Pages
[355]	δέον αὐτὸν πράττειν, ἡττώμενος ὑπὸ	τῶν	ἀγαθῶν. ἆρα, φήσει, οὐκ ἀξίων
[327]	τι, ἔφη, μᾶλλον, ὦ Σώκρατες,	τῶν	ἀγαθῶν αὐλητῶν ἀγαθοὺς αὐλητὰς τοὺς
[355]	τῶν κακῶν ἢ τὰ κακὰ	τῶν	ἀγαθῶν; ἢ κατ´ ἄλλο τι
[358]	κακὰ εἶναι ἐθέλειν ἰέναι ἀντὶ	τῶν	ἀγαθῶν· ὅταν τε ἀναγκασθῇ δυοῖν
[326]	μὴ διδακτόν. Διὰ τί οὖν	τῶν	ἀγαθῶν πατέρων πολλοὶ ὑεῖς φαῦλοι
[328]	ἡγοῦνται, καὶ ὅτι οὐδὲν θαυμαστὸν	τῶν	ἀγαθῶν πατέρων φαύλους ὑεῖς γίγνεσθαι
[355]	ἀξίων ὄντων νικᾶν ἐν ὑμῖν	τῶν	ἀγαθῶν τὰ κακά, ἢ ἀξίων;
[324]	ἣν ἀπορεῖς περὶ τῶν ἀνδρῶν	τῶν	ἀγαθῶν, τί δήποτε οἱ ἄνδρες
[313]	ὢν ἔμπορός τις ἢ κάπηλος	τῶν	ἀγωγίμων, ἀφ´ ὧν ψυχὴ τρέφεται;
[337]	γὰρ ἔστιν παρὰ ταῖς ψυχαῖς	τῶν	ἀκουόντων ἄνευ ἀπάτης, ἐπαινεῖσθαι δὲ
[336]	τὸ ἐρώτημα ἦν οἱ πολλοὶ	τῶν	ἀκουόντων· ἐπεὶ Σωκράτη γε ἐγὼ
[339]	πολλοῖς θόρυβον παρέσχεν καὶ ἔπαινον	(τῶν	ἀκουόντων· καὶ ἐγὼ τὸ μὲν
[320]	ἐποίησαν οὔτε τῶν οἰκείων οὔτε	τῶν	ἀλλοτρίων. ἐγὼ οὖν, ὦ Πρωταγόρα,
[328]	εἷς εἶναι, καὶ διαφερόντως ἂν	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων ὀνῆσαί τινα πρὸς
[352]	ὥσπερ περὶ ἀνδραπόδου, περιελκομένης ὑπὸ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων. ἆρ´ οὖν καὶ
[357]	ἂν ἐνῇ, καὶ ἡδονῆς καὶ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων· ὑμεῖς δὲ δὴ
[339]	ἰλιγγίασα εἰπόντος αὐτοῦ ταῦτα καὶ	τῶν	ἄλλων ἐπιθορυβησάντων· ἔπειτα— ὥς γε
[334]	καὶ ταῖς θριξὶν πολεμιώτατον ταῖς	τῶν	ἄλλων ζῴων πλὴν ταῖς τοῦ
[318]	συγγένηται, βελτίων ἄπεισι γενόμενος καὶ	τῶν	ἄλλων ἡμερῶν ἑκάστης οὕτως ἐπιδώσει
[316]	βουλόμενοι διαλεχθῆναι ἢ καὶ μετὰ	τῶν	ἄλλων; Ἡμῖν μέν, ἦν δ´
[359]	ὅτι πολὺ διαφέρει ἡ ἀνδρεία	τῶν	ἄλλων μορίων τῆς ἀρετῆς. καὶ
[330]	δύναμις αὐτοῦ ἡ αὐτή· οὐδὲ	τῶν	ἄλλων οὐδέν ἐστιν οἷον τὸ
[328]	ῥᾴδιον, οὕτω δὲ ἀρετῆς καὶ	τῶν	ἄλλων πάντων· ἀλλὰ κἂν εἰ
[348]	βέλτιστ´ ἂν ἐπισκέψασθαι καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων (περὶ ὧν εἰκὸς σκοπεῖσθαι
[316]	νέων τοὺς βελτίστους ἀπολείποντας τὰς	τῶν	ἄλλων συνουσίας, καὶ οἰκείων καὶ
[348]	καὶ τοῦ Καλλίου δεομένου καὶ	τῶν	ἄλλων σχεδόν τι τῶν παρόντων,
[327]	οὐδεὶς φθονεῖ οὐδ´ (ἀποκρύπτεται ὥσπερ	τῶν	ἄλλων τεχνημάτων— λυσιτελεῖ γὰρ οἶμαι
[359]	δὲ ἓν πάνυ πολὺ διαφέρειν	τῶν	ἄλλων, τὴν ἀνδρείαν, γνώσεσθαι δέ
[324]	ἀπορία ἐστίν, ἣν ἀπορεῖς περὶ	τῶν	ἀνδρῶν τῶν ἀγαθῶν, τί δήποτε
[352]	οὐχὶ πάντων κράτιστον φάναι εἶναι	τῶν	ἀνθρωπείων πραγμάτων. Καλῶς γε, ἔφην
[349]	ἀληθῆ λέγω· εὑρήσεις γὰρ πολλοὺς	τῶν	ἀνθρώπων ἀδικωτάτους μὲν ὄντας καὶ
[359]	δή, ὦ Σώκρατες, οὕτως ὑπὸ	τῶν	ἀνθρώπων. Ἀληθῆ, ἔφην ἐγώ, λέγεις·
[337]	ἀποφήνασθαι, ἀλλ´ ὥσπερ τοὺς φαυλοτάτους	τῶν	ἀνθρώπων διαφέρεσθαι ἀλλήλοις. ἐγὼ μὲν
[352]	οἶσθα οὖν ὅτι οἱ πολλοὶ	τῶν	ἀνθρώπων ἐμοί τε καὶ σοὶ
[351]	δέ τινας, ἔφην, ὦ Πρωταγόρα,	τῶν	ἀνθρώπων εὖ ζῆν, τοὺς δὲ
[337]	ὁ δὲ νόμος, τύραννος ὢν	τῶν	ἀνθρώπων, πολλὰ παρὰ τὴν φύσιν
[333]	ὁμολογεῖν, ἐπεὶ πολλοί γέ φασιν	τῶν	ἀνθρώπων. Πότερον οὖν πρὸς ἐκείνους
[317]	ὃ ἐβουλήθησαν— οὐ γὰρ λαθεῖν	τῶν	ἀνθρώπων τοὺς δυναμένους ἐν ταῖς
[356]	ἐὰν (δὲ τὰ ἡδέα ὑπὸ	τῶν	ἀνιαρῶν, οὐ πρακτέα. μή πῃ
[351]	ἔστι δ´ αὖ καὶ ἃ	τῶν	ἀνιαρῶν οὐκ ἔστι κακά, ἔστι
[311]	ἐλθὼν Ἱπποκράτη τὸν Κῷον, τὸν	τῶν	Ἀσκληπιαδῶν, ἀργύριον τελεῖν ὑπὲρ σαυτοῦ
[347]	πολλοῦ μισθούμενοι ἀλλοτρίαν φωνὴν τὴν	τῶν	αὐλῶν, καὶ διὰ τῆς ἐκείνων
[334]	αὐτὸς καὶ ἄλλον διδάξαι περὶ	τῶν	αὐτῶν καὶ μακρὰ λέγειν, ἐὰν
[325]	τὴν φωνήν, παρατιθέασιν αὐτοῖς ἐπὶ	τῶν	βάθρων ἀναγιγνώσκειν ποιητῶν ἀγαθῶν ποιήματα
[317]	σοφῶν, καὶ αὐτοί τε ἀντιλαβόμενοι	τῶν	βάθρων καὶ τῶν κλινῶν κατεσκευάζομεν
[338]	ὀρθῶς ἂν ἔχοι τὸν χείρω	τῶν	βελτιόνων ἐπιστατεῖν, εἴτε ὅμοιος, οὐδ´
[346]	μωμήσομαι— οὐ γάρ εἰμι φιλόμωμος—	τῶν	γὰρ ἠλιθίων ἀπείρων γενέθλα, ὥστ´
[309]	(ΣΩ. Σοφωτάτῳ μὲν οὖν δήπου	τῶν	γε νῦν, εἴ σοι δοκεῖ
[319]	καλὸς ᾖ καὶ πλούσιος καὶ	τῶν	γενναίων, οὐδέν τι μᾶλλον ἀποδέχονται,
[346]	ἐπιδεικνύναι καὶ κατηγορεῖν τὴν πονηρίαν	τῶν	γονέων ἢ πατρίδος, ἵνα αὐτοῖς
[326]	ἀναγκάζουσι γράφειν κατὰ τὴν ὑφήγησιν	τῶν	γραμμῶν, ὣς δὲ καὶ ἡ
[343]	(τῶν μὲν ὡς ἀληθῶς ἀγαθῶν,	τῶν	δὲ ἀγαθῶν μέν, οὐ μέντοι
[328]	ὦ Σώκρατες, τούτων διδάσκαλον φανῆναι,	τῶν	δὲ ἀπείρων παντάπασι ῥᾴδιον, οὕτω
[360]	Δειλοὶ δὲ οὐ διὰ τὴν	τῶν	δεινῶν ἀμαθίαν ἐφάνησαν ὄντες; Πάνυ
[360]	παρὰ σοῦ; Συνέφη. Οὐκοῦν ἡ	τῶν	δεινῶν καὶ μὴ δεινῶν ἀμαθία
[360]	ἐνταῦθα ἐπένευσεν. Ἡ σοφία ἄρα	τῶν	δεινῶν καὶ μὴ δεινῶν ἀνδρεία
[360]	(ἀνδρεία δειλίᾳ. Ἔφη. Οὐκοῦν ἡ	τῶν	δεινῶν καὶ μὴ δεινῶν σοφία
[328]	περὶ αὐτῶν τούτων συγγένοιτο ὁτῳοῦν	τῶν	~(δημηγόρων, τάχ´ ἂν καὶ τοιούτους
[338]	σὲ τὸ ἀκριβὲς τοῦτο εἶδος	τῶν	διαλόγων ζητεῖν τὸ κατὰ βραχὺ
[336]	μή, τίς ὁ τρόπος ἔσται	τῶν	διαλόγων; χωρὶς γὰρ ἔγωγ´ ᾤμην
[327]	μὴ ἐφθόνει τούτου, ὥσπερ νῦν	τῶν	δικαίων καὶ τῶν νομίμων οὐδεὶς
[335]	Ἱμεραίῳ δρομεῖ ἀκμάζοντι ἕπεσθαι, ἢ	τῶν	δολιχοδρόμων τῳ ἢ τῶν ἡμεροδρόμων
[347]	ἑαυτῶν φωνῆς καὶ τῶν λόγων	τῶν	ἑαυτῶν ὑπὸ ἀπαιδευσίας, τιμίας ποιοῦσι
[356]	πόρρω ἐάντε τὰ πόρρω ὑπὸ	τῶν	ἐγγύς, ταύτην τὴν πρᾶξιν πρακτέον
[312]	τῶν πρὸς τὴν ἀπεργασίαν τὴν	τῶν	εἰκόνων, καὶ τἆλλα οὕτως. εἰ
[342]	ἐστιν παλαιοτάτη τε καὶ πλείστη	τῶν	Ἑλλήνων ἐν Κρήτῃ τε καὶ
[337]	πραγμάτων εἰδέναι, σοφωτάτους δὲ ὄντας	τῶν	Ἑλλήνων, καὶ κατ´ αὐτὸ τοῦτο
[342]	μὴ κατάδηλοι ὦσιν ὅτι σοφίᾳ	τῶν	Ἑλλήνων περίεισιν, ὥσπερ οὓς Πρωταγόρας
[342]	φοροῦσιν, ὡς δὴ τούτοις κρατοῦντας	τῶν	Ἑλλήνων τοὺς Λακεδαιμονίους· οἱ δὲ
[361]	ὅτι οὐκ ἂν θαυμάζοιμι εἰ	τῶν	ἐλλογίμων γένοιο ἀνδρῶν ἐπὶ σοφίᾳ.
[310]	(τούτῳ εἴη· ὡς οὔτ´ ἂν	τῶν	ἐμῶν ἐπιλίποιμι οὐδὲν οὔτε τῶν
[354]	ἔχει, ἢ λύπας μείζους παρασκευάζῃ	τῶν	ἐν (αὐτῷ ἡδονῶν· ἐπεὶ εἰ
[354]	ἀγαθόν, ὅταν ἢ μείζους λύπας	τῶν	ἐν αὐτῷ οὐσῶν ἀπαλλάττῃ ἢ
[327]	ὅστις σοι ἀδικώτατος φαίνεται ἄνθρωπος	τῶν	ἐν νόμοις καὶ ἀνθρώποις τεθραμμένων,
[344]	γὰρ ἔστι καὶ περὶ ἑκάστου	τῶν	(ἐν τῷ ᾄσματι εἰρημένων ἀποδεῖξαι
[332]	ἦν δ´ ἐγώ, ἑνὶ ἑκάστῳ	τῶν	ἐναντίων ἓν μόνον ἐστὶν ἐναντίον
[317]	βούλεσθε, περὶ τούτων ἁπάντων ἐναντίον	τῶν	ἔνδον ὄντων τὸν λόγον ποιεῖσθαι.
[327]	καὶ ἀνολοφύραι´ ἂν ποθῶν τὴν	τῶν	ἐνθάδε ἀνθρώπων (πονηρίαν. νῦν δὲ
[327]	μάλιστα πάντων οὕτως— ἐνθυμήθητι ἄλλο	τῶν	ἐπιτηδευμάτων ὁτιοῦν καὶ μαθημάτων προελόμενος.
[316]	ἥκετε; Ἱπποκράτης ὅδε ἐστὶν μὲν	τῶν	ἐπιχωρίων, Ἀπολλοδώρου ὑός, οἰκίας μεγάλης
[315]	κεκηλημένοι— ἦσαν δέ τινες καὶ	τῶν	ἐπιχωρίων ἐν τῷ χορῷ. τοῦτον
[313]	τῷ ἀδελφῷ (ἐπεκοινώσω οὔτε ἡμῶν	τῶν	ἑταίρων οὐδενί, εἴτ´ ἐπιτρεπτέον εἴτε
[329]	μόρια οὐδὲν διαφέρει τὰ ἕτερα	τῶν	ἑτέρων, ἀλλήλων καὶ τοῦ ὅλου,
[324]	τὸν λόγον καὶ Ἀθηναῖοί εἰσι	τῶν	ἡγουμένων παρασκευαστὸν εἶναι καὶ διδακτὸν
[356]	ὅτι ἀνιαρά ἐστιν, ~ἡττώμενος (ὑπὸ	τῶν	ἡδέων, δῆλον ὅτι ἀναξίων ὄντων
[356]	μὲν τὰ ἀνιαρὰ ὑπερβάλληται ὑπὸ	τῶν	ἡδέων, ἐάντε τὰ ἐγγὺς ὑπὸ
[351]	ἐμόν, ὅτι ἔστι μὲν ἃ	τῶν	ἡδέων οὐκ ἔστιν ἀγαθά, ἔστι
[355]	αὐτά, ἐξὸν μὴ πράττειν, ὑπὸ	τῶν	ἡδονῶν (ἀγόμενος καὶ ἐκπληττόμενος· καὶ
[357]	ἐπιστήμης ἐνδείᾳ ἐξαμαρτάνειν περὶ τὴν	τῶν	ἡδονῶν αἵρεσιν καὶ λυπῶν τοὺς
[353]	εἶναι, ὃ ἡμεῖς ἥττω εἶναι	τῶν	ἡδονῶν ἐλέγομεν; εἴποιμ´ ἂν ἔγωγε
[353]	τὸ πάθος, ~ὅ φασιν ὑπὸ	(τῶν	ἡδονῶν ἡττᾶσθαι καὶ οὐ πράττειν
[354]	ποτε τοῦτο ὃ ὑμεῖς καλεῖτε	τῶν	ἡδονῶν ἥττω εἶναι· ἔπειτα ἐν
[355]	ἐξημάρτανεν ὅν φαμεν ἥττω εἶναι	τῶν	ἡδονῶν. Κατὰ τί δέ, φήσει
[335]	ἢ τῶν δολιχοδρόμων τῳ ἢ	τῶν	ἡμεροδρόμων διαθεῖν τε καὶ ἕπεσθαι,
[322]	οὐκ ἦσαν· ἀπώλλυντο οὖν ὑπὸ	τῶν	θηρίων διὰ τὸ πανταχῇ αὐτῶν
[322]	βοηθὸς ἦν, πρὸς δὲ τὸν	τῶν	θηρίων πόλεμον ἐνδεής πολιτικὴν γὰρ
[354]	τὰς στρατείας καὶ τὰς ὑπὸ	τῶν	ἰατρῶν θεραπείας τὰς διὰ καύσεών
[329]	ἢ Περικλέους ἢ ἄλλου τινὸς	τῶν	ἱκανῶν εἰπεῖν· εἰ δὲ ἐπανέροιτό
[350]	Ὅτι ἐπίστανται. Τίνες δὲ ἀπὸ	τῶν	ἵππων πολεμεῖν θαρραλέοι εἰσίν; πότερον
[355]	φήσει ἴσως, ἀνάξιά ἐστιν τἀγαθὰ	τῶν	κακῶν ἢ τὰ κακὰ τῶν
[345]	ἰατρὸν ποιεῖ; δῆλον ὅτι ἡ	τῶν	καμνόντων τῆς θεραπείας μάθησις. κακὸς
[315]	νῦν δὲ ὑπὸ τοῦ πλήθους	τῶν	καταλυόντων ὁ Καλλίας καὶ τοῦτο
[317]	τε ἀντιλαβόμενοι τῶν βάθρων καὶ	τῶν	κλινῶν κατεσκευάζομεν παρὰ τῷ Ἱππίᾳ—
[342]	φαινόμενον, ἔπειτα, ὅπου ἂν τύχῃ	τῶν	λεγομένων, ἐνέβαλεν ῥῆμα ἄξιον λόγου
[315]	δὲ οἳ ὄπισθεν ἠκολούθουν ἐπακούοντες	τῶν	λεγομένων τὸ μὲν πολὺ ξένοι
[347]	αὑτοῖς ἱκανοὺς ὄντας συνεῖναι ἄνευ	τῶν	λήρων τε καὶ παιδιῶν τούτων
[337]	ὑμᾶς συγχωρεῖν καὶ ἀλλήλοις περὶ	τῶν	λόγων ἀμφισβητεῖν μέν, (ἐρίζειν δὲ
[338]	ἐφέντα, φεύγειν εἰς τὸ πέλαγος	τῶν	λόγων ἀποκρύψαντα γῆν, ἀλλὰ μέσον
[338]	ὅτι αἰσχρὸν εἴη βραβευτὴν ἑλέσθαι	τῶν	λόγων. εἴτε γὰρ χείρων ἔσται
[338]	ὑμῖν (φυλάξει τὸ μέτριον μῆκος	τῶν	λόγων ἑκατέρου. Ταῦτα ἤρεσε τοῖς
[361]	τὴν προθυμίαν καὶ τὴν διέξοδον	τῶν	λόγων. καὶ γὰρ οὔτε (τἆλλα
[333]	Πότερον οὖν, ὦ Πρωταγόρα, λύσωμεν	τῶν	λόγων; τὸ ἓν ἑνὶ μόνον
[347]	διὰ τῆς ἑαυτῶν φωνῆς καὶ	τῶν	λόγων τῶν ἑαυτῶν ὑπὸ ἀπαιδευσίας,
[361]	δοκεῖ ἡμῶν ἡ ἄρτι ἔξοδος	τῶν	λόγων ὥσπερ ἄνθρωπος κατηγορεῖν τε
[354]	οὐσῶν ἀπαλλάττῃ ἢ μείζους ἡδονὰς	τῶν	λυπῶν παρασκευάζῃ; ἐπεὶ εἰ πρὸς
[314]	πολὺ μείζων κίνδυνος ἐν τῇ	τῶν	μαθημάτων ὠνῇ ἢ ἐν τῇ
[356]	πράξεσιν καὶ ἐν ταῖς αἱρέσεσιν	τῶν	μεγάλων τε καὶ σμικρῶν, ἡ
[347]	δὲ σφόδρα γὰρ καὶ περὶ	τῶν	μεγίστων ψευδόμενος δοκεῖς ἀληθῆ λέγειν,
[361]	ἐντυγχάνω πολὺ μάλιστα ἄγαμαι σέ,	τῶν	μὲν τηλικούτων καὶ πάνυ· καὶ
[343]	ἀλήθειαν, ὡς ἄρα ὄντων τινῶν	(τῶν	μὲν ὡς ἀληθῶς ἀγαθῶν, τῶν
[315]	δὲ περὶ φύσεώς τε καὶ	τῶν	μετεώρων ἀστρονομικὰ ἄττα διερωτᾶν τὸν
[350]	τοῦτο ζητεῖς, ἔφη, οἱ ἐπιστήμονες	τῶν	μὴ ἐπισταμένων θαρραλεώτεροί εἰσιν, καὶ
[350]	οἱ ἐπιστάμενοι παλαίειν δυνατώτεροί εἰσιν	τῶν	μὴ ἐπισταμένων παλαίειν καὶ αὐτοὶ
[330]	καὶ μέγιστόν γε ἡ σοφία	τῶν	μορίων. Ἕκαστον δὲ αὐτῶν ἐστιν,
[346]	τῇ φωνῇ ἐνταῦθα κέχρηται τῇ	(τῶν	Μυτιληναίων, ὡς πρὸς Πιττακὸν λέγων
[319]	παραδιδόναι· ἐπεὶ Περικλῆς, ὁ τουτωνὶ	τῶν	νεανίσκων πατήρ, τούτους ἃ μὲν
[342]	ξένους, καὶ αὐτοὶ οὐδένα ἐῶσιν	τῶν	νέων (εἰς τὰς ἄλλας πόλεις
[316]	μεγάλας, καὶ ἐν ταύταις πείθοντα	τῶν	νέων τοὺς βελτίστους ἀπολείποντας τὰς
[327]	ὥσπερ νῦν τῶν δικαίων καὶ	τῶν	νομίμων οὐδεὶς φθονεῖ οὐδ´ (ἀποκρύπτεται
[310]	ἔπειτά μοι λίαν πόρρω ἔδοξε	τῶν	νυκτῶν εἶναι· ἐπειδὴ (δὲ τάχιστά
[342]	βελτίω. τοῦτο οὖν αὐτὸ καὶ	τῶν	νῦν εἰσὶν οἳ κατανενοήκασι καὶ
[315]	καὶ Ἄνδρων ὁ Ἀνδροτίωνος καὶ	τῶν	ξένων πολῖταί τε αὐτοῦ καὶ
[318]	δὲ μάθημά ἐστιν εὐβουλία περὶ	τῶν	οἰκείων, ὅπως ἂν ἄριστα τὴν
[320]	οὐδένα πώποτε βελτίω ἐποίησαν οὔτε	τῶν	οἰκείων οὔτε τῶν ἀλλοτρίων. ἐγὼ
[319]	τοὺς οἰκοδόμους μεταπεμπομένους συμβούλους περὶ	τῶν	οἰκοδομημάτων, ὅταν δὲ περὶ ναυπηγίας,
[325]	καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν συλλήβδην	τῶν	οἴκων ἀνατροπαί, ταῦτα δ´ ἄρα
[322]	καὶ ἐάν (τις ἐκτὸς ὢν	τῶν	ὀλίγων συμβουλεύῃ, οὐκ ἀνέχονται, ὡς
[358]	τὴν δὲ Προδίκου τοῦδε διαίρεσιν	τῶν	ὀνομάτων παραιτοῦμαι· εἴτε γὰρ ἡδὺ
[349]	εἶναι, ἀλλὰ (ἕκαστον ἰδίῳ πράγματι	τῶν	ὀνομάτων τούτων ἐπικεῖσθαι, πάντα δὲ
[349]	ἑνὶ πράγματί ἐστιν, ἢ ἑκάστῳ	τῶν	ὀνομάτων τούτων ὑπόκειταί τις ἴδιος
[320]	γῆς καὶ πυρὸς μείξαντες καὶ	τῶν	ὅσα πυρὶ καὶ γῇ κεράννυται.
[325]	πολὺ μᾶλλον ἐντέλλονται ἐπιμελεῖσθαι (εὐκοσμίας	τῶν	παίδων ἢ γραμμάτων τε καὶ
[326]	ἁρμονίας ἀναγκάζουσιν οἰκειοῦσθαι ταῖς ψυχαῖς	τῶν	παίδων, ἵνα ἡμερώτεροί τε ὦσιν,
[326]	γραμματισταὶ τοῖς μήπω δεινοῖς γράφειν	τῶν	παίδων ὑπογράψαντες γραμμὰς τῇ γραφίδι
[342]	νῦν εἰσὶν οἳ κατανενοήκασι καὶ	τῶν	πάλαι, ὅτι τὸ λακωνίζειν πολὺ
[316]	παλαιάν, τοὺς δὲ μεταχειριζομένους αὐτὴν	τῶν	παλαιῶν ἀνδρῶν, φοβουμένους τὸ ἐπαχθὲς
[343]	ὅτι οὗτος ὁ τρόπος ἦν	τῶν	παλαιῶν τῆς φιλοσοφίας, βραχυλογία τις
[320]	διεξελθών; Πολλοὶ οὖν αὐτῷ ὑπέλαβον	τῶν	παρακαθημένων ὁποτέρως βούλοιτο οὕτως διεξιέναι.
[337]	εἰπόντος τοῦ Προδίκου πολλοὶ πάνυ	τῶν	παρόντων ἀπεδέξαντο· μετὰ δὲ τὸν
[348]	καὶ τῶν ἄλλων σχεδόν τι	τῶν	παρόντων, μόγις προυτράπετο εἰς τὸ
[315]	τοῦ ἐπὶ θάτερα ὁ ἕτερος	τῶν	Περικλέους Ξάνθιππος, καὶ Φιλιππίδης ὁ
[339]	ἔστιν δὲ τοῦτο τὰ ὑπὸ	τῶν	ποιητῶν λεγόμενα οἷόν τ´ εἶναι
[325]	ἀνίατον ὄντα τοῦτον (ἐκβάλλειν ἐκ	τῶν	πόλεων ἢ ἀποκτείνειν— εἰ οὕτω
[315]	ἐφαίνοντο— οὓς ἄγει ἐξ ἑκάστων	τῶν	πόλεων ὁ Πρωταγόρας, δι´ ὧν
[354]	καὶ εὐεξίαι τῶν σωμάτων καὶ	τῶν	πόλεων σωτηρίαι καὶ ἄλλων ἀρχαὶ
[319]	ἡμῖν οἱ σοφώτατοι καὶ ἄριστοι	τῶν	πολιτῶν ταύτην τὴν ἀρετὴν ἣν
[358]	καὶ ἐψεῦσθαι περὶ τῶν πραγμάτων	τῶν	πολλοῦ ἀξίων; Καὶ τοῦτο πᾶσι
[333]	πρῶτον τὸν λόγον διαλέχθητι τὸν	τῶν	πολλῶν. Ἀλλ´ οὐδέν μοι διαφέρει,
[353]	Σώκρατες, δεῖ ἡμᾶς σκοπεῖσθαι τὴν	τῶν	πολλῶν δόξαν ἀνθρώπων, οἳ ὅτι
[356]	ἡδέων, ἐάντε τὰ ἐγγὺς ὑπὸ	τῶν	πόρρω ἐάντε τὰ πόρρω ὑπὸ
[337]	οὖν αἰσχρὸν τὴν μὲν φύσιν	τῶν	πραγμάτων εἰδέναι, σοφωτάτους δὲ ὄντας
[358]	ἔχειν δόξαν καὶ ἐψεῦσθαι περὶ	τῶν	πραγμάτων τῶν πολλοῦ ἀξίων; Καὶ
[314]	ταῦτα οὖν σκοπώμεθα καὶ μετὰ	τῶν	πρεσβυτέρων ἡμῶν· ἡμεῖς γὰρ ἔτι
[312]	εἴποιμεν ἄν που αὐτῷ ὅτι	τῶν	πρὸς τὴν ἀπεργασίαν τὴν τῶν
[319]	αὐτὸν ἀφελκύσωσιν ἢ ἐξάρωνται κελευόντων	τῶν	πρυτάνεων. περὶ μὲν οὖν ὧν
[315]	ὁ Μενδαῖος, ὅσπερ εὐδοκιμεῖ μάλιστα	τῶν	Πρωταγόρου μαθητῶν καὶ ἐπὶ τέχνῃ
[329]	τις καὶ σμικρὸν ἐπερωτήσῃ τι	τῶν	ῥηθέντων, ὥσπερ τὰ χαλκία πληγέντα
[334]	ἐπὶ ταῖς αἰσθήσεσι ταῖς διὰ	τῶν	ῥινῶν γιγνομένην ἐν τοῖς σιτίοις
[314]	μαθημάτων ὠνῇ ἢ ἐν τῇ	τῶν	σιτίων. σιτία μὲν γὰρ καὶ
[314]	κινδυνεύει δὲ (διὰ τὸ πλῆθος	τῶν	σοφιστῶν ἄχθεσθαι τοῖς φοιτῶσιν εἰς
[318]	ἂν ἔπαθεν ἄλλῳ τῳ συγγενόμενος	τῶν	σοφιστῶν. οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι
[345]	τι οἶμαι τοῦτο, ὅτι οὐδεὶς	τῶν	(σοφῶν ἀνδρῶν ἡγεῖται οὐδένα ἀνθρώπων
[312]	τοὔνομα λέγει, τοῦτον εἶναι τὸν	τῶν	σοφῶν ἐπιστήμονα. Οὐκοῦν, ἦν δ´
[312]	τεκτόνων, ὅτι οὗτοί εἰσιν οἱ	τῶν	σοφῶν ἐπιστήμονες· ἀλλ´ (εἴ τις
[343]	τοῦτο τὸ ῥῆμα ἐγκωμιαζόμενον ὑπὸ	τῶν	σοφῶν, τὸ Χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι.
[326]	ἀναγκάζωνται ἀποδειλιᾶν διὰ τὴν πονηρίαν	τῶν	σωμάτων καὶ ἐν τοῖς πολέμοις
[354]	ἀπ´ αὐτῶν γίγνονται καὶ εὐεξίαι	τῶν	σωμάτων καὶ τῶν πόλεων σωτηρίαι
[351]	δὲ ἀπὸ φύσεως καὶ εὐτροφίας	τῶν	σωμάτων. οὕτω δὲ κἀκεῖ οὐ
[342]	ἄχθωνται λάθρᾳ συγγιγνόμενοι, ξενηλασίας ποιούμενοι	τῶν	τε λακωνιζόντων τούτων καὶ ἐάν
[330]	ἐγὼ εἶπον· Οὐδὲν ἄρα ἐστὶν	τῶν	τῆς ἀρετῆς μορίων ἄλλο οἷον
[329]	καὶ μεταλαμβάνουσιν οἱ ἄνθρωποι τούτων	τῶν	τῆς ἀρετῆς μορίων οἱ μὲν
[331]	ἕτερον μόριον οἷον τὸ ἕτερον	τῶν	τῆς ἀρετῆς; σὸς οὗτος ὁ
[319]	διαπράττονται· ἐπειδὰν δέ τι περὶ	τῶν	τῆς (πόλεως διοικήσεως δέῃ βουλεύσασθαι,
[319]	αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ, ~(καὶ περὶ	τῶν	τῆς πόλεως, ὅπως τὰ τῆς
[312]	ἐκεῖνο ἔροιτο, Ὁ δὲ σοφιστὴς	τῶν	τί σοφῶν ἐστιν; τί ἂν
[346]	ἢ τύραννον ἢ ἄλλον τινὰ	τῶν	τοιούτων ἐπαινέσαι καὶ ἐγκωμιάσαι οὐχ
[345]	οὔτε τέκτονες οὔτε (ἄλλο οὐδὲν	τῶν	τοιούτων· ὅστις δὲ μὴ ἰατρὸς
[346]	ἢ πατρίδα ἢ ἄλλο τι	τῶν	τοιούτων. τοὺς μὲν οὖν πονηρούς,
[352]	ὑγίειαν ἢ πρὸς ἄλλο τι	τῶν	τοῦ σώματος ἔργων, ἰδὼν τὸ
[328]	πατέρων φαύλους ὑεῖς γίγνεσθαι καὶ	τῶν	φαύλων ἀγαθούς, ἐπεὶ καὶ οἱ
[347]	ὁμοιότατον εἶναι τοῖς συμποσίοις τοῖς	τῶν	φαύλων καὶ ἀγοραίων ἀνθρώπων. καὶ
[327]	αὐλητὰς τοὺς ὑεῖς γίγνεσθαι ἢ	τῶν	φαύλων; οἶμαι μὲν οὔ, ἀλλὰ
[310]	τῶν ἐμῶν ἐπιλίποιμι οὐδὲν οὔτε	τῶν	φίλων· ἀλλ´ αὐτὰ ταῦτα καὶ
[311]	εἰ δὲ μή, καὶ τὰ	τῶν	φίλων προσαναλίσκοντες. εἰ οὖν τις
[313]	τά τε σαυτοῦ καὶ τὰ	τῶν	φίλων χρήματα, ὡς ἤδη διεγνωκὼς
[334]	οἷον καὶ ἡ κόπρος πάντων	(τῶν	φυτῶν ταῖς μὲν ῥίζαις ἀγαθὸν
[328]	τίς ἂν ἡμῖν διδάξειεν τοὺς	τῶν	χειροτεχνῶν ὑεῖς αὐτὴν ταύτην τὴν
[351]	δὲ ἀπὸ φύσεως καὶ εὐτροφίας	τῶν	ψυχῶν γίγνεται. Λέγεις δέ τινας,
[358]	ἃ μή; ἢ ἀδύνατον ἐκ	τῶν	ὡμολογημένων; ἃ γὰρ δέδοικεν, ὡμολόγηται
[360]	σοι, καὶ λέγω ὅτι ἐκ	τῶν	ὡμολογημένων ἀδύνατόν μοι δοκεῖ εἶναι.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/05/2006