Pages |
[346] |
μεμφόμενος—
πάντα
τοι
καλά,
τοῖσί
|
τ´ |
αἰσχρὰ
μὴ
μέμεικται.
(οὐ
τοῦτο |
[326] |
καὶ
ὀρέγηται
τοιοῦτος
γενέσθαι.
οἵ
|
τ´ |
αὖ
κιθαρισταί,
ἕτερα
τοιαῦτα,
σωφροσύνης
|
[337] |
πολλάκις
παρὰ
δόξαν
ψευδομένων—
(ἡμεῖς
|
τ´ |
αὖ
οἱ
ἀκούοντες
μάλιστ´
ἂν |
[334] |
δ´
ἐγώ,
ὅτι
σὺ
οἷός
|
τ´ |
εἶ
καὶ
αὐτὸς
καὶ
ἄλλον |
[348] |
ἀγαθὸς
εἶ
καὶ
ἄλλους
οἷός
|
τ´ |
εἶ
ποιεῖν
ἀγαθούς,
καὶ
οὕτω |
[335] |
μακρολογίᾳ
καὶ
ἐν
βραχυλογίᾳ
οἷός
|
τ´ |
εἶ
συνουσίας
ποιεῖσθαι
(σοφὸς
γὰρ |
[335] |
ἐστὶν
καὶ
οὐκ
ἂν
οἷός
|
τ´ |
εἴην
σοι
παραμεῖναι
ἀποτείνοντι
μακροὺς |
[335] |
ἀδύνατος,
ἐπεὶ
ἐβουλόμην
ἂν
οἷός
|
τ´ |
εἶναι.
ἀλλὰ
σὲ
ἐχρῆν
ἡμῖν |
[336] |
Πρωταγόρᾳ,
τοῦ
δὲ
διαλέγεσθαι
(οἷός
|
τ´ |
εἶναι
καὶ
ἐπίστασθαι
λόγον
τε |
[342] |
φιλογυμναστεῖν,
εἰδότες
ὅτι
τοιαῦτα
οἷόν
|
τ´ |
εἶναι
ῥήματα
φθέγγεσθαι
~(τελέως
πεπαιδευμένου |
[339] |
ὑπὸ
τῶν
ποιητῶν
λεγόμενα
οἷόν
|
τ´ |
εἶναι
συνιέναι
ἅ
τε
ὀρθῶς |
[341] |
σοῦ
δοκεῖν
ἀποπειρᾶσθαι
εἰ
οἷός
|
τ´ |
ἔσῃ
τῷ
σαυτοῦ
λόγῳ
βοηθεῖν. |
[347] |
ποιητῶν,
οὓς
οὔτε
ἀνερέσθαι
οἷόν
|
τ´ |
ἐστὶν
περὶ
ὧν
λέγουσιν,
ἐπαγόμενοί |
[314] |
θύραν
πάνυ
προθύμως
ὡς
οἷός
|
τ´ |
ἦν
ἐπήραξεν.
καὶ
ἡμεῖς
πάλιν |
[328] |
πατρὸς
μεμαθήκασιν,
καθ´
ὅσον
οἷός
|
τ´ |
ἦν
ὁ
πατὴρ
καὶ
οἱ |
[327] |
μαθημάτων
προελόμενος.
εἰ
μὴ
οἷόν
|
τ´ |
ἦν
πόλιν
εἶναι
εἰ
μὴ |
[315] |
παιδικὰ
Παυσανίου
τυγχάνει
ὤν.
τοῦτό
|
τ´ |
ἦν
τὸ
μειράκιον,
καὶ
τὼ |
[346] |
ᾖ
μηδ´
ἄγαν
ἀπάλαμνος,
εἰδώς
|
τ´ |
ὀνησίπολιν
δίκαν
ὑγιὴς
ἀνήρ·
οὔ |