Alphabétiquement     [«   »]
τισὶν 1
Τὸ 7
τό 3
τὸ 206
τόδε 12
τοι 9
τοιάδε 1
Fréquences     [«    »]
174 ἂν
184 μὲν
200 τῶν
206 τὸ
290 δὲ
962 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras

τὸ


Pages
[355]   ὄνομα μετείληφεν ἀντὶ τῆς ἡδονῆς  τὸ   ἀγαθόν— ἐκείνῳ δὴ ἀποκρινώμεθα καὶ
[355]   ἔχετε ἄλλο τι φάναι εἶναι  τὸ   ἀγαθὸν τὴν ἡδονήν,
[334]   οὕτω δὲ ποικίλον τί ἐστιν  τὸ   ἀγαθὸν καὶ παντοδαπόν, ὥστε καὶ
[352]   θεασάμενος ὅτι οὕτως ἔχεις πρὸς  τὸ   ἀγαθὸν καὶ τὸ ἡδὺ ὡς
[332]   Τούτῳ ἔστιν τι ἐναντίον πλὴν  τὸ   αἰσχρόν; Οὐκ ἔστιν. Τί δέ;
[338]   τὸ μέσον, καὶ μήτε σὲ  τὸ   ἀκριβὲς τοῦτο εἶδος τῶν διαλόγων
[344]   λόγον τὸ μέν ἐμβεβλημένον καὶ  τὸ   ἀλαθέως ὀρθῶς ἐπ´ ἐσχάτῳ κείμενον·
[343]   δεῖ θεῖναι ἐν τῷ ᾄσματι  τὸ   ἀλαθέως, οὑτωσί πως ὑπειπόντα τὸ
[356]   τοῦτο τὸ φάντασμα, δηλώσασα (δὲ  τὸ   ἀληθὲς ἡσυχίαν ἂν ἐποίησεν ἔχειν
[321]   δὴ ἀκόσμητον ἔτι αὐτῷ ἦν  τὸ   ἀνθρώπων γένος, καὶ ἠπόρει ὅτι
[333]   καὶ ἀγωνιᾶν καὶ παρατετάχθαι πρὸς  τὸ   ἀποκρίνεσθαι· ἐπειδὴ οὖν ἑώρων αὐτὸν
[311]   τίς σε ἤρετο· Τελεῖν τοῦτο  τὸ   ἀργύριον ὡς τίνι ὄντι ἐν
[339]   ἄνευ ψόγου τετυγμένον. τοῦτο ἐπίστασαι  τὸ   ᾆσμα, πᾶν σοι διεξέλθω;
[347]   ἐγώ, Σιμωνίδης διανοούμενος πεποιηκέναι τοῦτο  τὸ   ᾆσμα. Καὶ Ἱππίας, Εὖ
[343]   τούτῳ ἐπιβουλεύων κολοῦσαι αὐτὸ ἅπαν  τὸ   ᾆσμα πεποίηκεν, ὥς μοι φαίνεται.
[340]   τὸ γενέσθαι. εἰ δὲ μὴ  τὸ   αὐτό ἐστιν τὸ εἶναι τῷ
[345]   μάχονται· καὶ τοῦτ´ ἐστὶ πρὸς  τὸ   αὐτὸ τοῦτο εἰρημένον. οὐ γὰρ
[351]   δοκῇ εἶναι τὸ σκέμμα καὶ  τὸ   αὐτὸ φαίνηται ἡδύ τε καὶ
[332]   μοι, ἔφη. Τοὐναντίον ἄρα ἐστὶν  τὸ   ἀφρόνως πράττειν τῷ σωφρόνως; Ἔφη.
[332]   ἔστιν τι ἐναντίον ἄλλο πλὴν  τὸ   βαρύ; Οὐκ ἔφη. Οὐκοῦν, ἦν
[318]   καὶ ἑκάστης ἡμέρας ἀεὶ ἐπὶ  τὸ   βέλτιον ἐπιδιδόναι. (Καὶ ἐγὼ ἀκούσας
[341]   οὐκ αἰσχύνομαι τἀγαθὰ δεινὰ καλῶν.  τὸ   γὰρ δεινόν, φησίν, κακόν ἐστιν·
[331]   ὁτῳοῦν ἁμῇ γέ πῃ προσέοικεν.  τὸ   γὰρ λευκὸν τῷ μέλανι ἔστιν
[337]   ἅπαντας εἶναι— (φύσει, οὐ νόμῳ·  τὸ   γὰρ ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ φύσει
[359]   ἀλλ´ τὸ ὕστερον εἶπεν.  τὸ   γὰρ ὕστερον ἔφη τὰ μὲν
[340]   Πρόδικος ὅδε, τὸ εἶναι καὶ  τὸ   γενέσθαι. εἰ δὲ μὴ τὸ
[340]   γνώμην· ταὐτόν σοι δοκεῖ εἶναι  τὸ   γενέσθαι καὶ τὸ εἶναι,
[344]   θεὸς ἂν μόνος τοῦτο ἔχοι  τὸ   γέρας, ἄνδρα δ´ οὐκ ἔστι
[326]   ὑπογράψαντες γραμμὰς τῇ γραφίδι οὕτω  τὸ   γραμματεῖον διδόασιν καὶ ἀναγκάζουσι γράφειν
[351]   μὲν ἄρα (ἡδέως ζῆν ἀγαθόν,  τὸ   δ´ ἀηδῶς κακόν. Εἴπερ τοῖς
[331]   ἀλλ´ ἐμέ τε καὶ σέ·  τὸ   δ´ ἐμέ τε καὶ σέ"
[344]   Πιττακέ, χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι·  τὸ   δ´ ἐστὶ γενέσθαι μὲν χαλεπόν,
[325]   ἐνδεικνύμενοι ὅτι τὸ μὲν δίκαιον,  τὸ   δὲ ἄδικον, καὶ τόδε μὲν
[330]   ἐστιν, ἦν δ´ ἐγώ, ἄλλο,  τὸ   δὲ ἄλλο; Ναί. καὶ
[358]   τὸ μὲν ἡδὺ ἀγαθὸν εἶναι,  τὸ   δὲ ἀνιαρὸν κακόν. τὴν δὲ
[331]   μὴ δίκαιον, ἀλλ´ ἄδικον (ἄρα,  τὸ   δὲ ἀνόσιον; τί αὐτῷ ἀποκρινούμεθα;
[316]   ἥττων σοφιστὴς (Ἡρόδικος Σηλυμβριανός,  τὸ   δὲ ἀρχαῖον Μεγαρεύς· μουσικὴν δὲ
[332]   σωφρόνως πραττόμενον ὑπὸ σωφροσύνης πράττεσθαι,  τὸ   δὲ ἀφρόνως ὑπὸ ἀφροσύνης; (Συνεχώρει.
[359]   τέτταρα ἐπιεικῶς παραπλήσια ἀλλήλοις (εἶναι,  τὸ   δὲ ἓν πάνυ πολὺ διαφέρειν
[318]   του περὶ οὗ ἥκει.  τὸ   δὲ μάθημά ἐστιν εὐβουλία περὶ
[333]   σωφροσύνη καὶ σοφία;  τὸ   δὲ πρότερον αὖ ἐφάνη ἡμῖν
[349]   τὸ μέν τι αὐτοῦ αἰσχρόν,  τὸ   δέ τι καλόν, ὅλον
[332]   δὲ τὸ μὲν ὑπὸ σωφροσύνης,  τὸ   δὲ ὑπὸ ἀφροσύνης; Ναί. Ἐναντίως;
[336]   συνεῖναί τε ἀλλήλοις διαλεγομένους καὶ  τὸ   δημηγορεῖν. Ἀλλ´— ὁρᾷς; ἔφη,
[348]   τῶν παρόντων, μόγις προυτράπετο εἰς  τὸ   διαλέγεσθαι καὶ ἐκέλευεν ἐρωτᾶν αὑτὸν
[331]   αὐτόν· γὰρ οὕτω σοι  τὸ   δίκαιον καὶ τὸ ὅσιον πρὸς
[356]   καὶ συνθεὶς τὰ λυπηρά, καὶ  τὸ   ἐγγὺς καὶ τὸ πόρρω στήσας
[331]   δ´ ἐγώ· οὐδὲν γὰρ δέομαι  τὸ   εἰ βούλει" τοῦτο καὶ εἴ
[331]   βέλτιστ´ (ἂν ἐλέγχεσθαι, εἴ τις  τὸ   εἴ" ἀφέλοι αὐτοῦ. Ἀλλὰ μέντοι,
[311]   ὥστε, θάρρει, καταληψόμεθα αὐτόν, ὡς  τὸ   εἰκός, ἔνδον. Μετὰ ταῦτα ἀναστάντες
[340]   δοκεῖ εἶναι τὸ γενέσθαι καὶ  τὸ   εἶναι, ἄλλο; Ἄλλο νὴ
[340]   Πρωταγόρα, ὥς φησιν Πρόδικος ὅδε,  τὸ   εἶναι καὶ τὸ γενέσθαι. εἰ
[340]   δὲ μὴ τὸ αὐτό ἐστιν  τὸ   εἶναι τῷ γενέσθαι, οὐκ ἐναντία
[345]   ἀλλὰ περὶ ἑαυτοῦ λέγει τοῦτο  τὸ   ἑκών. ἡγεῖτο γὰρ ἄνδρα καλὸν
[334]   ἐπιβάλλειν, πάντα ἀπόλλυσιν· ἐπεὶ καὶ  τὸ   ἔλαιον τοῖς μὲν φυτοῖς ἅπασίν
[358]   οὐδεὶς τὸ μεῖζον αἱρήσεται ἐξὸν  τὸ   ἔλαττον; Ἅπαντα ταῦτα συνεδόκει ἅπασιν
[356]   ὀρθῶς ἔδει ἑλέσθαι καὶ ὁπότε  τὸ   ἔλαττον, αὐτὸ πρὸς ἑαυτὸ
[360]   μοι, ἔφη, δοκεῖς, Σώκρατες,  τὸ   ἐμὲ εἶναι τὸν ἀποκρινόμενον· χαριοῦμαι
[340]   ἐσθλόν, ὥσπερ Σιμωνίδης, ἀλλὰ  τὸ   ἔμμεναι· ἔστιν δὲ οὐ ταὐτόν,
[350]   ἀνδρείους ὡς οὐ θαρραλέοι εἰσίν,  τὸ   ἐμὸν ὁμολόγημα οὐδαμοῦ ἐπέδειξας ὡς
[333]   Πρωταγόρα, λύσωμεν τῶν λόγων;  τὸ   ἓν ἑνὶ μόνον ἐναντίον εἶναι,
[324]   γὰρ ἔστιν, καὶ τοῦτό ἐστιν  τὸ   ἓν οὐ τεκτονικὴ οὐδὲ χαλκεία
[354]   ἀμφοῖν. Οὐκοῦν πάλιν ἂν αὐτοὺς  τὸ   ἐναντίον εἰ ἐροίμεθα· ἄνθρωποι
[324]   ἀσέβεια καὶ ~(συλλήβδην πᾶν  τὸ   ἐναντίον τῆς πολιτικῆς ἀρετῆς· ἔνθα
[353]   εἶναί τι ἡμῖν τοῦτο πρὸς  τὸ   ἐξευρεῖν περὶ ἀνδρείας, πρὸς τἆλλα
[319]   τοῦτό ἐστιν, ἔφη, Σώκρατες,  τὸ   ἐπάγγελμα ἐπαγγέλλομαι. καλόν,
[316]   αὐτὴν τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν, φοβουμένους  τὸ   ἐπαχθὲς αὐτῆς, πρόσχημα ποιεῖσθαι καὶ
[336]   ἕως ἂν ἐπιλάθωνται περὶ ὅτου  τὸ   ἐρώτημα ἦν οἱ πολλοὶ τῶν
[339]   καὶ δὴ καὶ νῦν ἔσται  τὸ   ἐρώτημα περὶ τοῦ αὐτοῦ μὲν
[349]   συνδιασκέψασθαι. ἦν δέ, (ὡς ἐγᾦμαι,  τὸ   ἐρώτημα τόδε· σοφία καὶ σωφροσύνη
[338]   δοκῇ πρόθυμος εἶναι πρὸς αὐτὸ  τὸ   ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι, καὶ ἐγὼ καὶ
[358]   ὅταν τε ἀναγκασθῇ δυοῖν κακοῖν  τὸ   ἕτερον αἱρεῖσθαι, οὐδεὶς τὸ μεῖζον
[330]   πρὸς ἄλληλα, ὡς οὐκ εἶναι  τὸ   ἕτερον αὐτῶν οἷον τὸ ἕτερον·
[349]   δύναμιν ἕκαστον, οὐκ ὂν οἷον  τὸ   ἕτερον αὐτῶν τὸ ἕτερον; ἔφησθα
[330]   εἶναι τὸ ἕτερον αὐτῶν οἷον  τὸ   ἕτερον· εἴποιμ´ ἂν ἔγωγε ὅτι
[356]   ἑαυτὸ τὸ ἕτερον πρὸς  τὸ   ἕτερον, εἴτ´ ἐγγὺς εἴτε πόρρω
[349]   ὂν οἷον τὸ ἕτερον αὐτῶν  τὸ   ἕτερον; ἔφησθα οὖν σὺ οὐκ
[359]   ἔφη εἶναι τὸ ἕτερον οἷον  τὸ   ἕτερον, ἰδίαν δὲ αὑτοῦ ἕκαστον
[331]   Πρωταγόρα; σὺ φῂς οὐκ εἶναι  τὸ   ἕτερον μόριον οἷον τὸ ἕτερον
[359]   τῆς ἀρετῆς οὐδὲν ἔφη εἶναι  τὸ   ἕτερον οἷον τὸ ἕτερον, ἰδίαν
[330]   τῆς ἀρετῆς μόρια οὐκ ἔστιν  τὸ   ἕτερον οἷον τὸ (ἕτερον, οὔτε
[331]   δύναμιν ἔχειν καὶ οὐκ εἶναι  τὸ   ἕτερον οἷον τὸ ἕτερον, τὰ
[331]   γέ πῃ προσέοικεν καὶ ἔστιν  τὸ   ἕτερον οἷον τὸ ἕτερον. ὥστε
[330]   οὐκ ἔστιν τὸ ἕτερον οἷον  τὸ   (ἕτερον, οὔτε αὐτὸ οὔτε
[330]   τῶν ἄλλων οὐδέν ἐστιν οἷον  τὸ   ἕτερον οὔτε κατὰ τὴν δύναμιν
[356]   αὐτὸ πρὸς ἑαυτὸ  τὸ   ἕτερον πρὸς τὸ ἕτερον, εἴτ´
[331]   οὐκ εἶναι τὸ ἕτερον οἷον  τὸ   ἕτερον, τὰ τοῦ προσώπου μόρια,
[331]   εἶναι τὸ ἕτερον μόριον οἷον  τὸ   ἕτερον τῶν τῆς ἀρετῆς; σὸς
[331]   καὶ ἔστιν τὸ ἕτερον οἷον  τὸ   ἕτερον. ὥστε τούτῳ γε τῷ
[356]   οὖν (ἐν τούτῳ ἡμῖν ἦν  τὸ   εὖ πράττειν, ἐν τῷ τὰ
[323]   ταύτης τῆς ἀρετῆς σύμβουλον διὰ  τὸ   ἡγεῖσθαι παντὶ μετεῖναι αὐτῆς, ταῦτα
[320]   οἶμαί τί σε λέγειν διὰ  τὸ   ἡγεῖσθαί σε πολλῶν μὲν ἔμπειρον
[355]   τὴν ἀνίαν· ἀρκεῖ ὑμῖν  τὸ   ἡδέως καταβιῶναι τὸν βίον ἄνευ
[357]   ἀμαθίᾳ πράττεται. ὥστε τοῦτ´ ἐστὶν  τὸ   ἡδονῆς ἥττω εἶναι, ἀμαθία
[358]   Συνεδόκει. Εἰ ἄρα, ἔφην ἐγώ,  τὸ   ἡδὺ ἀγαθόν ἐστιν, οὐδεὶς οὔτε
[355]   μεταλάβωμεν δὴ τὰ ὀνόματα πάλιν  τὸ   ἡδύ τε καὶ ἀνιαρὸν ἐπὶ
[352]   ἔχεις πρὸς τὸ ἀγαθὸν καὶ  τὸ   ἡδὺ ὡς φῄς, δέομαι τοιοῦτόν
[355]   τοῦτο. Δῆλον ἄρα, φήσει, ὅτι  τὸ   ἡττᾶσθαι τοῦτο λέγετε, ἀντὶ ἐλαττόνων
[358]   ταῦτα, ἐξὸν τὰ βελτίω· οὐδὲ  τὸ   ἥττω εἶναι αὑτοῦ ἄλλο τι
[359]   ἡγεῖται εἶναι οὐδεὶς ἔρχεται, ἐπειδὴ  τὸ   ἥττω εἶναι ἑαυτοῦ ηὑρέθη ἀμαθία
[341]   ὅπερ ἡμεῖς οἱ ἄλλοι, οὐ  τὸ   κακόν, ἀλλ´ ἂν μὴ
[355]   ἀγαθὸν τὴν ἡδονήν,  τὸ   κακὸν ἄλλο τι τὴν
[332]   Τούτῳ ἔστιν τι ἐναντίον πλὴν  τὸ   κακόν; Οὐκ ἔστιν. Τί δέ;
[360]   δειλοὶ οὐκ ἐθέλουσιν ἰέναι ἐπὶ  τὸ   κάλλιόν τε καὶ ἄμεινον καὶ
[360]   δ´ ἀνδρεῖος; οὐκ ἐπὶ  τὸ   κάλλιόν τε καὶ ἄμεινον καὶ
[358]   οὐ καλαί {καὶ ὠφέλιμοι} καὶ  τὸ   καλὸν ἔργον ἀγαθόν τε καὶ
[328]   ἄλλων ἀνθρώπων ὀνῆσαί τινα πρὸς  τὸ   καλὸν καὶ ἀγαθὸν γενέσθαι, καὶ
[338]   τοῦτο εἶδος τῶν διαλόγων ζητεῖν  τὸ   κατὰ βραχὺ λίαν, εἰ μὴ
[321]   τῆς Ἀθηνᾶς καὶ Ἡφαίστου οἴκημα  τὸ   κοινόν, ἐν (ἐφιλοτεχνείτην, λαθὼν
[319]   διδακτὸν εἶναι. μὴ τοίνυν ὅτι  τὸ   κοινὸν τῆς πόλεως οὕτως ἔχει,
[324]   οὔσης. εἰ γὰρ ἐθέλεις ἐννοῆσαι  τὸ   κολάζειν, Σώκρατες, τοὺς ἀδικοῦντας
[342]   κατανενοήκασι καὶ τῶν πάλαι, ὅτι  τὸ   λακωνίζειν πολὺ μᾶλλόν ἐστιν φιλοσοφεῖν
[326]   εὐαρμοστότεροι γιγνόμενοι χρήσιμοι ὦσιν εἰς  τὸ   λέγειν τε καὶ πράττειν· πᾶς
[354]   τέλος ἀποβλέπετε, ὅταν καλῆτε αὐτὸ  τὸ   λυπεῖσθαι (ἀγαθόν, πρὸς
[354]   αὐτὸς τρόπος; τότε καλεῖτε αὐτὸ  τὸ   λυπεῖσθαι ἀγαθόν, ὅταν μείζους
[314]   ἀλλ´ ἀνάγκη καταθέντα τὴν τιμὴν  τὸ   μάθημα ἐν αὐτῇ τῇ ψυχῇ
[341]   οὐχ ὥσπερ ἐγὼ ἔμπειρος διὰ  τὸ   μαθητὴς εἶναι Προδίκου τουτουΐ· καὶ
[358]   κακοῖν τὸ ἕτερον αἱρεῖσθαι, οὐδεὶς  τὸ   μεῖζον αἱρήσεται ἐξὸν τὸ ἔλαττον;
[315]   τυγχάνει ὤν. τοῦτό τ´ ἦν  τὸ   μειράκιον, καὶ τὼ Ἀδειμάντω ἀμφοτέρω,
[325]   λόγον διδάσκοντες καὶ ἐνδεικνύμενοι ὅτι  τὸ   μὲν δίκαιον, τὸ δὲ ἄδικον,
[344]   οὕτω φαίνεται {τὸ} πρὸς λόγον  τὸ   μέν ἐμβεβλημένον καὶ τὸ ἀλαθέως
[358]   Ὁμολογεῖτε ἄρα, ἦν δ´ ἐγώ,  τὸ   μὲν ἡδὺ ἀγαθὸν εἶναι, τὸ
[351]   δύναμίν τε καὶ ἰσχύν, ἀλλὰ  τὸ   μὲν καὶ ἀπὸ ἐπιστήμης γίγνεσθαι,
[315]   ὄπισθεν ἠκολούθουν ἐπακούοντες τῶν λεγομένων  τὸ   μὲν πολὺ ξένοι ἐφαίνοντο— οὓς
[339]   ταῦτα ἀμφότερα λέγων, ὅς γε  τὸ   μὲν πρῶτον αὐτὸς ὑπέθετο χαλεπὸν
[339]   ἔπαινον (τῶν ἀκουόντων· καὶ ἐγὼ  τὸ   μὲν πρῶτον, ὡσπερεὶ ὑπὸ ἀγαθοῦ
[349]   Πότερον οὖν, ἦν δ´ ἐγώ,  τὸ   μέν τι αὐτοῦ αἰσχρόν, τὸ
[343]   ἀγαθὸν γενέσθαι χαλεπόν, (ἔπειτα ἐνέβαλε  τὸ   μέν. τοῦτο γὰρ οὐδὲ πρὸς
[332]   πράττοιτ´ ἄν; Ναί. Πράττεται δὲ  τὸ   μὲν ὑπὸ σωφροσύνης, τὸ δὲ
[338]   ὑπὸ διαιτητῶν ἡμῶν συμβιβαζόντων ~(εἰς  τὸ   μέσον, καὶ μήτε σὲ τὸ
[355]   μὴ εἰς ταῦτα τελευτᾷ,  τὸ   μετὰ τοῦτο ἀκούετε. φημὶ γὰρ
[341]   (κακόν, μέγα τεκμήριόν ἐστιν εὐθὺς  τὸ   μετὰ τοῦτο ῥῆμα· λέγει γὰρ
[352]   ἀποκαλύψας καὶ τὰ στήθη καὶ  τὸ   μετάφρενον ἐπίδειξον, ἵνα ἐπισκέψωμαι σαφέστερον,
[338]   πρύτανιν ἑλέσθαι ὃς ὑμῖν (φυλάξει  τὸ   μέτριον μῆκος τῶν λόγων ἑκατέρου.
[345]   γάρ— τοὔνεκεν οὔ ποτ´ ἐγὼ  τὸ   μὴ γενέσθαι δυνατὸν διζήμενος κενεὰν
[347]   ἀνθρώπων. καὶ γὰρ οὗτοι, διὰ  τὸ   μὴ δύνασθαι ἀλλήλοις δι´ ἑαυτῶν
[340]   τις γελοῖος ἰατρός· ἰώμενος μεῖζον  τὸ   νόσημα ποιῶ. Ἀλλ´ οὕτως ἔχει,
[357]   καὶ Ἱππίας· ὑμεῖς δὲ διὰ  τὸ   οἴεσθαι ἄλλο τι ἀμαθίαν
[329]   τοῦ προσώπου μόρια ἔχει πρὸς  τὸ   ὅλον πρόσωπον. Πότερον οὖν, ἦν
[331]   ἀνόμοια, κἂν πάνυ σμικρὸν ἔχῃ  τὸ   ὅμοιον. Καὶ ἐγὼ θαυμάσας εἶπον
[317]   ταύτην οἶμαι βελτίω ἐκείνης εἶναι,  τὸ   ὁμολογεῖν μᾶλλον ἔξαρνον εἶναι·
[317]   εἰπεῖν, μηδὲν δεινὸν πάσχειν διὰ  (τὸ   ὁμολογεῖν σοφιστὴς εἶναι. καίτοι πολλά
[315]   ἐν κύκλῳ περιιόντες ἀεὶ εἰς  τὸ   ὄπισθεν καθίσταντο κάλλιστα. Τὸν δὲ
[325]   ~(ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ σωφροσύνη καὶ  τὸ   ὅσιον εἶναι, καὶ συλλήβδην ἓν
[331]   οὕτω σοι τὸ δίκαιον καὶ  τὸ   ὅσιον πρὸς ἄλληλα ἔχει, ὥστε
[317]   ἂν οὗτοι διαγγέλλωσι, ταῦτα ὑμνοῦσιν—  τὸ   οὖν ἀποδιδράσκοντα μὴ δύνασθαι ἀποδρᾶναι,
[353]   Σώκρατες, εἰ μὴ ἔστιν τοῦτο  τὸ   πάθημα ἡδονῆς ἡττᾶσθαι, ἀλλὰ τί
[357]   Σώκρατες, εἰ μὴ ἔστι τοῦτο  τὸ   πάθημα ἡδονῆς ἡττᾶσθαι, ἀλλὰ τί
[352]   διδάσκειν ἐστιν αὐτοῖς τοῦτο  τὸ   πάθος, ~ὅ φασιν ὑπὸ (τῶν
[346]   Μυτιληναίων, ὡς πρὸς Πιττακὸν λέγων  τὸ   πάντας δὲ ἐπαίνημι καὶ φιλέω
[322]   οὖν ὑπὸ τῶν θηρίων διὰ  τὸ   πανταχῇ αὐτῶν ἀσθενέστεροι εἶναι, καὶ
[334]   ὠφέλιμά ἐστιν, μηδὲ  τὸ   παράπαν ὠφέλιμα; καὶ τὰ τοιαῦτα
[356]   Ἀλλὰ πολὺ διαφέρει, Σώκρατες,  τὸ   παραχρῆμα ἡδὺ τοῦ εἰς τὸν
[338]   ἐκτείναντα, οὐρίᾳ ἐφέντα, φεύγειν εἰς  τὸ   πέλαγος τῶν λόγων ἀποκρύψαντα γῆν,
[347]   σκοπούμενος. καὶ γὰρ δοκεῖ μοι  τὸ   περὶ ποιήσεως διαλέγεσθαι ὁμοιότατον εἶναι
[339]   λέγει που— οὐδέ μοι ἐμμελέως  τὸ   Πιττάκειον νέμεται, καίτοι σοφοῦ παρὰ
[356]   σωτηρία τοῦ βίου, ὁπότε  τὸ   πλέον ὀρθῶς ἔδει ἑλέσθαι καὶ
[314]   κατήκουεν ἡμῶν, κινδυνεύει δὲ (διὰ  τὸ   πλῆθος τῶν σοφιστῶν ἄχθεσθαι τοῖς
[356]   λυπηρά, καὶ τὸ ἐγγὺς καὶ  τὸ   πόρρω στήσας ἐν τῷ ζυγῷ,
[330]   Σώκρατες, εἴπετον δή μοι, τοῦτο  τὸ   πρᾶγμα ὠνομάσατε ἄρτι,
[330]   συνέφη. Πότερον δὲ τοῦτο αὐτὸ  τὸ   πρᾶγμά φατε τοιοῦτον πεφυκέναι οἷον
[344]   τετυγμένον, χαλεπὸν ἀλαθέως. οὕτω φαίνεται  {τὸ}   πρὸς λόγον τὸ μέν ἐμβεβλημένον
[357]   μόνον ἐπιστήμης, ἀλλὰ καὶ ἧς  τὸ   πρόσθεν ἔτι ὡμολογήκατε ὅτι μετρητικῆς·
[339]   ὀλίγον δὲ τοῦ ποιήματος εἰς  τὸ   πρόσθεν προελθὼν ἐπελάθετο, καὶ Πιττακὸν
[352]   τῶν τοῦ σώματος ἔργων, ἰδὼν  τὸ   πρόσωπον καὶ τὰς χεῖρας ἄκρας
[310]   ἔτι γὰρ παῖς ὅτε  τὸ   πρότερον ἐπεδήμησε. ἀλλὰ γάρ,
[339]   καὶ ἑαυτὸν μέμφεται, ὥστε ἤτοι  τὸ   πρότερον ὕστερον οὐκ ὀρθῶς
[337]   τῆς τε Ἑλλάδος εἰς αὐτὸ  τὸ   πρυτανεῖον τῆς σοφίας καὶ αὐτῆς
[359]   ἀπολογείσθω ἡμῖν Πρωταγόρας ὅδε  τὸ   πρῶτον ἀπεκρίνατο πῶς ὀρθῶς ἔχει—
[347]   ἐπῶν (ἐάσωμεν, περὶ δὲ ὧν  τὸ   πρῶτον ἐγώ σε ἠρώτησα,
[360]   ἔτι σέ, εἴ σοι ὥσπερ  τὸ   πρῶτον ἔτι δοκοῦσιν εἶναί τινες
[349]   νῦν δὴ ἐγὼ ἐκεῖνα, ἅπερ  τὸ   πρῶτον ἠρώτων περὶ τούτων, πάλιν
[336]   Πρωταγόρου ἀκούειν, τούτου δέου, ὥσπερ  τὸ   πρῶτόν μοι ἀπεκρίνατο διὰ βραχέων
[359]   πῶς ὀρθῶς ἔχει— μὴ  τὸ   πρῶτον παντάπασι· τότε μὲν γὰρ
[343]   ἐγὼ ἀληθῆ λέγω. εὐθὺς γὰρ  τὸ   πρῶτον τοῦ ᾄσματος μανικὸν ἂν
[343]   τοῦ Πιττακοῦ ἰδίᾳ περιεφέρετο τοῦτο  τὸ   ῥῆμα ἐγκωμιαζόμενον ὑπὸ τῶν σοφῶν,
[343]   τότε ἀνθρώποις. εἰς τοῦτο οὖν  τὸ   ῥῆμα καὶ τούτου ἕνεκα τούτῳ
[343]   ἔγνω ὅτι εἰ καθέλοι τοῦτο  τὸ   ῥῆμα ὥσπερ εὐδοκιμοῦντα ἀθλητὴν καὶ
[351]   μὲν πρὸς λόγον δοκῇ εἶναι  τὸ   σκέμμα καὶ τὸ αὐτὸ φαίνηται
[331]   μέλανι ἔστιν ὅπῃ προσέοικεν, καὶ  τὸ   σκληρὸν τῷ μαλακῷ, καὶ τἆλλα
[309]   δ´ οὐ μέλλει, μακάριε,  τὸ   σοφώτατον κάλλιον φαίνεσθαι; (ΕΤ. Ἀλλ´
[348]   πάνυ λέγειν τι τὸν Ὅμηρον  τὸ—   (σύν τε δύ´ ἐρχομένω, καί
[336]   χωρὶς γὰρ ἔγωγ´ ᾤμην εἶναι  τὸ   συνεῖναί τε ἀλλήλοις διαλεγομένους καὶ
[313]   ὅτι χρηστὸν πονηρὸν περὶ  τὸ   σῶμα, ἐπαινοῦσιν δὲ πάντα πωλοῦντες,
[313]   τὴν ψυχήν; εἰ μὲν  τὸ   σῶμα ἐπιτρέπειν σε ἔδει τῳ
[314]   καὶ πρὶν δέξασθαι αὐτὰ εἰς  τὸ   σῶμα πιόντα φαγόντα, καταθέμενον
[321]   φυλακαὶ φοβεραὶ ἦσαν— εἰς δὲ  τὸ   τῆς Ἀθηνᾶς καὶ Ἡφαίστου οἴκημα
[358]   δή, ἄνδρες, ἔφην ἐγώ,  τὸ   τοιόνδε; αἱ ἐπὶ τούτου πράξεις
[330]   αὐτῶν ἐστιν ἕκαστον. πρῶτον μὲν  τὸ   τοιόνδε· (ἡ δικαιοσύνη πρᾶγμά τί
[358]   Τί δὲ δή; ἀμαθίαν ἆρα  τὸ   τοιόνδε λέγετε, τὸ ψευδῆ ἔχειν
[343]   ἐὰν μή τις ὑπολάβῃ πρὸς  τὸ   τοῦ Πιττακοῦ ῥῆμα ὥσπερ ἐρίζοντα
[343]   τὸ ἀλαθέως, οὑτωσί πως ὑπειπόντα  τὸ   τοῦ Πιττακοῦ, ὥσπερ ἂν εἰ
[340]   καὶ γὰρ οὖν καὶ δεῖται  τὸ   ὑπὲρ Σιμωνίδου ἐπανόρθωμα τῆς σῆς
[359]   οὐ ταῦτα λέγω, ἀλλ´  τὸ   ὕστερον εἶπεν. τὸ γὰρ ὕστερον
[353]   κἂν εἴ τι τούτων εἰς  τὸ   ὕστερον μηδὲν παρασκευάζει, χαίρειν δὲ
[356]   ἄκυρον μὲν ἂν ἐποίησε τοῦτο  τὸ   φάντασμα, δηλώσασα (δὲ τὸ ἀληθὲς
[354]   εἰ κατ´ ἄλλο τι αὐτὸ  τὸ   χαίρειν κακὸν καλεῖτε καὶ εἰς
[354]   τὴν ἡδονήν, ἐπεὶ καὶ αὐτὸ  τὸ   χαίρειν τότε λέγετε κακὸν εἶναι,
[341]   κακοῦ ὄντος. ἴσως οὖν καὶ  τὸ   χαλεπὸν" αὖ οἱ Κεῖοι καὶ
[340]   γὰρ τοῦτο Πιττακὸς ἔλεγεν  τὸ   χαλεπόν, γενέσθαι ἐσθλόν, ὥσπερ
[341]   εὖ οἶδ´ ὅτι καὶ Σιμωνίδης  τὸ   χαλεπὸν" ἔλεγεν ὅπερ ἡμεῖς οἱ
[343]   ῥῆμα ἐγκωμιαζόμενον ὑπὸ τῶν σοφῶν,  τὸ   Χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι. οὖν
[341]   ὅτι γε Σιμωνίδης οὐ λέγει  τὸ   χαλεπὸν (κακόν, μέγα τεκμήριόν ἐστιν
[341]   ἐρωτᾶν— τί ἔλεγεν, Πρόδικε,  τὸ   (χαλεπὸν" Σιμωνίδης; Κακόν, ἔφη. Διὰ
[341]   δοκεῖς οὐ μανθάνειν ὅτι καὶ  τὸ   χαλεπὸν" τοῦτο ἴσως οὐχ οὕτως
[358]   ἀμαθίαν ἆρα τὸ τοιόνδε λέγετε,  τὸ   ψευδῆ ἔχειν δόξαν καὶ ἐψεῦσθαι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Ugo BRATELLI (NIMISPAUCI)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/05/2006