Pages |
[351] |
ἀποκριτέον
ἐστὶν
ὡς
τὰ
ἡδέα
|
τε |
ἀγαθά
ἐστιν
ἅπαντα
καὶ
τὰ |
[348] |
ὥς
γέ
μοι
ἔδοξεν,
τοῦ
|
τε
|
Ἀλκιβιάδου
ταῦτα
λέγοντος
καὶ
τοῦ |
[336] |
ἔγωγ´
ᾤμην
εἶναι
τὸ
συνεῖναί
|
τε |
ἀλλήλοις
διαλεγομένους
καὶ
τὸ
δημηγορεῖν. |
[324] |
τιμωροῦνται
δὲ
καὶ
κολάζονται
οἵ
|
τε |
ἄλλοι
ἄνθρωποι
οὓς
ἂν
οἴωνται |
[322] |
Σώκρατες,
καὶ
διὰ
ταῦτα
οἵ
|
τε |
ἄλλοι
καὶ
Ἀθηναῖοι,
ὅταν
μὲν |
[319] |
ἀρετὴν
ἣν
ἔχουσιν
οὐχ
οἷοί
|
τε |
ἄλλοις
παραδιδόναι·
ἐπεὶ
Περικλῆς,
ὁ |
[358] |
ἰέναι
ἀντὶ
τῶν
ἀγαθῶν·
ὅταν
|
τε |
ἀναγκασθῇ
δυοῖν
κακοῖν
τὸ
ἕτερον |
[317] |
ἀκουσόμενοι
ἀνδρῶν
σοφῶν,
καὶ
αὐτοί
|
τε |
ἀντιλαβόμενοι
τῶν
βάθρων
καὶ
τῶν |
[354] |
εἰς
τὸν
ὕστερον
χρόνον
ὑγίειαί
|
τε |
ἀπ´
αὐτῶν
γίγνονται
καὶ
εὐεξίαι
|
[353] |
ὄντα
ἢ
διότι
εἰς
ἀνίας
|
τε |
ἀποτελευτᾷ
~καὶ
ἄλλων
(ἡδονῶν
ἀποστερεῖ; |
[309] |
οὔτε
προσεῖχον
τὸν
νοῦν,
ἐπελανθανόμην
|
τε |
αὐτοῦ
θαμά.
(ΕΤ.
Καὶ
τί |
[315] |
Ἀνδροτίωνος
καὶ
τῶν
ξένων
πολῖταί
|
τε |
αὐτοῦ
καὶ
ἄλλοι
τινές.
ἐφαίνοντο |
[346] |
ἀμελοῦσιν,
ὥστε
ἔτι
μᾶλλον
ψέγειν
|
τε |
αὐτοὺς
καὶ
ἔχθρας
(ἑκουσίους
πρὸς |
[347] |
ἐστὶν
περὶ
ὧν
λέγουσιν,
ἐπαγόμενοί
|
τε
|
αὐτοὺς
οἱ
πολλοὶ
ἐν
τοῖς |
[340] |
τῆς
σῆς
μουσικῆς,
ᾗ
τό
|
τε |
βούλεσθαι
καὶ
(ἐπιθυμεῖν
διαιρεῖς
ὡς |
[339] |
εἶπον
ὅτι
Οὐδὲν
δεῖ·
ἐπίσταμαί
|
τε |
γάρ,
καὶ
πάνυ
μοι
τυγχάνει |
[337] |
ἡμῖν
ἡ
συνουσία
γίγνοιτο·
ὑμεῖς
|
τε |
γὰρ
οἱ
λέγοντες
μάλιστ´
ἂν |
[316] |
γὰρ
σμικροὶ
περὶ
αὐτὰ
φθόνοι
|
τε |
γίγνονται
καὶ
ἄλλαι
δυσμένειαί
τε |
[354] |
τὰ
τοιάδε
λέγετε,
οἷον
τά
|
τε |
γυμνάσια
καὶ
τὰς
στρατείας
καὶ
|
[359] |
τοὐναντίον
ἐστὶν
ἐπὶ
ἃ
οἵ
|
τε |
δειλοὶ
ἔρχονται
καὶ
οἱ
ἀνδρεῖοι. |
[325] |
καὶ
πρὸς
τῷ
θανάτῳ
χρημάτων
|
τε |
δημεύσεις
καὶ
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν |
[345] |
μὲν
ἄνδρα
ἀγαθὸν
οὐχ
οἷόν
|
τε, |
διατελοῦντα
ἀγαθόν,
γενέσθαι
δὲ
ἀγαθὸν |
[331] |
ὁμοιότατον,
καὶ
μάλιστα
πάντων
ἥ
|
τε |
δικαιοσύνη
οἷον
ὁσιότης
καὶ
ἡ |
[331] |
ἁπλοῦν
(εἶναι,
ὥστε
συγχωρῆσαι
τήν
|
τε |
δικαιοσύνην
ὅσιον
εἶναι
καὶ
τὴν |
[336] |
τ´
εἶναι
καὶ
ἐπίστασθαι
λόγον
|
τε |
δοῦναι
καὶ
δέξασθαι
θαυμάζοιμ´
ἂν |
[348] |
τι
τὸν
Ὅμηρον
τὸ—
(σύν
|
τε |
δύ´
ἐρχομένω,
καί
τε
πρὸ |
[314] |
συμβουλεύσασθαι,
παρακαλέσαντα
τὸν
ἐπαΐοντα,
ὅτι
|
τε |
ἐδεστέον
ἢ
ποτέον
καὶ
ὅτι |
[352] |
περὶ
αὐτῆς
δοκεῖ,
ἢ
καλόν
|
τε |
εἶναι
ἡ
ἐπιστήμη
καὶ
οἷον |
[337] |
αὐτὸ
τοῦτο
νῦν
συνεληλυθότας
τῆς
|
τε |
Ἑλλάδος
εἰς
αὐτὸ
τὸ
πρυτανεῖον |
[321] |
λαθὼν
εἰσέρχεται,
καὶ
κλέψας
τήν
|
τε |
ἔμπυρον
τέχνην
τὴν
τοῦ
Ἡφαίστου |
[336] |
δοκεῖ
λέγειν
Πρωταγόρας
ἀξιῶν
αὑτῷ
|
τε |
ἐξεῖναι
διαλέγεσθαι
ὅπως
βούλεται,
καὶ |
[325] |
κιθαρίσεως·
οἱ
δὲ
διδάσκαλοι
τούτων
|
τε |
ἐπιμελοῦνται,
καὶ
ἐπειδὰν
αὖ
γράμματα |
[326] |
αὖ
κιθαρισταί,
ἕτερα
τοιαῦτα,
σωφροσύνης
|
τε |
ἐπιμελοῦνται
καὶ
ὅπως
ἂν
οἱ |
[312] |
ἐστιν
τοῦτο
περὶ
οὗ
αὐτός
|
τε
|
ἐπιστήμων
ἐστὶν
ὁ
σοφιστὴς
καὶ |
[325] |
ἐπίστωνται,
ἐφ´
ᾧ
δὲ
ἥ
|
τε |
ζημία
θάνατος
αὐτῶν
τοῖς
παισὶ |
[361] |
οἶμαι
κακὸς
εἶναι
ἄνθρωπος,
φθονερός
|
τε |
ἥκιστ´
ἀνθρώπων,
ἐπεὶ
καὶ
περὶ |
[321] |
εὐμάρειαν
ἐμηχανᾶτο
ἀμφιεννὺς
αὐτὰ
πυκναῖς
|
τε |
θριξὶν
καὶ
στερεοῖς
δέρμασιν,
ἱκανοῖς |
[323] |
κακά,
ἐπὶ
τούτοις
που
οἵ
|
τε |
θυμοὶ
γίγνονται
καὶ
αἱ
κολάσεις |
[322] |
θεοὺς
ἐνόμισεν,
καὶ
ἐπεχείρει
βωμούς
|
τε |
ἱδρύεσθαι
καὶ
ἀγάλματα
θεῶν·
ἔπειτα
|
[315] |
μειράκιον,
ὡς
μὲν
ἐγᾦμαι
καλόν
|
τε
|
(κἀγαθὸν
τὴν
φύσιν,
τὴν
δ´ |
[351] |
καὶ
τὸ
αὐτὸ
φαίνηται
ἡδύ
|
τε
|
καὶ
ἀγαθόν,
συγχωρησόμεθα·
εἰ
δὲ |
[333] |
ἐδόκει
ὁ
Πρωταγόρας
ἤδη
τετραχύνθαι
|
τε |
καὶ
ἀγωνιᾶν
καὶ
παρατετάχθαι
πρὸς |
[347] |
διὰ
τῆς
αὑτῶν
φωνῆς,
λέγοντάς
|
τε |
καὶ
ἀκούοντας
ἐν
μέρει
ἑαυτῶν |
[317] |
βάθρα—
ἐν
δὲ
τούτῳ
Καλλίας
|
τε |
καὶ
Ἀλκιβιάδης
(ἡκέτην
ἄγοντε
τὸν |
[360] |
ἐθέλουσιν
ἰέναι
ἐπὶ
τὸ
κάλλιόν
|
τε |
καὶ
ἄμεινον
καὶ
ἥδιον;
Ἀλλὰ |
[360] |
ἀνδρεῖος;
οὐκ
ἐπὶ
τὸ
κάλλιόν
|
τε |
καὶ
ἄμεινον
καὶ
ἥδιον
ἔρχεται; |
[330] |
(τῆς
ἀρετῆς,
ἔφην
ἐγώ,
σοφία
|
τε |
καὶ
ἀνδρεία;
Πάντων
μάλιστα
δήπου, |
[351] |
κἀκεῖ
οὐ
ταὐτὸν
εἶναι
θάρσος
|
τε |
καὶ
ἀνδρείαν·
ὥστε
συμβαίνει
τοὺς |
[355] |
τὰ
ὀνόματα
πάλιν
τὸ
ἡδύ
|
τε |
καὶ
ἀνιαρὸν
ἐπὶ
τοῖς
αὐτοῖς |
[355] |
καὶ
κακῷ,
ἔπειτα
αὖθις
ἡδεῖ
|
τε
|
(καὶ
ἀνιαρῷ.
θέμενοι
δὴ
οὕτω |
[355] |
πολλοῖς
ὀνόμασι
χρώμεθα
ἅμα,
ἡδεῖ
|
τε |
καὶ
ἀνιαρῷ
καὶ
ἀγαθῷ
καὶ |
[321] |
ἔχοντα,
τὸν
δὲ
ἄνθρωπον
γυμνόν
|
τε |
καὶ
ἀνυπόδητον
καὶ
ἄστρωτον
καὶ |
[350] |
μνημονεύεις,
ὦ
Σώκρατες,
ἃ
ἔλεγόν
|
τε
|
καὶ
ἀπεκρινόμην
σοι.
ἔγωγε
ἐρωτηθεὶς |
[329] |
κατὰ
βραχὺ
καὶ
ἐρόμενος
περιμεῖναί
|
τε |
καὶ
ἀποδέξασθαι
τὴν
ἀπόκρισιν,
ἃ |
[336] |
εἰ
δὲ
ἀντιποιεῖται,
διαλεγέσθω
ἐρωτῶν
|
τε |
καὶ
ἀποκρινόμενος,
μὴ
ἐφ´
ἑκάστῃ |
[354] |
ἡδονὰς
ἀποτελευτᾷ
καὶ
λυπῶν
ἀπαλλαγάς
|
τε |
καὶ
ἀποτροπάς;
ἢ
ἔχετέ
τι |
[357] |
ἡ
τέχνη;
ἐπειδὴ
δὲ
περιττοῦ
|
τε |
καὶ
ἀρτίου,
ἆρα
ἄλλη
τις |
[318] |
ἄγοντες
ἐμβάλλουσιν
εἰς
τέχνας,
λογισμούς
|
τε |
καὶ
ἀστρονομίαν
καὶ
γεωμετρίαν
καὶ |
[336] |
πρῶτόν
μοι
ἀπεκρίνατο
διὰ
βραχέων
|
τε |
καὶ
αὐτὰ
τὰ
ἐρωτώμενα,
οὕτω |
[321] |
τὰ
αὐτὰ
ταῦτα
στρωμνὴ
οἰκεία
|
τε |
καὶ
αὐτοφυὴς
ἑκάστῳ·
καὶ
(ὑποδῶν |
[322] |
δίκην,
ἵν´
εἶεν
πόλεων
κόσμοι
|
τε |
καὶ
δεσμοὶ
φιλίας
συναγωγοί.
ἐρωτᾷ
|
[338] |
ποιῆσαι,
ἵν´
ὃ
προθυμεῖσθε
συνουσία
|
τε |
καὶ
διάλογοι
ἡμῖν
γίγνωνται·
εἰ |
[319] |
πάντα
οὕτως,
(ὅσα
ἡγοῦνται
μαθητά
|
τε |
καὶ
διδακτὰ
εἶναι·
ἐὰν
δέ |
[322] |
πέμπει
ἄγοντα
εἰς
ἀνθρώπους
αἰδῶ
|
τε |
καὶ
δίκην,
ἵν´
εἶεν
πόλεων |
[360] |
ἐνταῦθα
οὔτ´
ἐπινεῦσαι
ἠθέλησεν
ἐσίγα
|
τε. |
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Τί
δή, |
[342] |
πλείστη
τῶν
Ἑλλήνων
ἐν
Κρήτῃ
|
τε |
καὶ
(ἐν
Λακεδαίμονι,
καὶ
σοφισταὶ |
[357] |
οὐ
μετρητική
τις,
ἐπειδήπερ
ὑπερβολῆς
|
τε |
καὶ
ἐνδείας
ἐστὶν
ἡ
τέχνη; |
[357] |
μὲν
οὐ
μετρητικὴ
φαίνεται,
ὑπερβολῆς
|
τε |
καὶ
ἐνδείας
οὖσα
καὶ
ἰσότητος |
[323] |
ἀπὸ
τοῦ
αὐτομάτου,
ἀλλὰ
διδακτόν
|
τε |
καὶ
ἐξ
ἐπιμελείας
παραγίγνεσθαι
ᾧ |
[346] |
προστίθεσθαι·
τοὺς
δ´
ἀγαθοὺς
ἐπικρύπτεσθαί
|
τε |
καὶ
ἐπαινεῖν
ἀναγκάζεσθαι,
καὶ
ἄν |
[335] |
τῳ
ἢ
τῶν
ἡμεροδρόμων
διαθεῖν
|
τε |
καὶ
ἕπεσθαι,
~(εἴποιμι
ἄν
σοι |
[316] |
τε
γίγνονται
καὶ
ἄλλαι
δυσμένειαί
|
τε |
καὶ
ἐπιβουλαί.
ἐγὼ
δὲ
τὴν |
[347] |
δὲ
βούλεται,
περὶ
μὲν
ᾀσμάτων
|
τε |
καὶ
ἐπῶν
(ἐάσωμεν,
περὶ
δὲ |
[339] |
ἃ
μή,
καὶ
ἐπίστασθαι
διελεῖν
|
τε |
καὶ
ἐρωτώμενον
λόγον
δοῦναι.
καὶ |
[326] |
ὁ
βίος
τοῦ
ἀνθρώπου
εὐρυθμίας
|
τε |
καὶ
εὐαρμοστίας
δεῖται.
ἔτι
τοίνυν |
[316] |
ἐπιχωρίων,
Ἀπολλοδώρου
ὑός,
οἰκίας
μεγάλης
|
τε |
καὶ
εὐδαίμονος,
αὐτὸς
δὲ
τὴν |
[337] |
φίλοις,
ἐρίζουσιν
δὲ
οἱ
διάφοροί
|
τε |
καὶ
ἐχθροὶ
ἀλλήλοις—
καὶ
οὕτως |
[316] |
τοὺς
μὲν
ποίησιν,
οἷον
Ὅμηρόν
|
τε |
καὶ
Ἡσίοδον
καὶ
Σιμωνίδην,
τοὺς |
[339] |
ὑπὸ
ἀγαθοῦ
πύκτου
πληγείς,
ἐσκοτώθην
|
τε |
καὶ
ἰλιγγίασα
εἰπόντος
αὐτοῦ
ταῦτα |
[359] |
ὑποκειμένων,
ἦν
δ´
ἐγώ,
Πρόδικέ
|
τε |
καὶ
Ἱππία,
ἀπολογείσθω
ἡμῖν
Πρωταγόρας |
[311] |
ἔροιτο·
Εἰπέ
μοι,
ὦ
Σώκρατές
|
τε |
καὶ
Ἱππόκρατες,
ὡς
τίνι
ὄντι
|
[316] |
πρὸς
σέ
τοι
ἤλθομεν
ἐγώ
|
τε
|
καὶ
Ἱπποκράτης
οὗτος.
Πότερον,
ἔφη, |
[351] |
~(οὐ
γὰρ
ταὐτὸν
εἶναι
δύναμίν
|
τε |
καὶ
ἰσχύν,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
|
[345] |
ἀνθρώπων
ἑκόντα
ἐξαμαρτάνειν
οὐδὲ
αἰσχρά
|
τε |
καὶ
κακὰ
ἑκόντα
ἐργάζεσθαι,
ἀλλ´ |
[357] |
ἐξαμαρτάνοντας—
ταῦτα
δέ
ἐστιν
ἀγαθά
|
τε |
καὶ
κακά—
καὶ
οὐ
μόνον |
[345] |
ἀγαθόν,
γενέσθαι
δὲ
ἀγαθὸν
οἷόν
|
τε, |
καὶ
κακόν
γε
τὸν
αὐτὸν |
[340] |
καὶ
ἃ
νυνδὴ
εἶπες
πολλά
|
τε |
καὶ
καλά.
καὶ
νῦν
σκόπει |
[313] |
τοῦ
σώματος
τροφήν,
ὁ
(ἔμπορός
|
τε |
καὶ
κάπηλος.
καὶ
γὰρ
οὗτοί |
[361] |
τῶν
λόγων
ὥσπερ
ἄνθρωπος
κατηγορεῖν
|
τε |
καὶ
καταγελᾶν,
καὶ
εἰ
φωνὴν |
[356] |
ἡμᾶς
ἐπλάνα
καὶ
ἐποίει
ἄνω
|
τε |
καὶ
κάτω
πολλάκις
μεταλαμβάνειν
ταὐτὰ |
[325] |
(εὐκοσμίας
τῶν
παίδων
ἢ
γραμμάτων
|
τε |
καὶ
κιθαρίσεως·
οἱ
δὲ
διδάσκαλοι |
[314] |
(μὴ
περὶ
τοῖς
φιλτάτοις
κυβεύῃς
|
τε |
καὶ
κινδυνεύῃς.
καὶ
γὰρ
δὴ |
[336] |
θεάσασθαι
ἐν
τῷ
αὐτῷ
ἐμέ
|
τε |
καὶ
Κρίσωνα
θέοντας,
τούτου
δέου |
[354] |
ἀγαθὰ
καλεῖτε,
ἀλλ´
ἢ
ἡδονάς
|
τε |
καὶ
λύπας;
Οὐκ
ἂν
φαῖεν, |
[357] |
ἄνθρωποι·
ἐπεὶ
δὲ
δὴ
ἡδονῆς
|
τε |
καὶ
λύπης
ἐν
ὀρθῇ
τῇ |
[320] |
προσέταξαν
Προμηθεῖ
καὶ
Ἐπιμηθεῖ
κοσμῆσαί
|
τε |
καὶ
νεῖμαι
δυνάμεις
ἑκάστοις
ὡς
|
[342] |
ὦ
Σώκρατες·
ὁ
δὲ
Πρόδικός
|
τε |
καὶ
ὁ
Ἱππίας
ἐκελευέτην
πάνυ, |
[351] |
ἂν
εὖ
ζῆν,
εἰ
ἀνιώμενός
|
τε |
καὶ
ὀδυνώμενος
ζῴη;
Οὐκ
ἔφη. |
[359] |
τὰ
αὐτὰ
(ἔρχονται
οἱ
δειλοί
|
τε |
καὶ
οἱ
ἀνδρεῖοι.
Ἀλλὰ
μέντοι, |
[337] |
παρόντες,
ἡγοῦμαι
ἐγὼ
ὑμᾶς
συγγενεῖς
|
τε |
καὶ
οἰκείους
καὶ
πολίτας
ἅπαντας |
[339] |
οὔ;
Πάνυ,
ἔφην
ἐγώ,
καλῶς
|
τε |
καὶ
ὀρθῶς.
Δοκεῖ
δέ
σοι |
[339] |
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι,
τοῦτον
μέμφεταί
|
τε |
καὶ
οὔ
φησιν
ἀποδέχεσθαι
αὐτοῦ |
[334] |
ῥινῶν
γιγνομένην
ἐν
τοῖς
σιτίοις
|
τε |
καὶ
ὄψοις.
Εἰπόντος
οὖν
ταῦτα |
[347] |
ὄντας
συνεῖναι
ἄνευ
τῶν
λήρων
|
τε |
καὶ
παιδιῶν
τούτων
διὰ
τῆς |
[342] |
διεξελθεῖν.
φιλοσοφία
γάρ
ἐστιν
παλαιοτάτη
|
τε |
καὶ
πλείστη
τῶν
Ἑλλήνων
ἐν |
[339] |
μὲν
ἀλαθέως
γενέσθαι
χαλεπόν,
χερσίν
|
τε |
καὶ
ποσὶ
καὶ
νόῳ
τετράγωνον, |
[344] |
μέν
ἐστιν
ἄνδρα
ἀγαθὸν
χερσί
|
τε
|
καὶ
ποσὶ
καὶ
νόῳ
τετράγωνον, |
[326] |
χρήσιμοι
ὦσιν
εἰς
τὸ
λέγειν
|
τε |
καὶ
πράττειν·
πᾶς
γὰρ
ὁ |
[358] |
μετὰ
Πρωταγόρου
ἐρωτῶ,
ὦ
Ἱππία
|
τε |
καὶ
Πρόδικε
(κοινὸς
γὰρ
δὴ |
[361] |
Ἄτοποί
γ´
ἐστέ,
ὦ
Σώκρατές
|
τε |
καὶ
Πρωταγόρα·
σὺ
μὲν
λέγων |
[353] |
ἄνθρωποι,
ὑμῖν,
ὥς
φαμεν
ἐγώ
|
τε |
καὶ
Πρωταγόρας,
δι´
οὐδὲν
ἄλλο
|
[353] |
δή·
πειρασόμεθα
γὰρ
ὑμῖν
ἐγώ
|
τε |
καὶ
Πρωταγόρας
φράσαι.
ἄλλο
τι
|
[335] |
ἑνὸς
ἥδιον
ἀκούσαιμι
ἢ
σοῦ
|
τε
|
καὶ
Πρωταγόρου
διαλεγομένων.
ἀλλὰ
χάρισαι |
[329] |
τὰ
μόοια
μόριά
ἐστιν,
στόμα
|
τε
|
καὶ
ῥὶς
καὶ
ὀφθαλμοὶ
καὶ |
[348] |
δοκεῖ
χρῆναι
μᾶλλον
μιμεῖσθαι
ἐμέ
|
τε
|
καὶ
σέ,
καταθεμένους
τοὺς
ποιητὰς |
[331] |
σοι
δοκεῖ"
ἐλέγχεσθαι,
ἀλλ´
ἐμέ
|
τε |
καὶ
σέ·
τὸ
δ´
ἐμέ
|
[331] |
καὶ
σέ·
τὸ
δ´
ἐμέ
|
τε |
καὶ
σέ"
τοῦτο
λέγω,
οἰόμενος |
[330] |
οὖν;
εἴ
τις
ἔροιτο
ἐμέ
|
τε |
καὶ
σέ·
Ὦ
Πρωταγόρα
τε |
[356] |
ἔλλειψις;
ταῦτα
δ´
ἐστὶ
μείζω
|
τε |
καὶ
σμικρότερα
γιγνόμενα
ἀλλήλων
καὶ |
[356] |
ἐν
ταῖς
αἱρέσεσιν
τῶν
μεγάλων
|
τε |
καὶ
σμικρῶν,
ἡ
δὲ
μετρητικὴ |
[352] |
οἱ
πολλοὶ
τῶν
ἀνθρώπων
ἐμοί
|
τε |
καὶ
σοὶ
οὐ
πείθονται,
ἀλλὰ |
[311] |
δὴ
Πρωταγόραν
νῦν
ἀφικόμενοι
ἐγώ
|
τε |
καὶ
σὺ
ἀργύριον
ἐκείνῳ
μισθὸν |
[361] |
γένοιτο
ἐκεῖνο
περὶ
οὗ
ἐγώ
|
τε |
καὶ
σὺ
μακρὸν
λόγον
ἑκάτερος |
[339] |
αὐτοῦ
μὲν
περὶ
οὗπερ
ἐγώ
|
τε |
καὶ
σὺ
νῦν
διαλεγόμεθα,
περὶ |
[353] |
Οὐκοῦν
ἐροίμεθ´
ἂν
αὐτοὺς
ἐγώ
|
τε |
καὶ
σὺ
πάλιν·
Πονηρὰ
δὲ |
[337] |
μὲν
καὶ
αὐτός,
ὦ
Πρωταγόρα
|
τε |
καὶ
Σώκρατες,
ἀξιῶ
ὑμᾶς
συγχωρεῖν |
[357] |
τοῦτο
ἤρεσθε
ἡμᾶς·
Ὦ
Πρωταγόρα
|
τε |
καὶ
Σώκρατες,
εἰ
μὴ
ἔστι |
[353] |
ἔροιντ´
ἂν
ἡμᾶς·
Ὦ
Πρωταγόρα
|
τε |
καὶ
Σώκρατες,
εἰ
μὴ
ἔστιν
|
[330] |
τε
καὶ
σέ·
Ὦ
Πρωταγόρα
|
τε |
καὶ
Σώκρατες,
εἴπετον
δή
μοι, |
[337] |
δέομαι
καὶ
συμβουλεύω,
ὦ
Πρωταγόρα
|
τε |
καὶ
Σώκρατες,
συμβῆναι
ὑμᾶς
ὥσπερ |
[353] |
διὰ
τὰ
ὕστερον
γιγνόμενα,
νόσους
|
τε |
καὶ
τἆλλα.
Ἐγὼ
μὲν
οἶμαι, |
[326] |
(κιθαρίσματα
ἐντείνοντες,
καὶ
τοὺς
ῥυθμούς
|
τε |
καὶ
τὰς
ἁρμονίας
ἀναγκάζουσιν
οἰκειοῦσθαι |
[323] |
ἄνθρωποι
πάντα
ἄνδρα
μετέχειν
δικαιοσύνης
|
τε |
καὶ
τῆς
ἄλλης
πολιτικῆς
ἀρετῆς, |
[354] |
ἰατρῶν
θεραπείας
τὰς
διὰ
καύσεών
|
τε |
καὶ
τομῶν
καὶ
φαρμακειῶν
καὶ |
[323] |
γὰρ
οἶμαι
ἴσασιν
ὅτι
φύσει
|
τε |
καὶ
τύχῃ
τοῖς
ἀνθρώποις
γίγνεται, |
[315] |
τινές.
ἐφαίνοντο
δὲ
περὶ
φύσεώς
|
τε |
καὶ
τῶν
μετεώρων
ἀστρονομικὰ
ἄττα |
[311] |
ὄντι
ἐν
νῷ
ἔχεις
Πολυκλείτῳ
|
τε |
καὶ
Φειδίᾳ;
τί
ἂν
ἀπεκρίνω; |
[358] |
Πρωταγόρᾳ
μὲν
καὶ
Ἱππίᾳ
δέος
|
τε |
καὶ
φόβος
εἶναι
τοῦτο,
(Προδίκῳ |
[316] |
Σιμωνίδην,
τοὺς
δὲ
αὖ
τελετάς
|
τε |
καὶ
χρησμῳδίας,
τοὺς
ἀμφί
τε |
[358] |
καὶ
τὸ
καλὸν
ἔργον
ἀγαθόν
|
τε |
καὶ
ὠφέλιμον;
Συνεδόκει.
Εἰ
ἄρα, |
[332] |
δὲ
ὅταν
πράττωσιν
ἅνθρωποι
ὀρθῶς
|
τε |
καὶ
ὠφελίμως,
τότε
σωφρονεῖν
σοι |
[318] |
Πρωταγόρας
ἐμοῦ
ταῦτα
ἀκούσας,
Σύ
|
τε |
καλῶς
ἐρωτᾷς,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες, |
[342] |
λακωνίζοντας,
καὶ
οἱ
μὲν
ὦτά
|
τε |
κατάγνυνται
μιμούμενοι
(αὐτούς,
καὶ
ἱμάντας |
[315] |
καὶ
τὼ
Ἀδειμάντω
ἀμφοτέρω,
ὅ
|
τε |
Κήπιδος
καὶ
ὁ
Λευκολοφίδου,
καὶ |
[342] |
λάθρᾳ
συγγιγνόμενοι,
ξενηλασίας
ποιούμενοι
τῶν
|
τε |
λακωνιζόντων
τούτων
καὶ
ἐάν
τις
|
[349] |
Ὅλον
που
καλὸν
ὡς
οἷόν
|
τε |
μάλιστα.
~Οἶσθα
οὖν
τίνες
εἰς |
[344] |
ἄνδρα
ἀγαθὸν
χαλεπὸν
ἀλαθέως,
οἷόν
|
τε |
μέντοι
ἐπί
γε
χρόνον
τινά· |
[348] |
καὶ
διανόημα·
μοῦνος
δ´
εἴπερ
|
τε
|
νοήσῃ,
αὐτίκα
περιιὼν
ζητεῖ
ὅτῳ |
[326] |
ἀπαλλαγῶσιν,
ἡ
πόλις
αὖ
τούς
|
τε |
νόμους
ἀναγκάζει
μανθάνειν
καὶ
κατὰ |
[315] |
δ´
ἐκάθηντο
ἐπὶ
βάθρων
Ἐρυξίμαχός
|
τε |
ὁ
Ἀκουμενοῦ
καὶ
Φαῖδρος
ὁ |
[315] |
ἐπὶ
ταῖς
πλησίον
κλίναις
Παυσανίας
|
τε |
ὁ
ἐκ
Κεραμέων
καὶ
μετὰ
|
[338] |
καὶ
πάντες
ἐπῄνεσαν,
καὶ
ἐμέ
|
τε |
ὁ
Καλλίας
οὐκ
ἔφη
ἀφήσειν |
[316] |
κατόπιν
δὲ
ἡμῶν
ἐπεισῆλθον
Ἀλκιβιάδης
|
τε |
ὁ
καλός,
ὡς
φῂς
σὺ |
[316] |
ᾔσθημαι
καὶ
γυμναστικήν,
οἷον
Ἴκκος
|
τε |
ὁ
Ταραντῖνος
καὶ
ὁ
νῦν |
[316] |
ἀρχαῖον
Μεγαρεύς·
μουσικὴν
δὲ
Ἀγαθοκλῆς
|
τε |
ὁ
ὑμέτερος
πρόσχημα
ἐποιήσατο,
μέγας |
[339] |
οἷόν
τ´
εἶναι
συνιέναι
ἅ
|
τε |
ὀρθῶς
πεποίηται
καὶ
ἃ
μή, |
[316] |
τε
καὶ
χρησμῳδίας,
τοὺς
ἀμφί
|
τε |
Ὀρφέα
καὶ
Μουσαῖον·
ἐνίους
δέ |
[345] |
ἂν
οἱ
θεοὶ
φιλῶσιν.
Ταῦτά
|
τε |
οὖν
πάντα
πρὸς
τὸν
Πιττακὸν |
[357] |
σωτηρία
τοῦ
βίου
οὖσα,
τοῦ
|
τε |
πλέονος
καὶ
ἐλάττονος
καὶ
(μείζονος |
[353] |
εἰς
τὸν
ὕστερον
χρόνον
νόσους
|
τε |
ποιεῖ
καὶ
πενίας
καὶ
ἄλλα |
[348] |
(σύν
τε
δύ´
ἐρχομένω,
καί
|
τε |
πρὸ
ὃ
τοῦ
ἐνόησεν.
εὐπορώτεροι |
[317] |
ὑπώπτευσα
γὰρ
βούλεσθαι
αὐτὸν
τῷ
|
τε |
Προδίκῳ
καὶ
τῷ
Ἱππίᾳ
ἐνδείξασθαι |
[313] |
ἕτοιμος
δ´
εἶ
ἀναλίσκειν
τά
|
τε |
σαυτοῦ
καὶ
τὰ
τῶν
φίλων |
[317] |
ἅπασαν
ὁδὸν
ἐλήλυθα,
καὶ
ὁμολογῶ
|
τε |
σοφιστὴς
εἶναι
καὶ
παιδεύειν
ἀνθρώπους, |
[313] |
οὔ,
καὶ
εἰς
συμβουλὴν
τούς
|
τε |
φίλους
ἂν
παρεκάλεις
καὶ
τοὺς |
[360] |
καὶ
οἱ
μαινόμενοι
τοὐναντίον
αἰσχρούς
|
τε |
φόβους
φοβοῦνται
καὶ
αἰσχρὰ
θάρρη |
[326] |
ψυχαῖς
τῶν
παίδων,
ἵνα
ἡμερώτεροί
|
τε |
ὦσιν,
καὶ
εὐρυθμότεροι
καὶ
εὐαρμοστότεροι
|