Pages |
[358] |
οἱ
ἄλλοι.
Τί
δὲ
δή,
|
ὦ |
ἄνδρες,
ἔφην
ἐγώ,
τὸ
τοιόνδε; |
[330] |
ἐρωτήματι,
καὶ
εἴποιμ´
ἄν·
Εὐφήμει,
|
ὦ |
ἄνθρωπε·
σχολῇ
μεντἄν
τι
ἄλλο |
[353] |
ἡμῶν
ὅτι
Οὐκ
ὀρθῶς
λέγετε,
|
ὦ |
ἄνθρωποι,
ἀλλὰ
ψεύδεσθε,
ἔροιντ´
ἂν |
[357] |
καὶ
τῷ
Πρωταγόρᾳ
ὁμολογεῖν.
Εἶεν,
|
ὦ |
ἄνθρωποι·
ἐπεὶ
δὲ
δὴ
ἡδονῆς |
[356] |
ἄλλῃ
ἔχει,
φαίην
ἄν,
ταῦτα,
|
ὦ |
ἄνθρωποι;
οἶδ´
ὅτι
οὐκ
ἂν |
[354] |
ἔφην
ἐγώ,
εἴ
με
ἀνέροισθε,
|
ὦ |
ἄνθρωποι,
Τίνος
οὖν
δήποτε
ἕνεκα |
[353] |
Συνέφη
ὁ
Πρωταγόρας.
Οὐκοῦν
φαίνεται,
|
ὦ |
ἄνθρωποι,
ὑμῖν,
ὥς
φαμεν
ἐγώ |
[353] |
Πρωταγόρας
φράσαι.
ἄλλο
τι
γάρ,
|
ὦ |
ἄνθρωποι,
φατὲ
ὑμῖν
τοῦτο
γίγνεσθαι |
[313] |
πωλοῦσιν,
τάχα
δ´
ἄν
τινες,
|
ὦ |
ἄριστε,
καὶ
τούτων
ἀγνοοῖεν
ὧν |
[358] |
ὅπως
χαίρεις
τὰ
τοιαῦτα
(ὀνομάζων,
|
ὦ |
βέλτιστε
Πρόδικε,
τοῦτό
μοι
πρὸς |
[313] |
ἐγώ.
καὶ
ὅπως
γε
μή,
|
ὦ |
ἑταῖρε,
ὁ
σοφιστὴς
ἐπαινῶν
ἃ |
[310] |
Εἰ
γάρ,
ἦ
δ´
ὅς,
|
ὦ |
Ζεῦ
καὶ
θεοί,
ἐν
(τούτῳ |
[347] |
Καὶ
ὁ
Ἀλκιβιάδης,
Ναί,
ἔφη,
|
ὦ |
Ἱππία,
εἰς
αὖθίς
γε·
νῦν
|
[358] |
δὲ
δὴ
μετὰ
Πρωταγόρου
ἐρωτῶ,
|
ὦ |
Ἱππία
τε
καὶ
Πρόδικε
(κοινὸς |
[311] |
ἤρετο·
Εἰπέ
μοι,
μέλλεις
τελεῖν,
|
ὦ |
Ἱππόκρατες,
Ἱπποκράτει
(μισθὸν
ὡς
τίνι |
[312] |
διανοοῦμαι
χρὴ
λέγειν.
Ἀλλ´
ἄρα,
|
ὦ |
Ἱππόκρατες,
μὴ
οὐ
τοιαύτην
ὑπολαμβάνεις |
[313] |
ὧν
σὺ
λέγεις.
Ἆρ´
οὖν,
|
ὦ |
Ἱππόκρατες,
ὁ
σοφιστὴς
τυγχάνει
ὢν |
[311] |
ἠρώτων,
Εἰπέ
μοι,
ἔφην
ἐγώ,
|
ὦ |
Ἱππόκρατες,
παρὰ
Πρωταγόραν
νῦν
ἐπιχειρεῖς |
[336] |
Ἀλκιβιάδης,
Οὐ
καλῶς
λέγεις,
ἔφη,
|
ὦ
|
Καλλία·
Σωκράτης
μὲν
γὰρ
ὅδε |
[337] |
Καλῶς
μοι,
ἔφη,
δοκεῖς
λέγειν,
|
ὦ |
Κριτία·
χρὴ
γὰρ
τοὺς
ἐν |
[314] |
ὁτουοῦν·
~εἰ
δὲ
μή,
ὅρα,
|
ὦ |
μακάριε,
(μὴ
περὶ
τοῖς
φιλτάτοις |
[309] |
(ΣΩ.
Πῶς
δ´
οὐ
μέλλει,
|
ὦ |
μακάριε,
τὸ
σοφώτατον
κάλλιον
φαίνεσθαι; |
[344] |
ἄνδρα
ἀγαθόν,
ὡς
σὺ
λέγεις,
|
ὦ
|
Πιττακέ,
ἀδύνατον
καὶ
οὐκ
ἀνθρώπειον, |
[346] |
τῷ
Πιττακῷ
λέγει
ὅτι
Ἐγώ,
|
(ὦ |
Πιττακέ,
οὐ
διὰ
ταῦτά
σε |
[347] |
μέσως
~(ἔλεγες
ἐπιεικῆ
καὶ
ἀληθῆ,
|
ὦ |
Πιττακέ,
οὐκ
ἄν
ποτε
ἔψεγον· |
[344] |
κακὸν
ἔμμεναι·
σὺ
δὲ
φῄς,
|
ὦ |
Πιττακέ,
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι·
τὸ |
[343] |
μὲν
χαλεπὸν
ἄνδρα
ἀγαθόν
ἐστιν,
|
ὦ |
Πιττακέ,
ὡς
ἀληθῶς—
οὐκ
ἀληθείᾳ
|
[341] |
γε
δεῖ,
ἔφη,
οὕτως
ἔχειν,
|
ὦ
|
Πρόδικε·
ἀλλ´
ἐγὼ
εὖ
οἶδ´ |
[347] |
ἐγὼ
ψέγω.
ταῦτά
μοι
δοκεῖ,
|
ὦ
|
Πρόδικε
καὶ
Πρωταγόρα,
ἦν
δ´ |
[340] |
αὐτὸς
αὑτῷ
Σιμωνίδης.
σὺ
γάρ,
|
ὦ |
Πρόδικε,
προαπόφηναι
τὴν
σὴν
γνώμην· |
[358] |
ὅπερ
ἐγώ;
(πρὸς
σὲ
λέγω,
|
ὦ |
Πρόδικε)
προσδοκίαν
τινὰ
λέγω
κακοῦ |
[341] |
φωνὴν
τοῦτον
ἐρωτᾶν—
τί
ἔλεγεν,
|
ὦ |
Πρόδικε,
τὸ
(χαλεπὸν"
Σιμωνίδης;
Κακόν, |
[341] |
καὶ
μέμφεται,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
ὦ |
Πρόδικε,
τὸν
Πιττακὸν
λέγοντα
χαλεπὸν |
[334] |
~Πότερον,
ἦν
δ´
ἐγώ,
λέγεις,
|
ὦ |
(Πρωταγόρα,
ἃ
μηδενὶ
ἀνθρώπων
ὠφέλιμά |
[353] |
ὁπῃοῦν;
ἆρ´
οἰόμεθ´
ἂν
αὐτούς,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
ἄλλο
τι
ἀποκρίνασθαι
ἢ |
[331] |
ὦ
Σώκρατες,
ὁμολογεῖν.
Τί
οὖν,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
ἀποκρινούμεθα
αὐτῷ,
ταῦτα
ὁμολογήσαντες, |
[320] |
οὔτε
τῶν
ἀλλοτρίων.
ἐγὼ
οὖν,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
εἰς
ταῦτα
ἀποβλέπων
οὐχ |
[333] |
σωφροσύνη
αὖ
φαίνεται·
ἦ
γάρ,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
ἔφην
ἐγώ,
ἢ
ἄλλως |
[341] |
Πρόδικος
ὅδε.
~κινδυνεύει
γάρ
τοι,
|
ὦ |
(Πρωταγόρα,
ἡ
Προδίκου
σοφία
θεία |
[347] |
τὸ
πρῶτον
ἐγώ
σε
ἠρώτησα,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
ἡδέως
ἂν
ἐπὶ
τέλος |
[318] |
Ἡ
αὐτή
μοι
ἀρχή
ἐστιν,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
ἥπερ
ἄρτι,
περὶ
ὧν |
[340] |
ἄρα
μοι
εἴργασται,
ὡς
ἔοικεν,
|
ὦ
|
(Πρωταγόρα,
καὶ
εἰμί
τις
γελοῖος |
[318] |
ἑκάστης
οὕτως
ἐπιδώσει
εἰς
τί,
|
ὦ
|
Πρωταγόρα,
καὶ
περὶ
τοῦ;
Καὶ |
[352] |
τι
εἰπεῖν·
Ἴθι
δή
μοι,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
(καὶ
τόδε
τῆς
διανοίας |
[333] |
ἐναντίον
(εἶναι;
Φημί.
Πότερον
οὖν,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
λύσωμεν
τῶν
λόγων;
τὸ |
[333] |
Ἴθι
δή,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
μὴ
ἀποκάμωμεν
ἀλλὰ
καὶ |
[351] |
ἔφη,
ζῴη
ἡδόμενος.
Τί
δή,
|
ὦ |
Πρωταγόρα;
μὴ
καὶ
σύ,
ὥσπερ |
[335] |
ταῖς
συνουσίαις,
Ἀλλά
τοι,
ἔφην,
|
ὦ
|
Πρωταγόρα,
οὐδ´
ἐγὼ
λιπαρῶς
ἔχω |
[319] |
ἅπερ
νοῶ.
ἐγὼ
γὰρ
τοῦτο,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
οὐκ
ᾤμην
διδακτὸν
(εἶναι, |
[360] |
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Τί
δή,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
οὔτε
σὺ
φῂς
ἃ |
[361] |
ἥκιστα
εἴη
διδακτόν.
ἐγὼ
οὖν,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
πάντα
ταῦτα
καθορῶν
ἄνω |
[341] |
τεθραμμένος;
Ἀκούεις
δή,
ἔφην
ἐγώ,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
Προδίκου
τοῦδε.
(ἔχεις
τι |
[329] |
ὀλίγοις
ἐστὶ
παρεσκευασμένα.
νῦν
οὖν,
|
ὦ
|
Πρωταγόρα,
σμικροῦ
τινος
ἐνδεής
εἰμι |
[331] |
οὖν
εἴποι·
Ἀληθῆ
ὅδε
λέγει,
|
ὦ |
Πρωταγόρα;
σὺ
φῂς
οὐκ
εἶναι |
[359] |
ἔφη.
μέμνησαι,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
ταῦτα
ἀποκρινόμενος;
Ὡμολόγει.
Ἴθι |
[337] |
ἔλαττον.
ἐγὼ
μὲν
καὶ
αὐτός,
|
ὦ |
Πρωταγόρα
τε
καὶ
Σώκρατες,
ἀξιῶ |
[337] |
οὖν
καὶ
δέομαι
καὶ
συμβουλεύω,
|
ὦ |
Πρωταγόρα
τε
καὶ
Σώκρατες,
συμβῆναι |
[341] |
Ἀλλὰ
καὶ
ἐγὼ
οἶμαι,
ἔφην,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
τοῦτο
λέγειν
Σιμωνίδην,
καὶ |
[351] |
γίγνεται.
Λέγεις
δέ
τινας,
ἔφην,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
τῶν
ἀνθρώπων
εὖ
ζῆν, |
[340] |
ἔμμεναι·
ἔστιν
δὲ
οὐ
ταὐτόν,
|
ὦ |
Πρωταγόρα,
ὥς
φησιν
Πρόδικος
ὅδε, |
[350] |
εἴη;
Οὐ
καλῶς,
ἔφη,
μνημονεύεις,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἃ
ἔλεγόν
τε
καὶ |
[359] |
ἔφη
τεκμηρίῳ
τῷδε·
Εὑρήσεις
γάρ,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἀνθρώπους
ἀνοσιωτάτους
μὲν
ὄντας |
[329] |
Ἀλλὰ
ῥᾴδιον
τοῦτό
γ´,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἀποκρίνασθαι,
ὅτι
ἑνὸς
ὄντος |
[353] |
εἶναι;
εἴπατον
ἡμῖν.
Τί
δέ,
|
ὦ |
Σώκρατες,
δεῖ
ἡμᾶς
σκοπεῖσθαι
τὴν |
[336] |
τὸ
δημηγορεῖν.
Ἀλλ´—
ὁρᾷς;
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
δίκαια
δοκεῖ
λέγειν
Πρωταγόρας |
[327] |
ἀνθρώπων
(πονηρίαν.
νῦν
δὲ
τρυφᾷς,
|
ὦ |
Σώκρατες,
διότι
πάντες
διδάσκαλοί
εἰσιν |
[335] |
καὶ
εἶπεν·
Οὐκ
ἀφήσομέν
σε,
|
ὦ |
Σώκρατες·
ἐὰν
γὰρ
σὺ
ἐξέλθῃς, |
[338] |
ἐρωτᾶν
οὑτωσί
πως·
Ἡγοῦμαι,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἐγὼ
ἀνδοὶ
παιδείας
~μέγιστον |
[328] |
τοσοῦτον
κατέθηκε.
Τοιοῦτόν
σοι,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἐγὼ
καὶ
μῦθον
καὶ |
[312] |
σοφιστὴν
παρέχων;
Νὴ
τὸν
Δία,
|
ὦ |
Σώκρατες,
εἴπερ
γε
ἃ
διανοοῦμαι |
[325] |
πᾶσαν
ἐπιμέλειαν;
οἴεσθαί
γε
χρή,
|
ὦ |
Σώκρατες.
ἐκ
παίδων
σμικρῶν
ἀρξάμενοι, |
[309] |
Ἀλλ´
ἦ
σοφῷ
τινι
ἡμῖν,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἐντυχὼν
πάρει;
(ΣΩ.
Σοφωτάτῳ |
[313] |
Καὶ
ὃς
ἀκούσας,
Ἔοικεν,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἐξ
ὧν
σὺ
λέγεις. |
[361] |
ὁ
Πρωταγόρας,
Ἐγὼ
μέν,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἐπαινῶ
σου
τὴν
προθυμίαν |
[317] |
Νῦν
δὴ
ἄν,
ἔφη,
λέγοις,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἐπειδὴ
καὶ
οἵδε
πάρεισιν, |
[351] |
ὅσον
ἀνιαρά,
κακά;
Οὐκ
οἶδα,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἔφη,
ἁπλῶς
οὕτως,
ὡς |
[320] |
μὴ
φθονήσῃς
ἀλλ´
ἐπίδειξον.
Ἀλλ´,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἔφη,
οὐ
φθονήσω·
ἀλλὰ |
[312] |
Τί
ἂν
εἴποιμεν
αὐτὸν
εἶναι,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἢ
ἐπιστάτην
τοῦ
ποιῆσαι
|
[361] |
ἐπιστήμη
ὅλον,
ὡς
σὺ
σπεύδεις,
|
ὦ |
Σώκρατες,
θαυμάσιον
ἔσται
μὴ
διδακτὸν |
[324] |
παρασκευαστὸν
ἡγοῦνται
ἀρετήν,
ἀποδέδεικταί
σοι,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ἱκανῶς,
ὥς
γέ
μοι |
[352] |
ποιοῦντας.
Πολλὰ
γὰρ
οἶμαι,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
καὶ
ἄλλα
οὐκ
ὀρθῶς
|
[352] |
δοκεῖ,
ἔφη,
ὥσπερ
σὺ
λέγεις,
|
ὦ |
Σώκρατες,
καὶ
ἅμα,
(εἴπερ
τῳ |
[326] |
ἀρετῆς
ἰδίᾳ
καὶ
δημοσίᾳ,
θαυμάζεις,
|
ὦ |
Σώκρατες,
καὶ
ἀπορεῖς
εἰ
διδακτόν
|
[322] |
ὡς
νόσον
πόλεως.
οὕτω
δή,
|
ὦ |
Σώκρατες,
καὶ
διὰ
ταῦτα
οἵ |
[330] |
ἔοικε;
Ἀλλ´
οὕτως,
ἔφη,
ἔχει,
|
ὦ |
Σώκρατες.
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Οὐδὲν |
[318] |
Σύ
τε
καλῶς
ἐρωτᾷς,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
καὶ
ἐγὼ
τοῖς
καλῶς |
[347] |
Εὖ
μέν
μοι
δοκεῖς,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
καὶ
σὺ
περὶ
τοῦ |
[340] |
Πρωταγόρας,
Τὸ
ἐπανόρθωμά
σοι,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
μεῖζον
ἁμάρτημα
ἔχει
ἢ |
[342] |
λέγοντος,
Εἰ
σὺ
βούλει,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες·
ὁ
δὲ
Πρόδικός
τε |
[331] |
ἂν
αὐτῷ
ἀποκρίναιο;
Ἀνάγκη,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ὁμολογεῖν.
Τί
οὖν,
ὦ |
[310] |
γελάσας,
Νὴ
τοὺς
θεούς,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ὅτι
γε
μόνος
ἐστὶ
|
[349] |
Ἀλλ´
ἐγώ
σοι,
ἔφη,
λέγω,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ὅτι
ταῦτα
πάντα
μόρια |
[324] |
βελτίους
ποιοῦσιν.
τούτου
δὴ
πέρι,
|
ὦ |
Σώκρατες,
οὐκέτι
μῦθόν
σοι
ἐρῶ |
[331] |
Οὐ
πάνυ
μοι
δοκεῖ,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
οὕτως
ἁπλοῦν
(εἶναι,
ὥστε |
[359] |
ἐπὶ
τὰ
δεινά;
Λέγεται
δή,
|
ὦ |
Σώκρατες,
οὕτως
ὑπὸ
τῶν
ἀνθρώπων. |
[359] |
οἱ
ἀνδρεῖοι.
Ἀλλὰ
μέντοι,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
πᾶν
γε
τοὐναντίον
ἐστὶν |
[310] |
τὸ
πρότερον
ἐπεδήμησε.
ἀλλὰ
γάρ,
|
ὦ
|
Σώκρατες,
πάντες
τὸν
ἄνδρα
ἐπαινοῦσιν |
[341] |
Ἀλλὰ
τί
οἴει,
ἔφη,
λέγειν,
|
ὦ |
Σώκρατες,
Σιμωνίδην
ἄλλο
ἢ
τοῦτο, |
[351] |
Ὥσπερ
σὺ
λέγεις,
ἔφη,
ἑκάστοτε,
|
ὦ |
Σώκρατες,
σκοπώμεθα
αὐτό,
καὶ
ἐὰν |
[311] |
σφόδρα
σπουδάζοντας
ἔροιτο·
Εἰπέ
μοι,
|
ὦ |
Σώκρατές
τε
καὶ
Ἱππόκρατες,
ὡς |
[361] |
ἂν
ὅτι
Ἄτοποί
γ´
ἐστέ,
|
ὦ |
Σώκρατές
τε
καὶ
Πρωταγόρα·
σὺ |
[360] |
δέ.
Φιλονικεῖν
μοι,
ἔφη,
δοκεῖς,
|
ὦ |
Σώκρατες,
τὸ
ἐμὲ
εἶναι
τὸν
|
[319] |
μὲν
οὖν
τοῦτό
ἐστιν,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
τὸ
ἐπάγγελμα
ὃ
ἐπαγγέλλομαι. |
[356] |
λέγοι
ὅτι
Ἀλλὰ
πολὺ
διαφέρει,
|
ὦ
|
Σώκρατες,
τὸ
παραχρῆμα
ἡδὺ
τοῦ |
[311] |
Σοφιστὴν
δή
τοι
ὀνομάζουσί
γε,
|
ὦ |
Σώκρατες,
τὸν
ἄνδρα
εἶναι,
ἔφη. |
[324] |
γὰρ
ἐθέλεις
ἐννοῆσαι
τὸ
κολάζειν,
|
ὦ |
Σώκρατες,
τοὺς
ἀδικοῦντας
τί
ποτε |
[333] |
ἀδικεῖ;
Αἰσχυνοίμην
ἂν
ἔγωγ´,
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
τοῦτο
ὁμολογεῖν,
ἐπεὶ
πολλοί |
[323] |
ἢ
μὴ
εἶναι
πόλεις.
αὕτη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
τούτου
αἰτία.
Ἵνα
δὲ |
[328] |
διδάξειεν,
οὐ
ῥᾴδιον
οἶμαι
εἶναι,
|
ὦ |
Σώκρατες,
τούτων
διδάσκαλον
φανῆναι,
τῶν
|
[327] |
οἴει
ἄν
τι,
ἔφη,
μᾶλλον,
|
ὦ |
Σώκρατες,
τῶν
ἀγαθῶν
αὐλητῶν
ἀγαθοὺς |
[316] |
μετ´
ἄλλων.
Ὀρθῶς,
ἔφη,
προμηθῇ,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ὑπὲρ
ἐμοῦ.
ξένον
γὰρ |
[309] |
~(ΕΤ.
Πόθεν,
|
ὦ |
Σώκρατες,
φαίνῃ;
ἢ
δῆλα
δὴ |
[313] |
ἔμοιγε
τοιοῦτός
τις.
Τρέφεται
δέ,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ψυχὴ
τίνι;
Μαθήμασιν
δήπου, |
[309] |
ἐφαίνετο
ἀνὴρ
ἔτι,
ἀνὴρ
μέντοι,
|
ὦ |
Σώκρατες,
ὥς
γ´
ἐν
αὐτοῖς |
[329] |
καὶ
σμικρότητι;
Ἐκείνως
μοι
φαίνεται,
|
ὦ
|
(Σώκρατες,
ὥσπερ
τὰ
τοῦ
προσώπου |