HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
μνείαν 1
μνημονεύεις 1
μόγις 4
μοι 64
μοί 1
μοῖραν 1
μοίρας 1

Fréquences [« »]
62 ἀλλὰ
61 ἡ
64 ἦν
64 μοι
65 εἰς
67 γε
67 ὥσπερ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras

μοι

Pages

[310]   ἦμεν καὶ ἐμέλλομεν ἀναπαύεσθαι, τότε μοι ἁδελφὸς λέγει ὅτι ἥκει Πρωταγόρας.

[329]   ἀρετή· ταῦτ´ οὖν αὐτὰ δίελθέ μοι ἀκριβῶς τῷ λόγῳ, πότερον ἓν

[336]   τούτου δέου, ὥσπερ τὸ πρῶτόν μοι ἀπεκρίνατο διὰ βραχέων τε καὶ

[352]   χεῖρας ἄκρας εἴποι· Ἴθι δή μοι ἀποκαλύψας καὶ τὰ στήθη καὶ

[333]   δή, ἔφην ἐγώ, ἐξ ἀρχῆς μοι ἀπόκριναι. δοκοῦσί τινές σοι σωφρονεῖν

[329]   ἐνδεής εἰμι πάντ´ ἔχειν, εἴ μοι ἀποκρίναιο τόδε. τὴν ἀρετὴν φῂς

[356]   δὴ τοῦτο οὕτως ἔχει, τόδε μοι ἀποκρίνασθε, φήσω. φαίνεται ὑμῖν τῇ

[318]   ἐγὼ εἶπον ὅτι Ἡ αὐτή μοι ἀρχή ἐστιν, ὦ Πρωταγόρα, ἥπερ

[334]   ᾤου ἂν χρῆναι, εἴπερ ἔμελλές μοι διαλέξεσθαι, μεῖζον φθέγγεσθαι ἢ πρὸς

[338]   ἐπεὶ τό γ´ ἐμὸν οὐδέν μοι διαφέρει. ἀλλ´ οὑτωσὶ ἐθέλω ποιῆσαι,

[333]   τὸν τῶν πολλῶν. Ἀλλ´ οὐδέν μοι διαφέρει, ἐὰν μόνον σύ γε

[315]   ἀκούειν τοῦ Προδίκου— πάσσοφος γάρ μοι δοκεῖ ἁνὴρ ~(εἶναι καὶ θεῖος—

[341]   καὶ οὐδαμῶς Κεῖον. ἀλλ´ ἅ μοι δοκεῖ διανοεῖσθαι Σιμωνίδης ἐν τούτῳ

[360]   ὅτι ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἀδύνατόν μοι δοκεῖ εἶναι. Οὔτοι, ἦν δ´

[316]   εἶναι τοῖς ἡλικιώταις. ἐπιθυμεῖν δέ μοι (δοκεῖ ἐλλόγιμος γενέσθαι ἐν τῇ

[331]   τὴν ὁσιότητα δίκαιον, ἀλλά τί μοι δοκεῖ ἐν αὐτῷ διάφορον εἶναι.

[312]   ἐλεύθερον πρέπει. Πάνυ μὲν οὖν μοι δοκεῖ, ἔφη, τοιαύτη μᾶλλον εἶναι

[331]   σοὶ συνδοκεῖ οὕτως. Οὐ πάνυ μοι δοκεῖ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, οὕτως

[361]   σὺ δ´ ὡς διδακτόν. καί μοι δοκεῖ ἡμῶν ἡ ἄρτι ἔξοδος

[351]   καὶ τὰ ἀνιαρὰ κακά· ἀλλά μοι δοκεῖ οὐ μόνον πρὸς τὴν

[342]   ἦν δ´ ἐγώ, ἅ γέ μοι δοκεῖ περὶ τοῦ ᾄσματος τούτου,

[348]   λαμβάνοντες καὶ διδόντες. τοὺς τοιούτους μοι δοκεῖ χρῆναι μᾶλλον μιμεῖσθαι ἐμέ

[347]   ταῦτά σε ἐγὼ ψέγω. ταῦτά μοι δοκεῖ, ὦ Πρόδικε καὶ Πρωταγόρα,

[347]   Καὶ ὁ Ἱππίας, Εὖ μέν μοι δοκεῖς, ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ

[332]   μέντοι οὐδὲ αὖ ὡς σύ μοι δοκεῖς οἴεσθαι. Ἀλλὰ μήν, ἔφην

[341]   εἶναι Προδίκου τουτουΐ· καὶ νῦν μοι δοκεῖς οὐ μανθάνειν ὅτι καὶ

[340]   βοηθεῖν τῷ ἀνδρί. δοκῶ οὖν μοι ἐγὼ παρακαλεῖν σέ· ὥσπερ ἔφη

[333]   ᾖ, ἔγωγε καλῶ ἀγαθά. Καί μοι ἐδόκει ὁ Πρωταγόρας ἤδη τετραχύνθαι

[348]   ὁ Πρωταγόρας αἰσχυνθείς, ὥς γέ μοι ἔδοξεν, τοῦ τε Ἀλκιβιάδου ταῦτα

[340]   Καὶ ἐγὼ εἶπον· Κακὸν ἄρα μοι εἴργασται, ὡς ἔοικεν, ὦ (Πρωταγόρα,

[339]   τοῦ ᾄσματος λέγει που— οὐδέ μοι ἐμμελέως τὸ Πιττάκειον νέμεται, καίτοι

[328]   δὲ πέπεισμαι. πλὴν σμικρόν τί μοι ἐμποδών, ὃ δῆλον ὅτι Πρωταγόρας

[329]   δ´ ἐθαύμασά σου λέγοντος, τοῦτό μοι ἐν τῇ ψυχῇ ἀποπλήρωσον. ἔλεγες

[346]   γ´ ἕνεκα οὐδένα ἐπαινέσομαι, ἀλλά μοι ἐξαρκεῖ ἂν ᾖ μέσος καὶ

[337]   αὐτοῦ ταῦτα, ὁ Πρόδικος, Καλῶς μοι, ἔφη, δοκεῖς λέγειν, ὦ Κριτία·

[360]   ἀμαθέστατοι μέν, ἀνδρειότατοι δέ. Φιλονικεῖν μοι, ἔφη, δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, τὸ

[332]   οὐ σωφρονοῦσιν οὕτω πράττοντες; Συνδοκεῖ μοι, ἔφη. Τοὐναντίον ἄρα ἐστὶν τὸ

[320]   βούλοιτο οὕτως διεξιέναι. Δοκεῖ τοίνυν μοι, ἔφη, χαριέστερον εἶναι μῦθον ὑμῖν

[311]   διεσκόπουν αὐτὸν καὶ ἠρώτων, Εἰπέ μοι, ἔφην ἐγώ, ὦ Ἱππόκρατες, παρὰ

[332]   ἔφην ἐγώ, ἐπειδὴ δυσχερῶς δοκεῖς μοι ἔχειν πρὸς τοῦτο, τοῦτο μὲν

[317]   ἡλικίαν πατὴρ εἴην ὥστε πολύ μοι ἥδιστόν ἐστιν, εἴ τι βούλεσθε,

[331]   ὅσιον καὶ ὁσιότης δίκαιον. Μή μοι, ἦν δ´ ἐγώ· οὐδὲν γὰρ

[361]   ὡς φῂς σύ. ἤρεσεν οὖν μοι καὶ ἐν τῷ μύθῳ ὁ

[309]   τὴν Ἀλκιβιάδου ὥραν; καὶ μήν μοι καὶ πρῴην ἰδόντι καλὸς μὲν

[319]   σου τῷ λόγῳ; δοκεῖς γάρ μοι λέγειν τὴν πολιτικὴν τέχνην καὶ

[310]   εὐθὺς παρὰ σὲ ἰέναι, ἔπειτά μοι λίαν πόρρω ἔδοξε τῶν νυκτῶν

[334]   ὢν ἄνθρωπος, καὶ ἐάν τίς μοι μακρὰ λέγῃ, (ἐπιλανθάνομαι περὶ οὗ

[336]   καὶ Ἱππία, Καλλίας μὲν δοκεῖ μοι μάλα πρὸς (Πρωταγόρου εἶναι, Ἀλκιβιάδης

[311]   εἴ τίς σε ἤρετο· Εἰπέ μοι, μέλλεις τελεῖν, ὦ Ἱππόκρατες, Ἱπποκράτει

[314]   ἕως συνωμολογήσαμεν ἀλλήλοις. δοκεῖ οὖν μοι, ὁ θυρωρός, εὐνοῦχός τις, κατήκουεν

[358]   (ὀνομάζων, ὦ βέλτιστε Πρόδικε, τοῦτό μοι πρὸς ὃ βούλομαι ἀπόκριναι. Γελάσας

[338]   ὣς οὖν ποιήσετε, καὶ πείθεσθέ μοι ῥαβδοῦχον καὶ ἐπιστάτην καὶ πρύτανιν

[334]   νῦν, ἐπειδὴ ἐπιλήσμονι ἐνέτυχες, σύντεμνέ μοι τὰς ἀποκρίσεις καὶ βραχυτέρας ποίει,

[347]   σοῦ σκοπούμενος. καὶ γὰρ δοκεῖ μοι τὸ περὶ ποιήσεως διαλέγεσθαι ὁμοιότατον

[330]   τε καὶ Σώκρατες, εἴπετον δή μοι, τοῦτο τὸ πρᾶγμα ὃ ὠνομάσατε

[339]   ἐπίσταμαί τε γάρ, καὶ πάνυ μοι τυγχάνει μεμεληκὸς τοῦ ᾄσματος. Εὖ,

[354]   τούτου λέγεις καὶ πολλαχῇ; Συγγιγνώσκετέ μοι, φαίην ἂν ἔγωγε. πρῶτον μὲν

[343]   ἅπαν τὸ ᾆσμα πεποίηκεν, ὥς μοι φαίνεται. Ἐπισκεψώμεθα δὴ αὐτὸ κοινῇ

[324]   ὦ Σώκρατες, ἱκανῶς, ὥς γέ μοι (φαίνεται. Ἔτι δὴ λοιπὴ ἀπορία

[329]   ἢ μεγέθει καὶ σμικρότητι; Ἐκείνως μοι φαίνεται, ὦ (Σώκρατες, ὥσπερ τὰ

[330]   οὐκ ὀρθῶς ὑμῶν κατήκουσα; ἐδόξατέ μοι φάναι τὰ τῆς ἀρετῆς μόρια

[339]   πρὸς σὲ εἰρῆσθαι τἀληθῆ, ἵνα μοι χρόνος ἐγγένηται τῇ σκέψει τί

[352]   τοιοῦτόν τι εἰπεῖν· Ἴθι δή μοι, ὦ Πρωταγόρα, (καὶ τόδε τῆς

[311]   οὕτω σφόδρα σπουδάζοντας ἔροιτο· Εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατές τε καὶ Ἱππόκρατες,

Pages
[310]	ἦμεν καὶ ἐμέλλομεν ἀναπαύεσθαι, τότε	μοι	ἁδελφὸς λέγει ὅτι ἥκει Πρωταγόρας.
[329]	ἀρετή· ταῦτ´ οὖν αὐτὰ δίελθέ	μοι	ἀκριβῶς τῷ λόγῳ, πότερον ἓν
[336]	τούτου δέου, ὥσπερ τὸ πρῶτόν	μοι	ἀπεκρίνατο διὰ βραχέων τε καὶ
[352]	χεῖρας ἄκρας εἴποι· Ἴθι δή	μοι	ἀποκαλύψας καὶ τὰ στήθη καὶ
[333]	δή, ἔφην ἐγώ, ἐξ ἀρχῆς	μοι	ἀπόκριναι. δοκοῦσί τινές σοι σωφρονεῖν
[329]	ἐνδεής εἰμι πάντ´ ἔχειν, εἴ	μοι	ἀποκρίναιο τόδε. τὴν ἀρετὴν φῂς
[356]	δὴ τοῦτο οὕτως ἔχει, τόδε	μοι	ἀποκρίνασθε, φήσω. φαίνεται ὑμῖν τῇ
[318]	ἐγὼ εἶπον ὅτι Ἡ αὐτή	μοι	ἀρχή ἐστιν, ὦ Πρωταγόρα, ἥπερ
[334]	ᾤου ἂν χρῆναι, εἴπερ ἔμελλές	μοι	διαλέξεσθαι, μεῖζον φθέγγεσθαι ἢ πρὸς
[338]	ἐπεὶ τό γ´ ἐμὸν οὐδέν	μοι	διαφέρει. ἀλλ´ οὑτωσὶ ἐθέλω ποιῆσαι,
[333]	τὸν τῶν πολλῶν. Ἀλλ´ οὐδέν	μοι	διαφέρει, ἐὰν μόνον σύ γε
[315]	ἀκούειν τοῦ Προδίκου— πάσσοφος γάρ	μοι	δοκεῖ ἁνὴρ ~(εἶναι καὶ θεῖος—
[341]	καὶ οὐδαμῶς Κεῖον. ἀλλ´ ἅ	μοι	δοκεῖ διανοεῖσθαι Σιμωνίδης ἐν τούτῳ
[360]	ὅτι ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἀδύνατόν	μοι	δοκεῖ εἶναι. Οὔτοι, ἦν δ´
[316]	εἶναι τοῖς ἡλικιώταις. ἐπιθυμεῖν δέ	μοι	(δοκεῖ ἐλλόγιμος γενέσθαι ἐν τῇ
[331]	τὴν ὁσιότητα δίκαιον, ἀλλά τί	μοι	δοκεῖ ἐν αὐτῷ διάφορον εἶναι.
[312]	ἐλεύθερον πρέπει. Πάνυ μὲν οὖν	μοι	δοκεῖ, ἔφη, τοιαύτη μᾶλλον εἶναι
[331]	σοὶ συνδοκεῖ οὕτως. Οὐ πάνυ	μοι	δοκεῖ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, οὕτως
[361]	σὺ δ´ ὡς διδακτόν. καί	μοι	δοκεῖ ἡμῶν ἡ ἄρτι ἔξοδος
[351]	καὶ τὰ ἀνιαρὰ κακά· ἀλλά	μοι	δοκεῖ οὐ μόνον πρὸς τὴν
[342]	ἦν δ´ ἐγώ, ἅ γέ	μοι	δοκεῖ περὶ τοῦ ᾄσματος τούτου,
[348]	λαμβάνοντες καὶ διδόντες. τοὺς τοιούτους	μοι	δοκεῖ χρῆναι μᾶλλον μιμεῖσθαι ἐμέ
[347]	ταῦτά σε ἐγὼ ψέγω. ταῦτά	μοι	δοκεῖ, ὦ Πρόδικε καὶ Πρωταγόρα,
[347]	Καὶ ὁ Ἱππίας, Εὖ μέν	μοι	δοκεῖς, ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ
[332]	μέντοι οὐδὲ αὖ ὡς σύ	μοι	δοκεῖς οἴεσθαι. Ἀλλὰ μήν, ἔφην
[341]	εἶναι Προδίκου τουτουΐ· καὶ νῦν	μοι	δοκεῖς οὐ μανθάνειν ὅτι καὶ
[340]	βοηθεῖν τῷ ἀνδρί. δοκῶ οὖν	μοι	ἐγὼ παρακαλεῖν σέ· ὥσπερ ἔφη
[333]	ᾖ, ἔγωγε καλῶ ἀγαθά. Καί	μοι	ἐδόκει ὁ Πρωταγόρας ἤδη τετραχύνθαι
[348]	ὁ Πρωταγόρας αἰσχυνθείς, ὥς γέ	μοι	ἔδοξεν, τοῦ τε Ἀλκιβιάδου ταῦτα
[340]	Καὶ ἐγὼ εἶπον· Κακὸν ἄρα	μοι	εἴργασται, ὡς ἔοικεν, ὦ (Πρωταγόρα,
[339]	τοῦ ᾄσματος λέγει που— οὐδέ	μοι	ἐμμελέως τὸ Πιττάκειον νέμεται, καίτοι
[328]	δὲ πέπεισμαι. πλὴν σμικρόν τί	μοι	ἐμποδών, ὃ δῆλον ὅτι Πρωταγόρας
[329]	δ´ ἐθαύμασά σου λέγοντος, τοῦτό	μοι	ἐν τῇ ψυχῇ ἀποπλήρωσον. ἔλεγες
[346]	γ´ ἕνεκα οὐδένα ἐπαινέσομαι, ἀλλά	μοι	ἐξαρκεῖ ἂν ᾖ μέσος καὶ
[337]	αὐτοῦ ταῦτα, ὁ Πρόδικος, Καλῶς	μοι,	ἔφη, δοκεῖς λέγειν, ὦ Κριτία·
[360]	ἀμαθέστατοι μέν, ἀνδρειότατοι δέ. Φιλονικεῖν	μοι,	ἔφη, δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, τὸ
[332]	οὐ σωφρονοῦσιν οὕτω πράττοντες; Συνδοκεῖ	μοι,	ἔφη. Τοὐναντίον ἄρα ἐστὶν τὸ
[320]	βούλοιτο οὕτως διεξιέναι. Δοκεῖ τοίνυν	μοι,	ἔφη, χαριέστερον εἶναι μῦθον ὑμῖν
[311]	διεσκόπουν αὐτὸν καὶ ἠρώτων, Εἰπέ	μοι,	ἔφην ἐγώ, ὦ Ἱππόκρατες, παρὰ
[332]	ἔφην ἐγώ, ἐπειδὴ δυσχερῶς δοκεῖς	μοι	ἔχειν πρὸς τοῦτο, τοῦτο μὲν
[317]	ἡλικίαν πατὴρ εἴην ὥστε πολύ	μοι	ἥδιστόν ἐστιν, εἴ τι βούλεσθε,
[331]	ὅσιον καὶ ὁσιότης δίκαιον. Μή	μοι,	ἦν δ´ ἐγώ· οὐδὲν γὰρ
[361]	ὡς φῂς σύ. ἤρεσεν οὖν	μοι	καὶ ἐν τῷ μύθῳ ὁ
[309]	τὴν Ἀλκιβιάδου ὥραν; καὶ μήν	μοι	καὶ πρῴην ἰδόντι καλὸς μὲν
[319]	σου τῷ λόγῳ; δοκεῖς γάρ	μοι	λέγειν τὴν πολιτικὴν τέχνην καὶ
[310]	εὐθὺς παρὰ σὲ ἰέναι, ἔπειτά	μοι	λίαν πόρρω ἔδοξε τῶν νυκτῶν
[334]	ὢν ἄνθρωπος, καὶ ἐάν τίς	μοι	μακρὰ λέγῃ, (ἐπιλανθάνομαι περὶ οὗ
[336]	καὶ Ἱππία, Καλλίας μὲν δοκεῖ	μοι	μάλα πρὸς (Πρωταγόρου εἶναι, Ἀλκιβιάδης
[311]	εἴ τίς σε ἤρετο· Εἰπέ	μοι,	μέλλεις τελεῖν, ὦ Ἱππόκρατες, Ἱπποκράτει
[314]	ἕως συνωμολογήσαμεν ἀλλήλοις. δοκεῖ οὖν	μοι,	ὁ θυρωρός, εὐνοῦχός τις, κατήκουεν
[358]	(ὀνομάζων, ὦ βέλτιστε Πρόδικε, τοῦτό	μοι	πρὸς ὃ βούλομαι ἀπόκριναι. Γελάσας
[338]	ὣς οὖν ποιήσετε, καὶ πείθεσθέ	μοι	ῥαβδοῦχον καὶ ἐπιστάτην καὶ πρύτανιν
[334]	νῦν, ἐπειδὴ ἐπιλήσμονι ἐνέτυχες, σύντεμνέ	μοι	τὰς ἀποκρίσεις καὶ βραχυτέρας ποίει,
[347]	σοῦ σκοπούμενος. καὶ γὰρ δοκεῖ	μοι	τὸ περὶ ποιήσεως διαλέγεσθαι ὁμοιότατον
[330]	τε καὶ Σώκρατες, εἴπετον δή	μοι,	τοῦτο τὸ πρᾶγμα ὃ ὠνομάσατε
[339]	ἐπίσταμαί τε γάρ, καὶ πάνυ	μοι	τυγχάνει μεμεληκὸς τοῦ ᾄσματος. Εὖ,
[354]	τούτου λέγεις καὶ πολλαχῇ; Συγγιγνώσκετέ	μοι,	φαίην ἂν ἔγωγε. πρῶτον μὲν
[343]	ἅπαν τὸ ᾆσμα πεποίηκεν, ὥς	μοι	φαίνεται. Ἐπισκεψώμεθα δὴ αὐτὸ κοινῇ
[324]	ὦ Σώκρατες, ἱκανῶς, ὥς γέ	μοι	(φαίνεται. Ἔτι δὴ λοιπὴ ἀπορία
[329]	ἢ μεγέθει καὶ σμικρότητι; Ἐκείνως	μοι	φαίνεται, ὦ (Σώκρατες, ὥσπερ τὰ
[330]	οὐκ ὀρθῶς ὑμῶν κατήκουσα; ἐδόξατέ	μοι	φάναι τὰ τῆς ἀρετῆς μόρια
[339]	πρὸς σὲ εἰρῆσθαι τἀληθῆ, ἵνα	μοι	χρόνος ἐγγένηται τῇ σκέψει τί
[352]	τοιοῦτόν τι εἰπεῖν· Ἴθι δή	μοι,	ὦ Πρωταγόρα, (καὶ τόδε τῆς
[311]	οὕτω σφόδρα σπουδάζοντας ἔροιτο· Εἰπέ	μοι,	ὦ Σώκρατές τε καὶ Ἱππόκρατες,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/05/2006