Alphabétiquement     [«   »]
μέχρι 1
Μή 1
μή 29
μὴ 95
μηδ´ 3
Μηδαμῶς 1
μηδὲ 4
Fréquences     [«    »]
90 ἐγώ
93 περὶ
89 τοῦτο
95 μὴ
97 οἱ
99 οὐ
104 τὸν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras

μὴ


Pages
[359]   πρῶτον ἀπεκρίνατο πῶς ὀρθῶς ἔχει—  μὴ   τὸ πρῶτον παντάπασι· τότε
[310]   γ´, δ´ ὅς, εἰ  μὴ   ἀγαθά γε. Εὖ ἂν λέγοις,
[360]   θαρροῦσιν; Ἀληθῆ, ἔφη. Εἰ δὲ  μὴ   αἰσχρά, ἆρ´ οὐ καλά; Ὡμολόγει.
[352]   τις τἀγαθὰ καὶ τὰ κακά,  μὴ   ἂν κρατηθῆναι ὑπὸ μηδενὸς ὥστε
[326]   τῇ διανοίᾳ χρηστῇ (οὔσῃ, καὶ  μὴ   ἀναγκάζωνται ἀποδειλιᾶν διὰ τὴν πονηρίαν
[333]   ἦν δ´ ἐγώ, Πρωταγόρα,  μὴ   ἀποκάμωμεν ἀλλὰ καὶ τὰ λοιπὰ
[322]   δείσας περὶ τῷ γένει ἡμῶν  μὴ   ἀπόλοιτο πᾶν, Ἑρμῆν πέμπει ἄγοντα
[342]   ἐξιέναι, ὥσπερ οὐδὲ Κρῆτες, ἵνα  μὴ   ἀπομανθάνωσιν αὐτοὶ διδάσκουσιν. εἰσὶν
[314]   τὴν ὁδὸν ἐνέπεσεν· ἵν´ οὖν  μὴ   ἀτελὴς γένοιτο, ἀλλὰ διαπερανάμενοι οὕτως
[324]   ἀλλὰ τοῦ μέλλοντος χάριν, ἵνα  μὴ   αὖθις ἀδικήσῃ μήτε αὐτὸς οὗτος
[330]   τι ἄλλο ὅσιον εἴη, εἰ  μὴ   αὐτή (γε ὁσιότης ὅσιον
[326]   τούτους ζῆν κατὰ παράδειγμα, (ἵνα  μὴ   αὐτοὶ ἐφ´ αὑτῶν εἰκῇ πράττωσιν,
[353]   φανερὸν γενέσθαι, ἕπου· εἰ δὲ  μὴ   βούλει, εἴ σοι φίλον, ἐῶ
[338]   καὶ διάλογοι ἡμῖν γίγνωνται· εἰ  μὴ   βούλεται (Πρωταγόρας ἀποκρίνεσθαι, οὗτος μὲν
[345]   τοὔνεκεν οὔ ποτ´ ἐγὼ τὸ  μὴ   γενέσθαι δυνατὸν διζήμενος κενεὰν ἐς
[360]   Οὐκοῦν τῶν δεινῶν καὶ  μὴ   δεινῶν ἀμαθία δειλία ἂν εἴη;
[360]   σοφία ἄρα τῶν δεινῶν καὶ  μὴ   δεινῶν ἀνδρεία ἐστίν, ἐναντία οὖσα
[360]   Οὐκοῦν τῶν δεινῶν καὶ  μὴ   δεινῶν σοφία ἐναντία τῇ τούτων
[348]   ἐθέλων εἴτε δώσει λόγον εἴτε  μὴ   διασαφεῖν; ἐμοὶ γὰρ οὐ δοκεῖ·
[320]   ἀνὴρ Περικλῆς, δεδιὼς περὶ αὐτοῦ  μὴ   διαφθαρῇ δὴ ὑπὸ Ἀλκιβιάδου, ἀποσπάσας
[338]   δεησόμεθα αὐτοῦ ἅπερ ὑμεῖς ἐμοῦ,  μὴ   διαφθείρειν τὴν συνουσίαν· (καὶ οὐδὲν
[326]   θαυμάζειν, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον εἰ  μὴ   διδακτόν. Διὰ τί οὖν τῶν
[361]   περὶ αὐτοῦ εἴτε διδακτὸν εἴτε  μὴ   διδακτόν, μὴ πολλάκις ἡμᾶς
[361]   σπεύδεις, Σώκρατες, θαυμάσιον ἔσται  μὴ   διδακτὸν ὄν. Πρωταγόρας δ´ αὖ
[331]   ὅσιον· δ´ ὁσιότης οἷον  μὴ   δίκαιον, ἀλλ´ ἄδικον (ἄρα, τὸ
[338]   λόγον ὑποσχέτω ὁμοίως. ἐὰν οὖν  μὴ   δοκῇ πρόθυμος εἶναι πρὸς αὐτὸ
[322]   γε θὲς παρ´ ἐμοῦ τὸν  μὴ   δυνάμενον αἰδοῦς καὶ δίκης μετέχειν
[347]   καὶ γὰρ οὗτοι, διὰ τὸ  μὴ   δύνασθαι ἀλλήλοις δι´ ἑαυτῶν συνεῖναι
[317]   ταῦτα ὑμνοῦσιν— τὸ οὖν ἀποδιδράσκοντα  μὴ   δύνασθαι ἀποδρᾶναι, ἀλλὰ καταφανῆ εἶναι,
[346]   πατρίδος, ἵνα αὐτοῖς ἀμελοῦσιν αὐτῶν  μὴ   ἐγκαλῶσιν οἱ ἄνθρωποι μηδ´ ὀνειδίζωσιν
[351]   ἆρα κατὰ τοῦτο οὐκ ἀγαθά,  μὴ   εἴ τι ἀπ´ αὐτῶν ἀποβήσεται
[323]   γέ πως μετέχειν αὐτῆς,  μὴ   εἶναι ἐν ἀνθρώποις. Ὅτι μὲν
[323]   γε μετέχειν τῆς ἀρετῆς  μὴ   εἶναι πόλεις. αὕτη, Σώκρατες,
[355]   εἶναι ἀγαθὸν κακὸν  μὴ   εἰς ταῦτα τελευτᾷ, τὸ μετὰ
[329]   μακρὸν ἠχεῖ καὶ ἀποτείνει ἐὰν  μὴ   ἐπιλάβηταί τις, καὶ οἱ ῥήτορες
[336]   ἐπεὶ Σωκράτη γε ἐγὼ ἐγγυῶμαι  μὴ   ἐπιλήσεσθαι, οὐχ ὅτι παίζει καί
[350]   ἑαυτῶν θαρραλεωτέρους ὄντας ἀποφαίνεις καὶ  μὴ   ἐπισταμένων ἄλλων, καὶ ἐν τούτῳ
[350]   ζητεῖς, ἔφη, οἱ ἐπιστήμονες τῶν  μὴ   ἐπισταμένων θαρραλεώτεροί εἰσιν, καὶ αὐτοὶ
[350]   ἐπιστάμενοι παλαίειν δυνατώτεροί εἰσιν τῶν  μὴ   ἐπισταμένων παλαίειν καὶ αὐτοὶ αὑτῶν
[325]   ἔστι θάνατος ζημία ἐὰν  μὴ   ἐπίστωνται, ἐφ´ δὲ
[357]   Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, εἰ  μὴ   ἔστι τοῦτο τὸ πάθημα ἡδονῆς
[332]   ὀξὺ ἐν φωνῇ; Ἔφη. Τούτῳ  μὴ   ἔστιν τι ἐναντίον ἄλλο πλὴν
[353]   Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, εἰ  μὴ   ἔστιν τοῦτο τὸ πάθημα ἡδονῆς
[336]   διαλεγέσθω ἐρωτῶν τε καὶ ἀποκρινόμενος,  μὴ   ἐφ´ ἑκάστῃ ἐρωτήσει μακρὸν λόγον
[327]   τὸν μὴ καλῶς αὐλοῦντα, καὶ  μὴ   ἐφθόνει τούτου, ὥσπερ νῦν τῶν
[355]   λυπῶν; εἰ δὲ ἀρκεῖ καὶ  μὴ   ἔχετε μηδὲν ἄλλο φάναι εἶναι
[323]   ἀγαθὰ ἀνθρώποις, (ἐάν τις ταῦτα  μὴ   ἔχῃ, ἀλλὰ τἀναντία τούτων κακά,
[338]   τὸ κατὰ βραχὺ λίαν, εἰ  μὴ   ἡδὺ Πρωταγόρᾳ, ἀλλ´ ἐφεῖναι καὶ
[340]   ἀτὰρ καὶ ἐγὼ σὲ παρακαλῶ,  μὴ   ἡμῖν Πρωταγόρας τὸν Σιμωνίδην
[345]   οὐδὲν τῶν τοιούτων· ὅστις δὲ  μὴ   ἰατρὸς ἂν γένοιτο κακῶς πράξας,
[337]   μὲν γὰρ ἀκοῦσαι δεῖ ἀμφοτέρων,  μὴ   ἴσον δὲ νεῖμαι ἑκατέρῳ, ἀλλὰ
[351]   ἡδόμενος. Τί δή, Πρωταγόρα;  μὴ   καὶ σύ, ὥσπερ οἱ πολλοί,
[345]   Σιμωνίδης οὐχ ὃς ἂν  μὴ   κακὰ ποιῇ ἑκών, τούτων φησὶν
[346]   ἐπεὶ— ἔμοιγ´ ἐξαρκεῖ ὃς ἂν  μὴ   κακὸς μηδ´ ἄγαν ἀπάλαμνος,
[327]   καὶ ἐδίδασκε καὶ ἐπέπληττε τὸν  μὴ   καλῶς αὐλοῦντα, καὶ μὴ ἐφθόνει
[342]   καὶ σχηματίζονται ἀμαθεῖς εἶναι, ἵνα  μὴ   κατάδηλοι ὦσιν ὅτι σοφίᾳ τῶν
[325]   αὐτῶν τοῖς παισὶ καὶ φυγαὶ  μὴ   μαθοῦσι (μηδὲ θεραπευθεῖσιν εἰς ἀρετήν,
[349]   Κάλλιστον μὲν οὖν, ἔφη, εἰ  μὴ   μαίνομαί γε. Πότερον οὖν, ἦν
[346]   πάντα τοι λευκά, οἷς μέλανα  μὴ   μέμεικται— γελοῖον γὰρ ἂν εἴη
[346]   τοι καλά, τοῖσί τ´ αἰσχρὰ  μὴ   μέμεικται. (οὐ τοῦτο λέγει, ὥσπερ
[351]   τοὺς μὲν ἀνδρείους θαρραλέους εἶναι,  μὴ   μέντοι τούς γε θαρραλέους ἀνδρείους
[336]   Πρωταγόρᾳ, ἀλλὰ κοινῇ ἀμφοτέρων δεῖσθαι  μὴ   μεταξὺ διαλῦσαι τὴν συνουσίαν. ~(Εἰπόντος
[336]   Σωκράτης μὲν γὰρ ὅδε ὁμολογεῖ  μὴ   μετεῖναί οἱ μακρολογίας καὶ παραχωρεῖ
[325]   δὲ τούτου μή, τὸν  μὴ   μετέχοντα καὶ διδάσκειν καὶ κολάζειν
[323]   Σώκρατες, τούτου αἰτία. Ἵνα δὲ  μὴ   οἴῃ ἀπατᾶσθαι ὡς τῷ ὄντι
[327]   ὁτιοῦν καὶ μαθημάτων προελόμενος. εἰ  μὴ   οἷόν τ´ ἦν πόλιν εἶναι
[319]   ἐπιχειρῇ αὐτοῖς συμβουλεύειν ὃν ἐκεῖνοι  μὴ   οἴονται δημιουργὸν εἶναι, κἂν πάνυ
[348]   Εἶπον δὴ ἐγώ· Πρωταγόρα,  μὴ   οἴου διαλέγεσθαί μέ σοι ἄλλο
[332]   (σωφροσύνῃ σωφρονοῦσιν; Ἀνάγκη. Οὐκοῦν οἱ  μὴ   ὀρθῶς πράττοντες ἀφρόνως πράττουσιν καὶ
[331]   δικαιοσύνη οἷον ὅσιον ἀλλ´ οἷον  μὴ   ὅσιον· δ´ ὁσιότης οἷον
[344]   γέρας, ἄνδρα δ´ οὐκ ἔστι  μὴ   οὐ κακὸν ἔμμεναι, ὃν {ἂν}
[344]   ἀμήχανος συμφορὰ καθέλῃ, οὐκ ἔστι  μὴ   οὐ κακὸν ἔμμεναι· σὺ δὲ
[312]   λέγειν. Ἀλλ´ ἄρα, Ἱππόκρατες,  μὴ   οὐ τοιαύτην ὑπολαμβάνεις σου τὴν
[318]   ἐπιστάμενος, βελτίων ἂν γένοιο. ἀλλὰ  μὴ   οὕτως, ἀλλ´ ὥσπερ ἂν εἰ
[352]   καὶ ἐμοὶ σοφίαν καὶ ἐπιστήμην  μὴ   οὐχὶ πάντων κράτιστον φάναι εἶναι
[327]   τ´ ἦν πόλιν εἶναι εἰ  μὴ   πάντες αὐληταὶ ἦμεν ὁποῖός τις
[314]   δὲ μή, ὅρα, μακάριε,  (μὴ   περὶ τοῖς φιλτάτοις κυβεύῃς τε
[325]   τὰ μὲν ποίει, τὰ δὲ  μὴ   ποίει. καὶ ἐὰν μὲν ἑκὼν
[361]   εἴτε διδακτὸν εἴτε μὴ διδακτόν,  μὴ   πολλάκις ἡμᾶς Ἐπιμηθεὺς ἐκεῖνος
[355]   γελοῖά ἐστιν, κατάδηλον ἔσται, ἐὰν  μὴ   πολλοῖς ὀνόμασι χρώμεθα ἅμα, ἡδεῖ
[356]   δὲ σμικρὰ καὶ φεύγειν καὶ  μὴ   πράττειν, τίς ἂν ἡμῖν σωτηρία
[355]   ἐστιν, ὅμως πράττει αὐτά, ἐξὸν  μὴ   πράττειν, ὑπὸ τῶν ἡδονῶν (ἀγόμενος
[323]   ἐάντε μή, μαίνεσθαι τὸν  μὴ   προσποιούμενον {δικαιοσύνην} ὡς ἀναγκαῖον (οὐδένα
[341]   τὸ κακόν, ἀλλ´ ἂν  μὴ   ῥᾴδιον ἀλλὰ διὰ πολλῶν
[339]   ἔμοιγε (καὶ ἅμα μέντοι ἐφοβούμην  μὴ   τὶ λέγοι) ἀτάρ, ἔφην ἐγώ,
[340]   καὶ τὸ γενέσθαι. εἰ δὲ  μὴ   τὸ αὐτό ἐστιν τὸ εἶναι
[319]   ὅτι οὐχ ἡγοῦνται διδακτὸν εἶναι.  μὴ   τοίνυν ὅτι τὸ κοινὸν τῆς
[323]   κολάζει τοὺς ταῦτα ἔχοντας, ἵνα  μὴ   τοιοῦτοι ὦσιν, ἀλλ´ ἐλεοῦσιν· οἷον
[333]   ναὶ μὰ Δί´, ἔφη, κἂν  μὴ   τοῖς ἀνθρώποις ὠφέλιμα ᾖ, ἔγωγε
[318]   εἴ τίς σε διδάξειεν  μὴ   τυγχάνοις ἐπιστάμενος, βελτίων ἂν γένοιο.
[325]   βελτίων γένηται, ὃς δ´ ἂν  μὴ   ὑπακούῃ κολαζόμενος καὶ διδασκόμενος, ὡς
[320]   ὡς (διδακτόν ἐστιν ἀρετή,  μὴ   φθονήσῃς ἀλλ´ ἐπίδειξον. Ἀλλ´,
[334]   ἰατροὶ πάντες ἀπαγορεύουσιν τοῖς ἀσθενοῦσιν  μὴ   χρῆσθαι ἐλαίῳ ἀλλ´ ὅτι
[346]   καὶ τὰ μέσα ἀποδέχεται ὥστε  μὴ   ψέγειν. καὶ οὐ ζητῶ, ἔφη,
[324]   τούτου ἕνεκα, ὅτι ἠδίκησεν, ὅστις  (μὴ   ὥσπερ θηρίον ἀλογίστως τιμωρεῖται·




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Ugo BRATELLI (NIMISPAUCI)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/05/2006