Pages |
[359] |
ἀμαθία
οὖσα.
Ὡμολόγει.
Ἀλλὰ
μὴν
|
ἐπὶ |
ἅ
γε
θαρροῦσι
πάντες
αὖ
|
[358] |
ταῦτα
ἰέναι
ἃ
δέδοικεν,
ἐξὸν
|
ἐπὶ |
ἃ
μή;
ἢ
ἀδύνατον
ἐκ |
[359] |
Σώκρατες,
πᾶν
γε
τοὐναντίον
ἐστὶν
|
ἐπὶ |
ἃ
οἵ
τε
δειλοὶ
ἔρχονται |
[358] |
ὡς
ἔοικεν,
ἐν
ἀνθρώπου
φύσει,
|
ἐπὶ |
ἃ
οἴεται
κακὰ
εἶναι
ἐθέλειν |
[358] |
κακὰ
οὐδεὶς
ἑκὼν
ἔρχεται
οὐδὲ
|
ἐπὶ |
ἃ
οἴεται
κακὰ
εἶναι,
οὐδ´
|
[315] |
θρόνῳ·
περὶ
αὐτὸν
δ´
ἐκάθηντο
|
ἐπὶ |
βάθρων
Ἐρυξίμαχός
τε
ὁ
Ἀκουμενοῦ |
[349] |
ἔφησθα
οὖν
σὺ
οὐκ
ὀνόματα
|
ἐπὶ |
ἑνὶ
εἶναι,
ἀλλὰ
(ἕκαστον
ἰδίῳ |
[349] |
πότερον
ταῦτα,
πέντε
ὄντα
ὀνόματα,
|
ἐπὶ |
ἑνὶ
πράγματί
ἐστιν,
ἢ
ἑκάστῳ |
[314] |
αὐτῷ
συμπεριεπάτουν
ἐκ
μὲν
τοῦ
|
ἐπὶ |
θάτερα
Καλλίας
ὁ
Ἱππονίκου
καὶ |
[315] |
ὁ
Γλαύκωνος,
ἐκ
δὲ
τοῦ
|
ἐπὶ |
θάτερα
ὁ
ἕτερος
τῶν
Περικλέους
|
[327] |
πέρυσιν
Φερεκράτης
ὁ
ποιητὴς
ἐδίδαξεν
|
ἐπὶ |
Ληναίῳ.
ἦ
σφόδρα
ἐν
τοῖς |
[359] |
ὥστ´
εἰ
τοῦτο
ὀρθῶς
ἀπεδείχθη,
|
ἐπὶ |
μὲν
ἃ
δεινὰ
ἡγεῖται
εἶναι |
[328] |
ἀπεπαύσατο
τοῦ
λόγου.
καὶ
ἐγὼ
|
ἐπὶ |
μὲν
πολὺν
χρόνον
κεκηλημένος
ἔτι |
[312] |
ἔμαθες,
ὡς
δημιουργὸς
ἐσόμενος,
ἀλλ´
|
ἐπὶ
|
παιδείᾳ,
ὡς
τὸν
ἰδιώτην
καὶ |
[342] |
ταῖς
πόλεσιν
οὐ
μόνον
ἄνδρες
|
ἐπὶ |
παιδεύσει
μέγα
φρονοῦντες,
ἀλλὰ
καὶ |
[322] |
θῶ
ἐν
τοῖς
ἀνθρώποις,
ἢ
|
ἐπὶ |
πάντας
νείμω;
Ἐπὶ
πάντας,
ἔφη |
[345] |
κακόν
γε
τὸν
αὐτὸν
τοῦτον·
|
ἐπὶ |
πλεῖστον
δὲ
καὶ
ἄριστοί
εἰσιν |
[343] |
οὖν
Σιμωνίδης,
(ἅτε
φιλότιμος
ὢν
|
ἐπὶ |
σοφίᾳ,
ἔγνω
ὅτι
εἰ
καθέλοι |
[361] |
εἰ
τῶν
ἐλλογίμων
γένοιο
ἀνδρῶν
|
ἐπὶ |
σοφίᾳ.
καὶ
περὶ
τούτων
δὲ |
[359] |
καὶ
ἀνδρεῖοι,
καὶ
ταύτῃ
γε
|
ἐπὶ |
τὰ
αὐτὰ
(ἔρχονται
οἱ
δειλοί |
[359] |
ἴτας
εἶναι
τοὺς
ἀνδρείους;
ἆρ´
|
ἐπὶ |
τὰ
δεινά,
ἡγουμένους
δεινὰ
εἶναι, |
[359] |
θαρραλέα
ἔρχονται,
οἱ
δὲ
ἀνδρεῖοι
|
ἐπὶ |
τὰ
δεινά;
Λέγεται
δή,
ὦ |
[359] |
ὅς.
Πότερον
οἱ
μὲν
δειλοὶ
|
ἐπὶ |
τὰ
θαρραλέα
ἔρχονται,
οἱ
δὲ
|
[359] |
δεινά,
ἡγουμένους
δεινὰ
εἶναι,
ἢ
|
ἐπὶ |
τὰ
μή;
Ἀλλὰ
τοῦτό
γ´, |
[334] |
μόνον
τὴν
δυσχέρειαν
κατασβέσαι
τὴν
|
ἐπὶ |
ταῖς
αἰσθήσεσι
ταῖς
διὰ
τῶν |
[315] |
ὡς
ἐφαίνετο·
παρεκάθηντο
δὲ
αὐτῷ
|
ἐπὶ |
ταῖς
πλησίον
κλίναις
Παυσανίας
τε |
[358] |
ἐστιν,
ἆρά
τις
ἀνθρώπων
ἐθελήσει
|
ἐπὶ |
ταῦτα
ἰέναι
ἃ
δέδοικεν,
ἐξὸν
|
[358] |
ἡγεῖται
κακά,
οὐδένα
οὔτε
ἰέναι
|
ἐπὶ |
ταῦτα
οὔτε
λαμβάνειν
ἑκόντα.
~Ἐδόκει |
[347] |
ἠρώτησα,
ὦ
Πρωταγόρα,
ἡδέως
ἂν
|
ἐπὶ |
τέλος
ἔλθοιμι
μετὰ
σοῦ
σκοπούμενος. |
[312] |
τούτων
γὰρ
σὺ
ἑκάστην
οὐκ
|
ἐπὶ |
τέχνῃ
ἔμαθες,
ὡς
δημιουργὸς
ἐσόμενος, |
[315] |
μάλιστα
τῶν
Πρωταγόρου
μαθητῶν
καὶ
|
ἐπὶ |
τέχνῃ
μανθάνει,
ὡς
σοφιστὴς
ἐσόμενος. |
[361] |
ταῦτα
διεξελθόντας
ἡμᾶς
ἐξελθεῖν
καὶ
|
ἐπὶ |
τὴν
ἀρετὴν
ὅτι
ἔστιν,
καὶ |
[349] |
οὖν
οὐ
σὲ
χρῆν
παρακαλεῖν
|
ἐπὶ |
τὴν
τούτων
σκέψιν
καὶ
ἐρωτᾶν |
[359] |
δή,
ἔφην
ἐγώ,
εἰπὲ
ἡμῖν,
|
ἐπὶ |
τί
λέγεις
ἴτας
εἶναι
τοὺς |
[359] |
οὐ
τοῦτο
(ἐρωτῶ,
ἀλλὰ
σὺ
|
ἐπὶ |
τί
φῂς
ἴτας
εἶναι
τοὺς |
[318] |
ταῦτα·
καὶ
ἑκάστης
ἡμέρας
ἀεὶ
|
ἐπὶ |
τὸ
βέλτιον
ἐπιδιδόναι.
(Καὶ
ἐγὼ |
[360] |
οἱ
δειλοὶ
οὐκ
ἐθέλουσιν
ἰέναι
|
ἐπὶ |
τὸ
κάλλιόν
τε
καὶ
ἄμεινον |
[360] |
Τί
δ´
ὁ
ἀνδρεῖος;
οὐκ
|
ἐπὶ |
τὸ
κάλλιόν
τε
καὶ
ἄμεινον |
[355] |
τὸ
ἡδύ
τε
καὶ
ἀνιαρὸν
|
ἐπὶ |
τοῖς
αὐτοῖς
τούτοις,
καὶ
λέγωμεν
|
[358] |
αἱ
ἐπὶ
τούτου
πράξεις
ἅπασαι,
|
ἐπὶ |
τοῦ
ἀλύπως
ζῆν
καὶ
ἡδέως, |
[334] |
ἀγαθὸν
παραβαλλομένη,
εἰ
δ´
ἐθέλοις
|
ἐπὶ |
τοὺς
πτόρθους
καὶ
τοὺς
νέους |
[323] |
ἔχῃ,
ἀλλὰ
τἀναντία
τούτων
κακά,
|
ἐπὶ
|
τούτοις
που
οἵ
τε
θυμοὶ |
[358] |
ἔφην
ἐγώ,
τὸ
τοιόνδε;
αἱ
|
ἐπὶ
|
τούτου
πράξεις
ἅπασαι,
ἐπὶ
τοῦ |
[343] |
ἀληθῶς—
οὐκ
ἀληθείᾳ
ἀγαθόν,
οὐκ
|
ἐπὶ |
τούτῳ
λέγει
τὴν
ἀλήθειαν,
ὡς |
[356] |
ἐποίησεν
ἔχειν
τὴν
ψυχὴν
μένουσαν
|
ἐπὶ |
τῷ
ἀληθεῖ
καὶ
ἔσωσεν
ἂν |
[325] |
τότε
τὴν
φωνήν,
παρατιθέασιν
αὐτοῖς
|
ἐπὶ |
τῶν
βάθρων
ἀναγιγνώσκειν
ποιητῶν
ἀγαθῶν |