| Pages |
|---|
| [350] |
Οὐ
καλῶς,
ἔφη,
μνημονεύεις,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἃ
ἔλεγόν
τε
καὶ
ἀπεκρινόμην |
| [359] |
τεκμηρίῳ
τῷδε·
Εὑρήσεις
γάρ,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἀνθρώπους
ἀνοσιωτάτους
μὲν
ὄντας
καὶ |
| [337] |
αὐτός,
ὦ
Πρωταγόρα
τε
καὶ
|
Σώκρατες, |
ἀξιῶ
ὑμᾶς
συγχωρεῖν
καὶ
ἀλλήλοις |
| [329] |
ῥᾴδιον
τοῦτό
γ´,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἀποκρίνασθαι,
ὅτι
ἑνὸς
ὄντος
τῆς |
| [353] |
εἴπατον
ἡμῖν.
Τί
δέ,
ὦ
|
Σώκρατες, |
δεῖ
ἡμᾶς
σκοπεῖσθαι
τὴν
τῶν |
| [336] |
δημηγορεῖν.
Ἀλλ´—
ὁρᾷς;
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
δίκαια
δοκεῖ
λέγειν
Πρωταγόρας
ἀξιῶν |
| [327] |
(πονηρίαν.
νῦν
δὲ
τρυφᾷς,
ὦ
|
Σώκρατες, |
διότι
πάντες
διδάσκαλοί
εἰσιν
ἀρετῆς |
| [335] |
εἶπεν·
Οὐκ
ἀφήσομέν
σε,
ὦ
|
Σώκρατες· |
ἐὰν
γὰρ
σὺ
ἐξέλθῃς,
οὐχ
|
| [338] |
οὑτωσί
πως·
Ἡγοῦμαι,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἐγὼ
ἀνδοὶ
παιδείας
~μέγιστον
μέρος |
| [328] |
κατέθηκε.
Τοιοῦτόν
σοι,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἐγὼ
καὶ
μῦθον
καὶ
λόγον
|
| [357] |
ἡμᾶς·
Ὦ
Πρωταγόρα
τε
καὶ
|
Σώκρατες, |
εἰ
μὴ
ἔστι
τοῦτο
τὸ |
| [353] |
ἡμᾶς·
Ὦ
Πρωταγόρα
τε
καὶ
|
Σώκρατες, |
εἰ
μὴ
ἔστιν
τοῦτο
τὸ |
| [312] |
παρέχων;
Νὴ
τὸν
Δία,
ὦ
|
Σώκρατες, |
εἴπερ
γε
ἃ
διανοοῦμαι
χρὴ |
| [330] |
σέ·
Ὦ
Πρωταγόρα
τε
καὶ
|
Σώκρατες, |
εἴπετον
δή
μοι,
τοῦτο
τὸ |
| [325] |
ἐπιμέλειαν;
οἴεσθαί
γε
χρή,
ὦ
|
Σώκρατες. |
ἐκ
παίδων
σμικρῶν
ἀρξάμενοι,
μέχρι |
| [309] |
ἦ
σοφῷ
τινι
ἡμῖν,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἐντυχὼν
πάρει;
(ΣΩ.
Σοφωτάτῳ
μὲν |
| [313] |
ὃς
ἀκούσας,
Ἔοικεν,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἐξ
ὧν
σὺ
λέγεις.
Ἆρ´ |
| [361] |
Πρωταγόρας,
Ἐγὼ
μέν,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἐπαινῶ
σου
τὴν
προθυμίαν
καὶ |
| [317] |
δὴ
ἄν,
ἔφη,
λέγοις,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἐπειδὴ
καὶ
οἵδε
πάρεισιν,
περὶ
|
| [351] |
ἀνιαρά,
κακά;
Οὐκ
οἶδα,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἔφη,
ἁπλῶς
οὕτως,
ὡς
σὺ |
| [310] |
τῇ
φωνῇ
μέγα
λέγων,
Ὦ
|
Σώκρατες, |
ἔφη,
ἐγρήγορας
ἢ
καθεύδεις;
Καὶ |
| [335] |
πρός
με,
τῇ
βραχυλογίᾳ.
Ὦ
|
Σώκρατες, |
ἔφη,
ἐγὼ
πολλοῖς
ἤδη
εἰς |
| [320] |
φθονήσῃς
ἀλλ´
ἐπίδειξον.
Ἀλλ´,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἔφη,
οὐ
φθονήσω·
ἀλλὰ
πότερον |
| [312] |
ἂν
εἴποιμεν
αὐτὸν
εἶναι,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἢ
ἐπιστάτην
τοῦ
ποιῆσαι
δεινὸν |
| [361] |
ὅλον,
ὡς
σὺ
σπεύδεις,
ὦ
|
Σώκρατες, |
θαυμάσιον
ἔσται
μὴ
διδακτὸν
ὄν. |
| [324] |
ἡγοῦνται
ἀρετήν,
ἀποδέδεικταί
σοι,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἱκανῶς,
ὥς
γέ
μοι
(φαίνεται. |
| [352] |
Πολλὰ
γὰρ
οἶμαι,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
καὶ
ἄλλα
οὐκ
ὀρθῶς
λέγουσιν |
| [352] |
ἔφη,
ὥσπερ
σὺ
λέγεις,
ὦ
|
Σώκρατες, |
καὶ
ἅμα,
(εἴπερ
τῳ
ἄλλῳ, |
| [326] |
ἰδίᾳ
καὶ
δημοσίᾳ,
θαυμάζεις,
ὦ
|
Σώκρατες, |
καὶ
ἀπορεῖς
εἰ
διδακτόν
ἐστιν |
| [322] |
νόσον
πόλεως.
οὕτω
δή,
ὦ
|
Σώκρατες, |
καὶ
διὰ
ταῦτα
οἵ
τε |
| [330] |
Ἀλλ´
οὕτως,
ἔφη,
ἔχει,
ὦ
|
Σώκρατες. |
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Οὐδὲν
ἄρα |
| [318] |
τε
καλῶς
ἐρωτᾷς,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
καὶ
ἐγὼ
τοῖς
καλῶς
ἐρωτῶσι
|
| [347] |
μέν
μοι
δοκεῖς,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
καὶ
σὺ
περὶ
τοῦ
ᾄσματος |
| [340] |
Τὸ
ἐπανόρθωμά
σοι,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
μεῖζον
ἁμάρτημα
ἔχει
ἢ
ὃ |
| [342] |
Εἰ
σὺ
βούλει,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες· |
ὁ
δὲ
Πρόδικός
τε
καὶ |
| [331] |
αὐτῷ
ἀποκρίναιο;
Ἀνάγκη,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ὁμολογεῖν.
Τί
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα, |
| [310] |
Νὴ
τοὺς
θεούς,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ὅτι
γε
μόνος
ἐστὶ
σοφός, |
| [349] |
ἐγώ
σοι,
ἔφη,
λέγω,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ὅτι
ταῦτα
πάντα
μόρια
μέν |
| [324] |
ποιοῦσιν.
τούτου
δὴ
πέρι,
ὦ
|
Σώκρατες, |
οὐκέτι
μῦθόν
σοι
ἐρῶ
ἀλλὰ |
| [331] |
πάνυ
μοι
δοκεῖ,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
οὕτως
ἁπλοῦν
(εἶναι,
ὥστε
συγχωρῆσαι |
| [359] |
τὰ
δεινά;
Λέγεται
δή,
ὦ
|
Σώκρατες, |
οὕτως
ὑπὸ
τῶν
ἀνθρώπων.
Ἀληθῆ, |
| [359] |
ἀνδρεῖοι.
Ἀλλὰ
μέντοι,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
πᾶν
γε
τοὐναντίον
ἐστὶν
ἐπὶ |
| [310] |
πρότερον
ἐπεδήμησε.
ἀλλὰ
γάρ,
ὦ
|
Σώκρατες, |
πάντες
τὸν
ἄνδρα
ἐπαινοῦσιν
καί |
| [341] |
τί
οἴει,
ἔφη,
λέγειν,
ὦ
|
Σώκρατες, |
Σιμωνίδην
ἄλλο
ἢ
τοῦτο,
καὶ |
| [351] |
σὺ
λέγεις,
ἔφη,
ἑκάστοτε,
ὦ
|
Σώκρατες, |
σκοπώμεθα
αὐτό,
καὶ
ἐὰν
μὲν |
| [337] |
συμβουλεύω,
ὦ
Πρωταγόρα
τε
καὶ
|
Σώκρατες, |
συμβῆναι
ὑμᾶς
ὥσπερ
ὑπὸ
διαιτητῶν |
| [360] |
Φιλονικεῖν
μοι,
ἔφη,
δοκεῖς,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τὸ
ἐμὲ
εἶναι
τὸν
ἀποκρινόμενον· |
| [319] |
οὖν
τοῦτό
ἐστιν,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τὸ
ἐπάγγελμα
ὃ
ἐπαγγέλλομαι.
Ἦ |
| [356] |
ὅτι
Ἀλλὰ
πολὺ
διαφέρει,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τὸ
παραχρῆμα
ἡδὺ
τοῦ
εἰς |
| [311] |
δή
τοι
ὀνομάζουσί
γε,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τὸν
ἄνδρα
εἶναι,
ἔφη.
Ὡς |
| [324] |
ἐθέλεις
ἐννοῆσαι
τὸ
κολάζειν,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τοὺς
ἀδικοῦντας
τί
ποτε
δύναται, |
| [333] |
Αἰσχυνοίμην
ἂν
ἔγωγ´,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τοῦτο
ὁμολογεῖν,
ἐπεὶ
πολλοί
γέ |
| [323] |
μὴ
εἶναι
πόλεις.
αὕτη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τούτου
αἰτία.
Ἵνα
δὲ
μὴ |
| [328] |
οὐ
ῥᾴδιον
οἶμαι
εἶναι,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τούτων
διδάσκαλον
φανῆναι,
τῶν
δὲ |
| [327] |
ἄν
τι,
ἔφη,
μᾶλλον,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τῶν
ἀγαθῶν
αὐλητῶν
ἀγαθοὺς
αὐλητὰς
|
| [316] |
ἄλλων.
Ὀρθῶς,
ἔφη,
προμηθῇ,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ὑπὲρ
ἐμοῦ.
ξένον
γὰρ
ἄνδρα |
| [309] |
~(ΕΤ.
Πόθεν,
ὦ
|
Σώκρατες, |
φαίνῃ;
ἢ
δῆλα
δὴ
ὅτι |
| [313] |
τοιοῦτός
τις.
Τρέφεται
δέ,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ψυχὴ
τίνι;
Μαθήμασιν
δήπου,
ἦν |
| [309] |
ἀνὴρ
ἔτι,
ἀνὴρ
μέντοι,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ὥς
γ´
ἐν
αὐτοῖς
ἡμῖν |
| [329] |
σμικρότητι;
Ἐκείνως
μοι
φαίνεται,
ὦ
|
(Σώκρατες, |
ὥσπερ
τὰ
τοῦ
προσώπου
μόρια |
