Pages
[318]	δ´ ἐμὲ ἀφικόμενος μαθήσεται οὐ	περὶ	ἄλλου του ἢ περὶ οὗ
[352]	(διανοούμενοι περὶ τῆς ἐπιστήμης ὥσπερ	περὶ	ἀνδραπόδου, περιελκομένης ὑπὸ τῶν ἄλλων
[353]	ἡμῖν τοῦτο πρὸς τὸ ἐξευρεῖν	περὶ	ἀνδρείας, πρὸς τἆλλα μόρια τὰ
[326]	τοσαύτης οὖν τῆς ἐπιμελείας οὔσης	περὶ	ἀρετῆς ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, θαυμάζεις,
[339]	τε καὶ σὺ νῦν διαλεγόμεθα,	περὶ	ἀρετῆς, μετενηνεγμένον δ´ εἰς ποίησιν·
[322]	ἄλλοι καὶ Ἀθηναῖοι, ὅταν μὲν	περὶ	ἀρετῆς τεκτονικῆς ᾖ λόγος ἢ
[348]	τὸν ἐπιεικῆ, καὶ δὴ καὶ	περὶ	ἀρετῆς. τίνα γὰρ ἄλλον ἢ
[316]	ταῦτα πράττοντα· οὐ γὰρ σμικροὶ	περὶ	αὐτὰ φθόνοι τε γίγνονται καὶ
[352]	οὖν καὶ σοὶ τοιοῦτόν τι	περὶ	αὐτῆς δοκεῖ, ἢ καλόν τε
[315]	κατ´ ἀντικρὺ προστῴῳ ἐν θρόνῳ·	περὶ	αὐτὸν δ´ ἐκάθηντο ἐπὶ βάθρων
[361]	ὅτι ἔστιν, καὶ πάλιν ἐπισκέψασθαι	περὶ	αὐτοῦ εἴτε διδακτὸν εἴτε μὴ
[347]	μέντοι, ἔφη, καὶ (ἐμοὶ λόγος	περὶ	αὐτοῦ εὖ ἔχων, ὃν ὑμῖν
[320]	αὐτὸς οὗτος ἀνὴρ Περικλῆς, δεδιὼς	περὶ	αὐτοῦ μὴ διαφθαρῇ δὴ ὑπὸ
[354]	Ἄλλο τι οὖν πάλιν καὶ	περὶ	αὐτοῦ τοῦ λυπεῖσθαι ὁ αὐτὸς
[316]	οὖν ἤδη σὺ σκόπει, πότερον	περὶ	αὐτῶν μόνος οἴει δεῖν διαλέγεσθαι
[328]	καὶ γὰρ εἰ μέν τις	περὶ	αὐτῶν τούτων συγγένοιτο ὁτῳοῦν τῶν
[313]	χρηστοῦ ἢ πονηροῦ αὐτοῦ γενομένου,	περὶ	δὲ τούτου οὔτε τῷ πατρὶ
[315]	Λευκολοφίδου, καὶ ἄλλοι τινὲς ἐφαίνοντο·	περὶ	δὲ ὧν διελέγοντο οὐκ ἐδυνάμην
[347]	ᾀσμάτων τε καὶ ἐπῶν (ἐάσωμεν,	περὶ	δὲ ὧν τὸ πρῶτον ἐγώ
[345]	τούτων φησὶν ἐπαινέτης εἶναι, ἀλλὰ	περὶ	ἑαυτοῦ λέγει τοῦτο τὸ ἑκών.
[344]	πολλὰ μὲν γὰρ ἔστι καὶ	περὶ	ἑκάστου τῶν (ἐν τῷ ᾄσματι
[352]	ἄλλως; δοκεῖ δὲ τοῖς πολλοῖς	περὶ	ἐπιστήμης τοιοῦτόν τι, οὐκ ἰσχυρὸν
[339]	ἀνδοὶ παιδείας ~μέγιστον μέρος εἶναι	περὶ	ἐπῶν (δεινὸν εἶναι· ἔστιν δὲ
[342]	ἔχω, ὃ σὺ λέγεις τοῦτο,	περὶ	ἐπῶν· ἐὰν δὲ βούλῃ, σοῦ
[312]	τοῦτο μὲν ἔξεστι λέγειν καὶ	περὶ	ζωγράφων καὶ περὶ τεκτόνων, ὅτι
[312]	λέγειν περὶ οὗπερ καὶ ἐπιστήμονα,	περὶ	κιθαρίσεως· ἦ γάρ; Ναί. Εἶεν·
[347]	αὐτῷ ἥδιον· εἰ δὲ βούλεται,	περὶ	μὲν ᾀσμάτων τε καὶ ἐπῶν
[319]	ἢ ἐξάρωνται κελευόντων τῶν πρυτάνεων.	περὶ	μὲν οὖν ὧν οἴονται ἐν
[313]	ἀκούσας, ὡς φῄς, ὄρθριος ἥκων	περὶ	μὲν τούτου οὐδένα λόγον οὐδὲ
[319]	περὶ τῶν οἰκοδομημάτων, ὅταν δὲ	περὶ	ναυπηγίας, τοὺς ναυπηγούς, καὶ τἆλλα
[319]	εἰς τὴν ἐκκλησίαν, ἐπειδὰν μὲν	περὶ	οἰκοδομίας τι δέῃ πρᾶξαι τὴν
[311]	ὥσπερ περὶ Φειδίου ἀγαλματοποιὸν καὶ	περὶ	Ὁμήρου ποιητήν, τί τοιοῦτον περὶ
[312]	ἔτι ἡ ἀπόκρισις ἡμῖν δεῖται,	περὶ	ὅτου ὁ σοφιστὴς δεινὸν ποιεῖ
[336]	ἀλλ´ ἀπομηκύνων ἕως ἂν ἐπιλάθωνται	περὶ	ὅτου τὸ ἐρώτημα ἦν οἱ
[334]	τίς μοι μακρὰ λέγῃ, (ἐπιλανθάνομαι	περὶ	οὗ ἂν ᾖ ὁ λόγος.
[312]	γε. τί δή ἐστιν τοῦτο	περὶ	οὗ αὐτός τε ἐπιστήμων ἐστὶν
[361]	μάλιστ´ ἂν κατάδηλον γένοιτο ἐκεῖνο	περὶ	οὗ ἐγώ τε καὶ σὺ
[318]	οὐ περὶ ἄλλου του ἢ	περὶ	οὗ ἥκει. τὸ δὲ μάθημά
[339]	ἐρώτημα περὶ τοῦ αὐτοῦ μὲν	περὶ	οὗπερ ἐγώ τε καὶ σὺ
[312]	δεινὸν ποιεῖ λέγειν; Δῆλον ὅτι	περὶ	οὗπερ καὶ ἐπίστασθαι; Εἰκός γε.
[312]	κιθαριστὴς (δεινὸν δήπου ποιεῖ λέγειν	περὶ	οὗπερ καὶ ἐπιστήμονα, περὶ κιθαρίσεως·
[313]	σκοπούμενος ἡμέρας συχνάς· ὃ δὲ	περὶ	πλείονος τοῦ σώματος ἡγῇ, τὴν
[347]	καὶ γὰρ δοκεῖ μοι τὸ	περὶ	ποιήσεως διαλέγεσθαι ὁμοιότατον εἶναι τοῖς
[347]	ποιητὴν νοεῖν, οἱ δ´ ἕτερα,	περὶ	πράγματος διαλεγόμενοι ὃ ἀδυνατοῦσι ἐξελέγξαι·
[311]	περὶ Ὁμήρου ποιητήν, τί τοιοῦτον	περὶ	Πρωταγόρου ἀκούομεν; Σοφιστὴν δή τοι
[311]	τί ὄνομα ἄλλο γε λεγόμενον	περὶ	Πρωταγόρου ἀκούομεν; ὥσπερ περὶ Φειδίου
[309]	Καὶ τί ἂν γεγονὸς εἴη	περὶ	σὲ κἀκεῖνον τοσοῦτον πρᾶγμα; οὐ
[361]	τε ἥκιστ´ ἀνθρώπων, ἐπεὶ καὶ	περὶ	σοῦ πρὸς πολλοὺς δὴ εἴρηκα
[335]	σὺ μὲν γάρ, ὡς λέγεται	περὶ	σοῦ, φῂς δὲ καὶ αὐτός,
[311]	προσαναλίσκοντες. εἰ οὖν τις ἡμᾶς	περὶ	ταῦτα οὕτω σφόδρα σπουδάζοντας ἔροιτο·
[323]	οὖν πάντ´ ἄνδρα εἰκότως ἀποδέχονται	περὶ	ταύτης τῆς ἀρετῆς σύμβουλον διὰ
[312]	λέγειν καὶ περὶ ζωγράφων καὶ	περὶ	τεκτόνων, ὅτι οὗτοί εἰσιν οἱ
[309]	δὴ ὅτι ἀπὸ κυνηγεσίου τοῦ	περὶ	τὴν Ἀλκιβιάδου ὥραν; καὶ μήν
[313]	πωλεῖ ἐξαπατήσῃ ἡμᾶς, ὥσπερ οἱ	περὶ	τὴν τοῦ σώματος τροφήν, ὁ
[357]	ὑμεῖς ὡμολογήκατε ἐπιστήμης ἐνδείᾳ ἐξαμαρτάνειν	περὶ	τὴν τῶν ἡδονῶν αἵρεσιν καὶ
[313]	αὐτῶν, ἐὰν μή τις τύχῃ	περὶ	τὴν ψυχὴν αὖ ἰατρικὸς ὤν.
[360]	βουλόμενος πῶς ποτ´ ἔχει τὰ	περὶ	τῆς ἀρετῆς καὶ τί ποτ´
[352]	πολλάκις δὲ φόβον, ἀτεχνῶς (διανοούμενοι	περὶ	τῆς ἐπιστήμης ὥσπερ περὶ ἀνδραπόδου,
[312]	Εἶεν· ὁ δὲ δὴ σοφιστὴς	περὶ	τίνος δεινὸν ποιεῖ λέγειν; Δῆλον
[313]	ἴσασιν ὅτι χρηστὸν ἢ πονηρὸν	περὶ	τὸ σῶμα, ἐπαινοῦσιν δὲ πάντα
[352]	οὐδ´ ἀρχικὸν εἶναι· οὐδὲ ὡς	περὶ	τοιούτου αὐτοῦ ὄντος διανοοῦνται, ἀλλ´
[314]	μή, ὅρα, ὦ μακάριε, (μὴ	περὶ	τοῖς φιλτάτοις κυβεύῃς τε καὶ
[321]	δωρεῖται ἀνθρώπῳ. τὴν μὲν οὖν	περὶ	τὸν βίον σοφίαν ἄνθρωπος ταύτῃ
[347]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ σὺ	περὶ	τοῦ ᾄσματος διεληλυθέναι· ἔστιν μέντοι,
[342]	ἐγώ, ἅ γέ μοι δοκεῖ	περὶ	τοῦ ᾄσματος τούτου, πειράσομαι ὑμῖν
[339]	καὶ νῦν ἔσται τὸ ἐρώτημα	περὶ	τοῦ αὐτοῦ μὲν περὶ οὗπερ
[341]	ὥσπερ σὺ ὑπολαμβάνεις, ἀλλ´ ὥσπερ	περὶ	τοῦ δεινοῦ" Πρόδικός με οὑτοσὶ
[318]	εἰς τί, ὦ Πρωταγόρα, καὶ	περὶ	τοῦ; Καὶ ὁ Πρωταγόρας ἐμοῦ
[325]	παιδαγωγὸς καὶ αὐτὸς (ὁ πατὴρ	περὶ	τούτου διαμάχονται, ὅπως ὡς βέλτιστος
[354]	Τίνος οὖν δήποτε ἕνεκα πολλὰ	περὶ	τούτου λέγεις καὶ πολλαχῇ; Συγγιγνώσκετέ
[317]	ἥδιστόν ἐστιν, εἴ τι βούλεσθε,	περὶ	τούτων ἁπάντων ἐναντίον τῶν ἔνδον
[361]	γένοιο ἀνδρῶν ἐπὶ σοφίᾳ. καὶ	περὶ	τούτων δὲ εἰς αὖθις, ὅταν
[319]	δέῃ βουλεύσασθαι, συμβουλεύει αὐτοῖς ἀνιστάμενος	περὶ	τούτων ὁμοίως μὲν τέκτων, ὁμοίως
[349]	ἐκεῖνα, ἅπερ τὸ πρῶτον ἠρώτων	περὶ	τούτων, πάλιν ἐπιθυμῶ ἐξ ἀρχῆς
[322]	σκεδαννύμενοι διεφθείροντο. (Ζεὺς οὖν δείσας	περὶ	τῷ γένει ἡμῶν μὴ ἀπόλοιτο
[348]	σε βέλτιστ´ ἂν ἐπισκέψασθαι καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων (περὶ ὧν εἰκὸς
[324]	λοιπὴ ἀπορία ἐστίν, ἣν ἀπορεῖς	περὶ	τῶν ἀνδρῶν τῶν ἀγαθῶν, τί
[334]	καὶ αὐτὸς καὶ ἄλλον διδάξαι	περὶ	τῶν αὐτῶν καὶ μακρὰ λέγειν,
[337]	ἀξιῶ ὑμᾶς συγχωρεῖν καὶ ἀλλήλοις	περὶ	τῶν λόγων ἀμφισβητεῖν μέν, (ἐρίζειν
[347]	νῦν δὲ σφόδρα γὰρ καὶ	περὶ	τῶν μεγίστων ψευδόμενος δοκεῖς ἀληθῆ
[318]	τὸ δὲ μάθημά ἐστιν εὐβουλία	περὶ	τῶν οἰκείων, ὅπως ἂν ἄριστα
[319]	πόλιν, τοὺς οἰκοδόμους μεταπεμπομένους συμβούλους	περὶ	τῶν οἰκοδομημάτων, ὅταν δὲ περὶ
[358]	ψευδῆ ἔχειν δόξαν καὶ ἐψεῦσθαι	περὶ	τῶν πραγμάτων τῶν πολλοῦ ἀξίων;
[319]	οὕτω διαπράττονται· ἐπειδὰν δέ τι	περὶ	τῶν τῆς (πόλεως διοικήσεως δέῃ
[319]	τὴν αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ, ~(καὶ	περὶ	τῶν τῆς πόλεως, ὅπως τὰ
[311]	λεγόμενον περὶ Πρωταγόρου ἀκούομεν; ὥσπερ	περὶ	Φειδίου ἀγαλματοποιὸν καὶ περὶ Ὁμήρου
[315]	καὶ ἄλλοι τινές. ἐφαίνοντο δὲ	περὶ	φύσεώς τε καὶ τῶν μετεώρων
[318]	ἐστιν, ὦ Πρωταγόρα, ἥπερ ἄρτι,	περὶ	ὧν ἀφικόμην. Ἱπποκράτης γὰρ ὅδε
[348]	ἐπισκέψασθαι καὶ περὶ τῶν ἄλλων	(περὶ	ὧν εἰκὸς σκοπεῖσθαι τὸν ἐπιεικῆ,
[357]	ἐμὲ δεῖ καὶ Πρωταγόραν (ἀποδεῖξαι	περὶ	ὧν ἤρεσθ´ ἡμᾶς. ἤρεσθε δέ,
[347]	οὔτε ἀνερέσθαι οἷόν τ´ ἐστὶν	περὶ	ὧν λέγουσιν, ἐπαγόμενοί τε αὐτοὺς
[348]	δὲ βούλῃ, σὺ ἐμοὶ παράσχες,	περὶ	ὧν μεταξὺ ἐπαυσάμεθα διεξιόντες, τούτοις
[317]	Σώκρατες, ἐπειδὴ καὶ οἵδε πάρεισιν,	περὶ	ὧν ὀλίγον πρότερον μνείαν ἐποιοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/05/2006