Pages
[359]	εἰ τοῦτο ὀρθῶς ἀπεδείχθη, ἐπὶ	μὲν	ἃ δεινὰ ἡγεῖται εἶναι οὐδεὶς
[351]	βίον τὸν ἐμόν, ὅτι ἔστι	μὲν	ἃ τῶν ἡδέων οὐκ ἔστιν
[340]	ἄλλοι πολλοὶ καθ´ Ἡσίοδον γενέσθαι	μὲν	ἀγαθὸν χαλεπὸν εἶναι— τῆς γὰρ
[345]	κακὸς ἰατρός. οὕτω καὶ ὁ	μὲν	ἀγαθὸς ἀνὴρ γένοιτ´ ἄν ποτε
[327]	δὲ ἀφυής, ἀκλεής· καὶ πολλάκις	μὲν	ἀγαθοῦ αὐλητοῦ φαῦλος ἂν ἀπέβη,
[355]	καὶ ὀνόμασιν προσαγορεύωμεν αὐτά, πρῶτον	μὲν	ἀγαθῷ καὶ κακῷ, ἔπειτα αὖθις
[339]	τοῦ Θετταλοῦ ὅτι— (ἄνδρ´ ἀγαθὸν	μὲν	ἀλαθέως γενέσθαι χαλεπόν, χερσίν τε
[338]	δὴ βελτίονα ἡμῶν αἱρήσεσθε. τῇ	μὲν	ἀληθείᾳ, ὡς ἐγᾦμαι, ἀδύνατον ὑμῖν
[325]	δὲ ὄντος καὶ θεραπευτοῦ τὰ	μὲν	ἄλλα ἄρα τοὺς ὑεῖς διδάσκονται,
[325]	οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρες εἰ τὰ	μὲν	ἄλλα διδάσκονται τοὺς ὑεῖς, τοῦτο
[321]	τὴν νομήν, καὶ ὁρᾷ τὰ	μὲν	ἄλλα ζῷα ἐμμελῶς πάντων ἔχοντα,
[330]	εἴποιμ´ ἂν ἔγωγε ὅτι Τὰ	μὲν	ἄλλα ὀρθῶς ἤκουσας, ὅτι δὲ
[324]	οἱ ἄνδρες οἱ ἀγαθοὶ τὰ	μὲν	ἄλλα τοὺς αὑτῶν ὑεῖς διδάσκουσιν
[329]	τῶν τῆς ἀρετῆς μορίων οἱ	μὲν	ἄλλο, οἱ δὲ ἄλλο, ἢ
[321]	θριξὶν καὶ στερεοῖς δέρμασιν, ἱκανοῖς	μὲν	ἀμῦναι χειμῶνα, δυνατοῖς δὲ καὶ
[330]	δίκαιόν ἐστιν ἢ ἄδικον; ἐγὼ	μὲν	ἂν αὐτῷ ἀποκριναίμην ὅτι δίκαιον·
[356]	σμικρῶν, ἡ δὲ μετρητικὴ ἄκυρον	μὲν	ἂν ἐποίησε τοῦτο τὸ φάντασμα,
[349]	πάλιν ἐπιθυμῶ ἐξ ἀρχῆς τὰ	μὲν	ἀναμνησθῆναι παρὰ σοῦ, τὰ δὲ
[345]	πρὸς τοῦτο τείνει, (ὅτι εἶναι	μὲν	ἄνδρα ἀγαθὸν οὐχ οἷόν τε,
[344]	εἰ λέγοι λόγον, ὅτι γενέσθαι	μὲν	ἄνδρα ἀγαθὸν χαλεπὸν ἀλαθέως, οἷόν
[351]	καὶ ἀνδρείαν· ὥστε συμβαίνει τοὺς	μὲν	ἀνδρείους θαρραλέους εἶναι, μὴ μέντοι
[322]	ἀνθρώπῳ, ~καὶ ἐκ τούτου εὐπορία	μὲν	ἀνθρώπῳ τοῦ (βίου γίγνεται, Προμηθέα
[334]	ἔγωγε πολλὰ οἶδ´ ἃ ἀνθρώποις	μὲν	ἀνωφελῆ ἐστι, καὶ σιτία καὶ
[351]	οὕτως βεβιωκέναι; Ἔμοιγ´, ἔφη. Τὸ	μὲν	ἄρα (ἡδέως ζῆν ἀγαθόν, τὸ
[316]	ἐποίει τὰ λεγόμενα. Καὶ ἡμεῖς	μὲν	ἄρτι εἰσεληλύθεμεν, κατόπιν δὲ ἡμῶν
[347]	ἥδιον· εἰ δὲ βούλεται, περὶ	μὲν	ᾀσμάτων τε καὶ ἐπῶν (ἐάσωμεν,
[332]	τῷ σωφρόνως; Ἔφη. Οὐκοῦν τὰ	μὲν	ἀφρόνως πραττόμενα ἀφροσύνῃ πράττεται, τὰ
[348]	ἡμῶν αὐτῶν πεῖραν λαμβάνοντας· κἂν	μὲν	βούλῃ ἔτι ἐρωτᾶν, ἕτοιμός εἰμί
[328]	τις παρ´ ἐμοῦ μάθῃ, ἐὰν	μὲν	βούληται, ἀποδέδωκεν ὃ ἐγὼ πράττομαι
[337]	ἔστιν γὰρ οὐ ταὐτόν· κοινῇ	μὲν	γὰρ ἀκοῦσαι δεῖ ἀμφοτέρων, μὴ
[361]	διδακτὸν φανείη ἡ ἀρετή. εἰ	μὲν	γὰρ ἄλλο τι ἦν ἢ
[318]	τῳ συγγενόμενος τῶν σοφιστῶν. οἱ	μὲν	γὰρ ἄλλοι λωβῶνται τοὺς νέους·
[331]	ἀνόσιον; τί αὐτῷ ἀποκρινούμεθα; ἐγὼ	μὲν	γὰρ αὐτὸς ὑπέρ γε ἐμαυτοῦ
[320]	ἐμηχανᾶτο δύναμιν εἰς σωτηρίαν. ἃ	μὲν	γὰρ αὐτῶν σμικρότητι ἤμπισχεν, πτηνὸν
[359]	ἃ τὸ πρῶτον παντάπασι· τότε	μὲν	γὰρ δὴ πέντε ὄντων μορίων
[325]	θαυμασίως γίγνονται οἱ ἀγαθοί. ὅτι	μὲν	γὰρ διδακτὸν αὐτὸ ἡγοῦνται καὶ
[330]	ἐστιν ἢ οὐδὲν πρᾶγμα; ἐμοὶ	μὲν	γὰρ δοκεῖ· τί δὲ σοί;
[350]	οἰηθείης ἂν εἶναι σοφίαν. πρῶτον	μὲν	γὰρ εἰ οὕτω μετιὼν ἔροιό
[344]	καὶ ἰατρὸν ταὐτὰ ταῦτα. τῷ	μὲν	γὰρ ἐσθλῷ ἐγχωρεῖ κακῷ γενέσθαι,
[344]	μαρτυρεῖ, ὅτι οὕτως εἴρηται. πολλὰ	μὲν	γὰρ ἔστι καὶ περὶ ἑκάστου
[324]	ἀπορεῖς ἢ ἄλλοθι οὐδαμοῦ. εἰ	μὲν	γὰρ ἔστιν, καὶ τοῦτό ἐστιν
[337]	οὕτως εὐφραινοίμεθα, οὐχ ἡδοίμεσθα— εὐφραίνεσθαι	μὲν	γὰρ ἔστιν μανθάνοντά τι καὶ
[337]	εὐδοκιμοῖτε καὶ οὐκ ἐπαινοῖσθε— εὐδοκιμεῖν	μὲν	γὰρ ἔστιν παρὰ ταῖς ψυχαῖς
[344]	ἐσθλόν, ἔμμεναι δὲ ἀδύνατον· πράξας	μὲν	γὰρ εὖ πᾶς ἀνὴρ ἀγαθός,
[356]	εἰπὲ πότερα πλείω ἐστίν. ἐὰν	μὲν	γὰρ ἡδέα πρὸς ἡδέα ἱστῇς,
[344]	ὅτι οὐ τὸν ἰδιώτην· ὁ	μὲν	γὰρ ἰδιώτης ἀεὶ καθῄρηται. ὥσπερ
[351]	γε θαρραλέους ἀνδρείους πάντας· θάρσος	μὲν	γὰρ καὶ ἀπὸ τέχνης γίγνεται
[337]	μέν, (ἐρίζειν δὲ μή— ἀμφισβητοῦσι	μὲν	γὰρ καὶ δι´ εὔνοιαν οἱ
[314]	ἐν τῇ τῶν σιτίων. σιτία	μὲν	γὰρ καὶ ποτὰ πριάμενον παρὰ
[336]	λέγεις, ἔφη, ὦ Καλλία· Σωκράτης	μὲν	γὰρ ὅδε ὁμολογεῖ μὴ μετεῖναί
[323]	τι τούτων ἐπιχειρεῖν ποιεῖν; ταῦτα	μὲν	γὰρ οἶμαι ἴσασιν ὅτι φύσει
[336]	θέοντας, τούτου δέου συγκαθεῖναι· ἐγὼ	μὲν	γὰρ οὐ δύναμαι ταχὺ θεῖν,
[354]	μοι, φαίην ἂν ἔγωγε. πρῶτον	μὲν	γὰρ οὐ ῥᾴδιον ἀποδεῖξαι τί
[335]	ἕπεσθαι, τότε σοι διαλέξομαι. σὺ	μὲν	γάρ, ὡς λέγεται περὶ σοῦ,
[359]	ἦ δ´ ὅς. Πότερον οἱ	μὲν	δειλοὶ ἐπὶ τὰ θαρραλέα ἔρχονται,
[315]	καὶ διεξῄει τὰ ἐρωτώμενα. Καὶ	μὲν	δὴ καὶ Τάνταλόν γε εἰσεῖδον—
[322]	ἄνθρωπος θείας μετέσχε μοίρας, πρῶτον	μὲν	διὰ τὴν τοῦ θεοῦ συγγένειαν
[319]	τῶν νεανίσκων πατήρ, τούτους ἃ	μὲν	διδασκάλων εἴχετο καλῶς καὶ εὖ
[325]	διδάσκοντες καὶ ἐνδεικνύμενοι ὅτι τὸ	μὲν	δίκαιον, τὸ δὲ ἄδικον, καὶ
[336]	Ὦ Πρόδικε καὶ Ἱππία, Καλλίας	μὲν	δοκεῖ μοι μάλα πρὸς (Πρωταγόρου
[332]	μοι ἔχειν πρὸς τοῦτο, τοῦτο	μὲν	ἐάσωμεν, τόδε δὲ ἄλλο ὧν
[347]	ἕτερον. Καὶ ἐγὼ εἶπον· Ἐπιτρέπω	μὲν	ἔγωγε Πρωταγόρᾳ ὁπότερον αὐτῷ ἥδιον·
[335]	ἐξιών— Ὦ παῖ Ἱππονίκου, ἀεὶ	μὲν	ἔγωγέ σου τὴν φιλοσοφίαν ἄγαμαι,
[315]	νέον τι ἔτι μειράκιον, ὡς	μὲν	ἐγᾦμαι καλόν τε (κἀγαθὸν τὴν
[359]	αὐτίκα εἰς τὸν πόλεμον οἱ	μὲν	ἐθέλουσιν ἰέναι, οἱ δὲ οὐκ
[347]	ἀλλήλω Πρωταγόρας καὶ Σωκράτης, Πρωταγόρας	μὲν	εἰ ἔτι βούλεται ἐρωτᾶν, ἀποκρίνεσθαι
[337]	ἐν τοιοῖσδε λόγοις παραγιγνομένους κοινοὺς	μὲν	εἶναι ἀμφοῖν τοῖν διαλεγομένοιν ἀκροατάς,
[316]	δὲ τὴν σοφιστικὴν τέχνην φημὶ	μὲν	εἶναι παλαιάν, τοὺς δὲ μεταχειριζομένους
[321]	τροφὰς ἄλλοις ἄλλας ἐξεπόριζεν, τοῖς	μὲν	ἐκ γῆς βοτάνην, ἄλλοις δὲ
[325]	δὲ μὴ ποίει. καὶ ἐὰν	μὲν	ἑκὼν πείθηται· εἰ δὲ μή,
[355]	λέγωμεν ὅτι Ἄνθρωπος πράττει— τότε	μὲν	ἐλέγομεν τὰ κακά, νῦν δὲ
[320]	διὰ τὸ ἡγεῖσθαί σε πολλῶν	μὲν	ἔμπειρον γεγονέναι, πολλὰ δὲ μεμαθηκέναι,
[333]	συνᾴδοιεν, εἴπερ γε ἀνάγκη ἑνὶ	(μὲν	ἓν μόνον ἐναντίον εἶναι, πλείοσιν
[310]	ὅτι ἥκει Πρωταγόρας. καὶ ἔτι	μὲν	ἐνεχείρησα εὐθὺς παρὰ σὲ ἰέναι,
[312]	Οὐκοῦν, ἦν δ´ ἐγώ, τοῦτο	μὲν	ἔξεστι λέγειν καὶ περὶ ζωγράφων
[311]	ἐσόμεθα τελεῖν ὑπὲρ σοῦ, ἂν	μὲν	ἐξικνῆται τὰ ἡμέτερα χρήματα καὶ
[334]	παντοδαπόν, ὥστε καὶ ἐνταῦθα τοῖς	μὲν	ἔξωθεν τοῦ (σώματος ἀγαθόν ἐστιν
[348]	εἶναι, ὥσπερ τινὲς ἄλλοι αὐτοὶ	μὲν	ἐπιεικεῖς εἰσιν, ἄλλους δὲ οὐ
[338]	μὴ βούλεται (Πρωταγόρας ἀποκρίνεσθαι, οὗτος	μὲν	ἐρωτάτω, ἐγὼ δὲ ἀποκρινοῦμαι, καὶ
[344]	τις ἂν καταβάλοι, ἀλλὰ τὸν	μὲν	ἑστῶτά ποτε καταβάλοι ἄν τις
[344]	ἀεὶ εἶναι ἀνάγκη. ὥστε τὸν	μὲν	εὐμήχανον καὶ σοφὸν καὶ ἀγαθὸν
[309]	μοι καὶ πρῴην ἰδόντι καλὸς	μὲν	ἐφαίνετο ἀνὴρ ἔτι, ἀνὴρ μέντοι,
[325]	πόλεων ἢ ἀποκτείνειν— εἰ οὕτω	μὲν	ἔχει, οὕτω δ´ αὐτοῦ πεφυκότος
[354]	ἔφη ὁ Πρωταγόρας. Οὐκοῦν τὴν	μὲν	ἡδονὴν διώκετε ὡς ἀγαθὸν ὄν,
[355]	ἐρήσεται ἡμᾶς· ἡμῖν δὲ ὑπὸ	μὲν	ἡδονῆς οὐκέτι ἔξεστιν εἰπεῖν— ἄλλο
[358]	ἄρα, ἦν δ´ ἐγώ, τὸ	μὲν	ἡδὺ ἀγαθὸν εἶναι, τὸ δὲ
[356]	τοῦ φαινομένου δύναμις; ἢ αὕτη	μὲν	ἡμᾶς ἐπλάνα καὶ ἐποίει ἄνω
[320]	γάρ ποτε χρόνος ὅτε θεοὶ	μὲν	ἦσαν, θνητὰ δὲ γένη (οὐκ
[352]	ἄρχειν ἀλλ´ ἄλλο τι, τοτὲ	μὲν	θυμόν, τοτὲ δὲ ἡδονήν, τοτὲ
[320]	πείσας νέμει. νέμων δὲ τοῖς	μὲν	ἰσχὺν ἄνευ τάχους προσῆπτεν, (τοὺς
[351]	τε καὶ ἰσχύν, ἀλλὰ τὸ	μὲν	καὶ ἀπὸ ἐπιστήμης γίγνεσθαι, τὴν
[337]	τῷ δὲ ἀμαθεστέρῳ ἔλαττον. ἐγὼ	μὲν	καὶ αὐτός, ὦ Πρωταγόρα τε
[358]	εἴτε δέος καλεῖτε. Ἐδόκει Πρωταγόρᾳ	μὲν	καὶ Ἱππίᾳ δέος τε καὶ
[310]	διαλεχθῇς αὐτῷ. ἐγὼ γὰρ ἅμα	μὲν	καὶ νεώτερός εἰμι, ἅμα δὲ
[344]	εἰπόντος— αὐτὰρ ἀνὴρ ἀγαθὸς τοτὲ	μὲν	κακός, ἄλλοτε δ´ ἐσθλός· (τῷ
[325]	τὸ δὲ ἄδικον, καὶ τόδε	μὲν	καλόν, τόδε δὲ αἰσχρόν, καὶ
[347]	καὶ αἱ τοιαίδε συνουσίαι, ἐὰν	μὲν	λάβωνται ἀνδρῶν οἷοίπερ ἡμῶν οἱ
[361]	Σώκρατές τε καὶ Πρωταγόρα· σὺ	μὲν	λέγων ὅτι οὐ διδακτόν ἐστιν
[361]	μακρὸν λόγον ἑκάτερος ἀπετείναμεν, ἐγὼ	μὲν	λέγων ὡς οὐ διδακτὸν ἀρετή,
[329]	λόγου. Πρωταγόρας δὲ ὅδε ἱκανὸς	μὲν	μακροὺς λόγους καὶ καλοὺς εἰπεῖν,
[356]	εὖ πράττειν, ἐν τῷ τὰ	μὲν	μεγάλα μήκη καὶ πράττειν καὶ
[356]	αἱ φωναὶ αἱ ἴσαι ἐγγύθεν	μὲν	μείζους, πόρρωθεν δὲ σμικρότεραι; Φαῖεν
[356]	ὄψει τὰ αὐτὰ μεγέθη ἐγγύθεν	μὲν	μείζω, πόρρωθεν δὲ ἐλάττω· ἢ
[355]	ἄλλο τι ἢ ὅταν τὰ	μὲν	μείζω, τὰ δὲ (σμικρότερα ᾖ;
[338]	τινα ἑλέσθαι· εἰ δὲ αἱρήσεσθε	μὲν	μηδὲν βελτίω, φήσετε δέ, αἰσχρὸν
[326]	ἐκμανθάνειν ~(ἀναγκάζουσιν, ἐν οἷς πολλαὶ	μὲν	νουθετήσεις ἔνεισιν πολλαὶ δὲ διέξοδοι
[353]	νόσους τε καὶ τἆλλα. Ἐγὼ	μὲν	οἶμαι, ἔφη ὁ Πρωταγόρας, τοὺς
[321]	ζῴων ἄλλων βοράν· καὶ τοῖς	μὲν	ὀλιγογονίαν προσῆψε, τοῖς δ´ ἀναλισκομένοις
[359]	γάρ, ὦ Σώκρατες, ἀνθρώπους ἀνοσιωτάτους	μὲν	ὄντας καὶ ἀδικωτάτους καὶ ἀκολαστοτάτους
[349]	γὰρ πολλοὺς τῶν ἀνθρώπων ἀδικωτάτους	μὲν	ὄντας καὶ ἀνοσιωτάτους καὶ ἀκολαστοτάτους
[321]	αὐτοφυὴς ἑκάστῳ· καὶ (ὑποδῶν τὰ	μὲν	ὁπλαῖς, τὰ δὲ {θριξὶν καὶ}
[325]	τόδε δὲ αἰσχρόν, καὶ τόδε	μὲν	ὅσιον, τόδε δὲ ἀνόσιον, καὶ
[357]	πορρωτέρω καὶ ἐγγυτέρω, ἆρα πρῶτον	μὲν	οὐ μετρητικὴ φαίνεται, ὑπερβολῆς τε
[327]	γίγνεσθαι ἢ τῶν φαύλων; οἶμαι	μὲν	οὔ, ἀλλὰ ὅτου ἔτυχεν ὁ
[318]	ἀκούσας εἶπον· Ὦ Πρωταγόρα, τοῦτο	μὲν	οὐδὲν θαυμαστὸν λέγεις, ἀλλὰ εἰκός,
[334]	κυσίν· τὰ δέ γε τούτων	μὲν	οὐδενί, δένδροις δέ· τὰ δὲ
[334]	γε ὠφέλιμα· τὰ δὲ ἀνθρώποις	μὲν	οὐδέτερα, ἵπποις δέ· τὰ δὲ
[338]	εἶναι· καὶ ὁ Πρωταγόρας πάνυ	μὲν	οὐκ ἤθελεν, ὅμως δὲ ἠναγκάσθη
[309]	Σώκρατες, ἐντυχὼν πάρει; (ΣΩ. Σοφωτάτῳ	μὲν	οὖν δήπου τῶν γε νῦν,
[336]	καί φησιν ἐπιλήσμων εἶναι. ἐμοὶ	μὲν	οὖν δοκεῖ ἐπιεικέστερα Σωκράτης λέγειν·
[324]	εἶναι καὶ διδακτὸν ἀρετήν. ὡς	μὲν	οὖν εἰκότως ἀποδέχονται οἱ σοὶ
[349]	σὺ διδάσκαλον σαυτὸν παρέχεις; Κάλλιστον	μὲν	οὖν, ἔφη, εἰ μὴ μαίνομαί
[330]	οὐχ οὕτως ἂν ἀποκρίναιο; Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη. Εἰ οὖν μετὰ
[317]	αὐτῶν, ἵνα ἐπακούσωσιν ἡμῶν; Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη ὁ Πρωταγόρας. Βούλεσθε
[337]	τῶν ἀνθρώπων διαφέρεσθαι ἀλλήλοις. ἐγὼ	μὲν	οὖν καὶ δέομαι καὶ συμβουλεύω,
[336]	εἴ τῳ ἀνθρώπων παραχωρεῖ. εἰ	μὲν	οὖν καὶ Πρωταγόρας ὁμολογεῖ φαυλότερος
[310]	τὸν παῖδα τουτονί; (ΣΩ. Πάνυ	μὲν	οὖν· καὶ χάριν γε εἴσομαι,
[312]	καὶ τὸν ἐλεύθερον πρέπει. Πάνυ	μὲν	οὖν μοι δοκεῖ, ἔφη, τοιαύτη
[355]	ἀγαθῶν μείζω κακὰ λαμβάνειν. Ταῦτα	μὲν	οὖν οὕτω. μεταλάβωμεν δὴ τὰ
[323]	μὴ εἶναι ἐν ἀνθρώποις. Ὅτι	μὲν	οὖν πάντ´ ἄνδρα εἰκότως ἀποδέχονται
[321]	οὕτω δὴ δωρεῖται ἀνθρώπῳ. τὴν	μὲν	οὖν περὶ τὸν βίον σοφίαν
[346]	ἄλλο τι τῶν τοιούτων. τοὺς	μὲν	οὖν πονηρούς, ὅταν τοιοῦτόν τι
[340]	χαλεπήν περ ἐοῦσαν, ἐκτῆσθαι. Ὁ	μὲν	οὖν Πρόδικος ἀκούσας ταῦτα ἐπῄνεσέν
[315]	ἐκκενώσας ξένοις κατάλυσιν πεποίηκεν. ὁ	μὲν	οὖν Πρόδικος ἔτι κατέκειτο, ἐγκεκαλυμμένος
[342]	δὲ βούλῃ, σοῦ ἀκούσομαι. Ὁ	μὲν	οὖν Πρωταγόρας ἀκούσας μου ταῦτα
[333]	καὶ τὸν ἀποκρινόμενον ἐξετάζεσθαι. (Τὸ	μὲν	οὖν πρῶτον ἐκαλλωπίζετο ἡμῖν ὁ
[313]	ψυχὴν αὖ ἰατρικὸς ὤν. εἰ	μὲν	οὖν σὺ τυγχάνεις ἐπιστήμων τούτων
[357]	φατε εἶναι; εἴπατε (ἡμῖν. εἰ	μὲν	οὖν τότε εὐθὺς ὑμῖν εἴπομεν
[319]	ποιεῖν ἄνδρας ἀγαθοὺς πολίτας. Αὐτὸ	μὲν	οὖν τοῦτό ἐστιν, ἔφη, ὦ
[319]	ἐξάρωνται κελευόντων τῶν πρυτάνεων. περὶ	μὲν	οὖν ὧν οἴονται ἐν τέχνῃ
[313]	καπηλεύοντες τῷ ἀεὶ ἐπιθυμοῦντι ἐπαινοῦσιν	μὲν	πάντα ἃ πωλοῦσιν, τάχα δ´
[322]	τε ἄλλοι καὶ Ἀθηναῖοι, ὅταν	μὲν	περὶ ἀρετῆς τεκτονικῆς ᾖ λόγος
[319]	συλλεγῶμεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν, ἐπειδὰν	μὲν	περὶ οἰκοδομίας τι δέῃ πρᾶξαι
[339]	τὸ ἐρώτημα περὶ τοῦ αὐτοῦ	μὲν	περὶ οὗπερ ἐγώ τε καὶ
[325]	τόδε δὲ ἀνόσιον, καὶ τὰ	μὲν	ποίει, τὰ δὲ μὴ ποίει.
[316]	πρόσχημα ποιεῖσθαι καὶ προκαλύπτεσθαι, τοὺς	μὲν	ποίησιν, οἷον Ὅμηρόν τε καὶ
[342]	Λακεδαιμονίων τῷ φαυλοτάτῳ συγγενέσθαι, τὰ	μὲν	πολλὰ ἐν τοῖς λόγοις εὑρήσει
[315]	ἠκολούθουν ἐπακούοντες τῶν λεγομένων τὸ	μὲν	πολὺ ξένοι ἐφαίνοντο— οὓς ἄγει
[328]	τοῦ λόγου. καὶ ἐγὼ ἐπὶ	μὲν	πολὺν χρόνον κεκηλημένος ἔτι πρὸς
[351]	Σώκρατες, σκοπώμεθα αὐτό, καὶ ἐὰν	μὲν	πρὸς λόγον δοκῇ εἶναι τὸ
[339]	ἀμφότερα λέγων, ὅς γε τὸ	μὲν	πρῶτον αὐτὸς ὑπέθετο χαλεπὸν εἶναι
[339]	(τῶν ἀκουόντων· καὶ ἐγὼ τὸ	μὲν	πρῶτον, ὡσπερεὶ ὑπὸ ἀγαθοῦ πύκτου
[334]	τὰ δὲ τοῦ δένδρου ταῖς	μὲν	ῥίζαις ἀγαθά, ταῖς δὲ βλάσταις
[334]	κόπρος πάντων (τῶν φυτῶν ταῖς	μὲν	ῥίζαις ἀγαθὸν παραβαλλομένη, εἰ δ´
[337]	δὲ νεῖμαι ἑκατέρῳ, ἀλλὰ τῷ	μὲν	σοφωτέρῳ πλέον, τῷ δὲ ἀμαθεστέρῳ
[356]	δὲ ἡδέα πρὸς λυπηρά, ἐὰν	μὲν	τὰ ἀνιαρὰ ὑπερβάλληται ὑπὸ τῶν
[348]	οὐκ ἐθέλει διαλέγεσθαι, ἵνα τούτῳ	μὲν	ταῦτα συνειδῶμεν, Σωκράτης δὲ ἄλλῳ
[347]	πολλοὶ ἐν τοῖς λόγοις οἱ	μὲν	ταῦτά φασιν τὸν ποιητὴν νοεῖν,
[319]	αὐτοῖς ἀνιστάμενος περὶ τούτων ὁμοίως	μὲν	τέκτων, ὁμοίως δὲ χαλκεὺς σκυτοτόμος,
[349]	μέν ἐστιν ἀρετῆς, καὶ τὰ	μὲν	τέτταρα αὐτῶν ἐπιεικῶς παραπλήσια ἀλλήλοις
[359]	τὸ γὰρ ὕστερον ἔφη τὰ	μὲν	τέτταρα ἐπιεικῶς παραπλήσια ἀλλήλοις (εἶναι,
[361]	πολὺ μάλιστα ἄγαμαι σέ, τῶν	μὲν	τηλικούτων καὶ πάνυ· καὶ λέγω
[321]	Διί. τῷ δὲ Προμηθεῖ εἰς	μὲν	τὴν ἀκρόπολιν τὴν τοῦ Διὸς
[313]	ὑποθήσων τὴν ψυχήν; ἢ εἰ	μὲν	τὸ σῶμα ἐπιτρέπειν σε ἔδει
[330]	τι αὐτῶν ἐστιν ἕκαστον. πρῶτον	μὲν	τὸ τοιόνδε· (ἡ δικαιοσύνη πρᾶγμά
[348]	ὃ ἀδυνατοῦσι ἐξελέγξαι· ~ἀλλὰ τὰς	μὲν	τοιαύτας συνουσίας (ἐῶσιν χαίρειν, αὐτοὶ
[357]	τέχνη καὶ ἐπιστήμη. Συμφήσουσιν. Ἥτις	μὲν	τοίνυν τέχνη καὶ ἐπιστήμη ἐστὶν
[358]	καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ. ~(Ταῦτα	μὲν	τοῖς πολλοῖς ἀποκεκριμένοι ἂν ἦμεν·
[340]	Πρόδικος. Οὐκοῦν, ἔφην ἐγώ, ἐν	μὲν	τοῖς πρώτοις αὐτὸς ὁ Σιμωνίδης
[328]	εἰσιν ἐλπίδες· νέοι γάρ. Πρωταγόρας	μὲν	τοσαῦτα καὶ τοιαῦτα ἐπιδειξάμενος ἀπεπαύσατο
[314]	ἑξῆς δ´ αὐτῷ συμπεριεπάτουν ἐκ	μὲν	τοῦ ἐπὶ θάτερα Καλλίας ὁ
[313]	ὡς φῄς, ὄρθριος ἥκων περὶ	μὲν	τούτου οὐδένα λόγον οὐδὲ συμβουλὴν
[322]	ἡ δημιουργικὴ τέχνη αὐτοῖς πρὸς	μὲν	τροφὴν ἱκανὴ βοηθὸς ἦν, πρὸς
[328]	ἀκήκοα Πρωταγόρου. ἐγὼ γὰρ ἐν	μὲν	τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ ἡγούμην οὐκ
[316]	ἕνεκα ἥκετε; Ἱπποκράτης ὅδε ἐστὶν	μὲν	τῶν ἐπιχωρίων, Ἀπολλοδώρου ὑός, οἰκίας
[345]	γένοιτο; δῆλον ὅτι ᾧ πρῶτον	μὲν	ὑπάρχει ἰατρῷ εἶναι, ἔπειτα ἀγαθῷ
[332]	ἄν; Ναί. Πράττεται δὲ τὸ	μὲν	ὑπὸ σωφροσύνης, τὸ δὲ ὑπὸ
[337]	βιάζεται— ἡμᾶς οὖν αἰσχρὸν τὴν	μὲν	φύσιν τῶν πραγμάτων εἰδέναι, σοφωτάτους
[334]	ἐπεὶ καὶ τὸ ἔλαιον τοῖς	μὲν	φυτοῖς ἅπασίν ἐστιν πάγκακον καὶ
[343]	εἰπεῖν ὅτι Οὔκ, ἀλλὰ γενέσθαι	μὲν	χαλεπὸν ἄνδρα ἀγαθόν ἐστιν, ὦ
[344]	ἔμμεναι· τὸ δ´ ἐστὶ γενέσθαι	μὲν	χαλεπόν, δυνατὸν δέ, ἐσθλόν, ἔμμεναι
[343]	ὡς ἄρα ὄντων τινῶν (τῶν	μὲν	ὡς ἀληθῶς ἀγαθῶν, τῶν δὲ
[315]	οἰκήματί τινι, ᾧ πρὸ τοῦ	μὲν	ὡς ταμιείῳ ἐχρῆτο Ἱππόνικος, νῦν
[342]	ταῖς πόλεσι λακωνίζοντας, καὶ οἱ	μὲν	ὦτά τε κατάγνυνται μιμούμενοι (αὐτούς,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/05/2006