Pages |
[333] |
λοιπὰ
διασκεψώμεθα.
ἆρά
τίς
σοι
|
δοκεῖ |
ἀδικῶν
(ἄνθρωπος
σωφρονεῖν,
ὅτι
ἀδικεῖ; |
[348] |
μὴ
διασαφεῖν;
ἐμοὶ
γὰρ
οὐ
|
δοκεῖ· |
ἀλλ´
ἤτοι
διαλεγέσθω
ἢ
εἰπέτω |
[315] |
τοῦ
Προδίκου—
πάσσοφος
γάρ
μοι
|
δοκεῖ |
ἁνὴρ
~(εἶναι
καὶ
θεῖος—
ἀλλὰ |
[340] |
ἐστιν
πάντων
χαλεπώτατον,
ὡς
ἅπασιν
|
δοκεῖ |
ἀνθρώποις.
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Νὴ |
[352] |
τοῖς
πολλοῖς
ἀνθρώποις,
ἢ
ἄλλως;
|
δοκεῖ |
δὲ
τοῖς
πολλοῖς
περὶ
ἐπιστήμης
|
[334] |
ἐγώ.
Πότερα
οὖν
ὅσα
ἐμοὶ
|
δοκεῖ |
δεῖν
ἀποκρίνεσθαι,
τοσαῦτά
σοι
ἀποκρίνωμαι, |
[341] |
οὐδαμῶς
Κεῖον.
ἀλλ´
ἅ
μοι
|
δοκεῖ
|
διανοεῖσθαι
Σιμωνίδης
ἐν
τούτῳ
τῷ |
[360] |
ἐκ
τῶν
ὡμολογημένων
ἀδύνατόν
μοι
|
δοκεῖ |
εἶναι.
Οὔτοι,
ἦν
δ´
ἐγώ, |
[340] |
τὴν
σὴν
γνώμην·
ταὐτόν
σοι
|
δοκεῖ |
εἶναι
τὸ
γενέσθαι
καὶ
τὸ |
[331] |
βούλει"
τοῦτο
καὶ
εἴ
σοι
|
δοκεῖ" |
ἐλέγχεσθαι,
ἀλλ´
ἐμέ
τε
καὶ |
[316] |
τοῖς
ἡλικιώταις.
ἐπιθυμεῖν
δέ
μοι
|
(δοκεῖ |
ἐλλόγιμος
γενέσθαι
ἐν
τῇ
πόλει, |
[353] |
ποτ´
ἔχει.
εἰ
οὖν
σοι
|
δοκεῖ |
ἐμμένειν
οἷς
ἄρτι
ἔδοξεν
ἡμῖν, |
[331] |
ὁσιότητα
δίκαιον,
ἀλλά
τί
μοι
|
δοκεῖ |
ἐν
αὐτῷ
διάφορον
εἶναι.
ἀλλὰ |
[316] |
εὐδαίμονος,
αὐτὸς
δὲ
τὴν
φύσιν
|
δοκεῖ |
ἐνάμιλλος
εἶναι
τοῖς
ἡλικιώταις.
ἐπιθυμεῖν |
[331] |
τῷ
μαλακῷ,
καὶ
τἆλλα
ἃ
|
δοκεῖ |
ἐναντιώτατα
εἶναι
ἀλλήλοις·
καὶ
ἃ |
[336] |
ἐπιλήσμων
εἶναι.
ἐμοὶ
μὲν
οὖν
|
δοκεῖ |
ἐπιεικέστερα
Σωκράτης
λέγειν·
χρὴ
γὰρ |
[349] |
ἔχοντα.
ταῦτα
εἰ
μέν
σοι
|
δοκεῖ |
ἔτι
ὥσπερ
τότε,
φάθι·
εἰ |
[354] |
φαῖεν,
ὡς
ἐγᾦμαι.
Οὐδ´
ἐμοὶ
|
δοκεῖ, |
ἔφη
ὁ
Πρωταγόρας.
Οὐκοῦν
τὴν |
[332] |
τοὐναντίον
ἐστὶν
ἡ
σοφία;
Ἔμοιγε
|
δοκεῖ, |
ἔφη.
Πότερον
δὲ
ὅταν
πράττωσιν |
[312] |
πρέπει.
Πάνυ
μὲν
οὖν
μοι
|
δοκεῖ, |
ἔφη,
τοιαύτη
μᾶλλον
εἶναι
ἡ |
[331] |
συνδοκεῖ
οὕτως.
Οὐ
πάνυ
μοι
|
δοκεῖ, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
οὕτως
ἁπλοῦν
|
[352] |
φρόνησιν
βοηθεῖν
τῷ
ἀνθρώπῳ;
Καὶ
|
δοκεῖ, |
ἔφη,
ὥσπερ
σὺ
λέγεις,
ὦ |
[352] |
σοὶ
τοιοῦτόν
τι
περὶ
αὐτῆς
|
δοκεῖ, |
ἢ
καλόν
τε
εἶναι
ἡ |
[361] |
δ´
ὡς
διδακτόν.
καί
μοι
|
δοκεῖ |
ἡμῶν
ἡ
ἄρτι
ἔξοδος
τῶν |
[362] |
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν,
εἴ
σοι
|
δοκεῖ. |
καὶ
γὰρ
ἐμοὶ
οἷπερ
ἔφην |
[336] |
ὁρᾷς;
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
δίκαια
|
δοκεῖ |
λέγειν
Πρωταγόρας
ἀξιῶν
αὑτῷ
τε |
[336] |
Πρόδικε
καὶ
Ἱππία,
Καλλίας
μὲν
|
δοκεῖ |
μοι
μάλα
πρὸς
(Πρωταγόρου
εἶναι, |
[347] |
μετὰ
σοῦ
σκοπούμενος.
καὶ
γὰρ
|
δοκεῖ |
μοι
τὸ
περὶ
ποιήσεως
διαλέγεσθαι |
[351] |
τὰ
ἀνιαρὰ
κακά·
ἀλλά
μοι
|
δοκεῖ |
οὐ
μόνον
πρὸς
τὴν
νῦν
|
[314] |
προθύρῳ
διελεγόμεθα
ἕως
συνωμολογήσαμεν
ἀλλήλοις.
|
δοκεῖ |
οὖν
μοι,
ὁ
θυρωρός,
εὐνοῦχός |
[351] |
τελευτήσειεν;
οὐκ
εὖ
ἄν
σοι
|
δοκεῖ |
οὕτως
βεβιωκέναι;
Ἔμοιγ´,
ἔφη.
Τὸ |
[359] |
Ἀληθῆ
λέγεις,
καὶ
ἀεὶ
ἔμοιγε
|
δοκεῖ |
οὕτως.
Ὀρθῶς
γε,
ἔφην
ἐγώ. |
[339] |
λέγεις.
πότερον
οὖν
καλῶς
σοι
|
δοκεῖ |
πεποιῆσθαι
καὶ
ὀρθῶς,
ἢ
οὔ; |
[342] |
δ´
ἐγώ,
ἅ
γέ
μοι
|
δοκεῖ |
περὶ
τοῦ
ᾄσματος
τούτου,
πειράσομαι |
[351] |
δὲ
κακῶς;
Ἔφη.
Ἆρ´
οὖν
|
δοκεῖ |
σοι
ἄνθρωπος
ἂν
εὖ
ζῆν, |
[348] |
τὸν
Καλλίαν
βλέψας,
Ὦ
Καλλία,
|
δοκεῖ |
σοι,
ἔφη,
καὶ
νῦν
καλῶς |
[333] |
σύ
γε
ἀποκρίνῃ,
εἴτ´
οὖν
|
δοκεῖ |
σοι
ταῦτα
εἴτε
μή·
τὸν |
[309] |
τῶν
γε
νῦν,
εἴ
σοι
|
δοκεῖ
|
σοφώτατος
εἶναι
Πρωταγόρας.
(ΕΤ.
Ὢ |
[330] |
οὐδὲν
πρᾶγμα;
ἐμοὶ
μὲν
γὰρ
|
δοκεῖ· |
τί
δὲ
σοί;
Κἀμοί,
ἔφη. |
[348] |
καὶ
διδόντες.
τοὺς
τοιούτους
μοι
|
δοκεῖ |
χρῆναι
μᾶλλον
μιμεῖσθαι
ἐμέ
τε
|
[347] |
σε
ἐγὼ
ψέγω.
ταῦτά
μοι
|
δοκεῖ, |
ὦ
Πρόδικε
καὶ
Πρωταγόρα,
ἦν |
[352] |
ἐπιστήμην;
πότερον
καὶ
τοῦτό
σοι
|
δοκεῖ |
ὥσπερ
τοῖς
πολλοῖς
ἀνθρώποις,
ἢ |