Pages |
[359] |
δεινὰ
εἶναι,
ἢ
ἐπὶ
τὰ
|
μή; |
Ἀλλὰ
τοῦτό
γ´,
ἔφη,
ἐν |
[337] |
λόγων
ἀμφισβητεῖν
μέν,
(ἐρίζειν
δὲ
|
μή— |
ἀμφισβητοῦσι
μὲν
γὰρ
καὶ
δι´ |
[328] |
ἐγὼ
πράττομαι
ἀργύριον·
(ἐὰν
δὲ
|
μή, |
ἐλθὼν
εἰς
ἱερόν,
ὀμόσας
ὅσου |
[323] |
ἢ
ἄλλην
ἡντινοῦν
τέχνην
ἣν
|
μή |
ἐστιν,
ἢ
καταγελῶσιν
(ἢ
χαλεπαίνουσιν, |
[337] |
τοῖν
διαλεγομένοιν
ἀκροατάς,
ἴσους
δὲ
|
μή— |
ἔστιν
γὰρ
οὐ
ταὐτόν·
κοινῇ |
[313] |
χρὴ
ἐπιτρέπειν
σαυτὸν
αὐτῷ
εἴτε
|
μή, |
ἕτοιμος
δ´
εἶ
ἀναλίσκειν
τά |
[358] |
ἃ
δέδοικεν,
ἐξὸν
ἐπὶ
ἃ
|
μή; |
ἢ
ἀδύνατον
ἐκ
τῶν
ὡμολογημένων; |
[323] |
εἶναι
δικαίους,
ἐάντε
ὦσιν
ἐάντε
|
μή, |
ἢ
μαίνεσθαι
τὸν
μὴ
προσποιούμενον |
[325] |
οὕτω
πράττειν,
ἄνευ
δὲ
τούτου
|
μή, |
ἢ
τὸν
μὴ
μετέχοντα
καὶ |
[339] |
τε
ὀρθῶς
πεποίηται
καὶ
ἃ
|
μή, |
καὶ
ἐπίστασθαι
διελεῖν
τε
καὶ |
[314] |
ἐδεστέον
ἢ
ποτέον
καὶ
ὅτι
|
μή, |
καὶ
ὁπόσον
καὶ
ὁπότε·
ὥστε |
[311] |
τούτοις
πείθωμεν
αὐτόν,
εἰ
δὲ
|
μή, |
καὶ
τὰ
τῶν
φίλων
προσαναλίσκοντες. |
[350] |
ἔχοντες;
οἱ
πελταστικοὶ
ἢ
οἱ
|
μή; |
Οἱ
πελταστικοί.
καὶ
τὰ
ἄλλα |
[314] |
παρ´
ἄλλου
ὁτουοῦν·
~εἰ
δὲ
|
μή, |
ὅρα,
ὦ
μακάριε,
(μὴ
περὶ |
[356] |
ὑπὸ
τῶν
ἀνιαρῶν,
οὐ
πρακτέα.
|
μή |
πῃ
ἄλλῃ
ἔχει,
φαίην
ἄν, |
[310] |
διηγήσω
ἡμῖν
τὴν
συνουσίαν,
εἰ
|
μή |
σέ
τι
κωλύει,
καθεζόμενος
ἐνταυθί, |
[325] |
διδάσκονται
τοὺς
ὑεῖς,
τοῦτο
δὲ
|
μή, |
σκέψαι
ὡς
θαυμασίως
γίγνονται
οἱ |
[333] |
μόνον
ἐναντίον
εἶναι,
πλείοσιν
δὲ
|
μή, |
τῇ
δὲ
ἀφροσύνῃ
ἑνὶ
ὄντι |
[321] |
ταῦτα
δὲ
ἐμηχανᾶτο
εὐλάβειαν
ἔχων
|
μή |
τι
γένος
ἀϊστωθείη·
ἐπειδὴ
δὲ |
[310] |
γνοὺς
αὐτοῦ,
Ἱπποκράτης,
ἔφην,
οὗτος·
|
μή |
τι
νεώτερον
ἀγγέλλεις;
Οὐδέν
γ´, |
[336] |
καὶ
νῦν
ἀποκρίνεσθαι·
(εἰ
δὲ
|
μή, |
τίς
ὁ
τρόπος
ἔσται
τῶν |
[313] |
οἱ
ὠνούμενοι
παρ´
αὐτῶν,
ἐὰν
|
μή |
τις
τύχῃ
γυμναστικὸς
ἢ
ἰατρὸς |
[313] |
οἱ
ὠνούμενοι
παρ´
αὐτῶν,
ἐὰν
|
μή |
τις
τύχῃ
περὶ
τὴν
ψυχὴν |
[343] |
ἕνα
λόγον
φαίνεται
ἐμβεβλῆσθαι,
ἐὰν
|
μή |
τις
ὑπολάβῃ
πρὸς
τὸ
τοῦ |
[333] |
οὖν
δοκεῖ
σοι
ταῦτα
εἴτε
|
μή· |
τὸν
γὰρ
λόγον
ἔγωγε
μάλιστα |
[351] |
καὶ
ἀγαθόν,
συγχωρησόμεθα·
εἰ
δὲ
|
μή, |
τότε
ἤδη
ἀμφισβητήσομεν.
Πότερον
οὖν, |
[313] |
δ´
ἐγώ.
καὶ
ὅπως
γε
|
μή, |
ὦ
ἑταῖρε,
ὁ
σοφιστὴς
ἐπαινῶν |
[332] |
μόνον
ἐναντίον
εἶναι,
πλείω
δὲ
|
μή; |
Ὡμολογήκαμεν.
Τὸ
δὲ
ἐναντίως
πραττόμενον
|
[325] |
μὲν
ἑκὼν
πείθηται·
εἰ
δὲ
|
μή, |
ὥσπερ
ξύλον
διαστρεφόμενον
καὶ
καμπτόμενον
|