Pages |
[355] |
δέον
αὐτὸν
πράττειν,
ἡττώμενος
ὑπὸ
|
τῶν |
ἀγαθῶν.
ἆρα,
φήσει,
οὐκ
ἀξίων |
[327] |
τι,
ἔφη,
μᾶλλον,
ὦ
Σώκρατες,
|
τῶν |
ἀγαθῶν
αὐλητῶν
ἀγαθοὺς
αὐλητὰς
τοὺς |
[355] |
τῶν
κακῶν
ἢ
τὰ
κακὰ
|
τῶν |
ἀγαθῶν;
ἢ
κατ´
ἄλλο
τι |
[358] |
κακὰ
εἶναι
ἐθέλειν
ἰέναι
ἀντὶ
|
τῶν |
ἀγαθῶν·
ὅταν
τε
ἀναγκασθῇ
δυοῖν |
[326] |
μὴ
διδακτόν.
Διὰ
τί
οὖν
|
τῶν |
ἀγαθῶν
πατέρων
πολλοὶ
ὑεῖς
φαῦλοι
|
[328] |
ἡγοῦνται,
καὶ
ὅτι
οὐδὲν
θαυμαστὸν
|
τῶν |
ἀγαθῶν
πατέρων
φαύλους
ὑεῖς
γίγνεσθαι |
[355] |
ἀξίων
ὄντων
νικᾶν
ἐν
ὑμῖν
|
τῶν |
ἀγαθῶν
τὰ
κακά,
ἢ
ἀξίων; |
[324] |
ἣν
ἀπορεῖς
περὶ
τῶν
ἀνδρῶν
|
τῶν |
ἀγαθῶν,
τί
δήποτε
οἱ
ἄνδρες |
[313] |
ὢν
ἔμπορός
τις
ἢ
κάπηλος
|
τῶν |
ἀγωγίμων,
ἀφ´
ὧν
ψυχὴ
τρέφεται; |
[337] |
γὰρ
ἔστιν
παρὰ
ταῖς
ψυχαῖς
|
τῶν |
ἀκουόντων
ἄνευ
ἀπάτης,
ἐπαινεῖσθαι
δὲ |
[336] |
τὸ
ἐρώτημα
ἦν
οἱ
πολλοὶ
|
τῶν |
ἀκουόντων·
ἐπεὶ
Σωκράτη
γε
ἐγὼ |
[339] |
πολλοῖς
θόρυβον
παρέσχεν
καὶ
ἔπαινον
|
(τῶν |
ἀκουόντων·
καὶ
ἐγὼ
τὸ
μὲν |
[320] |
ἐποίησαν
οὔτε
τῶν
οἰκείων
οὔτε
|
τῶν |
ἀλλοτρίων.
ἐγὼ
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα, |
[328] |
εἷς
εἶναι,
καὶ
διαφερόντως
ἂν
|
τῶν |
ἄλλων
ἀνθρώπων
ὀνῆσαί
τινα
πρὸς |
[352] |
ὥσπερ
περὶ
ἀνδραπόδου,
περιελκομένης
ὑπὸ
|
τῶν |
ἄλλων
ἁπάντων.
ἆρ´
οὖν
καὶ |
[357] |
ἂν
ἐνῇ,
καὶ
ἡδονῆς
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ἁπάντων·
ὑμεῖς
δὲ
δὴ |
[339] |
ἰλιγγίασα
εἰπόντος
αὐτοῦ
ταῦτα
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ἐπιθορυβησάντων·
ἔπειτα—
ὥς
γε |
[334] |
καὶ
ταῖς
θριξὶν
πολεμιώτατον
ταῖς
|
τῶν |
ἄλλων
ζῴων
πλὴν
ταῖς
τοῦ |
[318] |
συγγένηται,
βελτίων
ἄπεισι
γενόμενος
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ἡμερῶν
ἑκάστης
οὕτως
ἐπιδώσει |
[316] |
βουλόμενοι
διαλεχθῆναι
ἢ
καὶ
μετὰ
|
τῶν |
ἄλλων;
Ἡμῖν
μέν,
ἦν
δ´ |
[359] |
ὅτι
πολὺ
διαφέρει
ἡ
ἀνδρεία
|
τῶν |
ἄλλων
μορίων
τῆς
ἀρετῆς.
καὶ |
[330] |
δύναμις
αὐτοῦ
ἡ
αὐτή·
οὐδὲ
|
τῶν |
ἄλλων
οὐδέν
ἐστιν
οἷον
τὸ
|
[328] |
ῥᾴδιον,
οὕτω
δὲ
ἀρετῆς
καὶ
|
τῶν
|
ἄλλων
πάντων·
ἀλλὰ
κἂν
εἰ |
[348] |
βέλτιστ´
ἂν
ἐπισκέψασθαι
καὶ
περὶ
|
τῶν |
ἄλλων
(περὶ
ὧν
εἰκὸς
σκοπεῖσθαι |
[316] |
νέων
τοὺς
βελτίστους
ἀπολείποντας
τὰς
|
τῶν
|
ἄλλων
συνουσίας,
καὶ
οἰκείων
καὶ |
[348] |
καὶ
τοῦ
Καλλίου
δεομένου
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
σχεδόν
τι
τῶν
παρόντων, |
[327] |
οὐδεὶς
φθονεῖ
οὐδ´
(ἀποκρύπτεται
ὥσπερ
|
τῶν |
ἄλλων
τεχνημάτων—
λυσιτελεῖ
γὰρ
οἶμαι |
[359] |
δὲ
ἓν
πάνυ
πολὺ
διαφέρειν
|
τῶν |
ἄλλων,
τὴν
ἀνδρείαν,
γνώσεσθαι
δέ |
[324] |
ἀπορία
ἐστίν,
ἣν
ἀπορεῖς
περὶ
|
τῶν |
ἀνδρῶν
τῶν
ἀγαθῶν,
τί
δήποτε |
[352] |
οὐχὶ
πάντων
κράτιστον
φάναι
εἶναι
|
τῶν |
ἀνθρωπείων
πραγμάτων.
Καλῶς
γε,
ἔφην |
[349] |
ἀληθῆ
λέγω·
εὑρήσεις
γὰρ
πολλοὺς
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἀδικωτάτους
μὲν
ὄντας
καὶ |
[359] |
δή,
ὦ
Σώκρατες,
οὕτως
ὑπὸ
|
τῶν |
ἀνθρώπων.
Ἀληθῆ,
ἔφην
ἐγώ,
λέγεις· |
[337] |
ἀποφήνασθαι,
ἀλλ´
ὥσπερ
τοὺς
φαυλοτάτους
|
τῶν |
ἀνθρώπων
διαφέρεσθαι
ἀλλήλοις.
ἐγὼ
μὲν |
[352] |
οἶσθα
οὖν
ὅτι
οἱ
πολλοὶ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἐμοί
τε
καὶ
σοὶ |
[351] |
δέ
τινας,
ἔφην,
ὦ
Πρωταγόρα,
|
τῶν |
ἀνθρώπων
εὖ
ζῆν,
τοὺς
δὲ |
[337] |
ὁ
δὲ
νόμος,
τύραννος
ὢν
|
τῶν |
ἀνθρώπων,
πολλὰ
παρὰ
τὴν
φύσιν |
[333] |
ὁμολογεῖν,
ἐπεὶ
πολλοί
γέ
φασιν
|
τῶν |
ἀνθρώπων.
Πότερον
οὖν
πρὸς
ἐκείνους |
[317] |
ὃ
ἐβουλήθησαν—
οὐ
γὰρ
λαθεῖν
|
τῶν |
ἀνθρώπων
τοὺς
δυναμένους
ἐν
ταῖς |
[356] |
ἐὰν
(δὲ
τὰ
ἡδέα
ὑπὸ
|
τῶν |
ἀνιαρῶν,
οὐ
πρακτέα.
μή
πῃ |
[351] |
ἔστι
δ´
αὖ
καὶ
ἃ
|
τῶν |
ἀνιαρῶν
οὐκ
ἔστι
κακά,
ἔστι |
[311] |
ἐλθὼν
Ἱπποκράτη
τὸν
Κῷον,
τὸν
|
τῶν |
Ἀσκληπιαδῶν,
ἀργύριον
τελεῖν
ὑπὲρ
σαυτοῦ |
[347] |
πολλοῦ
μισθούμενοι
ἀλλοτρίαν
φωνὴν
τὴν
|
τῶν |
αὐλῶν,
καὶ
διὰ
τῆς
ἐκείνων |
[334] |
αὐτὸς
καὶ
ἄλλον
διδάξαι
περὶ
|
τῶν |
αὐτῶν
καὶ
μακρὰ
λέγειν,
ἐὰν |
[325] |
τὴν
φωνήν,
παρατιθέασιν
αὐτοῖς
ἐπὶ
|
τῶν |
βάθρων
ἀναγιγνώσκειν
ποιητῶν
ἀγαθῶν
ποιήματα |
[317] |
σοφῶν,
καὶ
αὐτοί
τε
ἀντιλαβόμενοι
|
τῶν |
βάθρων
καὶ
τῶν
κλινῶν
κατεσκευάζομεν |
[338] |
ὀρθῶς
ἂν
ἔχοι
τὸν
χείρω
|
τῶν |
βελτιόνων
ἐπιστατεῖν,
εἴτε
ὅμοιος,
οὐδ´
|
[346] |
μωμήσομαι—
οὐ
γάρ
εἰμι
φιλόμωμος—
|
τῶν |
γὰρ
ἠλιθίων
ἀπείρων
γενέθλα,
ὥστ´ |
[309] |
(ΣΩ.
Σοφωτάτῳ
μὲν
οὖν
δήπου
|
τῶν |
γε
νῦν,
εἴ
σοι
δοκεῖ
|
[319] |
καλὸς
ᾖ
καὶ
πλούσιος
καὶ
|
τῶν
|
γενναίων,
οὐδέν
τι
μᾶλλον
ἀποδέχονται, |
[346] |
ἐπιδεικνύναι
καὶ
κατηγορεῖν
τὴν
πονηρίαν
|
τῶν |
γονέων
ἢ
πατρίδος,
ἵνα
αὐτοῖς
|
[326] |
ἀναγκάζουσι
γράφειν
κατὰ
τὴν
ὑφήγησιν
|
τῶν |
γραμμῶν,
ὣς
δὲ
καὶ
ἡ |
[343] |
(τῶν
μὲν
ὡς
ἀληθῶς
ἀγαθῶν,
|
τῶν |
δὲ
ἀγαθῶν
μέν,
οὐ
μέντοι
|
[328] |
ὦ
Σώκρατες,
τούτων
διδάσκαλον
φανῆναι,
|
τῶν
|
δὲ
ἀπείρων
παντάπασι
ῥᾴδιον,
οὕτω |
[360] |
Δειλοὶ
δὲ
οὐ
διὰ
τὴν
|
τῶν |
δεινῶν
ἀμαθίαν
ἐφάνησαν
ὄντες;
Πάνυ
|
[360] |
παρὰ
σοῦ;
Συνέφη.
Οὐκοῦν
ἡ
|
τῶν |
δεινῶν
καὶ
μὴ
δεινῶν
ἀμαθία
|
[360] |
ἐνταῦθα
ἐπένευσεν.
Ἡ
σοφία
ἄρα
|
τῶν |
δεινῶν
καὶ
μὴ
δεινῶν
ἀνδρεία |
[360] |
(ἀνδρεία
δειλίᾳ.
Ἔφη.
Οὐκοῦν
ἡ
|
τῶν |
δεινῶν
καὶ
μὴ
δεινῶν
σοφία |
[328] |
περὶ
αὐτῶν
τούτων
συγγένοιτο
ὁτῳοῦν
|
τῶν
|
~(δημηγόρων,
τάχ´
ἂν
καὶ
τοιούτους |
[338] |
σὲ
τὸ
ἀκριβὲς
τοῦτο
εἶδος
|
τῶν
|
διαλόγων
ζητεῖν
τὸ
κατὰ
βραχὺ |
[336] |
μή,
τίς
ὁ
τρόπος
ἔσται
|
τῶν |
διαλόγων;
χωρὶς
γὰρ
ἔγωγ´
ᾤμην |
[327] |
μὴ
ἐφθόνει
τούτου,
ὥσπερ
νῦν
|
τῶν |
δικαίων
καὶ
τῶν
νομίμων
οὐδεὶς |
[335] |
Ἱμεραίῳ
δρομεῖ
ἀκμάζοντι
ἕπεσθαι,
ἢ
|
τῶν
|
δολιχοδρόμων
τῳ
ἢ
τῶν
ἡμεροδρόμων |
[347] |
ἑαυτῶν
φωνῆς
καὶ
τῶν
λόγων
|
τῶν |
ἑαυτῶν
ὑπὸ
ἀπαιδευσίας,
τιμίας
ποιοῦσι
|
[356] |
πόρρω
ἐάντε
τὰ
πόρρω
ὑπὸ
|
τῶν
|
ἐγγύς,
ταύτην
τὴν
πρᾶξιν
πρακτέον |
[312] |
τῶν
πρὸς
τὴν
ἀπεργασίαν
τὴν
|
τῶν |
εἰκόνων,
καὶ
τἆλλα
οὕτως.
εἰ |
[342] |
ἐστιν
παλαιοτάτη
τε
καὶ
πλείστη
|
τῶν |
Ἑλλήνων
ἐν
Κρήτῃ
τε
καὶ
|
[337] |
πραγμάτων
εἰδέναι,
σοφωτάτους
δὲ
ὄντας
|
τῶν |
Ἑλλήνων,
καὶ
κατ´
αὐτὸ
τοῦτο |
[342] |
μὴ
κατάδηλοι
ὦσιν
ὅτι
σοφίᾳ
|
τῶν |
Ἑλλήνων
περίεισιν,
ὥσπερ
οὓς
Πρωταγόρας |
[342] |
φοροῦσιν,
ὡς
δὴ
τούτοις
κρατοῦντας
|
τῶν |
Ἑλλήνων
τοὺς
Λακεδαιμονίους·
οἱ
δὲ |
[361] |
ὅτι
οὐκ
ἂν
θαυμάζοιμι
εἰ
|
τῶν |
ἐλλογίμων
γένοιο
ἀνδρῶν
ἐπὶ
σοφίᾳ. |
[310] |
(τούτῳ
εἴη·
ὡς
οὔτ´
ἂν
|
τῶν |
ἐμῶν
ἐπιλίποιμι
οὐδὲν
οὔτε
τῶν
|
[354] |
ἔχει,
ἢ
λύπας
μείζους
παρασκευάζῃ
|
τῶν |
ἐν
(αὐτῷ
ἡδονῶν·
ἐπεὶ
εἰ |
[354] |
ἀγαθόν,
ὅταν
ἢ
μείζους
λύπας
|
τῶν |
ἐν
αὐτῷ
οὐσῶν
ἀπαλλάττῃ
ἢ |
[327] |
ὅστις
σοι
ἀδικώτατος
φαίνεται
ἄνθρωπος
|
τῶν
|
ἐν
νόμοις
καὶ
ἀνθρώποις
τεθραμμένων, |
[344] |
γὰρ
ἔστι
καὶ
περὶ
ἑκάστου
|
τῶν
|
(ἐν
τῷ
ᾄσματι
εἰρημένων
ἀποδεῖξαι |
[332] |
ἦν
δ´
ἐγώ,
ἑνὶ
ἑκάστῳ
|
τῶν |
ἐναντίων
ἓν
μόνον
ἐστὶν
ἐναντίον |
[317] |
βούλεσθε,
περὶ
τούτων
ἁπάντων
ἐναντίον
|
τῶν |
ἔνδον
ὄντων
τὸν
λόγον
ποιεῖσθαι. |
[327] |
καὶ
ἀνολοφύραι´
ἂν
ποθῶν
τὴν
|
τῶν |
ἐνθάδε
ἀνθρώπων
(πονηρίαν.
νῦν
δὲ |
[327] |
μάλιστα
πάντων
οὕτως—
ἐνθυμήθητι
ἄλλο
|
τῶν |
ἐπιτηδευμάτων
ὁτιοῦν
καὶ
μαθημάτων
προελόμενος. |
[316] |
ἥκετε;
Ἱπποκράτης
ὅδε
ἐστὶν
μὲν
|
τῶν |
ἐπιχωρίων,
Ἀπολλοδώρου
ὑός,
οἰκίας
μεγάλης |
[315] |
κεκηλημένοι—
ἦσαν
δέ
τινες
καὶ
|
τῶν |
ἐπιχωρίων
ἐν
τῷ
χορῷ.
τοῦτον |
[313] |
τῷ
ἀδελφῷ
(ἐπεκοινώσω
οὔτε
ἡμῶν
|
τῶν |
ἑταίρων
οὐδενί,
εἴτ´
ἐπιτρεπτέον
εἴτε |
[329] |
μόρια
οὐδὲν
διαφέρει
τὰ
ἕτερα
|
τῶν |
ἑτέρων,
ἀλλήλων
καὶ
τοῦ
ὅλου, |
[324] |
τὸν
λόγον
καὶ
Ἀθηναῖοί
εἰσι
|
τῶν |
ἡγουμένων
παρασκευαστὸν
εἶναι
καὶ
διδακτὸν |
[356] |
ὅτι
ἀνιαρά
ἐστιν,
~ἡττώμενος
(ὑπὸ
|
τῶν |
ἡδέων,
δῆλον
ὅτι
ἀναξίων
ὄντων |
[356] |
μὲν
τὰ
ἀνιαρὰ
ὑπερβάλληται
ὑπὸ
|
τῶν |
ἡδέων,
ἐάντε
τὰ
ἐγγὺς
ὑπὸ |
[351] |
ἐμόν,
ὅτι
ἔστι
μὲν
ἃ
|
τῶν
|
ἡδέων
οὐκ
ἔστιν
ἀγαθά,
ἔστι |
[355] |
αὐτά,
ἐξὸν
μὴ
πράττειν,
ὑπὸ
|
τῶν |
ἡδονῶν
(ἀγόμενος
καὶ
ἐκπληττόμενος·
καὶ |
[357] |
ἐπιστήμης
ἐνδείᾳ
ἐξαμαρτάνειν
περὶ
τὴν
|
τῶν |
ἡδονῶν
αἵρεσιν
καὶ
λυπῶν
τοὺς |
[353] |
εἶναι,
ὃ
ἡμεῖς
ἥττω
εἶναι
|
τῶν |
ἡδονῶν
ἐλέγομεν;
εἴποιμ´
ἂν
ἔγωγε |
[353] |
τὸ
πάθος,
~ὅ
φασιν
ὑπὸ
|
(τῶν |
ἡδονῶν
ἡττᾶσθαι
καὶ
οὐ
πράττειν |
[354] |
ποτε
τοῦτο
ὃ
ὑμεῖς
καλεῖτε
|
τῶν |
ἡδονῶν
ἥττω
εἶναι·
ἔπειτα
ἐν |
[355] |
ἐξημάρτανεν
ὅν
φαμεν
ἥττω
εἶναι
|
τῶν |
ἡδονῶν.
Κατὰ
τί
δέ,
φήσει |
[335] |
ἢ
τῶν
δολιχοδρόμων
τῳ
ἢ
|
τῶν |
ἡμεροδρόμων
διαθεῖν
τε
καὶ
ἕπεσθαι, |
[322] |
οὐκ
ἦσαν·
ἀπώλλυντο
οὖν
ὑπὸ
|
τῶν |
θηρίων
διὰ
τὸ
πανταχῇ
αὐτῶν |
[322] |
βοηθὸς
ἦν,
πρὸς
δὲ
τὸν
|
τῶν |
θηρίων
πόλεμον
ἐνδεής
πολιτικὴν
γὰρ |
[354] |
τὰς
στρατείας
καὶ
τὰς
ὑπὸ
|
τῶν |
ἰατρῶν
θεραπείας
τὰς
διὰ
καύσεών |
[329] |
ἢ
Περικλέους
ἢ
ἄλλου
τινὸς
|
τῶν |
ἱκανῶν
εἰπεῖν·
εἰ
δὲ
ἐπανέροιτό |
[350] |
Ὅτι
ἐπίστανται.
Τίνες
δὲ
ἀπὸ
|
τῶν |
ἵππων
πολεμεῖν
θαρραλέοι
εἰσίν;
πότερον |
[355] |
φήσει
ἴσως,
ἀνάξιά
ἐστιν
τἀγαθὰ
|
τῶν |
κακῶν
ἢ
τὰ
κακὰ
τῶν |
[345] |
ἰατρὸν
ποιεῖ;
δῆλον
ὅτι
ἡ
|
τῶν
|
καμνόντων
τῆς
θεραπείας
μάθησις.
κακὸς |
[315] |
νῦν
δὲ
ὑπὸ
τοῦ
πλήθους
|
τῶν |
καταλυόντων
ὁ
Καλλίας
καὶ
τοῦτο |
[317] |
τε
ἀντιλαβόμενοι
τῶν
βάθρων
καὶ
|
τῶν |
κλινῶν
κατεσκευάζομεν
παρὰ
τῷ
Ἱππίᾳ— |
[342] |
φαινόμενον,
ἔπειτα,
ὅπου
ἂν
τύχῃ
|
τῶν |
λεγομένων,
ἐνέβαλεν
ῥῆμα
ἄξιον
λόγου |
[315] |
δὲ
οἳ
ὄπισθεν
ἠκολούθουν
ἐπακούοντες
|
τῶν |
λεγομένων
τὸ
μὲν
πολὺ
ξένοι |
[347] |
αὑτοῖς
ἱκανοὺς
ὄντας
συνεῖναι
ἄνευ
|
τῶν
|
λήρων
τε
καὶ
παιδιῶν
τούτων |
[337] |
ὑμᾶς
συγχωρεῖν
καὶ
ἀλλήλοις
περὶ
|
τῶν |
λόγων
ἀμφισβητεῖν
μέν,
(ἐρίζειν
δὲ |
[338] |
ἐφέντα,
φεύγειν
εἰς
τὸ
πέλαγος
|
τῶν |
λόγων
ἀποκρύψαντα
γῆν,
ἀλλὰ
μέσον
|
[338] |
ὅτι
αἰσχρὸν
εἴη
βραβευτὴν
ἑλέσθαι
|
τῶν |
λόγων.
εἴτε
γὰρ
χείρων
ἔσται |
[338] |
ὑμῖν
(φυλάξει
τὸ
μέτριον
μῆκος
|
τῶν |
λόγων
ἑκατέρου.
Ταῦτα
ἤρεσε
τοῖς |
[361] |
τὴν
προθυμίαν
καὶ
τὴν
διέξοδον
|
τῶν |
λόγων.
καὶ
γὰρ
οὔτε
(τἆλλα |
[333] |
Πότερον
οὖν,
ὦ
Πρωταγόρα,
λύσωμεν
|
τῶν |
λόγων;
τὸ
ἓν
ἑνὶ
μόνον |
[347] |
διὰ
τῆς
ἑαυτῶν
φωνῆς
καὶ
|
τῶν |
λόγων
τῶν
ἑαυτῶν
ὑπὸ
ἀπαιδευσίας, |
[361] |
δοκεῖ
ἡμῶν
ἡ
ἄρτι
ἔξοδος
|
τῶν |
λόγων
ὥσπερ
ἄνθρωπος
κατηγορεῖν
τε |
[354] |
οὐσῶν
ἀπαλλάττῃ
ἢ
μείζους
ἡδονὰς
|
τῶν |
λυπῶν
παρασκευάζῃ;
ἐπεὶ
εἰ
πρὸς |
[314] |
πολὺ
μείζων
κίνδυνος
ἐν
τῇ
|
τῶν |
μαθημάτων
ὠνῇ
ἢ
ἐν
τῇ |
[356] |
πράξεσιν
καὶ
ἐν
ταῖς
αἱρέσεσιν
|
τῶν |
μεγάλων
τε
καὶ
σμικρῶν,
ἡ |
[347] |
δὲ
σφόδρα
γὰρ
καὶ
περὶ
|
τῶν |
μεγίστων
ψευδόμενος
δοκεῖς
ἀληθῆ
λέγειν, |
[361] |
ἐντυγχάνω
πολὺ
μάλιστα
ἄγαμαι
σέ,
|
τῶν |
μὲν
τηλικούτων
καὶ
πάνυ·
καὶ |
[343] |
ἀλήθειαν,
ὡς
ἄρα
ὄντων
τινῶν
|
(τῶν |
μὲν
ὡς
ἀληθῶς
ἀγαθῶν,
τῶν |
[315] |
δὲ
περὶ
φύσεώς
τε
καὶ
|
τῶν |
μετεώρων
ἀστρονομικὰ
ἄττα
διερωτᾶν
τὸν |
[350] |
τοῦτο
ζητεῖς,
ἔφη,
οἱ
ἐπιστήμονες
|
τῶν |
μὴ
ἐπισταμένων
θαρραλεώτεροί
εἰσιν,
καὶ |
[350] |
οἱ
ἐπιστάμενοι
παλαίειν
δυνατώτεροί
εἰσιν
|
τῶν |
μὴ
ἐπισταμένων
παλαίειν
καὶ
αὐτοὶ
|
[330] |
καὶ
μέγιστόν
γε
ἡ
σοφία
|
τῶν |
μορίων.
Ἕκαστον
δὲ
αὐτῶν
ἐστιν, |
[346] |
τῇ
φωνῇ
ἐνταῦθα
κέχρηται
τῇ
|
(τῶν |
Μυτιληναίων,
ὡς
πρὸς
Πιττακὸν
λέγων |
[319] |
παραδιδόναι·
ἐπεὶ
Περικλῆς,
ὁ
τουτωνὶ
|
τῶν |
νεανίσκων
πατήρ,
τούτους
ἃ
μὲν |
[342] |
ξένους,
καὶ
αὐτοὶ
οὐδένα
ἐῶσιν
|
τῶν |
νέων
(εἰς
τὰς
ἄλλας
πόλεις |
[316] |
μεγάλας,
καὶ
ἐν
ταύταις
πείθοντα
|
τῶν |
νέων
τοὺς
βελτίστους
ἀπολείποντας
τὰς |
[327] |
ὥσπερ
νῦν
τῶν
δικαίων
καὶ
|
τῶν |
νομίμων
οὐδεὶς
φθονεῖ
οὐδ´
(ἀποκρύπτεται |
[310] |
ἔπειτά
μοι
λίαν
πόρρω
ἔδοξε
|
τῶν |
νυκτῶν
εἶναι·
ἐπειδὴ
(δὲ
τάχιστά |
[342] |
βελτίω.
τοῦτο
οὖν
αὐτὸ
καὶ
|
τῶν |
νῦν
εἰσὶν
οἳ
κατανενοήκασι
καὶ |
[315] |
καὶ
Ἄνδρων
ὁ
Ἀνδροτίωνος
καὶ
|
τῶν |
ξένων
πολῖταί
τε
αὐτοῦ
καὶ |
[318] |
δὲ
μάθημά
ἐστιν
εὐβουλία
περὶ
|
τῶν |
οἰκείων,
ὅπως
ἂν
ἄριστα
τὴν |
[320] |
οὐδένα
πώποτε
βελτίω
ἐποίησαν
οὔτε
|
τῶν |
οἰκείων
οὔτε
τῶν
ἀλλοτρίων.
ἐγὼ |
[319] |
τοὺς
οἰκοδόμους
μεταπεμπομένους
συμβούλους
περὶ
|
τῶν |
οἰκοδομημάτων,
ὅταν
δὲ
περὶ
ναυπηγίας, |
[325] |
καὶ
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
συλλήβδην
|
τῶν
|
οἴκων
ἀνατροπαί,
ταῦτα
δ´
ἄρα |
[322] |
καὶ
ἐάν
(τις
ἐκτὸς
ὢν
|
τῶν |
ὀλίγων
συμβουλεύῃ,
οὐκ
ἀνέχονται,
ὡς |
[358] |
τὴν
δὲ
Προδίκου
τοῦδε
διαίρεσιν
|
τῶν |
ὀνομάτων
παραιτοῦμαι·
εἴτε
γὰρ
ἡδὺ |
[349] |
εἶναι,
ἀλλὰ
(ἕκαστον
ἰδίῳ
πράγματι
|
τῶν |
ὀνομάτων
τούτων
ἐπικεῖσθαι,
πάντα
δὲ |
[349] |
ἑνὶ
πράγματί
ἐστιν,
ἢ
ἑκάστῳ
|
τῶν |
ὀνομάτων
τούτων
ὑπόκειταί
τις
ἴδιος |
[320] |
γῆς
καὶ
πυρὸς
μείξαντες
καὶ
|
τῶν |
ὅσα
πυρὶ
καὶ
γῇ
κεράννυται. |
[325] |
πολὺ
μᾶλλον
ἐντέλλονται
ἐπιμελεῖσθαι
(εὐκοσμίας
|
τῶν |
παίδων
ἢ
γραμμάτων
τε
καὶ |
[326] |
ἁρμονίας
ἀναγκάζουσιν
οἰκειοῦσθαι
ταῖς
ψυχαῖς
|
τῶν |
παίδων,
ἵνα
ἡμερώτεροί
τε
ὦσιν, |
[326] |
γραμματισταὶ
τοῖς
μήπω
δεινοῖς
γράφειν
|
τῶν
|
παίδων
ὑπογράψαντες
γραμμὰς
τῇ
γραφίδι |
[342] |
νῦν
εἰσὶν
οἳ
κατανενοήκασι
καὶ
|
τῶν |
πάλαι,
ὅτι
τὸ
λακωνίζειν
πολὺ |
[316] |
παλαιάν,
τοὺς
δὲ
μεταχειριζομένους
αὐτὴν
|
τῶν |
παλαιῶν
ἀνδρῶν,
φοβουμένους
τὸ
ἐπαχθὲς |
[343] |
ὅτι
οὗτος
ὁ
τρόπος
ἦν
|
τῶν |
παλαιῶν
τῆς
φιλοσοφίας,
βραχυλογία
τις |
[320] |
διεξελθών;
Πολλοὶ
οὖν
αὐτῷ
ὑπέλαβον
|
τῶν |
παρακαθημένων
ὁποτέρως
βούλοιτο
οὕτως
διεξιέναι. |
[337] |
εἰπόντος
τοῦ
Προδίκου
πολλοὶ
πάνυ
|
τῶν
|
παρόντων
ἀπεδέξαντο·
μετὰ
δὲ
τὸν |
[348] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
σχεδόν
τι
|
τῶν |
παρόντων,
μόγις
προυτράπετο
εἰς
τὸ |
[315] |
τοῦ
ἐπὶ
θάτερα
ὁ
ἕτερος
|
τῶν |
Περικλέους
Ξάνθιππος,
καὶ
Φιλιππίδης
ὁ |
[339] |
ἔστιν
δὲ
τοῦτο
τὰ
ὑπὸ
|
τῶν |
ποιητῶν
λεγόμενα
οἷόν
τ´
εἶναι |
[325] |
ἀνίατον
ὄντα
τοῦτον
(ἐκβάλλειν
ἐκ
|
τῶν |
πόλεων
ἢ
ἀποκτείνειν—
εἰ
οὕτω |
[315] |
ἐφαίνοντο—
οὓς
ἄγει
ἐξ
ἑκάστων
|
τῶν |
πόλεων
ὁ
Πρωταγόρας,
δι´
ὧν |
[354] |
καὶ
εὐεξίαι
τῶν
σωμάτων
καὶ
|
τῶν |
πόλεων
σωτηρίαι
καὶ
ἄλλων
ἀρχαὶ
|
[319] |
ἡμῖν
οἱ
σοφώτατοι
καὶ
ἄριστοι
|
τῶν |
πολιτῶν
ταύτην
τὴν
ἀρετὴν
ἣν |
[358] |
καὶ
ἐψεῦσθαι
περὶ
τῶν
πραγμάτων
|
τῶν |
πολλοῦ
ἀξίων;
Καὶ
τοῦτο
πᾶσι |
[333] |
πρῶτον
τὸν
λόγον
διαλέχθητι
τὸν
|
τῶν |
πολλῶν.
Ἀλλ´
οὐδέν
μοι
διαφέρει, |
[353] |
Σώκρατες,
δεῖ
ἡμᾶς
σκοπεῖσθαι
τὴν
|
τῶν |
πολλῶν
δόξαν
ἀνθρώπων,
οἳ
ὅτι |
[356] |
ἡδέων,
ἐάντε
τὰ
ἐγγὺς
ὑπὸ
|
τῶν |
πόρρω
ἐάντε
τὰ
πόρρω
ὑπὸ |
[337] |
οὖν
αἰσχρὸν
τὴν
μὲν
φύσιν
|
τῶν
|
πραγμάτων
εἰδέναι,
σοφωτάτους
δὲ
ὄντας |
[358] |
ἔχειν
δόξαν
καὶ
ἐψεῦσθαι
περὶ
|
τῶν |
πραγμάτων
τῶν
πολλοῦ
ἀξίων;
Καὶ
|
[314] |
ταῦτα
οὖν
σκοπώμεθα
καὶ
μετὰ
|
τῶν |
πρεσβυτέρων
ἡμῶν·
ἡμεῖς
γὰρ
ἔτι |
[312] |
εἴποιμεν
ἄν
που
αὐτῷ
ὅτι
|
τῶν |
πρὸς
τὴν
ἀπεργασίαν
τὴν
τῶν |
[319] |
αὐτὸν
ἀφελκύσωσιν
ἢ
ἐξάρωνται
κελευόντων
|
τῶν |
πρυτάνεων.
περὶ
μὲν
οὖν
ὧν |
[315] |
ὁ
Μενδαῖος,
ὅσπερ
εὐδοκιμεῖ
μάλιστα
|
τῶν |
Πρωταγόρου
μαθητῶν
καὶ
ἐπὶ
τέχνῃ |
[329] |
τις
καὶ
σμικρὸν
ἐπερωτήσῃ
τι
|
τῶν
|
ῥηθέντων,
ὥσπερ
τὰ
χαλκία
πληγέντα |
[334] |
ἐπὶ
ταῖς
αἰσθήσεσι
ταῖς
διὰ
|
τῶν |
ῥινῶν
γιγνομένην
ἐν
τοῖς
σιτίοις |
[314] |
μαθημάτων
ὠνῇ
ἢ
ἐν
τῇ
|
τῶν |
σιτίων.
σιτία
μὲν
γὰρ
καὶ |
[314] |
κινδυνεύει
δὲ
(διὰ
τὸ
πλῆθος
|
τῶν |
σοφιστῶν
ἄχθεσθαι
τοῖς
φοιτῶσιν
εἰς |
[318] |
ἂν
ἔπαθεν
ἄλλῳ
τῳ
συγγενόμενος
|
τῶν |
σοφιστῶν.
οἱ
μὲν
γὰρ
ἄλλοι |
[345] |
τι
οἶμαι
τοῦτο,
ὅτι
οὐδεὶς
|
τῶν
|
(σοφῶν
ἀνδρῶν
ἡγεῖται
οὐδένα
ἀνθρώπων |
[312] |
τοὔνομα
λέγει,
τοῦτον
εἶναι
τὸν
|
τῶν |
σοφῶν
ἐπιστήμονα.
Οὐκοῦν,
ἦν
δ´
|
[312] |
τεκτόνων,
ὅτι
οὗτοί
εἰσιν
οἱ
|
τῶν |
σοφῶν
ἐπιστήμονες·
ἀλλ´
(εἴ
τις |
[343] |
τοῦτο
τὸ
ῥῆμα
ἐγκωμιαζόμενον
ὑπὸ
|
τῶν
|
σοφῶν,
τὸ
Χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι. |
[326] |
ἀναγκάζωνται
ἀποδειλιᾶν
διὰ
τὴν
πονηρίαν
|
τῶν |
σωμάτων
καὶ
ἐν
τοῖς
πολέμοις |
[354] |
ἀπ´
αὐτῶν
γίγνονται
καὶ
εὐεξίαι
|
τῶν |
σωμάτων
καὶ
τῶν
πόλεων
σωτηρίαι |
[351] |
δὲ
ἀπὸ
φύσεως
καὶ
εὐτροφίας
|
τῶν
|
σωμάτων.
οὕτω
δὲ
κἀκεῖ
οὐ |
[342] |
ἄχθωνται
λάθρᾳ
συγγιγνόμενοι,
ξενηλασίας
ποιούμενοι
|
τῶν |
τε
λακωνιζόντων
τούτων
καὶ
ἐάν |
[330] |
ἐγὼ
εἶπον·
Οὐδὲν
ἄρα
ἐστὶν
|
τῶν |
τῆς
ἀρετῆς
μορίων
ἄλλο
οἷον |
[329] |
καὶ
μεταλαμβάνουσιν
οἱ
ἄνθρωποι
τούτων
|
τῶν |
τῆς
ἀρετῆς
μορίων
οἱ
μὲν |
[331] |
ἕτερον
μόριον
οἷον
τὸ
ἕτερον
|
τῶν |
τῆς
ἀρετῆς;
σὸς
οὗτος
ὁ |
[319] |
διαπράττονται·
ἐπειδὰν
δέ
τι
περὶ
|
τῶν |
τῆς
(πόλεως
διοικήσεως
δέῃ
βουλεύσασθαι, |
[319] |
αὑτοῦ
οἰκίαν
διοικοῖ,
~(καὶ
περὶ
|
τῶν |
τῆς
πόλεως,
ὅπως
τὰ
τῆς |
[312] |
ἐκεῖνο
ἔροιτο,
Ὁ
δὲ
σοφιστὴς
|
τῶν |
τί
σοφῶν
ἐστιν;
τί
ἂν |
[346] |
ἢ
τύραννον
ἢ
ἄλλον
τινὰ
|
τῶν |
τοιούτων
ἐπαινέσαι
καὶ
ἐγκωμιάσαι
οὐχ |
[345] |
οὔτε
τέκτονες
οὔτε
(ἄλλο
οὐδὲν
|
τῶν |
τοιούτων·
ὅστις
δὲ
μὴ
ἰατρὸς |
[346] |
ἢ
πατρίδα
ἢ
ἄλλο
τι
|
τῶν |
τοιούτων.
τοὺς
μὲν
οὖν
πονηρούς, |
[352] |
ὑγίειαν
ἢ
πρὸς
ἄλλο
τι
|
τῶν |
τοῦ
σώματος
ἔργων,
ἰδὼν
τὸ |
[328] |
πατέρων
φαύλους
ὑεῖς
γίγνεσθαι
καὶ
|
τῶν |
φαύλων
ἀγαθούς,
ἐπεὶ
καὶ
οἱ |
[347] |
ὁμοιότατον
εἶναι
τοῖς
συμποσίοις
τοῖς
|
τῶν |
φαύλων
καὶ
ἀγοραίων
ἀνθρώπων.
καὶ |
[327] |
αὐλητὰς
τοὺς
ὑεῖς
γίγνεσθαι
ἢ
|
τῶν |
φαύλων;
οἶμαι
μὲν
οὔ,
ἀλλὰ
|
[310] |
τῶν
ἐμῶν
ἐπιλίποιμι
οὐδὲν
οὔτε
|
τῶν
|
φίλων·
ἀλλ´
αὐτὰ
ταῦτα
καὶ |
[311] |
εἰ
δὲ
μή,
καὶ
τὰ
|
τῶν |
φίλων
προσαναλίσκοντες.
εἰ
οὖν
τις |
[313] |
τά
τε
σαυτοῦ
καὶ
τὰ
|
τῶν |
φίλων
χρήματα,
ὡς
ἤδη
διεγνωκὼς |
[334] |
οἷον
καὶ
ἡ
κόπρος
πάντων
|
(τῶν |
φυτῶν
ταῖς
μὲν
ῥίζαις
ἀγαθὸν |
[328] |
τίς
ἂν
ἡμῖν
διδάξειεν
τοὺς
|
τῶν |
χειροτεχνῶν
ὑεῖς
αὐτὴν
ταύτην
τὴν |
[351] |
δὲ
ἀπὸ
φύσεως
καὶ
εὐτροφίας
|
τῶν |
ψυχῶν
γίγνεται.
Λέγεις
δέ
τινας, |
[358] |
ἃ
μή;
ἢ
ἀδύνατον
ἐκ
|
τῶν |
ὡμολογημένων;
ἃ
γὰρ
δέδοικεν,
ὡμολόγηται |
[360] |
σοι,
καὶ
λέγω
ὅτι
ἐκ
|
τῶν
|
ὡμολογημένων
ἀδύνατόν
μοι
δοκεῖ
εἶναι. |