Pages |
[342] |
ἄλλοι.
Ἐγὼ
τοίνυν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἅ
γέ
μοι
δοκεῖ
περὶ |
[359] |
ὅτι
ἀδύνατον.
Καὶ
τοῦτο,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἀληθὲς
λέγεις·
ὥστ´
εἰ
τοῦτο |
[312] |
λέγειν;
Ἴσως
ἄν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἀληθῆ
λέγοιμεν,
οὐ
μέντοι
ἱκανῶς |
[334] |
ἢ
δεῖ;
Μηδαμῶς,
ἦν
δ´
|
ἐγώ. |
Ἀλλ´
ὅσα
δεῖ;
ἔφη.
(Ναί, |
[359] |
δοκεῖ
οὕτως.
Ὀρθῶς
γε,
ἔφην
|
ἐγώ. |
~(ἀλλὰ
ποτέρους
φῂς
εἰς
τὸν |
[330] |
δὲ
αὐτῶν
ἐστιν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἄλλο,
τὸ
δὲ
ἄλλο;
Ναί. |
[360] |
δοκεῖ
εἶναι.
Οὔτοι,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἄλλου
ἕνεκα
ἐρωτῶ
πάντα
ταῦτα |
[310] |
Ἀλλὰ
ναὶ
μὰ
Δία,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἂν
αὐτῷ
διδῷς
ἀργύριον
καὶ |
[332] |
Συνωμολόγει.
(Ἴθι
δή,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἀναλογισώμεθα
τὰ
ὡμολογημένα
ἡμῖν.
ὡμολογήκαμεν |
[349] |
δὲ
διαφερόντως.
(Ἔχε
δή,
ἔφην
|
ἐγώ· |
ἄξιον
γάρ
τοι
ἐπισκέψασθαι
ὃ |
[339] |
τὰ
ἔμπροσθεν;
Οἶδα,
ἦν
δ´
|
ἐγώ. |
Δοκεῖ
οὖν
σοι,
ἔφη,
ταῦτα |
[335] |
ὄνομα
ἐν
τοῖς
Ἕλλησιν.
Καὶ
|
ἐγώ— |
ἔγνων
γὰρ
ὅτι
οὐκ
ἤρεσεν |
[353] |
ὥσπερ
ἤρξω.
(Πάλιν
τοίνυν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
εἰ
ἔροιντο
ἡμᾶς·
Τί
οὖν |
[333] |
Ἔστω,
ἔφη.
Πότερον,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
εἰ
εὖ
πράττουσιν
ἀδικοῦντες
ἢ |
[354] |
ὁ
Πρωταγόρας.
Πάλιν
τοίνυν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
εἴ
με
ἀνέροισθε,
ὦ
ἄνθρωποι, |
[353] |
τοῦτο
λέγουσιν;
(Οἶμαι,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
εἶναί
τι
ἡμῖν
τοῦτο
πρὸς |
[359] |
ἀποκρινόμενος;
Ὡμολόγει.
Ἴθι
δή,
ἔφην
|
ἐγώ, |
εἰπὲ
ἡμῖν,
ἐπὶ
τί
λέγεις |
[360] |
δ´
ὅς.
Οὐκοῦν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
εἴπερ
καλὸν
καὶ
ἀγαθόν,
καὶ |
[340] |
ἔφη
ὁ
Πρόδικος.
Οὐκοῦν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἐν
μὲν
τοῖς
πρώτοις
αὐτὸς |
[360] |
Ἐπένευσε.
Ἀλλὰ
μήν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἐναντίον
(ἀνδρεία
δειλίᾳ.
Ἔφη.
Οὐκοῦν |
[332] |
Οὐκ
ἔφη.
Οὐκοῦν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἑνὶ
ἑκάστῳ
τῶν
ἐναντίων
ἓν |
[333] |
συνεχώρησεν
ἀποκρίνεσθαι.
Ἴθι
δή,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἐξ
ἀρχῆς
μοι
ἀπόκριναι.
δοκοῦσί |
[332] |
δοκεῖς
οἴεσθαι.
Ἀλλὰ
μήν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἐπειδὴ
δυσχερῶς
δοκεῖς
μοι
ἔχειν |
[358] |
συνεδόκει.
Ἄλλο
τι
οὖν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἐπί
γε
τὰ
κακὰ
οὐδεὶς |
[319] |
πράττειν
καὶ
λέγειν.
Ἆρα,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἕπομαί
σου
τῷ
λόγῳ;
δοκεῖς |
[310] |
Εὖ
ἂν
λέγοις,
ἦν
δ´
|
ἐγώ· |
ἔστι
δὲ
τί,
καὶ
τοῦ |
[332] |
Συνέφη.
Φέρε
δή,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ἔστιν
τι
καλόν;
Συνεχώρει.
Τούτῳ |
[333] |
ἦ
γάρ,
ὦ
Πρωταγόρα,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἢ
ἄλλως
πως;
Ὡμολόγησεν
καὶ |
[329] |
πρόσωπον.
Πότερον
οὖν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
καὶ
μεταλαμβάνουσιν
οἱ
ἄνθρωποι
τούτων |
[313] |
τίνι;
Μαθήμασιν
δήπου,
ἦν
δ´
|
ἐγώ. |
καὶ
ὅπως
γε
μή,
ὦ |
[358] |
ἅπασιν
ἡμῖν.
Τί
οὖν;
ἔφην
|
ἐγώ, |
καλεῖτέ
τι
δέος
καὶ
φόβον; |
[359] |
δὲ
οὐκ
ἐθέλουσιν.
Πότερον,
ἔφην
|
ἐγώ, |
καλὸν
ὂν
ἰέναι
ἢ
αἰσχρόν; |
[339] |
ὀρθῶς,
ἢ
οὔ;
Πάνυ,
ἔφην
|
ἐγώ, |
καλῶς
τε
καὶ
ὀρθῶς.
Δοκεῖ |
[330] |
Οὐκ
ἔφη.
Φέρε
δή,
ἔφην
|
ἐγώ, |
κοινῇ
σκεψώμεθα
ποῖόν
τι
αὐτῶν |
[359] |
ὑπὸ
τῶν
ἀνθρώπων.
Ἀληθῆ,
ἔφην
|
ἐγώ, |
λέγεις·
ἀλλ´
οὐ
τοῦτο
(ἐρωτῶ, |
[350] |
μαινόμενοί
εἰσιν.
Πῶς
οὖν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
λέγεις
τοὺς
ἀνδρείους;
οὐχὶ
τοὺς |
[334] |
ἠρέμα
ἠρόμην.
~Πότερον,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
λέγεις,
ὦ
(Πρωταγόρα,
ἃ
μηδενὶ |
[340] |
δέ
γε
Πιττακόν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
μέμφεται,
οὐχ
ὡς
οἴεται
Πρωταγόρας, |
[360] |
ἔφη,
πέρανον.
Ἕν
γ´,
ἔφην
|
ἐγώ, |
μόνον
(ἐρόμενος
ἔτι
σέ,
εἴ |
[350] |
ἔφη.
(Οὐκοῦν
οὗτοι,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
οἱ
οὕτω
θαρραλέοι
ὄντες
οὐκ |
[339] |
ποιητής;
Οὐ
καλῶς,
ἦν
δ´
|
ἐγώ. |
Ὅρα
δή,
ἔφη,
(βέλτιον.
Ἀλλ´, |
[334] |
σοί;
Ἀκήκοα
γοῦν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ὅτι
σὺ
οἷός
τ´
εἶ |
[317] |
ἀφιγμένοι
εἶμεν—
Τί
οὖν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
οὐ
καὶ
Πρόδικον
καὶ
Ἱππίαν |
[351] |
Ἡδέα
δὲ
καλεῖς,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
οὐ
τὰ
ἡδονῆς
(μετέχοντα
ἢ |
[331] |
δίκαιον.
Μή
μοι,
ἦν
δ´
|
ἐγώ· |
οὐδὲν
γὰρ
δέομαι
τὸ
εἰ |
[316] |
ἄλλων;
Ἡμῖν
μέν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
οὐδὲν
διαφέρει·
ἀκούσας
δὲ
οὗ
|
[314] |
σχολὴ
αὐτῷ;
Ἀλλ´
ὠγαθέ,
ἔφην
|
ἐγώ, |
οὔτε
παρὰ
Καλλίαν
ἥκομεν
οὔτε |
[362] |
τι
τρέπεσθαι.
~(Ἀλλ´,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
οὕτω
χρὴ
ποιεῖν,
εἴ
σοι |
[311] |
ὅτι
ἀγαλματοποιός.
Εἶεν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ· |
(παρὰ
δὲ
δὴ
Πρωταγόραν
νῦν |
[340] |
ἔφη.
Πῶς
δή;
ἦν
δ´
|
ἐγώ. |
Πολλὴ
ἄν,
ἔφη,
ἀμαθία
εἴη |
[334] |
δεῖ;
ἔφη.
(Ναί,
ἦν
δ´
|
ἐγώ. |
Πότερα
οὖν
ὅσα
ἐμοὶ
δοκεῖ |
[358] |
δ´
οὔ.
Ἀλλ´
οὐδέν,
ἔφην
|
ἐγώ, |
Πρόδικε,
διαφέρει·
ἀλλὰ
τόδε.
εἰ |
[359] |
δὴ
τούτων
ὑποκειμένων,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
Πρόδικέ
τε
καὶ
Ἱππία,
ἀπολογείσθω |
[312] |
γενησόμενος.
Σὺ
δέ,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
πρὸς
θεῶν,
οὐκ
ἂν
αἰσχύνοιο |
[358] |
καὶ
φόβον;
καὶ
ἆρα
ὅπερ
|
ἐγώ; |
(πρὸς
σὲ
λέγω,
ὦ
Πρόδικε) |
[347] |
περὶ
δὲ
ὧν
τὸ
πρῶτον
|
ἐγώ |
σε
ἠρώτησα,
ὦ
Πρωταγόρα,
ἡδέως |
[347] |
Πρόδικε
καὶ
Πρωταγόρα,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
Σιμωνίδης
διανοούμενος
πεποιηκέναι
τοῦτο
τὸ |
[349] |
ἀποπειρώμενός
(μου
ταῦτα
ἔλεγες.
Ἀλλ´
|
ἐγώ |
σοι,
ἔφη,
λέγω,
ὦ
Σώκρατες, |
[339] |
μὴ
τὶ
λέγοι)
ἀτάρ,
ἔφην
|
ἐγώ, |
σοὶ
οὐ
φαίνεται;
Πῶς
γὰρ |
[339] |
καλέσας
αὐτόν,
Ὦ
Πρόδικε,
ἔφην
|
ἐγώ, |
σὸς
μέντοι
Σιμωνίδης
πολίτης·
~(δίκαιος |
[330] |
ταῦτα
μόρια
(τῆς
ἀρετῆς,
ἔφην
|
ἐγώ, |
σοφία
τε
καὶ
ἀνδρεία;
Πάντων |
[351] |
ἀμφισβητήσομεν.
Πότερον
οὖν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
σὺ
βούλει
ἡγεμονεύειν
τῆς
σκέψεως, |
[310] |
στὰς
παρ´
ἐμοί.
Πρῴην,
ἔφην
|
ἐγώ· |
σὺ
δὲ
ἄρτι
πέπυσαι;
Νὴ |
[352] |
ἀνθρωπείων
πραγμάτων.
Καλῶς
γε,
ἔφην
|
ἐγώ, |
σὺ
λέγων
καὶ
ἀληθῆ.
οἶσθα |
[333] |
Λέγω.
Ἆρ´
οὖν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ταῦτ´
ἐστὶν
ἀγαθὰ
ἅ
ἐστιν |
[316] |
Πρωταγόρα,
πρὸς
σέ
τοι
ἤλθομεν
|
ἐγώ |
τε
καὶ
Ἱπποκράτης
οὗτος.
Πότερον, |
[353] |
ὦ
ἄνθρωποι,
ὑμῖν,
ὥς
φαμεν
|
ἐγώ |
τε
καὶ
Πρωταγόρας,
δι´
οὐδὲν |
[353] |
Ἀκούετε
δή·
πειρασόμεθα
γὰρ
ὑμῖν
|
ἐγώ |
τε
καὶ
Πρωταγόρας
φράσαι.
ἄλλο |
[311] |
δὲ
δὴ
Πρωταγόραν
νῦν
ἀφικόμενοι
|
ἐγώ |
τε
καὶ
σὺ
ἀργύριον
ἐκείνῳ |
[361] |
κατάδηλον
γένοιτο
ἐκεῖνο
περὶ
οὗ
|
ἐγώ |
τε
καὶ
σὺ
μακρὸν
λόγον |
[339] |
τοῦ
αὐτοῦ
μὲν
περὶ
οὗπερ
|
ἐγώ
|
τε
καὶ
σὺ
νῦν
διαλεγόμεθα, |
[353] |
ἄν.
Οὐκοῦν
ἐροίμεθ´
ἂν
αὐτοὺς
|
ἐγώ |
τε
καὶ
σὺ
πάλιν·
Πονηρὰ |
[319] |
ἐπαγγέλλομαι.
Ἦ
καλόν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
τέχνημα
ἄρα
κέκτησαι,
εἴπερ
κέκτησαι· |
[352] |
λόγου.
~(Ἆρ´
οὖν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
τῇδέ
πῃ
καταφανὲς
ἂν
ἡμῖν |
[358] |
ὠφέλιμον;
Συνεδόκει.
Εἰ
ἄρα,
ἔφην
|
ἐγώ, |
τὸ
ἡδὺ
ἀγαθόν
ἐστιν,
οὐδεὶς |
[358] |
εἰρημένα.
Ὁμολογεῖτε
ἄρα,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
τὸ
μὲν
ἡδὺ
ἀγαθὸν
εἶναι, |
[349] |
γε.
Πότερον
οὖν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
τὸ
μέν
τι
αὐτοῦ
αἰσχρόν, |
[358] |
δὲ
δή,
ὦ
ἄνδρες,
ἔφην
|
ἐγώ, |
τὸ
τοιόνδε;
αἱ
ἐπὶ
τούτου |
[312] |
ἤ
σε
λανθάνει;
ἦν
δ´
|
ἐγώ. |
Τοῦ
πέρι;
Ὅτι
μέλλεις
τὴν |
[312] |
σοφῶν
ἐπιστήμονα.
Οὐκοῦν,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
τοῦτο
μὲν
ἔξεστι
λέγειν
καὶ |
[310] |
Τί
οὖν
σοι,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
τοῦτο;
μῶν
τί
σε
ἀδικεῖ |
[317] |
ὄντων
τὸν
λόγον
ποιεῖσθαι.
Καὶ
|
ἐγώ— |
ὑπώπτευσα
γὰρ
βούλεσθαι
αὐτὸν
τῷ |
[322] |
ὡς
σὺ
φῄς—
εἰκότως,
ὡς
|
ἐγώ |
φημι—
~ὅταν
δὲ
εἰς
συμβουλὴν |
[338] |
ἅμα
πειράσομαι
αὐτῷ
δεῖξαι
ὡς
|
ἐγώ |
φημι
χρῆναι
τὸν
ἀποκρινόμενον
ἀποκρίνεσθαι· |
[311] |
καὶ
ἠρώτων,
Εἰπέ
μοι,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ὦ
Ἱππόκρατες,
παρὰ
Πρωταγόραν
νῦν |
[341] |
ἄρα
καὶ
μέμφεται,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ὦ
Πρόδικε,
τὸν
Πιττακὸν
λέγοντα |
[333] |
ὄν.
Ἴθι
δή,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ὦ
Πρωταγόρα,
μὴ
ἀποκάμωμεν
ἀλλὰ
|
[348] |
αὑτὸν
ὡς
ἀποκρινούμενος.
Εἶπον
δὴ
|
ἐγώ· |
Ὦ
Πρωταγόρα,
μὴ
οἴου
διαλέγεσθαί |
[341] |
βαρβάρῳ
τεθραμμένος;
Ἀκούεις
δή,
ἔφην
|
ἐγώ, |
ὦ
Πρωταγόρα,
Προδίκου
τοῦδε.
(ἔχεις |
[359] |
γ´,
ἔφη.
μέμνησαι,
ἦν
δ´
|
ἐγώ, |
ὦ
Πρωταγόρα,
ταῦτα
ἀποκρινόμενος;
Ὡμολόγει. |