Alphabétiquement     [«   »]
τῷ 79
τῷδε 3
Τῶν 1
τῶν 200
τῶνδε 1
ὑβριστὴς 1
ὑγίειαί 1
Fréquences     [«    »]
174 ἂν
170
184 μὲν
200 τῶν
206 τὸ
290 δὲ
962 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras

τῶν


Pages
[355]   δέον αὐτὸν πράττειν, ἡττώμενος ὑπὸ  τῶν   ἀγαθῶν. ἆρα, φήσει, οὐκ ἀξίων
[327]   τι, ἔφη, μᾶλλον, Σώκρατες,  τῶν   ἀγαθῶν αὐλητῶν ἀγαθοὺς αὐλητὰς τοὺς
[355]   τῶν κακῶν τὰ κακὰ  τῶν   ἀγαθῶν; κατ´ ἄλλο τι
[358]   κακὰ εἶναι ἐθέλειν ἰέναι ἀντὶ  τῶν   ἀγαθῶν· ὅταν τε ἀναγκασθῇ δυοῖν
[326]   μὴ διδακτόν. Διὰ τί οὖν  τῶν   ἀγαθῶν πατέρων πολλοὶ ὑεῖς φαῦλοι
[328]   ἡγοῦνται, καὶ ὅτι οὐδὲν θαυμαστὸν  τῶν   ἀγαθῶν πατέρων φαύλους ὑεῖς γίγνεσθαι
[355]   ἀξίων ὄντων νικᾶν ἐν ὑμῖν  τῶν   ἀγαθῶν τὰ κακά, ἀξίων;
[324]   ἣν ἀπορεῖς περὶ τῶν ἀνδρῶν  τῶν   ἀγαθῶν, τί δήποτε οἱ ἄνδρες
[313]   ὢν ἔμπορός τις κάπηλος  τῶν   ἀγωγίμων, ἀφ´ ὧν ψυχὴ τρέφεται;
[337]   γὰρ ἔστιν παρὰ ταῖς ψυχαῖς  τῶν   ἀκουόντων ἄνευ ἀπάτης, ἐπαινεῖσθαι δὲ
[336]   τὸ ἐρώτημα ἦν οἱ πολλοὶ  τῶν   ἀκουόντων· ἐπεὶ Σωκράτη γε ἐγὼ
[339]   πολλοῖς θόρυβον παρέσχεν καὶ ἔπαινον  (τῶν   ἀκουόντων· καὶ ἐγὼ τὸ μὲν
[320]   ἐποίησαν οὔτε τῶν οἰκείων οὔτε  τῶν   ἀλλοτρίων. ἐγὼ οὖν, Πρωταγόρα,
[328]   εἷς εἶναι, καὶ διαφερόντως ἂν  τῶν   ἄλλων ἀνθρώπων ὀνῆσαί τινα πρὸς
[352]   ὥσπερ περὶ ἀνδραπόδου, περιελκομένης ὑπὸ  τῶν   ἄλλων ἁπάντων. ἆρ´ οὖν καὶ
[357]   ἂν ἐνῇ, καὶ ἡδονῆς καὶ  τῶν   ἄλλων ἁπάντων· ὑμεῖς δὲ δὴ
[339]   ἰλιγγίασα εἰπόντος αὐτοῦ ταῦτα καὶ  τῶν   ἄλλων ἐπιθορυβησάντων· ἔπειτα— ὥς γε
[334]   καὶ ταῖς θριξὶν πολεμιώτατον ταῖς  τῶν   ἄλλων ζῴων πλὴν ταῖς τοῦ
[318]   συγγένηται, βελτίων ἄπεισι γενόμενος καὶ  τῶν   ἄλλων ἡμερῶν ἑκάστης οὕτως ἐπιδώσει
[316]   βουλόμενοι διαλεχθῆναι καὶ μετὰ  τῶν   ἄλλων; Ἡμῖν μέν, ἦν δ´
[359]   ὅτι πολὺ διαφέρει ἀνδρεία  τῶν   ἄλλων μορίων τῆς ἀρετῆς. καὶ
[330]   δύναμις αὐτοῦ αὐτή· οὐδὲ  τῶν   ἄλλων οὐδέν ἐστιν οἷον τὸ
[328]   ῥᾴδιον, οὕτω δὲ ἀρετῆς καὶ  τῶν   ἄλλων πάντων· ἀλλὰ κἂν εἰ
[348]   βέλτιστ´ ἂν ἐπισκέψασθαι καὶ περὶ  τῶν   ἄλλων (περὶ ὧν εἰκὸς σκοπεῖσθαι
[316]   νέων τοὺς βελτίστους ἀπολείποντας τὰς  τῶν   ἄλλων συνουσίας, καὶ οἰκείων καὶ
[348]   καὶ τοῦ Καλλίου δεομένου καὶ  τῶν   ἄλλων σχεδόν τι τῶν παρόντων,
[327]   οὐδεὶς φθονεῖ οὐδ´ (ἀποκρύπτεται ὥσπερ  τῶν   ἄλλων τεχνημάτων— λυσιτελεῖ γὰρ οἶμαι
[359]   δὲ ἓν πάνυ πολὺ διαφέρειν  τῶν   ἄλλων, τὴν ἀνδρείαν, γνώσεσθαι δέ
[324]   ἀπορία ἐστίν, ἣν ἀπορεῖς περὶ  τῶν   ἀνδρῶν τῶν ἀγαθῶν, τί δήποτε
[352]   οὐχὶ πάντων κράτιστον φάναι εἶναι  τῶν   ἀνθρωπείων πραγμάτων. Καλῶς γε, ἔφην
[349]   ἀληθῆ λέγω· εὑρήσεις γὰρ πολλοὺς  τῶν   ἀνθρώπων ἀδικωτάτους μὲν ὄντας καὶ
[359]   δή, Σώκρατες, οὕτως ὑπὸ  τῶν   ἀνθρώπων. Ἀληθῆ, ἔφην ἐγώ, λέγεις·
[337]   ἀποφήνασθαι, ἀλλ´ ὥσπερ τοὺς φαυλοτάτους  τῶν   ἀνθρώπων διαφέρεσθαι ἀλλήλοις. ἐγὼ μὲν
[352]   οἶσθα οὖν ὅτι οἱ πολλοὶ  τῶν   ἀνθρώπων ἐμοί τε καὶ σοὶ
[351]   δέ τινας, ἔφην, Πρωταγόρα,  τῶν   ἀνθρώπων εὖ ζῆν, τοὺς δὲ
[337]   δὲ νόμος, τύραννος ὢν  τῶν   ἀνθρώπων, πολλὰ παρὰ τὴν φύσιν
[333]   ὁμολογεῖν, ἐπεὶ πολλοί γέ φασιν  τῶν   ἀνθρώπων. Πότερον οὖν πρὸς ἐκείνους
[317]   ἐβουλήθησαν— οὐ γὰρ λαθεῖν  τῶν   ἀνθρώπων τοὺς δυναμένους ἐν ταῖς
[356]   ἐὰν (δὲ τὰ ἡδέα ὑπὸ  τῶν   ἀνιαρῶν, οὐ πρακτέα. μή πῃ
[351]   ἔστι δ´ αὖ καὶ  τῶν   ἀνιαρῶν οὐκ ἔστι κακά, ἔστι
[311]   ἐλθὼν Ἱπποκράτη τὸν Κῷον, τὸν  τῶν   Ἀσκληπιαδῶν, ἀργύριον τελεῖν ὑπὲρ σαυτοῦ
[347]   πολλοῦ μισθούμενοι ἀλλοτρίαν φωνὴν τὴν  τῶν   αὐλῶν, καὶ διὰ τῆς ἐκείνων
[334]   αὐτὸς καὶ ἄλλον διδάξαι περὶ  τῶν   αὐτῶν καὶ μακρὰ λέγειν, ἐὰν
[325]   τὴν φωνήν, παρατιθέασιν αὐτοῖς ἐπὶ  τῶν   βάθρων ἀναγιγνώσκειν ποιητῶν ἀγαθῶν ποιήματα
[317]   σοφῶν, καὶ αὐτοί τε ἀντιλαβόμενοι  τῶν   βάθρων καὶ τῶν κλινῶν κατεσκευάζομεν
[338]   ὀρθῶς ἂν ἔχοι τὸν χείρω  τῶν   βελτιόνων ἐπιστατεῖν, εἴτε ὅμοιος, οὐδ´
[346]   μωμήσομαι— οὐ γάρ εἰμι φιλόμωμος—  τῶν   γὰρ ἠλιθίων ἀπείρων γενέθλα, ὥστ´
[309]   (ΣΩ. Σοφωτάτῳ μὲν οὖν δήπου  τῶν   γε νῦν, εἴ σοι δοκεῖ
[319]   καλὸς καὶ πλούσιος καὶ  τῶν   γενναίων, οὐδέν τι μᾶλλον ἀποδέχονται,
[346]   ἐπιδεικνύναι καὶ κατηγορεῖν τὴν πονηρίαν  τῶν   γονέων πατρίδος, ἵνα αὐτοῖς
[326]   ἀναγκάζουσι γράφειν κατὰ τὴν ὑφήγησιν  τῶν   γραμμῶν, ὣς δὲ καὶ
[343]   (τῶν μὲν ὡς ἀληθῶς ἀγαθῶν,  τῶν   δὲ ἀγαθῶν μέν, οὐ μέντοι
[328]   Σώκρατες, τούτων διδάσκαλον φανῆναι,  τῶν   δὲ ἀπείρων παντάπασι ῥᾴδιον, οὕτω
[360]   Δειλοὶ δὲ οὐ διὰ τὴν  τῶν   δεινῶν ἀμαθίαν ἐφάνησαν ὄντες; Πάνυ
[360]   παρὰ σοῦ; Συνέφη. Οὐκοῦν  τῶν   δεινῶν καὶ μὴ δεινῶν ἀμαθία
[360]   ἐνταῦθα ἐπένευσεν. σοφία ἄρα  τῶν   δεινῶν καὶ μὴ δεινῶν ἀνδρεία
[360]   (ἀνδρεία δειλίᾳ. Ἔφη. Οὐκοῦν  τῶν   δεινῶν καὶ μὴ δεινῶν σοφία
[328]   περὶ αὐτῶν τούτων συγγένοιτο ὁτῳοῦν  τῶν   ~(δημηγόρων, τάχ´ ἂν καὶ τοιούτους
[338]   σὲ τὸ ἀκριβὲς τοῦτο εἶδος  τῶν   διαλόγων ζητεῖν τὸ κατὰ βραχὺ
[336]   μή, τίς τρόπος ἔσται  τῶν   διαλόγων; χωρὶς γὰρ ἔγωγ´ ᾤμην
[327]   μὴ ἐφθόνει τούτου, ὥσπερ νῦν  τῶν   δικαίων καὶ τῶν νομίμων οὐδεὶς
[335]   Ἱμεραίῳ δρομεῖ ἀκμάζοντι ἕπεσθαι,  τῶν   δολιχοδρόμων τῳ τῶν ἡμεροδρόμων
[347]   ἑαυτῶν φωνῆς καὶ τῶν λόγων  τῶν   ἑαυτῶν ὑπὸ ἀπαιδευσίας, τιμίας ποιοῦσι
[356]   πόρρω ἐάντε τὰ πόρρω ὑπὸ  τῶν   ἐγγύς, ταύτην τὴν πρᾶξιν πρακτέον
[312]   τῶν πρὸς τὴν ἀπεργασίαν τὴν  τῶν   εἰκόνων, καὶ τἆλλα οὕτως. εἰ
[342]   ἐστιν παλαιοτάτη τε καὶ πλείστη  τῶν   Ἑλλήνων ἐν Κρήτῃ τε καὶ
[337]   πραγμάτων εἰδέναι, σοφωτάτους δὲ ὄντας  τῶν   Ἑλλήνων, καὶ κατ´ αὐτὸ τοῦτο
[342]   μὴ κατάδηλοι ὦσιν ὅτι σοφίᾳ  τῶν   Ἑλλήνων περίεισιν, ὥσπερ οὓς Πρωταγόρας
[342]   φοροῦσιν, ὡς δὴ τούτοις κρατοῦντας  τῶν   Ἑλλήνων τοὺς Λακεδαιμονίους· οἱ δὲ
[361]   ὅτι οὐκ ἂν θαυμάζοιμι εἰ  τῶν   ἐλλογίμων γένοιο ἀνδρῶν ἐπὶ σοφίᾳ.
[310]   (τούτῳ εἴη· ὡς οὔτ´ ἂν  τῶν   ἐμῶν ἐπιλίποιμι οὐδὲν οὔτε τῶν
[354]   ἔχει, λύπας μείζους παρασκευάζῃ  τῶν   ἐν (αὐτῷ ἡδονῶν· ἐπεὶ εἰ
[354]   ἀγαθόν, ὅταν μείζους λύπας  τῶν   ἐν αὐτῷ οὐσῶν ἀπαλλάττῃ
[327]   ὅστις σοι ἀδικώτατος φαίνεται ἄνθρωπος  τῶν   ἐν νόμοις καὶ ἀνθρώποις τεθραμμένων,
[344]   γὰρ ἔστι καὶ περὶ ἑκάστου  τῶν   (ἐν τῷ ᾄσματι εἰρημένων ἀποδεῖξαι
[332]   ἦν δ´ ἐγώ, ἑνὶ ἑκάστῳ  τῶν   ἐναντίων ἓν μόνον ἐστὶν ἐναντίον
[317]   βούλεσθε, περὶ τούτων ἁπάντων ἐναντίον  τῶν   ἔνδον ὄντων τὸν λόγον ποιεῖσθαι.
[327]   καὶ ἀνολοφύραι´ ἂν ποθῶν τὴν  τῶν   ἐνθάδε ἀνθρώπων (πονηρίαν. νῦν δὲ
[327]   μάλιστα πάντων οὕτως— ἐνθυμήθητι ἄλλο  τῶν   ἐπιτηδευμάτων ὁτιοῦν καὶ μαθημάτων προελόμενος.
[316]   ἥκετε; Ἱπποκράτης ὅδε ἐστὶν μὲν  τῶν   ἐπιχωρίων, Ἀπολλοδώρου ὑός, οἰκίας μεγάλης
[315]   κεκηλημένοι— ἦσαν δέ τινες καὶ  τῶν   ἐπιχωρίων ἐν τῷ χορῷ. τοῦτον
[313]   τῷ ἀδελφῷ (ἐπεκοινώσω οὔτε ἡμῶν  τῶν   ἑταίρων οὐδενί, εἴτ´ ἐπιτρεπτέον εἴτε
[329]   μόρια οὐδὲν διαφέρει τὰ ἕτερα  τῶν   ἑτέρων, ἀλλήλων καὶ τοῦ ὅλου,
[324]   τὸν λόγον καὶ Ἀθηναῖοί εἰσι  τῶν   ἡγουμένων παρασκευαστὸν εἶναι καὶ διδακτὸν
[356]   ὅτι ἀνιαρά ἐστιν, ~ἡττώμενος (ὑπὸ  τῶν   ἡδέων, δῆλον ὅτι ἀναξίων ὄντων
[356]   μὲν τὰ ἀνιαρὰ ὑπερβάλληται ὑπὸ  τῶν   ἡδέων, ἐάντε τὰ ἐγγὺς ὑπὸ
[351]   ἐμόν, ὅτι ἔστι μὲν  τῶν   ἡδέων οὐκ ἔστιν ἀγαθά, ἔστι
[355]   αὐτά, ἐξὸν μὴ πράττειν, ὑπὸ  τῶν   ἡδονῶν (ἀγόμενος καὶ ἐκπληττόμενος· καὶ
[357]   ἐπιστήμης ἐνδείᾳ ἐξαμαρτάνειν περὶ τὴν  τῶν   ἡδονῶν αἵρεσιν καὶ λυπῶν τοὺς
[353]   εἶναι, ἡμεῖς ἥττω εἶναι  τῶν   ἡδονῶν ἐλέγομεν; εἴποιμ´ ἂν ἔγωγε
[353]   τὸ πάθος, ~ὅ φασιν ὑπὸ  (τῶν   ἡδονῶν ἡττᾶσθαι καὶ οὐ πράττειν
[354]   ποτε τοῦτο ὑμεῖς καλεῖτε  τῶν   ἡδονῶν ἥττω εἶναι· ἔπειτα ἐν
[355]   ἐξημάρτανεν ὅν φαμεν ἥττω εἶναι  τῶν   ἡδονῶν. Κατὰ τί δέ, φήσει
[335]   τῶν δολιχοδρόμων τῳ  τῶν   ἡμεροδρόμων διαθεῖν τε καὶ ἕπεσθαι,
[322]   οὐκ ἦσαν· ἀπώλλυντο οὖν ὑπὸ  τῶν   θηρίων διὰ τὸ πανταχῇ αὐτῶν
[322]   βοηθὸς ἦν, πρὸς δὲ τὸν  τῶν   θηρίων πόλεμον ἐνδεής πολιτικὴν γὰρ
[354]   τὰς στρατείας καὶ τὰς ὑπὸ  τῶν   ἰατρῶν θεραπείας τὰς διὰ καύσεών
[329]   Περικλέους ἄλλου τινὸς  τῶν   ἱκανῶν εἰπεῖν· εἰ δὲ ἐπανέροιτό
[350]   Ὅτι ἐπίστανται. Τίνες δὲ ἀπὸ  τῶν   ἵππων πολεμεῖν θαρραλέοι εἰσίν; πότερον
[355]   φήσει ἴσως, ἀνάξιά ἐστιν τἀγαθὰ  τῶν   κακῶν τὰ κακὰ τῶν
[345]   ἰατρὸν ποιεῖ; δῆλον ὅτι  τῶν   καμνόντων τῆς θεραπείας μάθησις. κακὸς
[315]   νῦν δὲ ὑπὸ τοῦ πλήθους  τῶν   καταλυόντων Καλλίας καὶ τοῦτο
[317]   τε ἀντιλαβόμενοι τῶν βάθρων καὶ  τῶν   κλινῶν κατεσκευάζομεν παρὰ τῷ Ἱππίᾳ—
[342]   φαινόμενον, ἔπειτα, ὅπου ἂν τύχῃ  τῶν   λεγομένων, ἐνέβαλεν ῥῆμα ἄξιον λόγου
[315]   δὲ οἳ ὄπισθεν ἠκολούθουν ἐπακούοντες  τῶν   λεγομένων τὸ μὲν πολὺ ξένοι
[347]   αὑτοῖς ἱκανοὺς ὄντας συνεῖναι ἄνευ  τῶν   λήρων τε καὶ παιδιῶν τούτων
[337]   ὑμᾶς συγχωρεῖν καὶ ἀλλήλοις περὶ  τῶν   λόγων ἀμφισβητεῖν μέν, (ἐρίζειν δὲ
[338]   ἐφέντα, φεύγειν εἰς τὸ πέλαγος  τῶν   λόγων ἀποκρύψαντα γῆν, ἀλλὰ μέσον
[338]   ὅτι αἰσχρὸν εἴη βραβευτὴν ἑλέσθαι  τῶν   λόγων. εἴτε γὰρ χείρων ἔσται
[338]   ὑμῖν (φυλάξει τὸ μέτριον μῆκος  τῶν   λόγων ἑκατέρου. Ταῦτα ἤρεσε τοῖς
[361]   τὴν προθυμίαν καὶ τὴν διέξοδον  τῶν   λόγων. καὶ γὰρ οὔτε (τἆλλα
[333]   Πότερον οὖν, Πρωταγόρα, λύσωμεν  τῶν   λόγων; τὸ ἓν ἑνὶ μόνον
[347]   διὰ τῆς ἑαυτῶν φωνῆς καὶ  τῶν   λόγων τῶν ἑαυτῶν ὑπὸ ἀπαιδευσίας,
[361]   δοκεῖ ἡμῶν ἄρτι ἔξοδος  τῶν   λόγων ὥσπερ ἄνθρωπος κατηγορεῖν τε
[354]   οὐσῶν ἀπαλλάττῃ μείζους ἡδονὰς  τῶν   λυπῶν παρασκευάζῃ; ἐπεὶ εἰ πρὸς
[314]   πολὺ μείζων κίνδυνος ἐν τῇ  τῶν   μαθημάτων ὠνῇ ἐν τῇ
[356]   πράξεσιν καὶ ἐν ταῖς αἱρέσεσιν  τῶν   μεγάλων τε καὶ σμικρῶν,
[347]   δὲ σφόδρα γὰρ καὶ περὶ  τῶν   μεγίστων ψευδόμενος δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν,
[361]   ἐντυγχάνω πολὺ μάλιστα ἄγαμαι σέ,  τῶν   μὲν τηλικούτων καὶ πάνυ· καὶ
[343]   ἀλήθειαν, ὡς ἄρα ὄντων τινῶν  (τῶν   μὲν ὡς ἀληθῶς ἀγαθῶν, τῶν
[315]   δὲ περὶ φύσεώς τε καὶ  τῶν   μετεώρων ἀστρονομικὰ ἄττα διερωτᾶν τὸν
[350]   τοῦτο ζητεῖς, ἔφη, οἱ ἐπιστήμονες  τῶν   μὴ ἐπισταμένων θαρραλεώτεροί εἰσιν, καὶ
[350]   οἱ ἐπιστάμενοι παλαίειν δυνατώτεροί εἰσιν  τῶν   μὴ ἐπισταμένων παλαίειν καὶ αὐτοὶ
[330]   καὶ μέγιστόν γε σοφία  τῶν   μορίων. Ἕκαστον δὲ αὐτῶν ἐστιν,
[346]   τῇ φωνῇ ἐνταῦθα κέχρηται τῇ  (τῶν   Μυτιληναίων, ὡς πρὸς Πιττακὸν λέγων
[319]   παραδιδόναι· ἐπεὶ Περικλῆς, τουτωνὶ  τῶν   νεανίσκων πατήρ, τούτους μὲν
[342]   ξένους, καὶ αὐτοὶ οὐδένα ἐῶσιν  τῶν   νέων (εἰς τὰς ἄλλας πόλεις
[316]   μεγάλας, καὶ ἐν ταύταις πείθοντα  τῶν   νέων τοὺς βελτίστους ἀπολείποντας τὰς
[327]   ὥσπερ νῦν τῶν δικαίων καὶ  τῶν   νομίμων οὐδεὶς φθονεῖ οὐδ´ (ἀποκρύπτεται
[310]   ἔπειτά μοι λίαν πόρρω ἔδοξε  τῶν   νυκτῶν εἶναι· ἐπειδὴ (δὲ τάχιστά
[342]   βελτίω. τοῦτο οὖν αὐτὸ καὶ  τῶν   νῦν εἰσὶν οἳ κατανενοήκασι καὶ
[315]   καὶ Ἄνδρων Ἀνδροτίωνος καὶ  τῶν   ξένων πολῖταί τε αὐτοῦ καὶ
[318]   δὲ μάθημά ἐστιν εὐβουλία περὶ  τῶν   οἰκείων, ὅπως ἂν ἄριστα τὴν
[320]   οὐδένα πώποτε βελτίω ἐποίησαν οὔτε  τῶν   οἰκείων οὔτε τῶν ἀλλοτρίων. ἐγὼ
[319]   τοὺς οἰκοδόμους μεταπεμπομένους συμβούλους περὶ  τῶν   οἰκοδομημάτων, ὅταν δὲ περὶ ναυπηγίας,
[325]   καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν συλλήβδην  τῶν   οἴκων ἀνατροπαί, ταῦτα δ´ ἄρα
[322]   καὶ ἐάν (τις ἐκτὸς ὢν  τῶν   ὀλίγων συμβουλεύῃ, οὐκ ἀνέχονται, ὡς
[358]   τὴν δὲ Προδίκου τοῦδε διαίρεσιν  τῶν   ὀνομάτων παραιτοῦμαι· εἴτε γὰρ ἡδὺ
[349]   εἶναι, ἀλλὰ (ἕκαστον ἰδίῳ πράγματι  τῶν   ὀνομάτων τούτων ἐπικεῖσθαι, πάντα δὲ
[349]   ἑνὶ πράγματί ἐστιν, ἑκάστῳ  τῶν   ὀνομάτων τούτων ὑπόκειταί τις ἴδιος
[320]   γῆς καὶ πυρὸς μείξαντες καὶ  τῶν   ὅσα πυρὶ καὶ γῇ κεράννυται.
[325]   πολὺ μᾶλλον ἐντέλλονται ἐπιμελεῖσθαι (εὐκοσμίας  τῶν   παίδων γραμμάτων τε καὶ
[326]   ἁρμονίας ἀναγκάζουσιν οἰκειοῦσθαι ταῖς ψυχαῖς  τῶν   παίδων, ἵνα ἡμερώτεροί τε ὦσιν,
[326]   γραμματισταὶ τοῖς μήπω δεινοῖς γράφειν  τῶν   παίδων ὑπογράψαντες γραμμὰς τῇ γραφίδι
[342]   νῦν εἰσὶν οἳ κατανενοήκασι καὶ  τῶν   πάλαι, ὅτι τὸ λακωνίζειν πολὺ
[316]   παλαιάν, τοὺς δὲ μεταχειριζομένους αὐτὴν  τῶν   παλαιῶν ἀνδρῶν, φοβουμένους τὸ ἐπαχθὲς
[343]   ὅτι οὗτος τρόπος ἦν  τῶν   παλαιῶν τῆς φιλοσοφίας, βραχυλογία τις
[320]   διεξελθών; Πολλοὶ οὖν αὐτῷ ὑπέλαβον  τῶν   παρακαθημένων ὁποτέρως βούλοιτο οὕτως διεξιέναι.
[337]   εἰπόντος τοῦ Προδίκου πολλοὶ πάνυ  τῶν   παρόντων ἀπεδέξαντο· μετὰ δὲ τὸν
[348]   καὶ τῶν ἄλλων σχεδόν τι  τῶν   παρόντων, μόγις προυτράπετο εἰς τὸ
[315]   τοῦ ἐπὶ θάτερα ἕτερος  τῶν   Περικλέους Ξάνθιππος, καὶ Φιλιππίδης
[339]   ἔστιν δὲ τοῦτο τὰ ὑπὸ  τῶν   ποιητῶν λεγόμενα οἷόν τ´ εἶναι
[325]   ἀνίατον ὄντα τοῦτον (ἐκβάλλειν ἐκ  τῶν   πόλεων ἀποκτείνειν— εἰ οὕτω
[315]   ἐφαίνοντο— οὓς ἄγει ἐξ ἑκάστων  τῶν   πόλεων Πρωταγόρας, δι´ ὧν
[354]   καὶ εὐεξίαι τῶν σωμάτων καὶ  τῶν   πόλεων σωτηρίαι καὶ ἄλλων ἀρχαὶ
[319]   ἡμῖν οἱ σοφώτατοι καὶ ἄριστοι  τῶν   πολιτῶν ταύτην τὴν ἀρετὴν ἣν
[358]   καὶ ἐψεῦσθαι περὶ τῶν πραγμάτων  τῶν   πολλοῦ ἀξίων; Καὶ τοῦτο πᾶσι
[333]   πρῶτον τὸν λόγον διαλέχθητι τὸν  τῶν   πολλῶν. Ἀλλ´ οὐδέν μοι διαφέρει,
[353]   Σώκρατες, δεῖ ἡμᾶς σκοπεῖσθαι τὴν  τῶν   πολλῶν δόξαν ἀνθρώπων, οἳ ὅτι
[356]   ἡδέων, ἐάντε τὰ ἐγγὺς ὑπὸ  τῶν   πόρρω ἐάντε τὰ πόρρω ὑπὸ
[337]   οὖν αἰσχρὸν τὴν μὲν φύσιν  τῶν   πραγμάτων εἰδέναι, σοφωτάτους δὲ ὄντας
[358]   ἔχειν δόξαν καὶ ἐψεῦσθαι περὶ  τῶν   πραγμάτων τῶν πολλοῦ ἀξίων; Καὶ
[314]   ταῦτα οὖν σκοπώμεθα καὶ μετὰ  τῶν   πρεσβυτέρων ἡμῶν· ἡμεῖς γὰρ ἔτι
[312]   εἴποιμεν ἄν που αὐτῷ ὅτι  τῶν   πρὸς τὴν ἀπεργασίαν τὴν τῶν
[319]   αὐτὸν ἀφελκύσωσιν ἐξάρωνται κελευόντων  τῶν   πρυτάνεων. περὶ μὲν οὖν ὧν
[315]   Μενδαῖος, ὅσπερ εὐδοκιμεῖ μάλιστα  τῶν   Πρωταγόρου μαθητῶν καὶ ἐπὶ τέχνῃ
[329]   τις καὶ σμικρὸν ἐπερωτήσῃ τι  τῶν   ῥηθέντων, ὥσπερ τὰ χαλκία πληγέντα
[334]   ἐπὶ ταῖς αἰσθήσεσι ταῖς διὰ  τῶν   ῥινῶν γιγνομένην ἐν τοῖς σιτίοις
[314]   μαθημάτων ὠνῇ ἐν τῇ  τῶν   σιτίων. σιτία μὲν γὰρ καὶ
[314]   κινδυνεύει δὲ (διὰ τὸ πλῆθος  τῶν   σοφιστῶν ἄχθεσθαι τοῖς φοιτῶσιν εἰς
[318]   ἂν ἔπαθεν ἄλλῳ τῳ συγγενόμενος  τῶν   σοφιστῶν. οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι
[345]   τι οἶμαι τοῦτο, ὅτι οὐδεὶς  τῶν   (σοφῶν ἀνδρῶν ἡγεῖται οὐδένα ἀνθρώπων
[312]   τοὔνομα λέγει, τοῦτον εἶναι τὸν  τῶν   σοφῶν ἐπιστήμονα. Οὐκοῦν, ἦν δ´
[312]   τεκτόνων, ὅτι οὗτοί εἰσιν οἱ  τῶν   σοφῶν ἐπιστήμονες· ἀλλ´ (εἴ τις
[343]   τοῦτο τὸ ῥῆμα ἐγκωμιαζόμενον ὑπὸ  τῶν   σοφῶν, τὸ Χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι.
[326]   ἀναγκάζωνται ἀποδειλιᾶν διὰ τὴν πονηρίαν  τῶν   σωμάτων καὶ ἐν τοῖς πολέμοις
[354]   ἀπ´ αὐτῶν γίγνονται καὶ εὐεξίαι  τῶν   σωμάτων καὶ τῶν πόλεων σωτηρίαι
[351]   δὲ ἀπὸ φύσεως καὶ εὐτροφίας  τῶν   σωμάτων. οὕτω δὲ κἀκεῖ οὐ
[342]   ἄχθωνται λάθρᾳ συγγιγνόμενοι, ξενηλασίας ποιούμενοι  τῶν   τε λακωνιζόντων τούτων καὶ ἐάν
[330]   ἐγὼ εἶπον· Οὐδὲν ἄρα ἐστὶν  τῶν   τῆς ἀρετῆς μορίων ἄλλο οἷον
[329]   καὶ μεταλαμβάνουσιν οἱ ἄνθρωποι τούτων  τῶν   τῆς ἀρετῆς μορίων οἱ μὲν
[331]   ἕτερον μόριον οἷον τὸ ἕτερον  τῶν   τῆς ἀρετῆς; σὸς οὗτος
[319]   διαπράττονται· ἐπειδὰν δέ τι περὶ  τῶν   τῆς (πόλεως διοικήσεως δέῃ βουλεύσασθαι,
[319]   αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ, ~(καὶ περὶ  τῶν   τῆς πόλεως, ὅπως τὰ τῆς
[312]   ἐκεῖνο ἔροιτο, δὲ σοφιστὴς  τῶν   τί σοφῶν ἐστιν; τί ἂν
[346]   τύραννον ἄλλον τινὰ  τῶν   τοιούτων ἐπαινέσαι καὶ ἐγκωμιάσαι οὐχ
[345]   οὔτε τέκτονες οὔτε (ἄλλο οὐδὲν  τῶν   τοιούτων· ὅστις δὲ μὴ ἰατρὸς
[346]   πατρίδα ἄλλο τι  τῶν   τοιούτων. τοὺς μὲν οὖν πονηρούς,
[352]   ὑγίειαν πρὸς ἄλλο τι  τῶν   τοῦ σώματος ἔργων, ἰδὼν τὸ
[328]   πατέρων φαύλους ὑεῖς γίγνεσθαι καὶ  τῶν   φαύλων ἀγαθούς, ἐπεὶ καὶ οἱ
[347]   ὁμοιότατον εἶναι τοῖς συμποσίοις τοῖς  τῶν   φαύλων καὶ ἀγοραίων ἀνθρώπων. καὶ
[327]   αὐλητὰς τοὺς ὑεῖς γίγνεσθαι  τῶν   φαύλων; οἶμαι μὲν οὔ, ἀλλὰ
[310]   τῶν ἐμῶν ἐπιλίποιμι οὐδὲν οὔτε  τῶν   φίλων· ἀλλ´ αὐτὰ ταῦτα καὶ
[311]   εἰ δὲ μή, καὶ τὰ  τῶν   φίλων προσαναλίσκοντες. εἰ οὖν τις
[313]   τά τε σαυτοῦ καὶ τὰ  τῶν   φίλων χρήματα, ὡς ἤδη διεγνωκὼς
[334]   οἷον καὶ κόπρος πάντων  (τῶν   φυτῶν ταῖς μὲν ῥίζαις ἀγαθὸν
[328]   τίς ἂν ἡμῖν διδάξειεν τοὺς  τῶν   χειροτεχνῶν ὑεῖς αὐτὴν ταύτην τὴν
[351]   δὲ ἀπὸ φύσεως καὶ εὐτροφίας  τῶν   ψυχῶν γίγνεται. Λέγεις δέ τινας,
[358]   μή; ἀδύνατον ἐκ  τῶν   ὡμολογημένων; γὰρ δέδοικεν, ὡμολόγηται
[360]   σοι, καὶ λέγω ὅτι ἐκ  τῶν   ὡμολογημένων ἀδύνατόν μοι δοκεῖ εἶναι.




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Ugo BRATELLI (NIMISPAUCI)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/05/2006