Pages
[311]	τίς δὲ γενησόμενος αὐτός; Δῆλον	ὅτι	ἀγαλματοποιός. Εἶεν, ἦν δ´ ἐγώ·
[333]	σοι δοκεῖ ἀδικῶν (ἄνθρωπος σωφρονεῖν,	ὅτι	ἀδικεῖ; Αἰσχυνοίμην ἂν ἔγωγ´, ἔφη,
[323]	ἀρετῇ, ἐάν τινα καὶ εἰδῶσιν	ὅτι	ἄδικός ἐστιν, ἐὰν οὗτος αὐτὸς
[333]	δ´ εὖ φρονεῖν εὖ βουλεύεσθαι,	ὅτι	ἀδικοῦσιν; Ἔστω, ἔφη. Πότερον, ἦν
[359]	ἔλεγες τοῖς λόγοις ἀπεδείχθη ἄρτι	ὅτι	ἀδύνατον. Καὶ τοῦτο, ἔφην ἐγώ,
[338]	ἐδέοντο ἐπιστάτην. εἶπον οὖν ἐγὼ	ὅτι	αἰσχρὸν εἴη βραβευτὴν ἑλέσθαι τῶν
[356]	ἧττον. εἰ γάρ τις λέγοι	ὅτι	Ἀλλὰ πολὺ διαφέρει, ὦ Σώκρατες,
[357]	οὖν τότε εὐθὺς ὑμῖν εἴπομεν	ὅτι	Ἀμαθία, κατεγελᾶτε ἂν ἡμῶν· νῦν
[357]	ἐπιστήμης ἴστε που καὶ αὐτοὶ	ὅτι	ἀμαθίᾳ πράττεται. ὥστε τοῦτ´ ἐστὶν
[346]	ἐγκαλῶσιν οἱ ἄνθρωποι μηδ´ ὀνειδίζωσιν	ὅτι	ἀμελοῦσιν, ὥστε ἔτι μᾶλλον ψέγειν
[353]	τῶν πολλῶν δόξαν ἀνθρώπων, οἳ	ὅτι	ἂν τύχωσι τοῦτο λέγουσιν; (Οἶμαι,
[356]	~ἡττώμενος (ὑπὸ τῶν ἡδέων, δῆλον	ὅτι	ἀναξίων ὄντων νικᾶν. καὶ τίς
[339]	τὸν Κρέοντος ὑὸν τοῦ Θετταλοῦ	ὅτι—	(ἄνδρ´ ἀγαθὸν μὲν ἀλαθέως γενέσθαι
[340]	Σιμωνίδης τὴν ἑαυτοῦ γνώμην ἀπεφήνατο,	ὅτι	ἄνδρα (ἀγαθὸν ἀληθείᾳ γενέσθαι χαλεπὸν
[343]	ἂν φανείη, εἰ βουλόμενος λέγειν	ὅτι	ἄνδρα ἀγαθὸν γενέσθαι χαλεπόν, (ἔπειτα
[355]	τοῖς αὐτοῖς τούτοις, καὶ λέγωμεν	ὅτι	Ἄνθρωπος πράττει— τότε μὲν ἐλέγομεν
[355]	δὲ λέγωμεν τὰ ἀνιαρά, γιγνώσκων	ὅτι	ἀνιαρά ἐστιν, ~ἡττώμενος (ὑπὸ τῶν
[309]	Σώκρατες, φαίνῃ; ἢ δῆλα δὴ	ὅτι	ἀπὸ κυνηγεσίου τοῦ περὶ τὴν
[355]	κακά, ἢ ἀξίων; φήσομεν δῆλον	ὅτι	ἀποκρινόμενοι, ὅτι Οὐκ ἀξίων ὄντων·
[361]	εἰ φωνὴν λάβοι, εἰπεῖν ἂν	ὅτι	Ἄτοποί γ´ ἐστέ, ὦ Σώκρατές
[346]	γὰρ ἂν εἴη πολλαχῇ— ἀλλ´	ὅτι	αὐτὸς καὶ τὰ μέσα ἀποδέχεται
[318]	ἅπερ σοῦ, ἐπανέροιτο αὐτὸν εἰς	ὅτι	βελτίων καθ´ ἡμέραν ἔσται συγγιγνόμενος
[310]	τοὺς θεούς, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	γε μόνος ἐστὶ σοφός, ἐμὲ
[341]	τῷ σαυτοῦ λόγῳ βοηθεῖν. ἐπεὶ	ὅτι	γε Σιμωνίδης οὐ λέγει τὸ
[344]	ὡς ἂν εἰ λέγοι λόγον,	ὅτι	γενέσθαι μὲν ἄνδρα ἀγαθὸν χαλεπὸν
[355]	ἀνιαρῷ. θέμενοι δὴ οὕτω λέγωμεν	ὅτι	Γιγνώσκων ὁ ἄνθρωπος τὰ κακὰ
[355]	ἐκπληττόμενος· καὶ αὖθις αὖ λέγετε	ὅτι	γιγνώσκων ὁ ἄνθρωπος τἀγαθὰ πράττειν
[323]	παντὶ μετεῖναι αὐτῆς, ταῦτα λέγω·	ὅτι	δὲ αὐτὴν οὐ φύσει ἡγοῦνται
[357]	ἐστὶν αὕτη, εἰς αὖθις σκεψόμεθα·	ὅτι	δὲ ἐπιστήμη ἐστίν, τοσοῦτον ἐξαρκεῖ
[330]	Τὰ μὲν ἄλλα ὀρθῶς ἤκουσας,	ὅτι	δὲ καὶ ἐμὲ οἴει εἰπεῖν
[312]	(θεραπεῦσαι ἀνδρί, ὡς φῄς, σοφιστῇ·	ὅτι	δέ ποτε ὁ σοφιστής ἐστιν,
[324]	σκυτοτόμου συμβουλεύοντος τὰ πολιτικά, καὶ	ὅτι	διδακτὸν καὶ παρασκευαστὸν ἡγοῦνται ἀρετήν,
[330]	ἐγὼ μὲν ἂν αὐτῷ ἀποκριναίμην	ὅτι	δίκαιον· σὺ δὲ τίν´ ἂν
[310]	καὶ δῆτα μέλλων σοι φράζειν	ὅτι	διωξοίμην αὐτόν, ὑπό τινος ἄλλου
[349]	πάντων τούτων. ὧδε δὲ γνώσῃ	ὅτι	ἐγὼ ἀληθῆ λέγω· εὑρήσεις γὰρ
[342]	καὶ γυναῖκες. γνοῖτε δ´ ἂν	ὅτι	ἐγὼ ταῦτα ἀληθῆ λέγω καὶ
[346]	δὴ καὶ τῷ Πιττακῷ λέγει	ὅτι	Ἐγώ, (ὦ Πιττακέ, οὐ διὰ
[343]	φιλότιμος ὢν ἐπὶ σοφίᾳ, ἔγνω	ὅτι	εἰ καθέλοι τοῦτο τὸ ῥῆμα
[346]	οὐ διὰ ταῦτά σε ψέγω,	ὅτι	εἰμὶ φιλόψογος, ἐπεὶ— ἔμοιγ´ ἐξαρκεῖ
[345]	τοῦ ᾄσματος πρὸς τοῦτο τείνει,	(ὅτι	εἶναι μὲν ἄνδρα ἀγαθὸν οὐχ
[318]	ἔσται συγγιγνόμενος ἐκείνῳ, εἴποι ἂν	ὅτι	εἰς αὔλησιν· οὕτω δὴ καὶ
[354]	ἐστι δι´ ἄλλο τι ἢ	ὅτι	εἰς ἡδονὰς ἀποτελευτᾷ καὶ λυπῶν
[353]	ἡδύ ἐστιν ἕκαστον αὐτῶν, ἢ	ὅτι	εἰς τὸν ὕστερον χρόνον νόσους
[354]	ἐσχάτας παρέχει καὶ ἀλγηδόνας, ἢ	ὅτι	εἰς τὸν ὕστερον χρόνον ὑγίειαί
[360]	χαριοῦμαι οὖν σοι, καὶ λέγω	ὅτι	ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἀδύνατόν μοι
[318]	αὐτοῦ ταὐτὰ ταῦτα ἅπερ σοῦ,	ὅτι	ἑκάστης ἡμέρας συνὼν αὐτῷ βελτίων
[332]	ἀφροσύνη σωφροσύνης; Φαίνεται. Μέμνησαι οὖν	ὅτι	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ὡμολόγηται ἡμῖν
[354]	κατὰ τόδε ἀγαθὰ αὐτὰ καλεῖτε,	ὅτι	ἐν τῷ παραχρῆμα ὀδύνας τὰς
[329]	γ´, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἀποκρίνασθαι,	ὅτι	ἑνὸς ὄντος τῆς ἀρετῆς μόριά
[317]	τῷ Ἱππίᾳ ἐνδείξασθαι καὶ καλλωπίσασθαι	ὅτι	ἐρασταὶ (αὐτοῦ ἀφιγμένοι εἶμεν— Τί
[351]	τὸν ἄλλον βίον τὸν ἐμόν,	ὅτι	ἔστι μὲν ἃ τῶν ἡδέων
[341]	ἂν εἰ ἤκουεν αὐτοῦ λέγοντος	ὅτι	ἐστὶν κακὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι. Ἀλλὰ
[361]	ἐξελθεῖν καὶ ἐπὶ τὴν ἀρετὴν	ὅτι	ἔστιν, καὶ πάλιν ἐπισκέψασθαι περὶ
[318]	τοῦ νεανίσκου. ~(Καὶ ἐγὼ εἶπον	ὅτι	Ἡ αὐτή μοι ἀρχή ἐστιν,
[345]	ἀγαθὸν ποιεῖ εἰς γράμματα; δῆλον	ὅτι	ἡ τούτων μάθησις. τίς δὲ
[345]	εὐπραγία ἀγαθὸν ἰατρὸν ποιεῖ; δῆλον	ὅτι	ἡ τῶν καμνόντων τῆς θεραπείας
[324]	νοῦν ἔχων καὶ τούτου ἕνεκα,	ὅτι	ἠδίκησεν, ὅστις (μὴ ὥσπερ θηρίον
[310]	ἀναπαύεσθαι, τότε μοι ἁδελφὸς λέγει	ὅτι	ἥκει Πρωταγόρας. καὶ ἔτι μὲν
[331]	ἐῴης, ταὐτὰ ἂν ταῦτα ἀποκρινοίμην,	ὅτι	ἤτοι ταὐτόν γ´ ἐστιν δικαιότης
[355]	ἐκείνῳ δὴ ἀποκρινώμεθα καὶ λέγωμεν	ὅτι	Ἡττώμενος Ὑπὸ τίνος; φήσει. Τοῦ
[341]	μετὰ τοῦτο ῥῆμα· λέγει γὰρ	ὅτι—	θεὸς ἂν μόνος τοῦτ´ ἔχοι
[339]	ταὐτὰ λέγοντα αὑτῷ μέμφεται, δῆλον	ὅτι	καὶ ἑαυτὸν μέμφεται, ὥστε ἤτοι
[341]	Πρόδικε· ἀλλ´ ἐγὼ εὖ οἶδ´	ὅτι	καὶ Σιμωνίδης τὸ χαλεπὸν" ἔλεγεν
[341]	νῦν μοι δοκεῖς οὐ μανθάνειν	ὅτι	καὶ τὸ χαλεπὸν" τοῦτο ἴσως
[355]	Γιγνώσκων ὁ ἄνθρωπος τὰ κακὰ	ὅτι	κακά ἐστιν, ὅμως αὐτὰ ποιεῖ.
[355]	πολλάκις γιγνώσκων τὰ κακὰ ἄνθρωπος	ὅτι	κακά ἐστιν, ὅμως πράττει αὐτά,
[355]	εἰ πράττει τις κακά, γιγνώσκων	ὅτι	κακά ἐστιν, οὐ δέον αὐτὸν
[353]	ὅμως δ´ ἂν κακὰ ἦν,	ὅτι	μαθόντα χαίρειν ποιεῖ καὶ ὁπῃοῦν;
[325]	ὡς θαυμασίως γίγνονται οἱ ἀγαθοί.	ὅτι	μὲν γὰρ διδακτὸν αὐτὸ ἡγοῦνται
[357]	ἧς τὸ πρόσθεν ἔτι ὡμολογήκατε	ὅτι	μετρητικῆς· ἡ δὲ ἐξαμαρτανομένη πρᾶξις
[314]	τε ἐδεστέον ἢ ποτέον καὶ	ὅτι	μή, καὶ ὁπόσον καὶ ὁπότε·
[339]	χαλεπὸν φάτ´ ἐσθλὸν ἔμμεναι. ἐννοεῖς	ὅτι	ὁ αὐτὸς οὗτος καὶ τάδε
[329]	τῇ ψυχῇ ἀποπλήρωσον. ἔλεγες γὰρ	ὅτι	ὁ Ζεὺς τὴν δικαιοσύνην καὶ
[350]	τὰ (φρέατα κολυμβῶσιν θαρραλέως; Ἔγωγε,	ὅτι	οἱ κολυμβηταί. Πότερον διότι ἐπίστανται
[352]	λέγων καὶ ἀληθῆ. οἶσθα οὖν	ὅτι	οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐμοί
[324]	ποτε δύναται, αὐτό σε διδάξει	ὅτι	οἵ γε ἄνθρωποι ἡγοῦνται παρασκευαστὸν
[331]	γ´ ἐστιν δικαιότης ὁσιότητι ἢ	ὅτι	ὁμοιότατον, καὶ μάλιστα πάντων ἥ
[361]	καὶ Πρωταγόρα· σὺ μὲν λέγων	ὅτι	οὐ διδακτόν ἐστιν ἀρετὴ ἐν
[353]	Πρωταγόρα, ἄλλο τι ἀποκρίνασθαι ἢ	ὅτι	οὐ κατὰ τὴν αὐτῆς τῆς
[350]	με τότε ἤρου, εἶπον ἂν	ὅτι	(οὐ πάντες— τοὺς δὲ ἀνδρείους
[314]	Ὦ ἄνθρωποι, ἔφη, οὐκ ἀκηκόατε	ὅτι	οὐ σχολὴ αὐτῷ; Ἀλλ´ ὠγαθέ,
[344]	καθαιρεῖ ἐν πλοίου ἀρχῇ; δῆλον	ὅτι	οὐ τὸν ἰδιώτην· ὁ μὲν
[319]	τοῦτο ἐπιπλήττει ὥσπερ τοῖς πρότερον,	ὅτι	οὐδαμόθεν μαθών, οὐδὲ ὄντος διδασκάλου
[345]	ἂν γένοιτο κακῶς πράξας, δῆλον	ὅτι	οὐδὲ κακὸς ἰατρός. οὕτω καὶ
[345]	γὰρ σχεδόν τι οἶμαι τοῦτο,	ὅτι	οὐδεὶς τῶν (σοφῶν ἀνδρῶν ἡγεῖται
[339]	σοι διεξέλθω; Καὶ ἐγὼ εἶπον	ὅτι	Οὐδὲν δεῖ· ἐπίσταμαί τε γάρ,
[328]	καὶ Ἀθηναῖοι οὕτως ἡγοῦνται, καὶ	ὅτι	οὐδὲν θαυμαστὸν τῶν ἀγαθῶν πατέρων
[356]	ἄν, ταῦτα, ὦ ἄνθρωποι; οἶδ´	ὅτι	οὐκ ἂν ἔχοιεν ἄλλως λέγειν.
[361]	καὶ πάνυ· καὶ λέγω γε	ὅτι	οὐκ ἂν θαυμάζοιμι εἰ τῶν
[355]	ἀξίων; φήσομεν δῆλον ὅτι ἀποκρινόμενοι,	ὅτι	Οὐκ ἀξίων ὄντων· οὐ γὰρ
[348]	ἀλλ´ ἤτοι διαλεγέσθω ἢ εἰπέτω	ὅτι	οὐκ ἐθέλει διαλέγεσθαι, ἵνα τούτῳ
[335]	ταῖς (ἀποκρίσεσιν ταῖς ἔμπροσθεν, καὶ	ὅτι	οὐκ ἐθελήσοι ἑκὼν εἶναι ἀποκρινόμενος
[335]	Ἕλλησιν. Καὶ ἐγώ— ἔγνων γὰρ	ὅτι	οὐκ ἤρεσεν αὐτὸς αὑτῷ ταῖς
[353]	ἴσως γὰρ ἂν λεγόντων ἡμῶν	ὅτι	Οὐκ ὀρθῶς λέγετε, ὦ ἄνθρωποι,
[343]	χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι, ἀμφισβητοῦντα εἰπεῖν	ὅτι	Οὔκ, ἀλλὰ γενέσθαι μὲν χαλεπὸν
[318]	ἐπιθυμίᾳ ὢν τῆς σῆς συνουσίας·	ὅτι	οὖν αὐτῷ ἀποβήσεται, ἐάν σοι
[312]	περὶ ζωγράφων καὶ περὶ τεκτόνων,	ὅτι	οὗτοί εἰσιν οἱ τῶν σοφῶν
[343]	τοῦ δὴ ἕνεκα ταῦτα λέγω;	ὅτι	οὗτος ὁ τρόπος ἦν τῶν
[344]	τὰ ἐπιόντα πάντα τούτῳ μαρτυρεῖ,	ὅτι	οὕτως εἴρηται. πολλὰ μὲν γὰρ
[330]	δύναμις αὐτοῦ; ἢ δῆλα δὴ	ὅτι	οὕτως ἔχει, εἴπερ τῷ παραδείγματί
[352]	ποθῶ πρὸς τὴν σκέψιν· θεασάμενος	ὅτι	οὕτως ἔχεις πρὸς τὸ ἀγαθὸν
[319]	ἔπειτα συμβουλεύειν ἐπιχειρεῖ· δῆλον γὰρ	ὅτι	οὐχ ἡγοῦνται διδακτὸν εἶναι. μὴ
[336]	ἐγὼ ἐγγυῶμαι μὴ ἐπιλήσεσθαι, οὐχ	ὅτι	παίζει καί φησιν ἐπιλήσμων εἶναι.
[345]	ἑκόντα ἐργάζεσθαι, ἀλλ´ εὖ ἴσασιν	ὅτι	πάντες οἱ τὰ αἰσχρὰ καὶ
[344]	ὅλον διεξέλθωμεν καὶ τὴν βούλησιν,	ὅτι	παντὸς μᾶλλον ἔλεγχός ἐστιν τοῦ
[313]	φίλων χρήματα, ὡς ἤδη διεγνωκὼς	ὅτι	πάντως συνεστέον Πρωταγόρᾳ, ὃν οὔτε
[312]	τίνος δεινὸν ποιεῖ λέγειν; Δῆλον	ὅτι	περὶ οὗπερ καὶ ἐπίστασθαι; Εἰκός
[355]	τὸν λόγον γίγνεσθαι, ὅταν λέγητε	ὅτι	πολλάκις γιγνώσκων τὰ κακὰ ἄνθρωπος
[359]	ἀμαθεστάτους, ἀνδρειοτάτους δέ· ᾧ γνώσῃ	ὅτι	πολὺ διαφέρει ἡ ἀνδρεία τῶν
[336]	καὶ ἕπεσθαι, ~(εἴποιμι ἄν σοι	ὅτι	πολὺ σοῦ μᾶλλον ἐγὼ ἐμαυτοῦ
[353]	ἀφροδισίων κρατούμενοι ἡδέων ὄντων, γιγνώσκοντες	ὅτι	πονηρά ἐστιν, ὅμως αὐτὰ πράττειν;
[313]	δ´ ὀνομάζεις, τὸν δὲ σοφιστὴν	ὅτι	ποτ´ ἔστιν φαίνῃ ἀγνοῶν, ᾧ
[352]	καὶ ὅσους δὴ ἐγὼ ἠρόμην	ὅτι	ποτε αἴτιόν ἐστι τούτου, ὑπὸ
[339]	ἔσκεμμαι ἱκανῶς. Οἶσθα οὖν, ἔφη,	ὅτι	προϊόντος τοῦ ᾄσματος λέγει που—
[318]	εἴποι ἂν αὐτῷ ὁ Ζεύξιππος	ὅτι	πρὸς γραφικήν· κἂν εἰ Ὀρθαγόρᾳ
[328]	Ἀπολλοδώρου, ὡς χάριν σοι ἔχω	ὅτι	προύτρεψάς με ὧδε ἀφικέσθαι· πολλοῦ
[328]	τί μοι ἐμποδών, ὃ δῆλον	ὅτι	Πρωταγόρας ῥᾳδίως ἐπεκδιδάξει, ἐπειδὴ καὶ
[341]	σὲ ἢ ἄλλον τινὰ λέγω	ὅτι	Πρωταγόρας σοφὸς καὶ δεινός ἐστιν
[334]	μὴ χρῆσθαι ἐλαίῳ ἀλλ´ ἢ	ὅτι	σμικροτάτῳ ἐν τούτοις οἷς μέλλει
[342]	εἶναι, ἵνα μὴ κατάδηλοι ὦσιν	ὅτι	σοφίᾳ τῶν Ἑλλήνων περίεισιν, ὥσπερ
[312]	τι τοῖς ἔμπροσθεν ἔοικεν, δῆλον	ὅτι	σοφιστὴς γενησόμενος. Σὺ δέ, ἦν
[334]	Ἀκήκοα γοῦν, ἦν δ´ ἐγώ,	ὅτι	σὺ οἷός τ´ εἶ καὶ
[330]	τὸ ἕτερον· εἴποιμ´ ἂν ἔγωγε	ὅτι	Τὰ μὲν ἄλλα ὀρθῶς ἤκουσας,
[341]	τοῦτο, καὶ ὀνειδίζειν τῷ Πιττακῷ	ὅτι	τὰ ὀνόματα οὐκ ἠπίστατο ὀρθῶς
[354]	καὶ φαρμακειῶν καὶ λιμοκτονιῶν γιγνομένας,	ὅτι	ταῦτα ἀγαθὰ μέν ἐστιν, ἀνιαρὰ
[349]	σοι, ἔφη, λέγω, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	ταῦτα πάντα μόρια μέν ἐστιν
[314]	ἔξεστιν συμβουλεύσασθαι, παρακαλέσαντα τὸν ἐπαΐοντα,	ὅτι	τε ἐδεστέον ἢ ποτέον καὶ
[353]	αὐτὰ πῇ φατε εἶναι; (πότερον	ὅτι	τὴν ἡδονὴν ταύτην ἐν τῷ
[355]	ἢ τοῦτο. Δῆλον ἄρα, φήσει,	ὅτι	τὸ ἡττᾶσθαι τοῦτο λέγετε, ἀντὶ
[319]	ἡγοῦνται διδακτὸν εἶναι. μὴ τοίνυν	ὅτι	τὸ κοινὸν τῆς πόλεως οὕτως
[342]	οἳ κατανενοήκασι καὶ τῶν πάλαι,	ὅτι	τὸ λακωνίζειν πολὺ μᾶλλόν ἐστιν
[325]	καὶ λόγον διδάσκοντες καὶ ἐνδεικνύμενοι	ὅτι	τὸ μὲν δίκαιον, τὸ δὲ
[342]	ἐστιν φιλοσοφεῖν ἢ φιλογυμναστεῖν, εἰδότες	ὅτι	τοιαῦτα οἷόν τ´ εἶναι ῥήματα
[326]	ἐγὼ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἔλεγον,	ὅτι	τούτου τοῦ πράγματος, ~(τῆς ἀρετῆς,
[361]	αὐτό, ἡ ἀρετή. ~οἶδα γὰρ	ὅτι	τούτου φανεροῦ (γενομένου μάλιστ´ ἂν
[328]	ἀκούειν· ἐπεὶ δὲ δὴ ᾐσθόμην	ὅτι	τῷ ὄντι πεπαυμένος εἴη, μόγις
[312]	ἐπιστήμονες, εἴποιμεν ἄν που αὐτῷ	ὅτι	τῶν πρὸς τὴν ἀπεργασίαν τὴν
[323]	ταῦτα μὲν γὰρ οἶμαι ἴσασιν	ὅτι	φύσει τε καὶ τύχῃ τοῖς
[343]	τὸν Σιμωνίδην· λέγοντος τοῦ Πιττακοῦ	ὅτι	χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι, ἀμφισβητοῦντα εἰπεῖν
[339]	Πιττακὸν τὸν ταὐτὰ λέγοντα ἑαυτῷ,	ὅτι	χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι, τοῦτον μέμφεταί
[321]	τὸ ἀνθρώπων γένος, καὶ ἠπόρει	ὅτι	χρήσαιτο. ἀποροῦντι δὲ αὐτῷ ἔρχεται
[320]	γεγονέναι, (ἀπέδωκε τούτῳ οὐκ ἔχων	ὅτι	χρήσαιτο αὐτῷ. καὶ ἄλλους σοι
[313]	ἄγουσιν ἀγωγίμων οὔτε αὐτοὶ ἴσασιν	ὅτι	χρηστὸν ἢ πονηρὸν περὶ τὸ
[313]	καὶ τούτων ἀγνοοῖεν ὧν πωλοῦσιν	ὅτι	χρηστὸν ἢ πονηρὸν (πρὸς τὴν
[344]	ἐσθλὸν ἔμμεναι, ~τὸν δὲ (ἀποκρινόμενον	ὅτι	Ὦ Πιττακέ, οὐκ ἀληθῆ λέγεις·
[345]	ἂν κακὸς ἰατρὸς γένοιτο; δῆλον	ὅτι	ᾧ πρῶτον μὲν ὑπάρχει ἰατρῷ
[361]	σοῦ πρὸς πολλοὺς δὴ εἴρηκα	ὅτι	ὧν ἐντυγχάνω πολὺ μάλιστα ἄγαμαι
[324]	παντὶ θυμοῦται καὶ νουθετεῖ, δῆλον	ὅτι	ὡς ἐξ ἐπιμελείας καὶ μαθήσεως
[311]	ἂν ἀπεκρίνω; Εἶπον ἄν, ἔφη,	ὅτι	ὡς ἰατρῷ. Ὡς τίς γενησόμενος;

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/05/2006