Pages |
[318] |
βελτίων
ἂν
γένοιο.
ἀλλὰ
μὴ
|
οὕτως, |
ἀλλ´
ὥσπερ
ἂν
εἰ
αὐτίκα |
[330] |
ἔσται.
τί
δὲ
σύ;
οὐχ
|
οὕτως |
ἂν
ἀποκρίναιο;
Πάνυ
μὲν
οὖν, |
[361] |
φανῆναι
αὐτὸ
ἢ
ἐπιστήμην·
καὶ
|
οὕτως |
ἂν
ἥκιστα
εἴη
διδακτόν.
ἐγὼ |
[337] |
τε
καὶ
ἐχθροὶ
ἀλλήλοις—
καὶ
|
οὕτως |
ἂν
καλλίστη
ἡμῖν
ἡ
συνουσία |
[323] |
ἢ
σμικροὺς
ἢ
ἀσθενεῖς
τίς
|
οὕτως
|
ἀνόητος
ὥστε
τι
τούτων
ἐπιχειρεῖν |
[345] |
αὐτὸ
τοῦτο
εἰρημένον.
οὐ
γὰρ
|
οὕτως
|
ἀπαίδευτος
ἦν
Σιμωνίδης,
ὥστε
τούτους |
[331] |
μοι
δοκεῖ,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
οὕτως |
ἁπλοῦν
(εἶναι,
ὥστε
συγχωρῆσαι
τήν |
[351] |
οὐκ
εὖ
ἄν
σοι
δοκεῖ
|
οὕτως |
βεβιωκέναι;
Ἔμοιγ´,
ἔφη.
Τὸ
μὲν |
[320] |
ὑπέλαβον
τῶν
παρακαθημένων
ὁποτέρως
βούλοιτο
|
οὕτως |
διεξιέναι.
Δοκεῖ
τοίνυν
μοι,
ἔφη, |
[312] |
τὴν
τῶν
εἰκόνων,
καὶ
τἆλλα
|
οὕτως. |
εἰ
δέ
τις
ἐκεῖνο
ἔροιτο, |
[344] |
ἐπιόντα
πάντα
τούτῳ
μαρτυρεῖ,
ὅτι
|
οὕτως |
εἴρηται.
πολλὰ
μὲν
γὰρ
ἔστι |
[337] |
γὰρ
οἱ
λέγοντες
μάλιστ´
ἂν
|
οὕτως |
ἐν
ἡμῖν
τοῖς
ἀκούουσιν
εὐδοκιμοῖτε |
[327] |
ἔχει—
ἔχει
δὲ
μάλιστα
πάντων
|
οὕτως— |
ἐνθυμήθητι
ἄλλο
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
ὁτιοῦν
|
[321] |
(αὐτῷ
αὐτὰ
ἔσῳζεν·
καὶ
τἆλλα
|
οὕτως |
ἐπανισῶν
ἔνεμεν.
ταῦτα
δὲ
ἐμηχανᾶτο |
[318] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἡμερῶν
ἑκάστης
|
οὕτως |
ἐπιδώσει
εἰς
τί,
ὦ
Πρωταγόρα, |
[314] |
μὴ
ἀτελὴς
γένοιτο,
ἀλλὰ
διαπερανάμενοι
|
οὕτως |
ἐσίοιμεν,
στάντες
ἐν
τῷ
προθύρῳ
|
[337] |
αὖ
οἱ
ἀκούοντες
μάλιστ´
ἂν
|
οὕτως |
εὐφραινοίμεθα,
οὐχ
ἡδοίμεσθα—
εὐφραίνεσθαι
μὲν |
[330] |
τῷ
παραδείγματί
γε
ἔοικε;
Ἀλλ´
|
οὕτως, |
ἔφη,
ἔχει,
ὦ
Σώκρατες.
Καὶ |
[319] |
ὅτι
τὸ
κοινὸν
τῆς
πόλεως
|
οὕτως |
ἔχει,
ἀλλὰ
ἰδίᾳ
ἡμῖν
οἱ |
[330] |
αὐτοῦ;
ἢ
δῆλα
δὴ
ὅτι
|
οὕτως |
ἔχει,
εἴπερ
τῷ
παραδείγματί
γε |
[340] |
μεῖζον
τὸ
νόσημα
ποιῶ.
Ἀλλ´
|
οὕτως |
ἔχει,
ἔφη.
Πῶς
δή;
ἦν |
[327] |
εἰ
γὰρ
δὴ
ὃ
λέγω
|
οὕτως |
ἔχει—
ἔχει
δὲ
μάλιστα
πάντων |
[356] |
καὶ
ἐκείνῳ.
Ὅτε
δὴ
τοῦτο
|
οὕτως |
ἔχει,
τόδε
μοι
ἀποκρίνασθε,
φήσω. |
[341] |
Πρωταγόρας,
Πολλοῦ
γε
δεῖ,
ἔφη,
|
οὕτως |
ἔχειν,
ὦ
Πρόδικε·
ἀλλ´
ἐγὼ |
[352] |
πρὸς
τὴν
σκέψιν·
θεασάμενος
ὅτι
|
οὕτως |
ἔχεις
πρὸς
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ |
[333] |
ἀποκρίνεσθαι·
ἐπειδὴ
οὖν
ἑώρων
αὐτὸν
|
οὕτως |
ἔχοντα,
εὐλαβούμενος
ἠρέμα
ἠρόμην.
~Πότερον, |
[330] |
τὰ
τῆς
ἀρετῆς
μόρια
εἶναι
|
οὕτως |
ἔχοντα
πρὸς
ἄλληλα,
ὡς
οὐκ |
[355] |
ἀκούετε.
φημὶ
γὰρ
ὑμῖν
τούτου
|
οὕτως |
ἔχοντος
γελοῖον
τὸν
λόγον
γίγνεσθαι, |
[328] |
ὡς
διδακτὸν
ἀρετὴ
καὶ
Ἀθηναῖοι
|
οὕτως |
ἡγοῦνται,
καὶ
ὅτι
οὐδὲν
θαυμαστὸν |
[327] |
ἰδιώτας
καὶ
μηδὲν
αὐλήσεως
ἐπαΐοντας.
|
οὕτως
|
οἴου
καὶ
νῦν,
ὅστις
σοι |
[359] |
λέγεις,
καὶ
ἀεὶ
ἔμοιγε
δοκεῖ
|
οὕτως. |
Ὀρθῶς
γε,
ἔφην
ἐγώ.
~(ἀλλὰ |
[338] |
βελτιόνων
ἐπιστατεῖν,
εἴτε
ὅμοιος,
οὐδ´
|
οὕτως |
ὀρθῶς·
ὁ
γὰρ
ὅμοιος
ἡμῖν |
[319] |
τοὺς
ναυπηγούς,
καὶ
τἆλλα
πάντα
|
οὕτως, |
(ὅσα
ἡγοῦνται
μαθητά
τε
καὶ |
[351] |
αὖθις
αὖ
τὰ
ἀνιαρὰ
ὡσαύτως
|
οὕτως |
οὐ
καθ´
ὅσον
ἀνιαρά,
κακά; |
[332] |
ἔχειν
ἀλλήλοις;
~Οὐ
πάνυ,
(ἔφη,
|
οὕτως, |
οὐ
μέντοι
οὐδὲ
αὖ
ὡς |
[331] |
ἀποκρίνεσθαι,
ἢ
καὶ
σοὶ
συνδοκεῖ
|
οὕτως. |
Οὐ
πάνυ
μοι
δοκεῖ,
ἔφη, |
[341] |
τὸ
χαλεπὸν"
τοῦτο
ἴσως
οὐχ
|
οὕτως |
Σιμωνίδης
ὑπελάμβανεν
ὥσπερ
σὺ
ὑπολαμβάνεις, |
[318] |
σύ,
καίπερ
τηλικοῦτος
ὢν
καὶ
|
οὕτως |
σοφός,
εἴ
τίς
σε
διδάξειεν |
[359] |
δεινά;
Λέγεται
δή,
ὦ
Σώκρατες,
|
οὕτως |
ὑπὸ
τῶν
ἀνθρώπων.
Ἀληθῆ,
ἔφην |
[351] |
οἶδα,
ὦ
Σώκρατες,
ἔφη,
ἁπλῶς
|
οὕτως, |
ὡς
σὺ
ἐρωτᾷς,
(εἰ
ἐμοὶ |
[335] |
μηδέποτε
ἐπιλιπεῖν,
~καὶ
αὖ
βραχέα
|
(οὕτως |
ὥστε
μηδένα
σοῦ
ἐν
βραχυτέροις |
[334] |
καὶ
μακρὰ
λέγειν,
ἐὰν
βούλῃ,
|
οὕτως |
ὥστε
τὸν
λόγον
μηδέποτε
ἐπιλιπεῖν, |