Pages |
[319] |
τὸ
κοινὸν
τῆς
πόλεως
οὕτως
|
ἔχει, |
ἀλλὰ
ἰδίᾳ
ἡμῖν
οἱ
σοφώτατοι |
[344] |
πάνυ
γὰρ
χαριέντως
καὶ
μεμελημένως
|
ἔχει— |
ἀλλὰ
μακρὸν
ἂν
εἴη
αὐτὸ |
[327] |
δὴ
ὃ
λέγω
οὕτως
ἔχει—
|
ἔχει |
δὲ
μάλιστα
πάντων
οὕτως—
ἐνθυμήθητι |
[353] |
τὰ
τῆς
ἀρετῆς
πῶς
ποτ´
|
ἔχει. |
εἰ
οὖν
σοι
δοκεῖ
ἐμμένειν |
[330] |
ἢ
δῆλα
δὴ
ὅτι
οὕτως
|
ἔχει, |
εἴπερ
τῷ
παραδείγματί
γε
ἔοικε; |
[309] |
πρῶτον
ὑπηνήτου,
ἣν
νῦν
Ἀλκιβιάδης
|
ἔχει; |
(ΕΤ.
Τί
οὖν
τὰ
νῦν; |
[340] |
τὸ
νόσημα
ποιῶ.
Ἀλλ´
οὕτως
|
ἔχει, |
ἔφη.
Πῶς
δή;
ἦν
δ´ |
[360] |
δι´
ἄγνοιαν
καὶ
ἀμαθίαν;
Οὕτως
|
(ἔχει, |
ἔφη.
Τί
οὖν;
τοῦτο
δι´ |
[327] |
γὰρ
δὴ
ὃ
λέγω
οὕτως
|
ἔχει— |
ἔχει
δὲ
μάλιστα
πάντων
οὕτως— |
[354] |
ἡδονῶν
ἀποστερῇ
ἢ
ὅσας
αὐτὸ
|
ἔχει, |
ἢ
λύπας
μείζους
παρασκευάζῃ
τῶν |
[340] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
μεῖζον
ἁμάρτημα
|
ἔχει |
ἢ
ὃ
ἐπανορθοῖς.
Καὶ
ἐγὼ |
[359] |
τὸ
πρῶτον
ἀπεκρίνατο
πῶς
ὀρθῶς
|
ἔχει— |
μὴ
ἃ
τὸ
πρῶτον
παντάπασι· |
[325] |
ἢ
ἀποκτείνειν—
εἰ
οὕτω
μὲν
|
ἔχει, |
οὕτω
δ´
αὐτοῦ
πεφυκότος
οἱ |
[329] |
ὥσπερ
τὰ
τοῦ
προσώπου
μόρια
|
ἔχει |
πρὸς
τὸ
ὅλον
πρόσωπον.
Πότερον |
[360] |
ἢ
σκέψασθαι
βουλόμενος
πῶς
ποτ´
|
ἔχει |
τὰ
περὶ
τῆς
ἀρετῆς
καὶ
|
[356] |
ἐκείνῳ.
Ὅτε
δὴ
τοῦτο
οὕτως
|
ἔχει, |
τόδε
μοι
ἀποκρίνασθε,
φήσω.
φαίνεται |
[356] |
οὐ
πρακτέα.
μή
πῃ
ἄλλῃ
|
ἔχει, |
φαίην
ἄν,
ταῦτα,
ὦ
ἄνθρωποι; |
[330] |
γε
ἔοικε;
Ἀλλ´
οὕτως,
ἔφη,
|
ἔχει, |
ὦ
Σώκρατες.
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον· |
[330] |
καὶ
δύναμιν
αὐτῶν
ἕκαστον
ἰδίαν
|
ἔχει; |
ὥσπερ
τὰ
τοῦ
προσώπου,
οὐκ |
[331] |
καὶ
τὸ
ὅσιον
πρὸς
ἄλληλα
|
ἔχει, |
ὥστε
ὅμοιόν
τι
σμικρὸν
ἔχειν |