Pages |
[329] |
σωφροσύνη
καὶ
ὁσιότης,
ἢ
ταῦτ´
|
ἐστὶν |
ἃ
νυνδὴ
ἐγὼ
(ἔλεγον
πάντα |
[333] |
οὖν,
ἦν
δ´
ἐγώ,
ταῦτ´
|
ἐστὶν |
ἀγαθὰ
ἅ
ἐστιν
ὠφέλιμα
τοῖς |
[343] |
εἶναι
ῥήματα
φθέγγεσθαι
~(τελέως
πεπαιδευμένου
|
ἐστὶν |
ἀνθρώπου.
τούτων
ἦν
καὶ
Θαλῆς |
[357] |
μὲν
τοίνυν
τέχνη
καὶ
ἐπιστήμη
|
ἐστὶν
|
αὕτη,
εἰς
αὖθις
σκεψόμεθα·
ὅτι |
[360] |
τῆς
ἀρετῆς
καὶ
τί
ποτ´
|
ἐστὶν |
αὐτό,
ἡ
ἀρετή.
~οἶδα
γὰρ |
[332] |
ἐναντίων
ὄντων;
Ναί.
Ἐναντίον
ἄρ´
|
ἐστὶν |
ἀφροσύνη
σωφροσύνης;
Φαίνεται.
Μέμνησαι
οὖν |
[332] |
ἑκάστῳ
τῶν
ἐναντίων
ἓν
μόνον
|
ἐστὶν |
ἐναντίον
καὶ
οὐ
πολλά;
Συνωμολόγει. |
[359] |
ὦ
Σώκρατες,
πᾶν
γε
τοὐναντίον
|
ἐστὶν |
ἐπὶ
ἃ
οἵ
τε
δειλοὶ
|
[358] |
εἶναι
αὑτοῦ
ἄλλο
τι
τοῦτ´
|
ἐστὶν |
ἢ
ἀμαθία,
οὐδὲ
κρείττω
ἑαυτοῦ |
[332] |
τῷ
πράγματι
οὐ
πᾶν
τοὐναντίον
|
ἐστὶν |
ἡ
σοφία;
Ἔμοιγε
δοκεῖ,
ἔφη. |
[357] |
ἐπειδήπερ
ὑπερβολῆς
τε
καὶ
ἐνδείας
|
ἐστὶν |
ἡ
τέχνη;
ἐπειδὴ
δὲ
περιττοῦ |
[350] |
τὴν
ἐμὴν
ὁμολογίαν
ἡ
σοφία
|
ἐστὶν |
ἰσχύς.
ἐγὼ
δὲ
οὐδαμοῦ
οὐδ´ |
[335] |
ἐθέλεις
καὶ
ἐμοί
τις
ἀσχολία
|
ἐστὶν |
καὶ
οὐκ
ἂν
οἷός
τ´ |
[357] |
ἡδονῆς
ἡττᾶσθαι,
ἀλλὰ
τί
ποτ´
|
ἐστὶν |
καὶ
τί
ὑμεῖς
αὐτό
φατε |
[341] |
εἰ
ἤκουεν
αὐτοῦ
λέγοντος
ὅτι
|
ἐστὶν |
κακὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι.
Ἀλλὰ
τί |
[316] |
οὗ
ἕνεκα
ἥκετε;
Ἱπποκράτης
ὅδε
|
ἐστὶν |
μὲν
τῶν
ἐπιχωρίων,
Ἀπολλοδώρου
ὑός, |
[327] |
(πρὸς
ἀνθρώπους
οἷς
μήτε
παιδεία
|
ἐστὶν |
μήτε
δικαστήρια
μήτε
νόμοι
μηδὲ |
[312] |
περὶ
οὗ
αὐτός
τε
ἐπιστήμων
|
ἐστὶν |
ὁ
σοφιστὴς
καὶ
τὸν
μαθητὴν |
[329] |
τοῦ
αὐτοῦ
ἑνὸς
ὄντος.
τοῦτ´
|
ἐστὶν |
ὃ
ἔτι
ἐπιποθῶ.
Ἀλλὰ
ῥᾴδιον |
[331] |
ἐὰν
ἡμᾶς
ἐπανέρηται·
Οὐκ
ἄρα
|
ἐστὶν |
ὁσιότης
οἷον
δίκαιον
εἶναι
πρᾶγμα, |
[325] |
εἶναι
ἀνδρὸς
ἀρετήν—
εἰ
τοῦτ´
|
ἐστὶν |
οὗ
δεῖ
πάντας
μετέχειν
καὶ |
[347] |
οὓς
οὔτε
ἀνερέσθαι
οἷόν
τ´
|
ἐστὶν |
περὶ
ὧν
λέγουσιν,
ἐπαγόμενοί
τε
|
[317] |
πόλεσι
πράττειν,
ὧνπερ
ἕνεκα
ταῦτ´
|
ἐστὶν |
τὰ
προσχήματα·
ἐπεὶ
οἵ
γε |
[313] |
ψυχήν,
καὶ
ἐν
ᾧ
πάντ´
|
ἐστὶν
|
τὰ
σὰ
ἢ
εὖ
ἢ |
[332] |
Συνδοκεῖ
μοι,
ἔφη.
Τοὐναντίον
ἄρα
|
ἐστὶν
|
τὸ
ἀφρόνως
πράττειν
τῷ
σωφρόνως; |
[357] |
ὅτι
ἀμαθίᾳ
πράττεται.
ὥστε
τοῦτ´
|
ἐστὶν |
τὸ
ἡδονῆς
ἥττω
εἶναι,
ἀμαθία |
[330] |
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
Οὐδὲν
ἄρα
|
ἐστὶν
|
τῶν
τῆς
ἀρετῆς
μορίων
ἄλλο |
[351] |
σὺ
ἐρωτᾷς,
(εἰ
ἐμοὶ
ἀποκριτέον
|
ἐστὶν |
ὡς
τὰ
ἡδέα
τε
ἀγαθά |
[335] |
μου
δυνατὰ
δέοιο·
νῦν
δ´
|
ἐστὶν |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
δέοιό
μου |