| Pages |
|---|
| [318] |
παρ´
αὐτόν,
ὥσπερ
παρὰ
σὲ
|
(νῦν, |
ἀκούσειεν
αὐτοῦ
ταὐτὰ
ταῦτα
ἅπερ |
| [309] |
εἶναι
τοῦ
πρῶτον
ὑπηνήτου,
ἣν
|
νῦν |
Ἀλκιβιάδης
ἔχει;
(ΕΤ.
Τί
οὖν |
| [354] |
αἱ
ἀποδείξεις.
ἀλλ´
ἔτι
καὶ
|
νῦν |
ἀναθέσθαι
ἔξεστιν,
~(εἴ
πῃ
ἔχετε |
| [336] |
αὐτὰ
τὰ
ἐρωτώμενα,
οὕτω
καὶ
|
νῦν |
ἀποκρίνεσθαι·
(εἰ
δὲ
μή,
τίς |
| [351] |
δοκεῖ
οὐ
μόνον
πρὸς
τὴν
|
νῦν
|
ἀπόκρισιν
ἐμοὶ
ἀσφαλέστερον
εἶναι
ἀποκρίνασθαι, |
| [311] |
ἐγώ·
(παρὰ
δὲ
δὴ
Πρωταγόραν
|
νῦν |
ἀφικόμενοι
ἐγώ
τε
καὶ
σὺ
|
| [350] |
οὐχὶ
τοὺς
θαρραλέους
εἶναι;
Καὶ
|
νῦν |
γ´,
ἔφη.
(Οὐκοῦν
οὗτοι,
ἦν |
| [335] |
σοι,
εἴ
μου
δυνατὰ
δέοιο·
|
νῦν |
δ´
ἐστὶν
ὥσπερ
ἂν
εἰ |
| [361] |
εἰς
αὖθις,
ὅταν
βούλῃ,
διέξιμεν·
|
νῦν |
δ´
ὥρα
ἤδη
καὶ
ἐπ´ |
| [357] |
ὅτι
Ἀμαθία,
κατεγελᾶτε
ἂν
ἡμῶν·
|
νῦν |
δὲ
ἂν
ἡμῶν
καταγελᾶτε,
καὶ |
| [342] |
πάντας
τοῦτο
ἀσκήσειν,
τὴν
σοφίαν.
|
νῦν |
δὲ
ἀποκρυψάμενοι
ἐκεῖνο
ἐξηπατήκασιν
τοὺς |
| [347] |
ὦ
Ἱππία,
εἰς
αὖθίς
γε·
|
νῦν
|
δὲ
δίκαιόν
ἐστιν
ἃ
ὡμολογησάτην |
| [361] |
σαφῶς
οὐκ
ἂν
ἦν
διδακτόν·
|
νῦν |
δὲ
εἰ
φανήσεται
ἐπιστήμη
ὅλον, |
| [335] |
δυνάμενον,
ἵνα
ἡ
συνουσία
ἐγίγνετο·
|
νῦν |
δὲ
ἐπειδὴ
οὐκ
ἐθέλεις
καὶ |
| [355] |
τότε
μὲν
ἐλέγομεν
τὰ
κακά,
|
νῦν |
δὲ
λέγωμεν
τὰ
ἀνιαρά,
γιγνώσκων |
| [328] |
ᾗ
ἀγαθοὶ
οἱ
ἀγαθοὶ
γίγνονται·
|
νῦν |
δὲ
πέπεισμαι.
πλὴν
σμικρόν
τί |
| [347] |
Πιττακέ,
οὐκ
ἄν
ποτε
ἔψεγον·
|
νῦν |
δὲ
σφόδρα
γὰρ
καὶ
περὶ |
| [327] |
τὴν
τῶν
ἐνθάδε
ἀνθρώπων
(πονηρίαν.
|
νῦν |
δὲ
τρυφᾷς,
ὦ
Σώκρατες,
διότι |
| [315] |
μὲν
ὡς
ταμιείῳ
ἐχρῆτο
Ἱππόνικος,
|
νῦν |
δὲ
ὑπὸ
τοῦ
πλήθους
τῶν |
| [349] |
οὐκ
ἔσθ´
ὅπως
οὔ.
καὶ
|
νῦν |
δὴ
ἐγὼ
ἐκεῖνα,
ἅπερ
τὸ |
| [339] |
οὗπερ
ἐγώ
τε
καὶ
σὺ
|
νῦν |
διαλεγόμεθα,
περὶ
ἀρετῆς,
μετενηνεγμένον
δ´ |
| [309] |
μὲν
οὖν
δήπου
τῶν
γε
|
νῦν, |
εἴ
σοι
δοκεῖ
σοφώτατος
εἶναι |
| [342] |
τοῦτο
οὖν
αὐτὸ
καὶ
τῶν
|
νῦν |
εἰσὶν
οἳ
κατανενοήκασι
καὶ
τῶν |
| [335] |
τὴν
φιλοσοφίαν
ἄγαμαι,
ἀτὰρ
(καὶ
|
νῦν |
ἐπαινῶ
καὶ
φιλῶ,
ὥστε
βουλοίμην |
| [334] |
πρὸς
τοὺς
ἄλλους,
οὕτω
καὶ
|
νῦν, |
ἐπειδὴ
ἐπιλήσμονι
ἐνέτυχες,
σύντεμνέ
μοι |
| [311] |
ἐγώ,
ὦ
Ἱππόκρατες,
παρὰ
Πρωταγόραν
|
νῦν |
ἐπιχειρεῖς
ἰέναι,
ἀργύριον
τελῶν
ἐκείνῳ
|
| [339] |
λόγον
δοῦναι.
καὶ
δὴ
καὶ
|
νῦν |
ἔσται
τὸ
ἐρώτημα
περὶ
τοῦ |
| [316] |
τε
ὁ
Ταραντῖνος
καὶ
ὁ
|
νῦν |
ἔτι
ὢν
οὐδενὸς
ἥττων
σοφιστὴς
|
| [309] |
ἔχει;
(ΕΤ.
Τί
οὖν
τὰ
|
νῦν; |
ἦ
παρ´
ἐκείνου
φαίνῃ;
καὶ |
| [310] |
φίλων·
ἀλλ´
αὐτὰ
ταῦτα
καὶ
|
νῦν |
ἥκω
παρὰ
σέ,
ἵνα
ὑπὲρ
|
| [309] |
οὐχ
ἥκιστα
δὲ
καὶ
τῇ
|
νῦν |
ἡμέρᾳ·
καὶ
γὰρ
πολλὰ
ὑπὲρ |
| [348] |
Καλλία,
δοκεῖ
σοι,
ἔφη,
καὶ
|
νῦν |
καλῶς
Πρωταγόρας
ποιεῖν,
οὐκ
ἐθέλων |
| [314] |
νέοι
ὥστε
τοσοῦτον
πρᾶγμα
διελέσθαι.
|
νῦν |
μέντοι,
ὥσπερ
ὡρμήσαμεν,
ἴωμεν
καὶ |
| [341] |
μαθητὴς
εἶναι
Προδίκου
τουτουΐ·
καὶ
|
νῦν |
μοι
δοκεῖς
οὐ
μανθάνειν
ὅτι |
| [318] |
συνουσίας
τούτου
τοῦ
νεανίσκου
τοῦ
|
νῦν |
νεωστὶ
ἐπιδημοῦντος,
Ζευξίππου
τοῦ
Ἡρακλεώτου, |
| [327] |
αὐλήσεως
ἐπαΐοντας.
οὕτως
οἴου
καὶ
|
νῦν, |
ὅστις
σοι
ἀδικώτατος
φαίνεται
ἄνθρωπος |
| [329] |
ἀπόκρισιν,
ἃ
ὀλίγοις
ἐστὶ
παρεσκευασμένα.
|
νῦν |
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα,
σμικροῦ
τινος |
| [312] |
μάθησις.
Οἶσθα
οὖν
ὃ
μέλλεις
|
νῦν |
πράττειν,
ἤ
σε
λανθάνει;
ἦν |
| [361] |
ἐστιν
ἀρετὴ
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν,
|
νῦν |
σεαυτῷ
τἀναντία
(σπεύδεις,
ἐπιχειρῶν
ἀποδεῖξαι |
| [340] |
πολλά
τε
καὶ
καλά.
καὶ
|
νῦν |
σκόπει
εἴ
σοι
συνδοκεῖ
ὅπερ |
| [337] |
Ἑλλήνων,
καὶ
κατ´
αὐτὸ
τοῦτο
|
νῦν |
συνεληλυθότας
τῆς
τε
Ἑλλάδος
εἰς |
| [361] |
δ´
αὖ
διδακτὸν
τότε
ὑποθέμενος,
|
νῦν |
τοὐναντίον
ἔοικεν
σπεύδοντι
ὀλίγου
πάντα
|
| [327] |
καὶ
μὴ
ἐφθόνει
τούτου,
ὥσπερ
|
νῦν |
τῶν
δικαίων
καὶ
τῶν
νομίμων |
| [349] |
ὑπόλογον
τίθεμαι,
ἐάν
πῃ
ἄλλῃ
|
νῦν |
φήσῃς·
οὐ
γὰρ
ἂν
θαυμάζοιμι |
