Pages |
[354] |
Οὐκοῦν
τὴν
μὲν
ἡδονὴν
διώκετε
|
ὡς |
ἀγαθὸν
ὄν,
τὴν
δὲ
λύπην |
[311] |
τί
ἂν
ἀπεκρίνω;
Εἶπον
ἂν
|
ὡς |
ἀγαλματοποιοῖς.
Ὡς
τίς
δὲ
γενησόμενος |
[322] |
δίκην
καὶ
αἰδῶ
ἀνθρώποις·
Πότερον
|
ὡς |
αἱ
τέχναι
νενέμηνται,
οὕτω
καὶ |
[317] |
χρῆναι·
ἅσμενοι
δὲ
πάντες
ἡμεῖς,
|
ὡς |
ἀκουσόμενοι
ἀνδρῶν
σοφῶν,
καὶ
αὐτοί |
[343] |
ἄρα
ὄντων
τινῶν
(τῶν
μὲν
|
ὡς |
ἀληθῶς
ἀγαθῶν,
τῶν
δὲ
ἀγαθῶν |
[343] |
ἄνδρα
ἀγαθόν
ἐστιν,
ὦ
Πιττακέ,
|
ὡς |
ἀληθῶς—
οὐκ
ἀληθείᾳ
ἀγαθόν,
οὐκ |
[344] |
γὰρ
μετὰ
τοῦτο
ὀλίγα
διελθών,
|
ὡς |
ἂν
εἰ
λέγοι
λόγον,
ὅτι |
[323] |
μαίνεσθαι
τὸν
μὴ
προσποιούμενον
{δικαιοσύνην}
|
ὡς |
ἀναγκαῖον
(οὐδένα
ὅντιν´
οὐχὶ
ἁμῶς |
[325] |
μὴ
ὑπακούῃ
κολαζόμενος
καὶ
διδασκόμενος,
|
ὡς |
ἀνίατον
ὄντα
τοῦτον
(ἐκβάλλειν
ἐκ |
[331] |
(κἂν
ταῦτα
ἐλέγχοις,
εἰ
βούλοιο,
|
ὡς |
ἅπαντά
ἐστιν
ὅμοια
ἀλλήλοις.
ἀλλ´ |
[340] |
ἐκτῆσθαι,
ὅ
ἐστιν
πάντων
χαλεπώτατον,
|
ὡς |
ἅπασιν
δοκεῖ
ἀνθρώποις.
Καὶ
ἐγὼ |
[335] |
Καὶ
ἅμα
ταῦτ´
εἰπὼν
ἀνιστάμην
|
ὡς |
ἀπιών·
καί
μου
ἀνισταμένου
ἐπιλαμβάνεται |
[348] |
διαλέγεσθαι
καὶ
ἐκέλευεν
ἐρωτᾶν
αὑτὸν
|
ὡς |
ἀποκρινούμενος.
Εἶπον
δὴ
ἐγώ·
Ὦ |
[343] |
ἐπὶ
τούτῳ
λέγει
τὴν
ἀλήθειαν,
|
ὡς |
ἄρα
ὄντων
τινῶν
(τῶν
μὲν |
[329] |
μακροὺς
λόγους
καὶ
καλοὺς
εἰπεῖν,
|
ὡς
|
αὐτὰ
δηλοῖ,
ἱκανὸς
δὲ
καὶ |
[316] |
πρεσβυτέρων
καὶ
νεωτέρων,
ἑαυτῷ
συνεῖναι
|
ὡς |
βελτίους
ἐσομένους
διὰ
(τὴν
ἑαυτοῦ |
[325] |
πατὴρ
περὶ
τούτου
διαμάχονται,
ὅπως
|
ὡς |
βέλτιστος
ἔσται
ὁ
παῖς,
παρ´ |
[313] |
ἢ
πονηρὸν
(πρὸς
τὴν
ψυχήν·
|
ὡς |
δ´
αὕτως
καὶ
οἱ
ὠνούμενοι |
[355] |
παραχρῆμα
ἡδονάς,
ὑπὸ
τούτων
ἡττώμενος.
|
ὡς |
δὲ
ταῦτα
γελοῖά
ἐστιν,
κατάδηλον |
[342] |
φιλογυμναστοῦσιν
καὶ
βραχείας
ἀναβολὰς
φοροῦσιν,
|
ὡς |
δὴ
τούτοις
κρατοῦντας
τῶν
Ἑλλήνων |
[312] |
ἑκάστην
οὐκ
ἐπὶ
τέχνῃ
ἔμαθες,
|
ὡς |
δημιουργὸς
ἐσόμενος,
ἀλλ´
ἐπὶ
παιδείᾳ, |
[328] |
καὶ
μῦθον
καὶ
λόγον
εἴρηκα,
|
ὡς |
διδακτὸν
ἀρετὴ
καὶ
Ἀθηναῖοι
οὕτως |
[320] |
οὖν
ἔχεις
ἐναργέστερον
ἡμῖν
ἐπιδεῖξαι
|
ὡς
|
(διδακτόν
ἐστιν
ἡ
ἀρετή,
μὴ |
[361] |
οὐ
διδακτὸν
ἀρετή,
σὺ
δ´
|
ὡς |
διδακτόν.
καί
μοι
δοκεῖ
ἡμῶν |
[335] |
ἀλλ´
ἐπειδὰν
σὺ
βούλῃ
διαλέγεσθαι
|
ὡς |
ἐγὼ
δύναμαι
ἕπεσθαι,
τότε
σοι |
[311] |
~(ἵνα
ἔνδον
καταλάβωμεν;
καταλύει
δ´,
|
ὡς |
ἐγὼ
ἤκουσα,
παρὰ
Καλλίᾳ
τῷ |
[335] |
δέομαι
οὖν
σου
παραμεῖναι
ἡμῖν·
|
ὡς |
ἐγὼ
οὐδ´
ἂν
ἑνὸς
ἥδιον |
[346] |
μέσος
καὶ
μηδὲν
κακὸν
ποιῇ,
|
ὡς |
ἐγὼ
πάντας
φιλέω
καὶ
ἐπαίνημι— |
[322] |
ἀνέχονται,
ὡς
σὺ
φῄς—
εἰκότως,
|
ὡς |
ἐγώ
φημι—
~ὅταν
δὲ
εἰς |
[338] |
καὶ
ἅμα
πειράσομαι
αὐτῷ
δεῖξαι
|
ὡς |
ἐγώ
φημι
χρῆναι
τὸν
ἀποκρινόμενον |
[349] |
δὲ
ἄλλως
πως,
τοῦτο
διόρισαι,
|
ὡς |
ἔγωγε
οὐδέν
σοι
ὑπόλογον
τίθεμαι, |
[338] |
ἡμῶν
αἱρήσεσθε.
τῇ
μὲν
ἀληθείᾳ,
|
ὡς |
ἐγᾦμαι,
ἀδύνατον
ὑμῖν
ὥστε
Πρωταγόρου
|
[336] |
ἀποφαίνεσθαι.
Μετὰ
δὲ
τὸν
Ἀλκιβιάδην,
|
ὡς |
ἐγᾦμαι,
Κριτίας
ἦν
ὁ
εἰπών· |
[330] |
τινά
φατε
εἶναι;
φαῖμεν
ἄν,
|
ὡς |
ἐγᾦμαι.
Ναί,
ἦ
δ´
ὅς. |
[354] |
καὶ
λύπας;
Οὐκ
ἂν
φαῖεν,
|
ὡς |
ἐγᾦμαι.
Οὐδ´
ἐμοὶ
δοκεῖ,
ἔφη |
[354] |
ἀρχαὶ
καὶ
πλοῦτοι;
Φαῖεν
ἄν,
|
ὡς |
ἐγᾦμαι.
Συνεδόκει.
Ταῦτα
δὲ
ἀγαθά |
[353] |
ποιοῦντα
ἀνίας
ποιεῖ;
Ὁμολογοῖεν
ἄν,
|
ὡς |
ἐγᾦμαι.
Συνέφη
ὁ
Πρωταγόρας.
Οὐκοῦν |
[349] |
τὰ
δὲ
συνδιασκέψασθαι.
ἦν
δέ,
|
(ὡς |
ἐγᾦμαι,
τὸ
ἐρώτημα
τόδε·
σοφία |
[316] |
Κριτίας
ὁ
Καλλαίσχρου.
Ἡμεῖς
οὖν
|
ὡς |
εἰσήλθομεν,
ἔτι
σμίκρ´
ἄττα
διατρίψαντες
|
[329] |
καὶ
ὁσιότης
καὶ
πάντα
ταῦτα
|
ὡς |
ἕν
τι
εἴη
συλλήβδην,
ἀρετή· |
[324] |
θυμοῦται
καὶ
νουθετεῖ,
δῆλον
ὅτι
|
ὡς |
ἐξ
ἐπιμελείας
καὶ
μαθήσεως
κτητῆς |
[335] |
ἐγὼ
εἶπον—
ἤδη
δὲ
ἀνειστήκη
|
ὡς |
ἐξιών—
Ὦ
παῖ
Ἱππονίκου,
ἀεὶ |
[358] |
κακὰ
εἶναι,
οὐδ´
(ἔστι
τοῦτο,
|
ὡς |
ἔοικεν,
ἐν
ἀνθρώπου
φύσει,
ἐπὶ |
[340] |
εἶπον·
Κακὸν
ἄρα
μοι
εἴργασται,
|
ὡς |
ἔοικεν,
ὦ
(Πρωταγόρα,
καὶ
εἰμί |
[317] |
προσχήματα·
ἐπεὶ
οἵ
γε
πολλοὶ
|
ὡς
|
ἔπος
εἰπεῖν
οὐδὲν
αἰσθάνονται,
ἀλλ´ |
[325] |
θανάτῳ
χρημάτων
τε
δημεύσεις
καὶ
|
ὡς |
ἔπος
εἰπεῖν
συλλήβδην
τῶν
οἴκων |
[328] |
κεκηλημένος
ἔτι
πρὸς
αὐτὸν
ἔβλεπον
|
ὡς |
ἐροῦντά
τι,
ἐπιθυμῶν
ἀκούειν·
ἐπεὶ |
[334] |
ταῦτα
αὐτοῦ
οἱ
παρόντες
ἀνεθορύβησαν
|
ὡς
|
εὖ
λέγοι,
καὶ
ἐγὼ
εἶπον· |
[344] |
(ἐν
τῷ
ᾄσματι
εἰρημένων
ἀποδεῖξαι
|
ὡς |
εὖ
πεποίηται—
πάνυ
γὰρ
χαριέντως |
[326] |
παρ´
ὑμῖν
(καὶ
ἄλλοθι
πολλαχοῦ,
|
ὡς |
εὐθυνούσης
τῆς
δίκης,
εὐθῦναι.
τοσαύτης |
[315] |
καὶ
στρώμασιν
καὶ
μάλα
πολλοῖς,
|
ὡς |
ἐφαίνετο·
παρεκάθηντο
δὲ
αὐτῷ
ἐπὶ |
[313] |
καὶ
τὰ
τῶν
φίλων
χρήματα,
|
ὡς |
ἤδη
διεγνωκὼς
ὅτι
πάντως
συνεστέον |
[325] |
ὑεῖς,
τοῦτο
δὲ
μή,
σκέψαι
|
ὡς |
θαυμασίως
γίγνονται
οἱ
ἀγαθοί.
ὅτι |
[311] |
ἀπεκρίνω;
Εἶπον
ἄν,
ἔφη,
ὅτι
|
ὡς |
ἰατρῷ.
Ὡς
τίς
γενησόμενος;
Ὡς |
[354] |
ὄν,
τὴν
δὲ
λύπην
φεύγετε
|
ὡς
|
κακόν;
Συνεδόκει.
Τοῦτ´
ἄρα
ἡγεῖσθ´ |
[349] |
καλόν
τι
φῂς
εἶναι,
καὶ
|
ὡς |
καλοῦ
ὄντος
αὐτοῦ
σὺ
διδάσκαλον |
[315] |
χορὸν
μάλιστα
ἔγωγε
ἰδὼν
ἥσθην,
|
ὡς |
καλῶς
ηὐλαβοῦντο
μηδέποτε
ἐμποδὼν
ἐν |
[350] |
τοῖς
αὐτοῖς
τεκμηρίοις
τούτοις,
λέγειν
|
ὡς |
κατὰ
τὴν
ἐμὴν
ὁμολογίαν
ἡ
|
[335] |
σοι
διαλέξομαι.
σὺ
μὲν
γάρ,
|
ὡς |
λέγεται
περὶ
σοῦ,
φῂς
δὲ |
[323] |
καὶ
οἱ
οἰκεῖοι
προσιόντες
νουθετοῦσιν
|
ὡς
|
μαινόμενον·
ἐν
δὲ
δικαιοσύνῃ
καὶ |
[315] |
Παυσανίου
νέον
τι
ἔτι
μειράκιον,
|
ὡς |
μὲν
ἐγᾦμαι
καλόν
τε
(κἀγαθὸν |
[324] |
παρασκευαστὸν
εἶναι
καὶ
διδακτὸν
ἀρετήν.
|
ὡς |
μὲν
οὖν
εἰκότως
ἀποδέχονται
οἱ |
[322] |
αἰδοῦς
καὶ
δίκης
μετέχειν
κτείνειν
|
ὡς |
νόσον
πόλεως.
οὕτω
δή,
ὦ |
[335] |
τοῦτο
ἐποίουν
ὃ
σὺ
κελεύεις,
|
ὡς |
ὁ
ἀντιλέγων
ἐκέλευέν
με
διαλέγεσθαι, |
[340] |
ἦν
δ´
ἐγώ,
μέμφεται,
οὐχ
|
ὡς |
οἴεται
Πρωταγόρας,
ταὐτὸν
ἑαυτῷ
λέγοντα, |
[349] |
ὅλον
καλόν;
Ὅλον
που
καλὸν
|
ὡς |
οἷόν
τε
μάλιστα.
~Οἶσθα
οὖν |
[314] |
χεροῖν
τὴν
θύραν
πάνυ
προθύμως
|
ὡς |
οἷός
τ´
ἦν
ἐπήραξεν.
καὶ |
[345] |
ἂν
ἑκὼν
μηδὲν
κακὸν
ποιῇ,
|
ὡς |
ὄντων
τινῶν
οἳ
ἑκόντες
κακὰ
|
[361] |
ἑκάτερος
ἀπετείναμεν,
ἐγὼ
μὲν
λέγων
|
ὡς |
οὐ
διδακτὸν
ἀρετή,
σὺ
δ´ |
[357] |
διδασκάλους
τούσδε
τοὺς
σοφιστὰς
πέμπετε,
|
ὡς |
οὐ
διδακτοῦ
ὄντος,
ἀλλὰ
κηδόμενοι |
[350] |
(οὐ
πάντες—
τοὺς
δὲ
ἀνδρείους
|
ὡς |
οὐ
θαρραλέοι
εἰσίν,
τὸ
ἐμὸν |
[340] |
τε
βούλεσθαι
καὶ
(ἐπιθυμεῖν
διαιρεῖς
|
ὡς |
οὐ
ταὐτὸν
ὄν,
καὶ
ἃ |
[330] |
εἶναι
οὕτως
ἔχοντα
πρὸς
ἄλληλα,
|
ὡς |
οὐκ
εἶναι
τὸ
ἕτερον
αὐτῶν |
[350] |
τὸ
ἐμὸν
ὁμολόγημα
οὐδαμοῦ
ἐπέδειξας
|
ὡς |
οὐκ
ὀρθῶς
ὡμολόγησα.
ἔπειτα
τοὺς |
[310] |
καὶ
θεοί,
ἐν
(τούτῳ
εἴη·
|
ὡς |
οὔτ´
ἂν
τῶν
ἐμῶν
ἐπιλίποιμι |
[361] |
σεαυτῷ
τἀναντία
(σπεύδεις,
ἐπιχειρῶν
ἀποδεῖξαι
|
ὡς |
πάντα
χρήματά
ἐστιν
ἐπιστήμη,
καὶ |
[323] |
σωφροσύνης,
εἰκότως
ἅπαντος
ἀνδρὸς
ἀνέχονται,
|
ὡς |
παντὶ
προσῆκον
ταύτης
γε
μετέχειν |
[311] |
τελῶν
ἐκείνῳ
μισθὸν
ὑπὲρ
σεαυτοῦ,
|
ὡς |
παρὰ
τίνα
ἀφιξόμενος
καὶ
τίς
|
[352] |
ἡγεμονικὸν
οὐδ´
ἀρχικὸν
εἶναι·
οὐδὲ
|
ὡς |
περὶ
τοιούτου
αὐτοῦ
ὄντος
διανοοῦνται, |
[320] |
τε
καὶ
νεῖμαι
δυνάμεις
ἑκάστοις
|
ὡς
|
πρέπει.
Προμηθέα
δὲ
παραιτεῖται
Ἐπιμηθεὺς |
[320] |
οὐ
φθονήσω·
ἀλλὰ
πότερον
ὑμῖν,
|
ὡς |
πρεσβύτερος
νεωτέροις,
μῦθον
λέγων
ἐπιδείξω |
[346] |
ἐνταῦθα
κέχρηται
τῇ
(τῶν
Μυτιληναίων,
|
ὡς |
πρὸς
Πιττακὸν
λέγων
τὸ
πάντας |
[327] |
γ´
ἂν
πάντες
ἦσαν
ἱκανοὶ
|
ὡς |
πρὸς
τοὺς
ἰδιώτας
καὶ
μηδὲν |
[315] |
μαθητῶν
καὶ
ἐπὶ
τέχνῃ
μανθάνει,
|
ὡς |
σοφιστὴς
ἐσόμενος.
τούτων
δὲ
οἳ |
[351] |
ὦ
Σώκρατες,
ἔφη,
ἁπλῶς
οὕτως,
|
ὡς |
σὺ
ἐρωτᾷς,
(εἰ
ἐμοὶ
ἀποκριτέον |
[344] |
ἕξει
καὶ
εἶναι
ἄνδρα
ἀγαθόν,
|
ὡς |
σὺ
λέγεις,
ὦ
Πιττακέ,
ἀδύνατον |
[332] |
οὕτως,
οὐ
μέντοι
οὐδὲ
αὖ
|
ὡς |
σύ
μοι
δοκεῖς
οἴεσθαι.
Ἀλλὰ |
[361] |
δὲ
εἰ
φανήσεται
ἐπιστήμη
ὅλον,
|
ὡς |
σὺ
σπεύδεις,
ὦ
Σώκρατες,
θαυμάσιον
|
[322] |
τῶν
ὀλίγων
συμβουλεύῃ,
οὐκ
ἀνέχονται,
|
ὡς |
σὺ
φῄς—
εἰκότως,
ὡς
ἐγώ |
[351] |
ἐρωτᾷς,
(εἰ
ἐμοὶ
ἀποκριτέον
ἐστὶν
|
ὡς |
τὰ
ἡδέα
τε
ἀγαθά
ἐστιν |
[349] |
ὅλῳ
οὗ
μόριά
ἐστιν,
ἀλλ´
|
ὡς |
τὰ
τοῦ
προσώπου
μόρια
καὶ |
[349] |
ταῦτα
μόρια
εἶναι
ἀρετῆς,
οὐχ
|
ὡς |
τὰ
τοῦ
χρυσοῦ
μόρια
ὅμοιά |
[315] |
τινι,
ᾧ
πρὸ
τοῦ
μὲν
|
ὡς |
ταμιείῳ
ἐχρῆτο
Ἱππόνικος,
νῦν
δὲ |
[311] |
ἤρετο·
Τελεῖν
τοῦτο
τὸ
ἀργύριον
|
ὡς |
τίνι
ὄντι
ἐν
νῷ
ἔχεις |
[311] |
τελεῖν,
ὦ
Ἱππόκρατες,
Ἱπποκράτει
(μισθὸν
|
ὡς |
τίνι
ὄντι;
τί
ἂν
ἀπεκρίνω; |
[311] |
ὦ
Σώκρατές
τε
καὶ
Ἱππόκρατες,
|
ὡς |
τίνι
ὄντι
τῷ
Πρωταγόρᾳ
ἐν |
[312] |
σε
προσέροιτο·
~(Αὐτὸς
δὲ
δὴ
|
ὡς |
τίς
γενησόμενος
ἔρχῃ
παρὰ
τὸν |
[311] |
διατρίβει,
ὥστε,
θάρρει,
καταληψόμεθα
αὐτόν,
|
ὡς |
τὸ
εἰκός,
ἔνδον.
Μετὰ
ταῦτα |
[312] |
δημιουργὸς
ἐσόμενος,
ἀλλ´
ἐπὶ
παιδείᾳ,
|
ὡς |
τὸν
ἰδιώτην
καὶ
τὸν
ἐλεύθερον |
[341] |
δεινοῦ
πολέμου"
καὶ
δεινῆς
πενίας,
|
ὡς |
τοῦ
δεινοῦ
κακοῦ
ὄντος.
ἴσως |
[323] |
Ἵνα
δὲ
μὴ
οἴῃ
ἀπατᾶσθαι
|
ὡς |
τῷ
ὄντι
ἡγοῦνται
πάντες
ἄνθρωποι |
[352] |
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
ἡδὺ
|
ὡς
|
φῄς,
δέομαι
τοιοῦτόν
τι
εἰπεῖν· |
[313] |
σὴν
ψυχήν,
ἀλλ´
ἑσπέρας
ἀκούσας,
|
ὡς |
φῄς,
ὄρθριος
ἥκων
περὶ
μὲν |
[313] |
συνεστέον
Πρωταγόρᾳ,
ὃν
οὔτε
γιγνώσκεις,
|
ὡς |
φῄς,
οὔτε
(διείλεξαι
οὐδεπώποτε,
σοφιστὴν |
[312] |
τὴν
σαυτοῦ
παρασχεῖν
(θεραπεῦσαι
ἀνδρί,
|
ὡς |
φῄς,
σοφιστῇ·
ὅτι
δέ
ποτε |
[361] |
ἐν
τῇ
διανομῇ
ἠμέλησεν
ἡμῶν,
|
ὡς |
φῂς
σύ.
ἤρεσεν
οὖν
μοι |
[316] |
ἐπεισῆλθον
Ἀλκιβιάδης
τε
ὁ
καλός,
|
ὡς |
φῂς
σὺ
καὶ
ἐγὼ
πείθομαι, |
[328] |
τὸν
Ἱπποκράτη·
Ὦ
παῖ
Ἀπολλοδώρου,
|
ὡς |
χάριν
σοι
ἔχω
ὅτι
προύτρεψάς |