Pages |
[356] |
γὰρ
ἔσθ´
ὅτῳ
ἄλλῳ.
ἀλλ´
|
ὥσπερ
|
(ἀγαθὸς
ἱστάναι
ἄνθρωπος,
συνθεὶς
τὰ |
[322] |
πόλεις,
εἰ
ὀλίγοι
αὐτῶν
μετέχοιεν
|
ὥσπερ |
ἄλλων
τεχνῶν·
καὶ
νόμον
γε |
[318] |
γένοιο.
ἀλλὰ
μὴ
οὕτως,
ἀλλ´
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
αὐτίκα
μάλα
μεταβαλὼν |
[335] |
δυνατὰ
δέοιο·
νῦν
δ´
ἐστὶν
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
δέοιό
μου
Κρίσωνι |
[346] |
μὴ
μέμεικται.
(οὐ
τοῦτο
λέγει,
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
ἔλεγε
πάντα
τοι |
[311] |
τίνα
ἀφιξόμενος
καὶ
τίς
γενησόμενος;
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
ἐπενόεις
παρὰ
τὸν |
[328] |
καὶ
οὐδείς
σοι
φαίνεται·
~εἶθ´,
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
ζητοῖς
τίς
διδάσκαλος |
[341] |
Πιττακὸν
λέγοντα
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι,
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
ἤκουεν
αὐτοῦ
λέγοντος |
[343] |
πως
ὑπειπόντα
τὸ
τοῦ
Πιττακοῦ,
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
θεῖμεν
αὐτὸν
λέγοντα |
[361] |
ἡ
ἄρτι
ἔξοδος
τῶν
λόγων
|
ὥσπερ |
ἄνθρωπος
κατηγορεῖν
τε
καὶ
καταγελᾶν, |
[346] |
ὅταν
τοιοῦτόν
τι
αὐτοῖς
συμβῇ,
|
ὥσπερ |
ἁσμένους
ὁρᾶν
καὶ
ψέγοντας
ἐπιδεικνύναι |
[320] |
παραδίδωσιν,
ἀλλ´
αὐτοὶ
περιιόντες
νέμονται
|
ὥσπερ |
ἄφετοι,
ἐάν
που
αὐτόματοι
περιτύχωσιν |
[329] |
εἰ
δὲ
ἐπανέροιτό
τινά
τι,
|
ὥσπερ |
βιβλία
οὐδὲν
ἔχουσιν
οὔτε
ἀποκρίνασθαι |
[342] |
ἄξιον
λόγου
βραχὺ
καὶ
συνεστραμμένον
|
ὥσπερ |
δεινὸς
ἀκοντιστής,
ὥστε
φαίνεσθαι
τὸν |
[341] |
ταύτης
ἄπειρος
εἶναι
φαίνῃ,
οὐχ
|
ὥσπερ |
ἐγὼ
ἔμπειρος
διὰ
τὸ
μαθητὴς |
[352] |
πῃ
καταφανὲς
ἂν
ἡμῖν
γένοιτο;
|
ὥσπερ |
εἴ
τις
ἄνθρωπον
σκοπῶν
ἐκ |
[343] |
πρὸς
τὸ
τοῦ
Πιττακοῦ
ῥῆμα
|
ὥσπερ |
ἐρίζοντα
λέγειν
τὸν
Σιμωνίδην·
λέγοντος |
[343] |
εἰ
καθέλοι
τοῦτο
τὸ
ῥῆμα
|
ὥσπερ |
εὐδοκιμοῦντα
ἀθλητὴν
καὶ
περιγένοιτο
αὐτοῦ, |
[340] |
οὖν
μοι
ἐγὼ
παρακαλεῖν
σέ·
|
ὥσπερ |
ἔφη
Ὅμηρος
τὸν
Σκάμανδρον
πολιορκούμενον |
[351] |
θυμοῦ
γε
καὶ
ἀπὸ
μανίας,
|
ὥσπερ |
ἡ
δύναμις,
ἀνδρεία
δὲ
ἀπὸ |
[353] |
ἔφη,
ὀρθῶς
λέγεις·
καὶ
πέραινε
|
ὥσπερ |
ἤρξω.
(Πάλιν
τοίνυν,
ἔφην
ἐγώ, |
[324] |
ἕνεκα,
ὅτι
ἠδίκησεν,
ὅστις
(μὴ
|
ὥσπερ |
θηρίον
ἀλογίστως
τιμωρεῖται·
ὁ
δὲ |
[348] |
ὅτου
βεβαιώσηται,
ἕως
ἂν
ἐντύχῃ.
|
ὥσπερ |
καὶ
ἐγὼ
ἕνεκα
τούτου
σοὶ |
[361] |
ἐν
τῇ
σκέψει
(σφήλῃ
ἐξαπατήσας,
|
ὥσπερ |
καὶ
ἐν
τῇ
διανομῇ
ἠμέλησεν
|
[319] |
εἰμι
εἰπεῖν.
ἐγὼ
γὰρ
Ἀθηναίους,
|
ὥσπερ |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
Ἕλληνες,
φημὶ |
[344] |
γὰρ
ἐσθλῷ
ἐγχωρεῖ
κακῷ
γενέσθαι,
|
ὥσπερ |
καὶ
παρ´
ἄλλου
ποιητοῦ
μαρτυρεῖται |
[316] |
καὶ
ἄλλοι
πολλοί.
οὗτοι
πάντες,
|
ὥσπερ |
λέγω,
φοβηθέντες
τὸν
φθόνον
ταῖς
|
[327] |
αὐλοῦντα,
καὶ
μὴ
ἐφθόνει
τούτου,
|
ὥσπερ |
νῦν
τῶν
δικαίων
καὶ
τῶν |
[325] |
ἑκὼν
πείθηται·
εἰ
δὲ
μή,
|
ὥσπερ |
ξύλον
διαστρεφόμενον
καὶ
καμπτόμενον
εὐθύνουσιν |
[312] |
ὁ
σοφιστὴς
δεινὸν
ποιεῖ
λέγειν·
|
ὥσπερ |
ὁ
κιθαριστὴς
(δεινὸν
δήπου
ποιεῖ |
[340] |
ἔλεγεν
τὸ
χαλεπόν,
γενέσθαι
ἐσθλόν,
|
ὥσπερ |
ὁ
Σιμωνίδης,
ἀλλὰ
τὸ
ἔμμεναι· |
[326] |
αὑτῶν
εἰκῇ
πράττωσιν,
ἀλλ´
ἀτεχνῶς
|
ὥσπερ |
οἱ
γραμματισταὶ
τοῖς
μήπω
δεινοῖς |
[327] |
ἐν
τοῖς
τοιούτοις
ἀνθρώποις
γενόμενος,
|
ὥσπερ |
οἱ
ἐν
ἐκείνῳ
τῷ
χορῷ |
[313] |
ἐπαινῶν
ἃ
πωλεῖ
ἐξαπατήσῃ
ἡμᾶς,
|
ὥσπερ |
οἱ
περὶ
τὴν
τοῦ
σώματος |
[351] |
ὦ
Πρωταγόρα;
μὴ
καὶ
σύ,
|
ὥσπερ |
οἱ
πολλοί,
ἡδέ´
ἄττα
καλεῖς |
[315] |
ὧν
διεξέρχεται,
κηλῶν
τῇ
φωνῇ
|
ὥσπερ
|
(Ὀρφεύς,
οἱ
δὲ
κατὰ
τὴν |
[342] |
(εἰς
τὰς
ἄλλας
πόλεις
ἐξιέναι,
|
ὥσπερ |
οὐδὲ
Κρῆτες,
ἵνα
μὴ
ἀπομανθάνωσιν |
[334] |
οὗ
ἂν
ᾖ
ὁ
λόγος.
|
ὥσπερ |
οὖν
εἰ
ἐτύγχανον
ὑπόκωφος
ὤν, |
[344] |
μὲν
γὰρ
ἰδιώτης
ἀεὶ
καθῄρηται.
|
ὥσπερ
|
οὖν
οὐ
τὸν
κείμενόν
τις |
[342] |
ὅτι
σοφίᾳ
τῶν
Ἑλλήνων
περίεισιν,
|
ὥσπερ |
οὓς
Πρωταγόρας
ἔλεγε
τοὺς
σοφιστάς, |
[318] |
Ἡρακλεώτου,
καὶ
ἀφικόμενος
παρ´
αὐτόν,
|
ὥσπερ |
παρὰ
σὲ
(νῦν,
ἀκούσειεν
αὐτοῦ |
[352] |
ἀτεχνῶς
(διανοούμενοι
περὶ
τῆς
ἐπιστήμης
|
ὥσπερ |
περὶ
ἀνδραπόδου,
περιελκομένης
ὑπὸ
τῶν |
[341] |
ὑπελάμβανεν
ὥσπερ
σὺ
ὑπολαμβάνεις,
ἀλλ´
|
ὥσπερ |
περὶ
τοῦ
δεινοῦ"
Πρόδικός
με |
[311] |
γε
λεγόμενον
περὶ
Πρωταγόρου
ἀκούομεν;
|
ὥσπερ |
περὶ
Φειδίου
ἀγαλματοποιὸν
καὶ
περὶ |
[329] |
ἐστιν
ἃ
ἐρωτᾷς.
Πότερον,
ἔφην,
|
ὥσπερ |
προσώπου
τὰ
μόοια
μόριά
ἐστιν, |
[361] |
ἦν
ἢ
ἐπιστήμη
ἡ
ἀρετή,
|
ὥσπερ |
Πρωταγόρας
ἐπεχείρει
λέγειν,
σαφῶς
οὐκ |
[323] |
ἐν
γὰρ
ταῖς
ἄλλαις
ἀρεταῖς,
|
ὥσπερ |
σὺ
λέγεις,
ἐάν
τις
φῇ |
[352] |
τῷ
ἀνθρώπῳ;
Καὶ
δοκεῖ,
ἔφη,
|
ὥσπερ |
σὺ
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ |
[341] |
ἴσως
οὐχ
οὕτως
Σιμωνίδης
ὑπελάμβανεν
|
ὥσπερ |
σὺ
ὑπολαμβάνεις,
ἀλλ´
ὥσπερ
περὶ |
[329] |
Ἐκείνως
μοι
φαίνεται,
ὦ
(Σώκρατες,
|
ὥσπερ |
τὰ
τοῦ
προσώπου
μόρια
ἔχει |
[333] |
αὐτὰ
καὶ
αἱ
δυνάμεις
αὐτῶν,
|
ὥσπερ |
τὰ
τοῦ
προσώπου
μόρια;
πότερον
|
[330] |
δύναμιν
αὐτῶν
ἕκαστον
ἰδίαν
ἔχει;
|
ὥσπερ |
τὰ
τοῦ
προσώπου,
οὐκ
ἔστιν |
[329] |
καὶ
ὀφθαλμοὶ
καὶ
ὦτα,
ἢ
|
ὥσπερ |
τὰ
τοῦ
χρυσοῦ
μόρια
οὐδὲν |
[329] |
σμικρὸν
ἐπερωτήσῃ
τι
τῶν
ῥηθέντων,
|
ὥσπερ |
τὰ
χαλκία
πληγέντα
μακρὸν
ἠχεῖ |
[348] |
αὐτὸς
οἴει
καλὸς
κἀγαθὸς
εἶναι,
|
ὥσπερ |
τινὲς
ἄλλοι
αὐτοὶ
μὲν
ἐπιεικεῖς |
[360] |
(ἐρόμενος
ἔτι
σέ,
εἴ
σοι
|
ὥσπερ |
τὸ
πρῶτον
ἔτι
δοκοῦσιν
εἶναί |
[336] |
καὶ
Πρωταγόρου
ἀκούειν,
τούτου
δέου,
|
ὥσπερ |
τὸ
πρῶτόν
μοι
ἀπεκρίνατο
διὰ |
[352] |
πότερον
καὶ
τοῦτό
σοι
δοκεῖ
|
ὥσπερ |
τοῖς
πολλοῖς
ἀνθρώποις,
ἢ
ἄλλως; |
[319] |
καὶ
τούτοις
οὐδεὶς
τοῦτο
ἐπιπλήττει
|
ὥσπερ
|
τοῖς
πρότερον,
ὅτι
οὐδαμόθεν
μαθών, |
[325] |
καὶ
μέλλωσιν
συνήσειν
τὰ
γεγραμμένα
|
ὥσπερ |
τότε
τὴν
φωνήν,
παρατιθέασιν
αὐτοῖς |
[349] |
εἰ
μέν
σοι
δοκεῖ
ἔτι
|
ὥσπερ |
τότε,
φάθι·
εἰ
δὲ
ἄλλως |
[312] |
Ἐγὼ
μέν,
ἦ
δ´
ὅς,
|
ὥσπερ |
τοὔνομα
λέγει,
τοῦτον
εἶναι
τὸν |
[337] |
τοῦ
(ἀξιώματος
ἄξιον
ἀποφήνασθαι,
ἀλλ´
|
ὥσπερ |
τοὺς
φαυλοτάτους
τῶν
ἀνθρώπων
διαφέρεσθαι |
[327] |
νομίμων
οὐδεὶς
φθονεῖ
οὐδ´
(ἀποκρύπτεται
|
ὥσπερ |
τῶν
ἄλλων
τεχνημάτων—
λυσιτελεῖ
γὰρ |
[337] |
τε
καὶ
Σώκρατες,
συμβῆναι
ὑμᾶς
|
ὥσπερ |
ὑπὸ
διαιτητῶν
ἡμῶν
συμβιβαζόντων
~(εἰς |
[338] |
αἰσχρὸν
καὶ
τοῦτο
τῷδε
γίγνεται,
|
ὥσπερ
|
φαύλῳ
ἀνθρώπῳ
ἐπιστάτην
αἱρεῖσθαι,
ἐπεὶ |
[314] |
τοσοῦτον
πρᾶγμα
διελέσθαι.
νῦν
μέντοι,
|
ὥσπερ |
ὡρμήσαμεν,
ἴωμεν
καὶ
ἀκούσωμεν
τοῦ |