Alphabétiquement     [«   »]
ψυχήν 4
ψυχῶν 1
1
ὦ 115
20
12
ὠγαθέ 2
Fréquences     [«    »]
112 ἐν
107 τοῦ
108 ὡς
115 ὦ
119 ἔφη
121 τὴν
123 εἰ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras


Pages
[358]   οἱ ἄλλοι. Τί δὲ δή,     ἄνδρες, ἔφην ἐγώ, τὸ τοιόνδε;
[330]   ἐρωτήματι, καὶ εἴποιμ´ ἄν· Εὐφήμει,     ἄνθρωπε· σχολῇ μεντἄν τι ἄλλο
[353]   ἡμῶν ὅτι Οὐκ ὀρθῶς λέγετε,     ἄνθρωποι, ἀλλὰ ψεύδεσθε, ἔροιντ´ ἂν
[357]   καὶ τῷ Πρωταγόρᾳ ὁμολογεῖν. Εἶεν,     ἄνθρωποι· ἐπεὶ δὲ δὴ ἡδονῆς
[356]   ἄλλῃ ἔχει, φαίην ἄν, ταῦτα,     ἄνθρωποι; οἶδ´ ὅτι οὐκ ἂν
[354]   ἔφην ἐγώ, εἴ με ἀνέροισθε,     ἄνθρωποι, Τίνος οὖν δήποτε ἕνεκα
[353]   Συνέφη Πρωταγόρας. Οὐκοῦν φαίνεται,     ἄνθρωποι, ὑμῖν, ὥς φαμεν ἐγώ
[353]   Πρωταγόρας φράσαι. ἄλλο τι γάρ,     ἄνθρωποι, φατὲ ὑμῖν τοῦτο γίγνεσθαι
[313]   πωλοῦσιν, τάχα δ´ ἄν τινες,     ἄριστε, καὶ τούτων ἀγνοοῖεν ὧν
[358]   ὅπως χαίρεις τὰ τοιαῦτα (ὀνομάζων,     βέλτιστε Πρόδικε, τοῦτό μοι πρὸς
[313]   ἐγώ. καὶ ὅπως γε μή,     ἑταῖρε, σοφιστὴς ἐπαινῶν
[310]   Εἰ γάρ, δ´ ὅς,     Ζεῦ καὶ θεοί, ἐν (τούτῳ
[347]   Καὶ Ἀλκιβιάδης, Ναί, ἔφη,     Ἱππία, εἰς αὖθίς γε· νῦν
[358]   δὲ δὴ μετὰ Πρωταγόρου ἐρωτῶ,     Ἱππία τε καὶ Πρόδικε (κοινὸς
[311]   ἤρετο· Εἰπέ μοι, μέλλεις τελεῖν,     Ἱππόκρατες, Ἱπποκράτει (μισθὸν ὡς τίνι
[312]   διανοοῦμαι χρὴ λέγειν. Ἀλλ´ ἄρα,     Ἱππόκρατες, μὴ οὐ τοιαύτην ὑπολαμβάνεις
[313]   ὧν σὺ λέγεις. Ἆρ´ οὖν,     Ἱππόκρατες, σοφιστὴς τυγχάνει ὢν
[311]   ἠρώτων, Εἰπέ μοι, ἔφην ἐγώ,     Ἱππόκρατες, παρὰ Πρωταγόραν νῦν ἐπιχειρεῖς
[336]   Ἀλκιβιάδης, Οὐ καλῶς λέγεις, ἔφη,     Καλλία· Σωκράτης μὲν γὰρ ὅδε
[337]   Καλῶς μοι, ἔφη, δοκεῖς λέγειν,     Κριτία· χρὴ γὰρ τοὺς ἐν
[314]   ὁτουοῦν· ~εἰ δὲ μή, ὅρα,     μακάριε, (μὴ περὶ τοῖς φιλτάτοις
[309]   (ΣΩ. Πῶς δ´ οὐ μέλλει,     μακάριε, τὸ σοφώτατον κάλλιον φαίνεσθαι;
[344]   ἄνδρα ἀγαθόν, ὡς σὺ λέγεις,     Πιττακέ, ἀδύνατον καὶ οὐκ ἀνθρώπειον,
[346]   τῷ Πιττακῷ λέγει ὅτι Ἐγώ,  (ὦ   Πιττακέ, οὐ διὰ ταῦτά σε
[347]   μέσως ~(ἔλεγες ἐπιεικῆ καὶ ἀληθῆ,     Πιττακέ, οὐκ ἄν ποτε ἔψεγον·
[344]   κακὸν ἔμμεναι· σὺ δὲ φῄς,     Πιττακέ, χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι· τὸ
[343]   μὲν χαλεπὸν ἄνδρα ἀγαθόν ἐστιν,     Πιττακέ, ὡς ἀληθῶς— οὐκ ἀληθείᾳ
[341]   γε δεῖ, ἔφη, οὕτως ἔχειν,     Πρόδικε· ἀλλ´ ἐγὼ εὖ οἶδ´
[347]   ἐγὼ ψέγω. ταῦτά μοι δοκεῖ,     Πρόδικε καὶ Πρωταγόρα, ἦν δ´
[340]   αὐτὸς αὑτῷ Σιμωνίδης. σὺ γάρ,     Πρόδικε, προαπόφηναι τὴν σὴν γνώμην·
[358]   ὅπερ ἐγώ; (πρὸς σὲ λέγω,     Πρόδικε) προσδοκίαν τινὰ λέγω κακοῦ
[341]   φωνὴν τοῦτον ἐρωτᾶν— τί ἔλεγεν,     Πρόδικε, τὸ (χαλεπὸν" Σιμωνίδης; Κακόν,
[341]   καὶ μέμφεται, ἦν δ´ ἐγώ,     Πρόδικε, τὸν Πιττακὸν λέγοντα χαλεπὸν
[334]   ~Πότερον, ἦν δ´ ἐγώ, λέγεις,     (Πρωταγόρα, μηδενὶ ἀνθρώπων ὠφέλιμά
[353]   ὁπῃοῦν; ἆρ´ οἰόμεθ´ ἂν αὐτούς,     Πρωταγόρα, ἄλλο τι ἀποκρίνασθαι
[331]   Σώκρατες, ὁμολογεῖν. Τί οὖν,     Πρωταγόρα, ἀποκρινούμεθα αὐτῷ, ταῦτα ὁμολογήσαντες,
[320]   οὔτε τῶν ἀλλοτρίων. ἐγὼ οὖν,     Πρωταγόρα, εἰς ταῦτα ἀποβλέπων οὐχ
[333]   σωφροσύνη αὖ φαίνεται· γάρ,     Πρωταγόρα, ἔφην ἐγώ, ἄλλως
[341]   Πρόδικος ὅδε. ~κινδυνεύει γάρ τοι,     (Πρωταγόρα, Προδίκου σοφία θεία
[347]   τὸ πρῶτον ἐγώ σε ἠρώτησα,     Πρωταγόρα, ἡδέως ἂν ἐπὶ τέλος
[318]   αὐτή μοι ἀρχή ἐστιν,     Πρωταγόρα, ἥπερ ἄρτι, περὶ ὧν
[340]   ἄρα μοι εἴργασται, ὡς ἔοικεν,     (Πρωταγόρα, καὶ εἰμί τις γελοῖος
[318]   ἑκάστης οὕτως ἐπιδώσει εἰς τί,     Πρωταγόρα, καὶ περὶ τοῦ; Καὶ
[352]   τι εἰπεῖν· Ἴθι δή μοι,     Πρωταγόρα, (καὶ τόδε τῆς διανοίας
[333]   ἐναντίον (εἶναι; Φημί. Πότερον οὖν,     Πρωταγόρα, λύσωμεν τῶν λόγων; τὸ
[333]   Ἴθι δή, ἦν δ´ ἐγώ,     Πρωταγόρα, μὴ ἀποκάμωμεν ἀλλὰ καὶ
[351]   ἔφη, ζῴη ἡδόμενος. Τί δή,     Πρωταγόρα; μὴ καὶ σύ, ὥσπερ
[335]   ταῖς συνουσίαις, Ἀλλά τοι, ἔφην,     Πρωταγόρα, οὐδ´ ἐγὼ λιπαρῶς ἔχω
[319]   ἅπερ νοῶ. ἐγὼ γὰρ τοῦτο,     Πρωταγόρα, οὐκ ᾤμην διδακτὸν (εἶναι,
[360]   Καὶ ἐγὼ εἶπον· Τί δή,     Πρωταγόρα, οὔτε σὺ φῂς
[361]   ἥκιστα εἴη διδακτόν. ἐγὼ οὖν,     Πρωταγόρα, πάντα ταῦτα καθορῶν ἄνω
[341]   τεθραμμένος; Ἀκούεις δή, ἔφην ἐγώ,     Πρωταγόρα, Προδίκου τοῦδε. (ἔχεις τι
[329]   ὀλίγοις ἐστὶ παρεσκευασμένα. νῦν οὖν,     Πρωταγόρα, σμικροῦ τινος ἐνδεής εἰμι
[331]   οὖν εἴποι· Ἀληθῆ ὅδε λέγει,     Πρωταγόρα; σὺ φῂς οὐκ εἶναι
[359]   ἔφη. μέμνησαι, ἦν δ´ ἐγώ,     Πρωταγόρα, ταῦτα ἀποκρινόμενος; Ὡμολόγει. Ἴθι
[337]   ἔλαττον. ἐγὼ μὲν καὶ αὐτός,     Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, ἀξιῶ
[337]   οὖν καὶ δέομαι καὶ συμβουλεύω,     Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, συμβῆναι
[341]   Ἀλλὰ καὶ ἐγὼ οἶμαι, ἔφην,     Πρωταγόρα, τοῦτο λέγειν Σιμωνίδην, καὶ
[351]   γίγνεται. Λέγεις δέ τινας, ἔφην,     Πρωταγόρα, τῶν ἀνθρώπων εὖ ζῆν,
[340]   ἔμμεναι· ἔστιν δὲ οὐ ταὐτόν,     Πρωταγόρα, ὥς φησιν Πρόδικος ὅδε,
[350]   εἴη; Οὐ καλῶς, ἔφη, μνημονεύεις,     Σώκρατες, ἔλεγόν τε καὶ
[359]   ἔφη τεκμηρίῳ τῷδε· Εὑρήσεις γάρ,     Σώκρατες, ἀνθρώπους ἀνοσιωτάτους μὲν ὄντας
[329]   Ἀλλὰ ῥᾴδιον τοῦτό γ´, ἔφη,     Σώκρατες, ἀποκρίνασθαι, ὅτι ἑνὸς ὄντος
[353]   εἶναι; εἴπατον ἡμῖν. Τί δέ,     Σώκρατες, δεῖ ἡμᾶς σκοπεῖσθαι τὴν
[336]   τὸ δημηγορεῖν. Ἀλλ´— ὁρᾷς; ἔφη,     Σώκρατες, δίκαια δοκεῖ λέγειν Πρωταγόρας
[327]   ἀνθρώπων (πονηρίαν. νῦν δὲ τρυφᾷς,     Σώκρατες, διότι πάντες διδάσκαλοί εἰσιν
[335]   καὶ εἶπεν· Οὐκ ἀφήσομέν σε,     Σώκρατες· ἐὰν γὰρ σὺ ἐξέλθῃς,
[338]   ἐρωτᾶν οὑτωσί πως· Ἡγοῦμαι, ἔφη,     Σώκρατες, ἐγὼ ἀνδοὶ παιδείας ~μέγιστον
[328]   τοσοῦτον κατέθηκε. Τοιοῦτόν σοι, ἔφη,     Σώκρατες, ἐγὼ καὶ μῦθον καὶ
[312]   σοφιστὴν παρέχων; Νὴ τὸν Δία,     Σώκρατες, εἴπερ γε διανοοῦμαι
[325]   πᾶσαν ἐπιμέλειαν; οἴεσθαί γε χρή,     Σώκρατες. ἐκ παίδων σμικρῶν ἀρξάμενοι,
[309]   Ἀλλ´ σοφῷ τινι ἡμῖν,     Σώκρατες, ἐντυχὼν πάρει; (ΣΩ. Σοφωτάτῳ
[313]   Καὶ ὃς ἀκούσας, Ἔοικεν, ἔφη,     Σώκρατες, ἐξ ὧν σὺ λέγεις.
[361]   Πρωταγόρας, Ἐγὼ μέν, ἔφη,     Σώκρατες, ἐπαινῶ σου τὴν προθυμίαν
[317]   Νῦν δὴ ἄν, ἔφη, λέγοις,     Σώκρατες, ἐπειδὴ καὶ οἵδε πάρεισιν,
[351]   ὅσον ἀνιαρά, κακά; Οὐκ οἶδα,     Σώκρατες, ἔφη, ἁπλῶς οὕτως, ὡς
[320]   μὴ φθονήσῃς ἀλλ´ ἐπίδειξον. Ἀλλ´,     Σώκρατες, ἔφη, οὐ φθονήσω· ἀλλὰ
[312]   Τί ἂν εἴποιμεν αὐτὸν εἶναι,     Σώκρατες, ἐπιστάτην τοῦ ποιῆσαι
[361]   ἐπιστήμη ὅλον, ὡς σὺ σπεύδεις,     Σώκρατες, θαυμάσιον ἔσται μὴ διδακτὸν
[324]   παρασκευαστὸν ἡγοῦνται ἀρετήν, ἀποδέδεικταί σοι,     Σώκρατες, ἱκανῶς, ὥς γέ μοι
[352]   ποιοῦντας. Πολλὰ γὰρ οἶμαι, ἔφη,     Σώκρατες, καὶ ἄλλα οὐκ ὀρθῶς
[352]   δοκεῖ, ἔφη, ὥσπερ σὺ λέγεις,     Σώκρατες, καὶ ἅμα, (εἴπερ τῳ
[326]   ἀρετῆς ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, θαυμάζεις,     Σώκρατες, καὶ ἀπορεῖς εἰ διδακτόν
[322]   ὡς νόσον πόλεως. οὕτω δή,     Σώκρατες, καὶ διὰ ταῦτα οἵ
[330]   ἔοικε; Ἀλλ´ οὕτως, ἔφη, ἔχει,     Σώκρατες. Καὶ ἐγὼ εἶπον· Οὐδὲν
[318]   Σύ τε καλῶς ἐρωτᾷς, ἔφη,     Σώκρατες, καὶ ἐγὼ τοῖς καλῶς
[347]   Εὖ μέν μοι δοκεῖς, ἔφη,     Σώκρατες, καὶ σὺ περὶ τοῦ
[340]   Πρωταγόρας, Τὸ ἐπανόρθωμά σοι, ἔφη,     Σώκρατες, μεῖζον ἁμάρτημα ἔχει
[342]   λέγοντος, Εἰ σὺ βούλει, ἔφη,     Σώκρατες· δὲ Πρόδικός τε
[331]   ἂν αὐτῷ ἀποκρίναιο; Ἀνάγκη, ἔφη,     Σώκρατες, ὁμολογεῖν. Τί οὖν,
[310]   γελάσας, Νὴ τοὺς θεούς, ἔφη,     Σώκρατες, ὅτι γε μόνος ἐστὶ
[349]   Ἀλλ´ ἐγώ σοι, ἔφη, λέγω,     Σώκρατες, ὅτι ταῦτα πάντα μόρια
[324]   βελτίους ποιοῦσιν. τούτου δὴ πέρι,     Σώκρατες, οὐκέτι μῦθόν σοι ἐρῶ
[331]   Οὐ πάνυ μοι δοκεῖ, ἔφη,     Σώκρατες, οὕτως ἁπλοῦν (εἶναι, ὥστε
[359]   ἐπὶ τὰ δεινά; Λέγεται δή,     Σώκρατες, οὕτως ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων.
[359]   οἱ ἀνδρεῖοι. Ἀλλὰ μέντοι, ἔφη,     Σώκρατες, πᾶν γε τοὐναντίον ἐστὶν
[310]   τὸ πρότερον ἐπεδήμησε. ἀλλὰ γάρ,     Σώκρατες, πάντες τὸν ἄνδρα ἐπαινοῦσιν
[341]   Ἀλλὰ τί οἴει, ἔφη, λέγειν,     Σώκρατες, Σιμωνίδην ἄλλο τοῦτο,
[351]   Ὥσπερ σὺ λέγεις, ἔφη, ἑκάστοτε,     Σώκρατες, σκοπώμεθα αὐτό, καὶ ἐὰν
[311]   σφόδρα σπουδάζοντας ἔροιτο· Εἰπέ μοι,     Σώκρατές τε καὶ Ἱππόκρατες, ὡς
[361]   ἂν ὅτι Ἄτοποί γ´ ἐστέ,     Σώκρατές τε καὶ Πρωταγόρα· σὺ
[360]   δέ. Φιλονικεῖν μοι, ἔφη, δοκεῖς,     Σώκρατες, τὸ ἐμὲ εἶναι τὸν
[319]   μὲν οὖν τοῦτό ἐστιν, ἔφη,     Σώκρατες, τὸ ἐπάγγελμα ἐπαγγέλλομαι.
[356]   λέγοι ὅτι Ἀλλὰ πολὺ διαφέρει,     Σώκρατες, τὸ παραχρῆμα ἡδὺ τοῦ
[311]   Σοφιστὴν δή τοι ὀνομάζουσί γε,     Σώκρατες, τὸν ἄνδρα εἶναι, ἔφη.
[324]   γὰρ ἐθέλεις ἐννοῆσαι τὸ κολάζειν,     Σώκρατες, τοὺς ἀδικοῦντας τί ποτε
[333]   ἀδικεῖ; Αἰσχυνοίμην ἂν ἔγωγ´, ἔφη,     Σώκρατες, τοῦτο ὁμολογεῖν, ἐπεὶ πολλοί
[323]   μὴ εἶναι πόλεις. αὕτη,     Σώκρατες, τούτου αἰτία. Ἵνα δὲ
[328]   διδάξειεν, οὐ ῥᾴδιον οἶμαι εἶναι,     Σώκρατες, τούτων διδάσκαλον φανῆναι, τῶν
[327]   οἴει ἄν τι, ἔφη, μᾶλλον,     Σώκρατες, τῶν ἀγαθῶν αὐλητῶν ἀγαθοὺς
[316]   μετ´ ἄλλων. Ὀρθῶς, ἔφη, προμηθῇ,     Σώκρατες, ὑπὲρ ἐμοῦ. ξένον γὰρ
[309]   ~(ΕΤ. Πόθεν,     Σώκρατες, φαίνῃ; δῆλα δὴ
[313]   ἔμοιγε τοιοῦτός τις. Τρέφεται δέ,     Σώκρατες, ψυχὴ τίνι; Μαθήμασιν δήπου,
[309]   ἐφαίνετο ἀνὴρ ἔτι, ἀνὴρ μέντοι,     Σώκρατες, ὥς γ´ ἐν αὐτοῖς
[329]   καὶ σμικρότητι; Ἐκείνως μοι φαίνεται,     (Σώκρατες, ὥσπερ τὰ τοῦ προσώπου




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Ugo BRATELLI (NIMISPAUCI)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/05/2006