Pages |
[354] |
(ἡδονῶν
ἀποστερεῖ;
Ὁμολογοῖεν
ἄν;
Συνεδόκει
|
ἡμῖν |
ἀμφοῖν.
Οὐκοῦν
πάλιν
ἂν
αὐτοὺς |
[314] |
εἰσάγγειλον
οὖν.
μόγις
οὖν
ποτε
|
ἡμῖν |
ἅνθρωπος
ἀνέῳξεν
τὴν
θύραν.
Ἐπειδὴ |
[332] |
ὅτι
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
ὡμολόγηται
|
ἡμῖν |
ἀφροσύνη
σοφίᾳ
ἐναντίον
εἶναι;
Συνωμολόγει. |
[352] |
ἐγώ,
τῇδέ
πῃ
καταφανὲς
ἂν
|
ἡμῖν |
γένοιτο;
ὥσπερ
εἴ
τις
ἄνθρωπον |
[335] |
τὰ
σοὶ
δοκοῦντα
τὴν
συνουσίαν
|
ἡμῖν |
γίγνεσθαι,
ἀλλ´
ἐπειδὰν
σὺ
βούλῃ
|
[338] |
προθυμεῖσθε
συνουσία
τε
καὶ
διάλογοι
|
ἡμῖν |
γίγνωνται·
εἰ
μὴ
βούλεται
(Πρωταγόρας |
[355] |
Ὑπὸ
τοῦ;
ἐκεῖνος
ἐρήσεται
ἡμᾶς·
|
ἡμῖν |
δὲ
ὑπὸ
μὲν
ἡδονῆς
οὐκέτι
|
[312] |
ἐρωτήσεως
γὰρ
ἔτι
ἡ
ἀπόκρισις
|
ἡμῖν |
δεῖται,
περὶ
ὅτου
ὁ
σοφιστὴς |
[328] |
οἶμαι
εἰ
ζητοῖς
τίς
ἂν
|
ἡμῖν |
διδάξειεν
τοὺς
τῶν
χειροτεχνῶν
ὑεῖς |
[357] |
ὑμεῖς
αὐτό
φατε
εἶναι;
εἴπατε
|
(ἡμῖν. |
εἰ
μὲν
οὖν
τότε
εὐθὺς |
[354] |
πρὸς
ὃ
ἐγὼ
λέγω,
ἔχετε
|
ἡμῖν |
εἰπεῖν·
ἀλλ´
οὐχ
ἕξετε.
Ἀληθῆ, |
[354] |
τέλος
ἀποβλέψαντες,
ἔχοιτε
ἂν
καὶ
|
ἡμῖν |
εἰπεῖν·
ἀλλ´
οὐχ
ἕξετε.
Οὐδ´ |
[309] |
Σώκρατες,
ὥς
γ´
ἐν
αὐτοῖς
|
ἡμῖν |
εἰρῆσθαι,
καὶ
πώγωνος
ἤδη
ὑποπιμπλάμενος. |
[353] |
δοκεῖ
ἐμμένειν
οἷς
ἄρτι
ἔδοξεν
|
ἡμῖν, |
ἐμὲ
ἡγήσασθαι
ᾗ
οἶμαι
ἂν |
[340] |
Δία,
εἰς
καιρόν
γε
παρατετύχηκεν
|
ἡμῖν |
ἐν
τοῖς
λόγοις
Πρόδικος
ὅδε. |
[359] |
Ἴθι
δή,
ἔφην
ἐγώ,
εἰπὲ
|
ἡμῖν, |
ἐπὶ
τί
λέγεις
ἴτας
εἶναι |
[320] |
ἐξηυρηκέναι.
εἰ
οὖν
ἔχεις
ἐναργέστερον
|
ἡμῖν |
ἐπιδεῖξαι
ὡς
(διδακτόν
ἐστιν
ἡ |
[335] |
γὰρ
σὺ
ἐξέλθῃς,
οὐχ
ὁμοίως
|
ἡμῖν |
ἔσονται
οἱ
διάλογοι.
δέομαι
οὖν |
[327] |
ἄλλων
τεχνημάτων—
λυσιτελεῖ
γὰρ
οἶμαι
|
ἡμῖν |
ἡ
ἀλλήλων
δικαιοσύνη
καὶ
ἀρετή· |
[333] |
τὸ
δὲ
πρότερον
αὖ
ἐφάνη
|
ἡμῖν |
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
ἡ
ὁσιότης |
[337] |
ἀλλήλοις—
καὶ
οὕτως
ἂν
καλλίστη
|
ἡμῖν |
ἡ
συνουσία
γίγνοιτο·
ὑμεῖς
τε |
[357] |
ἐν
ὀρθῇ
τῇ
αἱρέσει
ἐφάνη
|
ἡμῖν |
ἡ
σωτηρία
τοῦ
βίου
οὖσα, |
[356] |
τοῦ
περιττοῦ
καὶ
ἀρτίου
αἱρέσει
|
ἡμῖν |
ἦν
ἡ
σωτηρία
τοῦ
βίου, |
[356] |
ἄν.
Εἰ
οὖν
(ἐν
τούτῳ
|
ἡμῖν |
ἦν
τὸ
εὖ
πράττειν,
ἐν |
[331] |
ἔφη·
εἰ
γὰρ
βούλει,
ἔστω
|
ἡμῖν |
καὶ
δικαιοσύνη
ὅσιον
καὶ
ὁσιότης |
[314] |
περί
τινος
λόγου
διελεγόμεθα,
ὃς
|
ἡμῖν
|
κατὰ
τὴν
ὁδὸν
ἐνέπεσεν·
ἵν´ |
[333] |
(Τὸ
μὲν
οὖν
πρῶτον
ἐκαλλωπίζετο
|
ἡμῖν |
ὁ
Πρωταγόρας—
τὸν
γὰρ
λόγον |
[340] |
καὶ
ἐγὼ
σὲ
παρακαλῶ,
μὴ
|
ἡμῖν |
ὁ
Πρωταγόρας
τὸν
Σιμωνίδην
ἐκπέρσῃ. |
[357] |
τις
ἢ
ἀριθμητική;
Ὁμολογοῖεν
ἂν
|
ἡμῖν |
οἱ
ἄνθρωποι
ἢ
οὔ;
Ἐδόκουν |
[319] |
πόλεως
οὕτως
ἔχει,
ἀλλὰ
ἰδίᾳ
|
ἡμῖν |
οἱ
σοφώτατοι
καὶ
ἄριστοι
τῶν |
[338] |
οὕτως
ὀρθῶς·
ὁ
γὰρ
ὅμοιος
|
ἡμῖν |
ὅμοια
καὶ
ποιήσει,
ὥστε
ἐκ
|
[335] |
καὶ
Πρωταγόρου
διαλεγομένων.
ἀλλὰ
χάρισαι
|
ἡμῖν |
πᾶσιν.
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον—
ἤδη |
[359] |
Πρόδικέ
τε
καὶ
Ἱππία,
ἀπολογείσθω
|
ἡμῖν |
Πρωταγόρας
ὅδε
ἃ
τὸ
πρῶτον
|
[335] |
τ´
εἶναι.
ἀλλὰ
σὲ
ἐχρῆν
|
ἡμῖν |
συγχωρεῖν
τὸν
ἀμφότερα
δυνάμενον,
ἵνα |
[356] |
καὶ
μὴ
πράττειν,
τίς
ἂν
|
ἡμῖν |
σωτηρία
ἐφάνη
τοῦ
βίου;
ἆρα
|
[314] |
ἄλλοι
πολλοὶ
καὶ
σοφοί.
Δόξαν
|
ἡμῖν |
ταῦτα
ἐπορευόμεθα·
ἐπειδὴ
δὲ
ἐν |
[310] |
(ΕΤ.
Τί
οὖν
οὐ
διηγήσω
|
ἡμῖν |
τὴν
συνουσίαν,
εἰ
μή
σέ
|
[353] |
ὑμεῖς
αὐτό
φατε
εἶναι;
εἴπατον
|
ἡμῖν. |
Τί
δέ,
ὦ
Σώκρατες,
δεῖ |
[358] |
ἔλαττον;
Ἅπαντα
ταῦτα
συνεδόκει
ἅπασιν
|
ἡμῖν. |
Τί
οὖν;
ἔφην
ἐγώ,
καλεῖτέ |
[337] |
λέγοντες
μάλιστ´
ἂν
οὕτως
ἐν
|
ἡμῖν |
τοῖς
ἀκούουσιν
εὐδοκιμοῖτε
καὶ
οὐκ |
[357] |
πόρρω
εἴη;
~τί
ἂν
ἔσῳζεν
|
ἡμῖν |
τὸν
(βίον;
ἆρ´
ἂν
οὐκ |
[353] |
ἦν
δ´
ἐγώ,
εἶναί
τι
|
ἡμῖν |
τοῦτο
πρὸς
τὸ
ἐξευρεῖν
περὶ |
[338] |
λόγοις,
ἵνα
μεγαλοπρεπέστεροι
καὶ
εὐσχημονέστεροι
|
ἡμῖν |
φαίνωνται,
μήτ´
αὖ
Πρωταγόραν
πάντα |
[309] |
(ΕΤ.
Ἀλλ´
ἦ
σοφῷ
τινι
|
ἡμῖν, |
ὦ
Σώκρατες,
ἐντυχὼν
πάρει;
(ΣΩ. |
[332] |
δ´
ἐγώ,
ἀναλογισώμεθα
τὰ
ὡμολογημένα
|
ἡμῖν. |
ὡμολογήκαμεν
ἓν
ἑνὶ
μόνον
ἐναντίον |
[335] |
διάλογοι.
δέομαι
οὖν
σου
παραμεῖναι
|
ἡμῖν· |
ὡς
ἐγὼ
οὐδ´
ἂν
ἑνὸς |