Pages |
[356] |
μείζους,
πόρρωθεν
δὲ
σμικρότεραι;
Φαῖεν
|
ἄν. |
Εἰ
οὖν
(ἐν
τούτῳ
ἡμῖν |
[350] |
οἱ
ἰσχυροὶ
(δυνατοί
εἰσιν,
φαίην
|
ἄν· |
ἔπειτα,
εἰ
οἱ
ἐπιστάμενοι
παλαίειν
|
[330] |
ἔφην,
τῷ
ἐρωτήματι,
καὶ
εἴποιμ´
|
ἄν· |
Εὐφήμει,
ὦ
ἄνθρωπε·
σχολῇ
μεντἄν |
[340] |
δή;
ἦν
δ´
ἐγώ.
Πολλὴ
|
ἄν, |
ἔφη,
ἀμαθία
εἴη
τοῦ
ποιητοῦ, |
[317] |
συνεκαθεζόμεθα,
ὁ
Πρωταγόρας,
Νῦν
δὴ
|
ἄν, |
ἔφη,
λέγοις,
ὦ
Σώκρατες,
ἐπειδὴ |
[311] |
ὄντι;
τί
ἂν
ἀπεκρίνω;
Εἶπον
|
ἄν, |
ἔφη,
ὅτι
ὡς
ἰατρῷ.
Ὡς |
[330] |
τοῦτο
πρᾶγμά
τι
εἶναι;
φαῖμεν
|
ἄν· |
ἢ
οὔ;
Καὶ
τοῦτο
συνέφη. |
[312] |
τοῦ
ποιῆσαι
δεινὸν
λέγειν;
Ἴσως
|
ἄν, |
ἦν
δ´
ἐγώ,
ἀληθῆ
λέγοιμεν, |
[329] |
εἴπερ
ἄλλῳ
τῳ
ἀνθρώπων
πειθοίμην
|
ἄν, |
καὶ
σοὶ
πείθομαι·
(ὃ
δ´ |
[332] |
ἐναντίως
πράττεται,
ὑπὸ
ἐναντίου
πράττοιτ´
|
ἄν; |
Ναί.
Πράττεται
δὲ
τὸ
μὲν |
[353] |
ἐστιν,
ὅμως
αὐτὰ
πράττειν;
Φαῖεν
|
ἄν. |
Οὐκοῦν
ἐροίμεθ´
ἂν
αὐτοὺς
ἐγώ |
[345] |
δὲ
οἱ
ἰατρικῆς
ἰδιῶται
οὐκ
|
ἄν |
ποτε
γενοίμεθα
κακῶς
πράξαντες
οὔτε |
[345] |
ὁ
δὲ
κακὸς
ἀνὴρ
οὐκ
|
ἄν |
ποτε
γένοιτο
κακός—
ἔστιν
γὰρ |
[347] |
καὶ
ἀληθῆ,
ὦ
Πιττακέ,
οὐκ
|
ἄν |
ποτε
ἔψεγον·
νῦν
δὲ
σφόδρα |
[345] |
ὁ
μὲν
ἀγαθὸς
ἀνὴρ
γένοιτ´
|
ἄν |
ποτε
καὶ
κακὸς
ἢ
ὑπὸ |
[312] |
εἰσιν
οἱ
ζωγράφοι
ἐπιστήμονες,
εἴποιμεν
|
ἄν |
που
αὐτῷ
ὅτι
τῶν
πρὸς |
[351] |
τὸν
βίον
τελευτήσειεν;
οὐκ
εὖ
|
ἄν |
σοι
δοκεῖ
οὕτως
βεβιωκέναι;
Ἔμοιγ´, |
[336] |
διαθεῖν
τε
καὶ
ἕπεσθαι,
~(εἴποιμι
|
ἄν |
σοι
ὅτι
πολὺ
σοῦ
μᾶλλον |
[350] |
ταῦτα
δὲ
ἐμοῦ
ὁμολογήσαντος
ἐξείη
|
ἄν |
σοι,
χρωμένῳ
τοῖς
αὐτοῖς
τεκμηρίοις |
[354] |
~καὶ
ἄλλων
(ἡδονῶν
ἀποστερεῖ;
Ὁμολογοῖεν
|
ἄν; |
Συνεδόκει
ἡμῖν
ἀμφοῖν.
Οὐκοῦν
πάλιν |
[354] |
μέν
ἐστιν,
ἀνιαρὰ
δέ;
Φαῖεν
|
ἄν; |
Συνεδόκει.
Πότερον
(οὖν
κατὰ
τόδε |
[350] |
μάθωσιν
ἢ
πρὶν
μαθεῖν,
φαίην
|
ἄν· |
ταῦτα
δὲ
ἐμοῦ
ὁμολογήσαντος
ἐξείη |
[356] |
μή
πῃ
ἄλλῃ
ἔχει,
φαίην
|
ἄν, |
ταῦτα,
ὦ
ἄνθρωποι;
οἶδ´
ὅτι |
[327] |
ἀφθονίαν
εἴχομεν
ἀλλήλους
διδάσκειν,
οἴει
|
ἄν |
τι,
ἔφη,
μᾶλλον,
ὦ
Σώκρατες, |
[346] |
τε
καὶ
ἐπαινεῖν
ἀναγκάζεσθαι,
καὶ
|
ἄν |
τι
ὀργισθῶσιν
τοῖς
γονεῦσιν
ἢ |
[341] |
γέρας
ἀπένειμε
μόνῳ·
ἀκόλαστον
γὰρ
|
ἄν |
τινα
λέγοι
Σιμωνίδην
ὁ
Πρόδικος |
[313] |
πάντα
ἃ
πωλοῦσιν,
τάχα
δ´
|
ἄν |
τινες,
ὦ
ἄριστε,
καὶ
τούτων |
[343] |
τῆς
Λακεδαιμονίων
παιδείας,
καὶ
καταμάθοι
|
ἄν |
τις
αὐτῶν
τὴν
σοφίαν
τοιαύτην |
[344] |
τὸν
μὲν
ἑστῶτά
ποτε
καταβάλοι
|
ἄν |
τις
ὥστε
κείμενον
ποιῆσαι,
τὸν |
[318] |
ἀποβήσεται,
ἐάν
σοι
συνῇ,
ἡδέως
|
ἄν |
φησι
πυθέσθαι.
τοσοῦτος
ὅ
γε
|
[330] |
ὁσιότητά
τινά
φατε
εἶναι;
φαῖμεν
|
ἄν, |
ὡς
ἐγᾦμαι.
Ναί,
ἦ
δ´ |
[354] |
ἄλλων
ἀρχαὶ
καὶ
πλοῦτοι;
Φαῖεν
|
ἄν, |
ὡς
ἐγᾦμαι.
Συνεδόκει.
Ταῦτα
δὲ
|
[353] |
πενίας
ποιοῦντα
ἀνίας
ποιεῖ;
Ὁμολογοῖεν
|
ἄν, |
ὡς
ἐγᾦμαι.
Συνέφη
ὁ
Πρωταγόρας. |