Alphabétiquement     [«   »]
τοτὲ 4
τότε 17
Τοῦ 2
τοῦ 107
του 1
τοῦδε 4
τοὐναντίον 5
Fréquences     [«    »]
106 δ´
99 οὐ
104 τὸν
107 τοῦ
108 ὡς
112 ἐν
115
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras

τοῦ


Pages
[358]   ἐπὶ τούτου πράξεις ἅπασαι, ἐπὶ  τοῦ   ἀλύπως ζῆν καὶ ἡδέως, ἆρ´
[314]   ὥσπερ ὡρμήσαμεν, ἴωμεν καὶ ἀκούσωμεν  τοῦ   ἀνδρός, ἔπειτα ἀκούσαντες καὶ ἄλλοις
[334]   ταῖς τοῦ ἀνθρώπου, ταῖς δὲ  τοῦ   ἀνθρώπου ἀρωγὸν καὶ τῷ ἄλλῳ
[326]   πράττειν· πᾶς γὰρ βίος  τοῦ   ἀνθρώπου εὐρυθμίας τε καὶ εὐαρμοστίας
[352]   ἐπιστήμη καὶ οἷον ἄρχειν  τοῦ   ἀνθρώπου, καὶ ἐάνπερ γιγνώσκῃ τις
[334]   τῶν ἄλλων ζῴων πλὴν ταῖς  τοῦ   ἀνθρώπου, ταῖς δὲ τοῦ ἀνθρώπου
[337]   ὀλβιώτατον οἶκον τόνδε, μηδὲν τούτου  τοῦ   (ἀξιώματος ἄξιον ἀποφήνασθαι, ἀλλ´ ὥσπερ
[357]   οὐ διδακτοῦ ὄντος, ἀλλὰ κηδόμενοι  τοῦ   ἀργυρίου καὶ οὐ διδόντες τούτοις
[347]   Σώκρατες, καὶ σὺ περὶ  τοῦ   ᾄσματος διεληλυθέναι· ἔστιν μέντοι, ἔφη,
[345]   οὕτω σφόδρα καὶ δι´ ὅλου  τοῦ   ᾄσματος ἐπεξέρχεται τῷ τοῦ Πιττακοῦ
[345]   εἴρηται, καὶ τὰ ἐπιόντα γε  τοῦ   ᾄσματος ἔτι μᾶλλον δηλοῖ. φησὶ
[339]   καὶ πάνυ μοι τυγχάνει μεμεληκὸς  τοῦ   ᾄσματος. Εὖ, ἔφη, λέγεις. πότερον
[344]   τοῦ Πιττακείου ῥήματος διὰ παντὸς  τοῦ   ᾄσματος. Λέγει γὰρ μετὰ τοῦτο
[339]   Οἶσθα οὖν, ἔφη, ὅτι προϊόντος  τοῦ   ᾄσματος λέγει που— οὐδέ μοι
[343]   λέγω. εὐθὺς γὰρ τὸ πρῶτον  τοῦ   ᾄσματος μανικὸν ἂν φανείη, εἰ
[345]   ἀγαθὸν γενέσθαι. ὥστε καὶ τοῦτο  τοῦ   ᾄσματος πρὸς τοῦτο τείνει, (ὅτι
[342]   γέ μοι δοκεῖ περὶ  τοῦ   ᾄσματος τούτου, πειράσομαι ὑμῖν διεξελθεῖν.
[323]   φύσει ἡγοῦνται εἶναι οὐδ´ ἀπὸ  τοῦ   αὐτομάτου, ἀλλὰ διδακτόν τε καὶ
[329]   νυνδὴ ἐγὼ (ἔλεγον πάντα ὀνόματα  τοῦ   αὐτοῦ ἑνὸς ὄντος. τοῦτ´ ἐστὶν
[339]   νῦν ἔσται τὸ ἐρώτημα περὶ  τοῦ   αὐτοῦ μὲν περὶ οὗπερ ἐγώ
[332]   τι δὴ ὡσαύτως πράττεται, ὑπὸ  τοῦ   αὐτοῦ πράττεται, καὶ εἴ τι
[340]   Ὅμηρος τὸν Σκάμανδρον πολιορκούμενον ὑπὸ  τοῦ   Ἀχιλλέως τὸν Σιμόεντα παρακαλεῖν, εἰπόντα—
[356]   τίς ἂν ἡμῖν σωτηρία ἐφάνη  τοῦ   βίου; ἆρα μετρητικὴ τέχνη
[322]   ἐκ τούτου εὐπορία μὲν ἀνθρώπῳ  τοῦ   (βίου γίγνεται, Προμηθέα δὲ δι´
[356]   αἱρέσει ἡμῖν ἦν σωτηρία  τοῦ   βίου, ὁπότε τὸ πλέον ὀρθῶς
[357]   αἱρέσει ἐφάνη ἡμῖν σωτηρία  τοῦ   βίου οὖσα, τοῦ τε πλέονος
[361]   χρώμενος ἐγὼ καὶ προμηθούμενος ὑπὲρ  τοῦ   βίου τοῦ ἐμαυτοῦ παντὸς πάντα
[312]   (ἔσεσθαι, ἀλλ´ οἵαπερ παρὰ  τοῦ   γραμματιστοῦ ἐγένετο καὶ κιθαριστοῦ καὶ
[336]   οἱ μακρολογίας καὶ παραχωρεῖ Πρωταγόρᾳ,  τοῦ   δὲ διαλέγεσθαι (οἷός τ´ εἶναι
[341]   πολέμου" καὶ δεινῆς πενίας, ὡς  τοῦ   δεινοῦ κακοῦ ὄντος. ἴσως οὖν
[341]   σὺ ὑπολαμβάνεις, ἀλλ´ ὥσπερ περὶ  τοῦ   δεινοῦ" Πρόδικός με οὑτοσὶ νουθετεῖ
[334]   οὐδενί, δένδροις δέ· τὰ δὲ  τοῦ   δένδρου ταῖς μὲν ῥίζαις ἀγαθά,
[343]   Γνῶθι σαυτόν καὶ Μηδὲν ἄγαν.  τοῦ   δὴ ἕνεκα ταῦτα λέγω; ὅτι
[321]   εἰς μὲν τὴν ἀκρόπολιν τὴν  τοῦ   Διὸς οἴκησιν οὐκέτι ἐνεχώρει εἰσελθεῖν—
[357]   τὴν ἡδονὴν πολλάκις κρατεῖν καὶ  τοῦ   εἰδότος ἀνθρώπου, ἐπειδὴ δὲ ὑμῖν
[352]   εἴ τις ἄνθρωπον σκοπῶν ἐκ  τοῦ   εἴδους πρὸς ὑγίειαν
[344]   καὶ παρ´ ἄλλου ποιητοῦ μαρτυρεῖται  τοῦ   εἰπόντος— αὐτὰρ ἀνὴρ ἀγαθὸς τοτὲ
[356]   Σώκρατες, τὸ παραχρῆμα ἡδὺ  τοῦ   εἰς τὸν ὕστερον χρόνον καὶ
[355]   Διὰ τί; Ἡττώμενος, φήσομεν· Ὑπὸ  τοῦ;   ἐκεῖνος ἐρήσεται ἡμᾶς· ἡμῖν δὲ
[328]   ἂν εἰ ζητοῖς τίς διδάσκαλος  (τοῦ   ἑλληνίζειν, οὐδ´ ἂν εἷς φανείη,
[361]   καὶ προμηθούμενος ὑπὲρ τοῦ βίου  τοῦ   ἐμαυτοῦ παντὸς πάντα ταῦτα πραγματεύομαι,
[332]   καὶ εἴ τι ἐναντίως, ὑπὸ  τοῦ   ἐναντίου; Συνέφη. Φέρε δή, ἦν
[310]   ἐγώ· ἔστι δὲ τί, καὶ  τοῦ   ἕνεκα τηνικάδε ἀφίκου; Πρωταγόρας, ἔφη,
[348]   ἐρχομένω, καί τε πρὸ  τοῦ   ἐνόησεν. εὐπορώτεροι γάρ πως ἅπαντές
[314]   δ´ αὐτῷ συμπεριεπάτουν ἐκ μὲν  τοῦ   ἐπὶ θάτερα Καλλίας Ἱππονίκου
[315]   Χαρμίδης Γλαύκωνος, ἐκ δὲ  τοῦ   ἐπὶ θάτερα ἕτερος τῶν
[361]   τῷ μύθῳ Προμηθεὺς μᾶλλον  τοῦ   Ἐπιμηθέως· χρώμενος ἐγὼ καὶ
[317]   καταφανῆ εἶναι, πολλὴ μωρία καὶ  τοῦ   ἐπιχειρήματος, (καὶ πολὺ δυσμενεστέρους παρέχεσθαι
[318]   τοῦ νῦν νεωστὶ ἐπιδημοῦντος, Ζευξίππου  τοῦ   Ἡρακλεώτου, καὶ ἀφικόμενος παρ´ αὐτόν,
[321]   τήν τε ἔμπυρον τέχνην τὴν  τοῦ   Ἡφαίστου καὶ τὴν ἄλλην τὴν
[322]   μοίρας, πρῶτον μὲν διὰ τὴν  τοῦ   θεοῦ συγγένειαν ζῴων μόνον θεοὺς
[339]   πρὸς Σκόπαν τὸν Κρέοντος ὑὸν  τοῦ   Θετταλοῦ ὅτι— (ἄνδρ´ ἀγαθὸν μὲν
[311]   αὐλὴν περιῇμεν· καὶ ἐγὼ (ἀποπειρώμενος  τοῦ   Ἱπποκράτους τῆς ῥώμης διεσκόπουν αὐτὸν
[318]   τί, Πρωταγόρα, καὶ περὶ  τοῦ;   Καὶ Πρωταγόρας ἐμοῦ ταῦτα
[348]   τε Ἀλκιβιάδου ταῦτα λέγοντος καὶ  τοῦ   Καλλίου δεομένου καὶ τῶν ἄλλων
[314]   γὰρ καὶ ποτὰ πριάμενον παρὰ  τοῦ   καπήλου καὶ ἐμπόρου ἔξεστιν ἐν
[309]   ξένος ἔδοξέν σοι εἶναι, ὥστε  τοῦ   Κλεινίου ὑέος καλλίων σοι φανῆναι;
[310]   ἐπειδὴ (δὲ τάχιστά με ἐκ  τοῦ   κόπου ὕπνος ἀνῆκεν, εὐθὺς
[351]   ἡγεῖσθαι· σὺ γὰρ καὶ κατάρχεις  τοῦ   λόγου. ~(Ἆρ´ οὖν, ἦν δ´
[328]   τοσαῦτα καὶ τοιαῦτα ἐπιδειξάμενος ἀπεπαύσατο  τοῦ   λόγου. καὶ ἐγὼ ἐπὶ μὲν
[329]   οὕτω, σμικρὰ (ἐρωτηθέντες δόλιχον κατατείνουσι  τοῦ   λόγου. Πρωταγόρας δὲ ὅδε ἱκανὸς
[354]   οὖν πάλιν καὶ περὶ αὐτοῦ  τοῦ   λυπεῖσθαι αὐτὸς τρόπος; τότε
[324]   γε πραχθὲν ἀγένητον θείη— ἀλλὰ  τοῦ   μέλλοντος χάριν, ἵνα μὴ αὖθις
[315]   ἐν οἰκήματί τινι, πρὸ  τοῦ   μὲν ὡς ταμιείῳ ἐχρῆτο Ἱππόνικος,
[328]   καὶ ἀγαθὸν γενέσθαι, καὶ ἀξίως  τοῦ   μισθοῦ ὃν πράττομαι καὶ ἔτι
[328]   καὶ τὸν τρόπον τῆς πράξεως  τοῦ   μισθοῦ τοιοῦτον πεποίημαι· ἐπειδὰν γάρ
[317]   μνείαν ἐποιοῦ πρὸς ἐμὲ ὑπὲρ  τοῦ   νεανίσκου. ~(Καὶ ἐγὼ εἶπον ὅτι
[318]   ὅδε ἐπιθυμήσειεν τῆς συνουσίας τούτου  τοῦ   νεανίσκου τοῦ νῦν νεωστὶ ἐπιδημοῦντος,
[318]   τῆς συνουσίας τούτου τοῦ νεανίσκου  τοῦ   νῦν νεωστὶ ἐπιδημοῦντος, Ζευξίππου τοῦ
[329]   ἕτερα τῶν ἑτέρων, ἀλλήλων καὶ  τοῦ   ὅλου, ἀλλ´ μεγέθει καὶ
[324]   μετὰ λόγου ἐπιχειρῶν κολάζειν οὐ  τοῦ   παρεληλυθότος ἕνεκα ἀδικήματος τιμωρεῖται— οὐ
[328]   τὴν τέχνην ἣν δὴ παρὰ  τοῦ   πατρὸς μεμαθήκασιν, καθ´ ὅσον οἷός
[328]   ἦν πατὴρ καὶ οἱ  τοῦ   πατρὸς φίλοι ὄντες ὁμότεχνοι, τούτους
[309]   δῆλα δὴ ὅτι ἀπὸ κυνηγεσίου  τοῦ   περὶ τὴν Ἀλκιβιάδου ὥραν; καὶ
[356]   Τί δ´ εἰ ἐν τῇ  τοῦ   περιττοῦ καὶ ἀρτίου αἱρέσει ἡμῖν
[344]   ὅτι παντὸς μᾶλλον ἔλεγχός ἐστιν  τοῦ   Πιττακείου ῥήματος διὰ παντὸς τοῦ
[343]   τις Λακωνική· καὶ δὴ καὶ  τοῦ   Πιττακοῦ ἰδίᾳ περιεφέρετο τοῦτο τὸ
[343]   ἐρίζοντα λέγειν τὸν Σιμωνίδην· λέγοντος  τοῦ   Πιττακοῦ ὅτι χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι,
[343]   μή τις ὑπολάβῃ πρὸς τὸ  τοῦ   Πιττακοῦ ῥῆμα ὥσπερ ἐρίζοντα λέγειν
[345]   ὅλου τοῦ ᾄσματος ἐπεξέρχεται τῷ  τοῦ   Πιττακοῦ ῥήματι— πάντας δ´ ἐπαίνημι
[343]   ἀλαθέως, οὑτωσί πως ὑπειπόντα τὸ  τοῦ   Πιττακοῦ, ὥσπερ ἂν εἰ θεῖμεν
[315]   ἐχρῆτο Ἱππόνικος, νῦν δὲ ὑπὸ  τοῦ   πλήθους τῶν καταλυόντων Καλλίας
[339]   ἀγαθὸν γενέσθαι ἀλαθείᾳ, ὀλίγον δὲ  τοῦ   ποιήματος εἰς τὸ πρόσθεν προελθὼν
[312]   εἶναι, Σώκρατες, ἐπιστάτην  τοῦ   ποιῆσαι δεινὸν λέγειν; Ἴσως ἄν,
[340]   Πολλὴ ἄν, ἔφη, ἀμαθία εἴη  τοῦ   ποιητοῦ, εἰ οὕτω φαῦλόν τί
[327]   αὐτὸν εἶναι καὶ δημιουργὸν τούτου  τοῦ   πράγματος, εἰ δέοι αὐτὸν κρίνεσθαι
[326]   τοῖς ἔμπροσθεν ἔλεγον, ὅτι τούτου  τοῦ   πράγματος, ~(τῆς ἀρετῆς, εἰ μέλλει
[317]   τῆς κλίνης, καὶ τοὺς μετὰ  τοῦ   Προδίκου. Ἐπεὶ δὲ πάντες συνεκαθεζόμεθα,
[315]   ἔξωθεν, καίπερ λιπαρῶς ἔχων ἀκούειν  τοῦ   Προδίκου— πάσσοφος γάρ μοι δοκεῖ
[337]   τῷ σώματι. Ταῦτα οὖν εἰπόντος  τοῦ   Προδίκου πολλοὶ πάνυ τῶν παρόντων
[331]   ἕτερον οἷον τὸ ἕτερον, τὰ  τοῦ   προσώπου μόρια, ἁμῇ γέ πῃ
[329]   φαίνεται, (Σώκρατες, ὥσπερ τὰ  τοῦ   προσώπου μόρια ἔχει πρὸς τὸ
[349]   μόριά ἐστιν, ἀλλ´ ὡς τὰ  τοῦ   προσώπου μόρια καὶ τῷ ὅλῳ
[333]   αἱ δυνάμεις αὐτῶν, ὥσπερ τὰ  τοῦ   προσώπου μόρια; πότερον οὖν δὴ
[330]   ἕκαστον ἰδίαν ἔχει; ὥσπερ τὰ  τοῦ   προσώπου, οὐκ ἔστιν ὀφθαλμὸς οἷον
[309]   (ὃς ἔφη χαριεστάτην ἥβην εἶναι  τοῦ   πρῶτον ὑπηνήτου, ἣν νῦν Ἀλκιβιάδης
[310]   ἑσπέρας γε. (Καὶ ἅμα ἐπιψηλαφήσας  τοῦ   σκίμποδος ἐκαθέζετο παρὰ τοὺς πόδας
[334]   καὶ ἐνταῦθα τοῖς μὲν ἔξωθεν  τοῦ   (σώματος ἀγαθόν ἐστιν τῷ ἀνθρώπῳ,
[352]   πρὸς ἄλλο τι τῶν  τοῦ   σώματος ἔργων, ἰδὼν τὸ πρόσωπον
[313]   συχνάς· δὲ περὶ πλείονος  τοῦ   σώματος ἡγῇ, τὴν ψυχήν, καὶ
[313]   ἡμᾶς, ὥσπερ οἱ περὶ τὴν  τοῦ   σώματος τροφήν, (ἔμπορός τε
[348]   αἰσχυνθείς, ὥς γέ μοι ἔδοξεν,  τοῦ   τε Ἀλκιβιάδου ταῦτα λέγοντος καὶ
[357]   σωτηρία τοῦ βίου οὖσα,  τοῦ   τε πλέονος καὶ ἐλάττονος καὶ
[335]   δεξιᾷ, (τῇ δ´ ἀριστερᾷ ἀντελάβετο  τοῦ   τρίβωνος τουτουΐ, καὶ εἶπεν· Οὐκ
[356]   μετρητικὴ τέχνη  τοῦ   φαινομένου δύναμις; αὕτη μὲν
[349]   εἶναι ἀρετῆς, οὐχ ὡς τὰ  τοῦ   χρυσοῦ μόρια ὅμοιά ἐστιν ἀλλήλοις
[329]   καὶ ὦτα, ὥσπερ τὰ  τοῦ   χρυσοῦ μόρια οὐδὲν διαφέρει τὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Ugo BRATELLI (NIMISPAUCI)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/05/2006