Pages
[355]	ὄνομα μετείληφεν ἀντὶ τῆς ἡδονῆς	τὸ	ἀγαθόν— ἐκείνῳ δὴ ἀποκρινώμεθα καὶ
[355]	ἔχετε ἄλλο τι φάναι εἶναι	τὸ	ἀγαθὸν ἢ τὴν ἡδονήν, ἢ
[334]	οὕτω δὲ ποικίλον τί ἐστιν	τὸ	ἀγαθὸν καὶ παντοδαπόν, ὥστε καὶ
[352]	θεασάμενος ὅτι οὕτως ἔχεις πρὸς	τὸ	ἀγαθὸν καὶ τὸ ἡδὺ ὡς
[332]	Τούτῳ ἔστιν τι ἐναντίον πλὴν	τὸ	αἰσχρόν; Οὐκ ἔστιν. Τί δέ;
[338]	τὸ μέσον, καὶ μήτε σὲ	τὸ	ἀκριβὲς τοῦτο εἶδος τῶν διαλόγων
[344]	λόγον τὸ μέν ἐμβεβλημένον καὶ	τὸ	ἀλαθέως ὀρθῶς ἐπ´ ἐσχάτῳ κείμενον·
[343]	δεῖ θεῖναι ἐν τῷ ᾄσματι	τὸ	ἀλαθέως, οὑτωσί πως ὑπειπόντα τὸ
[356]	τοῦτο τὸ φάντασμα, δηλώσασα (δὲ	τὸ	ἀληθὲς ἡσυχίαν ἂν ἐποίησεν ἔχειν
[321]	δὴ ἀκόσμητον ἔτι αὐτῷ ἦν	τὸ	ἀνθρώπων γένος, καὶ ἠπόρει ὅτι
[333]	καὶ ἀγωνιᾶν καὶ παρατετάχθαι πρὸς	τὸ	ἀποκρίνεσθαι· ἐπειδὴ οὖν ἑώρων αὐτὸν
[311]	τίς σε ἤρετο· Τελεῖν τοῦτο	τὸ	ἀργύριον ὡς τίνι ὄντι ἐν
[339]	ἄνευ ψόγου τετυγμένον. τοῦτο ἐπίστασαι	τὸ	ᾆσμα, ἢ πᾶν σοι διεξέλθω;
[347]	ἐγώ, Σιμωνίδης διανοούμενος πεποιηκέναι τοῦτο	τὸ	ᾆσμα. Καὶ ὁ Ἱππίας, Εὖ
[343]	τούτῳ ἐπιβουλεύων κολοῦσαι αὐτὸ ἅπαν	τὸ	ᾆσμα πεποίηκεν, ὥς μοι φαίνεται.
[340]	τὸ γενέσθαι. εἰ δὲ μὴ	τὸ	αὐτό ἐστιν τὸ εἶναι τῷ
[345]	μάχονται· καὶ τοῦτ´ ἐστὶ πρὸς	τὸ	αὐτὸ τοῦτο εἰρημένον. οὐ γὰρ
[351]	δοκῇ εἶναι τὸ σκέμμα καὶ	τὸ	αὐτὸ φαίνηται ἡδύ τε καὶ
[332]	μοι, ἔφη. Τοὐναντίον ἄρα ἐστὶν	τὸ	ἀφρόνως πράττειν τῷ σωφρόνως; Ἔφη.
[332]	ἔστιν τι ἐναντίον ἄλλο πλὴν	τὸ	βαρύ; Οὐκ ἔφη. Οὐκοῦν, ἦν
[318]	καὶ ἑκάστης ἡμέρας ἀεὶ ἐπὶ	τὸ	βέλτιον ἐπιδιδόναι. (Καὶ ἐγὼ ἀκούσας
[341]	οὐκ αἰσχύνομαι τἀγαθὰ δεινὰ καλῶν.	τὸ	γὰρ δεινόν, φησίν, κακόν ἐστιν·
[331]	ὁτῳοῦν ἁμῇ γέ πῃ προσέοικεν.	τὸ	γὰρ λευκὸν τῷ μέλανι ἔστιν
[337]	ἅπαντας εἶναι— (φύσει, οὐ νόμῳ·	τὸ	γὰρ ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ φύσει
[359]	ἀλλ´ ἃ τὸ ὕστερον εἶπεν.	τὸ	γὰρ ὕστερον ἔφη τὰ μὲν
[340]	Πρόδικος ὅδε, τὸ εἶναι καὶ	τὸ	γενέσθαι. εἰ δὲ μὴ τὸ
[340]	γνώμην· ταὐτόν σοι δοκεῖ εἶναι	τὸ	γενέσθαι καὶ τὸ εἶναι, ἢ
[344]	θεὸς ἂν μόνος τοῦτο ἔχοι	τὸ	γέρας, ἄνδρα δ´ οὐκ ἔστι
[326]	ὑπογράψαντες γραμμὰς τῇ γραφίδι οὕτω	τὸ	γραμματεῖον διδόασιν καὶ ἀναγκάζουσι γράφειν
[351]	μὲν ἄρα (ἡδέως ζῆν ἀγαθόν,	τὸ	δ´ ἀηδῶς κακόν. Εἴπερ τοῖς
[331]	ἀλλ´ ἐμέ τε καὶ σέ·	τὸ	δ´ ἐμέ τε καὶ σέ"
[344]	ὦ Πιττακέ, χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι·	τὸ	δ´ ἐστὶ γενέσθαι μὲν χαλεπόν,
[325]	ἐνδεικνύμενοι ὅτι τὸ μὲν δίκαιον,	τὸ	δὲ ἄδικον, καὶ τόδε μὲν
[330]	ἐστιν, ἦν δ´ ἐγώ, ἄλλο,	τὸ	δὲ ἄλλο; Ναί. Ἦ καὶ
[358]	τὸ μὲν ἡδὺ ἀγαθὸν εἶναι,	τὸ	δὲ ἀνιαρὸν κακόν. τὴν δὲ
[331]	μὴ δίκαιον, ἀλλ´ ἄδικον (ἄρα,	τὸ	δὲ ἀνόσιον; τί αὐτῷ ἀποκρινούμεθα;
[316]	ἥττων σοφιστὴς (Ἡρόδικος ὁ Σηλυμβριανός,	τὸ	δὲ ἀρχαῖον Μεγαρεύς· μουσικὴν δὲ
[332]	σωφρόνως πραττόμενον ὑπὸ σωφροσύνης πράττεσθαι,	τὸ	δὲ ἀφρόνως ὑπὸ ἀφροσύνης; (Συνεχώρει.
[359]	τέτταρα ἐπιεικῶς παραπλήσια ἀλλήλοις (εἶναι,	τὸ	δὲ ἓν πάνυ πολὺ διαφέρειν
[318]	του ἢ περὶ οὗ ἥκει.	τὸ	δὲ μάθημά ἐστιν εὐβουλία περὶ
[333]	ἡ σωφροσύνη καὶ ἡ σοφία;	τὸ	δὲ πρότερον αὖ ἐφάνη ἡμῖν
[349]	τὸ μέν τι αὐτοῦ αἰσχρόν,	τὸ	δέ τι καλόν, ἢ ὅλον
[332]	δὲ τὸ μὲν ὑπὸ σωφροσύνης,	τὸ	δὲ ὑπὸ ἀφροσύνης; Ναί. Ἐναντίως;
[336]	συνεῖναί τε ἀλλήλοις διαλεγομένους καὶ	τὸ	δημηγορεῖν. Ἀλλ´— ὁρᾷς; ἔφη, ὦ
[348]	τῶν παρόντων, μόγις προυτράπετο εἰς	τὸ	διαλέγεσθαι καὶ ἐκέλευεν ἐρωτᾶν αὑτὸν
[331]	αὐτόν· Ἦ γὰρ οὕτω σοι	τὸ	δίκαιον καὶ τὸ ὅσιον πρὸς
[356]	καὶ συνθεὶς τὰ λυπηρά, καὶ	τὸ	ἐγγὺς καὶ τὸ πόρρω στήσας
[331]	δ´ ἐγώ· οὐδὲν γὰρ δέομαι	τὸ	εἰ βούλει" τοῦτο καὶ εἴ
[331]	βέλτιστ´ (ἂν ἐλέγχεσθαι, εἴ τις	τὸ	εἴ" ἀφέλοι αὐτοῦ. Ἀλλὰ μέντοι,
[311]	ὥστε, θάρρει, καταληψόμεθα αὐτόν, ὡς	τὸ	εἰκός, ἔνδον. Μετὰ ταῦτα ἀναστάντες
[340]	δοκεῖ εἶναι τὸ γενέσθαι καὶ	τὸ	εἶναι, ἢ ἄλλο; Ἄλλο νὴ
[340]	Πρωταγόρα, ὥς φησιν Πρόδικος ὅδε,	τὸ	εἶναι καὶ τὸ γενέσθαι. εἰ
[340]	δὲ μὴ τὸ αὐτό ἐστιν	τὸ	εἶναι τῷ γενέσθαι, οὐκ ἐναντία
[345]	ἀλλὰ περὶ ἑαυτοῦ λέγει τοῦτο	τὸ	ἑκών. ἡγεῖτο γὰρ ἄνδρα καλὸν
[334]	ἐπιβάλλειν, πάντα ἀπόλλυσιν· ἐπεὶ καὶ	τὸ	ἔλαιον τοῖς μὲν φυτοῖς ἅπασίν
[358]	οὐδεὶς τὸ μεῖζον αἱρήσεται ἐξὸν	τὸ	ἔλαττον; Ἅπαντα ταῦτα συνεδόκει ἅπασιν
[356]	ὀρθῶς ἔδει ἑλέσθαι καὶ ὁπότε	τὸ	ἔλαττον, ἢ αὐτὸ πρὸς ἑαυτὸ
[360]	μοι, ἔφη, δοκεῖς, ὦ Σώκρατες,	τὸ	ἐμὲ εἶναι τὸν ἀποκρινόμενον· χαριοῦμαι
[340]	ἐσθλόν, ὥσπερ ὁ Σιμωνίδης, ἀλλὰ	τὸ	ἔμμεναι· ἔστιν δὲ οὐ ταὐτόν,
[350]	ἀνδρείους ὡς οὐ θαρραλέοι εἰσίν,	τὸ	ἐμὸν ὁμολόγημα οὐδαμοῦ ἐπέδειξας ὡς
[333]	ὦ Πρωταγόρα, λύσωμεν τῶν λόγων;	τὸ	ἓν ἑνὶ μόνον ἐναντίον εἶναι,
[324]	γὰρ ἔστιν, καὶ τοῦτό ἐστιν	τὸ	ἓν οὐ τεκτονικὴ οὐδὲ χαλκεία
[354]	ἀμφοῖν. Οὐκοῦν πάλιν ἂν αὐτοὺς	τὸ	ἐναντίον εἰ ἐροίμεθα· Ὦ ἄνθρωποι
[324]	ἡ ἀσέβεια καὶ ~(συλλήβδην πᾶν	τὸ	ἐναντίον τῆς πολιτικῆς ἀρετῆς· ἔνθα
[353]	εἶναί τι ἡμῖν τοῦτο πρὸς	τὸ	ἐξευρεῖν περὶ ἀνδρείας, πρὸς τἆλλα
[319]	τοῦτό ἐστιν, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	τὸ	ἐπάγγελμα ὃ ἐπαγγέλλομαι. Ἦ καλόν,
[316]	αὐτὴν τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν, φοβουμένους	τὸ	ἐπαχθὲς αὐτῆς, πρόσχημα ποιεῖσθαι καὶ
[336]	ἕως ἂν ἐπιλάθωνται περὶ ὅτου	τὸ	ἐρώτημα ἦν οἱ πολλοὶ τῶν
[339]	καὶ δὴ καὶ νῦν ἔσται	τὸ	ἐρώτημα περὶ τοῦ αὐτοῦ μὲν
[349]	συνδιασκέψασθαι. ἦν δέ, (ὡς ἐγᾦμαι,	τὸ	ἐρώτημα τόδε· σοφία καὶ σωφροσύνη
[338]	δοκῇ πρόθυμος εἶναι πρὸς αὐτὸ	τὸ	ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι, καὶ ἐγὼ καὶ
[358]	ὅταν τε ἀναγκασθῇ δυοῖν κακοῖν	τὸ	ἕτερον αἱρεῖσθαι, οὐδεὶς τὸ μεῖζον
[330]	πρὸς ἄλληλα, ὡς οὐκ εἶναι	τὸ	ἕτερον αὐτῶν οἷον τὸ ἕτερον·
[349]	δύναμιν ἕκαστον, οὐκ ὂν οἷον	τὸ	ἕτερον αὐτῶν τὸ ἕτερον; ἔφησθα
[330]	εἶναι τὸ ἕτερον αὐτῶν οἷον	τὸ	ἕτερον· εἴποιμ´ ἂν ἔγωγε ὅτι
[356]	ἑαυτὸ ἢ τὸ ἕτερον πρὸς	τὸ	ἕτερον, εἴτ´ ἐγγὺς εἴτε πόρρω
[349]	ὂν οἷον τὸ ἕτερον αὐτῶν	τὸ	ἕτερον; ἔφησθα οὖν σὺ οὐκ
[359]	ἔφη εἶναι τὸ ἕτερον οἷον	τὸ	ἕτερον, ἰδίαν δὲ αὑτοῦ ἕκαστον
[331]	Πρωταγόρα; σὺ φῂς οὐκ εἶναι	τὸ	ἕτερον μόριον οἷον τὸ ἕτερον
[359]	τῆς ἀρετῆς οὐδὲν ἔφη εἶναι	τὸ	ἕτερον οἷον τὸ ἕτερον, ἰδίαν
[330]	τῆς ἀρετῆς μόρια οὐκ ἔστιν	τὸ	ἕτερον οἷον τὸ (ἕτερον, οὔτε
[331]	δύναμιν ἔχειν καὶ οὐκ εἶναι	τὸ	ἕτερον οἷον τὸ ἕτερον, τὰ
[331]	γέ πῃ προσέοικεν καὶ ἔστιν	τὸ	ἕτερον οἷον τὸ ἕτερον. ὥστε
[330]	οὐκ ἔστιν τὸ ἕτερον οἷον	τὸ	(ἕτερον, οὔτε αὐτὸ οὔτε ἡ
[330]	τῶν ἄλλων οὐδέν ἐστιν οἷον	τὸ	ἕτερον οὔτε κατὰ τὴν δύναμιν
[356]	ἢ αὐτὸ πρὸς ἑαυτὸ ἢ	τὸ	ἕτερον πρὸς τὸ ἕτερον, εἴτ´
[331]	οὐκ εἶναι τὸ ἕτερον οἷον	τὸ	ἕτερον, τὰ τοῦ προσώπου μόρια,
[331]	εἶναι τὸ ἕτερον μόριον οἷον	τὸ	ἕτερον τῶν τῆς ἀρετῆς; σὸς
[331]	καὶ ἔστιν τὸ ἕτερον οἷον	τὸ	ἕτερον. ὥστε τούτῳ γε τῷ
[356]	οὖν (ἐν τούτῳ ἡμῖν ἦν	τὸ	εὖ πράττειν, ἐν τῷ τὰ
[323]	ταύτης τῆς ἀρετῆς σύμβουλον διὰ	τὸ	ἡγεῖσθαι παντὶ μετεῖναι αὐτῆς, ταῦτα
[320]	οἶμαί τί σε λέγειν διὰ	τὸ	ἡγεῖσθαί σε πολλῶν μὲν ἔμπειρον
[355]	τὴν ἀνίαν· ἢ ἀρκεῖ ὑμῖν	τὸ	ἡδέως καταβιῶναι τὸν βίον ἄνευ
[357]	ἀμαθίᾳ πράττεται. ὥστε τοῦτ´ ἐστὶν	τὸ	ἡδονῆς ἥττω εἶναι, ἀμαθία ἡ
[358]	Συνεδόκει. Εἰ ἄρα, ἔφην ἐγώ,	τὸ	ἡδὺ ἀγαθόν ἐστιν, οὐδεὶς οὔτε
[355]	μεταλάβωμεν δὴ τὰ ὀνόματα πάλιν	τὸ	ἡδύ τε καὶ ἀνιαρὸν ἐπὶ
[352]	ἔχεις πρὸς τὸ ἀγαθὸν καὶ	τὸ	ἡδὺ ὡς φῄς, δέομαι τοιοῦτόν
[355]	τοῦτο. Δῆλον ἄρα, φήσει, ὅτι	τὸ	ἡττᾶσθαι τοῦτο λέγετε, ἀντὶ ἐλαττόνων
[358]	ταῦτα, ἐξὸν τὰ βελτίω· οὐδὲ	τὸ	ἥττω εἶναι αὑτοῦ ἄλλο τι
[359]	ἡγεῖται εἶναι οὐδεὶς ἔρχεται, ἐπειδὴ	τὸ	ἥττω εἶναι ἑαυτοῦ ηὑρέθη ἀμαθία
[341]	ὅπερ ἡμεῖς οἱ ἄλλοι, οὐ	τὸ	κακόν, ἀλλ´ ὃ ἂν μὴ
[355]	ἀγαθὸν ἢ τὴν ἡδονήν, ἢ	τὸ	κακὸν ἄλλο τι ἢ τὴν
[332]	Τούτῳ ἔστιν τι ἐναντίον πλὴν	τὸ	κακόν; Οὐκ ἔστιν. Τί δέ;
[360]	δειλοὶ οὐκ ἐθέλουσιν ἰέναι ἐπὶ	τὸ	κάλλιόν τε καὶ ἄμεινον καὶ
[360]	δ´ ὁ ἀνδρεῖος; οὐκ ἐπὶ	τὸ	κάλλιόν τε καὶ ἄμεινον καὶ
[358]	οὐ καλαί {καὶ ὠφέλιμοι} καὶ	τὸ	καλὸν ἔργον ἀγαθόν τε καὶ
[328]	ἄλλων ἀνθρώπων ὀνῆσαί τινα πρὸς	τὸ	καλὸν καὶ ἀγαθὸν γενέσθαι, καὶ
[338]	τοῦτο εἶδος τῶν διαλόγων ζητεῖν	τὸ	κατὰ βραχὺ λίαν, εἰ μὴ
[321]	τῆς Ἀθηνᾶς καὶ Ἡφαίστου οἴκημα	τὸ	κοινόν, ἐν ᾧ (ἐφιλοτεχνείτην, λαθὼν
[319]	διδακτὸν εἶναι. μὴ τοίνυν ὅτι	τὸ	κοινὸν τῆς πόλεως οὕτως ἔχει,
[324]	οὔσης. εἰ γὰρ ἐθέλεις ἐννοῆσαι	τὸ	κολάζειν, ὦ Σώκρατες, τοὺς ἀδικοῦντας
[342]	κατανενοήκασι καὶ τῶν πάλαι, ὅτι	τὸ	λακωνίζειν πολὺ μᾶλλόν ἐστιν φιλοσοφεῖν
[326]	εὐαρμοστότεροι γιγνόμενοι χρήσιμοι ὦσιν εἰς	τὸ	λέγειν τε καὶ πράττειν· πᾶς
[354]	τέλος ἀποβλέπετε, ὅταν καλῆτε αὐτὸ	τὸ	λυπεῖσθαι (ἀγαθόν, ἢ πρὸς ὃ
[354]	αὐτὸς τρόπος; τότε καλεῖτε αὐτὸ	τὸ	λυπεῖσθαι ἀγαθόν, ὅταν ἢ μείζους
[314]	ἀλλ´ ἀνάγκη καταθέντα τὴν τιμὴν	τὸ	μάθημα ἐν αὐτῇ τῇ ψυχῇ
[341]	οὐχ ὥσπερ ἐγὼ ἔμπειρος διὰ	τὸ	μαθητὴς εἶναι Προδίκου τουτουΐ· καὶ
[358]	κακοῖν τὸ ἕτερον αἱρεῖσθαι, οὐδεὶς	τὸ	μεῖζον αἱρήσεται ἐξὸν τὸ ἔλαττον;
[315]	τυγχάνει ὤν. τοῦτό τ´ ἦν	τὸ	μειράκιον, καὶ τὼ Ἀδειμάντω ἀμφοτέρω,
[325]	λόγον διδάσκοντες καὶ ἐνδεικνύμενοι ὅτι	τὸ	μὲν δίκαιον, τὸ δὲ ἄδικον,
[344]	οὕτω φαίνεται {τὸ} πρὸς λόγον	τὸ	μέν ἐμβεβλημένον καὶ τὸ ἀλαθέως
[358]	Ὁμολογεῖτε ἄρα, ἦν δ´ ἐγώ,	τὸ	μὲν ἡδὺ ἀγαθὸν εἶναι, τὸ
[351]	δύναμίν τε καὶ ἰσχύν, ἀλλὰ	τὸ	μὲν καὶ ἀπὸ ἐπιστήμης γίγνεσθαι,
[315]	ὄπισθεν ἠκολούθουν ἐπακούοντες τῶν λεγομένων	τὸ	μὲν πολὺ ξένοι ἐφαίνοντο— οὓς
[339]	ταῦτα ἀμφότερα λέγων, ὅς γε	τὸ	μὲν πρῶτον αὐτὸς ὑπέθετο χαλεπὸν
[339]	ἔπαινον (τῶν ἀκουόντων· καὶ ἐγὼ	τὸ	μὲν πρῶτον, ὡσπερεὶ ὑπὸ ἀγαθοῦ
[349]	Πότερον οὖν, ἦν δ´ ἐγώ,	τὸ	μέν τι αὐτοῦ αἰσχρόν, τὸ
[343]	ἀγαθὸν γενέσθαι χαλεπόν, (ἔπειτα ἐνέβαλε	τὸ	μέν. τοῦτο γὰρ οὐδὲ πρὸς
[332]	πράττοιτ´ ἄν; Ναί. Πράττεται δὲ	τὸ	μὲν ὑπὸ σωφροσύνης, τὸ δὲ
[338]	ὑπὸ διαιτητῶν ἡμῶν συμβιβαζόντων ~(εἰς	τὸ	μέσον, καὶ μήτε σὲ τὸ
[355]	ὃ μὴ εἰς ταῦτα τελευτᾷ,	τὸ	μετὰ τοῦτο ἀκούετε. φημὶ γὰρ
[341]	(κακόν, μέγα τεκμήριόν ἐστιν εὐθὺς	τὸ	μετὰ τοῦτο ῥῆμα· λέγει γὰρ
[352]	ἀποκαλύψας καὶ τὰ στήθη καὶ	τὸ	μετάφρενον ἐπίδειξον, ἵνα ἐπισκέψωμαι σαφέστερον,
[338]	πρύτανιν ἑλέσθαι ὃς ὑμῖν (φυλάξει	τὸ	μέτριον μῆκος τῶν λόγων ἑκατέρου.
[345]	γάρ— τοὔνεκεν οὔ ποτ´ ἐγὼ	τὸ	μὴ γενέσθαι δυνατὸν διζήμενος κενεὰν
[347]	ἀνθρώπων. καὶ γὰρ οὗτοι, διὰ	τὸ	μὴ δύνασθαι ἀλλήλοις δι´ ἑαυτῶν
[340]	τις γελοῖος ἰατρός· ἰώμενος μεῖζον	τὸ	νόσημα ποιῶ. Ἀλλ´ οὕτως ἔχει,
[357]	καὶ Ἱππίας· ὑμεῖς δὲ διὰ	τὸ	οἴεσθαι ἄλλο τι ἢ ἀμαθίαν
[329]	τοῦ προσώπου μόρια ἔχει πρὸς	τὸ	ὅλον πρόσωπον. Πότερον οὖν, ἦν
[331]	ἀνόμοια, κἂν πάνυ σμικρὸν ἔχῃ	τὸ	ὅμοιον. Καὶ ἐγὼ θαυμάσας εἶπον
[317]	ταύτην οἶμαι βελτίω ἐκείνης εἶναι,	τὸ	ὁμολογεῖν μᾶλλον ἢ ἔξαρνον εἶναι·
[317]	εἰπεῖν, μηδὲν δεινὸν πάσχειν διὰ	(τὸ	ὁμολογεῖν σοφιστὴς εἶναι. καίτοι πολλά
[315]	ἐν κύκλῳ περιιόντες ἀεὶ εἰς	τὸ	ὄπισθεν καθίσταντο κάλλιστα. Τὸν δὲ
[325]	~(ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ σωφροσύνη καὶ	τὸ	ὅσιον εἶναι, καὶ συλλήβδην ἓν
[331]	οὕτω σοι τὸ δίκαιον καὶ	τὸ	ὅσιον πρὸς ἄλληλα ἔχει, ὥστε
[317]	ἂν οὗτοι διαγγέλλωσι, ταῦτα ὑμνοῦσιν—	τὸ	οὖν ἀποδιδράσκοντα μὴ δύνασθαι ἀποδρᾶναι,
[353]	Σώκρατες, εἰ μὴ ἔστιν τοῦτο	τὸ	πάθημα ἡδονῆς ἡττᾶσθαι, ἀλλὰ τί
[357]	Σώκρατες, εἰ μὴ ἔστι τοῦτο	τὸ	πάθημα ἡδονῆς ἡττᾶσθαι, ἀλλὰ τί
[352]	διδάσκειν ὅ ἐστιν αὐτοῖς τοῦτο	τὸ	πάθος, ~ὅ φασιν ὑπὸ (τῶν
[346]	Μυτιληναίων, ὡς πρὸς Πιττακὸν λέγων	τὸ	πάντας δὲ ἐπαίνημι καὶ φιλέω
[322]	οὖν ὑπὸ τῶν θηρίων διὰ	τὸ	πανταχῇ αὐτῶν ἀσθενέστεροι εἶναι, καὶ
[334]	ὠφέλιμά ἐστιν, ἢ ἃ μηδὲ	τὸ	παράπαν ὠφέλιμα; καὶ τὰ τοιαῦτα
[356]	Ἀλλὰ πολὺ διαφέρει, ὦ Σώκρατες,	τὸ	παραχρῆμα ἡδὺ τοῦ εἰς τὸν
[338]	ἐκτείναντα, οὐρίᾳ ἐφέντα, φεύγειν εἰς	τὸ	πέλαγος τῶν λόγων ἀποκρύψαντα γῆν,
[347]	σκοπούμενος. καὶ γὰρ δοκεῖ μοι	τὸ	περὶ ποιήσεως διαλέγεσθαι ὁμοιότατον εἶναι
[339]	λέγει που— οὐδέ μοι ἐμμελέως	τὸ	Πιττάκειον νέμεται, καίτοι σοφοῦ παρὰ
[356]	ἡ σωτηρία τοῦ βίου, ὁπότε	τὸ	πλέον ὀρθῶς ἔδει ἑλέσθαι καὶ
[314]	κατήκουεν ἡμῶν, κινδυνεύει δὲ (διὰ	τὸ	πλῆθος τῶν σοφιστῶν ἄχθεσθαι τοῖς
[356]	λυπηρά, καὶ τὸ ἐγγὺς καὶ	τὸ	πόρρω στήσας ἐν τῷ ζυγῷ,
[330]	Σώκρατες, εἴπετον δή μοι, τοῦτο	τὸ	πρᾶγμα ὃ ὠνομάσατε ἄρτι, ἡ
[330]	συνέφη. Πότερον δὲ τοῦτο αὐτὸ	τὸ	πρᾶγμά φατε τοιοῦτον πεφυκέναι οἷον
[344]	τετυγμένον, χαλεπὸν ἀλαθέως. οὕτω φαίνεται	{τὸ}	πρὸς λόγον τὸ μέν ἐμβεβλημένον
[357]	μόνον ἐπιστήμης, ἀλλὰ καὶ ἧς	τὸ	πρόσθεν ἔτι ὡμολογήκατε ὅτι μετρητικῆς·
[339]	ὀλίγον δὲ τοῦ ποιήματος εἰς	τὸ	πρόσθεν προελθὼν ἐπελάθετο, καὶ Πιττακὸν
[352]	τῶν τοῦ σώματος ἔργων, ἰδὼν	τὸ	πρόσωπον καὶ τὰς χεῖρας ἄκρας
[310]	ἔτι γὰρ παῖς ἦ ὅτε	τὸ	πρότερον ἐπεδήμησε. ἀλλὰ γάρ, ὦ
[339]	καὶ ἑαυτὸν μέμφεται, ὥστε ἤτοι	τὸ	πρότερον ἢ ὕστερον οὐκ ὀρθῶς
[337]	τῆς τε Ἑλλάδος εἰς αὐτὸ	τὸ	πρυτανεῖον τῆς σοφίας καὶ αὐτῆς
[359]	ἀπολογείσθω ἡμῖν Πρωταγόρας ὅδε ἃ	τὸ	πρῶτον ἀπεκρίνατο πῶς ὀρθῶς ἔχει—
[347]	ἐπῶν (ἐάσωμεν, περὶ δὲ ὧν	τὸ	πρῶτον ἐγώ σε ἠρώτησα, ὦ
[360]	ἔτι σέ, εἴ σοι ὥσπερ	τὸ	πρῶτον ἔτι δοκοῦσιν εἶναί τινες
[349]	νῦν δὴ ἐγὼ ἐκεῖνα, ἅπερ	τὸ	πρῶτον ἠρώτων περὶ τούτων, πάλιν
[336]	Πρωταγόρου ἀκούειν, τούτου δέου, ὥσπερ	τὸ	πρῶτόν μοι ἀπεκρίνατο διὰ βραχέων
[359]	πῶς ὀρθῶς ἔχει— μὴ ἃ	τὸ	πρῶτον παντάπασι· τότε μὲν γὰρ
[343]	ἐγὼ ἀληθῆ λέγω. εὐθὺς γὰρ	τὸ	πρῶτον τοῦ ᾄσματος μανικὸν ἂν
[343]	τοῦ Πιττακοῦ ἰδίᾳ περιεφέρετο τοῦτο	τὸ	ῥῆμα ἐγκωμιαζόμενον ὑπὸ τῶν σοφῶν,
[343]	τότε ἀνθρώποις. εἰς τοῦτο οὖν	τὸ	ῥῆμα καὶ τούτου ἕνεκα τούτῳ
[343]	ἔγνω ὅτι εἰ καθέλοι τοῦτο	τὸ	ῥῆμα ὥσπερ εὐδοκιμοῦντα ἀθλητὴν καὶ
[351]	μὲν πρὸς λόγον δοκῇ εἶναι	τὸ	σκέμμα καὶ τὸ αὐτὸ φαίνηται
[331]	μέλανι ἔστιν ὅπῃ προσέοικεν, καὶ	τὸ	σκληρὸν τῷ μαλακῷ, καὶ τἆλλα
[309]	δ´ οὐ μέλλει, ὦ μακάριε,	τὸ	σοφώτατον κάλλιον φαίνεσθαι; (ΕΤ. Ἀλλ´
[348]	πάνυ λέγειν τι τὸν Ὅμηρον	τὸ—	(σύν τε δύ´ ἐρχομένω, καί
[336]	χωρὶς γὰρ ἔγωγ´ ᾤμην εἶναι	τὸ	συνεῖναί τε ἀλλήλοις διαλεγομένους καὶ
[313]	ὅτι χρηστὸν ἢ πονηρὸν περὶ	τὸ	σῶμα, ἐπαινοῦσιν δὲ πάντα πωλοῦντες,
[313]	τὴν ψυχήν; ἢ εἰ μὲν	τὸ	σῶμα ἐπιτρέπειν σε ἔδει τῳ
[314]	καὶ πρὶν δέξασθαι αὐτὰ εἰς	τὸ	σῶμα πιόντα ἢ φαγόντα, καταθέμενον
[321]	φυλακαὶ φοβεραὶ ἦσαν— εἰς δὲ	τὸ	τῆς Ἀθηνᾶς καὶ Ἡφαίστου οἴκημα
[358]	δή, ὦ ἄνδρες, ἔφην ἐγώ,	τὸ	τοιόνδε; αἱ ἐπὶ τούτου πράξεις
[330]	αὐτῶν ἐστιν ἕκαστον. πρῶτον μὲν	τὸ	τοιόνδε· (ἡ δικαιοσύνη πρᾶγμά τί
[358]	Τί δὲ δή; ἀμαθίαν ἆρα	τὸ	τοιόνδε λέγετε, τὸ ψευδῆ ἔχειν
[343]	ἐὰν μή τις ὑπολάβῃ πρὸς	τὸ	τοῦ Πιττακοῦ ῥῆμα ὥσπερ ἐρίζοντα
[343]	τὸ ἀλαθέως, οὑτωσί πως ὑπειπόντα	τὸ	τοῦ Πιττακοῦ, ὥσπερ ἂν εἰ
[340]	καὶ γὰρ οὖν καὶ δεῖται	τὸ	ὑπὲρ Σιμωνίδου ἐπανόρθωμα τῆς σῆς
[359]	οὐ ταῦτα λέγω, ἀλλ´ ἃ	τὸ	ὕστερον εἶπεν. τὸ γὰρ ὕστερον
[353]	κἂν εἴ τι τούτων εἰς	τὸ	ὕστερον μηδὲν παρασκευάζει, χαίρειν δὲ
[356]	ἄκυρον μὲν ἂν ἐποίησε τοῦτο	τὸ	φάντασμα, δηλώσασα (δὲ τὸ ἀληθὲς
[354]	εἰ κατ´ ἄλλο τι αὐτὸ	τὸ	χαίρειν κακὸν καλεῖτε καὶ εἰς
[354]	τὴν ἡδονήν, ἐπεὶ καὶ αὐτὸ	τὸ	χαίρειν τότε λέγετε κακὸν εἶναι,
[341]	κακοῦ ὄντος. ἴσως οὖν καὶ	τὸ	χαλεπὸν" αὖ οἱ Κεῖοι καὶ
[340]	γὰρ τοῦτο ὁ Πιττακὸς ἔλεγεν	τὸ	χαλεπόν, γενέσθαι ἐσθλόν, ὥσπερ ὁ
[341]	εὖ οἶδ´ ὅτι καὶ Σιμωνίδης	τὸ	χαλεπὸν" ἔλεγεν ὅπερ ἡμεῖς οἱ
[343]	ῥῆμα ἐγκωμιαζόμενον ὑπὸ τῶν σοφῶν,	τὸ	Χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι. ὁ οὖν
[341]	ὅτι γε Σιμωνίδης οὐ λέγει	τὸ	χαλεπὸν (κακόν, μέγα τεκμήριόν ἐστιν
[341]	ἐρωτᾶν— τί ἔλεγεν, ὦ Πρόδικε,	τὸ	(χαλεπὸν" Σιμωνίδης; Κακόν, ἔφη. Διὰ
[341]	δοκεῖς οὐ μανθάνειν ὅτι καὶ	τὸ	χαλεπὸν" τοῦτο ἴσως οὐχ οὕτως
[358]	ἀμαθίαν ἆρα τὸ τοιόνδε λέγετε,	τὸ	ψευδῆ ἔχειν δόξαν καὶ ἐψεῦσθαι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/05/2006