Pages |
[339] |
ὑπέθετο
χαλεπὸν
εἶναι
ἄνδρα
ἀγαθὸν
|
γενέσθαι |
ἀλαθείᾳ,
ὀλίγον
δὲ
τοῦ
ποιήματος |
[344] |
(τῷ
δὲ
κακῷ
οὐκ
ἐγχωρεῖ
|
γενέσθαι, |
ἀλλ´
ἀεὶ
εἶναι
ἀνάγκη.
ὥστε |
[338] |
δεῖ
τούτου
ἕνεκα
ἕνα
ἐπιστάτην
|
γενέσθαι, |
ἀλλὰ
πάντες
κοινῇ
ἐπιστατήσετε.
Ἐδόκει |
[345] |
οὐχ
οἷόν
τε,
διατελοῦντα
ἀγαθόν,
|
γενέσθαι |
δὲ
ἀγαθὸν
οἷόν
τε,
καὶ |
[345] |
ἀεί—
ἀλλ´
εἰ
μέλλει
κακὸς
|
γενέσθαι, |
δεῖ
αὐτὸν
πρότερον
ἀγαθὸν
γενέσθαι. |
[345] |
οὔ
ποτ´
ἐγὼ
τὸ
μὴ
|
γενέσθαι |
δυνατὸν
διζήμενος
κενεὰν
ἐς
ἄπρακτον |
[340] |
ὅδε,
τὸ
εἶναι
καὶ
τὸ
|
γενέσθαι. |
εἰ
δὲ
μὴ
τὸ
αὐτό |
[312] |
τι
ἡμέρας,
ὥστε
καταφανῆ
αὐτὸν
|
γενέσθαι— |
Εἰ
μέν
τι
τοῖς
ἔμπροσθεν |
[316] |
δὲ
οἴεταί
οἱ
μάλιστ´
ἂν
|
γενέσθαι, |
εἰ
σοὶ
συγγένοιτο·
ταῦτ´
οὖν |
[316] |
ἐπιθυμεῖν
δέ
μοι
(δοκεῖ
ἐλλόγιμος
|
γενέσθαι |
ἐν
τῇ
πόλει,
τοῦτο
δὲ |
[353] |
οἶμαι
ἂν
ἔγωγε
κάλλιστα
φανερὸν
|
γενέσθαι, |
ἕπου·
εἰ
δὲ
μὴ
βούλει, |
[340] |
ὁ
Πιττακὸς
ἔλεγεν
τὸ
χαλεπόν,
|
γενέσθαι
|
ἐσθλόν,
ὥσπερ
ὁ
Σιμωνίδης,
ἀλλὰ |
[313] |
τῳ
διακινδυνεύοντα
ἢ
χρηστὸν
αὐτὸ
|
γενέσθαι |
ἢ
πονηρόν,
πολλὰ
ἂν
περιεσκέψω |
[328] |
πρὸς
τὸ
καλὸν
καὶ
ἀγαθὸν
|
γενέσθαι, |
καὶ
ἀξίως
τοῦ
μισθοῦ
ὃν |
[361] |
πᾶσαν
προθυμίαν
ἔχω
καταφανῆ
αὐτὰ
|
γενέσθαι, |
καὶ
βουλοίμην
ἂν
ταῦτα
διεξελθόντας
|
[321] |
αὐτὴν
κτητήν
τῳ
ἢ
χρησίμην
|
γενέσθαι— |
καὶ
οὕτω
δὴ
δωρεῖται
ἀνθρώπῳ. |
[340] |
ταὐτόν
σοι
δοκεῖ
εἶναι
τὸ
|
γενέσθαι |
καὶ
τὸ
εἶναι,
ἢ
ἄλλο; |
[340] |
καὶ
ἄλλοι
πολλοὶ
καθ´
Ἡσίοδον
|
γενέσθαι |
μὲν
ἀγαθὸν
χαλεπὸν
εἶναι—
τῆς |
[344] |
ἂν
εἰ
λέγοι
λόγον,
ὅτι
|
γενέσθαι |
μὲν
ἄνδρα
ἀγαθὸν
χαλεπὸν
ἀλαθέως, |
[344] |
λέγεις·
οὐ
γὰρ
εἶναι
ἀλλὰ
|
γενέσθαι |
μέν
ἐστιν
ἄνδρα
ἀγαθὸν
χερσί |
[343] |
ἀμφισβητοῦντα
εἰπεῖν
ὅτι
Οὔκ,
ἀλλὰ
|
γενέσθαι |
μὲν
χαλεπὸν
ἄνδρα
ἀγαθόν
ἐστιν, |
[344] |
ἐσθλὸν
ἔμμεναι·
τὸ
δ´
ἐστὶ
|
γενέσθαι |
μὲν
χαλεπόν,
δυνατὸν
δέ,
ἐσθλόν, |
[326] |
ζηλῶν
μιμῆται
καὶ
ὀρέγηται
τοιοῦτος
|
γενέσθαι. |
οἵ
τ´
αὖ
κιθαρισταί,
ἕτερα |
[340] |
αὐτό
ἐστιν
τὸ
εἶναι
τῷ
|
γενέσθαι, |
οὐκ
ἐναντία
λέγει
ὁ
Σιμωνίδης |
[340] |
ἀπεφήνατο,
ὅτι
ἄνδρα
(ἀγαθὸν
ἀληθείᾳ
|
γενέσθαι |
χαλεπὸν
εἴη;
Ἀληθῆ
λέγεις,
ἔφη
|
[343] |
βουλόμενος
λέγειν
ὅτι
ἄνδρα
ἀγαθὸν
|
γενέσθαι |
χαλεπόν,
(ἔπειτα
ἐνέβαλε
τὸ
μέν. |
[339] |
ὅτι—
(ἄνδρ´
ἀγαθὸν
μὲν
ἀλαθέως
|
γενέσθαι |
χαλεπόν,
χερσίν
τε
καὶ
ποσὶ |
[344] |
μὲν
γὰρ
ἐσθλῷ
ἐγχωρεῖ
κακῷ
|
γενέσθαι, |
ὥσπερ
καὶ
παρ´
ἄλλου
ποιητοῦ |
[345] |
γενέσθαι,
δεῖ
αὐτὸν
πρότερον
ἀγαθὸν
|
γενέσθαι. |
ὥστε
καὶ
τοῦτο
τοῦ
ᾄσματος |