Pages
[329]	ἑνὸς ὄντος τῆς ἀρετῆς μόριά	ἐστιν	ἃ ἐρωτᾷς. Πότερον, ἔφην, ὥσπερ
[347]	αὖθίς γε· νῦν δὲ δίκαιόν	ἐστιν	ἃ ὡμολογησάτην πρὸς ἀλλήλω Πρωταγόρας
[357]	λυπῶν τοὺς ἐξαμαρτάνοντας— ταῦτα δέ	ἐστιν	ἀγαθά τε καὶ κακά— καὶ
[349]	καὶ τῷ ὅλῳ οὗ μόριά	ἐστιν,	ἀλλ´ ὡς τὰ τοῦ προσώπου
[311]	ἀγαθέ, ἐκεῖσε ἴωμεν— πρῲ γάρ	ἐστιν—	ἀλλὰ δεῦρο ἐξαναστῶμεν εἰς τὴν
[353]	ἡδονῆς τῆς παραχρῆμα ἐργασίαν κακά	ἐστιν,	(ἀλλὰ διὰ τὰ ὕστερον γιγνόμενα,
[349]	τὰ τοῦ χρυσοῦ μόρια ὅμοιά	ἐστιν	ἀλλήλοις καὶ τῷ ὅλῳ οὗ
[344]	γὰρ εἶναι ἀλλὰ γενέσθαι μέν	ἐστιν	ἄνδρα ἀγαθὸν χερσί τε καὶ
[341]	ὅτι Πρωταγόρας σοφὸς καὶ δεινός	ἐστιν	ἀνήρ, ἐρωτᾷ (εἰ οὐκ αἰσχύνομαι
[354]	γιγνομένας, ὅτι ταῦτα ἀγαθὰ μέν	ἐστιν,	ἀνιαρὰ δέ; Φαῖεν ἄν; Συνεδόκει.
[351]	ὡς τὰ ἡδέα τε ἀγαθά	ἐστιν	ἅπαντα καὶ τὰ ἀνιαρὰ κακά·
[358]	τόδε. εἰ ἀληθῆ τὰ ἔμπροσθέν	ἐστιν,	ἆρά τις ἀνθρώπων ἐθελήσει ἐπὶ
[326]	Σώκρατες, καὶ ἀπορεῖς εἰ διδακτόν	ἐστιν	ἀρετή; ἀλλ´ οὐ χρὴ θαυμάζειν,
[361]	μὲν λέγων ὅτι οὐ διδακτόν	ἐστιν	ἀρετὴ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν, νῦν
[349]	ὅτι ταῦτα πάντα μόρια μέν	ἐστιν	ἀρετῆς, καὶ τὰ μὲν τέτταρα
[352]	τοὺς ἀνθρώπους καὶ διδάσκειν ὅ	ἐστιν	αὐτοῖς τοῦτο τὸ πάθος, ~ὅ
[331]	ἀποκρινοίμην, ὅτι ἤτοι ταὐτόν γ´	ἐστιν	δικαιότης ὁσιότητι ἢ ὅτι ὁμοιότατον,
[323]	τινα καὶ εἰδῶσιν ὅτι ἄδικός	ἐστιν,	ἐὰν οὗτος αὐτὸς καθ´ αὑτοῦ
[317]	εἴην ὥστε πολύ μοι ἥδιστόν	ἐστιν,	εἴ τι βούλεσθε, περὶ τούτων
[353]	τῷ παραχρῆμα παρέχει καὶ ἡδύ	ἐστιν	ἕκαστον αὐτῶν, ἢ ὅτι εἰς
[330]	κοινῇ σκεψώμεθα ποῖόν τι αὐτῶν	ἐστιν	ἕκαστον. πρῶτον μὲν τὸ τοιόνδε·
[323]	κολάσεις καὶ αἱ νουθετήσεις. ὧν	ἐστιν	ἓν καὶ ἡ ἀδικία καὶ
[361]	ἐπιχειρῶν ἀποδεῖξαι ὡς πάντα χρήματά	ἐστιν	ἐπιστήμη, καὶ ἡ δικαιοσύνη καὶ
[318]	οὗ ἥκει. τὸ δὲ μάθημά	ἐστιν	εὐβουλία περὶ τῶν οἰκείων, ὅπως
[341]	τὸ χαλεπὸν (κακόν, μέγα τεκμήριόν	ἐστιν	εὐθὺς τὸ μετὰ τοῦτο ῥῆμα·
[316]	αὐτὸς σκέψαι. Τί οὖν δή	ἐστιν,	ἔφη, οὗ ἕνεκα ἥκετε; Ἱπποκράτης
[319]	πολίτας. Αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτό	ἐστιν,	ἔφη, ὦ Σώκρατες, τὸ ἐπάγγελμα
[334]	(Πρωταγόρα, ἃ μηδενὶ ἀνθρώπων ὠφέλιμά	ἐστιν,	ἢ ἃ μηδὲ τὸ παράπαν
[330]	ἡ δικαιοσύνη, αὐτὸ τοῦτο δίκαιόν	ἐστιν	ἢ ἄδικον; ἐγὼ μὲν ἂν
[349]	ὄντα ὀνόματα, ἐπὶ ἑνὶ πράγματί	ἐστιν,	ἢ ἑκάστῳ τῶν ὀνομάτων τούτων
[323]	ἄλλην ἡντινοῦν τέχνην ἣν μή	ἐστιν,	ἢ καταγελῶσιν (ἢ χαλεπαίνουσιν, καὶ
[330]	τοιόνδε· (ἡ δικαιοσύνη πρᾶγμά τί	ἐστιν	ἢ οὐδὲν πρᾶγμα; ἐμοὶ μὲν
[320]	ἐναργέστερον ἡμῖν ἐπιδεῖξαι ὡς (διδακτόν	ἐστιν	ἡ ἀρετή, μὴ φθονήσῃς ἀλλ´
[329]	λόγῳ, πότερον ἓν μέν τί	ἐστιν	ἡ ἀρετή, μόρια δὲ αὐτῆς
[329]	ἡ ἀρετή, μόρια δὲ αὐτῆς	ἐστιν	ἡ δικαιοσύνη καὶ σωφροσύνη καὶ
[330]	τῶν μορίων. Ἕκαστον δὲ αὐτῶν	ἐστιν,	ἦν δ´ ἐγώ, ἄλλο, τὸ
[355]	τὰ ἀνιαρά, γιγνώσκων ὅτι ἀνιαρά	ἐστιν,	~ἡττώμενος (ὑπὸ τῶν ἡδέων, δῆλον
[312]	ὅτι δέ ποτε ὁ σοφιστής	ἐστιν,	θαυμάζοιμ´ ἂν εἰ οἶσθα. καίτοι
[349]	καὶ τῷ ὅλῳ οὗ μόριά	ἐστιν	καὶ ἀλλήλοις ἀνόμοια, ἰδίαν ἕκαστα
[345]	οὖν εἰς γράμματα ἀγαθὴ πρᾶξίς	ἐστιν,	καὶ τίς ἄνδρα ἀγαθὸν ποιεῖ
[355]	ἡττώμενος. ὡς δὲ ταῦτα γελοῖά	ἐστιν,	κατάδηλον ἔσται, ἐὰν μὴ πολλοῖς
[337]	ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ φύσει συγγενές	ἐστιν,	ὁ δὲ νόμος, τύραννος ὢν
[330]	αὐτή· οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδέν	ἐστιν	οἷον τὸ ἕτερον οὔτε κατὰ
[331]	ἐλέγχοις, εἰ βούλοιο, ὡς ἅπαντά	ἐστιν	ὅμοια ἀλλήλοις. ἀλλ´ οὐχὶ τὰ
[355]	ἄνθρωπος τὰ κακὰ ὅτι κακά	ἐστιν,	ὅμως αὐτὰ ποιεῖ. ἐὰν οὖν
[353]	ἡδέων ὄντων, γιγνώσκοντες ὅτι πονηρά	ἐστιν,	ὅμως αὐτὰ πράττειν; Φαῖεν ἄν.
[355]	τὰ κακὰ ἄνθρωπος ὅτι κακά	ἐστιν,	ὅμως πράττει αὐτά, ἐξὸν μὴ
[355]	τις κακά, γιγνώσκων ὅτι κακά	ἐστιν,	οὐ δέον αὐτὸν πράττειν, ἡττώμενος
[341]	τὸ γὰρ δεινόν, φησίν, κακόν	ἐστιν·	οὐδεὶς γοῦν λέγει ἑκάστοτε δεινοῦ
[358]	ἔφην ἐγώ, τὸ ἡδὺ ἀγαθόν	ἐστιν,	οὐδεὶς οὔτε εἰδὼς οὔτε οἰόμενος
[317]	καὶ τὰ σύμπαντα πολλά μοί	ἐστιν—	οὐδενὸς ὅτου οὐ πάντων ἂν
[320]	ἐπαίδευσεν, ~(ἃ δὲ αὐτὸς σοφός	ἐστιν	οὔτε αὐτὸς παιδεύει οὔτε τῳ
[334]	ἔλαιον τοῖς μὲν φυτοῖς ἅπασίν	ἐστιν	πάγκακον καὶ ταῖς θριξὶν πολεμιώτατον
[342]	πειράσομαι ὑμῖν διεξελθεῖν. φιλοσοφία γάρ	ἐστιν	παλαιοτάτη τε καὶ πλείστη τῶν
[340]	εἶναι τὴν ἀρετὴν ἐκτῆσθαι, ὅ	ἐστιν	πάντων χαλεπώτατον, ὡς ἅπασιν δοκεῖ
[329]	ὥσπερ προσώπου τὰ μόοια μόριά	ἐστιν,	στόμα τε καὶ ῥὶς καὶ
[355]	τί δέ, φήσει ἴσως, ἀνάξιά	ἐστιν	τἀγαθὰ τῶν κακῶν ἢ τὰ
[312]	δὲ σοφιστὴς τῶν τί σοφῶν	ἐστιν;	τί ἂν ἀποκρινοίμεθα αὐτῷ; ποίας
[334]	σώματι. οὕτω δὲ ποικίλον τί	ἐστιν	τὸ ἀγαθὸν καὶ παντοδαπόν, ὥστε
[340]	εἰ δὲ μὴ τὸ αὐτό	ἐστιν	τὸ εἶναι τῷ γενέσθαι, οὐκ
[324]	μὲν γὰρ ἔστιν, καὶ τοῦτό	ἐστιν	τὸ ἓν οὐ τεκτονικὴ οὐδὲ
[344]	βούλησιν, ὅτι παντὸς μᾶλλον ἔλεγχός	ἐστιν	τοῦ Πιττακείου ῥήματος διὰ παντὸς
[312]	ἐπίστασθαι; Εἰκός γε. τί δή	ἐστιν	τοῦτο περὶ οὗ αὐτός τε
[334]	μὲν ἔξωθεν τοῦ (σώματος ἀγαθόν	ἐστιν	τῷ ἀνθρώπῳ, τοῖς δ´ ἐντὸς
[342]	ὅτι τὸ λακωνίζειν πολὺ μᾶλλόν	ἐστιν	φιλοσοφεῖν ἢ φιλογυμναστεῖν, εἰδότες ὅτι
[343]	γενέσθαι μὲν χαλεπὸν ἄνδρα ἀγαθόν	ἐστιν,	ὦ Πιττακέ, ὡς ἀληθῶς— οὐκ
[318]	ὅτι Ἡ αὐτή μοι ἀρχή	ἐστιν,	ὦ Πρωταγόρα, ἥπερ ἄρτι, περὶ
[351]	αὐτὴν ἐρωτῶν εἰ οὐκ ἀγαθόν	ἐστιν.	Ὥσπερ σὺ λέγεις, ἔφη, ἑκάστοτε,
[333]	ἐγώ, ταῦτ´ ἐστὶν ἀγαθὰ ἅ	ἐστιν	ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις; (Καὶ ναὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/05/2006