326] |
ὑφήγησιν
τῶν
γραμμῶν,
ὣς
δὲ
|
καὶ |
ἡ
πόλις
νόμους
ὑπογράψασα,
ἀγαθῶν |
[333] |
ἓν
ἂν
εἴη
ἡ
σωφροσύνη
|
καὶ |
ἡ
σοφία;
τὸ
δὲ
πρότερον |
[356] |
τοῦ
εἰς
τὸν
ὕστερον
χρόνον
|
καὶ |
ἡδέος
καὶ
λυπηροῦ,
Μῶν
ἄλλῳ |
[358] |
ἅπασαι,
ἐπὶ
τοῦ
ἀλύπως
ζῆν
|
καὶ |
ἡδέως,
ἆρ´
οὐ
καλαί
{καὶ |
[342] |
τοῖς
παρ´
αὑτοῖς
συγγενέσθαι
σοφισταῖς
|
καὶ |
ἤδη
ἄχθωνται
λάθρᾳ
συγγιγνόμενοι,
ξενηλασίας |
[360] |
τὸ
κάλλιόν
τε
καὶ
ἄμεινον
|
καὶ |
ἥδιον;
Ἀλλὰ
καὶ
τοῦτο
ἐὰν
|
[360] |
τὸ
κάλλιόν
τε
καὶ
ἄμεινον
|
καὶ
|
ἥδιον
ἔρχεται;
Ἀνάγκη,
ἔφη,
ὁμολογεῖν. |
[357] |
ἀεὶ
κρατεῖν,
ὅπου
ἂν
ἐνῇ,
|
καὶ |
ἡδονῆς
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων· |
[353] |
ταύτην
ἐν
τῷ
παραχρῆμα
παρέχει
|
καὶ |
ἡδύ
ἐστιν
ἕκαστον
αὐτῶν,
ἢ |
[360] |
ἐγώ,
εἴπερ
καλὸν
καὶ
ἀγαθόν,
|
καὶ |
ἡδύ;
Ὡμολόγηται
γοῦν,
ἔφη.
Ἆρ´ |
[314] |
ὡς
οἷός
τ´
ἦν
ἐπήραξεν.
|
καὶ |
ἡμεῖς
πάλιν
ἐκρούομεν,
καὶ
ὃς |
[310] |
ἐὰν
ἀκούητε.
(ΕΤ.
Καὶ
μὴν
|
καὶ |
ἡμεῖς
σοί,
ἐὰν
λέγῃς.
(ΣΩ. |
[354] |
τι
τέλος
ἀποβλέψαντες,
ἔχοιτε
ἂν
|
καὶ
|
ἡμῖν
εἰπεῖν·
ἀλλ´
οὐχ
ἕξετε. |
[348] |
τοὺς
λόγους
ποιεῖσθαι,
τῆς
ἀληθείας
|
καὶ
|
ἡμῶν
αὐτῶν
πεῖραν
λαμβάνοντας·
κἂν |
[321] |
αὐτῷ
ἦν
τὸ
ἀνθρώπων
γένος,
|
καὶ |
ἠπόρει
ὅτι
χρήσαιτο.
ἀποροῦντι
δὲ |
[311] |
Ἱπποκράτους
τῆς
ῥώμης
διεσκόπουν
αὐτὸν
|
καὶ |
ἠρώτων,
Εἰπέ
μοι,
ἔφην
ἐγώ, |
[357] |
καὶ
οὐ
μόνον
ἐπιστήμης,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἧς
τὸ
πρόσθεν
ἔτι
ὡμολογήκατε |
[316] |
μὲν
ποίησιν,
οἷον
Ὅμηρόν
τε
|
καὶ |
Ἡσίοδον
καὶ
Σιμωνίδην,
τοὺς
δὲ |
[356] |
πλείω
καὶ
ἐλάττω
καὶ
μᾶλλον
|
καὶ |
ἧττον.
εἰ
γάρ
τις
λέγοι |
[321] |
εἰς
δὲ
τὸ
τῆς
Ἀθηνᾶς
|
καὶ |
Ἡφαίστου
οἴκημα
τὸ
κοινόν,
ἐν |
[343] |
πεπαιδευμένου
ἐστὶν
ἀνθρώπου.
τούτων
ἦν
|
καὶ
|
Θαλῆς
ὁ
Μιλήσιος
καὶ
Πιττακὸς |
[350] |
ἐκεῖ
αὖ
οἱ
σοφώτατοι
οὗτοι
|
καὶ |
θαρραλεώτατοί
εἰσιν,
θαρραλεώτατοι
δὲ
ὄντες |
[316] |
γάρ
μοι
δοκεῖ
ἁνὴρ
~(εἶναι
|
καὶ |
θεῖος—
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
βαρύτητα |
[310] |
ἦ
δ´
ὅς,
ὦ
Ζεῦ
|
καὶ |
θεοί,
ἐν
(τούτῳ
εἴη·
ὡς |
[325] |
δημοσίᾳ,
ἀπεδείξαμεν·
διδακτοῦ
δὲ
ὄντος
|
καὶ
|
θεραπευτοῦ
τὰ
μὲν
ἄλλα
ἄρα |
[319] |
τι
μᾶλλον
ἀποδέχονται,
ἀλλὰ
καταγελῶσι
|
καὶ |
θορυβοῦσιν,
ἕως
ἂν
ἢ
αὐτὸς |
[351] |
δύναμιν,
καὶ
ἀπὸ
μανίας
γε
|
καὶ |
θυμοῦ,
ἰσχὺν
δὲ
ἀπὸ
φύσεως |
[344] |
ὥρα
ἐπελθοῦσα
ἀμήχανον
ἂν
θείη,
|
καὶ
|
ἰατρὸν
ταὐτὰ
ταῦτα.
τῷ
μὲν |
[325] |
μὲν
γὰρ
διδακτὸν
αὐτὸ
ἡγοῦνται
|
καὶ |
ἰδίᾳ
καὶ
δημοσίᾳ,
ἀπεδείξαμεν·
διδακτοῦ |
[327] |
τις
ἐδύνατο
ἕκαστος,
καὶ
τοῦτο
|
καὶ |
ἰδίᾳ
καὶ
δημοσίᾳ
πᾶς
πάντα |
[357] |
οὐ
διδόντες
τούτοις
κακῶς
πράττετε
|
καὶ |
ἰδίᾳ
καὶ
δημοσίᾳ.
~(Ταῦτα
μὲν |
[324] |
δόξαν
πάντες
ἔχουσιν
ὅσοιπερ
(τιμωροῦνται
|
καὶ |
ἰδίᾳ
καὶ
δημοσίᾳ.
τιμωροῦνται
δὲ |
[314] |
γοῦν
ἐκρούσαμεν
τὴν
θύραν,
ἀνοίξας
|
καὶ |
ἰδὼν
ἡμᾶς,
Ἔα,
ἔφη,
σοφισταί |
[339] |
ἀγαθοῦ
πύκτου
πληγείς,
ἐσκοτώθην
τε
|
καὶ |
ἰλιγγίασα
εἰπόντος
αὐτοῦ
ταῦτα
καὶ |
[342] |
ὦτά
τε
κατάγνυνται
μιμούμενοι
(αὐτούς,
|
καὶ |
ἱμάντας
περιειλίττονται
καὶ
φιλογυμναστοῦσιν
καὶ |
[316] |
ὑπὲρ
ἐμοῦ.
ξένον
γὰρ
ἄνδρα
|
καὶ |
ἰόντα
εἰς
πόλεις
μεγάλας,
καὶ |
[359] |
ἦν
δ´
ἐγώ,
Πρόδικέ
τε
|
καὶ
|
Ἱππία,
ἀπολογείσθω
ἡμῖν
Πρωταγόρας
ὅδε |
[358] |
δέος
καλεῖτε.
Ἐδόκει
Πρωταγόρᾳ
μὲν
|
καὶ |
Ἱππίᾳ
δέος
τε
καὶ
φόβος |
[336] |
ἦν
ὁ
εἰπών·
Ὦ
Πρόδικε
|
καὶ |
Ἱππία,
Καλλίας
μὲν
δοκεῖ
μοι |
[317] |
ἔφην
ἐγώ,
οὐ
καὶ
Πρόδικον
|
καὶ |
Ἱππίαν
ἐκαλέσαμεν
καὶ
τοὺς
μετ´ |
[314] |
μόνος
Πρωταγόρας
αὐτόθι
ἐστίν,
(ἀλλὰ
|
καὶ |
Ἱππίας
ὁ
Ἠλεῖος—
οἶμαι
δὲ |
[357] |
φησὶν
ἰατρὸς
εἶναι
καὶ
Πρόδικος
|
καὶ
|
Ἱππίας·
ὑμεῖς
δὲ
διὰ
τὸ |
[311] |
Εἰπέ
μοι,
ὦ
Σώκρατές
τε
|
καὶ |
Ἱππόκρατες,
ὡς
τίνι
ὄντι
τῷ |
[316] |
σέ
τοι
ἤλθομεν
ἐγώ
τε
|
καὶ |
Ἱπποκράτης
οὗτος.
Πότερον,
ἔφη,
μόνῳ |
[357] |
ὑπερβολῆς
τε
καὶ
ἐνδείας
οὖσα
|
καὶ |
ἰσότητος
πρὸς
ἀλλήλας
σκέψις;
Ἀλλ´ |
[351] |
γὰρ
ταὐτὸν
εἶναι
δύναμίν
τε
|
καὶ |
ἰσχύν,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
καὶ |
[340] |
λέγει
ὁ
Σιμωνίδης
αὐτὸς
αὑτῷ.
|
καὶ |
ἴσως
ἂν
(φαίη
Πρόδικος
ὅδε |
[360] |
Ὡμολόγει.
Θαρροῦσιν
δὲ
τὰ
αἰσχρὰ
|
καὶ |
κακὰ
δι´
ἄλλο
τι
ἢ |
[345] |
ἑκόντα
ἐξαμαρτάνειν
οὐδὲ
αἰσχρά
τε
|
καὶ |
κακὰ
ἑκόντα
ἐργάζεσθαι,
ἀλλ´
εὖ
|
[357] |
ταῦτα
δέ
ἐστιν
ἀγαθά
τε
|
καὶ
|
κακά—
καὶ
οὐ
μόνον
ἐπιστήμης, |
[345] |
γενέσθαι
δὲ
ἀγαθὸν
οἷόν
τε,
|
καὶ |
κακόν
γε
τὸν
αὐτὸν
τοῦτον· |
[345] |
ἀγαθῷ
ἰατρῷ—
οὗτος
γὰρ
ἂν
|
καὶ
|
κακὸς
γένοιτο—
ἡμεῖς
δὲ
οἱ |
[345] |
ἀγαθὸς
ἀνὴρ
γένοιτ´
ἄν
ποτε
|
καὶ |
κακὸς
ἢ
ὑπὸ
χρόνου
ἢ
|
[355] |
τε
καὶ
ἀνιαρῷ
καὶ
ἀγαθῷ
|
καὶ |
κακῷ,
ἀλλ´
ἐπειδὴ
δύο
ἐφάνη |
[355] |
προσαγορεύωμεν
αὐτά,
πρῶτον
μὲν
ἀγαθῷ
|
καὶ |
κακῷ,
ἔπειτα
αὖθις
ἡδεῖ
τε
|
[340] |
ἃ
νυνδὴ
εἶπες
πολλά
τε
|
καὶ |
καλά.
καὶ
νῦν
σκόπει
εἴ |
[339] |
ποιητής—
τρέπομαι
πρὸς
τὸν
Πρόδικον,
|
καὶ |
καλέσας
αὐτόν,
Ὦ
Πρόδικε,
ἔφην |
[317] |
Προδίκῳ
καὶ
τῷ
Ἱππίᾳ
ἐνδείξασθαι
|
καὶ |
καλλωπίσασθαι
ὅτι
ἐρασταὶ
(αὐτοῦ
ἀφιγμένοι |
[329] |
ὅδε
ἱκανὸς
μὲν
μακροὺς
λόγους
|
καὶ |
καλοὺς
εἰπεῖν,
ὡς
αὐτὰ
δηλοῖ, |
[325] |
δὲ
μή,
ὥσπερ
ξύλον
διαστρεφόμενον
|
καὶ |
καμπτόμενον
εὐθύνουσιν
ἀπειλαῖς
καὶ
πληγαῖς. |
[313] |
κατὰ
τὰς
πόλεις
καὶ
πωλοῦντες
|
καὶ |
καπηλεύοντες
τῷ
ἀεὶ
ἐπιθυμοῦντι
ἐπαινοῦσιν |
[313] |
σώματος
τροφήν,
ὁ
(ἔμπορός
τε
|
καὶ |
κάπηλος.
καὶ
γὰρ
οὗτοί
που |
[361] |
καὶ
εἰ
σὺ
ἐθέλοις,
ὅπερ
|
καὶ |
κατ´
ἀρχὰς
ἔλεγον,
μετὰ
σοῦ |
[337] |
σοφωτάτους
δὲ
ὄντας
τῶν
Ἑλλήνων,
|
καὶ
|
κατ´
αὐτὸ
τοῦτο
νῦν
συνεληλυθότας |
[350] |
εἰσιν,
θαρραλεώτατοι
δὲ
ὄντες
ἀνδρειότατοι;
|
καὶ |
κατὰ
τοῦτον
τὸν
λόγον
ἡ |
[326] |
τούς
τε
νόμους
ἀναγκάζει
μανθάνειν
|
καὶ |
κατὰ
τούτους
ζῆν
κατὰ
παράδειγμα, |
[361] |
λόγων
ὥσπερ
ἄνθρωπος
κατηγορεῖν
τε
|
καὶ |
καταγελᾶν,
καὶ
εἰ
φωνὴν
λάβοι, |
[343] |
μαθηταὶ
ἦσαν
τῆς
Λακεδαιμονίων
παιδείας,
|
καὶ |
καταμάθοι
ἄν
τις
αὐτῶν
τὴν |
[351] |
ἔφη,
σὺ
ἡγεῖσθαι·
σὺ
γὰρ
|
καὶ |
κατάρχεις
τοῦ
λόγου.
~(Ἆρ´
οὖν, |
[346] |
ἁσμένους
ὁρᾶν
καὶ
ψέγοντας
ἐπιδεικνύναι
|
καὶ
|
κατηγορεῖν
τὴν
πονηρίαν
τῶν
γονέων |
[356] |
ἐπλάνα
καὶ
ἐποίει
ἄνω
τε
|
καὶ |
κάτω
πολλάκις
μεταλαμβάνειν
ταὐτὰ
καὶ |
[321] |
μὲν
ἀμῦναι
χειμῶνα,
δυνατοῖς
δὲ
|
καὶ |
καύματα,
καὶ
εἰς
εὐνὰς
ἰοῦσιν |
[325] |
τῶν
παίδων
ἢ
γραμμάτων
τε
|
καὶ |
κιθαρίσεως·
οἱ
δὲ
διδάσκαλοι
τούτων |
[312] |
ἡ
παρὰ
τοῦ
γραμματιστοῦ
ἐγένετο
|
καὶ |
κιθαριστοῦ
καὶ
παιδοτρίβου;
τούτων
γὰρ |
[314] |
περὶ
τοῖς
φιλτάτοις
κυβεύῃς
τε
|
καὶ |
κινδυνεύῃς.
καὶ
γὰρ
δὴ
καὶ |
[343] |
Πριηνεὺς
καὶ
Σόλων
ὁ
ἡμέτερος
|
καὶ |
Κλεόβουλος
ὁ
Λίνδιος
καὶ
Μύσων |
[321] |
ἐν
ᾧ
(ἐφιλοτεχνείτην,
λαθὼν
εἰσέρχεται,
|
καὶ |
κλέψας
τήν
τε
ἔμπυρον
τέχνην |
[343] |
βραχέα
ἀξιομνημόνευτα
ἑκάστῳ
εἰρημένα·
οὗτοι
|
καὶ |
κοινῇ
συνελθόντες
(ἀπαρχὴν
τῆς
σοφίας |
[325] |
τὸν
μὴ
μετέχοντα
καὶ
διδάσκειν
|
καὶ |
κολάζειν
καὶ
παῖδα
καὶ
ἄνδρα |
[324] |
ἰδίᾳ
καὶ
δημοσίᾳ.
τιμωροῦνται
δὲ
|
καὶ |
κολάζονται
οἵ
τε
ἄλλοι
ἄνθρωποι |
[336] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
ἐμέ
τε
|
καὶ |
Κρίσωνα
θέοντας,
τούτου
δέου
συγκαθεῖναι· |
[316] |
φῂς
σὺ
καὶ
ἐγὼ
πείθομαι,
|
καὶ |
Κριτίας
ὁ
Καλλαίσχρου.
Ἡμεῖς
οὖν |
[342] |
ὅτι
ἐγὼ
ταῦτα
ἀληθῆ
λέγω
|
καὶ |
Λακεδαιμόνιοι
πρὸς
φιλοσοφίαν
καὶ
λόγους |
[356] |
μὲν
μεγάλα
μήκη
καὶ
πράττειν
|
καὶ |
λαμβάνειν,
τὰ
δὲ
σμικρὰ
καὶ |
[319] |
δυνατώτατος
ἂν
εἴη
καὶ
πράττειν
|
καὶ |
λέγειν.
Ἆρα,
ἔφην
ἐγώ,
ἕπομαί |
[361] |
τῶν
μὲν
τηλικούτων
καὶ
πάνυ·
|
καὶ |
λέγω
γε
ὅτι
οὐκ
ἂν |
[360] |
τὸν
ἀποκρινόμενον·
χαριοῦμαι
οὖν
σοι,
|
καὶ |
λέγω
ὅτι
ἐκ
τῶν
ὡμολογημένων |
[355] |
ἀνιαρὸν
ἐπὶ
τοῖς
αὐτοῖς
τούτοις,
|
καὶ |
λέγωμεν
ὅτι
Ἄνθρωπος
πράττει—
τότε |
[355] |
τὸ
ἀγαθόν—
ἐκείνῳ
δὴ
ἀποκρινώμεθα
|
καὶ |
λέγωμεν
ὅτι
Ἡττώμενος
Ὑπὸ
τίνος; |
[350] |
τούτων;
Ἔγωγε,
ἦ
δ´
ὅς,
|
καὶ |
λίαν
γε
θαρροῦντας.
Οὐκοῦν
οἱ |
[354] |
τε
καὶ
τομῶν
καὶ
φαρμακειῶν
|
καὶ |
λιμοκτονιῶν
γιγνομένας,
ὅτι
ταῦτα
ἀγαθὰ |
[325] |
παῖς,
παρ´
ἕκαστον
καὶ
ἔργον
|
καὶ |
λόγον
διδάσκοντες
καὶ
ἐνδεικνύμενοι
ὅτι |
[328] |
ὦ
Σώκρατες,
ἐγὼ
καὶ
μῦθον
|
καὶ |
λόγον
εἴρηκα,
ὡς
διδακτὸν
ἀρετὴ |
[348] |
οἱ
ἄνθρωποι
πρὸς
ἅπαν
ἔργον
|
καὶ |
λόγον
καὶ
διανόημα·
μοῦνος
δ´ |
[342] |
λέγω
καὶ
Λακεδαιμόνιοι
πρὸς
φιλοσοφίαν
|
καὶ |
λόγους
ἄριστα
πεπαίδευνται,
ὧδε·
εἰ |
[354] |
καλεῖτε,
ἀλλ´
ἢ
ἡδονάς
τε
|
καὶ |
λύπας;
Οὐκ
ἂν
φαῖεν,
ὡς |
[356] |
φαίην
ἂν
ἔγωγε,
ἢ
ἡδονῇ
|
καὶ |
λύπῃ;
οὐ
γὰρ
ἔσθ´
ὅτῳ |
[356] |
τὸν
ὕστερον
χρόνον
καὶ
ἡδέος
|
καὶ |
λυπηροῦ,
Μῶν
ἄλλῳ
τῳ,
φαίην |
[357] |
ἐπεὶ
δὲ
δὴ
ἡδονῆς
τε
|
καὶ |
λύπης
ἐν
ὀρθῇ
τῇ
αἱρέσει |
[354] |
ἢ
ὅτι
εἰς
ἡδονὰς
ἀποτελευτᾷ
|
καὶ
|
λυπῶν
ἀπαλλαγάς
τε
καὶ
ἀποτροπάς; |
[357] |
περὶ
τὴν
τῶν
ἡδονῶν
αἵρεσιν
|
καὶ
|
λυπῶν
τοὺς
ἐξαμαρτάνοντας—
ταῦτα
δέ |
[327] |
ἐνθυμήθητι
ἄλλο
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
ὁτιοῦν
|
καὶ |
μαθημάτων
προελόμενος.
εἰ
μὴ
οἷόν |
[324] |
δῆλον
ὅτι
ὡς
ἐξ
ἐπιμελείας
|
καὶ |
μαθήσεως
κτητῆς
οὔσης.
εἰ
γὰρ |
[343] |
οὗτοι
πάντες
ζηλωταὶ
καὶ
ἐρασταὶ
|
καὶ
|
μαθηταὶ
ἦσαν
τῆς
Λακεδαιμονίων
παιδείας, |
[314] |
ἐν
αὐτῇ
τῇ
ψυχῇ
λαβόντα
|
καὶ |
μαθόντα
ἀπιέναι
ἢ
βεβλαμμένον
ἢ
|
[334] |
ἄλλον
διδάξαι
περὶ
τῶν
αὐτῶν
|
καὶ |
μακρὰ
λέγειν,
ἐὰν
βούλῃ,
οὕτως |
[333] |
ἐγώ,
ἢ
ἄλλως
πως;
Ὡμολόγησεν
|
καὶ |
μάλ´
ἀκόντως.
Οὐκοῦν
ἓν
ἂν |
[315] |
ἐν
κῳδίοις
τισὶν
καὶ
στρώμασιν
|
καὶ
|
μάλα
πολλοῖς,
ὡς
ἐφαίνετο·
παρεκάθηντο |
[331] |
δικαιότης
ὁσιότητι
ἢ
ὅτι
ὁμοιότατον,
|
καὶ |
μάλιστα
πάντων
ἥ
τε
δικαιοσύνη |
[356] |
ἀλλήλων
καὶ
πλείω
καὶ
ἐλάττω
|
καὶ |
μᾶλλον
καὶ
ἧττον.
εἰ
γάρ |
[330] |
ἀνδρεία;
Πάντων
μάλιστα
δήπου,
ἔφη·
|
καὶ |
μέγιστόν
γε
ἡ
σοφία
τῶν |
[348] |
αὐτίκα
περιιὼν
ζητεῖ
ὅτῳ
ἐπιδείξηται
|
καὶ |
μεθ´
ὅτου
βεβαιώσηται,
ἕως
ἂν |
[357] |
τοῦ
τε
πλέονος
καὶ
ἐλάττονος
|
καὶ
|
(μείζονος
καὶ
σμικροτέρου
καὶ
πορρωτέρω |
[325] |
καὶ
ἐπειδὰν
αὖ
γράμματα
μάθωσιν
|
καὶ |
μέλλωσιν
συνήσειν
τὰ
γεγραμμένα
ὥσπερ |
[344] |
εὖ
πεποίηται—
πάνυ
γὰρ
χαριέντως
|
καὶ |
μεμελημένως
ἔχει—
ἀλλὰ
μακρὸν
ἂν |
[341] |
Κακόν,
ἔφη.
Διὰ
ταῦτ´
ἄρα
|
καὶ |
μέμφεται,
ἦν
δ´
ἐγώ,
ὦ |
[315] |
Παυσανίας
τε
ὁ
ἐκ
Κεραμέων
|
καὶ |
μετὰ
Παυσανίου
νέον
τι
ἔτι |
[325] |
ἐστὶν
οὗ
δεῖ
πάντας
μετέχειν
|
καὶ |
μετὰ
τούτου
πάντ´
ἄνδρα,
ἐάν |
[316] |
ἔφη,
μόνῳ
βουλόμενοι
διαλεχθῆναι
ἢ
|
καὶ |
μετὰ
τῶν
ἄλλων;
Ἡμῖν
μέν, |
[314] |
ἢ
ὠφελημένον.
ταῦτα
οὖν
σκοπώμεθα
|
καὶ |
μετὰ
τῶν
πρεσβυτέρων
ἡμῶν·
ἡμεῖς |
[329] |
Πότερον
οὖν,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
καὶ |
μεταλαμβάνουσιν
οἱ
ἄνθρωποι
τούτων
τῶν |
[356] |
καὶ
κάτω
πολλάκις
μεταλαμβάνειν
ταὐτὰ
|
καὶ |
μεταμέλειν
καὶ
ἐν
ταῖς
πράξεσιν
|
[326] |
ὑπηρετῶσι
τῇ
διανοίᾳ
χρηστῇ
(οὔσῃ,
|
καὶ |
μὴ
ἀναγκάζωνται
ἀποδειλιᾶν
διὰ
τὴν |
[360] |
Συνέφη.
Οὐκοῦν
ἡ
τῶν
δεινῶν
|
καὶ |
μὴ
δεινῶν
ἀμαθία
δειλία
ἂν |
[360] |
Ἡ
σοφία
ἄρα
τῶν
δεινῶν
|
καὶ |
μὴ
δεινῶν
ἀνδρεία
ἐστίν,
ἐναντία |
[360] |
Ἔφη.
Οὐκοῦν
ἡ
τῶν
δεινῶν
|
καὶ |
μὴ
δεινῶν
σοφία
ἐναντία
τῇ |
[350] |
αὐτοὺς
ἑαυτῶν
θαρραλεωτέρους
ὄντας
ἀποφαίνεις
|
καὶ |
μὴ
ἐπισταμένων
ἄλλων,
καὶ
ἐν |
[327] |
ἐπέπληττε
τὸν
μὴ
καλῶς
αὐλοῦντα,
|
καὶ |
μὴ
ἐφθόνει
τούτου,
ὥσπερ
νῦν |
[355] |
ἄνευ
λυπῶν;
εἰ
δὲ
ἀρκεῖ
|
καὶ |
μὴ
ἔχετε
μηδὲν
ἄλλο
φάναι |
[356] |
τὰ
δὲ
σμικρὰ
καὶ
φεύγειν
|
καὶ |
μὴ
πράττειν,
τίς
ἂν
ἡμῖν |
[343] |
δὴ
πάντες
ὑμνοῦσιν,
Γνῶθι
σαυτόν
|
καὶ |
Μηδὲν
ἄγαν.
τοῦ
δὴ
ἕνεκα
|
[327] |
ἱκανοὶ
ὡς
πρὸς
τοὺς
ἰδιώτας
|
καὶ |
μηδὲν
αὐλήσεως
ἐπαΐοντας.
οὕτως
οἴου |
[346] |
μοι
ἐξαρκεῖ
ἂν
ᾖ
μέσος
|
καὶ |
μηδὲν
κακὸν
ποιῇ,
ὡς
ἐγὼ |
[309] |
τοῦ
περὶ
τὴν
Ἀλκιβιάδου
ὥραν;
|
καὶ |
μήν
μοι
καὶ
πρῴην
ἰδόντι |
[338] |
ἡμῶν
συμβιβαζόντων
~(εἰς
τὸ
μέσον,
|
καὶ |
μήτε
σὲ
τὸ
ἀκριβὲς
τοῦτο |
[325] |
τις
τὰ
λεγόμενα,
καὶ
τροφὸς
|
καὶ |
μήτηρ
καὶ
παιδαγωγὸς
καὶ
αὐτὸς
|
[316] |
χρησμῳδίας,
τοὺς
ἀμφί
τε
Ὀρφέα
|
καὶ |
Μουσαῖον·
ἐνίους
δέ
τινας
ᾔσθημαι |
[318] |
τε
καὶ
ἀστρονομίαν
καὶ
γεωμετρίαν
|
καὶ |
μουσικὴν
διδάσκοντες—
καὶ
ἅμα
εἰς |
[328] |
σοι,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ἐγὼ
|
καὶ |
μῦθον
καὶ
λόγον
εἴρηκα,
ὡς |
[343] |
ἡμέτερος
καὶ
Κλεόβουλος
ὁ
Λίνδιος
|
καὶ |
Μύσων
ὁ
Χηνεύς,
καὶ
ἕβδομος |
[320] |
Προμηθεῖ
καὶ
Ἐπιμηθεῖ
κοσμῆσαί
τε
|
καὶ |
νεῖμαι
δυνάμεις
ἑκάστοις
ὡς
πρέπει. |
[310] |
αὐτῷ.
ἐγὼ
γὰρ
ἅμα
μὲν
|
καὶ |
νεώτερός
εἰμι,
ἅμα
δὲ
οὐδὲ |
[316] |
οἰκείων
καὶ
ὀθνείων,
καὶ
πρεσβυτέρων
|
καὶ |
νεωτέρων,
ἑαυτῷ
συνεῖναι
ὡς
βελτίους |
[322] |
αὐτῶν
μετέχοιεν
ὥσπερ
ἄλλων
τεχνῶν·
|
καὶ |
νόμον
γε
θὲς
παρ´
ἐμοῦ |
[324] |
ἔνθα
δὴ
πᾶς
παντὶ
θυμοῦται
|
καὶ |
νουθετεῖ,
δῆλον
ὅτι
ὡς
ἐξ |
[325] |
οὗπερ
ἂν
ζῶσι,
καὶ
διδάσκουσι
|
καὶ |
νουθετοῦσιν.
ἐπειδὰν
θᾶττον
συνιῇ
τις |
[339] |
χαλεπόν,
χερσίν
τε
καὶ
ποσὶ
|
καὶ |
νόῳ
τετράγωνον,
ἄνευ
ψόγου
τετυγμένον. |
[344] |
ἀγαθὸν
χερσί
τε
καὶ
ποσὶ
|
καὶ |
νόῳ
τετράγωνον,
ἄνευ
ψόγου
τετυγμένον, |
[354] |
πᾶσαι
αἱ
ἀποδείξεις.
ἀλλ´
ἔτι
|
καὶ |
νῦν
ἀναθέσθαι
ἔξεστιν,
~(εἴ
πῃ |
[336] |
καὶ
αὐτὰ
τὰ
ἐρωτώμενα,
οὕτω
|
καὶ |
νῦν
ἀποκρίνεσθαι·
(εἰ
δὲ
μή, |
[349] |
ἀνακοινοῦσθαι;
οὐκ
ἔσθ´
ὅπως
οὔ.
|
καὶ |
νῦν
δὴ
ἐγὼ
ἐκεῖνα,
ἅπερ |
[335] |
σου
τὴν
φιλοσοφίαν
ἄγαμαι,
ἀτὰρ
|
(καὶ |
νῦν
ἐπαινῶ
καὶ
φιλῶ,
ὥστε |
[334] |
ἢ
πρὸς
τοὺς
ἄλλους,
οὕτω
|
καὶ |
νῦν,
ἐπειδὴ
ἐπιλήσμονι
ἐνέτυχες,
σύντεμνέ |
[339] |
ἐρωτώμενον
λόγον
δοῦναι.
καὶ
δὴ
|
καὶ |
νῦν
ἔσται
τὸ
ἐρώτημα
περὶ |
[310] |
τῶν
φίλων·
ἀλλ´
αὐτὰ
ταῦτα
|
καὶ |
νῦν
ἥκω
παρὰ
σέ,
ἵνα |
[348] |
Ὦ
Καλλία,
δοκεῖ
σοι,
ἔφη,
|
καὶ |
νῦν
καλῶς
Πρωταγόρας
ποιεῖν,
οὐκ |
[341] |
τὸ
μαθητὴς
εἶναι
Προδίκου
τουτουΐ·
|
καὶ |
νῦν
μοι
δοκεῖς
οὐ
μανθάνειν |
[327] |
μηδὲν
αὐλήσεως
ἐπαΐοντας.
οὕτως
οἴου
|
καὶ |
νῦν,
ὅστις
σοι
ἀδικώτατος
φαίνεται |
[340] |
εἶπες
πολλά
τε
καὶ
καλά.
|
καὶ |
νῦν
σκόπει
εἴ
σοι
συνδοκεῖ |
[328] |
καὶ
οἱ
Πολυκλείτου
ὑεῖς,
Παράλου
|
καὶ |
Ξανθίππου
τοῦδε
ἡλικιῶται,
οὐδὲν
πρὸς
|
[314] |
ἐπὶ
θάτερα
Καλλίας
ὁ
Ἱππονίκου
|
καὶ |
ὁ
ἀδελφὸς
αὐτοῦ
~(ὁ
ὁμομήτριος, |
[342] |
Σώκρατες·
ὁ
δὲ
Πρόδικός
τε
|
καὶ |
ὁ
Ἱππίας
ἐκελευέτην
πάνυ,
καὶ |
[315] |
Ἀδειμάντω
ἀμφοτέρω,
ὅ
τε
Κήπιδος
|
καὶ |
ὁ
Λευκολοφίδου,
καὶ
ἄλλοι
τινὲς |
[345] |
ὅτι
οὐδὲ
κακὸς
ἰατρός.
οὕτω
|
καὶ |
ὁ
μὲν
ἀγαθὸς
ἀνὴρ
γένοιτ´ |
[316] |
οἷον
Ἴκκος
τε
ὁ
Ταραντῖνος
|
καὶ |
ὁ
νῦν
ἔτι
ὢν
οὐδενὸς |
[338] |
Ἐδόκει
πᾶσιν
οὕτω
ποιητέον
εἶναι·
|
καὶ |
ὁ
Πρωταγόρας
πάνυ
μὲν
οὐκ |
[341] |
τὸ
χαλεπὸν"
αὖ
οἱ
Κεῖοι
|
καὶ |
ὁ
Σιμωνίδης
ἢ
κακὸν
ὑπολαμβάνουσι |
[345] |
ποιοῦντες
ἄκοντες
ποιοῦσιν·
καὶ
δὴ
|
καὶ |
ὁ
Σιμωνίδης
οὐχ
ὃς
ἂν |
[351] |
εὖ
ζῆν,
εἰ
ἀνιώμενός
τε
|
καὶ |
ὀδυνώμενος
ζῴη;
Οὐκ
ἔφη.
Τί |
[316] |
τῶν
ἄλλων
συνουσίας,
καὶ
οἰκείων
|
καὶ |
ὀθνείων,
καὶ
πρεσβυτέρων
καὶ
νεωτέρων, |
[322] |
ἔχων
ἰατρικὴν
πολλοῖς
ἱκανὸς
ἰδιώταις,
|
καὶ |
οἱ
ἄλλοι
δημιουργοί·
καὶ
δίκην |
[342] |
καὶ
ὁ
Ἱππίας
ἐκελευέτην
πάνυ,
|
καὶ |
οἱ
ἄλλοι.
Ἐγὼ
τοίνυν,
ἦν |
[319] |
εἰπεῖν.
ἐγὼ
γὰρ
Ἀθηναίους,
ὥσπερ
|
καὶ |
οἱ
ἄλλοι
Ἕλληνες,
φημὶ
σοφοὺς |
[358] |
Γελάσας
οὖν
ὁ
Πρόδικος
συνωμολόγησε,
|
καὶ |
οἱ
ἄλλοι.
Τί
δὲ
δή, |
[359] |
αὐτὰ
(ἔρχονται
οἱ
δειλοί
τε
|
καὶ |
οἱ
ἀνδρεῖοι.
Ἀλλὰ
μέντοι,
ἔφη, |
[359] |
ἃ
οἵ
τε
δειλοὶ
ἔρχονται
|
καὶ |
οἱ
ἀνδρεῖοι.
αὐτίκα
εἰς
τὸν |
[360] |
καλά,
καὶ
ἀγαθά;
Ναί.
Οὐκοῦν
|
καὶ |
οἱ
δειλοὶ
καὶ
οἱ
θρασεῖς |
[350] |
θαρραλέοι
εἰσίν,
ὡμολόγησα·
εἰ
δὲ
|
καὶ |
οἱ
θαρραλέοι
ἀνδρεῖοι,
οὐκ
ἠρωτήθην— |
[360] |
Ναί.
Οὐκοῦν
καὶ
οἱ
δειλοὶ
|
καὶ |
οἱ
θρασεῖς
καὶ
οἱ
μαινόμενοι |
[360] |
οἱ
δειλοὶ
καὶ
οἱ
θρασεῖς
|
καὶ |
οἱ
μαινόμενοι
τοὐναντίον
αἰσχρούς
τε |
[342] |
τοὺς
ἐν
ταῖς
πόλεσι
λακωνίζοντας,
|
καὶ |
οἱ
μὲν
ὦτά
τε
κατάγνυνται |
[315] |
Πρωταγόρου,
ἀλλ´
ἐπειδὴ
αὐτὸς
ἀναστρέφοι
|
καὶ |
οἱ
μετ´
ἐκείνου,
εὖ
πως |
[323] |
ἐστιν,
ἢ
καταγελῶσιν
(ἢ
χαλεπαίνουσιν,
|
καὶ |
οἱ
οἰκεῖοι
προσιόντες
νουθετοῦσιν
ὡς
|
[328] |
καὶ
τῶν
φαύλων
ἀγαθούς,
ἐπεὶ
|
καὶ |
οἱ
Πολυκλείτου
ὑεῖς,
Παράλου
καὶ |
[329] |
ἀποτείνει
ἐὰν
μὴ
ἐπιλάβηταί
τις,
|
καὶ |
οἱ
ῥήτορες
οὕτω,
σμικρὰ
(ἐρωτηθέντες |
[313] |
ἢ
ἰατρὸς
ὤν.
οὕτω
δὲ
|
καὶ |
οἱ
τὰ
μαθήματα
περιάγοντες
κατὰ |
[328] |
οἷός
τ´
ἦν
ὁ
πατὴρ
|
καὶ |
οἱ
τοῦ
πατρὸς
φίλοι
ὄντες |
[326] |
μάλιστα
δὲ
δύνανται
οἱ
πλουσιώτατοι—
|
καὶ |
οἱ
τούτων
ὑεῖς,
πρῳαίτατα
εἰς |
[313] |
τὴν
ψυχήν·
ὡς
δ´
αὕτως
|
καὶ |
οἱ
ὠνούμενοι
παρ´
αὐτῶν,
ἐὰν |
[317] |
ἔφη,
λέγοις,
ὦ
Σώκρατες,
ἐπειδὴ
|
καὶ |
οἵδε
πάρεισιν,
περὶ
ὧν
ὀλίγον |
[337] |
ἡγοῦμαι
ἐγὼ
ὑμᾶς
συγγενεῖς
τε
|
καὶ |
οἰκείους
καὶ
πολίτας
ἅπαντας
εἶναι— |
[316] |
ἀπολείποντας
τὰς
τῶν
ἄλλων
συνουσίας,
|
καὶ |
οἰκείων
καὶ
ὀθνείων,
καὶ
πρεσβυτέρων
|
[322] |
ὀνόματα
ταχὺ
διηρθρώσατο
τῇ
τέχνῃ,
|
καὶ |
οἰκήσεις
καὶ
ἐσθῆτας
καὶ
ὑποδέσεις |
[320] |
σου
ἀκούω
ταῦτα
λέγοντος,
κάμπτομαι
|
καὶ |
οἶμαί
τί
σε
λέγειν
διὰ |
[352] |
καλόν
τε
εἶναι
ἡ
ἐπιστήμη
|
καὶ |
οἷον
ἄρχειν
τοῦ
ἀνθρώπου,
καὶ |
[337] |
τῆς
πόλεως
εἰς
τὸν
μέγιστον
|
καὶ |
ὀλβιώτατον
οἶκον
τόνδε,
μηδὲν
τούτου |
[317] |
τὴν
ἐναντίαν
ἅπασαν
ὁδὸν
ἐλήλυθα,
|
καὶ |
ὁμολογῶ
τε
σοφιστὴς
εἶναι
καὶ |
[341] |
Σώκρατες,
Σιμωνίδην
ἄλλο
ἢ
τοῦτο,
|
καὶ |
ὀνειδίζειν
τῷ
Πιττακῷ
ὅτι
τὰ |
[326] |
ἂν
ἐκτὸς
βαίνῃ
τούτων,
κολάζει·
|
καὶ |
ὄνομα
τῇ
κολάσει
ταύτῃ
καὶ |
[355] |
ἐπειδὴ
δύο
ἐφάνη
ταῦτα,
δυοῖν
|
καὶ |
ὀνόμασιν
προσαγορεύωμεν
αὐτά,
πρῶτον
μὲν |
[322] |
καὶ
ἀγάλματα
θεῶν·
ἔπειτα
φωνὴν
|
καὶ |
ὀνόματα
ταχὺ
διηρθρώσατο
τῇ
τέχνῃ, |
[353] |
ἦν,
ὅτι
μαθόντα
χαίρειν
ποιεῖ
|
καὶ |
ὁπῃοῦν;
ἆρ´
οἰόμεθ´
ἂν
αὐτούς, |
[314] |
ἢ
ποτέον
καὶ
ὅτι
μή,
|
καὶ |
ὁπόσον
καὶ
ὁπότε·
ὥστε
ἐν |
[356] |
τὸ
πλέον
ὀρθῶς
ἔδει
ἑλέσθαι
|
καὶ
|
ὁπότε
τὸ
ἔλαττον,
ἢ
αὐτὸ |
[314] |
καὶ
ὅτι
μή,
καὶ
ὁπόσον
|
καὶ |
ὁπότε·
ὥστε
ἐν
τῇ
ὠνῇ |
[326] |
ἕτερα
τοιαῦτα,
σωφροσύνης
τε
ἐπιμελοῦνται
|
καὶ |
ὅπως
ἂν
οἱ
νέοι
μηδὲν |
[313] |
Μαθήμασιν
δήπου,
ἦν
δ´
ἐγώ.
|
καὶ
|
ὅπως
γε
μή,
ὦ
ἑταῖρε, |
[358] |
λέγεις
εἴτε
χαρτόν,
εἴτε
ὁπόθεν
|
καὶ |
ὅπως
χαίρεις
τὰ
τοιαῦτα
(ὀνομάζων, |
[321] |
ἔρχεται
Προμηθεὺς
ἐπισκεψόμενος
τὴν
νομήν,
|
καὶ |
ὁρᾷ
τὰ
μὲν
ἄλλα
ζῷα |
[326] |
ἵνα
ὁ
παῖς
ζηλῶν
μιμῆται
|
καὶ |
ὀρέγηται
τοιοῦτος
γενέσθαι.
οἵ
τ´ |
[339] |
Πάνυ,
ἔφην
ἐγώ,
καλῶς
τε
|
καὶ |
ὀρθῶς.
Δοκεῖ
δέ
σοι
καλῶς |
[339] |
οὖν
καλῶς
σοι
δοκεῖ
πεποιῆσθαι
|
καὶ |
ὀρθῶς,
ἢ
οὔ;
Πάνυ,
ἔφην |
[314] |
ἐπήραξεν.
καὶ
ἡμεῖς
πάλιν
ἐκρούομεν,
|
καὶ |
ὃς
ἐγκεκλῃμένης
τῆς
θύρας
ἀποκρινόμενος |
[331] |
ἔστω
ἡμῖν
καὶ
δικαιοσύνη
ὅσιον
|
καὶ |
ὁσιότης
δίκαιον.
Μή
μοι,
ἦν
|
[329] |
ἐστιν
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
σωφροσύνη
|
καὶ |
ὁσιότης,
ἢ
ταῦτ´
ἐστὶν
ἃ |
[329] |
σοῦ
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
σωφροσύνη
|
καὶ |
ὁσιότης
καὶ
πάντα
ταῦτα
ὡς |
[349] |
σωφροσύνη
καὶ
ἀνδρεία
καὶ
δικαιοσύνη
|
καὶ |
ὁσιότης,
πότερον
ταῦτα,
πέντε
ὄντα |
[330] |
μετὰ
τοῦτο
ἡμᾶς
ἔροιτο·
Οὐκοῦν
|
καὶ |
ὁσιότητά
τινά
φατε
εἶναι;
φαῖμεν |
[352] |
ἐξὸν
αὐτοῖς,
ἀλλὰ
ἄλλα
πράττειν·
|
καὶ |
ὅσους
δὴ
ἐγὼ
ἠρόμην
ὅτι |
[324] |
καὶ
σκυτοτόμου
συμβουλεύοντος
τὰ
πολιτικά,
|
καὶ |
ὅτι
διδακτὸν
καὶ
παρασκευαστὸν
ἡγοῦνται
|
[314] |
ὅτι
τε
ἐδεστέον
ἢ
ποτέον
|
καὶ
|
ὅτι
μή,
καὶ
ὁπόσον
καὶ |
[328] |
ἀρετὴ
καὶ
Ἀθηναῖοι
οὕτως
ἡγοῦνται,
|
καὶ |
ὅτι
οὐδὲν
θαυμαστὸν
τῶν
ἀγαθῶν |
[335] |
αὑτῷ
ταῖς
(ἀποκρίσεσιν
ταῖς
ἔμπροσθεν,
|
καὶ |
ὅτι
οὐκ
ἐθελήσοι
ἑκὼν
εἶναι
|
[357] |
ὄντος,
ἀλλὰ
κηδόμενοι
τοῦ
ἀργυρίου
|
καὶ |
οὐ
διδόντες
τούτοις
κακῶς
πράττετε |
[346] |
μέσα
ἀποδέχεται
ὥστε
μὴ
ψέγειν.
|
καὶ |
οὐ
ζητῶ,
ἔφη,
πανάμωμον
ἄνθρωπον, |
[357] |
ἐστιν
ἀγαθά
τε
καὶ
κακά—
|
καὶ |
οὐ
μόνον
ἐπιστήμης,
ἀλλὰ
καὶ |
[332] |
ἐναντίων
ἓν
μόνον
ἐστὶν
ἐναντίον
|
καὶ |
οὐ
πολλά;
Συνωμολόγει.
(Ἴθι
δή, |
[353] |
φασιν
ὑπὸ
(τῶν
ἡδονῶν
ἡττᾶσθαι
|
καὶ |
οὐ
πράττειν
διὰ
ταῦτα
τὰ |
[343] |
γὰρ
τοῦτό
γε
φανείη
ἂν
|
καὶ |
οὐ
Σιμωνίδου
ἀλλ´
ὑπερβατὸν
δεῖ |
[332] |
μὴ
ὀρθῶς
πράττοντες
ἀφρόνως
πράττουσιν
|
καὶ |
οὐ
σωφρονοῦσιν
οὕτω
πράττοντες;
Συνδοκεῖ |
[313] |
ἑταίρων
οὐδενί,
εἴτ´
ἐπιτρεπτέον
εἴτε
|
καὶ |
οὐ
τῷ
ἀφικομένῳ
τούτῳ
ξένῳ |
[339] |
ἐσθλὸν
ἔμμεναι,
τοῦτον
μέμφεταί
τε
|
καὶ |
οὔ
φησιν
ἀποδέχεσθαι
αὐτοῦ
τὰ |
[341] |
τινα
λέγοι
Σιμωνίδην
ὁ
Πρόδικος
|
καὶ |
οὐδαμῶς
Κεῖον.
ἀλλ´
ἅ
μοι |
[327] |
ἀρετῆς
καθ´
ὅσον
δύνανται
ἕκαστος,
|
καὶ
|
οὐδείς
σοι
φαίνεται·
~εἶθ´,
ὥσπερ |
[338] |
ἐμοῦ,
μὴ
διαφθείρειν
τὴν
συνουσίαν·
|
(καὶ |
οὐδὲν
δεῖ
τούτου
ἕνεκα
ἕνα |
[315] |
ἀκοῦσαι
ὄνομα
αὐτῷ
εἶναι
Ἀγάθωνα,
|
καὶ |
οὐκ
ἂν
θαυμάζοιμι
εἰ
παιδικὰ |
[335] |
καὶ
ἐμοί
τις
ἀσχολία
ἐστὶν
|
καὶ |
οὐκ
ἂν
οἷός
τ´
εἴην |
[344] |
σὺ
λέγεις,
ὦ
Πιττακέ,
ἀδύνατον
|
καὶ |
οὐκ
ἀνθρώπειον,
ἀλλὰ
θεὸς
ἂν |
[336] |
λόγον
ἀποτείνων,
ἐκκρούων
τοὺς
λόγους
|
καὶ |
οὐκ
ἐθέλων
(διδόναι
λόγον,
ἀλλ´ |
[331] |
τότε
ἔφαμεν
ἄλλην
δύναμιν
ἔχειν
|
καὶ |
οὐκ
εἶναι
τὸ
ἕτερον
οἷον
|
[337] |
ἐν
ἡμῖν
τοῖς
ἀκούουσιν
εὐδοκιμοῖτε
|
καὶ |
οὐκ
ἐπαινοῖσθε—
εὐδοκιμεῖν
μὲν
γὰρ |
[309] |
ὑπὲρ
ἐμοῦ
εἶπε
βοηθῶν
ἐμοί,
|
καὶ |
οὖν
καὶ
ἄρτι
ἀπ´
ἐκείνου |
[321] |
κτητήν
τῳ
ἢ
χρησίμην
γενέσθαι—
|
καὶ |
οὕτω
δὴ
δωρεῖται
ἀνθρώπῳ.
τὴν
|
[320] |
Νείμαντος
δέ
μου,
ἔφη,
ἐπίσκεψαι·
|
καὶ |
οὕτω
πείσας
νέμει.
νέμων
δὲ |
[348] |
οἷός
τ´
εἶ
ποιεῖν
ἀγαθούς,
|
καὶ |
οὕτω
πεπίστευκας
σαυτῷ,
ὥστε
καὶ |
[361] |
(μᾶλλον
φανῆναι
αὐτὸ
ἢ
ἐπιστήμην·
|
καὶ |
οὕτως
ἂν
ἥκιστα
εἴη
διδακτόν. |
[337] |
διάφοροί
τε
καὶ
ἐχθροὶ
ἀλλήλοις—
|
καὶ |
οὕτως
ἂν
καλλίστη
ἡμῖν
ἡ |
[318] |
κἂν
σύ,
καίπερ
τηλικοῦτος
ὢν
|
καὶ |
οὕτως
σοφός,
εἴ
τίς
σε |
[324] |
ἄνθρωποι
οὓς
ἂν
οἴωνται
ἀδικεῖν,
|
καὶ |
οὐχ
ἥκιστα
Ἀθηναῖοι
οἱ
σοὶ |
[329] |
ἐστιν,
στόμα
τε
καὶ
ῥὶς
|
καὶ |
ὀφθαλμοὶ
καὶ
ὦτα,
ἢ
ὥσπερ |
[334] |
γιγνομένην
ἐν
τοῖς
σιτίοις
τε
|
καὶ |
ὄψοις.
Εἰπόντος
οὖν
ταῦτα
αὐτοῦ |
[325] |
μετέχοντα
καὶ
διδάσκειν
καὶ
κολάζειν
|
καὶ |
παῖδα
καὶ
ἄνδρα
καὶ
γυναῖκα, |
[325] |
λεγόμενα,
καὶ
τροφὸς
καὶ
μήτηρ
|
καὶ |
παιδαγωγὸς
καὶ
αὐτὸς
(ὁ
πατὴρ |
[317] |
καὶ
ὁμολογῶ
τε
σοφιστὴς
εἶναι
|
καὶ |
παιδεύειν
ἀνθρώπους,
καὶ
εὐλάβειαν
ταύτην |
[347] |
συνεῖναι
ἄνευ
τῶν
λήρων
τε
|
καὶ |
παιδιῶν
τούτων
διὰ
τῆς
αὑτῶν |
[312] |
τοῦ
γραμματιστοῦ
ἐγένετο
καὶ
κιθαριστοῦ
|
καὶ |
παιδοτρίβου;
τούτων
γὰρ
σὺ
ἑκάστην
|
[326] |
ἡ
πόλις
νόμους
ὑπογράψασα,
ἀγαθῶν
|
καὶ |
παλαιῶν
νομοθετῶν
εὑρήματα,
κατὰ
τούτους
|
[361] |
ἐπὶ
τὴν
ἀρετὴν
ὅτι
ἔστιν,
|
καὶ |
πάλιν
ἐπισκέψασθαι
περὶ
αὐτοῦ
εἴτε |
[317] |
τὸν
τοιοῦτον
πρὸς
τοῖς
ἄλλοις
|
καὶ |
πανοῦργον
εἶναι.
ἐγὼ
οὖν
τούτων |
[329] |
δικαιοσύνη
καὶ
σωφροσύνη
καὶ
ὁσιότης
|
καὶ |
πάντα
ταῦτα
ὡς
ἕν
τι |
[338] |
ἑκατέρου.
Ταῦτα
ἤρεσε
τοῖς
παροῦσι,
|
καὶ |
πάντες
ἐπῄνεσαν,
καὶ
ἐμέ
τε |
[322] |
Ἐπὶ
πάντας,
ἔφη
ὁ
Ζεύς,
|
καὶ |
πάντες
μετεχόντων·
οὐ
γὰρ
ἂν
|
[334] |
ποικίλον
τί
ἐστιν
τὸ
ἀγαθὸν
|
καὶ |
παντοδαπόν,
ὥστε
καὶ
ἐνταῦθα
τοῖς |
[361] |
ἄγαμαι
σέ,
τῶν
μὲν
τηλικούτων
|
καὶ |
πάνυ·
καὶ
λέγω
γε
ὅτι |
[339] |
Οὐδὲν
δεῖ·
ἐπίσταμαί
τε
γάρ,
|
καὶ |
πάνυ
μοι
τυγχάνει
μεμεληκὸς
τοῦ |
[313] |
ὠνεῖσθαι
μαθήματα
καὶ
παρὰ
Πρωταγόρου
|
καὶ |
παρ´
ἄλλου
ὁτουοῦν·
~εἰ
δὲ |
[344] |
ἐσθλῷ
ἐγχωρεῖ
κακῷ
γενέσθαι,
ὥσπερ
|
καὶ |
παρ´
ἄλλου
ποιητοῦ
μαρτυρεῖται
τοῦ
|
[326] |
καὶ
ὄνομα
τῇ
κολάσει
ταύτῃ
|
καὶ |
παρ´
ὑμῖν
(καὶ
ἄλλοθι
πολλαχοῦ, |
[313] |
πονηρόν,
ἀσφαλές
σοι
ὠνεῖσθαι
μαθήματα
|
καὶ |
παρὰ
Πρωταγόρου
καὶ
παρ´
ἄλλου |
[324] |
τὰ
πολιτικά,
καὶ
ὅτι
διδακτὸν
|
καὶ |
παρασκευαστὸν
ἡγοῦνται
ἀρετήν,
ἀποδέδεικταί
σοι, |
[333] |
ἤδη
τετραχύνθαι
τε
καὶ
ἀγωνιᾶν
|
καὶ |
παρατετάχθαι
πρὸς
τὸ
ἀποκρίνεσθαι·
ἐπειδὴ |
[336] |
ὁμολογεῖ
μὴ
μετεῖναί
οἱ
μακρολογίας
|
καὶ |
παραχωρεῖ
Πρωταγόρᾳ,
τοῦ
δὲ
διαλέγεσθαι
|
[338] |
ἀμφοτέρους
τεμεῖν.
ὣς
οὖν
ποιήσετε,
|
καὶ |
πείθεσθέ
μοι
ῥαβδοῦχον
καὶ
ἐπιστάτην |
[310] |
ἐγώ,
ἂν
αὐτῷ
διδῷς
ἀργύριον
|
καὶ |
πείθῃς
ἐκεῖνον,
ποιήσει
καὶ
σὲ |
[353] |
ὕστερον
χρόνον
νόσους
τε
ποιεῖ
|
καὶ |
πενίας
καὶ
ἄλλα
τοιαῦτα
πολλὰ |
[353] |
Οὐκοῦν
νόσους
ποιοῦντα
ἀνίας
ποιεῖ,
|
καὶ
|
πενίας
ποιοῦντα
ἀνίας
ποιεῖ;
Ὁμολογοῖεν |
[347] |
ὅπου
δὲ
καλοὶ
κἀγαθοὶ
συμπόται
|
καὶ |
πεπαιδευμένοι
εἰσίν,
οὐκ
ἂν
ἴδοις |
[353] |
χαίρειν.
Ἀλλ´,
ἔφη,
ὀρθῶς
λέγεις·
|
καὶ |
πέραινε
ὥσπερ
ἤρξω.
(Πάλιν
τοίνυν, |
[348] |
σκοπεῖσθαι
τὸν
ἐπιεικῆ,
καὶ
δὴ
|
καὶ |
περὶ
ἀρετῆς.
τίνα
γὰρ
ἄλλον |
[354] |
Πρωταγόρας.
Ἄλλο
τι
οὖν
πάλιν
|
καὶ |
περὶ
αὐτοῦ
τοῦ
λυπεῖσθαι
ὁ |
[344] |
εἴρηται.
πολλὰ
μὲν
γὰρ
ἔστι
|
καὶ |
περὶ
ἑκάστου
τῶν
(ἐν
τῷ |
[312] |
ἐγώ,
τοῦτο
μὲν
ἔξεστι
λέγειν
|
καὶ |
περὶ
ζωγράφων
καὶ
περὶ
τεκτόνων, |
[311] |
ἀκούομεν;
ὥσπερ
περὶ
Φειδίου
ἀγαλματοποιὸν
|
καὶ
|
περὶ
Ὁμήρου
ποιητήν,
τί
τοιοῦτον |
[361] |
φθονερός
τε
ἥκιστ´
ἀνθρώπων,
ἐπεὶ
|
καὶ |
περὶ
σοῦ
πρὸς
πολλοὺς
δὴ |
[312] |
ἔξεστι
λέγειν
καὶ
περὶ
ζωγράφων
|
καὶ |
περὶ
τεκτόνων,
ὅτι
οὗτοί
εἰσιν |
[318] |
ἐπιδώσει
εἰς
τί,
ὦ
Πρωταγόρα,
|
καὶ |
περὶ
τοῦ;
Καὶ
ὁ
Πρωταγόρας |
[361] |
ἐλλογίμων
γένοιο
ἀνδρῶν
ἐπὶ
σοφίᾳ.
|
καὶ |
περὶ
τούτων
δὲ
εἰς
αὖθις, |
[348] |
ἡγούμενός
σε
βέλτιστ´
ἂν
ἐπισκέψασθαι
|
καὶ |
περὶ
τῶν
ἄλλων
(περὶ
ὧν |
[347] |
ἔψεγον·
νῦν
δὲ
σφόδρα
γὰρ
|
καὶ |
περὶ
τῶν
μεγίστων
ψευδόμενος
δοκεῖς
|
[319] |
ἄριστα
τὴν
αὑτοῦ
οἰκίαν
διοικοῖ,
|
~(καὶ |
περὶ
τῶν
τῆς
πόλεως,
ὅπως |
[343] |
τὸ
ῥῆμα
ὥσπερ
εὐδοκιμοῦντα
ἀθλητὴν
|
καὶ |
περιγένοιτο
αὐτοῦ,
αὐτὸς
εὐδοκιμήσει
ἐν |
[311] |
δεῦρο
ἐξαναστῶμεν
εἰς
τὴν
αὐλήν,
|
καὶ |
περιιόντες
αὐτοῦ
διατρίψωμεν
ἕως
ἂν |
[339] |
εἰς
τὸ
πρόσθεν
προελθὼν
ἐπελάθετο,
|
καὶ |
Πιττακὸν
τὸν
ταὐτὰ
λέγοντα
ἑαυτῷ, |
[343] |
ἦν
καὶ
Θαλῆς
ὁ
Μιλήσιος
|
καὶ |
Πιττακὸς
ὁ
Μυτιληναῖος
καὶ
Βίας |
[342] |
φιλοσοφία
γάρ
ἐστιν
παλαιοτάτη
τε
|
καὶ |
πλείστη
τῶν
Ἑλλήνων
ἐν
Κρήτῃ |
[356] |
τε
καὶ
σμικρότερα
γιγνόμενα
ἀλλήλων
|
καὶ |
πλείω
καὶ
ἐλάττω
καὶ
μᾶλλον
|
[356] |
ἡδέα
ἱστῇς,
τὰ
μείζω
ἀεὶ
|
καὶ |
πλείω
ληπτέα·
ἐὰν
δὲ
λυπηρὰ |
[325] |
διαστρεφόμενον
καὶ
καμπτόμενον
εὐθύνουσιν
ἀπειλαῖς
|
καὶ |
πληγαῖς.
μετὰ
δὲ
ταῦτα
εἰς |
[319] |
εἶναι,
κἂν
πάνυ
καλὸς
ᾖ
|
καὶ |
πλούσιος
καὶ
τῶν
γενναίων,
οὐδέν |
[354] |
πόλεων
σωτηρίαι
καὶ
ἄλλων
ἀρχαὶ
|
καὶ |
πλοῦτοι;
Φαῖεν
ἄν,
ὡς
ἐγᾦμαι. |
[338] |
ὁ
γὰρ
ὅμοιος
ἡμῖν
ὅμοια
|
καὶ |
ποιήσει,
ὥστε
ἐκ
(περιττοῦ
ᾑρήσεται. |
[337] |
ὑμᾶς
συγγενεῖς
τε
καὶ
οἰκείους
|
καὶ |
πολίτας
ἅπαντας
εἶναι—
(φύσει,
οὐ |
[327] |
ηὐξήθη,
ὅτου
δὲ
ἀφυής,
ἀκλεής·
|
καὶ |
πολλάκις
μὲν
ἀγαθοῦ
αὐλητοῦ
φαῦλος |
[354] |
ἕνεκα
πολλὰ
περὶ
τούτου
λέγεις
|
καὶ
|
πολλαχῇ;
Συγγιγνώσκετέ
μοι,
φαίην
ἂν |
[317] |
πολλὴ
μωρία
καὶ
τοῦ
ἐπιχειρήματος,
|
(καὶ |
πολὺ
δυσμενεστέρους
παρέχεσθαι
ἀνάγκη
τοὺς |
[314] |
καὶ
κινδυνεύῃς.
καὶ
γὰρ
δὴ
|
καὶ |
πολὺ
μείζων
κίνδυνος
ἐν
τῇ |
[313] |
τυγχάνεις
ἐπιστήμων
τούτων
τί
χρηστὸν
|
καὶ
|
πονηρόν,
ἀσφαλές
σοι
ὠνεῖσθαι
μαθήματα |
[357] |
ἐλάττονος
καὶ
(μείζονος
καὶ
σμικροτέρου
|
καὶ |
πορρωτέρω
καὶ
ἐγγυτέρω,
ἆρα
πρῶτον |
[344] |
ἐστιν
ἄνδρα
ἀγαθὸν
χερσί
τε
|
καὶ |
ποσὶ
καὶ
νόῳ
τετράγωνον,
ἄνευ |
[339] |
ἀλαθέως
γενέσθαι
χαλεπόν,
χερσίν
τε
|
καὶ |
ποσὶ
καὶ
νόῳ
τετράγωνον,
ἄνευ |
[334] |
μὲν
ἀνωφελῆ
ἐστι,
καὶ
σιτία
|
καὶ |
ποτὰ
καὶ
φάρμακα
καὶ
ἄλλα
|
[314] |
τῶν
σιτίων.
σιτία
μὲν
γὰρ
|
καὶ |
ποτὰ
πριάμενον
παρὰ
τοῦ
καπήλου |
[353] |
τοῖσδε,
οἷον
πολλάκις
ὑπὸ
σίτων
|
καὶ |
ποτῶν
καὶ
ἀφροδισίων
κρατούμενοι
ἡδέων |
[349] |
τούτων
ὑπόκειταί
τις
ἴδιος
οὐσία
|
καὶ |
πρᾶγμα
ἔχον
ἑαυτοῦ
δύναμιν
ἕκαστον, |
[356] |
τῷ
τὰ
μὲν
μεγάλα
μήκη
|
καὶ |
πράττειν
καὶ
λαμβάνειν,
τὰ
δὲ |
[319] |
τῆς
πόλεως
δυνατώτατος
ἂν
εἴη
|
καὶ |
πράττειν
καὶ
λέγειν.
Ἆρα,
ἔφην |
[326] |
ὦσιν
εἰς
τὸ
λέγειν
τε
|
καὶ |
πράττειν·
πᾶς
γὰρ
ὁ
βίος |
[316] |
συνουσίας,
καὶ
οἰκείων
καὶ
ὀθνείων,
|
καὶ |
πρεσβυτέρων
καὶ
νεωτέρων,
ἑαυτῷ
συνεῖναι |
[314] |
ἔξεστιν
ἐν
ἄλλοις
ἀγγείοις
ἀποφέρειν,
|
καὶ |
πρὶν
δέξασθαι
αὐτὰ
εἰς
τὸ |
[320] |
τούτου,
καταθέμενος
ἐν
Ἀρίφρονος
ἐπαίδευε·
|
καὶ |
πρὶν
ἓξ
μῆνας
γεγονέναι,
(ἀπέδωκε |
[358] |
Πρωταγόρου
ἐρωτῶ,
ὦ
Ἱππία
τε
|
καὶ |
Πρόδικε
(κοινὸς
γὰρ
δὴ
ἔστω |
[341] |
ὦ
Πρωταγόρα,
τοῦτο
λέγειν
Σιμωνίδην,
|
καὶ |
Πρόδικόν
γε
τόνδε
εἰδέναι,
ἀλλὰ |
[317] |
Τί
οὖν,
ἔφην
ἐγώ,
οὐ
|
καὶ |
Πρόδικον
καὶ
Ἱππίαν
ἐκαλέσαμεν
καὶ |
[314] |
Ἱππίας
ὁ
Ἠλεῖος—
οἶμαι
δὲ
|
καὶ |
Πρόδικον
τὸν
Κεῖον—
καὶ
ἄλλοι |
[357] |
Πρωταγόρας
ὅδε
φησὶν
ἰατρὸς
εἶναι
|
καὶ |
Πρόδικος
καὶ
Ἱππίας·
ὑμεῖς
δὲ |
[315] |
γε
εἰσεῖδον—
ἐπεδήμει
(γὰρ
ἄρα
|
καὶ |
Πρόδικος
ὁ
Κεῖος—
ἦν
δὲ |
[316] |
τὸ
ἐπαχθὲς
αὐτῆς,
πρόσχημα
ποιεῖσθαι
|
καὶ |
προκαλύπτεσθαι,
τοὺς
μὲν
ποίησιν,
οἷον |
[361] |
τοῦ
Ἐπιμηθέως·
ᾧ
χρώμενος
ἐγὼ
|
καὶ
|
προμηθούμενος
ὑπὲρ
τοῦ
βίου
τοῦ |
[351] |
ἐμοὶ
ἀσφαλέστερον
εἶναι
ἀποκρίνασθαι,
ἀλλὰ
|
καὶ
|
πρὸς
πάντα
τὸν
ἄλλον
βίον |
[333] |
σοφία,
μόριον
δὲ
ἑκάτερον
ἀρετῆς,
|
καὶ |
πρὸς
τῷ
ἕτερον
εἶναι
καὶ |
[325] |
μαθοῦσι
(μηδὲ
θεραπευθεῖσιν
εἰς
ἀρετήν,
|
καὶ |
πρὸς
τῷ
θανάτῳ
χρημάτων
τε |
[338] |
πείθεσθέ
μοι
ῥαβδοῦχον
καὶ
ἐπιστάτην
|
καὶ |
πρύτανιν
ἑλέσθαι
ὃς
ὑμῖν
(φυλάξει |
[309] |
Ἀλκιβιάδου
ὥραν;
καὶ
μήν
μοι
|
καὶ |
πρῴην
ἰδόντι
καλὸς
μὲν
ἐφαίνετο |
[347] |
ταῦτά
μοι
δοκεῖ,
ὦ
Πρόδικε
|
καὶ |
Πρωταγόρα,
ἦν
δ´
ἐγώ,
Σιμωνίδης |
[361] |
γ´
ἐστέ,
ὦ
Σώκρατές
τε
|
καὶ |
Πρωταγόρα·
σὺ
μὲν
λέγων
ὅτι |
[357] |
τὴν
ἀπόδειξιν
ἣν
ἐμὲ
δεῖ
|
καὶ |
Πρωταγόραν
(ἀποδεῖξαι
περὶ
ὧν
ἤρεσθ´ |
[353] |
ὑμῖν,
ὥς
φαμεν
ἐγώ
τε
|
καὶ |
Πρωταγόρας,
δι´
οὐδὲν
ἄλλο
ταῦτα |
[336] |
ἀνθρώπων
παραχωρεῖ.
εἰ
μὲν
οὖν
|
καὶ
|
Πρωταγόρας
ὁμολογεῖ
φαυλότερος
εἶναι
Σωκράτους |
[353] |
πειρασόμεθα
γὰρ
ὑμῖν
ἐγώ
τε
|
καὶ |
Πρωταγόρας
φράσαι.
ἄλλο
τι
γάρ, |
[336] |
βραδέως.
εἰ
οὖν
ἐπιθυμεῖς
ἐμοῦ
|
καὶ |
Πρωταγόρου
ἀκούειν,
τούτου
δέου,
ὥσπερ |
[335] |
ἥδιον
ἀκούσαιμι
ἢ
σοῦ
τε
|
καὶ |
Πρωταγόρου
διαλεγομένων.
ἀλλὰ
χάρισαι
ἡμῖν |
[316] |
πρόσχημα
ἐποιήσατο,
μέγας
ὢν
σοφιστής,
|
καὶ |
Πυθοκλείδης
ὁ
Κεῖος
καὶ
ἄλλοι |
[320] |
θεοὶ
γῆς
ἔνδον
ἐκ
γῆς
|
καὶ |
πυρὸς
μείξαντες
καὶ
τῶν
ὅσα |
[309] |
γ´
ἐν
αὐτοῖς
ἡμῖν
εἰρῆσθαι,
|
καὶ |
πώγωνος
ἤδη
ὑποπιμπλάμενος.
(ΣΩ.
Εἶτα |
[313] |
μαθήματα
περιάγοντες
κατὰ
τὰς
πόλεις
|
καὶ |
πωλοῦντες
καὶ
καπηλεύοντες
τῷ
ἀεὶ |
[309] |
νῦν;
ἦ
παρ´
ἐκείνου
φαίνῃ;
|
καὶ |
πῶς
πρός
σε
ὁ
νεανίας |
[329] |
μόοια
μόριά
ἐστιν,
στόμα
τε
|
καὶ |
ῥὶς
καὶ
ὀφθαλμοὶ
καὶ
ὦτα, |
[348] |
χρῆναι
μᾶλλον
μιμεῖσθαι
ἐμέ
τε
|
καὶ |
σέ,
καταθεμένους
τοὺς
ποιητὰς
αὐτοὺς |
[310] |
ἀργύριον
καὶ
πείθῃς
ἐκεῖνον,
ποιήσει
|
καὶ
|
σὲ
σοφόν.
Εἰ
γάρ,
ἦ |
[331] |
δοκεῖ"
ἐλέγχεσθαι,
ἀλλ´
ἐμέ
τε
|
καὶ |
σέ·
τὸ
δ´
ἐμέ
τε |
[331] |
σέ·
τὸ
δ´
ἐμέ
τε
|
καὶ |
σέ"
τοῦτο
λέγω,
οἰόμενος
οὕτω |
[330] |
εἴ
τις
ἔροιτο
ἐμέ
τε
|
καὶ |
σέ·
Ὦ
Πρωταγόρα
τε
καὶ |
[343] |
θεῖμεν
αὐτὸν
λέγοντα
τὸν
Πιττακὸν
|
καὶ |
Σιμωνίδην
ἀποκρινόμενον
εἰπόντα·
Ὦ
ἄνθρωποι, |
[316] |
οἷον
Ὅμηρόν
τε
καὶ
Ἡσίοδον
|
καὶ |
Σιμωνίδην,
τοὺς
δὲ
αὖ
τελετάς |
[346] |
καὶ
ἐπαινεῖν.
πολλάκις
δὲ
οἶμαι
|
καὶ |
Σιμωνίδης
ἡγήσατο
καὶ
αὐτὸς
ἢ |
[341] |
ἀλλ´
ἐγὼ
εὖ
οἶδ´
ὅτι
|
καὶ |
Σιμωνίδης
τὸ
χαλεπὸν"
ἔλεγεν
ὅπερ |
[334] |
ἃ
ἀνθρώποις
μὲν
ἀνωφελῆ
ἐστι,
|
καὶ |
σιτία
καὶ
ποτὰ
καὶ
φάρμακα |
[324] |
οἱ
σοὶ
πολῖται
καὶ
χαλκέως
|
καὶ |
σκυτοτόμου
συμβουλεύοντος
τὰ
πολιτικά,
καὶ |
[329] |
αὐτοὶ
ἐρέσθαι,
ἀλλ´
ἐάν
τις
|
καὶ |
σμικρὸν
ἐπερωτήσῃ
τι
τῶν
ῥηθέντων, |
[356] |
ταῦτα
δ´
ἐστὶ
μείζω
τε
|
καὶ |
σμικρότερα
γιγνόμενα
ἀλλήλων
καὶ
πλείω |
[356] |
λυπηρὰ
πρὸς
λυπηρά,
τὰ
ἐλάττω
|
καὶ |
σμικρότερα·
ἐὰν
δὲ
ἡδέα
πρὸς
|
[357] |
πλέονος
καὶ
ἐλάττονος
καὶ
(μείζονος
|
καὶ |
σμικροτέρου
καὶ
πορρωτέρω
καὶ
ἐγγυτέρω, |
[329] |
τοῦ
ὅλου,
ἀλλ´
ἢ
μεγέθει
|
καὶ |
σμικρότητι;
Ἐκείνως
μοι
φαίνεται,
ὦ
|
[356] |
ταῖς
αἱρέσεσιν
τῶν
μεγάλων
τε
|
καὶ |
σμικρῶν,
ἡ
δὲ
μετρητικὴ
ἄκυρον |
[352] |
πολλοὶ
τῶν
ἀνθρώπων
ἐμοί
τε
|
καὶ |
σοὶ
οὐ
πείθονται,
ἀλλὰ
πολλούς |
[329] |
ἄλλῳ
τῳ
ἀνθρώπων
πειθοίμην
ἄν,
|
καὶ |
σοὶ
πείθομαι·
(ὃ
δ´
ἐθαύμασά |
[331] |
ὅρα
εἰ
διακωλύεις
ἀποκρίνεσθαι,
ἢ
|
καὶ |
σοὶ
συνδοκεῖ
οὕτως.
Οὐ
πάνυ |
[352] |
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων.
ἆρ´
οὖν
|
καὶ |
σοὶ
τοιοῦτόν
τι
περὶ
αὐτῆς |
[343] |
Μυτιληναῖος
καὶ
Βίας
ὁ
Πριηνεὺς
|
καὶ |
Σόλων
ὁ
ἡμέτερος
καὶ
Κλεόβουλος |
[341] |
γε
τόνδε
εἰδέναι,
ἀλλὰ
παίζειν
|
καὶ
|
σοῦ
δοκεῖν
ἀποπειρᾶσθαι
εἰ
οἷός |
[342] |
Κρήτῃ
τε
καὶ
(ἐν
Λακεδαίμονι,
|
καὶ |
σοφισταὶ
πλεῖστοι
γῆς
ἐκεῖ
εἰσιν· |
[314] |
τὸν
Κεῖον—
καὶ
ἄλλοι
πολλοὶ
|
καὶ |
σοφοί.
Δόξαν
ἡμῖν
ταῦτα
ἐπορευόμεθα· |
[344] |
ἀνάγκη.
ὥστε
τὸν
μὲν
εὐμήχανον
|
καὶ |
σοφὸν
καὶ
ἀγαθὸν
ἐπειδὰν
ἀμήχανος |
[324] |
ὑεῖς
διδάσκουσιν
ἃ
διδασκάλων
ἔχεται
|
καὶ
|
σοφοὺς
ποιοῦσιν,
ἣν
δὲ
αὐτοὶ |
[321] |
ἀμφιεννὺς
αὐτὰ
πυκναῖς
τε
θριξὶν
|
καὶ |
στερεοῖς
δέρμασιν,
ἱκανοῖς
μὲν
ἀμῦναι |
[315] |
κατέκειτο,
ἐγκεκαλυμμένος
ἐν
κῳδίοις
τισὶν
|
καὶ |
στρώμασιν
καὶ
μάλα
πολλοῖς,
ὡς |
[322] |
οἰκήσεις
καὶ
ἐσθῆτας
καὶ
ὑποδέσεις
|
καὶ |
στρωμνὰς
καὶ
τὰς
ἐκ
γῆς
|
[311] |
Πρωταγόραν
νῦν
ἀφικόμενοι
ἐγώ
τε
|
καὶ |
σὺ
ἀργύριον
ἐκείνῳ
μισθὸν
ἕτοιμοι |
[318] |
ὅτι
εἰς
αὔλησιν·
οὕτω
δὴ
|
καὶ |
σὺ
εἰπὲ
τῷ
νεανίσκῳ
καὶ |
[361] |
ἐκεῖνο
περὶ
οὗ
ἐγώ
τε
|
καὶ |
σὺ
μακρὸν
λόγον
ἑκάτερος
ἀπετείναμεν, |
[330] |
ἔγωγε
ἀποκρινόμενος
τῷ
(ἐρωτῶντι·
οὐκοῦν
|
καὶ |
σύ;
Ναί,
ἔφη.
Εἰ
οὖν |
[339] |
μὲν
περὶ
οὗπερ
ἐγώ
τε
|
καὶ |
σὺ
νῦν
διαλεγόμεθα,
περὶ
ἀρετῆς, |
[336] |
τε
ἐξεῖναι
διαλέγεσθαι
ὅπως
βούλεται,
|
καὶ |
σὺ
ὅπως
ἂν
αὖ
σὺ |
[353] |
ἐροίμεθ´
ἂν
αὐτοὺς
ἐγώ
τε
|
καὶ |
σὺ
πάλιν·
Πονηρὰ
δὲ
αὐτὰ |
[347] |
μοι
δοκεῖς,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
καὶ
|
σὺ
περὶ
τοῦ
ᾄσματος
διεληλυθέναι· |
[351] |
Τί
δή,
ὦ
Πρωταγόρα;
μὴ
|
καὶ |
σύ,
ὥσπερ
οἱ
πολλοί,
ἡδέ´ |
[325] |
σωφροσύνη
καὶ
τὸ
ὅσιον
εἶναι,
|
καὶ
|
συλλήβδην
ἓν
αὐτὸ
προσαγορεύω
εἶναι |
[323] |
ἡ
ἀδικία
καὶ
ἡ
ἀσέβεια
|
καὶ
|
~(συλλήβδην
πᾶν
τὸ
ἐναντίον
τῆς |
[337] |
ἐγὼ
μὲν
οὖν
καὶ
δέομαι
|
καὶ |
συμβουλεύω,
ὦ
Πρωταγόρα
τε
καὶ |
[342] |
ἐνέβαλεν
ῥῆμα
ἄξιον
λόγου
βραχὺ
|
καὶ
|
συνεστραμμένον
ὥσπερ
δεινὸς
ἀκοντιστής,
ὥστε |
[356] |
ἱστάναι
ἄνθρωπος,
συνθεὶς
τὰ
ἡδέα
|
καὶ |
συνθεὶς
τὰ
λυπηρά,
καὶ
τὸ |
[342] |
γῆς
ἐκεῖ
εἰσιν·
ἀλλ´
ἐξαρνοῦνται
|
καὶ |
σχηματίζονται
ἀμαθεῖς
εἶναι,
ἵνα
μὴ |
[322] |
μέρος
πολεμική—
ἐζήτουν
δὴ
ἁθροίζεσθαι
|
καὶ |
σῴζεσθαι
κτίζοντες
πόλεις·
ὅτ´
οὖν |
[337] |
καὶ
αὐτός,
ὦ
Πρωταγόρα
τε
|
καὶ |
Σώκρατες,
ἀξιῶ
ὑμᾶς
συγχωρεῖν
καὶ |
[357] |
ἤρεσθε
ἡμᾶς·
Ὦ
Πρωταγόρα
τε
|
καὶ |
Σώκρατες,
εἰ
μὴ
ἔστι
τοῦτο |
[353] |
ἂν
ἡμᾶς·
Ὦ
Πρωταγόρα
τε
|
καὶ |
Σώκρατες,
εἰ
μὴ
ἔστιν
τοῦτο |
[330] |
καὶ
σέ·
Ὦ
Πρωταγόρα
τε
|
καὶ |
Σώκρατες,
εἴπετον
δή
μοι,
τοῦτο |
[337] |
καὶ
συμβουλεύω,
ὦ
Πρωταγόρα
τε
|
καὶ |
Σώκρατες,
συμβῆναι
ὑμᾶς
ὥσπερ
ὑπὸ |
[347] |
ἃ
ὡμολογησάτην
πρὸς
ἀλλήλω
Πρωταγόρας
|
καὶ |
Σωκράτης,
Πρωταγόρας
μὲν
εἰ
ἔτι |
[333] |
ἀφροσύνῃ
ἑνὶ
ὄντι
σοφία
ἐναντία
|
καὶ |
σωφροσύνη
αὖ
φαίνεται·
ἦ
γάρ, |
[349] |
ἐγᾦμαι,
τὸ
ἐρώτημα
τόδε·
σοφία
|
καὶ |
σωφροσύνη
καὶ
ἀνδρεία
καὶ
δικαιοσύνη |
[361] |
ἐστιν
ἐπιστήμη,
καὶ
ἡ
δικαιοσύνη
|
καὶ |
σωφροσύνη
καὶ
ἡ
ἀνδρεία,
ᾧ |
[329] |
δὲ
αὐτῆς
ἐστιν
ἡ
δικαιοσύνη
|
καὶ |
σωφροσύνη
καὶ
ὁσιότης,
ἢ
ταῦτ´ |
[329] |
ἐλέγετο
ὑπὸ
σοῦ
ἡ
δικαιοσύνη
|
καὶ |
σωφροσύνη
καὶ
ὁσιότης
καὶ
πάντα |
[325] |
χαλκεία
οὐδὲ
κεραμεία
~(ἀλλὰ
δικαιοσύνη
|
καὶ |
σωφροσύνη
καὶ
τὸ
ὅσιον
εἶναι, |
[323] |
δεῖ
διὰ
δικαιοσύνης
πᾶσαν
ἰέναι
|
καὶ |
σωφροσύνης,
εἰκότως
ἅπαντος
ἀνδρὸς
ἀνέχονται, |
[350] |
ἢ
οἱ
μή;
Οἱ
πελταστικοί.
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
γε
πάντα,
εἰ |
[351] |
ἡδέα
τε
ἀγαθά
ἐστιν
ἅπαντα
|
καὶ |
τὰ
ἀνιαρὰ
κακά·
ἀλλά
μοι |
[327] |
παντὶ
προθύμως
λέγει
καὶ
διδάσκει
|
καὶ |
τὰ
δίκαια
καὶ
τὰ
νόμιμα— |
[345] |
πάντα
πρὸς
τὸν
Πιττακὸν
εἴρηται,
|
καὶ |
τὰ
ἐπιόντα
γε
τοῦ
ᾄσματος |
[344] |
ἀλαθέως
ὀρθῶς
ἐπ´
ἐσχάτῳ
κείμενον·
|
καὶ |
τὰ
ἐπιόντα
πάντα
τούτῳ
μαρτυρεῖ, |
[352] |
καὶ
ἐάνπερ
γιγνώσκῃ
τις
τἀγαθὰ
|
καὶ |
τὰ
κακά,
μὴ
ἂν
κρατηθῆναι |
[345] |
ὅτι
πάντες
οἱ
τὰ
αἰσχρὰ
|
καὶ |
τὰ
κακὰ
ποιοῦντες
ἄκοντες
ποιοῦσιν· |
[333] |
ὦ
Πρωταγόρα,
μὴ
ἀποκάμωμεν
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὰ
λοιπὰ
διασκεψώμεθα.
ἆρά
τίς |
[325] |
μὲν
ὅσιον,
τόδε
δὲ
ἀνόσιον,
|
καὶ |
τὰ
μὲν
ποίει,
τὰ
δὲ |
[349] |
πάντα
μόρια
μέν
ἐστιν
ἀρετῆς,
|
καὶ |
τὰ
μὲν
τέτταρα
αὐτῶν
ἐπιεικῶς |
[346] |
εἴη
πολλαχῇ—
ἀλλ´
ὅτι
αὐτὸς
|
καὶ |
τὰ
μέσα
ἀποδέχεται
ὥστε
μὴ |
[327] |
καὶ
διδάσκει
καὶ
τὰ
δίκαια
|
καὶ
|
τὰ
νόμιμα—
εἰ
οὖν
οὕτω |
[328] |
ὅτι
Πρωταγόρας
ῥᾳδίως
ἐπεκδιδάξει,
ἐπειδὴ
|
καὶ |
τὰ
πολλὰ
ταῦτα
ἐξεδίδαξεν.
καὶ
|
[356] |
οὔ;
Φήσουσιν.
Καὶ
τὰ
παχέα
|
καὶ |
τὰ
πολλὰ
ὡσαύτως;
καὶ
αἱ |
[352] |
εἴποι·
Ἴθι
δή
μοι
ἀποκαλύψας
|
καὶ |
τὰ
στήθη
καὶ
τὸ
μετάφρενον |
[317] |
ἐν
τῇ
τέχνῃ·
καὶ
γὰρ
|
καὶ |
τὰ
σύμπαντα
πολλά
μοί
ἐστιν— |
[330] |
τὰ
ἄλλα·
ἆρ´
οὖν
οὕτω
|
καὶ |
τὰ
τῆς
ἀρετῆς
μόρια
οὐκ |
[334] |
ἃ
μηδὲ
τὸ
παράπαν
ὠφέλιμα;
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
σὺ
ἀγαθὰ
καλεῖς; |
[311] |
πείθωμεν
αὐτόν,
εἰ
δὲ
μή,
|
καὶ |
τὰ
τῶν
φίλων
προσαναλίσκοντες.
εἰ
|
[313] |
εἶ
ἀναλίσκειν
τά
τε
σαυτοῦ
|
καὶ |
τὰ
τῶν
φίλων
χρήματα,
ὡς |
[339] |
ἐννοεῖς
ὅτι
ὁ
αὐτὸς
οὗτος
|
καὶ |
τάδε
λέγει
κἀκεῖνα
τὰ
ἔμπροσθεν; |
[334] |
μὲν
φυτοῖς
ἅπασίν
ἐστιν
πάγκακον
|
καὶ |
ταῖς
θριξὶν
πολεμιώτατον
ταῖς
τῶν |
[331] |
καὶ
τὸ
σκληρὸν
τῷ
μαλακῷ,
|
καὶ |
τἆλλα
ἃ
δοκεῖ
ἐναντιώτατα
εἶναι |
[353] |
τὰ
ὕστερον
γιγνόμενα,
νόσους
τε
|
καὶ |
τἆλλα.
Ἐγὼ
μὲν
οἶμαι,
ἔφη |
[312] |
τὴν
ἀπεργασίαν
τὴν
τῶν
εἰκόνων,
|
καὶ |
τἆλλα
οὕτως.
εἰ
δέ
τις |
[321] |
μεγέθει,
τῷδε
(αὐτῷ
αὐτὰ
ἔσῳζεν·
|
καὶ |
τἆλλα
οὕτως
ἐπανισῶν
ἔνεμεν.
ταῦτα |
[319] |
δὲ
περὶ
ναυπηγίας,
τοὺς
ναυπηγούς,
|
καὶ |
τἆλλα
πάντα
οὕτως,
(ὅσα
ἡγοῦνται |
[323] |
τοῖς
ἀνθρώποις
γίγνεται,
τὰ
καλὰ
|
καὶ |
τἀναντία
τούτοις·
ὅσα
δὲ
ἐξ |
[315] |
τὰ
ἐρωτώμενα.
Καὶ
μὲν
δὴ
|
καὶ |
Τάνταλόν
γε
εἰσεῖδον—
ἐπεδήμει
(γὰρ |
[326] |
ἐντείνοντες,
καὶ
τοὺς
ῥυθμούς
τε
|
καὶ |
τὰς
ἁρμονίας
ἀναγκάζουσιν
οἰκειοῦσθαι
ταῖς |
[322] |
ἐσθῆτας
καὶ
ὑποδέσεις
καὶ
στρωμνὰς
|
καὶ |
τὰς
ἐκ
γῆς
τροφὰς
ηὕρετο. |
[354] |
λέγετε,
οἷον
τά
τε
γυμνάσια
|
καὶ |
τὰς
στρατείας
καὶ
τὰς
ὑπὸ |
[354] |
τε
γυμνάσια
καὶ
τὰς
στρατείας
|
καὶ
|
τὰς
ὑπὸ
τῶν
ἰατρῶν
θεραπείας |
[352] |
σώματος
ἔργων,
ἰδὼν
τὸ
πρόσωπον
|
καὶ |
τὰς
χεῖρας
ἄκρας
εἴποι·
Ἴθι |
[335] |
ποί
με
δεῖ—
εἶμι·
ἐπεὶ
|
καὶ |
ταῦτ´
ἂν
ἴσως
οὐκ
ἀηδῶς |
[316] |
εἰσήλθομεν,
ἔτι
σμίκρ´
ἄττα
διατρίψαντες
|
καὶ |
ταῦτα
διαθεασάμενοι
προσῇμεν
πρὸς
τὸν |
[330] |
δὲ
οὔ.
~Ἔστιν
γὰρ
οὖν
|
καὶ |
ταῦτα
μόρια
(τῆς
ἀρετῆς,
ἔφην |
[359] |
ταῦτα
οὔτε
λαμβάνειν
ἑκόντα.
~Ἐδόκει
|
(καὶ |
ταῦτα
πᾶσιν.
Οὕτω
δὴ
τούτων |
[326] |
καὶ
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
πράξεσιν.
|
καὶ |
ταῦτα
ποιοῦσιν
οἱ
μάλιστα
δυνάμενοι |
[322] |
ὡς
αἱ
τέχναι
νενέμηνται,
οὕτω
|
καὶ |
ταύτας
νείμω;
νενέμηνται
δὲ
ὧδε· |
[359] |
ἔρχονται,
καὶ
δειλοὶ
καὶ
ἀνδρεῖοι,
|
καὶ |
ταύτῃ
γε
ἐπὶ
τὰ
αὐτὰ
|
[309] |
ἔμοιγε
ἔδοξεν,
οὐχ
ἥκιστα
δὲ
|
καὶ |
τῇ
νῦν
ἡμέρᾳ·
καὶ
γὰρ |
[346] |
ἐγὼ
πάντας
φιλέω
καὶ
ἐπαίνημι—
|
καὶ |
τῇ
φωνῇ
ἐνταῦθα
κέχρηται
τῇ
|
[310] |
τις,
εὐθὺς
εἴσω
ᾔει
ἐπειγόμενος,
|
καὶ |
τῇ
φωνῇ
μέγα
λέγων,
Ὦ |
[329] |
ὅτι
ὁ
Ζεὺς
τὴν
δικαιοσύνην
|
καὶ |
τὴν
αἰδῶ
πέμψειε
τοῖς
ἀνθρώποις, |
[321] |
ἔμπυρον
τέχνην
τὴν
τοῦ
Ἡφαίστου
|
καὶ |
τὴν
ἄλλην
τὴν
τῆς
Ἀθηνᾶς |
[344] |
τύπον
αὐτοῦ
τὸν
ὅλον
διεξέλθωμεν
|
καὶ |
τὴν
βούλησιν,
ὅτι
παντὸς
μᾶλλον |
[361] |
Σώκρατες,
ἐπαινῶ
σου
τὴν
προθυμίαν
|
καὶ |
τὴν
διέξοδον
τῶν
λόγων.
καὶ |
[331] |
ὑπέρ
γε
ἐμαυτοῦ
φαίην
ἂν
|
καὶ |
τὴν
δικαιοσύνην
ὅσιον
εἶναι
καὶ |
[350] |
τούτῳ
δὲ
τῷ
τρόπῳ
μετιὼν
|
καὶ |
τὴν
ἰσχὺν
οἰηθείης
ἂν
εἶναι |
[331] |
τήν
τε
δικαιοσύνην
ὅσιον
εἶναι
|
καὶ
|
τὴν
ὁσιότητα
δίκαιον,
ἀλλά
τί |
[331] |
καὶ
τὴν
δικαιοσύνην
ὅσιον
εἶναι
|
καὶ |
τὴν
ὁσιότητα
δίκαιον·
καὶ
ὑπὲρ |
[310] |
ἐγὼ
γιγνώσκων
αὐτοῦ
τὴν
ἀνδρείαν
|
καὶ |
τὴν
πτοίησιν,
Τί
οὖν
σοι, |
[350] |
ἐν
τούτῳ
οἴει
τὴν
ἀνδρείαν
|
καὶ |
τὴν
σοφίαν
ταὐτὸν
εἶναι·
τούτῳ |
[323] |
πάντα
ἄνδρα
μετέχειν
δικαιοσύνης
τε
|
καὶ |
τῆς
ἄλλης
πολιτικῆς
ἀρετῆς,
τόδε |
[360] |
ἔχει
τὰ
περὶ
τῆς
ἀρετῆς
|
καὶ
|
τί
ποτ´
ἐστὶν
αὐτό,
ἡ |
[357] |
ἡττᾶσθαι,
ἀλλὰ
τί
ποτ´
ἐστὶν
|
καὶ |
τί
ὑμεῖς
αὐτό
φατε
εἶναι; |
[353] |
ἡττᾶσθαι,
ἀλλὰ
τί
ποτ´
ἐστίν,
|
καὶ
|
τί
ὑμεῖς
αὐτό
φατε
εἶναι; |
[356] |
δῆλον
ὅτι
ἀναξίων
ὄντων
νικᾶν.
|
καὶ |
τίς
ἄλλη
ἀναξία
ἡδονῇ
πρὸς |
[345] |
εἰς
γράμματα
ἀγαθὴ
πρᾶξίς
ἐστιν,
|
καὶ |
τίς
ἄνδρα
ἀγαθὸν
ποιεῖ
εἰς |
[311] |
σεαυτοῦ,
ὡς
παρὰ
τίνα
ἀφιξόμενος
|
καὶ |
τίς
γενησόμενος;
ὥσπερ
ἂν
εἰ |
[344] |
πρὸς
λόγον
τὸ
μέν
ἐμβεβλημένον
|
καὶ |
τὸ
ἀλαθέως
ὀρθῶς
ἐπ´
ἐσχάτῳ |
[351] |
λόγον
δοκῇ
εἶναι
τὸ
σκέμμα
|
καὶ |
τὸ
αὐτὸ
φαίνηται
ἡδύ
τε
|
[340] |
φησιν
Πρόδικος
ὅδε,
τὸ
εἶναι
|
καὶ
|
τὸ
γενέσθαι.
εἰ
δὲ
μὴ |
[336] |
τὸ
συνεῖναί
τε
ἀλλήλοις
διαλεγομένους
|
καὶ |
τὸ
δημηγορεῖν.
Ἀλλ´—
ὁρᾷς;
ἔφη, |
[356] |
ἡδέα
καὶ
συνθεὶς
τὰ
λυπηρά,
|
καὶ |
τὸ
ἐγγὺς
καὶ
τὸ
πόρρω |
[340] |
σοι
δοκεῖ
εἶναι
τὸ
γενέσθαι
|
καὶ |
τὸ
εἶναι,
ἢ
ἄλλο;
Ἄλλο |
[334] |
κλῶνας
ἐπιβάλλειν,
πάντα
ἀπόλλυσιν·
ἐπεὶ
|
καὶ |
τὸ
ἔλαιον
τοῖς
μὲν
φυτοῖς |
[352] |
οὕτως
ἔχεις
πρὸς
τὸ
ἀγαθὸν
|
καὶ |
τὸ
ἡδὺ
ὡς
φῄς,
δέομαι |
[358] |
ἆρ´
οὐ
καλαί
{καὶ
ὠφέλιμοι}
|
καὶ |
τὸ
καλὸν
ἔργον
ἀγαθόν
τε |
[352] |
μοι
ἀποκαλύψας
καὶ
τὰ
στήθη
|
καὶ |
τὸ
μετάφρενον
ἐπίδειξον,
ἵνα
ἐπισκέψωμαι |
[325] |
κεραμεία
~(ἀλλὰ
δικαιοσύνη
καὶ
σωφροσύνη
|
καὶ |
τὸ
ὅσιον
εἶναι,
καὶ
συλλήβδην |
[331] |
γὰρ
οὕτω
σοι
τὸ
δίκαιον
|
καὶ |
τὸ
ὅσιον
πρὸς
ἄλληλα
ἔχει, |
[356] |
τὰ
λυπηρά,
καὶ
τὸ
ἐγγὺς
|
καὶ |
τὸ
πόρρω
στήσας
ἐν
τῷ |
[331] |
τῷ
μέλανι
ἔστιν
ὅπῃ
προσέοικεν,
|
καὶ |
τὸ
σκληρὸν
τῷ
μαλακῷ,
καὶ |
[341] |
δεινοῦ
κακοῦ
ὄντος.
ἴσως
οὖν
|
καὶ |
τὸ
χαλεπὸν"
αὖ
οἱ
Κεῖοι |
[341] |
μοι
δοκεῖς
οὐ
μανθάνειν
ὅτι
|
καὶ |
τὸ
χαλεπὸν"
τοῦτο
ἴσως
οὐχ |
[325] |
μὲν
δίκαιον,
τὸ
δὲ
ἄδικον,
|
καὶ |
τόδε
μὲν
καλόν,
τόδε
δὲ |
[325] |
μὲν
καλόν,
τόδε
δὲ
αἰσχρόν,
|
καὶ |
τόδε
μὲν
ὅσιον,
τόδε
δὲ |
[352] |
Ἴθι
δή
μοι,
ὦ
Πρωταγόρα,
|
(καὶ |
τόδε
τῆς
διανοίας
ἀποκάλυψον·
πῶς |
[348] |
ἐπιθεῖναι.
(Λέγοντος
οὖν
ἐμοῦ
ταῦτα
|
καὶ |
τοιαῦτα
ἄλλα
οὐδὲν
ἀπεσάφει
ὁ |
[328] |
νέοι
γάρ.
Πρωταγόρας
μὲν
τοσαῦτα
|
καὶ |
τοιαῦτα
ἐπιδειξάμενος
ἀπεπαύσατο
τοῦ
λόγου. |
[324] |
ἄλλος
ὁ
τοῦτον
ἰδὼν
κολασθέντα.
|
καὶ |
τοιαύτην
διάνοιαν
ἔχων
διανοεῖται
παιδευτὴν |
[329] |
ὁτῳοῦν
τῶν
~(δημηγόρων,
τάχ´
ἂν
|
καὶ |
τοιούτους
λόγους
ἀκούσειεν
ἢ
Περικλέους |
[321] |
εἶναι
τροφὴν
ζῴων
ἄλλων
βοράν·
|
καὶ |
τοῖς
μὲν
ὀλιγογονίαν
προσῆψε,
τοῖς |
[354] |
θεραπείας
τὰς
διὰ
καύσεών
τε
|
καὶ |
τομῶν
καὶ
φαρμακειῶν
καὶ
λιμοκτονιῶν |
[333] |
ἴσως
καὶ
ἐμὲ
τὸν
ἐρωτῶντα
|
καὶ
|
τὸν
ἀποκρινόμενον
ἐξετάζεσθαι.
(Τὸ
μὲν |
[312] |
ἐπὶ
παιδείᾳ,
ὡς
τὸν
ἰδιώτην
|
καὶ |
τὸν
ἐλεύθερον
πρέπει.
Πάνυ
μὲν |
[344] |
τὸν
δὲ
κείμενον
(οὔ,
οὕτω
|
καὶ |
τὸν
εὐμήχανον
ὄντα
ποτὲ
ἀμήχανος |
[344] |
δὲ
ἀεὶ
ἀμήχανον
ὄντα
οὔ,
|
καὶ |
τὸν
κυβερνήτην
μέγας
χειμὼν
ἐπιπεσὼν |
[312] |
τε
ἐπιστήμων
ἐστὶν
ὁ
σοφιστὴς
|
καὶ |
τὸν
μαθητὴν
ποιεῖ;
Μὰ
Δί´, |
[328] |
δοκεῖν
τῷ
μαθόντι.
διὰ
ταῦτα
|
καὶ |
τὸν
τρόπον
τῆς
πράξεως
τοῦ
|
[357] |
ἔφατε
τὴν
ἡδονὴν
πολλάκις
κρατεῖν
|
καὶ |
τοῦ
εἰδότος
ἀνθρώπου,
ἐπειδὴ
δὲ |
[310] |
δ´
ἐγώ·
ἔστι
δὲ
τί,
|
καὶ |
τοῦ
ἕνεκα
τηνικάδε
ἀφίκου;
Πρωταγόρας, |
[317] |
ἀλλὰ
καταφανῆ
εἶναι,
πολλὴ
μωρία
|
καὶ |
τοῦ
ἐπιχειρήματος,
(καὶ
πολὺ
δυσμενεστέρους |
[348] |
τοῦ
τε
Ἀλκιβιάδου
ταῦτα
λέγοντος
|
καὶ |
τοῦ
Καλλίου
δεομένου
καὶ
τῶν |
[329] |
τὰ
ἕτερα
τῶν
ἑτέρων,
ἀλλήλων
|
καὶ |
τοῦ
ὅλου,
ἀλλ´
ἢ
μεγέθει |
[343] |
βραχυλογία
τις
Λακωνική·
καὶ
δὴ
|
καὶ |
τοῦ
Πιττακοῦ
ἰδίᾳ
περιεφέρετο
τοῦτο |
[317] |
καὶ
Πρόδικον
καὶ
Ἱππίαν
ἐκαλέσαμεν
|
καὶ |
τοὺς
μετ´
αὐτῶν,
ἵνα
ἐπακούσωσιν |
[317] |
Πρόδικον,
ἀναστήσαντες
ἐκ
τῆς
κλίνης,
|
καὶ |
τοὺς
μετὰ
τοῦ
Προδίκου.
Ἐπεὶ |
[334] |
δ´
ἐθέλοις
ἐπὶ
τοὺς
πτόρθους
|
καὶ |
τοὺς
νέους
κλῶνας
ἐπιβάλλειν,
πάντα |
[313] |
τούς
τε
φίλους
ἂν
παρεκάλεις
|
καὶ |
τοὺς
οἰκείους
σκοπούμενος
ἡμέρας
συχνάς· |
[326] |
μελοποιῶν,
εἰς
τὰ
(κιθαρίσματα
ἐντείνοντες,
|
καὶ |
τοὺς
ῥυθμούς
τε
καὶ
τὰς |
[345] |
ἀνάγκῃ
δ´
οὐδὲ
θεοὶ
μάχονται·
|
καὶ |
τοῦτ´
ἐστὶ
πρὸς
τὸ
αὐτὸ |
[360] |
καὶ
ἄμεινον
καὶ
ἥδιον;
Ἀλλὰ
|
καὶ |
τοῦτο
ἐὰν
ὁμολογῶμεν,
ἔφη,
διαφθεροῦμεν |
[315] |
πλήθους
τῶν
καταλυόντων
ὁ
Καλλίας
|
καὶ |
τοῦτο
ἐκκενώσας
ξένοις
κατάλυσιν
πεποίηκεν. |
[324] |
οὐδαμοῦ.
εἰ
μὲν
γὰρ
ἔστιν,
|
καὶ
|
τοῦτό
ἐστιν
τὸ
ἓν
οὐ |
[327] |
ἦμεν
ὁποῖός
τις
ἐδύνατο
ἕκαστος,
|
καὶ
|
τοῦτο
καὶ
ἰδίᾳ
καὶ
δημοσίᾳ |
[330] |
ἦ
δ´
ὅς.
Οὐκοῦν
φατε
|
καὶ
|
τοῦτο
πρᾶγμά
τι
εἶναι;
φαῖμεν |
[352] |
πῶς
ἔχεις
πρὸς
ἐπιστήμην;
πότερον
|
καὶ |
τοῦτό
σοι
δοκεῖ
ὥσπερ
τοῖς |
[311] |
τὰ
χρήματα;
Μάλιστα.
Εἰ
οὖν
|
καὶ |
τοῦτό
τίς
σε
προσέροιτο·
~(Αὐτὸς |
[345] |
αὐτὸν
πρότερον
ἀγαθὸν
γενέσθαι.
ὥστε
|
καὶ |
τοῦτο
τοῦ
ᾄσματος
πρὸς
τοῦτο |
[338] |
μηδὲν
βελτίω,
φήσετε
δέ,
αἰσχρὸν
|
καὶ |
τοῦτο
τῷδε
γίγνεται,
ὥσπερ
φαύλῳ |
[319] |
ναύκληρος,
πλούσιος
πένης,
γενναῖος
ἀγεννής,
|
καὶ |
τούτοις
οὐδεὶς
τοῦτο
ἐπιπλήττει
ὥσπερ
|
[311] |
μὲν
ἐξικνῆται
τὰ
ἡμέτερα
χρήματα
|
καὶ |
τούτοις
πείθωμεν
αὐτόν,
εἰ
δὲ |
[320] |
γένη
(οὐκ
ἦν.
ἐπειδὴ
δὲ
|
καὶ |
τούτοις
χρόνος
ἦλθεν
εἱμαρμένος
γενέσεως, |
[324] |
πρὸς
τούτῳ
τὸν
νοῦν
ἔχων
|
καὶ |
τούτου
ἕνεκα,
ὅτι
ἠδίκησεν,
ὅστις
|
[343] |
εἰς
τοῦτο
οὖν
τὸ
ῥῆμα
|
καὶ |
τούτου
ἕνεκα
τούτῳ
ἐπιβουλεύων
κολοῦσαι |
[313] |
δ´
ἄν
τινες,
ὦ
ἄριστε,
|
καὶ |
τούτων
ἀγνοοῖεν
ὧν
πωλοῦσιν
ὅτι |
[351] |
κακά,
ἔστι
δ´
ἃ
ἔστι,
|
καὶ |
τρίτον
ἃ
οὐδέτερα,
οὔτε
κακὰ
|
[325] |
θᾶττον
συνιῇ
τις
τὰ
λεγόμενα,
|
καὶ |
τροφὸς
καὶ
μήτηρ
καὶ
παιδαγωγὸς |
[323] |
οἶμαι
ἴσασιν
ὅτι
φύσει
τε
|
καὶ |
τύχῃ
τοῖς
ἀνθρώποις
γίγνεται,
τὰ |
[315] |
τοῦτό
τ´
ἦν
τὸ
μειράκιον,
|
καὶ |
τὼ
Ἀδειμάντω
ἀμφοτέρω,
ὅ
τε |
[334] |
ταῖς
δὲ
τοῦ
ἀνθρώπου
ἀρωγὸν
|
καὶ |
τῷ
ἄλλῳ
σώματι.
οὕτω
δὲ |
[341] |
φησιν
μόνον
τοῦτο
ἂν
ἔχειν
|
καὶ |
τῷ
θεῷ
τοῦτο
γέρας
ἀπένειμε |
[317] |
βούλεσθαι
αὐτὸν
τῷ
τε
Προδίκῳ
|
καὶ |
τῷ
Ἱππίᾳ
ἐνδείξασθαι
καὶ
καλλωπίσασθαι |
[349] |
ὡς
τὰ
τοῦ
προσώπου
μόρια
|
καὶ |
τῷ
ὅλῳ
οὗ
μόριά
ἐστιν
|
[349] |
χρυσοῦ
μόρια
ὅμοιά
ἐστιν
ἀλλήλοις
|
καὶ |
τῷ
ὅλῳ
οὗ
μόριά
ἐστιν, |
[346] |
ἑκών,
ἀλλ´
ἀναγκαζόμενος.
ταῦτα
δὴ
|
καὶ |
τῷ
Πιττακῷ
λέγει
ὅτι
Ἐγώ, |
[357] |
ἄνθρωποι
ἢ
οὔ;
Ἐδόκουν
ἂν
|
καὶ |
τῷ
Πρωταγόρᾳ
ὁμολογεῖν.
Εἶεν,
ὦ |
[357] |
ὅπου
ἂν
ἐνῇ,
καὶ
ἡδονῆς
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων·
ὑμεῖς
δὲ |
[339] |
καὶ
ἰλιγγίασα
εἰπόντος
αὐτοῦ
ταῦτα
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἐπιθορυβησάντων·
ἔπειτα—
ὥς |
[318] |
ἡμέρᾳ
συγγένηται,
βελτίων
ἄπεισι
γενόμενος
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἡμερῶν
ἑκάστης
οὕτως |
[328] |
παντάπασι
ῥᾴδιον,
οὕτω
δὲ
ἀρετῆς
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
πάντων·
ἀλλὰ
κἂν |
[348] |
λέγοντος
καὶ
τοῦ
Καλλίου
δεομένου
|
καὶ
|
τῶν
ἄλλων
σχεδόν
τι
τῶν |
[319] |
πάνυ
καλὸς
ᾖ
καὶ
πλούσιος
|
καὶ |
τῶν
γενναίων,
οὐδέν
τι
μᾶλλον |
[315] |
ἕπονται
κεκηλημένοι—
ἦσαν
δέ
τινες
|
καὶ |
τῶν
ἐπιχωρίων
ἐν
τῷ
χορῷ. |
[317] |
αὐτοί
τε
ἀντιλαβόμενοι
τῶν
βάθρων
|
καὶ |
τῶν
κλινῶν
κατεσκευάζομεν
παρὰ
τῷ |
[347] |
μηδὲ
διὰ
τῆς
ἑαυτῶν
φωνῆς
|
καὶ |
τῶν
λόγων
τῶν
ἑαυτῶν
ὑπὸ |
[315] |
ἐφαίνοντο
δὲ
περὶ
φύσεώς
τε
|
καὶ |
τῶν
μετεώρων
ἀστρονομικὰ
ἄττα
διερωτᾶν |
[327] |
τούτου,
ὥσπερ
νῦν
τῶν
δικαίων
|
καὶ |
τῶν
νομίμων
οὐδεὶς
φθονεῖ
οὐδ´
|
[342] |
μηδὲν
βελτίω.
τοῦτο
οὖν
αὐτὸ
|
καὶ |
τῶν
νῦν
εἰσὶν
οἳ
κατανενοήκασι |
[315] |
Μυρρινούσιος
καὶ
Ἄνδρων
ὁ
Ἀνδροτίωνος
|
καὶ |
τῶν
ξένων
πολῖταί
τε
αὐτοῦ |
[320] |
ἐκ
γῆς
καὶ
πυρὸς
μείξαντες
|
καὶ |
τῶν
ὅσα
πυρὶ
καὶ
γῇ |
[342] |
τῶν
νῦν
εἰσὶν
οἳ
κατανενοήκασι
|
καὶ |
τῶν
πάλαι,
ὅτι
τὸ
λακωνίζειν |
[354] |
γίγνονται
καὶ
εὐεξίαι
τῶν
σωμάτων
|
καὶ |
τῶν
πόλεων
σωτηρίαι
καὶ
ἄλλων |
[328] |
ἀγαθῶν
πατέρων
φαύλους
ὑεῖς
γίγνεσθαι
|
καὶ |
τῶν
φαύλων
ἀγαθούς,
ἐπεὶ
καὶ |
[338] |
τὸ
ἐρωτώμενον
ἀποκρίνεσθαι,
καὶ
ἐγὼ
|
καὶ |
ὑμεῖς
κοινῇ
δεησόμεθα
αὐτοῦ
ἅπερ |
[357] |
νῦν
δὲ
ἂν
ἡμῶν
καταγελᾶτε,
|
καὶ |
ὑμῶν
αὐτῶν
καταγελάσεσθε.
καὶ
γὰρ |
[331] |
εἶναι
καὶ
τὴν
ὁσιότητα
δίκαιον·
|
καὶ |
ὑπὲρ
σοῦ
δέ,
εἴ
με |
[319] |
μοι
λέγειν
τὴν
πολιτικὴν
τέχνην
|
καὶ |
ὑπισχνεῖσθαι
ποιεῖν
ἄνδρας
ἀγαθοὺς
πολίτας. |
[322] |
τέχνῃ,
καὶ
οἰκήσεις
καὶ
ἐσθῆτας
|
καὶ |
ὑποδέσεις
καὶ
στρωμνὰς
καὶ
τὰς |
[321] |
οἰκεία
τε
καὶ
αὐτοφυὴς
ἑκάστῳ·
|
καὶ
|
(ὑποδῶν
τὰ
μὲν
ὁπλαῖς,
τὰ |
[315] |
βάθρων
Ἐρυξίμαχός
τε
ὁ
Ἀκουμενοῦ
|
καὶ |
Φαῖδρος
ὁ
Μυρρινούσιος
καὶ
Ἄνδρων |
[334] |
ἐστι,
καὶ
σιτία
καὶ
ποτὰ
|
καὶ |
φάρμακα
καὶ
ἄλλα
μυρία,
τὰ |
[354] |
διὰ
καύσεών
τε
καὶ
τομῶν
|
καὶ |
φαρμακειῶν
καὶ
λιμοκτονιῶν
γιγνομένας,
ὅτι |
[311] |
ἐν
νῷ
ἔχεις
Πολυκλείτῳ
τε
|
καὶ |
Φειδίᾳ;
τί
ἂν
ἀπεκρίνω;
Εἶπον |
[356] |
καὶ
λαμβάνειν,
τὰ
δὲ
σμικρὰ
|
καὶ |
φεύγειν
καὶ
μὴ
πράττειν,
τίς |
[346] |
λέγων
τὸ
πάντας
δὲ
ἐπαίνημι
|
καὶ |
φιλέω
ἑκών—
ἐνταῦθα
δεῖ
ἐν |
[345] |
Πιττακοῦ
ῥήματι—
πάντας
δ´
ἐπαίνημι
|
καὶ |
φιλέω
ἑκὼν
ὅστις
ἕρδῃ
μηδὲν |
[315] |
ὁ
ἕτερος
τῶν
Περικλέους
Ξάνθιππος,
|
καὶ |
Φιλιππίδης
ὁ
Φιλομήλου
καὶ
Ἀντίμοιρος |
[342] |
μιμούμενοι
(αὐτούς,
καὶ
ἱμάντας
περιειλίττονται
|
καὶ |
φιλογυμναστοῦσιν
καὶ
βραχείας
ἀναβολὰς
φοροῦσιν, |
[346] |
δ´
ἔστιν
οὓς
ἐγὼ
ἐπαινῶ
|
καὶ |
φιλῶ.
σὲ
οὖν,
καὶ
εἰ |
[335] |
ἄγαμαι,
ἀτὰρ
(καὶ
νῦν
ἐπαινῶ
|
καὶ |
φιλῶ,
ὥστε
βουλοίμην
ἂν
χαρίζεσθαί |
[358] |
ἔφην
ἐγώ,
καλεῖτέ
τι
δέος
|
καὶ |
φόβον;
καὶ
ἆρα
ὅπερ
ἐγώ; |
[358] |
μὲν
καὶ
Ἱππίᾳ
δέος
τε
|
καὶ |
φόβος
εἶναι
τοῦτο,
(Προδίκῳ
δὲ |
[337] |
μὲν
γὰρ
ἔστιν
μανθάνοντά
τι
|
καὶ |
φρονήσεως
μεταλαμβάνοντα
αὐτῇ
τῇ
διανοίᾳ, |
[327] |
ἀγαπήσαις
ἂν
εἰ
ἐντύχοις
Εὐρυβάτῳ
|
καὶ
|
Φρυνώνδᾳ,
καὶ
ἀνολοφύραι´
ἂν
ποθῶν |
[325] |
ζημία
θάνατος
αὐτῶν
τοῖς
παισὶ
|
καὶ |
φυγαὶ
μὴ
μαθοῦσι
(μηδὲ
θεραπευθεῖσιν |
[338] |
μὴ
ἡδὺ
Πρωταγόρᾳ,
ἀλλ´
ἐφεῖναι
|
καὶ |
χαλάσαι
τὰς
ἡνίας
τοῖς
λόγοις, |
[324] |
εἰκότως
ἀποδέχονται
οἱ
σοὶ
πολῖται
|
καὶ |
χαλκέως
καὶ
σκυτοτόμου
συμβουλεύοντος
τὰ |
[310] |
τουτονί;
(ΣΩ.
Πάνυ
μὲν
οὖν·
|
καὶ |
χάριν
γε
εἴσομαι,
ἐὰν
ἀκούητε. |
[315] |
~(ὁ
ὁμομήτριος,
Πάραλος
ὁ
Περικλέους,
|
καὶ |
Χαρμίδης
ὁ
Γλαύκωνος,
ἐκ
δὲ |
[316] |
τοὺς
δὲ
αὖ
τελετάς
τε
|
καὶ |
χρησμῳδίας,
τοὺς
ἀμφί
τε
Ὀρφέα |
[346] |
αὐτοῖς
συμβῇ,
ὥσπερ
ἁσμένους
ὁρᾶν
|
καὶ |
ψέγοντας
ἐπιδεικνύναι
καὶ
κατηγορεῖν
τὴν |
[325] |
τῷ
θανάτῳ
χρημάτων
τε
δημεύσεις
|
καὶ |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
συλλήβδην
τῶν
|
[349] |
ἀρετὴν
καλόν
τι
φῂς
εἶναι,
|
καὶ |
ὡς
καλοῦ
ὄντος
αὐτοῦ
σὺ |
[329] |
τε
καὶ
ῥὶς
καὶ
ὀφθαλμοὶ
|
καὶ |
ὦτα,
ἢ
ὥσπερ
τὰ
τοῦ |
[358] |
καὶ
ἡδέως,
ἆρ´
οὐ
καλαί
|
{καὶ |
ὠφέλιμοι}
καὶ
τὸ
καλὸν
ἔργον |
[358] |
τὸ
καλὸν
ἔργον
ἀγαθόν
τε
|
καὶ
|
ὠφέλιμον;
Συνεδόκει.
Εἰ
ἄρα,
ἔφην |
[332] |
ὅταν
πράττωσιν
ἅνθρωποι
ὀρθῶς
τε
|
καὶ
|
ὠφελίμως,
τότε
σωφρονεῖν
σοι
δοκοῦσιν |