Pages |
[359] |
πρῶτον
ἀπεκρίνατο
πῶς
ὀρθῶς
ἔχει—
|
μὴ |
ἃ
τὸ
πρῶτον
παντάπασι·
τότε |
[310] |
γ´,
ἦ
δ´
ὅς,
εἰ
|
μὴ |
ἀγαθά
γε.
Εὖ
ἂν
λέγοις, |
[360] |
θαρροῦσιν;
Ἀληθῆ,
ἔφη.
Εἰ
δὲ
|
μὴ
|
αἰσχρά,
ἆρ´
οὐ
καλά;
Ὡμολόγει. |
[352] |
τις
τἀγαθὰ
καὶ
τὰ
κακά,
|
μὴ |
ἂν
κρατηθῆναι
ὑπὸ
μηδενὸς
ὥστε
|
[326] |
τῇ
διανοίᾳ
χρηστῇ
(οὔσῃ,
καὶ
|
μὴ |
ἀναγκάζωνται
ἀποδειλιᾶν
διὰ
τὴν
πονηρίαν
|
[333] |
ἦν
δ´
ἐγώ,
ὦ
Πρωταγόρα,
|
μὴ |
ἀποκάμωμεν
ἀλλὰ
καὶ
τὰ
λοιπὰ |
[322] |
δείσας
περὶ
τῷ
γένει
ἡμῶν
|
μὴ |
ἀπόλοιτο
πᾶν,
Ἑρμῆν
πέμπει
ἄγοντα |
[342] |
ἐξιέναι,
ὥσπερ
οὐδὲ
Κρῆτες,
ἵνα
|
μὴ
|
ἀπομανθάνωσιν
ἃ
αὐτοὶ
διδάσκουσιν.
εἰσὶν |
[314] |
τὴν
ὁδὸν
ἐνέπεσεν·
ἵν´
οὖν
|
μὴ |
ἀτελὴς
γένοιτο,
ἀλλὰ
διαπερανάμενοι
οὕτως |
[324] |
ἀλλὰ
τοῦ
μέλλοντος
χάριν,
ἵνα
|
μὴ |
αὖθις
ἀδικήσῃ
μήτε
αὐτὸς
οὗτος |
[330] |
τι
ἄλλο
ὅσιον
εἴη,
εἰ
|
μὴ |
αὐτή
(γε
ἡ
ὁσιότης
ὅσιον |
[326] |
τούτους
ζῆν
κατὰ
παράδειγμα,
(ἵνα
|
μὴ |
αὐτοὶ
ἐφ´
αὑτῶν
εἰκῇ
πράττωσιν, |
[353] |
φανερὸν
γενέσθαι,
ἕπου·
εἰ
δὲ
|
μὴ |
βούλει,
εἴ
σοι
φίλον,
ἐῶ |
[338] |
καὶ
διάλογοι
ἡμῖν
γίγνωνται·
εἰ
|
μὴ |
βούλεται
(Πρωταγόρας
ἀποκρίνεσθαι,
οὗτος
μὲν |
[345] |
τοὔνεκεν
οὔ
ποτ´
ἐγὼ
τὸ
|
μὴ |
γενέσθαι
δυνατὸν
διζήμενος
κενεὰν
ἐς |
[360] |
Οὐκοῦν
ἡ
τῶν
δεινῶν
καὶ
|
μὴ |
δεινῶν
ἀμαθία
δειλία
ἂν
εἴη; |
[360] |
σοφία
ἄρα
τῶν
δεινῶν
καὶ
|
μὴ
|
δεινῶν
ἀνδρεία
ἐστίν,
ἐναντία
οὖσα |
[360] |
Οὐκοῦν
ἡ
τῶν
δεινῶν
καὶ
|
μὴ |
δεινῶν
σοφία
ἐναντία
τῇ
τούτων |
[348] |
ἐθέλων
εἴτε
δώσει
λόγον
εἴτε
|
μὴ |
διασαφεῖν;
ἐμοὶ
γὰρ
οὐ
δοκεῖ· |
[320] |
ἀνὴρ
Περικλῆς,
δεδιὼς
περὶ
αὐτοῦ
|
μὴ
|
διαφθαρῇ
δὴ
ὑπὸ
Ἀλκιβιάδου,
ἀποσπάσας |
[338] |
δεησόμεθα
αὐτοῦ
ἅπερ
ὑμεῖς
ἐμοῦ,
|
μὴ |
διαφθείρειν
τὴν
συνουσίαν·
(καὶ
οὐδὲν |
[326] |
θαυμάζειν,
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
εἰ
|
μὴ |
διδακτόν.
Διὰ
τί
οὖν
τῶν |
[361] |
περὶ
αὐτοῦ
εἴτε
διδακτὸν
εἴτε
|
μὴ |
διδακτόν,
μὴ
πολλάκις
ἡμᾶς
ὁ |
[361] |
σπεύδεις,
ὦ
Σώκρατες,
θαυμάσιον
ἔσται
|
μὴ |
διδακτὸν
ὄν.
Πρωταγόρας
δ´
αὖ |
[331] |
ὅσιον·
ἡ
δ´
ὁσιότης
οἷον
|
μὴ |
δίκαιον,
ἀλλ´
ἄδικον
(ἄρα,
τὸ |
[338] |
λόγον
ὑποσχέτω
ὁμοίως.
ἐὰν
οὖν
|
μὴ |
δοκῇ
πρόθυμος
εἶναι
πρὸς
αὐτὸ |
[322] |
γε
θὲς
παρ´
ἐμοῦ
τὸν
|
μὴ |
δυνάμενον
αἰδοῦς
καὶ
δίκης
μετέχειν |
[347] |
καὶ
γὰρ
οὗτοι,
διὰ
τὸ
|
μὴ |
δύνασθαι
ἀλλήλοις
δι´
ἑαυτῶν
συνεῖναι |
[317] |
ταῦτα
ὑμνοῦσιν—
τὸ
οὖν
ἀποδιδράσκοντα
|
μὴ |
δύνασθαι
ἀποδρᾶναι,
ἀλλὰ
καταφανῆ
εἶναι, |
[346] |
πατρίδος,
ἵνα
αὐτοῖς
ἀμελοῦσιν
αὐτῶν
|
μὴ |
ἐγκαλῶσιν
οἱ
ἄνθρωποι
μηδ´
ὀνειδίζωσιν
|
[351] |
ἆρα
κατὰ
τοῦτο
οὐκ
ἀγαθά,
|
μὴ |
εἴ
τι
ἀπ´
αὐτῶν
ἀποβήσεται |
[323] |
γέ
πως
μετέχειν
αὐτῆς,
ἢ
|
μὴ
|
εἶναι
ἐν
ἀνθρώποις.
Ὅτι
μὲν |
[323] |
γε
μετέχειν
τῆς
ἀρετῆς
ἢ
|
μὴ |
εἶναι
πόλεις.
αὕτη,
ὦ
Σώκρατες, |
[355] |
εἶναι
ἀγαθὸν
ἢ
κακὸν
ὃ
|
μὴ |
εἰς
ταῦτα
τελευτᾷ,
τὸ
μετὰ |
[329] |
μακρὸν
ἠχεῖ
καὶ
ἀποτείνει
ἐὰν
|
μὴ |
ἐπιλάβηταί
τις,
καὶ
οἱ
ῥήτορες |
[336] |
ἐπεὶ
Σωκράτη
γε
ἐγὼ
ἐγγυῶμαι
|
μὴ |
ἐπιλήσεσθαι,
οὐχ
ὅτι
παίζει
καί |
[350] |
ἑαυτῶν
θαρραλεωτέρους
ὄντας
ἀποφαίνεις
καὶ
|
μὴ |
ἐπισταμένων
ἄλλων,
καὶ
ἐν
τούτῳ
|
[350] |
ζητεῖς,
ἔφη,
οἱ
ἐπιστήμονες
τῶν
|
μὴ |
ἐπισταμένων
θαρραλεώτεροί
εἰσιν,
καὶ
αὐτοὶ |
[350] |
ἐπιστάμενοι
παλαίειν
δυνατώτεροί
εἰσιν
τῶν
|
μὴ |
ἐπισταμένων
παλαίειν
καὶ
αὐτοὶ
αὑτῶν |
[325] |
ἔστι
θάνατος
ἡ
ζημία
ἐὰν
|
μὴ |
ἐπίστωνται,
ἐφ´
ᾧ
δὲ
ἥ
|
[357] |
Πρωταγόρα
τε
καὶ
Σώκρατες,
εἰ
|
μὴ |
ἔστι
τοῦτο
τὸ
πάθημα
ἡδονῆς |
[332] |
ὀξὺ
ἐν
φωνῇ;
Ἔφη.
Τούτῳ
|
μὴ |
ἔστιν
τι
ἐναντίον
ἄλλο
πλὴν |
[353] |
Πρωταγόρα
τε
καὶ
Σώκρατες,
εἰ
|
μὴ |
ἔστιν
τοῦτο
τὸ
πάθημα
ἡδονῆς |
[336] |
διαλεγέσθω
ἐρωτῶν
τε
καὶ
ἀποκρινόμενος,
|
μὴ |
ἐφ´
ἑκάστῃ
ἐρωτήσει
μακρὸν
λόγον |
[327] |
τὸν
μὴ
καλῶς
αὐλοῦντα,
καὶ
|
μὴ |
ἐφθόνει
τούτου,
ὥσπερ
νῦν
τῶν |
[355] |
λυπῶν;
εἰ
δὲ
ἀρκεῖ
καὶ
|
μὴ |
ἔχετε
μηδὲν
ἄλλο
φάναι
εἶναι |
[323] |
ἀγαθὰ
ἀνθρώποις,
(ἐάν
τις
ταῦτα
|
μὴ |
ἔχῃ,
ἀλλὰ
τἀναντία
τούτων
κακά, |
[338] |
τὸ
κατὰ
βραχὺ
λίαν,
εἰ
|
μὴ |
ἡδὺ
Πρωταγόρᾳ,
ἀλλ´
ἐφεῖναι
καὶ |
[340] |
ἀτὰρ
καὶ
ἐγὼ
σὲ
παρακαλῶ,
|
μὴ |
ἡμῖν
ὁ
Πρωταγόρας
τὸν
Σιμωνίδην |
[345] |
οὐδὲν
τῶν
τοιούτων·
ὅστις
δὲ
|
μὴ |
ἰατρὸς
ἂν
γένοιτο
κακῶς
πράξας, |
[337] |
μὲν
γὰρ
ἀκοῦσαι
δεῖ
ἀμφοτέρων,
|
μὴ |
ἴσον
δὲ
νεῖμαι
ἑκατέρῳ,
ἀλλὰ
|
[351] |
ἡδόμενος.
Τί
δή,
ὦ
Πρωταγόρα;
|
μὴ |
καὶ
σύ,
ὥσπερ
οἱ
πολλοί, |
[345] |
ὁ
Σιμωνίδης
οὐχ
ὃς
ἂν
|
μὴ |
κακὰ
ποιῇ
ἑκών,
τούτων
φησὶν |
[346] |
ἐπεὶ—
ἔμοιγ´
ἐξαρκεῖ
ὃς
ἂν
|
μὴ |
κακὸς
ᾖ
μηδ´
ἄγαν
ἀπάλαμνος, |
[327] |
καὶ
ἐδίδασκε
καὶ
ἐπέπληττε
τὸν
|
μὴ |
καλῶς
αὐλοῦντα,
καὶ
μὴ
ἐφθόνει |
[342] |
καὶ
σχηματίζονται
ἀμαθεῖς
εἶναι,
ἵνα
|
μὴ |
κατάδηλοι
ὦσιν
ὅτι
σοφίᾳ
τῶν |
[325] |
αὐτῶν
τοῖς
παισὶ
καὶ
φυγαὶ
|
μὴ |
μαθοῦσι
(μηδὲ
θεραπευθεῖσιν
εἰς
ἀρετήν, |
[349] |
Κάλλιστον
μὲν
οὖν,
ἔφη,
εἰ
|
μὴ |
μαίνομαί
γε.
Πότερον
οὖν,
ἦν |
[346] |
πάντα
τοι
λευκά,
οἷς
μέλανα
|
μὴ |
μέμεικται—
γελοῖον
γὰρ
ἂν
εἴη |
[346] |
τοι
καλά,
τοῖσί
τ´
αἰσχρὰ
|
μὴ |
μέμεικται.
(οὐ
τοῦτο
λέγει,
ὥσπερ |
[351] |
τοὺς
μὲν
ἀνδρείους
θαρραλέους
εἶναι,
|
μὴ |
μέντοι
τούς
γε
θαρραλέους
ἀνδρείους |
[336] |
Πρωταγόρᾳ,
ἀλλὰ
κοινῇ
ἀμφοτέρων
δεῖσθαι
|
μὴ |
μεταξὺ
διαλῦσαι
τὴν
συνουσίαν.
~(Εἰπόντος |
[336] |
Σωκράτης
μὲν
γὰρ
ὅδε
ὁμολογεῖ
|
μὴ |
μετεῖναί
οἱ
μακρολογίας
καὶ
παραχωρεῖ |
[325] |
δὲ
τούτου
μή,
ἢ
τὸν
|
μὴ |
μετέχοντα
καὶ
διδάσκειν
καὶ
κολάζειν |
[323] |
Σώκρατες,
τούτου
αἰτία.
Ἵνα
δὲ
|
μὴ |
οἴῃ
ἀπατᾶσθαι
ὡς
τῷ
ὄντι |
[327] |
ὁτιοῦν
καὶ
μαθημάτων
προελόμενος.
εἰ
|
μὴ |
οἷόν
τ´
ἦν
πόλιν
εἶναι
|
[319] |
ἐπιχειρῇ
αὐτοῖς
συμβουλεύειν
ὃν
ἐκεῖνοι
|
μὴ |
οἴονται
δημιουργὸν
εἶναι,
κἂν
πάνυ |
[348] |
Εἶπον
δὴ
ἐγώ·
Ὦ
Πρωταγόρα,
|
μὴ |
οἴου
διαλέγεσθαί
μέ
σοι
ἄλλο |
[332] |
(σωφροσύνῃ
σωφρονοῦσιν;
Ἀνάγκη.
Οὐκοῦν
οἱ
|
μὴ |
ὀρθῶς
πράττοντες
ἀφρόνως
πράττουσιν
καὶ |
[331] |
δικαιοσύνη
οἷον
ὅσιον
ἀλλ´
οἷον
|
μὴ |
ὅσιον·
ἡ
δ´
ὁσιότης
οἷον |
[344] |
γέρας,
ἄνδρα
δ´
οὐκ
ἔστι
|
μὴ |
οὐ
κακὸν
ἔμμεναι,
ὃν
{ἂν} |
[344] |
ἀμήχανος
συμφορὰ
καθέλῃ,
οὐκ
ἔστι
|
μὴ |
οὐ
κακὸν
ἔμμεναι·
σὺ
δὲ |
[312] |
λέγειν.
Ἀλλ´
ἄρα,
ὦ
Ἱππόκρατες,
|
μὴ
|
οὐ
τοιαύτην
ὑπολαμβάνεις
σου
τὴν |
[318] |
ἐπιστάμενος,
βελτίων
ἂν
γένοιο.
ἀλλὰ
|
μὴ |
οὕτως,
ἀλλ´
ὥσπερ
ἂν
εἰ |
[352] |
καὶ
ἐμοὶ
σοφίαν
καὶ
ἐπιστήμην
|
μὴ |
οὐχὶ
πάντων
κράτιστον
φάναι
εἶναι |
[327] |
τ´
ἦν
πόλιν
εἶναι
εἰ
|
μὴ |
πάντες
αὐληταὶ
ἦμεν
ὁποῖός
τις |
[314] |
δὲ
μή,
ὅρα,
ὦ
μακάριε,
|
(μὴ |
περὶ
τοῖς
φιλτάτοις
κυβεύῃς
τε |
[325] |
τὰ
μὲν
ποίει,
τὰ
δὲ
|
μὴ |
ποίει.
καὶ
ἐὰν
μὲν
ἑκὼν |
[361] |
εἴτε
διδακτὸν
εἴτε
μὴ
διδακτόν,
|
μὴ |
πολλάκις
ἡμᾶς
ὁ
Ἐπιμηθεὺς
ἐκεῖνος |
[355] |
γελοῖά
ἐστιν,
κατάδηλον
ἔσται,
ἐὰν
|
μὴ |
πολλοῖς
ὀνόμασι
χρώμεθα
ἅμα,
ἡδεῖ |
[356] |
δὲ
σμικρὰ
καὶ
φεύγειν
καὶ
|
μὴ |
πράττειν,
τίς
ἂν
ἡμῖν
σωτηρία |
[355] |
ἐστιν,
ὅμως
πράττει
αὐτά,
ἐξὸν
|
μὴ |
πράττειν,
ὑπὸ
τῶν
ἡδονῶν
(ἀγόμενος |
[323] |
ἐάντε
μή,
ἢ
μαίνεσθαι
τὸν
|
μὴ |
προσποιούμενον
{δικαιοσύνην}
ὡς
ἀναγκαῖον
(οὐδένα |
[341] |
τὸ
κακόν,
ἀλλ´
ὃ
ἂν
|
μὴ
|
ῥᾴδιον
ᾖ
ἀλλὰ
διὰ
πολλῶν |
[339] |
ἔμοιγε
(καὶ
ἅμα
μέντοι
ἐφοβούμην
|
μὴ
|
τὶ
λέγοι)
ἀτάρ,
ἔφην
ἐγώ, |
[340] |
καὶ
τὸ
γενέσθαι.
εἰ
δὲ
|
μὴ |
τὸ
αὐτό
ἐστιν
τὸ
εἶναι |
[319] |
ὅτι
οὐχ
ἡγοῦνται
διδακτὸν
εἶναι.
|
μὴ |
τοίνυν
ὅτι
τὸ
κοινὸν
τῆς
|
[323] |
κολάζει
τοὺς
ταῦτα
ἔχοντας,
ἵνα
|
μὴ |
τοιοῦτοι
ὦσιν,
ἀλλ´
ἐλεοῦσιν·
οἷον |
[333] |
ναὶ
μὰ
Δί´,
ἔφη,
κἂν
|
μὴ |
τοῖς
ἀνθρώποις
ὠφέλιμα
ᾖ,
ἔγωγε |
[318] |
εἴ
τίς
σε
διδάξειεν
ὃ
|
μὴ |
τυγχάνοις
ἐπιστάμενος,
βελτίων
ἂν
γένοιο. |
[325] |
βελτίων
γένηται,
ὃς
δ´
ἂν
|
μὴ |
ὑπακούῃ
κολαζόμενος
καὶ
διδασκόμενος,
ὡς |
[320] |
ὡς
(διδακτόν
ἐστιν
ἡ
ἀρετή,
|
μὴ |
φθονήσῃς
ἀλλ´
ἐπίδειξον.
Ἀλλ´,
ὦ |
[334] |
ἰατροὶ
πάντες
ἀπαγορεύουσιν
τοῖς
ἀσθενοῦσιν
|
μὴ |
χρῆσθαι
ἐλαίῳ
ἀλλ´
ἢ
ὅτι |
[346] |
καὶ
τὰ
μέσα
ἀποδέχεται
ὥστε
|
μὴ |
ψέγειν.
καὶ
οὐ
ζητῶ,
ἔφη, |
[324] |
τούτου
ἕνεκα,
ὅτι
ἠδίκησεν,
ὅστις
|
(μὴ |
ὥσπερ
θηρίον
ἀλογίστως
τιμωρεῖται·
ὁ |