Pages
[351]	ἀνιαρῶν οὐκ ἔστι κακά, ἔστι	δ´	ἃ ἔστι, καὶ τρίτον ἃ
[346]	πρὸς ταῖς ἀναγκαίαις προστίθεσθαι· τοὺς	δ´	ἀγαθοὺς ἐπικρύπτεσθαί τε καὶ ἐπαινεῖν
[320]	πυρὶ καὶ γῇ κεράννυται. ἐπειδὴ	δ´	ἄγειν αὐτὰ πρὸς φῶς ἔμελλον,
[351]	ἄρα (ἡδέως ζῆν ἀγαθόν, τὸ	δ´	ἀηδῶς κακόν. Εἴπερ τοῖς καλοῖς
[313]	μὲν πάντα ἃ πωλοῦσιν, τάχα	δ´	ἄν τινες, ὦ ἄριστε, καὶ
[326]	καὶ ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι, ὃς	δ´	ἂν ἐκτὸς βαίνῃ τούτων, κολάζει·
[353]	χαίρειν δὲ μόνον ποιεῖ, ὅμως	δ´	ἂν κακὰ ἦν, ὅτι μαθόντα
[325]	ἂν κολαζόμενος βελτίων γένηται, ὃς	δ´	ἂν μὴ ὑπακούῃ κολαζόμενος καὶ
[342]	φρονοῦντες, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες. γνοῖτε	δ´	ἂν ὅτι ἐγὼ ταῦτα ἀληθῆ
[327]	αὐλητοῦ φαῦλος ἂν ἀπέβη, πολλάκις	δ´	ἂν φαύλου ἀγαθός· ἀλλ´ οὖν
[321]	τοῖς μὲν ὀλιγογονίαν προσῆψε, τοῖς	δ´	ἀναλισκομένοις ὑπὸ τούτων πολυγονίαν, σωτηρίαν
[320]	ἐκόσμει· τοὺς δὲ ὥπλιζε, τοῖς	δ´	ἄοπλον διδοὺς φύσιν ἄλλην τιν´
[325]	συλλήβδην τῶν οἴκων ἀνατροπαί, ταῦτα	δ´	ἄρα οὐ διδάσκονται οὐδ´ ἐπιμελοῦνται
[335]	τῆς χειρὸς τῇ δεξιᾷ, (τῇ	δ´	ἀριστερᾷ ἀντελάβετο τοῦ τρίβωνος τουτουΐ,
[320]	ἰσχὺν ἄνευ τάχους προσῆπτεν, (τοὺς	δ´	ἀσθενεστέρους τάχει ἐκόσμει· τοὺς δὲ
[361]	ἔσται μὴ διδακτὸν ὄν. Πρωταγόρας	δ´	αὖ διδακτὸν τότε ὑποθέμενος, νῦν
[351]	ἡδέων οὐκ ἔστιν ἀγαθά, ἔστι	δ´	αὖ καὶ ἃ τῶν ἀνιαρῶν
[325]	εἰ οὕτω μὲν ἔχει, οὕτω	δ´	αὐτοῦ πεφυκότος οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρες
[314]	ἐν τῷ προστῴῳ περιπατοῦντα, ἑξῆς	δ´	αὐτῷ συμπεριεπάτουν ἐκ μὲν τοῦ
[313]	πονηρὸν (πρὸς τὴν ψυχήν· ὡς	δ´	αὕτως καὶ οἱ ὠνούμενοι παρ´
[348]	τοιαύτας συνουσίας (ἐῶσιν χαίρειν, αὐτοὶ	δ´	ἑαυτοῖς σύνεισιν δι´ ἑαυτῶν, ἐν
[342]	οἱ ἄλλοι. Ἐγὼ τοίνυν, ἦν	δ´	ἐγώ, ἅ γέ μοι δοκεῖ
[312]	δεινὸν λέγειν; Ἴσως ἄν, ἦν	δ´	ἐγώ, ἀληθῆ λέγοιμεν, οὐ μέντοι
[334]	ἀποκρίνωμαι ἢ δεῖ; Μηδαμῶς, ἦν	δ´	ἐγώ. Ἀλλ´ ὅσα δεῖ; ἔφη.
[330]	Ἕκαστον δὲ αὐτῶν ἐστιν, ἦν	δ´	ἐγώ, ἄλλο, τὸ δὲ ἄλλο;
[360]	μοι δοκεῖ εἶναι. Οὔτοι, ἦν	δ´	ἐγώ, ἄλλου ἕνεκα ἐρωτῶ πάντα
[332]	πολλά; Συνωμολόγει. (Ἴθι δή, ἦν	δ´	ἐγώ, ἀναλογισώμεθα τὰ ὡμολογημένα ἡμῖν.
[339]	κἀκεῖνα τὰ ἔμπροσθεν; Οἶδα, ἦν	δ´	ἐγώ. Δοκεῖ οὖν σοι, ἔφη,
[333]	ἀδικοῦσιν; Ἔστω, ἔφη. Πότερον, ἦν	δ´	ἐγώ, εἰ εὖ πράττουσιν ἀδικοῦντες
[353]	τύχωσι τοῦτο λέγουσιν; (Οἶμαι, ἦν	δ´	ἐγώ, εἶναί τι ἡμῖν τοῦτο
[360]	ἦ δ´ ὅς. Οὐκοῦν, ἦν	δ´	ἐγώ, εἴπερ καλὸν καὶ ἀγαθόν,
[360]	εἴη; Ἐπένευσε. Ἀλλὰ μήν, ἦν	δ´	ἐγώ, ἐναντίον (ἀνδρεία δειλίᾳ. Ἔφη.
[332]	βαρύ; Οὐκ ἔφη. Οὐκοῦν, ἦν	δ´	ἐγώ, ἑνὶ ἑκάστῳ τῶν ἐναντίων
[310]	γε. Εὖ ἂν λέγοις, ἦν	δ´	ἐγώ· ἔστι δὲ τί, καὶ
[332]	ἐναντίου; Συνέφη. Φέρε δή, ἦν	δ´	ἐγώ, ἔστιν τι καλόν; Συνεχώρει.
[329]	ὅλον πρόσωπον. Πότερον οὖν, ἦν	δ´	ἐγώ, καὶ μεταλαμβάνουσιν οἱ ἄνθρωποι
[313]	ψυχὴ τίνι; Μαθήμασιν δήπου, ἦν	δ´	ἐγώ. καὶ ὅπως γε μή,
[334]	εὐλαβούμενος ἠρέμα ἠρόμην. ~Πότερον, ἦν	δ´	ἐγώ, λέγεις, ὦ (Πρωταγόρα, ἃ
[340]	Τὸν δέ γε Πιττακόν, ἦν	δ´	ἐγώ, μέμφεται, οὐχ ὡς οἴεται
[350]	γ´, ἔφη. (Οὐκοῦν οὗτοι, ἦν	δ´	ἐγώ, οἱ οὕτω θαρραλέοι ὄντες
[339]	ὁ ποιητής; Οὐ καλῶς, ἦν	δ´	ἐγώ. Ὅρα δή, ἔφη, (βέλτιον.
[334]	ὅσα σοί; Ἀκήκοα γοῦν, ἦν	δ´	ἐγώ, ὅτι σὺ οἷός τ´
[351]	ἀγαθά. Ἡδέα δὲ καλεῖς, ἦν	δ´	ἐγώ, οὐ τὰ ἡδονῆς (μετέχοντα
[331]	ὁσιότης δίκαιον. Μή μοι, ἦν	δ´	ἐγώ· οὐδὲν γὰρ δέομαι τὸ
[316]	τῶν ἄλλων; Ἡμῖν μέν, ἦν	δ´	ἐγώ, οὐδὲν διαφέρει· ἀκούσας δὲ
[362]	ἄλλο τι τρέπεσθαι. ~(Ἀλλ´, ἦν	δ´	ἐγώ, οὕτω χρὴ ποιεῖν, εἴ
[311]	Δῆλον ὅτι ἀγαλματοποιός. Εἶεν, ἦν	δ´	ἐγώ· (παρὰ δὲ δὴ Πρωταγόραν
[340]	ἔχει, ἔφη. Πῶς δή; ἦν	δ´	ἐγώ. Πολλὴ ἄν, ἔφη, ἀμαθία
[334]	ὅσα δεῖ; ἔφη. (Ναί, ἦν	δ´	ἐγώ. Πότερα οὖν ὅσα ἐμοὶ
[359]	Οὕτω δὴ τούτων ὑποκειμένων, ἦν	δ´	ἐγώ, Πρόδικέ τε καὶ Ἱππία,
[312]	σοφιστὴς γενησόμενος. Σὺ δέ, ἦν	δ´	ἐγώ, πρὸς θεῶν, οὐκ ἂν
[347]	ὦ Πρόδικε καὶ Πρωταγόρα, ἦν	δ´	ἐγώ, Σιμωνίδης διανοούμενος πεποιηκέναι τοῦτο
[351]	ἤδη ἀμφισβητήσομεν. Πότερον οὖν, ἦν	δ´	ἐγώ, σὺ βούλει ἡγεμονεύειν τῆς
[333]	εἶναι; Λέγω. Ἆρ´ οὖν, ἦν	δ´	ἐγώ, ταῦτ´ ἐστὶν ἀγαθὰ ἅ
[319]	ὃ ἐπαγγέλλομαι. Ἦ καλόν, ἦν	δ´	ἐγώ, τέχνημα ἄρα κέκτησαι, εἴπερ
[352]	τοῦ λόγου. ~(Ἆρ´ οὖν, ἦν	δ´	ἐγώ, τῇδέ πῃ καταφανὲς ἂν
[358]	τὰ εἰρημένα. Ὁμολογεῖτε ἄρα, ἦν	δ´	ἐγώ, τὸ μὲν ἡδὺ ἀγαθὸν
[349]	μαίνομαί γε. Πότερον οὖν, ἦν	δ´	ἐγώ, τὸ μέν τι αὐτοῦ
[312]	πράττειν, ἤ σε λανθάνει; ἦν	δ´	ἐγώ. Τοῦ πέρι; Ὅτι μέλλεις
[312]	τῶν σοφῶν ἐπιστήμονα. Οὐκοῦν, ἦν	δ´	ἐγώ, τοῦτο μὲν ἔξεστι λέγειν
[310]	πτοίησιν, Τί οὖν σοι, ἦν	δ´	ἐγώ, τοῦτο; μῶν τί σε
[341]	ταῦτ´ ἄρα καὶ μέμφεται, ἦν	δ´	ἐγώ, ὦ Πρόδικε, τὸν Πιττακὸν
[333]	ταὐτὸν ὄν. Ἴθι δή, ἦν	δ´	ἐγώ, ὦ Πρωταγόρα, μὴ ἀποκάμωμεν
[359]	(ἴτας γ´, ἔφη. μέμνησαι, ἦν	δ´	ἐγώ, ὦ Πρωταγόρα, ταῦτα ἀποκρινόμενος;
[329]	ἄν, καὶ σοὶ πείθομαι· (ὃ	δ´	ἐθαύμασά σου λέγοντος, τοῦτό μοι
[334]	μὲν ῥίζαις ἀγαθὸν παραβαλλομένη, εἰ	δ´	ἐθέλοις ἐπὶ τοὺς πτόρθους καὶ
[356]	ἄλλην; Τὴν μετρητικήν, ὡμολόγει. Τί	δ´	εἰ ἐν τῇ τοῦ περιττοῦ
[351]	ὀδυνώμενος ζῴη; Οὐκ ἔφη. Τί	δ´	εἰ ἡδέως βιοὺς τὸν βίον
[344]	εὖ πᾶς ἀνὴρ ἀγαθός, κακὸς	δ´	εἰ κακῶς. ~(τίς οὖν εἰς
[313]	σαυτὸν αὐτῷ εἴτε μή, ἕτοιμος	δ´	εἶ ἀναλίσκειν τά τε σαυτοῦ
[348]	καὶ λόγον καὶ διανόημα· μοῦνος	δ´	εἴπερ τε νοήσῃ, αὐτίκα περιιὼν
[339]	νῦν διαλεγόμεθα, περὶ ἀρετῆς, μετενηνεγμένον	δ´	εἰς ποίησιν· τοσοῦτον μόνον διοίσει.
[315]	προστῴῳ ἐν θρόνῳ· περὶ αὐτὸν	δ´	ἐκάθηντο ἐπὶ βάθρων Ἐρυξίμαχός τε
[318]	εἰς τὸν Ἱππίαν ἀπέβλεψεν— παρὰ	δ´	ἐμὲ ἀφικόμενος μαθήσεται οὐ περὶ
[331]	ἐμέ τε καὶ σέ· τὸ	δ´	ἐμέ τε καὶ σέ" τοῦτο
[315]	ἄττα διερωτᾶν τὸν Ἱππίαν, ὁ	δ´	ἐν θρόνῳ καθήμενος ἑκάστοις αὐτῶν
[334]	ἀγαθόν ἐστιν τῷ ἀνθρώπῳ, τοῖς	δ´	ἐντὸς ταὐτὸν τοῦτο κάκιστον· καὶ
[345]	τῷ τοῦ Πιττακοῦ ῥήματι— πάντας	δ´	ἐπαίνημι καὶ φιλέω ἑκὼν ὅστις
[344]	ἀγαθὸς τοτὲ μὲν κακός, ἄλλοτε	δ´	ἐσθλός· (τῷ δὲ κακῷ οὐκ
[344]	Πιττακέ, χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι· τὸ	δ´	ἐστὶ γενέσθαι μὲν χαλεπόν, δυνατὸν
[356]	ὑπερβολὴ ἀλλήλων καὶ ἔλλειψις; ταῦτα	δ´	ἐστὶ μείζω τε καὶ σμικρότερα
[335]	εἴ μου δυνατὰ δέοιο· νῦν	δ´	ἐστὶν ὥσπερ ἂν εἰ δέοιό
[346]	ὅστις ἕρδῃ μηδὲν αἰσχρόν, ἄκων	δ´	ἔστιν οὓς ἐγὼ ἐπαινῶ καὶ
[347]	φασιν τὸν ποιητὴν νοεῖν, οἱ	δ´	ἕτερα, περὶ πράγματος διαλεγόμενοι ὃ
[333]	λέγεις εὖ φρονεῖν; Ἔφη. Τὸ	δ´	εὖ φρονεῖν εὖ βουλεύεσθαι, ὅτι
[360]	διαφθεροῦμεν τὰς ἔμπροσθεν ὁμολογίας. Τί	δ´	ὁ ἀνδρεῖος; οὐκ ἐπὶ τὸ
[321]	καρπούς, τοῖς δὲ ῥίζας· ἔστι	δ´	οἷς ἔδωκεν εἶναι τροφὴν ζῴων
[313]	φῄς, οὔτε (διείλεξαι οὐδεπώποτε, σοφιστὴν	δ´	ὀνομάζεις, τὸν δὲ σοφιστὴν ὅτι
[310]	νεώτερον ἀγγέλλεις; Οὐδέν γ´, ἦ	δ´	ὅς, εἰ μὴ ἀγαθά γε.
[350]	πρὸς ἕκαστα τούτων; Ἔγωγε, ἦ	δ´	ὅς, καὶ λίαν γε θαρροῦντας.
[360]	καὶ ἀγαθόν; Τοὺς δειλούς, ἦ	δ´	ὅς. Οὐκοῦν, ἦν δ´ ἐγώ,
[330]	ἄν, ὡς ἐγᾦμαι. Ναί, ἦ	δ´	ὅς. Οὐκοῦν φατε καὶ τοῦτο
[359]	Οὐκοῦν ἐφ´ ἕτερα. Ναί, ἦ	δ´	ὅς. Πότερον οἱ μὲν δειλοὶ
[331]	ἀφέλοι αὐτοῦ. Ἀλλὰ μέντοι, ἦ	δ´	ὅς, προσέοικέν τι δικαιοσύνη ὁσιότητι·
[310]	σὲ σοφόν. Εἰ γάρ, ἦ	δ´	ὅς, ὦ Ζεῦ καὶ θεοί,
[312]	τὸν σοφιστήν; Ἐγὼ μέν, ἦ	δ´	ὅς, ὥσπερ τοὔνομα λέγει, τοῦτον
[331]	ἀλλ´ οἷον μὴ ὅσιον· ἡ	δ´	ὁσιότης οἷον μὴ δίκαιον, ἀλλ´
[309]	καλλίων σοι φανῆναι; (ΣΩ. Πῶς	δ´	οὐ μέλλει, ὦ μακάριε, τὸ
[358]	τοῦτο, (Προδίκῳ δὲ δέος, φόβος	δ´	οὔ. Ἀλλ´ οὐδέν, ἔφην ἐγώ,
[345]	ὅστις ἕρδῃ μηδὲν αἰσχρόν· ἀνάγκῃ	δ´	οὐδὲ θεοὶ μάχονται· καὶ τοῦτ´
[344]	τοῦτο ἔχοι τὸ γέρας, ἄνδρα	δ´	οὐκ ἔστι μὴ οὐ κακὸν
[315]	τε (κἀγαθὸν τὴν φύσιν, τὴν	δ´	οὖν ἰδέαν πάνυ καλός. ἔδοξα
[359]	ταῦτα μεθ´ ὑμῶν διεξῆλθον. ἠρόμην	δ´	οὖν τοῦτον εἰ τοὺς ἀνδρείους
[361]	αὖθις, ὅταν βούλῃ, διέξιμεν· νῦν	δ´	ὥρα ἤδη καὶ ἐπ´ ἄλλο
[361]	ὡς οὐ διδακτὸν ἀρετή, σὺ	δ´	ὡς διδακτόν. καί μοι δοκεῖ
[311]	αὐτόν, ~(ἵνα ἔνδον καταλάβωμεν; καταλύει	δ´,	ὡς ἐγὼ ἤκουσα, παρὰ Καλλίᾳ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/05/2006