Pages |
[358] |
ἐπὶ
τούτου
πράξεις
ἅπασαι,
ἐπὶ
|
τοῦ |
ἀλύπως
ζῆν
καὶ
ἡδέως,
ἆρ´
|
[314] |
ὥσπερ
ὡρμήσαμεν,
ἴωμεν
καὶ
ἀκούσωμεν
|
τοῦ |
ἀνδρός,
ἔπειτα
ἀκούσαντες
καὶ
ἄλλοις |
[334] |
ταῖς
τοῦ
ἀνθρώπου,
ταῖς
δὲ
|
τοῦ |
ἀνθρώπου
ἀρωγὸν
καὶ
τῷ
ἄλλῳ |
[326] |
πράττειν·
πᾶς
γὰρ
ὁ
βίος
|
τοῦ |
ἀνθρώπου
εὐρυθμίας
τε
καὶ
εὐαρμοστίας
|
[352] |
ἡ
ἐπιστήμη
καὶ
οἷον
ἄρχειν
|
τοῦ |
ἀνθρώπου,
καὶ
ἐάνπερ
γιγνώσκῃ
τις
|
[334] |
τῶν
ἄλλων
ζῴων
πλὴν
ταῖς
|
τοῦ |
ἀνθρώπου,
ταῖς
δὲ
τοῦ
ἀνθρώπου |
[337] |
ὀλβιώτατον
οἶκον
τόνδε,
μηδὲν
τούτου
|
τοῦ
|
(ἀξιώματος
ἄξιον
ἀποφήνασθαι,
ἀλλ´
ὥσπερ |
[357] |
οὐ
διδακτοῦ
ὄντος,
ἀλλὰ
κηδόμενοι
|
τοῦ |
ἀργυρίου
καὶ
οὐ
διδόντες
τούτοις
|
[347] |
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
σὺ
περὶ
|
τοῦ |
ᾄσματος
διεληλυθέναι·
ἔστιν
μέντοι,
ἔφη, |
[345] |
οὕτω
σφόδρα
καὶ
δι´
ὅλου
|
τοῦ |
ᾄσματος
ἐπεξέρχεται
τῷ
τοῦ
Πιττακοῦ |
[345] |
εἴρηται,
καὶ
τὰ
ἐπιόντα
γε
|
τοῦ |
ᾄσματος
ἔτι
μᾶλλον
δηλοῖ.
φησὶ |
[339] |
καὶ
πάνυ
μοι
τυγχάνει
μεμεληκὸς
|
τοῦ |
ᾄσματος.
Εὖ,
ἔφη,
λέγεις.
πότερον |
[344] |
τοῦ
Πιττακείου
ῥήματος
διὰ
παντὸς
|
τοῦ |
ᾄσματος.
Λέγει
γὰρ
μετὰ
τοῦτο |
[339] |
Οἶσθα
οὖν,
ἔφη,
ὅτι
προϊόντος
|
τοῦ |
ᾄσματος
λέγει
που—
οὐδέ
μοι |
[343] |
λέγω.
εὐθὺς
γὰρ
τὸ
πρῶτον
|
τοῦ |
ᾄσματος
μανικὸν
ἂν
φανείη,
εἰ |
[345] |
ἀγαθὸν
γενέσθαι.
ὥστε
καὶ
τοῦτο
|
τοῦ |
ᾄσματος
πρὸς
τοῦτο
τείνει,
(ὅτι |
[342] |
ἅ
γέ
μοι
δοκεῖ
περὶ
|
τοῦ |
ᾄσματος
τούτου,
πειράσομαι
ὑμῖν
διεξελθεῖν. |
[323] |
φύσει
ἡγοῦνται
εἶναι
οὐδ´
ἀπὸ
|
τοῦ |
αὐτομάτου,
ἀλλὰ
διδακτόν
τε
καὶ |
[329] |
νυνδὴ
ἐγὼ
(ἔλεγον
πάντα
ὀνόματα
|
τοῦ |
αὐτοῦ
ἑνὸς
ὄντος.
τοῦτ´
ἐστὶν |
[339] |
νῦν
ἔσται
τὸ
ἐρώτημα
περὶ
|
τοῦ |
αὐτοῦ
μὲν
περὶ
οὗπερ
ἐγώ
|
[332] |
τι
δὴ
ὡσαύτως
πράττεται,
ὑπὸ
|
τοῦ |
αὐτοῦ
πράττεται,
καὶ
εἴ
τι |
[340] |
Ὅμηρος
τὸν
Σκάμανδρον
πολιορκούμενον
ὑπὸ
|
τοῦ |
Ἀχιλλέως
τὸν
Σιμόεντα
παρακαλεῖν,
εἰπόντα— |
[356] |
τίς
ἂν
ἡμῖν
σωτηρία
ἐφάνη
|
τοῦ |
βίου;
ἆρα
ἡ
μετρητικὴ
τέχνη |
[322] |
ἐκ
τούτου
εὐπορία
μὲν
ἀνθρώπῳ
|
τοῦ |
(βίου
γίγνεται,
Προμηθέα
δὲ
δι´ |
[356] |
αἱρέσει
ἡμῖν
ἦν
ἡ
σωτηρία
|
τοῦ |
βίου,
ὁπότε
τὸ
πλέον
ὀρθῶς |
[357] |
αἱρέσει
ἐφάνη
ἡμῖν
ἡ
σωτηρία
|
τοῦ |
βίου
οὖσα,
τοῦ
τε
πλέονος |
[361] |
χρώμενος
ἐγὼ
καὶ
προμηθούμενος
ὑπὲρ
|
τοῦ |
βίου
τοῦ
ἐμαυτοῦ
παντὸς
πάντα
|
[312] |
(ἔσεσθαι,
ἀλλ´
οἵαπερ
ἡ
παρὰ
|
τοῦ |
γραμματιστοῦ
ἐγένετο
καὶ
κιθαριστοῦ
καὶ |
[336] |
οἱ
μακρολογίας
καὶ
παραχωρεῖ
Πρωταγόρᾳ,
|
τοῦ |
δὲ
διαλέγεσθαι
(οἷός
τ´
εἶναι |
[341] |
πολέμου"
καὶ
δεινῆς
πενίας,
ὡς
|
τοῦ |
δεινοῦ
κακοῦ
ὄντος.
ἴσως
οὖν |
[341] |
σὺ
ὑπολαμβάνεις,
ἀλλ´
ὥσπερ
περὶ
|
τοῦ |
δεινοῦ"
Πρόδικός
με
οὑτοσὶ
νουθετεῖ |
[334] |
οὐδενί,
δένδροις
δέ·
τὰ
δὲ
|
τοῦ |
δένδρου
ταῖς
μὲν
ῥίζαις
ἀγαθά, |
[343] |
Γνῶθι
σαυτόν
καὶ
Μηδὲν
ἄγαν.
|
τοῦ |
δὴ
ἕνεκα
ταῦτα
λέγω;
ὅτι |
[321] |
εἰς
μὲν
τὴν
ἀκρόπολιν
τὴν
|
τοῦ |
Διὸς
οἴκησιν
οὐκέτι
ἐνεχώρει
εἰσελθεῖν— |
[357] |
τὴν
ἡδονὴν
πολλάκις
κρατεῖν
καὶ
|
τοῦ |
εἰδότος
ἀνθρώπου,
ἐπειδὴ
δὲ
ὑμῖν
|
[352] |
εἴ
τις
ἄνθρωπον
σκοπῶν
ἐκ
|
τοῦ |
εἴδους
ἢ
πρὸς
ὑγίειαν
ἢ |
[344] |
καὶ
παρ´
ἄλλου
ποιητοῦ
μαρτυρεῖται
|
τοῦ
|
εἰπόντος—
αὐτὰρ
ἀνὴρ
ἀγαθὸς
τοτὲ |
[356] |
ὦ
Σώκρατες,
τὸ
παραχρῆμα
ἡδὺ
|
τοῦ |
εἰς
τὸν
ὕστερον
χρόνον
καὶ |
[355] |
Διὰ
τί;
Ἡττώμενος,
φήσομεν·
Ὑπὸ
|
τοῦ; |
ἐκεῖνος
ἐρήσεται
ἡμᾶς·
ἡμῖν
δὲ |
[328] |
ἂν
εἰ
ζητοῖς
τίς
διδάσκαλος
|
(τοῦ |
ἑλληνίζειν,
οὐδ´
ἂν
εἷς
φανείη, |
[361] |
καὶ
προμηθούμενος
ὑπὲρ
τοῦ
βίου
|
τοῦ |
ἐμαυτοῦ
παντὸς
πάντα
ταῦτα
πραγματεύομαι, |
[332] |
καὶ
εἴ
τι
ἐναντίως,
ὑπὸ
|
τοῦ |
ἐναντίου;
Συνέφη.
Φέρε
δή,
ἦν |
[310] |
ἐγώ·
ἔστι
δὲ
τί,
καὶ
|
τοῦ |
ἕνεκα
τηνικάδε
ἀφίκου;
Πρωταγόρας,
ἔφη, |
[348] |
ἐρχομένω,
καί
τε
πρὸ
ὃ
|
τοῦ |
ἐνόησεν.
εὐπορώτεροι
γάρ
πως
ἅπαντές |
[314] |
δ´
αὐτῷ
συμπεριεπάτουν
ἐκ
μὲν
|
τοῦ |
ἐπὶ
θάτερα
Καλλίας
ὁ
Ἱππονίκου |
[315] |
Χαρμίδης
ὁ
Γλαύκωνος,
ἐκ
δὲ
|
τοῦ |
ἐπὶ
θάτερα
ὁ
ἕτερος
τῶν |
[361] |
τῷ
μύθῳ
ὁ
Προμηθεὺς
μᾶλλον
|
τοῦ |
Ἐπιμηθέως·
ᾧ
χρώμενος
ἐγὼ
καὶ
|
[317] |
καταφανῆ
εἶναι,
πολλὴ
μωρία
καὶ
|
τοῦ |
ἐπιχειρήματος,
(καὶ
πολὺ
δυσμενεστέρους
παρέχεσθαι |
[318] |
τοῦ
νῦν
νεωστὶ
ἐπιδημοῦντος,
Ζευξίππου
|
τοῦ
|
Ἡρακλεώτου,
καὶ
ἀφικόμενος
παρ´
αὐτόν, |
[321] |
τήν
τε
ἔμπυρον
τέχνην
τὴν
|
τοῦ |
Ἡφαίστου
καὶ
τὴν
ἄλλην
τὴν |
[322] |
μοίρας,
πρῶτον
μὲν
διὰ
τὴν
|
τοῦ |
θεοῦ
συγγένειαν
ζῴων
μόνον
θεοὺς |
[339] |
πρὸς
Σκόπαν
τὸν
Κρέοντος
ὑὸν
|
τοῦ |
Θετταλοῦ
ὅτι—
(ἄνδρ´
ἀγαθὸν
μὲν |
[311] |
αὐλὴν
περιῇμεν·
καὶ
ἐγὼ
(ἀποπειρώμενος
|
τοῦ |
Ἱπποκράτους
τῆς
ῥώμης
διεσκόπουν
αὐτὸν
|
[318] |
τί,
ὦ
Πρωταγόρα,
καὶ
περὶ
|
τοῦ; |
Καὶ
ὁ
Πρωταγόρας
ἐμοῦ
ταῦτα |
[348] |
τε
Ἀλκιβιάδου
ταῦτα
λέγοντος
καὶ
|
τοῦ |
Καλλίου
δεομένου
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[314] |
γὰρ
καὶ
ποτὰ
πριάμενον
παρὰ
|
τοῦ |
καπήλου
καὶ
ἐμπόρου
ἔξεστιν
ἐν |
[309] |
ξένος
ἔδοξέν
σοι
εἶναι,
ὥστε
|
τοῦ |
Κλεινίου
ὑέος
καλλίων
σοι
φανῆναι; |
[310] |
ἐπειδὴ
(δὲ
τάχιστά
με
ἐκ
|
τοῦ |
κόπου
ὁ
ὕπνος
ἀνῆκεν,
εὐθὺς |
[351] |
ἡγεῖσθαι·
σὺ
γὰρ
καὶ
κατάρχεις
|
τοῦ |
λόγου.
~(Ἆρ´
οὖν,
ἦν
δ´ |
[328] |
τοσαῦτα
καὶ
τοιαῦτα
ἐπιδειξάμενος
ἀπεπαύσατο
|
τοῦ |
λόγου.
καὶ
ἐγὼ
ἐπὶ
μὲν |
[329] |
οὕτω,
σμικρὰ
(ἐρωτηθέντες
δόλιχον
κατατείνουσι
|
τοῦ |
λόγου.
Πρωταγόρας
δὲ
ὅδε
ἱκανὸς |
[354] |
οὖν
πάλιν
καὶ
περὶ
αὐτοῦ
|
τοῦ
|
λυπεῖσθαι
ὁ
αὐτὸς
τρόπος;
τότε |
[324] |
γε
πραχθὲν
ἀγένητον
θείη—
ἀλλὰ
|
τοῦ |
μέλλοντος
χάριν,
ἵνα
μὴ
αὖθις |
[315] |
ἐν
οἰκήματί
τινι,
ᾧ
πρὸ
|
τοῦ |
μὲν
ὡς
ταμιείῳ
ἐχρῆτο
Ἱππόνικος, |
[328] |
καὶ
ἀγαθὸν
γενέσθαι,
καὶ
ἀξίως
|
τοῦ |
μισθοῦ
ὃν
πράττομαι
καὶ
ἔτι |
[328] |
καὶ
τὸν
τρόπον
τῆς
πράξεως
|
τοῦ
|
μισθοῦ
τοιοῦτον
πεποίημαι·
ἐπειδὰν
γάρ |
[317] |
μνείαν
ἐποιοῦ
πρὸς
ἐμὲ
ὑπὲρ
|
τοῦ |
νεανίσκου.
~(Καὶ
ἐγὼ
εἶπον
ὅτι |
[318] |
ὅδε
ἐπιθυμήσειεν
τῆς
συνουσίας
τούτου
|
τοῦ
|
νεανίσκου
τοῦ
νῦν
νεωστὶ
ἐπιδημοῦντος, |
[318] |
τῆς
συνουσίας
τούτου
τοῦ
νεανίσκου
|
τοῦ |
νῦν
νεωστὶ
ἐπιδημοῦντος,
Ζευξίππου
τοῦ
|
[329] |
ἕτερα
τῶν
ἑτέρων,
ἀλλήλων
καὶ
|
τοῦ |
ὅλου,
ἀλλ´
ἢ
μεγέθει
καὶ |
[324] |
μετὰ
λόγου
ἐπιχειρῶν
κολάζειν
οὐ
|
τοῦ |
παρεληλυθότος
ἕνεκα
ἀδικήματος
τιμωρεῖται—
οὐ |
[328] |
τὴν
τέχνην
ἣν
δὴ
παρὰ
|
τοῦ |
πατρὸς
μεμαθήκασιν,
καθ´
ὅσον
οἷός |
[328] |
ἦν
ὁ
πατὴρ
καὶ
οἱ
|
τοῦ |
πατρὸς
φίλοι
ὄντες
ὁμότεχνοι,
τούτους |
[309] |
δῆλα
δὴ
ὅτι
ἀπὸ
κυνηγεσίου
|
τοῦ |
περὶ
τὴν
Ἀλκιβιάδου
ὥραν;
καὶ |
[356] |
Τί
δ´
εἰ
ἐν
τῇ
|
τοῦ |
περιττοῦ
καὶ
ἀρτίου
αἱρέσει
ἡμῖν |
[344] |
ὅτι
παντὸς
μᾶλλον
ἔλεγχός
ἐστιν
|
τοῦ |
Πιττακείου
ῥήματος
διὰ
παντὸς
τοῦ |
[343] |
τις
Λακωνική·
καὶ
δὴ
καὶ
|
τοῦ |
Πιττακοῦ
ἰδίᾳ
περιεφέρετο
τοῦτο
τὸ |
[343] |
ἐρίζοντα
λέγειν
τὸν
Σιμωνίδην·
λέγοντος
|
τοῦ |
Πιττακοῦ
ὅτι
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι, |
[343] |
μή
τις
ὑπολάβῃ
πρὸς
τὸ
|
τοῦ |
Πιττακοῦ
ῥῆμα
ὥσπερ
ἐρίζοντα
λέγειν |
[345] |
ὅλου
τοῦ
ᾄσματος
ἐπεξέρχεται
τῷ
|
τοῦ |
Πιττακοῦ
ῥήματι—
πάντας
δ´
ἐπαίνημι |
[343] |
ἀλαθέως,
οὑτωσί
πως
ὑπειπόντα
τὸ
|
τοῦ |
Πιττακοῦ,
ὥσπερ
ἂν
εἰ
θεῖμεν
|
[315] |
ἐχρῆτο
Ἱππόνικος,
νῦν
δὲ
ὑπὸ
|
τοῦ
|
πλήθους
τῶν
καταλυόντων
ὁ
Καλλίας |
[339] |
ἀγαθὸν
γενέσθαι
ἀλαθείᾳ,
ὀλίγον
δὲ
|
τοῦ |
ποιήματος
εἰς
τὸ
πρόσθεν
προελθὼν |
[312] |
εἶναι,
ὦ
Σώκρατες,
ἢ
ἐπιστάτην
|
τοῦ |
ποιῆσαι
δεινὸν
λέγειν;
Ἴσως
ἄν, |
[340] |
Πολλὴ
ἄν,
ἔφη,
ἀμαθία
εἴη
|
τοῦ |
ποιητοῦ,
εἰ
οὕτω
φαῦλόν
τί |
[327] |
αὐτὸν
εἶναι
καὶ
δημιουργὸν
τούτου
|
τοῦ |
πράγματος,
εἰ
δέοι
αὐτὸν
κρίνεσθαι
|
[326] |
τοῖς
ἔμπροσθεν
ἔλεγον,
ὅτι
τούτου
|
τοῦ |
πράγματος,
~(τῆς
ἀρετῆς,
εἰ
μέλλει |
[317] |
τῆς
κλίνης,
καὶ
τοὺς
μετὰ
|
τοῦ |
Προδίκου.
Ἐπεὶ
δὲ
πάντες
συνεκαθεζόμεθα, |
[315] |
ἔξωθεν,
καίπερ
λιπαρῶς
ἔχων
ἀκούειν
|
τοῦ |
Προδίκου—
πάσσοφος
γάρ
μοι
δοκεῖ |
[337] |
τῷ
σώματι.
Ταῦτα
οὖν
εἰπόντος
|
τοῦ |
Προδίκου
πολλοὶ
πάνυ
τῶν
παρόντων |
[331] |
ἕτερον
οἷον
τὸ
ἕτερον,
τὰ
|
τοῦ |
προσώπου
μόρια,
ἁμῇ
γέ
πῃ |
[329] |
φαίνεται,
ὦ
(Σώκρατες,
ὥσπερ
τὰ
|
τοῦ |
προσώπου
μόρια
ἔχει
πρὸς
τὸ |
[349] |
μόριά
ἐστιν,
ἀλλ´
ὡς
τὰ
|
τοῦ |
προσώπου
μόρια
καὶ
τῷ
ὅλῳ |
[333] |
αἱ
δυνάμεις
αὐτῶν,
ὥσπερ
τὰ
|
τοῦ |
προσώπου
μόρια;
πότερον
οὖν
δὴ |
[330] |
ἕκαστον
ἰδίαν
ἔχει;
ὥσπερ
τὰ
|
τοῦ |
προσώπου,
οὐκ
ἔστιν
ὀφθαλμὸς
οἷον |
[309] |
(ὃς
ἔφη
χαριεστάτην
ἥβην
εἶναι
|
τοῦ |
πρῶτον
ὑπηνήτου,
ἣν
νῦν
Ἀλκιβιάδης |
[310] |
ἑσπέρας
γε.
(Καὶ
ἅμα
ἐπιψηλαφήσας
|
τοῦ |
σκίμποδος
ἐκαθέζετο
παρὰ
τοὺς
πόδας |
[334] |
καὶ
ἐνταῦθα
τοῖς
μὲν
ἔξωθεν
|
τοῦ
|
(σώματος
ἀγαθόν
ἐστιν
τῷ
ἀνθρώπῳ, |
[352] |
ἢ
πρὸς
ἄλλο
τι
τῶν
|
τοῦ |
σώματος
ἔργων,
ἰδὼν
τὸ
πρόσωπον
|
[313] |
συχνάς·
ὃ
δὲ
περὶ
πλείονος
|
τοῦ |
σώματος
ἡγῇ,
τὴν
ψυχήν,
καὶ |
[313] |
ἡμᾶς,
ὥσπερ
οἱ
περὶ
τὴν
|
τοῦ |
σώματος
τροφήν,
ὁ
(ἔμπορός
τε |
[348] |
αἰσχυνθείς,
ὥς
γέ
μοι
ἔδοξεν,
|
τοῦ |
τε
Ἀλκιβιάδου
ταῦτα
λέγοντος
καὶ |
[357] |
ἡ
σωτηρία
τοῦ
βίου
οὖσα,
|
τοῦ |
τε
πλέονος
καὶ
ἐλάττονος
καὶ
|
[335] |
δεξιᾷ,
(τῇ
δ´
ἀριστερᾷ
ἀντελάβετο
|
τοῦ |
τρίβωνος
τουτουΐ,
καὶ
εἶπεν·
Οὐκ |
[356] |
ἡ
μετρητικὴ
τέχνη
ἢ
ἡ
|
τοῦ |
φαινομένου
δύναμις;
ἢ
αὕτη
μὲν |
[349] |
εἶναι
ἀρετῆς,
οὐχ
ὡς
τὰ
|
τοῦ |
χρυσοῦ
μόρια
ὅμοιά
ἐστιν
ἀλλήλοις |
[329] |
καὶ
ὦτα,
ἢ
ὥσπερ
τὰ
|
τοῦ |
χρυσοῦ
μόρια
οὐδὲν
διαφέρει
τὰ |