Pages |
[360] |
θάρρη
θαρροῦσιν;
Ὡμολόγει.
Θαρροῦσιν
δὲ
|
τὰ |
αἰσχρὰ
καὶ
κακὰ
δι´
ἄλλο |
[345] |
εὖ
ἴσασιν
ὅτι
πάντες
οἱ
|
τὰ |
αἰσχρὰ
καὶ
τὰ
κακὰ
ποιοῦντες |
[330] |
κατὰ
τὴν
δύναμιν
οὔτε
κατὰ
|
τὰ |
ἄλλα·
ἆρ´
οὖν
οὕτω
καὶ |
[350] |
οἱ
μή;
Οἱ
πελταστικοί.
καὶ
|
τὰ |
ἄλλα
γε
πάντα,
εἰ
τοῦτο |
[321] |
αὑτὸν
(καταναλώσας
τὰς
δυνάμεις
εἰς
|
τὰ |
ἄλογα·
λοιπὸν
δὴ
ἀκόσμητον
ἔτι |
[355] |
τὰ
κακά,
νῦν
δὲ
λέγωμεν
|
τὰ |
ἀνιαρά,
γιγνώσκων
ὅτι
ἀνιαρά
ἐστιν, |
[351] |
τε
ἀγαθά
ἐστιν
ἅπαντα
καὶ
|
τὰ |
ἀνιαρὰ
κακά·
ἀλλά
μοι
δοκεῖ |
[356] |
ἡδέα
πρὸς
λυπηρά,
ἐὰν
μὲν
|
τὰ |
ἀνιαρὰ
ὑπερβάλληται
ὑπὸ
τῶν
ἡδέων, |
[351] |
ἀποβήσεται
ἄλλο;
καὶ
αὖθις
αὖ
|
τὰ |
ἀνιαρὰ
ὡσαύτως
οὕτως
οὐ
καθ´ |
[331] |
ἔχοντα
ὅμοια
δίκαιον
καλεῖν,
οὐδὲ
|
τὰ |
ἀνόμοιόν
τι
ἔχοντα
ἀνόμοια,
κἂν |
[339] |
καὶ
οὔ
φησιν
ἀποδέχεσθαι
αὐτοῦ
|
τὰ |
αὐτὰ
ἑαυτῷ
λέγοντος;
καίτοι
ὁπότε |
[359] |
ἀνδρεῖοι,
καὶ
ταύτῃ
γε
ἐπὶ
|
τὰ |
αὐτὰ
(ἔρχονται
οἱ
δειλοί
τε |
[356] |
φήσω.
φαίνεται
ὑμῖν
τῇ
ὄψει
|
τὰ |
αὐτὰ
μεγέθη
ἐγγύθεν
μὲν
μείζω, |
[321] |
εἰς
εὐνὰς
ἰοῦσιν
ὅπως
ὑπάρχοι
|
τὰ |
αὐτὰ
ταῦτα
στρωμνὴ
οἰκεία
τε |
[317] |
τῷ
Ἱππίᾳ—
ἐκεῖ
γὰρ
προϋπῆρχε
|
τὰ |
βάθρα—
ἐν
δὲ
τούτῳ
Καλλίας |
[353] |
καὶ
οὐ
πράττειν
διὰ
ταῦτα
|
τὰ |
βέλτιστα,
ἐπεὶ
γιγνώσκειν
γε
αὐτά. |
[352] |
πείθονται,
ἀλλὰ
πολλούς
φασι
γιγνώσκοντας
|
τὰ |
βέλτιστα
οὐκ
ἐθέλειν
πράττειν,
ἐξὸν |
[358] |
δυνατά,
ἔπειτα
ποιεῖ
ταῦτα,
ἐξὸν
|
τὰ |
βελτίω·
οὐδὲ
τὸ
ἥττω
εἶναι |
[325] |
γράμματα
μάθωσιν
καὶ
μέλλωσιν
συνήσειν
|
τὰ |
γεγραμμένα
ὥσπερ
τότε
τὴν
φωνήν, |
[334] |
μυρία,
τὰ
δέ
γε
ὠφέλιμα·
|
τὰ |
δὲ
ἀνθρώποις
μὲν
οὐδέτερα,
ἵπποις |
[320] |
ἔμπειρον
γεγονέναι,
πολλὰ
δὲ
μεμαθηκέναι,
|
τὰ |
δὲ
αὐτὸν
ἐξηυρηκέναι.
εἰ
οὖν |
[334] |
ἀνθρώποις
μὲν
οὐδέτερα,
ἵπποις
δέ·
|
τὰ |
δὲ
βουσὶν
μόνον,
τὰ
δὲ |
[334] |
βουσὶν
μόνον,
τὰ
δὲ
κυσίν·
|
τὰ |
δέ
γε
τούτων
μὲν
οὐδενί, |
[334] |
καὶ
φάρμακα
καὶ
ἄλλα
μυρία,
|
τὰ |
δέ
γε
ὠφέλιμα·
τὰ
δὲ |
[355] |
δὲ
(σμικρότερα
ᾖ;
ἢ
πλείω,
|
τὰ |
δὲ
ἐλάττω
ᾖ;
οὐχ
ἕξομεν |
[321] |
καὶ
(ὑποδῶν
τὰ
μὲν
ὁπλαῖς,
|
τὰ |
δὲ
{θριξὶν
καὶ}
δέρμασιν
στερεοῖς
|
[334] |
δέ·
τὰ
δὲ
βουσὶν
μόνον,
|
τὰ |
δὲ
κυσίν·
τὰ
δέ
γε |
[325] |
ἀνόσιον,
καὶ
τὰ
μὲν
ποίει,
|
τὰ |
δὲ
μὴ
ποίει.
καὶ
ἐὰν |
[356] |
μήκη
καὶ
πράττειν
καὶ
λαμβάνειν,
|
τὰ |
δὲ
σμικρὰ
καὶ
φεύγειν
καὶ |
[355] |
ἢ
ὅταν
τὰ
μὲν
μείζω,
|
τὰ |
δὲ
(σμικρότερα
ᾖ;
ἢ
πλείω, |
[349] |
τὰ
μὲν
ἀναμνησθῆναι
παρὰ
σοῦ,
|
τὰ |
δὲ
συνδιασκέψασθαι.
ἦν
δέ,
(ὡς |
[332] |
μὲν
ἀφρόνως
πραττόμενα
ἀφροσύνῃ
πράττεται,
|
τὰ |
δὲ
σωφρόνως
σωφροσύνῃ;
Ὡμολόγει.
Οὐκοῦν |
[334] |
τούτων
μὲν
οὐδενί,
δένδροις
δέ·
|
τὰ |
δὲ
τοῦ
δένδρου
ταῖς
μὲν |
[359] |
εἶναι
τοὺς
ἀνδρείους;
ἆρ´
ἐπὶ
|
τὰ |
δεινά,
ἡγουμένους
δεινὰ
εἶναι,
ἢ |
[359] |
ἔρχονται,
οἱ
δὲ
ἀνδρεῖοι
ἐπὶ
|
τὰ |
δεινά;
Λέγεται
δή,
ὦ
Σώκρατες, |
[327] |
προθύμως
λέγει
καὶ
διδάσκει
καὶ
|
τὰ |
δίκαια
καὶ
τὰ
νόμιμα—
εἰ |
[356] |
ὑπερβάλληται
ὑπὸ
τῶν
ἡδέων,
ἐάντε
|
τὰ |
ἐγγὺς
ὑπὸ
τῶν
πόρρω
ἐάντε |
[358] |
Ὑπερφυῶς
ἐδόκει
ἅπασιν
ἀληθῆ
εἶναι
|
τὰ |
εἰρημένα.
Ὁμολογεῖτε
ἄρα,
ἦν
δ´ |
[356] |
ἐὰν
δὲ
λυπηρὰ
πρὸς
λυπηρά,
|
τὰ |
ἐλάττω
καὶ
σμικρότερα·
ἐὰν
δὲ |
[358] |
διαφέρει·
ἀλλὰ
τόδε.
εἰ
ἀληθῆ
|
τὰ |
ἔμπροσθέν
ἐστιν,
ἆρά
τις
ἀνθρώπων |
[339] |
οὗτος
καὶ
τάδε
λέγει
κἀκεῖνα
|
τὰ |
ἔμπροσθεν;
Οἶδα,
ἦν
δ´
ἐγώ. |
[345] |
πρὸς
τὸν
Πιττακὸν
εἴρηται,
καὶ
|
τὰ
|
ἐπιόντα
γε
τοῦ
ᾄσματος
ἔτι |
[344] |
ὀρθῶς
ἐπ´
ἐσχάτῳ
κείμενον·
καὶ
|
τὰ |
ἐπιόντα
πάντα
τούτῳ
μαρτυρεῖ,
ὅτι
|
[315] |
ἑκάστοις
αὐτῶν
διέκρινεν
καὶ
διεξῄει
|
τὰ |
ἐρωτώμενα.
Καὶ
μὲν
δὴ
καὶ |
[336] |
διὰ
βραχέων
τε
καὶ
αὐτὰ
|
τὰ |
ἐρωτώμενα,
οὕτω
καὶ
νῦν
ἀποκρίνεσθαι· |
[329] |
τοῦ
χρυσοῦ
μόρια
οὐδὲν
διαφέρει
|
τὰ |
ἕτερα
τῶν
ἑτέρων,
ἀλλήλων
καὶ |
[356] |
ὥσπερ
(ἀγαθὸς
ἱστάναι
ἄνθρωπος,
συνθεὶς
|
τὰ |
ἡδέα
καὶ
συνθεὶς
τὰ
λυπηρά, |
[351] |
(εἰ
ἐμοὶ
ἀποκριτέον
ἐστὶν
ὡς
|
τὰ |
ἡδέα
τε
ἀγαθά
ἐστιν
ἅπαντα
|
[356] |
ἂν
ταῦτ´
ἐνῇ·
ἐὰν
(δὲ
|
τὰ |
ἡδέα
ὑπὸ
τῶν
ἀνιαρῶν,
οὐ |
[351] |
καλεῖς,
ἦν
δ´
ἐγώ,
οὐ
|
τὰ |
ἡδονῆς
(μετέχοντα
ἢ
ποιοῦντα
ἡδονήν; |
[311] |
ὑπὲρ
σοῦ,
ἂν
μὲν
ἐξικνῆται
|
τὰ |
ἡμέτερα
χρήματα
καὶ
τούτοις
πείθωμεν
|
[359] |
Πότερον
οἱ
μὲν
δειλοὶ
ἐπὶ
|
τὰ |
θαρραλέα
ἔρχονται,
οἱ
δὲ
ἀνδρεῖοι |
[355] |
ὅταν
λέγητε
ὅτι
πολλάκις
γιγνώσκων
|
τὰ |
κακὰ
ἄνθρωπος
ὅτι
κακά
ἐστιν, |
[355] |
νικᾶν
ἐν
ὑμῖν
τῶν
ἀγαθῶν
|
τὰ |
κακά,
ἢ
ἀξίων;
φήσομεν
δῆλον |
[352] |
ἐάνπερ
γιγνώσκῃ
τις
τἀγαθὰ
καὶ
|
τὰ |
κακά,
μὴ
ἂν
κρατηθῆναι
ὑπὸ |
[355] |
Ἄνθρωπος
πράττει—
τότε
μὲν
ἐλέγομεν
|
τὰ |
κακά,
νῦν
δὲ
λέγωμεν
τὰ |
[355] |
λέγωμεν
ὅτι
Γιγνώσκων
ὁ
ἄνθρωπος
|
τὰ |
κακὰ
ὅτι
κακά
ἐστιν,
ὅμως |
[358] |
οὖν,
ἔφην
ἐγώ,
ἐπί
γε
|
τὰ
|
κακὰ
οὐδεὶς
ἑκὼν
ἔρχεται
οὐδὲ |
[345] |
πάντες
οἱ
τὰ
αἰσχρὰ
καὶ
|
τὰ |
κακὰ
ποιοῦντες
ἄκοντες
ποιοῦσιν·
καὶ |
[355] |
ἐστιν
τἀγαθὰ
τῶν
κακῶν
ἢ
|
τὰ |
κακὰ
τῶν
ἀγαθῶν;
ἢ
κατ´ |
[323] |
καὶ
τύχῃ
τοῖς
ἀνθρώποις
γίγνεται,
|
τὰ |
καλὰ
καὶ
τἀναντία
τούτοις·
ὅσα |
[326] |
ἀγαθῶν
ποιήματα
διδάσκουσι
μελοποιῶν,
εἰς
|
τὰ
|
(κιθαρίσματα
ἐντείνοντες,
καὶ
τοὺς
ῥυθμούς |
[316] |
τῷ
οἰκήματι
γιγνόμενος
ἀσαφῆ
ἐποίει
|
τὰ |
λεγόμενα.
Καὶ
ἡμεῖς
μὲν
ἄρτι |
[325] |
νουθετοῦσιν.
ἐπειδὰν
θᾶττον
συνιῇ
τις
|
τὰ
|
λεγόμενα,
καὶ
τροφὸς
καὶ
μήτηρ |
[333] |
Πρωταγόρα,
μὴ
ἀποκάμωμεν
ἀλλὰ
καὶ
|
τὰ |
λοιπὰ
διασκεψώμεθα.
ἆρά
τίς
σοι |
[356] |
συνθεὶς
τὰ
ἡδέα
καὶ
συνθεὶς
|
τὰ
|
λυπηρά,
καὶ
τὸ
ἐγγὺς
καὶ |
[313] |
ὤν.
οὕτω
δὲ
καὶ
οἱ
|
τὰ |
μαθήματα
περιάγοντες
κατὰ
τὰς
πόλεις
|
[328] |
ὅσου
ἂν
φῇ
ἄξια
εἶναι
|
τὰ |
μαθήματα,
τοσοῦτον
κατέθηκε.
Τοιοῦτόν
σοι, |
[335] |
(σοφὸς
γὰρ
εἶ—
ἐγὼ
δὲ
|
τὰ |
μακρὰ
ταῦτα
ἀδύνατος,
ἐπεὶ
ἐβουλόμην |
[356] |
γὰρ
ἡδέα
πρὸς
ἡδέα
ἱστῇς,
|
τὰ |
μείζω
ἀεὶ
καὶ
πλείω
ληπτέα· |
[325] |
διδακτοῦ
δὲ
ὄντος
καὶ
θεραπευτοῦ
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
ἄρα
τοὺς
ὑεῖς |
[325] |
πεφυκότος
οἱ
ἀγαθοὶ
ἄνδρες
εἰ
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
διδάσκονται
τοὺς
ὑεῖς, |
[321] |
ἐπισκεψόμενος
τὴν
νομήν,
καὶ
ὁρᾷ
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
ζῷα
ἐμμελῶς
πάντων
|
[324] |
δήποτε
οἱ
ἄνδρες
οἱ
ἀγαθοὶ
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
τοὺς
αὑτῶν
ὑεῖς |
[349] |
τούτων,
πάλιν
ἐπιθυμῶ
ἐξ
ἀρχῆς
|
τὰ |
μὲν
ἀναμνησθῆναι
παρὰ
σοῦ,
τὰ |
[332] |
πράττειν
τῷ
σωφρόνως;
Ἔφη.
Οὐκοῦν
|
τὰ |
μὲν
ἀφρόνως
πραττόμενα
ἀφροσύνῃ
πράττεται, |
[356] |
τὸ
εὖ
πράττειν,
ἐν
τῷ
|
τὰ |
μὲν
μεγάλα
μήκη
καὶ
πράττειν |
[355] |
κατ´
ἄλλο
τι
ἢ
ὅταν
|
τὰ |
μὲν
μείζω,
τὰ
δὲ
(σμικρότερα |
[321] |
καὶ
αὐτοφυὴς
ἑκάστῳ·
καὶ
(ὑποδῶν
|
τὰ |
μὲν
ὁπλαῖς,
τὰ
δὲ
{θριξὶν |
[325] |
ὅσιον,
τόδε
δὲ
ἀνόσιον,
καὶ
|
τὰ |
μὲν
ποίει,
τὰ
δὲ
μὴ |
[342] |
τις
Λακεδαιμονίων
τῷ
φαυλοτάτῳ
συγγενέσθαι,
|
τὰ |
μὲν
πολλὰ
ἐν
τοῖς
λόγοις |
[349] |
μόρια
μέν
ἐστιν
ἀρετῆς,
καὶ
|
τὰ |
μὲν
τέτταρα
αὐτῶν
ἐπιεικῶς
παραπλήσια |
[359] |
εἶπεν.
τὸ
γὰρ
ὕστερον
ἔφη
|
τὰ |
μὲν
τέτταρα
ἐπιεικῶς
παραπλήσια
ἀλλήλοις
|
[346] |
πολλαχῇ—
ἀλλ´
ὅτι
αὐτὸς
καὶ
|
τὰ |
μέσα
ἀποδέχεται
ὥστε
μὴ
ψέγειν. |
[359] |
ἡγουμένους
δεινὰ
εἶναι,
ἢ
ἐπὶ
|
τὰ |
μή;
Ἀλλὰ
τοῦτό
γ´,
ἔφη, |
[329] |
ἐρωτᾷς.
Πότερον,
ἔφην,
ὥσπερ
προσώπου
|
τὰ |
μόοια
μόριά
ἐστιν,
στόμα
τε
|
[327] |
διδάσκει
καὶ
τὰ
δίκαια
καὶ
|
τὰ |
νόμιμα—
εἰ
οὖν
οὕτω
καὶ |
[309] |
Ἀλκιβιάδης
ἔχει;
(ΕΤ.
Τί
οὖν
|
τὰ |
νῦν;
ἦ
παρ´
ἐκείνου
φαίνῃ; |
[331] |
ἐστιν
ὅμοια
ἀλλήλοις.
ἀλλ´
οὐχὶ
|
τὰ |
ὅμοιόν
τι
ἔχοντα
ὅμοια
δίκαιον
|
[341] |
καὶ
ὀνειδίζειν
τῷ
Πιττακῷ
ὅτι
|
τὰ |
ὀνόματα
οὐκ
ἠπίστατο
ὀρθῶς
διαιρεῖν |
[355] |
μὲν
οὖν
οὕτω.
μεταλάβωμεν
δὴ
|
τὰ |
ὀνόματα
πάλιν
τὸ
ἡδύ
τε |
[356] |
ἐλάττω·
ἢ
οὔ;
Φήσουσιν.
Καὶ
|
τὰ |
παχέα
καὶ
τὰ
πολλὰ
ὡσαύτως; |
[360] |
σκέψασθαι
βουλόμενος
πῶς
ποτ´
ἔχει
|
τὰ |
περὶ
τῆς
ἀρετῆς
καὶ
τί |
[324] |
καὶ
χαλκέως
καὶ
σκυτοτόμου
συμβουλεύοντος
|
τὰ |
πολιτικά,
καὶ
ὅτι
διδακτὸν
καὶ |
[311] |
γένηται·
εἶτα
ἴωμεν.
καὶ
γὰρ
|
τὰ |
πολλὰ
Πρωταγόρας
ἔνδον
διατρίβει,
ὥστε, |
[328] |
Πρωταγόρας
ῥᾳδίως
ἐπεκδιδάξει,
ἐπειδὴ
καὶ
|
τὰ |
πολλὰ
ταῦτα
ἐξεδίδαξεν.
καὶ
γὰρ |
[356] |
Φήσουσιν.
Καὶ
τὰ
παχέα
καὶ
|
τὰ |
πολλὰ
ὡσαύτως;
καὶ
αἱ
φωναὶ |
[356] |
ἐγγὺς
ὑπὸ
τῶν
πόρρω
ἐάντε
|
τὰ |
πόρρω
ὑπὸ
τῶν
ἐγγύς,
ταύτην |
[317] |
πράττειν,
ὧνπερ
ἕνεκα
ταῦτ´
ἐστὶν
|
τὰ |
προσχήματα·
ἐπεὶ
οἵ
γε
πολλοὶ |
[313] |
καὶ
ἐν
ᾧ
πάντ´
ἐστὶν
|
τὰ |
σὰ
ἢ
εὖ
ἢ
κακῶς |
[335] |
οὐδ´
ἐγὼ
λιπαρῶς
ἔχω
παρὰ
|
τὰ |
σοὶ
δοκοῦντα
τὴν
συνουσίαν
ἡμῖν |
[352] |
Ἴθι
δή
μοι
ἀποκαλύψας
καὶ
|
τὰ
|
στήθη
καὶ
τὸ
μετάφρενον
ἐπίδειξον, |
[317] |
τῇ
τέχνῃ·
καὶ
γὰρ
καὶ
|
τὰ |
σύμπαντα
πολλά
μοί
ἐστιν—
οὐδενὸς |
[326] |
τούτοις
εἰς
παιδοτρίβου
πέμπουσιν,
ἵνα
|
τὰ |
σώματα
βελτίω
ἔχοντες
ὑπηρετῶσι
τῇ |
[330] |
ὑμῶν
κατήκουσα;
ἐδόξατέ
μοι
φάναι
|
τὰ |
τῆς
ἀρετῆς
μόρια
εἶναι
οὕτως |
[330] |
ἄλλα·
ἆρ´
οὖν
οὕτω
καὶ
|
τὰ |
τῆς
ἀρετῆς
μόρια
οὐκ
ἔστιν |
[353] |
περὶ
ἀνδρείας,
πρὸς
τἆλλα
μόρια
|
τὰ |
τῆς
ἀρετῆς
πῶς
ποτ´
ἔχει. |
[319] |
περὶ
τῶν
τῆς
πόλεως,
ὅπως
|
τὰ |
τῆς
πόλεως
δυνατώτατος
ἂν
εἴη |
[354] |
ἀγαθὰ
ἀνιαρὰ
εἶναι,
ἆρα
οὐ
|
τὰ
|
τοιάδε
λέγετε,
οἷον
τά
τε |
[358] |
εἴτε
ὁπόθεν
καὶ
ὅπως
χαίρεις
|
τὰ |
τοιαῦτα
(ὀνομάζων,
ὦ
βέλτιστε
Πρόδικε, |
[334] |
μηδὲ
τὸ
παράπαν
ὠφέλιμα;
καὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα
σὺ
ἀγαθὰ
καλεῖς;
Οὐδαμῶς, |
[331] |
τὸ
ἕτερον
οἷον
τὸ
ἕτερον,
|
τὰ |
τοῦ
προσώπου
μόρια,
ἁμῇ
γέ |
[329] |
μοι
φαίνεται,
ὦ
(Σώκρατες,
ὥσπερ
|
τὰ |
τοῦ
προσώπου
μόρια
ἔχει
πρὸς |
[349] |
οὗ
μόριά
ἐστιν,
ἀλλ´
ὡς
|
τὰ |
τοῦ
προσώπου
μόρια
καὶ
τῷ |
[333] |
καὶ
αἱ
δυνάμεις
αὐτῶν,
ὥσπερ
|
τὰ |
τοῦ
προσώπου
μόρια;
πότερον
οὖν |
[330] |
αὐτῶν
ἕκαστον
ἰδίαν
ἔχει;
ὥσπερ
|
τὰ
|
τοῦ
προσώπου,
οὐκ
ἔστιν
ὀφθαλμὸς |
[349] |
μόρια
εἶναι
ἀρετῆς,
οὐχ
ὡς
|
τὰ |
τοῦ
χρυσοῦ
μόρια
ὅμοιά
ἐστιν |
[329] |
ὀφθαλμοὶ
καὶ
ὦτα,
ἢ
ὥσπερ
|
τὰ |
τοῦ
χρυσοῦ
μόρια
οὐδὲν
διαφέρει |
[311] |
αὐτόν,
εἰ
δὲ
μή,
καὶ
|
τὰ |
τῶν
φίλων
προσαναλίσκοντες.
εἰ
οὖν |
[313] |
ἀναλίσκειν
τά
τε
σαυτοῦ
καὶ
|
τὰ |
τῶν
φίλων
χρήματα,
ὡς
ἤδη |
[339] |
(δεινὸν
εἶναι·
ἔστιν
δὲ
τοῦτο
|
τὰ |
ὑπὸ
τῶν
ποιητῶν
λεγόμενα
οἷόν |
[353] |
ἐργασίαν
κακά
ἐστιν,
(ἀλλὰ
διὰ
|
τὰ |
ὕστερον
γιγνόμενα,
νόσους
τε
καὶ |
[350] |
μάλιστα.
~Οἶσθα
οὖν
τίνες
εἰς
|
τὰ |
(φρέατα
κολυμβῶσιν
θαρραλέως;
Ἔγωγε,
ὅτι |
[329] |
ἐπερωτήσῃ
τι
τῶν
ῥηθέντων,
ὥσπερ
|
τὰ |
χαλκία
πληγέντα
μακρὸν
ἠχεῖ
καὶ |
[311] |
Ὡς
σοφιστῇ
ἄρα
ἐρχόμεθα
τελοῦντες
|
τὰ |
χρήματα;
Μάλιστα.
Εἰ
οὖν
καὶ |
[332] |
δή,
ἦν
δ´
ἐγώ,
ἀναλογισώμεθα
|
τὰ |
ὡμολογημένα
ἡμῖν.
ὡμολογήκαμεν
ἓν
ἑνὶ |
[330] |
προσώπου,
οὐκ
ἔστιν
ὀφθαλμὸς
οἷον
|
τὰ |
ὦτα,
οὐδ´
ἡ
δύναμις
αὐτοῦ |