Pages |
[325] |
ἀποκτείνειν—
εἰ
οὕτω
μὲν
ἔχει,
|
οὕτω |
δ´
αὐτοῦ
πεφυκότος
οἱ
ἀγαθοὶ |
[328] |
τῶν
δὲ
ἀπείρων
παντάπασι
ῥᾴδιον,
|
οὕτω |
δὲ
ἀρετῆς
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[347] |
κἂν
πάνυ
(πολὺν
οἶνον
πίωσιν.
|
οὕτω |
δὲ
καὶ
αἱ
τοιαίδε
συνουσίαι, |
[313] |
τύχῃ
γυμναστικὸς
ἢ
ἰατρὸς
ὤν.
|
οὕτω |
δὲ
καὶ
οἱ
τὰ
μαθήματα |
[351] |
φύσεως
καὶ
εὐτροφίας
τῶν
σωμάτων.
|
οὕτω |
δὲ
κἀκεῖ
οὐ
ταὐτὸν
εἶναι |
[334] |
ἀρωγὸν
καὶ
τῷ
ἄλλῳ
σώματι.
|
οὕτω |
δὲ
ποικίλον
τί
ἐστιν
τὸ |
[310] |
ὁ
ὕπνος
ἀνῆκεν,
εὐθὺς
ἀναστὰς
|
οὕτω |
δεῦρο
ἐπορευόμην.
Καὶ
ἐγὼ
γιγνώσκων |
[321] |
τῳ
ἢ
χρησίμην
γενέσθαι—
καὶ
|
οὕτω |
δὴ
δωρεῖται
ἀνθρώπῳ.
τὴν
μὲν |
[318] |
εἴποι
ἂν
ὅτι
εἰς
αὔλησιν·
|
οὕτω |
δὴ
καὶ
σὺ
εἰπὲ
τῷ |
[322] |
τὰς
ἐκ
γῆς
τροφὰς
ηὕρετο.
|
οὕτω |
δὴ
παρεσκευασμένοι
κατ´
ἀρχὰς
(ἄνθρωποι |
[322] |
μετέχειν
κτείνειν
ὡς
νόσον
πόλεως.
|
οὕτω |
δή,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
διὰ |
[319] |
ὧν
οἴονται
ἐν
τέχνῃ
εἶναι,
|
οὕτω |
διαπράττονται·
ἐπειδὰν
δέ
τι
περὶ |
[335] |
ὁ
ἀντιλέγων
ἐκέλευέν
με
διαλέγεσθαι,
|
οὕτω |
διελεγόμην,
οὐδενὸς
ἂν
βελτίων
ἐφαινόμην |
[344] |
ἀλλὰ
μακρὸν
ἂν
εἴη
αὐτὸ
|
οὕτω |
διελθεῖν·
ἀλλὰ
τὸν
τύπον
αὐτοῦ |
[350] |
οὗτοι,
ἦν
δ´
ἐγώ,
οἱ
|
οὕτω |
θαρραλέοι
ὄντες
οὐκ
ἀνδρεῖοι
ἀλλὰ |
[322] |
καὶ
δίκην
δὴ
καὶ
αἰδῶ
|
(οὕτω |
θῶ
ἐν
τοῖς
ἀνθρώποις,
ἢ |
[327] |
καὶ
τὰ
νόμιμα—
εἰ
οὖν
|
οὕτω |
καὶ
ἐν
αὐλήσει
πᾶσαν
προθυμίαν
|
[336] |
τε
καὶ
αὐτὰ
τὰ
ἐρωτώμενα,
|
οὕτω |
καὶ
νῦν
ἀποκρίνεσθαι·
(εἰ
δὲ |
[334] |
φθέγγεσθαι
ἢ
πρὸς
τοὺς
ἄλλους,
|
οὕτω |
καὶ
νῦν,
ἐπειδὴ
ἐπιλήσμονι
ἐνέτυχες, |
[345] |
δῆλον
ὅτι
οὐδὲ
κακὸς
ἰατρός.
|
οὕτω |
καὶ
ὁ
μὲν
ἀγαθὸς
ἀνὴρ |
[330] |
κατὰ
τὰ
ἄλλα·
ἆρ´
οὖν
|
οὕτω |
καὶ
τὰ
τῆς
ἀρετῆς
μόρια |
[322] |
Πότερον
ὡς
αἱ
τέχναι
νενέμηνται,
|
οὕτω |
καὶ
ταύτας
νείμω;
νενέμηνται
δὲ |
[344] |
ποιῆσαι,
τὸν
δὲ
κείμενον
(οὔ,
|
οὕτω |
καὶ
τὸν
εὐμήχανον
ὄντα
ποτὲ |
[309] |
Ποδαπῷ;
(ΣΩ.
Ἀβδηρίτῃ.
(ΕΤ.
Καὶ
|
οὕτω |
καλός
τις
ὁ
ξένος
ἔδοξέν |
[355] |
τε
(καὶ
ἀνιαρῷ.
θέμενοι
δὴ
|
οὕτω |
λέγωμεν
ὅτι
Γιγνώσκων
ὁ
ἄνθρωπος |
[325] |
τῶν
πόλεων
ἢ
ἀποκτείνειν—
εἰ
|
οὕτω |
μὲν
ἔχει,
οὕτω
δ´
αὐτοῦ |
[355] |
κακὰ
λαμβάνειν.
Ταῦτα
μὲν
οὖν
|
οὕτω. |
μεταλάβωμεν
δὴ
τὰ
ὀνόματα
πάλιν |
[350] |
σοφίαν.
πρῶτον
μὲν
γὰρ
εἰ
|
οὕτω |
μετιὼν
ἔροιό
με
εἰ
οἱ |
[320] |
δέ
μου,
ἔφη,
ἐπίσκεψαι·
καὶ
|
οὕτω |
πείσας
νέμει.
νέμων
δὲ
τοῖς |
[348] |
τ´
εἶ
ποιεῖν
ἀγαθούς,
καὶ
|
οὕτω |
πεπίστευκας
σαυτῷ,
ὥστε
καὶ
ἄλλων |
[338] |
πάντες
κοινῇ
ἐπιστατήσετε.
Ἐδόκει
πᾶσιν
|
οὕτω |
ποιητέον
εἶναι·
καὶ
ὁ
Πρωταγόρας |
[325] |
ἄλλο
βούληται
μανθάνειν
ἢ
πράττειν,
|
οὕτω
|
πράττειν,
ἄνευ
δὲ
τούτου
μή, |
[332] |
ὠφελίμως,
τότε
σωφρονεῖν
σοι
δοκοῦσιν
|
οὕτω |
πράττοντες,
ἢ
{εἰ}
τοὐναντίον
{ἔπραττον} |
[332] |
ἀφρόνως
πράττουσιν
καὶ
οὐ
σωφρονοῦσιν
|
οὕτω
|
πράττοντες;
Συνδοκεῖ
μοι,
ἔφη.
Τοὐναντίον |
[329] |
ἐπιλάβηταί
τις,
καὶ
οἱ
ῥήτορες
|
οὕτω, |
σμικρὰ
(ἐρωτηθέντες
δόλιχον
κατατείνουσι
τοῦ |
[331] |
εἶπον
πρὸς
αὐτόν·
Ἦ
γὰρ
|
οὕτω |
σοι
τὸ
δίκαιον
καὶ
τὸ |
[345] |
θ´
ὑμῖν
εὑρὼν
ἀπαγγελέω,
(φησίν—
|
οὕτω |
σφόδρα
καὶ
δι´
ὅλου
τοῦ |
[311] |
οὖν
τις
ἡμᾶς
περὶ
ταῦτα
|
οὕτω |
σφόδρα
σπουδάζοντας
ἔροιτο·
Εἰπέ
μοι, |
[326] |
παίδων
ὑπογράψαντες
γραμμὰς
τῇ
γραφίδι
|
οὕτω |
τὸ
γραμματεῖον
διδόασιν
καὶ
ἀναγκάζουσι |
[331] |
καὶ
σέ"
τοῦτο
λέγω,
οἰόμενος
|
οὕτω |
τὸν
λόγον
βέλτιστ´
(ἂν
ἐλέγχεσθαι, |
[344] |
ἄνευ
ψόγου
τετυγμένον,
χαλεπὸν
ἀλαθέως.
|
οὕτω |
φαίνεται
{τὸ}
πρὸς
λόγον
τὸ |
[340] |
ἀμαθία
εἴη
τοῦ
ποιητοῦ,
εἰ
|
οὕτω |
φαῦλόν
τί
φησιν
εἶναι
τὴν |
[362] |
τρέπεσθαι.
~(Ἀλλ´,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
οὕτω |
χρὴ
ποιεῖν,
εἴ
σοι
δοκεῖ. |