Pages
[334]	τοιαῦτα σὺ ἀγαθὰ καλεῖς; Οὐδαμῶς,	ἔφη·	ἀλλ´ ἔγωγε πολλὰ οἶδ´ ἃ
[340]	ἦν δ´ ἐγώ. Πολλὴ ἄν,	ἔφη,	ἀμαθία εἴη τοῦ ποιητοῦ, εἰ
[351]	κακά; Οὐκ οἶδα, ὦ Σώκρατες,	ἔφη,	ἁπλῶς οὕτως, ὡς σὺ ἐρωτᾷς,
[334]	βραχέα ἀποκρίνεσθαι; ἢ βραχύτερά σοι,	ἔφη,	ἀποκρίνωμαι ἢ δεῖ; Μηδαμῶς, ἦν
[360]	ἀγαθόν, καὶ ἡδύ; Ὡμολόγηται γοῦν,	ἔφη.	Ἆρ´ οὖν γιγνώσκοντες οἱ δειλοὶ
[338]	ἐμέ τε ὁ Καλλίας οὐκ	ἔφη	ἀφήσειν καὶ ἑλέσθαι ἐδέοντο ἐπιστάτην.
[339]	ἦν δ´ ἐγώ. Ὅρα δή,	ἔφη,	(βέλτιον. Ἀλλ´, ὠγαθέ, ἔσκεμμαι ἱκανῶς.
[360]	ἢ ἀνδρείαν καλεῖς; Δειλίαν ἔγωγ´,	ἔφη.	Δειλοὶ δὲ οὐ διὰ τὴν
[341]	Πρόδικε, τὸ (χαλεπὸν" Σιμωνίδης; Κακόν,	ἔφη.	Διὰ ταῦτ´ ἄρα καὶ μέμφεται,
[360]	ἀμαθίαν ἐφάνησαν ὄντες; Πάνυ γ´,	ἔφη.	Διὰ ταύτην ἄρα τὴν ἀμαθίαν
[360]	Ἀλλὰ καὶ τοῦτο ἐὰν ὁμολογῶμεν,	ἔφη,	διαφθεροῦμεν τὰς ἔμπροσθεν ὁμολογίας. Τί
[337]	ταῦτα, ὁ Πρόδικος, Καλῶς μοι,	ἔφη,	δοκεῖς λέγειν, ὦ Κριτία· χρὴ
[360]	μέν, ἀνδρειότατοι δέ. Φιλονικεῖν μοι,	ἔφη,	δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, τὸ ἐμὲ
[310]	φωνῇ μέγα λέγων, Ὦ Σώκρατες,	ἔφη,	ἐγρήγορας ἢ καθεύδεις; Καὶ ἐγὼ
[335]	με, τῇ βραχυλογίᾳ. Ὦ Σώκρατες,	ἔφη,	ἐγὼ πολλοῖς ἤδη εἰς ἀγῶνα
[331]	εἶναι. ἀλλὰ τί τοῦτο διαφέρει;	ἔφη·	εἰ γὰρ βούλει, ἔστω ἡμῖν
[360]	οὐδὲ αἰσχρὰ θάρρη θαρροῦσιν; Ἀληθῆ,	ἔφη.	Εἰ δὲ μὴ αἰσχρά, ἆρ´
[311]	Ὡς τίς γενησόμενος; Ὡς ἰατρός,	ἔφη.	Εἰ δὲ παρὰ Πολύκλειτον τὸν
[349]	σαυτὸν παρέχεις; Κάλλιστον μὲν οὖν,	ἔφη,	εἰ μὴ μαίνομαί γε. Πότερον
[330]	ἂν ἀποκρίναιο; Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη.	Εἰ οὖν μετὰ τοῦτο εἴποι
[330]	(ἐρωτῶντι· οὐκοῦν καὶ σύ; Ναί,	ἔφη.	Εἰ οὖν μετὰ τοῦτο ἡμᾶς
[312]	εἰ κακῷ πράγματι. Οἶμαί γ´,	ἔφη,	εἰδέναι. Λέγε δή, τί ἡγῇ
[350]	καὶ ἀνδρεῖοί εἰσιν; Αἰσχρὸν μεντἄν,	ἔφη,	εἴη ἡ ἀνδρεία· ἐπεὶ οὗτοί
[359]	ὄντων μορίων τῆς ἀρετῆς οὐδὲν	ἔφη	εἶναι τὸ ἕτερον οἷον τὸ
[351]	ἀγαθόν ἐστιν. Ὥσπερ σὺ λέγεις,	ἔφη,	ἑκάστοτε, ὦ Σώκρατες, σκοπώμεθα αὐτό,
[359]	τὰ μή; Ἀλλὰ τοῦτό γ´,	ἔφη,	ἐν οἷς σὺ ἔλεγες τοῖς
[329]	ἓν λάβῃ, ἅπαντα ἔχειν; Οὐδαμῶς,	ἔφη,	ἐπεὶ πολλοὶ ἀνδρεῖοί εἰσιν, ἄδικοι
[320]	αὐτὸς νεῖμαι, Νείμαντος δέ μου,	ἔφη,	ἐπίσκεψαι· καὶ οὕτω πείσας νέμει.
[310]	ἄρτι πέπυσαι; Νὴ τοὺς θεούς,	ἔφη,	ἑσπέρας γε. (Καὶ ἅμα ἐπιψηλαφήσας
[330]	ἐμοὶ ἢ ἄλλην; Τὴν αὐτήν,	ἔφη.	Ἔστιν ἄρα τοιοῦτον ἡ δικαιοσύνη
[349]	ἄλλο τι; Καὶ ἴτας γε,	ἔφη,	ἐφ´ ἃ οἱ πολλοὶ φοβοῦνται
[330]	παραδείγματί γε ἔοικε; Ἀλλ´ οὕτως,	ἔφη,	ἔχει, ὦ Σώκρατες. Καὶ ἐγὼ
[351]	κακόν. Εἴπερ τοῖς καλοῖς γ´,	ἔφη,	ζῴη ἡδόμενος. Τί δή, ὦ
[310]	τοῦ ἕνεκα τηνικάδε ἀφίκου; Πρωταγόρας,	ἔφη,	ἥκει, στὰς παρ´ ἐμοί. Πρῴην,
[347]	τοῦ ᾄσματος διεληλυθέναι· ἔστιν μέντοι,	ἔφη,	καὶ (ἐμοὶ λόγος περὶ αὐτοῦ
[330]	καὶ ἀνδρεία; Πάντων μάλιστα δήπου,	ἔφη·	καὶ μέγιστόν γε ἡ σοφία
[348]	βλέψας, Ὦ Καλλία, δοκεῖ σοι,	ἔφη,	καὶ νῦν καλῶς Πρωταγόρας ποιεῖν,
[333]	ἀνθρώποις; (Καὶ ναὶ μὰ Δί´,	ἔφη,	κἂν μὴ τοῖς ἀνθρώποις ὠφέλιμα
[341]	ἐσθλὸν ἔμμεναι. Ἀλλὰ τί οἴει,	ἔφη,	λέγειν, ὦ Σώκρατες, Σιμωνίδην ἄλλο
[354]	εἰπεῖν· ἀλλ´ οὐχ ἕξετε. Ἀληθῆ,	ἔφη,	λέγεις, ὁ Πρωταγόρας. Πάλιν τοίνυν,
[339]	τυγχάνει μεμεληκὸς τοῦ ᾄσματος. Εὖ,	ἔφη,	λέγεις. πότερον οὖν καλῶς σοι
[317]	ὁ Πρωταγόρας, Νῦν δὴ ἄν,	ἔφη,	λέγοις, ὦ Σώκρατες, ἐπειδὴ καὶ
[349]	ταῦτα ἔλεγες. Ἀλλ´ ἐγώ σοι,	ἔφη,	λέγω, ὦ Σώκρατες, ὅτι ταῦτα
[327]	ἀλλήλους διδάσκειν, οἴει ἄν τι,	ἔφη,	μᾶλλον, ὦ Σώκρατες, τῶν ἀγαθῶν
[359]	ὁ δέ, Καὶ (ἴτας γ´,	ἔφη.	μέμνησαι, ἦν δ´ ἐγώ, ὦ
[350]	ἂν ἀνδρεία εἴη; Οὐ καλῶς,	ἔφη,	μνημονεύεις, ὦ Σώκρατες, ἃ ἔλεγόν
[316]	τε καὶ Ἱπποκράτης οὗτος. Πότερον,	ἔφη,	μόνῳ βουλόμενοι διαλεχθῆναι ἢ καὶ
[334]	δ´ ἐγώ. Ἀλλ´ ὅσα δεῖ;	ἔφη.	(Ναί, ἦν δ´ ἐγώ. Πότερα
[322]	ἐπὶ πάντας νείμω; Ἐπὶ πάντας,	ἔφη	ὁ Ζεύς, καὶ πάντες μετεχόντων·
[340]	ἢ ἄλλο; Ἄλλο νὴ Δί´,	ἔφη	ὁ Πρόδικος. Οὐκοῦν, ἔφην ἐγώ,
[340]	γενέσθαι χαλεπὸν εἴη; Ἀληθῆ λέγεις,	ἔφη	ὁ Πρόδικος. Τὸν δέ γε
[354]	οὐχ ἕξετε. Οὐδ´ ἐμοὶ δοκοῦσιν,	ἔφη	ὁ Πρωταγόρας. Ἄλλο τι οὖν
[317]	ἐπακούσωσιν ἡμῶν; Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη	ὁ Πρωταγόρας. Βούλεσθε οὖν, ὁ
[354]	ὡς ἐγᾦμαι. Οὐδ´ ἐμοὶ δοκεῖ,	ἔφη	ὁ Πρωταγόρας. Οὐκοῦν τὴν μὲν
[353]	καὶ τἆλλα. Ἐγὼ μὲν οἶμαι,	ἔφη	ὁ Πρωταγόρας, τοὺς πολλοὺς ἂν
[350]	γε πάντα, εἰ τοῦτο ζητεῖς,	ἔφη,	οἱ ἐπιστήμονες τῶν μὴ ἐπισταμένων
[337]	ὁ σοφὸς εἶπεν, Ὦ ἄνδρες,	ἔφη,	οἱ παρόντες, ἡγοῦμαι ἐγὼ ὑμᾶς
[315]	κάλλιστα. Τὸν δὲ μετ´ εἰσενόησα,	ἔφη	Ὅμηρος, Ἱππίαν τὸν (Ἠλεῖον, καθήμενον
[340]	μοι ἐγὼ παρακαλεῖν σέ· ὥσπερ	ἔφη	Ὅμηρος τὸν Σκάμανδρον πολιορκούμενον ὑπὸ
[360]	ἄμεινον καὶ ἥδιον ἔρχεται; Ἀνάγκη,	ἔφη,	ὁμολογεῖν. Οὐκοῦν ὅλως οἱ (ἀνδρεῖοι
[353]	σοι φίλον, ἐῶ χαίρειν. Ἀλλ´,	ἔφη,	ὀρθῶς λέγεις· καὶ πέραινε ὥσπερ
[339]	ὠγαθέ, ἔσκεμμαι ἱκανῶς. Οἶσθα οὖν,	ἔφη,	ὅτι προϊόντος τοῦ ᾄσματος λέγει
[311]	τί ἂν ἀπεκρίνω; Εἶπον ἄν,	ἔφη,	ὅτι ὡς ἰατρῷ. Ὡς τίς
[320]	ἀλλ´ ἐπίδειξον. Ἀλλ´, ὦ Σώκρατες,	ἔφη,	οὐ φθονήσω· ἀλλὰ πότερον ὑμῖν,
[316]	σκέψαι. Τί οὖν δή ἐστιν,	ἔφη,	οὗ ἕνεκα ἥκετε; Ἱπποκράτης ὅδε
[314]	θύρας ἀποκρινόμενος εἶπεν, Ὦ ἄνθρωποι,	ἔφη,	οὐκ ἀκηκόατε ὅτι οὐ σχολὴ
[312]	τὸν μαθητὴν ποιεῖ; Μὰ Δί´,	ἔφη,	οὐκέτι ἔχω σοι λέγειν. ~(Καὶ
[359]	ὂν ἰέναι ἢ αἰσχρόν; Καλόν,	ἔφη.	Οὐκοῦν εἴπερ καλόν, καὶ ἀγαθὸν
[359]	ἐφ´ ἅπερ οἱ δειλοί; Οὐκ	ἔφη.	Οὐκοῦν ἐφ´ ἕτερα. Ναί, ἦ
[332]	ἄλλο πλὴν τὸ βαρύ; Οὐκ	ἔφη.	Οὐκοῦν, ἦν δ´ ἐγώ, ἑνὶ
[350]	θαρραλέους εἶναι; Καὶ νῦν γ´,	ἔφη.	(Οὐκοῦν οὗτοι, ἦν δ´ ἐγώ,
[332]	ἢ {εἰ} τοὐναντίον {ἔπραττον} Σωφρονεῖν,	ἔφη.	Οὐκοῦν (σωφροσύνῃ σωφρονοῦσιν; Ἀνάγκη. Οὐκοῦν
[341]	ὁ Πρωταγόρας, Πολλοῦ γε δεῖ,	ἔφη,	οὕτως ἔχειν, ὦ Πρόδικε· ἀλλ´
[332]	σμικρὸν ἔχειν ἀλλήλοις; ~Οὐ πάνυ,	(ἔφη,	οὕτως, οὐ μέντοι οὐδὲ αὖ
[346]	μὴ ψέγειν. καὶ οὐ ζητῶ,	ἔφη,	πανάμωμον ἄνθρωπον, εὐρυεδοῦς ὅσοι καρπὸν
[360]	ἃ ἐρωτῶ οὔτε ἀπόφῃς; Αὐτός,	ἔφη,	πέρανον. Ἕν γ´, ἔφην ἐγώ,
[332]	ἐστὶν ἡ σοφία; Ἔμοιγε δοκεῖ,	ἔφη.	Πότερον δὲ ὅταν πράττωσιν ἅνθρωποι
[333]	εὖ βουλεύεσθαι, ὅτι ἀδικοῦσιν; Ἔστω,	ἔφη.	Πότερον, ἦν δ´ ἐγώ, εἰ
[316]	μόνους, ἢ μετ´ ἄλλων. Ὀρθῶς,	ἔφη,	προμηθῇ, ὦ Σώκρατες, ὑπὲρ ἐμοῦ.
[333]	ἢ πρὸς σέ; Εἰ βούλει,	ἔφη,	πρὸς τοῦτον πρῶτον τὸν λόγον
[340]	νόσημα ποιῶ. Ἀλλ´ οὕτως ἔχει,	ἔφη.	Πῶς δή; ἦν δ´ ἐγώ.
[314]	ἀνοίξας καὶ ἰδὼν ἡμᾶς, Ἔα,	ἔφη,	σοφισταί τινες· οὐ σχολὴ αὐτῷ·
[351]	σκέψεως, ἢ ἐγὼ ἡγῶμαι; Δίκαιος,	ἔφη,	σὺ ἡγεῖσθαι· σὺ γὰρ καὶ
[317]	Πρωταγόρας. Βούλεσθε οὖν, ὁ Καλλίας	ἔφη,	συνέδριον κατασκευάσωμεν, ἵνα καθεζόμενοι διαλέγησθε;
[359]	ὕστερον εἶπεν. τὸ γὰρ ὕστερον	ἔφη	τὰ μὲν τέτταρα ἐπιεικῶς παραπλήσια
[339]	δ´ ἐγώ. Δοκεῖ οὖν σοι,	ἔφη,	ταῦτα ἐκείνοις ὁμολογεῖσθαι; Φαίνεται ἔμοιγε
[359]	τὴν ἀνδρείαν, γνώσεσθαι δέ μ´	ἔφη	τεκμηρίῳ τῷδε· Εὑρήσεις γάρ, ὦ
[351]	τε καὶ ὀδυνώμενος ζῴη; Οὐκ	ἔφη.	Τί δ´ εἰ ἡδέως βιοὺς
[330]	δοκεῖ· τί δὲ σοί; Κἀμοί,	ἔφη.	Τί οὖν; εἴ τις ἔροιτο
[360]	ἄγνοιαν καὶ ἀμαθίαν; Οὕτως (ἔχει,	ἔφη.	Τί οὖν; τοῦτο δι´ ὃ
[333]	τινές σοι σωφρονεῖν ἀδικοῦντες; Ἔστω,	ἔφη.	Τὸ δὲ σωφρονεῖν λέγεις εὖ
[351]	σοι δοκεῖ οὕτως βεβιωκέναι; Ἔμοιγ´,	ἔφη.	Τὸ μὲν ἄρα (ἡδέως ζῆν
[312]	Πάνυ μὲν οὖν μοι δοκεῖ,	ἔφη,	τοιαύτη μᾶλλον εἶναι ἡ παρὰ
[332]	σωφρονοῦσιν οὕτω πράττοντες; Συνδοκεῖ μοι,	ἔφη.	Τοὐναντίον ἄρα ἐστὶν τὸ ἀφρόνως
[351]	ἢ ποιοῦντα ἡδονήν; Πάνυ γ´,	ἔφη.	Τοῦτο τοίνυν λέγω, καθ´ ὅσον
[330]	σωφροσύνη, οὐδ´ οἷον ὁσιότης. Οὐκ	ἔφη.	Φέρε δή, ἔφην ἐγώ, κοινῇ
[309]	μέντοι Ὁμήρου ἐπαινέτης εἶ, (ὃς	ἔφη	χαριεστάτην ἥβην εἶναι τοῦ πρῶτον
[320]	οὕτως διεξιέναι. Δοκεῖ τοίνυν μοι,	ἔφη,	χαριέστερον εἶναι μῦθον ὑμῖν λέγειν.
[347]	βούλησθε. Καὶ ὁ Ἀλκιβιάδης, Ναί,	ἔφη,	ὦ Ἱππία, εἰς αὖθίς γε·
[336]	ὁ Ἀλκιβιάδης, Οὐ καλῶς λέγεις,	ἔφη,	ὦ Καλλία· Σωκράτης μὲν γὰρ
[329]	ἐπιποθῶ. Ἀλλὰ ῥᾴδιον τοῦτό γ´,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ἀποκρίνασθαι, ὅτι ἑνὸς
[336]	καὶ τὸ δημηγορεῖν. Ἀλλ´— ὁρᾷς;	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, δίκαια δοκεῖ λέγειν
[338]	οὖν ἐρωτᾶν οὑτωσί πως· Ἡγοῦμαι,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ἐγὼ ἀνδοὶ παιδείας
[328]	μαθήματα, τοσοῦτον κατέθηκε. Τοιοῦτόν σοι,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ἐγὼ καὶ μῦθον
[313]	ἐπιτρέπειν; Καὶ ὃς ἀκούσας, Ἔοικεν,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ἐξ ὧν σὺ
[361]	Καὶ ὁ Πρωταγόρας, Ἐγὼ μέν,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ἐπαινῶ σου τὴν
[352]	τοὺς ποιοῦντας. Πολλὰ γὰρ οἶμαι,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, καὶ ἄλλα οὐκ
[318]	ἀκούσας, Σύ τε καλῶς ἐρωτᾷς,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, καὶ ἐγὼ τοῖς
[347]	Ἱππίας, Εὖ μέν μοι δοκεῖς,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, καὶ σὺ περὶ
[340]	δὲ Πρωταγόρας, Τὸ ἐπανόρθωμά σοι,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, μεῖζον ἁμάρτημα ἔχει
[342]	ταῦτα λέγοντος, Εἰ σὺ βούλει,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες· ὁ δὲ Πρόδικός
[331]	τί ἂν αὐτῷ ἀποκρίναιο; Ἀνάγκη,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ὁμολογεῖν. Τί οὖν,
[310]	ὃς γελάσας, Νὴ τοὺς θεούς,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ὅτι γε μόνος
[331]	οὕτως. Οὐ πάνυ μοι δοκεῖ,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, οὕτως ἁπλοῦν (εἶναι,
[359]	καὶ οἱ ἀνδρεῖοι. Ἀλλὰ μέντοι,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, πᾶν γε τοὐναντίον
[319]	Αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτό ἐστιν,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, τὸ ἐπάγγελμα ὃ
[333]	ὅτι ἀδικεῖ; Αἰσχυνοίμην ἂν ἔγωγ´,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, τοῦτο ὁμολογεῖν, ἐπεὶ
[311]	ὦ Σώκρατες, τὸν ἄνδρα εἶναι,	ἔφη.	Ὡς σοφιστῇ ἄρα ἐρχόμεθα τελοῦντες
[352]	βοηθεῖν τῷ ἀνθρώπῳ; Καὶ δοκεῖ,	ἔφη,	ὥσπερ σὺ λέγεις, ὦ Σώκρατες,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/05/2006