Pages
[310]	σοφώτατον εἶναι λέγειν· ἀλλὰ τί	οὐ	βαδίζομεν παρ´ αὐτόν, ~(ἵνα ἔνδον
[322]	ὁ Ζεύς, καὶ πάντες μετεχόντων·	οὐ	γὰρ ἂν γένοιντο πόλεις, εἰ
[355]	ἀποκρινόμενοι, ὅτι Οὐκ ἀξίων ὄντων·	οὐ	γὰρ ἂν ἐξημάρτανεν ὅν φαμεν
[349]	ἐάν πῃ ἄλλῃ νῦν φήσῃς·	οὐ	γὰρ ἂν θαυμάζοιμι εἰ τότε
[324]	τοῦ παρεληλυθότος ἕνεκα ἀδικήματος τιμωρεῖται—	οὐ	γὰρ ἂν τό γε πραχθὲν
[309]	περὶ σὲ κἀκεῖνον τοσοῦτον πρᾶγμα;	οὐ	γὰρ δήπου τινὶ καλλίονι ἐνέτυχες
[336]	δέομαι θέουσιν τούτοις ἀκολουθεῖν, ἀλλ´	οὐ	γὰρ δύναμαι, ἀλλ´ εἴ τι
[346]	ἀνήρ· οὔ μιν ἐγὼ μωμήσομαι—	οὐ	γάρ εἰμι φιλόμωμος— τῶν γὰρ
[344]	Ὦ Πιττακέ, οὐκ ἀληθῆ λέγεις·	οὐ	γὰρ εἶναι ἀλλὰ γενέσθαι μέν
[356]	ἔγωγε, ἢ ἡδονῇ καὶ λύπῃ;	οὐ	γὰρ ἔσθ´ ὅτῳ ἄλλῳ. ἀλλ´
[317]	οὔ τι διαπράξασθαι ὃ ἐβουλήθησαν—	οὐ	γὰρ λαθεῖν τῶν ἀνθρώπων τοὺς
[345]	πρὸς τὸ αὐτὸ τοῦτο εἰρημένον.	οὐ	γὰρ οὕτως ἀπαίδευτος ἦν Σιμωνίδης,
[316]	χρὴ εὐλαβεῖσθαι τὸν ταῦτα πράττοντα·	οὐ	γὰρ σμικροὶ περὶ αὐτὰ φθόνοι
[333]	ἀμφότεροι οὐ πάνυ μουσικῶς λέγονται·	οὐ	γὰρ συνᾴδουσιν οὐδὲ συναρμόττουσιν ἀλλήλοις.
[351]	εἶναι, τοὺς μέντοι ἰσχυροὺς δυνατούς·	~(οὐ	γὰρ ταὐτὸν εἶναι δύναμίν τε
[319]	τέχνημα ἄρα κέκτησαι, εἴπερ κέκτησαι·	οὐ	γάρ τι ἄλλο πρός γε
[340]	ταὐτὸν ἑαυτῷ λέγοντα, ἀλλ´ ἄλλο.	οὐ	γὰρ τοῦτο ὁ Πιττακὸς ἔλεγεν
[340]	εἴ σοι συνδοκεῖ ὅπερ ἐμοί.	οὐ	γὰρ φαίνεται ἐναντία λέγειν αὐτὸς
[355]	κακά, γιγνώσκων ὅτι κακά ἐστιν,	οὐ	δέον αὐτὸν πράττειν, ἡττώμενος ὑπὸ
[341]	ἂν μόνος τοῦτ´ ἔχοι γέρας,	οὐ	δήπου τοῦτό γε λέγων, κακὸν
[346]	λέγει ὅτι Ἐγώ, (ὦ Πιττακέ,	οὐ	διὰ ταῦτά σε ψέγω, ὅτι
[360]	Δειλίαν ἔγωγ´, ἔφη. Δειλοὶ δὲ	οὐ	διὰ τὴν τῶν δεινῶν ἀμαθίαν
[361]	ἀπετείναμεν, ἐγὼ μὲν λέγων ὡς	οὐ	διδακτὸν ἀρετή, σὺ δ´ ὡς
[319]	ἀπιστῶ. ὅθεν δὲ αὐτὸ ἡγοῦμαι	οὐ	διδακτὸν εἶναι μηδ´ ὑπ´ ἀνθρώπων
[361]	Πρωταγόρα· σὺ μὲν λέγων ὅτι	οὐ	διδακτόν ἐστιν ἀρετὴ ἐν τοῖς
[357]	τούσδε τοὺς σοφιστὰς πέμπετε, ὡς	οὐ	διδακτοῦ ὄντος, ἀλλὰ κηδόμενοι τοῦ
[325]	οἴκων ἀνατροπαί, ταῦτα δ´ ἄρα	οὐ	διδάσκονται οὐδ´ ἐπιμελοῦνται πᾶσαν ἐπιμέλειαν;
[357]	ἀλλὰ κηδόμενοι τοῦ ἀργυρίου καὶ	οὐ	διδόντες τούτοις κακῶς πράττετε καὶ
[310]	καὶ ἀκούσας. (ΕΤ. Τί οὖν	οὐ	διηγήσω ἡμῖν τὴν συνουσίαν, εἰ
[348]	εἴτε μὴ διασαφεῖν; ἐμοὶ γὰρ	οὐ	δοκεῖ· ἀλλ´ ἤτοι διαλεγέσθω ἢ
[336]	δέου συγκαθεῖναι· ἐγὼ μὲν γὰρ	οὐ	δύναμαι ταχὺ θεῖν, οὗτος δὲ
[348]	μὲν ἐπιεικεῖς εἰσιν, ἄλλους δὲ	οὐ	δύνανται ποιεῖν· σὺ δὲ καὶ
[346]	ἀποδέχεται ὥστε μὴ ψέγειν. καὶ	οὐ	ζητῶ, ἔφη, πανάμωμον ἄνθρωπον, εὐρυεδοῦς
[350]	πάντες— τοὺς δὲ ἀνδρείους ὡς	οὐ	θαρραλέοι εἰσίν, τὸ ἐμὸν ὁμολόγημα
[351]	αὖ τὰ ἀνιαρὰ ὡσαύτως οὕτως	οὐ	καθ´ ὅσον ἀνιαρά, κακά; Οὐκ
[317]	εἶμεν— Τί οὖν, ἔφην ἐγώ,	οὐ	καὶ Πρόδικον καὶ Ἱππίαν ἐκαλέσαμεν
[344]	ἄνδρα δ´ οὐκ ἔστι μὴ	οὐ	κακὸν ἔμμεναι, ὃν {ἂν} ἀμήχανος
[344]	συμφορὰ καθέλῃ, οὐκ ἔστι μὴ	οὐ	κακὸν ἔμμεναι· σὺ δὲ φῄς,
[360]	Εἰ δὲ μὴ αἰσχρά, ἆρ´	οὐ	καλά; Ὡμολόγει. Εἰ δὲ καλά,
[358]	ἀλύπως ζῆν καὶ ἡδέως, ἆρ´	οὐ	καλαί {καὶ ὠφέλιμοι} καὶ τὸ
[353]	ἄλλο τι ἀποκρίνασθαι ἢ ὅτι	οὐ	κατὰ τὴν αὐτῆς τῆς ἡδονῆς
[341]	βοηθεῖν. ἐπεὶ ὅτι γε Σιμωνίδης	οὐ	λέγει τὸ χαλεπὸν (κακόν, μέγα
[341]	τουτουΐ· καὶ νῦν μοι δοκεῖς	οὐ	μανθάνειν ὅτι καὶ τὸ χαλεπὸν"
[341]	ἢ ἄλλο τι ὃ σὺ	οὐ	μανθάνεις· ἐρώμεθα οὖν Πρόδικον— δίκαιον
[314]	ὁπότε· ὥστε ἐν τῇ ὠνῇ	οὐ	μέγας ὁ (κίνδυνος. μαθήματα δὲ
[309]	σοι φανῆναι; (ΣΩ. Πῶς δ´	οὐ	μέλλει, ὦ μακάριε, τὸ σοφώτατον
[343]	ἀγαθῶν, τῶν δὲ ἀγαθῶν μέν,	οὐ	μέντοι ἀληθῶς— εὔηθες γὰρ τοῦτό
[312]	ἦν δ´ ἐγώ, ἀληθῆ λέγοιμεν,	οὐ	μέντοι ἱκανῶς γε· ἐρωτήσεως γὰρ
[332]	ἀλλήλοις; ~Οὐ πάνυ, (ἔφη, οὕτως,	οὐ	μέντοι οὐδὲ αὖ ὡς σύ
[357]	οὐκ ἐπιστήμη; καὶ ἆρ´ ἂν	οὐ	μετρητική τις, ἐπειδήπερ ὑπερβολῆς τε
[357]	καὶ ἐγγυτέρω, ἆρα πρῶτον μὲν	οὐ	μετρητικὴ φαίνεται, ὑπερβολῆς τε καὶ
[342]	δὲ ἐν ταύταις ταῖς πόλεσιν	οὐ	μόνον ἄνδρες ἐπὶ παιδεύσει μέγα
[348]	ἄλλον ἢ σέ; ὅς γε	οὐ	μόνον αὐτὸς οἴει καλὸς κἀγαθὸς
[357]	ἀγαθά τε καὶ κακά— καὶ	οὐ	μόνον ἐπιστήμης, ἀλλὰ καὶ ἧς
[351]	ἀνιαρὰ κακά· ἀλλά μοι δοκεῖ	οὐ	μόνον πρὸς τὴν νῦν ἀπόκρισιν
[314]	καὶ ἄλλοις ἀνακοινωσώμεθα· καὶ γὰρ	οὐ	μόνος Πρωταγόρας αὐτόθι ἐστίν, (ἀλλὰ
[337]	καὶ πολίτας ἅπαντας εἶναι— (φύσει,	οὐ	νόμῳ· τὸ γὰρ ὅμοιον τῷ
[332]	καλεῖς; Ἔφη. Τούτῳ τῷ πράγματι	οὐ	πᾶν τοὐναντίον ἐστὶν ἡ σοφία;
[350]	τότε ἤρου, εἶπον ἂν ὅτι	(οὐ	πάντες— τοὺς δὲ ἀνδρείους ὡς
[317]	πολλά μοί ἐστιν— οὐδενὸς ὅτου	οὐ	πάντων ἂν ὑμῶν καθ´ ἡλικίαν
[333]	οὗτοι γὰρ οἱ λόγοι ἀμφότεροι	οὐ	πάνυ μουσικῶς λέγονται· οὐ γὰρ
[321]	γένει πορίζων. ἅτε δὴ οὖν	οὐ	πάνυ τι σοφὸς ὢν ὁ
[352]	ἀνθρώπων ἐμοί τε καὶ σοὶ	οὐ	πείθονται, ἀλλὰ πολλούς φασι γιγνώσκοντας
[318]	Ἱπποκράτης γὰρ παρ´ ἐμὲ ἀφικόμενος	οὐ	πείσεται ἅπερ ἂν ἔπαθεν ἄλλῳ
[318]	παρὰ δ´ ἐμὲ ἀφικόμενος μαθήσεται	οὐ	περὶ ἄλλου του ἢ περὶ
[310]	μόνος ἐστὶ σοφός, ἐμὲ δὲ	οὐ	ποιεῖ. Ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία,
[332]	ἓν μόνον ἐστὶν ἐναντίον καὶ	οὐ	πολλά; Συνωμολόγει. (Ἴθι δή, ἦν
[356]	τὰ ἡδέα ὑπὸ τῶν ἀνιαρῶν,	οὐ	πρακτέα. μή πῃ ἄλλῃ ἔχει,
[353]	ὑπὸ (τῶν ἡδονῶν ἡττᾶσθαι καὶ	οὐ	πράττειν διὰ ταῦτα τὰ βέλτιστα,
[354]	ἂν ἔγωγε. πρῶτον μὲν γὰρ	οὐ	ῥᾴδιον ἀποδεῖξαι τί ἐστίν ποτε
[328]	τούτους ἔτι τίς ἂν διδάξειεν,	οὐ	ῥᾴδιον οἶμαι εἶναι, ὦ Σώκρατες,
[349]	μισθὸν ἀξιώσας ἄρνυσθαι. πῶς οὖν	οὐ	σὲ χρῆν παρακαλεῖν ἐπὶ τὴν
[343]	τοῦτό γε φανείη ἂν καὶ	οὐ	Σιμωνίδου ἀλλ´ ὑπερβατὸν δεῖ θεῖναι
[309]	ὑποπιμπλάμενος. (ΣΩ. Εἶτα τί τοῦτο;	οὐ	σὺ μέντοι Ὁμήρου ἐπαινέτης εἶ,
[317]	τούτοις (ἅπασιν κατὰ τοῦτο εἶναι	οὐ	συμφέρομαι· ἡγοῦμαι γὰρ αὐτοὺς οὔ
[314]	ἄνθρωποι, ἔφη, οὐκ ἀκηκόατε ὅτι	οὐ	σχολὴ αὐτῷ; Ἀλλ´ ὠγαθέ, ἔφην
[314]	ἡμᾶς, Ἔα, ἔφη, σοφισταί τινες·	οὐ	σχολὴ αὐτῷ· καὶ ἅμα ἀμφοῖν
[332]	ὀρθῶς πράττοντες ἀφρόνως πράττουσιν καὶ	οὐ	σωφρονοῦσιν οὕτω πράττοντες; Συνδοκεῖ μοι,
[351]	δὲ καλεῖς, ἦν δ´ ἐγώ,	οὐ	τὰ ἡδονῆς (μετέχοντα ἢ ποιοῦντα
[354]	αὖ ἀγαθὰ ἀνιαρὰ εἶναι, ἆρα	οὐ	τὰ τοιάδε λέγετε, οἷον τά
[359]	αὑτοῦ ἕκαστον ἔχειν δύναμιν· ἀλλ´	οὐ	ταῦτα λέγω, ἀλλ´ ἃ τὸ
[351]	τῶν σωμάτων. οὕτω δὲ κἀκεῖ	οὐ	ταὐτὸν εἶναι θάρσος τε καὶ
[337]	ἴσους δὲ μή— ἔστιν γὰρ	οὐ	ταὐτόν· κοινῇ μὲν γὰρ ἀκοῦσαι
[340]	βούλεσθαι καὶ (ἐπιθυμεῖν διαιρεῖς ὡς	οὐ	ταὐτὸν ὄν, καὶ ἃ νυνδὴ
[340]	ἀλλὰ τὸ ἔμμεναι· ἔστιν δὲ	οὐ	ταὐτόν, ὦ Πρωταγόρα, ὥς φησιν
[324]	καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ ἓν	οὐ	τεκτονικὴ οὐδὲ χαλκεία οὐδὲ κεραμεία
[352]	ἀλλ´ ἐνούσης πολλάκις ἀνθρώπῳ ἐπιστήμης	οὐ	τὴν ἐπιστήμην αὐτοῦ ἄρχειν ἀλλ´
[341]	ἔλεγεν ὅπερ ἡμεῖς οἱ ἄλλοι,	οὐ	τὸ κακόν, ἀλλ´ ὃ ἂν
[312]	Ἀλλ´ ἄρα, ὦ Ἱππόκρατες, μὴ	οὐ	τοιαύτην ὑπολαμβάνεις σου τὴν παρὰ
[344]	ἐν πλοίου ἀρχῇ; δῆλον ὅτι	οὐ	τὸν ἰδιώτην· ὁ μὲν γὰρ
[344]	ἰδιώτης ἀεὶ καθῄρηται. ὥσπερ οὖν	οὐ	τὸν κείμενόν τις ἂν καταβάλοι,
[324]	δὲ μετὰ λόγου ἐπιχειρῶν κολάζειν	οὐ	τοῦ παρεληλυθότος ἕνεκα ἀδικήματος τιμωρεῖται—
[359]	Ἀληθῆ, ἔφην ἐγώ, λέγεις· ἀλλ´	οὐ	τοῦτο (ἐρωτῶ, ἀλλὰ σὺ ἐπὶ
[346]	τοῖσί τ´ αἰσχρὰ μὴ μέμεικται.	(οὐ	τοῦτο λέγει, ὥσπερ ἂν εἰ
[313]	οὐδενί, εἴτ´ ἐπιτρεπτέον εἴτε καὶ	οὐ	τῷ ἀφικομένῳ τούτῳ ξένῳ τὴν
[339]	λέγοι) ἀτάρ, ἔφην ἐγώ, σοὶ	οὐ	φαίνεται; Πῶς γὰρ ἂν (φαίνοιτο
[320]	ἐπίδειξον. Ἀλλ´, ὦ Σώκρατες, ἔφη,	οὐ	φθονήσω· ἀλλὰ πότερον ὑμῖν, ὡς
[323]	ταῦτα λέγω· ὅτι δὲ αὐτὴν	οὐ	φύσει ἡγοῦνται εἶναι οὐδ´ ἀπὸ
[326]	εἰ διδακτόν ἐστιν ἀρετή; ἀλλ´	οὐ	χρὴ θαυμάζειν, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/05/2006