Pages |
[312] |
παραδίδως
τὴν
ψυχὴν
οἶσθα,
οὔτ´
|
εἰ |
ἀγαθῷ
οὔτ´
εἰ
κακῷ
πράγματι. |
[358] |
ἐγώ,
Πρόδικε,
διαφέρει·
ἀλλὰ
τόδε.
|
εἰ |
ἀληθῆ
τὰ
ἔμπροσθέν
ἐστιν,
ἆρά |
[351] |
σοι
ἄνθρωπος
ἂν
εὖ
ζῆν,
|
εἰ |
ἀνιώμενός
τε
καὶ
ὀδυνώμενος
ζῴη; |
[343] |
Ἐπισκεψώμεθα
δὴ
αὐτὸ
κοινῇ
ἅπαντες,
|
εἰ |
ἄρα
ἐγὼ
ἀληθῆ
λέγω.
εὐθὺς |
[318] |
μὴ
οὕτως,
ἀλλ´
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
αὐτίκα
μάλα
μεταβαλὼν
τὴν
ἐπιθυμίαν
|
[318] |
αὐτῷ
βελτίων
ἔσται
καὶ
ἐπιδώσει,
|
εἰ |
αὐτὸν
ἐπανέροιτο·
Τί
δὴ
φῂς |
[342] |
τῷ
ᾄσματι,
ἐθέλω
σοι
εἰπεῖν,
|
~(εἰ |
βούλει
λαβεῖν
μου
πεῖραν
ὅπως |
[331] |
ἐγώ·
οὐδὲν
γὰρ
δέομαι
τὸ
|
εἰ |
βούλει"
τοῦτο
καὶ
εἴ
σοι |
[331] |
τῷ
τρόπῳ
(κἂν
ταῦτα
ἐλέγχοις,
|
εἰ |
βούλοιο,
ὡς
ἅπαντά
ἐστιν
ὅμοια
|
[343] |
τοῦ
ᾄσματος
μανικὸν
ἂν
φανείη,
|
εἰ |
βουλόμενος
λέγειν
ὅτι
ἄνδρα
ἀγαθὸν |
[331] |
ἀλλὰ
τί
τοῦτο
διαφέρει;
ἔφη·
|
εἰ |
γὰρ
βούλει,
ἔστω
ἡμῖν
καὶ |
[327] |
πόλις
εἶναι,
οὐδένα
δεῖ
ἰδιωτεύειν.
|
εἰ |
γὰρ
δὴ
ὃ
λέγω
οὕτως |
[342] |
καὶ
λόγους
ἄριστα
πεπαίδευνται,
ὧδε·
|
εἰ |
γὰρ
ἐθέλει
τις
Λακεδαιμονίων
τῷ
|
[324] |
ἐπιμελείας
καὶ
μαθήσεως
κτητῆς
οὔσης.
|
εἰ |
γὰρ
ἐθέλεις
ἐννοῆσαι
τὸ
κολάζειν, |
[350] |
οἱ
θαρραλέοι
ἀνδρεῖοι,
οὐκ
ἠρωτήθην—
|
εἰ |
γάρ
με
τότε
ἤρου,
εἶπον |
[356] |
ἐλάττω
καὶ
μᾶλλον
καὶ
ἧττον.
|
εἰ |
γάρ
τις
λέγοι
ὅτι
Ἀλλὰ |
[342] |
μάχεσθαι
καὶ
ἀνδρείᾳ
περιεῖναι,
ἡγούμενοι,
|
εἰ |
γνωσθεῖεν
ᾧ
περίεισιν,
πάντας
τοῦτο |
[334] |
ταῖς
μὲν
ῥίζαις
ἀγαθὸν
παραβαλλομένη,
|
εἰ |
δ´
ἐθέλοις
ἐπὶ
τοὺς
πτόρθους |
[338] |
Πρωταγόρου
τοῦδε
σοφώτερόν
τινα
ἑλέσθαι·
|
εἰ |
δὲ
αἱρήσεσθε
μὲν
μηδὲν
βελτίω, |
[349] |
δοκεῖ
ἔτι
ὥσπερ
τότε,
φάθι·
|
εἰ |
δὲ
ἄλλως
πως,
τοῦτο
διόρισαι, |
[336] |
εἶναι
Σωκράτους
διαλεχθῆναι,
ἐξαρκεῖ
Σωκράτει·
|
εἰ |
δὲ
ἀντιποιεῖται,
διαλεγέσθω
ἐρωτῶν
τε |
[355] |
καταβιῶναι
τὸν
βίον
ἄνευ
λυπῶν;
|
εἰ |
δὲ
ἀρκεῖ
καὶ
μὴ
ἔχετε
|
[320] |
που
αὐτόματοι
περιτύχωσιν
τῇ
ἀρετῇ.
|
εἰ |
δὲ
βούλει,
Κλεινίαν,
τὸν
Ἀλκιβιάδου |
[347] |
ἔγωγε
Πρωταγόρᾳ
ὁπότερον
αὐτῷ
ἥδιον·
|
εἰ |
δὲ
βούλεται,
περὶ
μὲν
ᾀσμάτων |
[347] |
ἔτι
βούλεται
ἐρωτᾶν,
ἀποκρίνεσθαι
Σωκράτη,
|
εἰ |
δὲ
δὴ
βούλεται
Σωκράτει
ἀποκρίνεσθαι, |
[329] |
ἄλλου
τινὸς
τῶν
ἱκανῶν
εἰπεῖν·
|
εἰ |
δὲ
ἐπανέροιτό
τινά
τι,
ὥσπερ |
[350] |
οἱ
ἀνδρεῖοι
θαρραλέοι
εἰσίν,
ὡμολόγησα·
|
εἰ |
δὲ
καὶ
οἱ
θαρραλέοι
ἀνδρεῖοι, |
[353] |
ἔγωγε
κάλλιστα
φανερὸν
γενέσθαι,
ἕπου·
|
εἰ |
δὲ
μὴ
βούλει,
εἴ
σοι |
[311] |
χρήματα
καὶ
τούτοις
πείθωμεν
αὐτόν,
|
εἰ |
δὲ
μή,
καὶ
τὰ
τῶν |
[314] |
Πρωταγόρου
καὶ
παρ´
ἄλλου
ὁτουοῦν·
|
~εἰ |
δὲ
μή,
ὅρα,
ὦ
μακάριε, |
[336] |
ἐρωτώμενα,
οὕτω
καὶ
νῦν
ἀποκρίνεσθαι·
|
(εἰ |
δὲ
μή,
τίς
ὁ
τρόπος |
[340] |
τὸ
εἶναι
καὶ
τὸ
γενέσθαι.
|
εἰ |
δὲ
μὴ
τὸ
αὐτό
ἐστιν |
[351] |
ἡδύ
τε
καὶ
ἀγαθόν,
συγχωρησόμεθα·
|
εἰ |
δὲ
μή,
τότε
ἤδη
ἀμφισβητήσομεν. |
[325] |
καὶ
ἐὰν
μὲν
ἑκὼν
πείθηται·
|
εἰ |
δὲ
μή,
ὥσπερ
ξύλον
διαστρεφόμενον |
[312] |
τῶν
εἰκόνων,
καὶ
τἆλλα
οὕτως.
|
εἰ |
δέ
τις
ἐκεῖνο
ἔροιτο,
Ὁ |
[327] |
καὶ
δημιουργὸν
τούτου
τοῦ
πράγματος,
|
εἰ |
δέοι
αὐτὸν
κρίνεσθαι
(πρὸς
ἀνθρώπους |
[335] |
νῦν
δ´
ἐστὶν
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
δέοιό
μου
Κρίσωνι
τῷ
Ἱμεραίῳ |
[331] |
ὁσιότης
οἷον
δικαιοσύνη.
ἀλλ´
ὅρα
|
εἰ |
διακωλύεις
ἀποκρίνεσθαι,
ἢ
καὶ
σοὶ |
[326] |
θαυμάζεις,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
ἀπορεῖς
|
εἰ |
διδακτόν
ἐστιν
ἀρετή;
ἀλλ´
οὐ |
[346] |
(οὐ
τοῦτο
λέγει,
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
ἔλεγε
πάντα
τοι
λευκά,
οἷς
|
[351] |
ἁπλῶς
οὕτως,
ὡς
σὺ
ἐρωτᾷς,
|
(εἰ |
ἐμοὶ
ἀποκριτέον
ἐστὶν
ὡς
τὰ |
[356] |
Τὴν
μετρητικήν,
ὡμολόγει.
Τί
δ´
|
εἰ |
ἐν
τῇ
τοῦ
περιττοῦ
καὶ |
[339] |
Δοκεῖ
δέ
σοι
καλῶς
πεποιῆσθαι,
|
εἰ |
ἐναντία
λέγει
αὐτὸς
αὑτῷ
ὁ |
[327] |
τῷ
χορῷ
μισάνθρωποι,
ἀγαπήσαις
ἂν
|
εἰ |
ἐντύχοις
Εὐρυβάτῳ
καὶ
Φρυνώνδᾳ,
καὶ |
[311] |
καὶ
τίς
γενησόμενος;
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
ἐπενόεις
παρὰ
τὸν
σαυτοῦ
ὁμώνυμον |
[354] |
πάλιν
ἂν
αὐτοὺς
τὸ
ἐναντίον
|
εἰ |
ἐροίμεθα·
Ὦ
ἄνθρωποι
οἱ
λέγοντες |
[353] |
ἤρξω.
(Πάλιν
τοίνυν,
ἔφην
ἐγώ,
|
εἰ |
ἔροιντο
ἡμᾶς·
Τί
οὖν
φατε
|
[347] |
Πρωταγόρας
καὶ
Σωκράτης,
Πρωταγόρας
μὲν
|
εἰ |
ἔτι
βούλεται
ἐρωτᾶν,
ἀποκρίνεσθαι
Σωκράτη, |
[334] |
ᾖ
ὁ
λόγος.
ὥσπερ
οὖν
|
εἰ |
ἐτύγχανον
ὑπόκωφος
ὤν,
ᾤου
ἂν |
[333] |
ἔφη.
Πότερον,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
εἰ |
εὖ
πράττουσιν
ἀδικοῦντες
ἢ
εἰ |
[328] |
φανείη,
οὐδέ
γ´
ἂν
οἶμαι
|
εἰ |
ζητοῖς
τίς
ἂν
ἡμῖν
διδάξειεν |
[328] |
σοι
φαίνεται·
~εἶθ´,
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
ζητοῖς
τίς
διδάσκαλος
(τοῦ
ἑλληνίζειν, |
[351] |
ζῴη;
Οὐκ
ἔφη.
Τί
δ´
|
εἰ |
ἡδέως
βιοὺς
τὸν
βίον
τελευτήσειεν; |
[341] |
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι,
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
ἤκουεν
αὐτοῦ
λέγοντος
ὅτι
ἐστὶν |
[343] |
τὸ
τοῦ
Πιττακοῦ,
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
θεῖμεν
αὐτὸν
λέγοντα
τὸν
Πιττακὸν |
[343] |
ὢν
ἐπὶ
σοφίᾳ,
ἔγνω
ὅτι
|
εἰ |
καθέλοι
τοῦτο
τὸ
ῥῆμα
ὥσπερ |
[312] |
οἶσθα,
οὔτ´
εἰ
ἀγαθῷ
οὔτ´
|
εἰ
|
κακῷ
πράγματι.
Οἶμαί
γ´,
ἔφη, |
[333] |
εἰ
εὖ
πράττουσιν
ἀδικοῦντες
ἢ
|
εἰ |
κακῶς;
Εἰ
εὖ.
Λέγεις
οὖν |
[344] |
πᾶς
ἀνὴρ
ἀγαθός,
κακὸς
δ´
|
εἰ |
κακῶς.
~(τίς
οὖν
εἰς
γράμματα |
[354] |
τῶν
ἐν
(αὐτῷ
ἡδονῶν·
ἐπεὶ
|
εἰ |
κατ´
ἄλλο
τι
αὐτὸ
τὸ |
[344] |
τοῦτο
ὀλίγα
διελθών,
ὡς
ἂν
|
εἰ |
λέγοι
λόγον,
ὅτι
γενέσθαι
μὲν |
[345] |
κακός—
ἔστιν
γὰρ
ἀεί—
ἀλλ´
|
εἰ |
μέλλει
κακὸς
γενέσθαι,
δεῖ
αὐτὸν |
[327] |
τούτου
τοῦ
πράγματος,
~(τῆς
ἀρετῆς,
|
εἰ |
μέλλει
πόλις
εἶναι,
οὐδένα
δεῖ |
[334] |
τὰς
ἀποκρίσεις
καὶ
βραχυτέρας
ποίει,
|
εἰ |
μέλλω
σοι
ἕπεσθαι.
Πῶς
οὖν |
[357] |
ὧν
ἤρεσθ´
ἡμᾶς.
ἤρεσθε
δέ,
|
εἰ |
μέμνησθε,
ἡνίκα
ἡμεῖς
ἀλλήλοις
ὡμολογοῦμεν |
[361] |
ἂν
διδακτὸν
φανείη
ἡ
ἀρετή.
|
εἰ |
μὲν
γὰρ
ἄλλο
τι
ἦν |
[324] |
σὺ
ἀπορεῖς
ἢ
ἄλλοθι
οὐδαμοῦ.
|
εἰ |
μὲν
γὰρ
ἔστιν,
καὶ
τοῦτό |
[336] |
ἂν
εἴ
τῳ
ἀνθρώπων
παραχωρεῖ.
|
εἰ |
μὲν
οὖν
καὶ
Πρωταγόρας
ὁμολογεῖ |
[313] |
τὴν
ψυχὴν
αὖ
ἰατρικὸς
ὤν.
|
εἰ
|
μὲν
οὖν
σὺ
τυγχάνεις
ἐπιστήμων |
[357] |
αὐτό
φατε
εἶναι;
εἴπατε
(ἡμῖν.
|
εἰ |
μὲν
οὖν
τότε
εὐθὺς
ὑμῖν |
[349] |
ἰδίαν
ἕκαστα
δύναμιν
ἔχοντα.
ταῦτα
|
εἰ |
μέν
σοι
δοκεῖ
ἔτι
ὥσπερ |
[328] |
πολλὰ
ταῦτα
ἐξεδίδαξεν.
καὶ
γὰρ
|
εἰ |
μέν
τις
περὶ
αὐτῶν
τούτων |
[313] |
ἔρχῃ
ὑποθήσων
τὴν
ψυχήν;
ἢ
|
εἰ |
μὲν
τὸ
σῶμα
ἐπιτρέπειν
σε |
[346] |
καὶ
φιλῶ.
σὲ
οὖν,
καὶ
|
εἰ |
μέσως
~(ἔλεγες
ἐπιεικῆ
καὶ
ἀληθῆ, |
[310] |
Οὐδέν
γ´,
ἦ
δ´
ὅς,
|
εἰ |
μὴ
ἀγαθά
γε.
Εὖ
ἂν |
[330] |
μεντἄν
τι
ἄλλο
ὅσιον
εἴη,
|
εἰ |
μὴ
αὐτή
(γε
ἡ
ὁσιότης |
[338] |
τε
καὶ
διάλογοι
ἡμῖν
γίγνωνται·
|
εἰ |
μὴ
βούλεται
(Πρωταγόρας
ἀποκρίνεσθαι,
οὗτος |
[326] |
χρὴ
θαυμάζειν,
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
|
εἰ |
μὴ
διδακτόν.
Διὰ
τί
οὖν |
[357] |
Ὦ
Πρωταγόρα
τε
καὶ
Σώκρατες,
|
εἰ |
μὴ
ἔστι
τοῦτο
τὸ
πάθημα |
[353] |
Ὦ
Πρωταγόρα
τε
καὶ
Σώκρατες,
|
εἰ |
μὴ
ἔστιν
τοῦτο
τὸ
πάθημα |
[338] |
ζητεῖν
τὸ
κατὰ
βραχὺ
λίαν,
|
εἰ |
μὴ
ἡδὺ
Πρωταγόρᾳ,
ἀλλ´
ἐφεῖναι |
[349] |
παρέχεις;
Κάλλιστον
μὲν
οὖν,
ἔφη,
|
εἰ |
μὴ
μαίνομαί
γε.
Πότερον
οὖν, |
[327] |
ἐπιτηδευμάτων
ὁτιοῦν
καὶ
μαθημάτων
προελόμενος.
|
εἰ |
μὴ
οἷόν
τ´
ἦν
πόλιν |
[327] |
οἷόν
τ´
ἦν
πόλιν
εἶναι
|
εἰ |
μὴ
πάντες
αὐληταὶ
ἦμεν
ὁποῖός |
[310] |
οὐ
διηγήσω
ἡμῖν
τὴν
συνουσίαν,
|
εἰ |
μή
σέ
τι
κωλύει,
καθεζόμενος |
[350] |
σοι.
ἔγωγε
ἐρωτηθεὶς
ὑπὸ
σοῦ
|
εἰ |
οἱ
ἀνδρεῖοι
θαρραλέοι
εἰσίν,
ὡμολόγησα· |
[350] |
(δυνατοί
εἰσιν,
φαίην
ἄν·
ἔπειτα,
|
εἰ |
οἱ
ἐπιστάμενοι
παλαίειν
δυνατώτεροί
εἰσιν |
[350] |
εἰ
οὕτω
μετιὼν
ἔροιό
με
|
εἰ |
οἱ
ἰσχυροὶ
(δυνατοί
εἰσιν,
φαίην |
[341] |
παίζειν
καὶ
σοῦ
δοκεῖν
ἀποπειρᾶσθαι
|
εἰ |
οἷός
τ´
ἔσῃ
τῷ
σαυτοῦ |
[312] |
ὁ
σοφιστής
ἐστιν,
θαυμάζοιμ´
ἂν
|
εἰ |
οἶσθα.
καίτοι
εἰ
τοῦτ´
ἀγνοεῖς, |
[322] |
οὐ
γὰρ
ἂν
γένοιντο
πόλεις,
|
εἰ |
ὀλίγοι
αὐτῶν
μετέχοιεν
ὥσπερ
ἄλλων
|
[328] |
τῶν
ἄλλων
πάντων·
ἀλλὰ
κἂν
|
εἰ |
ὀλίγον
ἔστιν
τις
ὅστις
διαφέρει
|
[318] |
Ζεύξιππος
ὅτι
πρὸς
γραφικήν·
κἂν
|
εἰ |
Ὀρθαγόρᾳ
τῷ
Θηβαίῳ
συγγενόμενος,
ἀκούσας |
[351] |
λέγω,
καθ´
ὅσον
ἡδέα
ἐστίν,
|
εἰ |
οὐκ
ἀγαθά,
τὴν
ἡδονὴν
αὐτὴν |
[351] |
ἀγαθά,
τὴν
ἡδονὴν
αὐτὴν
ἐρωτῶν
|
εἰ |
οὐκ
ἀγαθόν
ἐστιν.
Ὥσπερ
σὺ |
[341] |
καὶ
δεινός
ἐστιν
ἀνήρ,
ἐρωτᾷ
|
(εἰ |
οὐκ
αἰσχύνομαι
τἀγαθὰ
δεινὰ
καλῶν. |
[331] |
ταῦτα
ἀπεκρίνατο,
ἐγὼ
δὲ
ἠρώτων.
|
εἰ |
οὖν
εἴποι·
Ἀληθῆ
ὅδε
λέγει, |
[336] |
θεῖν,
οὗτος
δὲ
δύναται
βραδέως.
|
εἰ |
οὖν
ἐπιθυμεῖς
ἐμοῦ
καὶ
Πρωταγόρου |
[320] |
μεμαθηκέναι,
τὰ
δὲ
αὐτὸν
ἐξηυρηκέναι.
|
εἰ |
οὖν
ἔχεις
ἐναργέστερον
ἡμῖν
ἐπιδεῖξαι |
[335] |
μηδένα
σοῦ
ἐν
βραχυτέροις
εἰπεῖν·
|
εἰ |
οὖν
μέλλεις
ἐμοὶ
διαλέξεσθαι,
τῷ |
[327] |
τὰ
δίκαια
καὶ
τὰ
νόμιμα—
|
εἰ |
οὖν
οὕτω
καὶ
ἐν
αὐλήσει |
[353] |
τῆς
ἀρετῆς
πῶς
ποτ´
ἔχει.
|
εἰ |
οὖν
σοι
δοκεῖ
ἐμμένειν
οἷς |
[311] |
καὶ
τὰ
τῶν
φίλων
προσαναλίσκοντες.
|
εἰ
|
οὖν
τις
ἡμᾶς
περὶ
ταῦτα |
[325] |
ἐκ
τῶν
πόλεων
ἢ
ἀποκτείνειν—
|
εἰ |
οὕτω
μὲν
ἔχει,
οὕτω
δ´ |
[350] |
εἶναι
σοφίαν.
πρῶτον
μὲν
γὰρ
|
εἰ |
οὕτω
μετιὼν
ἔροιό
με
εἰ |
[340] |
ἔφη,
ἀμαθία
εἴη
τοῦ
ποιητοῦ,
|
εἰ |
οὕτω
φαῦλόν
τί
φησιν
εἶναι |
[315] |
Ἀγάθωνα,
καὶ
οὐκ
ἂν
θαυμάζοιμι
|
εἰ |
παιδικὰ
Παυσανίου
τυγχάνει
ὤν.
τοῦτό |
[355] |
ἐρεῖ·
Ἦ
γελοῖον
λέγετε
πρᾶγμα,
|
εἰ |
πράττει
τις
κακά,
γιγνώσκων
ὅτι |
[354] |
ἡδονὰς
τῶν
λυπῶν
παρασκευάζῃ;
ἐπεὶ
|
εἰ
|
πρὸς
ἄλλο
τι
τέλος
ἀποβλέπετε, |
[316] |
οἴεταί
οἱ
μάλιστ´
ἂν
γενέσθαι,
|
εἰ |
σοὶ
συγγένοιτο·
ταῦτ´
οὖν
ἤδη |
[361] |
παντὸς
πάντα
ταῦτα
πραγματεύομαι,
καὶ
|
εἰ |
σὺ
ἐθέλοις,
ὅπερ
καὶ
κατ´ |
[325] |
αὐτοῦ
πεφυκότος
οἱ
ἀγαθοὶ
ἄνδρες
|
εἰ |
τὰ
μὲν
ἄλλα
διδάσκονται
τοὺς |
[349] |
φήσῃς·
οὐ
γὰρ
ἂν
θαυμάζοιμι
|
εἰ |
τότε
ἀποπειρώμενός
(μου
ταῦτα
ἔλεγες. |
[332] |
σοι
δοκοῦσιν
οὕτω
πράττοντες,
ἢ
|
{εἰ} |
τοὐναντίον
{ἔπραττον}
Σωφρονεῖν,
ἔφη.
Οὐκοῦν
|
[359] |
διεξῆλθον.
ἠρόμην
δ´
οὖν
τοῦτον
|
εἰ |
τοὺς
ἀνδρείους
λέγοι
θαρραλέους·
ὁ |
[312] |
θαυμάζοιμ´
ἂν
εἰ
οἶσθα.
καίτοι
|
εἰ |
τοῦτ´
ἀγνοεῖς,
οὐδὲ
ὅτῳ
παραδίδως |
[325] |
αὐτὸ
προσαγορεύω
εἶναι
ἀνδρὸς
ἀρετήν—
|
εἰ
|
τοῦτ´
ἐστὶν
οὗ
δεῖ
πάντας |
[335] |
ἀγῶνα
λόγων
ἀφικόμην
ἀνθρώποις,
καὶ
|
εἰ |
τοῦτο
ἐποίουν
ὃ
σὺ
κελεύεις, |
[350] |
καὶ
τὰ
ἄλλα
γε
πάντα,
|
εἰ |
τοῦτο
ζητεῖς,
ἔφη,
οἱ
ἐπιστήμονες
|
[359] |
ἔφην
ἐγώ,
ἀληθὲς
λέγεις·
ὥστ´
|
εἰ
|
τοῦτο
ὀρθῶς
ἀπεδείχθη,
ἐπὶ
μὲν |
[361] |
γε
ὅτι
οὐκ
ἂν
θαυμάζοιμι
|
εἰ |
τῶν
ἐλλογίμων
γένοιο
ἀνδρῶν
ἐπὶ |
[361] |
ἂν
ἦν
διδακτόν·
νῦν
δὲ
|
εἰ |
φανήσεται
ἐπιστήμη
ὅλον,
ὡς
σὺ |
[361] |
κατηγορεῖν
τε
καὶ
καταγελᾶν,
καὶ
|
εἰ |
φωνὴν
λάβοι,
εἰπεῖν
ἂν
ὅτι |