Pages |
[329] |
Οὐδαμῶς,
ἔφη,
ἐπεὶ
πολλοὶ
ἀνδρεῖοί
|
εἰσιν, |
ἄδικοι
δέ,
καὶ
δίκαιοι
αὖ, |
[350] |
οἱ
θαρραλέοι
οὗτοι
καὶ
ἀνδρεῖοί
|
εἰσιν; |
Αἰσχρὸν
μεντἄν,
ἔφη,
εἴη
ἡ |
[342] |
καὶ
σοφισταὶ
πλεῖστοι
γῆς
ἐκεῖ
|
εἰσιν· |
ἀλλ´
ἐξαρνοῦνται
καὶ
σχηματίζονται
ἀμαθεῖς |
[348] |
τινὲς
ἄλλοι
αὐτοὶ
μὲν
ἐπιεικεῖς
|
εἰσιν, |
ἄλλους
δὲ
οὐ
δύνανται
ποιεῖν· |
[327] |
ὦ
Σώκρατες,
διότι
πάντες
διδάσκαλοί
|
εἰσιν |
ἀρετῆς
καθ´
ὅσον
δύνανται
ἕκαστος, |
[360] |
Ὡμολόγει.
Δι´
ὃ
δὲ
δειλοί
|
εἰσιν, |
δειλία
ὁμολογεῖται
παρὰ
σοῦ;
Συνέφη. |
[328] |
κατηγορεῖν·
ἔτι
γὰρ
ἐν
αὐτοῖς
|
εἰσιν
|
ἐλπίδες·
νέοι
γάρ.
Πρωταγόρας
μὲν |
[350] |
οἱ
σοφώτατοι
οὗτοι
καὶ
θαρραλεώτατοί
|
εἰσιν, |
θαρραλεώτατοι
δὲ
ὄντες
ἀνδρειότατοι;
καὶ |
[350] |
ἐπιστήμονες
τῶν
μὴ
ἐπισταμένων
θαρραλεώτεροί
|
εἰσιν, |
καὶ
αὐτοὶ
ἑαυτῶν
(ἐπειδὰν
μάθωσιν |
[360] |
οὖν;
τοῦτο
δι´
ὃ
δειλοί
|
εἰσιν |
οἱ
δειλοί,
δειλίαν
ἢ
ἀνδρείαν |
[312] |
ἔροιτο
ἡμᾶς,
Τῶν
τί
σοφῶν
|
εἰσιν |
οἱ
ζωγράφοι
ἐπιστήμονες,
εἴποιμεν
ἄν |
[312] |
καὶ
περὶ
τεκτόνων,
ὅτι
οὗτοί
|
εἰσιν |
οἱ
τῶν
σοφῶν
ἐπιστήμονες·
ἀλλ´
|
[345] |
ἐπὶ
πλεῖστον
δὲ
καὶ
ἄριστοί
|
εἰσιν |
οὓς
ἂν
οἱ
θεοὶ
φιλῶσιν. |
[350] |
ἀνδρεία·
ἐπεὶ
οὗτοί
γε
μαινόμενοί
|
εἰσιν. |
Πῶς
οὖν,
ἔφην
ἐγώ,
λέγεις |
[350] |
εἰ
οἱ
ἐπιστάμενοι
παλαίειν
δυνατώτεροί
|
εἰσιν |
τῶν
μὴ
ἐπισταμένων
παλαίειν
καὶ |
[350] |
με
εἰ
οἱ
ἰσχυροὶ
(δυνατοί
|
εἰσιν, |
φαίην
ἄν·
ἔπειτα,
εἰ
οἱ |
[360] |
ταύτην
ἄρα
τὴν
ἀμαθίαν
δειλοί
|
εἰσιν; |
Ὡμολόγει.
Δι´
ὃ
δὲ
δειλοί |