Pages |
[343] |
τῶν
δὲ
ἀγαθῶν
μέν,
οὐ
|
μέντοι
|
ἀληθῶς—
εὔηθες
γὰρ
τοῦτό
γε |
[344] |
ἀγαθὸν
χαλεπὸν
ἀλαθέως,
οἷόν
τε
|
μέντοι |
ἐπί
γε
χρόνον
τινά·
γενόμενον |
[347] |
περὶ
τοῦ
ᾄσματος
διεληλυθέναι·
ἔστιν
|
μέντοι, |
ἔφη,
καὶ
(ἐμοὶ
λόγος
περὶ |
[359] |
τε
καὶ
οἱ
ἀνδρεῖοι.
Ἀλλὰ
|
μέντοι, |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
πᾶν
γε |
[339] |
ὁμολογεῖσθαι;
Φαίνεται
ἔμοιγε
(καὶ
ἅμα
|
μέντοι |
ἐφοβούμην
μὴ
τὶ
λέγοι)
ἀτάρ, |
[331] |
τὸ
εἴ"
ἀφέλοι
αὐτοῦ.
Ἀλλὰ
|
μέντοι, |
ἦ
δ´
ὅς,
προσέοικέν
τι |
[312] |
δ´
ἐγώ,
ἀληθῆ
λέγοιμεν,
οὐ
|
μέντοι |
ἱκανῶς
γε·
ἐρωτήσεως
γὰρ
ἔτι |
[350] |
τοὺς
δυνατοὺς
ἰσχυροὺς
εἶναι,
τοὺς
|
μέντοι |
ἰσχυροὺς
δυνατούς·
~(οὐ
γὰρ
ταὐτὸν |
[333] |
λόγον
ἔγωγε
μάλιστα
ἐξετάζω,
συμβαίνει
|
μέντοι |
ἴσως
καὶ
ἐμὲ
τὸν
ἐρωτῶντα |
[309] |
Εἶτα
τί
τοῦτο;
οὐ
σὺ
|
μέντοι |
Ὁμήρου
ἐπαινέτης
εἶ,
(ὃς
ἔφη |
[332] |
~Οὐ
πάνυ,
(ἔφη,
οὕτως,
οὐ
|
μέντοι |
οὐδὲ
αὖ
ὡς
σύ
μοι |
[339] |
Ὦ
Πρόδικε,
ἔφην
ἐγώ,
σὸς
|
μέντοι |
Σιμωνίδης
πολίτης·
~(δίκαιος
εἶ
βοηθεῖν |
[333] |
λόγον
ᾐτιᾶτο
δυσχερῆ
εἶναι—
ἔπειτα
|
μέντοι |
συνεχώρησεν
ἀποκρίνεσθαι.
Ἴθι
δή,
ἔφην |
[309] |
ἄρτι
ἀπ´
ἐκείνου
ἔρχομαι.
ἄτοπον
|
μέντοι |
τί
σοι
ἐθέλω
εἰπεῖν·
παρόντος |
[351] |
μὲν
ἀνδρείους
θαρραλέους
εἶναι,
μὴ
|
μέντοι |
τούς
γε
θαρραλέους
ἀνδρείους
πάντας· |
[309] |
μὲν
ἐφαίνετο
ἀνὴρ
ἔτι,
ἀνὴρ
|
μέντοι, |
ὦ
Σώκρατες,
ὥς
γ´
ἐν |
[314] |
ὥστε
τοσοῦτον
πρᾶγμα
διελέσθαι.
νῦν
|
μέντοι, |
ὥσπερ
ὡρμήσαμεν,
ἴωμεν
καὶ
ἀκούσωμεν |