HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
βραχυτέροις 1
βωμούς 1
γ´ 18
γὰρ 149
γάρ 28
γέ 7
γε 67

Fréquences [« »]
131 ὁ
142 οὖν
127 τὰ
149 γὰρ
149 ὅτι
162 εἶναι
167 τε

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras

γὰρ

Pages

[345]   ἄν ποτε γένοιτο κακός— ἔστιν γὰρ ἀεί— ἀλλ´ εἰ μέλλει κακὸς

[319]   ἀνθρώποις, δίκαιός εἰμι εἰπεῖν. ἐγὼ γὰρ Ἀθηναίους, ὥσπερ καὶ οἱ ἄλλοι

[337]   γὰρ οὐ ταὐτόν· κοινῇ μὲν γὰρ ἀκοῦσαι δεῖ ἀμφοτέρων, μὴ ἴσον

[361]   φανείη ἡ ἀρετή. εἰ μὲν γὰρ ἄλλο τι ἦν ἢ ἐπιστήμη

[318]   συγγενόμενος τῶν σοφιστῶν. οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι λωβῶνται τοὺς νέους· (τὰς

[348]   δὴ καὶ περὶ ἀρετῆς. τίνα γὰρ ἄλλον ἢ σέ; ὅς γε

[310]   ὑπὲρ ἐμοῦ διαλεχθῇς αὐτῷ. ἐγὼ γὰρ ἅμα μὲν καὶ νεώτερός εἰμι,

[341]   τοῦτο γέρας ἀπένειμε μόνῳ· ἀκόλαστον γὰρ ἄν τινα λέγοι Σιμωνίδην ὁ

[322]   Ζεύς, καὶ πάντες μετεχόντων· οὐ γὰρ ἂν γένοιντο πόλεις, εἰ ὀλίγοι

[346]   οἷς μέλανα μὴ μέμεικται— γελοῖον γὰρ ἂν εἴη πολλαχῇ— ἀλλ´ ὅτι

[355]   ὅτι Οὐκ ἀξίων ὄντων· οὐ γὰρ ἂν ἐξημάρτανεν ὅν φαμεν ἥττω

[349]   πῃ ἄλλῃ νῦν φήσῃς· οὐ γὰρ ἂν θαυμάζοιμι εἰ τότε ἀποπειρώμενός

[345]   εἶναι, ἔπειτα ἀγαθῷ ἰατρῷ— οὗτος γὰρ ἂν καὶ κακὸς γένοιτο— ἡμεῖς

[353]   ἐπεὶ γιγνώσκειν γε αὐτά. ἴσως γὰρ ἂν λεγόντων ἡμῶν ὅτι Οὐκ

[333]   συνᾴδουσιν οὐδὲ συναρμόττουσιν ἀλλήλοις. πῶς γὰρ ἂν συνᾴδοιεν, εἴπερ γε ἀνάγκη

[324]   παρεληλυθότος ἕνεκα ἀδικήματος τιμωρεῖται— οὐ γὰρ ἂν τό γε πραχθὲν ἀγένητον

[339]   ἐγώ, σοὶ οὐ φαίνεται; Πῶς γὰρ ἂν (φαίνοιτο ὁμολογεῖν αὐτὸς ἑαυτῷ

[316]   ὦ Σώκρατες, ὑπὲρ ἐμοῦ. ξένον γὰρ ἄνδρα καὶ ἰόντα εἰς πόλεις

[345]   λέγει τοῦτο τὸ ἑκών. ἡγεῖτο γὰρ ἄνδρα καλὸν κἀγαθὸν πολλάκις αὑτὸν

[315]   καὶ Τάνταλόν γε εἰσεῖδον— ἐπεδήμει (γὰρ ἄρα καὶ Πρόδικος ὁ Κεῖος—

[340]   μὲν ἀγαθὸν χαλεπὸν εἶναι— τῆς γὰρ ἀρετῆς ἔμπροσθεν τοὺς θεοὺς ἱδρῶτα

[324]   μέλλει πόλις εἶναι; ἐν τούτῳ γὰρ αὕτη λύεται ἡ ἀπορία ἣν

[331]   τί αὐτῷ ἀποκρινούμεθα; ἐγὼ μὲν γὰρ αὐτὸς ὑπέρ γε ἐμαυτοῦ φαίην

[317]   τοῦτο εἶναι οὐ συμφέρομαι· ἡγοῦμαι γὰρ αὐτοὺς οὔ τι διαπράξασθαι ὃ

[320]   δύναμιν εἰς σωτηρίαν. ἃ μὲν γὰρ αὐτῶν σμικρότητι ἤμπισχεν, πτηνὸν φυγὴν

[331]   τί τοῦτο διαφέρει; ἔφη· εἰ γὰρ βούλει, ἔστω ἡμῖν καὶ δικαιοσύνη

[317]   λόγον ποιεῖσθαι. Καὶ ἐγώ— ὑπώπτευσα γὰρ βούλεσθαι αὐτὸν τῷ τε Προδίκῳ

[358]   ἀδύνατον ἐκ τῶν ὡμολογημένων; ἃ γὰρ δέδοικεν, ὡμολόγηται ἡγεῖσθαι κακὰ εἶναι·

[341]   αἰσχύνομαι τἀγαθὰ δεινὰ καλῶν. τὸ γὰρ δεινόν, φησίν, κακόν ἐστιν· οὐδεὶς

[331]   μοι, ἦν δ´ ἐγώ· οὐδὲν γὰρ δέομαι τὸ εἰ βούλει" τοῦτο

[358]   Ἱππία τε καὶ Πρόδικε (κοινὸς γὰρ δὴ ἔστω ὑμῖν ὁ λόγος)

[314]   κυβεύῃς τε καὶ κινδυνεύῃς. καὶ γὰρ δὴ καὶ πολὺ μείζων κίνδυνος

[327]   εἶναι, οὐδένα δεῖ ἰδιωτεύειν. εἰ γὰρ δὴ ὃ λέγω οὕτως ἔχει—

[359]   τὸ πρῶτον παντάπασι· τότε μὲν γὰρ δὴ πέντε ὄντων μορίων τῆς

[309]   σὲ κἀκεῖνον τοσοῦτον πρᾶγμα; οὐ γὰρ δήπου τινὶ καλλίονι ἐνέτυχες ἄλλῳ

[325]   γίγνονται οἱ ἀγαθοί. ὅτι μὲν γὰρ διδακτὸν αὐτὸ ἡγοῦνται καὶ ἰδίᾳ

[347]   ἔλθοιμι μετὰ σοῦ σκοπούμενος. καὶ γὰρ δοκεῖ μοι τὸ περὶ ποιήσεως

[330]   ἢ οὐδὲν πρᾶγμα; ἐμοὶ μὲν γὰρ δοκεῖ· τί δὲ σοί; Κἀμοί,

[336]   θέουσιν τούτοις ἀκολουθεῖν, ἀλλ´ οὐ γὰρ δύναμαι, ἀλλ´ εἴ τι δέῃ

[336]   τρόπος ἔσται τῶν διαλόγων; χωρὶς γὰρ ἔγωγ´ ᾤμην εἶναι τὸ συνεῖναί

[342]   λόγους ἄριστα πεπαίδευνται, ὧδε· εἰ γὰρ ἐθέλει τις Λακεδαιμονίων τῷ φαυλοτάτῳ

[324]   καὶ μαθήσεως κτητῆς οὔσης. εἰ γὰρ ἐθέλεις ἐννοῆσαι τὸ κολάζειν, ὦ

[328]   τὰ πολλὰ ταῦτα ἐξεδίδαξεν. καὶ γὰρ εἰ μέν τις περὶ αὐτῶν

[350]   ἂν εἶναι σοφίαν. πρῶτον μὲν γὰρ εἰ οὕτω μετιὼν ἔροιό με

[335]   τ´ εἶ συνουσίας ποιεῖσθαι (σοφὸς γὰρ εἶ— ἐγὼ δὲ τὰ μακρὰ

[344]   Πιττακέ, οὐκ ἀληθῆ λέγεις· οὐ γὰρ εἶναι ἀλλὰ γενέσθαι μέν ἐστιν

[336]   δοκεῖ ἐπιεικέστερα Σωκράτης λέγειν· χρὴ γὰρ ἕκαστον τὴν ἑαυτοῦ γνώμην ἀποφαίνεσθαι.

[309]   τί σοι ἐθέλω εἰπεῖν· παρόντος γὰρ ἐκείνου, οὔτε προσεῖχον τὸν νοῦν,

[362]   ποιεῖν, εἴ σοι δοκεῖ. καὶ γὰρ ἐμοὶ οἷπερ ἔφην ἰέναι πάλαι

[313]   ἀφ´ ὧν ψυχὴ τρέφεται; φαίνεται γὰρ ἔμοιγε τοιοῦτός τις. Τρέφεται δέ,

[328]   (οὔπω ἄξιον τοῦτο κατηγορεῖν· ἔτι γὰρ ἐν αὐτοῖς εἰσιν ἐλπίδες· νέοι

[328]   (ἀκηκοέναι ἃ ἀκήκοα Πρωταγόρου. ἐγὼ γὰρ ἐν μὲν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ

[324]   σοι ἐρῶ ἀλλὰ λόγον. ὧδε γὰρ ἐννόησον· πότερον ἔστιν τι ἓν

[356]   ἢ ἡδονῇ καὶ λύπῃ; οὐ γὰρ ἔσθ´ ὅτῳ ἄλλῳ. ἀλλ´ ὥσπερ

[344]   ἰατρὸν ταὐτὰ ταῦτα. τῷ μὲν γὰρ ἐσθλῷ ἐγχωρεῖ κακῷ γενέσθαι, ὥσπερ

[344]   ὅτι οὕτως εἴρηται. πολλὰ μὲν γὰρ ἔστι καὶ περὶ ἑκάστου τῶν

[324]   ἢ ἄλλοθι οὐδαμοῦ. εἰ μὲν γὰρ ἔστιν, καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ

[337]   εὐφραινοίμεθα, οὐχ ἡδοίμεσθα— εὐφραίνεσθαι μὲν γὰρ ἔστιν μανθάνοντά τι καὶ φρονήσεως

[337]   καὶ οὐκ ἐπαινοῖσθε— εὐδοκιμεῖν μὲν γὰρ ἔστιν παρὰ ταῖς ψυχαῖς τῶν

[312]   οὐ μέντοι ἱκανῶς γε· ἐρωτήσεως γὰρ ἔτι ἡ ἀπόκρισις ἡμῖν δεῖται,

[314]   μετὰ τῶν πρεσβυτέρων ἡμῶν· ἡμεῖς γὰρ ἔτι νέοι ὥστε τοσοῦτον πρᾶγμα

[344]   ἔμμεναι δὲ ἀδύνατον· πράξας μὲν γὰρ εὖ πᾶς ἀνὴρ ἀγαθός, κακὸς

[323]   μετὰ τοῦτο πειράσομαι ἀποδεῖξαι. ὅσα γὰρ ἡγοῦνται ἀλλήλους κακὰ ἔχειν ἄνθρωποι

[356]   πότερα πλείω ἐστίν. ἐὰν μὲν γὰρ ἡδέα πρὸς ἡδέα ἱστῇς, τὰ

[358]   διαίρεσιν τῶν ὀνομάτων παραιτοῦμαι· εἴτε γὰρ ἡδὺ εἴτε τερπνὸν λέγεις εἴτε

[346]   οὐ γάρ εἰμι φιλόμωμος— τῶν γὰρ ἠλιθίων ἀπείρων γενέθλα, ὥστ´ εἴ

[321]   ἔντεχνον σοφίαν σὺν πυρί— ἀμήχανον γὰρ ἦν ἄνευ πυρὸς αὐτὴν κτητήν

[326]   γίγνονται; τοῦτο αὖ μάθε· οὐδὲν γὰρ θαυμαστόν, εἴπερ ἀληθῆ ἐγὼ ἐν

[344]   οὐ τὸν ἰδιώτην· ὁ μὲν γὰρ ἰδιώτης ἀεὶ καθῄρηται. ὥσπερ οὖν

[351]   θαρραλέους ἀνδρείους πάντας· θάρσος μὲν γὰρ καὶ ἀπὸ τέχνης γίγνεται ἀνθρώποις

[337]   (ἐρίζειν δὲ μή— ἀμφισβητοῦσι μὲν γὰρ καὶ δι´ εὔνοιαν οἱ φίλοι

[351]   Δίκαιος, ἔφη, σὺ ἡγεῖσθαι· σὺ γὰρ καὶ κατάρχεις τοῦ λόγου. ~(Ἆρ´

[347]   ποτε ἔψεγον· νῦν δὲ σφόδρα γὰρ καὶ περὶ τῶν μεγίστων ψευδόμενος

[314]   τῇ τῶν σιτίων. σιτία μὲν γὰρ καὶ ποτὰ πριάμενον παρὰ τοῦ

[317]   εἰμὶ ἐν τῇ τέχνῃ· καὶ γὰρ καὶ τὰ σύμπαντα πολλά μοί

[359]   ὡμολογήσαμεν ἐν τοῖς ἔμπροσθεν· τὰς γὰρ καλὰς πράξεις ἁπάσας ἀγαθὰς ὡμολογήσαμεν.

[324]   ἡγοῦνται παρασκευαστὸν εἶναι ἀρετήν. οὐδεὶς γὰρ κολάζει τοὺς ἀδικοῦντας πρὸς τούτῳ

[317]   τι διαπράξασθαι ὃ ἐβουλήθησαν— οὐ γὰρ λαθεῖν τῶν ἀνθρώπων τοὺς δυναμένους

[351]   κακὰ καὶ ἀνιαρὰ ἀγαθά; ἐγὼ γὰρ λέγω, καθ´ ὃ ἡδέα ἐστίν,

[331]   ἁμῇ γέ πῃ προσέοικεν. τὸ γὰρ λευκὸν τῷ μέλανι ἔστιν ὅπῃ

[333]   σοι ταῦτα εἴτε μή· τὸν γὰρ λόγον ἔγωγε μάλιστα ἐξετάζω, συμβαίνει

[333]   ἐκαλλωπίζετο ἡμῖν ὁ Πρωταγόρας— τὸν γὰρ λόγον ᾐτιᾶτο δυσχερῆ εἶναι— ἔπειτα

[344]   διὰ παντὸς τοῦ ᾄσματος. Λέγει γὰρ μετὰ τοῦτο ὀλίγα διελθών, ὡς

[345]   ὑπὸ ἄλλου τινὸς περιπτώματος— αὕτη γὰρ μόνη ἐστὶ κακὴ πρᾶξις, ἐπιστήμης

[326]   λέγειν τε καὶ πράττειν· πᾶς γὰρ ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου εὐρυθμίας

[336]   ἔφη, ὦ Καλλία· Σωκράτης μὲν γὰρ ὅδε ὁμολογεῖ μὴ μετεῖναί οἱ

[331]   οἴει εἰπεῖν τοῦτο, παρήκουσας· ~Πρωταγόρας γὰρ (ὅδε ταῦτα ἀπεκρίνατο, ἐγὼ δὲ

[318]   ἄρτι, περὶ ὧν ἀφικόμην. Ἱπποκράτης γὰρ ὅδε τυγχάνει ἐν ἐπιθυμίᾳ ὢν

[337]   ἡ συνουσία γίγνοιτο· ὑμεῖς τε γὰρ οἱ λέγοντες μάλιστ´ ἂν οὕτως

[333]   πότερον οὖν δὴ λύσωμεν; οὗτοι γὰρ οἱ λόγοι ἀμφότεροι οὐ πάνυ

[352]   ταῦτα ποιεῖν τοὺς ποιοῦντας. Πολλὰ γὰρ οἶμαι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ

[327]   ὥσπερ τῶν ἄλλων τεχνημάτων— λυσιτελεῖ γὰρ οἶμαι ἡμῖν ἡ ἀλλήλων δικαιοσύνη

[323]   τούτων ἐπιχειρεῖν ποιεῖν; ταῦτα μὲν γὰρ οἶμαι ἴσασιν ὅτι φύσει τε

[337]   εἶναι— (φύσει, οὐ νόμῳ· τὸ γὰρ ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ φύσει συγγενές

[338]   ὅμοιος, οὐδ´ οὕτως ὀρθῶς· ὁ γὰρ ὅμοιος ἡμῖν ὅμοια καὶ ποιήσει,

[355]   ἡδονῆς οὐκέτι ἔξεστιν εἰπεῖν— ἄλλο γὰρ ὄνομα μετείληφεν ἀντὶ τῆς ἡδονῆς

[341]   τὸ μετὰ τοῦτο ῥῆμα· λέγει γὰρ ὅτι— θεὸς ἂν μόνος τοῦτ´

[329]   ἐν τῇ ψυχῇ ἀποπλήρωσον. ἔλεγες γὰρ ὅτι ὁ Ζεὺς τὴν δικαιοσύνην

[335]   τοῖς Ἕλλησιν. Καὶ ἐγώ— ἔγνων γὰρ ὅτι οὐκ ἤρεσεν αὐτὸς αὑτῷ

[319]   αὐτῷ, ἔπειτα συμβουλεύειν ἐπιχειρεῖ· δῆλον γὰρ ὅτι οὐχ ἡγοῦνται διδακτὸν εἶναι.

[361]   ἐστὶν αὐτό, ἡ ἀρετή. ~οἶδα γὰρ ὅτι τούτου φανεροῦ (γενομένου μάλιστ´

[331]   προσέοικέν τι δικαιοσύνη ὁσιότητι· καὶ γὰρ ὁτιοῦν ὁτῳοῦν ἁμῇ γέ πῃ

[348]   λόγον εἴτε μὴ διασαφεῖν; ἐμοὶ γὰρ οὐ δοκεῖ· ἀλλ´ ἤτοι διαλεγέσθω

[336]   τούτου δέου συγκαθεῖναι· ἐγὼ μὲν γὰρ οὐ δύναμαι ταχὺ θεῖν, οὗτος

[314]   ἀκούσαντες καὶ ἄλλοις ἀνακοινωσώμεθα· καὶ γὰρ οὐ μόνος Πρωταγόρας αὐτόθι ἐστίν,

[354]   φαίην ἂν ἔγωγε. πρῶτον μὲν γὰρ οὐ ῥᾴδιον ἀποδεῖξαι τί ἐστίν

[337]   ἀκροατάς, ἴσους δὲ μή— ἔστιν γὰρ οὐ ταὐτόν· κοινῇ μὲν γὰρ

[343]   (ἔπειτα ἐνέβαλε τὸ μέν. τοῦτο γὰρ οὐδὲ πρὸς ἕνα λόγον φαίνεται

[340]   Πρωταγόρας τὸν Σιμωνίδην ἐκπέρσῃ. καὶ γὰρ οὖν καὶ δεῖται τὸ ὑπὲρ

[330]   αὖ, σοφοὶ δὲ οὔ. ~Ἔστιν γὰρ οὖν καὶ ταῦτα μόρια (τῆς

[361]   τὴν διέξοδον τῶν λόγων. καὶ γὰρ οὔτε (τἆλλα οἶμαι κακὸς εἶναι

[347]   φαύλων καὶ ἀγοραίων ἀνθρώπων. καὶ γὰρ οὗτοι, διὰ τὸ μὴ δύνασθαι

[313]   (ἔμπορός τε καὶ κάπηλος. καὶ γὰρ οὗτοί που ὧν ἄγουσιν ἀγωγίμων

[331]   θαυμάσας εἶπον πρὸς αὐτόν· Ἦ γὰρ οὕτω σοι τὸ δίκαιον καὶ

[345]   τὸ αὐτὸ τοῦτο εἰρημένον. οὐ γὰρ οὕτως ἀπαίδευτος ἦν Σιμωνίδης, ὥστε

[310]   πώποτε οὐδ´ ἀκήκοα οὐδέν· ἔτι γὰρ παῖς ἦ ὅτε τὸ πρότερον

[348]   ἀπορῶ ἑκάστοτε, ταῦτα διασκέψασθαι. ἡγοῦμαι γὰρ πάνυ λέγειν τι τὸν Ὅμηρον

[318]   καλῶς ἐρωτῶσι χαίρω ἀποκρινόμενος. Ἱπποκράτης γὰρ παρ´ ἐμὲ ἀφικόμενος οὐ πείσεται

[321]   δὲ πολιτικὴν οὐκ εἶχεν· ἦν γὰρ παρὰ τῷ Διί. τῷ δὲ

[310]   χάρις. ἀλλ´ οὖν ἀκούετε. Τῆς γὰρ παρελθούσης νυκτὸς ταυτησί, ἔτι βαθέος

[328]   προύτρεψάς με ὧδε ἀφικέσθαι· πολλοῦ γὰρ ποιοῦμαι (ἀκηκοέναι ἃ ἀκήκοα Πρωταγόρου.

[309]   καὶ τῇ νῦν ἡμέρᾳ· καὶ γὰρ πολλὰ ὑπὲρ ἐμοῦ εἶπε βοηθῶν

[349]   ὅτι ἐγὼ ἀληθῆ λέγω· εὑρήσεις γὰρ πολλοὺς τῶν ἀνθρώπων ἀδικωτάτους μὲν

[317]   κατεσκευάζομεν παρὰ τῷ Ἱππίᾳ— ἐκεῖ γὰρ προϋπῆρχε τὰ βάθρα— ἐν δὲ

[316]   εὐλαβεῖσθαι τὸν ταῦτα πράττοντα· οὐ γὰρ σμικροὶ περὶ αὐτὰ φθόνοι τε

[312]   καὶ κιθαριστοῦ καὶ παιδοτρίβου; τούτων γὰρ σὺ ἑκάστην οὐκ ἐπὶ τέχνῃ

[335]   ἀφήσομέν σε, ὦ Σώκρατες· ἐὰν γὰρ σὺ ἐξέλθῃς, οὐχ ὁμοίως ἡμῖν

[333]   οὐ πάνυ μουσικῶς λέγονται· οὐ γὰρ συνᾴδουσιν οὐδὲ συναρμόττουσιν ἀλλήλοις. πῶς

[345]   οἳ ἑκόντες κακὰ ποιοῦσιν. ἐγὼ γὰρ σχεδόν τι οἶμαι τοῦτο, ὅτι

[311]   φῶς γένηται· εἶτα ἴωμεν. καὶ γὰρ τὰ πολλὰ Πρωταγόρας ἔνδον διατρίβει,

[323]   τόδε αὖ λαβὲ τεκμήριον. ἐν γὰρ ταῖς ἄλλαις ἀρεταῖς, ὥσπερ σὺ

[351]   τοὺς μέντοι ἰσχυροὺς δυνατούς· ~(οὐ γὰρ ταὐτὸν εἶναι δύναμίν τε καὶ

[318]   ἄλλοι λωβῶνται τοὺς νέους· (τὰς γὰρ τέχνας αὐτοὺς πεφευγότας ἄκοντας πάλιν

[322]   τῶν θηρίων πόλεμον ἐνδεής πολιτικὴν γὰρ τέχνην οὔπω εἶχον, ἧς μέρος

[341]   μανθάνεις· ἐρώμεθα οὖν Πρόδικον— δίκαιον γὰρ τὴν Σιμωνίδου φωνὴν τοῦτον ἐρωτᾶν—

[343]   ἄρα ἐγὼ ἀληθῆ λέγω. εὐθὺς γὰρ τὸ πρῶτον τοῦ ᾄσματος μανικὸν

[317]   παρέχεσθαι ἀνάγκη τοὺς ἀνθρώπους· ἡγοῦνται γὰρ τὸν τοιοῦτον πρὸς τοῖς ἄλλοις

[337]   δοκεῖς λέγειν, ὦ Κριτία· χρὴ γὰρ τοὺς ἐν τοιοῖσδε λόγοις παραγιγνομένους

[343]   μέν, οὐ μέντοι ἀληθῶς— εὔηθες γὰρ τοῦτό γε φανείη ἂν καὶ

[340]   ἑαυτῷ λέγοντα, ἀλλ´ ἄλλο. οὐ γὰρ τοῦτο ὁ Πιττακὸς ἔλεγεν τὸ

[319]   εἰρήσεται ἢ ἅπερ νοῶ. ἐγὼ γὰρ τοῦτο, ὦ Πρωταγόρα, οὐκ ᾤμην

[357]   καὶ ὑμῶν αὐτῶν καταγελάσεσθε. καὶ γὰρ ὑμεῖς ὡμολογήκατε ἐπιστήμης ἐνδείᾳ ἐξαμαρτάνειν

[353]   αὐτοὺς ὡδί· Ἀκούετε δή· πειρασόμεθα γὰρ ὑμῖν ἐγώ τε καὶ Πρωταγόρας

[355]   τὸ μετὰ τοῦτο ἀκούετε. φημὶ γὰρ ὑμῖν τούτου οὕτως ἔχοντος γελοῖον

[312]   Καὶ ὃς εἶπεν ἐρυθριάσας— ἤδη γὰρ ὑπέφαινέν τι ἡμέρας, ὥστε καταφανῆ

[359]   ἃ τὸ ὕστερον εἶπεν. τὸ γὰρ ὕστερον ἔφη τὰ μὲν τέτταρα

[340]   σοι συνδοκεῖ ὅπερ ἐμοί. οὐ γὰρ φαίνεται ἐναντία λέγειν αὐτὸς αὑτῷ

[344]   ἀποδεῖξαι ὡς εὖ πεποίηται— πάνυ γὰρ χαριέντως καὶ μεμελημένως ἔχει— ἀλλὰ

[338]   βραβευτὴν ἑλέσθαι τῶν λόγων. εἴτε γὰρ χείρων ἔσται ἡμῶν ὁ αἱρεθείς,

Pages
[345]	ἄν ποτε γένοιτο κακός— ἔστιν	γὰρ	ἀεί— ἀλλ´ εἰ μέλλει κακὸς
[319]	ἀνθρώποις, δίκαιός εἰμι εἰπεῖν. ἐγὼ	γὰρ	Ἀθηναίους, ὥσπερ καὶ οἱ ἄλλοι
[337]	γὰρ οὐ ταὐτόν· κοινῇ μὲν	γὰρ	ἀκοῦσαι δεῖ ἀμφοτέρων, μὴ ἴσον
[361]	φανείη ἡ ἀρετή. εἰ μὲν	γὰρ	ἄλλο τι ἦν ἢ ἐπιστήμη
[318]	συγγενόμενος τῶν σοφιστῶν. οἱ μὲν	γὰρ	ἄλλοι λωβῶνται τοὺς νέους· (τὰς
[348]	δὴ καὶ περὶ ἀρετῆς. τίνα	γὰρ	ἄλλον ἢ σέ; ὅς γε
[310]	ὑπὲρ ἐμοῦ διαλεχθῇς αὐτῷ. ἐγὼ	γὰρ	ἅμα μὲν καὶ νεώτερός εἰμι,
[341]	τοῦτο γέρας ἀπένειμε μόνῳ· ἀκόλαστον	γὰρ	ἄν τινα λέγοι Σιμωνίδην ὁ
[322]	Ζεύς, καὶ πάντες μετεχόντων· οὐ	γὰρ	ἂν γένοιντο πόλεις, εἰ ὀλίγοι
[346]	οἷς μέλανα μὴ μέμεικται— γελοῖον	γὰρ	ἂν εἴη πολλαχῇ— ἀλλ´ ὅτι
[355]	ὅτι Οὐκ ἀξίων ὄντων· οὐ	γὰρ	ἂν ἐξημάρτανεν ὅν φαμεν ἥττω
[349]	πῃ ἄλλῃ νῦν φήσῃς· οὐ	γὰρ	ἂν θαυμάζοιμι εἰ τότε ἀποπειρώμενός
[345]	εἶναι, ἔπειτα ἀγαθῷ ἰατρῷ— οὗτος	γὰρ	ἂν καὶ κακὸς γένοιτο— ἡμεῖς
[353]	ἐπεὶ γιγνώσκειν γε αὐτά. ἴσως	γὰρ	ἂν λεγόντων ἡμῶν ὅτι Οὐκ
[333]	συνᾴδουσιν οὐδὲ συναρμόττουσιν ἀλλήλοις. πῶς	γὰρ	ἂν συνᾴδοιεν, εἴπερ γε ἀνάγκη
[324]	παρεληλυθότος ἕνεκα ἀδικήματος τιμωρεῖται— οὐ	γὰρ	ἂν τό γε πραχθὲν ἀγένητον
[339]	ἐγώ, σοὶ οὐ φαίνεται; Πῶς	γὰρ	ἂν (φαίνοιτο ὁμολογεῖν αὐτὸς ἑαυτῷ
[316]	ὦ Σώκρατες, ὑπὲρ ἐμοῦ. ξένον	γὰρ	ἄνδρα καὶ ἰόντα εἰς πόλεις
[345]	λέγει τοῦτο τὸ ἑκών. ἡγεῖτο	γὰρ	ἄνδρα καλὸν κἀγαθὸν πολλάκις αὑτὸν
[315]	καὶ Τάνταλόν γε εἰσεῖδον— ἐπεδήμει	(γὰρ	ἄρα καὶ Πρόδικος ὁ Κεῖος—
[340]	μὲν ἀγαθὸν χαλεπὸν εἶναι— τῆς	γὰρ	ἀρετῆς ἔμπροσθεν τοὺς θεοὺς ἱδρῶτα
[324]	μέλλει πόλις εἶναι; ἐν τούτῳ	γὰρ	αὕτη λύεται ἡ ἀπορία ἣν
[331]	τί αὐτῷ ἀποκρινούμεθα; ἐγὼ μὲν	γὰρ	αὐτὸς ὑπέρ γε ἐμαυτοῦ φαίην
[317]	τοῦτο εἶναι οὐ συμφέρομαι· ἡγοῦμαι	γὰρ	αὐτοὺς οὔ τι διαπράξασθαι ὃ
[320]	δύναμιν εἰς σωτηρίαν. ἃ μὲν	γὰρ	αὐτῶν σμικρότητι ἤμπισχεν, πτηνὸν φυγὴν
[331]	τί τοῦτο διαφέρει; ἔφη· εἰ	γὰρ	βούλει, ἔστω ἡμῖν καὶ δικαιοσύνη
[317]	λόγον ποιεῖσθαι. Καὶ ἐγώ— ὑπώπτευσα	γὰρ	βούλεσθαι αὐτὸν τῷ τε Προδίκῳ
[358]	ἀδύνατον ἐκ τῶν ὡμολογημένων; ἃ	γὰρ	δέδοικεν, ὡμολόγηται ἡγεῖσθαι κακὰ εἶναι·
[341]	αἰσχύνομαι τἀγαθὰ δεινὰ καλῶν. τὸ	γὰρ	δεινόν, φησίν, κακόν ἐστιν· οὐδεὶς
[331]	μοι, ἦν δ´ ἐγώ· οὐδὲν	γὰρ	δέομαι τὸ εἰ βούλει" τοῦτο
[358]	Ἱππία τε καὶ Πρόδικε (κοινὸς	γὰρ	δὴ ἔστω ὑμῖν ὁ λόγος)
[314]	κυβεύῃς τε καὶ κινδυνεύῃς. καὶ	γὰρ	δὴ καὶ πολὺ μείζων κίνδυνος
[327]	εἶναι, οὐδένα δεῖ ἰδιωτεύειν. εἰ	γὰρ	δὴ ὃ λέγω οὕτως ἔχει—
[359]	τὸ πρῶτον παντάπασι· τότε μὲν	γὰρ	δὴ πέντε ὄντων μορίων τῆς
[309]	σὲ κἀκεῖνον τοσοῦτον πρᾶγμα; οὐ	γὰρ	δήπου τινὶ καλλίονι ἐνέτυχες ἄλλῳ
[325]	γίγνονται οἱ ἀγαθοί. ὅτι μὲν	γὰρ	διδακτὸν αὐτὸ ἡγοῦνται καὶ ἰδίᾳ
[347]	ἔλθοιμι μετὰ σοῦ σκοπούμενος. καὶ	γὰρ	δοκεῖ μοι τὸ περὶ ποιήσεως
[330]	ἢ οὐδὲν πρᾶγμα; ἐμοὶ μὲν	γὰρ	δοκεῖ· τί δὲ σοί; Κἀμοί,
[336]	θέουσιν τούτοις ἀκολουθεῖν, ἀλλ´ οὐ	γὰρ	δύναμαι, ἀλλ´ εἴ τι δέῃ
[336]	τρόπος ἔσται τῶν διαλόγων; χωρὶς	γὰρ	ἔγωγ´ ᾤμην εἶναι τὸ συνεῖναί
[342]	λόγους ἄριστα πεπαίδευνται, ὧδε· εἰ	γὰρ	ἐθέλει τις Λακεδαιμονίων τῷ φαυλοτάτῳ
[324]	καὶ μαθήσεως κτητῆς οὔσης. εἰ	γὰρ	ἐθέλεις ἐννοῆσαι τὸ κολάζειν, ὦ
[328]	τὰ πολλὰ ταῦτα ἐξεδίδαξεν. καὶ	γὰρ	εἰ μέν τις περὶ αὐτῶν
[350]	ἂν εἶναι σοφίαν. πρῶτον μὲν	γὰρ	εἰ οὕτω μετιὼν ἔροιό με
[335]	τ´ εἶ συνουσίας ποιεῖσθαι (σοφὸς	γὰρ	εἶ— ἐγὼ δὲ τὰ μακρὰ
[344]	Πιττακέ, οὐκ ἀληθῆ λέγεις· οὐ	γὰρ	εἶναι ἀλλὰ γενέσθαι μέν ἐστιν
[336]	δοκεῖ ἐπιεικέστερα Σωκράτης λέγειν· χρὴ	γὰρ	ἕκαστον τὴν ἑαυτοῦ γνώμην ἀποφαίνεσθαι.
[309]	τί σοι ἐθέλω εἰπεῖν· παρόντος	γὰρ	ἐκείνου, οὔτε προσεῖχον τὸν νοῦν,
[362]	ποιεῖν, εἴ σοι δοκεῖ. καὶ	γὰρ	ἐμοὶ οἷπερ ἔφην ἰέναι πάλαι
[313]	ἀφ´ ὧν ψυχὴ τρέφεται; φαίνεται	γὰρ	ἔμοιγε τοιοῦτός τις. Τρέφεται δέ,
[328]	(οὔπω ἄξιον τοῦτο κατηγορεῖν· ἔτι	γὰρ	ἐν αὐτοῖς εἰσιν ἐλπίδες· νέοι
[328]	(ἀκηκοέναι ἃ ἀκήκοα Πρωταγόρου. ἐγὼ	γὰρ	ἐν μὲν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ
[324]	σοι ἐρῶ ἀλλὰ λόγον. ὧδε	γὰρ	ἐννόησον· πότερον ἔστιν τι ἓν
[356]	ἢ ἡδονῇ καὶ λύπῃ; οὐ	γὰρ	ἔσθ´ ὅτῳ ἄλλῳ. ἀλλ´ ὥσπερ
[344]	ἰατρὸν ταὐτὰ ταῦτα. τῷ μὲν	γὰρ	ἐσθλῷ ἐγχωρεῖ κακῷ γενέσθαι, ὥσπερ
[344]	ὅτι οὕτως εἴρηται. πολλὰ μὲν	γὰρ	ἔστι καὶ περὶ ἑκάστου τῶν
[324]	ἢ ἄλλοθι οὐδαμοῦ. εἰ μὲν	γὰρ	ἔστιν, καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ
[337]	εὐφραινοίμεθα, οὐχ ἡδοίμεσθα— εὐφραίνεσθαι μὲν	γὰρ	ἔστιν μανθάνοντά τι καὶ φρονήσεως
[337]	καὶ οὐκ ἐπαινοῖσθε— εὐδοκιμεῖν μὲν	γὰρ	ἔστιν παρὰ ταῖς ψυχαῖς τῶν
[312]	οὐ μέντοι ἱκανῶς γε· ἐρωτήσεως	γὰρ	ἔτι ἡ ἀπόκρισις ἡμῖν δεῖται,
[314]	μετὰ τῶν πρεσβυτέρων ἡμῶν· ἡμεῖς	γὰρ	ἔτι νέοι ὥστε τοσοῦτον πρᾶγμα
[344]	ἔμμεναι δὲ ἀδύνατον· πράξας μὲν	γὰρ	εὖ πᾶς ἀνὴρ ἀγαθός, κακὸς
[323]	μετὰ τοῦτο πειράσομαι ἀποδεῖξαι. ὅσα	γὰρ	ἡγοῦνται ἀλλήλους κακὰ ἔχειν ἄνθρωποι
[356]	πότερα πλείω ἐστίν. ἐὰν μὲν	γὰρ	ἡδέα πρὸς ἡδέα ἱστῇς, τὰ
[358]	διαίρεσιν τῶν ὀνομάτων παραιτοῦμαι· εἴτε	γὰρ	ἡδὺ εἴτε τερπνὸν λέγεις εἴτε
[346]	οὐ γάρ εἰμι φιλόμωμος— τῶν	γὰρ	ἠλιθίων ἀπείρων γενέθλα, ὥστ´ εἴ
[321]	ἔντεχνον σοφίαν σὺν πυρί— ἀμήχανον	γὰρ	ἦν ἄνευ πυρὸς αὐτὴν κτητήν
[326]	γίγνονται; τοῦτο αὖ μάθε· οὐδὲν	γὰρ	θαυμαστόν, εἴπερ ἀληθῆ ἐγὼ ἐν
[344]	οὐ τὸν ἰδιώτην· ὁ μὲν	γὰρ	ἰδιώτης ἀεὶ καθῄρηται. ὥσπερ οὖν
[351]	θαρραλέους ἀνδρείους πάντας· θάρσος μὲν	γὰρ	καὶ ἀπὸ τέχνης γίγνεται ἀνθρώποις
[337]	(ἐρίζειν δὲ μή— ἀμφισβητοῦσι μὲν	γὰρ	καὶ δι´ εὔνοιαν οἱ φίλοι
[351]	Δίκαιος, ἔφη, σὺ ἡγεῖσθαι· σὺ	γὰρ	καὶ κατάρχεις τοῦ λόγου. ~(Ἆρ´
[347]	ποτε ἔψεγον· νῦν δὲ σφόδρα	γὰρ	καὶ περὶ τῶν μεγίστων ψευδόμενος
[314]	τῇ τῶν σιτίων. σιτία μὲν	γὰρ	καὶ ποτὰ πριάμενον παρὰ τοῦ
[317]	εἰμὶ ἐν τῇ τέχνῃ· καὶ	γὰρ	καὶ τὰ σύμπαντα πολλά μοί
[359]	ὡμολογήσαμεν ἐν τοῖς ἔμπροσθεν· τὰς	γὰρ	καλὰς πράξεις ἁπάσας ἀγαθὰς ὡμολογήσαμεν.
[324]	ἡγοῦνται παρασκευαστὸν εἶναι ἀρετήν. οὐδεὶς	γὰρ	κολάζει τοὺς ἀδικοῦντας πρὸς τούτῳ
[317]	τι διαπράξασθαι ὃ ἐβουλήθησαν— οὐ	γὰρ	λαθεῖν τῶν ἀνθρώπων τοὺς δυναμένους
[351]	κακὰ καὶ ἀνιαρὰ ἀγαθά; ἐγὼ	γὰρ	λέγω, καθ´ ὃ ἡδέα ἐστίν,
[331]	ἁμῇ γέ πῃ προσέοικεν. τὸ	γὰρ	λευκὸν τῷ μέλανι ἔστιν ὅπῃ
[333]	σοι ταῦτα εἴτε μή· τὸν	γὰρ	λόγον ἔγωγε μάλιστα ἐξετάζω, συμβαίνει
[333]	ἐκαλλωπίζετο ἡμῖν ὁ Πρωταγόρας— τὸν	γὰρ	λόγον ᾐτιᾶτο δυσχερῆ εἶναι— ἔπειτα
[344]	διὰ παντὸς τοῦ ᾄσματος. Λέγει	γὰρ	μετὰ τοῦτο ὀλίγα διελθών, ὡς
[345]	ὑπὸ ἄλλου τινὸς περιπτώματος— αὕτη	γὰρ	μόνη ἐστὶ κακὴ πρᾶξις, ἐπιστήμης
[326]	λέγειν τε καὶ πράττειν· πᾶς	γὰρ	ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου εὐρυθμίας
[336]	ἔφη, ὦ Καλλία· Σωκράτης μὲν	γὰρ	ὅδε ὁμολογεῖ μὴ μετεῖναί οἱ
[331]	οἴει εἰπεῖν τοῦτο, παρήκουσας· ~Πρωταγόρας	γὰρ	(ὅδε ταῦτα ἀπεκρίνατο, ἐγὼ δὲ
[318]	ἄρτι, περὶ ὧν ἀφικόμην. Ἱπποκράτης	γὰρ	ὅδε τυγχάνει ἐν ἐπιθυμίᾳ ὢν
[337]	ἡ συνουσία γίγνοιτο· ὑμεῖς τε	γὰρ	οἱ λέγοντες μάλιστ´ ἂν οὕτως
[333]	πότερον οὖν δὴ λύσωμεν; οὗτοι	γὰρ	οἱ λόγοι ἀμφότεροι οὐ πάνυ
[352]	ταῦτα ποιεῖν τοὺς ποιοῦντας. Πολλὰ	γὰρ	οἶμαι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ
[327]	ὥσπερ τῶν ἄλλων τεχνημάτων— λυσιτελεῖ	γὰρ	οἶμαι ἡμῖν ἡ ἀλλήλων δικαιοσύνη
[323]	τούτων ἐπιχειρεῖν ποιεῖν; ταῦτα μὲν	γὰρ	οἶμαι ἴσασιν ὅτι φύσει τε
[337]	εἶναι— (φύσει, οὐ νόμῳ· τὸ	γὰρ	ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ φύσει συγγενές
[338]	ὅμοιος, οὐδ´ οὕτως ὀρθῶς· ὁ	γὰρ	ὅμοιος ἡμῖν ὅμοια καὶ ποιήσει,
[355]	ἡδονῆς οὐκέτι ἔξεστιν εἰπεῖν— ἄλλο	γὰρ	ὄνομα μετείληφεν ἀντὶ τῆς ἡδονῆς
[341]	τὸ μετὰ τοῦτο ῥῆμα· λέγει	γὰρ	ὅτι— θεὸς ἂν μόνος τοῦτ´
[329]	ἐν τῇ ψυχῇ ἀποπλήρωσον. ἔλεγες	γὰρ	ὅτι ὁ Ζεὺς τὴν δικαιοσύνην
[335]	τοῖς Ἕλλησιν. Καὶ ἐγώ— ἔγνων	γὰρ	ὅτι οὐκ ἤρεσεν αὐτὸς αὑτῷ
[319]	αὐτῷ, ἔπειτα συμβουλεύειν ἐπιχειρεῖ· δῆλον	γὰρ	ὅτι οὐχ ἡγοῦνται διδακτὸν εἶναι.
[361]	ἐστὶν αὐτό, ἡ ἀρετή. ~οἶδα	γὰρ	ὅτι τούτου φανεροῦ (γενομένου μάλιστ´
[331]	προσέοικέν τι δικαιοσύνη ὁσιότητι· καὶ	γὰρ	ὁτιοῦν ὁτῳοῦν ἁμῇ γέ πῃ
[348]	λόγον εἴτε μὴ διασαφεῖν; ἐμοὶ	γὰρ	οὐ δοκεῖ· ἀλλ´ ἤτοι διαλεγέσθω
[336]	τούτου δέου συγκαθεῖναι· ἐγὼ μὲν	γὰρ	οὐ δύναμαι ταχὺ θεῖν, οὗτος
[314]	ἀκούσαντες καὶ ἄλλοις ἀνακοινωσώμεθα· καὶ	γὰρ	οὐ μόνος Πρωταγόρας αὐτόθι ἐστίν,
[354]	φαίην ἂν ἔγωγε. πρῶτον μὲν	γὰρ	οὐ ῥᾴδιον ἀποδεῖξαι τί ἐστίν
[337]	ἀκροατάς, ἴσους δὲ μή— ἔστιν	γὰρ	οὐ ταὐτόν· κοινῇ μὲν γὰρ
[343]	(ἔπειτα ἐνέβαλε τὸ μέν. τοῦτο	γὰρ	οὐδὲ πρὸς ἕνα λόγον φαίνεται
[340]	Πρωταγόρας τὸν Σιμωνίδην ἐκπέρσῃ. καὶ	γὰρ	οὖν καὶ δεῖται τὸ ὑπὲρ
[330]	αὖ, σοφοὶ δὲ οὔ. ~Ἔστιν	γὰρ	οὖν καὶ ταῦτα μόρια (τῆς
[361]	τὴν διέξοδον τῶν λόγων. καὶ	γὰρ	οὔτε (τἆλλα οἶμαι κακὸς εἶναι
[347]	φαύλων καὶ ἀγοραίων ἀνθρώπων. καὶ	γὰρ	οὗτοι, διὰ τὸ μὴ δύνασθαι
[313]	(ἔμπορός τε καὶ κάπηλος. καὶ	γὰρ	οὗτοί που ὧν ἄγουσιν ἀγωγίμων
[331]	θαυμάσας εἶπον πρὸς αὐτόν· Ἦ	γὰρ	οὕτω σοι τὸ δίκαιον καὶ
[345]	τὸ αὐτὸ τοῦτο εἰρημένον. οὐ	γὰρ	οὕτως ἀπαίδευτος ἦν Σιμωνίδης, ὥστε
[310]	πώποτε οὐδ´ ἀκήκοα οὐδέν· ἔτι	γὰρ	παῖς ἦ ὅτε τὸ πρότερον
[348]	ἀπορῶ ἑκάστοτε, ταῦτα διασκέψασθαι. ἡγοῦμαι	γὰρ	πάνυ λέγειν τι τὸν Ὅμηρον
[318]	καλῶς ἐρωτῶσι χαίρω ἀποκρινόμενος. Ἱπποκράτης	γὰρ	παρ´ ἐμὲ ἀφικόμενος οὐ πείσεται
[321]	δὲ πολιτικὴν οὐκ εἶχεν· ἦν	γὰρ	παρὰ τῷ Διί. τῷ δὲ
[310]	χάρις. ἀλλ´ οὖν ἀκούετε. Τῆς	γὰρ	παρελθούσης νυκτὸς ταυτησί, ἔτι βαθέος
[328]	προύτρεψάς με ὧδε ἀφικέσθαι· πολλοῦ	γὰρ	ποιοῦμαι (ἀκηκοέναι ἃ ἀκήκοα Πρωταγόρου.
[309]	καὶ τῇ νῦν ἡμέρᾳ· καὶ	γὰρ	πολλὰ ὑπὲρ ἐμοῦ εἶπε βοηθῶν
[349]	ὅτι ἐγὼ ἀληθῆ λέγω· εὑρήσεις	γὰρ	πολλοὺς τῶν ἀνθρώπων ἀδικωτάτους μὲν
[317]	κατεσκευάζομεν παρὰ τῷ Ἱππίᾳ— ἐκεῖ	γὰρ	προϋπῆρχε τὰ βάθρα— ἐν δὲ
[316]	εὐλαβεῖσθαι τὸν ταῦτα πράττοντα· οὐ	γὰρ	σμικροὶ περὶ αὐτὰ φθόνοι τε
[312]	καὶ κιθαριστοῦ καὶ παιδοτρίβου; τούτων	γὰρ	σὺ ἑκάστην οὐκ ἐπὶ τέχνῃ
[335]	ἀφήσομέν σε, ὦ Σώκρατες· ἐὰν	γὰρ	σὺ ἐξέλθῃς, οὐχ ὁμοίως ἡμῖν
[333]	οὐ πάνυ μουσικῶς λέγονται· οὐ	γὰρ	συνᾴδουσιν οὐδὲ συναρμόττουσιν ἀλλήλοις. πῶς
[345]	οἳ ἑκόντες κακὰ ποιοῦσιν. ἐγὼ	γὰρ	σχεδόν τι οἶμαι τοῦτο, ὅτι
[311]	φῶς γένηται· εἶτα ἴωμεν. καὶ	γὰρ	τὰ πολλὰ Πρωταγόρας ἔνδον διατρίβει,
[323]	τόδε αὖ λαβὲ τεκμήριον. ἐν	γὰρ	ταῖς ἄλλαις ἀρεταῖς, ὥσπερ σὺ
[351]	τοὺς μέντοι ἰσχυροὺς δυνατούς· ~(οὐ	γὰρ	ταὐτὸν εἶναι δύναμίν τε καὶ
[318]	ἄλλοι λωβῶνται τοὺς νέους· (τὰς	γὰρ	τέχνας αὐτοὺς πεφευγότας ἄκοντας πάλιν
[322]	τῶν θηρίων πόλεμον ἐνδεής πολιτικὴν	γὰρ	τέχνην οὔπω εἶχον, ἧς μέρος
[341]	μανθάνεις· ἐρώμεθα οὖν Πρόδικον— δίκαιον	γὰρ	τὴν Σιμωνίδου φωνὴν τοῦτον ἐρωτᾶν—
[343]	ἄρα ἐγὼ ἀληθῆ λέγω. εὐθὺς	γὰρ	τὸ πρῶτον τοῦ ᾄσματος μανικὸν
[317]	παρέχεσθαι ἀνάγκη τοὺς ἀνθρώπους· ἡγοῦνται	γὰρ	τὸν τοιοῦτον πρὸς τοῖς ἄλλοις
[337]	δοκεῖς λέγειν, ὦ Κριτία· χρὴ	γὰρ	τοὺς ἐν τοιοῖσδε λόγοις παραγιγνομένους
[343]	μέν, οὐ μέντοι ἀληθῶς— εὔηθες	γὰρ	τοῦτό γε φανείη ἂν καὶ
[340]	ἑαυτῷ λέγοντα, ἀλλ´ ἄλλο. οὐ	γὰρ	τοῦτο ὁ Πιττακὸς ἔλεγεν τὸ
[319]	εἰρήσεται ἢ ἅπερ νοῶ. ἐγὼ	γὰρ	τοῦτο, ὦ Πρωταγόρα, οὐκ ᾤμην
[357]	καὶ ὑμῶν αὐτῶν καταγελάσεσθε. καὶ	γὰρ	ὑμεῖς ὡμολογήκατε ἐπιστήμης ἐνδείᾳ ἐξαμαρτάνειν
[353]	αὐτοὺς ὡδί· Ἀκούετε δή· πειρασόμεθα	γὰρ	ὑμῖν ἐγώ τε καὶ Πρωταγόρας
[355]	τὸ μετὰ τοῦτο ἀκούετε. φημὶ	γὰρ	ὑμῖν τούτου οὕτως ἔχοντος γελοῖον
[312]	Καὶ ὃς εἶπεν ἐρυθριάσας— ἤδη	γὰρ	ὑπέφαινέν τι ἡμέρας, ὥστε καταφανῆ
[359]	ἃ τὸ ὕστερον εἶπεν. τὸ	γὰρ	ὕστερον ἔφη τὰ μὲν τέτταρα
[340]	σοι συνδοκεῖ ὅπερ ἐμοί. οὐ	γὰρ	φαίνεται ἐναντία λέγειν αὐτὸς αὑτῷ
[344]	ἀποδεῖξαι ὡς εὖ πεποίηται— πάνυ	γὰρ	χαριέντως καὶ μεμελημένως ἔχει— ἀλλὰ
[338]	βραβευτὴν ἑλέσθαι τῶν λόγων. εἴτε	γὰρ	χείρων ἔσται ἡμῶν ὁ αἱρεθείς,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/05/2006