Pages |
[338] |
(περιττοῦ
ᾑρήσεται.
ἀλλὰ
δὴ
βελτίονα
|
ἡμῶν |
αἱρήσεσθε.
τῇ
μὲν
ἀληθείᾳ,
ὡς |
[348] |
λόγους
ποιεῖσθαι,
τῆς
ἀληθείας
καὶ
|
ἡμῶν |
αὐτῶν
πεῖραν
λαμβάνοντας·
κἂν
μὲν |
[348] |
καταθεμένους
τοὺς
ποιητὰς
αὐτοὺς
δι´
|
ἡμῶν |
αὐτῶν
πρὸς
ἀλλήλους
τοὺς
λόγους |
[316] |
μὲν
ἄρτι
εἰσεληλύθεμεν,
κατόπιν
δὲ
|
ἡμῶν
|
ἐπεισῆλθον
Ἀλκιβιάδης
τε
ὁ
καλός, |
[361] |
ὡς
διδακτόν.
καί
μοι
δοκεῖ
|
ἡμῶν |
ἡ
ἄρτι
ἔξοδος
τῶν
λόγων |
[314] |
σκοπώμεθα
καὶ
μετὰ
τῶν
πρεσβυτέρων
|
ἡμῶν· |
ἡμεῖς
γὰρ
ἔτι
νέοι
ὥστε |
[357] |
ἂν
ἡμῶν·
νῦν
δὲ
ἂν
|
ἡμῶν |
καταγελᾶτε,
καὶ
ὑμῶν
αὐτῶν
καταγελάσεσθε. |
[314] |
ὁ
θυρωρός,
εὐνοῦχός
τις,
κατήκουεν
|
ἡμῶν, |
κινδυνεύει
δὲ
(διὰ
τὸ
πλῆθος |
[322] |
οὖν
δείσας
περὶ
τῷ
γένει
|
ἡμῶν |
μὴ
ἀπόλοιτο
πᾶν,
Ἑρμῆν
πέμπει |
[357] |
εἴπομεν
ὅτι
Ἀμαθία,
κατεγελᾶτε
ἂν
|
ἡμῶν· |
νῦν
δὲ
ἂν
ἡμῶν
καταγελᾶτε, |
[338] |
λόγων.
εἴτε
γὰρ
χείρων
ἔσται
|
ἡμῶν |
ὁ
αἱρεθείς,
οὐκ
ὀρθῶς
ἂν |
[347] |
ἐὰν
μὲν
λάβωνται
ἀνδρῶν
οἷοίπερ
|
ἡμῶν |
οἱ
πολλοί
φασιν
εἶναι,
οὐδὲν |
[353] |
αὐτά.
ἴσως
γὰρ
ἂν
λεγόντων
|
ἡμῶν
|
ὅτι
Οὐκ
ὀρθῶς
λέγετε,
ὦ |
[317] |
τοὺς
μετ´
αὐτῶν,
ἵνα
ἐπακούσωσιν
|
ἡμῶν; |
Πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη
ὁ |
[328] |
ὀλίγον
ἔστιν
τις
ὅστις
διαφέρει
|
(ἡμῶν |
προβιβάσαι
εἰς
ἀρετήν,
ἀγαπητόν.
ὧν |
[337] |
συμβῆναι
ὑμᾶς
ὥσπερ
ὑπὸ
διαιτητῶν
|
ἡμῶν |
συμβιβαζόντων
~(εἰς
τὸ
μέσον,
καὶ |
[313] |
οὔτε
τῷ
ἀδελφῷ
(ἐπεκοινώσω
οὔτε
|
ἡμῶν |
τῶν
ἑταίρων
οὐδενί,
εἴτ´
ἐπιτρεπτέον
|
[361] |
καὶ
ἐν
τῇ
διανομῇ
ἠμέλησεν
|
ἡμῶν, |
ὡς
φῂς
σύ.
ἤρεσεν
οὖν |