Pages |
[312] |
εἴπερ
γε
ἃ
διανοοῦμαι
χρὴ
|
λέγειν. |
Ἀλλ´
ἄρα,
ὦ
Ἱππόκρατες,
μὴ
|
[310] |
ἐπαινοῦσιν
καί
φασιν
σοφώτατον
εἶναι
|
λέγειν· |
ἀλλὰ
τί
οὐ
βαδίζομεν
παρ´ |
[319] |
ἂν
εἴη
καὶ
πράττειν
καὶ
|
λέγειν. |
Ἆρα,
ἔφην
ἐγώ,
ἕπομαί
σου |
[340] |
ἐμοί.
οὐ
γὰρ
φαίνεται
ἐναντία
|
λέγειν |
αὐτὸς
αὑτῷ
Σιμωνίδης.
σὺ
γάρ, |
[312] |
σοφιστὴς
περὶ
τίνος
δεινὸν
ποιεῖ
|
λέγειν; |
Δῆλον
ὅτι
περὶ
οὗπερ
καὶ
|
[347] |
τῶν
μεγίστων
ψευδόμενος
δοκεῖς
ἀληθῆ
|
λέγειν, |
διὰ
ταῦτά
σε
ἐγὼ
ψέγω. |
[320] |
κάμπτομαι
καὶ
οἶμαί
τί
σε
|
λέγειν |
διὰ
τὸ
ἡγεῖσθαί
σε
πολλῶν
|
[334] |
περὶ
τῶν
αὐτῶν
καὶ
μακρὰ
|
λέγειν, |
ἐὰν
βούλῃ,
οὕτως
ὥστε
τὸν |
[354] |
ἢ
ἔχετέ
τι
ἄλλο
τέλος
|
(λέγειν, |
εἰς
ὃ
ἀποβλέψαντες
αὐτὰ
ἀγαθὰ |
[323] |
ἐκεῖ
σωφροσύνην
ἡγοῦντο
εἶναι,
τἀληθῆ
|
λέγειν, |
ἐνταῦθα
μανίαν,
καί
φασιν
πάντας |
[358] |
λόγος)
πότερον
δοκῶ
ὑμῖν
ἀληθῆ
|
λέγειν |
ἢ
ψεύδεσθαι.
Ὑπερφυῶς
ἐδόκει
ἅπασιν |
[320] |
ἔφη,
χαριέστερον
εἶναι
μῦθον
ὑμῖν
|
λέγειν. |
Ἦν
γάρ
ποτε
χρόνος
ὅτε |
[312] |
ἢ
ἐπιστάτην
τοῦ
ποιῆσαι
δεινὸν
|
λέγειν; |
Ἴσως
ἄν,
ἦν
δ´
ἐγώ, |
[312] |
Δί´,
ἔφη,
οὐκέτι
ἔχω
σοι
|
λέγειν. |
~(Καὶ
ἐγὼ
εἶπον
μετὰ
τοῦτο· |
[341] |
τοῦδε.
(ἔχεις
τι
πρὸς
ταῦτα
|
λέγειν; |
Καὶ
ὁ
Πρωταγόρας,
Πολλοῦ
γε |
[312] |
δ´
ἐγώ,
τοῦτο
μὲν
ἔξεστι
|
λέγειν |
καὶ
περὶ
ζωγράφων
καὶ
περὶ
|
[319] |
ἢ
αὐτὸς
ἀποστῇ
ὁ
ἐπιχειρῶν
|
λέγειν
|
καταθορυβηθείς,
ἢ
οἱ
τοξόται
αὐτὸν |
[320] |
καὶ
ἄλλους
σοι
παμπόλλους
ἔχω
|
λέγειν, |
οἳ
αὐτοὶ
ἀγαθοὶ
ὄντες
οὐδένα |
[343] |
μανικὸν
ἂν
φανείη,
εἰ
βουλόμενος
|
λέγειν |
ὅτι
ἄνδρα
ἀγαθὸν
γενέσθαι
χαλεπόν, |
[312] |
ὁ
κιθαριστὴς
(δεινὸν
δήπου
ποιεῖ
|
λέγειν |
περὶ
οὗπερ
καὶ
ἐπιστήμονα,
περὶ |
[336] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
δίκαια
δοκεῖ
|
λέγειν
|
Πρωταγόρας
ἀξιῶν
αὑτῷ
τε
ἐξεῖναι |
[361] |
ἡ
ἀρετή,
ὥσπερ
Πρωταγόρας
ἐπεχείρει
|
λέγειν, |
σαφῶς
οὐκ
ἂν
ἦν
διδακτόν· |
[341] |
οἶμαι,
ἔφην,
ὦ
Πρωταγόρα,
τοῦτο
|
λέγειν
|
Σιμωνίδην,
καὶ
Πρόδικόν
γε
τόνδε |
[356] |
ὅτι
οὐκ
ἂν
ἔχοιεν
ἄλλως
|
λέγειν. |
Συνεδόκει
καὶ
ἐκείνῳ.
Ὅτε
δὴ |
[326] |
γιγνόμενοι
χρήσιμοι
ὦσιν
εἰς
τὸ
|
λέγειν |
τε
καὶ
πράττειν·
πᾶς
γὰρ |
[319] |
τῷ
λόγῳ;
δοκεῖς
γάρ
μοι
|
λέγειν |
τὴν
πολιτικὴν
τέχνην
καὶ
ὑπισχνεῖσθαι |
[348] |
ταῦτα
διασκέψασθαι.
ἡγοῦμαι
γὰρ
πάνυ
|
λέγειν |
τι
τὸν
Ὅμηρον
τὸ—
(σύν |
[343] |
τοῦ
Πιττακοῦ
ῥῆμα
ὥσπερ
ἐρίζοντα
|
λέγειν |
τὸν
Σιμωνίδην·
λέγοντος
τοῦ
Πιττακοῦ |
[336] |
μὲν
οὖν
δοκεῖ
ἐπιεικέστερα
Σωκράτης
|
λέγειν· |
χρὴ
γὰρ
ἕκαστον
τὴν
ἑαυτοῦ |
[337] |
Πρόδικος,
Καλῶς
μοι,
ἔφη,
δοκεῖς
|
λέγειν, |
ὦ
Κριτία·
χρὴ
γὰρ
τοὺς |
[341] |
ἔμμεναι.
Ἀλλὰ
τί
οἴει,
ἔφη,
|
λέγειν, |
ὦ
Σώκρατες,
Σιμωνίδην
ἄλλο
ἢ |
[350] |
χρωμένῳ
τοῖς
αὐτοῖς
τεκμηρίοις
τούτοις,
|
λέγειν |
ὡς
κατὰ
τὴν
ἐμὴν
ὁμολογίαν |
[312] |
ὅτου
ὁ
σοφιστὴς
δεινὸν
ποιεῖ
|
λέγειν· |
ὥσπερ
ὁ
κιθαριστὴς
(δεινὸν
δήπου |