Alphabétiquement     [«   »]
ὥραν 1
ὥρας 1
ὡρμήσαμεν 1
ὡς 108
Ὡς 4
ὥς 7
ὣς 2
Fréquences     [«    »]
106 δ´
104 τὸν
107 τοῦ
108 ὡς
112 ἐν
115
119 ἔφη
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Protagoras

ὡς


Pages
[354]   Οὐκοῦν τὴν μὲν ἡδονὴν διώκετε  ὡς   ἀγαθὸν ὄν, τὴν δὲ λύπην
[311]   τί ἂν ἀπεκρίνω; Εἶπον ἂν  ὡς   ἀγαλματοποιοῖς. Ὡς τίς δὲ γενησόμενος
[322]   δίκην καὶ αἰδῶ ἀνθρώποις· Πότερον  ὡς   αἱ τέχναι νενέμηνται, οὕτω καὶ
[317]   χρῆναι· ἅσμενοι δὲ πάντες ἡμεῖς,  ὡς   ἀκουσόμενοι ἀνδρῶν σοφῶν, καὶ αὐτοί
[343]   ἄρα ὄντων τινῶν (τῶν μὲν  ὡς   ἀληθῶς ἀγαθῶν, τῶν δὲ ἀγαθῶν
[343]   ἄνδρα ἀγαθόν ἐστιν, Πιττακέ,  ὡς   ἀληθῶς— οὐκ ἀληθείᾳ ἀγαθόν, οὐκ
[344]   γὰρ μετὰ τοῦτο ὀλίγα διελθών,  ὡς   ἂν εἰ λέγοι λόγον, ὅτι
[323]   μαίνεσθαι τὸν μὴ προσποιούμενον {δικαιοσύνην}  ὡς   ἀναγκαῖον (οὐδένα ὅντιν´ οὐχὶ ἁμῶς
[325]   μὴ ὑπακούῃ κολαζόμενος καὶ διδασκόμενος,  ὡς   ἀνίατον ὄντα τοῦτον (ἐκβάλλειν ἐκ
[331]   (κἂν ταῦτα ἐλέγχοις, εἰ βούλοιο,  ὡς   ἅπαντά ἐστιν ὅμοια ἀλλήλοις. ἀλλ´
[340]   ἐκτῆσθαι, ἐστιν πάντων χαλεπώτατον,  ὡς   ἅπασιν δοκεῖ ἀνθρώποις. Καὶ ἐγὼ
[335]   Καὶ ἅμα ταῦτ´ εἰπὼν ἀνιστάμην  ὡς   ἀπιών· καί μου ἀνισταμένου ἐπιλαμβάνεται
[348]   διαλέγεσθαι καὶ ἐκέλευεν ἐρωτᾶν αὑτὸν  ὡς   ἀποκρινούμενος. Εἶπον δὴ ἐγώ·
[343]   ἐπὶ τούτῳ λέγει τὴν ἀλήθειαν,  ὡς   ἄρα ὄντων τινῶν (τῶν μὲν
[329]   μακροὺς λόγους καὶ καλοὺς εἰπεῖν,  ὡς   αὐτὰ δηλοῖ, ἱκανὸς δὲ καὶ
[316]   πρεσβυτέρων καὶ νεωτέρων, ἑαυτῷ συνεῖναι  ὡς   βελτίους ἐσομένους διὰ (τὴν ἑαυτοῦ
[325]   πατὴρ περὶ τούτου διαμάχονται, ὅπως  ὡς   βέλτιστος ἔσται παῖς, παρ´
[313]   πονηρὸν (πρὸς τὴν ψυχήν·  ὡς   δ´ αὕτως καὶ οἱ ὠνούμενοι
[355]   παραχρῆμα ἡδονάς, ὑπὸ τούτων ἡττώμενος.  ὡς   δὲ ταῦτα γελοῖά ἐστιν, κατάδηλον
[342]   φιλογυμναστοῦσιν καὶ βραχείας ἀναβολὰς φοροῦσιν,  ὡς   δὴ τούτοις κρατοῦντας τῶν Ἑλλήνων
[312]   ἑκάστην οὐκ ἐπὶ τέχνῃ ἔμαθες,  ὡς   δημιουργὸς ἐσόμενος, ἀλλ´ ἐπὶ παιδείᾳ,
[328]   καὶ μῦθον καὶ λόγον εἴρηκα,  ὡς   διδακτὸν ἀρετὴ καὶ Ἀθηναῖοι οὕτως
[320]   οὖν ἔχεις ἐναργέστερον ἡμῖν ἐπιδεῖξαι  ὡς   (διδακτόν ἐστιν ἀρετή, μὴ
[361]   οὐ διδακτὸν ἀρετή, σὺ δ´  ὡς   διδακτόν. καί μοι δοκεῖ ἡμῶν
[335]   ἀλλ´ ἐπειδὰν σὺ βούλῃ διαλέγεσθαι  ὡς   ἐγὼ δύναμαι ἕπεσθαι, τότε σοι
[311]   ~(ἵνα ἔνδον καταλάβωμεν; καταλύει δ´,  ὡς   ἐγὼ ἤκουσα, παρὰ Καλλίᾳ τῷ
[335]   δέομαι οὖν σου παραμεῖναι ἡμῖν·  ὡς   ἐγὼ οὐδ´ ἂν ἑνὸς ἥδιον
[346]   μέσος καὶ μηδὲν κακὸν ποιῇ,  ὡς   ἐγὼ πάντας φιλέω καὶ ἐπαίνημι—
[322]   ἀνέχονται, ὡς σὺ φῄς— εἰκότως,  ὡς   ἐγώ φημι— ~ὅταν δὲ εἰς
[338]   καὶ ἅμα πειράσομαι αὐτῷ δεῖξαι  ὡς   ἐγώ φημι χρῆναι τὸν ἀποκρινόμενον
[349]   δὲ ἄλλως πως, τοῦτο διόρισαι,  ὡς   ἔγωγε οὐδέν σοι ὑπόλογον τίθεμαι,
[338]   ἡμῶν αἱρήσεσθε. τῇ μὲν ἀληθείᾳ,  ὡς   ἐγᾦμαι, ἀδύνατον ὑμῖν ὥστε Πρωταγόρου
[336]   ἀποφαίνεσθαι. Μετὰ δὲ τὸν Ἀλκιβιάδην,  ὡς   ἐγᾦμαι, Κριτίας ἦν εἰπών·
[330]   τινά φατε εἶναι; φαῖμεν ἄν,  ὡς   ἐγᾦμαι. Ναί, δ´ ὅς.
[354]   καὶ λύπας; Οὐκ ἂν φαῖεν,  ὡς   ἐγᾦμαι. Οὐδ´ ἐμοὶ δοκεῖ, ἔφη
[354]   ἀρχαὶ καὶ πλοῦτοι; Φαῖεν ἄν,  ὡς   ἐγᾦμαι. Συνεδόκει. Ταῦτα δὲ ἀγαθά
[353]   ποιοῦντα ἀνίας ποιεῖ; Ὁμολογοῖεν ἄν,  ὡς   ἐγᾦμαι. Συνέφη Πρωταγόρας. Οὐκοῦν
[349]   τὰ δὲ συνδιασκέψασθαι. ἦν δέ,  (ὡς   ἐγᾦμαι, τὸ ἐρώτημα τόδε· σοφία
[316]   Κριτίας Καλλαίσχρου. Ἡμεῖς οὖν  ὡς   εἰσήλθομεν, ἔτι σμίκρ´ ἄττα διατρίψαντες
[329]   καὶ ὁσιότης καὶ πάντα ταῦτα  ὡς   ἕν τι εἴη συλλήβδην, ἀρετή·
[324]   θυμοῦται καὶ νουθετεῖ, δῆλον ὅτι  ὡς   ἐξ ἐπιμελείας καὶ μαθήσεως κτητῆς
[335]   ἐγὼ εἶπον— ἤδη δὲ ἀνειστήκη  ὡς   ἐξιών— παῖ Ἱππονίκου, ἀεὶ
[358]   κακὰ εἶναι, οὐδ´ (ἔστι τοῦτο,  ὡς   ἔοικεν, ἐν ἀνθρώπου φύσει, ἐπὶ
[340]   εἶπον· Κακὸν ἄρα μοι εἴργασται,  ὡς   ἔοικεν, (Πρωταγόρα, καὶ εἰμί
[317]   προσχήματα· ἐπεὶ οἵ γε πολλοὶ  ὡς   ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν αἰσθάνονται, ἀλλ´
[325]   θανάτῳ χρημάτων τε δημεύσεις καὶ  ὡς   ἔπος εἰπεῖν συλλήβδην τῶν οἴκων
[328]   κεκηλημένος ἔτι πρὸς αὐτὸν ἔβλεπον  ὡς   ἐροῦντά τι, ἐπιθυμῶν ἀκούειν· ἐπεὶ
[334]   ταῦτα αὐτοῦ οἱ παρόντες ἀνεθορύβησαν  ὡς   εὖ λέγοι, καὶ ἐγὼ εἶπον·
[344]   (ἐν τῷ ᾄσματι εἰρημένων ἀποδεῖξαι  ὡς   εὖ πεποίηται— πάνυ γὰρ χαριέντως
[326]   παρ´ ὑμῖν (καὶ ἄλλοθι πολλαχοῦ,  ὡς   εὐθυνούσης τῆς δίκης, εὐθῦναι. τοσαύτης
[315]   καὶ στρώμασιν καὶ μάλα πολλοῖς,  ὡς   ἐφαίνετο· παρεκάθηντο δὲ αὐτῷ ἐπὶ
[313]   καὶ τὰ τῶν φίλων χρήματα,  ὡς   ἤδη διεγνωκὼς ὅτι πάντως συνεστέον
[325]   ὑεῖς, τοῦτο δὲ μή, σκέψαι  ὡς   θαυμασίως γίγνονται οἱ ἀγαθοί. ὅτι
[311]   ἀπεκρίνω; Εἶπον ἄν, ἔφη, ὅτι  ὡς   ἰατρῷ. Ὡς τίς γενησόμενος; Ὡς
[354]   ὄν, τὴν δὲ λύπην φεύγετε  ὡς   κακόν; Συνεδόκει. Τοῦτ´ ἄρα ἡγεῖσθ´
[349]   καλόν τι φῂς εἶναι, καὶ  ὡς   καλοῦ ὄντος αὐτοῦ σὺ διδάσκαλον
[315]   χορὸν μάλιστα ἔγωγε ἰδὼν ἥσθην,  ὡς   καλῶς ηὐλαβοῦντο μηδέποτε ἐμποδὼν ἐν
[350]   τοῖς αὐτοῖς τεκμηρίοις τούτοις, λέγειν  ὡς   κατὰ τὴν ἐμὴν ὁμολογίαν
[335]   σοι διαλέξομαι. σὺ μὲν γάρ,  ὡς   λέγεται περὶ σοῦ, φῂς δὲ
[323]   καὶ οἱ οἰκεῖοι προσιόντες νουθετοῦσιν  ὡς   μαινόμενον· ἐν δὲ δικαιοσύνῃ καὶ
[315]   Παυσανίου νέον τι ἔτι μειράκιον,  ὡς   μὲν ἐγᾦμαι καλόν τε (κἀγαθὸν
[324]   παρασκευαστὸν εἶναι καὶ διδακτὸν ἀρετήν.  ὡς   μὲν οὖν εἰκότως ἀποδέχονται οἱ
[322]   αἰδοῦς καὶ δίκης μετέχειν κτείνειν  ὡς   νόσον πόλεως. οὕτω δή,
[335]   τοῦτο ἐποίουν σὺ κελεύεις,  ὡς   ἀντιλέγων ἐκέλευέν με διαλέγεσθαι,
[340]   ἦν δ´ ἐγώ, μέμφεται, οὐχ  ὡς   οἴεται Πρωταγόρας, ταὐτὸν ἑαυτῷ λέγοντα,
[349]   ὅλον καλόν; Ὅλον που καλὸν  ὡς   οἷόν τε μάλιστα. ~Οἶσθα οὖν
[314]   χεροῖν τὴν θύραν πάνυ προθύμως  ὡς   οἷός τ´ ἦν ἐπήραξεν. καὶ
[345]   ἂν ἑκὼν μηδὲν κακὸν ποιῇ,  ὡς   ὄντων τινῶν οἳ ἑκόντες κακὰ
[361]   ἑκάτερος ἀπετείναμεν, ἐγὼ μὲν λέγων  ὡς   οὐ διδακτὸν ἀρετή, σὺ δ´
[357]   διδασκάλους τούσδε τοὺς σοφιστὰς πέμπετε,  ὡς   οὐ διδακτοῦ ὄντος, ἀλλὰ κηδόμενοι
[350]   (οὐ πάντες— τοὺς δὲ ἀνδρείους  ὡς   οὐ θαρραλέοι εἰσίν, τὸ ἐμὸν
[340]   τε βούλεσθαι καὶ (ἐπιθυμεῖν διαιρεῖς  ὡς   οὐ ταὐτὸν ὄν, καὶ
[330]   εἶναι οὕτως ἔχοντα πρὸς ἄλληλα,  ὡς   οὐκ εἶναι τὸ ἕτερον αὐτῶν
[350]   τὸ ἐμὸν ὁμολόγημα οὐδαμοῦ ἐπέδειξας  ὡς   οὐκ ὀρθῶς ὡμολόγησα. ἔπειτα τοὺς
[310]   καὶ θεοί, ἐν (τούτῳ εἴη·  ὡς   οὔτ´ ἂν τῶν ἐμῶν ἐπιλίποιμι
[361]   σεαυτῷ τἀναντία (σπεύδεις, ἐπιχειρῶν ἀποδεῖξαι  ὡς   πάντα χρήματά ἐστιν ἐπιστήμη, καὶ
[323]   σωφροσύνης, εἰκότως ἅπαντος ἀνδρὸς ἀνέχονται,  ὡς   παντὶ προσῆκον ταύτης γε μετέχειν
[311]   τελῶν ἐκείνῳ μισθὸν ὑπὲρ σεαυτοῦ,  ὡς   παρὰ τίνα ἀφιξόμενος καὶ τίς
[352]   ἡγεμονικὸν οὐδ´ ἀρχικὸν εἶναι· οὐδὲ  ὡς   περὶ τοιούτου αὐτοῦ ὄντος διανοοῦνται,
[320]   τε καὶ νεῖμαι δυνάμεις ἑκάστοις  ὡς   πρέπει. Προμηθέα δὲ παραιτεῖται Ἐπιμηθεὺς
[320]   οὐ φθονήσω· ἀλλὰ πότερον ὑμῖν,  ὡς   πρεσβύτερος νεωτέροις, μῦθον λέγων ἐπιδείξω
[346]   ἐνταῦθα κέχρηται τῇ (τῶν Μυτιληναίων,  ὡς   πρὸς Πιττακὸν λέγων τὸ πάντας
[327]   γ´ ἂν πάντες ἦσαν ἱκανοὶ  ὡς   πρὸς τοὺς ἰδιώτας καὶ μηδὲν
[315]   μαθητῶν καὶ ἐπὶ τέχνῃ μανθάνει,  ὡς   σοφιστὴς ἐσόμενος. τούτων δὲ οἳ
[351]   Σώκρατες, ἔφη, ἁπλῶς οὕτως,  ὡς   σὺ ἐρωτᾷς, (εἰ ἐμοὶ ἀποκριτέον
[344]   ἕξει καὶ εἶναι ἄνδρα ἀγαθόν,  ὡς   σὺ λέγεις, Πιττακέ, ἀδύνατον
[332]   οὕτως, οὐ μέντοι οὐδὲ αὖ  ὡς   σύ μοι δοκεῖς οἴεσθαι. Ἀλλὰ
[361]   δὲ εἰ φανήσεται ἐπιστήμη ὅλον,  ὡς   σὺ σπεύδεις, Σώκρατες, θαυμάσιον
[322]   τῶν ὀλίγων συμβουλεύῃ, οὐκ ἀνέχονται,  ὡς   σὺ φῄς— εἰκότως, ὡς ἐγώ
[351]   ἐρωτᾷς, (εἰ ἐμοὶ ἀποκριτέον ἐστὶν  ὡς   τὰ ἡδέα τε ἀγαθά ἐστιν
[349]   ὅλῳ οὗ μόριά ἐστιν, ἀλλ´  ὡς   τὰ τοῦ προσώπου μόρια καὶ
[349]   ταῦτα μόρια εἶναι ἀρετῆς, οὐχ  ὡς   τὰ τοῦ χρυσοῦ μόρια ὅμοιά
[315]   τινι, πρὸ τοῦ μὲν  ὡς   ταμιείῳ ἐχρῆτο Ἱππόνικος, νῦν δὲ
[311]   ἤρετο· Τελεῖν τοῦτο τὸ ἀργύριον  ὡς   τίνι ὄντι ἐν νῷ ἔχεις
[311]   τελεῖν, Ἱππόκρατες, Ἱπποκράτει (μισθὸν  ὡς   τίνι ὄντι; τί ἂν ἀπεκρίνω;
[311]   Σώκρατές τε καὶ Ἱππόκρατες,  ὡς   τίνι ὄντι τῷ Πρωταγόρᾳ ἐν
[312]   σε προσέροιτο· ~(Αὐτὸς δὲ δὴ  ὡς   τίς γενησόμενος ἔρχῃ παρὰ τὸν
[311]   διατρίβει, ὥστε, θάρρει, καταληψόμεθα αὐτόν,  ὡς   τὸ εἰκός, ἔνδον. Μετὰ ταῦτα
[312]   δημιουργὸς ἐσόμενος, ἀλλ´ ἐπὶ παιδείᾳ,  ὡς   τὸν ἰδιώτην καὶ τὸν ἐλεύθερον
[341]   δεινοῦ πολέμου" καὶ δεινῆς πενίας,  ὡς   τοῦ δεινοῦ κακοῦ ὄντος. ἴσως
[323]   Ἵνα δὲ μὴ οἴῃ ἀπατᾶσθαι  ὡς   τῷ ὄντι ἡγοῦνται πάντες ἄνθρωποι
[352]   τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ ἡδὺ  ὡς   φῄς, δέομαι τοιοῦτόν τι εἰπεῖν·
[313]   σὴν ψυχήν, ἀλλ´ ἑσπέρας ἀκούσας,  ὡς   φῄς, ὄρθριος ἥκων περὶ μὲν
[313]   συνεστέον Πρωταγόρᾳ, ὃν οὔτε γιγνώσκεις,  ὡς   φῄς, οὔτε (διείλεξαι οὐδεπώποτε, σοφιστὴν
[312]   τὴν σαυτοῦ παρασχεῖν (θεραπεῦσαι ἀνδρί,  ὡς   φῄς, σοφιστῇ· ὅτι δέ ποτε
[361]   ἐν τῇ διανομῇ ἠμέλησεν ἡμῶν,  ὡς   φῂς σύ. ἤρεσεν οὖν μοι
[316]   ἐπεισῆλθον Ἀλκιβιάδης τε καλός,  ὡς   φῂς σὺ καὶ ἐγὼ πείθομαι,
[328]   τὸν Ἱπποκράτη· παῖ Ἀπολλοδώρου,  ὡς   χάριν σοι ἔχω ὅτι προύτρεψάς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Ugo BRATELLI (NIMISPAUCI)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/05/2006