Pages |
[322] |
εἶχον,
ἧς
μέρος
πολεμική—
ἐζήτουν
|
δὴ |
ἁθροίζεσθαι
καὶ
σῴζεσθαι
κτίζοντες
πόλεις· |
[321] |
δυνάμεις
εἰς
τὰ
ἄλογα·
λοιπὸν
|
δὴ |
ἀκόσμητον
ἔτι
αὐτῷ
ἦν
τὸ |
[317] |
πάντες
συνεκαθεζόμεθα,
ὁ
Πρωταγόρας,
Νῦν
|
δὴ
|
ἄν,
ἔφη,
λέγοις,
ὦ
Σώκρατες, |
[355] |
τῆς
ἡδονῆς
τὸ
ἀγαθόν—
ἐκείνῳ
|
δὴ |
ἀποκρινώμεθα
καὶ
λέγωμεν
ὅτι
Ἡττώμενος |
[343] |
πεποίηκεν,
ὥς
μοι
φαίνεται.
Ἐπισκεψώμεθα
|
δὴ |
αὐτὸ
κοινῇ
ἅπαντες,
εἰ
ἄρα |
[338] |
ὥστε
ἐκ
(περιττοῦ
ᾑρήσεται.
ἀλλὰ
|
δὴ |
βελτίονα
ἡμῶν
αἱρήσεσθε.
τῇ
μὲν |
[347] |
ἐρωτᾶν,
ἀποκρίνεσθαι
Σωκράτη,
εἰ
δὲ
|
δὴ |
βούλεται
Σωκράτει
ἀποκρίνεσθαι,
ἐρωτᾶν
τὸν |
[321] |
ἢ
χρησίμην
γενέσθαι—
καὶ
οὕτω
|
δὴ |
δωρεῖται
ἀνθρώπῳ.
τὴν
μὲν
οὖν |
[349] |
ἔσθ´
ὅπως
οὔ.
καὶ
νῦν
|
δὴ |
ἐγὼ
ἐκεῖνα,
ἅπερ
τὸ
πρῶτον
|
[352] |
ἀλλὰ
ἄλλα
πράττειν·
καὶ
ὅσους
|
δὴ |
ἐγὼ
ἠρόμην
ὅτι
ποτε
αἴτιόν |
[328] |
προβιβάσαι
εἰς
ἀρετήν,
ἀγαπητόν.
ὧν
|
δὴ |
ἐγὼ
οἶμαι
εἷς
εἶναι,
καὶ |
[348] |
ἐρωτᾶν
αὑτὸν
ὡς
ἀποκρινούμενος.
Εἶπον
|
δὴ |
ἐγώ·
Ὦ
Πρωταγόρα,
μὴ
οἴου |
[361] |
καὶ
περὶ
σοῦ
πρὸς
πολλοὺς
|
δὴ |
εἴρηκα
ὅτι
ὧν
ἐντυγχάνω
πολὺ |
[343] |
σαυτόν
καὶ
Μηδὲν
ἄγαν.
τοῦ
|
δὴ |
ἕνεκα
ταῦτα
λέγω;
ὅτι
οὗτος |
[358] |
τε
καὶ
Πρόδικε
(κοινὸς
γὰρ
|
δὴ |
ἔστω
ὑμῖν
ὁ
λόγος)
πότερον |
[357] |
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων·
ὑμεῖς
δὲ
|
δὴ |
ἔφατε
τὴν
ἡδονὴν
πολλάκις
κρατεῖν |
[357] |
Εἶεν,
ὦ
ἄνθρωποι·
ἐπεὶ
δὲ
|
δὴ
|
ἡδονῆς
τε
καὶ
λύπης
ἐν |
[328] |
τι,
ἐπιθυμῶν
ἀκούειν·
ἐπεὶ
δὲ
|
δὴ |
ᾐσθόμην
ὅτι
τῷ
ὄντι
πεπαυμένος |
[322] |
οἱ
ἄλλοι
δημιουργοί·
καὶ
δίκην
|
δὴ |
καὶ
αἰδῶ
(οὕτω
θῶ
ἐν |
[339] |
καὶ
ἐρωτώμενον
λόγον
δοῦναι.
καὶ
|
δὴ
|
καὶ
νῦν
ἔσται
τὸ
ἐρώτημα |
[345] |
κακὰ
ποιοῦντες
ἄκοντες
ποιοῦσιν·
καὶ
|
δὴ |
καὶ
ὁ
Σιμωνίδης
οὐχ
ὃς |
[348] |
εἰκὸς
σκοπεῖσθαι
τὸν
ἐπιεικῆ,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
περὶ
ἀρετῆς.
τίνα
γὰρ |
[314] |
τε
καὶ
κινδυνεύῃς.
καὶ
γὰρ
|
δὴ |
καὶ
πολὺ
μείζων
κίνδυνος
ἐν |
[318] |
ἂν
ὅτι
εἰς
αὔλησιν·
οὕτω
|
δὴ |
καὶ
σὺ
εἰπὲ
τῷ
νεανίσκῳ |
[315] |
διεξῄει
τὰ
ἐρωτώμενα.
Καὶ
μὲν
|
δὴ |
καὶ
Τάνταλόν
γε
εἰσεῖδον—
ἐπεδήμει
|
[343] |
φιλοσοφίας,
βραχυλογία
τις
Λακωνική·
καὶ
|
δὴ |
καὶ
τοῦ
Πιττακοῦ
ἰδίᾳ
περιεφέρετο |
[346] |
οὐχ
ἑκών,
ἀλλ´
ἀναγκαζόμενος.
ταῦτα
|
δὴ |
καὶ
τῷ
Πιττακῷ
λέγει
ὅτι |
[324] |
ὥς
γέ
μοι
(φαίνεται.
Ἔτι
|
δὴ |
λοιπὴ
ἀπορία
ἐστίν,
ἣν
ἀπορεῖς |
[333] |
τοῦ
προσώπου
μόρια;
πότερον
οὖν
|
δὴ |
λύσωμεν;
οὗτοι
γὰρ
οἱ
λόγοι |
[352] |
ὀρθῶς
λέγουσιν
οἱ
ἄνθρωποι.
Ἴθι
|
δὴ |
μετ´
ἐμοῦ
ἐπιχείρησον
πείθειν
τοὺς |
[358] |
ἀποκεκριμένοι
ἂν
ἦμεν·
ὑμᾶς
δὲ
|
δὴ |
μετὰ
Πρωταγόρου
ἐρωτῶ,
ὦ
Ἱππία |
[327] |
οὐδένα
δεῖ
ἰδιωτεύειν.
εἰ
γὰρ
|
δὴ |
ὃ
λέγω
οὕτως
ἔχει—
ἔχει |
[309] |
ὦ
Σώκρατες,
φαίνῃ;
ἢ
δῆλα
|
δὴ |
ὅτι
ἀπὸ
κυνηγεσίου
τοῦ
περὶ |
[330] |
ἡ
δύναμις
αὐτοῦ;
ἢ
δῆλα
|
δὴ |
ὅτι
οὕτως
ἔχει,
εἴπερ
τῷ |
[321] |
σωτηρίαν
τῷ
γένει
πορίζων.
ἅτε
|
δὴ |
οὖν
οὐ
πάνυ
τι
σοφὸς |
[355] |
ἡδεῖ
τε
(καὶ
ἀνιαρῷ.
θέμενοι
|
δὴ |
οὕτω
λέγωμεν
ὅτι
Γιγνώσκων
ὁ
|
[343] |
ἐν
Δελφοῖς,
γράψαντες
ταῦτα
ἃ
|
δὴ |
πάντες
ὑμνοῦσιν,
Γνῶθι
σαυτόν
καὶ |
[328] |
αὐτὴν
ταύτην
τὴν
τέχνην
ἣν
|
δὴ |
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
μεμαθήκασιν,
καθ´ |
[322] |
ἐκ
γῆς
τροφὰς
ηὕρετο.
οὕτω
|
δὴ |
παρεσκευασμένοι
κατ´
ἀρχὰς
(ἄνθρωποι
ᾤκουν |
[324] |
ἐναντίον
τῆς
πολιτικῆς
ἀρετῆς·
ἔνθα
|
δὴ
|
πᾶς
παντὶ
θυμοῦται
καὶ
νουθετεῖ, |
[359] |
πρῶτον
παντάπασι·
τότε
μὲν
γὰρ
|
δὴ |
πέντε
ὄντων
μορίων
τῆς
ἀρετῆς |
[324] |
ἀγαθοὶ
οὐδενὸς
βελτίους
ποιοῦσιν.
τούτου
|
δὴ |
πέρι,
ὦ
Σώκρατες,
οὐκέτι
μῦθόν
|
[311] |
ἦν
δ´
ἐγώ·
(παρὰ
δὲ
|
δὴ |
Πρωταγόραν
νῦν
ἀφικόμενοι
ἐγώ
τε |
[312] |
γάρ;
Ναί.
Εἶεν·
ὁ
δὲ
|
δὴ |
σοφιστὴς
περὶ
τίνος
δεινὸν
ποιεῖ |
[355] |
Ταῦτα
μὲν
οὖν
οὕτω.
μεταλάβωμεν
|
δὴ |
τὰ
ὀνόματα
πάλιν
τὸ
ἡδύ |
[356] |
λέγειν.
Συνεδόκει
καὶ
ἐκείνῳ.
Ὅτε
|
δὴ |
τοῦτο
οὕτως
ἔχει,
τόδε
μοι |
[342] |
καὶ
βραχείας
ἀναβολὰς
φοροῦσιν,
ὡς
|
δὴ |
τούτοις
κρατοῦντας
τῶν
Ἑλλήνων
τοὺς |
[359] |
~Ἐδόκει
(καὶ
ταῦτα
πᾶσιν.
Οὕτω
|
δὴ |
τούτων
ὑποκειμένων,
ἦν
δ´
ἐγώ, |
[320] |
δεδιὼς
περὶ
αὐτοῦ
μὴ
διαφθαρῇ
|
δὴ |
ὑπὸ
Ἀλκιβιάδου,
ἀποσπάσας
ἀπὸ
τούτου, |
[318] |
ἐπιδώσει,
εἰ
αὐτὸν
ἐπανέροιτο·
Τί
|
δὴ |
φῂς
βελτίω
ἔσεσθαι
καὶ
εἰς |
[312] |
τίς
σε
προσέροιτο·
~(Αὐτὸς
δὲ
|
δὴ |
ὡς
τίς
γενησόμενος
ἔρχῃ
παρὰ |
[332] |
(βραδέως;
Ἔφη.
Καὶ
εἴ
τι
|
δὴ |
ὡσαύτως
πράττεται,
ὑπὸ
τοῦ
αὐτοῦ |