Pages |
[313] |
ἄν
τινες,
ὦ
ἄριστε,
καὶ
|
τούτων |
ἀγνοοῖεν
ὧν
πωλοῦσιν
ὅτι
χρηστὸν |
[360] |
ἐνταῦθα
ἔτι
ἐπένευσεν.
Ἡ
δὲ
|
τούτων |
ἀμαθία
δειλία;
Πάνυ
μόγις
ἐνταῦθα |
[360] |
μὴ
δεινῶν
σοφία
ἐναντία
τῇ
|
τούτων |
ἀμαθίᾳ
ἐστίν;
Καὶ
ἐνταῦθα
ἔτι
|
[360] |
ἀνδρεία
ἐστίν,
ἐναντία
οὖσα
τῇ
|
τούτων |
ἀμαθίᾳ;
Οὐκέτι
ἐνταῦθα
οὔτ´
ἐπινεῦσαι |
[350] |
δέ
τινας
ἑώρακας,
ἔφην,
πάντων
|
τούτων |
ἀνεπιστήμονας
ὄντας,
θαρροῦντας
δὲ
πρὸς |
[317] |
ἐστιν,
εἴ
τι
βούλεσθε,
περὶ
|
τούτων
|
ἁπάντων
ἐναντίον
τῶν
ἔνδον
ὄντων |
[312] |
ἐγένετο
καὶ
κιθαριστοῦ
καὶ
παιδοτρίβου;
|
τούτων |
γὰρ
σὺ
ἑκάστην
οὐκ
ἐπὶ |
[361] |
ἀνδρῶν
ἐπὶ
σοφίᾳ.
καὶ
περὶ
|
τούτων |
δὲ
εἰς
αὖθις,
ὅταν
βούλῃ, |
[315] |
τέχνῃ
μανθάνει,
ὡς
σοφιστὴς
ἐσόμενος.
|
τούτων
|
δὲ
οἳ
ὄπισθεν
ἠκολούθουν
ἐπακούοντες |
[347] |
τῶν
λήρων
τε
καὶ
παιδιῶν
|
τούτων |
διὰ
τῆς
αὑτῶν
φωνῆς,
λέγοντάς |
[328] |
ῥᾴδιον
οἶμαι
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες,
|
τούτων |
διδάσκαλον
φανῆναι,
τῶν
δὲ
ἀπείρων |
[357] |
τοὺς
ὑμετέρους
παῖδας
παρὰ
τοὺς
|
τούτων
|
διδασκάλους
τούσδε
τοὺς
σοφιστὰς
πέμπετε, |
[350] |
ὄντας,
θαρροῦντας
δὲ
πρὸς
ἕκαστα
|
τούτων; |
Ἔγωγε,
ἦ
δ´
ὅς,
καὶ |
[353] |
παρασκευάζει;
ἢ
κἂν
εἴ
τι
|
τούτων |
εἰς
τὸ
ὕστερον
μηδὲν
παρασκευάζει, |
[349] |
(ἕκαστον
ἰδίῳ
πράγματι
τῶν
ὀνομάτων
|
τούτων |
ἐπικεῖσθαι,
πάντα
δὲ
ταῦτα
μόρια |
[323] |
τίς
οὕτως
ἀνόητος
ὥστε
τι
|
τούτων |
ἐπιχειρεῖν
ποιεῖν;
ταῦτα
μὲν
γὰρ
|
[343] |
φθέγγεσθαι
~(τελέως
πεπαιδευμένου
ἐστὶν
ἀνθρώπου.
|
τούτων |
ἦν
καὶ
Θαλῆς
ὁ
Μιλήσιος |
[355] |
διὰ
τὰς
παραχρῆμα
ἡδονάς,
ὑπὸ
|
τούτων |
ἡττώμενος.
ὡς
δὲ
ταῦτα
γελοῖά |
[342] |
ξενηλασίας
ποιούμενοι
τῶν
τε
λακωνιζόντων
|
τούτων |
καὶ
ἐάν
τις
ἄλλος
ξένος |
[323] |
ταῦτα
μὴ
ἔχῃ,
ἀλλὰ
τἀναντία
|
τούτων |
κακά,
ἐπὶ
τούτοις
που
οἵ |
[326] |
ὃς
δ´
ἂν
ἐκτὸς
βαίνῃ
|
τούτων, |
κολάζει·
καὶ
ὄνομα
τῇ
κολάσει |
[352] |
νυνδὴ
ἐγὼ
ἔλεγον
ὑπό
τινος
|
τούτων |
κρατουμένους
ταῦτα
ποιεῖν
τοὺς
ποιοῦντας. |
[345] |
εἰς
γράμματα;
δῆλον
ὅτι
ἡ
|
τούτων |
μάθησις.
τίς
δὲ
εὐπραγία
ἀγαθὸν |
[334] |
δὲ
κυσίν·
τὰ
δέ
γε
|
τούτων
|
μὲν
οὐδενί,
δένδροις
δέ·
τὰ |
[319] |
βουλεύσασθαι,
συμβουλεύει
αὐτοῖς
ἀνιστάμενος
περὶ
|
τούτων |
ὁμοίως
μὲν
τέκτων,
ὁμοίως
δὲ
|
[349] |
ἅπερ
τὸ
πρῶτον
ἠρώτων
περὶ
|
τούτων, |
πάλιν
ἐπιθυμῶ
ἐξ
ἀρχῆς
τὰ |
[321] |
προσῆψε,
τοῖς
δ´
ἀναλισκομένοις
ὑπὸ
|
τούτων |
πολυγονίαν,
σωτηρίαν
τῷ
γένει
πορίζων. |
[349] |
σὲ
χρῆν
παρακαλεῖν
ἐπὶ
τὴν
|
τούτων |
σκέψιν
καὶ
ἐρωτᾶν
καὶ
ἀνακοινοῦσθαι; |
[328] |
εἰ
μέν
τις
περὶ
αὐτῶν
|
τούτων |
συγγένοιτο
ὁτῳοῦν
τῶν
~(δημηγόρων,
τάχ´ |
[325] |
καὶ
κιθαρίσεως·
οἱ
δὲ
διδάσκαλοι
|
τούτων |
τε
ἐπιμελοῦνται,
καὶ
ἐπειδὰν
αὖ
|
[317] |
καὶ
πανοῦργον
εἶναι.
ἐγὼ
οὖν
|
τούτων |
τὴν
ἐναντίαν
ἅπασαν
ὁδὸν
ἐλήλυθα, |
[313] |
μὲν
οὖν
σὺ
τυγχάνεις
ἐπιστήμων
|
τούτων |
τί
χρηστὸν
καὶ
πονηρόν,
ἀσφαλές |
[329] |
ἐγώ,
καὶ
μεταλαμβάνουσιν
οἱ
ἄνθρωποι
|
τούτων |
τῶν
τῆς
ἀρετῆς
μορίων
οἱ |
[326] |
δύνανται
οἱ
πλουσιώτατοι—
καὶ
οἱ
|
τούτων |
ὑεῖς,
πρῳαίτατα
εἰς
διδασκάλων
τῆς |
[359] |
(καὶ
ταῦτα
πᾶσιν.
Οὕτω
δὴ
|
τούτων |
ὑποκειμένων,
ἦν
δ´
ἐγώ,
Πρόδικέ |
[349] |
ἐστιν,
ἢ
ἑκάστῳ
τῶν
ὀνομάτων
|
τούτων |
ὑπόκειταί
τις
ἴδιος
οὐσία
καὶ |
[345] |
ἂν
μὴ
κακὰ
ποιῇ
ἑκών,
|
τούτων |
φησὶν
ἐπαινέτης
εἶναι,
ἀλλὰ
περὶ |
[349] |
ἀνδρεία
πάνυ
πολὺ
διαφέρον
πάντων
|
τούτων. |
ὧδε
δὲ
γνώσῃ
ὅτι
ἐγὼ |