Alphabétiquement     [«   »]
τάχιστά 1
τάχους 2
ταχὺ 2
τε 167
τεθραμμένος 1
τεθραμμένων 1
τείνει 1
Fréquences     [«    »]
149 γὰρ
162 εἶναι
149 ὅτι
167 τε
170
174 ἂν
184 μὲν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras

τε


Pages
[351]   ἀποκριτέον ἐστὶν ὡς τὰ ἡδέα  τε   ἀγαθά ἐστιν ἅπαντα καὶ τὰ
[348]   ὥς γέ μοι ἔδοξεν, τοῦ  τε   Ἀλκιβιάδου ταῦτα λέγοντος καὶ τοῦ
[336]   ἔγωγ´ ᾤμην εἶναι τὸ συνεῖναί  τε   ἀλλήλοις διαλεγομένους καὶ τὸ δημηγορεῖν.
[324]   τιμωροῦνται δὲ καὶ κολάζονται οἵ  τε   ἄλλοι ἄνθρωποι οὓς ἂν οἴωνται
[322]   Σώκρατες, καὶ διὰ ταῦτα οἵ  τε   ἄλλοι καὶ Ἀθηναῖοι, ὅταν μὲν
[319]   ἀρετὴν ἣν ἔχουσιν οὐχ οἷοί  τε   ἄλλοις παραδιδόναι· ἐπεὶ Περικλῆς,
[358]   ἰέναι ἀντὶ τῶν ἀγαθῶν· ὅταν  τε   ἀναγκασθῇ δυοῖν κακοῖν τὸ ἕτερον
[317]   ἀκουσόμενοι ἀνδρῶν σοφῶν, καὶ αὐτοί  τε   ἀντιλαβόμενοι τῶν βάθρων καὶ τῶν
[354]   εἰς τὸν ὕστερον χρόνον ὑγίειαί  τε   ἀπ´ αὐτῶν γίγνονται καὶ εὐεξίαι
[353]   ὄντα διότι εἰς ἀνίας  τε   ἀποτελευτᾷ ~καὶ ἄλλων (ἡδονῶν ἀποστερεῖ;
[309]   οὔτε προσεῖχον τὸν νοῦν, ἐπελανθανόμην  τε   αὐτοῦ θαμά. (ΕΤ. Καὶ τί
[315]   Ἀνδροτίωνος καὶ τῶν ξένων πολῖταί  τε   αὐτοῦ καὶ ἄλλοι τινές. ἐφαίνοντο
[346]   ἀμελοῦσιν, ὥστε ἔτι μᾶλλον ψέγειν  τε   αὐτοὺς καὶ ἔχθρας (ἑκουσίους πρὸς
[347]   ἐστὶν περὶ ὧν λέγουσιν, ἐπαγόμενοί  τε   αὐτοὺς οἱ πολλοὶ ἐν τοῖς
[340]   τῆς σῆς μουσικῆς, τό  τε   βούλεσθαι καὶ (ἐπιθυμεῖν διαιρεῖς ὡς
[339]   εἶπον ὅτι Οὐδὲν δεῖ· ἐπίσταμαί  τε   γάρ, καὶ πάνυ μοι τυγχάνει
[337]   ἡμῖν συνουσία γίγνοιτο· ὑμεῖς  τε   γὰρ οἱ λέγοντες μάλιστ´ ἂν
[316]   γὰρ σμικροὶ περὶ αὐτὰ φθόνοι  τε   γίγνονται καὶ ἄλλαι δυσμένειαί τε
[354]   τὰ τοιάδε λέγετε, οἷον τά  τε   γυμνάσια καὶ τὰς στρατείας καὶ
[359]   τοὐναντίον ἐστὶν ἐπὶ οἵ  τε   δειλοὶ ἔρχονται καὶ οἱ ἀνδρεῖοι.
[325]   καὶ πρὸς τῷ θανάτῳ χρημάτων  τε   δημεύσεις καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν
[345]   μὲν ἄνδρα ἀγαθὸν οὐχ οἷόν  τε,   διατελοῦντα ἀγαθόν, γενέσθαι δὲ ἀγαθὸν
[331]   ὁμοιότατον, καὶ μάλιστα πάντων  τε   δικαιοσύνη οἷον ὁσιότης καὶ
[331]   ἁπλοῦν (εἶναι, ὥστε συγχωρῆσαι τήν  τε   δικαιοσύνην ὅσιον εἶναι καὶ τὴν
[336]   τ´ εἶναι καὶ ἐπίστασθαι λόγον  τε   δοῦναι καὶ δέξασθαι θαυμάζοιμ´ ἂν
[348]   τι τὸν Ὅμηρον τὸ— (σύν  τε   δύ´ ἐρχομένω, καί τε πρὸ
[314]   συμβουλεύσασθαι, παρακαλέσαντα τὸν ἐπαΐοντα, ὅτι  τε   ἐδεστέον ποτέον καὶ ὅτι
[352]   περὶ αὐτῆς δοκεῖ, καλόν  τε   εἶναι ἐπιστήμη καὶ οἷον
[337]   αὐτὸ τοῦτο νῦν συνεληλυθότας τῆς  τε   Ἑλλάδος εἰς αὐτὸ τὸ πρυτανεῖον
[321]   λαθὼν εἰσέρχεται, καὶ κλέψας τήν  τε   ἔμπυρον τέχνην τὴν τοῦ Ἡφαίστου
[336]   δοκεῖ λέγειν Πρωταγόρας ἀξιῶν αὑτῷ  τε   ἐξεῖναι διαλέγεσθαι ὅπως βούλεται, καὶ
[325]   κιθαρίσεως· οἱ δὲ διδάσκαλοι τούτων  τε   ἐπιμελοῦνται, καὶ ἐπειδὰν αὖ γράμματα
[326]   αὖ κιθαρισταί, ἕτερα τοιαῦτα, σωφροσύνης  τε   ἐπιμελοῦνται καὶ ὅπως ἂν οἱ
[312]   ἐστιν τοῦτο περὶ οὗ αὐτός  τε   ἐπιστήμων ἐστὶν σοφιστὴς καὶ
[325]   ἐπίστωνται, ἐφ´ δὲ  τε   ζημία θάνατος αὐτῶν τοῖς παισὶ
[361]   οἶμαι κακὸς εἶναι ἄνθρωπος, φθονερός  τε   ἥκιστ´ ἀνθρώπων, ἐπεὶ καὶ περὶ
[321]   εὐμάρειαν ἐμηχανᾶτο ἀμφιεννὺς αὐτὰ πυκναῖς  τε   θριξὶν καὶ στερεοῖς δέρμασιν, ἱκανοῖς
[323]   κακά, ἐπὶ τούτοις που οἵ  τε   θυμοὶ γίγνονται καὶ αἱ κολάσεις
[322]   θεοὺς ἐνόμισεν, καὶ ἐπεχείρει βωμούς  τε   ἱδρύεσθαι καὶ ἀγάλματα θεῶν· ἔπειτα
[315]   μειράκιον, ὡς μὲν ἐγᾦμαι καλόν  τε   (κἀγαθὸν τὴν φύσιν, τὴν δ´
[351]   καὶ τὸ αὐτὸ φαίνηται ἡδύ  τε   καὶ ἀγαθόν, συγχωρησόμεθα· εἰ δὲ
[333]   ἐδόκει Πρωταγόρας ἤδη τετραχύνθαι  τε   καὶ ἀγωνιᾶν καὶ παρατετάχθαι πρὸς
[347]   διὰ τῆς αὑτῶν φωνῆς, λέγοντάς  τε   καὶ ἀκούοντας ἐν μέρει ἑαυτῶν
[317]   βάθρα— ἐν δὲ τούτῳ Καλλίας  τε   καὶ Ἀλκιβιάδης (ἡκέτην ἄγοντε τὸν
[360]   ἐθέλουσιν ἰέναι ἐπὶ τὸ κάλλιόν  τε   καὶ ἄμεινον καὶ ἥδιον; Ἀλλὰ
[360]   ἀνδρεῖος; οὐκ ἐπὶ τὸ κάλλιόν  τε   καὶ ἄμεινον καὶ ἥδιον ἔρχεται;
[330]   (τῆς ἀρετῆς, ἔφην ἐγώ, σοφία  τε   καὶ ἀνδρεία; Πάντων μάλιστα δήπου,
[351]   κἀκεῖ οὐ ταὐτὸν εἶναι θάρσος  τε   καὶ ἀνδρείαν· ὥστε συμβαίνει τοὺς
[355]   τὰ ὀνόματα πάλιν τὸ ἡδύ  τε   καὶ ἀνιαρὸν ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς
[355]   καὶ κακῷ, ἔπειτα αὖθις ἡδεῖ  τε   (καὶ ἀνιαρῷ. θέμενοι δὴ οὕτω
[355]   πολλοῖς ὀνόμασι χρώμεθα ἅμα, ἡδεῖ  τε   καὶ ἀνιαρῷ καὶ ἀγαθῷ καὶ
[321]   ἔχοντα, τὸν δὲ ἄνθρωπον γυμνόν  τε   καὶ ἀνυπόδητον καὶ ἄστρωτον καὶ
[350]   μνημονεύεις, Σώκρατες, ἔλεγόν  τε   καὶ ἀπεκρινόμην σοι. ἔγωγε ἐρωτηθεὶς
[329]   κατὰ βραχὺ καὶ ἐρόμενος περιμεῖναί  τε   καὶ ἀποδέξασθαι τὴν ἀπόκρισιν,
[336]   εἰ δὲ ἀντιποιεῖται, διαλεγέσθω ἐρωτῶν  τε   καὶ ἀποκρινόμενος, μὴ ἐφ´ ἑκάστῃ
[354]   ἡδονὰς ἀποτελευτᾷ καὶ λυπῶν ἀπαλλαγάς  τε   καὶ ἀποτροπάς; ἔχετέ τι
[357]   τέχνη; ἐπειδὴ δὲ περιττοῦ  τε   καὶ ἀρτίου, ἆρα ἄλλη τις
[318]   ἄγοντες ἐμβάλλουσιν εἰς τέχνας, λογισμούς  τε   καὶ ἀστρονομίαν καὶ γεωμετρίαν καὶ
[336]   πρῶτόν μοι ἀπεκρίνατο διὰ βραχέων  τε   καὶ αὐτὰ τὰ ἐρωτώμενα, οὕτω
[321]   τὰ αὐτὰ ταῦτα στρωμνὴ οἰκεία  τε   καὶ αὐτοφυὴς ἑκάστῳ· καὶ (ὑποδῶν
[322]   δίκην, ἵν´ εἶεν πόλεων κόσμοι  τε   καὶ δεσμοὶ φιλίας συναγωγοί. ἐρωτᾷ
[338]   ποιῆσαι, ἵν´ προθυμεῖσθε συνουσία  τε   καὶ διάλογοι ἡμῖν γίγνωνται· εἰ
[319]   πάντα οὕτως, (ὅσα ἡγοῦνται μαθητά  τε   καὶ διδακτὰ εἶναι· ἐὰν δέ
[322]   πέμπει ἄγοντα εἰς ἀνθρώπους αἰδῶ  τε   καὶ δίκην, ἵν´ εἶεν πόλεων
[360]   ἐνταῦθα οὔτ´ ἐπινεῦσαι ἠθέλησεν ἐσίγα  τε.   Καὶ ἐγὼ εἶπον· Τί δή,
[342]   πλείστη τῶν Ἑλλήνων ἐν Κρήτῃ  τε   καὶ (ἐν Λακεδαίμονι, καὶ σοφισταὶ
[357]   οὐ μετρητική τις, ἐπειδήπερ ὑπερβολῆς  τε   καὶ ἐνδείας ἐστὶν τέχνη;
[357]   μὲν οὐ μετρητικὴ φαίνεται, ὑπερβολῆς  τε   καὶ ἐνδείας οὖσα καὶ ἰσότητος
[323]   ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου, ἀλλὰ διδακτόν  τε   καὶ ἐξ ἐπιμελείας παραγίγνεσθαι
[346]   προστίθεσθαι· τοὺς δ´ ἀγαθοὺς ἐπικρύπτεσθαί  τε   καὶ ἐπαινεῖν ἀναγκάζεσθαι, καὶ ἄν
[335]   τῳ τῶν ἡμεροδρόμων διαθεῖν  τε   καὶ ἕπεσθαι, ~(εἴποιμι ἄν σοι
[316]   τε γίγνονται καὶ ἄλλαι δυσμένειαί  τε   καὶ ἐπιβουλαί. ἐγὼ δὲ τὴν
[347]   δὲ βούλεται, περὶ μὲν ᾀσμάτων  τε   καὶ ἐπῶν (ἐάσωμεν, περὶ δὲ
[339]   μή, καὶ ἐπίστασθαι διελεῖν  τε   καὶ ἐρωτώμενον λόγον δοῦναι. καὶ
[326]   βίος τοῦ ἀνθρώπου εὐρυθμίας  τε   καὶ εὐαρμοστίας δεῖται. ἔτι τοίνυν
[316]   ἐπιχωρίων, Ἀπολλοδώρου ὑός, οἰκίας μεγάλης  τε   καὶ εὐδαίμονος, αὐτὸς δὲ τὴν
[337]   φίλοις, ἐρίζουσιν δὲ οἱ διάφοροί  τε   καὶ ἐχθροὶ ἀλλήλοις— καὶ οὕτως
[316]   τοὺς μὲν ποίησιν, οἷον Ὅμηρόν  τε   καὶ Ἡσίοδον καὶ Σιμωνίδην, τοὺς
[339]   ὑπὸ ἀγαθοῦ πύκτου πληγείς, ἐσκοτώθην  τε   καὶ ἰλιγγίασα εἰπόντος αὐτοῦ ταῦτα
[359]   ὑποκειμένων, ἦν δ´ ἐγώ, Πρόδικέ  τε   καὶ Ἱππία, ἀπολογείσθω ἡμῖν Πρωταγόρας
[311]   ἔροιτο· Εἰπέ μοι, Σώκρατές  τε   καὶ Ἱππόκρατες, ὡς τίνι ὄντι
[316]   πρὸς σέ τοι ἤλθομεν ἐγώ  τε   καὶ Ἱπποκράτης οὗτος. Πότερον, ἔφη,
[351]   ~(οὐ γὰρ ταὐτὸν εἶναι δύναμίν  τε   καὶ ἰσχύν, ἀλλὰ τὸ μὲν
[345]   ἀνθρώπων ἑκόντα ἐξαμαρτάνειν οὐδὲ αἰσχρά  τε   καὶ κακὰ ἑκόντα ἐργάζεσθαι, ἀλλ´
[357]   ἐξαμαρτάνοντας— ταῦτα δέ ἐστιν ἀγαθά  τε   καὶ κακά— καὶ οὐ μόνον
[345]   ἀγαθόν, γενέσθαι δὲ ἀγαθὸν οἷόν  τε,   καὶ κακόν γε τὸν αὐτὸν
[340]   καὶ νυνδὴ εἶπες πολλά  τε   καὶ καλά. καὶ νῦν σκόπει
[313]   τοῦ σώματος τροφήν, (ἔμπορός  τε   καὶ κάπηλος. καὶ γὰρ οὗτοί
[361]   τῶν λόγων ὥσπερ ἄνθρωπος κατηγορεῖν  τε   καὶ καταγελᾶν, καὶ εἰ φωνὴν
[356]   ἡμᾶς ἐπλάνα καὶ ἐποίει ἄνω  τε   καὶ κάτω πολλάκις μεταλαμβάνειν ταὐτὰ
[325]   (εὐκοσμίας τῶν παίδων γραμμάτων  τε   καὶ κιθαρίσεως· οἱ δὲ διδάσκαλοι
[314]   (μὴ περὶ τοῖς φιλτάτοις κυβεύῃς  τε   καὶ κινδυνεύῃς. καὶ γὰρ δὴ
[336]   θεάσασθαι ἐν τῷ αὐτῷ ἐμέ  τε   καὶ Κρίσωνα θέοντας, τούτου δέου
[354]   ἀγαθὰ καλεῖτε, ἀλλ´ ἡδονάς  τε   καὶ λύπας; Οὐκ ἂν φαῖεν,
[357]   ἄνθρωποι· ἐπεὶ δὲ δὴ ἡδονῆς  τε   καὶ λύπης ἐν ὀρθῇ τῇ
[320]   προσέταξαν Προμηθεῖ καὶ Ἐπιμηθεῖ κοσμῆσαί  τε   καὶ νεῖμαι δυνάμεις ἑκάστοις ὡς
[342]   Σώκρατες· δὲ Πρόδικός  τε   καὶ Ἱππίας ἐκελευέτην πάνυ,
[351]   ἂν εὖ ζῆν, εἰ ἀνιώμενός  τε   καὶ ὀδυνώμενος ζῴη; Οὐκ ἔφη.
[359]   τὰ αὐτὰ (ἔρχονται οἱ δειλοί  τε   καὶ οἱ ἀνδρεῖοι. Ἀλλὰ μέντοι,
[337]   παρόντες, ἡγοῦμαι ἐγὼ ὑμᾶς συγγενεῖς  τε   καὶ οἰκείους καὶ πολίτας ἅπαντας
[339]   οὔ; Πάνυ, ἔφην ἐγώ, καλῶς  τε   καὶ ὀρθῶς. Δοκεῖ δέ σοι
[339]   χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι, τοῦτον μέμφεταί  τε   καὶ οὔ φησιν ἀποδέχεσθαι αὐτοῦ
[334]   ῥινῶν γιγνομένην ἐν τοῖς σιτίοις  τε   καὶ ὄψοις. Εἰπόντος οὖν ταῦτα
[347]   ὄντας συνεῖναι ἄνευ τῶν λήρων  τε   καὶ παιδιῶν τούτων διὰ τῆς
[342]   διεξελθεῖν. φιλοσοφία γάρ ἐστιν παλαιοτάτη  τε   καὶ πλείστη τῶν Ἑλλήνων ἐν
[339]   μὲν ἀλαθέως γενέσθαι χαλεπόν, χερσίν  τε   καὶ ποσὶ καὶ νόῳ τετράγωνον,
[344]   μέν ἐστιν ἄνδρα ἀγαθὸν χερσί  τε   καὶ ποσὶ καὶ νόῳ τετράγωνον,
[326]   χρήσιμοι ὦσιν εἰς τὸ λέγειν  τε   καὶ πράττειν· πᾶς γὰρ
[358]   μετὰ Πρωταγόρου ἐρωτῶ, Ἱππία  τε   καὶ Πρόδικε (κοινὸς γὰρ δὴ
[361]   Ἄτοποί γ´ ἐστέ, Σώκρατές  τε   καὶ Πρωταγόρα· σὺ μὲν λέγων
[353]   ἄνθρωποι, ὑμῖν, ὥς φαμεν ἐγώ  τε   καὶ Πρωταγόρας, δι´ οὐδὲν ἄλλο
[353]   δή· πειρασόμεθα γὰρ ὑμῖν ἐγώ  τε   καὶ Πρωταγόρας φράσαι. ἄλλο τι
[335]   ἑνὸς ἥδιον ἀκούσαιμι σοῦ  τε   καὶ Πρωταγόρου διαλεγομένων. ἀλλὰ χάρισαι
[329]   τὰ μόοια μόριά ἐστιν, στόμα  τε   καὶ ῥὶς καὶ ὀφθαλμοὶ καὶ
[348]   δοκεῖ χρῆναι μᾶλλον μιμεῖσθαι ἐμέ  τε   καὶ σέ, καταθεμένους τοὺς ποιητὰς
[331]   σοι δοκεῖ" ἐλέγχεσθαι, ἀλλ´ ἐμέ  τε   καὶ σέ· τὸ δ´ ἐμέ
[331]   καὶ σέ· τὸ δ´ ἐμέ  τε   καὶ σέ" τοῦτο λέγω, οἰόμενος
[330]   οὖν; εἴ τις ἔροιτο ἐμέ  τε   καὶ σέ· Πρωταγόρα τε
[356]   ἔλλειψις; ταῦτα δ´ ἐστὶ μείζω  τε   καὶ σμικρότερα γιγνόμενα ἀλλήλων καὶ
[356]   ἐν ταῖς αἱρέσεσιν τῶν μεγάλων  τε   καὶ σμικρῶν, δὲ μετρητικὴ
[352]   οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐμοί  τε   καὶ σοὶ οὐ πείθονται, ἀλλὰ
[311]   δὴ Πρωταγόραν νῦν ἀφικόμενοι ἐγώ  τε   καὶ σὺ ἀργύριον ἐκείνῳ μισθὸν
[361]   γένοιτο ἐκεῖνο περὶ οὗ ἐγώ  τε   καὶ σὺ μακρὸν λόγον ἑκάτερος
[339]   αὐτοῦ μὲν περὶ οὗπερ ἐγώ  τε   καὶ σὺ νῦν διαλεγόμεθα, περὶ
[353]   Οὐκοῦν ἐροίμεθ´ ἂν αὐτοὺς ἐγώ  τε   καὶ σὺ πάλιν· Πονηρὰ δὲ
[337]   μὲν καὶ αὐτός, Πρωταγόρα  τε   καὶ Σώκρατες, ἀξιῶ ὑμᾶς συγχωρεῖν
[357]   τοῦτο ἤρεσθε ἡμᾶς· Πρωταγόρα  τε   καὶ Σώκρατες, εἰ μὴ ἔστι
[353]   ἔροιντ´ ἂν ἡμᾶς· Πρωταγόρα  τε   καὶ Σώκρατες, εἰ μὴ ἔστιν
[330]   τε καὶ σέ· Πρωταγόρα  τε   καὶ Σώκρατες, εἴπετον δή μοι,
[337]   δέομαι καὶ συμβουλεύω, Πρωταγόρα  τε   καὶ Σώκρατες, συμβῆναι ὑμᾶς ὥσπερ
[353]   διὰ τὰ ὕστερον γιγνόμενα, νόσους  τε   καὶ τἆλλα. Ἐγὼ μὲν οἶμαι,
[326]   (κιθαρίσματα ἐντείνοντες, καὶ τοὺς ῥυθμούς  τε   καὶ τὰς ἁρμονίας ἀναγκάζουσιν οἰκειοῦσθαι
[323]   ἄνθρωποι πάντα ἄνδρα μετέχειν δικαιοσύνης  τε   καὶ τῆς ἄλλης πολιτικῆς ἀρετῆς,
[354]   ἰατρῶν θεραπείας τὰς διὰ καύσεών  τε   καὶ τομῶν καὶ φαρμακειῶν καὶ
[323]   γὰρ οἶμαι ἴσασιν ὅτι φύσει  τε   καὶ τύχῃ τοῖς ἀνθρώποις γίγνεται,
[315]   τινές. ἐφαίνοντο δὲ περὶ φύσεώς  τε   καὶ τῶν μετεώρων ἀστρονομικὰ ἄττα
[311]   ὄντι ἐν νῷ ἔχεις Πολυκλείτῳ  τε   καὶ Φειδίᾳ; τί ἂν ἀπεκρίνω;
[358]   Πρωταγόρᾳ μὲν καὶ Ἱππίᾳ δέος  τε   καὶ φόβος εἶναι τοῦτο, (Προδίκῳ
[316]   Σιμωνίδην, τοὺς δὲ αὖ τελετάς  τε   καὶ χρησμῳδίας, τοὺς ἀμφί τε
[358]   καὶ τὸ καλὸν ἔργον ἀγαθόν  τε   καὶ ὠφέλιμον; Συνεδόκει. Εἰ ἄρα,
[332]   δὲ ὅταν πράττωσιν ἅνθρωποι ὀρθῶς  τε   καὶ ὠφελίμως, τότε σωφρονεῖν σοι
[318]   Πρωταγόρας ἐμοῦ ταῦτα ἀκούσας, Σύ  τε   καλῶς ἐρωτᾷς, ἔφη, Σώκρατες,
[342]   λακωνίζοντας, καὶ οἱ μὲν ὦτά  τε   κατάγνυνται μιμούμενοι (αὐτούς, καὶ ἱμάντας
[315]   καὶ τὼ Ἀδειμάντω ἀμφοτέρω,  τε   Κήπιδος καὶ Λευκολοφίδου, καὶ
[342]   λάθρᾳ συγγιγνόμενοι, ξενηλασίας ποιούμενοι τῶν  τε   λακωνιζόντων τούτων καὶ ἐάν τις
[349]   Ὅλον που καλὸν ὡς οἷόν  τε   μάλιστα. ~Οἶσθα οὖν τίνες εἰς
[344]   ἄνδρα ἀγαθὸν χαλεπὸν ἀλαθέως, οἷόν  τε   μέντοι ἐπί γε χρόνον τινά·
[348]   καὶ διανόημα· μοῦνος δ´ εἴπερ  τε   νοήσῃ, αὐτίκα περιιὼν ζητεῖ ὅτῳ
[326]   ἀπαλλαγῶσιν, πόλις αὖ τούς  τε   νόμους ἀναγκάζει μανθάνειν καὶ κατὰ
[315]   δ´ ἐκάθηντο ἐπὶ βάθρων Ἐρυξίμαχός  τε   Ἀκουμενοῦ καὶ Φαῖδρος
[315]   ἐπὶ ταῖς πλησίον κλίναις Παυσανίας  τε   ἐκ Κεραμέων καὶ μετὰ
[338]   καὶ πάντες ἐπῄνεσαν, καὶ ἐμέ  τε   Καλλίας οὐκ ἔφη ἀφήσειν
[316]   κατόπιν δὲ ἡμῶν ἐπεισῆλθον Ἀλκιβιάδης  τε   καλός, ὡς φῂς σὺ
[316]   ᾔσθημαι καὶ γυμναστικήν, οἷον Ἴκκος  τε   Ταραντῖνος καὶ νῦν
[316]   ἀρχαῖον Μεγαρεύς· μουσικὴν δὲ Ἀγαθοκλῆς  τε   ὑμέτερος πρόσχημα ἐποιήσατο, μέγας
[339]   οἷόν τ´ εἶναι συνιέναι  τε   ὀρθῶς πεποίηται καὶ μή,
[316]   τε καὶ χρησμῳδίας, τοὺς ἀμφί  τε   Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον· ἐνίους δέ
[345]   ἂν οἱ θεοὶ φιλῶσιν. Ταῦτά  τε   οὖν πάντα πρὸς τὸν Πιττακὸν
[357]   σωτηρία τοῦ βίου οὖσα, τοῦ  τε   πλέονος καὶ ἐλάττονος καὶ (μείζονος
[353]   εἰς τὸν ὕστερον χρόνον νόσους  τε   ποιεῖ καὶ πενίας καὶ ἄλλα
[348]   (σύν τε δύ´ ἐρχομένω, καί  τε   πρὸ τοῦ ἐνόησεν. εὐπορώτεροι
[317]   ὑπώπτευσα γὰρ βούλεσθαι αὐτὸν τῷ  τε   Προδίκῳ καὶ τῷ Ἱππίᾳ ἐνδείξασθαι
[313]   ἕτοιμος δ´ εἶ ἀναλίσκειν τά  τε   σαυτοῦ καὶ τὰ τῶν φίλων
[317]   ἅπασαν ὁδὸν ἐλήλυθα, καὶ ὁμολογῶ  τε   σοφιστὴς εἶναι καὶ παιδεύειν ἀνθρώπους,
[313]   οὔ, καὶ εἰς συμβουλὴν τούς  τε   φίλους ἂν παρεκάλεις καὶ τοὺς
[360]   καὶ οἱ μαινόμενοι τοὐναντίον αἰσχρούς  τε   φόβους φοβοῦνται καὶ αἰσχρὰ θάρρη
[326]   ψυχαῖς τῶν παίδων, ἵνα ἡμερώτεροί  τε   ὦσιν, καὶ εὐρυθμότεροι καὶ εὐαρμοστότεροι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Ugo BRATELLI (NIMISPAUCI)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/05/2006